logo

NUTQ TEXNIKASI VA NOTIQLIK MADANIYATI

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

28.7490234375 KB
NUTQ TEXNIKASI VA  NOTIQLIK  MADANIYATI
Reja:
1. Nutqning insоn hаyoti vа jаmiyat tаrаqqiyotidаgi o‘rni. 
2. Mutаfаkkirlаr vа pеdаgоglаrning so‘z vа nutqning ijtimоiy jаmiyatdа
tutgаn o‘rni vа rоli hаqidаgi qаrаshlаri. 
3. Nutqning   o‘qituvchi   vа   o‘quvchi   o‘rtаsidаgi   o‘zаrо   mulоqоt
jаrаyonidаgi аsоsiy bоg‘lоvchi vоsitа ekаnligi. 
4. Nutq оrgаnlаri, nutq аppаrаti.   Nutqning inson hayotidagi o'rni
Har   bir   insonning   ma'naviy   va   madaniy   kamolotga   erishuvida   tilning   o'rni
alohidadir. Til insonlararo muloqot hamda fikr va axborot almashinuv vositasidir. 
Til   millatning   tamal   toshidir.   Prezident   I.Karimov   «Jamiki   ezgu   fazilatlar   inson
qalbiga, avvalo, ona allasi, ona tilining betakror jozibasi bilan singadi. Ona tili – bu
millatning   ruhidir.   O'z   tilini   yo'qotgan   har   qanday   millat   o'zligidan   judo   bo'lishi
muqarrar» deb ta'kidlaganida haqli edi.
Shuningdek,   ajdodlar   merosini   o'rganish,   tajriba   orttirish,   almashinish
jarayonini   ham   tilsiz   tasavvur   etib   bo'lmaydi.   Zero,   hazrati   Navoiy   ta'biri   bilan
aytganda:
So'zdurki, nishon berur o’lukka jondin,
So'zdurki, berur jonga xabar jonondin.
Insonni so'z ayladi judo hayvondin,
Bilki, guhari sharifroq yo'q ondin.
Ma'lumki, til inson aqliy faoliyatining eng oliy va asosiy vositasidir. Chunki,
insonni boshqa jonzotlardan ajratib turadigan ham tildir. Shunday ekan, inson aqliy
faoliyatining   eng   oliy   mahsullari   -   tafakkur   mevalari   til   va   nutq   orqali   ro'yobga
chiqadi.   Til   tafakkur   mahsullarining   hayotga   tadbiq   etilishiga   vosita   bo'luvchi
qudratli   quroldir.   O’zbek   tilining   izohli   lug’atida   “til   –   fikr   ifodalash   va   o’zaro
aloqa   quroli   bo’lib   xizmat   qiladigan   tovushlar,   so’zlar   grammatik   vositalar
sistemasi”   deb   ta’riflansa,   nutqqa  “fikrni   til   orqali   ifodalash   qobiliyati,  mahorati”
yoki “so’zlashuv jarayonidagi til” deb ta’rif beriladi.
Qadimgi   Sharq   pedagogikasining   ajoyib   asarlaridan   biri   «Qobusnoma»da
ham   til   va   nutqqa   alohida   e'tibor   berilganki,   ular   hozir   ham   o'z   ahamiyatini
yo'qotmaganini ko'ramiz. Kaykovus hamma hunarlar ichida so'z hunari - notiqlikni
a'lo deb biladi: «Bilginki, hamma hunardan so'z hunari yaxshi». 
Shuning   uchun   ham   kishi   suxandon   va   notiq   bo'lishini   ta'kidlaydi.   Muallif
notiqlikni egallashning yo'lini tinimsiz mehnat va o'rganish deb uqtiradi.
Tilning olijanob imkoniyatlari nutq orqali ochiladi. Nutq bo'lmas ekan, tilning
cheksiz   imkoniyatlari   yuzaga   chiqmay   qolaveradi.   A.   Navoiy   til   va   nutq munosabatlarini shunday izohlaydi: «Til shuncha sharafi bilan nutqning qurolidir.
Agar nutq nomaqbul bo'lib chiqsa, tilning ofatidir». Demak, til har qancha qudratli
zo'r bo'lmasin, u nutq uchun qurol sifatida xizmat qiladi. Uning kuch-qudrati nutq
jarayonida   namoyon   bo'ladi.   Agar   til   o'q   bo'lsa,   nutq   kamondir.   O'qning   qudrati
kamonning qobiliyatiga ham bog'liq. Til millatning noyob xazinasi bo'lib, doimo og'zaki va yozma holda namoyon
bo'lgan.   Boy,   yorqin,   maroqli   nutq,   u   kim   bo'lishidan   qat'iy   nazar,   inson   nuri
hisoblangan.
Nutq   madaniyati   juda   katta   va   keng   soha   bo'lib,   u   bolaning   kundalik   oddiy
salom-aligidan   tortib,   kimga   nimani,   qachon,   qaerda   va   qanday   so'zlashigacha
bo'lgan   barcha   nutqiy   jarayonlarni   o'z   ichiga   oladi.   Nutq   madaniyati   faqat   nutqni
egallash   yo'llarini   emas,   balki   undan   foydalanish   madaniyatini   ham   tarbiyalaydi.
