logo

LEKSIK SATH. LUG‘AT TARKIBI.

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

25.09765625 KB
MAVZU:  LEKSIK SATH. LUG‘AT TARKIBI . 
Reja :
1.  Leksika va leksikologiya haqida umumiy tushuncha.
2.  So‘z va uning ta’rifi. Til qurilishida so‘zning o‘rni.
3.   So‘zning   tovush   va   ma’no   tomonlari.   Uning   tushuncha   bilan
aloqasi. 
4.  Semasiologiya – so‘z va iboralarning ma’nolarini o‘rganuvchi soha.
5.  So‘z va uning ma’nosi.
6.  So‘z ma’nolari o‘rtasidagi munosabatlar. 
7.   Omonimlar va ularning turlari. 
8.  Sinonimlar va ularning tiplari. 
9.  Antonimlar. 
10. Tabu va evfemizmlar. 1. Leksika va leksikologiya haqida umumiy tushuncha.
So‘z   tilning   asosiy   va   markaziy   birligi.   Leksika     –   lug‘at   tarkibi.
Tilshunoslik   fanining   til   leksikasini   o‘rganuvchi   bo‘limi     leksikologiya
(grekcha lexis-«so‘z» va logos-«ta’limot») deyiladi.
Tilning   lug‘at   tarkibiga   aloqador   barcha   birliklar   (mas.,   so‘zlar,
frazeologizmlar)   lug‘aviy     birliklar    deyiladi. Ular  tematik turlar ga bo‘linadi.
Leksik ma’no umumlashtirish xususiyatiga egadir.
Leksikologiyada so‘zlar quyidagi xususiyatlari bo‘yicha o‘rganiladi:
1. So‘zning semantik qurilishi.
2. So‘zlarning shakl va ma’no munosabatlari.
3. Leksikadagi so‘zlarning o‘z yoki o‘zlashgan so‘z ekanligi.
4. Qo‘llanishiga ko‘ra so‘zlarning umumiy yoki chegaralanganligi.
5. Tarixiy jihatdan o‘zbek tili leksikasi.
6. So‘zlarning emotsional-ekspressiv bo‘yoq yoki uslubga munosabati.
O‘zbek tilidagi lug‘aviy birliklarning  tematik turlar i:
Semasiologiya   leksik birliklarining semantik qurilishini, ya’ni u tilning
barcha ma’no anglatuvchi birliklarini o‘rganadi.
Leksikografiya    tilshunoslikning lug‘at tuzish  ishi bilan, uning nazariy
masalalari bilan shug‘ullanuvchi bo‘limidir.
Onomasiologiya   narsa   va   hodisa-   larga   nom   berish   jarayonini   qamrab
oladi.
Onomastika     atoqli   otlarni   o‘rganadigan   fan:   antroponimika
toponimika ,  etnonimika dan tarkib topadi.
Etimologiya  so‘zlarning kelib chiqishi masalalari bilan shug‘ullanadi. 
Atama   ikki   ma’noda   ishlatiladi:   so‘zlarning   kelib   chiqish   tarixini
o‘rganuvchi sohasi; biror so‘zning birinchi asl ma’nosi va shakli ma’nosida.
Biror   so‘zning   kelib   chiqishini   aniqlashda   shu   so‘z   qardosh   tillardagi so‘zlarning   tovush   qurilishi   va   ma’nolari   bilan   qiyoslanadi.   Misollar:
arxitektor-quruvchi-haykal quruvchi va binoning loyihasini chizuvchi.
Tilshunoslikning   frazeologizmlarni   ilmiy   tadqiq   qiluvchi   sohasi
frazeologiya  deyiladi
Frazeologizmlar uch xil bo‘ladi:
- frazeologik qo‘shilmalar 
- frazeologik butunliklar
- frazeologik chatishmalar.
