logo

Qashqadaryo vohasining antik davri arxeologiyasi

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

56.13671875 KB
Mavzu :  Qashqadaryo vohasining antik davri  arxeologiyasi
Reja:
1.    Nautaka – Naxshab    to’g’risidagi yozma manbalar tahlili.
2  Nautaka va Naxshabning  arxeologik jixatdan o’rganilishi
3 Qashqadaryo vohasining antik davri shaharsozlik hususiyatlari
1 Nautaka – Naxshab    to’g’risidagi yozma manbalar tahlili  
O’zbekistonning   eng   qadimiy   shaharlaridan   biri   hisoblangan   Nautaka   –
Kesh   shahri   ko’pchilik   tadqiqotchi   olimlarning   fikrlariga   ko’ra   O’zbekistonning
janubiy   viloyati   hisoblangan   Qashqadaryo   vohasida   joylashgan.   Kesh   shahri
haqidagi   yozma   manbalarni   ko’zdan   kechirar   ekanmiz,   shaharning   ming   yillik
tarixi turli davr manbalarida turlicha uchraydi.
Nautaka   –   Kesh   shahri   tarixi   yozma   manbalari   ikki   asosiy   qismdan   iborat
bo’lib, Nautaka – Keshning eng qadimgi manbalari va keyingi davrda ochilgan va
topilgan arxeologik manbalar hisoblanadi.
Birinchi   guruhga   Ahamoniylar   satrapligidagi   Baqtr   arxiv   hujjatlari   kiradi.
Bu   manbalar   oromiy   tilida   (asosi   sug’d   alifbosida)   teriga   yozilgan.   Bu   hujjatlar
Afg’onistonning shimoliy qismidan topilgan 1
.
Kesh   toponimi   dastavval   Zardo’sht   Ka’basidagi   Shopur   I   (242   –   273)
bitiklarida uchraydi. Unda   Shopur I o’z davlati chegaralarini shu jumladan, O’rta
Osiyodagi   Kesh,   Sug’d   va   Shosh   tog’larigacha   yetib   kelgan   chegaralarini
tasvirlaydi.
Mil.avv.   II   asrning   2-yarmi   va   oxirida   Janubiy   So’g’d   hududida   old
tomonida Gerakl, orqasida Zevs tasviri aks ettirilgan hamda sug’d afsonasi bitilgan
kumush tangalar zarb qilingan 2
.
Ikkita   xronologik   guruh   aks   ettirilgan   ushbu   tangalar   milodning   III   asriga,
Janubiy   Sug’dda   Kangyuy   Abt(a)t   sulolasi   hukmronligiga   chek   qo’yilgan   vaqtga
to’g’ri   keladi.   Bu   Shopur   I   Sharqni   ishg’ol   qilganidan   keyin   yuz   bergan   bo’lishi
mumkin.   Bu   “Zardo’sht   Ka’basi”dagi   PKN   yozuvida   aks   ettirilgan   bo’lib,   unda
Kash   (Kesh)   ushbu   sosoniylar   shohi   tomonidan   tashkil   etilgan   qayta   davlat
tarkibiga kirgani qayd etilgan 3
.
1
  Франц Грене.  Новые свидетельства о Нахшабе и Кеше античного периода. //  Қарши шаҳрининг жаҳон 
цивилизацияси тарихидаги ўрни. Тошкент – Қарши, “Фан”, маъруза, 2006,  34 – б.
2
 Ртвеладзе Э.Е. Монеты Кеша // История и культура южных районов Средней Азии в древности и 
средневековье. Т., 1989, с. 4 0 . 
3
  Қарши. Кичик альбом, Т., Маънавият, 2006, 19-б.
2 Zardo’sht   Ka’basidagi     Shopur   I   bitigida   Kesh   Makedoniyalik   Aleksandr
yurishlari   davrida   bu   viloyat   Nautaka   deb,   mil.avv.   I   –   II   asrlarda   mahalliy
nomning   xitoycha   buzilgan   shaklida   Su-se   deb   nomlangan.   Milodiy   III   asr
o’rtalaridan XVI asrga qadar qo’llanilgan Kash (Kesh) nomi qayd etilgan.
Mil.avv.   IV   –   III   asrlarda   O’rta   Osiyoga   yurish   qilgan   Makedoniyalik
Aleksandrning   solnomachilari   Branxitlar   shahri   haqida   yozib   qoldirganlar.
Akademik   E.V.   Rtveladze   Yerqo’rg’on   shahrini   yunon   manbalaridagi   Branxitlar
shahri   bilan   aynanlashtiradi 4
.   O’sha   davrda   zarb   etilgan   “bronza   davridagi
hukmdor tasviri” 5
  orqali buni izohlashga harakat qiladi. III – IV asrlardan to VIII
asrgacha   bo’lgan   “Naxshab”   hamda   “Kesh   podshosi”   tangalari   Yerqo’g’on
shahrining o’sha davrda Kesh mulki tasarrufida bo’lganligini ko’rsatadi 6
.    
Qadimgi yunon muarrixlaridan Arrian, Gerodot, Plutarx, Kvint Kursiy Ruf,
Konstantin   Bagryanorodniy   asarlarining   chop   etilishi   katta   ahamiyat   kasb   etgan
edi.   Bu   asarlar   birinchi   manba   sifatida   o’ziga   xos   ilmiy   tasavvur   shakllanishiga
xizmat   qiladi.   Ularda   miloddan   burungi   davrda   Makedoniyalik   Iskandarning
Markaziy   Osiyoni   istilo   etishi   sabab,   mazlum   etilgan   xalqlar,   ularning   ushbu
zarblari bilan bir qatorda shahar va qishloqlari, odamlari haqida ma’lumot berilgan.
Makedoniyalik   Aleksandrning   asosiy   janglari   Qashqa   vohasida   kechgan.
Iskandarning   o’zi   Navtoq   (Nautaka)   viloyati   va   uning   asosiy   shahri   bo’lgan
Naxshobda   uzoq   muddat   to’xtab   turgan.   Iskandar   tarixini   bitgan   qadim   Yunon
muarrixlari   shu   munosabat   bilan   bu   vohaning   bir   qancha   shahar   va   qishloqlarini
tilga olib o’tganlar. Sharq va G’arb o’tmishi va madaniyati tarixiga bag’ishlangan
asarlar 7
  ana   shu   jihatlarga   ko’ra,   Nautaka   –   Kesh   tarixini   yaratishda   birlamchi
manbalar doirasiga kiritilishga loyiq.
Qashqadaryo   vohasi   haqidagi   ilk   xabarlar   zardushtiylik   dinining   muqaddas
kitobi “Avesto”da uchraydi. “Avesto” matnlarining eng qadimiylari milodga qadar
4
  Ртвеладзе Э.В. Этюд по исторической географии Бактрии и  Согдианы  во время похода Александра 
Македонского / ВДИ 2000, №4, с. 104 – 112. 
5
 Кабанов С.К. Нахшебские монеты  V  – VI  вв. // ВДИ. 1961, №1, с.137 -144.  
6
  Отахўжаев А. Илк ўрта асрларда ( V  –  VIII ) Сўғд мулкида Насаф шаҳри ва вилояти. // Қарши шаҳрининг 
жаҳон цивилизацияси тарихидаги ўрни. Тошкент – Қарши, “Фан”, маъруза, 2006, 129 –б.   
7
  Арриан Поход Александра (с приложением  XVII  книги Диодора ) , 1963 ;  Геродот История,  т Х,  1972 ;  Квинт 
Курций Руф История Александра  М акедонского (кн.  VIII . 14)., 1963. 
3 bo’lgan IX – VIII asrlarga oid bo’lib, u to’la ravishda milodning IV asrlarida yozib
olingan. Otashparastlik dinining ilohiy matnlari majmuasi  milodgacha bo’lgan IX
asrlardan   to   yangi   milodning   III   –   IV   asrlariga   qadar   yozilgan,   to’ldirilgan   va
to’plangan. “Avesto”da Boxtar o’lkasi (Surxondaryo va Afg’onistonning shimoliy
qismi), Sug’diyona (Zarafshon va Qashqadaryo vohalari), Xorazm kabi joylar ta’rif
qilinadi 8
.
Qadimgi   yunon   muarrixlari   Makedoniyalik   Aleksandrning   markaziy
Osiyoga   qilgan   yurishi,   harb-zarblari   haqida   hikoya   qilganlarida,   Sug’d   va   uning
janglar kechgan viloyatlari haqida ham yo’l-yo’lakay so’zlab o’tadilar. Jumladan,
Doro III hokimiyatdan chetlatib, undan podshohlikni va shohona anjomlarni tortib
olgan   Bess   haqida   gap   ketganda,   birinchi   bor   Navtoq   (Nautaka)   tilga   olinadi.
Arrian bu haqda: “Bessga Aleksandr yaqinlab qolganligini aytganlariga, u Oksdan
suzib o’tadi, qayiqlarni esa yondirib, Sug’d yeriga, Navtoqqa ketadi” 9
, deydi.
Fransiyalik   tadqiqotchi   Frans   Grene   boshqa   bir   qator   olimlarning   fikriga
tayangan holda Nautakaning nomlanishiga quyidagicha ta’rif beradi: 
–mil.avv. 329 yilning bahorida Bess Aleksandrning yaqinlashishidan qochib
“sug’diylar diyori”ga qochadi;
–mil.avv.   328   –   327   yillarda   bu   hudud   satrap   Sisimitr   tomonidan
boshqarilgan.   Aleksandr   qo’shinlari   “Sisimitr   qoyasi”ni   bosib   olganidan   keyin
“Xoriyen qal’asi”ni qo’lga oladi;
–Bundan   so’ng   Aleksandr   va   uning   qo’shinlari   qishki   qarorgoh   Nautakaga
joylashadi.
Bu   ma’lumotdan   shuni   ko’rish   mumkinki,   Nautaka   viloyat   yoki   boshqaruv
markazi ham bo’lishi mumkin 10
.   
Mil.avv. IV asrda Qashqadaryo hududida uchta viloyat – Nautaka, Ksenippa
va Gabaza bog’lanadi. Bu haqda yunon tarixshunosi  Arrian va rimlik Kursiy Ruf
ma’lumot   berishadi.     Yunon   mualliflarining   asarlari   biz   ko’rib   chiqayotgan
8
  Равшанов П. Қарши тарихи. Т., Янги авлод, 2006, 105-б.
9
  История Узбекистана в источниках. Под. Редакции Лунин Б.К.., Т., 1984, с. 92. 
10
 Франц Грене Заметки о топониме Наутака // Шаҳрисабз шаҳрининг жаҳон тарихида тутган ўрни, ҳал. 
Илмий кон., маърузалар, Т., Фан, 2002, 10 – 11 б.
4 o’lkaning   tarixiy   geografiyasi   dolzarb   muammolarini   hal   qilishda   muhim   asos
bo’ladi 11
.
Nautaka   (Navtaka)   Sug’diyona   viloyatidan   biri   bo’lib,   bu   so’z   “yangi
qurilish”,   “yangi   joy”   deb   tarjima   qilinadi.   Arrian   asarida   Nautaka   –   “Sug’diylar
yeri” ma’nosida yoritilgan. 
Tadqiqotchi     Frans   Grene     “Nautaka”   toponimini   “nava-taka”   –   “to’qqiz
daryo   diyori”   deb   izoh   beradi.   Samarqanddan   temir   darvozagacha   Jom,
Podayoqtepa,   Kaltaminor   va   Oqrabot   orqali   o’tgan.   Ular   o’z   navbatida   to’qqizta
daryo   (shimoldan   janubga   Qumdaryo,   Ayoqchidaryo,   Qashqadaryo,   Oqsuv,
Tanxozdaryo, Qizildaryo, Langar, Katta O’radaryo, Kichik O’radaryo) bilan o’zaro
kesishgan 12
.
Xitoy   manbalaridan   biri   “Taypin   xuanyuyszi”da   ko’rsatilishicha,   “Suy
sulolasi   davrida   Kesh   (Shigo)   hukmdorlari   Xitoy   bilan   aloqa   o’rnatgan”,   -
deyilgan. Bu manbadan  shuni  aytish  joizki, Keshda  maorif  V asrdan oldin paydo
bo’lgan.
