Zarafshon vohasining paleolit davri yodgorliklarini yangi metodlar asosida o‘rganishning ahamiyati mavzusida
![Zarafshon vohasining paleolit davri yodgorliklarini yangi metodlar
asosida o‘rganishning ahamiyati mavzusida
Kirish ……………………………………………………………………………4
1-BOB. OMONQO’TON G’OR MAKONINING O’RGANILISHI TARIXI.
1.1. Omonqo’ton g’or makoni o’rganilishi tarixi… ………………………………9
1.2. Omon-Qo’ton g’or makonini sanalash… …………………………………..24
II-BOB. ZARAFS H ON VOHASI O’RTA PALEOLIT DAVRI
Y O DGORLIKLARI.
2.1. Qo’tirbuloq yodgorligining o’rganilishi……………………………………...45
2.2.Zirabuloq makonining o’rganilishi……………………………………………52
III.BOB. SAMARQAND MAKONINING TADQIQOT NATIJALARI.
3. 1. Samarqand makoni o’rganilishi tarixi………………………………………56
3.2. Samarqand makoni yuqori qatlami materiallarini trasologik tadqiq qilinishi
(1961 – 1967 yillardagi qazishma materiallari asosida)………………………….67
Xulosa…………………………………………………………………………….80
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati…………………………………………… . 83](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_1.png)
![KIRISH
Mavzuning dolzarbligi. Zarafshon vodiysi o’zining tabiiy-geografik o’rniga
ko’ra, nafaqat O’zbekiston, balki O’rta Osiyo mintaqasining markaziy qismini
tashkil etadi. Bu zamin odamzod tomonidan qadimgi tosh davrining mustye
bosqichidan boshlab o’zlashtirilgan. Shu davrdan boshlab kishilik tarixining
barcha bosqichlariga oid arxeologik yodgorliklar topilib, ana shu moddiy
madaniyat manbalari asosida voha aholisining ibtidoiy davr tarixi tadrijiy ketma-
ketlikda o’rganib chiqilgan.
Ana shu tadqiqotlardan ma’lum bo’ldiki, Zarafshon vohasining qadimgi
madaniyati o’zining xilma-xilligi, har bir davr va ularning tarixiy ketma-ketlikda
intensiv rivoj topgan bosqichlari bilan insoniyat tarixida katta madaniy meros
qoldirgan. Biroq bu juda boy va rang-barang madaniy meros hozirgacha
umumlashtirilmagan va aniq bir ilmiy tizimga solinib, maxsus tadqiqot obyekti
sifatida tadqiq qilinmagan. Bu boy tarixiy, madaniy meros talqini va ilmiy ta h lili
ayrim tad q i q otchilar tomonidan yaqingacha marksistik metodologiya asosida
tadqiq qilinib kelindi.
Darhaqiqat, ular sobiq sovet davri mafkurasi talabi asosida ta hlil qilinib,
ko’p hollarda bugungi zamon talablariga javob bermaydi. Ular yangicha talqin va
tahlilga muhtoj. Mavjud materiallarni yangicha qarashlar va yondashuvlar asosida
ilmiy ta hlil qilish, zamon talabi asosida ularni tarixiy ketma-ketlikda
umumlashtirish ushbu mavzuning o’ta dolzarbligidan dalolat beradi.
Tadqiqot predmeti va uning obyektlari. Mavzu Samarqand hududi eng
qadimgi tarixi, ya’ni arxeologik ma’noda, kishilik tarixining tosh davri, tarixiy
davriy ma’noda, ibtidoiy to’da va urug’-jamoachilik davri tarixiga
bag’ishlanganligi uchun (chunki hali u davrlarda yozuv bo’lmagan) tadqiqot
obyektlari shu davrga oid arxeologik manbalarni tashkil etadi.
Tadqiqotning davriy chegarasi. Zarafshon vohasidan topib o’rganilgan
arxeologik yodgorliklarning eng qadimgisi ibtidoiy to’da davrining mustye va
2](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_2.png)
![so’nggi paleolit bosqichiga tegishli bo’lganligi bois, tadqiqot mavzusining davriy
sanalari shu davrlarni, ya’ni o’rta va so’nggi paleolit davrlari oralig’ini o’z ichiga
qamrab oladi.
Mavzuning o’rganilish darajasi. Zarafshon vodiysida mustye davri
yodgorliklari keng o’rganilgan. Ular Omonqo’ton 1
, Takalisoy 2
, Qizilnura-1 3
,
Zirabuloq 4
, Qo’tirbuloq 5
va boshqa yodgorliklar bo’lib, bulardan o’sha davr
odamlarining ovchilik va termachilikka asoslangan turmush tarzi bilan bog’liq
mehnat qurollari, ov hayvonlarining suyak qoldiqlari kabi boy ashyoviy dalillar
topilgan. Biroq bu davr yodgorliklarining davriy sanasini belgilashda zamonaviy
texnologik usullar asosida yaratilgan ba’zi bir geologlarning ishlarida pleystosen
qatlamlari sanalarini o’rganish natijasida O’rta Osiyo soz tuproq qatlamlari
tuzilishi haqida mufassal stratigrafiya kesmalarini olishga erishilgan. Shunga
qaramasdan, XX asrning 30-yillarida ishlab chiqilgan, hozirda esa eskirgan
mahalliy stratigrafik chizmalardan foydalanish davom etadi. Masalan, geologlar
G.F.Tetyuxin, S.A.Nesmyanov, arxeologlar M.R.Qosimov, V.A.Ranov,
R.X.Sulaymonov, N.X. Toshkenboyevlar bu chizmalardan O’rta Osiyo, jumladan
Zarafshon havzasi geologiyasini arxeologik obyektlar bilan bog’lashda foydalanib
kelganlar 6
.
Zarafshon vohasida yuqori paleolit davri yodgorliklari 10 dan ortiq
nuqtalardan topilgan. Ular orasida Samarqand manzilgohi alohida ahamiyat kasb
etadi. Ammo Samarqand manzilgohining yoshi masalasida olimlar orasida turlicha
fikrlar va tortishuvlar mavjud. D.N.Lev yodgorlik madaniy qatlami (Insitu) dan
topilgan arxaik tosh bolta va yirik tosh parahalarga asoslanib, Samarqand manzili
1
Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман - Кутане. Тр. УзГУ, в ы п . 3 9. Самарканд-1949 ; Его же. Нов ы е находки в
пещере Аманкутан. «Природа» , № 1, 1958.
2
Лев Д.Н. Пещера эпохи палеолита близ г. Самарканда. «Природа» №6, 1953; Его же. Новые памятники
палеолита в Узбекистане. Труды по изучению чевертичного периода . Вып. XIII , Москва -1957.
3
Виноградов А.В., Мамедов Э.Д. Кызылнура 1-первый мустьерский памятник в Кызылкумах. СА № 1,
1969 .
4
Ташкенбаев Н.Х. Новые памятники древнекаменного века в Самаркандской области. О НУ №11,1971 ;
5
Ташкенбаев Н.Х. Об исследовании палеолитической стоянки Кутурбулак. ИМКУ вып.12. Ташкент-1975;
Ташкенбаев Н.Х., Сулайманов Р.Х. Культура древнекаменного века долины Зарафшана. Изд. «ФАН»,
Ташкент-1980.
6
Тетюхин Г.Ф, Ташкенбаев Н.Х., Сулайманов Р.Х. Геоморфологические положения мустьерского
местонахождения Кутурбулак. И МКУ, вып.14 Ташкент-1978; Ранов В.А., Несмянов С.А Палеолит и
стратиграфия антропогена Средней Азии. Душанбе-1973.
3](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_3.png)
![sanasini yuqori paleolitning boshlari bilan belgilagan 7
. Bir guruh geologlar
(A.A.Yuryev, G.F.Tetyuxin) esa Chashmasiyob soz tuproqlarini yoshini yuqori
pleystosenning Oz-mirzacho’l yarusi bilan tenglashtiradilar. Mirzacho’l terrasasi
yotqiziqlari radiokarbon analiziga ko’ra 38.000 yoshda ekanligini geologlar e’tirof
etadilar. Aynan mana shu qatlamda yovvoyi ot, qulon suyaklari va yuqori paleolit
parahalari topilgan. V.A.Ranov esa Samarqand manzilgohi materiallarini boshqa
yodgorliklar tosh industriyasi bilan qiyoslagan holda, unga 15-20 ming yosh
beradi 8
. Samarqand manzilgohi tosh qurollarini trassologik jihatdan o’rgangan
arxeolog-trassolog olima G.F.Korobkova esa yodgorlik yoshini yuqori paleolit
davrining so’nggi bosqichi (mil. avv.13.000 ming) bilan belgilashni taklif qiladi 9
.
Samarqand yuqori paleolit manzilgohi bilan bog’liq ko’pgina bahsli
masalalar prof. M.J.Jo’raqulovning «Samarqand manzilgohi va O’rta Osiyoda
yuqori paleolit muammolari” nomli monografiyasini chop etilishi (“Fan”
nashriyoti, 1987 yil) munosabati bilan qisman o’z yechimini topdi.
Tadqiqotning maqsad va vazifalari. Tadqiqotning asosiy maqsadi mavzu
bo’yicha to’plangan juda boy arxeologik materiallarni tarixiy ketma-ketlikda
obyektiv tahlil etib, vohada paleolit davri jamoalari tarixining rivojlanish
jarayonlarini kuzatish va ularni umumlashtirish. Shundan kelib chiqqan holda,
dissertasiyada quyidagi vazifalar qo’yiladi:
mavzuni yoritishda arxeologik materiallarni davrma-davr umumlashtirib,
ularni birlamchi manba sifatida ahamiyatini ochib berish;
ibtidoiy urug’ jamoalari tarixining har bir bosqichida yuz bergan iqtisodiy-
xo’jalik kashfiyotlarini Samarqand hududi materiallari asosida yoritib
berish;
Tadqiqot mavzusining ilmiy tadqiqot ishlari bilan bog’liqligi. Ushbu
dissertasiya tadqiqoti Samarqand davlat universiteti tarix fakulteti arxeologiya
kafedrasining mavzusiga taalluqli.
7
Лев Д.Н. Поселение древнекаменного века в Самарканде. И сследования 1958- 1960 гг. Тр. СамГУ,
в ы п.135. Самарканд -1964; его же. Палеолит Самаркандской области и его специфические особенности. Тр.
СамГУ, нов. сер. вып. 166. Самарканд, 1966. стр.97.
8
Ранов В.А.Самаркандская стоянка и её место в каменном веке Средней Азии. Изв. Отд.Общ. наук АН Тад.
ССР. Вып.85, Душанбе-1969; Джуракулов М.Дж. Самаркандская стоянка и проблемы…стр.24.
9
Коробкова Г.Ф. Трассологические исследование каменного инвентаря Самаркандской стоянки. (По
материалам 1958 -1960 гг.), МИА №185, стр 159-167. Москва-1972.
4](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_4.png)
![Tadqiqotning ilmiy metodologik asoslari. Mavzuni yoritish jarayonida
obyektivlik, ilmiy xolislik, tarixiylik tamoyillariga tayanildi. Asosiy e’tibor yuz
bergan voqyealarning o’zaro dialektik aloqadorligi va bir tizimligiga qaratildi.
Tadqiqot jarayonida mavzuni yoritishda milliy istiqlol g’oyasidan kelib chiqqan
holda yondashildi.
Himoyaga olib chiqilayotgan asosiy holatlar. Uzoq yillar davomida to’plangan
juda boy arxeologik materiallarning zamon talablari asosida ilmiy o’rganish
quyidagilarni ko’tarib chiqishni taqoza etdi:
- Zarafshon vohasi hududi o’zlashtirilish tarixini davrma-davr aniqlab, har
bir davr madaniyati, ularning davriy sanalari haqidagi obyekt tadqiqotchilari
xulosalarini yangicha yondashuvlar asosida o’rganish;
Tadqiqotning ilmiy yangiligi.
Zarafshon vohasi hududi paleolit davri tarixi bo’yicha to’plangan arxeologik
manbalar tarixga yangicha qarashlar va yondashuvlar asosida tahlil qilingan;
Zarafshon vodiysini odamzod tomonidan ilk bor o’zlashtirilishi qadimgi tosh
davrining mustye bosqichidan boshlangan. Shu davrdan boshlab, Zarafshon
vodiysi kishilik tarixining barcha davr va bosqichlarida keng o’zlashtirilib
kelingan;
Dissertasiyaning amaliy ahamiyati. Dissertasiya natijalaridan ko’p
Zarafshon vodiysi moddiy madaniyat yodgorliklari majmuasini tayyorlashda,
Samarqand, Navoiy va Buxoro oliy o’quv yurtlari tarix fakulteti talabalari uchun
«Zarafshon vodiysi ibtidoiy davr arxeologiyasi» nomli maxsus kurs o’quv
qo’llanmasi tayyorlashda « foydalanish mumkin.
Tadqiqot natijalarining e’lon qilinganlik darajasi. Dissertasiya mavzusi
bo’yicha ilmiy jurnallar va ilmiy anjuman to’plamlarida 2ta ilmiy maqola e’lon
qilingan.
Tadqiqot aprobasiyasi. Samarqand davlat universiteti iqtidorli yoshlar
ilmiy konferensiyalarida, yillik ilmiy-nazariy va amaliy konferensiyalarida mavzu
bo’yicha ma’ruzalar qilinib, ilmiy aprobasiyadan o’tkazilgan.
5](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_5.png)
![Dissertasiyaning tarkibiy qismi va h ajmi. Dissertasiya kirish, 3 bob,
xulosa, foydalanilgan ilmiy adabiyotlar ro’yxati va illyustrativ material-albom
ilovalaridan iborat. Dissertasiyaning hajmi 70 bet, ilovalardan iborat
6](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_6.png)
![1-BOB
OMONQO’TON G’OR MAKONINING O’RGANILISHI TARIXI.
1.2. Omonqo’ton g’or makoni o’rganilishi tarixi.
A. Navoiy nomidagi O’zbekiston Davlat Universiteti (hozirda SamDU)
geologlari bilan suhbatda biz Samarqanddan janubroqdagi Omon Qo’ton hududida
hamda Taxti Qoracha davoni orqasida karstli g’orlar borligini bilib oldik. Ushbu
ma’lumotlarni tekshirib ko’rish maqsadida D.N. Lev tarix fakultetining bir guruh
talabalari hamkorligida 1947 yilning 30 martida Omon-Qo’ton qishlog’iga tashrif
buyurdi. Mahalliy aholidan, xususan yosh ishchi Hasanovdan surishtirish natijasida
Omon-Qo’ton qishlog’i yaqinida ikkita g’or borligi aniqlandi. Ulardan biri
qishloqdan bir necha km shimolroqda, Omon-Qo’ton arig’ining chap sohilida
joylashgan. Rekognostik . tadqiqotlarning ko’rsatishicha, bu tektonik harakatlar
tufayli hosil bo’lgan kichik yoriq ekanligi aniqlandi.
Ikkinchi g’or esa Samarqand shahridan 45 km janubda, qishloqdan 2 km
masofada va Bulbulsoy tog’laridagi darada joylashgan. Uning dengiz sathidan
balandligi axminan 1300 m. Bu yerda olib borilgan dastlabki qidiruv ishlari uning
mramorlashgan oxaktoshdan hosil bo’lgan karstli g’or bo’lganligini va unda
qadimgi tosh davri odamlari yashaganligi ma’lum bo’ldi.
Uzkomstarisning fotografi janob Polyakovning ta’kidlashicha, 1039 yilda
M.V. Voyevodskiy rahbarligidagi arxeologik ekspedisiya Omon-Qo’ton
hududlarida qidiruv ishlarini olib borgan. Biroq ushbu ishlarning natijalari bizga
ma’lum emas.
D.N. Levning iltimosiga ko’ra, 1947 yilning avgustida g’orni Hisor geologik
ekspedisiyasining a’zosi to’rtlamchi davr geologi N.P. Kostenko kelib ko’radi.
Uning fikriga ko’ra, g’or rmrn Qo’ton arig’ining pastki va eng qadimgi tubidagi
terrasa bilan bir xil balandlikka ega. Yuu ikkinchi balan d terrasa tog’ allyuviyi
bo’laklari va qisman prolyuviyli kelib chiqishga ega. Agar, ushbu baland ikkinchi
terrasani Omon-Qo’ton qishlog’i bo’ylab kuzatadigan bo’lsak, u holda shimol
7](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_7.png)
![tomonga qarab Zarafshon yo’nalishida ushbu lessli terrasaning ikkiga quyi va
yuqori qatlamlarga ajralganligini ko’ramiz.
Samarqand shahridan janubda Zarafshon tog’larining kengliklar bo’ylab
cho’zilgan g’arbiy tizmalari joylashgan. Uning o’rta qismi Magian daryosidan
Taxti Qoracha davonigacha cho’zilgan bo’lib, odatda, bu yerni mahalliy aholi
Chaqil Qalyan, g’arbiy qismini esa Qora Tepa deb atashadi.
Chaqil Qalyanning Qora-Tepa bilan tutashgan joyida Zarafshon tog’ tizmasi
janubga, ya’ni Kitob tumaniga qarab keskin burilish hosil qiladi va bu holat
Shaxak daryosining kuchli regressiv erroziyasi natijasidandir.
Bu yerdagi asosiy tizmaning suv to’planadigan joyi ancha pastda joylashgan
va bu holat bu yerga avtotransportning chiqishiga imkon beradi.
Geologik nuqtai nazardan Taxti-Qoracha davoni ko’proq yuqori silur
davrining jinslaridan tarkib topgan. Ushbu jinslarga qayroqtoshlar, slaneslar,
rogoviklar va asosan, oxaktoshlar kiradi. Yuqori silur davri jinslari o’zining kuchli
darajada metomorfizasiyaga uchraganligi bilan ajralib turadi. Oxaktoshlar odatda,
plitasimon yirik mramorlarga aylanib qolgan va ko’pincha ularning qat qatligi
yaxshi saqlanmagan. Taxti Qoracha davoni hududidagi ancha yosh yotqiziqlar
qatoriga uchta terrasa hosil qilgan Shoxak daryosi vodiysidagi qadimgi allyuviy
qatlamlarini kiritish mumkin.
Bu hududlarda cho’kindi jinslardan tashqari intruziv jinslar ham ko’p
tarqalgan (granitlar va granodilritlar). Ular Taxti-Qoracha davoni va Qora-Tepa
hududlarida ko’proq uchraydi.
Bu yerdagi yuqori silur davri yotqiziqlari diz’yunktiv strukturalar tomonidan
bosib va bo’lib tashlangan. Ushbu strukturalarning shakllanishi paleozoy davrining
oxirlaridan boshlangan va hozirgacha davom etib kelmoqda. Bu haqda hozirgi
kundagi seysmik faollik guvohlik beradi. Tektonik harakatlar boshqa nisbatan
qattiq jismlar kabi oxaktoshlarni ham intensiv buzilishiga olib kelgan. Turli
yo’nalishlardagi va hajmlardagi yoriqlar yuqori silur davrida Taxti-Qoracha
davonida keng tarqalgan belgilardan bo’lgan.
8](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_8.png)
![Qulay geomorfologik va gidrogeologik sharoitlarda oxaktoshlar
yorilishining kuchayishi qadimda Zarafshon tog’ tizmasida karstli jarayonlarning
rivojlanishiga olib kelgan. Bu haqda shu yerdagi g’orlar, karstli quduqlar va
boshqa manbalarning mavjudligi, ya’ni karstli jarayonlarning ko’plab qoldiqlari
guvohlik beradi. Taxti-Qoracha hududidagi ma’lum bo’lgan paleolit davri
odamlari hayoti bilan bog’liq barcha jarayonlar karstli g’orlar bilan bog’liq
bo’lganligi uchun ular alohida qiziqish uyg’otadi. Zarafshon tog’ tizmasidagi
karstli jarayonlarning shakllanishi va paydo bo’lish vaqti masalasi hali ma’lum
emas. Magian daryosi hududlaridagi g’orlarda gidrotermal faoliyat izlari topilgan
(minerallar: antimonit, kivovar, barit, flyuorit va kalsit) va bu holat ushbu g’or
paydo bo’lishining o’ta qadimiyligini ko’rsatadi. Bunday xulosalarni Taxti-
Qoracha hududlaridagi g’orlarga ham qo’llash mumkinmi, noaniq. Magian daryosi
va Taxti-Qoracha hududidlarigi g’orlarning shakllanishi borasida vaqt nuqtai
nazaridan bunday parallelizasiya o’tkazish uchun shubhasiz ma’lumotlar yo’q.
Ammo, ularning tashqi o’xshashligiga ko’ra ularni analogiya qilish mumkin.
Ma’lum dalillarning guvohlik berishicha, Omon-Qo’ton 1 g’orida ayrim vaqtlarda
qurish sodir bo’lgan va yana suv chiqib turgan. Masalan, g’orning qulab tushgan
maydonini tozalashda, bu yerdagi g’or devorining kesmasida mayda toshchalarni
suv bilan olib keltirilgan 6 ta qatlam borligi aniqlandi. 1,6 m chuqurlikdan g’orning
ichki qismidan yuvib chiqarilgan ko’mir qoldiqlari topilgan.
Aftidan, g’orga ibtidoiy odamlar kelganlaridan keyin uning tagidan suv
chiqqan. G’orda suvning paydo bo’lishi va qurishini tektonik harakatlar yoki
oxaktoshlar yoriqlarning yopilishi yoki ochilishi bilan bog’lash lozim.
Bulbul Zarsoyda ochilgan g’or D.N. Lev tomonidan 1947 yilda o’rganila
boshlangan. Bu ishlar qidiruv xarakteriga ega edi. 1948 yilda ham O’zbek Davlat
Universiteti tomonidan tashkil qilingan arxeologik ekspedisiya qidiruv ishlari bilan
shug’ullangan. Qidiruv ishlari ikki oy davom ettirildi.
G’orning kirish qismi past gumbaz shakliga ega. Uning kirish qismi janub ,
janubi - sharqqa qaragan. G’orga kirish joyining old maydonchasi uning kirish joyi
9](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_9.png)
![singari balandligi 0,90 m va eni 1,50 m keladigan qulab tushgan toshlar bilan
qoplangan. G’orning tor kirish yo’lagi 7,2 m chuqurlikkacha davom etadi, so’ngra,
uzunligi 2,60 m va eni 2,52 m keladigan kameraga chiqiladi. Uning balandligi
odam bo’yi keladi.
Kameraning oxiridagi g’orning tom qismida yuqoriga eltuvchi karstli tuynuk
mavjud. G’orning qalin oxakli tuf bilan qoplangan g’arbiy devorida shu yerdagi
galareyaga eltuvchi yana bir karsli yoriq mavjud. Aftidan, bu yerda hozirda tufli
qoplamalar bilan to’lib qolgan va ibtidoiy odamlar yashagan davrda alohida xona
bo’lgan. G’or g’arbiy devorining poli ham oxakli tuflar, ya’ni stalagmitlar bilan
qoplangan.
Bahorda va yozda, taxminan, iyul oyining o’rtalarigacha g’orda
namgarchilik bo’ladi. Kuzda g’or to’liq quriydi. Masalan, D.N. Levning
kuzatishicha, yuqorida tilga olingan g’orning g’arbiy devoridagi karstli yoriqda
1948 yilning may oyida suv 10 sm chuqurlikkacha yetgan. Omon-Qo’ton
qishlog’ining katta avlod aholisi bu g’orni ilohiy deb hisoblaydilar. Unga kirish
taqiqlangan.
G’orda olib borilgan dastlabki kuzatishlardayoq, bu yerdan yirik toshlar
bosib qolgan atayin chaqmoqlangan tosh siniqlari, qazilma hayvonlar hamda
ko’mir qoldiqlari aniqlangan. Bunday toshlardan birining hajmi 2 kg bo’lib, uning
ustida suyak maydalash juda qulay. Bu toshning ish qirrasi o’tkir va ba’zi joylari
yo’nilgan. Aytish mumkinki, bu yerdagi o’choq qurilishiga ishlatilgan bu tosh
ibtidoiy odamlar tomonidan suyaklarni maydalash va ularning ichidagi iliklarni
qo’lga kiritish uchun qo’llanilgan. Dastavval, tosh qurollarni yasashdan hosil
bo’ladigan tosh parraxalarni topishning iloji bo’lmadi. G’orning eng baland
sharqiy devori yaqinida amalga oshirilgan 0,73 m chuqurlikdagi qazishma bu
yerdan qizg’ish loyli madaniy qatlamlar hali davom etayotganligini ko’rsatdi. Bu
qazishmadan 20 sm chuqurlikdan boshlab ko’plab yovvoyi hayvonlarning
majaqlangan suyaklari va kvarsdan ishlangan tosh qurollar topildi:
1. Shaklsiz zarb maydonchali uchirindi, biroq, zarb tepaligi bo’rtib
10](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_10.png)
![chiqqan.Zarb maydonchasining uzun qirrasi bo’ylab egik qirra ko’rinishidagi
ishlatilishdan qolgan izlar mavjud. uchirindining o’zi ham noto’g’ri shaklda (rasm.
10, 2).
2. Uchburchak shaklli bargsimon qurolning bo’lagi. Uning yuzalaridan
biri mayda retushlash, ikkinchisi esa, qisman ushbu texnika yordamida ishlov
berilgan. Qurolda anchayin keng maydoncha bor, biroq, zarb tepaligi uchramaydi.
Bu qurol nukleusdan chaqmoqlab olingan uchirindidan emas, balki kvarsning
tabiiy sinig’idan ishlangan. U mustye davriga xos kontrzarba texnikasi bilan emas,
balki quyi paleolit davriga oi d yo’nish texnikasi yordamida ishlov.
3. Tosh g’o’ladan ishlangan va yuzasi qo’pol yo’nilgan pichoqsimon
qurol. Uning chap qirrasida o’ng qo’lda ushlash uchun atayin q i lingan o’yig’i bor.
Samarqand muzeyida O’zbekiston Davlat Universiteti geologi R.V. Smirnov hadya
etgan ajoyib chaqmoqtoshdan ishlangan qirg’ich mavjud. ushbu qurol
geologlarning aytishicha, Qizilqumda olib borilgan geologik ishlar jarayonida
topilgan. Bu qurol shakliga ko’ra Teshik Toshdagi shunday buyumlarga o’xshab
ketadi. ushbu qurolda ham o’yiq bor. Biroq, bu o’yiq qo’lga emas, balki uni
qo’ndoqqa bog’lash uchun mo’ljallangan. 1948 yildagi Omon-Qo’tonda olib
borilgan tadqiqotlar natijasida bu yerdan kvarsdan ishlangan bir dona qirg’ich
topilgan va uning ham qo’lda ushlashga mo’ljallangan o’yig’i bor.
4. Kvarsdan ishlangan uzunchoq shaklli nukleussimon bo’lak. Uning
yuzasida chaqmoqlab olingan uchirindilarning negativlari saqlanib qolgan.
D.N. Lev bir oylik tanaffusdan keyin g’orga yana qaytib keladi va g’or
g’arbiy devoridagi qattiq tuf bilan qoplangan polini kimdir yorganligi ma’lum
bo’ladi. Bu yerdan faqat tuyaning o’rkachini eslatadigan butun stalagmitgina
saqlanib qolgan. Shu paytlarda g’ordan olib chiqilgan stalagmitlar orasida qotib
qolgan hayvon va odamning naysimon suyaklari saqlanib qolganligi aniqlanadi.
Shuningdek, qattiq massalarda odamning son suyagi qoldiqlari ham saqlanib
qolgan. Ushbu odam suyaklari dastavval O’zbekiston Davlat Universiteti
proffessori, xizmat ko’rsatgan fan arbobi B.G. Turkevich tomonidan aniqlangan
11](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_11.png)
![edi.
1947 yilning 13 oktyabrida ushbu odam suyaklari qoldiqlari M.V.
Lomonosov nomidagi Moskva Davlat Universitetining Antropologiya Institutiga
olib kelinadi. Institut direktori antropologi M.A. Gremyaskiyning ta’kidlashicha,
minerallashgan son suyagini istalgan tarzda aniq aniqlash mumkin emas, suyak
hali qattiq jinsdan tozalab olinguncha sinchkovlik, ehtiyotkorlik va uzoq vaqt
ishlash lozim bo’ladi. Shunday bo’lsada, prof. A.M. Gremyaskiy suyak
qoldiqlarini atroflicha o’rganib quyidagi xulosani yozadi: “son suyagini bo’lagi
aniq diognostika qilinishi mumkin emas. Ammo, bu borada quyidagilarni
ta’kidlash mumkin: 1. Bu sonsuyagi bo’lagi tipik odamning suyagidan farq qiladi:
a) kichik absolyut hajmiga ko’ra (42 mm, diametri 53 mm); b) traxanterasi kichik
va rivojlanmagan; v) kongoliafizor burchagi katta, negaki bu burchakni 125 130 0
da bo’lgandagina aniqlash mukin, bu suyakda ushbu burchak neandertallarda 116 0
ni tashkil qiladi). Vertel suyagi osti tekisligining indeksiga ko’ra, epifafiz
suyagining eni 110 ga teng va oldingi sagital va transversal suyaklarining diametri
neadertallarnikiga yaqin
“Bilim - kuchdir” ro’znomasining redaksiyasi prof. A.M. Gremyaskiyga
murojoat qilib, Omon-Qo’ton topilmasining ilmiy ahamiyati haqida gapirishni
so’ragan. Hozirgi ma’lumotlarga ko’ra - deydi prof. M.A. Gremyaskiy –Omon-
Qo’tondan topilgan suyak qoldiqlari bundan 150 200 ming yillar muqaddam
yashagan ibtidoiy odamga, ehtimol, neandertallarga va balki undan ham primitiv
odamlarga tegishlidir. Ushbu xulosa Omon-Qo’tondan topilgan tosh qurollarning
qo’pol ko’rinishga ega ekanligi bilan ham tasdiqlanadi (“Znaniye– sila, №2, 1948.
S. 30).
1948 yilning iyunida Omon-Qo’ton topilmasi yuqorida tilga olingan
Antrapologi Institktida ma’ruza sifatida ko’rgazma qilindi. Anjumanga raislik
qilayotgan biologiya fanlari doktori, antropolog Debes, ushbu son suyaklarining
ancha qadimgi, ya’ni sinantroplarga xos bo’lishi mumkinligi haqidagi taxminni
aytadi. Ushbu anjumanda ishtirok etayotgan son suyaklari bo’yicha mutaxassis,
12](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_12.png)
![antrapolog (morfolog) M.A. Shneyder quyidagi qiziqarli fikrlarni bildirdi. Ushbu
chap son suyagi yuqori qismining bo’lagi kuchli darajada minerallashgan va oxakli
qoplama bilan notekis qoplangan.