Nutq  madaniyati   o'qituvchilarda  ijodiylik,   mustaqil   fikrlash,   ijodiy   fikr   mahsulini
nutq   sharoitiga   mos   ravishda   og'zaki,   yozma   shakllarida   to'g'ri,   ravon   ifodalash
ko'nikmalarini   shakllantirish   va   rivojlantirish,   til   sezgilarini   tarbiyalashga   xizmat
qilmog'i   lozim.   Shundan   kelib   chiqqan   holda   nutq   madaniyati:   o'z   fikrini   nutq
sharoitiga mos ravishda turli sharoitlarda bayon eta olish vositalarini, ma'noni turli
shakllarda   bera   olish   yo'llarini,   badiiy,   ilmiy,   ijtimoiy   asarlarni   o'rganib,   ular
haqidagi fikr-mulohazani, shaxsiy munosabatni og'zaki va yozma shakllarda to'g'ri
bayon eta olish madaniyatini ifodalaydi.
Har   qanday   pedagogik   vaziyat   uchun   mutlaqo   to'g'ri   bo'lgan   nutqni   tuzish
mumkin   emas.   Faqat   ayni   vaziyat   talablaridan   kelib   chiqib   tashkil   etiladigan
nutqgina to'g'ri hisoblanadi.
Binobarin,   kishi   o'zining   har   bir   qadamini   oldindin   ko'rishi,   rejalashtirishi
amalda   mumkin   bo'lmaydi.   Pedagogning   mehnati   -   bu   behad   izlanish   va   azob-
uqubatli   kechinmalar,   ilhom   va   betakror   turlanish   oni,   ko'pdan-ko'p   kundalik
ishlar,   hafsalasi   pir   bo'lish   va   bolalar   bilan   birgalikda   boshdan   kechirilgan
quvonchdan qanoat hosil qilishdir.
Inson   nutqi   rang-barang.   Do'stlariing   suhbati   ham,   san'atkorning   sahnadagi
monologi ham, talabaning auditoriyadagi javobi ham nutqning bir ko'rinishidir.
Notiqlik san’atining paydo bo‘lishi tarixi
O‘qituvchining pedagogik mahoratida uning nutqi, notiqlik qobili-yati muhim
ahamiyatga ega. Ayniqsa, ushbu muammoga mustaqillikdan keyingi yillarda jiddiy
e’tibor   qaratildi.   Yosh   avlodni   vatanparvarlik   ru-hida   tarbiyalashda   avvalo   milliy
istiqlol   mafkurasi   muhim   ahamiyatga   ega.   Mafkuramizning   yuksak   ustunlaridan biri   ─   millat   tilidir.   Respublikamizning   “Davlat   tili   haqida”gi,   “Ta’lim
to‘g‘risida”gi Qonunlari, “Kadrlar tayyorlash milliy dasturi” va boshqa hujjatlarda
barkamol   avlod   tarbiyasida   o‘z   ona   tiliga   nisbatan   mehr─muhabbat   tuyg‘ularini
shakl-lantirish   e’tirof   etilgan.   Yosh   avlodning   ma’naviy-ma’rifiy   tarbiyasida
o‘qituvchining   nutqi,   uning   notiqlik   san’ati   alohida   e’tibor   kasb   etadi.
Prezidentimiz   I.A.Karimov   O‘zbekiston   Respublikasi   Oliy   majlisining   1997-yil
29-avgustdagi IX sessiyasida so‘zlagan nutqida ta’kidlaydiki,  “O‘z fikrini mutlaqo
mustaqil   ona   tilida   ravon,   go‘zal   va   lo‘nda   ifoda   eta   olmaydigan   mutaxassisni,
avvalambor,   rahbarlik   kursisida   o‘tirganlarni   bugun   tushunish   ham,   oqlash   ham
qiyin”.  O‘qituvchining nutqiy mada-niyatini shakllantirish uning kasbiy faoliyatida
naqadar muhim ahami-yatga egaligi to‘g‘risida mulohaza yuritar ekanmiz, avvalo,
notiqlik san’atining kelib chiqish tarixini bilish lozim. Professional notiqlik san’-ati
Yunoniston,   O‘rta   Osiyo,   va   Hindistonda   o‘zining   uzoq   tarixiga   ega.   Tarixchi
olimlarning (Apresyan  G.Z.)  ma’lumotlariga  ko‘ra, Notiq-lik san’atiga  eramizdan
oldingi   VII   asrda   Yunonistonda   asos   solingan.   Qadimgi   Yunonistonda   bolalarga
bilim  berish faylasuflar  zimmasiga yuklatilar  edi. Ular, notiqlik san’atining yetuk
namoyondalari   bo‘lib,  o‘z-larining  chiroyli  so‘zlari,  baland  va   ta’sirchan   ovozlari
bilan   odamlar   tafakkuriga,   ongiga   kirib   borganlar,   ta’lim   va   tarbiyada   ulkan
yutuqlarga erishganlar. Shu sababli, notiqlik san’ati va nutq madaniyatining naza-
riyasiga,   uning   cheksiz   tarbiyaviy   ahamiyatiga   ilk   marotaba   qadimgi   Yu-
nonistonda   asos   solinganligi   ilmiy   adabiyotlarda   bayon   etiladi.   Yunonis-tonda
epos, lirika, drama, haykaltaroshlik, musiqa va me’morchilik san’atlari bilan birga
notiqlik   san’ati   ham   murakkab   va   muhim   san’at   asari   sifatida   e’tirof   etilgan.
Notiqlik   san’atini   davlatning   muhim   ijtimo-iy-siyosiy   ishlariga   taalluqli
faoliyatdagi   ahamiyati   uchun   hamda   yosh   avlodni   tarbiyalashda   ular   ongi   va
tafakkuriga   qizg‘in   ta’sir   etuvchi   murakkab   vosita   ekanligi   uchun   Yunonistonda
uni “San’atlar shohi” deb atashgan. 