S.Kabanovni   qayd   etishicha,   bu   tangalarni   asli   kelib   chiqishi   kushonlik
bo’lgan   Naxshab   hukmdorlari   zarb   etgan.   M.   Masson   esa,   aksincha,   bu   tangalar
milodning   III   –   IV   asrlarida   arshakiylar   sulolasining   avlodlari   tomonidan   zarb
etilganini   ta’kidlaydi.   Lekin   ularning   fikri   sug’d   afsonasini   noto’g’ri   o’qigani   va
tushunganiga  asoslangan.   Afsonaning  birinchi   so’zi,  V.  Livshisning  izohlashicha,
KЉNK MLK – Kesh podshohi so’zini anglatadi. Bundan tashqari, undagi ikkinchi
harf – u, butun afsona esa KYЉNK MR` [V]  deb o’qiladi. Tadqiqotchilarimizning
fikriga ko’ra, bu tangalarda Kesh toponimi, A – 4 raqamli oromiy hujjatidagi kabi
KYЉ – Kesh deb berilgan 13
.    
11
 Қадимги Кеш – Шаҳрисабз тарихидан лавҳалар. Тошкент, Шарқ,1998,11б.
12
 Франц Грене Заметки о топониме Наутака // Шаҳрисабз шаҳрининг жаҳон тарихида тутган ўрни, ҳал. 
Илмий кон., маърузалар, Т., Фан, 2002, 10 – 11 б.
13
  Қарши. Кичик альбом, Т., Маънавият, 2006, 20-21 б. 
5 Xitoy   yilnomalaridan   birida   Kesh   Szyuysha   yoki   Szeshuanna,   shahar
xukmdorini   esa   Sishi   deb   ataganlar 14
.   Sug’diyonada   639   yilda   bo’lgan   xitoy
sayyohi Syuan – Szan Keshni Szeshuanna deb atagan 15
.
Qadimgi yozma manbalarda Qang’ davlati tarkibiga beshta viloyat kirganligi
ta’kidlab   o’tiladi.   Bular:   Su–se,   Fumu,   Yuni,   Gi,   Yuyegyan   viloyatlari.   Turli
manbalarda   bu   hududlarni   geografik   joylashishi   turlicha   berilgan.   S.P.   Tolstov
xitoy   manbalarida   aytilgan   bu   besh   hududni   quyidagicha   izohlaydi:   Suse   –
Qashqadaryodagi   Kesh,   Fumu   –   Zarafshondagi   Kushon,   Yuni   –   Shosh   (hozirgi
Toshkent),   Gi   –   Buxoro,   Yuyegyan   –   Xorazm   (Urganch) 16
.   A.N.   Bernshtam   esa
Yuni   –   Toshkent   hududi,   Suse   –   Sirdaryoning   o’rta   oqimi   ,   Fumu   –   Yangi
Qo’rg’on (Kazalins  orolida), Gi  – Sirdaryoning quyi  oqimi, Yuyegyan – Xorazm
deb hisoblaydi.
2  Nautaka va Naxshabning  arxeologik jixatdan o’rganilishi.
Nautaka   –   Kesh   shahri   tarixini   yozma   manbalarini   ko’zdan   kechirar
ekanmiz, XX asrga kelib bir qancha arxeolog olimlarimizning izlanishlariga guvoh
bo’lamiz.
Rus   qo’shinlari   1870   yilda   Shahrisabz   va   Kitobga   yurish   qilib,   ularni
egallagach,   Turkiston   general-gubernatorligi   bu   shaharlar   o’tmishi   bilan   qiziqa
boshladi 17
.   Shahrisabzga   zobitlar   va   turli   idoralar   amaldorlari   (tarjimon   I.
Bekchurin,   suratchi   P.Ye.   Krivsov,   yozuvchi   V.V.   Krestovskiy,   topograf   N.D.
Sitnyakovskiy) kelib, o’zlarining yo’l xotiralarini qoldirishdi 18
.  
Kitob   –   Shahrisabz   vohasini   arxeologiya   nuqtai   nazaridan   o’rganishni
ko’zdan   kechirar   ekanmiz,   1920   yilgacha   bu   hudud   Buxoro   amirligi   tarkibiga
kirganligi   bois   qazish   ishlari   eng   yangi   davrdagina   boshlandi.   Ayniqsa,
14
 Бичурин Н.Я. Собрания сведений о народах, обитавших в Средней Азии в древние времена. М. – Л., 1950, 
с.316 ; Чориев А., Ҳамроев Т. Кеш – манбаларда. // Шаҳрисабз шаҳрининг жаҳон тарихида тутган ўрни, 
ҳалқаро илмий конферинция, маърузулар, Т., Фан, 2002, 25 б. 
15
 Равшанов П. Қашқадарё тарихи. Тошкент, Шарқ, 1998, 11б.
16
 Толстов С.П. По следам древне Хорезмской цивилизации. М., 1948, с144.
17
 Аминов Г. Краткие исторические сведения о прежних отношениях Бухары к Шахрисабзу // Туркестанские 
ведомости 1970 №11.
18
 Крестовский В.В. Гостях у эмира бухарского СПб., 1887.
6 Shahrisabzning   O’rta   Osiyo   qadimiy   va   san’at   yodgorliklarini   himoya   qilish
komiteti   (Sredazkomstaris)   tomonidan   muhofazaga   olingan   me’moriy   obidalari
sharqshunos   olimlarni   o’ziga   jalb   qildi.   Bu   ishlarning   natijasi   sifatida   shahar
obidalari   albomi   yaratildi.   1925   yilda   Shahrisabzga   V.V.   Bartold,   V.L.   Vyatkin,
san’at   tarixchisi   V.   Denike,   nemis   san’atshunosi   E.   Kon-Vinerlar   kelishdi.
Turkiston sharqshunoslik instituti talabasi A.Ye. Midji rus geografiya jamiyatining
Toshkentdagi   Turkiston   bo’limi   etnografiya   va   arxeologiya   seksiyasi   majlisida
Kitob va Shahrisabzning qadimgi yodgorliklari to’g’risida axborot berdi 19
.
1926   yilda   tarixiy   topografiyani   o’rganish   uchun   Shahrisabzga   A.Yu.
Yakubovskiy jo’natildi 20
.
1942   yilda   M.Ye.   Masson   va   Pugachenkovalar   Shahrisabzga   qadimgi
yodgorliklarni   va   tarixiy   geografik   joy   nomlarini   aniqlash   uchun   arxeologik
izlanishlar   olib   borishdi.   Ularning   aniqlashicha   ilk   shahar   ko’rinishidagi   va   o’rta
asrlardagi haqiqiy Kesh ko’proq hozirgi Kitob o’rniga to’g’ri keladi 21
.    
50-yillarda S.K. Kabanov tomonidan Tanxozdaryo va Yakkabog’daryoning
quyi   oqimida   olib   borilgan   tadqiqotlar   davomida   ilk   temir   davriga   oid   ilk
manzilgohlar – Jartepa 1, Yangitepa va nomsiz tepalar aniqlandi 22
.
60-yillar boshlarida respublika janubi o’tmishini tadqiq etish ishlariga M.Ye.
Masson, A. Asqarov, Z.I. Usmonova singari taniqli olimlar ham bosh qo’shadilar-
ki, bu shubhasiz, juda katta ilmiy samaralar beradi. Ayniqsa, 1963 – 1964 yillarda
Toshkent   Davlat   Universitetida   Kesh   arxeologiya   va   topografiya   ekspedisiyasini
tashkil   etilishi,   unga   M.Ye.   Massonning   rahbarlik   qilishi   Qashqadaryoning
qadimiy   yodgorliklarini   tekshirish,   ularning   tarixiy   ahamiyatini   ochib   berishni
jonlantirib yuboradi.
19
 Мас с он М.Е., Пугаченкова Г.А.  Ш ахрисабз при Темуре и Улугбеке // Археология Средней Азии.  II   труды 
САГУ. Вып. 61 кн. . Т., 1953 с.18. 
20
 Якубовский А.Ю.ГАИМК-ИИМК и археологическое изучение Средней Азии за 20 лет // КСИИМК.  VI  М. 
– Л., 1940, с. 16-17.
21
 Мас с он М.Е. Работы Кешской археолого-топографической экспедиция ТашГУ (КАТЭ) по изучение 
восточной половины кашкадарьинской области Уз ССР 196 .//  научных трудов ТашГУ №533, Т., 1977, с.5.
22
  Кабанов С.К.  Археологические разведки в Шахрисабзском оазисе.Изв. АН УзССР, 1951, №6;  с. 61-68; 
Кабанов С.К. Археологические разведки в верхней части долины  К ашкадарьи .// Труды ИИА АНУзССР, 
1955, вып.7, с. 77-85.   
7 Qadimshunos olima Z.I. Usmonova ToshDU arxeologiya kafedrasida o’tgan
asrning   60-yillari   boshlarida   mustaqil   arxeologik   ekspedisiyalar   tashkil   etish
masalasi   kun   tartibiga   qo’yilganligi,   bunda   asosiy   o’rganish   mintaqasi   sifatida
Qashqadaryo vohasi tanlanganligi haqida shunday fikr yuritadi:
“Kafedra   huzurida   mustaqil   arxeologik   ekspedisiya   tashkil   qilish   masalasi
ko’ndalang   bo’ldi.   Bunda   arxeologik   jihatdan   kam   tekshirilgan   Qashqadaryo
viloyati   tanlandi.   Chunki   bu   viloyat   qadimiy   Sug’dning   janubiy   qismi   (Kesh   -
Nasaf) bo’lib, yozma manbalarda zikr etilgan edi” 23
. 
60-yillar   boshlaridan   e’tiboran   Qashqadaryoning   qadimiy   obidalari
arxeologiyasini   o’rganish   keng   qamrovli   tus   ola   boshlaydi.   Qadimshunoslar,
san’atshunoslar   janubiy   vohaning   hali   qo’l   urilmagan   osori   atiqalarini   qunt   va
sabot   bilan   tadqiq   etishga   kirishadilar.   N.P.   Stolyarova 24
,   R.R.   Abdurasulov,   L.I.
Rempel 25
,   N.I.   Krasheninnikova 26
,   S.B.   Lunina 27
  kabi   tadqiqotchilar   Qashqa
vohasining kechmishi va qadim madaniyati haqida fanga sezilarli yangiliklar olib
kirdilar.    
  Qashqadaryo   vodiysi   sharqiy   qismi   yodgorliklarini   arxeologiya   nuqtai
nazaridan   o’rganish   1963   yilda,   M.Ye.   Masson   tomonidan   KATE   –   Kesh
(Qashqadaryo)   arxeologiya-topografiya   ekspedisiyasi   tuzilgach,   boshlandi.   Shu
ekspedisiya yo’li bilan Z. Usmonova tomonidan 1963 – 1965 yillarda o’rta asrlar
Shahrisabzi   qal’a   devorlari,   shaharning   Amir   Temur   va   Temuriylar   davridagi
tarixiy   topografiyasi   masalalari   o’rganildi 28
.   Shuningdek,   Kitob   hududidagi   antik
shahar   qazishmalari   materiallari   ham   tadqiq   etildi.   Qo’lga   kiritilgan   materiallar
23
 Усманова З.И. Кафедра археологии ТашГУ – 50 лет. // Древная и средневековая археология Средней Азии 
– Т.: Фан, 1990, с. 11. 
24
 Столярова Н.П.  К характеристике керамического материала  XII  –  XIII  вв. ряда памятников долины 
Кашкадарьи. – В сб.: Труды ТашГУ вып. У. 1960.
25
 Абдурасулев  Р.Р. , Ремпель  Л.И . Неизвестные памятники архитектуры бассейна Кашкадарьи //  из 
материалов искусствоведческой комплексной экспедиции института искусствоведения АН Уз ССР,1961г. В 
кн.: Искусство зодчик Узбекистана. Т 1, - Т.: 1962.
26
 Крашенинникова  Н.И.  Разрез крепостной стены древнего Кеша.  //  ОНУ – Т.: 1968, №8.
27
  Лунина  С. Б . Работа на Алтын-депе. – АО, М., 19n;  Усмонова  З.И. билан ҳамкорликда:  Работы Кешской 
археолого-топографической экспедиция. – АО, 1968г., М., 19n.     
28
 Усманова З.И. Новые данные к исторической топографии г. Шахрисабза // Материалы сессии, 
посвященной итогам археологических и этнографических исследований 1964 г., в СССР (тез.док.). 
Баку,1965; шу муаллиф. Историческая топография Шахрисабза в свете новых данных // Археология 
Средней Азии. Сб. научных трудов. ТашГУ №533.,Т., 1977     
8 masalaga bir qancha tuzatishlar kiritdi: tadqiqotlar shahar maydoni kamida 40 ga,
qal’a maydoni esa – 1 ga ga yaqin bo’lganini ko’rsatdi 29
. Topografiya, arxitektura
va   arxeologiya   majmualari   to’g’risidagi   tasavvurlar   kengaydi.,   antik   davrdagi
mayda haykaltaroshlik bo’yicha mahalliy maktab xususiyatlari to’g’risidagi masala
qo’yildi 30
.
