logo

O’RTA OSIYONING SAVDO V A BOZOR INSHOOTLARI

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

207.876953125 KB
O’RTA OSIYONING SAVDO V A BOZOR   INSHOOTLARI
Reja
1. Buyuk Ipak yo’lining Sharq bozorlarini shakllantirishdagi roli va o’rni.
2. Bozorlar va bozor yarmarkalari.
3. Shahar b ozorlarining shakllanishi va rivojlanishi. 
4. Ochiq,  yarim yopiq va yopiq savdo inshootlari.  
Sharq   bozorlarinmg   shakllanish   ibtidostj   aftidan   juda   qadim   boslangan.
Qadimgi   ''Avesto"   kitobida   «chavrusuk»   so’zi   keItiriiib,   u   rautaxassislamirig
fikriciia   to'rt   tomonli   bozor,   ya’ni   hozirgi     chorraha   bozori     uoki   criorsu
ma’nolaniu.   anglatgan.   Bundan   esa   chorsiunng   dastlab   savdo   inshooti emas, balki
chorrahada joylashgain bozor bo'lganligini va   keyinchalik   ushbu   bozorda       qurilgan
binoga       chorsu       nomi     o’t ganligini   anglash   mumkin.     Chorsu   so’zidagi     «su»
qo’shimchasi esa qadimgi sug’dlarning «suk» so’zidan kelib chiqib bozor degan ma’noni
bildirgan.
Mlilodgacha VI-V asrlarda Turonnihg iqtisodiy taraqqiyoti  yuqori  darajaga,
erjshildi. Angha keng quloch yozgan sug'orish tartibo tiga asoslangan dehqonchilik
rivojlanadi
,   birinchi   yirik   sh aharlar   (Afrosiyob,   Erquig'on   va   Uzunqag)   paydo
bo'ladi. Hunarmandcbilik taraqqiy etadi. Ahmoniylag hukmronligining   o’rnatilishi
bu   lyerda   qulchilik   munosabatlarining   -   taraqqiyotini   jadalashtiradi.     Bu
munosabatlar       Iskandar         Zulqarnayn         va   selevkidlar   davfida   yanada   keng
tarqaldi. (Iskandar Zulqarnayn  Nuh payg'ambar avlodidan bo’lgani  uchun adolat va
haqiqat  o’rnat gan       donishmand   fotih       sifatida     Sharq       -   musulmon   adabiyotida
ijobiy siymo sifatida ko'rsatiladi). 
Boshqa yozma manbalar va me'moriy yodgorliklar ham O'rta   Osiyoda bozorlaming
islom davrigacha shakllanganligidan daioiat   beradi. Jumladan,   Qadimgi   Panjikent
shahrida o'itkazilgan   qazishmalarda VII asr oxiri va VIII asrning boshida qurilgan
ikkita   bozor   majmuasining   xarobalari   topilgan.   Ulardan   biri   aynan   shahar
chorrahasida   joylashgan   bo'lib,   bir   nechta   kichik   savdo   va   hunarmandchilik
xonalaridan tuzilgan. Ikkinchi bozor esa shahar   bosh ko'chalaridan biriga tutashib, bu
yerdagi   maydon   atrotida   joylashgan   savdo   do'koni   va   hunarmandchilik
ustaxonalaridan   shakllangan.   Qadimgi   Panjikentda   ushbu   bozorlardan   'tashqari
shahar   ko'chalari   bo'ylab   joylashgan   rastalar   ko'rinishidagi   savdo   do'konlari   ham
bo'lgan.   Xom   g'ishtdan   qurilgan   bu   savdo   imoratlari   ko'pincha   jamoat   va   turarjoy
binolariga tutashgan bir   qavatli va bir xonali do'konlarni   tashk.il   qilgan. Panjikeiitda ikki   xonalik   savdo   yacheykalari   ham   qurilib,   ularning   devorlari   yupqa,   tomlari   esa
tekis ishlangan .
Ilk   o'rta   asr   shaharlarida   bozorlar,   asosan,   shahriston   ichidagi
chorrahalarda,   ark-qal’lar   darvozalari   oldidagi   maydonlarda   va   ko'chalarda
joylashib,   bu   davrda   hah   alohida   qurilgan   mahobatli   savdo           inshootlari
shakllanmagan.           Ushbu           davr           savdo   inshootlarining     turlariga     ko'chalar
bo'ylab   joylashgan       savdo   rastalari,   do'konlar   va   hunarmandchilik   ustoxonalari
kirgan xolos.
X-XI   asrjardan   boshlab   esa   O'rta   Osiyodagi   bozorlar   ijtimoiy- siyosiy
sharoitlarning   yaxshilanishi   bian   shaharlarning   asosiy   savdo   jamoa   markazlariga
aylana boradi. IX-X asrlarda O'rta Osiyo da   shahar  madaniyati,   hunarmandchilik
va       iqtisodiyot   gullab-yashnaydi.   Bu   davrda   nafaqat   mahallalar,   balki   shaharlar
ham   turli   xil   hunarmandchilik   mollarini   ishlab   chiqarish   va   savdo   markazlariga
aylana     boradi.     Bu     esa     shaharlarning   hududiy   kemgayishiga, ya’ni shahriston
devorlari   ortida   joylashgan   "gabot»   deb   ataluvchi   alohida   hudud   -   shafiar
hunarmandchilik   savdo   qismining   shakllanishiga   sabab   bo'ladi.   Rabotda   asosan
hunar ahli ayniqsa,   olov   bilan   ishlovchilar   va   boy   savdogarlar ya shashgan.
