Ko`makchilar stilistikasi
1Mavzu: Ko`makchilar stilistikasi Reja: 1. O`zbek tilshunosligida ko`makchilar va ularga xos bo`lgan funksional- stilistik xususiyatlarning o`rganilishi. 2. Sof ko`makchilarning stilistik xususiyatlari. 3. Funksional ko`makchilarning stilistik xususiyatlari. 4. Ko`makchilar sinonimiyasi.
2Kirish So‘zlarni turkumlarga ajratish masalasi antik davrdan buyon tilshunoslikning asosiy muammolaridan biri sifatida mutaxassislar diqqatini o‘ziga jalb etib kelmoqda. Qadimgi hind tilshunosligidan quvvatlangan arab tilshunosligida ham so‘zlar ism, fe’l va harf(yordamchi)larga ajratilgan. Buyuk qomusiy olimlarimiz Farobiy, Ibn Sino, Beruniy, Mahmud Koshg‘ariy, Mahmud Zamaxshariy, Alisher Navoiy va boshqalarning lingvistik qarashlarida ham bu borada fikr-mulohazalar bildirilgan. Jumladan, Farobiy so‘z turkumlarini tasniflashda arab grammatikasi an’analariga asoslanib, ot, fe’l va harflarga ajratadi. U ot va fe’llarning grammatik kategoriyalari haqida so‘z yuritib, ot va fe’llar uchun jins (er-xotinlik), son (birlik- ikkilik-uchlik) kategoriyalari xos ekanligini, shu bilan fe’llarning o‘ziga xos belgisi zamon (o‘tgan-hozirgi-kelasi zamon) bildirishi ekanligini ta’kidlaydi. Buyuk tilshunos alloma Mahmud Koshg‘ariy ham arab tilshunosligi an’analari asosida turkiy tillarda ham uchta so‘z turkumi borligini e’tirof etadi: otlar (ismlar), fe’llar va yordamchilar (harflar). U bu so‘z turkumlari ichida ayniqsa fe’llarni chuqur tahlil etadi. Fe’llarning zamon, nisbat shaxs kategoriyalari haqida qimmatli ma’lumotlar beradi. Tilshunoslik ilmining asoschilaridan biri Mahmud Zamaxshariy bu borada juda sermaxsul ijod qilgan. U ko‘p o‘rinlarda hatto arab tili grammatikasining asoschisi sifatida e’tirof etiladi. Zamaxshariyning grammatikaga doir asarlari ichida “Al-Mufassal” arab tili morfologiyasi va sintaksisini o‘rganishda eng muhim qo‘llanma sifatida SHarqda ham, G‘arbda ham katta shuhratga ega bo‘lgan. Bundan tashqari, uning “Muqaddimat ul-adab” asari ham tilshunoslik fani uchun muhim qimmatga egadir. Asarda so‘z turkumlari besh qismdan: 1) ot; 2) fe’l; 3) bog‘lovchilar; 4) ot o‘zgarishlari; 5) fe’l o‘zgarishlaridan iborat deyilgan. O‘zbek tili taraqqiyotida muhim o‘rin tutgan namoyandalardan biri – Alisher Navoiydir. Alisher Navoiyning morfologik qarashlari “Muhokamat ul - lug‘atayn» asarida bayon qilingan. U ham o‘sha davrdagi arab grammatikasi an’anasiga ko‘ra, so‘zlarni uch guruhga ismlar, fe’llar va harakatlar (yordamchilar). Vaholanki, Alisher Navoiy so‘z turkumlarini tasnif etishda arab sarfi an’anasiga bo‘ysunsa ham lekin turk tilining o‘ziga xos xususiyatlarini, otlarning va fe’llarning xarakteri morfologik jihatlarini zukko tilshunos sifatida ochib berdi 1 . O‘zbek tilining rus turkiyshunoslari tomonidan o‘rganilishi XIX asrning ikkinchi yarmidan, ya’ni chor Rossiyasi O‘rta Osiyoni ishg‘ol etganidan so‘ng 1 Бу ҳақда кенгроқ маълумот олиш учун қаранг: Элтазаров Ж. Сўз туркумлари ҳақидаги лингвистик назариялар. – Самарқанд: СамДУ нашри , 1996. 11-92 бетлар.
3boshlangan. Dastlab o‘zbek tilini o‘rganish bo‘yicha turli qo‘llanmalar, harbiy tarjimonlik kitoblari, mustaqil o‘rganish va so‘zlashuv kitoblari yozilgan va nashr etilgan. Bu kitoblardan ko‘zlangan maqsad O‘rta Osiyoda harbiy xizmatini o‘tayotgan yoki turli amaldorlik vazifalarini bajarayotgan ruslar uchun o‘zbek tilini amaliy ravishda o‘rgatishdan iborat edi.
