logo

Hindiston sivilizatsiyasi.

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

25.658203125 KB
Hindiston sivilizatsiyasi.
1.  Mil.avv.III-II ming yilliklarda Hindiston. Veda davri.
2.   Mil.avv.   I   ming   yillik   o‘rtalari   va   milodiy   I   ming   yillik
o‘rtalarida Hindiston.
3. Hindistonning  madaniy  rivojlanishi vedalar, induizm, buddizm,
Bxagavad-Gita. 
4. Ilk va rivojlangan o‘rta asrlarda Hindiston. Mil.avv.   V-IV   ming   yilliklarda   Hind   vodiysining   g‘arbida   yassi
tog‘liklarda dastlabki dehqonchilik madaniyatlari vujudga kela boshlaydi. III
ming   yillikda   esa   ilk   sinfiy   jamiyat   vujudga   kelib,   tarixda   ilk   Hind
sivilizatsiyasi yoki Xarappa (eng katta yodgorligi nomi bilan mil.avv. 2300-
1700   yillarni   o‘z   ichiga   oladi)   nomi   bilan   kiradi.   Xaroppa,   Mohenjo-Daro
(o‘liklar   vodiysi),   Ravalpindi,   Taksilla,   Chatxu-Daro   va   boshqa   yirik
shaharlar   maydoni   2,5   kv.kmni   egallagan   bo‘lib,   30   ming   kishi   yashashi
mumkin bo‘lgan. Ko‘chalar to‘g‘ri to‘rtburchak chorrahalar bilan tutashgan.
Yirik   shaharlar   (Mohenjo-Daro)daa   Ark   mavjud   bo‘lib,   unda   don
saqlanadigan   ombor,   hukmdor   qasri   (230x170   m)   yopiq   bozor,   diniy
marosimlar   uchun   basseyn   topilgan.   Xarappadan   topilgan   ombor   eng   yirik
bo‘lib (61x46 m) ming tonnagacha don saqlash imkonini bergan. Yutxoldagi
219x37   metrli   daryo   bilan   tutashuvchi   basseynni   olimlar   ehtimol   verf
(kemalarni   suvga   tushirish   joyi)   bo‘lsa   kerak,   deb   hisobladilar.   Shahardagi
uylar   2-3   etajli   bo‘lib,   tom   va   pishiq   g‘ishtlardan   qurilgan.   Maxsus
kanalizatsiyalar   iflos   suvlarni   shahardan   tashqariga   olib   chiqib   ketgan.
Bug‘doy,   tariq,   arpa,   paxta   mahsulotlari   ekilgan.   Buyvol,   echki,   qo‘y,
cho‘chqa,   tovuq,   eshak   kabi   uy   hayvonlari   mavjud   bo‘lgan.   Xarappa
madaniyati   bronza   davriga   oid   bo‘lgani   uchun   asosiy   hunarmandchilik
buyumlari  bronzadan  tayyorlangan.  Hind   sivilizatsiyasi, O‘rta Osiyo,  Eron,
Belujiston   bilan,   suv   yo‘li   orqali   esa,   uzoq   Mesopotamiya   bilan   savdo
aloqalari   olib   borgan.   Xarappa   yodgorliklari   yozuvi   o‘ziga   xos   bo‘lib,   hali
uni  o‘qib  chiqishga  hech  kim  muvofiq  bo‘lmagan.  Faqatgina  400  dan  oshiq
belgidan iborat bo‘lib, o‘ngdan chapga qarab o‘qilishi, tili qadimiy dravid tili
bo‘lgan deb taxmin qilinadi.
Ayol haykalchalarning ko‘pchiligi matriarxat mavjudligini bildirsa, uch
ayri nayzali hayvonlar qurshovidagi ilohiy olimlar shivaga (chorva homiysi)
qiyoslaydilar. Ilk Hind sivilizatsiyasi mil.avv. II ming yillik ikkinchi yarmida noma’lum   sabablarga   ko‘ra   inqirozga   yuz   tutadi.   Ayrim   tarixchilar
oriylarning   kirib   kelishi   bu   sivilizatsiyaning   barbod   bo‘lishiga   olib   kelgan
deb hisoblaydilar.
Mil.avv.   II   ming   yillik   oxiri   (XII   asr)da   Hindistonning   shimoliy
g‘arbidan   oriy   (aslzoda   oqsuyak)   qabilalarining   kirib   kelishi   natijasida
Vedalar davri deb nom olgan (mil.avv.XII-VI asrlar) davr boshlandi. Oriylar
ko‘chmanchi   qabilalar   bo‘lib,   ularning   kelib   chiqishi   haqida   turli   faraz   va
qarashlar mavjud. Ular asta-sekin o‘troq hayotga o‘tib boradilar. Oriylarning
diniy   e’tiqodlari   Veda   (bilim)   kitoblarida   o‘z   ifodasini   topgan.   Rigveda,
Atxarvaveda, Samoveda, Yajurveda deb nomlanuvchi kitoblarda O‘rta Osiyo,
Eron xalqlariga ham Avesto davridagi qarashlarga mos keluvchi tasavvurlar
mavjudligi   sababli,   Hind-Eron   xalqlari   umumiy   bir   o‘zakdan   kelib   chiqqan
degan   xulosani   beradi.   Vohalarda   oriylarning   ijtimoiy-iqtisodiy,   siyosiy
hayoti   aks   ettirilgan.   Ular   Hindistonga   kirib   kelgach,   mahalliy   aholini
dushman   (Dasya)   deb   atab,   aynan   ularni   qullarga   aylantirganlar.   Vedalarga
xudoga   iltijolar   qilinib,   xudolardan   sigirlar   so‘ralgan.   Veda   mifologiyasida
odatda   xudolar   va   mifik   qahramonlar     sigir   uchun   urushlar   olib   borganlar.
Veda   tilida   urush   (gavishti)   sigirlarni   qidirmoq   ma’nosini   beradi.   Oriylar
madaniyati   odatda   jigarrang   sopollarga   naqsh   tushirish   bilan   belgilanadi.
Mil.avv.   I   ming   yillikda   Gang   havzasida   hali   sinfiy   jamiyat   vujudga   kela
boshlaydi.   Bu   yerda   bug‘doy,   arpa,   no‘xat,   paxta   bilan   bir   qatorda   ilk   bora
shakarqamish   ekilib,   undan   shakar   olina   boshlanadi.   Sanskrit   tilida   sugar
(shirin   qum)   ma’nosini   beradi.   Hunarmandchilikning     temirchi,   yuviler,
kulol,   aravasoz   va   boshqa   sohalarning   rivojlanishini   kuzatish   mumkin.