Hunarmandlar,   asosan,   o'zlarining   uy-ustaxonalarida   ishlash ib,             shaharlardagi
hunarmandchilik           uyushmalariga   birlash gan va guzarlar hamda rabot bozorlarida
savdo qilishgan.
Ana   shunday   bozorlardan   biri   Xl   asr   Samarqand   Sug'd-bozori   bo’lib,   u
Afrosryob   shaharchasidan   janub   tomondagi   rabotda,   hozirgi   Registondan
taxminan         Siyob       bozorigacha     bo'lgan   hududda   joylashgan.     Bozordagi
markaziy   o'rinni   usti   yopiq   maxs us   bozor   inshooti   Chorsu   egallab,   unga   rabot
darvozalaridan  o’tuvch i       ko'chalar       kelib      tutashgan.         Ushbu       chorsu       bilan
Afro siyobning Kesh darvozasi orasida savdo ko'chasi joylashib, u o’sha    Samarqand
Sug'd     bozoriga     to'g'ri     kelgan.       Chorsudan   boshlanuvchi   ko'chalarda   va   bu
yerdagi  kichik  maydonchalarda    ixtisoslashgan       savdo      rastalari,    hunarmandlar
do'konlari       va   karvonsaroylar   joylashgan.   Savdo   ko'chasi   bo'ylab   joylashgan rastalar   qatori       "ras-at-toq"       deb       atalgan.       Bu       nomdagi       "toq"     so’z idan
anglashiladiki, ushbu rastalar qatorining usti gumbazlar bilan yo pilgan.
Chorsular, rastalar, toqlar va timlar
«Chorsu»     gumbazlar   bilan   yopilgan   savdo   inshooti   tarzida   adabiyotlardan
bizga   XI   asrdan   ma’lum.   Chunonchi,   tarixchi   at-Tartusiyning   ma’lum   qilishicha,
O'rta   Osiyoning   ba'zi   ilk   o'rta   asr   shaharlarida   chorsudan   tashqari   "tim"   deb
ataluvchi savdo
inshootlari   ham bo'lgan.   Jumladan,    shunday  timlar   Buxoro,Ispijob, Ushturkat,
Chog'oniyon,   Amul   va   boshqa   shaharlarda   qurilgan.   "Tim"jso'zi   dastlab
"bozordagi rastalar ustiga qurilgan tom» ma'nosini anglatib, keyinchalik     istalgan
me'moriy berk, ya’ni usti va atroflari yopiq savdo binosiga, alohida qurilgan bozor
inshooti,   ixtisoslashgan   usti   berk   savdo   hunarmandchilik   ko’chasi   va   usti   yopiq
savdo   rastalariga   nisbatan   ham   birday   qo’llangan.   Tarixchi   al-Muqaddasiy   "tim"
so'zini hatto ko'tara savdo va xorijiy saydogarlarga mo'ljallangan karvonsaroylarga
nisbatan ham ishlatgan. Qisqasi, ilk o'rta asrlarda savdo bilan bog’liq istalgan usti
yopiq bino, ko'cha yoki inshootning "tim" deb atalishi mumkin bo'lgan. Ta'kidlash
zarurki, tim binosining  nafaqai usti, balki atrofiari ham yopiq bo'igan. Bunday savdo
binolarida   yozning   jazirama   issig'ida,   qishu   kuzning   sovug'i,   qor-yo mg'irlarda   ham
bemalol himoyalangan holda savdo qilish mimkin bo'igan.
XI   asrga   kelib   O'rta   Osiyoda   savdo   va   tovar   pul   munosbatlari   k redit   veksel
(chek) ko'rinishiga o'ta boshlaydi. Bu, o'z  navbatida, bozorlaida kreditlashgan yangi
moliyaviy xizmat turi  pul almashtiruvchilar, ya’ni sarroflar tashkilotini shakllantiradi.
Buxorodagi   'Toqi   Sarrofon"   binosi   aynan   shu   maqsadda   qurilgan   maxsus   bozor
inshootidir .
Ma'lumki, XIV asr oxiri va XV asr G'rta Osiyo fuqaro  me’morchiligi tarixiga,
shu   jumiadan,   bozorlar   savdo   inshootlari   hunarmandchilik   ustaxonalarining
qurilishi     tarixiga     yorqin   h arflar     bilarj    yoziladi.      Bu       davr     Amir    Ternur     va
temuriylar   hukmronligiga   to'g'ri   kelib,   unda   Buyuk   Ipak   yo'lining   asosiy h arakatlantiruvchi   kuchlari   va   katta   qismining   egalari   turonliklar   hi soblangan.
Samarqand   esa   bu   davrda   ushbu   yo'Ining   markaziy   savdo   va   tranzit   shahri
bo'libgina   q'olmay,   balki   ilm-fan,   san'at,   nadaniyat,   me'morchilik   va
hunarmandchilikning   ham   yuksak   darajada   rivojlangan   markaziga   aylanadi.
