logo

Sharq alomalari asarlarida psixologiya

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

26.5595703125 KB
Sharq alomalari asarlarida psixologiya
REJA:
1.           Sharq allomalari	 tomonidan	 ta’lim	 jarayoniga	 kiritilgan	 o`qitish	 
usullari.
2.           Abu	
 Rayxon	 Beruniy	 asarlarida	 o`qitish	 usullari.
3.           Ibn	
 Sino	 ta’limotida	 o`qitish	 yo`llari.
4.           Davoniyning	
 ko`rsatmalarida	 o`qitish	 muammolari.
  Sharqning qomusiy	 olimlari	 Abu	 Rayhon	 Beruniy,	 Abu	 Ali	 Ibn	 Sino,
AForobiy,	
 Davoniy,	 Jomiy	 asarlarida	 ta'lim-tarbiya,	 o'qitish	 masalalari	 atroflicha
bayon	
 qilib	 berilgan.	 Shuningdek,	 mutafak-kirlarimiz	 tomonidan	 ta'lim	 jarayonida
o'qitishning	
 qaysi	 usul	 vositalaridan	 foydalanish	 lozimligi	 uqtirib	 o'tilgan.
Keltirilgan	
 fikrlardan	 ko'rinadiki	 dastlab	 shaxs	 amaliy	 bilimlarga	 keyinchalik	 esa
nazariy	
 bilimlarni	 qo'lga	 kiritishi	 lozimligi       borasidagi	 g'oyalar	 ilgari	 surilgan.
Qomusiy	
 olim	 Abu	 Rayhon	 Beruniy	 asarlarida	 o'qitish	 usullari	 masalasiga
alohida	
 to'xtalib,	 o'quvchi	 shaxsiga	 ta'lim	 berishda	 ko'proq	 qaysi	 tomonlarga	 e'tibor
berish	
 kerakligini	 bayon	 qilib	 beradi.	 Jumladan,	 olim	 tomonidan	 quyidagi	 qoidalar
ilgari	
 suriladi:
-
 o'qitishda	 yodlatish	 emas,	 balki	 tushunish	 mantiqiy	 fikrlash,	 xulosalar
chiqarish,	
 yo'liga	 amal	 qilish	 lozimligi.
-	
 o'qitishda	 o'quvchining	 qiziqishi,	 intilishini	 hisobga	 olinishi	 va	 muallim	 o'z
shogirdlariga	
 xushmuomalali	 bo'lishi.
-	
 o'qitishda	 turli	 usul,	 metodlarni	 qo'llash	 ya'ni	 qarab	 chiqish,
o'qilmagan	
 mavzularni	 o'qib	 olish	 kerakli	 joylarini	 qayta	 o'qib	 olish,
umuman	
 yana	 o'qib	 chiqish	 va	 tushunib	 olish.
-	
 o'quv	 qurollarini,	 kitoblarni	 e'tibor	 bilan	 avaylab,	 asrab	 tutish,
bu	
 kitoblar	 insoniyatning	 boyligi	 ekanligi.
Beruniy	
 yoshlarni	 o'qitish	 uchun	 o'qituvchi	 tanlashni	 birinchi	 va	 asosiy	 ish
deb	
 bilgan.	 U	 bolalarni	 yoshligidanoq	 aniqrog'i	 5—6	 yoshidan	 o'qitish	 tarafdori
edi.	
 Buning	 uchun	 o'qituvchi	 xush muomalali,	 rostgo'y,	 o'z	 fanini	 yaxshi	 biladigan
pokiza,	
 toza	 ozoda	 yurish	 va	 turishida	 namuna	 boiishini	 talab	 etadi.	 Bu	 g'oya	 to'g'ri
va	
 adolatli	 talabdir.	 Agar	 tarbiyachi	 o'rnak	 bo'lmasa,	 aytgan	 gapiga	 o'zi	 rioya
qilmasa,	
 uning	 tarbiyasi	 samarasizdir.