Bu suyak bo’laklarini morfologik jihatdan tahlil qilish ikki jihatdan
murakkabliklar tug’diradi: “1. Suyakning oxak qoplama bilan qalin qoplanganligi
uning o’lchamlarini va burchaklarini ayniqsa, suyakning kelib chiqishini
aniqlashda antrapologik jihatdan muhim bo’lgan bo’yin diafizining burchagini aniq
o’lchash imkonini bermaydi..agar suyakning egilgan joyida oxak qoplami qattiq
bo’lsa, u holda uning burchagi ko’rinib turganidan ko’ra kichikroq bo’ladi. 2.
Ayrim belgilar, masalan, suyak bo’yinchasining diametri, transversal tekislikning
hamda kichik vertelning holati va boshqa belgilar qazilma odamlarning va
odamning qator etnik guruhlarini aniqlashda katta ahamiyatga ega”. M.A.
Shneyderning fikricha, bu suyak haqida ayrim umumiy xulosalarni berish mumkin,
ammo, asosiy chiziqli va ikkita burchak o’lchamlariga – suyak bo’yinchasining
uzunasiga va bosh qismi bilan birga olingan kesmasiga hamda har ikkala
vertellarning cheka bo’rtmalari hamda bo’yin diafizlari va gorzionlar orasidagi
masofani bilish zarur. M.A. Shneyder o’z ma’ruzasida Omon-Qo’tondan topilgan
son suyagini unga o’xshash pitekantroplar, neandertallar va zamonaviy odamlar
suyaklarini bilan taqqosladi. Aytish joizki, yuqorida tahkidlangan o’lchamlarning
va holatlarning har biri zamonaviy odamlarda ham uchraydi.
1. Omon-Qo’tondan topilgan suyak bo’lagining bosh qismi nisbatan
kichik diametrli bo’lib, bu ko’proq zamonaviy ayollarning son suyaklariga
xosdir.Ammo, uning kalta va uzun diametrlarini nisbati suyak bosh qismining
bunday nisbatiga mos kelmaydi.
Bu suyak o’zining bosh qismi hamda uning bo’yin qismi bilan mos ravishda
pitekantroplarning son suyaklarini eslatadi.
2. Bu suyakning bo’yin diafiz burchagi kattaligiga ko’ra zamonaviy
odamlarning quyi normasini hosil qiladi (chamalaganda 122 125). Bunday burchak
kattaligi erkaklarda va ayollarda ham uchraydi. Biroq, suyak to’liq tozalanganidan
13](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_13.png)
![so’ng bu burchakning katta yoki kichikligini aniq aytish mumkin. Ammo, bu
burchak kattaligini 125 0
dan kattaroq deb hisobashga asos bor. Agar, ushbu bo’yin
diafizining burchak kattaligini hajmi 125 0
bo’lsa ham, u zamonaviy odamning
platimerik indeksi Omon-Qo’tondagi suyaknikidan kattaroq bo’lib chiqadi. Agar
ushbu suyak bo’yin diafiz burchagi kattaligini eng kichik o’lchamlarini olsak, u
holda u neandertallarnikidan ko’ra ko’proq pitekantroplarnikigiga yaqinroq bo’lib
chiqadi. Ammo, uni burchagi bilan platimerik indekslari orasidagi nisbat
neandertallar bilan pitekantroplar orasisidagi o’rtaliqni beradi. Ushbu suyakning
glasialiligi (yassilik) uni pitekantroplarga ham va zamonaviy tipdagi ayollarning
son suyagiga ham yaqinlashtiradi. Zamonaviy erkaklar hamda neandertallarning
son suyaklari ancha yirik bo’ladi va Omon-Qo’tondagi son suyakka o’xshamaydi.
M.A. Shneyder juda qiziqarli xulosalar chiqaradi. Uning fikricha, Omon-
Qo’ton odamining son suyagi kichik gorzion burchakka ega va bu uning yerda
yurganligidan dalolat beradi. Biroq, bu burchak kuchli vertel osti yassiligiga olib
kelish uchun uncha katta emas.
M.A. Shneyderning nazariyasiga ko’ra, suyakni kattalashuvining o’sib
borishi va sagital yo’nalishda umumiy kattalashuvi suyakning barcha strukturalari
korrulyativ o’zgarishiga mos ravishda suyakni dinamik faoliyatini o’sishini
xarakterlaydi, ya’ni yerdagi harakat pastki a’zolar uchlarini va boshqalarni
fa’oliyatidir.
Grasiallikning ko’payishi va suyakning tarnsversal yo’nalishda o’sishi odam
harakat faoliyatining statistikasining o’sishini xarakterlaydi, yoki tayanch va sekin
harakatni belgilaydi.
Yuqorida keltirilgan fikrlar, M.A. Shneyderga Omon-Qo’tonning son suyagi
bo’lagida odam harakatining statistik tomonlari ko’rib chiqiladi. Ammo, uning
pitekantrop yoki neandertallarga yaqinligini belgilovchi dinamik harakatlari
ko’rilmaydi 10
.
Ushbu antropologik xulosalar arxeologik ma’lumotlar bilan ham o’z
10
М.А. Шнейдернинг оғзаки маълумоти
14](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_14.png)
![tasdiqini topadi. 1947 yilning 18 oktabrida Omon-Qo’ton g’ori materiallari N.Ya.
Marra nomidagi Tarix va Moddiy madaniyat instituining Leningrad bo’limida
ko’rgazma qilindi. Bu yerdagi paleolit davrini o’rganish bo’yicha eng yirik
mutaxassislarning ta’kidlashicha, Omon-Qo’ton haqidagi ma’ruza muhokomasi va
yig’ilgan kolleksiyalarni ko’rgazmasi Omon-Qo’ton g’orining SSSR hududlaridagi
eng qadimgi odamlar madaniyati yodgorligi sifatida birlamchi ahamiyatga egadir.
1948 yilda Omon-Qo’tondan olingan qo’shimcha materiallar yuqorida tilga
olingan institutda yana ko’rgazma qilindi. Bu yerdagi eng yirik mutaxassislar
Omon-Qo’tonda sinantropning izlari borga o’xshaydi, deb ta’kidladilar.
Shu yerda qazilma odam bilan ayiqni son suyaklarini o’xshashligi haqida
ikki og’iz aytib o’tmoq joiz. Omon-Qo’tonning son suyaklari Moskvaga olib
kelindi va yirik paleontolog V.I. Gromovaga ko’rsatildi. U kishi suyakni o’rganar
ekan, Omon-Qo’ton son suyagida ayiqning son suyagi bilan o’xshashlik yo’q va bu
shubhasiz, odam suyagidir, deb ta’kidladi.
Yuqorida tilga olingan anjumunda V.V. Ginzburg Omon-Qo’tondan topilgan
son suyagini ayol kishiga tegishli, degan edi. Bu fikrni V.V. Ginzburggacha
professor B.G. Turkevich ham ta’kidlagan edi.
Tabiiyki, biz eng oddiy ma’lumotlarni keltirdik. Omon-Qo’tondan topilgan
odam suyaklari ular tozalab olinganidan keyin ham o’rganishda davom ettiriladi.
Singan stalagmitlarning orasidan va ularning tagidagi 10 20 sm
chuqurliklardan naysimon hayvon suyaklaridan tashqari tosh qurollar hamda
dioritdan ishlangan, keng zarb maydonchali va bo’rtib chiqqan zarb tepaligiga ega
ikkita uchirindi topildi. Ushbu uchirindilarning hajmi uncha katta emas: ulardan
birining bo’yi 4,5 sm, eni esa 27 sm. Uzun qirralaridan birida retushlash izlari
biroz ko’rinib turadi. Ikkinchi uchirindining uzunligi 2 sm dan oshiqroq, eni ham
2 sm ni tashkil qiladi. Bu yerdagi g’arbiy devorning tagidagi stalagmitning tagidan,
10 20 sm chuqurlikdan oxaktoshning maydalangan bo’laklari topildi. Ular o’ta
qo’pol va yirik hajmli edi . Ulardan ikkitasi qisman ishlangan gardishlarni eslatadi.
Ammo, ular gardishsimon nukleuslar emas. Taxti Qoracha davoni ortidagi
15](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_15.png)
![g’orlardan birida xuddi shunga o’xshash oxaktosh qurollar topilgan edi.
So’ngra, Omon-Qo’ton g’orining qalin oxakli tuf bilan qoplangan g’arbiy
devori tagidan kul va qadimda singan tosh shaklida ibtidoiy gulxan qoldig’i
aniqlandi. Bu yerdan ham yuqorida aytganimizdek, odam suyaklari qoldiqlari
topilgan.
1947 yilda amalga oshirilgan qidiruv ishlari natijasida Omon-Qo’ton
g’oridan hayvonlarning 900 ta suyak qoldiqlari va 14 ta tosh qurollar topilgan edi.
G’or nam bo’lganligi sabali suyaklar yaxshi saqlangan. Bu suyaklarda
majaqlangan va ayrimlarida tosh qurollar tilgan izlari ham bor.
G’ordan topilgan qazilma fauna katta qiziqish uyg’otadi. Negaki, ular
gafaqat ibtidoiy odamlarning ov obyektlari, balki qadimgi paleoiqlim haqida ham
muhim ma’lumlotlarni beradi.
V.I. Gromovaning dastlabki xulosasiga ko’ra Omon-Qo’ton g’oridan
quyidagi sut emizuvchilar topilgan:
1. ot
2. bug’u
3. yovvoyi echki
4. giyena
5. ayiq
6. jayra
7. yumronqoziq
8. pishuxa
Aftidan, yana tulki va boshqa yirtqichlar topilgan. Bu materiallarni A.P.
Okladnikov tomonidan o’rganilgan Teshik-Tosh g’ori materiallari bilan
qiyoslaymiz:
1. Sibir echkisi
2. Ot
3. To’ng’iz
4. Qoplon
16](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_16.png)
![5. Dasht mushugi
6. Giyena
7. Yumronqoziq
8. Pishuxa
9. Kiyik
A.P. Okladnikovning ta’kidlashicha, Teshik-Tosh g’orida jami 667 ta suyak
qoldiqlari topilgan bo’lib, ulardan 649 tasi sibir echkisiga, 2 tasi (tishlar) otlarga, 3
tasi to’ng’izga, 1 tasi qoplonga, 7 tasi yumronqoziqqa, 1 tasi pishuxaga va 5 tasi
qushlarga tegishli bo’lgan.
Bug’uning suyaklari masalasiga kelsak, u holda na A.P. Okladnikov va na
V.I. Gromova Teshik Toshdan topilganligi haqida gapirmaydilar. V.I.
Gromovaning ta’kidlashicha, shu yerdagi ariqdan bug’uning shoxlari topilgan va u
sur’atga ham olingan 11
.
Yuqorida ta’kidlangan fikrdan ko’rinib turibdiki, teshik Toshda xuddi
Omon-Qo’tondagidek fauna hukm surgan. Shuningdek, topilgan suyak
qoldiqlarining katta qismi tog’ echkisiga xosdir. Omon-Qo’ton g’oridan ham ushbu
hayvon suyak qoldiqlari topilgan. 1948 yilda Omon-Qo’ton g’orida olib borilgan
qazish ishlari natijasida Teshik Toshdagiga o’xshash fauna aniqlangan.
A.P. Okladnikovning tadqiqotlarigacha O’rta Osiyoning to’rtlamchi davr
faunasi noma’lum edi. Endilikda amalga oshirilgan yangi kashfiyotlar tufayli bu
masalada to’laroq tasavvurga egamiz. Aytish joizki, o’sha davrning faunasi hozirgi
hayvonot dunyosiga juda o’xshashdir. Faqat, yovvoyi otlar bundan mustasno.
Zamonaviy faunaning qadimiy g’orlar hayvonot olami bilan o’xshashligi
O’zbekistonning ayrim tog’li hududlaridagi paleoiqlim haqida gapirish imkonini
beradi.
Fikrimizcha, olingan ma’lumotlarga ko’ra O’zbekistonda ilk to’rtlamchi
davr boshlaridan barqaror iqlim sharoitlari hukm surganligini aytish mumkin.
11
В.И. Громов. Палеогеографическое и археологическое обоснованиестратиграфии континентальных
отложений чпериода на территории СССР. Труды института геологических наук. Т. 64. Сер. 17. Изд-во
АН СССР. С. . С. 733.
17](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_17.png)
![L.S. Berg o’zining “Klimat i jizn” nomli kitobida Turkistonda yuqori eosen
davrida quruq iqlim sharoitlari hukm surganligini ta’kidlasada, “Osiyoning
qurishi” nazariyasiga qarshi chiqadi. Bu borada olim quyidagicha yozadi: “men
ta’kidlaymanki, O’rta Osiyoda madaniyatlarning inqirozga uchrashi iqlim
o’zgarishlariga bog’liq emas, balki urushlar va avvalombor, sug’orish
sistemasining ishdan chiqishi bo’lgan”.
M.V. Mushketov, deb yozadi L.S. Berg, Turkiston iqlimini qurishi tarafdori
edi, ammo, u bundan 500 yil avval Amudaryoning qumlari hozirgiga o’xshash
bo’lganligini tan oldi 12
.
So’ngra, L.S. Berg, u er av. II asrda yashagan Arrian er.av. IV asrda (328
yilda) Zarafshon (Politimet) daryosi xuddi hozirgidek Amudaryogacha yetib
bormaganligiga istixoda qilib: Aleksandr Politimet daryosi sug’oradigan barcha
davlatlardan etdi; daryo tugagan joyda davlatning cho’l zonalari boshlanadi;
o’zining sersuvligiga qaramasdan bu daryo shu yerga kelib qumlar orasiga
yo’qolib ketadi. Shu tarzda doimiy oquvchi daryolar ham qumga singib ketadi.
Masalan, Mardov davlatidan oqib o’tuvchi Epard, ariylar davlatini sug’oradigan
Ariy, Yevergetlar davlatigacha oqib boradigan Etimandr daryolari shular
jumlasidandir 13
. Zarafshon daryosi 10 asrda, ya’ni arablar davrida qay ahvolda
bo’lgan. So’ngra, L.S. Berg, Eronning hozirgi Istaxri va Maqdisi yashagan
davrlardagi tarixiy topografisini yaxshi biladigan Tomashekning Eron cho’llarida
oxirgi paytlarda iqlim xayratlanarli darajada doimiy bo’lganligini aniqlaganligiga
istixoda qiladi 14
.
Nomi zikr etilgan tadqiqotchi faqat tarixiy davrdagi iqlim o’zgarishlarigina
o’rganadi. Biroq, O’rta Osiyoning to’rtlamchi davrdagi iqlim sharoitlari
masalalariga qo’l urmaydi.
O’ta qadim zamonlarda Omon-Qo’ton hududlari qalin o’rmonlar bilan
qoplangan bo’lgan va ular keyinchalik odamlar tomonidan kesib tashlangan.
12
Л. С. Берг. “Климат и жизнь”. Л. 1937. С. 330.
13
Л. С. Берг. “Климат и жизнь”. Л. 1937. С. 93.
14
Л. С. Берг. “Климат и жизнь”. Л. 1937. С. 73.
18](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_18.png)
![1914 yillarda polkovnik Korolkovning Omon-Qo’ton hududlarida olib
borgan ishlari skeptik olimlarga tog’ sharoitlarida sug’ormasdan ham o’rmonlar
hosil qilish mumkinligini ko’rsatib berdi. Omon-Qo’tonni o’rmonlashtirish
mikroiqlimni o’zgartirib yubordi. Agar, Korolkov davrida bu yerda buloqlar
deyarli bo’lmagan bo’lsa, hozirgi paytda Bulbulzorsoyga suv ikkita buloqdan oqib
tushadi. Tog’larni terrasalashtirish yangi tuproq sharoitlarini yaratdi; tuproqda
namlikning konsentrasiyalashuvi oqibatida Omon-Qo’tonda o’tloq qatlam hosil
bo’ldi; erroziya jarayonlari (tuproqning yuvilishi) deyarli uchramaydi.
Tog’larni terrasalashtirish ishlari Urgut tumanining boshqa joylarida ham
olib borilmoqda. O’sha davrdagi Samarqand o’rmon xo’jaligi rahbari S.D.
Jerdovning fikricha 15
, tog’larni terrasalashtirish Urgut tumaniga tamakini
sug’orishni 5 6 dan 10 martagacha yetkazish va unumdorlar yerlarni 1000
gektargacha oshirish imkonini beradi.
Tajribalarning ko’rsatishicha. O’rta Osiyo sharoitlarida qrim sosnasi ancha
qalin o’sadi. Tog’lar terrasalashtirilganda esa, uning o’sishi Yevropa hududlaridagi
o’sish bilan tenglashadi. Sosnaning yillik o’sishi akasiyanikidan ko’proqni tashkil
qiladi.
Y.P. Korovinning yozishicha: “O’rmon o’simliklari O’rta Osiyo va
Qozoqistonning hayotida katta ahamiyatga ega”.
Tabiat hodisalarining aylanishida o’rmonlarning roli ayon. Iqlim
sharoitlariga mute bo’lgan sharoitlarda joylashgan o’rmonlarning o’zlari iqlim
sharoitlarini hosil qilishga kirishadilar. O’rmonlar o’zlarining ichkarisida o’ziga
xos iqlim sharitlarini, haroratni, namlikni va yorug’likni hosil qiladilar va bu
atrofdagi ochiq maydonli yerlarnikidan farq qiladi 16
.
Shunday qilib, Omon-Qo’tondan va O’zbekistonning boshqa joylaridan
topilgan hozirgiga o’xshash qazilma fauna asosida o’rganilayotgan hududlarda
to’rtlamchi davrda ham hozirgiga yaqin iqlim sharoitlari hukm surgan. Bu savolga
oxirgi javobni ko’mir hamda gul chang ahlillari beradi.
15
С.Д. Жардовнинг оғзаки маълумоти.
16
В.И. Коровин. Раститульность Ср. Азии. М.: Т. 1. 1934. С. 400.
19](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_19.png)
![1948 yilda O’zbekiston Davlat Universiteti (Hozirda SamDU) Omon-
Qo’tonga arxeologik ekspedisiya uyushtirdi.
Ekspedisiya ishlarida tarix fakulteti talabalaridan: K. Maxmudov, K
Samibayev, Sh. Ma’rupov va boshqalar qatnashdilar.
Ekspedisiya ishlari 2 oy davom ettirildi.
Ekspedisiya o’z oldiga quyidagi vazifalarni qo’ydi: g’ordagi qulab tushgan
maydonni tozalash hamda yangi arxeologik yodgorliklarni keng qidirish ishlarini
olib borish.
G’orning kirish qismi turli kattalikdagi toshlar bilan to’silgan edi. Ushbu
qulab tushgan joyning chuqurligi 2 m gacha yetadi. Maydonni tozalashda, 1,6 m
chuqurlikdan mayda qumli 6 ta qatlam aniqlandi. Ular turli davrlarda g’ordan suv
oqib chiqib turganligidan dalolat berardi. Bu qatlamlarda ko’mir qoldiqlari
uchraydi. Ishlar sekin borardi, negaki, bu yerdagi tuproq orasidan qotib qolgan
toshlar ham chiqib turardi. Va nihoyat, ikkita tosh orasidan g’orning qadimgi kirish
joyi ochildi. g’orning kirish joyidagi harsang toshning tagi ko’rindi. Shunday qilib,
endi biz g’or dastlabki balandligi va g’or eshigining eni haqida gapira olamiz.
G’orning balandligi 2,27 metr, eni 2,25 metrni tashkil qildi.
Qazishmadagi kesmada uchta qatlam ajralib turadi:
A) loyli quyi qatlam
B) mayda qumdan iborat o’rta qatlam
V) tarkibi o’rta qatlamnikiga o’zshash yuqori qatlam
Quyi qatlamdan, g’or tomidan 1,75 m chuqurlikdan kvarsdan ishlangan
ajoyib qirg’ich va ko’mir qoldiqlari topildi. Ularning yonidan kvarsdan ishlangan
boshqa bir qurol ham topildi.
Qirg’ich uchirindidan emas, balki tabiiy singan kvars bo’lagidan yasalgan.
Qurolning har ikkala yuzasi ham qo’pol yo’ning’ilar negativlari bilan qoplangan.
Uning ish qirrasi biroz egilgan, tik va qo’pol retushlashlangan. Qurolning
uchlaridan biri o’yib kertib ishlangan va bu buyumni o’ng qo’lning ko’rsatgich
barmog’ida ushlash uchun qilingan. Shunga o’xshash qurol g’orning sharqiy
20](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_20.png)
![devoridagi qazishmadan topildi, biroq, uning hajmi nisbatan kichikroq.
Topilgan qurollardan yana biri kvarsning shaklsiz bo’lagi bo’lib, u
periferiyasi bo’ylab qo’pol yo’nilgan va ish qirrasi egilgan, qo’pol retushlangan.
O’rta va yuqori qatlamlarning turli chuqurliklarida majaqlangan suyaklar,
jumladan tog’ echkisining tishlari va ko’mir qoldiqlari uchraydi. Ushbu
maydonchadan madaniy qoldiqlar topilmadi.
1.2.Omon-Qo’ton g’or makonini sanalash. Omon-Qo’ton g’orini tadqiq qilish
21](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_21.png)
![ishlari endi boshlangan bo’lishiga qaramasdan, yuqorida qayd qilingan materiallar
asosida uning qadimiyligi haqida xulosa qilishimiz mumkin. Bu haqda ma’lum
ishonch bilan bu yerdan topilgan ibtidoiy odamlarning tosh qurollari guvohlik
beradi. Omon-Qo’ton hududida kremniy yo’q. Shuning uchun ham ibtidoiy
odamlar tosh qurollar yasash uchun oxaktosh, diorit va kvars kabi boshqa tosh
jinslaridan foydalanganlar. Xususan, kvars g’o’lalari Omon-Qo’tondan D.N. Lev
va A.P. Okladnikovlar tomonidan g’ordan uzoq bo’lmagan yerdan topilgan.
Omon-Qo’tondan topilgan tosh qurollar ishlanish texnikasiga ko’ra o’ta
arxaik va primitiv ko’rinishga ega. Ular yirik va noto’g’ri shakllidir. Qurollar bu
yerda uchirindilar chaqmoqlab olishga mo’ljallangan gardishsimon mustye davri
texnikasi bilan emas, balki g’o’lani primitiv “parchala” uslubi orqali amalga
oshirilgan. Ta’riflarimizdan ko’rinib turibdiki, Omon-Qo’tonda bironta ham
nukleus topilmagan. Yodgorlikdagi tosh qurollar quyi paleolit davri uchun xos
bo’lgan, qo’pol tosh g’o’laning ustki qismini tarashlash texnikasi yordamida ishlov
berilgan.
P.P. Yefimenko, Mikok makoni quyi qatlamidan olingan chaqmoqtoshli
industriyani ta’riflar ekan, ular uchun xarakterli belgilardan birini aniqlaydi:
“Avvalombor, bu davrda odatda, paleolit davri texnikasida qo’llaniladigan
chaqmoqlash emas, uchirindilarni tayyorlash uslublari diqqatga sazovordir:
kremniy g’o’lalarini keskin, kuchli va tasodifiy yo’nalishlarda berilgan zarba orqali
parchalash muhimdir. ...Bunday “parchalash” texnikasi kremniyga emas, balki
kvars, kvarsit kabi boshqa tosh jinslariga qo’llanilganda, qo’polligiga ko’ra
eolitlardan qolishmaydigan uchirindilar olish imkonini bergan. Bunday yo’l bilan
ishlangan tosh buyumlar sinantroplar bilan birga uchraydi” 17
.
Bundan kelib chiqadiki, Omon-Qo’tonning tosh qurollari Sinantroplarning
tosh qurollariga juda o’xshashdir.
Kremniydan va yashmadan ishlangan qo’pol tosh qurollar mashhur Krapina
g’oridan ham topilgan. Bu yerdan topilgan tosh qurollar mustyegacha bo’lgan
17
А.П. Окладников Омон- Қўтон ғорини 1948 йилда келиб кўрган ва ўз маслаҳатларини берган.
22](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_22.png)
![davrga oiddir. Shunga o’xshash tosh inventar Lya Ferassining quyi qatla m laridan
ham topilgan.
Ushbu qurollar ancha tasodifiy xarakterga ega. Bunday qurollar topilgan
makonlarga: Taubax, Rabuti, Eringsdorf makonining quyi qatlamlarini ham kiritish
mumkin.
Yaqin kun lar gacha SNG hududlarida quyi paleolit davri Abxaziyadan
topilgan makonlar bilan belgilanardi. Ushbu yodgorliklarning tadqiqotchisi S.N.
Zamyatnin mustyegacha bo’lgan davrga oid bir qator yodgorliklarning ro’yxatini
keltiradi:
1. Kolxida qishlog’i.
2. Kyurdere qishlog’i.
3. Quyi Yashtux (Yashtuxortu)
4. Suxumi tog’i.
5. Bir tog’i.
6. Gvard tog’i.
7. Apiancha tog’i.
8. Otan qishlog’i.
9. Gali tog’i.
10. Cheburisxinji qishlog’i.
V.I. Gromov, ushbu topilma joylarni quyidagicha xarakterlaydi:
“Deyarli barcha topilmalar Qoradengiz sohillari bo’ylab (dengizdan 25 km
masofagacha), Gagrami hamda Cheburisxinji oralig’idagi keng va tekis
terrasalarda joylashgan. Ularni makonlar deb bo’lmaydi, negaki, ularda ko’mir va
hayvon suyaklari qoldiqlari saqlanib qolgan madaniy qatlamlar yo’q.
Topilmalarnnng barchasi kremniy buyumlar bo’lib, ular ba’zan allyuviy
yotqiziqlarda va ba’zan Fransiya, Janubiy Angliya, Falastin va boshqa davlatlar
quyi paleolit davri qoldiqlari singari holatlarda yotadi” 18
.
18
В.И. Громов. Палеогеографическое и археологическое обоснованиестратиграфии континентальных
отложений чпериода на территории СССР. Труды института геологических наук. Т. 64. Сер. 17. Изд-во
АН СССР. С. . С. 267.
23](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_23.png)
![1946 yilda P.I. Boriskovskiy hamda S.N. Bibikovalar tomonidan Kamenes
Podolsk viloyatining shu nomli tumani hududidagi Luka Vrubleveskaya
qishlog’idan ashel ko’rinishidagi vremnen buyumlar topildi.
O’sha yili Dnestrning chap sohilidagi Moldovaga qarashli Ribninskiy
tumanidagi qishlog’i yaqinidagi G.P. Sergeyev tomonidan qazilgan g’ordan
mustyegacha bo’lgan davrga oid tosh buyumlar bilan birga trigonteriy fili hamda
shimol bug’usining suyak qoldiqlari topildi.
Va nihoyat, mustyegacha bo’lgan madaniy qoldiqlar Dnestrning o’ng
Qirg’og’ida, Zaparojyega yaqin joydagi Kruglik qishlog’i yaqinidan (V.N.
Danilenko tadqiqotlari) 19
hamda Armanistondan ham topildi (S.N. Zamyatnin va
M.Z. Panichkina tadqiqotlari) 20
.
V.N. Davidenko, Omon-Qo’ton materiallari bilan tanishar ekan, ularning
Krugliknikidan qadimiyroq ekanligini tan oldi.
Sanab o’tilgan yodgorliklarning barchasi mustyegacha bo’lgan davrlarga
oiddir. Ular arxeologik adabiyotlarda “klekton – mu s tyeoldi” nomini oldi. Omon-
Qo’ton g’or makoni materiallariga kelsak, uni ilk paleolit yoki ashel davri bilan
sanalash lozim.
Shundan kelib chiqib, bu yerdan topilgan qazilma odam qoldiqlari
neandertal yoki mustye davri odamidan qadimiyroqdir.
Omon-Qo’tonning ibtidoiy odamlari o’zlari yashashlari uchun ancha qulay
joyni tanlaganlar. G’ordan ikki tog’ oralig’idagi tor Bulbulzorsoy yaqqol ko’rinib
turadi. Aytish mumiknki, g’orning old maydoni butun vodiyni kuzatish uchun juda
qulay. Bu baland joydan turib ibtidoiy odamlar ov obyektlari yoki o’ljani kuzatish
imkoniga ega bo’lgan. odam o’z mavqeining egasi bo’lgan. Butun vodiy unga
tegishli bo’lgan. Bu vodiyga ibtidoiy odamlar hayvonlarni haydab kirganlar va
so’ngra, ularni shu yerda o’ldirganlar. G’ordan uncha uzoq bo’lmagan joydagi
qadimgi jarlikdan suv oqib turgan. Bu suv hozirda ham ikkita irmoq bo’lib vodiyda
19
П.И. Борисковский. К вопросу о периодизации археологических памятников Подднестьовья. Вестник
ЛГУ. №2. 1948. С. 88-89
20
Кўрсатилган адабтёт. С. 89.
24](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_24.png)
![jo’sh urib oqadi.
Taxmin qilish mumkinki, ibtidoiy ovchilar suv bo’ylarida hayvonlarni
poylab o’tirganlar.
Omon-Qo’ton odami asosan majaqlangan suyaklari ko’plab g’ordan ko’plab
topilgan tog’ echkisiga ov qilgan. So’ngra, ular kiyikka ov qilganlar va uning ham
suyaklari g’ordan topilgan.
Omon-Qo’tonda va Taxti-Qoracha davoni ortidagi g’orlarda qazilma
otlarning tishlari topilgan. Teshik Toshdan topilgan otning tishlari haqida gapirar
ekan, V.I. Gromova, faqat tishlariga qarab biz Teshik Toshdan topilgan otning
Sharqiy Yevropadagi paleolit makonlaridan topilgan otlar bilan bir xil bo’lgan deb
ayta olmaymiz. Negaki, to’rtlamchi davrning turli shaklli otlarini ularnin g
tishlariga qarab ajratish qiyin. Aftidan, u ayrim mualliflarning fikricha, janubi
sharqiy Osiyodagi arab hamda akalteke otlarining ajdodlaridirlar. O’rta Osiyoning
paleolit davri yodgorliklaridan otlarning distal va falanga suyaklari topilishi juda
muhim. Ayniqsa, Yevr o pa otlarining falangalari (oyoqlari) yirikligi va enliligi
bilan ajralib turadi. Aksincha, sharqiy Yevropadagi xonaki otlarning oyoqlari tor
va uzunligi bilan farq qiladi 21
.
Omon-Qo’ton g’oridan yirik yirtqich hayvonlardan ayiq va shoqolning
suyak qoldiqlari topilgan.
Omon-Qo’tonliklar ayiqqa qanday usul bilan ov qilganliklarini aytish qiyin.
Qator boshqa ma’lumotlarga ko’ra mustyegacha bo’lgan davrlardayoq odamlar
ushbu hayvonga keng ov qilganlar.