Mil.avv.   V   asr   boshlarida   dastlabki   tanga   pullar   paydo   bo‘la   boshlaydi.
Ijtimoiy hayotda vedalar hukmdor tabaqalarni va quyi tabaqalarni ajratganlar.
Brahmanlar   (ruhoniy),   kshatriy   (jangchi),   yuqori   tabaqa   bo‘lib,   Vayshi (dehqon,   hunarmand,   savdogar),   shudra   (qullar)   tabaqasi   quyi   tabaqalarni
tashkil etgan.
Jangchilarni   oriylar   va   qabilalarning   oqsoqollari   tashkil   etgan   bo‘lsa,
ruhoniylar   brahmanlar   tabaqasini   tashkil   etadi.   Oddiy   urug‘   qabila   a’zolari
vayshiylarni tashkil etgani holda, qullar bo‘ysundirilgan qabilalardar olingan.
Veda   davrining   oxirlarida   shimoliy   Hindistonda   20   ga   yaqin   davlatlar
vujudga keladi. Ulardan Magadxa, Koshashala qabilarda monarxiya tartiblari
ustunlik   qilsa,   Vriji,   Malla   qabilarda   respublika   tartiblari   ustunlik   qilgan.
Vriji, Mallada rojalar hukmron bo‘lsada, xalq yig‘inisiz hukum chiqara olmas
edi.   Veda   e’tiqodiga   amal   qilgan   ruhoniylar   ochiq   havoda   qurbonlik
keltirganlar.   Mil.avv.   I   ming   yillik   oxirlaridagina   maxsus   ibodatxonalar
paydo   bo‘ladi.   Agni-olov,   Vayu-shamol,   Parjani-   sovuq,   som-muqaddas
ichimlik xudosi, mitra-quyosh, indr-jang xudosi va boshqa ko‘plab xudolarga
e’tiqod qilingan.
Mil.avv. I ming yillik o‘rtalarida shimoliy Hindistonda bir necha o‘nlab
mastaqil   davlatchalar   paydo   bo‘ladi.   Ular   o‘rtasida   (Koshala   va   Magadxa
davlatlari)   Gang   havzasida   yetakchilik   uchun   kurash   olib   borilgan   bo‘lsa,
Hind   daryosi   havzasi   mil.avv.   VI   asrda   Eronga   tobe   qilingan   edi.   Gang
daryosi havzasida V asr boshida Magadxa davlati g‘alaba qozonadi. Nandlar
sulolasi   hukmronlik   qilgan   davrda   Magadxa   hukumdorlari   Hindistonni
birlashtirishga   harakat   qiladi.   Ba’zi   manbalarda   Nandlarning   kshatriylar
sulolasidan bo‘lmagani, past tabaqadan chiqqanligi haqida ma’lumot beradi.
Mil.avv.   IV   asr   oxirida   A.Makedonskiy   qo‘shinlari   Hindistonga   bostirib
kiradi   (mil.avv.327-325   yy).   Ba’zi   podsholiklar   jangsiz   taslim   bo‘lsa,
ba’zilari   (masalan   Por)   qattiq   qarshilik   ko‘rsatadilar.   A.Makedonskiyning
Gang   havzasiga   yurish   qilishi   imkoni   bo‘lmaydi.   Ba’zi   manbalarda   nandlar
unga qarshi 200 ming piyoda, 10 ming otliq, 8 ming jang aravasi, 6 ming fil qarshi qo‘yish uchun to‘plagani uchun hujum qilmagan deb ma’lumot beradi.
Mil.avv.317 yil Chandragupta nandlar sulolasini ag‘darib, o‘rniga mauriylar
sulolasiga   asos   soladi.   Taxminan     mil.avv.   305   yil   Chandragupta   Salavka   I
Nikator   (g‘alaba   keltiruvchi)   o‘rtasida   shartnoma   tuzilib,   500   jangovar   fil
evaziga Hind daryosi havzasidan Yunon-Makedon gornizonlarini olib ketadi.
Mauriylar sulolasi   Chandragupta nevarasi Ashoka davrida kuchayib, qariyb
butun   Hindistonni   birlashtirdi.   Ashoka   (262-231   yy.)   mamlakatda   yagona
ideologiya buddizmni  davlat  dini deb e’lon qiladi.  Uning buddaviylikka  oid
ayrim   farmonlari   qayatoshlarda   o‘yib   yozilgan   va   “Ashoka   ediktlari”   deb
nom   olgan.   Ashokadan   so‘ng   davlat   tushkunlikka   yuz   tutadi.   Mil.avv.   180
yilda harbiy boshliqlardan biri davlat to‘ntarish o‘tkazib, shunglar sulolasiga
asos   soladi.   Shunglar     Yunon-Baqtriya   davlati   bilan   uzoq   kurash   olib
borishga to‘g‘ri keladi. Mauriyalar davlati bilar bir qatorda Hindiston yarim
orolining janubida Kerara, Chola, Pandya kabi davlatlari ham mavjud bo‘lib,
ular hatto Mauriya davlatiga ham qarshilik ko‘rsata olganlar.