Beruniy	
 ta'lim	 tarbiyaga	 o'quvchilarning	 diqqatini	 jalb	 qilish,	 mashg'ulotlar
davomida	
 o'quvchini	 zerikib	 qolmasligi	 uchun	 ta'lim	 olishning	 turli	 yo'llari,	 shakl
va	
 metodlari	 ustida	 to'xtalgan.	 U	 shunday	 deb	 yozadi,	 «Bizning	 maqsadimiz
o'quvchini	
 toliqtirib	 qo'ymaslikdir.	 hadeb	 bir	 narsani	 takrorlash	 zerikarli	 bo'ladi,
materialga	
 nisbatan	 salbiy	 munosabat	 shakllanadi.	 Agar	 o'quvchi	 bir	 masaladan,
boshqa	
 bir	 masalaga	 o'tib	 tursa,	 u xuddi-turli-tuman	 bog'-rog'larda	 sayr	 qilgandek
boiadi,	
 bir	 bog'dan	 o'tar	 o'tmas,	 boshqa	 bir	 bog'	 boshlanadi.	 Kishi	 ularning
hammasini	
 ko'rgisi	 va	 tomosha	 qilgisi	 keladi.	 Har	 bir	 yangi	 narsa	 kishiga	 rohat bag'ishlaydi deb	 behuda	 aytilmagan».	 Olimning	 so'zlarida	 uning	 bilim	 berish
yo'llari	
 haqidagi	 qarashlari	 ham	 bayon	 etilgan.
Birinchidan	
 —	 ilmiy	 bilimlar	 turli	 mavzulardan	 iborat	 bo'lishi,	 o'quvchini
zeriktirmasligi,	
 xotirasiga	 malol	 kelmaslikni	 ko'zda	 tutadi.
Ikkinchidan	
 —	 bunday	 usul	 boshqa	 tadqiqotchilarning	 o'qib	 o'rganuvchining
mehnatini	
 yengillashtirishga	 qaratilgan.
Uchinchidan	
 —	 borliqdagi	 hodisalarni	 har	 tomonlama	 o'rgan-masdan	 ilmiy
bilimlar	
 doirasini	 aniqlab	 olish	 qiyin	 bo'lishini	 ta'kidlaydi.
Beruniy	
 ilm	 olishga	 kirishni	 quyidagicha	 ta'kidlaydi:	 «Ilm	 dargohiga	 kirar	 ekansan,
qalbingni,	
 ko'ngilni	 ozdiruvchi	 illatlardan,	 odamni	 ko'r	 qilib	 qo'yadigan
holatlardan,	
 chunonchi,	 qotib	 qolgan	 urf-odatlardan,	 hirsdan,	 raqobatdan,
ochko'zlikning	
 quli	 boiishdan	 o'z	 hokimligi	 uchun	 kurashishdan	 ozod	 boimog'ing
darkor».
Beruniy	
 o'quvchiga	 bilim	 berish	 uni	 xat	 savodli	 qilish	 haqida	 gapirar	 ekan,
bu	
 o'rinda	 qog'ozning	 paydo	 bo'lishi,	 yozuv	 va	 uning	 vujudga	 kelish	 xususiyatlari,
turli	
 belgilar	 o'quv	 qurollari	 haqida	 alohida-alohida	 to'xtalgan.	 Uning	 ta'kidlashicha
har	
 bir	 xalqda	 ta'lim	 berishning	 o'ziga	 xos	 tomonlari	 bo'lib,	 hammasida	 ham
o'qitish	
 eng	 awal	 alifbedan	 boshlanadi.
Qomusiy	
 olim	 Beruniyni	 ta'kidlashicha	 bilim	 olish	 jarayonida	 insoniyat
yaratgan	
 bilimlarni	 egallash	 uchun	 o'quvchida	 intilish	 va	 qiziqish	 boiish	 kerak.
Ilm	
 olishning	 muhim	 yoilaridan	 biri	 kishi	 o'zini	 hammaga	 do'st,	 yaxshilik	 qila
bilish	
 darajasiga	 yetkazishdan	 boshlanadi.	 Bilimlarni	 yakka	 holda	 emas,	 balki
jamiyat	
 a'zolari	 bilan	 birga	 yashab	 olish	 mumkin.	 Chunki,	 ilmlar	 insoniyat
jamoasining	
 mahsulidir.	 Yakka	 kishi	 o'zi	 uchun	 kerakli	 bmmlarni	 yarata	 olmaydi.
Kishi	
 tabiati	 bilmagan	 va	 bila	 olmagan	 narsasini	 bilishga	 o'chdir.