Samarqand   ustalari   va   hin armandlari   ishlab   chiqargan   paxta   gazlamalar,   teridan
tikilgan kiyimlari ipakdan tayyorlangan ustiboshlar, misdan yasalgan  idish-tovoqlar,
otning egar-jabduqlari,  chodir   va  o'tovlar,  ajoyib va  nafis  qog'ozlar  butun  Sharqu
G'arbda   mashhur   edi.   Shaharga   savdo-sotiqni   j   rivojlantirish       uchun       bozorlar,
rastalar,   timlar, karvonc aroylar,       sarroflar,       do'konlar,       hunannandchilik
ustaxonalari kerak edi. Temur davrida dastlab hozirgi Registon mayd oni da     qator
ochiq         savdo       rastalaridan       tashqari         bosh   kiyimlarni   sotishga   mo'ljallangan
maxsus   savdo   binosi   "Timi   kuloh   furushon"   ("Bosh   kiyim   sotuvchilar   timi")
bunyod etildi.  Amir Temur   ushbu inshootni xotini Tumon oqa nomidan bino etadi. Bu
- Samarqand bozorlari shunchalik serob ediki, turli-tuman   issiq    iqlim    sharoitida
sotish   uchun     savdogarlar     va xarid orlarga     qulay     bo'lgan    katta   usti      yopiq
bozor   qurishga zaruriyat  tug'iladi.       Shu       sababli        Temur       butun     shaharni
Re gistondagi       tim       orqali       o'tadigan       yopiq       savdo       ko'chasini     quri shga
farmoyish beradi.
1936-1939   yillarda   Samarqandda   tadqiqot   olib   borgan   olim
Sh.E.Ratiyaning   ma'lumotiga   ko'ra,   ushbu   savdo   ko'chasi   Amir
T emurning   jome   masjidi   (hozirgi   Bibixonim)   va   saqlanmagan
Sar oymulkxonim   madrasasi   binolari   orasidagi   maydonning
janubiy qismida joylashgan timdan boshlanib, to Registon  maydonidagi Tumon oqa
timigacha   davom   etgan   va   undan   o'chiq   bozog   maydoniga   chiqilgan.   Boshqa
ma’umotlarga   ko'ra,   unshbu   savdo     ko'chasi   shahaming   janubiy-g'arbiy
darvozalaridan   biri   «Ch orsu"gacha   davom   ettirilgan.   Shuni   ta'kidlash   kerakki,
bunday  yopiq   va   keng  savdo   ko'chasi   Temur   davriga   qadar   nafaqat   Samarqandda,
baiki butun Movarounnahr va Xurosonda ham yo'q edi.  Shu bois bunday usti yopiq
bozor   ko'chasini   o'sha   davr   Q'rta   Osiyo   me'monjhilik   va   shaharsozlik   san’atining
chinakam   yangillklaridan   biri   deb   qarash   mumkin   edi.   Ana   shunday   usti   yop iq bozor ko'chalari keyinchalik Hirot, Isfaxon, Urganch, Xiva   Bux oro va O'shda ham
bunyod   etiladi.   Ispan   elchisi   Klavixoning   xa bar   berishichaj   Temur   davrida
Samarqandda nafaqat kunduz, balki  kechalari ham savdo qiladigan bozorlar mavjud
bo'lgan.   Shaharda   amaldorlar   qurdirgan   qator   karvonsaroylar,   kulollar,   zargarlar,
temirchilar,   shishasozlar,   qog'ozbozlar   uchun   ustaxonalar,   shinam   va   qulay
do'konlar   mavjud   edi.   Asosiy   ko’chalar   kesishgan   joylarda   chorrahadagi   shahar
bozorlaridan   tashqari   mahallaiar   markazlarida   guzar   bozorlari   ham   ishlab   turgan.
Bunday   bozorlar,   odatda,   bir   necha   rastalar   ustaxona   yoki   do'konlardan   iborat
bo'lgan.   Bozorlar   nafaqat   shahriston   ichi da,   balki   unga   yondoshgan   rabotlar
hududida ham ko'p bo’lgan.
Rabot   bozorlari,   asosan,   shahristonga   kiriladigan   darvozalar   va   ko'chalar   atrofida
hamda   rabot   chorrahalarida   joylashgan.   Shaharlardagi   bunday   bozorlar   tizimidan
tashqari,   Buyuk   Irak   yo'li   bo'ylab   shaharlararo   "yarmarka"   bozorlari   ham   tashkil
etilgan. Bunday bozorlar, odatda, karvon yo'llarida, uJar   to to'xtaydigai rabotlar va
karvonsaroylar yonida shakllangan.   
;
Mashhur        musulmon       sayyohi        ibn       Batutaning       dalolat berishicha,
XIV   asming   birinchi   yarmida   Xorazmning   poytaxti   Urganch   yirik   iqtisodiy   va
madaniy   markaz   edi.   Ayniqsa,   u   Xorazmning   bozorlarini   diqqat   bilan   kuzatadi.
«Tig'izlik   shu   darajada     edjki,     oqibatda,     men   na   orqaga,   na   oldinga     surila
olardirn», -deb yozadi u. Sayyoh   Urganch bozoridagi mollarni qayd etadi. Yozda
Jayxunda   ko'plab  kema  qataovi  bo'ladi.   Ular   Termizdan arpa  va so'li  olib ke1adi.
Sayyoh mashhur Xorazm   qovumlarining mazasini maroq bilan tasvirlaydi. Qovun
qoqini   tayyorlash   usulini   ham   ko'rsatib   o'tadi,   «Buxoro   va   undan   keyin   Isfaxon
qovunlarini   hisobga   olmaganda,   jahonning   na   Sharqida,   na   G'arbida
Xorazmnikidek   qovunlar   yo'q.   Qiziq,   uni   tilim-tilim   qilib       kesib,         quyoshda
quritadilar,   keyin   xaltalarga    solib Xorazmdan  Hindiston  va  Xitoyning  uzoq
shaharlariga  olib  ketadilar».