Mil.avv.   I   ming   yillik   o‘rtalarida   Hindistonda   ko‘plab   diniy   falsafiy
oqimlar   vujudga   kelgan.   Jamiyat   hayotiga   Veda   va   Braxmanizm   ta’limoti
yetarlicha javob olmas edi. Sayyor ustozlar (shraman) turli oqmilarni himoya
qiladilar.   Ularning   ayrimlari   fatalist   (ajiviki),   ikkinchisi   materialist
(charvaki),   uchinchisi   asketizm   orqali   xolos   bo‘lish   (jaynlar)   kabi   oqimlari
targ‘ib   qilganlar.   Ayrim   diniy   yo‘nalishlardagi   shramanlar     o‘z   jamoalarini
ham   tuzadilar.   Bunday   oqimlar   sirasiga   kirgan   buddizm   keyinchalik   davlat
dini   darajasiga   ko‘tariladi,   buddizmning   paydo   bo‘lishiga   Siddxartxa
Gautama   (mil.avv.   566-486   yy.)   shak   qabilasidan,   kshatriy   oilasiga   mansub
tarixiy shaxs nomi bilan bog‘liq u 29 yoshida tarki dunyo qilib 7 yildan so‘ng
haqiqatni   topadi.   40   yil   o‘z   ta’limotini   yoyadi   va   budda   (nurga   cho‘mgan,
haqiqatga   erishgan)   nomini   oladi.   Budda   ta’limotida   hayot   azob   uqubatdan
iborat   ekanligi,   azob   uqubatlar   sababi   xohish   istaklar   ekanligi,   ruhni   azob uqubatlardan  qutqarish   yo‘li   mavjudligi  va  budda  ko‘rsatgan   yo‘ldan  borish
to‘g‘ri  yo‘l  ekanligi  aytiladi.  Budda  jamoalariga  (sangxa)  qullar,  qarzdorlar,
harbiylar   qabul   qilinmagan.   Inson   ruhi   o‘lmaydi,   uning   jismi   o‘ladi   ruh   esa
qayta   tug‘ilishga   va   azob   uqubatga   giriftor   deb   ta’lim   beradi.   Nirvana   (oliy
hilqat,   nur)ga     erishgan   ruhgina   qayta   tug‘ilish   azobidan   qutiladi.   Buning
uchun   badxitsatva   (nurga   chulg‘angan)   ustozlarga   quloq   solish   zarur   deb
ta’lim   beradi.   Budda   ta’limoti   Ashoka   davrida   davlat   dini   darajasiga
ko‘tariladi.   Yunon-Baqtriya,   keyinroq   kushonlar   davrida   esa   O‘rta   Osiyo
hududlariga   tarqaladi.   Milodiy   I   asrda   O‘rta   Osiyo,   Afg‘oniston   va
Hindistonning katta qismini o‘z ichiga olgan kushonlar davlati tashkil topadi.
I-II   asrlarda   Kushon   tangalari   Varanasi,   Orisgacha   bo‘lgan   hududlarda
tarqaladi.   I   asrdayoq   Kushon   tangalarida   Hind   xudolarining   tasviri   tushirila
boshlangan   bo‘lsa,   Kushon   podsholari   hindcha   unvonlar   ham   ola
boshlaydilar. III asrda Gujarat, Rajaxston, Panjob kushonlar tarkibidan ajralib
chiqadi.   III   asrda   Kushonlarning   Sosoniylar   bilan   kurashlari   Hindistonga
mustaqillik   uchun   imkoniyat   beradi.   Magadxa     davlati   Hindistonni
birlashtirish   markazi   bo‘lib   qoladi.   Chandragupta   (320-335   yy.),
Samudragupta   (335-380   yy.),   Chandragupta   II   (380-415   yy.)   davrida
shimoliy   va   markaziy   Hindiston,   shimolda   Nepal,   shimoliy-sharqda   Assam,
Gujorat bo‘ysundiriladi.  IV-V   asrlar  “Guptalarning oltin  davri” deb tarixga
kiradi.   V   asr   o‘rtalarida   Skodagupta   davrida   O‘rta   Osiyodan   kelgan   Xunn-
eftalit   qabilalarining   hujumi   kuchayadi.   467   yil   Skodagupta   vafot   etgach,
Gupta davlati Xunn-eftalitlarga qaram bo‘lib o‘lpon to‘lashga majbur bo‘ladi.
Hindistonda quldorchilik jamiyati shu bilan barham topadi.
I-V   asrlarda   Hindistonda   xo‘jalikning   barcha   sohalari   taraqqiy   etadi.
Ayniqsa,   metallurgiya,   yuviler   mahsulotlar   ishlab   chiqish,   to‘qimachilik,
kema   qurish   taraqqiy   etadi.   Avvallari   Taksilla,   Purushapura,   Qobul,   O‘rta
Osiyo   va   Parfiya,   Xitoy   bilan   quruqlikdan   savdo   olib   borilgan   bo‘lsa, endilikda   dengiz   orqali   Yaqin   Sharq   mamlakatlari   hatto,   Xitoy   bilan   savdo
olib   borilgan.   III   asrdan   boshlab   qul   mehnati   o‘rniga   yerlarni   ijaraga   berish
keng   tarqaladi.   Bu   esa   mehnat   unumdorligining   oshishiga   sabab   bo‘ladi.
Jamoa   yer   egaligi   ham   asta-sekin   feodallasha   boradi,   oqsoqollar   yerlarni
taqsimlash va jamoani boshqarishni o‘z qo‘llariga kiritib oladilar. Milodimiz
boshlarida   kasta   tartiblari   qat’iylasha   boradi   ular   orasida   qat’iy   ta’qiqlar   va
kastaviy ierarxiya avj oladi.
Hind   donishmandlari   falsafa   fani   rivojiga   katta   hissa   qo‘shdilar.   Veda
davrining oxirida vujudga kelgan upanishada ta’limoti inson ruhining dunyo
ruhiga   qo‘shilib   ketishiga   asoslanadi.   Dualistik   ta’limotlardan   tashqari
qadimgi   Hindistonda   materialistik   ta’limotlar   ham   mavjud   bo‘lib,   ular
charvok   va   lokayata   ta’limotlari   edi.   Chorvaka   falsafasida   real   materiyalar
havo, olov, suv va yer olamni tashkil etadi deyilsa, lokayata ta’limoti ruhning
ko‘chib   yurishi,   karma   qonunlarini   rad   etadi.   Aniq   fanlar   sohasida   ham
Hindlar   katta   yutuqlarni   qo‘lga   kiritganlar.   Hindlar   dunyoda   birinchi   bo‘lib
o‘nlik   sanoq   sistemasidan   foydalanganlar.   Hind   matematiklari   kub,   kvadrat,
ikki   noma’lumli   tenglamalar,   sinusoida   kabi   murakkab   masalalarni   yecha
olganlar. Pi ning 3,14 ekanligini o‘sha vaqtlardayoq aniqlaganlar. Astronom
Aryabxata   (V   asr)   yer   shar   shaklida   ekanligi,   uning   o‘z   o‘qi   va   quyosh
atrofidan aylanishini ilmiy asoslay olgan. Hind meditsinasi  (ayurveda – uzoq
sharq   haqida   bilim)   Hindiston   hududidan   tashqarida   ham   mashhur   bo‘lgan.
Tabiblar   dori-darmonlar   bilan   davolab   qolmay   ayrim   o‘sha   davr   uchun
murakkab jarrohliklarni ham qilganlar.