Eramizdan   avvalgi   V   asr   Yunonistonda   “Notiqlik   san’ati”ning   eng
takomillashgan   va   rivojlangan   davri   hisoblanadi.   Bu   davrda   notiqlik   san’atining quyidagi uchta qonuniyati qizg‘in takomillashtirilib, notiq-ning unga jiddiy e’tibor
berishi talab qilingan: 
 tinglovchiga tushuntirish (ma’lum bir g‘oyani); 
 tinglovchining tafakkurini uyg‘otish (fikrini, ongini, maqsadini); 
  tinglovchini   o‘ziga   jalb   qilish   (huzur-halovat   va   qoniqish   hissini   uyg‘otish
asosida). 
Notiqlar   ushbu   qonuniyatlarga   amal   qilgan   holda   “tinglovchilarga   halovat
bag‘ishlash”   orqali   odamlarni   ezgulikka,   adolatparvarlikka,   va-tan   oldidagi
burchlariga sadoqatli  bo‘lishga, eng yaxshi  insoniy fazilat-larga amal  qilib, ularni
doimo   bajarishga,   odob   va   axloq   qoidalariga   rioya   qilishga   chorlar   edilar.   Bu
ularning   asosiy   vazifasi   hisoblanardi.   Yuno-nistonda   notiqlik   san’atini   chuqur
egallagan,   o‘zlarining   go‘zal   va   chi-royli   nutqlari   hamda   noyob   asarlari   bilan
jamiyatda   hurmat   va   e’tibor   qozongan   Sokrat   (Suqrot),   Platon   (Aflotun),   Dinarx,
Giperid, Gorgiy (Horgiy), Isokrat, Isey, Esxil, Demosfen, Sitseron, Kvintilian kabi
namo-yondalar Yunonistonning mashhur davlat arboblari bo‘lib yetishganlar. 
Yunon notiqlari og‘zaki nutqning shakl va qonuniyatlarini, mulohaza va isbot
kabi   mantiq   ilmining   qoidalarini   chuqur   o‘zlashtirganlar.   Ular   o‘z   fikrlari   va
tuyg‘ularini   ruhan   o‘quvchilar   hamda   tinglovchilar   tafak-kuri   va   ongiga   chuqur
singdira   olganlar   va   keskin   ta’sir   o‘tkazganlar.   Har   bir   notiq   o‘z   ustida   yillab
tinimsiz   mashg‘ulotlar   olib   borgan,   sehrli   ovoz   sohibi   bo‘lish   uchun   nutq
texnikasining   barcha   qonuniyatlariga   amal   qilganlar.   Ular   o‘zlarining   ta’sirchan
nutqlarini   namoyish  qilish  bilan  notiqlik san’atini   “Mafkuraviy   va siyosiy   kurash
hamda   yosh   avlodni   tarbiyalash   quroli”   deb   hisoblaganlar   va   buni   o‘z
faoliyatlarida isbotlab berganlar. 
Mashhur   yunon   faylasufi   Sokrat   (eramizdan   avvalgi   469   ─   399   yillar)
o‘quvchilarga   ta’lim-tarbiya   berishda   munozara,   savol-javob   usulini   joriy   qilib,
ushbu usul orqali suhbat metodiga asos solgan. 
Sokratning   shogirdi   Platon   esa   o‘z   ustozi   g‘oyalarini   davom   ettirib,   savol-
javobni notiqlik san’atining bir shakli sifatidagi ahamiyatini o‘z asarlarida yoritadi
hamda uni inson tafakkuri va ongini, dunyoqarashini og‘zaki nutq bilan boyituvchi noyob   uslub   sifatida   baholab,   uni   maz-munan   amaliy   va   nazariy   jihatdan   yanada
boyitdi. 
Yunonistonda   notiqlik   san’atining   har   tomonlama   takomillashishi   Demosfen
(eramizdan   avvalgi   384─322   yillar)   nomi   bilan   uzviy   bog‘-langan.   U   yoshlik
yillaridanoq   notiqlik   san’atiga   qiziqdi.   Tug‘ma   duduq   bo‘lishiga   qaramasdan,
o‘quvchi   va   tinglovchilarning   istehzolariga   bar-dosh   berib,   qizg‘in   va   shiddatli
mehnati   bilan   notiqlik   mahoratini   namo-yish   eta   olgan.   Faqat   Demosfen
Yunonistonda   notiqlik  san’atining   yetuk  namoyodasi,   ya’ni   o‘z   davrida   “notiqlik
san’atining elitasi”  sifatida mashhur bo‘ldi. U davlat tribunasini notiqlik san’atiga
asoslangan siyosiy va mafkuraviy kurash maydoniga aylantirdi. 
Demosfenning   notiqlik   san’ati   to‘g‘risidagi   g‘oyalarini   uning   shogirdi
faylasuf,   notiq   va   siysiy   arbob   S itseron   Mark   Tulliy   (eramizdan   avvalgi   106─43
yillar) davom ettiradi. Qadimgi Yunonistonda nutq mahorati, uni takomillashtirish
yo‘llari,   nazariyasi   va   tarixi   bo‘yicha   o‘z   tajribalaridan   kelib   chiqib   Sitseronning
19   ta   asari,   800   dan   ziyod   maktublari   hozirgi   kunga   qadar   saqlanib   qolgan.
Sitseronning   notiqlik   san’ati   tarixiga   bag‘ishlangan   “Brut”,   “Notiqlik   san’ati
namoyondalari”,   “Notiq”,   “Notiqlik   haqida”   kabi   asarlari   shular   jumlasidandir.