Masalan, mustyegacha bo’lgan davrlarga oid Ilma vodiysida joylashgan
Taubaxe va Eringsdorf makonlaridan boshqa hayvonlar bilan bir qatorda ayiq
suyaklari ham topilgan. Nisbatan olganda ayiq suyaklari Eringsdorfda 10 % va
Taubaxda 21 % na tashkil qiladi.
Shunday qilib, ko’rinib turibdiki ayiq ovlashning boshlanishi insoniyat
21
В.И. Громов. Палеогеографическое и археологическое обоснованиестратиграфии континентальных
отложений чпериода на территории СССР. Труды института геологических наук. Т. 64. Сер. 17. Изд-во
АН СССР. С. 60.
25](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_25.png)
![taraqqiyotining eng qadimgi jamoalariga borib taqaladi.
Ayrim mualliflar ibtidoiy ovchilar ayiq g’ordan chiqqan paytida yuqoridan
yirik harsang toshlarni yumalatish orqali ov qilganlar. P.P. Yefimenko bu borada
quyidagilarni yozadi: “Ushbu yirik yirtqichni ovlash uchun ular qanday usul
qo’llaganliklarini aniq bilmaymiz. Ammo, kuzatishlar shuni ko’rsatdiki,
Drazinggyol makonidan ikkita ayiqning bosh suyagi topilgan va bu suyaklarning
har ikkalasi ham hayvon tirikligida boshidan yaralangan. Bu yaralar keyin bitib
ketgan, biroq, ularning o’rni saqlanib qolgan. Shunga ko’ra aytish mumkinki,
ibtidoiy odamlar ayiqlarga og’ir gurzisimon qurollar yordamida ov qilganlar va
ular ayiq bilan yuzma yuz kelishdan qo’rqmaganlar” 22
.
Omon-Qo’ton g’orida bir qancha vaqt shoqollar ham yashagan. Bu yerdan
topilgan shoqol suyak qoldiqlari shundan dalolat beradi. Shuningdek, ayrim
hayvonlar suyaklarida o’tkir tishlarning izlari bor va bu shoqolniki bo’lsa kerak.
Omon-Qo’ton g’ori odami olovni ham bilgan. Bu haqda g’ordan topilgan
gulxan, ko’mir, qadimgi kuya bilan qoplangan toshlar va kuygan hayvon suyaklari
guvohlik beradi.
Omon-Qo’tonning ibtidoiy aholisi mohir ovchilar bo’lishgan. Ularning tog’
echkisiga ov qilganliklarini eslash kifoya. Ma’lumki, bu jonivor tog’larda chiqish
qiyin bo’lgan joylarga chiqib boradi va o’ta chaqqon harakat qiladi. Ularni ovlash
katta xavf va xatar bilan birga kechgan. Ammo, yuqorida ta’kidlanganidek, Omon-
Qo’ton g’oridan aynan ushbu hayvonning suyak qoldiqlari ko’roq topilgan va
aytish mumkinki, omonqo’tonliklar ularni muvaffaqiyat bilan ov qilganlar,
o’ldirganlar.
Yuqorida ta’kidlanganidek, Omon-Qo’ton g’oridagi o’choq yonidan odam
suyaklari qoldiqlari topilgan edi. Ehtimol, bu yerda ham mashhur Krapina g’orida
bo’lgani kabi odamxo’rlik rusm bo’lgandir. Chjou Kou Tyandagi sinantroplarda
kannibalizm hukm surgan deyishimizga asoslar bor.
V.I. Gromovaning yozishicha: “Krapina topilmalarini ayrim tadqiqotchilar
22
Д.Н. Левь. Древний палеолит в Аман-Кутане. (Предварительное сообщение). Самарканд. 1949. С. 39.
26](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_26.png)
![(G. Osborn) bu yerdagi odam suyaklarining uzunasiga emas, balki ko’ndalang
sindirilganligiga asoslanib, g’orda kannibalizm bo’lmagan, degan fikrni
bildiradilar. Boshqa bir tadqiqotchilar esa, paleolit davri ajdodlarimiz odamxo’r
bo’lgan bo’lsa, u holda ularning dunyoqarashi o’ta ayanchli bo’lgan bo’lur edi, deb
hisoblaydilar. Biroq, u yoki bu tadqiqotchining ichki kechinmalari haqiqatni
yoritishga to’sqinlik qilmasligi lozim” 23
.
Shunday qilib, barcha ma’lumotlarga ko’ra Omon-Qo’ton g’ori O’rta
Osiyoda eng qadimgi yodgorlikdir. Teshik Toshdan topilgan tosh buyumlar
anchayin taraqqiy etgandek ko’rinishga ega: bu yerda haqiqiy gardishsimon
nukleuslar, paykonlar va qirg’ichlar mavjud. bu yerdan topilgan qo’l cho’qmoriga
kelsak, ma’lumki, ko’pgina so’nggi mustye davri industriyalarida ular ancha
takomillashgan tosh buyumlar bilan bir qatorda hukm surishda davom etadi. Buni
makonning muallifi ham ta’kidlaydi.
“Oldimizda, deb yozadi A.P. Okladnikov, qadimgi texnologiyalardan
guvohlik beruvchi ikki yoqlama ishlov berilgan qo’l cho’qmori bo’lib, u eski
davrlardan saqlanib qolgan sarqit, deb qaralishi lozim”.
Agar Teshik-Tosh makoni klassik mustye davriga oid bo’lsa, u holda Omon-
Qo’ton makoni undanda ancha qadimgi davrlarga xosdir. ushbu xulosani A.P.
Okladnikov ham ma’qullagan.
Bu xulosa bilan yuqorida tilga olingan antrapologlarning fikrlari ham mos
keladi.
O’zbekistonda yangi topilgan qadimgi tosh davri odami makoni haqidagi
qisqacha ocherkni yakunlar ekan, D.N. Lev, ushbu topilma va O’rta Osiyo
hududlaridan topilajak bunday topilmalar rasistlarga va ularning “oliy va quyi
irqchilik” nazariyalariga qahshatqich zarba beradi, degan 24
.
Ushbu topilmalar yer sharining qaysi hududlari eng qadimgi odamlar
tomonidan o’zlashtirilganligini aniqlash imkonini beradi. Bu esa, o’z navbatida,
23
А.П. Окладников. Находка неандертальца в Узбекистане. ВДИ 1. 1949. Он же., Мустьерская стоянка в
гроте Тешик-Таш в Узбекистане.КСИИМК АН СССР. Т.1. с. 67.
24
А.П. Окладников. Находка неандертальца в Узбекистане. ВДИ 1. 1949. Он же., Мустьерская стоянка в
гроте Тешик-Таш в Узбекистане.КСИИМК АН СССР. Т.1. с. 67.
27](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_27.png)
![zamonaviy tipdagi odamning kelib chiqishi, irqlarning paydo bo’lishi va boshqa
muhim masalalarni ham etish imkonini beradi.
Prof. G.F. Debes Teshik Toshdan topilgan paleoantropologik topilmaning
ahamiyati haqida shunday yozadi: “Teshik-Tosh topilmasining dunyoviy ahamiyati
shundaki, u neandertal odamini Osiyo materigining shunday joyida yashaganligini
ko’rsatdiki, parallel hukm surish nazariyasi tarafdorlari bu hududlarda Yevropa
neandertallari bilan bir vaqtda yashagan zamonaviy tipdagi odamning ilk vatanini
ko’rishni hoxlardilar. Teshik-Tosh topilmasi neandertallarning tarqilishi arealini
ancha kengaytirishi bilan bir qatorda, antrapogonezdagi ketma ketlik nazariyasini
mustahkamladi 25
.
Prof. G.F. Debesning bu ta’riflari to’laligicha Omon-Qo’ton topilmasiga
ham taalluqlidir.
O’rta Osiyoning navbatdagi qator yillar davomida o’rganilgan g’ori -
Omon-Qo’ton makoni. U Zarafshon tog’ tizmasining g’arbiy qismida,
Samarqand shahridan 43 km janubda, Omon-Qo’ton qishlog’ida joylashgan. U
Teshik Toshdan farqli ravishda yo’lak tipidagi tor va baland bo’lmagan . So’ngra,
g’or kengayib, eni 2.5 m va balandligi 2.60 m ga yetadi. G’orda hosil bo’lgan
qalin va qattiq tuf qatlam kirka yordamida sindirilganda, u hayvonlarning
majaqlangan suyak qoldiqlari hamda tosh buyumlarni yopib qolganligi ma’lum
bo’ladi. Tosh buyumlar orasida bitta kremniydan ishlangan va bir tomoni ikki
taraflama retushlangan paykon ham mavjud 26
(Lev, 1949a, 19496, 1955, 1956).
G’orda namgarchilik katta va bu yerda yilning eng issiq faslida ham salqin
bo’ladi. Shunday bo’lsada, g’or mustye davri ibtidoiy odamiga qo’nalgoh
25
Г.Ф. Дебец. Об антрапологических особенностях человеческого скелета из пещеры Тешик-Таш. Труды
Узбекского филиала АН СССР. С. 65.
26
Лев Д.Н. 1949. Древний палеолит в Аман-Кутане (предварительное сообщение). Самарканд.
Лев Д.Н. 1949а. Новые пещерные стоянки эпохи палеолита в Узбе кистане // СЭ. N.1.
Лев Д.Н. 1953. Пещеры эпохи палеолита близ г. Самарканда // При рода. N.6.
Лев Д.Н. 1956. Древний палеолит в Аман-Кутане (исследования 1953-1954 гг.) // Труды Узбекского гос. ун-
та. Нов. серия. Вып.61.
Лев Д.Н. 1957. Новые памятники палеолита в Узбекистане // ТКИЧП. Вып. 13.
Лев Д.Н. 1965. Самаркандская палеолитическая стоянка // ИМКУ. Вып.6.
Лев Д.Н. 1972. Итоги работы археологического отряда Самарканд ского гос. университета им. А. Навои в
1966 г. // Труды Самар кандского гос. ун-та. Нов. серия. Вып.218.
28](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_28.png)
![vazifasini o’tagan. Odamlar g’orning eng tubida, kirish joyidan 25 m ichkarida
yashaganlar. Omon-Qo’tonni qazish ishlari jarayonida hayvon suyaklari, tosh
buyumlar va o’choq qoldiqlari aniqlangan. Bu yerdan topilgan bug’i va
kiyikning suyak qoldiqlari qiziqarlidir. Ular g’or devorining tagiga, go’yoki
atayin yashirib qo’yilgandek topilgan.
Omon-Qo’tondan topilgan tosh buyumlar sifatsiz materiallardan —
mahalliy kvarsdan ishlangan va u buyumlarga qo’pol hamda deyarli «amorf»
ko’rinish bergan. Dastavval, Omon-Qo’ton materiallarining favqulotda qadimiy,
ya’ni mustyegacha bo’lgan davrlarga oidligi haqidagi fikrlar paydo bo’ldi.
Ammo, Omon-Qo’tondagi tosh buyumlarning asosiy qismi kvarsdan
emas, balki dioritdan ishlangan va ular orasida mustye uchun tipik bo’lgan
buyumlar ham mavjud. To’g’ri, Om o n Qo’tonda tayyor yoki tugallangan tosh
qurollar hamda yaxshi ishlangan plastinalar juda kam uchraydi. Shunday
bo’lsada, bu yerda yaxshi shakl beradigan qirg’ichlar, paykonlar, gardishsimon
nukleuslar va mustye tipidagi plastinalar mavjud.
V.I. Bibikova tadqiqotlarining ko’rsatishicha, Agar, odamlar uni
shafqatsizlarcha kesib tashlashmagganlarida, Omon-Qo’tonning o’rmon uchun
xos bo’lgan faunasi hozir ham saqlanib qolgan bo’lar edi. Baland tog’li
hududlarga xos bo’lgan Teshik-Tosh faunasidan farqli o’laroq, Omon-Qo’ton
to’liq o’rta tog’ yoki tog’ oldi zonalariga mansubdir. Agar, Teshik Toshda suyak
qoldiqlarining asosiy qismi tog’ echkisiniki bo’lsa, Omon-Qo’tonda asosiy ov
obyekti vazifasini Osiyo muflroni bajargan (112 ta muflonga tegishli suyak
qoldiqlari topilgan). Bu yerda keyingi o’rinlarni qo’ng’ir ayiq (39 ta) va maral
(10 ta) egallaydi. Ushbu faunaning o’ta qadimiyligini ko’rsatuvchi yagona
hayvon bu yo’l shoqol qoldiqlaridir. Shoqol qoldiqlari Teshik Toshdan ham
topilgan. Ushbu mustye uchun tipik bo’lgan hayvon qoldiqlari Kavkazdagi
Axshtir g’oridan ham topilgan. Boshqa jonivorlardan o’zining ko’p sonliligi
bilan toshbaqalar katta e’tiborga ega va bu yerdan 115 ta toshbaqaning suyak
qoldiqlari topilgan. Aftidan, Omon-Qo’tonning qadimgi aholisi rasionida go’sht
29](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_29.png)
![iste’mol qilish katta o’rin egallagan 27
.
Omon-Qo’tonning faunasi aniq sanalangan Teshik-Toshnikiga juda
o’xshashligi bilan ajralib turadi va bu yerlarning faunasi hozirgiga o’xshashdir.
Faunani o’rgshanishdan bu joylarning landshafti va iqlim sharoitlari
haqida xulosalar olinadi. Xayratlanarlisi shundaki, ushbu o’rganilgan
hududlarining tabiiy sharoitlari ko’plab ming yilliklar davomida o’zgarmasdan
qolgan.
Omon-Qo’ton g’ori 1947 yilda ochilgan va qator tadqiqotchilar tomonidan
o’rganilgan 28
. G’or to’liq qazib tugatilgan. Yodgorlik Chakulkalyan tog’larida,
dengiz sathidan 1300 m balanlikda va Samarqand shahridan 45 km janubroqda
joylashgan.
Omon-Qo’tonning tosh buyumlari kolleksiyasi 200 ta buyumdan oshiqroq
va ular kremniy, kremniylashgan oxaktosh, diorit hamda kvarsitlardan ishlangan.
Nukleuslari a s osan boshlang’ich ishlanish bosqichida qoldirilgan, ammo, yorqin
gardishsimon o’zaklar ham uchraydi. Plastinasimon yo’nilg’ilar kamroqni tashkil
qiladi va tom ma’nodagi plastinalar yo’q. Uchirindilar va ularning siniqlari
ko’pchilikni tashkil qiladi. Uchirindilarning bir qismi retushlangan. Oddiy
27
Бибикова В.И. 1958. Некоторые замечания по фауне из мустьер- ской пещеры Аман-Кутан // СА. N.3.
28
Лев Д.Н. 1949. Древний палеолит в Аман-Кутане (предварительное сообщение). Самарканд. Бибикова В.И.
1958. Некоторые замечания по фауне из мустьер- ской пещеры Аман-Кутан // СА. N.3. Лев Д.Н. 1949а.
Новые пещерные стоянки эпохи палеолита в Узбе кистане // СЭ. N.1. Лев Д.Н. 1953. Пещеры эпохи
палеолита близ г. Самарканда // При рода. N.6. Лев Д.Н. 1956. Древний палеолит в Аман-Кутане
(исследования 1953-1954 гг.) // Труды Узбекского гос. ун-та. Нов. серия. Вып.61. Лев Д.Н. 1957. Новые
памятники палеолита в Узбекистане // ТКИЧП. Вып. 13. Лев Д.Н. 1965. Самаркандская палеолитическая
стоянка // ИМКУ. Вып.6. Лев Д.Н. 1972. Итоги работы археологического отряда Самарканд ского гос.
университета им. А. Навои в 1966 г. // Труды Самар кандского гос. ун-та. Нов. серия. Вып.218. Левен Я.А.
1958. Генезис и развитие пещеры Аман-Кутан // Труды Узбекского гос. ун-та. Нов. серия. Вып.85. Юрьев
А.А. 1964. О возрасте террас р.Зеравшан в связи с геологоге- оморфологическим изучением окрестностей
пещеры Аманкутан // Известия Узб. филиала ВГО. Т.8. Ранов В.А., Несмеянов С.А. 1973.с. 87. Палеолит и
стратиграфия антро погена Средней Азии. Душанбе. Ташкенбаев Н.Х., Сулейманов Р.Х. 1980. Культура
древнекаменно го века долины Зарафшана. Ташккент. С.. 66-68. Джуракулов М.Д., Мамедов Э.Д. 1986.
Геология археологических памятников Зеравшана. Ташкент. С. 56-57.
30](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_30.png)
![qirralari bo’rtib chiqqan qirg’ichlar ham mavjud. Yodgorlikda mavjudligini D.N.
Lev, R.X. Suleymanov va N.X. Toshkenboyev ta’kidlagan bargsimon shaklli
qurollar tasodifiy xarakterga ega. Shuningdek, to’plamda paykonlar,
qirg’ichchalar va tosh bigizlar mavjudligi e’tirof etiladi. Biroq, ushbu qurollar
rasmlari bironta nashrda uchramaydi.
R.X. Sulaymonov va N.X. Toshkenboyevlaring hisoblashicha, Omon-
Qo’tonning tosh inventari Qo’tirbuloqnikiga o’xshash 29
. M. Gaborining fikricha,
aksincha, bu industriya mustyedan avvalgi arxaik davrlarga oid va O’rta Osiyo
yodgorliklari orasida begonaroq ko’rinadi. Aftidan, tadqiqotchini Omon-
Qo’tonda mavjud bo’lgan bargsimon qurollarning bo’lagini eslatuvchi qurolning
borligi yodgorlikga analogiyalarni hududiy jihatdan olis Markaziy Yevropaning
riss-vyurm davri industriyalari orasidan izlash kerak degan fikrga olib
kelgandir 30
. Z. A. Abramova, D.N. Levdan keyin, Omon-Qo’tonning
materiallarini Teshik Toshnikiga yaqin deb hisoblaydi 31
. Kolleksiyani ko’rib
chiqqanimizdan so’ng, Omon-Qo’tonning industriyasini kvars xom ashyosining
ko’pligi arxaiklashtirib yuborishini kuzatamiz. Bu holat va yorqin forma
beruvchi buyumlarning kam sonliligi uni qandaydir taqqoslashni qiyinlashtiradi.
Ammo, bir narsani ma’lum ishonch bilan aytish mumkinki, bitta tosh buyumga
80 ta hayvon suyaklari qoldiqlari to’g’ri keladigan Omon-Qo’ton g’ori ovchilar
lageri vazifasini o’tagan 32
. G’or hajmining kichikligi ham ushbu fikrning
to’g’riligini isbotlaydi.
Omon-Qo’tonda turli geolog mutaxassislar (P.P. Kostenko, A.A. Yuryev,
S.A. Nesmeyanov) olib borgan tadqiqotlar, yodgorlik faunasining tahlili singari
g’orning madaniy qatlamlari yoshini bir xilda aniqlash imkonini bermaydi.
29
Ташкенбаев Н.Х., Сулейманов Р.Х. 1980. Культура древнекаменно го века долины Зарафшана. Ташккент.
С.. 68-71.
30
G аЬоп М. 1988. N о uv еЦез « D есо u уе rtesd апз 1е Ра1ео1 thiqueon Аз1е сеп tra 1е. Bulleten е // U ррег Р1е ist осепе
Рге hist о i гу о f \Уез1егп Еигаз i а. Р hil а d с1р hi а.
31
Абрамова З.А. 1984. Ранний палеолит азиатской части СССР // Па леолит СССР. М. С.149.
32
Любин В.П. 1970. Нижний палеолит // Каменный век на террито рии СССР. М. (МИА. N.166). С. 36.
31](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_31.png)
![Aytilgan fikrlardan shu narsa ma’lumki, g’ordagi madaniy yotqiziqlar yoki o’rta
pleystosenning oxirida yoki so’ngi pleystosenning boshlarida shakllangan.
1995 yilda O’zbek-Polsha ekspedisiyasi xodimlari tomonidan D.N. Lev
tomonidan ochilgan 33
o’rta paleolit davriga oid Omon-Qo’ton g’or makoni tadqiq
qilindi. Natijada, g’orning kirish qismidan 7-8 m ichkariroqdan va uning chap
devori tomonidan qo’ng’ir loyli buzilmagan maydon aniqlandi. Ushbu maydon
g’orning devoriga juda yaqin joylashgan. Bu joydan bir nechta hayvon suyaklari
qoldiqlari hamda stalaktitlar bo’laklari topildi. Bu joydagi loy va stalaktitlardan
bir bo’lagi analiz qilish uchun na’muna sifatida olindi. Ikkinchi na’muna
g’orning kirish qismiga yaqin o’ng devori tagidan, uchinchi na’muna esa
g’orning ancha ichkarisidan olindi. Polshalik prof. T. Madeyskayaning
ta’kidlashicha, g’orda ikki xil davrga oid generasiya kuzatiladi.
G’or to’liq o’rganilgan deb hisoblanishiga qaramasdan, uning ayrim
joylarida inson faoliyati qoldiqlarini hamda g’orda istiqomat qilgan hayvonlar
izlarini saqlab qolgan hamda qazilmagan maydonchalarni uchratish mumkin.
G’ordan absolyut sanalar olish muhimligi va buning barcha imkoniyatlari
mavjudligi ko’rinib turardi. Negaki, Zarafshon vohasi paleolit davri yodgorliklari
aksariyatining sanasi nisbiyligicha qolmoqda edi 34
.
2001 yilda O’zbekistonda qadimgi tosh davrini o’rganish bo’yicha
qo’shma O’zbek-Amerika xalqaro talabalar ilmiy-arxeologik ekspedisiyasi
Zarafshon tog’ tizmasining shimoliy yon-bag’irlaridagi g’orlarda ilmiy tadqiqot
ishlarini olib bordi.
33
?
Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман-Кутане. (Исследования 1953-1954 гг.) \\ Труды Узбекского гос. Ун-
та. Нов. Серия. Вып. 61. 1956;
34
Гречкина Т.Ю., Хужаназаров М., Худайбердиев Р., Мадейская Т., Шимчак К., Миловский М., Кауван
Г., Давандовский М., Багинская С. Научный отчет об археологических работах Зарафшанского
палеолитического отряда в 1995 году. – Самарканд, 1996. – С. 8-9;
32](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_32.png)
![Tadqiqot natijalari qator ilmiy hisobotlarda o’z aksini topgan 35
. Dasturga
muvofiq ushbu hududlarda nafaqat qadimgi odamlar yashagan g’orlarni qidirib
topish, balki atrof-muhitning paleoekologiyasini ham o’rganish maqsad qilib
olindi. Buning uchun g’orlardagi qatlamlar tarkibini tahlil qilish, qadimgi fauna-
florani hamda paleoiqlimni o’rganish ko’zda tutildi.
O’zbek-Amerika ekspedisiyasi o’z payftida D.N.Lev tomonidan
o’rganilgan 36
Omon-Qo’ton g’orida stasionar tadqiqot ishlari olib bordi. D.N.
Lev tomonidan g’orning pleystosen davriga oid qatlamlari to’liq qazib
o’rganilgan va hozirda g’or ichi yana tuproq qatlamlari bilan to’lgan. Bu
to’lg’azmalar qizil g’ovak tuproqdan iborat bo’lib, unda hayvon suyaklari
qoldiqlari ham uchraydi. Biroq, g’orning devori bo’ylab ayrim joylarida pleystosen
davri qatlamlari teginilmay qolib ketganligi aniqlandi. Bunday maydonlarni
tozalash natijasida bir vaqtlar omonqo’tonliklarning ov obyekti hisoblangan bir
nechta yovvoyi hayvon suyaklari qoldiqlari topildi.
Ammo, asosiy e’tibor g’orning old qismidagi unga kirishdan janubi-
g’arbda joylashgan maydonni o’rganishga qaratildi. Bu yerda bir vaqtlar D.N.
Lev tomonidan amalga oshirilgan qazishmalardan chiqarib tashlangan tuproqda
hayvon suyaklari qoldiqlari saqlangan edi 37
. Natijada bir nechta hayvon suyaklari
qoldiqlari va bir dona uchirindi topildi. Bu yerda g’orning tomidan qulab tushgan
qizg’ish tuproq qoldiqlari ham bo’lib, ular to’rtlamchi davrga oid edi va ularda
maydalangan yovvoyi hayvonlar suyaklari, ayrim tishlari saqlanib qolgan. Ular
35
Сулейманов Р.Х., Тойчиев Х.А., Ташкенбаев Н.Х., Джуракулов М.Дж., Холматов Н.У., Крахмаль К.А.,
Ибрагимов Р.З., Глантз М., Шраубер А.Х., Бургер О.Ф., Циммерман Х.П. Отчет по результатам полевых
исследований совместной эколого-археологической экспедиции по изучению памятников каменного века.
– Ташкент, (май-июнь, 2001 г). Научный архив ИА АН РУз. Фонд 07. 01. №160. – С. 2-13; Сулейманов
Р.Х., Гланц М., Шраубер А.Д., Бургер О.Ф., Циммерман Х.П. Исследования пещер северных склонов
Зарафшанского хребта в 2001 г. ИМКУ №34. – Самарканд, 2004. – С. 6-10; Сулейманов Р.Х., Хасанов М.,
Аминов Б., Шоназаров Ш., Ибрагимов Р.З., Крахмаль К.А. Отчет по результатам полевых исследований
совместной эколого-археологической экспедиции по изучению памятников долины Кашкадарьи.
Ташкент, (сентябрь-октябрь, 2001г). Научный архив ИА АН РУз. Фонд 03. 01. №124. С. 15 – 17;
36
Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман-Кутане. (Исследования 1953-1954 гг.) \\ Труды Узбекского гос. Ун-
та. Нов. Серия. Вып. 61. 1956;
37
Лев Д.Н. Из истории изучения первобытной археологии Самарканда \\ Труды СамГУ. Новая серия, вып.
182. 1970;
33](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_33.png)
![XX asrning 40-50 yillardagi qazish uslublarining nomukammallligi oqibatida
o’tkazib yuborilgan.
Omon-Qo’tondan atigi 3 ta buyum yig’ib olindi. Ulardan biri qirralari qo’pol
retushlangan mustye davri plastinasidir. Ikkinchi buyum, zarb maydonchasi atayin
sindirilgan uchirindi hisoblanadi . Har ikkala buyum ham qattiq qora rangli vulqonli
jinsdan ishlangan. To’plamdagi uchinchi buyum – uncha katta bo’lmagan
uchburchaksimon uchirindi bo’lib, u gardishsimon o’zakdan chaqmoqlab olingan.
Ushbu buyum kulrang yashil tusli qayroqtoshdan ishlangan .
Ma’lumki, oxirigacha qazib tugatilgan yodgorliklar “o’lik yodgorliklar”
hisoblanadi. Biroq, O’zbek-Polsha hamda O’zbek-Amerika ekspedisiyalarining
tadqiqotlari Zarafshon vohasidagi Omon-Qo’ton makonida teginilmagan
maydonlarning saqlanib qolganligini va unda ayrim tadqiqot ishlarini davom
ettirish mumkinligini tasdiqlashi, quvonarli holdir.
Endi Omon-Qo’ton g’ori yodgorligining O’rta Osiyo paleoliti
oykumenasida tutgan o’rni haqidato’xtalib o’tmoqchiman. Movius nazariyasiga
ko’ra XX asrning o’rtalarida boshlangan munozoralar 38
, hozirgacha
to’xtaganicha yo’q va ilk paleolitning barcha oykumenasi madaniy jihatdan
ikkita g’arbiy hamda sharqiy zonalarga ajratiladi. G’arbiy zonada qo’l
cho’qmorlari va levallua texnikasi hukmron hamda unga Afrika, Yevropa
(sharqiy Yevropadan tashqari) va Old Osiyo kiradi. Ikkinchi zonada esa
chopperlar, klekton tipidagi uchirindilar va ko’pincha galkalardan ishlangan
oddiy nukleuslar hukmronlik qiladi hamda unga Sharqiy Osiyo, O’rta Hindiston
va butun Hindoxitoy kiradi 39
. “Qo’l cho’qmorlari madaniyati” hamda
“chopperlar madaniyati” yodgorliklarining tarqalishi xaritasiga
qarasak 40
[ M OVSH s, 1944, r. 103], u holda Kaspiydan Hindikushgacha bo’lgan
38
Замятнин С.Н. 1951. О возникновении локальных различий в куль туре палеолитического периода // Труды
Института этнографии АНСССР. Т. 16. Сорокин В.С. 1953. О локальных различиях в культуре нижнего па -
леолита // СЭ. N.3.
39
М ОУШЗ Н. N . 1944. Еаг1у тап ап d Р1е1з1осепе st га tig гар h у 1п зои1Ьегп апд еаз!егп Аз1а // Рарегз о f 1Ье
РеаЬо d у Мизе um оГ А meri сап Агс h аео1о gy ап d Е tn по1о g у. V о1.19. N.3. P . 100.
40
М ОУШЗ Н. N . 1944. Еаг1у тап ап d Р1е1з1осепе st га tig гар h у 1п зо ut егп ап d еаз t егп Аз1а // Рарегз оГ 1Ье
РеаЬо d у Мизе um оГ А meri сап Агс h аео1о gy апд Е th по1о g у. V о1.19. N.3. P . 103.
34](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_34.png)
![hududlar ushbu ikkala madaniyatlarning chegarasi ekanligini ko’ramiz. Shuning
uchun ham O’rta Osiyo hududlarining Movius nazariyasi tarafdorlari va
muxoliflari o’rtasidagi so’nmaydigan tortishuvlardagi roli qandayligini tasavvur
qilish mumkin.
O’rta Osiyodan topilgan ko’plab turli davrlarga va turli xarakterdagi
paleolit davri paleolit davri yodgorliklarining topilishi munosobati bilan o’tgan
asrning 50 yillarida Movius nazariyasini ushbu hududlarda tekshirib ko’rish
imkoni tug’ildi 41
(Ranov, 1966). Shuningdek, bor materiallarni boshqa
hududlarning paleolit davri yodgorliklari fonida keng qiyosiy tahlil qilish
imkoniyati paydo bo’ldi. 1956 yilda A.P. Okladni kov O’rta Osiyo hududlarida
paleolit davri insoniyatining ikkita yirik madaniy viloyatlari tutashgan joy deb
yozgan edi. "Ulardan biri Qirg’izistondan sharqqa va shimolga, ikkinchisi —
undan janubga va g’arbga qarab cho’zilgan 42
hamda ulardan birinchisida
galkalardan tosh qurollar yasash kabi qadimgi sharq uslublaridan keng
foydalanilgan" . To’g’ri, zikr etilgan parchalarda gap so’nggi paleolit to’g’risida
boradi, biroq, unda O’rta Osiyoni Sharqidagi quyi paleolit davri ayrim
topilmalarining janubi sharqiy Osiyodagi mashhur galkali industriyalar bilan
ko’p jihatdan o’xshashligi haqida ham hikoya qilinadi.
