logo

O‘rta asrlar va mustamlakachilik davrida ta’limning falsafiy mohiyati.

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

36.8583984375 KB
O‘rta asrlar va mustamlakachilik davrida ta’limning falsafiy mohiyati.
Reja:
1. O‘rta   asrlarda   Markaziy   Osiyoda   ta’lim   taraqqiyoti.   O‘rta   asrlarda
mamlakatimizda hukmdorlarning ta’limga oid oqilona siyosati.
2.   Akademiyalarning   tashkil   topishi.   O‘rta   asr   sharq   mutafakkirlarining
ta’limga munosabati va falsafiy qarashlari. 
3. Mustamlakachilik   davrida   ta’limga   munosabat.   Jadidlarning   ta’limga
oid yangicha falsafiy qarashlari. VII   asr   boshlarida   Arab   xalifaligi   tashkil   topib,   unung   tarkibiga   butun
Arabiston   yarim   oroli ,   Eron,   Kavkaz   orti,   Suriya,   Shimoliy   Afrika,   Janubiy
Ispaniya kiritilgan.  VII asr o’rtalariga kelib esa arab bosqinchilari tomonidan
Markaziy   Osiyo   yerlari   ham   zabt   etilgan   edi.   Arablarga   qarshi   mahalliy
xalqlar uzoq yillar davomida urush olib borganlar. Lekin arablar bu yerlarni
to’la   istilo   qilib ,   o’z   dini   va   madaniyatini   o’rnatish,   Markaziy   Osiyo
xalqlarini   Islom   diniga   bo’ysunishiga   erishdilar.   Arab   xalifaligining   amalga
oshirgan   ijtimoiy-siyosiy   islohotlari,   yagona   islom   dinining   tarkib   topishi
madaniy, ma’naviy hayotga ham ta’sir etdi. Islom qadriyatlari xalq ma’naviy
hayotining   uzviy   qismi   sifatida   uning   turmush   tarzidan ,   xatti-harakatidan
munosib o’rin oldi. Islom dinida musulmonlar jismni toza tutish, dam olish,
bolalarni   yoshlikdan   odobli   bo’lishga   o’rgatishga   da’vat   qilindi.   Lekin
ayollarning   erkinligi ,   ochiq   yuz   bilan   yurishi,   avvalgidek   erkaklar   bilan
birgalikda  teng  mehnat  qilishi,  kurash,   ot  o’yinlarida   bellashuvi   taqiqlangan
edi.
VII-VIII   asrlarda   Arab   xalifaligida   ilm-fan   taraqqiyoti ,   ijtimoiy-
iqtisodiy yuksalish Movarounnahr va Xurosonda IX asrlarga kelib ma'naviy
ko’tarilish –   «Sharq Renessansi»   – Uyg’onish davrini boshlab berdi.   Xalifa
Xorun   ar-Rashid   (786-833)   va   ning   o’g’li   Ma’mun   davrida   Bag’dodda
“Baytul   hikma”   (Donishmandlik   uyi)   Akademiyasi   tashkil   etilgan.   Butun
Sharqda bo’lgani kabi Movarounnahrda ham ilm-fan va ma’rifat sohasida o’z
xizmatlari   bilan   dunyoga   mashhur   bo’lgan   al-Xorazmiy,   Abu   Nasr   Forobiy ,
al-Farg’oniy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino kabi qomusiy olimlar
yetishib chiqdi.
Muhammad ibn Muso al-Xorazmiy (783-850).   Jahon ilm-ma’rifatining
buyuk namoyondasi Muhammad ibn Muso  al-Xorazmiy taxminan 783   yilda
Xorazmda dunyoga kelib , 847-850 yillar oralig'ida Bag’dodda vafot etgan. Xorazmiy   ilmiy   merosi   bilan   bilish   nazariyasiga   o’zining   ulkan   hissasini
qo'shdi. «Al kitob al muxtasarfi hisob aljabr va muqobala» asarida («Aljabr
va   al   hisobi   haqida   qisqacha   kitob»)   sonli   kvadrat   va   chiziqli   tenglamalar ,
ularni yechish yo'llarini bayon etadi. Risola 3 qismdan iborat bo'lib, birinchisi
–   algebraik   qism ,   uning   oxirida   savdo   muomalasiga   oid   kichik   bir   bo’lim
keltiradi. Ikkinchi – geometrik qism algebraik usul qo’llab o'lchashlar haqida,
uchinchi   qism   vasiyatlar   haqida   bo’lib,   muallif   uni   «Vasiyatlar   kitobi»   deb
nomlagan.   Xorazmiy   bilim   olishda   talabaning   shaxsiy   kuzatishlariga   hamda
olgan   bilimlaridan   foydalanishiga   katta   e'tibor   bergan.   Bunda   u   ilm
izlovchilarning ilmiy manbalarni to’plash, ularni ifodalash va kuzatilganlarni
tushuntira olish malaka va ko’nikmalarini hosil qilishiga katta baho beradi.
Xorazmiy   bilim   berishning   ko'rgazmali   tajriba   usullari ,   savol-javob ,
malaka   va   ko'nikmalarni   shakllantirish ,   bilimlarni   sinash   usullaridan
foydalangan. Xorazmiy bilishni sezgidan mantiqiy tasavvur orqali farq qilish
haqida   fikr   bayon   etgan:   Sezgi   orqali   bilish   bu   qisman   bilish   bo’lsa,
«mantiqiy»   bayon,   bilish   esa   haqiqiy ,   bilishning   muhim   tomonini   namoyon
etadi. Xorazmiy bilish nazariyasiga muhim hissa qo’shgan. U birinchilardan
bo'lib,   sinov-kuzatish   va   sinov   usullariga   asos   solgan ,   samoviy   jismlarning
harakatini   aks   ettiruvchi   jadval   asosida ,   matematik   masalalarni   algoritm
usulida   yechishni   ishlab   chiqqan.   U   matematik   g’oyalar   asosida
odamlarning   hayotiy   zaruriyati   yotishini ,   ilmiy   kashfiyotlar   odamlarning
amaliy talablari natijasida yuzaga kelishini asoslagan.
Abu   Nasr Forobiy   (873-950). O’rta asr ijtimoiy-falsafiy fikr taraqqiyoti
mutafakkir Abu Nasr Forobiy nomi bilan bog'liq bo'lib, uning inson kamoloti
haqidagi   ta'limoti   ta'lim-tarbiya   sohasida   katta   ahamiyatga   ega.   Mashhur
yunon   faylasufi   Arastudan   so’ng   Forobiyni   yirik   mutafakkir   –   «Muallimi
soniy» - «Ikkinchi muallim» deb ataydilar. Abu Nasr Forobiy (to'liq ismi Abu
Nasr Muhammad ibn Muhammad ibn Uzaliq ibn Tarxon al-Forobiy) Shosh- Toshkentga   yaqin   Forob   degan   joyda   harbiy   xizmatchi   oilasida   tug'ilgan.
Forobiy   Bag'dodda   matematika,   mantiq,   tibbiyot ,   musiqa,   tabiiyot,
huquq,   tilshunoslik ,   poetika   bilan   shug'ullandi,   turli   tillarni   o'rgandi.   Ba'zi
manbalarda   Forobiy   70   dan   ortiq   tilni   bilganligi   haqida   aytilagan.   Forobiy
ta’lim-tarbiyaga   bag’ishlagan   asarlarida   ta'lim-tarbiyaning   muhimligi,   unda
nimalarga e'tibor   berish zarurligi , ta'lim-tarbiya usullari va uslubi haqida fikr
yuritadi. «Fozil odamlar shahri», «Baxt-saodatga erishuv to’g’risida», «Ixso-
al-ulum»,   «Ilmlarning   kelib   chiqishi»,   «Aql   ma’nolari   to’g’risida»   kabi
asarlarida ijtimoiy-tarbiyaviy qarashlari o’z ifodasini topgan.
Forobiy   inson   kamolotga   yolg’iz   erisha   olmaydi,   boshqalar   bilan
aloqada   bo’lish,   ularning   ko’maklashuvi   yoki   munosabatlariga   muxtoj
bo’ladi,   deb   hisoblagan.   Bunga   Forobiy   ta’lim-tarbiyani   to’g’ri   yo’lga
qo’yish   orqali   erishish   mumkin ,   degan.   Chunki   maqsadga   muvofiq   amalga
oshirilgan ta’lim-tarbiya insonni ham aqliy, ham axloqiy jihatdan kamolotga
yetkazadi.   Inson   tabiat   va   jamiyat   qonun-qoidalarini   to’g’ri   bilib   oladi   va
hayotda   to’g’ri   yo’l   tutadi,   boshqalar   bilan   to’g’ri   munosabatda   bo’ladi,
jamiyat   tartib-qoidlariga   rioya   qiladi.   Forobiy   ta’lim-tarbiyaning   asosiy
vazifasi jamiyat talablariga javob bera oladigan va shu jamiyat uchun xizmat
qiladigan yetuk insonni tarbiyalashdan iborat deb biladi.
Forobiy ta’lim va tarbiyaga birinchi marta ta’rif bergan olim sanaladi.