41. O‘zbek tilshunosligida ko‘makchilar va ularga xos bo‘lgan funksional- stilistik xususiyatlarning o‘rganilishi. Turkiy tillarda, jumladan o`zbek tilida ham ko’makchi ko’pdan buyon tilshunoslikning tekshirish manbayi bo’lib kelmoqda. O’zbek tilidagai ko’makchiga birinchi bo’lib mukammal ta’rifni A.N.Kononov bergan: “Ko’makchilar shunday bir gruppa so’zlarki, ular ot bilan yoki obyekt bilan predikat orasidagi qurol- vosita, maqsad-sabab, payt, masofa, o’xshatish kabi munosabatning yaratilishiga xizmat qiladi”. Ko‘makchilar o‘zbek tilshunosligida o‘rganish ob’ekti bo‘lgan va buning natijasida katta-kichik maqolalardan tortib, monografik yo‘nalishdagi ishlar yuzaga kelgan. Jumladan, H.Berdiyorovning «Hozirgi zamon o‘zbek adabiy tilida so‘ngko‘makchilar» mavzuidagi (Samarqand, 1949), X.T.Axtamovaning «Hozirgi o‘zbek adabiy tilida murakkab analitik so‘ngshakllar» nomli nomzodlik dissertatsiyalari (Toshkent,1981), A.N.Kononovning «Hozirgi o‘zbek adabiy tilida so‘ng ko‘makchilar» (Toshkent,1951), SH.SHoabdurahmonovning «O‘zbek tilida yordamchi so‘zlar» (Toshkent,1953), R.Rasulovning «O‘zbek tilida yordamchi so‘zlarning semantik-grammatik xususiyatlari» (Toshkent,) T.Rustamovning «O‘zbek tilida ko‘makchilar» (Toshkent,1995), «Sof ko‘makchilar» (Toshkent,1991) monografiyalari bevosita o‘zbek tilidagi ko‘makchilarning lingvistik tabiatini o‘rganishga bag‘ishlangan. O‘zbek tilshunosligida ko‘makchilarning funksional-stilistik xususiyatlari esa A.Pardaev tomonidan monografik yo‘nalishda o‘rganilgan hamda nomzodlik, keyinchalik doktorlik dissertatsiyalari himoya qilingan. Ko‘makchilarning stilistik xususiyatlarini o‘rganishda ana shu tadqiqot materiallaridan foydalanamiz. Ko‘makchilar tahliliga bag‘ishlangan muhim ishlar sifatida H.Berdiyorov va T.Rustamovlarning tadqiqotlari e’tiborga molikdir. H.Berdiyorovning «Hozirgi zamon o‘zbek adabiy tilida so‘ngko‘makchilar» (Samarqand, 1949) deb atalgan nomzodlik dissertatsiyasi ikki qismdan iborat. Uning 1-qismida tanlangan mavzuning dolzarbligi, so‘z turkumlarining, jumladan yordamchi so‘zlarning kelib chiqishi, so‘ngko‘makchilarning grammatik va
5relivatsion ahamiyati hamda ular bilan qo‘shimchalar o‘rtasidagi munosabatlar masalasiga to‘xtalib o‘tilgan. 2-qismida esa bevosita so‘ngko‘makchilarning grammatik tabiati yoritilgan. Ular asl, ravish, ravishdosh, chog‘ishtirma so‘z va affiks so‘ngko‘makchilar tarzida guruhlarga bo‘lib o‘rganilgan. Ko‘makchi otlar keng yoritilgan. Berdiyorov H.: XIX asrning bir qancha tilshunoslari (L.Nuare, V.Vundt, M.Myuller) so‘z turkumlarining kelib chiqishi to‘g‘risida gapirganda, fe’l turkumini kishilar tomonidan birinchi martaba qo‘llangan so‘zlar deb hisoblaydilar va fe’ldan boshqa so‘z turkumlari ajralib chiqqan deydilar. (BH, 9). Marr N.YA .: «Bir vaqtlar so‘z turkumlari bo‘lmagan edi. Asta-sekin gap bo‘laklaridan harakatni, ya’ni o‘timli fe’l, keyinroq o‘timsiz fe’lni hosil qilish uchun asos bo‘lib xizmat qiluvchi ot ajraladi. Ot – aniqlovchi, sifat funksiyasini bajaradi, ot (otlarning ma’lum doirasida) olmosh bo‘ladi, so‘ngra bog‘lovchi bo‘ladi va qolgan so‘z turkumlari yuqorida ko‘rsatilgan so‘z turkumlarining birontasidan hosil bo‘ladilar». ( Marr N.YA. Izbrann ы e rabot ы , t.II. – M.,1934, s.417). Berdiyorov H.: «birinchi so‘z, turmushda, ishlab chiqarish protsessida kishilik fikrlashi tomonidan ajratilgan, ya’ni predmetlarning nomini va muhit ko‘rinishlarini, hodisalarini ko‘rsatuvchi ot ekan». «Umuman biz ayta olamizki, ot, fe’l va olmosh turkumlari til taraqqiyotida sifat, son, ravish va yordamchi so‘zlarga qaraganda eng avval ajralib chiqqan so‘z turkumlaridir». (BH,12). H.Berdiyorov o‘zbek tilshunosligida birinchi marta hozirgi o‘zbek adabiy tilida mavjud bo‘lgan ko‘makchilarning o‘zi qo‘shilib kelayotgan so‘zning qanday semantik ma’nolari reallishuviga hamda gapda qanday vazifalarda kelishiga oid nazariy qarashlarini bayon qiladi. Biz hozirda «ko‘makchilar» deb o‘rganib kelayotgan til birliklarini oldko‘makchilar ga qarama-qarshi ravishda so‘ngko‘makchilar tarzida talqin qiladi. Berdiyorov H. : so‘ngko‘makchilar til taraqqiyoti nuqtai nazaridan mustaqil leksik ma’noga ega bo‘lgan so‘zlardan kelib chiqqandir. (BH,126). So‘ngko‘makchilar gapda turli sintaksistik munosabatlarni bajarib, gapning biror