Arxitektura   sohasida   yirik   ibodatxonalar   qurilmagan   Chandragupta   va
Ashokaning   yunon   muarrixlari   tomonidan   hashamatli   deb   ta’riflagan
saroylari yog‘ochdan bo‘lib saqlanib qolinmagan. Mauriylar davrida kelib ilk
budda   ibodatxonalari   qurila   boshlanadi.   Keyinchalik   Hinduizm ibodatxonalari   yassi   tomli   bo‘lsa,   Guptalar   davrida   qurilgan   ibodatxonalar
yirik   va   hashamat   kasb   eta   boshlaydi.   Bunday   yodgorliklarga   Sanchida,
Bxarxuta, Pattadokal shaharlaridagi ibodatxonalarni kiritish mumkin.
Haykaltaroshlik   sohasida   ham   ulkan   yutuqlarga   erishilgan   bo‘lib,
milodiy   I   asrlarda   Matxur   va   Gandxar   maktablari   mashhur   edi.   Matxurda
haykaltaroshlik   sof   Hind   motivlariga   asoslangan   bo‘lsa,   Gandxar
yo‘nalishida Hind, O‘rta Osiyo, Elinistik madaniyat an’analari ta’siri sezilib
turgan.   Hind   rassomchiligi   budda   ibodatxonalari,   Ajanta   ibodatxonasidagi
devoriy   tavsirlarda   saqlanib   qolgan   bo‘lib,   asosan   ikki   yo‘nalish   syujet   va
dekoratir   yo‘nalishga   bo‘linadi.   G‘or   ichida   qurilgan   Ajanta   ibodatxona
kompleksiga   jami   27   ta   ibodatxonalar   kirib,   u   qarib   ming   yil   davomida
qurilgani,   g‘or   ichidagi   shahar   bo‘lganligi,   hind   dinining   o‘zgarib   borish
jarayonini tahlil etish imkonini berishi qabilar bilan mashhurdir.
Hozirga   qadar   Veda   davri   yozuvlari   topilmagan.   Kohinlar   vedalarni
avloddan-avlodga   og‘zaki   yetkazib   kelganlar.   Braxmanlar   vedalarni   to‘g‘ri
o‘qishlari uchun fonetik, etimologik, gramatik qoidalarni bilishlari zarur edi.
Mil.avv.  V-IV  asrlarda Hind olimi Panini sanskrit tilining gramatikasini tuzib
chiqadi.   Hozirgacha   Hind   yozuvining   eng   qadimgilari   mil.avv.   III   asrdagi
Ashoka   ediktlari   bo‘lib   hisoblanadi.   Bundan   qadimgi   yozma   yodgorliklar
saqlanib qolmagan. Shundan so‘ng braxmi, kxaroshti va boshqa yozuv turlari
shakllanib   bordi.   Mil.avv.   I   ming   yillik   o‘rtalaridan   Hindistonda   badiiy
adabiyot   ham   rivojlanib   shokuntala,   Ramayana,   Mahobhorat,   shakuntala,
Kalila   va   Dimna   kabi   o‘nlab   asarlar   yaratildi.   Milodiy   I   asrda   davlatni
boshqarish   san’ati   (Artxashastra)   yaratildi.   Manu   qonunlari,   jatakilar   va
ayniqsa,   Panchatatra   Hindistondan   boshqa   hududlarga   ham   keng   tarqaladi.
O‘rta   asrlardayoq     Panchatatra   ,   Kalila   va   Dimna   o‘nlab   tillarga   tarjima qilinadi.   Qadimgi   Hind   adiblaridan   Kalidasa,   Ashvagxoshalar   eng
mashhurlari edi.
Budda   dini   haqida   yuqorida   eslatib   o‘tilgan   edi.   Lekin   bu   din   butun
Hindistonni   qamrab   ola   bilmadi.   Hatto,   davlat   dini   deb   e’lon   qilingandan
so‘ng   ham,   faqatgina   yirik   shaharlar   va   ularning   atrof   hududlariga   tarqaldi
xolos.   Veda   dini   bilan   asta-sekin   qo‘shilib   borib,   Vedalar   (braxmanizm)
xudolarini   tan   olgan   buddizm,   ruhning   ko‘chib   yurishi   haqidagi   tasavvurini
saqlab   qoldi.   Agni,   indr,   som   xudolari   o‘z   ahamiyatini   yo‘qotib,   o‘rniga
braxma,   vishnu,   shiva   xudolarining   ahamiyati   ortdi.   Shuningdek,   mahalliy
arxaik e’tiqodlar hayvonlarga e’tiqod, ayollarga e’tiqod (kali, durga, parvati,
maxavedi   ma’budalari)   saqlab   qolinib,   yagona   hinduizm   dini   shakllandi.
Keyingi   davrlarda   mahabhorat   dostonining   bir   bo‘lagi   bo‘lgan   va   aslida
Arjun   va   Krishna   suhbati   bo‘lgan   Bhagavad   Gita   ham   diniy   falsafiy   oqim
bo‘lib   shakllandi.   Unga   ko‘ra,   Arjun   Kurukshetr   jangida   bobosi   Bxishamga
o‘q   otishdan   bosh   tortadi.   Krishna   esa   (Vishnuning   yerga   tushgan   qiyofasi)
unga   o‘z   sirini   ochib,   Bhisham   o‘lsada,   ruhi   o‘lmasligi,   balki   azobdan
qutilishi,   dunyo   haqidagi   sirlarni   ochadi.   Mana   shu   suhbat   alohida   diniy
tasavvur bo‘lib shakllangan. Hozirgi kunda dunyoning ko‘pgina davlatlarida
Krishnani   anglash   jamiyatlari   tuzilgan.   Ular   Bhagavadgitani   o‘z   muqaddas
kitobi deb bildi.
VI   asrda   tarqoq   hind   knyazliklari   ichida   g‘arbiy   Bengaliyada   Gauda,
Jamna   daryosi   havzasida   Txanesar   knyazlari   markazlashish   uchun   kurash
olib   bordilar.   Gaudaning   hukmdori   Shishonsha     budda   ruhoniylarini   ta’qib
ostiga   olgani   bilan   mashhur   606   yili   Magadxa   davlatini   bosib   olib,   Kanauj
bilan   kurash   boshlaydi.   Kanauj   bu   vaqtda     Txanesar   davlati   bilan   ittifoq
bo‘lib,   Xarsha   Varxan   (606-647   yy.)   davrida   kuchayib,   butun   shimoliy
Hindistonni   bo‘ysundiradi.   Xarsha   Xitoy   bilan   diplomatik   aloqalar   olib boradi. Lekin 647 yil u vafot etgach, Van Syuonse boshchiligidagi elchilarni
yangi   hukmdor   qirib   tashlaydi.   Van   Syuonse   Tibetga   qochib   borib,   Tibet,
Nepal   va   xitoyliklardan   iborat   qo‘shin   olib   keltiradi.   Hukmdorni     asir   olib
Xitoyga   yuboradi.   Xarsha   davlati   tarqalib   ketadi.   712   yilda   arablar   Hind
daryosining   g‘arbiy   sohillarini   bosib   oladilar.   Lekin   ularning   sharqqa
hujumini   rajputlar   to‘xtatib   qo‘yadilar.   Rajputlar   Sanskritcha   raja   –   podsho,
putana   –   o‘g‘li,   aslzodalar   avlodi   deb   hisoblanadigan.   Ular   xunn-
eftalitlarning     avlodlari   deb   taxmin   qilinadi.   VIII   asrda   rajputana,   Malva,
Gujoratda   qudratli   rajputlar   davlati   vujudga   keladi.   Protixar   sulolasidan
bo‘lgan   Nagobxata   Jamna   va   Gang   havzalarini   ham   bosib   oladi.