O’tgan   asrning   70   –   yillarida   Sharqiy   Qashqadaryo   va   uning   poytaxti
Shahrisabzning   so’ngi   o’rta   asrlar   me’moriy   yodgorliklariga   bag’ishlangan   ikki
asar   chop   etildi 31
.   Shu   yillarning   o’zida   ilk   o’rta   asrlar,   shuningdek,   rivojlangan
o’rta   asrlar 32
  obidalari   keng   miqyosida   qazib   o’rganildi,   ulardagi   ish   natijalari
maxsus tadqiqotda yakunlandi 33
. 
XX   asrning   70   –   80   yillarida   N.I.   Krasheninnikova   rahbarligidagi
arxeologiya   otryadi   Kitob   tumanining   shimolini   tekshirdi.   Shurobsoy   daryosi
bo’ylab   antik   davrga   oid   mustahkamlanmagan   manzilgohlar   aniqlandi.   Bu
manzilgohlardan   tashqarida   kulollik   ishlab   chiqarish   izlari   ham   saqlanib
qolgandi 34
. Ilk temir – ilk antik davr manzilgohining topilishi katta voqyea bo’ldi.
Qudratli   mudofaa   inshootiga   ega   bo’lgan   Uzunqir   shahrini   (70   ga)   hamda   unga
yondosh   Sangirtepa,   Podayotoqtepa,   shuningdek,   qishloq   tipidagi   bir   qator
manzilgohlarni o’rganish natijasida tadqiqotchilar vodiyning butun viloyatiga nom
bergan   qadimgi   markazi   –   Nautaka   ayni   shu   yerda,   daryoning   o’rta   oqimida
joylashgan,   degan   xulosaga   kelishdi 35
.   Qazish   ishlari   bu   manzilgohlar   ellin
davrining   boshidayoq   obod   qilingan   bo’lishi   mumkinligini   ko’rsatdi.   Bulardan
shimolda, tog’oldi hududlarida joylashgan, ilk temir davridayoq o’zlashtirilgan va
butun antik davr mobaynida obod qilib kelingan Makrid vohasidagi obidalar ham
29
 Крашенинникова Н.И. Изучение цитадели Кеша // АО 1977, М., 1978. с.527.  
30
 Крашенинникова Н.И. Прошлое Китаба // Вехи времен. Т., 1989. с.27 – 31; шу муаллиф. Два комплекса 
керамики  II  –  I  вв. до н.э. из нижних слоев Китаба // Археология Средней Азии. Сборник научных трудов 
ТашГУ. Т., 1977, №533, с.77 – 93.   
31
 Маньковская Л.Ю. Неизвестные памятники  XVI  –  XIX  вв. в Кашкадарьинской области // Журнал: 
Строительство и архитектура Узбекистана, 1970, №6; Архитектурные памятники Кашкадарьи. Т., 
Узбекистан, 1979; Пугаченкова Г.А. Термез, Шахрисабз, Хива. М., 197.   
32
 Лунина С.Б. Разведочное обследование группы средневековых городищ и поселений долины 
Кашкадарьи // сборник научных трудов ТашГУ. Археология Средней Азии. Т., Издат-во ТашГУ, 1977, 
№533. 
33
  Лунина С.Б. Города Южного Согда в  VIII  –  XII  вв.,Т., Фан, 1984.  
34
 Крашенинникова Н.И. Работы в Кашкадарьинской области // АО, 1979, М., 1980, с.449 – 450.
35
 Крашенинникова Н.И Раскопки в Китабском районе // АО 1983. М., 1985, с.533 – 198. с.461. 
9 Sho’robsoy vohasi ta’sir doirasiga kirgan 36
. Tirnasoyning yuqori oqimida, ilk o’rta
asrlar   manzilgohi   qatlamlari   ostida   Qashqadaryo   vohasidan   dehqonlar   tomonidan
dastlabki o’zlashtirilgan davrga oid materiallar topildi 37
.
  Shu paytning o’zida Shahrisabz tumanida jez bolta va xanjar topildi, bu hol
Keshda   qadimgi   dehqonlarning   mil.avv.   IV   -   III   asrlardagi   Anau   va   Sarazmda
shahar   vujudga   kelishidan   oldingi   madaniyatiga   monand   madaniyati
rivojlanganidan darak beradi.
1972   yil   S.K.   Kabanov   va   X.   Dukelar   Chimqo’rg’onning   janubiy
qo’rg’onidagi Chiroqchitepa manzilgohida qazuv ishlarini olib borishdi 38
.
1976 – 1979 yillarda Toshkent Davlat Universiteti arxeologik ekspedisiyasi
A.S.   Sagdullayev   rahbarligida   tadqiqot   ishlari   Sharqiy   Qashqadaryoda   davom
ettirilib,   bu   hududdan   ilk   temir   davriga   oid   to’qqizta   manzilgoh   –   Daratepa,
Qayrag’ochtepa 1, Samantepa 3, To’rtburchaktepa 1,2,3, Ko’zatepa, Qo’rg’oncha,
Beshqo’tontepa manzilgohlari o’rganildi 39
. 
XX   asrning   70   -80   yillarida   Qashqadaryo   sharqiy   qismining   arxeologik
xaritasini   tuzish   bo’yicha   keng   miqyosida   olib   borilgan   ish   jarayonida   antik   va
o’rta   asrlar   davri   yodgorliklarini   rayonlashtirish   va   tiplarga   ajratish,   shuningdek,
dastlabki   dehqonlar   guruhlari   kelgan   davrdan   boshlab   mintaqa   madaniyatining
rivojlanishi   masalalari   ko’rib   chiqildi 40
.   Sharqiy   Qashqadaryodagi   urbanizasiya
xususiyatlarining umumiy belgilari ajratib ko’rsatildi 41
. O’rta Osiyoning janubi va
markazini   Janubiy   Sug’d   orqali   bog’lovchi   hamda   qadimgi   davrlardan   buyon
mavjud   bo’lgan   ko’hna   yo’llar   muammosi   alohida   qo’yildi 42
.   Vodiyning   janubiy
qismidagi   qadimgi   yo’llar   bilan   manzilgohlarning   joylashuvi   xususiyatlari   va
36
 Крашенинникова Н.И Древнеземледельческий оазис Южного Согда // АО 1984., М., 1986,с.461
37
 Раимкулов А., Исамитдинов М. Турткультепа – новый памятник финальной бронзы в Южном Согде // 
Археологические работы на новостройках Узбекистана. Т., 1990.  
38
  Дуке Х. Чиракчинское  поселение. // ИМКУ. Вып.17, Т., Фан, 1982, с. 19-29.  
39
  Сагдуллаев А.С.  Древне согдийские памятники.// АО – 1978, М., 1979, с. 560; Сагдуллаев А.С. Поселения 
раннежелезного века в бассейне Кашкадарьи . // СА. 1984, №3, с. 154-158.  
40
 Сагдуллаев А.С. Особенности оседлого в Южном Согде в эпоху античности // Городская культура 
Бактрии-Тохаристана и Согда (античность – раннее средневековье ) (материалы советско - французкого 
коллоквиума, Самарканд, 1986 . Т., 1987, с.131 - 134) 
41
Лунина С.Б. Характер процесса урбанизации и особенности городов в долине Кашкадарьи // Тез.док. 
региональной конф. «Зоны и этапы урбанизации». Наманган, 1989, Т., Фан, 1989. с.77.  
42
 Сагдуллаев А.С. Древние пути на юге Узбекистана // ОНУ 1981., №7, с.33 – 38.
10 topografiyasi,   shuningdek,   foydali   qazilmalar   manbalari   o’rtasidagi   bog’liqlik
ko’rsatildi 43
.
70-yillarda   o’tkazilgan   ilmiy   tadqiqot   ko’lami   g’oyatda   keng   bo’lib,   u
vohaning   yuqori   qismidagi   Langar,   Kitob,   Yakkabog’,   Kesh   hududlaridagi
qadimiy   yodgorliklarni   keng   qamrovli   tekshirishga   qaratilgan   edi.   Shu   davrda
qasrlar,   qo’rg’onlar   vayronalari   qatorida   alohida   turar   joylar   o’rinlari   o’rganildi.
Qo’rg’onlar,   qal’alar   qazilar   ekan,   ularning   mudofaa   inshootlarini   ko’zdan
kechirish ham unitilmaydi.
Respublika   qadimshunoslari   80-yillarda   ham   Qashqadaryoga   bo’lgan
qiziqishni   susaytirmadilar.   Bu   o’n   yillikda   S.B.   Lunina   o’rta   asrlar   davri   Sharqiy
Qashqadaryoning   shahar   va   qishloqlarini   o’rganish   ishlari   bilan   shug’ullanadi.
Uning   ishida   Janubiy   Sug’dning   urbanizasiya   muammolari,   arxeologik   manbalar
orqali   shahar   turlari,   ularning   qishloq   manzilgohlari   bilan   aloqalari   o’z   aksini
topgan 44
. N.P. Stolyarova, G.Ya. Dresvyanskaya,  X. Duke, N.M. Yermolova, Z.I.
Usmonova, N.I. Krasheninnikova, A.P. Pestryakov, T.R. Muhammadjonov, Ye.B.
Pruger,   E.V.   Rtveladze,   A.S.   Sagdullayev,   R.X.   Sulaymonov   va   M.   To’rabekov
kabi   arxeologlar   vohaning   qadimiyatiga   oid   yangi   qirralarni   kashf   etadilar.   Shu
yillarda   tadqiqotchi   G.Ya.   Dresvyanskaya   Janubiy   Sug’dning   ilk   temir   davri
madaniyati muammolarini o’rganib, bir qator yodgorliklarda tadqiqotlar o’tkazdi 45
.
Arxeologik   izlanishlar   Qashqadaryo   vohasidagi   qadimiy   hayot   izlarining
shajarasi   ibtidoiy   zamonlarga   borib   taqalishini   Naxshab,   Qalandartepa,   Zahoki
Moron   qal’asi,   Bo’rijarsoy,   Uzunqir   va   boshqa   obidalar   misolida   namoyon   etdi.
Vohadagi ibtidoiy hayot, aniqrog’i, ilk temir davri O.N.Lushpenkoning e’tiborini 46
o’ziga   tortadi.   Bu   ham   hali   qadimshunoslarga   yana   uzoq   yillar   yangidan-yangi
moddiy ashyolar kashfiyoti xususida mulohaza yuritishga imkon beradi.     
43
 Дресвянская Г.Я. Южносогдийские трассы Великого шелкового пути // Формирование и развитие трасс 
Великого шелкового пути в древности и средневековье. Симпозиум ЮНЕСКО. Тез.док.. Самарканд – 
Ташкент, 1990. с.56 – 58.   
44
 Лунина С.Б. Города Южного Согда в  VIII  –  XII  вв.,Т., Фан, 1984.
45
 Дресвянская Г.Я .  К районированию археологических памятников раннего средневековья (по материалам 
Яккабагского района) // ОНУ, 1985, №10, с. 25-28; Дресвянская Г.Я. Средневековье памятники в западной 
части Яккабагского района. // материалы по истории, историографии и археологии. Сборник научных 
трудов. ТашГУ, №582, Т., 1981, с. 21-30. 
46
 Лушпенко О.Н. К истории изучения поселений раннежелезного века долины Кашкадарьи // Древняя и 
средневековая археология Средней Азии. Т., Фан, 1990, с. 2.
11 1998 yildan buyon O’zMU arxeologiya kafedrasi O’zFA arxeologiya otryadi
va   Berkli   universiteti   (AQSh)   Podayotoqtepa   shahrida   yangi   texnika   vositalarini
qo’llanish va qazish ishlarini olib borish orqali arxeologiya yodgorliklari majmuini
tuzish   bo’yicha   hamkorlikda   ish   olib   borishmoqda.   2001   yilda   Kolorado
Universiteti   bilan   birga   Sharqiy   Qashqadaryo   hududida   tosh   asri   yodgorliklarini
tadqiq qilish ishlari boshlandi.
2001 yilda bir qancha arxeologik kashfiyotlar qilindi. Qashqadaryoning o’ng
sohili   bo’ylab   o’tkazilgan   qidirish   ishlari   jarayonida   Kitob   shahridan   23   km
shimoli-g’arbda,   Oyoqchisoy   vodiysini   o’rganish   chog’ida   bir   qancha   g’orlar
topib, tekshirildi. Ikkita g’ordan tosh asri odami hayot  faoliyati qoldiqlari  topildi.