XIV-XVII asrlar    O'rta Osiyo. bozorlarida qurilgan savdo inshootlari   toq,
tim
;      chorsu,   yopiq   savdo   ko'chalari   va  karvonsaroylar o'zlarining mahobatli
me'moriy   yechimlari   bilan   iIk   o'rta   arslar   davridsgi   bozorlar   va   savdo hunarmandchilik   imoratlaridan   keskin   farq   qilgan.   Jumladan,   XVI   asrda   Buxoro
saahrining     asosiy     chorrahalarida     Toqi       Ordfurushon,       Toqi   Zargaron, Toqi
Telpakrurushon, Toqi Sarrafon va Toqi Tirgaron  nomli me'moriy ko'rinishi g'oyatda
mahobatli qilib ishlangan   ko'p gumbazli beshta usti yopiq savdo inshootlari bunyod
etiladi.   Bulardan birinchisi va oxirgisi bizgacha saqlanmagan, qolganlari   esa bugungi
kunda   ham   foydalanib   kelinmoqda.   "Toq"   so'zi   bu   yerda   ham   gumbaz   ma'nosini
anglatadi.
Buxorodagi Toqi Zargaron savdo bmosining umumiy
ko'rinishi. XVI asr.
Toqi Zargaronning tarhi kvadrat shaklida bo ’
lib, uning ustini   yopuvchi ulkan
gumbaz   o ’
rtada   8   ta   arkka   o'rnatilgan.   Ko’p   qirrali   gardishdagi   46   ta   darchadan imorat   ichiga   yorug'lik   tushib   turadi.   Dastlab   bino   ichida   30   dan   ortiq   zargarlik
do'konlari va  utstaxonalari joyla'shgan.
Toqi   Telpakfurashon   tarhda   olti   qirrali   bo ’
lib,   binoning   bosh   markaziy
gumbazi       miyonsaroy       ustida       o’rnatilgan.       Atrofdagi     kichik   do'konlar   esa
gumbazchalar   bilan   yopilgan.   Toq   ichida   bosh   kiyimdan       tashqari,       kitob
sotuvchilar       va       muqovasoz   ustalarn ing   do'koni   bo'lgan.   Shu   bois   ushbii   bino
ilgarilari "Toqi  Kitobfurushon" deb ham nomlangan. 
Toqi     Zargaronga   ulangan   savdo   ko'chasi   bo'ylab   unga   yaqin   joyda
Abdullaxon   timi   qurilgan   bo'lib,   uhing   ham   me'moriy   echimlari   yopiq,   o'rta
mahobatli   va   tektonik   hajmli   ko’rinishida   ishlangan.   Ichida   55   ta   savdo   ravoqi
bo'lgan ushbu tim kamyob va qimmatbaho gazmollar savdosiga mo’jallan gan. Toq
va  tim   binolarining   shakllanishj   shaharlarda   nadaniyatining   oshib   borishi,   kamyob
va   qimmatbaho   mollarni   chang   va   yog'ingarchiliklardan   xoli   bo'lgan   usti   yopiq
qulay va ishonchli savdo do'konlarida sotish  kelib chiqqan. Bunday me'moriy berk,
yopiq   savdo   inshootlarni   qurishda   mahalliy   issiq   va   quruq   iqlim   sharoitlari   ham
e’tiborga olingan.
Bozorliar   nafaqat   savdo,   balki   hunarmandchilik   markazi   ham   bo’lgan.
Toshkentaing   Chorsu   bozori   bir   xildagi   mollar   bilan   -   chi   ochiq   ko'rinishga   ega
bo'lgan   bozorcha   maydonlar   hamda       do'kon       ko'rinishidagi   hunarmandchilik
rastalaridan   iborat   bo'lgan.   XX   asr   boshlarida   ushbu   bozorda   jami   qirqqa   yaqin
bozorcha         maydonlar       va         rastalal       bo'lgan.   G]allabozor,   Arpabozor,
Gilambozor,   Kiygizbozor,   Ko'rpabozor,   Tovoqbozor,   Kulol bozor ,   Mevabozor   va
Sabzavot   kabi   bozorcha   hamda   Bazzozlik,   Zargarfik,   Ko'nchilik,   Sovungarlik,
etikdo’zlik, Misgarlik kabi rastalar shular jurnlasiga kirgan. 
Bozorlar   aholi   uchun   hofdiq   chiqaradigan   joy   vazifaisini   ham   bajargan.
Maddoh,  masxaraboz,  polvon,  dorboz  kabilar  o'z  san]atlarini  asosan, bozorlaida
namoyish qilishgan.
Bozor   choyxonalarida     xonandalar,     sozandalar,   shoirlar to’planib   turishgan,
askiyabozlar esa hazil mutoyiba qilishgan. Ramazon o ylarida bozor kechalari ham
davom   etgan.   Bunday   « bozor i   sha'b»   deb   atalgan.     Keyingi   XVIII-XIX   asrlar   va XX asr boshlari O'rta Osiyo shaharlarida   qurilgan   bozor   inshootlariuing   turlari
tizimi   va arxitekturasida deyarli o'zgarishlar sezilmaydi. Bu davrda faqat   karvon-
saroy   va   tim   hamda   darvozaxona   binolarini   yaxlit   savdo   majmualariga
aylantirishdek   ijobiy   tajribalami   kuzatish   mumkin.   Xivadagi   Olloqulixon
karvonsaroyi   va   timi,   Polvondarvoza   timi   va   darvozasining   qurilishi   bunga
misoldir.