Ta’lim – insonga o’qitish, tushuntirish   asosida nazariy bilim berish , tarbiya –
nazariy   fazilatlarni,   ma’lum   hunarni   egallash   uchun   zarur   bo’lgan   xulq
normalarini va amaliy malakalarni o’rgatishdir, deb takidlagan. Forobiyning
ta’lim-tarbiya   yo’llari,   usullari ,   vositalari   haqidagi   qarashlari   ham
qimmatlidir.   U   insonda   go’zal   fazilatlar   ikki   yo’l   –   ta’lim   va   tarbiya   yo’li
bilan hosil qilinadi, degan. Ta’lim nazariy   fazilatlarni birlashtirsa , tarbiya esa
tug’ma   fazilat   –   nazariy   bilimlar   va   amaliy   kasb-hunar,   xulq-
odob   fazilatlarini   birlashtiradi ,   ta’lim   so’z   va   o’rganish   bilan,   tarbiya   esa amaliy   ish,   tajriba   bilan   amalga   oshiriladi ,   degan.   Insonning   kamolotga
yetishida ham aqliy, ham axloqiy tarbiyaning o’zaro aloqasi muhim ahamiyat
kasb   etadi.   Forobiy   tavsiya   etgan   ta’lim   va   tarbiya   usullari   hozirgi   davrda
ham   o’z   ahamiyatini   yo’qotmagan.   Abu   Nasr   Forobiy   (873-950).   O’rta   asr
ijtimoiy-falsafiy   fikr   taraqqiyoti   mutafakkir   Abu   Nasr   Forobiy   nomi   bilan
bog'liq bo'lib, uning inson kamoloti haqidagi ta'limoti ta'lim-tarbiya sohasida
katta   ahamiyatga   ega.   Mashhur   yunon   faylasufi   Arastudan   so’ng   Forobiyni
yirik mutafakkir – «Muallimi soniy» - «Ikkinchi muallim» deb ataydilar.
Abu   Nasr   Forobiy   (to'liq   ismi   Abu   Nasr   Muhammad   ibn   Muhammad
ibn   Uzaliq   ibn   Tarxon   al-Forobiy)   Shosh-Toshkentga   yaqin   Forob   degan
joyda   harbiy   xizmatchi   oilasida   tug'ilgan.   Forobiy   Bag'dodda   matematika,
mantiq,   tibbiyot ,   musiqa,   tabiiyot,   huquq,   tilshunoslik ,   poetika   bilan
shug'ullandi,   turli   tillarni   o'rgandi.   Ba'zi   manbalarda   Forobiy   70   dan   ortiq
tilni   bilganligi   haqida   aytilagan.   Forobiy   ta’lim-tarbiyaga   bag’ishlagan
asarlarida   ta'lim-tarbiyaning   muhimligi,   unda   nimalarga   e'tibor   berish
zarurligi , ta'lim-tarbiya usullari va uslubi haqida fikr yuritadi. «Fozil odamlar
shahri»,   «Baxt-saodatga   erishuv   to’g’risida»,   «Ixso-al-ulum»,   «Ilmlarning
kelib   chiqishi»,   «Aql   ma’nolari   to’g’risida»   kabi   asarlarida   ijtimoiy-
tarbiyaviy qarashlari o’z ifodasini topgan.
Forobiy   inson   kamolotga   yolg’iz   erisha   olmaydi,   boshqalar   bilan
aloqada   bo’lish,   ularning   ko’maklashuvi   yoki   munosabatlariga   muxtoj
bo’ladi,   deb   hisoblagan.   Bunga   Forobiy   ta’lim-tarbiyani   to’g’ri   yo’lga
qo’yish   orqali   erishish   mumkin ,   degan.   Chunki   maqsadga   muvofiq   amalga
oshirilgan ta’lim-tarbiya insonni ham aqliy, ham axloqiy jihatdan kamolotga
yetkazadi.   Inson   tabiat   va   jamiyat   qonun-qoidalarini   to’g’ri   bilib   oladi   va
hayotda   to’g’ri   yo’l   tutadi,   boshqalar   bilan   to’g’ri   munosabatda   bo’ladi,
jamiyat   tartib-qoidlariga   rioya   qiladi.   Forobiy   ta’lim-tarbiyaning   asosiy
vazifasi jamiyat talablariga javob bera oladigan va shu jamiyat uchun xizmat qiladigan   yetuk   insonni   tarbiyalashdan   iborat   deb   biladi.   Forobiy   ta’lim   va
tarbiyaga   birinchi   marta   ta’rif   bergan   olim   sanaladi.   Ta’lim   –   insonga
o’qitish,   tushuntirish   asosida   nazariy   bilim   berish ,   tarbiya   –   nazariy
fazilatlarni,   ma’lum   hunarni   egallash   uchun   zarur   bo’lgan   xulq   normalarini
va   amaliy   malakalarni   o’rgatishdir,   deb   takidlagan.   Forobiyning   ta’lim-
tarbiya   yo’llari,   usullari ,   vositalari   haqidagi   qarashlari   ham   qimmatlidir.   U
insonda go’zal fazilatlar ikki yo’l – ta’lim va tarbiya yo’li bilan hosil qilinadi,
degan.   Ta’lim   nazariy   fazilatlarni   birlashtirsa ,   tarbiya   esa   tug’ma   fazilat   –
nazariy   bilimlar   va   amaliy   kasb-hunar,   xulq-odob   fazilatlarini   birlashtiradi ,
ta’lim   so’z   va   o’rganish   bilan,   tarbiya   esa   amaliy   ish,   tajriba   bilan   amalga
oshiriladi ,   degan.   Insonning   kamolotga   yetishida   ham   aqliy,   ham   axloqiy
tarbiyaning o’zaro aloqasi muhim ahamiyat kasb etadi. Forobiy tavsiya etgan
ta’lim va tarbiya usullari hozirgi davrda ham o’z ahamiyatini yo’qotmagan.
Abu   Ali   Ibn   Sino   (980-1037).   Jahon   tibbiyot   fanining   buyuk
olimlaridan biri Ibn Sino falsafa, adabiyot, musiqa va boshqa ko’p sohalarni
mukammal   bilgan   donishmanddir.   Ibn   Sinoning   ilmiy-pedagogik   meroslari
beqiyos   ko’p.   Abu   Ali   Ibn   Sinoning   eng   mashhur   asari   «Tib
qonunlari»   bo’lib,   alohida   ahamiyat   kasb   etadi.   Bu   asar   boshqa   xalqlar
tillariga   tarjima   qilishgan   (17-rasm).   O’zbek   tilida   ilk   bor   1153-yilda,
keyinchalik (1956, 1980, 1993) bir necha bor qayta nashr etilgan. Respublika
hukumati   va   jamoat   tashkilotlarining   tashabbusi   bilan   1980-yilda   Buxoroda
Abu   Ali   Ibn   Sinoning   tavalludiga   1000   yil   to’lishi   munosabati   bilan   katta
ilmiy   anjuman   o’tkazilgan.   Bunda   Ibn   Sinoning   asarlarida   ta’lim-tarbiya   va
jismoniy   tarbiya   masalalariga   katta   ahamiyat   berilganligi   takidlangan.
Mutafakkir olimning 30 dan ortiq tibbiy asarlari shu kungacha yetib kelgan.
Muallifning   asarlarida   jismoniy   tarbiyaning   mohiyati,   jismoniy   mashqlarga
oid ilg’or fikrlari va amaliy mashqlar mazmuni uchraydi. Ibn   Sino   jismoniy   mashqlarning   shakli   va   mazmuni   hamda   uning
mohiyatlarini   gigiyena ,   sog'liqni   saqlash   va   kasalni   davolashdagi   majmuiy
tadbirlarda   berib   borgan.   Ibn   Sino   ilk   bor   har   bir   insonning   jismoniy
mashqlar   bi lan   qachon   va   qaysi   tartibda   shug'ullanishini   belgilab   beruvchi
ta’limni,   yani   jismoniy   mashqlarning   klassifikatsiyasini   yaratib   bergan.   Ibn
Sinoning fikricha, «Sog’liqni saqlashning  asosiy tadbiri -  badan tarbiyadir».
«Tib   qonunlari»   kitobning   birinchi   qismi   inson   salomatligini   saqlash   va   uni
rivojlantirishga bag’ishlangan. Kitobda inson tanasi va uning a’zolari, insonni
shakllantirish   hamda   uning   kamolotida   yuz   beradigan   anatomik   tuzilishlar,
fiziologik   va   ruhiy   jarayonlarning   holati,   kasalliklarning   kelib   chiqish
sabablari   ilmiy   jihatdan   bayon   qilingan.   Ibn   Sino   o’z   asarlarida   jismoniy
mashqlar   kishining   yoshiga,   jinsiga,   sog’lig’i,   salomatligiga   va   kasalligiga
qarab,   turlicha   shakl   va   uslublarda   o’tkazish   kerakligi   haqidagi   tavsiyalari
juda   muhimdir.   Ibn   Sino   faoliyati   va   tajribalari   asosida   bolalik,   o’smirlik,
yigitlik   va   qarilik   davrlarida   kishi   jismoniy   mashg’ulotga   turlicha
munosabatda   bo’lishi   kerakligi   masalalari   bo’yicha   alohida   ko’rsatmalar
bergan. Bu ilmiy-pedagogik ta’lim merosi jahon xalqlari jismoniy madaniyati
rivojlanishiga katta hissa ko’shgan. Ibn Sino «Badantarbiya kishini chuqur va
ketma-ket nafas olishga majbur qiluvchi ixtiyoriy harakat», deb ta’rif bergan.