Tarkibidagi bir so‘z to‘g‘ri, ikkinchi so‘z esa ko‘chma ma’noda bo‘lib
birikkan   iboralar   frazeologik   qo‘shilmalar     deyiladi:   hordiq   chiqarmoq,
so‘zida turmoq, holdan toymoq  kabi.
Tarkibidagi   so‘zlarning   ma’nosi   va   grammatik   jihati   birikib,   umumiy
ko‘chma   ma’no   beruvchi   iboralar     frazeologik   butunliklar     deb   ataladi:
ko‘kka ko‘tarmoq-maqtamoq, eti suyagiga yopishgan-ozg‘in   kabi.
Tarkibidagi   so‘zlarning   ma’nolari   bilan   ibora   ifoda   etgan   ma’no
o‘rtasida   hech   qanday   leksik   aloqa   sezilmagan   frazeologizmlar   frazeologik
chatishmalar     deyiladi:   sichqonning   ini  ming   tanga  bo‘lmoq,   oyog‘ini  tirab
olmoq  kabi.
Xuddi   leksikada   bo‘lgani   kabi,   frazeologiyada   ham   omonimiya ,
sinonimiya ,  antonimiya   kabi hodisalar mavjud. 
Terminologiya   fan,   texnika,   adabiyot,   san’at   va   madaniyatga   oid
tushunchalarni   ifoda   etuvchi   so‘zlarni   o‘rganadi.   Terminlar   bir   ma’noli
bo‘ladi.
Har   bir   fanning   o‘z   terminlar   tizimi   mavjud.   Kelib   chiqishi:   ichki
resurslar, boshqa tillar.
Ayrim   terminlar   ular   ifodalaydigan   tushuncha   va   jismning   nomi   bilan
butunlay bog‘lanmaydi. Mas.,  gagarinit, iravdit . Har bir fan va texnika sohasiga tegishli alohida   terminologik   lug‘atlar
mavjud.
Leksikologiya   2   turga:   sinxronik     (zamonaviy)   va   diaxronik     (tarixiy)
leksikologiyaga ajratiladi.  Tavsifiy   leksikologiya  va  qiyosiy    leksikologiya .
2.  So‘z va uning ta’rifi. Til qurilishida so‘zning o‘rni.  
So‘z   borliqdagi   hodisa   va   narsalarning   ma’nosini   ifoda   etuvchi,
grammatik   jihatdan   shakllangan   va   jamiyat   a’zolari   tomonidan   bir   xil
tushuniladigan,   tovush   shaklida   ifodalangan   mustaqil   va   markaziy   til
birligidir.
So‘z  shakl (tovush shakli) va mazmun birligiga ega bo‘lib, semantik va
grammatik yaxlitlikni o‘zida mujassamlashtiruvchi birlikdir. 
U to‘rt bosqichda tahlil etiladi: a) fonologik; b) morfologik; v) leksik;
g) semantik tomondan tadqiq etiladi.
3.   So‘zning   tovush   va   ma’no   tomonlari.   Uning   tushuncha   bilan
aloqasi.  
So‘zni   tashkil   etuvchi   tovushlar   predmetning   qiyofasi   bo‘lmay,   uning
ishorasidir.   Unga   odamlar   tashqari   dan   o‘z   hohish   irodalariga   qarab   ta’sir
o‘tkaza olmaydilar.
Golovin B.A.: «Kishilarnig ongida ham so‘zning, ham narsaning fizik
va moddiy tuzilishi aks etadi. Demak,   narsa bilan so‘zning qiyofasi bizning
ongimizda birlashib bir butunlikni tashkil etadi».
So‘zning   fizik   qiyofasi   bilan   u   anglatgan   narsaning   fizik   qiyofasi
o‘rtasidagi bog‘lanish birligini   ma’no   deb ataymiz.
Demak,   ma’no   borliqdagi   predmetni   aks   ettiradi,   so‘zning   moddiy
tomoni esa predmetning ishorasi bo‘lib xizmat qiladi .