Rajputlarning   asosiy   raqiblari   Bengaliyada   tashkil   topgan   Palxor   davlati
bo‘lib   qoladi.   VII   asr   o‘rtalarida   Gopal   asos   solganlar   bu   davlat   hududiga
podsho Dxarmapal (770-810yy) davrida hozirgi Dehli atrofidan Assamgacha
bo‘lgan   yerlar   kirgan.   Palxor   va   Rajputlar   o‘rtasida   tinimsiz   urushlar   bo‘lib
turgan.   1001   yildan   boshlab,   30   yildan   ortiqroq   Mahmud   G‘aznaviy
Hindistonga   17   marta   yurish   qiladi.   Kanauj,   Katxiavar,   Gandxar,   Anxilvar,
Somnatx   kabi   hududlarni   vayron   qilib   boyliklarni   talaydi.   Natijada
Pratixorlarning   Rajput   davlati   parchalanib   ketadi.   Rajpud   yozuvchisi   Chand
Bordon   (XII   asr)   o‘zining   “Pritxiviraja-raso”   poemasida   shimoliy
Hindistondagi  36   Rajput  knyazini  sanab  o‘tadi.  Polxor   davlati  esa,   1025  yil
Dekanga   qilgan   yurishda   Chola   davlatidan   mag‘lub   bo‘lib,   parchalanib
ketadi.
Dekan yassi tog‘ligida VIII asrda bir necha o‘nlab davlatchalar mavjud
edi.   III   asrda   paydo   bo‘lgan   Pallavlar   davlati   VII   asrda   Kanjpurni   poytaxt
qilib   katta   siyosiy   qudratga   erishadi.   Arab   dengizi   tomon   o‘z   hududini
kengaytirishga   urinish   natijasida   Chaluk   davlati   bilan   to‘qnashuvga   olib
keladi.   Chaluk   hukmdori     Pullokeshin   II   Teluj   xalqini   bo‘ysundirib,   uni
boshqarishni   ukasiga   beradi.   Shu   tariqa   Venj   yoki   sharqiy   Chaluk   davlati paydo   bo‘ladi.   VII   asr   o‘rtalarida   rashtrakut   sulolasi   Chaluk   sulolasini
taxtdan ag‘daradi. Lekin 973 yil Chaluk sulolasidan bo‘lgan Taylap yana o‘z
sulolasini   tiklaydi.   VIII   asrda   Pallavlar   ham   Pandilar   davlati   bilan   kurashda
holdan   toyadi.   Vaziyatdan   Chola   davlati   foydalanib,   qariyb   butun   Dekanni
birlashtiradi.   Ayniqsa   Rajendr   (1014-1044   yy.)   davrida   Vengi   davlati
Bengaliya ham tor-mor keltiradi.
Shimoliy Hindistonning XI asrdagi yirik davlatlaridan biri rajputlarning
Gaxadaval   davlati   edi.   Chandella   davlati   hozirgi   Bundelixanda   hukmronlik
qilgan.   XII   asrda   shimoliy   Hindistonda   gegemonlik   uchun   kurash   olib
borardilar. XII asr 80 yillarida Pritxvi-raja, Chauxan Chandell davlatiga zarba
berib,   Kanauj   knyazi   Jayachande   Gaxadaval   bilan   kurash   boshlaydi.
Kuchsizlangan   knyazliklar     shimoliy   g‘arbdan   G‘urlarboshchiligidagi
Shahobiddin   Muhammad   G‘uriy   boshchiligida   bostirib   kirib,   Panjob,   Gang-
Jamna   havzasini   talaydilar   (1175   y.).   Pritxvi-raja   mag‘lubiyatga     uchraydi.
Shahobiddin   G‘aznaga   qaytib   ketishdan   oldin   Hindistonga   Qutbiddin
Oybekni   hokim   qilib   ketadi.   Qutbiddin   Oybek   1193   yil   Dehlini   bosib   olib,
o‘z   davlati   poytaxtiga   aylantiradi.   90   yillarda   Bixar   va   Bengaliya   bosib
olinadi.   Shahobiddin   vafotidan   keyin   Qutbiddin     Oybek   (1206   y.)   mustaqil
Dehli   sultonligini   tuzadi.   1222   yili   Panjobda   mo‘g‘ullar   hujumi   bo‘lib,   ular
Xorazmshoh   Jaloliddinni   ta’qib   etib   bu   hududlarni   vayron   qiladilar.   1241
yilda esa, mo‘g‘ullar hujumi yana takrorlanadi. 
Dehli   sultonligida   iqto   tartiblari   keng   tarqaladi.   Shamsiddin   Eltutmish
(1211-1236 yy.) davrida birgina Dehli atrofi 2 ming iqtidorga bo‘lib beriladi.