Ibn   Sinoning   ta’kidlashicha,   badantarbiya   bilan   mashg’ul   bo'lmay   qo'ygan
kishi   ingichka   og'riq   (a’zolarning   torayishi)   kasaliga   uchraydi ,   chunki
harakatsizlik   natijasida   uning   a’zolari   zaiflashadi.   U   badantarbiya   turlarini
asosan ikki guruhga ajratgan:
1) odamning ish jarayonlarida qiladigan harakatlari;
2) maxsus badantarbiya harakatlari. Buyuk olim badantarbiya deganda,
asosan   maxsus   badan tarbiya   harakatlarini   nazarda   tutgan.   Badantar biya
turlari juda ko’p bo’lib, ular tez, nozik, yengil, kuchli va kuchsiz guruhlarga
ajratib bergan. Ibn   Sino   tortishish,   mushtlashish,   yoydan   oq   otish,   tez   yurish ,   nayza   otish,
osilish,   bir   oyoqda   sakrash,   qilichbozlik,   nayzabozlik   va   otda   yurishlar
badantarbiyaning   tez   bajariladi gan   turlariga   kiritgan.   Nozik   va   yengil   turiga
arg’imchoq   uchish,   belanchakda   tik   yoki   yotib   uchish,   qayiq   va   kemalarda
sayr   qilish   va   boshqa   harakatlar   kiritgan.   Badantarbiyaning   kuchli   turiga,
kishining o’z soyasi bilan olishishi, katta va kichik koptoklar bilan chavgon
o’ynash,   kurash,   tosh   ko’tarish,   chopayotgan   otni   jilovidan   tortib   to’xtatish
kabi mashqlarni kiritgan.
Ibn   Sinoning   tavsiyasiga   ko’ra   badantarbiya   vaqtida   tez   va   shiddatli
harakatlar ,   yengillari   bilan   doim   almashtirib   turish,   ma’lum   bir   harakatni
uzoq   vaqt   bajarmaslik   uslublari   ko’rsatlgan.   Turli   kasalliklarni   davolashda
ruhiy ozuqa berish, xursandchilik yo’llarini, ya’ni turli xil sayrlar, sayohatlar,
kemalarda   suzish,   tabiat   manzaralaridan   bahramand   bo’lish   omillarini
ishlatishni tavsiya etgan.
Ibn   Sino   har   bir   a’zoning   kasalini   tuzatish   uchun   maxsus   harakatlar   -
jismoniy   mashqlarni   tavsiya   etgan.   Bunda   uqalash   mashqlarini   ham   ko’zda
tutib, ularni quyidagi turlarga bo’lgan:
gavdani baquvvat qiluvchi kuchli uqalash;
gavdani yumshatuvchi kuchsiz uqalash;
ozdiruvchi davomli uqalash;
gavdani o'stiruvchi mo'tadil uqalash;
Olimning   fikricha,   uqalash   dag’al   yoki   yengil   bo’ladi.   Dag’al   uqalash
dag’al   latta   bilan   amalga   oshiriladi.   Yengil   uqalashni   yengil   mato   bilan
bajariladi. Uqalashlar asosan bo'shashgan a’zolami zichlatish,   yumshoqlarini
qotirish ,   dag’alini   mayin   qilish   va   qattiqlarini   yumshatish   maqsadida
qilinishini   bildiradi.   Bundan   tashqari,   badantarbiya   bilan   bog’liq   uqalashlar
to’g’risida   ham   ta'lim   beradi:   1)   badantarbiyaga   tayyorlovchi   uqalash;   2)
badantarbiyadan   keyin   qilinadigan   uqalash.   Uqalash   mashqlarining   qon aylanish tizimini tezlatish, nafas olishni yaxshilash, hazm qilish a’zolarining
ish   faoliyatlarini   to’g’ri   yo’lga   solishda   muhim   ahamiyat   kasb   etishi
allomaning ilmiy-amaliy ta’limida to’la mazmun topgan.
Ibn   Sino   salomatlikni   saqlashda   dam   olish,   uyqu   va   me’yorida
ovqatlanish   hayotiy   zaruriyatligini   eng   asosiy   omillardan   deb   bilgan.   Ibn
Sinoning   badantarbiya   haqidagi   ta’limida   eng   asosiy   o’rinlardan   birida
kurash turlari turadi. Kurashning turlari ham bir nechadir. Ulardan biri: ikki
kurashuvchining har biri o’z raqibining belbog’idan ushlab tortadi, shu bilan
birga   kurashuvchi   o’z   raqibidan   qutilishning   chorasini   qiladi.   Ikkinchisi   esa
qo’yib   yubormaslikka   harakat   qiladi.   Boshqa   turi:   ikki   kurashuvchidan   biri
ikkala   qo’li   bilan   ikkinchisini   mahkam   quchoqlab   o’ziga   tortadi   va   yonga
ag’daradi,   bu   vaqtda   birinchi   kurashuvchining   o’ng   qo’li   ostidan   o’tishi
kerak,   (kurashuvchilar)   goh   qadlarini   tiklab ,   goh   egiladilar   (kurash)   turlari
yana ko’krak bilan zarbani qaytarish, ikkinchi bir kishining bo’ynidan ushlab
egish,   bir-birovlarining   oyoqlarini   o’z   oyoqlari   bilan   chalkashtirib,   chalib
yoki   oyoqlari   bilan   ikkinchisining   oyoqlarini   yirib   qilinadigan   va   polvonlar
ishlatadigan harakatlar ham kiradi, deb yozgan.
Ibn Sino inson salomatligini jismoniy tarbiya vosita lari bilan yaxshilash
va   uni   kamolotga   yetkazishda   gavdaning   har   bir   qismi   uchun   maxsus
harakatlar   borligini   aniq   misollarda   ko'rsatib   bergan.   Qo’l   va   oyoq
harakatlari,   ko’krak   va   nafas  a’zolarining   hamda   boshqa   barcha   a’zolarning
tabiiy   harakatlarini   ishga   soluvchi   mashqlar   majmuasini   o’z   asarlarida
mujassamlashtirgan.   Bunda   tovush-og’iz   bo’shli’g’idagi   bar cha   a’zolarni
harakatlantirish,   baland-past   ovoz   chiqarish ,   tilni   chiqarish,   tortish,   burash,
tuflash   kabi   mashqlarini   bergan.   Ichki   a’zolarni   ishga   tushirish   mashqlariga
qayiqlarda, arg’imchoqda uchish, belanchakda tebratish, aravalarda yurish va
boshqa mashqlarni tavsiya etgan. Ibn   Sinoning   jismoniy   tar biyaning   eng   muhim   vositalari   sifatida
hammomda   cho’milish,   sovuq   suvda   cho’milish,   suv   va   ichimliklarni
iste’mol   qilish,   ovqatlanish,   uyqu   va   dam   olish   tartiblari   ham   joy   olgan.
Keksalik   davridagi   jismoniy   tarbiya   va   umuman   safar   vaqtlarida   fasllarga
qarab harakat qilish asoslarini ham ko’rsatgan. Ibn Sinoning jismoniy tarbiya
sohalaridagi   ilmiy-pedagogik   ta’limotini   chuqur   o’rganish,   uni   insonlarning
yoshi,   jinsi,   ijtimoiy   turmush   sharoitlariga   qarab   qo’llash   usullarini   hozirgi
davrda   ham   ahamiyatga   ega.   Buning   uchun   jismoniy   tarbiya   ta’limini   aholi
orasida   keng   targ’ib   qilish,   uning   insonlar   salomatligini   yaxshilash   hamda
jismoniy   kamolotga   erishish   mohiyatlarini   barcha   kishilar   ongiga   singdirish
lozim.   Ibn   Sinoning   turli   xil   kasalliklarni   oldini   olish   va   uni   davolashda
badantarbiya   mashqlaridan   foydalanish   tajribalarini   jahonning   barcha
tadqiqotchilari va tibbiyot ilmining mutaxassislari ham ma’qullaydi.
Amir   Temur   (1336-1405)   –   buyuk   davlat   va   siyosiy   arbob,
yirik   markazlashgan   davlat   asoschisi ,   sarkarda.   Turon   davlatining   rivoj
topishi   va   madaniyatning   taraqqiy   etishida   Sohibqiron   Amir   Temurning
faoliyati   muhim   tarixiy   ahamiyatga   ega.   Sobiq   Ittifoq   davrida   Amir
Temurning   ijobiy   xislatlari   va   amalga   oshirgan   tadbirlari   tilga   olinmagan
yoki   soxtalashtirilgan,   aksincha,   u   josus,   bosqinchi,   mustamlakachi,   deb
tavsiflangan.   Biroq,   Fransiya,   Buyuk   Britaniya,   Germaniya   kabi   yirik
mamlakatlarda   Amir   Temur   haqida   tarixiy   dalillar   asosida   uning   ijobiy
fazilatlari ta’riflab berilgan.
O’zbekiston   mustaqilligi   tufayli   Sohibqiron   Amir   Temurning   haqiqiy
faoliyati   to’g’risida   xalqimizga   to’la   ma’lumotlar   berildi   va   uning   nomi
oqlandi.   1996-yilda   Amir   Temur   tavalludining   660   yilligi   munosabati   bilan
xalqaro   anjumanlar   va   tadbirlar   o’tkazildi.   Toshkent ,   Samarqand   va
Shahrisabzda   Amir   Temurga   bag’ishlab   katta   hiyobonlar   barpo   etildi   va
uning   haykallari   o’rnatildi.   O'zbekiston   Respublikasining   brinchi   Prezidenti I.A. Karimov Sohibqiron Amir Temur haykalining ochilishiga bag’ishlangan
tantanada   so’zlagan   nutqlarida   unung   mohiyatini   ochib   bergan   edi:   «Bugun
bunyod   etilgan   bobokalonimiz   haykalida   teran   ramz   bor   –   go’yoki   jahongir
tulporining   jilovini   tortib   turibdi,   qilichsiz   qo’lini   oldinga   cho’zib   jahon
xalqlariga omonliq sog’inmoqda, «Kuch - adolatdadir» demoqda.