So‘zning   ma’nosini   signifikat   atamasi   bilan   so‘z   anglatayotgan
hodisani esa  denotat   atamasi orqali ifodalanadi.  SHunday qilib, so‘zlar bir-biri bilan bog‘langan uch jihat:   shakl ,   narsa
(hodisa) va  mazmun dan tashkil topadi.
So‘z   va   u   atagan   narsa   o‘rtasida   bevosita   bog‘lanish   yo‘q.   Hozirgi
zamon   fanining   xulosasi   shu.   Qadimgi   YUnonistondagi   oqimlar   -
anologistlar bor degan, anomalistlar - yo‘q degan.
So‘z   va   tushuncha .   So‘zning   aytilishi   bilan   predmet   yoki   hodisa
o‘rtasidagi bog‘lanish uning ma’nosini yuzaga chiqaradi.
So‘zning   predmet   va   tushuncha   bilan   bog‘lanishini   shartli   ravishda
qaramoq zarur. hamma so‘zlar nominativ funksiyaga ega emas. 
So‘z   biror   tushuncha,   predmet,   hodisa   yoki   belgini   ifodalay   oladi.
Lekin so‘z tushuncha va predmetning aynan o‘ziga hech to‘g‘ri kelmaydi.
So‘zni boshqa so‘zlardan farqlay oluvchi ma’no   leksik   ma’no   deyiladi.
O‘z   leksik   ma’nosidan   tashqari   predmetlik   va   harakat   ma’nolarini   ifoda
qilinishi  grammatik   ma’nosidir . Grammatik ma’no qo‘shimcha ma’nodir.
So‘zning   material   tomoni   uning   belgisi   deb   qaraladi.   Til   esa   ana
shunday belgilarning alohida tizimidir.
Tilning   mazmun   planida   so‘zning   asosiy   ma’nosi     semema     termini
bilan   ataladi,   ifoda   planida   esa   leksema     deb   yuritiladi.   Masalan,   bormoq,
yurmoq,   chopmoq,   kelmoq,   qadam   bosmoq   so‘zlari   turli   leksemalar   bo‘lib,
« harakat   qilmoq »ni   ko‘rsatuvchi   bir   sememaga   birlashadi.   Ammo   bu
so‘zlarning   har   biri   alohida   sema siga   ega.   Semalar   bir   so‘zning   ma’nosini
boshqa   so‘zlardan   farqlash   uchun   xizmat   qiladi .   Semalar   nutq   jarayonida
oydinlashadi. 
4.   Semasiologiya   –   so‘z   va   iboralarning   ma’nolarini   o‘rganuvchi
soha.  
So‘zning semantik qurilishi va u bilan bog‘liq hodisalarni o‘rganuvchi
soha  semasiologiya   deyiladi. Har   qanday   so‘z   shakl   va   ma’no   butunligiga   egadir:   uy,   daraxt,   suv,
havo  va h.
Tildagi   so‘zlarning   asosiy   qismi   ob’ektiv   borliqdagi   narsa,   belgi   yoki
harakat haqidagi tushunchani bildiradi:  paxta, tuproq, oq, ushlamoq  kabi.
Boshqa so‘zlar  esa, ya’ni  yordamchi  so‘zlar ( bilan, uchun,    va,  agar ),
shuningdek, undov va taqlid so‘zlar ( eh, ura, lip-lip )  tushuncha ifodalamaydi .
Tushuncha ifodalaydigan so‘zlar- gina leksik ma’noga ega bo‘ladi.
So‘zning   ob’ektiv   borliqdagi   narsa,   belgi,   harakat   kabilar   haqidagi
ma’lumot  leksik   ma’no   deyiladi.
Leksik   ma’noli   so‘zlar   narsa,   belgi   yoki   harakatning   konkret   (aynan)
o‘zini   emas,   balki   ular   haqidagi   tushunchani   ifodalaydi. Tushuncha   esa
narsa, belgi, harakat kabilarning kishi ongidagi in’ikosidir.