1966 yilda A.P. Okladnikov O’rta Osiyoning paleoliti haqidagi yirik
umumlashtiruvchi maqolasini yozadi 43
. Uning ilk paleolitga bag’ishlangan bobini
muallif “ikki xil madaniy an’ana va ularning qo’shni hududlar bilan aloqalari”,
masalalari bilan tugalladi 44
. A.P. Okladnikov ta’kidladi, "ana shu davrdanoq
O’rta Osiyoning g’arbi va sharqida madaniy taraqqiyot yo’llarining ayro tushishi
kuzatiladi" va bu hududning g’arbiy chekkasidan topilgan qo’l cho’qmorlari kabi
qurollarda aks etadi, garchi, bu paytda sharqda qo’l cho’qmorlari butunlay
uchramaydi, ammo, ancha qadimgi davrlardan bu yerlarda o’ziga xos boshqa bir
41
Окладников А.П. 1956а. Палеолитическое время на Тянь-Шане и Енисее // История Киргизии. Т.1. Фрунзе.
с. 19
42
Ўша адабиёт. С. 22.
43
Ўша адабиёт. С. 11.
44
Ўша адабиёт. С. 22.
35](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_35.png)
![qurollar — chopperlar paydo bo’ladi". Ushbu kuzatishdan kelib chiqadigan
xulosa Moviusniki bilan bir xil. "ilk paleolitning qo’l cho’qmorli madaniyatining
ta’siri - yozadi A.P. Okladnikov, - shunday qilib, O’rta Osiyoning g’arbiy
chekkasida, ya’ni Turkmanistonda kuzatiladi. O’rta Osiyoning sharqida va
shimolida esa, ma’lum chopperli madaniyatning ta’siri kuzatiladi. Juda ehtimol,
O’rta Osiyoning sharqiy tumanlarini egallagan aholi Yevropa, Afrika va Old
Osiyoning shel yoki ashel davri aholisi bilan emas, balki sinantroplar — Janubi-
Sharqiy va Sharqiy Osiyoning ibtidoiy aholisi bilan qardoshlik jihatidan
yaqinroq bo’lgan" 45
.
Shunga yaqin qarashlarni V.A. Ranov ko’tarib chiqdi, ammo, u
konsepsiyaga quyi paleolitdan keyingi davrlarga oid materiallarni ham kiritdi 46
.
S.N. Zamyatninning so’nggi paleolit davrida uchta yirik madaniy viloyat hukm
surganligi haqidagi fikrlari bilan qurollanib, V.A. Ranov, ularning izlarini o’rta
va quyi paleolit davri materiallarida ham kuzatish mumkinligi haqidagi fikrni
aytdi. Shuningdek, V.A. Ranov, O’rta Osiyo ushbu madaniy viloyatlar tutashgan
joyda joylashadi va ushbu hududlarda paleolit davri yodgorliklari ikkita guruhga
ajraladi (Shunday qilib, Moviusning muxolifi bo’lgan S.N. Zamyatninning
g’oyalaridan biri O’rta Osiyo paleolitiga ushbu qarashlarning tarqalishiga sabab
bo’ldi). "Birinchi guruh (A) O’rta Osiyodan g’arbroqda va asosan, Old Osiyoda
joylashgan yodgorliklar bilan, ikkinchi guruh esa (B), sharqda joylashgan
yodgorliklar bilan bog’lanadi (Sharqiy Osiyo tipidagi madaniyatlar)" 47
. A va B
guruhlarining parallel rivojlanishi V.A. Ranovning fikriga ko’ra "ilk paleolitdan
boshlanib ilk metall davriga o’tish bilan tugaydi" 48
. Birinchi (A) guruh uchun eng
qadimgi bosqichlarda qo’l cho’qmorlari (taxminan), so’ngra, madaniyatning
levallua mustye ko’rinishi xarakterlidir. Ikkinchi guruhni avvalombor, galkali
qurollar “qo’pol chopquvchi qurollar”, ya’ni chopperlar birlashtiradi.
45
Окладников А.П. 1966. Палеолит // Средняя Азия в эпоху камня и бронзы. М.-Л. С. 22.
46
Ранов В.А. 1964. О связях культур палеолита Средней Азии и неко торых стран зарубежного Востока. М.
47
Ранов В.А. 1965. Каменный век Таджикистана. Вып.1. Палеолит. Душанбе. С. 97.
48
Ўша адабиёт. С. 104.
36](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_36.png)
![Ushbu konsepsiyani ilgari surar ekan, uning muallifi Movius nazariyasini
bevosita manba sifatida esga ham olmadi, garchi, amerikalik olimning g’oyalari
V.A. Ranov fikrlarining asosini tashkil qilsada (V.A. Ranov konsepsiyasining
Movius g’oyalari bilan aloqadorligi haqida P.I. Boriskovskiy 49
va R.X.
Suleymanovlar 50
yozgan edi). Moviusning g’oyalari A.P. Okladnikovga ham
ta’sir ko’rsatgan 51
. Shunday qilib, O’rta Osiyo paleoliti madaniyatlarining
xarakteri masalalari bilan shug’ullangan dastlabki mualliflar shubhasiz,
Moviusning yo’lidan borganlar. Katta hududlarning paleoliti bir xil emas va bir
xil bo’lishi ham mumkin emasligi aniq edi. Ular o’rtasidagi tafovutlar
yo’nalishlarini axtarish esa hammaga ma’lum sxemaga aylan d i. U katta
harakatlarsiz materialda o’z aksini topgan va bunda materialning turliligi
tushuntirilgan. Ushbu g’oya sxema sifatida A.P. Okladnikov va V.A. Ranovlarni
qoniqtirgan hamda buni ularning hamkorlikdagi 52
yoki alohida ilmiy ishlarida 53
kuzatiladi.
Ammo, tez orada, bu konsepsiya tanqidga uchraydi va qisman yoki to’liq
qayta ko’rib chiqiladi. V.A. Ranovning bu boradagi qarashlari opponetlarning
asosiy nishoniga aylandi . Tanqidchilarning fikrlari asosan Movius nazariyasi va
uning O’rta Osiyo paleoliti haqidagi fikrlariga qaratilgan bo’lib, ikki x il ko’rinish
kasb etdi: birinchidan, dunyoning turli qismlaridagi amalga oshirilgan yangi
topilmalar Moviusning nazariyasiga hamma vaqt ham mos kelavermaydi;
ikkinchidan esa, O’rta Osiyo paleolitining eng muhim muammolari O’rta
Osiyoning o’zining materiallari asosida yechilgan emas. Bir so’z bilan aytganda,
argumentlar Movius nazariyasiga qarshi, xulosa esa, Okladnikov-Ranovning
konsepsiyasiga qarshi qilindi.
49
Борисковский П.И. 1971. Древний каменный век Южной и Юго- Восточной Азии. Л. С. 298.
50
Сулейманов Р.Х. 1972. Статистическое изучение культуры грота Оби-Рахмат. Ташкент. 71.
51
Окладников А.П. 1968. Древние связи культур Сибири и Средней Азии // Бахрушинские чтения. Вып.1.
Новосибирск . С. 111.
52
Окладников А.П., Ранов В.А. 1963. Каменный век // История тад жикского народа. Т.1. М. С. 46.
53
Окладников А.П. 1957. Итоги и узловые проблемы изучения палео лита в СССР за 40 лет // СА. N.4.
37](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_37.png)
![Ushbu masalaga R.X. Sulaymanov o’zining nomzodlik dissertasiyasida
katta e’tibor qaratdi 54
. Biroq, u mustye davri bilangina cheklandi. Dastlab
paleolit oykumenasining g’arbidagi galkali qurollar va sharqidagi qo’l
cho’qmorlari haqidagi dalillarni keltirar ekan 55
, ushbu muallif so’ngra yozadi 56
,
"O’rta Osiyoning mustye davridagi etnomadaniy manzarasi G’arbga va Sharqqa
tortuvchi ikki tipdagi makonlarning elektik turli tumanligidan ko’ra
murakkabroq bo’lgan". Ammo, bu ikki turlilikka dalillar keltirish O’rta Osiyoga
nisbatan hech narsani isbotlamaydi. Ushbu ta’kidni 1965 yilda V.A. Ranov
maqullagan bo’lardi, negaki, uning A va B guruhlari ularni yana mayda
qismlarga ajratishni istisno etmaydi (ushbu muallifning keyingi ishlarida bu aks
ettirilgan) hamda elektiklik majburiyatini yuklamaydi.
R.X. Sulaymonov ko’tarib chiqqan tanqid P.I. Boriskovskiy tomonidan
quvvatlandi va to’ldirildi 57
. P.I. Boriskovskiy mustye davri bilangina
cheklanmadi va o’z qarashlarini mustyegacha bo’lgan yodgorliklarga ham
qaratdi. Ammo, uning dalillari O’rta Osiyo materiallari asosida emas edi va
shuning uchun ham u ko’proq Moviusning g’oyasiga o’xshab qoldi 58
.
X.A. Alpisbayevning 59
[1979] katta hajmli materiallarni tahlil qilish
natijasida yozgan kitobida Qozoqiston paleolitida ikkita bir biridan keskin farq
qiladigan madaniyatlar zonalari hukm surganligi haqida yozadi. Bular Janubiy-
Qozoqiston hamda Shimoliy-Qozoqiston zonalaridir. Janubiy-Qozoqiston uchun
galkali texnika, choppinglar xarakterlidir, bifaslar yoki uchramaydi yoki juda
kam sonli. Shimoliy-Qozoqiston zonasi uchun esa, "haqiqiy bifaslarning" hamda
levallua texnikasining mavjudligi xarakterlidir 60
. Shunisi qiziqki, Alpisbayevning
ushbu kitobida ushbu fikrga qarama qarshi fikr ham aytilgan: "O’rta Osiyoning
54
Сулейманов Р.Х. 1968. Грот Оби-Рахмат и математико-статистичес- кая гипотеза обирахматской культуры.
Автореферат кандидат ской диссертации. Ташкент.
Сулейманов Р.Х. 1972. Статистическое изучение культуры грота Оби-Рахмат. Ташкент. 71. Кўрсатилган
адабиёт. С. 112 -113.
55
К ў рсатилган адабиёт. С. 113.
56
Кўрсатилган адабиёт. С. 113.
57
Борисковский П.И. 1971. Древний каменный век Южной и Юго- Восточной Азии. Л. С. 110- 112.
58
К ўрсатилган адабиёт. С. 41-50.
59
Алпысбаев Х.А. 1979. Памятники нижнего палеолита Южного Казаrтана. Алма-Ата.
60
Кўрсатилган адабиёт. С. 190.
38](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_38.png)
![quyi paleolit davri madaniyatlarida sharqiy va g’arbiy an’analarning birgalikda
kelishi uchramaydi" 61
. Yana ushbu kitobda Movius nazariyasiga qarshi fikrlar
aytiladi 62
va ehtimol, ular X.A. Alpisbayevning o’z materiallariga munosobatini
belgilab bergan. Qizig’i shundaki, X.A. Alpisbayevning kitobidagi dalillardan
V.A. Ranov o’z qarashlarini mustahkamlashda ustalik bilan foydalangan 63
va bu
qarashlarini o’zining keyingi ishlarida ham o’zgartirmasdan kelgan. Bu ishlarda
mustaqil va bir biri bilan kesishmagan O ld O siyoning A hamda sharqiy
osiyoning V guruhlari haqida so’z boradi 64
.
Ranov va Okladnikovlar konsepsiyasini tanqidi haqidagi dalillarni
umumlashtirib, ular ikkita asosiy holatga olib kelishini ta’kidlash mumkin: (1)
Moviusning nazariyasi boshqa hududlar uchun to’g’ri kelmaydi va shuning
uchun ham uning O’rta Osiyo haqidagi albomi ham noto’g’ri, (2) O’rta Osiyo
paleolit davri madaniyatlarining xaritasi ikkiyoqlama taraqqiyot konsepsiyasidan
ko’ra ko’proq, turli tumandir va shuning uchun ham uning xaritasidan bosh
tortish kerak. Yuqorida tilga olingan har ikkala holatlar nafaqat mantiqiy
jihatdan, balki empirik asoslanmaganligi jihatidan ham shubhalidir.
Haqiqatda, 50 60 yillarda Sharqiy va Janubi Sharqiy Osiyodagi arxeologik
tadqiqotlar hamda Yevropa va Afrikaning ilk paleoliti haqidagi yangi
ma’lumotlarning paydo bo’dishi bilan, qo’l cho’qmorli yoki chopperli va dag’al
uchirindili industriyalar nafaqat Moviusning xaritasida ajratib qo’yilgan joylarda,
balki boshqa joylarda ham uchrashi aniq bo’lib qoldi 65
. Bundan ayrim
tanqidchilar aytganidek 66
, Moviusning nazariyasi butunlay ishdan chiqdi, deb
61
Алпысбаев Х.А. 1979. Памятники нижнего палеолита Южного Казаrтана. Алма-Ата. С. 186.
62
Кўрсатилган адабиёт. С. 184-186.
63
Ранов В.А. 1965а. Главные вопросы изучения палеолита Средней Азии // Основные проблемы изучения
четвертичного периода. М.С. 77.
64
Ранов В.А. 1988а. Каменный век Южного Таджикистана и Памира. Автореферат докторской диссертации.
Новосибирск. С. 5-6.
65
Ларичев В.Е. 1977. Открытие рубил на территории Восточной Азии и проблема локальных культур
нижнего палеолита // Проблемы археологии Евразии и Северной Америки. М. Анисюткин Н.К. 1992.
Находки ручных рубил на территории Вьет нама // Хроностратиграфия палеолита Северной, Центральной,
Восточной Азии и Америки. Новосибирск.
66
Борисковский П.И. 1971. Древний каменный век Южной и Юго- Восточной Азии. Л. С. 50 . Ларичев В.Е.
1977. Открытие рубил на территории Восточной Азии и проблема локальных культур нижнего палеолита //
Проблемы археологии Евразии и Северной Америки. М. С. 31-33. Ларичева И.П. 1980. Новые данные по
39](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_39.png)
![bo’lmaydi. Aksincha, garchi chegaralari biroz o’zgargan bo’lsada, ilk paleolit
uchun Moviusning nazariyasi realligicha qolmoqda.
Moviusning opponentlariga asosiy dalil sharqiy zonaning ayrim
yodgorliklarida qo’l cho’qmorlarining mavjudligi edi (buni Moviusning o’zi ham
ta’kidlagan edi 67
:. Ammo, istixoda qilinayotgan buyumlar o’ta kamyob va ko’p
jihatdan munozoralidir. Mashhur Xitoy topilmalariga kelsak, (Dinsun, Lantyan
va h.k.), ular yoki yig’ma materiallar yoki qo’l cho’qmorlari emas, balki
galkadan ishlangan qirg’ichlardir (Chjoukoudyan 15), ya’ni ryuk tipidagi
buyumlardir 68
. Koreyadagi mashhur ashel davri yodgorligi Chongoknining yoshi
45 ming yildan oshmas ekan 69
. Ushbu yodgorlikning materiallari orasida ko’plab
chopperlar, choppinglar, qirg’ichlar va boshqa galkali qurollar bilan birga to’rtta
qo’pol bifas borligi aniqlandi 70
. Do tog’idan topilgan qo’l cho’qmori va
Vetnamning boshqa hududlaridan topilgan buyumlar 71
tipologik va xronologik
jihatdan Xitoy hamda Koreyanikidan ham ko’proq shubha uyg’otadi.
Shunday qilib, birinchidan, Sharqiy va Janubi Sharqiy Osiyo quyi
paleolitida mavjud bo’lgan qo’l cho’qmorlari kam sonli yoki yakkam dukkam.
Ikkinchidan, morfologik jihatdan bu yerdagi qo’l cho’qmorlari amorf ko’rinishga
ega va g’arbiy zonaning bifaslari bilan taqqoslanishi mumkin emas.
Uchinchidan, ularning geologik holati hamisha noma’lum va ushbu qo’l
cho’qmorlarining ilk paleolitga aloqadorligi shubha uyg’otadi. Va nihoyat,
to’rtinchidan, (eng muhimi), sharqiy zonani g’arbiy zonadan nafaqat bifaslarning
bor yoki yo’qligigina va kamligi emas, balki ko’zga tashlanib turadigan
палеолиту Азии (по материа лам конгресса в Ницце) // Палеолит Средней и Восточной Азии. Новосибирск.
С. 167.
67
М О VIUS Н. E . 1944. Еаг1у тап апд Р1е1з1осепе з1га11§гарЬу 1п зои1Ьегп апд еаз!егп Аз1а // Рарегз оГ 1Ье
РеаЬоду Мизеит оГ Атепсап Аг- сЬаео1обУ апд Е1Ьпо1о§у. Уо1.19. N.3. Р. 39-41.
68
Абрамова З.А. 1994. Палеолит Северного Китая // Палеолит Цент ральной и Восточной Азии. СПб. С. 133-
134.
69
8еопЬок У e 1992. То^агёз ап ехр1апа1юп оГ ^йЬеаз! Аз1ап Ра1аео- ШЫс // Хроностратиграфия палеолита
Северной, Центральной, Восточной Азии и Америки. Новосибирск.
70
Аугез ХУ.8., КЬее 8.Ы. 1984. ТЬе АсЬеиИап т Аз1а? А геу1е\у оГ ге- зеагсЬ оп Когеап // РгосеесИп§8 оГ
1Ье РгеЫз1опс 8оае1у. Уо1.50. Р. 324.
71
Борисковский П.И. 1966. Первобытное прошлое Вьетнама. М.-Л. С. 133. Анисюткин Н.К. 1992. Находки
ручных рубил на территории Вьет нама // Хроностратиграфия палеолита Северной, Центральной, Восточной
Азии и Америки. Новосибирск. С. 66.
40](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_40.png)
![texnologik jihatlarning nisbatan oddiyligi hamda tosh buyumlarning zaif
tipologik differensasiyalashganligidir. V.A. Ranov shunday yozgan edi:, “gap
qo’l cho’qmorlarining bor yoki yo’qligida emas — bu masalani soddalashtiradi,
sharqiy va g’arbiy zonalar madaniyatlarining o’ziga xosliklarini tushinishga
xalaqit beradi, paleolitda madaniyatlarning "umumiy foni" "asosiy ahamiyat kasb
etadi" va o’zaro o’xshamaydi 72
.
Endi yana O’rta Osiyo hududlariga e’tibor bersak, bu yerda bir tomondan,
qo’l cho’qmorli komplekslarning va ikkinchi tomondan galkali industriyalarning
tarqalishi sharq g’arb g’oyasiga qarshi ekanligini tan olish lozim. Morfologik
jihatdan ancha takomillashgan qo’l cho’qmorlari hozirda O’rta Osiyoning quyi
va o’rta paleolitida ko’plab uchraydi (Yangadja-Karatengir, Yesen 2,
Shaxbagata), shuningdek, ular Markaziy va Shimoliy Qozoqistonda (Jaman-
Aybat, Vishnevka, Semizbugu) ham uchraydi va Sharqda bo’lgani kabi O’rta
Osiyoning tog’li qismidagi ilk paleolit davri yodgorliklarida qo’l cho’qmorlari
uchramaydi (jumladan, Ko’lbuloqda ham, negaki, bu yerdagi qo’l cho’qmorlari
o’rta paleolitga oiddir). Galkali industriyalar esa, aksincha, janubi sharqda
konsentrasiyalashgan (Kuldara, Sel-Ungur, Karatau, Laxuti) va Qoratov
tizmasida uchraydi (Bo’rikazgan, Tanirkazgan, Kemer, Tokali va hakozo) hamda
ular Markaziy Qozoqistonning janubiy yarmigacha kirib borgan (Muzbel,
aftidan, Obilisan). Hududdagi qadimgi paleolit davri yodgorliklarini bir birining
tarqalish areallarini qoplamaydigan ikkita texnik tipologik guruhga ajralishini
nima bilan tushuntirish mumkin — xom ashyoning xarakteri, madaniy an’analar,
tog’li va tekislik hududlaridagi ekologik tafovutlar, sharq va g’arb yodgorliklari
yoshining turlichaligi bilanmi, nima bo’lganda ham bu fakt.
Quyi paleolitga oid va undan ham qadimgi bifaslarga eag yodgorliklar
haqida keng xulosalar chiqarish uchun yaxshi o’rganilmagan. Ammo, bir narsa
aniqki, masalan Qozoqistonning katta qismida agar bifasli industriyalar mavjud
72
Ранов В.А., Несмеянов С.А. 1974. Совещание по каменному веку Средней Азии // БКИЧП. N.41. 189-190.
41](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_41.png)
![bo’lsa, bu an’ana so’nggi paleolit davrigacha davom etadi 73
, O’rta Osiyo
hududlarida esa mustye davrida bifasli industriyalar juda kam uchraydi. Faqat
Qizilnura 1 va Ko’lbuloqning qatlamlaridan birida ikkita bifas topilgan. O’rta
Osiyoning boshqa mustye davri yodgorliklarida ular uchramaydit. Bu
yodgorliklarda ikki taraflama ishlov berilgan tig’lar ham uchramaydi (Ko’lbuloq
va Omon-Qo’tondagina bittadan bunday buyumlar uchragan).
II-BOB. ZARAFShON VOHASI O’RTA PALEOLIT DAVRI
YoDGORLIKLARI.
2.1. Qo’tirbuloq yodgorligining o’rganilishi.
Qo’tirbuloq makoni Zarafshon daryosining o’ng qirg’oq yuqori terassasida,
shu nomli buloq bo’yida, Samarqand shahridan 100 km g’arbroqda joylashgan.
Yodgorlik 1971 yili O’zR FA arxeologiya institutining Yu.F. Buryakov 74
.
73
Волошин В.С. 1990. Стратиграфия и периодизация палеолита Цент рального Казаrтана //
Хроностратиграфия палеолита Северной, Центральной и Восточной Азии и Америкм. Новосибирск. C . 100.
Волошин В.С. 1992. Об истоках палеолита в Центральном Казаrта не // Маргулановские чтения. М. С. 59.
74
Буряков Ю.Ф., Крикис Я.К., Равшанов Р., Ростовцев О.М. Археологические работы в
Самаркандской области.// АО 1971 г. – М., «Наука», 1972. – С. 9-14;
42](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_42.png)
![boshchiligidagi arxeologik guruhi tomonidan ochilgan bo’lib, 1971-1972 yillarda
N.X. Toshkenboyev tomonidan o’rganilgan va olingan natijalar bir qator ilmiy
maqolalarda hamda «Kultura drevnekamennogo veka dolinы r. Zarafshana» 75
nomli monografiyada umumlashtirilgan.
1995 yil O’zbek-Polsha xalqaro ekspedisiyasi tomonidan qadimgi
qazishmalarning taxminiy o’rni aniqlanib, ularning davomidan 5x5 m hajmli yangi
qazishma amalga oshirildi. Natijada, yodgorlikning 1-4- qatlamlari mexanik
aralashuvga uchraganligi aniqlandi. Qazishmalar yer sathidan 1 m gacha va reper
nuqtadan 1,89 m gacha chuqurlikda amalga oshirildi 76
.
Ta’kidlanishicha, yodgorlikning 7-4-qatlamlari tarixiy davrlarda amalga
oshirilgan qandaydir qurilishlar hamda buloqni tozalash ishlari oqibatida
shakllangan. Mavsum davomida Qo’tirbuloqdan jami 873 ta tosh buyum qazib
olingan bo’lib, ulardan 538 ekzemplyari madaniy gorizontlarga va 335 tasi aralash
qatlamlarga to’g’ri keladi 77
.
Avvalgi tadqiqotlardan farqli o’laroq, Qo’tirbuloq manzilgohi industriyasida
asosan qayroqtoshlardan 78
emas, balki bazalt toshlardan foydalanganligi aniqlandi.
Bunday xom-ashyo Zarafshon daryosi va uning ochiq terassalarida galka shaklida
ko’plab uchraydi. Qo’tirbuloqliklar ularning galkalarini sifatiga ko’ra tanlab
75
Ташкенбаев Н.Х. Новые памятники древнекаменного века в Самаркандской области //
ОНУ, №11.–Ташкент, 1971.–С. 8–13; Ташкенбаев Н.Х. Исследование новой
мустьерской стоянки Кутурбулак (Самарканд) // Тезисы докладов совещания по
каменному веку Средней Азии и Казаrтана. – Ташкент, 1972. – С. 23 – 25; Ташкенбаев
Н.Х. Новая мустьерская стоянка Кутурбулак // ИМКУ, вып. 10. –Ташкент, 1973. – С. 8 –
13; Тетюхин Г.Ф., Ташкенбаев Н.Х., Сулейманов Р.Х. Геоморфологическое положение
мустьерского местонахождения Кутурбулак // ИМКУ, вып. 14. – Ташкент, 1978. – С. 5 –
11; Ташкенбаев Н.Х., Сулейманов Р.Х. Культура древнекаменного века долины
Зарафшана. – Ташкент, Изд-во «ФАН», 1980; Ташкенбаев Н.Х. Некоторые данные по
палеолиту Зарафшанской долины \\ ИМКУ. Вып. 21. – Ташкент, 1987. – С. 17;
76
Гречкина Т.Ю., Х ужаназаров М., Худайбердиев Р., Хмелевский В., Щимчак К.,
Мадейская Т., Кауван Г., Левандовский М., Багинская С. Научный отчет об
археологических работах Зарафшанского палеолитического отряда в 1995 году. –
Самарканд, 1996. Научный архив ИА АН РУз. Фонд 04. 01. №243. – С. 1-50;
77
Там же. – С. 24;
78
Сайфуллаев Б.К. Палеолит долины реки Зарафшана и Северо-Восточных
Кызылкумов. Автореф. дисс. канд.ист. наук. Самарканд, 2003. – С. 17; Сайфуллаев Б.К.
Каменная индустрия среднепалеолитического местанахождения Кутурбулак (в свете
новых исследований). ИМКУ. Вып. 32. – Ташкет, 2001. – С. 38;
43](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_43.png)
![olganlar va tosh qurollar yasaganlar. Shuningdek, to’plamda kremniy,
kremniylashgan oxaktosh, qumli va kremniyli slaneslardan ishlangan buyumlar
ham bo’lib, ular Zirabuloq tog’lari etaklarida kichik hajmli galkalar shaklida
uchraydi.
Kolleksiyaning nukleuslari ishlanish darajasiga ko’ra turli bosqichlarga oid.
Ular orasida preformalardan tortib haddan tashqari ishlov berilganlarigacha
uchraydi. Tipologik jihatdan ushbu o’zaklarni gardishsimon hamda qo’pol
prizmasimonlarga ajratish mumkin. Prizmasimonlar bir yoki ikki zarb maydonli
yakka ish yuzalilarga hamda ko’p zarb maydonlilarga ajraladi 79
.Nukleuslarning
katta qismi haddan tashqari ishlov berilgan yoki o’zaklar siniqlarini tashkil qiladi.
To’plamda tosh qurollar ko’p emas. Ikkilamchi ishlov berishda sifati past
mayda va ko’rimsiz retushdan foydalanilgan. Ammo, bunda tosh buyumlarning
dastlabki ko’rinishini o’zgartirib yuborgan tabiiy faktorlarni ham hisobga olish
joiz. Buni, o’z vaqtida N.X. Toshkenboyev hamda R.X. Sulaymonovlar ham
ta’kidlashganlar 80
. Gap shundaki, ochib o’rganilgan madaniy gorizontlar intensiv
ravishda yer osti suvlari ta’sirida bo’lgan va bu holat tosh buyumlarning saqlanish
darajasiga o’z ta’sirini o’tkazmay qolmagan. Tosh buyumlarning bir qismi yuzasi
silliqlangan, qirralari o’tmaslashgan, retushlarning fasetkalari go’yoki “bo’yalib”
ketgan. Yer osti suvlari avvalombor, qayroqtoshdan ishlangan buyumlarga o’z
ta’sirini o’tkazgan, kremniydan ishlangan buyumlarning holati esa yaxshi
saqlagan. Ikkilamchi ishlov berilgan tosh buyumlar orasida qirralari o’yib-kertib
(vыyemchatыye) ishlanganlari ham mavjud va bu qirralarga tishsimon xarakter
bergan. Ko’pincha, yirik o’yib-kertib ishlangan qurollar qirralari qo’shimcha
retushlangan.
79
Гречкина Т.Ю., Х ужаназаров М., Худайбердиев Р., Хмелевский В., Щимчак К.,
Мадейская Т., Кауван Г., Левандовский М., Багинская С. Научный отчет об
археологических работах Зарафшанского палеолитического отряда в 1995 году. –
Самарканд, 1996. Научный архив ИА АН РУз. Фонд 04. 01. №243. – С. 1-50;
80
Ташкенбаев Н.Х., Сулейманов Р.Х. Культура древнекаменного века долины
Зарафшана. – Ташкент, 1980;
44](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_44.png)
![Shunday qilib, Qo’tirbuloqning tosh buyumlari orasida mayda noregulyar
retushlangan plastinalar hamda uchirindilar uchraydi va bu retushlash ba’zan, har
ikkala yuza bo’ylab ketma-ket (chereduyuщiysya retush) holatda amalga
oshirilgan. Ba’zan bunday retushlash yo’nilg’ilarning dorsal yoki ventral
taraflarida amalga oshirilgan. Shuningdek, to’plamda qirralarini o’tmaslashtiruvchi
qiya retushlar yordamida kesilgan plastina va uchirindilar ham uchraydi.
Kolleksiyaning qirg’ichchalari kichik hajmli uchirindilardan ishlangan va ularning
ish qirralari bo’rtib chiqqan. Ankoshlar odatda, kalta tanovorlardan: plastinasimon
yoki oddiy uchirindilardan ishlangan. To’plamning tosh randalari qiya retushlash
yordamida ishlov berilgan va qiya ish qirralariga ega.
Ko’tirbuloqning tosh qurollari orasida tipologik jihatdan eng yorqin aks
etadiganlari bu paykonlardir. Ular orasida siniqlari va butunlari ham uchraydi.
Paykonlar asosan to’g’ri proporsiyali, qalin muste tipidagi plastinalardan
ishlangan. Qirralari tik retushlar va yirik fasetkalar yordamida ishlangan va mayda
retushlash yordamida qo’shimcha tarashlangan.
Qo’tirbuloqning madaniy qatlamlaridan tosh buyumlardan tashqari, hayvon
suyaklari qoldiqlari ham topilgan. Ammo ular juda yomon saqlangan.
Umuman, O’zbek-Polsha ekspedisiyasi tomonidan 8 m 2
ga yaqin maydonda
konsentrasiyalashgan tosh buyumlar to’plami qazib olingan va o’rganilgan.