Notiqlik   san’atining   ulkan   imkoniyatlarini,   odamlarni   va   jamiyatni   boshqarishda
qudratli qurol ekanligini ta’kidlab, uni davlatning siyosiy jihatdan bosh quroli deb
hisoblaydi. Shu sababli har bir davlat rahbari va davlat arbobi notiqlik san’atining
cheksiz   imkoniyatlarini   chuqur   egallashi   lozimligini   aytadi.   Sitseronning   notiqlik
san’ati   nazariyasida   “Ideal   notiq”   haqidagi   g‘oyalari   muhim   ahamiyatga   ega.
Uning   fikricha,   “Ideal   notiq   egasi   yuksak   ma’naviyatli,   chuqur   bilimga   ega,
tafakkuri   boy   faylasuf   bo‘lishi   kerak.”   Ideal   notiqlar   tinglovchilar   qalbiga   va   his
tuyg‘ulariga tez, chuqur kirib borishi, ularning kayfiyatini, ruhiyatini bilib, shodlik
va sevinch tuyg‘ularini, yoki aksincha, g‘azab va nafratini ta’sirchan nutqi asosida
uyg‘ota olishi lozim. 
Sitseron   tomonidan   ishlab   chiqilgan   va   nazariy   hamda   amaliy   jihatdan
asoslangan   notiqlik   san’ati   haqidagi   ma’lumotlarni,   tizimlar   va   uslublarni   rimlik
Kvintilian   (eramizdan   avvalgi   35-95   yillar)   ma’lum   bir   tartibga   keltirib, tabaqalashtirib,   undan   notiqlik   san’ati   sohasi   bo‘yicha   faoliyat   ko‘rsatuvchilar
unumli   foydalanishlari   uchun   qayta   ishlab   chi-qadi.   U   notiqlik   san’atining
balandparvoz,   asabga   teguvchi   teatr   artist-lariga   xos   ovoz   ritorikasiga   qarshi   edi.
Kvintilianning fikricha, notiq tashqi ovoz natijalari bilan emas, balki ilmiy asosga
ega bo‘lgan, maz-munan boy, mukammal va “tiniq” nutq orqali  ulkan yutuqlarga
erishishi  mumkin. U “Tarbiya haqida” nomli asarida o‘z nazariyalariga asoslanib,
notiqlik san’atini o‘rganish metodikasini yaratdi. Faylasuf olim o‘z asarida ilk bor
notiqlik san’atining ta’lim-tarbiya maskanlarida bolalar bilimi, ongi va tafakkuriga
ijobiy   ta’siri   haqidagi   g‘oyalarini   ilgari   surdi.   Kvintilian   o‘qituvchilar   va
tarbiyachilarning   qizg‘in   faoliyat   olib   borishlari   uchun   notiqlik   san’atini
mukammal   o‘rganishga   doir   o‘zining   metodikasini   taqdim   etdi.   Ushbu   metodika
notiqlik   san’ati   tarixida   ulkan   ahamiyatga   ega   va   hozirgi   davrda   ham   o‘z
qimmatini yo‘qotmagan. 
Sharq mutafakkirlari notiqlik san’ati haqida
Mamlakatimizda   notiqlik   san’atining   rivojlanishi   O‘rta   Osiyo   madaniyati
tarixi bilan bog‘liq bo‘lib, nutq madaniyati hamisha o‘ziga xos mavqega ega bo‘lib
kelgan.   O‘rta   Osiyoda   notiqlik   san’atining   xusu-siyatlari   shundan   iborat   ediki,   u
eng   avval   o‘sha   davr   tuzumining   manfa-atlariga   xizmat   qilar   edi.   Bu   davrda
notiqlik   san’ati   ustalarini   nadimlar,   qissago‘ylar,   masalgo‘ylar,   badihago‘ylar,
qiroatxonlar, muammogo‘ylar, voizlar, go‘yandalar, maddohlar, qasidaxonlar  deb
yuritilishi   ham   ana   shundan   dalolat   beradi.   Movarounnahrda   notiqlik   san’ati
voizlik   deb   atalgan.   Voizlik,   ya’ni   va’zxonlik   «Qur’on»ni   targ‘ib   qilish   bilan
mush-tarak   holda   so‘zning   ahamiyati,   ma’nosini   anglatgan.   «Va’z»   so‘zi   arab
tilidan pand- nasihat ma’nosini beradi. Va’z aytuvchi, nutq so‘zlovchi shaxs Voiz
deb   atalgan.   Voizlik   san’ati   tinglovchining,   jamoaning   ongi-ga,   his   tuyg‘usiga
ta’sir   etish   mahorati   bo‘lib,   qadimgi   Sharqda   hukm-dorlar   ushbu   san’at
namoyondalari xizmatini yuksak darajada qadrla-ganlar. IX asrdan boshlab, davlat
hukmdorlari   notiqlik   bilan   bog‘liq   barcha   tadbirlarni   maxsus   tayyorgarlikka   ega
so‘z ustalariga yuklab, ular-ni “voizlar” deb ataganlar.  Markaziy   Osiyoda   XII   asrdan   boshlab   voizlik   san’ati   nazariyasi   va
amaliyotini targ‘ib qiluvchi ko‘plab ilmiy va uslubiy risolalar yozilgan. Jumladan,
allomalar   Abu   Nasr   Forobiy   “Fozil   odamlar   shahri”,   Unsurul   Maoliy   Kayqovus
“Qobusnoma”,   Yusuf   Xos   Hojib   “Qutadg‘u   bilig”,   Alisher   Navoiy   “Majolis   un-
nafois”,   “Nazmul-javohir”,   Husayn   Voiz   Koshifiy   “Dah   majlis”,   “Mahzan   ul-
insho”,   Ali   Yazdiy   “Zafarnoma”,   Xondamir   “Makorim   ul-axloq”,   Voiz
Samarqandiy   “Ravozat   ul-voizin”,   Muhammad   Rafiq   Voiz   “Avbob   ul-jinon”,
Quraysh   Saidiy   “Anis   ul-voizin”   kabi   o‘zlarining   asarlari   bilan   “voiz”lik   san’ati
xazinasiga munosib hissa qo‘shganlar. 