Amir Temur hayoti va faoliyatiga mansub manbalar juda ko’p. «Temur
tuzuklari»   ilk   bor   rus   tiliga   tarjima   qilinib,   (1894,   1934)   Markaziy   Osiyo
xalqlariga   ham   yetib   kelgan   (18-rasm).   U   qayta   nashr   etilmaganligi   uchun
deyarlik   sobiq   Ittifoq   davrida   Amir   Temur   to’g’risida   bironta   ijobiy   baho
beruvchi   kitob   bo’lmagan.   Buyuk   davlat   arbobi   Amir   Temur   o’z   saltanatini
idora   qilganligi   va   jahon   xalqlariga   Islom   dini   ma’rifatini   yoyish   haqida
amalga   oshirgan   faoliyatlarini   «Temur   tuzuklari »   kitobida   bayon   qilib
bergan.
«Temur   tuzuklari»da   qo’shin   va   askarlarning   harbiy-jismoniy
tayyorgarlik masalalariga bag’ishlangan alohida boblari mavjud bo’lib, bunda
piyoda va otda jang qilish, qilichbozlik va nayzabozlik, jangchining harbiy va
jismoniy   jihatdan   tayyorgarligi,   eng   baland   tog’li   joylardan   o’tish,
daryolardan   o’tish   va   h.k.   haqida   batafsil   bayon   qilingan.   O’sha   davrlardagi
piyoda , otda yurish hamda jang qilish jarayonlari juda murakkab bo’lgan Bir
necha kunlab tinmay piyoda yurish, qilich, nayza, to’qmoq, xanjar va boshqa
qurol-aslahalarni   ishlatish,   dushmanni   yengishda   oyoq-qo’l,   gavda
kuchlari,   epchillik ,   tezlik,   hushyorlikni   talab   etgan.   Fursat   kelganda   raqibi
bilan   yakkama-yakka   kurashib,   uni   yiqitish,   taslim   qilish   uchun   qanchadan-
qancha amaliy kuch, mahorat,   ustomonlik , jasurlik kerak bo’lgan.
Amir Temur o’zining amirlari, vazirlari, mingboshi, yuzboshi, o’nboshi
va   askar   yigitlariga   ko’p   mashqlarni   o’zi   o’rgatgan,   shogirdlar
tayyorlagan.   Otda   jang   qilishda   qilich ,   nayza,   kamon-yoy,   to’qmoq,   kaltak,
qamchi,   arqon   va   hokazolardan   foydalangan.   Bu   qurollar   bilan   jang   qilish mahoratiga   barcha   askarlar   mukammal   ega   bo’lishi   shart   bo’lgan.   Har   bir
jangchi   kuchli,   epchil,   jasur,   mergan   bo’lgan.   Jangchilar   yakkama-yakka   ot
ustida   olishuv,   tortishuv ,   ag’darish   kabi   harakatlardan   ham   foydalanganlar.
Bu faoliyatlarni ham Amir Temur va uning maxsus sarkardalari jangchilarga
o’rgatgan.
Amir   Temur   dam   olish   vaqtlarini   ov   qilish,   sahro   va   tog’larga   sayr
qilish   bilan   o’tkazgan.   Bunday   hollarda   otda   va   piyoda   tog’larga   chiqish,
arqon,   tayoqlardan   foydalanish   usullarini   o’ylab   topgan.   Jangchilarga   dam
olish   bergan   paytlarda   ularni   poyga,   kurash,   qilichlashish,   ko’pkari   kabi
mashg’ulotlar   bilan   shug'ullanishga   da’vat   etgan.   Shaharlardagi
qal’alarni   egallashda   narvon ,   arqondan   osilib   chiqish,   tushish   usullaridan
keng   usullaridan   foydalanganlar.   B.Ahmedov   «Amir   Temur»   tarixiy
romanida   tog’dagi   yurish   va   janglar   haqida   shunday   yozgan:   «Hammayoq
yaxmalak   edi.   Shuning   uchun   ba’zilar   arqon,   narvon   vositasida,   arqoni
yo’qlar   sirpanib   daraga   tushdilar.   Hazrat   Sohibqiron   maxsus   o’zi   uchun
yasalgan  bir  yuz  ellik  gazlik  cho’p  narvon  yordamida  daraga  tushdi...  ertasi
kuni quyosh tig’ urmasdan, yana bir tog’ cho’qqisiga ko’tarildilar. Yana ikki
kun   shu   tariqa   kechdi».   Daryolardan   o’tganda   esa   suzish ,   qayiqlarni
boshqarish,   tezkor   va   katta   daryolardan   kechib   o’tishda   havo   to’ldirilgan
meshlar   yordamida   keng   joylardan   suzib   o’tish   usullaridan   foydalanganlar.
Amir Temur jangovorlik faoliyatida manzilga to’g’ri yo’l topib borish, yo’lda
quyosh,   oy,   yulduzlardan   foydalanishni   yaxshi   bilgan.   Amir   Temur
faoliyatida   harbiy-jismoniy   mashqlardan   foydalanish   eng   ustuvor
tadbirlardan biri bo’lgan.
Zahriddin   Muhammad   Bobur   (1483-1530)   -   Temuriylar   orasida
davlatni idora qilish, madaniy-marifiy jihatdan tarixda katta o’rin egallagan.
Boburiylar sulolasi Hindistonda 300 yildan ortiqroq hukm surgan. Boburning
otasi   Umarshayx   Mirzo   Amir   Temurning   nabirasi ,   Farg’ona   davlatining hokimi   bo’lgan.   Bobur   yoshligidan   ilm-fanga,   she'riyatga   qiziqqan ,
Dovyurakligi   va   jasurligi   uchun   u   yoshligidan   «Bobur»   (Sher)   taxallusini
olgan. Otasining vafotidan keyin (1494 y.), 12 yoshida taxtga o'tirgan. Qisqa
qilib   aytganda,   u   taxt   uchun   bo’lgan   kurashlarda   mag’lubiyatga   uchrab,   o’z
yaqinlari   va   askarlari   bilan   Afg’oniston,   Hindistonga   yurish   qilib ,   bir   umr
o’sha   yerda   hukmronlik   qilgan.   Bobur   o’z   hayoti,   zamonasi   va   barcha
voqealarni   «Boburnoma»   asarda   yozib   qoldirilgan.   Unda   Hindikush
tog’laridan otda uzoq mamlakatlarga o’tgani, tog’u-toshlarda chiniqish   uchun
yalangoyoq yuigani , kuch- g'ayrat to'plab jang qilgani haqida hikoya qilgan.
Buyuk   sarkardalar   Amir   Temur,   Zahiriddin   Muhammad   Bobur   va
undan   keyingi   davrdagi   hokimlar   o’z   jangchilarini   jang   qilish   san’atini
o’rgatish   bilan   birgalikda ,   askarlarni   jismonan   kuchli,   epchil,   chaqqon,
chidamli bo’lishiga, ularni jangovorlik ruhida tarbiyalashga e’tibor berganlar.
Buyuk   sarkarda   Amir   Temurning   yoshlarni   harbiy   va   jismoniy
tayyorlashdagi   amaliy   faoliyatlarini   o’rganish   bugungi   kunda   juda   dolzarb
masalalar   qatoriga   kiritilgan.   Xalqimizning   jismoniy   madaniyati   mazmun
jihatdan ijtimoiy-tarbiyaviy sohada o’ziga xos milliy xususiyatlar bilan boyib
kelgan. Ularning tarixiy yo’nalishlari va ilmiy-nazariy jihatlarini mukammal
o’rganish   bugunning   dolzarb   muammolaridan   biridir.
Ruslar Turkistonda bosqinchilik ishlari olib borish, uning boyliklarini talash
bilan birga, xalqning urf-odatlari, tili va dinidan ham ayirmoqchi bo`ldi. Bu
o`rinda   Fitratning   quyidagi   fikrini   keltirish   mumkin:   «...imperatorlik
hukumati   chin   kungildan   tilar   edi:   qo`l   ostindagi   o`zga   millatlar   ezilsunlar,
xarob bo`lsunlar, saodat yuzin ko`rmasunlar, tilanchilar kabi yashasinlar».
Toshkentda   dastlabki   rus   maktabi   1866   yili   ochiladi.   Bunday
maktablarda   ruslar   bilan   birga   mahalliy   bolalar   ham   qabul   qilinardi.   O`qish
faqat   rus   tilida   olib   borilardi.   Rus   o`rta   o`quv   yurtlari   ham   ochila   boshladi.
1876 yil Toshkentda erlar va xotin-qizlar gimnaziyalari, 1870 yil o`quvchilar seminariyasi   ochildi.   Bularda   diniy   bilimlar   o`qitilmasdi,   shuning   uchun
mahalliy bolalar kam edi.
1884   yil   19   dekabrda   Toshkentning   eski   shahar   qismida   birinchi   rus
tuzem   maktabi   ochildi.   Boshqa   joylarda   ham   ochila   bordi   va   1904   yili
ularning   soni   57   taga   yetdi.   Rus   tuzem   maktablarida   o`quvchilarga   rus
muallimi   rus   tili,   arifmetika   va   boshqalarni   utar,   buning   uchun   o`qish
vaqtining yarmi ajratilar, qolgan yarmida esa musulmon domla diniy darslar
utardi.   1903   yil   Toshkentda   qizlar   uchun   rus   tuzem   maktabi   ochildi.   Lekin
tezda yopildi.
XIX asrning ikkinchi yarmida ma’rifatparvarlik faoliyati keng yoyilib,
qator ziyolilar pedagogik g`oyalar bilan chiqdilar. Shulardan biri   Muhammad
Amin   Mirzaxo`ja   o`g`li   Muqimiy   (1850-1903)-dir.   O`zining
sayohatnomalarida,   hajviy   she’rlarida   ilmsizlik,   nodonlik,   tarbiyasizlikni
qoralaydi, ilm-ma’rifatni ulug`laydi.