So‘zlar leksik va grammatik ma’nolaridagi o‘xshash alomatlariga ko‘ra
ma’lum tiplarga bo‘linadi: qarindoshlik, xursandchilik… kabi. Ularni tadqiq
etishda   « semantik   yoki   tushuncha   maydoni »   nazariyasidan   ( va -   lentlik )
foydalaniladi.
Har   bir   leksik   ma’no   umumlashtirish   xususiyatiga   ega.   Bu   xususiyat
lug‘aviy ma’no  deyiladi.
So‘zning   semantik   qurilishidagi   qo‘shimcha   ottenkalar   emotsional-
ekspressiv bo‘yoq va stilistik belgi dir.
Leksik   ma’no   so‘zning   semantik   qurilishida   albatta   bo‘ladi.   Stilistik
belgi,   emotsional–ekspressiv   ottenka   sub’ektning   his-tuyg‘usi,   kayfiyati
kabilarni ifodalaydi:  novcha, naynov .
  5. So‘z va uning ma’nosi.  
So‘zlarning   tildagi   ma’nosi   ularning   nutqdagi   ma’nosidan   farq   qilishi
mumkin.   So‘zlarning   tildagi   ma’nosi   doimiy   barqaror   bo‘lsa,   nutqdagi
ma’nosi  o‘zgaruvchan, barqaror mavzu bilan uzviy bog‘langan bo‘ladi. Leksik   ma’no:   1.   Atash   ma’nosi.   2.   Ko‘rsatish   ma’nosi.   3.   To‘g‘ri
ma’no. 4. Ko‘chma ma’no.
So‘zlarni   to‘g‘ri   va   ko‘chma   ma’nosintaktik:   tulki   (hayvon)   –   tulki
(odam) . 
6.   So‘z ma’nolari o‘rtasidagi munosabatlar.   So‘zlardagi bir ma’nolilik
hodisasi   monosemiya ,   ko‘p   ma’nolilik   hodisasi   esa   polisemiya   deb   ataladi.
Har ikkala hodisa ham so‘zning semantik qurilishiga xos hodisalardir.
Umumiste’moldagi so‘zlarning asosiy qismi ko‘p ma’nolidir:  til-yaz ы k,
til-dushman asiri, til-dehqonchilik tili – sir.
Polisemantik   so‘z   ma’nolari   orasidagi   aloqa   uzilsa,   omonim     vujudga
keladi:  gap.
So‘zning   ko‘chma   ma’nolarda   ishlatilishi   barcha   tillar   uchun   xosdir.
So‘z   ma’nosining   ko‘chish   usuli   to‘rt   xil   bo‘ladi:   metafora ,   metonimiya ,
sinekdoxa ,  funksional   ko‘chish   ( pero-g‘oz pati-po‘lat qalam ).
Til birliklarining quyidagi tiplari mavjud: a)  omonimlar ; b)  sinonimlar ;
v)  antonimlar . 
7.  Omonimlar va ularning turlari.  
Talaffuzi   va   yozilishi   bir   xil,   ammo   ma’nosi   bir-biridan   tubdan   farq
qiluvchi so‘zlar:  kuya, sir, chang, bog‘, tortmoq, yozmoq, chopmoq.
Omonimlarning yuzaga kelishi: a) so‘zlarning bir xil talaffuz etiladigan
bo‘lib qolishi:  ot, o‘t . b) so‘zlarning semantik taraqqiyoti:  dam-nafas, hordiq,
bosqon .   v)   so‘zlarning   talaffuz   jihatdan   tasodifan   mos   kelib   qolishi:   bank
/banka .
8.  Sinonimlar va ularning tip lari.  
Fonetik qurilishi (shakli) har xil, ma’nosi esa bir xil bo‘lgan so‘zlardir:
aylanmoq-kezmoq-sayr qilmoq, pedogok-muallim. 