Beruniy	
 ilm	 olish	 yo'li	 bilan	 dunyoni	 bilishning	 turli	 bosqichlarini	 ko'rsatadi:
To'liq	
 bilim	 olishda	 narsalaming	 chegaralari	 ma'lum	 bo'ladi.
Narsalaming	
 bo'laklarini	 umumlashtiruvchi	 chegaralarigacha	 ma'lum	 bo'ladi,
lekin	
 bunda	 ham	 tafsilotdan	 holi	 bo'lmaydi.
O'sha	
 tafsilotlar	 atroflicha	 biluvchi	 va	 bilinuvchi	 sifatida	 birlashadi,	 lekin	 bu
holat	
 zamon	 ichida	 bo'lib	 turadi. Atroflicha bilish	 holati	 zamon	 ichida	 bo'lmaydi,	 endilikda	 narsalarni,
voqealarni	
 bilishda	 zarur	 vosita	 bo'lgan	 ism	 sifatlarga,	 laqablarga	 ehtiyoj	 qolmaydi.
Beruniy	
 tomonidan	 ilgari	 surilgan	 fikrlarda	 bilimlilik	 orqali	 nodonlikdan
xalos	
 etish	 masalalari	 bayon	 qilingan.	 O'quvchini	 o'qitish	 muomalali,	 rostgo'y,
savodxon,	
 shogirdlariga	 prinsipial,	 yumshoq	 muomalali	 bo'lishi	 kerak.	 Muallim
o'quvchini	
 doimo	 to'g'ri	 yo'lga	 boshlashi,	 sezgir	 va	 talabchan	 bo'lishi	 lozimligini
uqtiradi.
Beruniy	
 muallim	 shogirdlariga	 yumshoq	 muomala	 qilishi,	 ularga	 to'g'ri	 yoi
ko'rsatishi,	
 yaxshi	 yo'lga	 yo'llashi,	 niyatini	 to'g'ri	 qilishi,	 o'zini	 katta	 olmay,	 ochiq
ko'ngil	
 bo'lishi	 haqida	 ta'lim	 bergan.
Beruniy	
 o'qitish	 muallimning	 o'qib	 o'rganishi,	 takrorlashi	 bilan	 bevosita
bog'liq	
 ekanligini	 alohida	 uqtirgan.	 Shuningdek,	 kitob	 o'qishning	 usul	 va
metodlariga	
 alohida	 e'tibor	 beradi.	 Kitoblarni	 shunchaki	 emas,	 balki	 fikrlarni
kichik	
 boiimlarga	 bo'lib	 o'qish,	 hamma	 o'qilgan	 joylarni	 umumlashtirib,	 qayta
o'qish	
 haqida	 ham	 ibratli	 materiallarni	 bayon	 etadi.
Beruniy	
 o'qitishda	 faqat	 induktiv	 yo'l	 bilangina	 emas,	 balki	 deduktiv	 yo'l
bilan	
 ham	 ish	 tutmoq	 lozimligini	 ta'kidlaydi.	 Bunda	 olim	 har	 qaysi	 metodni	 joyida
qo'llamoq	
 zarurligini	 yaxshi	 bilgani	 ko'rinib	 turibdi.	 Bunday	 o'qish	 tafakkurni
o'stirib,	
 bilishning	 sifatini	 yaxshilaydi,	 aqliy	 bilimni	 boyitadi.
Beruniy	
 dastlab	 o'quvchining	 ongli	 o'qishi,	 matnning	 hajmi	 kichik,	 mazmuni
sodda,	
 keyinchalik	 esa	 hajmi	 katta,	 mazmuni	 murakkabroq	 bo'lgan	 matnlarni
o'qishga	
 kirishishi	 o'qish	 jarayonida	 taqqoslash-qiyoslashga	 e'tibor	 berish
o'quvchilaming	
 ongli	 bilimiga	 asos	 solishini	 eslatib	 o'tgan.
Olim	
 o'qilganlarning	 barchasini	 qaytarib	 o'qish	 deganda,	 asosan	 xato	 qilmay,
so'zlarni	
 buzmay,	 ortiqcha	 tovush	 ishlatmay,	 bo'g'inlarni	 tushirib	 qoldirmay,	 so'z
urg'usini	
 o'z	 o'rnida	 qo'llab,	 to'g'ri	 o'qishni	 ta'kidlaydi.	 O'qishning	 tez,	 to'g'ri	 va
ifodali	
 boiishi,	 o'qish	 davomida	 bolaning	 o'z-o'zini	 kuzatib	 borishi,	 xatosiz	 tez	 va
to'g'ri	
 o'qishiga	 yordam	 beradi.