Yodgorlik industriyasi uchun eng xarakterli buyumlar bu uchirindilar olishga
mo’ljallangan nukleuslar (shu jumladan, gardishsimonlar), qig’ichlar, retushlangan
uchirindilar, bir nechta uchburchak paykonlar, yo’nilg’i uchlarida shakllantirilgan
qirg’ichchalar, ayrim kesgichlar va cho’qmorsimon shaklli tosh qurollardir.
Shuningdek, to’plamda keng va yirik plastinalardan ishlangan buyumlar seriyalari
ham mavjud bo’lib, Qo’tirbuloq tipidagi paykonlar shular jumlasidandir.
1995 yilda O’zbek-Polsha ekspedisiyasi xodimlari tomonidan D.N. Lev
tomonidan ochilgan 81
o’rta paleolit davriga oid Omon-Qo’ton g’or makoni tadqiq
81
Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман-Кутане. (Исследования 1953-1954 гг.) \\ Труды
Узбекского гос. Ун-та. Нов. Серия. Вып. 61. 1956;
45](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_45.png)
![qilindi. Natijada, g’orning kirish qismidan 7-8 m ichkariroqdan va uning chap
devori tomonidan qo’ng’ir loyli buzilmagan maydon aniqlandi. Ushbu maydon
g’orning devoriga juda yaqin joylashgan. Bu joydan bir nechta hayvon suyaklari
qoldiqlari hamda stalaktitlar bo’laklari topildi. Bu joydagi loy va stalaktitlardan bir
bo’lagi analiz qilish uchun na’muna sifatida olindi. Ikkinchi na’muna g’orning
kirish qismiga yaqin o’ng devori tagidan, uchinchi na’muna esa g’orning ancha
ichkarisidan olindi. Polshalik prof. T. Madeyskayaning ta’kidlashicha, g’orda ikki
xil davrga oid generasiya kuzatiladi.
G’or to’liq o’rganilgan deb hisoblanishiga qaramasdan, uning ayrim joylarida
inson faoliyati qoldiqlarini hamda g’orda istiqomat qilgan hayvonlar izlarini saqlab
qolgan hamda qazilmagan maydonchalarni uchratish mumkin.
G’ordan absolyut sanalar olish muhimligi va buning barcha imkoniyatlari
mavjudligi ko’rinib turardi. Negaki, Zarafshon vohasi paleolit davri yodgorliklari
aksariyatining sanasi nisbiyligicha qolmoqda edi 82
.
2002 yilda Qo’tirbuloqda O’zR FA arxeologiya instituti hamda RFA SB
arxeologiya va etnografiya instituti hamkorligidagi xalqaro ekspedisiya tadqiqot
ishlarini davom ettirdi 83
. Bundan ko’zlangan asosiy maqsad, yodgorlikni kompleks
o’rganish, uning stratigrafik holatiga aniqliklar kiritish hamda buloq atrofida
o’tkaziladigan keyingi izlanishlarning istiqbollarini belgilashdan iborat edi. Ushbu
vazifalarni amalga oshirish uchun 1971-1972 yillardagi qazishmalar joyi chamalab
aniqlab olindi va ulardan 15 m janubi-g’arbroqdan 18m² qazishma 1,4 m
chuqurlikda amalga oshirildi.
Qazishmadan 7 ta madaniy gorizont aniqlanib, ularning qalinligi 0,15 m dan
0,5 m gacha yetadi. Ulardan yuqorigi 4 tasi keyingi davrlar materiallari bilan
82
Гречкина Т.Ю., Хужаназаров М., Худайбердиев Р., Мадейская Т., Шимчак К.,
Миловский М., Кауван Г., Давандовский М., Багинская С. Научный отчет об
археологических работах Зарафшанского палеолитического отряда в 1995 году. –
Самарканд, 1996. – С. 8-9;
83
Деревянко А.П., Анойкин А.А., Борисов М.А., Сайфуллаев Б.К. Новые данные о
стоянке Кутурбулак (Республика Узбекистан) // Проблемы археологии, этнографии,
антропологии Сибири и сопредельных территорий. – Новосибирск: Изд-во ИАЭт СО
РАН, 2002. - Т.8. – С. 56-63;
46](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_46.png)
![aralashib ketgan. Qazishmadan olingan artefaktlar asosan o’rta va yirik hajmli
hamda tartibsiz joylashadi. Yer sathidan 1,4 m chuqurlikda yerosti suvlari sizib
turadi 84
.
2002 yilgi qazishmalar natijasida 18 ta sopol siniqlari va 200 dan ziyod tosh
buyumlaran iborat kolleksiya yig’ib olingan 85
va ular 1971-1972 yillarda qazib
olingan materiallarga o’xshashdir. To’plamda ko’plab nukleussimon formalar
orasida kichik hajmli radial ravishda chaqmoqlanganlari katta qismni tashkil qiladi.
Kolleksiyaning tosh qurollari uzunasiga ishlangan qirg’ichlar, retushlangan
paykonsimon qurollar, retushlangan plastinalar hamda uchirindilardan iborat.
To’plamda shuningdek, uncha ko’p bo’lmagan yo’nig’ilar, yo’nilg’i uchlarida
hamda yon tomonlarida shakllantirilgan qirg’ichchalar va bir dona yo’nilg’i
burchak qismida ishlangan kesgich ham mavjud. Qo’tirbuloqdan ushbu mavsumda
yig’ilgan uchirindilarning katta qismi noregulyar va noaniq retushlash izlariga ega.
Ushbu tosh buyumlar yuzasining turli darajada saqlanganligi diqqatni tortadi.
Artefaktlardan 20 tasining yuzasi yuqori hamda o’rta darajadagi deflyasiyaga
uchragan va bunday buyumlar barcha qatlamlarda uchraydi.
Topilmalarning qatlamlarda joylashuvi holatini tahlil qilish natijasida, ilgari
mualliflar tomonidan ta’kidlangan, yodgorlikning yuqori qatlamlari aralashgan,
degan fikri tasdiqlandi (1-3 qatlamlar) 86
. Bu haqda ushbu qatlamlarda o’rta paleolit
davriga oid tosh buyumlar bilan bir qatorda keyingi davrlarga xos sopol
buyumlarining aralashib yotganligi ham guvohlik beradi. Quyi qatlamlar,
avvalombor 4V hamda 4G qatlamlari kamroq buzilgan, ammo, qator kuzatishlar
ulardagi materiallarni “in siti” deyish imkonini bermaydi. Ulardagi artefaktlar
84
Деревянко А.П., Анойкин А.А., Борисов М.А., Сайфуллаев Б.К. Новые данные о
стоянке Кутурбулак (Республика Узбекистан) // Проблемы археологии, этнографии,
антропологии Сибири и сопредельных территорий. – Новосибирск: Изд-во ИАЭт СО
РАН, 2002. - Т.8. – С. 60;
85
Кўрсатилган адабиёт. – Б. 62;
86
Деревянко А.П., Анойкин А.А., Борисов М.А., Сайфуллаев Б.К. Новые данные о
стоянке Кутурбулак (Республика Узбекистан) // Проблемы археологии, этнографии,
антропологии Сибири и сопредельных территорий. – Новосибирск: Изд-во ИАЭт СО
РАН, 2002. - Т.8. – С. 62;
47](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_47.png)
![tartibsiz joylashgan va madaniy gorizontlar yoki to’plamlar hosil qilmaydi. 4-
qatlamning yuqori qismida asosan kichik hajmli buyumlar to’plangan, yirik hajmli
buyumlar esa kesmaning pastki qismida konsentrasiyalashgan. Bunday
joylashuvlar joyidan ko’chgan yopishqoq-plastik tuproqlar uchun xaraktrelidir.
Bundan tashqari, qatlamlardagi materiallarning aralashganligi haqida noregulyar
retushli buyumlarning ko’p sonliligi hamda bir qatlamda joylashgan buyumlarning
turli darajada deflyasiyaga uchraganligi ham guvohlik beradi. Qo’tirbuloqning
materiallarini umuman, o’rta paleolit davriga oid deyish mumkin bo’lsa-da, 1995
va 2002 yillardagi qazishmalarda tosh davrining keyingi bosqichlari uchun
xarakterli bo’lgan buyumlar ham uchraydi 87
.
Shunday qilib, 1995 va 2002 yilgi O’zbek-Polsha hamda O’zbek-Rossiya
xalqaro ekspedisiyalari tadqiqotlari natijalariga ko’ra, Ko’tirbuloq o’rta paleolit
davriga oid materiallar bilan keyingi davrlar buyumlari aralashib ketgan aralash
qatlamlardan iborat yodgorlikdir va bu aralashuv pleystosen davrida boshlangan
hamda keyingi tarixiy davrlarda atropogen ta’sirlar tufayli ham davom etgan.
Ushbu fikrlar yanada to’laroq isbot qilishni talab etadi. Biroq yodgorlik atrofida
olib borilayotgan faol qishloq xo’jalik ishlari va yer osti suvlarning yaqinligi bunga
imkon bermaydi.
Yuqorida aytilgan fikrlarga xulosa yasab, 1995 yilda K. Shimchak
tomonidan Qo’tirbuloq qatlamlariga berilgan xarakteristikani keltirish mumkin:
«hozrigi kunda Qo’tirbuloq arxeologik materiallarining katta qismi aralashib
ketgan va bu aralashuv faol antropogen ta’sirlar oqibatida yuzaga kelgan. Biroq,
yodgorlikning quyi qatlamlaridagi tosh buyumlar va hayvon suyaklari qoldiqlari
aralashmagan holatda yotganligiga ham to’la ishonch yo’q» 88
.
87
Szymezak K., Gretchina T., Madeska, Khudzhanazarov M., Tashkenbaev N., Suleimanov
R., Falgueres Ch., Fontugue M. Kuturbulak Revisited. A Middle Paleolithic Site on Zeravshan
River Valley, Uzbekistan. – Warsaw: Institute of Archaeology Warsaw University, 2000. – P.
136;
88
Там же. – С. 136;
48](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_48.png)
![2.2.Zirabuloq makonining o’rganilishi.
1971 yili arxeolog N.X.Toshkenboyev tomonidan Zirabuloq tog’ etaklaridan 89
mustye davrining yirik obyektlari-Zirabuloq va Qo’tirbuloq yodgorliklari topildi.
Kattaqo’rg’on shahridan g’arbroqda joylashgan Qo’tirbuloq va Zirabuloq
yodgorliklari ko’zdan kechirildi. Har ikkala makon ham qishloq xo’jalik ishlari
bilan buzilib ketgan. Qo’tirbuloq bulog’i mexanik chuqurlashtirilgan bo’lib, undan
shimol tomonga qarab kanal o’rkazilgan. Kanal qazish ishlari bilan avvalgi
qazishmalar o’rni tuproq bilan ko’mib yuborilgan. Ushbu ko’milgan tuproq orasidan
bir nechta tosh buyumlar yig’ib olindi. Ular kremniy, kvars, kvarsit hamda dioritdan
ishlangan.
89
Ташкенбаев Н.Х. Новые памятники древнекаменного века в Самаркандской области. О НУ №11,1971.
49](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_49.png)
![Qo’tirbuloqdan 2 km g’arbroqda joylashgan Zirabuloq ham zamonaviy qazish
ishlari oqibatida ozor chekkan . Bu buloqdan janubga qarab kanal qazilgan va suv
o’tkazilgan . Bu yerdan ham bir nechta tosh buyum yig’ib olindi. Ular orasida
qirg’ichlar, uchirindilar va h.k.lar mavjud .
Tadqiqotchilarning fikricha, Qo’tirbuloq va Zirabuloq industriyalari asosida
Samarqand so’ngi paleolit madaniyatini keltirib chiqargan asosiy va boshlang’ich
plast hisoblanadi 90
. M.J. Jo’raqulov hamda Ye.N. Amarsevalarning keyingi
tadqiqotlari ushbu fikrni yana bir bor tasdiqladi. Samarqand makoni bilan
Qo’tirbuloqning yuqori qatlamlari industriyasini parallel yelkali yo’nilg’ilar
nisbatining o’sishi hamda zarb maydonlarning kam hollarda tekislanishi ham
yaqinlashtiradi 91
.
Tosh pichoqlar masalasida Zirabuloq topilmajoyi industriyasi juda qiziqarli
ma’lumotlarni berdi. 1977-78 yillarda M.J. Jo’raqulov rahbarligidagi SamDU
Arxeologiya kafedrasi guruxi tomonidan yig’ib olingan materiallar orasida
yuqorida tilga olingan “o’zinga tort” (na sebya”) turidagi pichoqlar seriyasi
aniqlandi.
Gap shundaki, Zirabuloq makonining industriyasida “o’zinga tort” (na
sebya) tipidagi pichoqlar seriyasi topilibgina qolmasdan, balki kompleksning
chaqmoqlash texnikasi ham bunday pichoqlarning tanovorlarini sindirib olishga
bo’ysundirilganligi aniqlandi. Bu ko’rsatgich barmoq ustiga qo’yilgan holda
ushlanadigan va faqat Zirabuloqning industriyasigagina xarakterli bo’lgan maxsus
konseptual texnika hisoblanadi. Chaqmoqlab olingan tanovorlar bir qarashda
uchlari qiya kesilgan plastina yoki plastinkalarni eslatadi. Biroq ushbu qiya
kesilganlik Zirabuloq industriyasida nukleusdayoq proyeksiya qilingani aniqlandi,
ya’ni nukleusning pastki uchi bir yoki bir nechta qiya yo’nish orqali yo’nib
tashlanadi va bu keyinchalik distal uchi qiyalashib o’tmaslashgan va distal
90
Лев Д. Н. Поселение древнекаменного века в Самарканде /Тр. СамГУ. Новая серия.
Вып. 135. Самарканд. 1964. –С. 97;
91
Ташкенбаев Н. X. Новая мустьерская стоянка Кутурбулак // ИМКУ. Вып.10.
Ташкент, 1973. –С. 220;
50](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_50.png)
![burchaklaridan biri o’tkirlashgan yo’nilg’ilarni yoki ko’rsatgich barmoq ustiga
qo’yib ushlanadigan tayyor pichoqlarni qo’lga kiritish imkonini beradi. So’ngra
ushbu tanovorning qirralaridan biri to’g’ridan-to’g’ri yoki qo’shimcha
retushlashdan keyin pichoq sifatida qo’llanilishi mumkin. Ularning laterallaridan
biri o’tmaslashgan bo’ladi. Bunday chaqmoqlash texnikasi paleolitshunoslikda
dastlab Zirabuloq materiallarida aniq nomoyon bo’lganligi uchun ushbu usulni biz
«Zirabuloq tipidagi chaqmoqlash usuli” yoki “Zirabuloq tipidagi nukleuslar” deb,
ulardan hosil qilingan tanovorlarni (ba’zan qirralaridan biri retushlangan va
ko’rsatgich barmoqda ushlashga mo’ljallangan yo’nilg’ilarni) esa, “Zirabuloq
tipidagi ko’rsatgich barmoq pichoqlari” deb nomladik. Dunyo paleolitshunosligida
nukleusdayoq ko’zda tutilgan tosh pichoqlar Fransiyadagi Biz ( couteaux de Bize )
yodgorligidan topilgan va ular shu nom bilan lug’atlarga kirgan. Biroq ular yelkasi
to’liq o’tmaslashtirilgan pichoqlardir.
“Ko’rsatgich barmoq” tipidagi tosh pichoqlar O’zbekistonning paleolit va
Kavkazning mezolit davri yodgorliklarida ham aniqlangan. Biroq bu buyumlar
yo’nilg’i-tanovorlar nukleusdan chaqmoqlab olinganidan keyingina distal uchlarini
qiya kesish yordamida pichoqlarga aylantirilgan va so’ngra qirralariga retush
berilgan. Ayrim tipologik uslublarda bunday buyumlar qiya kesilgan plastinalar
yoki yo’nilg’ilar deb nom olgan.
Zirabuloqning ko’rsatgich barmoq pichoqlari qumli va kremniylashgan slanes,
kremniy hamda qayroqtoshlardan yasalgan, shuningdek, o’ng va chap ko’rsatgich
barmoqlarga mo’ljallangan (Jadval №1).
Qumli slanes-11 ta. Ular chap (5 ta) va o’ng (6 ta) ko’rsatgich barmoqqa
mo’ljallangan pichoqlarga ajraladi. Bunda B.Sayfullayev S.A. Semenovning
bunday pichoqlar qo’llanilayotgan paytda yo’nilg’ilarning ancha tekis ventral tarafi
ishlov berilayotgan materialga qaratilganligi haqida mezoniga asoslandi.
Kulrang kremniy-1 ta. U o’ng ko’rsatgich barmoqqa mo’ljallangan zirabuloq
tipidagi pichoq bo’lib, hajmi 46x26x12 mm. Uchirindining zarb maydonchasi ikki
qirrali va orqa tarafiga biroz qiyalashgan. Bu zarb maydonchaning bir qismi oxak
51](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_51.png)
![qoplamali va qolgan qismi bitta ko’ndalang negativ orqali tekislangan. buyumning
dorsalidagi yo’nilg’i negativlari perpendikulyar xarakterga ega. Uchirindining
ko’ndalang distali o’ng distaldan chap lateraliga yo’naltirilgan ikkita qiya va tik
negativlar yordamida kesilgan Qayroqtosh-5 ekz. Ular ham o’ng va chap
ko’rsatgich barmoqqa mo’ljallangan pichoqlarga ajraladi va barchasi qora tusli
mayda qumli qayroqtoshlardan ishlangan.
Chap ko’rsatgich barmoqqa mo’ljallangan pichoqlar-2 ta. O’ng ko’rsatgich
barmoqqa mo’ljallangan pichoqlar-3 ta.
Zirabuloq topilmajoyi nukleuslari asosan haddan tashqari ishlov berilgan va
siyqasi chiqqan shaklda saqlanib qolgan. Biroq ta’kidlab o’tganimizdek,
yodgorlikning o’zaklari orasida yelkali pichoqlar chaqmoqlab olishga
mo’ljallangan seriyasi yorqin namoyon bo’ladi. Aynan shunday tipdagi pichoqlarni
chaqmoqlab olishga bo’ysundirilgan o’zaklar seriyasi birinchi marotaba
Zirabuloqda aniqlanayotganligi uchun ushbu texnikani "ko’rsatgich barmoqqa
mo’ljallangan yelkali tosh pichoqlarni sindirib olishga ixtisoslashgan texnika" yoki
"Zirabuloq tipidagi nukleuslar" deb, qo’lga kiritilgan buyumlarni ko’rsatgich
barmoqqa mo’ljallangan tosh pichoqlarning zirabuloq varianti deb nomladik.
Yelkali yoki yelkasi o’tmas pichoqlar, aniqrog’i, ko’rsatgich barmoqda ushlashga
mo’ljallangan pichoqlar fanga ma’lum ekanligini yuqorida ta’kidlab o’tdik. Biroq
ko’rsatgich barmoq pichoqlarining nukleusdayoq ko’zda tutilganligi yoki
proyeksiya qilinganligi ilk marotaba Zirabuloq topilmajoyi materiallari orasida
aniqlandi.
Davriy jihatdan aytish mumkinki, Zirabuloqni ko’rsatgich barmoqqa
mo’ljallangan tosh pichoqlari tanovorlarining aksariyati yengil tosh ushatg’ich
yordamida chaqmoqlab olinganligi aniqlandi. Ma’lumki, ushbu texnika so’nggi
paleolit davrida paydo bo’lib, keyingi davrlarda ham hukm surgan. Funksional
jihatdan bunday pichoqlar baliqni tangachalardan tozalashda ishlatilgan. Extimol,
Kavkazning mezolit davriga oid Fatma-Koba g’orida bo’lgani kabi ko’hna
52](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_52.png)
![Zarafshon va buloq bo’yida yashagan zirabuloqliklarda ham primitiv baliqchilik
xo’jaligi mavjud bo’lgan.
III.BOB. SAMARQAND MAKONINING TADQIQOT NATIJALARI.
3. 1. Samarqand makoni o’rganilishi tarixi.
Qadimgi tosh davrining yuqori paleolit bosqichiga kelganda ibtidoiy
ajdodlarimiz nafaqat Zarafshon vodiysining tog’ oldi va adirli mintaqalari, balki
voha doirasidagi adirsimon tabiiy tepaliklarni yorib o’tgan soy bo’ylarida, ular
hosil qilgan qo’l yoqalarida ham makon topganlar.
Darhaqiqat, bu o’lkada olib borilgan arxeologik izlanishlar Zarafshon
vodiysi yuqori paleolit davrida yanada kengroq o’zlashtirilganligi haqida guvohlik
beradi. Shu davrga oid birinchi yodgorlik Samarqand shahri hududidan, Siyobcha
soyining o’ng sohilidan, 1939 yili Samarqand muzeyining arxeologi N.G.
53](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_53.png)
![Xarlamov tomonidan ochildi. Topilma bir necha chaqmoqtosh uchirmalari
(otщyep), chaqmoqtosh uch q uni, hayvon suyagining bo’laklari va quygan ko’mir
parchalaridan iborat bo’lib, mutaxassislarning fikricha, bu topilmalar yuqori
paleolit davriga tegishli edi 92
. Keyinchalik bu manzilgohda arxeolog D.N.Lev va
uning shogirdi M.J.Jo’raqulovlar bir necha yillar davomida stasionar qazishmalar
o’tkazib, yodgorlik O’rta Osiyo arxeologiyasi tarixida Samarqand yuqori paleolit
davri obyekti sifatida o’z o’rnini topdi 93
.
Yuqori paleolit davriga tegishli tosh qurollar Cho’ponota tepaligidan 94
,
Samarqand shahrining har xil nuqtalaridan 95
, Og’aliqsoy bo’ylaridan 96
, Urgut
tumanining Go’rdara g’oridan 97
, Ravotxo’ja yaqinidan 98
, Siyobcha va Siyob soyi
qo’shilishidan 99
, Afrosiyobdan shimolda, Siyobcha jarligidan chaqmoqtoshdan
ishlangan tipik tosh qirg’ichi topilgan 100
va nihoyat yuqori paleolit davriga oid
noyob Xo’ja mazgil manzilgohi Bulung’ur tog’idan yorib chiqqan zilol chuchuk
suv hosil qilgan qadimgi ko’l yoqasidan 101
topib o’rganilgan.
Yuqorida qayd etilgan yuqori paleolit yodgorliklari orasida Samarqand
manzilgohi alohida ahamiyat kasb etadi. Samarqand o’lka muzeyining arxeologi
N.G.Xarlamov 1939 yil martda Chashmasiyob soyining jarligi va shahar
«Dinamo» stadioni qurilishi maydonidan bir necha tosh qurollarini terib olgach,
bo’lajak yodgorlik maydonida 3 ta shurf qaziydi va anchagina tosh qurollari va
hayvon suyaklarini topib olgan. Ammo u topilmalardan muzey fondida atigi bir
necha tosh parrahalar gina bizgacha yetib kelgan 102
. O’sha yilning kuzida
92
Ташкенбаев, Н.Х., Сулайманов Р.Х. Культура древнекаменного века долины Зарафшана. Изд. «ФАН»,
Ташкент-1980, стр. 3.
93
Лев Д.Н. Археологические исследования Самаркандского Гос.Университета в 1955-1956 гг. «Труды Самгу
Новая серия вып.101». Самарканд-1960; Поселение древнекаменного века в Самарканде: Исследования
1958-1960 гг. «Труды СамГУ, вып.135. Самарканд-1964. Джуракулов М.Дж. Самаркандская стоянка и
проблемы верхнего палеолита в Средней Азии. Изд. «ФАН» Ташкент-1987.
94
Лев Д.Н. Новые данные по палеолиту У збекистана. Тр. ИИА АН Уз.ССР. вып.№7. Ташкент-1955.
95
Ташкенбаев Н.Х. О находках каменн ы х изделий на территории городища Афрасияб. В кн. «Афрасияб»,
том 3. Ташкент-1974.
96
Лев Д.Н. Итоги работ ы археологического отряда СамГУв 1966 г. Тр. СамГУ, вып. 218. С ., 1972.
97
Ташкенбаев Н.Х. О некотор ых новейщих палеолитических находках на территории Узбекистана. В кн.
Проблемы археологии Средней Азии. Вып.2. Ленинград-1969.
98
Буряков Ю.Ф ва бошқалар. Работ ы в самаркандской области . АО 1971 года. М. 1972.
99
Аскаров А.Ташкенбаев Н. Древней шее прошлое Самарканда. ОНУ №9, 1970.
100
Ташкенбаев Н.Х. О находках каменных изделий на территории городиўа Афрасияб. В кн. « Афрасияб”,
том 3, Ташкент -1974.
101
Аск аров А.. Та шкенбаев Н.Х. Древнейщее прошлое Самарканда. ОНУ №9, 1970.
102
Лев Д.Н. Поселение древнекаменного века в Самарқанде: Исследования 1958-1960 гг. Тр. СамГУ,
вып.135, стр.11. Самар қ анд-1964.
54](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_54.png)
![M.V.Voyevodskiy N.G.Xarlamov qazishmalarini davom ettirib, topilgan
materiallarni MGU antropologiya muzeyiga topshiradi.
Yodgorlikda ilmiy asosda keng ko’lamdagi qazishma ishlari bilan 1958-
1967 yillarda D.N.Lev 103
, undan keyin esa M.Jo’raqulov shug’ullandi. 104
. D.N.Lev
va M.J.Jo’raqulovlarning ta’kidlashicha, yodgorlikda tosh qurollar va fauna
qoldiqlariga boy uchta madaniy qatlam ochilgan. Yodgorlik nafaqat
O’zbekistonda, balki sobiq Ittifoq, Afg’oniston, Pokistonda keng o’rganilgan
obyekt sifatida mashxurdir. Ochilgan uch madaniy qatlam yer sathidan 2-3,8 m.
chuqurlikda bizgacha yetib kelgan . D.N.Lev yodgorlikni sinchkovlik bilan
o’rgangan va u haqda qator to’g’ri xulosalarga kelgan. Masalan, manzilgoh tosh
qurollari orasida mustye davriga xos elementlarning (chopperlarning) mavjudligi,
uni madaniy rivojlanish jihatidan Sibir-xitoy mintaqalari bilan yaqindan aloqada
bo’lganligidan dalolat beradi, degan to’g’ri xulosaga kelgan.
Arxeologiya olamidagi Yaqin Sharq va Yevropa yodgorliklari misolidagi
tasavvurga ko’ra, yuqori paleolit yodgorliklari chopperlarsiz, levallua nukleuslari
va kurakcha (skrebel) larsiz, “toza” holda uchrashi kerak. Ammo Samarqand
kompleksi bu jihatdan klassik Yevropa yuqori paleolitiga o’xshamaydi. Bu joy
mehnat qurollari majmuasida arxaik elementlar hamda ilk mezolit qurollariga xos
ba’zi bir o’xshashliklarni kuzatish mumkin. Bunday holat Sibir-xitoy mintaqalari
komplekslariga xos bo’lib, ularni hatto O’rta Osiyoda mezolit davri yodgorliklarda
ham kuzatish mumkin 105
.
D.N.Lev yodgorlik stratigrafiyasiga alohida e’tibor berib, yodgorlikda
shurflar yordamida uch qator arxeologik madaniy qatlam borligini aniqladi (24-25-
rasmlar). Yuqori qatlam yer sathidan 130 – 150 sm chuqurlikda, o’rta qatlam 160-
190 sm, quyi qatlam–260-275 sm chuqurlikda ochildi 106
.Ammo«Dinamo» stadioni
yaqinida olib borilgan stasionar qazishma maydonida yodgorlikning anchagina
qismi yoshlar hashari bilan qurilgan sun’iy ko’lni yaratish vaqtida buzilib, faqat
103
Лев Д.Н. Самаркандская палеолитическая стоянка. ИМКУ, вып.6, Ташкент-1965; Его же. Палеолит
Самаркандской области и его специфические особенности. Труды СамГУ, вып.166. Самарканд-1967.
104
Джуракулов М.ДЖ. Некоторые археологические исследования Самаркандского Гос.университета 1970 г.
Труды СамГУ вып.118. Самарканд-1972; Его же. Самаркандская стоянка и проблемы верхнего палеолита в
Средней Азии. Ташкент-1987.
105
Джуракулов М.Д.. Самаркандская стоянка и проблем ы верхнего палеолита в Средней Азии. Стр. 13.
Ташкент-1987.
106
Там же, стр.14.
55](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_55.png)
![uchinchi q uyi qatlamgina saqlanib qolganligi aniqlanadi. Bu joyda quyi qatlam
330-360 sm chuqurlikda uchratiladi. Hamma joyda quyi qatlam ostida allyuviy
qumloq uchratiladi. Allyuviy gorizont tarkibida esa hyech qanday madaniy hayot
izlari kuzatilmaydi 107
.
D.N.Lev qarashlarida ba’zi bir nuqsonlar ham ko’zga tashlanadi. Masalan,
uning yozishicha, 1963-1965 yillarda olib borgan qazishmalar davomida, go’yo u
141 kv.m. maydonni egallagan uy-joy kompleksini ochgan 108
. Afsuski, muallif
hisobatida xulosa tegishli chizma va foto materiallar hamda matn iboralari bilan
tasdiqlanmaydi. D.N.Lev yana boshqa bir asarida 109
«Samarqand manzilgohida uy-
joy o’rnining topilishi katta ahamiyat kasb etadi. Rejaga ko’ra, u to’g’ri to’rt
burchak shaklida. Uning maydonida gulxan, toshdan qurol ishlash ustaxonasi,
mehnat qurollari, oxra izlari, hayvon suyaklari uchraydi. Ta’kidlash joizki, biz
o’rgangan uy qoldi g’ i, - deydi D.N.Lev, - chashma qaynab nam qilgan terrasa
asosida joylashgan. U yaxshi saqlangan, diametri 6-8 sm. li ustunchalarga
o’rnatilgan. Terrasa ustida ustun izlari uchramaydi, bu yerto’laning bir qismi
bo’lishi mumkin. O’rganilgan yerto’laning maydoni 60 kv.m 110
.» Afsuski, D.N.
Levning bu masalada mutaxassis olimlar davrasidagi axborati tanqidiy qarshi
olinib, uning noyob Samarqand manzilgohida olib borgan ayrim kuzatuvlari,
ulardan kelib chiqadigan ilmiy xulosalar o’z tasdi g’ ini topmadi, uning bu va
boshqa juz’iy ilmiy xatolari o’z vaqtida shogirdi prof. M.J.Jo’raqulov tomonidan
tahlil etildi 111
.