Bu holat Kesh hududi paleolit davridayoq o’zlashtirilganidan dalolat beradi 47
.
2003 yil O’zbekiston Respublikasi Fanlar Akademiyasi arxeologiya instituti
Berkli   (AQSh)   universiteti   bilan   hamkorlikda   Sho’robsoy   vohasidagi   Sangirtepa
yodgorligida   qazish   ishlarini   olib   borishdi.   Tadqiqot   davomida   antik   davrga   oid
ibodatxona o’rganildi 48
.                
1946-1948 yillarda respublika Fanlar Akademiyasining tarix va arxeologiya
instituti Qarshi va yaqin tumanlarda qazuv-tekshiruv ishlarini
o’tkazadi.   Qashqa   vohasining   quyi   qismida   70   ga   yaqin   o’tmish   yodgorliklari
hisobga   olinadi.   Dastlabki   tadqiqot   ishlari   Kojartepa,   Mudintepa   va   Yerqo’rg’on
hududlarida o’tkaziladi. 
Ikkinchi   jahon   urushidan   so’ng   S.   K.   Kabanov   Naxshab   vohasi   arxeologik
yodgorliklarini   o’rganishga   kirishadi.   S.K.Kabanov   o’zining   ilmiy   izlanishlariga
quyidagilarni asos qilib oldi:
-toponomikaga oid ma’lumotlar to’plash;
-voha shaharlari qurilishini o’rganish;
-Naxshab   xalqining   tarixi,   madaniyati   va   savdo-pul   munosabatlarini
o’rganish;
47
  Шаҳрисабз 2700 минг йиллик мерос. Альбом, Тошкент, Шарқ, 2002,  149б.
48
  Хасанов М., Мехендали С.   Раскопки на Сангиртепе в Кашкадарье. // Археологические исследования в 
Узбекистане 2003 г., Вып.4, Т., «Узбекистон миллий энциклопедияси», 2004, с. 183.    
12 -vohaning etnik qatlamlari o’rganish. 
Ikkinchi   jahon   urushidan   oldin   O’zbekistondagi   qadimiyat   yodgorliklarini
o’rganish   asosan   Samarqand,   Xorazm   va   qisman   Surxondaryo,   Buxoro
viloyatlarida   olib   borilgan   edi.   Urushdan   oldingi   yillarda   Qashqadaryo   vohasi,
uning   o’tmishi,   tarixiy   obidalari   qadimshunoslik   ilmining   e’tiboridan   chetda
qolgan  edi.  Keyinchalik,  Qashqadaryo   obidalarini   o’rganishga  juda   katta  mehnati
singgan arxeolog S.K.Kabanov shunday degan edi:
«Qashqadaryo   vohasiga,   o’z   tarixi   va   obidalari   bilan   mashhur   bo’lgan
Zarafshon   va   Amudaryoning   o’rta   oqimi   vohalaridan   farqli   o’laroq,   qadimiy   va
o’rta   sarlardagi   davlat   tuzilmasi   bo’lgan   viloyat   sifatida   qaraldi.   Uning   qadimiy
obidalariga yetarli e’tibor berilmadi. Asta-sekinlik bilan 
o’lkaning boy o’tmishini ochib beruvchi qadimshunoslik ishlari olib borildi». 49
 
Urushdan     keyin      respublika      Fanlar      akademiyasining      tarix      va 
arxeologiya   instituti   Qashqadaryoning   o’tmish   obidalarini   o’rganishni   va   tadqiq
etishni   rejalashtiradi.   1946   yildan   boshlangan   ish   o’z   natijalarini   beradi.
Arxeologik   tadqiqotlar   asosan   quyi   Qashqadaryoda   olib   boriladi.   Arxeologik
qazuv   ishlarining   dastlabki   samaralari   haqida   S.K.Kabanovning   maqola   va
axborotlari   e’lon   qilinadi.   1947   yilda   uning   O’z   SSR   Fanlar   akademiyasi
byulletenida   «Ko’hna   Fazli   shaharidan   topilgan   Senmurva   tasviri»   maqolasi
bosiladi.   Shu   yili   uning   «Qashqadaryoning   quyi   qismi   yodgorliklari   arxitektura
tavsifi» hisoboti  yoziladi.  1946-1948,  1952-1953,  1964-1967  va  1970-1972  yillar
davomida Qashqa vohasida 12 bor qazuv mavsumini o’tkazgan S.K.Kabanov 50-
60   yillarda,   shuningdek,   70-yillar   boshida   Qashqadaryo   qadimiyatiga
bag’ishlangan ko’pgina maqolalar, risolalar e’lon qilishga muvaffaq bo’ladi. 
Qashqadaryoning   quyi   qismida   nisbatan   qisqa   fursatda   o’tkazilgan
qadimshunoslik   izlanishlari   katta   natijalar   beradi.   S.K.Kabanov   1953   yilda
arxeologik   dalillarga   asoslangan   holda,   III-VIII   asrlardagi   Naxshab   haqida
nomzodlik   BMIsini   nihoyasiga   yetkazadi.   Naxshab   va   uning   tevarak   atrofidagi
yodgorliklarni muntazam o’rganish natijasida 1977 yilda uning «Naxshab qadimda
49
  Кабанов С.К. Нахшеб на рубеже древности и средневековья (III-YII вв.), 1977. 3-бет
13 va   o’rta   asrlarda   (III-VII   asrlar)»   nomli   risolasi,   1981   yilda   esa   «III-VI   asrlarda
janubiy   So’g’d   qishloq   manzillari   madaniyati»   degan   kitoblari   nashr   etiladi.
Umuman,   S.K.Kabanov   Qashqadaryo   arxeologiyasiga   doir   30   dan   ziyod   ilmiy
ishlar muallifidir. 50
 
1946   yilda   boshlangan   arxeologik   tadqiqotlar   asosan,   quyi   Qashqadaryoda
olib   borildi.     Arxeologik   qazuv   ishlarining   dastlabki   samarasi   haqida   S.K.
Kabanovning   maqola   va   axborotlari   e’lon   qilinadi.   1947   yilda   uning   O’z   SSR
Fanlar   akademiyasi   byulletenida   «Ko’hna   Fazli   shahridan   topilgan   Senmurva
tasviri» maqolasi bosiladi. S.K.Kabanov Ko’hna Fazli shahrida 2 ta shurf  tashlash
asosida  qazishma  ishlarini  olib bordi. Shahar xarobalaridan sopol buyumlar bilan
birgalikda   Senmurv   –   afsonaviy   it-qushning   tasviri   tushirilgan   g’isht   parchalari
topilgan. Uning taxminicha, bu parchalar VII- V III asrlarga oid arxitektura inshooti
devor   qoplamasining   parchalaridir.   Shunga   asoslanib,   S.K.Kabanov   Bezdaning
shahar   sifatida   namoyon   bo’lish   sanasini   VII-VIII   asrlar   deb   belgiladi.
S.K.Kabanov qadimgi Kasbi shahri xarobalarida ham qazishma ishlarini olib bordi.
Shaharning   eng   qadimiy   qismi   ko’handiz   bo’lib,   shahriston   IX-X   asrda
rivojlangan. 51
                    
                     1946-1948 yillarda   Qashqa vohasining quyi qismida 70 ga yaqin o’tmish
yodgorliklari   hisobga   olinadi.   Dastlabki   tadqiqot   ishlari   Kojartepa,   Mudintepa   va
Yerqo’rg’onda olib borildi. 52
 
1946   yilning   kuzida   Amudaryo   ekspedisiyasi   a’zolari   A.I.Terenojkin   va
L.I.Albaum   Qarshi   vohasida   arxeologik   qidiruv   ishlarini   olib   bordilar.   Ularga
Qarshi   cho’lidagi   sun’iy   sug’orish   tarmoqlarini   o’rganish   va   Eski   Angor
kanalining   tabiiy   yoki   sun’iy   sug’orish   inshooti   ekanligini   aniqlash   vazifasi
50
  П.Равшанов. Қарши ва Кеш тарихи манбалари. Қарши: 2005. 12-13 бетлар
51
  Н.Ражабова  Архиологические работы в долине Кашкадарьи  . Диссертация 2006 44-б
52
  П.Равшанов. Қашқадарё тарихи. Т.:  1999,112 б.  
14 yuklatilgan edi. Kanal o’rganilib, Darg’om kanalidan oqib keluvchi qadimiy kanal
o’zani ekanligi aniqlandi. 
XX   asrning   40-yillarida   Naxshab   vohasining   arxeologik   yodgorliklari
o’rganilishi Qarshi – Zarqanoq (Kasbi) yo’li oralig’ida amalga oshirildi. Bu yerda
jami 27 ta arxeologik yodgorlik o’rganilgan bo’lib, uch turga bo’linadi:
a) ikki qavat tepaliklar ko’rinishidagi qal’alar; 
b) baland   tepaliklar   ko’rinishidagi     ikki-uch   qator   devor   bilan   o’ralgan
qal’alar; 
v) mudofaa devori bilan o’ralgan shaharlar;
A.I. Terenojkin fikricha, bu yodgorliklar arablar istilosiga qadar
mavjud bo’lgan, ba’zilari X asrda yirik manzilgohga aylangan. Vohaning inqirozga
yuz   tutishi   mo’g’ul   istilosi   bilan   bog’liq   bo’lib,   bu   davrda   dehqonchilik   va
sug’orish   tarmoqlari   tamoman   tanazzulga   uchradi.   Bu   davrda   vohada   o’tkazilgan
arxeologik   qidiruv   ishlari   mobaynida   muhim   tarixiy   ahamiyatga   ega   bo’lgan
ma’lumotlar   to’plandi.   Masalan,   Kofirtepadan   Yunon-Baqtriya   davriga   oid
manbalar   topilgan.   I.K.Terenojkin   Ko’hna   Fazli   shahri   xarobalarini   o’rganib,
shaharning   miloddan   avvalgi   X   asrda   Turk   hoqonligining   markazi   bo’lganini
aniqlaydi.  53
1948   yilda   Qarshi   vohasida   olib   borilgan   arxeologik   izlanishlar   uch   asosiy
qismga bo’linadi:
1) Qashqadaryoning quyi qismidagi arxeologik qidiruv ishlari;
2) Mudintepadagi stratigrafik kesim;
3) Yerqo’rg’on shahridagi qazishma ishlari.  54
 
XX   asrning   60-yillariga   kelib   Naxshab   vohasi   o’tmishini   tadqiq   etish
ishlariga M.Ye.Masson, A.Asqarov, Z.I.Usmonova singari taniqli olimlarning jalb
etilishi katta ilmiy samara berdi. 1963-1964 yillarda Toshkent Davlat universitetida
Kesh   arxeologiya   va   topografiya   ekspedisiyasining   tashkil   etilishi,   unga
M.Ye.Massonning   rahbarlik   qilishi   Qashqadaryoning   qadimiy   yodgorliklarini
tekshirish, ularning tarixiy ahamiyatini ochib berishni jonlantirib yubordi.
53
 Теренонскин А.И. Археологическая рекогноцировка в западной части Узбекистана ВДИ 1947 №2   185-190 
54
 Ражабова Н Археологическая работы в долине  Кашкадарьи 200. 45-46 б
15 Qadimshunos olima Z.I. Usmonova ToshDU arxeologiya kafedrasida o’tgan
asrning   60-yillari   boshlarida   mustaqil   arxeologik   ekspedisiyalar   tashkil   etish
masalasi   kun   tartibiga   qo’yilganligi,   bunda   asosiy   o’rganish   mintaqasi   sifatida
Qashqadaryo vohasi tanlanganligi haqida shunday fikr yuritadi: «Kafedra huzurida
mustaqil   arxeologik   ekspedisiya   tashkil   qilish   masalasi   ko’ndalang   bo’ldi.   Bunda
arxeologik jihatdan kam tekshirilgan     Qashqadaryo     viloyati     tanlandi.     Chunki
bu   viloyat  qadimiy
So’g’dning   janubiy   qismi   (Kesh,   Nasaf)   bo’lib,   yozma   manbalarda   zikr
etilgan   edi».   KATE   1963-196   yillar   davomida   professor   M.Ye.Masson
rahbarligida   viloyatning   qadimiy   obidalarida   ko’pgina   muhim   qazuv   ishlarini
amalga   oshiradi.   1973   yilda   M.Ye.Massonning   «Qashqadaryoning   quyi   viloyati
qadim zamonlar poytaxt shaharlari» degan risolasi  maydonga keladi. 1960 yildan
e’tiboran   Qashqadaryoning   qadimiy   obidalari   arxeologiyasini   o’rganish   tobora
keng   qamrovli   tus   ola   boshlaydi.   Qadimshunoslar,   san’atshunoslar   janubiy
vohaning   hali   qo’l   urilmagan   osori-atiqalarini   qunt   va   sabot   bilan   tadqiq   etishga
kirishadilar.   N.P.Stolyarova,   R.R.Abdurasulov,   L.I.Rempel,   L.L.   Bukinich,
V.D.Bukinich,   V.D.Jukov,   U.Islomov,   N.I.Krashennikova,   S.B.Lunina,
L.Yu.Mankovskaya   kabi   tadqiqotchilar   Qashqa   vohasining   kechmishi   va   qadim
madaniyati haqida fanga sezilarli yangiliklar olib kirdilar.