Birlashtiruvchi   ma’nosi   bilan   o‘zaro   bog‘lanuvchi   so‘zlar   guruhi
sinonimik    qator    deyiladi. 9.  Antonimlar . 
Antonimik munosabat ma’nodagi zidlikka asoslanadi:   qattiq-yumshoq;
qattiq-saxiy.
Antonimlar bir turkumga oid so‘zlar bilan cheklanadi.
Omofon :   tub-tun, yod-yot, mard-mart.
Omograf :  tol- daraxt;  tol- qurilish materiali;  tok -uzum.  tok -elektr toki.
Paronim :  fakt-pakt; afzal-abzal; amr-amir .
10.  Tabu va evfemizmlar. 
Tabu   so‘zi   polineziya   tilidan   (Tinch   okeanida   yashovchi   ko‘chmanchi
elatlar tili) olingan bo‘lib, shaxsiy va diniy odatlar jihatdan biror narsani  man
etish  demakdir. U etnik tushuncha.  Lingvistik    tabu :  ilon-qamchi dasta.
Ahloqiy va madaniy jihatdan qo‘llanishi taqiqlangan yoki noqulay deb
topilgan   so‘zlar   o‘rniga   boshqa   so‘z   va   iboralarning   qo‘llanishi   evfimizmlar
( gr . –   «yaxshi», «mayin gapiraman») deb ataladi:  o‘lmoq .
Evfimizmlarning   ma’lum   qismi   tabu   bilan   bog‘liq:   qizamiq-oymoma,
chechakgul; sil-uzun og‘riq. Foydalanilgan adabiyotlar
1.   Mirziyoev Sh.   Buyuk kelajagimizni   m ard va olijanob xalqimiz bilan
birga quramiz.   – T oshkent : O‘zbekiston .  2017.
2.Mirziyoev Sh. Qonun ustuvorligi va inson manfaatlarini ta’minlash –
yurt   taraqqiyoti   va   xalq   farovonligining   garovi.   –   Toshkent:   O‘zbekiston,
2017.
 
3. Abduazizov A.Tilshunoslik nazariyasiga kirish. -Toshkent, 2010.
4. Ирисқулов И.Тилшуносликка кириш. -Тошкент, 2009.
5. Rasulov R.Umumiy tilshunoslik. - Т oshkent, 2013.
6. Тилшунослик   назарияси   ва   методологияси.   Тузувчи:   Ҳ.
Дадабоев. –Тошкент, 2004.
7. Х olmanova Z. Tilshunoslikka kirish. -Toshkent, 2007.

MAVZU: LEKSIK SATH. LUG‘AT TARKIBI . Reja : 1. Leksika va leksikologiya haqida umumiy tushuncha. 2. So‘z va uning ta’rifi. Til qurilishida so‘zning o‘rni. 3. So‘zning tovush va ma’no tomonlari. Uning tushuncha bilan aloqasi. 4. Semasiologiya – so‘z va iboralarning ma’nolarini o‘rganuvchi soha. 5. So‘z va uning ma’nosi. 6. So‘z ma’nolari o‘rtasidagi munosabatlar. 7. Omonimlar va ularning turlari. 8. Sinonimlar va ularning tiplari. 9. Antonimlar. 10. Tabu va evfemizmlar.