Samarqand yuqori paleolit manzilgohi yaqin-yaqinlargacha O’rta Osiyoda
yagona noyob yodgorlik sifatida o’rganilib kelindi. Makondan qariyb 10 ming
nusxa rivojlangan so’nggi paleolit xarakter-xususiyatlarini belgilaydigan ashyolar
topilgan. Bugungi kunda O’rta Osiyoda ularning soni 30 dan oshib ketdi 112
.
107
Там же, стр. 15.
108
Лев Д.Н. Отчет о раскопках Самаркандской верхнепалеолитической стоянки 1967 г. Стр.85; Джуракулов
М.Д. Самаркандская стоянка и проблемы верхнего палеолита в Средней Азии. Стр.20-21. Ташкент-1987.
109
Лев Д.Н. Палеолит Самаркандской области и его специфические особенности. Тр. Сам . ГУ ,в ы п.166,
стр.118. Самарканд -1967.
110
Джуракулов М.Ж. Самаркандская стоянка и проблемы верхнего палеолита в Средней Азии. Стр.20.
Ташкент-1987.
111
Там же, стр. 20-30.
112
Ранов В.А. Шугнау-многослойная палеолитическая стоянка в верховьях реки Яrу (раскопки 1969-1970
гг.) Археологические работы в Таджикистане, вып. 10. Душанбе-1973.
56](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_56.png)
![Arxeologik materiallar kompleksining originalligi bilan Xo’jag’or manzili
(Farg’ona vodiysi), ko’p qatlamli Shug’nou (Pomir tog’i Yaxsu bo’yida)
yodgorligi, shuningdek, boy mehnat qurollari bilan ko’p qatlamli Ko’lbuloq
yodgorligining yuqori qatlamlari (uchta arxeologik qatlam) mutaxassislar e’tiborini
o’ziga tortgan 113
. Markaziy Osiyoda so’nggi paleolitga tegishli san’at namunalari
ham Samarqand makonidan topilgan.
Ta’ k idlash joizki, Samarqand manzilgohida paleoantropologik materiallar
ham topilgan. 1962 yilda Samarqand manzilgohini qazish vaqtida Homo sapiens
odamiga tegishli bir necha tish, yelka suyagining bo’lagi va 9 ta tishi bilan pastki
jag’ suyagi topildi. Antropolog V.V.Ginzburgning aniqlashicha, bu suyaklar 25-30
yoshlar chamasidagi ayolga tegishli bo’lgan. 1966 yilda 10ta tishi bilan 30-35
yoshlardagi erkakning (V.V.Ginzburg va I.I.Goxman xulosasi) jag’ suyagi
topilgan 114
. 1970 yilda yer sathidan 240 sm chuqurlikdan odamning boldir suyagi
topildi. Garchi uning yaqinidan, qo’zg’atilgan madaniy qatlamdan yuqori paleolit
davri tosh qurollari va ba’zi bir sopol parchalari uchratilgan bo’lsada, topilma
mualliflari odam boldir suyagini saqlanish xarakteriga ko’ra, uni Homo sapiens
vakiliga tegishli ekanligini tasdiqlaydilar 115
. Shu jihatdan ham Samarqand
manzilgohining O’rta Osiyo hududlarida yuqori paleolit muammolarini
o’rganishda o’rni va roli kattadir.
Shuningdek, Samarqand makoniga yaqin, Siyobcha jarligi qirg’oqlarida
joylashgan va N.Toshkenboyev tomonidan o’rganilgan manzilgoh ham qiziqarli
manbalar berdi. So’nggi paleolitga doir makonlardan Bulung’ur tumanida
joylashgan Xo’jamazgil va Qoratov etaklarida o’rganilgan “Chashma” makonlari
bergan materiallar ham qiziqarlidir.
Zarafshon vodiysida topib o’rganilgan tosh davri yodgorliklarining eng
qadimiysi mutaxassislarning xulosalariga ko’ra, uning mustye bosqichiga tegishli.
Ammo ularning birontasi ham geologik stratigrafiya, paleontologiya va
geoxronologiya tadqiqotlar natijalari bilan to’liq asoslanmagan.
113
Қас ы мов М.Р. Многослойная палеолитическая стоянка Кульбулак в Узбекистане: предварительные итоги
исследований. МИА №185. Ленинград-1972.
114
Алексеев В.П., Аскаров А., Ходжайов Т.К. Историческая антропология Средней Азии. -Ташкент, 1990, 19
бет.
115
Джуракулов М.Ж., Сулайманов Р.Х. Новые находки ископаемого человека на Самаркандской
верхнепалеолитической стоянке . ИМКУ, вып.10. стр.21-23. Ташкент-1973.
57](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_57.png)
![Zamonaviy texnologik usullar asosida yaratilgan ba’zi bir geologlarning
ishlarida pleystosen qatlamlari sanalarini o’rganish natijasida O’rta Osiyo soz
tuproq qatlamlari tuzilishi haqida mufassal stratigrafiya kesmalarini olishga
erishilgan. Ammo O’rta Osiyo, jumladan, Zarafshon vodiysi paleolit davri
yodgorliklarining sanasini belgilashda, XX asrning 30-yillarida Yu.A.Skvorsov
(Sirdaryo havzasining o’rta qismi) va N.P. Vasilkovskiy (Farg’ona vodiysi) lar
tomonidan ishlab chiqilgan, hozirda esa eskirgan mahalliy stratigrafik
chizmalardan foydalanish davom etadi. Masalan, geologlar G.F.Tetyuxin , S.A.
Nesmyanov, arxeologlar M.R.Qosimov, V.A.Ranov, R.X.Sulaymonov,
N.X.Toshkenboyevlar bu chizmalardan O’rta Osiyo, jumladan, Zarafshon havzasi
geologiyasini arxeologik obyektlar bilan bog’lashda foydalanib keladilar 116
.
G.Tetyuxin va A. Nesmyanovlarning stratigrafik chizmalarini zaif tomoni
shundaki, ularda asosiy e’tibor yer yuzasi tuzilishi va geomorfologik belgilarga
asoslanib tuzilgan. Lekin daryo terrasalari Zarafshon vohasining turli joylarida
turlichadir. Paleontologik topilmalarning g’oyatda kamligi terrasalarni yagona
shkalasi bo’limlari bilan solishtirishni shartli qilib qo’yadi.
Hozirgi paytda Zarafshon vohasining birinchi va uchinchi terrasalarigina o’z
sanalariga ega 117
. O’rta Osiyoning turli joylaridan topilgan arxeologik materiallar
va terrasa komplekslarini bir-birlariga solishtirish yo’li bilan obyektlar sanasini
aniqlash bir tomondan ba’zi bir xatoliklarga olib kelsa, ikkinchi tomondan, bu
usulning afzal tomonlari ham bor 118
. Umuman olganda, O’rta Osiyo, jumladan,
Zarafshon vodiysining paleolit davri yodgorliklari sanasini belgilashda birinchi
o’rinda geologik kesmalardan ko’ra, ko’proq arxeologik komplekslarning tipologik
solishtirma metodlariga asoslanib, ularning sanalari belgilan-moqda. Lekin O’rta
Osiyo pleystosen yotqiziqlari terrasalarining yaxshi ishlab chiqilgan yagona
geologik shkalasining yo’qligi tufayli arxeologik stratigrafiya yodgorliklarning
sanasini aniqlashda yagona metodga aylangan. Aynan ana shu uslubda nafaqat
Zarafshon vohasining Qo’tirbuloq, balki uning qolgan 10ta yodgorliqlarining
116
Тетюхин Г.Ф, Ташкенбаев Н.Х., Сулайманов Р.Х. Геоморфологические положения мустьерского
местонахождения Кутурбулак. И МКУ, вып.14 Ташкент-1978; Ранов В.А., Несмянов С.А Палеолит и
стратиграфия антропогена Средней Азии. Душанбе-1973.
117
Жўрақулов М.Ж., Аванесова Н.А., Амирқулов Б.А. Зарафшон воҳасининг ибтидоий маданияти.
Самарқанд-1994, 8 бет.
118
Ранов В.А., Несмянов С.А. Палеолит и стратиграфия антропогена Средней Азии. Душанбе-1973
58](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_58.png)
![nisbiy xronologiyasi ham paleolit davrining mustye bosqichiga tegishli deb
topilgan.
Zarafshon vohasida topib o’rganilgan arxeologik yodgorliklar tahlilidan
ma’lumki, vohada qadimgi tosh davrining mustye bosqichidan keyingi xronologik
davr yodgorliklari yuqori paleolit bosqichiga tegishli. Hazirgi kunda ular vohada
10 dan ortiq joylardan topilgan. Biroq ularning Xo’jamazgil va Samarqand
manzilgohlaridan boshqalarida Samarqand manzilgohidek madaniy qatlamlar
emas, balki yuqori paleolit davriga oid ayrim qurollargina topilgan xolos. Bular
orasida Samarqand manzilgohi alohida ahamiyat kasb etadi. Ammo Samarqand
manzilgohining yoshi masalasida olimlar orasida ba’zi bir kelishmovchiliklar
mavjud.
D.N.Lev yodgorlik madaniy qatlami (Insuti) dan topilgan arxaik tosh bolta
va yirik tosh parrahalarga asoslanib, Samarqand manzili sanasini yuqori
paleolitning boshlari bilan belgilagan 119
. Bir guruh geologlar (A.A.Yuryev,
G.F.Tetyuxin) esa Chashmasiyob soz tuproqlarini yoshini yuqori pleystosenning
Oz - mirzacho’l yarusi bilan tenglashtiradilar. Mirzacho’l terrasasi yotqiziqlari
radiokarbon analiziga ko’ra 38.000 yoshda ekanligini geologlar bir og’izdan
tasdiqlaydilar. Aynan mana shu qatlamda yovvoyi ot, kulan suyaklari va yuqori
paleolit parrahalari topilgan. D.N.Lev Samarqand manzilgohida uchratilgan arxaik
xarakterdagi tosh parrahalar, disksimon qo’pol nukleuslar hamda geologlar
xulosalariga asoslanib, Samarqand manzilining yoshini yuqori paleolit davrining
an’anaviy sanasi-miloddan avvalgi 40.000 yil bilan belgilagan edi 120
.
V.A.Ranov esa Samarqand manzilgohi materiallar kompleksi bilan yaqindan
tanishib, ularni boshqa yodgorliklar tosh industriyasi bilan qiyoslagan holda, uni
O’rta Osiyo yuqori paleolit davri yodgorliklari yil sanasining ikkinchi yarmi bilan
belgilaydi 121
. Aniqrog’i, V.A. Ranov Samarqand manzilgohiga 15.000-20.000 yosh
beradi 122
. Samarkand manzilgohi tosh qurollarini trassologik jihatdan o’rgangan
arxeolog-trassolog olima G.F.Korobkova esa yodgorlik yoshini yuqori paleolit
119
Лев Д.Н. Поселение древнекаменного века в Самарканде. И сследования 1958- 1960 гг. Тр. СамГУ,
вып.135. Самарканд -1964.
120
Лев Д.Н. Палеолит Самаркандской области…. Стр.97.
121
Ранов В.А.Самаркандская стоянка и её место в каменном веке Средней Азии. Изв. Отд.Общ. наук АН
Тад. ССР. Вып.85, Душанбе-1969.
122
Джуракулов М.Ж. Самаркандская стоянка и проблемы….стр.24.
59](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_59.png)
![davrining so’nggi bosqichi (mil. avv.13.000 ming) bilan belgilashni taklif qiladi 123
.
D.N.Lev davrida va undan keyin yodgorlikda uzoq yillar izlanishlar olib borgan
M.J.Jo’raqulov esa yodgorlik materiallarini kompleks o’rganish tufayli uni yoshi
masalasida V.A.Ranov pozisiyasini qo’llab-quvvatladi 124
.
Samarqand yuqori paleolit manzilgohi bilan bog’liq ko’pgina bahsli
masalalar prof. M.J.Jo’raqulovning «Samarqand manzilgohi va O’rta Osiyoda
yuqori paleolit muammolari” nomli monografiyasini chop etilishi (“FAN”
nashriyoti, 1987 yil) munosabati bilan o’z yechimini topdi. Chunki u, ushbu
monografiyada yodgorlikning o’rganilishi va uning materiallarini kompleks ilmiy
tahlil qilish bilan ko’p masalalarga oydinlik kiritishga muyassar bo’ldi.
Monografiyada manzilgoh geologiyasi, faunasi, tosh industriyasi bilan bog’liq
masalalarni har tomonlama kompleks tahlil qilishga intildi. Tosh qurollariga ishlov
berish texnikasidan tortib, mehnat qurollarini madaniy qatlamlar bo’yicha tiplarga
bo’lib, ularning funksional vazifalari bo’yicha tavsifladi. Masalan, monografiyada
yodgorlik yuqori qatlami tosh industriyasini nukleuslarga, tosh tarashlagichlarga
(skrebla), tosh kurakchalarga (skrepki), arratishli qurollarga, kesgichlarga (rezes),
tosh sanchiqlarga, chopperlar va uskunasimon (dolotovidnыye) qurollarga ajratib,
ularning har birini kompleksdagi o’rni, ishlanish texnikasi, ularni boshqa qatlam
qurollar seriyasi bilan nisbati, aniq tavsifi, shakliy o’zgarishlargacha e’tibor
berilganligini ta’kidlash mumkin. Xuddi shunday malakali tavsiflar manzilgoh
o’rta va quyi qatlami materiallari bo’yicha ham qilindi hamda u yoki bu qurol
tiplari bo’yicha madaniy qatlamlararo o’zgarish va farqlar aniqlanib, Samarqand
manzilgohining O’rta Osiyo yuqori paleolit davri yodgorliklari orasidagi o’rni
ko’rsatib o’tildi.
Samarqand manzilgohi materiallari ustida olib borilgan izlanishlar prof.
M.J.Jo’raqulovning quyidagi xulosalarga olib keldi:
1) Yodgorlikning yoshi masalasida madaniy qatlamlarning geologik
yotqiziqlar bilan uzviy bog’lash asosida aniq bir to’xtamga kelish mumkin. Ammo
yer qobig’ining geologik yoshini o’rganish masalasi O’rta Osiyo sharoitida hali
123
Коробкова Г.Ф. Трассологические исследование каменного инвентаря Самаркандской стоянки. (По
материалам 1958 -1960 гг. МИА №185, стр 159-167. Москва-1972.
124
Джуракулов М.Д ж . Самаркандская стоянка и проблемы верхнего палеолита в Средней Азии. Ташкент-
1987.
60](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_60.png)
![yetarli darajada hal etilmagan. Shu bois, arxeologiya uchun eng zarur bo’lgan
pleystosen (to’rtlamchi yotqiziqlar) davri sanasi hozircha manzilgoh yoshini aniq
belgilashga imqon bermaydi. Yodgorlikdan topilgan fauna tarkibi va mehnat
qurollarining O’rta Osiyoga xos xususiyatlarini hisobga olib, Samarqand
manzilgohiga 20.000 yil atrofidagi yoshni berish mumkin.
2) Samarqand manzilgohi materiallar kompleksi bilan bevosita tanish
mutaxassislarning barchasi yodgorlikni yuqori paleolit davriga tegishli ekanligiga
shubha qilmaydilar. Samarqand manzilgohi tosh industriyasi kompleksida Yevropa
va Yaqin Sharq mintaqalari yuqori paleolitiga xos tosh qirg’ich (skrebok), qisman
tosh kesg’ich (rezes), uskunasimon (dolotovidnыy) qurollarni uchrashi tabiiy hol.
Ta’kidlash joizki, Yevropa va Yaqin Sharqda ular ishtiroqidagi yuqori paleolit
komplekslarining yoshi 33.000 yildan kam emas. Ammo Samarqand manzilgohiga
xos an’anaviy rivojlanishga ko’ra, uning barcha madaniy qatlamlarida uchraydigan
tosh qurollarining bir-birlaridan sifat jihatidan emas, balki son jihatidan farq
qilishini hisobga olib, unga 20.000 yildan ortiq yosh berish mumkin bo’lmasa
kerak. Prof. M.J.Jo’raqulovning Samarqand yuqori paleolit yodgorligining sanasi
masalasidagi bu fikr-mulohazalariga to’liq qo’shilish mumkin.
Bugungi kunda Zarafshon vodiysida yuqori paleolit davriga tegishli punktlar
o’ndan ortiq joylarda topilgan, ya’ni yuqori paleolit davriga tegishli tosh qurollar
Cho’ponota tepaligidan 125
, Samarqand shahrining har xil nuqtalaridan 126
,
Og’aliqsoy bo’ylaridan 127
, Urgut tumanining Go’rdara g’oridan 128
, Ravotxo’ja
yaqinidan 129
, Siyobcha va Siyob soyi qo’shilishidan 130
, Afrosiyobdan shimolda,
Bog’i-baland siyobchasi jarligidan chaqmoqtoshdan ishlangan tipik tosh qirg’ichi
(skrebok okrugloy formы) topilgan 131
. Yuqori paleolit davriga oid manzilgoh
125
Лев Д.Н. Новые данные по палеолиту У збекистана. Тр. ИИА АН Уз.ССР. вып.№7. Ташкент-1955.
126
Ташкенбаев Н.Х. О находках каменн ы х изделий на территории городища Афрасияб. В кн. «Афрасияб»,
том 3. Ташкент-1974.
127
Лев Д.Н. Итоги работ ы археологического отряда САМГУв 1966 г. Тр. САМГУ, вып. 218. Самарканд-
1972.
128
Ташкенбаев Н.Х. О некотор ых новейщих палеолитических находках на территории Узбекистана. В кн.
Проблемы археологии Средней Азии. Вып.2. Ленинград-1969.
129
Буряков Ю.Ф ва бошқалар. Работ ы в самаркандской области . АО 1971 года. М. 1972.
130
Аскаров А.Ташкенбаев Н. Древней шее прошлое Самарканда. ОНУ №9, 1970.
131
Ташкенбаев Н.Х. О находках каменных изделий на территории городица Афрасияб. В кн. « Афрасияб”,
том 3, Ташкент -1974.
61](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_61.png)
![Bulung’ur tog’idan yorib chiqqan zilol chuchuk suv hosil qilgan qadimgi Xo’ja
mazgil ko’li yoqasidan topib o’rganilgan 132
.
Yuqorida qayd etilgan yuqori paleolit yodgorliklari orasida Samarqand
manzilgohi nafaqat Zarafshon vodiysida, balki O’rta Osiyoda o’rganilgan shu davr
yodgorliklari orasida o’z ilmiy ahamiyati jihatidan yuqori turadi. Samarqand
manzilgohining tosh qurollari Yevropa va Yaqin Sharq yuqori paleolit davri
komplekslari bilan aynan o’xshashlikka ega emas. Chunki O’rta Osiyodan
tashqarida, g’arbga va janubiy-g’arbga tomon levallua an’analariga asoslangan
bironta ham yuqori paleolit yodgorligi uchramaydi. Yevropa va Yaqin Sharqda
levallua an’anasi mustye davriga xos bo’lib, u yuqori paleolit davrining boshlariga
kelganda qator qurollar (tosh sanchiq, teri tarashlagich, chopper, arratishli qurollar)
yo’q bo’lib ketadi.
Ularni O’rta Osiyodan sharqda, Sibir va shimoliy-sharqiy Osiyoda to
mezolit davri yodgorliklarida ham arxaik elementlar uchrashi kuzatiladi.
Samarqand yuqori paleolit manzilgohini o’z vaqtida Sibir-Xitoy
yodgorliklari tipiga xosligi D.N.Lev tomonidan haqli ravishda ko’tarilgan edi. Bu
g’oya dastlab akademik A.P.Okladnikov va akademik V.A.Ranovlar tomonidan
qo’llab-quvvatlandi. Keyingi yillarda Mongoliya, Sibir va Uzoq Sharqda topilgan
arxeologik komplekslar tahlili bilan ham tasdiqlandi.
Samarqand yuqori paleolit kompleksining o’ziga xosligi uni sibir-xitoy
yodgorliklar kompleksiga aloqadorligi bilan xarakterlanadi. Uning bu jihati
birinchi navbatda nukleuslar morfologiyasining xususiyatlari hamda ularni
tayyorlash bilan bog’liq tosh chiqindilarini (katta va og’ir parrahalar, tosh
po’stloqlari (korka) va g’ayri-tabiiy tosh uchqunlari) arxaik ko’rinishi bilan ko’zga
tashlanadi. Bu holat tosh qurollari ishlab chiqarishga sezilarli darajada ta’sir etgan.
Samarqand manzilgohining Osiyo mintaqasidagi yuqori paleolit
yodgorliklari orasidagi o’rni masalasi o’ta murakkabdir. Chunki yodgorlikda
namoyon bo’lgan uch madaniy qatlam materiallari xronologik jihatdan bir davrga
oid, ularni xronologik farqlash mumkin emas. Bu masalada Obiraxmat va
Qo’lbuloqning eng yuqori gorizontlari hamda Shugnouning III va IV qatlamlari
132
Аск аров А.. Та шкенбаев Н.Х. Древнейщее прошлое Самарканда. ОНУ №9, 1970.
62](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_62.png)
![istiqbolliroqdir. Chunki ularning sanasi yuqori paleolitning boshlanishi bilan
belgilangan. Ammo O’rta Osiyo yuqori paleolitining so’nggi bosqichi masalasi
ham muammoligicha qolmoqda. Shularni hisobga olganda Samarqand
manzilgohini o’rnini aniq ko’rsatish hozircha muammo bo’lib qoladi.
Shunday qilib, Samarqand yuqori paleolit yodgorligi O’rta Osiyo
mintaqasida (yuqori paleolit davri yodgorliklari orasida) eng yaxshi o’rganilgan
yodgorlik bo’lib, uni “insitu”dan olingan materiallarining boyligi va originalligi
bilan na Shugnou, na Qora Qamar yodgorliklari bilan tenglashtirish mumkin.
Uning arxeologik kompleksida toshni ishlashda levallua texnikasi hukmronlik
qiladi; ilk yuqori paleolit yodgorliklariga xos chopperlar, teri tarashlag’ichlar, tosh
sanchiqlar ko’p. Kompleksda arratishli qurollar ham uchraydi. Masalan,
manzilgohning yuqori qatlamidan 400 ga yaqin qurollar topilgan bo’lsa, shundan
100 tasi chopperlar, 90 ga yaqini teri tarashlagich, 40 tadan ortig’i arratishli
qurollardan iborat edi. Ular orasida oz bo’lsa-da, parranda tumshuqsimon qurollar,
uchi o’tkir teyak va tosh sanchiqlar uchraydi. Ammo Samarqand manzilgohi Sibir-
xitoy yodgorliklar madaniy doirasidagi yodgorliklarning eng g’arbiy obyekti
bo’lgani bois, uning yil sanasini Yevropa va Yaqin Sharq yodgorliklari davriy
shkalasi bilan belgilab bo’lmaydi. Chunki bu tipdagi komplekslarda nafaqat arxaik
elementlar, balki mezolitga xos elementlar ham uchraydi. Geomorfologiya va
paleontologiya materiallari yodgorlik yoshini so’nggi pleystosenning ikkinchi
yarmi bilan belgilashni taqoza etadi. Yodgorlikning noyobligi va yagonaligi ham
shundaki, u prof. M.J. Jo’raqulov sa’y-harakatlari bilan O’rta Osiyoda yuqori
paleolit davrining yaxshi o’rganilgan obyekti bo’lib tarixga kirdi.
63](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_63.png)
![3.2. Samarqand makoni yuqori qatlami materiallarini trasologik tadqiq
qilinishi (1961 – 1967 yillardagi qazishma materiallari asosida)
1939 yilda N.G. Xarlamov tomonidan ochilgan Samarqand makoni o’rta
Osiyoda tosh davrini o’rganishdagi tayanch yodgorliklardan hisoblanadi. U
Samarqand shahri hududidagi Chashmasiyobning o’ng qirg’og’ida joylashgan.
Yodgorlikning ochilganligiga ancha vaqt o’tib, anchayin yaxshi o’rganilgan
bo’lsada, mutaxassislar orasida unga qiziqish to’xtaganicha yo’q 133
. Turli xil
133
Лев Д.Н. Поселения древнекаменного века в Самарканде. Исследования 1958-1960
гг. // Тр. СамГУ. Новая серия. Вып. 135 (под ред. Аминова Б.У.). Самарканд, 1964. –С.
5-109; Лев Д.Н. Итоги работы археологического отряда Самаркандского
Госуниверситета имени А.Навои в 1966 г. // Материалы по истории и археологии
Узбекистана / Тр. СамГУ. Вып. 218. Самарканд, 1972. –С. 3-67; Ранов В.А.
Самаркандская стоянка и ее место в каменном веке Средней Азии // ИАН Тадж . ССР.
Отд. общ. наук. №4 /58. 1969. –С. 30-37; Холюшкин Ю.П. Специфика каменного
инвентаря Самаркандской палеолитической стоянки // Материалы 12-й СНК Средней
Азии и Казаrтана. Фрунзе, 1970. –С. 64-66; Коробкова Г. Ф. Трас а логическое
исследование каменного инвентаря Самаркандской стоянки. (По материалам 1958 - 1960
гг.) // Палеолит и неолит СССР. Т. 7 (под ред. Абрамовой З.А.и Праслова Н.Д.) МИА. №
185. Л, 1972. –С. 157-168; Джуракулов М. Д. Результаты археологичес ких
исследований Самаркандской верхнепалеоли тической стоянки в 1970—1971
гг.//Каменный век Средней Азии и Казаrтана. ТД совещания. Таш кент. 1972;
Джуракулов М. Д. Самаркандская стоянка и про блемы верхнего палеолита в Средней
64](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_64.png)
![tadqiqotlarda yodgorlikning stratigrafik, arxeologik, paleozoologik, geologik
jabhalari aks ettirilgan. Shuningdek, uning materiallarini tipologi k 134
, trasologi k 135
,
matematik-statisti k 136
tahlil qilish ishlariga ham katta e’tibor berilgan . Samarqand
makoni industriyasi tarkibida galkali, uchirindili va plastinali buyumlar
to’plamining omuxtaligi ko’plab tadqiqotchilarni o’ziga jalb qilib kelmoqda .
1998-1999 yillarda G. F. Korobkova Samarqand makoni yuqori qatlamining
industriyasini mikroskop ostida sinchiklab o’rgandi, ularning texnologik
xarakteristikasi hamda funksional xususiyatlarini aniqladi. Natijada, hozirda
oxirigacha aniqlanmagan bir qator interpretasion masalalarni ko’rib chiqish imkoni
tug’ildi. Masalan, Samarqand so’ngi paleolit yodgorligi yagona makonmi yoki bir
nechtami? Agar u ikkita makon bo’lsa, u holda, ular sinxronmi yoki turli davrlarga
oidmi? Bu yerdagi quyi terrasaning madaniy qatlamlari yagona kompleksmi yoki
xronologik jihatdan turlichami? Har bir konkret qatlamda va umuman, makonda
toshlarni chaqmoqlash texnologiyalari qanday bo’lgan? Samarqand makonining
qattiq taqqoslanib kelinayotgan Sibir so’ngi paleolit davri komplekslari bilan
munosobati qanaqa? Yodgorlikning O’rta Osiyodagi sinxron texnokomplekslar
bilan aloqasi bormi? Samarqand makoni Markaziy Osiyo regionida fenomen
yodgorlikmi yoki u Sharqiy Osiyo madaniyatlari doirasiga kiradimi?
Yodgorlikning funksional ahamiyati qanaqa? Shunday va shunga o’xshash savollar
Азии. Таш кент; Фан. 1987.–С. 187; Джуракулов М. Д. Каменный век бассейна
Заравшана. Автореф. дисс.... доктора ист. наук. Самарканд. 1992. –С. 58; Абрамова 3. А.
Поздний палеолит Азиатской части СССР // Археология СССР. Палеолит СССР (под
ред. Борисковского П. И.). М. 1984. –С. 302 - 334; Вишняцкий Л. Б. Палеолит Средней
Азии и Ка заrтана. Санкт-Петербург, 1996;
134
Лев Д.Н. Итоги работы археологического отряда Самаркандского Госуниверситета
имени А.Навои в 1966 г. // Материалы по истории и археологии Узбекистана / Тр.
СамГУ. Вып. 218. Самарканд, 1972. –С. 3-67; Джуракулов М. Д. Самаркандская стоянка
и про блемы верхнего палеолита в Средней Азии. Таш кент; Фан. 1987. –С. 187;
135
Коробкова Г. Ф. Трасалогическое исследование каменного инвентаря Самаркандской
стоянки. (По материалам 1958—1960 гг.) // Палеолит и неолит СССР. Т. 7 (под ред.
Абрамовой З.А.и Праслова Н.Д.) МИА. № 185. Л, 1972. –С. 157-168;
136
Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П. 1975. Некоторые вопросы применения методов
математической статистики в археологии каменного века // Мате риалы по археологии
Узбекистана/ . Тр. СамГУ. Но вая серия. Вып. 270. Самарканд, 1975. –С. 4 – 26;
Окладников А.П. Древние связи культур Сиби ри и Средней Азии // Бахрушинские
чтения 1966 г. Вып. 1. Новосибирск, 1968. –С. 144 - 157;
65](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_65.png)
![Samarqand makoni haqidagi nashrlar bilan tanishish jarayonida paydo bo’lishi
tabiiydir. Ushbu masalalarni yechimi yodgorlikning materiallarini anchayin aniq
va sinchiklab o’rganadigan tipologik-morfologik, texnologik, eksperimental hamda
trasologik uslublar bilan o’rganishni taqozo etadi. Makonni o’rganishdagi
kompleks yondoshuvlargina uning umumiy xususiyatlarni, toshlarni
chaqmoqlashdagi nyuanslarini va dinamik taraqqiyotining spesifikasini yoritish
imkonini beradi.
G. F. Korobkaning Samarqand makoni yuqori qatlamlari industriyasidagi
chaqmoqlash texnikasini tadqiq qilish ishlariga sinchkov tipologik-mirfologik,
texnologik hamda trasologik uslublar asos qilib olindi. Manba sifatida Samarqand
makonidan 1958-1960 yillarda qazib olingan nukleuslar, yo’nilg’ilar, tanovorlar,
tosh qurollar hamda ishlab chiqarish chiqitlari olingan. Texnologiya hamda
funksiologiya masalalarini o’rganishda S.A. Semenov tomonidan ishlab chiqilgan
eksperimental-trasalogik uslub muhim rol o’ynaydi 137
.
1958-1960 yillarda qazib olingan tosh buyumlar kolleksiyasi 977 predmetdan
iborat. Texnologik va trasalogik ma’lumotlarga ko’ra ular orasida 3 ta prenukleus,
38 ta nuk leus, 116 tosh qurollar, 17 ta galka va tosh g’o’lalar (jelvak) hamda 803
ta yo’nilg’ilardan iborat. Yo’nilg’ilar (skol ы ) asosan uchirindilardan va ba’zan
yirik noto’g’ri yelkali plastinalar hamda juda kam miqdorda to’g’ri yelkali
plastinalar va mikroplastinkalardan tarkib topgan. Shuningdek, to’plamda kremniy
va daryo toshlari siniqlari ham mavjud.