Ikkinchi jahon urushidan keyin Qashqadaryo zaminidagi qadimiy obidalarni
o’rganishning   ma’lum   darajada   jadallashuviga   bu   vohada   amalga   oshirilishi
mo’ljallanayotgan   sug’orish   bilan   bog’liq   ulkan   rejalar   sabab   bo’ladi.   1946-
yildayoq ariq va anhorlar qazilishi ko’zda tutilgan joylardagi qadimiyatga daxldor
manzillarni tezkor tekshirish va aniqlash uchun A.I.Terenojkin va L.I.Albaum kabi
qadimshunoslar safarbar etiladi. 55
 1954 yilda Qarshi cho’liga Zarafshon daryosidan
suv   olish   uchun   Eski   Angor   kanalini,   Qashqadaryoning   o’rta   oqimida
Chimqo’rg’on suv havzasini barpo etish muqarrar bo’ladi. Bo’lajak suv inshootlari
hududidagi tepaliklar, qadim manzillar o’rinlari tezkor ko’zdan kechiriladi. Bu ish
Qashqadaryo   zaminida   katta   tajriba   orttirgan   S.K.Kabanovga   topshiriladi.
55
  П.Равшанов. Қарши ва Кеш тарихи манбалари. Қ.:2005. 13-15 бетлар
16 Chimqo’rg’on suv havzasi ishg’ol etadigan maydon ancha katta hajmga ega bo’lib,
suv   ostida   miloddan   avvalgi   asrlarga   taalluqli   yodgorliklar   qolib   ketishi   mumkin
edi.   Shunga   ko’ra,   havza   hududidagi   obidalarni   jadal   tekshirishdan   o’tkazish
maqsadida   bu   joyda   1955-1957   yillar   mobaynida   O’zbekiston   Fanlar
akademiyasining   tarix   va   arxeologiya   instituti   maxsus   ekspedisiyasi   ish   olib
boradi.
Qashqadaryonig   quyi   qismi   60-yillarga   kelib   yoppasiga   o’zlashtirila
boshlandi.   Qarshi   cho’lini   sug’oriladigan   yerlarga   aylantirish   rejasi   amalga
oshiriladi. Qarshi shahrining sharqiy etagida qurilish korxonalari, zavodlar, o’nlab
sanoat   muassasalari   qad   rostlay   boshlaydi. 56  
  1965-1967   yillarda   birgina   qurilish
korxonasi hududida o’n bitta yodgorlik qazib o’rganildi. 57  
1970-1972   yillarda   O’zFA     arxeologiya   instituti   Qarshi   bosh   anhori   kesib
o’tadigan maydonlardagi yodgorliklarni ko’zdan kechiradi va o’rganib chiqadi. Bu
izlanishlar natijasida Qo’shtepa, Xo’jalitepa va Polvontepa mufassal tadqiq etiladi.
1973   yildan   bosh   anhor   hududidagi   arxeologik   qazishma   ishlariga
R.H.Sulaymonov   boshchilik   qiladi.   Olim   70-yillardan   90-yillarga   qadar
Qashqadaryoda   muntazam   ilmiy-tekshirish   ishlarini   olib   boradi.   70-yillar
Qashqadaryo   arxeologiyasi   tarixida     ko’tarilish   davri   bo’ldi.   Respublika
arxeologlarining   butun   boshli   pleyadasi   vohaning   qadimiy   obidalarida   keng
ko’lamli   ilmiy-tadqiqot   ishlarini   amalga   oshiradilar.   1976   yilda   Qashqadaryo
vohasida   arxeologik   tadqiqotlar   boshlanganiga   o’ttiz   yil   to’ladi.   O’ttiz   yil
davomida   Naxshab,   Zahoki   Maron   qal’asi,   Shulliktepa,   Subax,   Bazda,   Kasbi,
Qalandartepa singari qadimiy shaharlar, qo’rg’onlar, ko’hna manzillar ochiladi.  58
1973   yildan   90-yillar   boshiga   qadar   o’tkazilgan   arxeologik   tadqiqot   ishlari
quyidagi maqsadlarda amalga oshirildi: 
1.   Qadimgi   So’g’d   shaharlarining   qurilishi,   ilk   va   qadimgi   davr   shahar
qurilishining o’ziga xos xususiyatlari, aholi turar joylari joylashuvi,
56
  П.Равшанов. Қарши тарихи. Т.:200., 19-бет
57
  С.К.Кабанов.  Нахшеб на рубеже древности и средневековья  ( III - YII   вв.), Т.,  « Фан » , 1977, 3-бет.
58
  П.Равшанов. Қарши ва Кеш тарихи манбалари. Қарши. «Насаф». 2005. 20-бет
17 turar   joylarning   shakllanishida   hunarmandchilik   va   savdo-sotiqning   ahamiyatini
o’rganish hamda jamoat, ma’muriy va diniy inshootlarni tasniflash;
2.   Naxshab   vohasi   qadimgi   shaharlarining   fortifikasiyasi,   shahar
mudofaasining o’ziga xos xususiyatlarini o’rganish;
3. Qadimgi  Naxshabning  manzilgohlari  va  qishloqlarini  o’rganish. Qarshi
vohasidagi     Kindiklitepa     manzilgohi     va     G’uzor     vohasidagi   Qo’rg’oncha
manzilgohida     M.Xasanov,   ilk     o’rta     asrlarga     oid     Kunjutlitepa   va   Koshtepada
A.A.Raimqulov,   Kasantepada   M.To’rabekov   va   M.Xasanovlar   qazishma   ishlari
olib bordilar. 
3 Qashqadaryo vohasining antik davri shaharsozlik hususiyatlari
Antik   davrda   (mil.avv.   IV   asrning   oxiri   –   milodning   IV   asri)
O’zbekistonning   janubiy   o’lkasi   bo’lmish   Qashqadaryo   vohasi   aholisi   ijtimoiy-
iqtisodiy   va   madaniy   hayotida   mavjud   ijtimoiy-siyosiy   vaziyat   bilan   bog’liq   bir
qator   muhim   o’zgarishlar   ro’y   beradi.   Tadqiq   qilinayotgan   o’lka   O’zbekistonda
antik   davr   markazlashgan   davlatlarining   vujudga   kelishi   va   rivojlanishi
jarayonlaridan chetda qola olmas edi.
Tadqiqotchilarning fikricha, aynan antik davrda O’zbekistonda quldorchilik
munosabatlari ba’zi qadimiy patriarxal xususiyatlarni saqlab qolsada, o’zining eng
yuqori   cho’qqisiga   erishgan.   Shaharlarning   taraqqiy   qilishi,   savdo   va
hunarmandchilikning   rivojlanishi   jamiyatning   ijtimoiy   jihatdan   tabaqalanishini
yanada   kuchaytirgan.   Ijtimoiy   tuzumdagi   o’zgarishlar   manzilgohlarning   ayrim
turlarida,   xususan,   yirik   mustahkamlangan   dehqon   qo’rg’onlarining   vujudga
kelishida   ham   o’z   ifodasini   topadiki,   ular   ko’p   oilali   jamoalar   ahamiyatining
oshishi va katta yerlarning ularga birikishidan dalolat beradi. Ular bilan bir qatorda
kichik uy-qo’rg’onlar va alohida joylashgan manzilgohlar ham mavjud bo’lib, ular
oddiy jamoa a’zolariga tegishli bo’lgan. Shaharlarda hunarmandchilikning yanada
chuqurroq ixtisoslashuv jarayoni davom etgan. 
Antik davr madaniy aloqalar va o’zaro ta’sir (grek va mahalliy madaniyatlar
qo’shilishi),   shuningdek   savdo   va   pul   munosabatlarining   jadal   rivojlanishi   bilan
18 izohlanadi.   Bularning   barchasi   Markaziy   Osiyo   turli   viloyatlari   o’rtasida   rasmiy
aloqa va savdo yo’llarining shakllanishiga olib keladi.
Antik   davr   arxeologik   manbalari   Qashqadaryo   vohasi   aholisining   qadimgi
diniy qarashlari bilan bog’liq masalani o’rtaga qo’yish imkonini beradi.
Tadqiqotchi   olimlarning   fikriga   tayangan   holda   A.   Omelchenko   Janubiy
Sug’dning   sharqiy   qismidagi   antik   davr   manzilgohlarini   topologik   va   ichki
tuzilishini quyidagicha o’rganib chiqadi: 
–viloyatning  markaziy shahri (Suse – Kitob, maydoni 40 gektar);
–alohida   tumanlarning   sobiq   markazlari   bo’lgan,   turli   joylarda   joylashgan
yirik manzilgohlar (Sho’robsoydagi Saroytepa – Polvontepa, maydoni 8-9 gektar;
Ayoqchisoydagi   Kattajartepa,   maydoni   6,5   gektar;   Toldisoy   va   Guldarasoydagi
Qayrag’ochtepa   1   va   Qayrag’ochtepa   2,   maydoni   10   va   20   gektar;
Qorabog’daryodagi Kattakontepa, maydoni 7-8 gektar).
Tadqiqotchining fikriga ko’ra Janubiy Sug’dning sharqiy qismida joylashgan
antik davr manzilgohlarining umumiy maydoni 130 gektarga teng 59
.    
Qashqadaryo   vohasi   antik   davr   yodgorliklarida   olib   borilgan   qazishmalar
natijasida olingan ma’lumotlar ushbu davr bunokorlik uslublari to’g’risida ma’lum
xulosalar   chiqarishiga   imkon   beradi.   Yakkabog’   tumanidagi   Parmonko’ltepa
yodgorligida   bir   qancha   xo’jalik   xonalari   ochib   o’rganilgan.   Ularning   devorlari
paxsadan qurilgan. Bu yerda balandligi 2,2 metr, diametri 0,8 metrga teng g’ishtli
ustun saqlanib qolgan. Xonalar devorlariga somon suvoqlar (surilgan) qilingan. 
Shu   tumanda   joylashgan   boshqa   bir   yodgorlik   Qayrag’ochtepada   olib
borilgan   tadqiqotlar   ham   qiziqarli   natijalar   berdi.   Bu   yodgorlik   Qashqadaryo
vohasi   o’rta   qismida   joylashgan   yirik   antik   davr   yodgorligi   bo’lib,   o’z   hajmiga
ko’ra   faqat   qadimgi   Kitob   shahar   xarobasidan   kichikdir.   O’zining   juda   katta
xajmiga qaramasdan manzilgoh mudofaa devori bilan o’ralmagan, ammo uni o’rab
turgan keng va chuqur daryo irmoqlari o’ziga xos xandaq va tabiiy to’siq vazifasini
bajargan.
59
 Омельченко А. Районирование, типология и внутренная структура поселений античного времени 
восточной  части Южного Согда. //  Ўрта Осиё археологияси тарихи ва маданияти ҳалқаро илмий 
конференция, маърузалар, Т., 2002, с. 88-90.  
19 Kitob   o’rnidagi   antik   davr   manzilgohi   hisoblangan   –   ilk   manzilgoh
Qalandartepa   yoki   Tepai   Afrosiyob   “Shohnoma”ning   boshqa   bir   mashhur
qahramoni   nomi   bilan   bog’liq.   Islomgacha   yaratilgan   manbalarda   bu   hudud
to’g’risida   ma’lumotlar   kam   uchraydi.   Bunday   ma’lumotlar   I.   Markvart   asarida
keltirib   o’tilgan.   Hozir   bu   ma’lumotlar   numizmatik   materiallar   bilan   muayyan
darajada to’ldirilmoqda 60
.