Beruniy	
 bilimlar	 ustozlar	 tomonidan	 o'rgatiladi	 deb	 biladi.	 U	 nazariy
bilimlarni	
 o'quvchiga	 singdirish	 usullari	 haqida	 to'xtalib,	 muallim	 o'z	 ishiga	 asosan
qiziqarli	
 suhbat	 usuli	 bilan	 yondashib,	 shogirdning	 fanga,	 kasbga	 o'rganilayotgan
ilmga	
 havasini	 uyg'ota	 olishini,	 ta'limning	 asosiy	 vazifalaridan	 bin	 deb	 bildi.
Buning	
 uchun	 ba'zan	 muallim	 o'z	 shogirdlarini	 majbur	 qilishi	 mumkin	 deb	 bildi. Ibn Sino	 bilim	 olishda	 bolalarni	 maktabda	 o'qitish	 zarurligini	 qayd	 etar	 ekan,
ta'limda	
 quyidagi	 tomonlarga	 rioya	 etish	 zarurligini	 ta'kidlaydi:
-	
 bolaga       bilim       berishda       birdaniga       kitobga       band       qilib	 qo'ymaslik;
-	
 ta'limda	 yengildan	 og'irga	 borish	 orqali	 bilim	 berish;
-	
 olib	 boriladigan	 mashqlar	 bolalar	 yoshiga	 mos	 bo'lishi;
-	
 o'qitishda	 jamoa	 bo'lib	 maktabda	 o'qitishga	 e'tibor	 berish;
-	
 bilim	 berishda	 bolalarning	 mayl,	 qiziqish	 va	 qobiliyatini	 hisobga	 olish;
-	
 o'qitishni	 jismoniy     mashqlar	 bilan     qo'shib     olib     borish.
Talabaga       bilim       berish	
 o'qituvchining       mas'uliyatli       burchidir.
Shunga	
 ko'ra,	 Ibn	 Sino	 o'qituvchining	 qanday	 bo'lishi	 kerakligi	 haqida	 fikr	 yuritar
ekan,	
 shunday	 yo'l	 yo'riqlar	 beradi.   Bular	 quyidagilardan	 iborat:
-	
 bolalar         bilan         muomalada         bosiq         va       jiddiy       bo'lish;
-
 berilayotgan	 bilimning	 talabalar	 qanday	 o'zlash-tirib	 olayotganligiga	 e'tibor
berish;
-	
 ta'limda	 turli	 metod	 va	 shakllardan	 foydalanish;
-	
 talabaning	 xotirasi,	 bilimlarni	 egallash	 qobiliyatini	 va	 shaxsiy
xususiyatlarini	
 bilish;
-	
 fanga	 qiziqtira	 olishi;
-	
 berilayotgan	 bilimlarniig	 eng	 muhimini	 ajratib	 bera	 olishi;
-	
 bilimlarni	 talabalarga	 tushunarli	 qilib,	 uning	 yoshi	 aqliy	 darajasiga	 mos
ravishda	
 berishi;
-
 har	 bir	 so'zning	 bolalar	 hissiyotini	 uyg'onish	 darajasida	 bo'lishga	 erishish
zarur,	
 deydi	 olim.
Ibn	
 Sino	 ta'kidlashicha	 bilishda	 qaysi	 metodlardan	 foydalanmasin,	 u og'zaki
ifodali	
 bilimlarni	 tushuntirishmi,	 turli	 ko'rinishlardagi	 suhbatmi,	 tajribalarmi,
baribir	
 talabada	 haqiqiy	 bilim	 hosil	 qilish,	 mustaqil	 qobiliyatini	 rivojlantirish,
olgan	
 bilimlarini	 amaliyotga	 tatbiq	 eta	 olish	 qobiliyatini	 tarkib	 toptirishni	 asosiy
maqsad	
 deb	 bilgan. Davoniy   fikriga   ko ' ra   bola   tarbiyasining   keyingi   davri   maktabda   boshlanadi .