Tosh buyumlarning katta qismi galkali jinslardan (diorit, kvars, kvar sit,
kremniylashgan slanesdan) hamda kremniylardan ishlangan. Ayrim hollarda
amfibolli gneys, rogovik, qayroqtoshlar ishlatilgan. Hisob-kitoblarga ko’ra
yodgorlikning quyi terrasasi qatlamlarida 92% buyumlar Zarafshon daryosi
etaklarida mo’l bo’lgan mahalliy xom-ashyodan ishlangan va faqat 6,7%
137
Семенов С. А. Первобытная техника (опыт изу чения древнейших орудий и изделий по
следам работы) / МИА. № 54. М. 1957; Семенов С. А. 1968. Развитие техники в
каменном веке. Л;
66](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_66.png)
![mahsulotlar Cho’ponota tepaligidan keltirilgan 138
. Mahalliy galkali materiallar
talaygina, yetarlicha qattiq va hajmi jihatidan turlicha. Bunday, turli-tuman toshlar
orasidan chaqmoqlash uchun istalgan kerakli shaklni tanlab olish mumkin bo’lgan.
Cho’ponotadan keltirilgan kremniy esa past sifatli, tabiiy yoriqli, o’yiqchalarli
hamda tarkibida begona arlashma qumlarga ega va hajmi kichik bo’lgan. Ularning
rangi turlicha bo’lib, kulrang, jigarrang va yashil tuslilari uchraydi. Yu.P.
Xolyushkinning kuzatishlaricha, yodgorlikda ishlatilgan kremniylar orasida
kulranglisi ko’pchilikni tashkil qilib, ularning soni yuqori qatlamlarga qarab ortib
boradi. Chaqmoqlangan galka va tosh g’o’lalar (jelvak) hajmi jihatidan farq qiladi.
Ularning bo’yi 19 sm, , eni -12 sm va qalinligi-6,5-8 sm gacha yetadi va orasida turli
xil bosqichlarda ishlanganlari, shuningdek, siniq yoki bir-ikki yo’nishlardan so’ng
tashlab yuborilganlari ham mavjud.
Samarqand makoni aholisiga qoyil qolish kerak, deya ta’kidlaydi G.F.
Korobkova 139
. Negaki, ular galka va tosh g’o’lalarning iloji boricha qulay, kam
kuch sarflab va ozgina tayyorlashdan so’ng pronukleuslarga aylantirish mumkin
bo’lganlarini tanlab olganlar. Ikki tarafi yoki bir tarafi bo’rtib chiqqan va bir tarafi
yassi, yumaloq hamda uzunchoq galkalar ko’proq ishlatilgan.
Eksperimental ma’lumotlarga ko’ra, bunday shaklli galkalar Samarqand
makoni industriyasida ko’pchilikni tashkil qiladigan nafaqat, pronukleuslar, balki
chopperlar hamda choppinglar yasash uchun ham juda qulay bo’lgan 140
. Shunday
qilib, galka va tosh g’o’lalarning tanlovi texnologik jarayonlarning maqsadga
muvofiqligini ta’minlagan. Bu holat toshlarni ishlov berish uslublariga to’g’ridan-
to’g’ri ta’sir ko’rsatgan. Tuxumsimon, sharsimon, ikki taraflama bo’rtik g’o’lalar
138
Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П.. Холюшкина В. А., Батыров Б. X.
Самаркандская стоянкой ее место в позднем палеолите Средней Азии // Па леолит
Средней и Восточной Азии. История и куль тура востока Азии. Новосибирск, 1980. –С.
51-95;
139
Коробкова Г.Ф., Джуракулов М.Дж. Стратиум плюс. С.
140
Семенов С. А. Развитие техники в каменном веке. Л. 1968. –С. 35;
67](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_67.png)
![va galkalar, ularning galkali qobig’ini olib tashlash uchun bir yoki ikki zarba
berish yordamida zarb maydonlar hosil qilishni taqozo qilgan 141
.
Galkalarning bunday “qalpog’i”ni olib tashlash uslubi tosh sandon ustida
kontr zarba hosil qilish yo’li bilan amalga oshirilgan 142
. Bunday uslub Samarqand
makonida uchraydi va bu yerda ko’plab shu yo’l bilan sindirilgan galkalar va tosh
sandonlar aniqlangan (1958-1960 yillardagi qazishma materiallari orasida) 143
.
1958-1960 yillar materiallarini o’rganish natijasida G.F. Korobkova dastlabki
yarim fabrikatlar qatorida birlamchi, yarim birlamchi yo’nilg’ilar, texnik
yo’nilg’ilar, yelkali plastinalar va uchirindilar va h.k.lar ham tosh qurollar
yasashda qo’llanilganligini aniqladi. Natijalarga ko’ra, Samarqand makoni
industriyasidagi texnik yo’nilg’ilardan go’sht kesish uchun pichoqlar, teriga ishlov
berish uchun qirg’ichchalar, yog’ochga ishlov berish uchun randalar, shuningdek,
suyakka, shoxga ishlov berish uchun va boshqa tosh qurollar yasalgan. To’plamda
eng ko’p tarqalgan qurollar qirg’ichchalar – 63 ta va go’sht pichoqlar – 61ta
bo’lgan. Tosh pichoqlar orasida qo’ndoqlilari ham aniqlangan – ular 4 ta va bosma
texnika yordamida chaqmoqlangan prizmatik plastinalardan ishlangan.
Iskanasimon qurollar – 62 tani va randalar – 56 tani tashkil qiladi. To’plamda
shuningdek, turli xil materiallarga ishlov beruvchi talaygina kesgichlar – 28 ta
hamda hozirgacha noma’lum bo’lgan mutloqo yangi tip – 13 ta mayda iskanalar
(stameski) va ular teriga, yog’ochga, suyakka va shoxga ishlov berishda
qo’llanilganligi aniqlandi. Samarqand makoni industriyasida qirg’ichlar seriyalari
ham yorqin namoyon bo’ladi va ular turli tiplarga ajraladi – 26 ta (de jete,
uzunasiga ishlangan, ko’ndalangiga ishlangan qirg’ichlar) va ular universal
qurollar ekanligi ma’lum qilindi. Ular go’sht pichoq, yog’ochga, suyakka va
141
Коробкова Г. Ф. Трасологическое исследование в каменного инвентаря
Самаркандской стоянки. (По материалам 1958—1960 гг.) // Палеолит и неолит СССР. Т.
7 (под ред. Абрамовой З.А.и Праслова Н.Д.) МИА. № 185. Л, 1972. –С. 168;
142
Там же. –С. 35;
143
Коробкова Г. Ф. Трасологическое исследование в каменного инвентаря
Самаркандской стоянки. (По материалам 1958—1960 гг.) // Палеолит и неолит СССР. Т.
7 (под ред. Абрамовой З.А.и Праслова Н.Д.) МИА. № 185. Л, 1972. –С. 168;
68](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_68.png)
![shoxga ishlov beradigan randa, teriga ishlov beradigan qirg’ichchalar sifatida va
boshqa maqsadlarda foydalanilganligi ma’lum bo’ldi 144
.
Yodgorlikning tosh qurollari kolleksiyasida tosh parmalagichlar – 6 ta,
bigizlar – 6 ta, yog’och yo’nuvchi pichoqlar – 2 ta hamda 2 yoki 3 funksiyani
bajaruvchi polifunksional qurollar-13 ta aniqlangan. Tosh qurollar yasashda yarim
birlamchi, birlamchi hamda texnik yo’nilg’ilardan foydalanishning mavjudligini
Samarqand makoni industriyasining o’ziga xos xususiyatlaridan bir deb qarash
mumkin (ulardan ishlangan qurollar 119 ekz.).
1998-1999 yillarda amalga oshirilgan trasologik tahlillar natijasida
Samarqand makoni industriyasining 25,8 % tosh qurollardan tarkib topganligi
aniqlandi 145
. Tahlillar davomida qanday konkret tanovorlar qanaqa tosh qurollarni
yasashda ishlatilganligi ham aniqlandi va bu qonuniyat makondagi toshlarni
chaqmoqlash texnikasining xarakterini ham belgilagan. Qirg’ichchalar yasash
uchun mayda hajmli uchirindilardan – 26 ta, o’rta hajmli uchirindilardan (14 ta),
yirik hajmli uchirindilardan (7 ta), yirik plastinalardan (3 ta), yarim birlamchi
yo’nilg’ilardan (1ta), mitti nukleuslardan (4 ta), nukleuslar zarb maydonlaridan (4
ta), plitka siniqlaridan (1 ta), nukleus siniqlaridan (1 ta) foydalanilgan. To’plamda
8 ta qirg’ichlar ham mavjud (2 ta dejete, 4 ta uzunchoq, 1 ta oddiy va 1 ta diagonal
shakllarda).
Tosh randalar tayyorlashda o’rta hajmli uchirindilar (27 ta), yirik uchirindilar
(11 ta), mayda uchirindilar (4 ta), birlamchi yo’nilg’ilar (3 ta), texnik yo’nilg’ilar
(4 ta), nukleuslar siniqlari (2 ta), nukleuslarning zarb maydonlari (1 ta), chopperlar
(2 ta) tanlab olingan. Randalar vazifasini shuningdek, 2 ta yirik plastinalar hamda 6
ta qig’ichlar ham bajargan.
Ro’yxatdan ko’rinib turibdiki, bunday qurollar yasash uchun o’rta hajmli va
yirik va qiya zarb maydonchali to’rtburchak shaklli uchirindilardan ko’proq
144
Коробкова Г. Ф. Трасологическое исследование в каменного инвентаря
Самаркандской стоянки. (По материалам 1958—1960 гг.) // Палеолит и неолит СССР. Т.
7 (под ред. Абрамовой З.А.и Праслова Н.Д.) МИА. № 185. Л, 1972. –С. 168;
145
Ўша адабиёт,
69](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_69.png)
![foydalanilgan. Bundan tashqari, birlamchi va yarim birlamchi yo’nilg’ilar ham
muhim rol o’ynagan – 14 ekz. Pichoqlar yasash uchun yirik plastinalar (22 ta),
makroplastinalar (7 ta), o’rta hajmli plastinalar (5 ta), yirik plastinasimon
uchirindilar (10 ta), yirik levallua tipidagi uchirindi (1 ta), yirik birlamchi (1 ta) va
yarim birlamchi (2 ta) uchirindilar, yirik hajmli uchirindilar (12 ta) kabi
tanovorlardan foydalanilgan. Pichoq sifatida 4 ta qirg’ichlar ham ishlatilgan.
Pichoqlarni yasash uchun asosan plastinalar va kam miqdorda uchirindilardan
foydalanilgan.
To’plamdagi kesgichlarning tanovorlari boshqacharoq. Ularning soni 28 ta
bo’lib, asosan uchirindilardan (7 ta), mayda uchirindilardan (4 ta), yirik
uchirindilardan (5 ta), yirik plastinasimon uchirindilardan (4 ta), yirik
plastinalardan (4 ta), o’rta hajmli plastinkadan (1 ta), haddan tashqari ishlov
berilgan nukleusdan (1 ta), nukleus sinig’idan (1 ta), yirik yelkali uchirindidan (1
ta) foydalanilgan. Ushbu kategoriya qurollarni yasashda asosiy tanovorlar tipi har
xil hajmli uchirindilar bo’lgan, biroq, ularning deyarli barchasi yirik va qiya zarb
maydonchali.
Qirg’ichlar yasash uchun uchirindilar (12 ta), o’rta hajmli plastinalar (2 ta),
yirik plastinasimon yo’nilg’ilar (7 ta), mayda uchirindi (1 ta), zarb maydoncha (1
ta), birlamchi yo’nilg’ilar (2 ta), yirik plastina (1 ta) tanlab olingan.
Kolleksiyaning iskanasimon qurollari haddan tashqari ishlov berilgan
nukleuslardan (18 ta), nukleuslar siniqlaridan (4 ta), o’rta hajmli uchirindilardan
(19 ta), yirik uchirindidan (1 ta), mayda uchirindilardan (15 ta), yirik plastina
bo’lagidan (1 ta), yelkasi krestlashgan uchirindilardan (2 ta), galka siniqlaridan (2
ta) ishlangan. Shunday qilib, ushbu kategoriyadagi tosh qurollarni yasash uchun
asosiy tanovor sifatida uchirindilar (37 ta), ba’zan haddan tashqari ishlov berilgan
nukleuslar va ularning siniqlari (22 ta) xizmat qilgan. Kichik iskanalar yasash
uchun to’plamda yirik uchirindilardan (6 ta), o’rta hajmli uchirindilardan (3 ta) va
mayda uchirindidan (1 ta), zarb maydonchadan (1 ta), yelkasi krestlashgan
uchirindidan (1 ta), texnik yo’nilg’idan (1 ta) foydalanilgan. Bunday qurollarni
70](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_70.png)
![yasashda yirik hajmli uchirindilar asosiy rol o’ynagan va ularning zarb
maydonchalari keng hamda qiyalashtirilganlari qo’llanilgan.
Parmalovchi tosh qurollar yasash uchun Samarqand makoni industriyasida
butunlay boshqacha tanovorlardan foydalanilgan. Bular notekis qirrali yirik
plastinalar (4 ta), nukleus sinig’i (1 ta) va yelkasi krestlashgan yarim birlamchi
plastinadan (1 ta) iborat. Bunda yirik o’tkir burchakli plastinalar afzal ko’rilgan.
Tosh bigizlar yasash uchun esa asosan retushlanmagan o’rta hajmli, uchburchak
kesmali va o’tkir burchakli plastinalar afzal ko’rilgan – (3 ta). Shuningdek, ular
yelkasi krestlashgan plastinadan (1 ta), o’rta hajmli uchirindidan (2 ta)
foydalanilgan. To’plamdagi 2 ta yog’och yo’nuvchi pichoqlar yirik parallel yelkali
prizmatik plastinadan yasalgan.
Ushatg’ichlar sifatida to’plamda nukleuslardan (3 ta), ko’ndalang kesilgan
galkalardan (4 ta), galka siniqlaridan (5 ta), choppe rlardan (2 ta) va choppinglardan
(2 ta) foydalanilgan. Choppinglar hamda chopperlar uchun kulrang va yashil tusli
yirik qumli, ko’ndalang kesilgan yirik galkalardan foydalanilgan. Kolleksiyaning
novteshalarini (teslo) yasashda ham xuddi shunday galkalar yoki ularning
uzunasiga kesilgan bo’laklari ishlatilgan.
Samarqand makoni yuqori qatlami industriyasini trasologik tadqiq qilish,
ishlov berilgan tosh qurollarning nafaqat sonini, balki instrumentlar muayyan
guruhining sifat koefisentini ham aniqlash imkonini berdi. Makon hududida ovdan
keltirilgan o’ljani taqsimlash ishlari amalga oshirilgan, hayvon terilari ajratib
olingan va ishloov berilgan. Ushbu faoliyat bilan barcha ishlov berilgan tosh
qurollarning 35 % bog’liq bo’lgan. Yog’ochga ishlov berish muhim o’rin tutgan va
bu makonni uzoq vaqt mobaynida istiqomat qilinganligidan dalolat beradi.
Tosh randalar, novteshalar, iskanalar, yo’nuvchi pichoqlar, chopqilar, kesgich
va kesgichchalarning turli-tuman turlari va boshqa qurollarning mavjudligi bu
yerda yog’ochga ishlov berishning murakkab texnologik jarayonlari hukm
surganligidan dalolat beradi. Samarqand makoni aholisi yog’ochdan tosh
qurollarga qo’ndoqlar, yog’och predmetlar, maishiy buyumlar, idishlar, qurollar
71](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_71.png)
![yasaganlar, qurilish materiali sifatida va h.k. larda foydalanganlar. Kolleksiyada
yuqori effektli instrumentariyning mavjudligi bu yerda suyakka va shoxga ishlov
berish ham yuqori darajada taraqqiy topganligini ko’rsatadi.
Tosh qurollarning miqdoriy ko’rsatgichlari Samarqand makoni aholisi
xo’jaligida teriga ishlov berish ishlarining hukmron bo’lganligidan dalolat beradi
(deyarli 19%). Terilar kichik iskanalar qirg’ichchalar va qirg’ichlar yordamida
ishlov berilgan. Qirg’ichchasimon instrumentlar turli xil teriga ishlov berish ishlari
uchun professional darajada tanlab olingan. Qirralari uzunroq qirg’ichlar hamda
qirg’ichchalar terining keng qismlariga ishlov berishga mo’ljallangan bo’lsa, mik -
roqirg’ichchalar va yo’nilg’ilar uchlarida shakllantirilgan qirg’ichchalar mayda
hayvonlarning terisiga yoki yirik hayvonlar terisining notekis joylariga ishlov
berish uchun qo’llanilgan. «Tumshuqli qirg’ichchalar» teridagi yog’larni
yumshatib, boshqa qirg’ichlar hamda qirg’ichchalar yordamida terini qirish qulay
bo’lishini ta’minlagan.
Samarqand makoni hududida toshlarni chaqmoqlash va qurollar yasash
muhim o’rin egallagan. Shunday bo’lsada, makonda qandaydir nukleuslarning va
ular bilan bog’liq tosh qurollar konsentrasiyasi kuzatilmaydi 146
. Bu degani, makon
hududida qandaydir ustaxona bo’lganligi haqidagi fikrlar faktlarda o’z isbotini
topmaydi 147
. To’plamda ko’p sonli nukleuslarning, tosh g’o’lalarning, texnik
yo’nilg’ilarning va boshqa chaqmoqlash chiqitlarnining uchrashi ularning
ustaxonadan kelib chiqqanligini bildirmaydi. Makonda materiallar butun maydon
bo’ylab sochilib yotadi va bu tosh qurollar yasashning faol amalga
oshirilganligidan dalolat beradi.
Samarqand makoni aholisi o’z ajdodlarining an’analariga hurmat bilan
qaraganlar va ular o’zlarining chaqmoqlash, tosh qurollar yasash texnologiyalarini
146
Холюшкин Ю. П. Проблемы корреляции позднепалеолитических индустрий Сибири
и Средней Азии. Новосибирск. Шумов В. В. Самаркандская стоянка первобытного
человека (полевой отчет о раскопках и геологи ческая характеристика / Архив
Самаркандского Музея истории, культуры и искусства УзбССР. №. 996. 1981. –С. 53;
147
Лев Д.Н. Палеолит Самаркандской области и его специфические особенности // Тр.
Сам.ГУ. Новая серия. Вып.166 (под ред. Аминова М. У.). Самарканд, 1967. –С. 84;
72](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_72.png)
![saqlab qolganlar. Shuning uchun ham, makon industriyasida so’ngi paleolit davri
texnikasi elementlari bilan yangilanib boradigan arxaik belgilar uchraydi. Makon
aholisining to’rtta asosiy xo’jaligi mavjud bo’lgan. Bular ov qilingan
hayvonlarning go’shtini maydalash, teriga va yog’ochga ishlov berish hamda
ushbu faoliyatni zarur tosh qurollar bilan ta’minlash uchun chaqmoqlash va
qurollar yasash xo’jaliklaridir. Tosh qurollarning faol ishlatilganligiga ko’ra
Samarqand makonini yarim dasht hamda dasht hududlaridagi yovvoyi ot,
pleystosen davri eshagi va ibtidoiy turlarga ov qiladigan ovchilarning asosiy lageri,
deb qarash lozim.
Samarqand makoni ustalari tomonidan zarb berish texnikasi juda mukammal
egallangan. Ularga parallel, yelpig’ichsimon, radial hamda ortogonal chaqmoqlash
texnikalari ma’lum bo’lgan. Chaqmoqlashning xarateridan kelib chiqib, barcha
nukleuslardagi negativlarning yuqori qismlarida konussimon chuqurchalar izlari
saqlanib qolgan va bu sindirib olingan yo’nilg’ilar zarb maydonchalarining katta
bo’lganligidan dalolat beradi. Shuningdek, to’plam nukleuslaridagi negativlarning
pastga qarab yupqalashuvi tendensiyasi ham kuzatiladi. Shuning bilan birga,
samarqandlik ustalar ezma texnikani (otjimnaya texnika) ham bilganlar. Bu haqda
ish yuzasida yupqa parallel negativlarga ega haddan tashqari ishlov berilgan
mikronukleuslar seriyalarining va ular zarb maydonlarining chekka qismlarida
mikrochuqurchalarning mavjudligi guvohlik beradi. Bunday o’zaklardan
plastinkalar yoki mikroplastinkalar chaqmoqlab olish yo’nilg’i qirralarining
parallel hamda zarb maydonlarning yaxshilab tayyorlanishini talab qilgan. Bunday
yo’nilg’ilar “vositachi” (posrednik) yoki konussimon uchga ega ezma texnika
orqali chaqmoqlanishi mumkin bo’lgan.
Shunday qilib, Samarqand makoni chaqmoqlash texnologiyasida zarb
texnikasi ustun bo’lgan va mahalliy ustalar texnologik strategiyasida asosiy rol
o’ynagan. Uning yordamida o’ziga xos qirralari o’tkir va zarb maydonchalari yirik
uchirindilar chaqmoqlab olingan.
73](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_73.png)
![Samarqand makoni qatlamlarining yagonaligi va bir vaqtda hukm surganligi
masalasi ham juda murakkabdir. Uning sanasi borasidagi turli fikrlarning
mavjudligi (33-20 ming yilliklar oralig’ida) aftidan, uning so’ngi paleolit
bosqichining turli xronologik davrlarda o’zlashirilganligini ko’rsatadi. Ushbu
fikrni hozirda yuqori terrasaning quyi qatlamlari materiallarining tadqiqi
isbotlamoqda 148
. Bir vaqtlar S. A. Nesmeyanov 149
bu yerda yalangdasht
(golodnostep) davriga oid ikki xronologik bosqichga tegishli terrasalarning
mavjudligi haqidagi fikrlarni keltirgan edi.
Palinologik tadqiqotlar natijalari 150
bu fikrni go’yo tasdiqladi. Ushbu fikrni
M.J. Jo’raqulov ham inkor etmaydi 151
, ammo yuqori terrasa materiallarining kam
sonliligi hamda quyi gorizontning nisbatan ancha qadimiyligi masalasi ochiq
qolmoqda. Shuning bilan birga, yuqori terrasaning quyi qatlamlari materiallarini
qisman analiz qilish ishlari ular orasida sezilarli tafovutlar borligini aniqlash
imkonini berdi. Dastlabki tadqiqotlarning ko’rsatishicha, Samarqand makonida
ikkita turli davrlarga oid yashash joylari bo’lgan yoki ikkita turli xronologik
komplekslar hukm surgan. S.A.Nesmeyanovning fikricha 152
makonda hayot uning
yuqori terrasasidan boshlangan.
148
Джуракулов М. Д. Результаты археологичес ких исследований Самаркандской
верхнепалеоли тической стоянки в 1970—1971 гг.//Каменный век Средней Азии и
Казаrтана. ТД совещания. Таш кент. 1972; Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П. 1975.
Некоторые вопросы применения методов математической статистики в археологии
каменного века // Мате риалы по археологии Узбекистана / Тр. СамГУ. Но вая серия.
Вып. 270. Самарканд, 1975. –С. 4-26;
149
Несмеянов С. А. Геологическое строение Са маркандской верхнепалеолитической
стоянки // Палеолит Средней и Восточной Азии. История и культура Востока Азии (под
ред. Ларичева В. Е.). Новосибирск, 1980. –С. 41;
150
Иванова Н. Г., Несмеянов С. А. Результаты па линологического изучения
Самаркандской верх непалеолитической стоянки. // Палеолит Средней и Восточной
Азии. Новосибирск, 1980;
151
Джуракулов М. Д. Каменный век бассейна Заравшана. Автореф. дисс... доктора ист.
наук. Самарканд, 1992. –С. 14;
152
Несмеянов С. А. Геологическое строение Са маркандской верхнепалеолитической
стоянки // Палеолит Средней и Восточной Азии. История и культура Востока Азии (под
ред. Ларичева В. Е.). Новосибирск, 1980. –С. 42;
74](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_74.png)
![Samarqand makonining O’rta Osiyo va Sibirning sinxron yodgorliklariga
aloqadorligi masalasini chetlab o’tish mumkin emas. O’z paytida A. P. Okladniko -
v 153
Samarqand makoni bilan Malta, Buret, Kokerova va Afontov yodgorliklari
bilan genetik bog’liqliklari borligini ta’kidlagan edi. Bu masalani tilga olingan
yodgorliklar industriyasini sinchiklab kompleks o’rganish orqali hal qilish
mumkin.
Samarqand makoni bilan Malta va Buret yodgorliklari o’rtasidagi o’xshashlik
gardishsimon nukleuslar, galkali qurollar, yupqa uchirindi va plastinalar, ayrim
yirik uchirindilardan ishlangan qirg’ichlarning mavjudligidadir 154
. Biroq, bunday
taqqoslash umumiy xarakterga ega. Bunday o’xshashliklar davriy va regional
tipdagi konvergent hodisalar deb talqin qilinishi mumkin 155
.
Umuman, Samarqand makoni Malta-Buret yodgorliklaridan avvalombor,
chaqmoqlash texnikasi hamda tosh qurollar nisbatining turlichaligi bilan keskin
farq qiladi. Samarqand makoni uchun bir-ikki zarb maydonli, kam sonli
gardishsimon, konussimon va asosan, qoziqsimon nukleuslar xaratkterli.
Samarqandlik ustalarning maqsadi tosh qurollar yasash uchun kam sonli plastinalar
bilan birga ko’plab uchirindilar chaqmoqlab olish bo’lgan. Malta va Buretda bu
rolni plastinalar o’ynagan.
Samarqand makoni bilan Achinsk so’ngi paleolit davri yodgorligi ham
qiyoslangan 156
. Achinskning industriyasi bir maydonli haddan tashqari ishlangan
yarim konusli nukleuslar, ensiz o’zaklar, noto’g’ri yelkali retushlangan plastinalar
bilan xarakterlanadi. Uning uchun o’yib-kertib ishlangan hamda qarama-qarshi
tarafdan retushlangan uchirindilar va plastinalar, nukleuslar siniqlaridan ishlangan
153
Окладников А.П. Древние связи культур Сиби ри и Средней Азии // Бахрушинские
чтения 1966 г. Вып. 1. Новосибирск, 1968. –С. 144- 157;
154
Окладников А. П. Сибирь в древнекаменном веке. Эпоха палеолита // История
Сибири. Т. I. Древняя Сибирь. Л. 1968. –С. 58-59; Окладников А.П. Древние связи
культур Сиби ри и Средней Азии // Бахрушинские чтения 1966 г. Вып. 1. Новосибирск,
1968. –С. 146-148;
155
Массон В. М. Исторические реконструкции в археологии. Самара. 1966. –С. 35;
156
Абрамова 3. А. О локальных различиях палео литических культур Ангары и Енисея //
СА. № 3. 1966; Окладников А.П. Древние связи культур Сиби ри и Средней Азии //
Бахрушинские чтения 1966 г. Вып. 1. Новосибирск, 1968. –С. 149;
75](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_75.png)
![qalin tipli qirg’ichchalar xosdir 157
. Shuningdek, gardishsimon qurollar va tosh
bigizlar ham uchraydi. Ba’zan mayda galkalardan ishlangan keng va bo’rtib
chiqqan qirrali qirg’ichlar diqqatni tortadi. Galkali qurollardan uzunchoq galkadan
ishlangan yagona chopper mavjud. Momont shoxlaridan ishlangan buyumlar
xarakterli.
Agar Samarqand makonini Achinsk yodgorligi industriyasidagi chaqmoqlash
va qurollar yasash texnikasini bilan taqqoslasak, ular o’xshashliklardan ko’ra,
ko’proq tafovutlarga ega. Samarqand makoni industriyasi uchun kesgichlar,
iskanalar, qirg’ichlar, chopperlar va choppinglar Achinskda epizodik holatlarda
uchraydi.
Shunday qilib, yuqorida tilga olingan yodgorliklarni Samarqand makoni bilan
genetik aloqada bo’lgan deyish mumkin emas. Samarqand makoni bilan ko’p
qatlamli Shugnou yodgorligi o’rtasida ham o’xshashliklardan ko’ra tafovutlar ko’p
uchraydi. Ular o’rtasidagi o’xshashliklar haqida V. A. Ranov 158
va Yu. P.
Xolyushkinlar ko’p bora ta’kidlaganlar.
V. A. Ranovning fikriga ko’ra 159
, Shugnouning 5 qatlami er. av. 25-28 ming
yilliklar bilan sanalangan. Bu pasaytirilgan sana bo’lib, keyinchalik u to’g’rilanib,
er.av. 20-25 ming yilliklar bilan belgilandi 160
. Ushbu yodgorlikda galkali qurollar,
kesgichlar, haqiqiy qirg’ichlar, nukleussimon qirg’ichchalar umuman uchramaydi.
Uning chaqmoqlash texnikasi va tanovorlari mutlaqo boshqacha. Yodgorlikning
157
Аникович М. В. 1976. Некоторые итоги раскопок Ачин ской палеолитической
стоянки //Сибирь, Централь ная и Восточная Азия в древности (эпоха палеоли та) (под
ред. Деревянко А. П.). Новосибирск. 1976;
158
Ранов В. А. Шугноу – многослойная палеоли тическая стоянка в верховьях р. Яrу.
Раскопки 1969 - 1970 гг. // Археологические работы в Тад жикистане. Вып.10. 1973;
Холюшкин Ю. П. 1981. Проблемы корреляции позднепалеолитических индустрий
Сибири и Средней Азии. Новосибирск. Шумов В. В. Самаркандская стоянка
первобытного человека (полевой отчет о раскопках и геологи ческая характеристика /
Архив Самаркандского Музея истории, культуры и искусства УзбССР. №. 996. 1981;
159
Ранов В. А. Шугноу – многослойная палеоли тическая стоянка в верховьях р. Яrу.
Раскопки 1969—1970 гг. // Археологические работы в Тад жикистане. Вып.10. 1973. –С.
56;
160
Ранов В. А., Никонов А. А., Пахомов М. М. Люди каменного века на подступах к
Памиру (палеоли тическая стоянка Шугноу и ее место среди окру жающих
памятников). // Ас ta Агс haeologica Carpatica . Т. 16. 1976 ;
76](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_76.png)
![nukleuslari prizmatik, konussimon va ko’p maydonli o’zaklar ham uchraydi.
Mualliflar tomonidan yodgorlikning nukleus-qirg’ichlar, deb talqin qilingan
qurollari oddiy konussimon nukleuslardir 161
.