Zamindorlar   yer   solig‘ini   oldindan   to‘lab   qishloq   dehqonlaridan   bir   necha
barobar   qilib   qaytarib   olar   edilar.   Dehqonlarni   shafqatsiz   ezilishi
qo‘zg‘olonlar   kelib   chiqishi   va   dehqonlarning   o‘rmonlarga   qochib   ketishi
bilan xarakterlanadi. Ayniqsa, Dehli atrofidagi mevattiylar harakati xavfli tus oladi.   Dehli   atrofidagi   o‘rmonlarni   yo‘qotish   uchun   qilingan   harakat   natija
bermagach,   mevattiylar   boshliqlariga   iqto   berib,   harakatini   susaytirishga
erishiladi. Dehli sultonligida shaharlar ham ravnaq topadi. Dehli haqida XIV
asr   muarrixlaridan   biri:   “shahar   tosh   va   g‘ishtlardan   qurilgan...   Shahar
atrofini 12 ming qadamli bog‘lar o‘rab olgan. Shaharda 70 ta Dor  ush-shifo
mavjud.   2   ming   masjid   va   ibodatxonalar   bor.   Shahar   5   metrli   devor   bilan
o‘ralgan   bo‘lib,   28   darvozasi   bor”-deb   xabar   beradi.   Bundan   tashqari
Kambey,   Kalkuta   va   boshqa   shaharlar   ham   o‘z   davrining   yirik   iqtisodiy
markazlari   edi.   Iqto   tartiblarining   keng   tarqalishi   markaziy   hokimiyatni
kuchsizlantirdi,   natijada,   1236-1246   yillarda   saroy   to‘ntarishlari   natijasida   4
ta hukmdor  almashinishiga olib keladi. Bolban (1266-1286 yy.) davrida esa,
Rajputlarni saroy va qo‘shin xizmatiga olish kuchayib boradi.
Yangi   Sulton   Alouddin   1296   yilda   separatik   guruhlarga   qarshi
kurashadi   va   mo‘g‘ullar   hujumiga   chek   qo‘yib,   1308   yili   Dekanga   qo‘shin
tortadi.   Uning   qo‘shini   Kaveri   daryosi   hududigacha   istilo   qilib   boradi.
Muhammad   Tug‘luq   davrida   (1325-1351   yy.)   xazina   bo‘shab   qolishi
natijasida   pul   islohoti   o‘tkaziladi.   Mis   tangalarni   kumush   tanga   qiymatida
ishlatishni   talab   qiladi.   Mamlakatning   iqtisodiy-ijtimoiy   ahvoli   yanada
yomonlashib  borishi  bilan   shoh   bu  islohotni   bekor   qiladi.  Feruzshoh  (1351-
1388   yy.)   davrida   armiyaga   qilinadigan   xarajatlar   qisqartirilib,   Jamna   va
Satlej   oralig‘idagi   yerlarga   kanallar   orqali   suvga   chiqarilib   o‘zlashtiriladi.
1398   yilda   Amir   Temur   yurishlaridan   so‘ng,   Dehli   sultonligi   kuchsizlanib
parchalanib   ketadi.   XI   asrda   janubiy   Hindistonning   eng   qudratli   davlati   bu
Vijayanagar   davlati   edi.   Nikolo   Konti   ma’lumoticha   podsho   Devaray   II
(1421-1448   yy.)   davrida   Vijayanagar   janubiy   Hindistonda   gegemon   davlat
edi.   Nikolo   Kontidan   40   yillar   chamasi   keyin   Hindistonga   kelgan   Afanasiy
Nikitin ham bu fikrni tasdiqlaydi. Lekin XVI asr boshlaridan Baxman davlati
kuchayib,   Vijayanagarga   tahdid   sola   boshlaydi.   Bu   davrda   Hind knyazliklarining   bir-biri   bilan   kurashda   Portugallar   o‘z   manfaatlari   yo‘lida
yordam   bera   boshlaydilar.   1547   yil   portugallar   Vijayanagarga   Baxman
davlatiga qarshi yordam berishlari uchun Hindistonga ot va qurol keltirishni
monopoliya   qilib   oladilar.   1565   yil   Ahmadnagar,   Bijapur,   Bidar,   Golkonda
knyazliklari Vijayanagarga qarshi kurashib, uni vayron qiladilar. Vijayanagor
kichik   knyazliklarga   (Maysur,   Madura,   Ikkeri,   Tanjur)   bo‘linib   ketadi.
Bo‘linib   ketgan   Hindistonga   1526   yil   Bobur   bostirib   kirib,   yagona
markazlashgan   davlatga   asos   soladi.   Uning   o‘g‘li   Humoyun   1542   yil
Shershohdan   yengilib,   Eronga   qochishga   majbur   bo‘ladi.   1545-1555   yllar
davomida Humoyun Hindistonni egallash uchun kurash olib boradi. 1556 yil
taxtga   o‘tirgan  Akbarshoh   davrida   Boburiylar  davlati   qarib   butun   Hindiston
hududini   egallaydi.   Akbarning   o‘g‘li   Jahongir   (1605-1627   yy.)   va   nabirasi
Shohjahon (1627-1658 yy) davrida ham istilochilik yurishlari davom ettirildi.
Shohjahon   1632-1635   yillar   davomida   Portugallarga   qarshi   kurash   olib
boradi.   Gang   daryosi   quyi   havzasidagi   Xuglu   portini   Portugallardan   tortib
oladi.   Shu   davrda   inglizlarning   Ost-Indiya   kompaniyasining   Hindistonga
kirib   kelishi   boshlanadi.     Boburiylar   davlati   XVI-XVII   asrlarda   madaniy
jihatdan   eng   yuqori   darajaga   ko‘tarildi.   Turli   tuman   shoirlar,   yozuvchilarga
Boburiylar   homiylik   qildilar.   Shohjahon   qurdirgan   Tojmahal   dunyoning
arxitektura   mo‘jizalaridan   biri   bo‘lib   hisoblanadi.   Akbarning   diniy
bag‘rikenglik siyosati natijasida musulmon, hind, bxakti, xristian, skix diniy
oqimlari   birgalikda   rivojlanib   bordi.   Fors,   turk,   afg‘on,   sanskrit   tillari
qo‘shilib   urdu   tili   shakllandi.   XVIII   asrdan   boshlab   Boburiylar   davlati
inqirozga yuz tuta boshladi. Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati
Boynazarov   F.A.   Qadimgi   dunyo   tarixi.   O‘quv   qo‘llanma.   T.:“A.Qodiriy
nomidagi xalq merosi nashriyoti”, 2004 y.
2.   Mualliflar   guruhi.     Jahon   tarixi.   Qadimgi   va   o‘rta   asrlar   davri.   Darslik.   T.:
TDPU., 2013.
3.   Rajabov   R.   Qadimgi   dunyo   tarixi.   O‘quv   qo‘llanma.   T.:“Fan   va   texnika
nashriyoti”, 2009 .
4.   Nuriddinov   E.,   Lafasov   M.,   Kichilov   X.   Eng   yangi   tarix   (1918-1945).
Darslik.  T., Nasaf, 2010
5.   Mirziyoyev  SH.M.   Buyuk  kelajagimizni  mard   va   olijanob   xalqimiz  bilan
birga quramiz. - Toshkent, О‘zbekiston, 2017.  - 488 b.