1. Leksika va leksikologiya haqida umumiy tushuncha. So‘z tilning asosiy va markaziy birligi. Leksika – lug‘at tarkibi. Tilshunoslik fanining til leksikasini o‘rganuvchi bo‘limi leksikologiya (grekcha lexis-«so‘z» va logos-«ta’limot») deyiladi. Tilning lug‘at tarkibiga aloqador barcha birliklar (mas., so‘zlar, frazeologizmlar) lug‘aviy birliklar deyiladi. Ular tematik turlar ga bo‘linadi. Leksik ma’no umumlashtirish xususiyatiga egadir. Leksikologiyada so‘zlar quyidagi xususiyatlari bo‘yicha o‘rganiladi: 1. So‘zning semantik qurilishi. 2. So‘zlarning shakl va ma’no munosabatlari. 3. Leksikadagi so‘zlarning o‘z yoki o‘zlashgan so‘z ekanligi. 4. Qo‘llanishiga ko‘ra so‘zlarning umumiy yoki chegaralanganligi. 5. Tarixiy jihatdan o‘zbek tili leksikasi. 6. So‘zlarning emotsional-ekspressiv bo‘yoq yoki uslubga munosabati. O‘zbek tilidagi lug‘aviy birliklarning tematik turlar i: Semasiologiya leksik birliklarining semantik qurilishini, ya’ni u tilning barcha ma’no anglatuvchi birliklarini o‘rganadi. Leksikografiya tilshunoslikning lug‘at tuzish ishi bilan, uning nazariy masalalari bilan shug‘ullanuvchi bo‘limidir. Onomasiologiya narsa va hodisa- larga nom berish jarayonini qamrab oladi. Onomastika atoqli otlarni o‘rganadigan fan: antroponimika toponimika , etnonimika dan tarkib topadi. Etimologiya so‘zlarning kelib chiqishi masalalari bilan shug‘ullanadi. Atama ikki ma’noda ishlatiladi: so‘zlarning kelib chiqish tarixini o‘rganuvchi sohasi; biror so‘zning birinchi asl ma’nosi va shakli ma’nosida. Biror so‘zning kelib chiqishini aniqlashda shu so‘z qardosh tillardagi

so‘zlarning tovush qurilishi va ma’nolari bilan qiyoslanadi. Misollar: arxitektor-quruvchi-haykal quruvchi va binoning loyihasini chizuvchi. Tilshunoslikning frazeologizmlarni ilmiy tadqiq qiluvchi sohasi frazeologiya deyiladi Frazeologizmlar uch xil bo‘ladi: - frazeologik qo‘shilmalar - frazeologik butunliklar - frazeologik chatishmalar. Tarkibidagi bir so‘z to‘g‘ri, ikkinchi so‘z esa ko‘chma ma’noda bo‘lib birikkan iboralar frazeologik qo‘shilmalar deyiladi: hordiq chiqarmoq, so‘zida turmoq, holdan toymoq kabi. Tarkibidagi so‘zlarning ma’nosi va grammatik jihati birikib, umumiy ko‘chma ma’no beruvchi iboralar frazeologik butunliklar deb ataladi: ko‘kka ko‘tarmoq-maqtamoq, eti suyagiga yopishgan-ozg‘in kabi. Tarkibidagi so‘zlarning ma’nolari bilan ibora ifoda etgan ma’no o‘rtasida hech qanday leksik aloqa sezilmagan frazeologizmlar frazeologik chatishmalar deyiladi: sichqonning ini ming tanga bo‘lmoq, oyog‘ini tirab olmoq kabi. Xuddi leksikada bo‘lgani kabi, frazeologiyada ham omonimiya , sinonimiya , antonimiya kabi hodisalar mavjud. Terminologiya fan, texnika, adabiyot, san’at va madaniyatga oid tushunchalarni ifoda etuvchi so‘zlarni o‘rganadi. Terminlar bir ma’noli bo‘ladi. Har bir fanning o‘z terminlar tizimi mavjud. Kelib chiqishi: ichki resurslar, boshqa tillar. Ayrim terminlar ular ifodalaydigan tushuncha va jismning nomi bilan butunlay bog‘lanmaydi. Mas., gagarinit, iravdit .