Muallim   aqlli   bola   tarbiyasidan   yaxshi   xabardor   bo ' lgan   yuksak   fazilat   egasi
bo ' lishi   lozim .  Olim   talaba   bilan   muallim   o ' rtasidagi   munosabatga   alohida
to ' xtaladi .	
  Agar   ota   uning   organizmini   jismoniy   jihatdan   tarbiyalashga   sababchi
bo ' lsa ,	
  muallim   uning   ma ' naviy   tarbiyasi   kamolotga   yetishiga   sababchidir .
Haqiqatni   olganda ,	
  uning   fikricha   muallim   ma ' naviy   padar   hisoblanadi .	  Agar
kishining   ruhi   o ' z   badaniga   qanchalik   yaqin   bo ' lsa ,	
  muallim   ham   tarbiya   borasida
shunchalik   ota - onaga   yaqin   turadi .
Davoniy	
 bolalarning	 kasb-hunar	 egallashi	 to'g'risida	 ham	 e'tiborga	 sazovor
fikrlar	
 bildirganlar.	 Muallim	 talabalarning	 qobiliyatini	 qaysi	 kasb	 bilan	 qiziqishini
juda	
 yaxshi	 bilishi	 lozim.	 Agar	 bola	 ma'lum	 bir	 kasb	 hunar	 yoki	 bilim	 bilan
shug'ullansa,	
 uni	 har	 tomonlama	 qo'llab-quvvatlash	 va	 bilim	 yoki	 kasbni	 egallash
uchun	
 kerakli	 shart-sharoitni	 yaratib	 berish	 lozim,	 har	 bir	 kishining	 —	 deb	 yozadi
Davoniy,	
 hamma	 kasbni	 egallashga	 qobiliyati	 bo'lmaydi,	 balki	 muayyan	 odamning
biror	
 kasbga	 qobiliyati	 bo'ladi.
Yuqoridagi	
 fikrlardan	 ko'rinib	 turibdiki,	 fan	 asoslarini	 egallashda	 o'qitish
usullarining	
 ahamiyati	 beqiyosdir	 va	 o'quvchi	 shaxsida	 nazariy	 va	 amaliy
bilimlarni	
 shakllanishiga	 metodik	 vosita	 bo'lib	 xizmat	 qiladi.
Forobiyning	
 fikricha,	 insonning	 kasb-hunar	 va	 san’atdagi	 fazilatiga	 kelsak,	 bu	 
fazilat	
 tug‘ma	 emasdir,	 aks	 holda	 uning	 fikru-fazilatida	 mutlaqo	 kuch	 va	 ulug‘lik	 
bo‘lmas	
 edi.	 Agar	 kasb-hunar	 fazilati	 tug‘ma	 bo‘lganda	 podshohlar	 ham	 o‘zlari	 
ishlab	
 va	 harakat	 qilib	 emas,	 balki	 podshohlik	 ularga	 faqat	 tabiiy	 ravishda	 
muyassar	
 bo‘lgan,	 tabiat	 talab	 qilgan	 tabiiy	 majburiy	 bo‘lib	 qolar	 edi.	 Nazariy	 va	 
buyuk	
 fikriy	 fazilat	 ulug‘	 tug‘ma	 fazilat	 va	 ulug‘	 (kasb-hunar	 ) fazilati	 odat	 – 
malaka	
 bo‘lib	 qolgan	 odamda	 bu	 fazilatlar	 irodani	 hosil	 qilishning	 va	 odatga	 
aylantirishning	
 sababi	 bo‘ladi,   bunday	 odamlar	 cheksiz ,	 juda	 kuchli	 tabiat	 va	 
irodaga	
 egadirlar.
Agar	
 insonda	 mana	 shunday	 go‘zal	 xususiyatlar	 yoki	 fazilatlar	 birlashsa,	 
uyg‘unlashsa,	
 shundan	 so‘ng	 u o‘zidagidek	 go‘zal	 fazilat	 va	 irodani	 xalqlar	 va	 
shahar	
 ahillarida	 hosil	 qilish	 yo‘llarini	 o‘rganishi	 kerak.