Voizlik   san’ati   namoyondalari   tinglovchilarning   ijtimoiy   va   siyosiy   mavqei
hamda   lavozimlarini   hisobga   olgan   holda   uch   yo‘nalish   bo‘yicha   faoliyat
ko‘rsatishgan.   Birinchisi,   sultoniyot,   ya’ni   hukmdorlar   hamda   yuqori   tabaqali
a’yonlar   uchun   mo‘ljallangan   va’zxonlik   bo‘lib,   unda   hamdu   sanolar   aytilgan,
ularning   obro‘   e’tibori,   martabasi,   faoliyatlari   ulug‘lanib   maqtalgan.   Ikkinchisi,
jihodiya,   ya’ni   vatan   himoyachilariga   mo‘ljallangan   va’zxonlik   bo‘lib,   unda
vatanparvarlik,   jangovarlik,   botirlik,   qahramonlik,   fidoyilik   ulug‘langan,
dushmanga   nisbatan   shafqatsiz   bo‘lish   ifodalangan.   Uchinchisi,   g‘aribona   deb
atalib, asosan mamlakatning oddiy fuqarolariga mo‘ljallangan va’zxonlikdir, unda
barcha   fuqarolar   asosan   itoatkorlikka,   mehnatsevarlikka   chaqirilgan.   Voizlikning
har bir yo‘nalishi o‘ziga xos ohangga, usulga, jozibaga ega bo‘lgan. Voizlar nutqda
ma’lum   bir   muvaffaqiyatga   erishish   uchun   har   bir   so‘zning,   tushuncha   va
ohangning badiiy jihatdan yuksak va ta’sirchanligini  ta’minlab, muayyan bir fikr,
mulohaza, hukm, g‘oya, mafkura va xulosani tinglovchilarga yetkazish maqsadida
suxandonlik (ritorika) fanini puxta o‘zlashtirishgan. 
Buyuk qomusiy olim   Abu Rayhon Beruniy   (973-1048) o‘zining «Geodeziya»
asarida   har   bir   fanning   paydo   bo‘lishi   va   taraqqiy   etishi   inson   hayotidagi   zaruriy
ehtiyojlar   talabi   bilan   yuzaga   kelishini   ta’kidlab,   notiqlik   san’atining   ildizlari
bo‘lmish   grammatika,   aruz   va   mantiq   fanlari   ham   shu   ehtiyojlarning   hosilasidir
degan g‘oyani ilgari surgan.  Ulug‘   vatandoshimiz   Abu   Nasr   Forobiy   to‘g‘ri   so‘zlash,   to‘g‘ri   mantiqiy
xulosalar chiqarish, mazmundor va go‘zal nutq tuzishda leksikologiya, grammatika
va mantiqning naqadar ahamiyati cheksizligi haqida shunday deydi:  “Qanday qilib
ta’lim berish va ta’lim olish, fikrni qanday ifodalash, bayon etish, qanday so‘rash
va   qanday   javob   berish   masalasiga   kelganimizda,   bu   haqda   bilimlarning   eng
birinchisi   jismlarga   va   hodisalarga   ism   beruvchi   til   haqidagi   ilmlar   deb
tasdiqlayman...”   Forobiy   “Fozil   odamlar   shahri”   asarida   mudarrisning   “so‘zlari
aniq bo‘lsin, fikrini va aytmoqchi bo‘lgan mulohazalarini ravon va ravshan bayon
eta   olsin...   Bilish   va   o‘qishga   muhabbati   bo‘lsin,   o‘rganmoqchi   bo‘lgan   bilimini
charchashni sezmasdan, osonlik bilan o‘zlashtira olsin”  deydi. 
Unsurul Maoliy Kayqovus   tomonidan 1082-1083 yillarda yaratilgan, qadimgi
Sharq   pedagogikasining   ajoyib   namunalaridan   biri   hisoblangan   «Qobusnoma»da
ham   nutq   odobi   va   madaniyati   haqida   ibratomuz   fikrlar   bayon   etilgan.   Muallif
farzandiga   qilgan   nasihatlari   orqali   o‘quvchini   yoqimli,   muloyim,   o‘rinli
so‘zlashga,   behuda   gapirmaslikka   undaydi.   So‘zlaganda   o‘ylab,   har   bir   fikrdan
kelib   chiqadigan   xulosalarni   ko‘z   oldiga   keltirib   gapirish   kerakligini,   kishi   aql-
idrokli   bo‘lishi,   o‘zini   xalq   orasida   omiy,   kamtar   tutishi   lozimligini   eslatib,
mahmadonalik qilish, ko‘p gapirish  donolik belgisi  emasligini  ta’kidlaydi, hamda
“Odamlarda   mavjud   barcha   qobiliyatlarning   eng   yaxshisi   nutq   qobiliyatidir”
deydi.   “Ey   farzand,   agar   sen   har   qanday   notiq   bo‘lsang   ham,   o‘zingni   bilgan-
lardan   pastroq   tutgil,   toki   so‘z   bilimdonligi   vaqtida   bekor   bo‘lib   qolma-gaysan.