«Tanobchilar»,   «Zavodchi   boy   ta’rifida»,   «Dodxoxim»   she’rlari,
«Sayohatnomalarida» kishilarning turli xulq-atvorlarini ko`rsatadi.
Zokirjon   Xolmuhammad   o`g`li   Furqat   (1858-1909)
ma’rifatparvarlardan   biri.   U   1889   yildan   Toshkent,   Samarqand,   so`ngra
Turkiya,   Yunoniston,   Bolgariya,   Misr,   Arabiston,   Hindiston   kabi   xorijiy
davlat safarlariga chiqadi.
Furqatning «Ilm xosiyati», «Gimnaziya», «Teatr haqida majmua», «Vistavka
xususida»   she’rlarida   ilm-ma’rifat,   ta’lim-tarbiyani   ulug`laydi,   u   madaniyat,
san’at, hunar, odob, aql, texnika taraqqiyoti hammasi ilmdandir deb biladi.
Jahon bastu kushodu ilm birla,
Nadur dilning murodi ilm birla.
Kungillarning sururi ilmdandir,
Ko`rar ko`zlarning nuri ilmdandir. Ilm-fanni bir mash’alga o`xshatib, mash’al, qorongulni qanday yoritib tursa,
ilm-fan   ham   insoniyatning   baxt-saodati   va   istiqbolini   shunday   yoritib
turishligini ta’kidlaydi.
Ahmad   Donish   (1827-1897)   o`zbek   va   tojik   xalqining   mashhur
mutafakkiri,   olimi   va   faylasufidir.   Uning   asarlaridan   «Navodir-ul   vaqoye»
(Nodir voqealar), «Buxoro amirlarining tarjimai hollari», «Yulduzlar tasviri»,
«Globusdan foydalanish yo`llari» va boshqalar.
XIX   asrning   oxirlariga   kelib   o`zbek   ma’rifatparvarlarining   butun   bir   avlodi
yetishib   chiqadi.   XX   asrning   20-yillariga   kelib   ulangan   bu   avlod
xalqimizning   umumiy   ma’rifatida,   ijtimoiy-siyosiy   yuksalishida   va   yangi
turmushga tayyorlashda buyuk xizmat etdi.
Abduqodir Shakuriy   (1875-1943) ham shunday ma’rifatparvarlar-dan
biri edi. U Samarqandning Rajabamin qishlog`ida bog`bon oilasida tug`iladi.
Eski   maktab   so`ngra   Samarqandda   madrasada   o`qiydi.   U   «Tarjimon»
gazetasidan   ko`p   narsalarni   o`rganadi.   1901   yilda   o`z   qishlog`ida   yangi
usuldagi   maktab   tashkil   qiladi.   Doska   va   partalar   yasattiradi.   Tatar   tilidagi
darsliklardan foydalaniladi.
Chor hukumati bunday maktablar ochilishiga qarshi edi, ularni qattiq nazorat
qilardi.
Bu   maktab   bolalarni   6   oyda   savodli   qilib   chiqarardi.   Bunga   eski   maktab
domlalari, mulla, eshonlar ham qarshilik qiladilar.
Shakuriy   yilda   bir   marta   umumiy   imtixon   uyushtirib,   ota-onalar   oldida
o`quvchilar bilimini namoyish qildirar edi.
Shakuriy   ona   tilida   darsliklar   zarurligini   tushunib,   bolaning   yoshiga
mos     tarzda,     axloq-odob, turmush qoidalaridan     dastlabki     ma’lumot     berishni
ko`zda   tutuvchi   darslik   tuzishga   kirishadi.   Birinchi   alifbe   kitobi   «Raxnomai
savod»   (Savod   chiqarish   rahbari)ni   yaratadi.   Kitobda   so`zlar   bo`g`inlarga
bo`lib ko`rsatilgan, oxirida o`qish uchun kichik xrestomatiya berilgan. U o`z pedagogik faoliyatida «harf-tovush» metodi (har tovushni alohida harf bilan
yozish)   qulay   va   osonligini   aniqlaydi.   1913   yili   uning   rahbarligida   shogirdi
I.Raxmatillayev   tovush-harf   metodi   asosida   yangi   alifbe   tuzadi.   U   arab
alifbosi   bilan   tojik   tilida   yozilgan   bo`lib,   ko`p   yillar   qo`llanib   kelinadi.
Kitobning   kirishida   tez   savod   chiqarishga   oid   maslahat   berilgan.   Alifbe   46
betdan iborat bo`lib, 90 ta dars uchun mo`ljallangan edi.
1907 yili Shakuriyning 2-kitobi «Jameul hikoyat» (Hikoyalar to`plami)
yoziladi. U boshlang`ich sinf 2-sinfi uchun xrestomatiya tarzida bo`ladi.
Shakuriy   1923   yili   «Pravda»   gazetasi   e’lon   qilgan   «Eng   yaxshi   o`qituvchi»
konkursining g`olibi deb topiladi.
Ismatilla   Rahmatillayev   (1883-1962)   xalq   ta’limi   rivojiga   katta   hissa
qo`shgan pedagoglardan biri. U ham Samarqandning Rajabamin qishlog`ida
kambag`al oilasida tug`iladi. Uning savod chiqarishi va atoqli pedagog bo`lib
yetishishida   Shakuriylar   oilasining   o`rni   kattadir.   U   eski   maktabda,   1901
yildan   yangi   usul   maktabda   o`qiydi.   Uni   tamomlab,   1905   yildan   Shakuriy
maktabida   o`qituvchi   bo`lib   ishlay   boshlaydi.   Rus   tuzem   maktabida   ham
o`qiydi.   Shakuriy   «Jameul   hikoyat»ini   nashr   etishda   qatnashadi.   Tajriba
o`rgangach, hozirgi Registon ko`chasida mehnatkashlar bolalari uchun yangi
maktab   ochadi.   1915   yili   «Alifbe   ta’limi»   kitobini   yozadi.   Unga   ko`plab
tarbiyaviy   ahamiyatga   ega   bo`lgan   hikoya   va   she’rlar   kiritilgan.
I.Raxmatillayev   pedagog   kadrlar   tayyorlashga   katta   hissa   qo`shadi.   1922
yilgacha Samarqandda mahalliy o`qituvchilar tayyorlaydigan qisqa muddatli
kurslar tashkil etishga rahbarlik qiladi. 1922-26 yillarda Samarqandda o`zbek
inprosi (bilim yurti) direktori va o`qituvchisi bo`lib ishlaydi. 1926-33 yillarda
«O`zbek   davlat   kitob   palatasi»ga   direktor   bo`ladi».   1935   yil   «Mehnat
qahramoni». Saidahmad   Siddiqiy   -   Ajziy   (1864-1927).   Samarqandda   hunarmand
dehqon   oilasida   tug`iladi.   Maktabda,   madrasada   o`qiydi.   Rus   maktabida
o`qiydi, rus tili, adabiyotini o`rganadi.
1900-01 yillarda Misr, Arabiston,   T urkiya, Rossiyaga boradi.   1903 yili
qaytib   kelib,   Xalvoiy   qishlog`ida   yangi   maktab   ochadi.   Asosan   rus   tili
o`rgatishga   ahamiyat   beradi.   I.Rahmatillayev   arifmetikadan   dars   beradi.   U
birinchi   bo`lib   katta   yoshdagi   kishilar   uchun   kechki   maktab   tashkil   qiladi.
1914   yili   o`quv   qurollari,   darsliklar   sotadigan   «Zarafshon»   nomli   magazin
ochadi. Kutubxona ochishda qatnashdi.
Uning   «Mir’oti   ibrat»   (Ibrat   oynasi   (1912),   «Anjumani   arvox»   (1912),
«Ganjinai   hikmat»   (1914),   «Aynul   adab»   (Odob   ko`zi   (1915))   she’riy
to`plamari chiqadi. She’rlariga «Ajziy» deb taxallus qo`yadi. O`zbek va tojik
tillarida   yozadi.   She’rlarida   pedagogik   g`oyalarini   targ`ib   qiladi.   Ta’lim-
tarbiyadagi   eski   usullarga   qarshi   chiqadi.   1911-14   yillarda   maktablar
ochishda qatnashadi. Gogolning «Shinel» asarini o`zbek tiliga tarjima qilgan.
1918-21   yillarda   Samarqand   viloyat   adliya   komissari   bo`ladi,   1921   yildan
pedagogik ish bilan shug`ullanadi. «Xizmat ko`rsatgan o`qituvchi» unvoniga
ega bo`ladi.
Saidrasul   Aziziy   (1866-1933)   Toshkentda   ziyoli   oilasida   tug`iladi.
Eski   maktab,   so`ngra   «Madrasai   Mahmud   dasturxonchi»da   ( T oshkent)
o`qiydi.   1   rus-tuzem   maktabini   ham   bitiradi.   O`qigan   madrasasida
mudarrislik   qiladi.   1900   yildan   rus-tuzem   maktabiga   ham   taklif   qilinadi.   U
o`zbeklar   orasida   birinchi   bo`lib   rus-tuzem   maktabida   dars   beradi.
Keyin   T oshkent   o`qituvchilar   seminariyasida   «sharqiya   muallimligi»ni   olib
boradi.   Uni   rus   tilini   yaxshi   bilgani,   rus   maktabida   dars   bergani   uchun
«nasora maxsum» (kofir maxsum) deb ataladi.