Buyuk	
 qomusiy	 olim	 sifatida	 barcha	 hodisalarning	 mohiyatini	 ilmiy	 jihatdan	 ochib	 
berishga	
 harakat	 qilgan	 sharq	 mutafakkirlaridan	 biri	 - Abu	 Ali	 Ibn	 Sinodir.	 Uning	 
pedagogik-psixologik	
 qarashlari	 ilmiy	 asosda	 qurilgan	 bo‘lib,	 bolaning	 fe’l-atvori	 
va	
 tasavvurlarini	 shakllantirishda	 umuminsoniy	 g‘oyalar	 qo‘llanishini	 yaratgan	 
hamda	
 murabbiy,	 ota-onalarga	 uni	 qattiq	 tanjazosidan	 ko‘ra,	 shaxsiy	 ibrat	 orqali	 
voyaga	
 yetkazish	 ma’qulligini	 ko‘rsatgan.	 Mutafakkirning	 «Donishnoma»,	  «Risolai ishq»,	 «Uy	 xo‘jaligi»,	 «Tib	 qonunlari»	 asarlari	 mamlakatimiz	 xalklari	 
odob-	
 axloq	 psixologiyasi	 va	 tabobat	 olamida	 alohida	 o‘rin	 tutadi.
Mutafakkirning	
 mehnatsevarlik	 tarbiyasi	 borasidagi	 fikrlari	 ham	 diqqatga	 
sazovordir.	
 Jumladan,	 u har	 bir	 bolani	 biror	 hunarga	 o‘rgatmoq	 shart,	 deydi.	 Yosh	 
yigit	
 biror	 hunarni	 o‘rgansa,	 uni	 hayotga	 tatbiq	 eta	 olsa	 va	 mustaqil	 hunar	 tufayli	 
oilani	
 ta’minlaydigan	 bo‘lsagina,	 otasi	 uni	 uylantirib	 qo‘ymog‘i	 lozim,	 deb	 
hisoblaydi.	
 O‘spirin	 hunar	 egallashi	 bilan	 unda	 nafaqat	 ahloqiy	 hislar,	 balki	 
xarakterning	
 irodaviy	 xislatlari	 ham	 tarkib	 topa	 boshlaydi.	 Hunar	 egallash	 orqali	 
o‘spirinlarda   sabr-bardoshlik ,	
 chidamlilik,   mehnatsevarlik ,	 ishbilarmonlik,	 
tadbirkorlik,	
 zukkolik	 kabi	 insoniy	 sifatlar	 shakllanadi.
Ibn	
 Sino	 har	 bir	 insonning	 mijozidan	 kelib	 chiqqan	 holda	 unga	 alohida	 e’tibor	 
berish	
 kerakligini	 ta’kidlashi	 tufayli	 juda	 katta	 amaliy	 ish	 qilganligiga	 guvoh	 
bo‘lish	
 mumkin.	 Uning	 fikricha,	 har	 bir	 inson	 faqat	 unga	 tegishli	 bo‘lgan	 
xususiyatlargagina	
 egadir,	 unga	 o‘xshagan	 insonlar	 kamdan-	 kam	 bo‘ladi.	 Abu	 Ali	 
ibn	
 Sinoning	 mehnatsevarlik	 tarbiyasi	 borasidagi	 fikrlari	 ham	 diqqatga	 sazovordir.	 
Jumladan,	
 u har	 bir	 bolani	 biror	 hunarga	 o‘rgatmoq	 shart,	 deydi.	 Yosh	 yigit	 biror	 
hunarni	
 o‘rgansa,	 uni	 hayotga	 tatbiq	 eta	 olsa	 va	 mustaqil	 hunar	 tufayli	 oilani	 
ta’minlaydigan	
 bo‘lsagina	 otasi	 uni	 uylantirib	 qo‘ymog‘i	 lozim,	 deb	 hisoblaydi.	 
O‘spirin	
 hunar	 egallashi	 bilan	 unda	 nafaqat	 axloqiy	 hislar,	 balki	 xarakterning	 
irodaviy	
 xislatlari	 ham	 tarkib	 topa	 boshlaydi.	 Hunar	 egallash	 orqali	 o‘spirinlardan	 
sabr-bardoshlik,	
 chidamlilik,	 mehnatsevarlik,	 ishbilarmonlik,	 tadbirkorlik,	 
zukkolik	
 kabi	 insoniy	 sifatlar	 shakllanadi.