Xivadagi Ollohqulixon karvonsaroyi va timi. 
XIX asr boshi.  Ichki ko'riishi   va tarhi
Karvonsaroy   va   tim,   tim   va   darvozaxonaning   bunday   yopiq   majmuasi
ko'rinishida qurilishi Xivaning mahalliy issiq iqlim   sharoitidan kelib chiqqan. Issiq
va quruq, chang va to'zonli   iqlim shaharning eng gavjum joyi hisoblangan bozorni
aynan   shunday,     ya ’
ni   hajmiy   yopiq   va   berk,   immoriy   yaxlit   uslubda   qurilishni
taqozo etgan. Olloqulixon karvonsaroyiga tim orqali kiriladi.   Timning uzunligi 74
metr, eni 26,5 metr bo'lib, u nafaqat yopiq  savdo ko'chasi, balki Ichan qaFani tashqi
Dishan   qal’a   bilan   bog'lovchi   usti   uch   qator   gumbazlar   bilan   yopilgan   dalon
hamdir.   Uning   o'rtasida   katta   gumbazli   zal   miyon   saroy   bo'lib,   undan
karvonsaroyga   o'tiladi.   Tim   ichki   va   tashqi   tomondan   pe shtoq   bilan   tugallangan.
Ushbu majmuaning ichi yozda doimo  salqin, qishda esa iliq va yorug' muhitga ega.
Polvondarvoza   Ichan   qal’adagi   bozor   maydoriiga   o'tishdagi   yopiq   savdo
ko'chasi (tim) bilan qo'shilib   yagona   me'mjpriy  inajmuani tashkil qilgan. Majmua
ichidagi savdo ravoqlari ko'cha  tlari bo'ylab qator, joylashgan. 0'rtada dalon hamda
chetki ravoqlar usti gumbazlar bilan yopilgan.
Xiva   ob-havosi   yozda   shunchalik   issiqki,   hatto   bundan   ko'cha   do’konlari,
karvonsaroylar   va   madrasalarning   tashqi   devorlari   yoki   kursilari   ichiga   tahmon
ko'rintahida ishlangan qator va ch uqur o'yiq ravoqlik yopiq savdo ayvonlari shaklini
olgan.
XVI-XVTI   asrlarga   kelib,   Turkiston   va   Rossiya   o'rtasida   savvdo       aloqalari
ancha   kuchaydi.   Ma]lumki, bu ikko  o'lka   o’rtasidagi   iqtisodiy'
munosabatlar   ancha   ilgari   boshlangan   edi.   1464   yili     Hirotda     temuriy     Abusaid tomonidan     birinchi     rus   elchilari   qabul   qilinadi.     Bu   savdo     aloqalari   buyuk
jug'rofiy   kashfiyotlardan   keyingi   dastlabki   savdo   aloqalari   ekanligi   bilan   ham
uning ahamiyati har ikki tomon uchu beqiyos edi.
XVI   asrda   Buxoro   va   Xorazm   xonligi   Ivan
  Grozniy   bilan   elhi   almashib,
diplornatik   va   saydo   afoqalaririi   yo'lga   qo'yib   yuboradi.     Toshkent   bekligidah
chekkaga   charmdan   ishlangan   buyumlar,   egarlar,   o'qdonlar,   chodirlar,   choponlar,
joynamozlar,  elkapo'shlar, kamonlar, qog'ozlar,  g'alla chiqarilgan.
Turkistonning Rossiya bilan savdo yo'li bu yertian Oltin O’rdaga  boradigan-
sinovdan o'tgan ishonchli  karvon yo'li  orqali   o’tilardi. Bu yo'l  ancha  qadimiy yo'l
bo'lib,   VIII-XIV   asrlarda   undan   xazariylar,   abbosiylar,   mo'g'ullar,   turklar
foydalangan   edi.   Rus   sharqshunosi   A.Y.Pankovning  
fikricha,   bu   yo'ldan   ancha
qadimdan   Ovrupd-Osiyo   sahrolarining   o'sha   vaqtdagi   xo'jayinlari   skiflar,   ulardan
keyin   xunnlar,   avarlar,   o'g'uzlar,   pecheneglar,   polove stlar,   turklar   foydalangan
bo'lishlari mumkin.
Savdo inshootlarming tabiiy iqlim sharoitlariga
moslashtirilishi
O’rta   Osiyoning   issiq   va   quruq   iqlimi   sharoitidagi   davomli   yoz   fa slida
havoning   yuqori   harorati   va   kuchli   quyosh   radiatsiyasi   tufayli   insonning   soya   va
salqin muhitga bo’lgan ehtiyoji ortib borafi.  Bu holat insonning; kundalik turmush
sharoitida   ham,   ijtimoiy   bayotini   me'moriy   tashkil   qilishda   ham   sezilib   turadi.