Aziziy   o`z   ijodini   shoir   sifatida   boshlaydi,   lekin   u   madaniyatimiz
tarixiga ko`proq islohatchi pedagog sifatida shuhrat topdi. 1900 yili «Ustozi avval»   kitobini   yozdi,   1902   yil   bosilib   chiqdi.   U   yangi   maktablarni   (tovush
usuli)   «usuli   savtiya»   maktablari   deb   atadi.   Bular   o`zbek   pedagogikasi   va
metodikasida reforma yasadi. Aziziy «usuli savtiya»ning asoschilaridan     biri
sifatida shuhrat topdi.
Aziziyning   «Ustozi   avval»   darsligi   alifbe   xarakterida   bo`lib,   1-sinflarga
mo`ljallangan.
Jadidchilikning   asoschisi   qrim-tatar   ma’rifatparvarlaridan
bog`chasaroylik   Ismoilbek   Gaspirali   (1851-1914)   hisoblanadi.   U   «usuli
savtiya»ni   boshlab   berdi.   Barcha   turkiy   xalqlarni   yagona   millat   deb   bildi,
millatning   ravnaqi   uchun   kurashdi.   1883   yili   «Tarjimon»   gazetasini   chiqara
boshlaydi.1884   yili   12   bolani   «usuli   jadid»da   o`qita   boshlaydi.   Bolalar   40
kunda   savod   chiqarishadi.   Imtihon   o`tkazadi.   Ular   uchun   «Xujai   siben»,
«Bolalar muallimi» birinchi darsligini tuzadi.
Yangi usul maktablarda quyidagilarga e’tibor qaratilgan edi:
-                   sinfda bolalar 30 dan oshmasligi;
-                   2 marta yoz va qishda bolalarni maktabga qabul qilish;
-                   1 muallimda 3-4 sinf bulishi;
-                   dars 5 soatdan oshmasligi, har darsdan so`ng 10 daqiqa tanaffus;
-                   juma va bayram kunlari dam olinishi, yozda ta’til bo`lishi;
-                   dars zerikarli bo`lmasligi, bolalarni urish, so`kish mumkin emas.
I.Gaspirali   usuli   jadid   bilan   o`qitishning   qoidalarini   shunday
tushuntiradi:   a)   Butun   alifboni   birdan   o`rgatish   og`irdir,   boshda   3,   5   harf
o`rgatib borish yengil. b)...birinchi darsdan bolalar yozishni boshlamasliklari
lozim. v) Darslar muayyan soatlarga, qismlarga ajratilib o`rgatilishi lozim. g)
Bir harfni o`zlashtirmay turib, ikkinchisiga o`tmaslik kerak. d) Harflar bilan
tanishtirilganda ular haqida kengroq ma’lumot berish lozim.
Uning ta’sirida ko`plab jadid ma’rivatparvarlari yetishib chiqdi. Jadidlar   xalqqa   ma’rifat   va   madaniyat   tarqatish   yo`lini   maktab   va
madrasalarni isloh qilish, yangi usul maktablar ochish, tijoratni rivojlantirish,
gazeta   va   jurnallar   chiqarish,   teatr,   kutubxonalar   barpo   etishdan   iborat   deb
bildilar.
Ular «Taraqqiy» (1906), «Samarqand» (1913-15), «Sadoyi Turkiston» (1914-
15),   «Oyna»   (1913-15),   «Buxoroyi   Sharif»   (1912-13)   va   boshqa   matbuot
organlarini   tashkil   qildilar.   O`z   hisoblaridan   darslik   va   o`quv   qo`llanmalari
chiqardilar. T eatrchilikka asos solindi. Ko`plab teatr gruppalari paydo bo`ldi.
Drammaturgiya maydonga keldi. Publitsistika rivojlandi. Jadidlar maktab va
madrasalarda   diniy   va   ilmiy-dunyoviy   ilmlarni   birga   qo`shib   olib   borishga
harakat   qildilar.   Jadidlarning   yirik   vakillaridan:   Behbudiy,   Munavvar   Qori,
Fitrat,   Siddiqiy,   Aziziy,   Shakuriy,   Avloniy   va   boshqalar   bo`lib,   ularning
ayrimlari faoliyati bilan tanishsak.
Mahmudxo`ja   Behbudiy   (1874-1919)   Samarqandning   Baxshitepa
qishlog`ida   ruhoniy   oilasida   tug`iladi.   U   adabiyot,   tarix,   geografiya,   islom
tarixi, siyosatshunoslik bilan shug`ullanadi. 27 yoshida Makkaga borib, hoji
va mufti unvonlari bilan qaytadi. Behbudiy 1899 yildan sayohatlarga chiqadi.
Misr,   Istanbul,   Qrim,   Qozon,   Kavkazning   ko`plab   shaharlarida   bo`ladi.   U
o`lkada   usuli   jadid   maktablarining   eng   birinchi   nazariyotchisi   va
amaliyotchilaridan,   jadidchilikni   boshlaganlardandir.   Rajabamin   qishlog`ida
Shakuriy ochgan maktabni 1908 yili o`z hovlisiga ko`chirib keladi, unga har
tamonlama   yordam   beradi.   U   o`zbek   va   tojik   tillarida   «Kitobul-atfol»
(Bolalar   kitobi),   «Muxtasari   tarixi   islom»
(Islomning     qisqacha     tarixi),     «Amaliyoti   islom»,   «Aholi   geografiyasiga
kirish»,   «Rossiyaning   qisqacha   geografiyasi»   kabi   asarlarni   yaratdi.
«Behbudiy   nashriyoti»ni   tashkil   etib,   unda   darsliklar,   Turkiston,   Buxoro,
Xiva   xaritasini   bosib   chiqaradi.   Samarqandda   kutubxona   va   qiroatxona
ochishga   boshchilik   qiladi.   Drammaturgiya   sohasida   qalam   tebratadi   (m-n, «Padarkush»),.   Behbudiy   1913   yildan   «Samarqand»   gazetasi   va   «Oyina»
jurnalini   chiqara   boshlaydi.   U   til   o`rganishga   yoshlarni   da’vat   etadi.   Diniy
ilmlar va dunyoviy ilmlar ulamolari kerak deb biladi. Behbudiy o`z maktabi
uchun o`quv reja va dasturlar ishlab chiqadi. Uning maktabi 2 qismdan iborat
edi: 1. Ibtidoiy qism. 2. Rushadiya. Birinchi bosqich 4 yil, 2 bosqichi ham 4
yil bo`lgan va unga birinchi bosqichni tugatganlar olingan. U ilmning jamiyat
rivojidagi   rolini   yaxshi   tushungan   va   yoshlarni   ilm   o`rganishga   chaqiradi,
«Padarkush» dramasida ham ilmsizlikni qoralaydi.
Munavvar   Qori   Abdurashidxonov   (1872-1931)   Toshkent   shahrida
ziyoli   oilasida   tug`iladi.   Onasi   otinoyi   bo`ladi.   1901   yili   birinchi   jadid
maktabini   ochadi.   Yangi   maktablar   uchun   tovush   usulida   «Adibi   avval»
(1907),   «Adibi   soniy»   darsliklarini   yozadi.   1906   yili   Ismoil   Obid
muharrirligida   «Taraqqiy»   gazetasini   tashkil   qiladi.   Darsliklari   qayta-qayta
nashr  qilinadi. Munavvar Qori o`rta maxsus va oliy ta’lim asoschisi sifatida
1916  yil  9  aprelida  o`z  uyida  to`plangan  jadidlar  bilan  birga  Turkiston  xalq
dorilfununining   musulmon   bo`limini   tashkil   etish   yuzasidan   komissiya
tuzadi. O`zi raislik qiladi. 3 bosqichdan iborat dastur tuziladi.
1918   yil   13   may,   yakshanba   kuni   Dorilfunun   (hozirgi   yosh   tomoshabinlar
teatri   binosida)   ochiladi.   Munavvar   Qori   rais   (rektor),   Iso   T o`xtaboyev   1-,
Burxon   Habib   2-,   muovin   qilib   belgilanadilar.   O`qituvchilar   soni   190   ga
yetadi. Ular orasida Fitrat, Kamol Shams, Haydar Shavqiy va boshqalar bor
edi.   Shu   munosabat   bilan   Toshkent   davlat   universitetiga   Milliy   universitet
nomi berildi.
Abdurauf   Abdurahim   o`g`li   Fitrat   (1886-1938)   Buxoroda   tug`iladi.
Dastlab   maktabda,   so`ngra   Mirarab   madrasasida   o`qiydi.   U   adabiyot,   tarix,
falsafani   chuqur   o`rganadi.   1909   yili   «Jamiyati   xayriya»   ko`magida
Turkiyaga   o`qishga   ketadi.   4   yil   o`qiydi.   U   yerda   «Munozara»   va   «Hind
sayyohi   qissasi»   asarlarini   yozadi.   Bunda   Buxorodagi   o`quv-o`qituv   ishlari, ularni   tubdan   o`zgartirish   masalalariga   e’tibor   beriladi.   «Rahbari   najot»
(1913),   «Oila»   (1916)   asarlari,   «O`quv»   (1917)   darsligini   yozadi.   1922-23
yillarda   Buxoro   xalq   maorifi   noziri   bo`lib,   chet   ellarga   o`qishga   talaba   va
o`quvchilar   yuborishga   rahbarlik   qiladi.   1923-24   yillarda   Moskva   va
Leningrad (Peturg)da yashab ijod qiladi, professor bo`ladi. Keyin qator oliy
o`quv   yurtlari,   tadqiqot   institutlarida   pedagogik   va   ilmiy   faoliyat   bilan
shug`ullanadi.   «Rahbari   najot»   asarida   ta’lim-tarbiya   masalalariga   alohida
e’tibor beradi, fanlar tasnifini yaratadi. O`zining didaktik qarashlarini bayon
etadi.   «O`quv»   darsligi   ham   juda   katta   tarbiyaviy   ahamiyatga   ega   bo`lib,
turmush   odobiga   oid   ko`plab   mavzular   berilganki,   ulardan   hozirgi   tarbiya
ishlarida ham keng foydalanish mumkin.