Har bir fan va texnika sohasiga tegishli alohida terminologik lug‘atlar mavjud. Leksikologiya 2 turga: sinxronik (zamonaviy) va diaxronik (tarixiy) leksikologiyaga ajratiladi. Tavsifiy leksikologiya va qiyosiy leksikologiya . 2. So‘z va uning ta’rifi. Til qurilishida so‘zning o‘rni. So‘z borliqdagi hodisa va narsalarning ma’nosini ifoda etuvchi, grammatik jihatdan shakllangan va jamiyat a’zolari tomonidan bir xil tushuniladigan, tovush shaklida ifodalangan mustaqil va markaziy til birligidir. So‘z shakl (tovush shakli) va mazmun birligiga ega bo‘lib, semantik va grammatik yaxlitlikni o‘zida mujassamlashtiruvchi birlikdir. U to‘rt bosqichda tahlil etiladi: a) fonologik; b) morfologik; v) leksik; g) semantik tomondan tadqiq etiladi. 3. So‘zning tovush va ma’no tomonlari. Uning tushuncha bilan aloqasi. So‘zni tashkil etuvchi tovushlar predmetning qiyofasi bo‘lmay, uning ishorasidir. Unga odamlar tashqari dan o‘z hohish irodalariga qarab ta’sir o‘tkaza olmaydilar. Golovin B.A.: «Kishilarnig ongida ham so‘zning, ham narsaning fizik va moddiy tuzilishi aks etadi. Demak, narsa bilan so‘zning qiyofasi bizning ongimizda birlashib bir butunlikni tashkil etadi». So‘zning fizik qiyofasi bilan u anglatgan narsaning fizik qiyofasi o‘rtasidagi bog‘lanish birligini ma’no deb ataymiz. Demak, ma’no borliqdagi predmetni aks ettiradi, so‘zning moddiy tomoni esa predmetning ishorasi bo‘lib xizmat qiladi . So‘zning ma’nosini signifikat atamasi bilan so‘z anglatayotgan hodisani esa denotat atamasi orqali ifodalanadi.

SHunday qilib, so‘zlar bir-biri bilan bog‘langan uch jihat: shakl , narsa (hodisa) va mazmun dan tashkil topadi. So‘z va u atagan narsa o‘rtasida bevosita bog‘lanish yo‘q. Hozirgi zamon fanining xulosasi shu. Qadimgi YUnonistondagi oqimlar - anologistlar bor degan, anomalistlar - yo‘q degan. So‘z va tushuncha . So‘zning aytilishi bilan predmet yoki hodisa o‘rtasidagi bog‘lanish uning ma’nosini yuzaga chiqaradi. So‘zning predmet va tushuncha bilan bog‘lanishini shartli ravishda qaramoq zarur. hamma so‘zlar nominativ funksiyaga ega emas. So‘z biror tushuncha, predmet, hodisa yoki belgini ifodalay oladi. Lekin so‘z tushuncha va predmetning aynan o‘ziga hech to‘g‘ri kelmaydi. So‘zni boshqa so‘zlardan farqlay oluvchi ma’no leksik ma’no deyiladi. O‘z leksik ma’nosidan tashqari predmetlik va harakat ma’nolarini ifoda qilinishi grammatik ma’nosidir . Grammatik ma’no qo‘shimcha ma’nodir. So‘zning material tomoni uning belgisi deb qaraladi. Til esa ana shunday belgilarning alohida tizimidir. Tilning mazmun planida so‘zning asosiy ma’nosi semema termini bilan ataladi, ifoda planida esa leksema deb yuritiladi. Masalan, bormoq, yurmoq, chopmoq, kelmoq, qadam bosmoq so‘zlari turli leksemalar bo‘lib, « harakat qilmoq »ni ko‘rsatuvchi bir sememaga birlashadi. Ammo bu so‘zlarning har biri alohida sema siga ega. Semalar bir so‘zning ma’nosini boshqa so‘zlardan farqlash uchun xizmat qiladi . Semalar nutq jarayonida oydinlashadi. 4. Semasiologiya – so‘z va iboralarning ma’nolarini o‘rganuvchi soha. So‘zning semantik qurilishi va u bilan bog‘liq hodisalarni o‘rganuvchi soha semasiologiya deyiladi.