Ko‘p   bilu,   oz   so‘zla,   kam   bilsang,   ko‘p   so‘zlama,   chunki   aqlsiz   kishi   ko‘p
so‘zlaydi, deganlarki, jim o‘tirish salomatlik sababidir. Ko‘p so‘zlovchi aqlli odam
bo‘lsa   ham,   xalq   uni   aqlsiz   deydi...”   -   deb   uqtiradi   alloma.   U   axloqlilikning
birinchi belgisini suxandonlikda deb biladi.  “Suxango‘ylar notiqlikda rost so‘zlash
kerak.   So‘zlaganda   andishalik   bo‘lish,   sovuq   so‘zlik   bo‘lmaslik,   kam   gapirish,
kamtarlik,   birovning   so‘zini   diqqat   bilan   eshitish   ularning   burchidir”   deb
ta’kidlaydi. 
Ulug‘   shoir   Yusuf   Xos   Hojib   turkiy   xalqlarning   XII   asrdagi   ajoyib   badiiy
yodgorligi   bo‘lgan   “Qutadg‘u   bilig”   (“Baxt   keltiruvchi   bilim”)   asarida   so‘zlarni to‘g‘ri tanlash va to‘g‘ri qo‘llash haqida  “Bilib so‘zlasa so‘z bilig sanalur”  degan.
Mutafakkir   so‘zlovchini   tilning   ahamiyatini   tushungan   holda,   hovliqmasdan,
so‘zning   ma’nolarini   yaxshi   anglab,   nutqni   ravon   qilib   tuzishga   chaqiradi   va
so‘zning qudratini shunday ifodalaydi: 
Kishi so‘z tufayli bo‘ladi malak, 
Ortiq so‘z qiladi bu boshni egik, 
Tilingni avayla – omondir boshing, 
So‘zingni avayla uzayar yoshing. 
Adib   Ahmad   Yugnakiy   (XII-XIII)   ham   mudarrislarni   so‘zlaganda   nutqni
o‘ylab,   shoshilmasdan,   aql-idrok   bilan   tuzishga,   keraksiz,   bema’ni   so‘zlarni
ishlatmaslikka,   mazmundor   so‘zlar   izlab   topishga   chaqiradi,   Noto‘g‘ri   tuzilgan
nutq tufayli keyin xijolat chekib yurmagin, deb so‘zlovchini ogohlantiradi: 
Uquv so‘zla, so‘zni eva so‘zlama, 
So‘zing kizla, keyin, boshing kizlama. 
(So‘zni   uqib   so‘zla,   shoshib   gapirma,   keraksiz,   yaramas   so‘zlarni   yashir,
yaramas gaping tufayli keyin boshingni yashirib yurma.) 
Nutq odobi deb yuritilgan qoida va ko‘rsatmalarda sodda va o‘rinli gapirish,
qisqa   va   mazmundor   so‘zlash,   ezmalik   laqmalikni   qoralash,   keksalar,   ustozlar
oldida   nutq   odobini   saqlash,   to‘g‘ri,   rost   va   dadil   gapi-rish,   yolg‘onchilik,
tilyog‘lamalikni qoralash va boshqa qonuniyatlar to‘g‘risida fikr yuritiladi. 
Buyuk   alloma   Abdurahmon   Jomiy   o‘z   adabiy   merosida   so‘z   va   nutq-ning
qudrati  naqadar  ulug‘ligini, tildek insonga  chiroyli libos kiydirguvchi  vosita hech
qayerda bo‘lmasligini bayon etgan: 
Tildagi ketma-ket xatoga hayhot, 
Chiroyli kiyimlar berolmas najot. 
So‘zni kiyimingdek bekamu ko‘st qil, 
Yoki kiyimingni so‘zingga rost qil. 
Mutafakkir   Alisher   Navoiy   davlat   arbobi   sifatida,   o‘zbek   mumtoz   adabiy
tilining   homiysi   bo‘lgan   buyuk   shoirdir.   Alisher   Navoiy   turkiy   tilda   go‘zal   nutq
tuzishning   bayroqdori   sifatida,   o‘zining   butun   ijodiy   merosi   bilan   o‘zbek   tili boyliklarini   namoyon   etdi.   Navoiy   o‘zbek   adabiy   tilida   buyuk   asarlar   yaratish
mumkinligini va shu bilan o‘zbek xalqini butun jahonga mashhur qilishni isbotlab
berdi.   Shoir   o‘zining   “Muho-kamatul-lug‘atayn”   asarida   har   bir   tilning   ijobiy   va
salbiy   tomonlari   bor-ligini   eslatib   o‘tadi.   Alisher   Navoiyning   “Muhokamatul-
lug‘atayn”,   “Mah-bub-ul-qulub”,   “Nazmul-javohir”   asarlari   o‘zbek   tilida   nutq
tuzishning   go‘zal   namunalari   bo‘lishi   bilan   birga,   uning   yuksalishiga   ham   katta
hissa   qo‘shdi.   U   o‘zining   “Mahbub-ul-qulub”   asarida   shunday   yozadi:   “Til
muncha   sharaf   birla   nutqning   holatidir   va   ham   nutedurki,   agar   nopisand   zohir
bo‘lsak,   boshning   ofatidir...”   ya’ni,   til   shuncha   sharafi   bilan   nutqning   qurolidir,
agar u o‘rinsiz ishlatilsa boshning ofatidir.  FOYDALANILADIGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI
Asosiy adabiyotlar:
1. Хоliqоv А. Pеdаgоgik mаhоrаt (darslik). -T., 2011.
2. Аzizхodjаеvа   N.N.   Pеdаgоgik   texnologiya   va   pеdаgоgik   mаhоrаt   (o‘quv
qo‘llanma)   .  –T., 2006.
3. Зиёмухаммедов   Б.   Педагогик   махорат   асослари.   (ўқув   қўлланма).     -Т.,
2009.