Abdulla   Avloniy   (1878-1934)   Toshkentda   hunarmand   oilasida
dunyoga   keladi.   Maktabda,   so`ngra   Abdumalikboy   madrasasida   o`qiydi.
Yoshligidan  Foydalaniladigan adabiyotlar ruyxati
 
1.   Mirziyoyev   Sh.M.   Milliy   taraqqiyot   yo limizni   qat iyat   bilan   davom   yettirib,ʼ ʼ
yangi bosqichga ko taramiz. 1-jild, Toshkent,”O zbekiston”, 2017 yil.	
ʼ ʼ
2. Mirziyoyev Sh.M. Erkin va farovon demokratik O zbekiston davlatini birgalikda	
ʼ
barpo yetamiz. Toshkent, “O zbekiston”, 2017 yil.	
ʼ
3. Mirziyoyev Sh.M. O zbekiston Respublikasi Prezidenti Shavkat Mirziyoyevning	
ʼ
Oliy Majlisga murojaatnomasi. “Xalq so zi” gazetasi, 2017 yil, 23-dekabr, 2-bet.	
ʼ
4.   Mirziyoyev   Sh.M.   Konstitutsiya   –   erkin   va   farovon   hayotimiz,   mamlakatimizni
yanada   taraqqiy   ettirishning   mustahkam   poydevoridir.   “Xalq   so zi”   gazetasi,   2017	
ʼ
yil, 8-dekabr, 1-3 betlar. 
5.   Mirziyoyev   Sh.M.   O zbekiston   Respublikasi   Prezidentining   “O zbekiston	
ʼ ʼ
Respublikasini   yanada   rivojlantirish   bo yicha   harakatlar   strategiyasi   to g risida”gi	
ʼ ʼ ʼ
farmoni. Toshkent, “Аdolat”, 2018 yil.
6. Mirziyoyev Sh.M. Buyuk  kelajagimizni  mard va oliyjanob xalqimiz bilan birga
quramiz. T., O zbekiston, 2017 yil.	
ʼ
7.   Mirziyoyev   Sh.M.   Qonun   ustuvorligi   va   inson   manfaatlarini   ta minlash   yurt	
ʼ
taraqqiyoti va xalq farovonligining garovi. T., O zbekiston, 2017 yil.	
ʼ
8. Karimov I.А. Аsarlar to plami. 1-23 jildlar. -T.:“O zbekiston”, 1996-2015 y.y.	
ʼ ʼ
9. Karimov I.А. Yuksak ma naviyat – yengilmas kuch. –T.:“Ma naviyat”, 2008.
ʼ ʼ
10. Karimov I.А. Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish
va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi. –T.:“O zbekiston”, 2010. 	
ʼ
11.Karimov I.А. O zbekiston mustaqillikka yerishish ostonasida. -T.:“O zbekiston”,	
ʼ ʼ
2011.
12.   Karimov   I.А.   Bosh   maqsadimiz   –   keng   ko lamli   islohotlar   va   modernizasiya	
ʼ
yo lini qat iyat bilan davom yettirish. T.:O zbekiston, 2013.	
ʼ ʼ ʼ
she’rlar   yozadi.   1904   yili   tinimsiz   harakatlardan   so`ng   Mirobodda
yangi   usulda   maktab   ochadi.   1907   yili   uning   muharrirligida   «Shuhrat»
gazetasi chiqa boshlaydi. 1909 yili «Jamiyati xayriya» ochib, bolalar o`qishi
uchun   pul   yig`ib,   maktablarga   tarqatadi.   Maktabining   dovrug`i   keng
tarqaladi,   chor   hukumati   talabi   bilan   o`lka   ma’muriyati   maktabini   1908   yili
yopadi.  1909 yili Avloniy endi Degrez mahallasida maktab ochadi. Darsliklar
yozishga   kirishadi.   1909-1917   yillarda   uning   «Birinchi   muallim»,   «Ikkinchi
muallim»,   «Turkiy   guliston   yoxud   axloq»,   «Maktab   gulistoni»,   «Adabiyot
yoxud   milliy   she’rlar»   to`plami   nashr   etiladi.   1913   yili   yozilgan   «Turkiy
guliston   yoxud   axloq»   axloqiy   va   ta’lim-tarbiyaviy   asar   bo`lib,   unda
«insonlarni yaxshilikka chaqiruvchi, yomonlikdan qaytaruvchi bir ilm-axloq» haqida   fikr   yuritiladi.   Bola   kamolotida   tarbiyaning   roli   juda   kattaligini
tushunadi   va   tarbiya   «yo   hayot   yo   mamot   masalasi»   deb   biladi.   Bu   fikrga
yurtboshimiz ham alohida munosabat bildirganlar:
«Men Abdulla Avloniyning «Tarbiya biz uchun yo hayot, yo mamot, fikrini
ko`p mushohada qilaman.
Buyuk ma’rifatparvarning bu so`zlari asrimiz boshida millatimiz uchun
qanchalar   muhim   va   dolzarb   bo`lgan   bo`lsa,   hozirgi   kunda   ham   biz   uchun
ham shunchalik, balki undan ham ko`ra muhim va dolzabdir».
Hamza   Hakimzoda   Niyoziy   (1889-1929)   Qo`qonda   tabib   oilasida
tug`iladi.   Maktab,   keyin   madrasada   o`qiy   boshlaydi.   Lekin   madrasadagi
ta’limdan qoniqmay, mustaqil ravishda klassiklarimiz asarlarini o`rganadi. 16
yoshdan   yozuvchilikni   boshlaydi.   1911   yili   Qo`qonning   Hojibek   go`zarida
maktab   ochib,   yetim   va   kambag`al   bolalarni   o`qitadi.   Kambag`al   bolalarni
o`qiy olishlari uchun «Yordam jamiyati» tashkil etadi. Kattalar uchun kechki
kurs tashkil qiladi. Bunga 16 yoshdan 50 yoshgacha bo`lgan kishilarni qabul
qiladi. Chor hukumati amaldorlari Hamzaning maktabini xavfli deb topib, uni
yopadi va o`zini ta’qibga oladi. 1913-14 yillarda chet ellarga ketadi. 1914 yili
qaytib   kelgach,   kambag`allar   uchun   tekin   maktab   ochishga   harakat   qiladi.
1914   yil   4   oktabrda   «Yetimlar   maktabi»   ochadi,   lekin   bu   tezda   yopiladi.
Hamza   Marg`ilonga   ketadi   va   u   yerda   bir   kishining   tashqi   hovlisida   1915
avgustda   yangi   usul   maktab   ochadi,   muallimlar   tayyorlaydigan   kurs   tashkil
etadi.   Hamza   1914   yili   «Birinchi   sinf   talablari   uchun   maxsus   yengil
adabiyot»   va   2-   sinflar   uchun   «O`qish   kitobi»   tuzadi.   Hamza   1918   yildan
Farg`onada o`qituvchilik ishini davom ettiradi. 1919 yildan Qo`qondagi 1 son
boqimsiz   bolalar   uyiga   mudir   qilib   tayinlanadi.   Xorazm   va
Qoraqalpog`istonda   ishlab   keladi.   U   o`z   pedagogik   faoliyatida   va   ijodida
xotin-qizlarning   ilm   olishiga,   jamiyat   ishlarida   qatnashishiga   jiddiy   e’tibor beradi.   Hamza   mohir   pedagog,   yozuvchi,   kompozitor   sifatida   xalqimizga
sidqidildan xizmat qiladi.

O‘rta asrlar va mustamlakachilik davrida ta’limning falsafiy mohiyati. Reja: 1. O‘rta asrlarda Markaziy Osiyoda ta’lim taraqqiyoti. O‘rta asrlarda mamlakatimizda hukmdorlarning ta’limga oid oqilona siyosati. 2. Akademiyalarning tashkil topishi. O‘rta asr sharq mutafakkirlarining ta’limga munosabati va falsafiy qarashlari. 3. Mustamlakachilik davrida ta’limga munosabat. Jadidlarning ta’limga oid yangicha falsafiy qarashlari.

VII asr boshlarida Arab xalifaligi tashkil topib, unung tarkibiga butun Arabiston yarim oroli , Eron, Kavkaz orti, Suriya, Shimoliy Afrika, Janubiy Ispaniya kiritilgan. VII asr o’rtalariga kelib esa arab bosqinchilari tomonidan Markaziy Osiyo yerlari ham zabt etilgan edi. Arablarga qarshi mahalliy xalqlar uzoq yillar davomida urush olib borganlar. Lekin arablar bu yerlarni to’la istilo qilib , o’z dini va madaniyatini o’rnatish, Markaziy Osiyo xalqlarini Islom diniga bo’ysunishiga erishdilar. Arab xalifaligining amalga oshirgan ijtimoiy-siyosiy islohotlari, yagona islom dinining tarkib topishi madaniy, ma’naviy hayotga ham ta’sir etdi. Islom qadriyatlari xalq ma’naviy hayotining uzviy qismi sifatida uning turmush tarzidan , xatti-harakatidan munosib o’rin oldi. Islom dinida musulmonlar jismni toza tutish, dam olish, bolalarni yoshlikdan odobli bo’lishga o’rgatishga da’vat qilindi. Lekin ayollarning erkinligi , ochiq yuz bilan yurishi, avvalgidek erkaklar bilan birgalikda teng mehnat qilishi, kurash, ot o’yinlarida bellashuvi taqiqlangan edi. VII-VIII asrlarda Arab xalifaligida ilm-fan taraqqiyoti , ijtimoiy- iqtisodiy yuksalish Movarounnahr va Xurosonda IX asrlarga kelib ma'naviy ko’tarilish – «Sharq Renessansi» – Uyg’onish davrini boshlab berdi. Xalifa Xorun ar-Rashid (786-833) va ning o’g’li Ma’mun davrida Bag’dodda “Baytul hikma” (Donishmandlik uyi) Akademiyasi tashkil etilgan. Butun Sharqda bo’lgani kabi Movarounnahrda ham ilm-fan va ma’rifat sohasida o’z xizmatlari bilan dunyoga mashhur bo’lgan al-Xorazmiy, Abu Nasr Forobiy , al-Farg’oniy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino kabi qomusiy olimlar yetishib chiqdi. Muhammad ibn Muso al-Xorazmiy (783-850). Jahon ilm-ma’rifatining buyuk namoyondasi Muhammad ibn Muso al-Xorazmiy taxminan 783 yilda Xorazmda dunyoga kelib , 847-850 yillar oralig'ida Bag’dodda vafot etgan.