6.   Mirziyoyev   SH.M.   Erkin   va   farovon,   demokratik   О‘zbekiston   davlatini
birgalikda barpo etamiz. - Toshkent, О‘zbekiston, 2016.  - 56 b.
7.   Mirziyoyev   SH.M.   Qonun   ustuvorligi   va   inson   manfaatlarini   ta’minlash-
yurt   taraqqiyoti   va   xalq   faravonligining   garovi.   -Toshkent,   О‘zbekiston,
2017.- 48 b.
8.   Mirziyoyev   SH.M.   Tanqidiy   taxlil,   qat’iy   tartib   intizom   va   shaxsiy
javobgarlik   -   har   bir   rahbar   faoliyatining   kundalik   qoidasi   bо‘lishi   kerak.   -
Toshkent, О‘zbekiston, 2017. - 104 b.
9.   2017-2021   yillarda   О‘zbekiston   Respublikasini   rivojlantirishning   beshta
ustuvor yо‘nalishi bо‘yicha Harakatlar strategiyasi. О‘zbekiston Respublikasi
Prezidentining 2017 yil 7 fevraldagi PF-4947 sonli Farmoni.
10.  Gulyamov X.G., Tatiboеv A.S. «O‘rta Osiyo va jahon tarixi» 
      T., 1993. 
11. Jo‘raеv U., Saidjonov Y. Dunyo dinlari tarixi. T., “Sharq”, 1998.
12. Малявин В. «Конфуции» М., 1994.

Hindiston sivilizatsiyasi. 1. Mil.avv.III-II ming yilliklarda Hindiston. Veda davri. 2. Mil.avv. I ming yillik o‘rtalari va milodiy I ming yillik o‘rtalarida Hindiston. 3. Hindistonning madaniy rivojlanishi vedalar, induizm, buddizm, Bxagavad-Gita. 4. Ilk va rivojlangan o‘rta asrlarda Hindiston.

Mil.avv. V-IV ming yilliklarda Hind vodiysining g‘arbida yassi tog‘liklarda dastlabki dehqonchilik madaniyatlari vujudga kela boshlaydi. III ming yillikda esa ilk sinfiy jamiyat vujudga kelib, tarixda ilk Hind sivilizatsiyasi yoki Xarappa (eng katta yodgorligi nomi bilan mil.avv. 2300- 1700 yillarni o‘z ichiga oladi) nomi bilan kiradi. Xaroppa, Mohenjo-Daro (o‘liklar vodiysi), Ravalpindi, Taksilla, Chatxu-Daro va boshqa yirik shaharlar maydoni 2,5 kv.kmni egallagan bo‘lib, 30 ming kishi yashashi mumkin bo‘lgan. Ko‘chalar to‘g‘ri to‘rtburchak chorrahalar bilan tutashgan. Yirik shaharlar (Mohenjo-Daro)daa Ark mavjud bo‘lib, unda don saqlanadigan ombor, hukmdor qasri (230x170 m) yopiq bozor, diniy marosimlar uchun basseyn topilgan. Xarappadan topilgan ombor eng yirik bo‘lib (61x46 m) ming tonnagacha don saqlash imkonini bergan. Yutxoldagi 219x37 metrli daryo bilan tutashuvchi basseynni olimlar ehtimol verf (kemalarni suvga tushirish joyi) bo‘lsa kerak, deb hisobladilar. Shahardagi uylar 2-3 etajli bo‘lib, tom va pishiq g‘ishtlardan qurilgan. Maxsus kanalizatsiyalar iflos suvlarni shahardan tashqariga olib chiqib ketgan. Bug‘doy, tariq, arpa, paxta mahsulotlari ekilgan. Buyvol, echki, qo‘y, cho‘chqa, tovuq, eshak kabi uy hayvonlari mavjud bo‘lgan. Xarappa madaniyati bronza davriga oid bo‘lgani uchun asosiy hunarmandchilik buyumlari bronzadan tayyorlangan. Hind sivilizatsiyasi, O‘rta Osiyo, Eron, Belujiston bilan, suv yo‘li orqali esa, uzoq Mesopotamiya bilan savdo aloqalari olib borgan. Xarappa yodgorliklari yozuvi o‘ziga xos bo‘lib, hali uni o‘qib chiqishga hech kim muvofiq bo‘lmagan. Faqatgina 400 dan oshiq belgidan iborat bo‘lib, o‘ngdan chapga qarab o‘qilishi, tili qadimiy dravid tili bo‘lgan deb taxmin qilinadi. Ayol haykalchalarning ko‘pchiligi matriarxat mavjudligini bildirsa, uch ayri nayzali hayvonlar qurshovidagi ilohiy olimlar shivaga (chorva homiysi) qiyoslaydilar. Ilk Hind sivilizatsiyasi mil.avv. II ming yillik ikkinchi yarmida

noma’lum sabablarga ko‘ra inqirozga yuz tutadi. Ayrim tarixchilar oriylarning kirib kelishi bu sivilizatsiyaning barbod bo‘lishiga olib kelgan deb hisoblaydilar. Mil.avv. II ming yillik oxiri (XII asr)da Hindistonning shimoliy g‘arbidan oriy (aslzoda oqsuyak) qabilalarining kirib kelishi natijasida Vedalar davri deb nom olgan (mil.avv.XII-VI asrlar) davr boshlandi. Oriylar ko‘chmanchi qabilalar bo‘lib, ularning kelib chiqishi haqida turli faraz va qarashlar mavjud. Ular asta-sekin o‘troq hayotga o‘tib boradilar. Oriylarning diniy e’tiqodlari Veda (bilim) kitoblarida o‘z ifodasini topgan. Rigveda, Atxarvaveda, Samoveda, Yajurveda deb nomlanuvchi kitoblarda O‘rta Osiyo, Eron xalqlariga ham Avesto davridagi qarashlarga mos keluvchi tasavvurlar mavjudligi sababli, Hind-Eron xalqlari umumiy bir o‘zakdan kelib chiqqan degan xulosani beradi. Vohalarda oriylarning ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy hayoti aks ettirilgan. Ular Hindistonga kirib kelgach, mahalliy aholini dushman (Dasya) deb atab, aynan ularni qullarga aylantirganlar. Vedalarga xudoga iltijolar qilinib, xudolardan sigirlar so‘ralgan. Veda mifologiyasida odatda xudolar va mifik qahramonlar sigir uchun urushlar olib borganlar. Veda tilida urush (gavishti) sigirlarni qidirmoq ma’nosini beradi. Oriylar madaniyati odatda jigarrang sopollarga naqsh tushirish bilan belgilanadi. Mil.avv. I ming yillikda Gang havzasida hali sinfiy jamiyat vujudga kela boshlaydi. Bu yerda bug‘doy, arpa, no‘xat, paxta bilan bir qatorda ilk bora shakarqamish ekilib, undan shakar olina boshlanadi. Sanskrit tilida sugar (shirin qum) ma’nosini beradi. Hunarmandchilikning temirchi, yuviler, kulol, aravasoz va boshqa sohalarning rivojlanishini kuzatish mumkin. Mil.avv. V asr boshlarida dastlabki tanga pullar paydo bo‘la boshlaydi. Ijtimoiy hayotda vedalar hukmdor tabaqalarni va quyi tabaqalarni ajratganlar. Brahmanlar (ruhoniy), kshatriy (jangchi), yuqori tabaqa bo‘lib, Vayshi