Mil.avv. III – II asrlar bo’sag’asida Sharqiy Qashqadaryoning poytaxti Kesh
Sho’robsoy vohasidan Oqsuvdaryoning o’rta oqimiga, hozirgi Kitob shahri o’rniga
ko’chdi.   Kitob   shahrining   hozirgi   imoratlari   ostida   mil.avv.   III   asr   milodiy   VII
asrlar   qatlamlari   yashirinib   yotibdi.   Arxeologlar   antik   shahar   40   gektardan   ziyod
maydonni egallaganini 61
, burjli devor bilan o’rab olinganini hamda Qalandartepada
joylashgan   qudratli   qal’asi   bo’lganini   va   uning   maydoni   1   gektarga   teng
bo’lganligini   aniqlashdi 62
.   Mahalliy   ko’rsatmalarga   ko’ra   Kesh   mil.avv.   I   ming
yillik   oxirlarida   Qadimgi   Erondagi   Ahamoniylar   shohi   Kayumars   bilan   aloqalar
o’rnatgan 63
.   Qalandartepaning   eng   qadimgi   qatlami   mil.avv.   III   –   II   asrlarga
taalluqli 64
. 
Aniqlanishicha, dastlabki ark taxminan to’g’ri to’rtburchakli rejada bo’lgan.
Kuzatuvlarga   ko’ra   Qalandartepaning   maydoni   hajm   jihatdan   Samarqanddagi
Afrosiyobga yaqin bo’lgan 65
. 
Markaz   ko’chirilishining   siyosiy   va   iqtisodiy   sabablari   bor   edi.   Yangi
poytaxt shahar (Xitoy manbalarida Suse)  Markaziy Samarqand Sug’didan Jom va
Taxtaqoracha   dovoni   orqali   Hisorning   g’arbiy   tarmoqlaridagi   dovonga   va   undan
nariga – Shimoliy Baqtriyaga olib boruvchi qadimgi yo’llar chorrahasida, strategik
nuqtai   nazardan,   juda   qulay   joylashgan.   Dastavval   u   ellin   hukmdorlarining
Shimoliy   Qashqadaryodagi   asosiy   tayanch   punkti   sifatida   mo’ljallangan   bo’lishi
60
 Ртвеладзе Э.Е. Монеты Кеша // История и культура южных районов Средней Азии в древности и 
средневековье. Т., 1989, с. 38-44. 
61
  Кабанов С.К.  Археологические разведки в Шахрисабзском оазисе. // Известия АНУзССР, 1951, №6, с. 62
62
 Крашенинникова Н.И. Разрез крепостной стены древнего Кеша. // ОНУ 1968, №8, с. 60.
63
 Ртвеладзе Э.В. Легенды об основании среднеазиатских городов и археологическая действительность. // 
Культура юга Узбекистана в древности и средневековье. Т., 1987, с. 49.
64
  К рашенинникова Н.И. Изучения цитадели Кеша. // АО 1977г. – М., 1978, с. 527.
65
 Мас с он М.Е. Работы Кешской археолого-топографической экспедиция ТашГУ (КАТЭ) по изучение 
восточной половины кашкадарьинской области Уз ССР 196 .//  научных трудов ТашГУ №533, Т., 1977, с.  33.
20 ehtimol.   So’ng   Sug’dda   mustaqil   dinastiyalarning   qaror   topishi   butun   Kitob   –
Shahrisabz   vohasining   markazi   bo’lib   qolgan   yangi   shaharning   ravnaq   topishiga
ko’maklashdi.   Shahar   devori   ichida   kulollar   va   chilangarlar   mahallalari
joylashgandi.   Ustunlarning   marmar   asoslari   ko’pligidan   kelib   chiqib,   shaharda
yirik   saroylar   va   jamoat   inshootlari,   shuningdek   hozirgi   imoratlar   ostida   qolib
ketgan hashamatli qo’rg’onlar bo’lgan, deb xulosa qilish mumkin 66
.                 
Bir tomondan, sug’orish tizimining rivojlanishi, ikkinchi tomondan, Kitob –
Shahrisabz  vohasining markaziy qismida unumdor  yerlar mavjudligi antik davrda
kanallar tarmoqlari kengayishiga olib keldi. Ba’zida ular toshqin suv o’tgan o’zan
bo’lgan, biroq, o’tmish davrdan farqli ravishda, butkul sun’iy bo’lgan ancha uzun
(10-20   km,   eni   3-7   m)   kanallar   ham   paydo   bo’ldi 67
.   Sho’robsoy   va   Qashqadaryo
oralig’ida   kamida   uchta   kanal   aniqlangan.   Bu   joy   Kitob   hududidagi   shahar   bilan
chambarchas   bog’liq   bo’lib,   unga   qishloq   xo’jalik   mahsuloti   yetkazib   bergan.
Soyning   quyi   oqimidagi   Saroytepa,   Nomsiztepa   va   boshqa   manzilgohlarga
Qashqadaryodan uzunligi 8 km dan ziyod bo’lgan Pistaxon kanali chiqarildi, uning
sohili   bo’ylab   to’rt   guruh   manzilgohlar   bunyod   etildi.   Kanal   boshida   toshdan
qurilgan to’g’on izi hozirgacha saqlanib qolgan. Makridsoydan sharq va janubdagi
yerlarga   ariq   o’tkazilishi   natijasida   uning   quyi   oqimidagi   kamobod   yerlar
o’zlashtirildi.   Milod   bo’sag’asida   Oqchadaryoning   o’rta   oqimi   bo’ylab,   Yuqori
Saroy  kanali   yaqinida uncha  katta  bo’lmagan  kanal   va, ehtimol,  suv  ombori   ham
barpo etilgan 68
. 
So’ngi antik davrdagi Shimoliy Qashqadaryoda kanallar va ariqlar tarmog’i
O’rta Osiyoda eng rivojlangan tarmoqlardan biri deb hisoblanadi 69
.
Vohaning janubidagi Qayrag’ochtepa qal’asi hamda Kitob o’rnidagi poytaxt
arki   bo’lgan   Qalandartepadagi   imoratlar   Podayoqtepa   yuqori   qatlamlari   bilan   bir
davrga  oiddir.  Mudofaa   devorlarini   baquvvat   poydevor   ustiga   qurish   usuli   so’ngi
6
  Крашенинникова Н.И. Археолого-топографическое изучение Китаба // Археология Средней Азии. 
Сборник н аучных трудов ТашГУ Т., 1977, №533, с. 77-93.
67
 Латынин Б.А. Вопросы истории древней ирригации Ферганы // КСИИМК 1956, №64, с. 18-19.
68
  Иневаткина О. Северные укрепления древнего Самарканда // Культура древнего и средневекового 
Самарканда и исторические связи Согда. Тез.док. сов. – франц. Т., 1990, с 44. Кабанов С.К. Изучение 
стратиграфии городища Афрасияб // Самарканд., 19n, №1, с. 184.
n
 Крашенинникова Н.И. Разрез крепостной  стены древнего Кеша // ОНУ, 1968, №9, с. 62-63.
21 jez   –   ilk   temir   davriga   borib   taqaladi.   Bu   vaqtda   O’zbekiston   janubidagi
shakllanayotgan   shaharlar   bo’lgan  va   ilk  shahar   markazlaridagi   qal’alar  baquvvat
asos   –   poydevor   ustida   barpo   etilgan.   Kitobda   butun   shaharni   o’rab   olgan   qal’a
devori ichidan eni 1,15 metr bo’lgan yo’lak ketgan, undan borib maxsus tuynuklar
orqali   xonalarga   kirish   mumkin   bo’lgan.   Bu   xonalar   devorlari   chiziqdan   turtib
chiqib   turgan   tashqi   qismida   joylashgan   bo’lib,   uning   etagini   o’qqa   tutishga
mo’ljallangan.  Turtib chiqqan  joy  o’z  navbatida,  devorteshar  zarbadan  va  boshqa
qamal   texnikasidan   himoyalanishni   ta’minlaganki,   antik   davrda   bunday   texnika
jadal   rivojlangani   shahar   istehkomlarini   mustahkamlashni   taqozo   etgan.   Mudofaa
devorini, shuningdek, burjlar ham kuchaytirgan. Asosan tekis joyda bunyod etilgan
Kitob   devori   paxsadan   ko’tarilgan,   ostidan   to’g’ri   burchakli,   tamg’a   bosilgan   bir
necha   qator   xom   g’isht   terilgan.   Paxsa   qatlamlari   orasiga   bordon   bosilgan,   u
zaxdan va sho’rlanishdan asragan 70
. 
Ayni   maxalda,   mil.avv.   III   –   II   asrlarda   Kitob   hududida   ancha   mustahkam
uylar qurilgan, ular, odatda, maxsus asos ustiga joylashgan. Milodga yaqin, butun
O’rta   Osiyodagi   singari,   Sharqiy   Qashqadaryoda   ham   qurilishda   yoppasiga   xom
g’isht   ishlatishga   o’tila   boshlandi.   Antik   davrda   uylar,   odatda,   har   xil   vazifani
bajaruvchi bir nechta xonadan iborat bo’lgan. Maydoni 20 – 30 kvadrat metrgacha
borgan turar joy xonalardan tashqari, unga albatta xumxona kirgan. 
Imoratni   tiklash   jarayonida   turli   usullar   qo’llanilgan,   materiallar   almashlab
ishlatilgan.   Xona   devorlari   yerga   biroz   chuqur   kirgan   yoki,   ko’pincha,
poydevorsiz, tekislangan maydoncha ustiga ko’tarilgan.
Mil.avv.   III   va   milodiy   III   asrga   oid  arxeologik   materiallar   o’rta  asrlardagi
Kesh shahristonidan va unga yaqin bo’lgan chegaralardan topilgan.
Kitobning   janubiy   qismidan   antik   davrga   xos   bo’lgan   shaharning   qadimgi
darvozasi   Xoja   Rushnodan   uncha   uzoq   bo’lmagan   To’pxonatepa   xarobasi
yaqinidan   sopol   parchalari   topilgan.   Shu   yerdan   so’g’d   qiyofasidagi   mayda
terrakota   haykalchalari   topilgan.   Ulardan   birida   otda   turgan   suvoriy   tasvirlangan.
70
 Буряков Э.Ю. Поселение Лолазор – предшественник города на Афрасиябе // К исторической топографии 
древнего и средневекового Самарканда Т., 1981, с. 11, Абдуллаев А. Археологические разведки и раскопки в
Пянжеском районе в 1977, // АРТ,1977, Душанбе, 1983, вып.  XVII , с. 78.   
22 Ikkinchisida   oyog’ini   jipslashtirib   o’tirgan   ayol   tasvirlangan.   Uchinchisida
soqolsiz, temir qalpoqni eslatadigan bosh kiyimidagi erkak boshi tasvirlangan 71
.
Sharqiy   Qashqadaryo   marmar   zaxiralariga   boy   bo’lgan.   Marmar   Kitob   –
Shahrisabz past tekisligini o’rab turgan tog’lardagi konlardan keltirilgan. Kulrang
marmardan   pog’onasimon   poyustunlar   tayyorlangan.   Poyustun   yassi   bo’lgan,
ko’pincha jilo berilgan, unda yog’och ustunning ostini joylashtirish uchun maxsus
joy bo’lgan. Marmarlar turli  rangdaligi ular qazib olingan konlar xilma-xilligidan
dalolat beradi 72
.      
Pishirilgan   sopol   haykalchalar–terrakotalar,   odatda   ibodatxonalardan   joy
olgan ma’budlar haykallari nusxasidir. Ular maxsus qoliplarda tayyorlangan, so’ng
usta ularni pichoq bilan qirib, to’g’rilagan, odatda qizil yoki jigarrang angob bilan
pardoz bergan  va pishirgan.  Haykallarning bo’yi  7  sm   dan 15  sm   gacha  bo’lgan;
ancha   avvalgi   (mil.avv.   I   asrlardagi)   haykalchalar   realistik   yasalgan,   so’ngilari
(milodiy I asrdan keyingilari) yapaloq qilib va nomutanosib yasalgan. Xronologik
jihatdan   avval   yasalgan   haykalchalar   Kitobdan   topilgan.   Janubiy   Sug’dning
sharqiy   qismida   Ona   Ma’buda,   ud   chaluvchi   ayollar   va   qandaydir   mahalliy
ilohlarning tasviri bo’lgan erkaklar haykallari ko’p uchraydi.
Kitobda   topilgan   Ona   Ma’budaning   sopol   haykalchalari   o’tirgan   holda
tasvirlangan   yalang’och   ayolning   (mil.avv.   III   asr)   yoki   yalang’och   go’dakni
ko’tarib olgan kiyingan ayollarning qo’lda yasalgan haykalchalaridir 73
. 
Kitobda ud chalayotgan erkaklar haykalchalari topilgan 74
, markaziy Sug’d va
Marg’iyonada ham ayollar haykalchalariga o’xshash haykalchalar bor 75
.