Xorazmiy ilmiy merosi bilan bilish nazariyasiga o’zining ulkan hissasini qo'shdi. «Al kitob al muxtasarfi hisob aljabr va muqobala» asarida («Aljabr va al hisobi haqida qisqacha kitob») sonli kvadrat va chiziqli tenglamalar , ularni yechish yo'llarini bayon etadi. Risola 3 qismdan iborat bo'lib, birinchisi – algebraik qism , uning oxirida savdo muomalasiga oid kichik bir bo’lim keltiradi. Ikkinchi – geometrik qism algebraik usul qo’llab o'lchashlar haqida, uchinchi qism vasiyatlar haqida bo’lib, muallif uni «Vasiyatlar kitobi» deb nomlagan. Xorazmiy bilim olishda talabaning shaxsiy kuzatishlariga hamda olgan bilimlaridan foydalanishiga katta e'tibor bergan. Bunda u ilm izlovchilarning ilmiy manbalarni to’plash, ularni ifodalash va kuzatilganlarni tushuntira olish malaka va ko’nikmalarini hosil qilishiga katta baho beradi. Xorazmiy bilim berishning ko'rgazmali tajriba usullari , savol-javob , malaka va ko'nikmalarni shakllantirish , bilimlarni sinash usullaridan foydalangan. Xorazmiy bilishni sezgidan mantiqiy tasavvur orqali farq qilish haqida fikr bayon etgan: Sezgi orqali bilish bu qisman bilish bo’lsa, «mantiqiy» bayon, bilish esa haqiqiy , bilishning muhim tomonini namoyon etadi. Xorazmiy bilish nazariyasiga muhim hissa qo’shgan. U birinchilardan bo'lib, sinov-kuzatish va sinov usullariga asos solgan , samoviy jismlarning harakatini aks ettiruvchi jadval asosida , matematik masalalarni algoritm usulida yechishni ishlab chiqqan. U matematik g’oyalar asosida odamlarning hayotiy zaruriyati yotishini , ilmiy kashfiyotlar odamlarning amaliy talablari natijasida yuzaga kelishini asoslagan. Abu Nasr Forobiy (873-950). O’rta asr ijtimoiy-falsafiy fikr taraqqiyoti mutafakkir Abu Nasr Forobiy nomi bilan bog'liq bo'lib, uning inson kamoloti haqidagi ta'limoti ta'lim-tarbiya sohasida katta ahamiyatga ega. Mashhur yunon faylasufi Arastudan so’ng Forobiyni yirik mutafakkir – «Muallimi soniy» - «Ikkinchi muallim» deb ataydilar. Abu Nasr Forobiy (to'liq ismi Abu Nasr Muhammad ibn Muhammad ibn Uzaliq ibn Tarxon al-Forobiy) Shosh-

Toshkentga yaqin Forob degan joyda harbiy xizmatchi oilasida tug'ilgan. Forobiy Bag'dodda matematika, mantiq, tibbiyot , musiqa, tabiiyot, huquq, tilshunoslik , poetika bilan shug'ullandi, turli tillarni o'rgandi. Ba'zi manbalarda Forobiy 70 dan ortiq tilni bilganligi haqida aytilagan. Forobiy ta’lim-tarbiyaga bag’ishlagan asarlarida ta'lim-tarbiyaning muhimligi, unda nimalarga e'tibor berish zarurligi , ta'lim-tarbiya usullari va uslubi haqida fikr yuritadi. «Fozil odamlar shahri», «Baxt-saodatga erishuv to’g’risida», «Ixso- al-ulum», «Ilmlarning kelib chiqishi», «Aql ma’nolari to’g’risida» kabi asarlarida ijtimoiy-tarbiyaviy qarashlari o’z ifodasini topgan. Forobiy inson kamolotga yolg’iz erisha olmaydi, boshqalar bilan aloqada bo’lish, ularning ko’maklashuvi yoki munosabatlariga muxtoj bo’ladi, deb hisoblagan. Bunga Forobiy ta’lim-tarbiyani to’g’ri yo’lga qo’yish orqali erishish mumkin , degan. Chunki maqsadga muvofiq amalga oshirilgan ta’lim-tarbiya insonni ham aqliy, ham axloqiy jihatdan kamolotga yetkazadi. Inson tabiat va jamiyat qonun-qoidalarini to’g’ri bilib oladi va hayotda to’g’ri yo’l tutadi, boshqalar bilan to’g’ri munosabatda bo’ladi, jamiyat tartib-qoidlariga rioya qiladi. Forobiy ta’lim-tarbiyaning asosiy vazifasi jamiyat talablariga javob bera oladigan va shu jamiyat uchun xizmat qiladigan yetuk insonni tarbiyalashdan iborat deb biladi. Forobiy ta’lim va tarbiyaga birinchi marta ta’rif bergan olim sanaladi. Ta’lim – insonga o’qitish, tushuntirish asosida nazariy bilim berish , tarbiya – nazariy fazilatlarni, ma’lum hunarni egallash uchun zarur bo’lgan xulq normalarini va amaliy malakalarni o’rgatishdir, deb takidlagan. Forobiyning ta’lim-tarbiya yo’llari, usullari , vositalari haqidagi qarashlari ham qimmatlidir. U insonda go’zal fazilatlar ikki yo’l – ta’lim va tarbiya yo’li bilan hosil qilinadi, degan. Ta’lim nazariy fazilatlarni birlashtirsa , tarbiya esa tug’ma fazilat – nazariy bilimlar va amaliy kasb-hunar, xulq- odob fazilatlarini birlashtiradi , ta’lim so’z va o’rganish bilan, tarbiya esa

amaliy ish, tajriba bilan amalga oshiriladi , degan. Insonning kamolotga yetishida ham aqliy, ham axloqiy tarbiyaning o’zaro aloqasi muhim ahamiyat kasb etadi. Forobiy tavsiya etgan ta’lim va tarbiya usullari hozirgi davrda ham o’z ahamiyatini yo’qotmagan. Abu Nasr Forobiy (873-950). O’rta asr ijtimoiy-falsafiy fikr taraqqiyoti mutafakkir Abu Nasr Forobiy nomi bilan bog'liq bo'lib, uning inson kamoloti haqidagi ta'limoti ta'lim-tarbiya sohasida katta ahamiyatga ega. Mashhur yunon faylasufi Arastudan so’ng Forobiyni yirik mutafakkir – «Muallimi soniy» - «Ikkinchi muallim» deb ataydilar. Abu Nasr Forobiy (to'liq ismi Abu Nasr Muhammad ibn Muhammad ibn Uzaliq ibn Tarxon al-Forobiy) Shosh-Toshkentga yaqin Forob degan joyda harbiy xizmatchi oilasida tug'ilgan. Forobiy Bag'dodda matematika, mantiq, tibbiyot , musiqa, tabiiyot, huquq, tilshunoslik , poetika bilan shug'ullandi, turli tillarni o'rgandi. Ba'zi manbalarda Forobiy 70 dan ortiq tilni bilganligi haqida aytilagan. Forobiy ta’lim-tarbiyaga bag’ishlagan asarlarida ta'lim-tarbiyaning muhimligi, unda nimalarga e'tibor berish zarurligi , ta'lim-tarbiya usullari va uslubi haqida fikr yuritadi. «Fozil odamlar shahri», «Baxt-saodatga erishuv to’g’risida», «Ixso-al-ulum», «Ilmlarning kelib chiqishi», «Aql ma’nolari to’g’risida» kabi asarlarida ijtimoiy- tarbiyaviy qarashlari o’z ifodasini topgan. Forobiy inson kamolotga yolg’iz erisha olmaydi, boshqalar bilan aloqada bo’lish, ularning ko’maklashuvi yoki munosabatlariga muxtoj bo’ladi, deb hisoblagan. Bunga Forobiy ta’lim-tarbiyani to’g’ri yo’lga qo’yish orqali erishish mumkin , degan. Chunki maqsadga muvofiq amalga oshirilgan ta’lim-tarbiya insonni ham aqliy, ham axloqiy jihatdan kamolotga yetkazadi. Inson tabiat va jamiyat qonun-qoidalarini to’g’ri bilib oladi va hayotda to’g’ri yo’l tutadi, boshqalar bilan to’g’ri munosabatda bo’ladi, jamiyat tartib-qoidlariga rioya qiladi. Forobiy ta’lim-tarbiyaning asosiy vazifasi jamiyat talablariga javob bera oladigan va shu jamiyat uchun xizmat