4. Боубекова   Г.Д.,   Холикова   Г.Т.,   Магзумова   Г.   Педагогичес k ое
мостерство. Учебное пособия. Т.: 2002 
Qo‘shimchа аdаbiyotlаr
1. Ibragimov   X.,   Yoldoshev   U.   va   boshqalar   Pеdаgоgik   psixologiya   (o‘quv
qo‘llanma)    .  -T., 2007. 
2. Оchilоv Mаllа.  Muаllim qаlb mе`mоri. – T., 2000. 
3. Pirmuhаmmеdоvа   M. Pеdаgоgik mаhоrаt аsоslаri.-T.: 2001. 
4. Kаrimоvа V. “Mustаqil fikrlаsh” mеtоdik qo‘llаnmа. -T.: - 2000 y. 
5. Hаmdаmоvа   M.   Yoshlаrning   intеllеktuаl   sаlоhiyatini   rivоjlаntirish
mехаnizmining pеdаgоgik-psiхоlоgik аsоslаri (uslubiy tаvsiyalаr), 2007. 
6. Tоlipоv   O‘.Q.,   Usmоnbоеvа   M.   Pеdаgоgik   tехnоlоgiyalаrning   tаtbiqiy
аsоslаri.-T.. 2006. 
7. Hоdiеv   B.Y.,   Bоltаbаеv   M.R.   “Оliy   o‘quv   yurtidаgi   tаrbiyaviy   ishlаrgа
psiхоlоgik yondаshuvlаr”. -T.: 2009.

NUTQ TEXNIKASI VA NOTIQLIK MADANIYATI Reja: 1. Nutqning insоn hаyoti vа jаmiyat tаrаqqiyotidаgi o‘rni. 2. Mutаfаkkirlаr vа pеdаgоglаrning so‘z vа nutqning ijtimоiy jаmiyatdа tutgаn o‘rni vа rоli hаqidаgi qаrаshlаri. 3. Nutqning o‘qituvchi vа o‘quvchi o‘rtаsidаgi o‘zаrо mulоqоt jаrаyonidаgi аsоsiy bоg‘lоvchi vоsitа ekаnligi. 4. Nutq оrgаnlаri, nutq аppаrаti.

Nutqning inson hayotidagi o'rni Har bir insonning ma'naviy va madaniy kamolotga erishuvida tilning o'rni alohidadir. Til insonlararo muloqot hamda fikr va axborot almashinuv vositasidir. Til millatning tamal toshidir. Prezident I.Karimov «Jamiki ezgu fazilatlar inson qalbiga, avvalo, ona allasi, ona tilining betakror jozibasi bilan singadi. Ona tili – bu millatning ruhidir. O'z tilini yo'qotgan har qanday millat o'zligidan judo bo'lishi muqarrar» deb ta'kidlaganida haqli edi. Shuningdek, ajdodlar merosini o'rganish, tajriba orttirish, almashinish jarayonini ham tilsiz tasavvur etib bo'lmaydi. Zero, hazrati Navoiy ta'biri bilan aytganda: So'zdurki, nishon berur o’lukka jondin, So'zdurki, berur jonga xabar jonondin. Insonni so'z ayladi judo hayvondin, Bilki, guhari sharifroq yo'q ondin. Ma'lumki, til inson aqliy faoliyatining eng oliy va asosiy vositasidir. Chunki, insonni boshqa jonzotlardan ajratib turadigan ham tildir. Shunday ekan, inson aqliy faoliyatining eng oliy mahsullari - tafakkur mevalari til va nutq orqali ro'yobga chiqadi. Til tafakkur mahsullarining hayotga tadbiq etilishiga vosita bo'luvchi qudratli quroldir. O’zbek tilining izohli lug’atida “til – fikr ifodalash va o’zaro aloqa quroli bo’lib xizmat qiladigan tovushlar, so’zlar grammatik vositalar sistemasi” deb ta’riflansa, nutqqa “fikrni til orqali ifodalash qobiliyati, mahorati” yoki “so’zlashuv jarayonidagi til” deb ta’rif beriladi. Qadimgi Sharq pedagogikasining ajoyib asarlaridan biri «Qobusnoma»da ham til va nutqqa alohida e'tibor berilganki, ular hozir ham o'z ahamiyatini yo'qotmaganini ko'ramiz. Kaykovus hamma hunarlar ichida so'z hunari - notiqlikni a'lo deb biladi: «Bilginki, hamma hunardan so'z hunari yaxshi». Shuning uchun ham kishi suxandon va notiq bo'lishini ta'kidlaydi. Muallif notiqlikni egallashning yo'lini tinimsiz mehnat va o'rganish deb uqtiradi. Tilning olijanob imkoniyatlari nutq orqali ochiladi. Nutq bo'lmas ekan, tilning cheksiz imkoniyatlari yuzaga chiqmay qolaveradi. A. Navoiy til va nutq

munosabatlarini shunday izohlaydi: «Til shuncha sharafi bilan nutqning qurolidir. Agar nutq nomaqbul bo'lib chiqsa, tilning ofatidir». Demak, til har qancha qudratli zo'r bo'lmasin, u nutq uchun qurol sifatida xizmat qiladi. Uning kuch-qudrati nutq jarayonida namoyon bo'ladi. Agar til o'q bo'lsa, nutq kamondir. O'qning qudrati kamonning qobiliyatiga ham bog'liq.