O'rta   Osiyo   iqlimi   bilan   bog'liq   ushbu   qonimiyat   fiiqaro   me’morchiligi     va
shaharsozlik   yechimlarida     ham     o'z     aksini   topgan.   Jumladan,   u   issiq   iqlim
sharoitida  bozor muhitim soya-salqinda tashkil qilish ya shunga mos tarzda savdo
inshootlarini   shakllantirishni   taqozo   etgan.   Samarqand   va   Shahrisabzda   qurilib
saqlangan   o'rta   asr   chosulari,   Buxoro   va   Xivadagi   toq   va   timlar,   Samarqandda
Amir    Temur  davrida qurilgan bozor  yopiq savdo ko'chasi,  ko'hna Urganch, O'sh
va   O'rta   Osiyoning   tarixiy   shaharlarida   qurilgan   yopiq   bozorlar   fikrimizning
dalilidir.   Xususan,     uyi     yopiq  savdo-hunarmandlar,   ko'  chasini   tashkil   qil gan   O'sh
bozorining uzunligi 800 metr bo'lib, uning usti   yog’och ustunlar va to'sinlar  ustiga tashlangan qamishlar bilan yopilgan. Ayrim  savdo ko'chalari esa yog'och ustunlar
va xarflar ustiga tortilgan qator bo'yralar yoki loy bostirmalar ko'rinishida bo’lgan. 
XVIII   asrda   Xo'jandda   "Paysbanba   bozor"   deb   nomlangan   yirik
hunarmandchilik markazi shakllanib, har haftaning payshanba kuni bu yerda katta
bozor   bo'lgan.   Bozor   shaharning   asosiy   to’rt   gavjum   ko'chalari   kesishgan
cborrahada   joylashgan.   Chorraha   va   unga   tutash   ko'chalarning   ayrim   qismlari
yog'och ustun va to’sinlarga o'raatilgan tekis tomlar bilan yopijgan.
Toshkentdagi   yopiq   bozor  ( bizgacha   saqlanmagan ).
O ' rta   Osiyo   sharoitida   hajmiy   usti   yopiq   qurilgan   bunday   bozorlardan
tashqari   yarim   yopiq   savdo   inshootlari -" kappon " lar ,   oldi   ayvonli   va   soyabonli
savdo   do ' konlari   va   hunarmandchilik   rastalari   ham   shakllangan .   "Kappon"larning
usti  yopiq, atrotlari  ochiq       bo'lib,       asosan        don       mahsulotlarini          sotishga
mo'ljallangan.
Katta   maydon   talab   qiluvchi   va   shahar   hududini   ifloslantiruvchi   mollar:   mol-
chorvolar, ot-ulov, o'tin, yogoch   materiallari, xashak va shu kabilar  uchun alohida
bozorlar bo'lib,  ular shahardan tashqarida shahar darvozalariga tutashgan yo'llar  va ochiq   maydonlarda   joylashgan.   Xaridor   o'ziga   kerakli   molni   oson   topish   uchun
bozorlarda har bir sotiladigan mol turiga  alohida   joy ajratilgan.
Yoz va qulay kuz paytlari shaharlarda savdo maydonlarmi ken gaytirishga   zarurat
tug'ilib,   usti   yopiq   va   yarim   yopiq   inshootlardan   tashqari   mavsumiy   faoliyat
ko'rsatuvchi :
usti ochiq  "bozargoh'lar ham tashkil qilingan.
Shahar ichidagi chorrahalar chorsular, shahriston ko'chalari, reg istonlar, rabotlar
hududi,   mahalla   va   guzarlarda   hamda   shahar   darv ozalari   qoshida   joylashgan   tashqi
bozorlar   shahar   ko'chalari,   m aydonlar   va   daryozalar   orqali   birikib   ko'p   tarmoqli
bozorlar tizi mini tashkil qilgan. Bu tizim shahar rejasida turli-tuman savdo inshoo tlari:
chorsular, timlar, toqlar, kapponlar, rastalar, do'konlar hunarmandchilik ustaxonalari va
karvonsaroylardan,   shuningdek,   bozorgoh   ya   rastagohlardan   tarkib   topgan.   Shahar
ichki va tashqi   bozorlaridan   tashqari   yarmarkalar   uslubida   ishlovchi tumanlararo
va xalqaro tashqi bozorlar tizimi ham shakllanganki,   ular   birgalikda sharq bozorlari
tizimini tashkil qilgan. Ta'kidlash joizki   o'rta asrlardagi O'rta Osiyo mamlakatlariga
xos   ushbu   bozorlar   va       savdo       inshootlari       tizimi       hozirgi       kunda       ham
yashovchan_va   o'zining   sharqona   milliy   an'arialarini   yo'qotmay   davom   ettirib
kelmoqda. Adabiyotlar :
1. Uralov   A.S.   Rol   i   mesto   VShP   v   formirovanii   vostochn ы x   bazarov.   Nauch.
Otchet. Sam. otd. ANRUz, Sam. 1997.
2. Uralov   A.S.   Me’moriy   shakllarni   uygunlashtirish   va   bezash.   Samarqand,
2003.
3. Mankovskaya Yu.L. Tipologicheskiye osnovы zodchestva Sredney Azii ( IX   -
nachalo  XX  veka). T., 1980.
4. Nozilov   D.A.,   Uralov   A.S.   O’rta   Osiyo   me’morchiligi   tarixidan   lavhalar.   T.,
2004.
5. Rempel L.I. Dalekoye i blizkoye.  Buxarskiye zapisi. T., 1982.
6. Uralov A.S. Markaziy Osiyo o’tmishdagi jamoat binolari arxitekturasi. Sam.,
2006.

O’RTA OSIYONING SAVDO V A BOZOR INSHOOTLARI Reja 1. Buyuk Ipak yo’lining Sharq bozorlarini shakllantirishdagi roli va o’rni. 2. Bozorlar va bozor yarmarkalari. 3. Shahar b ozorlarining shakllanishi va rivojlanishi. 4. Ochiq, yarim yopiq va yopiq savdo inshootlari.