XULOSA
Zarafshon vodiysi o’zining tabiiy-geografik o’rniga ko’ra, nafaqat
O’zbekiston, balki O’rta Osiyo mintaqasining markaziy qismini tashkil etadi. Bu
zamin odamzod ajdodlari tomonidan qadimgi tosh davrining ilk paleolit davridan
e’tiboran o’zlashtirilgan. Shu davrdan boshlab kishilik tarixining barcha
bosqichlariga oid arxeologik yodgorliklar topilib, ular asosida voha aholisining
ibtidoiy davr tarixi tadrijiy ketma-ketlikda o’rganib chiqilgan.
Biroq bu juda boy va xilma-xil madaniy meros hozirgacha xech kim
tomonidan aniq bir ilmiy tizimga solinib umumlashtirilmagan va maxsus tadqiqot
obyekti sifatida tadqiq qilinmagan. Boz ustiga, bu boy tarixiy va madaniy meros
talqini va ilmiy tahlili ularning mualliflari tomonidan yaqingacha marksistik
metodologiya asosida tadqiq qilinib kelindi.
Ular yangicha talqin va tahlilga muhtoj. Mavjud materiallarni yangicha
qarashlar va yondashuvlar asosida ilmiy analiz (tahlil) qilish, zamon talabi
asosidagi ilmiy tahlildan o’tkazib, ularni tarixiy ketma-ketlikda umumlashtirish
ushbu mavzuning o’ta dolzarbligini ta’kidlaydi. Mavzu Zarafshon vohasining eng
qadimgi tarixi, ya’ni arxeologik ma’noda, kishilik tarixining paleolit, ya’ni ibtidoiy
161
Нехороше в П. Е. К методике изучения нижнепа леолитической техники и технологии
расщепления камня // РА. № 3. 1993 ;
77](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_77.png)
![davr tarixiga bag’ishlanganligi uchun tadqiqot obyektlari arxeologik yodgorliklari
va ashyolarini tashkil etdi.
Zarafshon vodiysi, uning tog’li rayonlari odamzodning ilk ajdodlari
tomonidan qadimgi tosh davrining mustye bosqichidan boshlab o’zlashtirilgan
(Omonqo’ton, Takalisoy, Go’rdara, Qo’tirbuloq, Zirabuloq, Qizilnura va
boshqalar). Qadimgi tosh davrining yuqori paleolit bosqichiga kelganda ibtidoiy
ajdodlarimiz nafaqat Zarafshon vodiysining tog’ oldi va adirli mintaqalari, hatto
voha doirasidagi adirlarni yorib o’tgan soy bo’ylarida, ular hosil qilgan ko’l
yoqalarida ham makon topganlar. Chunki bu mintaqalarning tabiiy sharoiti va
imqoniyatlari: soy suvlari, soy havzalarida hosil bo’lgan to’qayzorlar va ulardagi
yovvoyi hayvonlar, ko’llar to’la baliq va ularda galalashib uchib yuruvchi har xil
parrandalar ko’p bo’lgan. Shuning uchun bo’lsa kerak, Samarqand vohasining
yuqori paleolit davriga oid mashxur yodgorlik-Samarqand manzilgohi ham voha
doirasidagi tabiiy tepaliklarini kesib o’tgan Siyobcha soyi hosil qilgan qadimgi
ko’l yoqasida joylashgan. Zarafshon vohasining paleolit davriga oid asosiy
yodgorligi hisoblanadigan Samarqand makoni materiallari anchayin yaxshi
o’rganilganligiga qaramasdan hamon mutaxassislar diqqatini jalb qilib kelmoqda.
M.J. Jo’raqulov va Rossiyalik olima G.F. Korobkovalarning ushbu materiallar
ustidan olib borgan tasologik tadqiqotlari tahsinga sazovordir. Ushbu izlanishlar
natijasida Samarqand makonida bir qarashdan oddiydek ko’ringan, primitiv
xo’jalik o’rnida chuqur minerologik hamda iqtisodiy bilimlarga asoslangan
murakkab va ixtisoslashgan iqtisod hukm surganligi aniqlangan.
Yuqori paleolit davriga tegishli manzilgohlar, shu davr madaniyatiga doir
tosh qurollari Zarafshon vodiysining 10 ga yaqin punktlardan topib o’rganilgan.
Ular orasida, ayniqsa, Samarqand yuqori paleolit manzilgohi va Bulung’ur
tumanidagi tog’ qa’ridan yorib chiqqan chuchuk suv asosida hosil bo’lgan qadimgi
ko’lcha bo’yidan topib o’rganilgan Xo’jamazgil manzilgohi alohida ahamiyat kasb
etadi.
78](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_78.png)
![Shunday qilib, Samarqand hududi yodgorliklarining ko’pligi, xilma-xil va
turli davrlarga oidliligi bilan O’rta Osiyo madaniyati tarixida muhim o’rin tutadi.
Uning hududi qadimgi tosh davrining mustye bosqichidan boshlab o’zlashtirilgan.
Qadimgi madaniyatlarning xilma-xilligi, har bir davr va ularning tarixiy ketma-
ketlikda intensiv rivoj topgan bosqichlari insoniyat tarixida katta madaniy meros
qoldirdi. Bu juda boy va xilma-xil madaniy meros hozirgacha olimlarimiz
tomonidan umumlashtirilmagan va aniq bir ilmiy tizimga solinmagan hamda
maxsus tadqiqot obyekti sifatida tadqiq qilinmagan edi. Mavjud materiallarni
yangicha qarashlar va yondashuvlar asosida ilmiy analiz qilish, zamon talabi
asosida ilmiy tahlildan o’tkazib, ularni tarixiy ketma-ketlikda umumlashtirish
ushbu dissertasiyaning g’oyaviy yo’nalishini tashkil etadi.
Xulosa sifatida shuni alohida ta’kidlash lozimki, urbonik, ya’ni shaharlashish
davrigacha bo’lgan Samarqand muzofotida 100 ming yillardan buyon odamzod
yashab, o’z davriga xos yuksak madaniyat yaratib kelgan diyor ekanligi fanda o’z
tasdig’i asosli, ilmiy jihatdan isbotlanmoqda. Bu yerda shakllangan madaniyat
o’zga hududlardan kirib kelgan turli qarashlar kelgindilar ta’sirida emas, balki tub
asosda, mahalliy negizda tashkil topganligi asoslanmoqda. O’zbekiston-Polsha
ekspedisiyasi Zarafshon vohasidagi paleolit davriga oid Qo’tirbuloq hamda Omon-
Qo’ton yodgorliklarida tadqiqot ishlarini olib bordi. Natijada, Qo’tirbuloq
manzilgohining stratigrafik xolatiga aniqliklar kiritildi. Yodgorlik qatlamlarining
tabiiy va antropogen ta’sirlar tufayli aralashib ketganligi aniqlandi. Birinchi
marotaba, Qo’tirbuloq tosh industriyasida asosan bazalt toshlar ishlatilganligi
ma’lum qilindi. Ushbu ilmiy tadqiqotlarning ahamiyatli jihatlaridan yana biri
shundaki, jahon paleolitshunosligi tipologiyasi nomentklaturasiga mutloqo yangi
“qo’tirbuloq tipidagi paykon” termini kiritildi va uning O’zbekiston hududlarida
aniqlanishi quvonarli xoldir. Endilikda ushbu termin yoki tip nomi jahonning
barcha lug’atlari qatoridan joy olishi tabiiy.
O’zbek-Polsha xalqaro ekspedisiyasining Omon-Qo’ton yodgorligida olib
borgan kompleks tadqiqotlari natijasida ushbu g’or paydo bo’lishining ikkita
generasion davrlarga oidligi aniqlandi. Shuningdek, hozirgacha to’liq qazib
79](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_79.png)
![bitkazilgan deb hisoblanib kelinayotgan yodgorlikning ayrim maydonlari saqlanib
qolingani va ularda tadqiqotlar davom ettirilishi mumkinligi aniqlandi. Bu juda
muhim ma’lumot hisoblanadi, negaki, zamonlar o’tishi bilan tadqiqot uslublari
o’zgarib, taraqqiy topadi ya’ni yangi usullar paydo bo’ladi va g’orni yangidan
o’rganish, natijada yangi ma’lumotlarni qo’lga kiritish imkoniyatlari paydo
bo’ladi.
80](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_80.png)
![Foydalanilgan adabiyotlar ro’yhati
1.Абрамова З.А. Ранний палеолит Азиатской части СССР // Палеолит
СССР. – М.: Наука, 1984.
2 . Анарбаев А.А., Сайфуллаев Б.К., Саидов М.М. Археологические
исследования в Коканде и его окрестностях. Ташкент, 2014,
3. Бибикова В. И. Некоторые замечания по фауне из мустьерской
пещеры Аман-Кутан 1 // Советская археология. - М.:Наука, 1958. - №3.
4. Буряков Ю.Ф., Крикис Я.К., Равшанов Р., Ростовцев О.М.
Археологические работы в Самаркандской области.// АО 1971 г. – М.,
«Наука», 1972
5. Вишняцкий Л.Б. Изучение палеолита Средней Азии (материалы,
методы, концепции) // Советская Археология. – М.: Наука, 1989. - № 1.
6. Вишняцкий Л.Б. Палеолит Средней Азии и Казаrтана. – С-Пб.:
Европейский дом, 1996.
7. Гинзбург Н. Х., Горенштейн Н. М., Ранов В. А. Статистико-
математическая обработка шести мустьерских памятников Средней Азии //
Палеолит Средней и Восточной Азии. - Новосибирск: Наука, 1980.
8. Гречкина Т.Ю. Некоторые итоги исследования зирабулакской
палеолитической стоянки // Археологические работы на новостройках
Узбекистана. - Ташкент: ФАН, 1990.
9. Гречкина Т. Ю., Ташкенбаев Н. Х. К вопросу о кварцевых изделиях
Кутурбулака (слой 3) // ИМКУ. - Ташкент: ФАН, 1990. - № 23.
10. Гречкина Т.Ю., Х ужаназаров М., Худайбердиев Р., Хмелевский В.,
Щимчак К., Мадейская Т., Кауван Г., Левандовский М., Багинская С.
Научный отчет об археологических работах Зарафшанского
палеолитического отряда в 1995 году. – Самарканд, 1996. Научный архив ИА
АН РУз. Фонд 04. 01. №24
81](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_81.png)
![11. Григорьев Г.П., Ранов В.А. О характере палеолита Средней Азии //
Тезисы докладов сессии, посвященной итогам полевых археологических
исследований 1972 года в СССР. – Ташкент: ФАН, 1973. .
12. Гулямов Я. Г. Некоторые итоги археологических работ в
Узбекистане в 1967-1968 гг. // ИМКУ. - Ташкент: ФАН, 1972. - №9.
13. Ефименко П. П. К вопросу о возрасте позднепалеолитической
стоянки в Самарканде // Труды самаркандского государственного
университета им. А. Навои. Новая серия. - Самарканд: Изд-во СамГУ, 1964. -
Вып. 136.
14. Джуракулов М. Д. История изучения каменного века Средней Азии.
Автореф. … канд. дисс. – Самарканд, 1966.
15. Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П. Некоторые вопросы
применения методов математической статистики в археологии каменного
века. // Труды СамГУ. Новая серия. – Самарканд: ФАН, 1975. – № 270.
16. Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П., Холюшкина В. А., Батыров Б.
Х. Самаркандская стоянка и ее место в палеолите Средней Азии // Палеолит
Средней и Восточной Азии. – Новосирск: Наука, 1980.
17. Джуракулов М.Д. Самаркандская стоянка и проблемы верхнего
палеолита в Средней Азии. – Ташкент:ФАН, 1987.
18. Джуракулов М.Д., Сулейманов Р.Х. Новые находки останков
первобытного человека на самаркандской палеолитической стоянке // ИМКУ.
– Ташкент: ФАН, 1973. – № 10.
19. Джуракулов М. Д., Холюшкин Ю. П. Некоторые вопросы
применения методов математической статистики в археологии каменного
века. // Труды СамГУ. Новая серия. – Самарканд: ФАН, 1975. – № 270.
20. Джуракулов М.Д. К характеристике материального производства
обитателей Самаркандской верхнепалеолитической стоянки // ОНУ. -
Ташкент: ФАН, 1982. - Вып. 4.
82](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_82.png)
![21.Джуракулова Д. Мустақиллик йилларида Ўзбекистонда палеолит
даврининг ўрганилиши. Т-2019
22. Зубов А.А.. Гохман И.И. Некоторые дополнительные
одонтологические данные в связи с описанием костных останков человека с
палеолитической стоянки Самаркан д // Вестник антропологии. Научный
альманах. - М.: Наука, 2003. - Вып. 10.
23. И ванова Н. Г., Несмеянов С. А. Результаты палинологического
изучения Самаркандской стоянки // Палеолит Средней и Восточной Азии. -
Новосибирск: Наука, 1980.
24. Касымов М.Р. Камнеобрабатывающие мастерские каменного века в
Средней Азии. Автореф. дис. … канд. ист. Наук. – Л.:Наука, 1964.
25. Касымов М.Р. Камнеобрабатывающие мастерские и шахты
каменного века Средней Азии. – Ташкент: ФАН, 1972.
26. Коробкова Г.Ф., Мирсаатов Т.М. Изучение способов добычи
кремня методом эксперимента (по материалам Учтутской мастеркой) //
ИМКУ. – Ташкент: ФАН, 1969. – № 8.
27. Коробкова Г.Ф., Джуракулов М.Д. Самаркандская палеолитическая
стоянка как эталон верхнего палеолита Средней Азии: (специфика техники
расщепления и хозяйственно-производственной деятельности) // Stratum plus .
– 2000. – Вып. 1.
28. Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман-Кутане (предварительное
сообщение) // Труды Узбекского государственного университета им. А.
Навои. – Самарканд, 1949. – № 39.
29. Лев Д. Н. Новые данные по палеолиту Узбекистана // Труды
института истории и археологии. - Ташкент: Изд-во: АН Уз ССР, 1955. - №7.
30. Лев Д. Н. Археологические исследования СамГУ в 1955-1956 гг. //
Труды С амаркандского Г осударственного университета. Вторая часть. -
Самарканд: Изд-во СамГУ, 1960.
83](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_83.png)
![31. Лев Д.Н. Самаркандская стоянка // Материалы Третьей
объединенной научной конференции ученых г. Самарканда.- Самарканд:
Изд-во СамГУ, 1961 г.
32. Лев Д. Н. Поселение древнекаменного века в Самарканде // Труды
С амаркандского Г осударственного университета им. А. Навои. Новая серия. -
Самарканд: Изд-во СамГУ, 1964. - Вып. 136.
33. Мирсаатов Т.М. Древние шахты Учтута. – Ташкент: ФАН, 1973.
34. Несмеянов С. А. Геология Самаркандской верхнепалеолитической
стоянки (результаты работ 1971 г.) // УСА. - Л.: Наука, 1972. - № 2.
35. Несмеянов С. А. Геологическое строение Самаркандской
верхнепалеолитической стоянки // Палеолит Средней и Восточной Азии. -
Новосибирск: Наука, 1980.
36. Ранов В.А. О связях культур палеолита Средней Азии и некоторых
стран зарубежного Востока. – М.: Наука, 1964.
37. Ранов В.А. О возможности выделения локальных культур в
палеолите Средней Азии // Известия АН ТаджССР. – Душанбе: ФАН, 1968. –
№ 3.
38. Ранов В.А. Самаркандская стоянка и ее место в каменном веке
Средней Азии // ИАН ТаджССР.Отд. общ. наук. №4 /58. 1969
39. Ранов В.А. Галечная техника в культурах каменного века Сибири и
Средней Азии // Сибирь и ее соседи в древности. – Новосибирск: Наука,
1970. – Вып. 3.
40. Ранов В.А., Несмеянов С.А. Палеолит и стратиграфия антропогена
Средней Азии. – Душанбе, 1973.
41. Семенов С. А. 1968. Развитие техники в каменном веке. Л. С. -156.
42. Сулейманов Р.Х. О находке мустьерской пластины в низовьях
Заравшана // ОНУ. - Ташкент: ФАН, 1964. - №11.
43. Сулейманов Р.Х. Характер развития одной из локальных ветвей
эволюции каменной индустрии // ИМКУ. – Ташкент: ФАН, 1966. – № 7.
84](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_84.png)
![44. Сулейманов Р.Х., Тойчиев Х.А., Ташкенбаев Н.Х., Джуракулов
М.Дж., Холматов Н.У., Крахмаль К.А., Ибрагимов Р.З., Глантз М., Шраубер
А.Х., Бургер О.Ф., Циммерман Х.П. Отчет по результатам полевых
исследований совместной эколого-археологической экспедиции по изучению
памятников каменного века. – Ташкент, (май-июнь, 2001 г). Научный архив
ИА АН РУз. Фонд 07. 01. №160.
45. Ташкенбаев Н.Х. Новые памятники древнекаменного века в
Самаркандской области // ОНУ. - Ташкент.: ФАН, 1971. - Вып.11.
46. Ташкенбаев Н.Х. О некоторых проблемах палеолита (Кухисимская
стоянка) // ИМКУ. – Ташкент: ФАН, 1972 . – № 9.
47. Ташкенбаев Н.Х. Новая мустьерская стоянка Кутурбулак // ИМКУ.
– Ташкент: ФАН, 1973. – № 10.
48. Ташке н баев Н.Х., Сулейманов Р.Х. Культура древнекаменного века
долины Зарафшана. – Ташкент: ФАН, 1980.
49. Холюшкин Ю.П. Проблемы корреляции позднепалеолитических
индустрий Сибири и Средней Азии // История и культура Востока Азии. –
Новосибирск, 1981.
50. Шимчак К., Гречкина Т.Ю. Польско-Узбекская археологическая
экспедиция. Первый сезон полевых работ. \\Новые археологические
открытия и изучение культурных трансформаций. – Санкт-Петербург, 1996.
85](/data/documents/395a7abe-db50-4909-a7da-e876ae8e2b59/page_85.png)
Zarafshon vohasining paleolit davri yodgorliklarini yangi metodlar asosida o‘rganishning ahamiyati mavzusida Kirish ……………………………………………………………………………4 1-BOB. OMONQO’TON G’OR MAKONINING O’RGANILISHI TARIXI. 1.1. Omonqo’ton g’or makoni o’rganilishi tarixi… ………………………………9 1.2. Omon-Qo’ton g’or makonini sanalash… …………………………………..24 II-BOB. ZARAFS H ON VOHASI O’RTA PALEOLIT DAVRI Y O DGORLIKLARI. 2.1. Qo’tirbuloq yodgorligining o’rganilishi……………………………………...45 2.2.Zirabuloq makonining o’rganilishi……………………………………………52 III.BOB. SAMARQAND MAKONINING TADQIQOT NATIJALARI. 3. 1. Samarqand makoni o’rganilishi tarixi………………………………………56 3.2. Samarqand makoni yuqori qatlami materiallarini trasologik tadqiq qilinishi (1961 – 1967 yillardagi qazishma materiallari asosida)………………………….67 Xulosa…………………………………………………………………………….80 Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati…………………………………………… . 83
KIRISH Mavzuning dolzarbligi. Zarafshon vodiysi o’zining tabiiy-geografik o’rniga ko’ra, nafaqat O’zbekiston, balki O’rta Osiyo mintaqasining markaziy qismini tashkil etadi. Bu zamin odamzod tomonidan qadimgi tosh davrining mustye bosqichidan boshlab o’zlashtirilgan. Shu davrdan boshlab kishilik tarixining barcha bosqichlariga oid arxeologik yodgorliklar topilib, ana shu moddiy madaniyat manbalari asosida voha aholisining ibtidoiy davr tarixi tadrijiy ketma- ketlikda o’rganib chiqilgan. Ana shu tadqiqotlardan ma’lum bo’ldiki, Zarafshon vohasining qadimgi madaniyati o’zining xilma-xilligi, har bir davr va ularning tarixiy ketma-ketlikda intensiv rivoj topgan bosqichlari bilan insoniyat tarixida katta madaniy meros qoldirgan. Biroq bu juda boy va rang-barang madaniy meros hozirgacha umumlashtirilmagan va aniq bir ilmiy tizimga solinib, maxsus tadqiqot obyekti sifatida tadqiq qilinmagan. Bu boy tarixiy, madaniy meros talqini va ilmiy ta h lili ayrim tad q i q otchilar tomonidan yaqingacha marksistik metodologiya asosida tadqiq qilinib kelindi. Darhaqiqat, ular sobiq sovet davri mafkurasi talabi asosida ta hlil qilinib, ko’p hollarda bugungi zamon talablariga javob bermaydi. Ular yangicha talqin va tahlilga muhtoj. Mavjud materiallarni yangicha qarashlar va yondashuvlar asosida ilmiy ta hlil qilish, zamon talabi asosida ularni tarixiy ketma-ketlikda umumlashtirish ushbu mavzuning o’ta dolzarbligidan dalolat beradi. Tadqiqot predmeti va uning obyektlari. Mavzu Samarqand hududi eng qadimgi tarixi, ya’ni arxeologik ma’noda, kishilik tarixining tosh davri, tarixiy davriy ma’noda, ibtidoiy to’da va urug’-jamoachilik davri tarixiga bag’ishlanganligi uchun (chunki hali u davrlarda yozuv bo’lmagan) tadqiqot obyektlari shu davrga oid arxeologik manbalarni tashkil etadi. Tadqiqotning davriy chegarasi. Zarafshon vohasidan topib o’rganilgan arxeologik yodgorliklarning eng qadimgisi ibtidoiy to’da davrining mustye va 2
so’nggi paleolit bosqichiga tegishli bo’lganligi bois, tadqiqot mavzusining davriy sanalari shu davrlarni, ya’ni o’rta va so’nggi paleolit davrlari oralig’ini o’z ichiga qamrab oladi. Mavzuning o’rganilish darajasi. Zarafshon vodiysida mustye davri yodgorliklari keng o’rganilgan. Ular Omonqo’ton 1 , Takalisoy 2 , Qizilnura-1 3 , Zirabuloq 4 , Qo’tirbuloq 5 va boshqa yodgorliklar bo’lib, bulardan o’sha davr odamlarining ovchilik va termachilikka asoslangan turmush tarzi bilan bog’liq mehnat qurollari, ov hayvonlarining suyak qoldiqlari kabi boy ashyoviy dalillar topilgan. Biroq bu davr yodgorliklarining davriy sanasini belgilashda zamonaviy texnologik usullar asosida yaratilgan ba’zi bir geologlarning ishlarida pleystosen qatlamlari sanalarini o’rganish natijasida O’rta Osiyo soz tuproq qatlamlari tuzilishi haqida mufassal stratigrafiya kesmalarini olishga erishilgan. Shunga qaramasdan, XX asrning 30-yillarida ishlab chiqilgan, hozirda esa eskirgan mahalliy stratigrafik chizmalardan foydalanish davom etadi. Masalan, geologlar G.F.Tetyuxin, S.A.Nesmyanov, arxeologlar M.R.Qosimov, V.A.Ranov, R.X.Sulaymonov, N.X. Toshkenboyevlar bu chizmalardan O’rta Osiyo, jumladan Zarafshon havzasi geologiyasini arxeologik obyektlar bilan bog’lashda foydalanib kelganlar 6 . Zarafshon vohasida yuqori paleolit davri yodgorliklari 10 dan ortiq nuqtalardan topilgan. Ular orasida Samarqand manzilgohi alohida ahamiyat kasb etadi. Ammo Samarqand manzilgohining yoshi masalasida olimlar orasida turlicha fikrlar va tortishuvlar mavjud. D.N.Lev yodgorlik madaniy qatlami (Insitu) dan topilgan arxaik tosh bolta va yirik tosh parahalarga asoslanib, Samarqand manzili 1 Лев Д.Н. Древний палеолит в Аман - Кутане. Тр. УзГУ, в ы п . 3 9. Самарканд-1949 ; Его же. Нов ы е находки в пещере Аманкутан. «Природа» , № 1, 1958. 2 Лев Д.Н. Пещера эпохи палеолита близ г. Самарканда. «Природа» №6, 1953; Его же. Новые памятники палеолита в Узбекистане. Труды по изучению чевертичного периода . Вып. XIII , Москва -1957. 3 Виноградов А.В., Мамедов Э.Д. Кызылнура 1-первый мустьерский памятник в Кызылкумах. СА № 1, 1969 . 4 Ташкенбаев Н.Х. Новые памятники древнекаменного века в Самаркандской области. О НУ №11,1971 ; 5 Ташкенбаев Н.Х. Об исследовании палеолитической стоянки Кутурбулак. ИМКУ вып.12. Ташкент-1975; Ташкенбаев Н.Х., Сулайманов Р.Х. Культура древнекаменного века долины Зарафшана. Изд. «ФАН», Ташкент-1980. 6 Тетюхин Г.Ф, Ташкенбаев Н.Х., Сулайманов Р.Х. Геоморфологические положения мустьерского местонахождения Кутурбулак. И МКУ, вып.14 Ташкент-1978; Ранов В.А., Несмянов С.А Палеолит и стратиграфия антропогена Средней Азии. Душанбе-1973. 3
sanasini yuqori paleolitning boshlari bilan belgilagan 7 . Bir guruh geologlar (A.A.Yuryev, G.F.Tetyuxin) esa Chashmasiyob soz tuproqlarini yoshini yuqori pleystosenning Oz-mirzacho’l yarusi bilan tenglashtiradilar. Mirzacho’l terrasasi yotqiziqlari radiokarbon analiziga ko’ra 38.000 yoshda ekanligini geologlar e’tirof etadilar. Aynan mana shu qatlamda yovvoyi ot, qulon suyaklari va yuqori paleolit parahalari topilgan. V.A.Ranov esa Samarqand manzilgohi materiallarini boshqa yodgorliklar tosh industriyasi bilan qiyoslagan holda, unga 15-20 ming yosh beradi 8 . Samarqand manzilgohi tosh qurollarini trassologik jihatdan o’rgangan arxeolog-trassolog olima G.F.Korobkova esa yodgorlik yoshini yuqori paleolit davrining so’nggi bosqichi (mil. avv.13.000 ming) bilan belgilashni taklif qiladi 9 . Samarqand yuqori paleolit manzilgohi bilan bog’liq ko’pgina bahsli masalalar prof. M.J.Jo’raqulovning «Samarqand manzilgohi va O’rta Osiyoda yuqori paleolit muammolari” nomli monografiyasini chop etilishi (“Fan” nashriyoti, 1987 yil) munosabati bilan qisman o’z yechimini topdi. Tadqiqotning maqsad va vazifalari. Tadqiqotning asosiy maqsadi mavzu bo’yicha to’plangan juda boy arxeologik materiallarni tarixiy ketma-ketlikda obyektiv tahlil etib, vohada paleolit davri jamoalari tarixining rivojlanish jarayonlarini kuzatish va ularni umumlashtirish. Shundan kelib chiqqan holda, dissertasiyada quyidagi vazifalar qo’yiladi: mavzuni yoritishda arxeologik materiallarni davrma-davr umumlashtirib, ularni birlamchi manba sifatida ahamiyatini ochib berish; ibtidoiy urug’ jamoalari tarixining har bir bosqichida yuz bergan iqtisodiy- xo’jalik kashfiyotlarini Samarqand hududi materiallari asosida yoritib berish; Tadqiqot mavzusining ilmiy tadqiqot ishlari bilan bog’liqligi. Ushbu dissertasiya tadqiqoti Samarqand davlat universiteti tarix fakulteti arxeologiya kafedrasining mavzusiga taalluqli. 7 Лев Д.Н. Поселение древнекаменного века в Самарканде. И сследования 1958- 1960 гг. Тр. СамГУ, в ы п.135. Самарканд -1964; его же. Палеолит Самаркандской области и его специфические особенности. Тр. СамГУ, нов. сер. вып. 166. Самарканд, 1966. стр.97. 8 Ранов В.А.Самаркандская стоянка и её место в каменном веке Средней Азии. Изв. Отд.Общ. наук АН Тад. ССР. Вып.85, Душанбе-1969; Джуракулов М.Дж. Самаркандская стоянка и проблемы…стр.24. 9 Коробкова Г.Ф. Трассологические исследование каменного инвентаря Самаркандской стоянки. (По материалам 1958 -1960 гг.), МИА №185, стр 159-167. Москва-1972. 4
Tadqiqotning ilmiy metodologik asoslari. Mavzuni yoritish jarayonida obyektivlik, ilmiy xolislik, tarixiylik tamoyillariga tayanildi. Asosiy e’tibor yuz bergan voqyealarning o’zaro dialektik aloqadorligi va bir tizimligiga qaratildi. Tadqiqot jarayonida mavzuni yoritishda milliy istiqlol g’oyasidan kelib chiqqan holda yondashildi. Himoyaga olib chiqilayotgan asosiy holatlar. Uzoq yillar davomida to’plangan juda boy arxeologik materiallarning zamon talablari asosida ilmiy o’rganish quyidagilarni ko’tarib chiqishni taqoza etdi: - Zarafshon vohasi hududi o’zlashtirilish tarixini davrma-davr aniqlab, har bir davr madaniyati, ularning davriy sanalari haqidagi obyekt tadqiqotchilari xulosalarini yangicha yondashuvlar asosida o’rganish; Tadqiqotning ilmiy yangiligi. Zarafshon vohasi hududi paleolit davri tarixi bo’yicha to’plangan arxeologik manbalar tarixga yangicha qarashlar va yondashuvlar asosida tahlil qilingan; Zarafshon vodiysini odamzod tomonidan ilk bor o’zlashtirilishi qadimgi tosh davrining mustye bosqichidan boshlangan. Shu davrdan boshlab, Zarafshon vodiysi kishilik tarixining barcha davr va bosqichlarida keng o’zlashtirilib kelingan; Dissertasiyaning amaliy ahamiyati. Dissertasiya natijalaridan ko’p Zarafshon vodiysi moddiy madaniyat yodgorliklari majmuasini tayyorlashda, Samarqand, Navoiy va Buxoro oliy o’quv yurtlari tarix fakulteti talabalari uchun «Zarafshon vodiysi ibtidoiy davr arxeologiyasi» nomli maxsus kurs o’quv qo’llanmasi tayyorlashda « foydalanish mumkin. Tadqiqot natijalarining e’lon qilinganlik darajasi. Dissertasiya mavzusi bo’yicha ilmiy jurnallar va ilmiy anjuman to’plamlarida 2ta ilmiy maqola e’lon qilingan. Tadqiqot aprobasiyasi. Samarqand davlat universiteti iqtidorli yoshlar ilmiy konferensiyalarida, yillik ilmiy-nazariy va amaliy konferensiyalarida mavzu bo’yicha ma’ruzalar qilinib, ilmiy aprobasiyadan o’tkazilgan. 5