Sharqiy   Qashqadaryoda   ilohiylashtirilgan   ajdodlarga   sig’inish   ham   keng
tarqalgan   bo’lib,   ular   erkaklar   haykallari   hamda   qo’lda   yasalgan,   chavandozli   va
chavandozsiz ot shakllaridan iborat topilmalardir. Kitobda va To’pchak qishlog’ida
71
 Мас с он М.Е. Работы Кешской археолого-топографической экспедиция ТашГУ (КАТЭ) по изучение 
восточной половины кашкадарьинской области Уз ССР 196 .//  научных трудов ТашГУ №533, Т., 1977, с.  31
72
 Алексеева Е.М. Античные бусы Северного Причерноморья. Свод археологических источников. Г 1-12. М.,
1975, Матвеева Н.П. О торговых связах  Западной Сибири и Центральной Азии в раннем железном веке // 
Р.А. 1997, №2, с. 68,75.    
73
 Крашенинникова Н.И. Два комплекса керамики  II  –  I  вв. с. 89, 93. Крашенинникова Н.И. Прошлое 
Китаба // Вехи времен. Т., 1989. с. Крашенинникова Н.И. Прошлое Китаба // Вехи времен. Т., 1989. с. 30. 
74
 Крашенинникова Н.И. Прошлое Китаба // Вехи времен. Т., 1989. с.  30.
75
  Мекшкерис В.А. Согдийская терракота. Душанбе, 1989, с. 111,139,144.
23 mil.avv. I – IV asrlar materiallari bilan birga uzun qalpoq yoki yo’l-yo’l bog’ichli
ko’rinishdagi  bosh kiyim kiygan, ba’zan o’ng qulog’ida sirg’asa bo’lgan erkaklar
haykalchalari   topilgan.   Tadqiqotchilar   fikricha,   ular   mil.avv.   II   –   milodiy   IV
asrlarda yasalgan, deb hisoblanadi  va Makedoniyalik Aleksandr  tasvirlariga borib
taqalishi mumkin 76
.     
Antik   davr   madaniyati   yutuqlari   o’lkaning   o’rta   asrlar   davri   madaniyati
asosini   tashkil   etadi.   O’z   navbatida   ushbu   davr   madaniyati   ijtimoiy-siyosay
vaziyatning,   diniy   –   mafkuraviy   qarashlarining   o’zgarishi   bilan   bog’liq   bir   qator
yangi an’analarning vujudga kelishi bilan ham izohlanadi. 
Yerqo’rg’on miloddan avvalgi  VI-IV asrlarda ayniqsa,  gullab-yashnaydi  va
aynan shu davrda umumiy maydoni 40 gektardan iborat maydonni o’z ichiga olib,
beshburchak shaklidagi qalin devor bilan o’rab olinadi.  77
Arxeologlar Naxshab shahrining yoshini asosan sopol idishlar tahliliga qarab
aniqlaganlar.   Shahar   o’rnida   uzluksiz   olib   borilgan   qazishma   ishlari
Yerqo’rg’onning   shakllanish   va   tanazzulga   uchrash   sanalariga   aniqlik   kirita
borgan.   1976   yilda   1-BX   deb   nomlangan   qazuv   joyida   yumaloq   shakldagi   sopol
idishlar   saqlanib   qolgan   madaniy   qatlam   ochilgan   edi.   Yumaloq   shaklli   idishlar
(banka ko’rinishli) odatda, miloddan avvalgi VI-IV asrlarga mansub deb qaraladi.
Shu yili bu yerdan jomlar, qadahlar, lagan  va  tovoqlar,  kosa,  xurmachalar,  xum
va  xumchalar,  qozon va dekchalar 
topilgan edi.
Qadimiy   Naxshab   vayronalari   o’rnida   muttasil   ilmiy   –   tadqiqot   ishlarini
bajargan   arxeolog   olimlar   M.H.Isamiddinov   va   R.H.Sulaymonovlar   o’zlarining
1984   yilda   nashr   etilgan   «Yerqo’rg’on»   deb   nomlangan   risolalarida   qo’lga
76
 Кабанов С.К. Керамический комплекс из наслоений древнего городища в Китабе // ИМКУ. Т., 1962, вып. 
3, с. 47-48. Крашенинникова Н.И. Два комплекса керамики  II  –  I  вв. до н.э. из нижних слоев Китаба // 
Археология Средней Азии. Сборник научных трудов ТашГУ. Т., 1977, №533, с. 89.   
77
  Сулейманов   Р.Х.   Основные   этапы   развития   городища   Еркурган.//   Античная   культура   Средней   Азии   и
Казахстана : Тезисы докл. Совещания. Т.: «Фан», 1979. 11-б.
24 kiritilgan   moddiy   madaniyat   ashyolarini   tahlil   etadilar.   Sopol   idishlar   tadqiqi
quyidagi xulosalarni beradi: 
«Yerqo’rg’onning   quyi   qatlamidan   olingan   sopol   buyumlar   majmuasi
ko’pgina tadqiqotchilar tomonidan miloddan avvalgi II ming yillik oxiri va I ming
yillik birinchi choragi bilan sanaladigan so’nggi mis davrining qator yodgorliklari
naqsh   solingan   sopolchiligi   bilan   o’xshashdek   tuyuladi.   Biroq,   so’nggi   mis
davrining   uzaytirib   yuborilgan   umumiy   sanasini   Yerqo’rg’on   shaharchasi   quyi
madaniy qatlamiga tadbiq etib bo’lmaydi, chunki u bevosita miloddan avvalgi VIII
asrning   ikkinchi   yarmi   va   VII   asrlari   yoki   miloddan   avvalgi   VIII-VI   asrlar   bilan
sanaladigan kulolchilik sopollari bo’lgan kuchli qatlam bilan qoplangan».
Naxshab   obidalari   tuprog’idan   topilgan   kulolchilik   ashyolarini
M.H.Isomiddinov   va   R.H.Sulaymonovlar   qiyosiy   tadqiq   asosida   Farg’ona
vodiysidagi   Chust   va   Dalvarzintepa,   Surxondaryo   viloyatidagi   Kuchuk   –   2,
Bandixon- 1, Qiziltepa va Mirshodi, Zarafshon vohasidagi Afrosiyob quyi qatlami,
Toshkent   vodiysining   Tuyabo’g’iz   manzillaridagi   sopol   buyumlar   bilan   uyg’un
deb   qaraydilar.   Zikr   etilgan   arxeologik   obidalari   kulolchilik   namunalarini,
naqshlangan sopol idishlarini miloddan avvalgi IX asrdan erta va VI asrdan kech,
miloddan   avvalgi   VIII-VII   asrlarga   taalluqli   deb   hisoblanadi.   Shunga   ko’ra
Yerqo’rg’on quyi madaniy qatlami yoshini ham shunday sanalash mumkin bo’ladi.
78
Miloddan avvalgi I ming yillik boshlarida qadimiy madaniyat keng tarqalgan
edi. Naxshabning ham birinchi aholisi chorvador qabilalar edi va 
ular   o’zlariga   qo’shni   bo’lgan   qavmlar   ta’sirida   dehqonchilik-   chorvachilik
madaniyatini   shakllantirganlar.   Arxeologlarning   guvohlik   berishicha,
shaharchadagi   xayotning   navbatdagi   davri     qadimiy   So’g’d   zamonlariga   oid
moddiy ashyolarda o’z ifodasini  topadi. Bunday ashyolar  Yerqo’rg’ondagi  Yer  II
va  Yer III 13, 12, 9, va 1 qazuv chohlaridan topilgandir. Ko’rsatilgan qatlamlardan
chiqqan   ashyolar     shaharcha   miloddan   avvalgi   VII-VI   asrlarda   gavjumlashgan
degan tasavvurni paydo qiladi. 
78
 Исамиддинов М.Х., Сулайманов Р.Х. Еркурган (стратиграфия и периодизация) Ташкент, Фан, 1984. 158 б
25 Yerqo’rg’onda uzoq yillar mobaynida olib borilgan qazuv ishlari bu joydagi
madaniy qatlamning o’ziga xos tomonlarini ham kashf etadi. M.H.Isomiddinov, va
R.H Sulaymonovlarning ta’kidlashicha, ibodat buyumlari majmuasi o’ziga xosligi,
bezatilishi, naqshlari bilan Qashqadaryodan boshqa joyda uchramaydi. Bu jihatdan
hayvon shaklidagi chiroqlar, isiriqdonlar, chetlarida hayvon boshlari tasvir etilgan
kuldonlar   va   ulardagi   jimjimador   naqshlar   alohida   ajralib   turadi.     Milodning
dastlabki   asrlarida   Yerqo’rg’on   huvillab   qolgan   edi.   Bu   shu   davrga   oid   osori
atiqalarning yo’qligi bilan izohlanadi. 79  
  Ba’zi   olimlar   Yerqo’rg’onning   hukm   surishi   muddati   eftallar   va   turk
xoqonligi davriga qadar davom etgan degan fikrda bo’lganlar. Yerqo’rg’onda uzoq
muddat   davom   etgan   tadqiqot   ishlari   Naxshabning   to   arablar   bosqiniga   qadar
yashab   turganini   aniqlaydi.   Arxeologlarning   ko’rsatishlaricha,   Yerqo’rg’on
hukmdorining   qasri   milodning   boshlarida   vujudga   kelgan.   N.Yu.Nefedovning
yozishicha,   Yerqo’rg’on   shaharchasi   hukmdor   qasri   o’z   ko’rinishi,   tarxi   va
tuzilishiga   ko’ra   Markaziy   osiyoda   shu   vaqtgacha   o’rganib   chiqilgan   yashash
uylari, saroylarga juda monand, ular bilan bir qatorda turadi 80  
Yerqo’rg’onning   vujudga   kelish   sanasini   kulolchilik   ashyolari   –   sopol
buyumlar   bilan   belgilash   mumkin   bo’lganidek,   tanazzulga   yuz   tutish   sanasini
shahar   ibodatxonasi   tuprog’idan topilgan  So’g’d hukmdori  Shashpir   (VI   asr  oxiri
VII asr boshlari) tangalari misolida aniqlash imkoniyati mavjuddir. Yerqo’rg’onda
XX   asr   ikkinchi   yarmida   o’tkazilgan   tadqiqot   natijalari   Naxshabning   VI-VII
asrlarda   barhayot   bo’lganini   tasdiqlaydi.   S.K.Kabanovning   yozishicha,   Naxshab
Aleksandr   Makedonskiy   bosqinidan   so’ng   o’zini   o’nglab   ololmagan.   Bundan
tashqari, miloddan avvalgi asrlarda yuz bergan istilolar shaharni tamomila vayrona
holiga   keltirgan.   Ammo   uning   ayrim   qismlarida   hayot   davom   etgan.   Shahar
hukmdori,   sipohiylar,   hunarmandlar   yangi   manzilga   ko’chib   o’tgan.   Yangi
Naxshab   (yoxud   «Naxshab-2»)   asta-sekin   shahar   tusini   olgan.   Milodning   VI-VII
asrlarida   Naxshab-2   daryoning   ikki   qirg’og’i   bo’ylab   kengaya   boshlagan.   Aholi
soni   ham   ko’paygan.   Shahar   nomi   arablar   kelgan   davrda   ham   Naxshab   bo’lib
79
  М.Х,Исамиддинов, Р,Х,Сулейманов. Еркурган. – Т.: 1984, 140-б.   
80
 Нефедов Н.Ю. Некоторые итоги раскопок дворцового комплекса Еркургана ИМКУ 1990 № 24   107-116 бет
26 qolavergan.   Shuni   ko’zda   tutib   akad.   V.V.Bartold   «Nasaf»   so’zi   aftidan,   arablar
tomonidan mahalliy  «Naxshab»dan hosil qilingan degan fikr bildirgan. 81  
81
 Бертольд В.В. Согд Собр. соч. В. 9 Т. З.м. 1965 487-488 бет
27 Foydalaniladigan asosiy darsliklar va o’quv
qo’llanmalari ro’yxati
1. Античный и раннесредневековые древности Южного Узбекистана 
Отв.ред. академик АН Уз ССР Г.А. Пугаченков. Т. 1989 . 
2. Архитектурные памятники Туркменистана. М. 1972. Ахраров И. 
Ремпель Л. Резной штук Афрасияба Т. 1971. 
3. Беленицкий А.М., Бентович И.Б., Большаков О.Г. Средневековый 
город Средней Азии. Л., 1973
4. Булатов М. Мавзолей Саманидов – жемчужина архитектуры Средней 
Азии. Т. 1978. 
5. Буряков Ю.Ф. Генезис и этапы развития городской культуры 
Ташкентского оазиса. Т. 1982. 
. Древний и средневековый город Восточного МавераннахраОтв.ред. 