Sharq bozorlarinmg shakllanish ibtidostj aftidan juda qadim boslangan. Qadimgi ''Avesto" kitobida «chavrusuk» so’zi keItiriiib, u rautaxassislamirig fikriciia to'rt tomonli bozor, ya’ni hozirgi chorraha bozori uoki criorsu ma’nolaniu. anglatgan. Bundan esa chorsiunng dastlab savdo inshooti emas, balki chorrahada joylashgain bozor bo'lganligini va keyinchalik ushbu bozorda qurilgan binoga chorsu nomi o’t ganligini anglash mumkin. Chorsu so’zidagi «su» qo’shimchasi esa qadimgi sug’dlarning «suk» so’zidan kelib chiqib bozor degan ma’noni bildirgan. Mlilodgacha VI-V asrlarda Turonnihg iqtisodiy taraqqiyoti yuqori darajaga, erjshildi. Angha keng quloch yozgan sug'orish tartibo tiga asoslangan dehqonchilik rivojlanadi , birinchi yirik sh aharlar (Afrosiyob, Erquig'on va Uzunqag) paydo bo'ladi. Hunarmandcbilik taraqqiy etadi. Ahmoniylag hukmronligining o’rnatilishi bu lyerda qulchilik munosabatlarining - taraqqiyotini jadalashtiradi. Bu munosabatlar Iskandar Zulqarnayn va selevkidlar davfida yanada keng tarqaldi. (Iskandar Zulqarnayn Nuh payg'ambar avlodidan bo’lgani uchun adolat va haqiqat o’rnat gan donishmand fotih sifatida Sharq - musulmon adabiyotida ijobiy siymo sifatida ko'rsatiladi). Boshqa yozma manbalar va me'moriy yodgorliklar ham O'rta Osiyoda bozorlaming islom davrigacha shakllanganligidan daioiat beradi. Jumladan, Qadimgi Panjikent shahrida o'itkazilgan qazishmalarda VII asr oxiri va VIII asrning boshida qurilgan ikkita bozor majmuasining xarobalari topilgan. Ulardan biri aynan shahar chorrahasida joylashgan bo'lib, bir nechta kichik savdo va hunarmandchilik xonalaridan tuzilgan. Ikkinchi bozor esa shahar bosh ko'chalaridan biriga tutashib, bu yerdagi maydon atrotida joylashgan savdo do'koni va hunarmandchilik ustaxonalaridan shakllangan. Qadimgi Panjikentda ushbu bozorlardan 'tashqari shahar ko'chalari bo'ylab joylashgan rastalar ko'rinishidagi savdo do'konlari ham bo'lgan. Xom g'ishtdan qurilgan bu savdo imoratlari ko'pincha jamoat va turarjoy binolariga tutashgan bir qavatli va bir xonali do'konlarni tashk.il qilgan. Panjikeiitda

ikki xonalik savdo yacheykalari ham qurilib, ularning devorlari yupqa, tomlari esa tekis ishlangan . Ilk o'rta asr shaharlarida bozorlar, asosan, shahriston ichidagi chorrahalarda, ark-qal’lar darvozalari oldidagi maydonlarda va ko'chalarda joylashib, bu davrda hah alohida qurilgan mahobatli savdo inshootlari shakllanmagan. Ushbu davr savdo inshootlarining turlariga ko'chalar bo'ylab joylashgan savdo rastalari, do'konlar va hunarmandchilik ustoxonalari kirgan xolos. X-XI asrjardan boshlab esa O'rta Osiyodagi bozorlar ijtimoiy- siyosiy sharoitlarning yaxshilanishi bian shaharlarning asosiy savdo jamoa markazlariga aylana boradi. IX-X asrlarda O'rta Osiyo da shahar madaniyati, hunarmandchilik va iqtisodiyot gullab-yashnaydi. Bu davrda nafaqat mahallalar, balki shaharlar ham turli xil hunarmandchilik mollarini ishlab chiqarish va savdo markazlariga aylana boradi. Bu esa shaharlarning hududiy kemgayishiga, ya’ni shahriston devorlari ortida joylashgan "gabot» deb ataluvchi alohida hudud - shafiar hunarmandchilik savdo qismining shakllanishiga sabab bo'ladi. Rabotda asosan hunar ahli ayniqsa, olov bilan ishlovchilar va boy savdogarlar ya shashgan. Hunarmandlar, asosan, o'zlarining uy-ustaxonalarida ishlash ib, shaharlardagi hunarmandchilik uyushmalariga birlash gan va guzarlar hamda rabot bozorlarida savdo qilishgan. Ana shunday bozorlardan biri Xl asr Samarqand Sug'd-bozori bo’lib, u Afrosryob shaharchasidan janub tomondagi rabotda, hozirgi Registondan taxminan Siyob bozorigacha bo'lgan hududda joylashgan. Bozordagi markaziy o'rinni usti yopiq maxs us bozor inshooti Chorsu egallab, unga rabot darvozalaridan o’tuvch i ko'chalar kelib tutashgan. Ushbu chorsu bilan Afro siyobning Kesh darvozasi orasida savdo ko'chasi joylashib, u o’sha Samarqand Sug'd bozoriga to'g'ri kelgan. Chorsudan boshlanuvchi ko'chalarda va bu yerdagi kichik maydonchalarda ixtisoslashgan savdo rastalari, hunarmandlar do'konlari va karvonsaroylar joylashgan. Savdo ko'chasi bo'ylab joylashgan