(dehqon, hunarmand, savdogar), shudra (qullar) tabaqasi quyi tabaqalarni tashkil etgan. Jangchilarni oriylar va qabilalarning oqsoqollari tashkil etgan bo‘lsa, ruhoniylar brahmanlar tabaqasini tashkil etadi. Oddiy urug‘ qabila a’zolari vayshiylarni tashkil etgani holda, qullar bo‘ysundirilgan qabilalardar olingan. Veda davrining oxirlarida shimoliy Hindistonda 20 ga yaqin davlatlar vujudga keladi. Ulardan Magadxa, Koshashala qabilarda monarxiya tartiblari ustunlik qilsa, Vriji, Malla qabilarda respublika tartiblari ustunlik qilgan. Vriji, Mallada rojalar hukmron bo‘lsada, xalq yig‘inisiz hukum chiqara olmas edi. Veda e’tiqodiga amal qilgan ruhoniylar ochiq havoda qurbonlik keltirganlar. Mil.avv. I ming yillik oxirlaridagina maxsus ibodatxonalar paydo bo‘ladi. Agni-olov, Vayu-shamol, Parjani- sovuq, som-muqaddas ichimlik xudosi, mitra-quyosh, indr-jang xudosi va boshqa ko‘plab xudolarga e’tiqod qilingan. Mil.avv. I ming yillik o‘rtalarida shimoliy Hindistonda bir necha o‘nlab mastaqil davlatchalar paydo bo‘ladi. Ular o‘rtasida (Koshala va Magadxa davlatlari) Gang havzasida yetakchilik uchun kurash olib borilgan bo‘lsa, Hind daryosi havzasi mil.avv. VI asrda Eronga tobe qilingan edi. Gang daryosi havzasida V asr boshida Magadxa davlati g‘alaba qozonadi. Nandlar sulolasi hukmronlik qilgan davrda Magadxa hukumdorlari Hindistonni birlashtirishga harakat qiladi. Ba’zi manbalarda Nandlarning kshatriylar sulolasidan bo‘lmagani, past tabaqadan chiqqanligi haqida ma’lumot beradi. Mil.avv. IV asr oxirida A.Makedonskiy qo‘shinlari Hindistonga bostirib kiradi (mil.avv.327-325 yy). Ba’zi podsholiklar jangsiz taslim bo‘lsa, ba’zilari (masalan Por) qattiq qarshilik ko‘rsatadilar. A.Makedonskiyning Gang havzasiga yurish qilishi imkoni bo‘lmaydi. Ba’zi manbalarda nandlar unga qarshi 200 ming piyoda, 10 ming otliq, 8 ming jang aravasi, 6 ming fil

qarshi qo‘yish uchun to‘plagani uchun hujum qilmagan deb ma’lumot beradi. Mil.avv.317 yil Chandragupta nandlar sulolasini ag‘darib, o‘rniga mauriylar sulolasiga asos soladi. Taxminan mil.avv. 305 yil Chandragupta Salavka I Nikator (g‘alaba keltiruvchi) o‘rtasida shartnoma tuzilib, 500 jangovar fil evaziga Hind daryosi havzasidan Yunon-Makedon gornizonlarini olib ketadi. Mauriylar sulolasi Chandragupta nevarasi Ashoka davrida kuchayib, qariyb butun Hindistonni birlashtirdi. Ashoka (262-231 yy.) mamlakatda yagona ideologiya buddizmni davlat dini deb e’lon qiladi. Uning buddaviylikka oid ayrim farmonlari qayatoshlarda o‘yib yozilgan va “Ashoka ediktlari” deb nom olgan. Ashokadan so‘ng davlat tushkunlikka yuz tutadi. Mil.avv. 180 yilda harbiy boshliqlardan biri davlat to‘ntarish o‘tkazib, shunglar sulolasiga asos soladi. Shunglar Yunon-Baqtriya davlati bilan uzoq kurash olib borishga to‘g‘ri keladi. Mauriyalar davlati bilar bir qatorda Hindiston yarim orolining janubida Kerara, Chola, Pandya kabi davlatlari ham mavjud bo‘lib, ular hatto Mauriya davlatiga ham qarshilik ko‘rsata olganlar. Mil.avv. I ming yillik o‘rtalarida Hindistonda ko‘plab diniy falsafiy oqimlar vujudga kelgan. Jamiyat hayotiga Veda va Braxmanizm ta’limoti yetarlicha javob olmas edi. Sayyor ustozlar (shraman) turli oqmilarni himoya qiladilar. Ularning ayrimlari fatalist (ajiviki), ikkinchisi materialist (charvaki), uchinchisi asketizm orqali xolos bo‘lish (jaynlar) kabi oqimlari targ‘ib qilganlar. Ayrim diniy yo‘nalishlardagi shramanlar o‘z jamoalarini ham tuzadilar. Bunday oqimlar sirasiga kirgan buddizm keyinchalik davlat dini darajasiga ko‘tariladi, buddizmning paydo bo‘lishiga Siddxartxa Gautama (mil.avv. 566-486 yy.) shak qabilasidan, kshatriy oilasiga mansub tarixiy shaxs nomi bilan bog‘liq u 29 yoshida tarki dunyo qilib 7 yildan so‘ng haqiqatni topadi. 40 yil o‘z ta’limotini yoyadi va budda (nurga cho‘mgan, haqiqatga erishgan) nomini oladi. Budda ta’limotida hayot azob uqubatdan iborat ekanligi, azob uqubatlar sababi xohish istaklar ekanligi, ruhni azob