д.и.н. Ю.Ф.Буряков. Т.1990. 
7. Древняя и средневековая культура Чача. Т. 1979. 
8. Живопись древнего Пянджикента / Отв.редакторы А.Ю. Якубовский и 
М.М. Дьяконов. М. 1954. 
9. Заднепровский Ю.А. Древнеземледельческая культура Ферганы МИА. 
М. 1962. № 118 .
Исамиддинов   М.Х.   Хасанов   М.Х.   История   древнего   и   средневекового
керамического производства Нахшеба. Т. 2000
28

Mavzu : Qashqadaryo vohasining antik davri arxeologiyasi Reja: 1. Nautaka – Naxshab to’g’risidagi yozma manbalar tahlili. 2 Nautaka va Naxshabning arxeologik jixatdan o’rganilishi 3 Qashqadaryo vohasining antik davri shaharsozlik hususiyatlari 1

Nautaka – Naxshab to’g’risidagi yozma manbalar tahlili O’zbekistonning eng qadimiy shaharlaridan biri hisoblangan Nautaka – Kesh shahri ko’pchilik tadqiqotchi olimlarning fikrlariga ko’ra O’zbekistonning janubiy viloyati hisoblangan Qashqadaryo vohasida joylashgan. Kesh shahri haqidagi yozma manbalarni ko’zdan kechirar ekanmiz, shaharning ming yillik tarixi turli davr manbalarida turlicha uchraydi. Nautaka – Kesh shahri tarixi yozma manbalari ikki asosiy qismdan iborat bo’lib, Nautaka – Keshning eng qadimgi manbalari va keyingi davrda ochilgan va topilgan arxeologik manbalar hisoblanadi. Birinchi guruhga Ahamoniylar satrapligidagi Baqtr arxiv hujjatlari kiradi. Bu manbalar oromiy tilida (asosi sug’d alifbosida) teriga yozilgan. Bu hujjatlar Afg’onistonning shimoliy qismidan topilgan 1 . Kesh toponimi dastavval Zardo’sht Ka’basidagi Shopur I (242 – 273) bitiklarida uchraydi. Unda Shopur I o’z davlati chegaralarini shu jumladan, O’rta Osiyodagi Kesh, Sug’d va Shosh tog’larigacha yetib kelgan chegaralarini tasvirlaydi. Mil.avv. II asrning 2-yarmi va oxirida Janubiy So’g’d hududida old tomonida Gerakl, orqasida Zevs tasviri aks ettirilgan hamda sug’d afsonasi bitilgan kumush tangalar zarb qilingan 2 . Ikkita xronologik guruh aks ettirilgan ushbu tangalar milodning III asriga, Janubiy Sug’dda Kangyuy Abt(a)t sulolasi hukmronligiga chek qo’yilgan vaqtga to’g’ri keladi. Bu Shopur I Sharqni ishg’ol qilganidan keyin yuz bergan bo’lishi mumkin. Bu “Zardo’sht Ka’basi”dagi PKN yozuvida aks ettirilgan bo’lib, unda Kash (Kesh) ushbu sosoniylar shohi tomonidan tashkil etilgan qayta davlat tarkibiga kirgani qayd etilgan 3 . 1 Франц Грене. Новые свидетельства о Нахшабе и Кеше античного периода. // Қарши шаҳрининг жаҳон цивилизацияси тарихидаги ўрни. Тошкент – Қарши, “Фан”, маъруза, 2006, 34 – б. 2 Ртвеладзе Э.Е. Монеты Кеша // История и культура южных районов Средней Азии в древности и средневековье. Т., 1989, с. 4 0 . 3 Қарши. Кичик альбом, Т., Маънавият, 2006, 19-б. 2

Zardo’sht Ka’basidagi Shopur I bitigida Kesh Makedoniyalik Aleksandr yurishlari davrida bu viloyat Nautaka deb, mil.avv. I – II asrlarda mahalliy nomning xitoycha buzilgan shaklida Su-se deb nomlangan. Milodiy III asr o’rtalaridan XVI asrga qadar qo’llanilgan Kash (Kesh) nomi qayd etilgan. Mil.avv. IV – III asrlarda O’rta Osiyoga yurish qilgan Makedoniyalik Aleksandrning solnomachilari Branxitlar shahri haqida yozib qoldirganlar. Akademik E.V. Rtveladze Yerqo’rg’on shahrini yunon manbalaridagi Branxitlar shahri bilan aynanlashtiradi 4 . O’sha davrda zarb etilgan “bronza davridagi hukmdor tasviri” 5 orqali buni izohlashga harakat qiladi. III – IV asrlardan to VIII asrgacha bo’lgan “Naxshab” hamda “Kesh podshosi” tangalari Yerqo’g’on shahrining o’sha davrda Kesh mulki tasarrufida bo’lganligini ko’rsatadi 6 . Qadimgi yunon muarrixlaridan Arrian, Gerodot, Plutarx, Kvint Kursiy Ruf, Konstantin Bagryanorodniy asarlarining chop etilishi katta ahamiyat kasb etgan edi. Bu asarlar birinchi manba sifatida o’ziga xos ilmiy tasavvur shakllanishiga xizmat qiladi. Ularda miloddan burungi davrda Makedoniyalik Iskandarning Markaziy Osiyoni istilo etishi sabab, mazlum etilgan xalqlar, ularning ushbu zarblari bilan bir qatorda shahar va qishloqlari, odamlari haqida ma’lumot berilgan. Makedoniyalik Aleksandrning asosiy janglari Qashqa vohasida kechgan. Iskandarning o’zi Navtoq (Nautaka) viloyati va uning asosiy shahri bo’lgan Naxshobda uzoq muddat to’xtab turgan. Iskandar tarixini bitgan qadim Yunon muarrixlari shu munosabat bilan bu vohaning bir qancha shahar va qishloqlarini tilga olib o’tganlar. Sharq va G’arb o’tmishi va madaniyati tarixiga bag’ishlangan asarlar 7 ana shu jihatlarga ko’ra, Nautaka – Kesh tarixini yaratishda birlamchi manbalar doirasiga kiritilishga loyiq. Qashqadaryo vohasi haqidagi ilk xabarlar zardushtiylik dinining muqaddas kitobi “Avesto”da uchraydi. “Avesto” matnlarining eng qadimiylari milodga qadar 4 Ртвеладзе Э.В. Этюд по исторической географии Бактрии и Согдианы во время похода Александра Македонского / ВДИ 2000, №4, с. 104 – 112. 5 Кабанов С.К. Нахшебские монеты V – VI вв. // ВДИ. 1961, №1, с.137 -144. 6 Отахўжаев А. Илк ўрта асрларда ( V – VIII ) Сўғд мулкида Насаф шаҳри ва вилояти. // Қарши шаҳрининг жаҳон цивилизацияси тарихидаги ўрни. Тошкент – Қарши, “Фан”, маъруза, 2006, 129 –б. 7 Арриан Поход Александра (с приложением XVII книги Диодора ) , 1963 ; Геродот История, т Х, 1972 ; Квинт Курций Руф История Александра М акедонского (кн. VIII . 14)., 1963. 3

bo’lgan IX – VIII asrlarga oid bo’lib, u to’la ravishda milodning IV asrlarida yozib olingan. Otashparastlik dinining ilohiy matnlari majmuasi milodgacha bo’lgan IX asrlardan to yangi milodning III – IV asrlariga qadar yozilgan, to’ldirilgan va to’plangan. “Avesto”da Boxtar o’lkasi (Surxondaryo va Afg’onistonning shimoliy qismi), Sug’diyona (Zarafshon va Qashqadaryo vohalari), Xorazm kabi joylar ta’rif qilinadi 8 . Qadimgi yunon muarrixlari Makedoniyalik Aleksandrning markaziy Osiyoga qilgan yurishi, harb-zarblari haqida hikoya qilganlarida, Sug’d va uning janglar kechgan viloyatlari haqida ham yo’l-yo’lakay so’zlab o’tadilar. Jumladan, Doro III hokimiyatdan chetlatib, undan podshohlikni va shohona anjomlarni tortib olgan Bess haqida gap ketganda, birinchi bor Navtoq (Nautaka) tilga olinadi. Arrian bu haqda: “Bessga Aleksandr yaqinlab qolganligini aytganlariga, u Oksdan suzib o’tadi, qayiqlarni esa yondirib, Sug’d yeriga, Navtoqqa ketadi” 9 , deydi. Fransiyalik tadqiqotchi Frans Grene boshqa bir qator olimlarning fikriga tayangan holda Nautakaning nomlanishiga quyidagicha ta’rif beradi: –mil.avv. 329 yilning bahorida Bess Aleksandrning yaqinlashishidan qochib “sug’diylar diyori”ga qochadi; –mil.avv. 328 – 327 yillarda bu hudud satrap Sisimitr tomonidan boshqarilgan. Aleksandr qo’shinlari “Sisimitr qoyasi”ni bosib olganidan keyin “Xoriyen qal’asi”ni qo’lga oladi; –Bundan so’ng Aleksandr va uning qo’shinlari qishki qarorgoh Nautakaga joylashadi. Bu ma’lumotdan shuni ko’rish mumkinki, Nautaka viloyat yoki boshqaruv markazi ham bo’lishi mumkin 10 . Mil.avv. IV asrda Qashqadaryo hududida uchta viloyat – Nautaka, Ksenippa va Gabaza bog’lanadi. Bu haqda yunon tarixshunosi Arrian va rimlik Kursiy Ruf ma’lumot berishadi. Yunon mualliflarining asarlari biz ko’rib chiqayotgan 8 Равшанов П. Қарши тарихи. Т., Янги авлод, 2006, 105-б. 9 История Узбекистана в источниках. Под. Редакции Лунин Б.К.., Т., 1984, с. 92. 10 Франц Грене Заметки о топониме Наутака // Шаҳрисабз шаҳрининг жаҳон тарихида тутган ўрни, ҳал. Илмий кон., маърузалар, Т., Фан, 2002, 10 – 11 б. 4

o’lkaning tarixiy geografiyasi dolzarb muammolarini hal qilishda muhim asos bo’ladi 11 . Nautaka (Navtaka) Sug’diyona viloyatidan biri bo’lib, bu so’z “yangi qurilish”, “yangi joy” deb tarjima qilinadi. Arrian asarida Nautaka – “Sug’diylar yeri” ma’nosida yoritilgan. Tadqiqotchi Frans Grene “Nautaka” toponimini “nava-taka” – “to’qqiz daryo diyori” deb izoh beradi. Samarqanddan temir darvozagacha Jom, Podayoqtepa, Kaltaminor va Oqrabot orqali o’tgan. Ular o’z navbatida to’qqizta daryo (shimoldan janubga Qumdaryo, Ayoqchidaryo, Qashqadaryo, Oqsuv, Tanxozdaryo, Qizildaryo, Langar, Katta O’radaryo, Kichik O’radaryo) bilan o’zaro kesishgan 12 . Xitoy manbalaridan biri “Taypin xuanyuyszi”da ko’rsatilishicha, “Suy sulolasi davrida Kesh (Shigo) hukmdorlari Xitoy bilan aloqa o’rnatgan”, - deyilgan. Bu manbadan shuni aytish joizki, Keshda maorif V asrdan oldin paydo bo’lgan. S.Kabanovni qayd etishicha, bu tangalarni asli kelib chiqishi kushonlik bo’lgan Naxshab hukmdorlari zarb etgan. M. Masson esa, aksincha, bu tangalar milodning III – IV asrlarida arshakiylar sulolasining avlodlari tomonidan zarb etilganini ta’kidlaydi. Lekin ularning fikri sug’d afsonasini noto’g’ri o’qigani va tushunganiga asoslangan. Afsonaning birinchi so’zi, V. Livshisning izohlashicha, KЉNK MLK – Kesh podshohi so’zini anglatadi. Bundan tashqari, undagi ikkinchi harf – u, butun afsona esa KYЉNK MR` [V] deb o’qiladi. Tadqiqotchilarimizning fikriga ko’ra, bu tangalarda Kesh toponimi, A – 4 raqamli oromiy hujjatidagi kabi KYЉ – Kesh deb berilgan 13 . 11 Қадимги Кеш – Шаҳрисабз тарихидан лавҳалар. Тошкент, Шарқ,1998,11б. 12 Франц Грене Заметки о топониме Наутака // Шаҳрисабз шаҳрининг жаҳон тарихида тутган ўрни, ҳал. Илмий кон., маърузалар, Т., Фан, 2002, 10 – 11 б. 13 Қарши. Кичик альбом, Т., Маънавият, 2006, 20-21 б. 5