Til millatning noyob xazinasi bo'lib, doimo og'zaki va yozma holda namoyon bo'lgan. Boy, yorqin, maroqli nutq, u kim bo'lishidan qat'iy nazar, inson nuri hisoblangan. Nutq madaniyati juda katta va keng soha bo'lib, u bolaning kundalik oddiy salom-aligidan tortib, kimga nimani, qachon, qaerda va qanday so'zlashigacha bo'lgan barcha nutqiy jarayonlarni o'z ichiga oladi. Nutq madaniyati faqat nutqni egallash yo'llarini emas, balki undan foydalanish madaniyatini ham tarbiyalaydi. Nutq madaniyati o'qituvchilarda ijodiylik, mustaqil fikrlash, ijodiy fikr mahsulini nutq sharoitiga mos ravishda og'zaki, yozma shakllarida to'g'ri, ravon ifodalash ko'nikmalarini shakllantirish va rivojlantirish, til sezgilarini tarbiyalashga xizmat qilmog'i lozim. Shundan kelib chiqqan holda nutq madaniyati: o'z fikrini nutq sharoitiga mos ravishda turli sharoitlarda bayon eta olish vositalarini, ma'noni turli shakllarda bera olish yo'llarini, badiiy, ilmiy, ijtimoiy asarlarni o'rganib, ular haqidagi fikr-mulohazani, shaxsiy munosabatni og'zaki va yozma shakllarda to'g'ri bayon eta olish madaniyatini ifodalaydi. Har qanday pedagogik vaziyat uchun mutlaqo to'g'ri bo'lgan nutqni tuzish mumkin emas. Faqat ayni vaziyat talablaridan kelib chiqib tashkil etiladigan nutqgina to'g'ri hisoblanadi. Binobarin, kishi o'zining har bir qadamini oldindin ko'rishi, rejalashtirishi amalda mumkin bo'lmaydi. Pedagogning mehnati - bu behad izlanish va azob- uqubatli kechinmalar, ilhom va betakror turlanish oni, ko'pdan-ko'p kundalik ishlar, hafsalasi pir bo'lish va bolalar bilan birgalikda boshdan kechirilgan quvonchdan qanoat hosil qilishdir. Inson nutqi rang-barang. Do'stlariing suhbati ham, san'atkorning sahnadagi monologi ham, talabaning auditoriyadagi javobi ham nutqning bir ko'rinishidir. Notiqlik san’atining paydo bo‘lishi tarixi O‘qituvchining pedagogik mahoratida uning nutqi, notiqlik qobili-yati muhim ahamiyatga ega. Ayniqsa, ushbu muammoga mustaqillikdan keyingi yillarda jiddiy e’tibor qaratildi. Yosh avlodni vatanparvarlik ru-hida tarbiyalashda avvalo milliy istiqlol mafkurasi muhim ahamiyatga ega. Mafkuramizning yuksak ustunlaridan

biri ─ millat tilidir. Respublikamizning “Davlat tili haqida”gi, “Ta’lim to‘g‘risida”gi Qonunlari, “Kadrlar tayyorlash milliy dasturi” va boshqa hujjatlarda barkamol avlod tarbiyasida o‘z ona tiliga nisbatan mehr─muhabbat tuyg‘ularini shakl-lantirish e’tirof etilgan. Yosh avlodning ma’naviy-ma’rifiy tarbiyasida o‘qituvchining nutqi, uning notiqlik san’ati alohida e’tibor kasb etadi. Prezidentimiz I.A.Karimov O‘zbekiston Respublikasi Oliy majlisining 1997-yil 29-avgustdagi IX sessiyasida so‘zlagan nutqida ta’kidlaydiki, “O‘z fikrini mutlaqo mustaqil ona tilida ravon, go‘zal va lo‘nda ifoda eta olmaydigan mutaxassisni, avvalambor, rahbarlik kursisida o‘tirganlarni bugun tushunish ham, oqlash ham qiyin”. O‘qituvchining nutqiy mada-niyatini shakllantirish uning kasbiy faoliyatida naqadar muhim ahami-yatga egaligi to‘g‘risida mulohaza yuritar ekanmiz, avvalo, notiqlik san’atining kelib chiqish tarixini bilish lozim. Professional notiqlik san’-ati Yunoniston, O‘rta Osiyo, va Hindistonda o‘zining uzoq tarixiga ega. Tarixchi olimlarning (Apresyan G.Z.) ma’lumotlariga ko‘ra, Notiq-lik san’atiga eramizdan oldingi VII asrda Yunonistonda asos solingan. Qadimgi Yunonistonda bolalarga bilim berish faylasuflar zimmasiga yuklatilar edi. Ular, notiqlik san’atining yetuk namoyondalari bo‘lib, o‘z-larining chiroyli so‘zlari, baland va ta’sirchan ovozlari bilan odamlar tafakkuriga, ongiga kirib borganlar, ta’lim va tarbiyada ulkan yutuqlarga erishganlar. Shu sababli, notiqlik san’ati va nutq madaniyatining naza- riyasiga, uning cheksiz tarbiyaviy ahamiyatiga ilk marotaba qadimgi Yu- nonistonda asos solinganligi ilmiy adabiyotlarda bayon etiladi. Yunonis-tonda epos, lirika, drama, haykaltaroshlik, musiqa va me’morchilik san’atlari bilan birga notiqlik san’ati ham murakkab va muhim san’at asari sifatida e’tirof etilgan. Notiqlik san’atini davlatning muhim ijtimo-iy-siyosiy ishlariga taalluqli faoliyatdagi ahamiyati uchun hamda yosh avlodni tarbiyalashda ular ongi va tafakkuriga qizg‘in ta’sir etuvchi murakkab vosita ekanligi uchun Yunonistonda uni “San’atlar shohi” deb atashgan. Eramizdan avvalgi V asr Yunonistonda “Notiqlik san’ati”ning eng takomillashgan va rivojlangan davri hisoblanadi. Bu davrda notiqlik san’atining