rastalar qatori "ras-at-toq" deb atalgan. Bu nomdagi "toq" so’z idan anglashiladiki, ushbu rastalar qatorining usti gumbazlar bilan yo pilgan. Chorsular, rastalar, toqlar va timlar «Chorsu» gumbazlar bilan yopilgan savdo inshooti tarzida adabiyotlardan bizga XI asrdan ma’lum. Chunonchi, tarixchi at-Tartusiyning ma’lum qilishicha, O'rta Osiyoning ba'zi ilk o'rta asr shaharlarida chorsudan tashqari "tim" deb ataluvchi savdo inshootlari ham bo'lgan. Jumladan, shunday timlar Buxoro,Ispijob, Ushturkat, Chog'oniyon, Amul va boshqa shaharlarda qurilgan. "Tim"jso'zi dastlab "bozordagi rastalar ustiga qurilgan tom» ma'nosini anglatib, keyinchalik istalgan me'moriy berk, ya’ni usti va atroflari yopiq savdo binosiga, alohida qurilgan bozor inshooti, ixtisoslashgan usti berk savdo hunarmandchilik ko’chasi va usti yopiq savdo rastalariga nisbatan ham birday qo’llangan. Tarixchi al-Muqaddasiy "tim" so'zini hatto ko'tara savdo va xorijiy saydogarlarga mo'ljallangan karvonsaroylarga nisbatan ham ishlatgan. Qisqasi, ilk o'rta asrlarda savdo bilan bog’liq istalgan usti yopiq bino, ko'cha yoki inshootning "tim" deb atalishi mumkin bo'lgan. Ta'kidlash zarurki, tim binosining nafaqai usti, balki atrofiari ham yopiq bo'igan. Bunday savdo binolarida yozning jazirama issig'ida, qishu kuzning sovug'i, qor-yo mg'irlarda ham bemalol himoyalangan holda savdo qilish mimkin bo'igan. XI asrga kelib O'rta Osiyoda savdo va tovar pul munosbatlari k redit veksel (chek) ko'rinishiga o'ta boshlaydi. Bu, o'z navbatida, bozorlaida kreditlashgan yangi moliyaviy xizmat turi pul almashtiruvchilar, ya’ni sarroflar tashkilotini shakllantiradi. Buxorodagi 'Toqi Sarrofon" binosi aynan shu maqsadda qurilgan maxsus bozor inshootidir . Ma'lumki, XIV asr oxiri va XV asr G'rta Osiyo fuqaro me’morchiligi tarixiga, shu jumiadan, bozorlar savdo inshootlari hunarmandchilik ustaxonalarining qurilishi tarixiga yorqin h arflar bilarj yoziladi. Bu davr Amir Ternur va temuriylar hukmronligiga to'g'ri kelib, unda Buyuk Ipak yo'lining asosiy

h arakatlantiruvchi kuchlari va katta qismining egalari turonliklar hi soblangan. Samarqand esa bu davrda ushbu yo'Ining markaziy savdo va tranzit shahri bo'libgina q'olmay, balki ilm-fan, san'at, nadaniyat, me'morchilik va hunarmandchilikning ham yuksak darajada rivojlangan markaziga aylanadi. Samarqand ustalari va hin armandlari ishlab chiqargan paxta gazlamalar, teridan tikilgan kiyimlari ipakdan tayyorlangan ustiboshlar, misdan yasalgan idish-tovoqlar, otning egar-jabduqlari, chodir va o'tovlar, ajoyib va nafis qog'ozlar butun Sharqu G'arbda mashhur edi. Shaharga savdo-sotiqni j rivojlantirish uchun bozorlar, rastalar, timlar, karvonc aroylar, sarroflar, do'konlar, hunannandchilik ustaxonalari kerak edi. Temur davrida dastlab hozirgi Registon mayd oni da qator ochiq savdo rastalaridan tashqari bosh kiyimlarni sotishga mo'ljallangan maxsus savdo binosi "Timi kuloh furushon" ("Bosh kiyim sotuvchilar timi") bunyod etildi. Amir Temur ushbu inshootni xotini Tumon oqa nomidan bino etadi. Bu - Samarqand bozorlari shunchalik serob ediki, turli-tuman issiq iqlim sharoitida sotish uchun savdogarlar va xarid orlarga qulay bo'lgan katta usti yopiq bozor qurishga zaruriyat tug'iladi. Shu sababli Temur butun shaharni Re gistondagi tim orqali o'tadigan yopiq savdo ko'chasini quri shga farmoyish beradi. 1936-1939 yillarda Samarqandda tadqiqot olib borgan olim Sh.E.Ratiyaning ma'lumotiga ko'ra, ushbu savdo ko'chasi Amir T emurning jome masjidi (hozirgi Bibixonim) va saqlanmagan Sar oymulkxonim madrasasi binolari orasidagi maydonning janubiy qismida joylashgan timdan boshlanib, to Registon maydonidagi Tumon oqa timigacha davom etgan va undan o'chiq bozog maydoniga chiqilgan. Boshqa ma’umotlarga ko'ra, unshbu savdo ko'chasi shahaming janubiy-g'arbiy darvozalaridan biri «Ch orsu"gacha davom ettirilgan. Shuni ta'kidlash kerakki, bunday yopiq va keng savdo ko'chasi Temur davriga qadar nafaqat Samarqandda, baiki butun Movarounnahr va Xurosonda ham yo'q edi. Shu bois bunday usti yopiq bozor ko'chasini o'sha davr Q'rta Osiyo me'monjhilik va shaharsozlik san’atining chinakam yangillklaridan biri deb qarash mumkin edi. Ana shunday usti yop iq