Ibn	
 Sino	 har	 bir	 insonning	 mijozidan	 kelib	 chiqqan	 holda	 unga	 alohida	 e’tibor	 
berish	
 kerakligini	 ta’kidlashi	 tufayli	 juda	 katta	 amaliy	 ish	 qilganligiga	 guvoh	 
bo‘lish	
 mumkin.	 Uning	 fikricha,	 har	 bir	 inson	 faqat	 unga	 tegishli	 bo‘lgan	 
xususiyatlargagina	
 egadir,	 unga	 o‘xshash	 insonlar	 kamdan-kam	 bo‘ladi.
XI	
 asrning	 buyuk	 mutafakkiri	 Yusuf	 Xos	 Hojib	 o‘zining	 «Qutadg‘u	 bilig»	 asarida	 
inson	
 va	 uning	 hayotiga	 oid	 qarashlarini	 tahlil	 qilgan.	 U	 odamning	 Olloh	 
tomonidan	
 yaratilganligini	 hamda	 odamning	 dunyoga	 kelishi	 va	 uning	 kelajakda	 
qanday	
 odam	 bo‘lib	 voyaga	 yetishi   ajdodi	 va	 kelib	 chiqishiga ,	 hayotda	 
shug‘ullanayotgan	
 faoliyatiga,	 atrofga	 nisbatan	 munosabatlariga	 bog‘liqligini	 
aytib:	
 «Kimning	 nasli	 otadan	 boshlab	 toza	 bo‘lsa,	 undan	 elga	 yaxshilik,	 ko‘p	 
manfaatlar	
 keladi»	 deb	 hisoblaydi.
XII	
 - XVI	 asrlarda	 yashab	 ijod	 etgin	 mutafakkir	 allomalar	 Jaloliddin	 Rumiy,	 Abu	 
Rayxon	
 Beruniy,	 Mir	 Alisher	 Navoiy,	 Xorazmiy	 va	 boshqalarning	 asarlarida,	  qo‘llanmalarida, falsafiy-psixologik	 mulohazalarida	 turli	 kasblarga	 oid	 turga	 teng	 
bo‘lgan	
 fikrlar	 talaygina.
O‘zining	
 ta’lim-tarbiya,	 ahloq	 nafosatga	 doir	 fikr	 mulohazalari	 bilan	 XIX	 asrda	 
shuhrat	
 qozongan	 Ahmad	 Donish	 o‘qituvchilik	 kasbi	 haqida	 bir	 qancha	 fikr	 
mulohazalarni	
 bildiradi.
Ahmad   Donish
 kasb	 tanlash ,	 kasb	 yo‘naltirish	 kasb	 egalari	 xususidagi	 fikrlarini	 
ko‘zdan	
 kechirar	 ekanmiz,	 uning	 o‘qituvchilik	 kasbi	 xususidagi	 qarashlarida	 ahloq	 
masalasiga	
 katta	 e’tibor	 berganligini	 ko‘ramiz.	 U	 o‘qituvchini	 talabalarga	 kuchli	 
ta’sir	
 etuvchi	 deb	 biladi.	 Uning	 ta’kidlashicha,	 o‘qituvchilik	 kasbini	 
tanlaganlarning	
 nopoklik	 niyatida	 bo‘lishi	 g‘oyatda	 zararlidir,	 chunki	 ular	 
o‘zlaridagi	
 axloqiy	 buzuqlikni	 yosh	 avlod	 o‘rtasida	 tarqatadilar.	 Demak,	 Ahmad	 
Donish	
 o‘qituvchining	 axloqiy	 qiyofasiga	 katta	 e’tibor	 beradi.	 U	 o‘qituvchidan	 
yosh	
 avlod	 manfaatini	 birinchi	 o‘ringa	 qo‘yishni	 talab	 qiladi.	 O‘qituvchi	 o‘quvchi	 
va	
 talabalarga	 ko‘p	 bilim	 berish	 o‘z	 bilimini	 oshirish	 va	 chuqurlashtirish	 uchun	 o‘z
ustilarida	
 ko‘p	 ishlashlari	 lozimligini	 aytadi.	 Bundan	 ko‘rinadiki,	 Ahmad	 Donish	 
o‘qituvchi	
 kasbiga	 nisbatan	 jiddiy	 talab	 qo‘yadi.	 U	 go‘zal	 axloqlilik	 va	 chuqur	 
bilimdonlikni	
 o‘qituvchining	 go‘zal	 sifati	 deb	 biladi.
XX	
 asrning	 yetuk	 ma’rifatparvari	 Abdulla	 Avloniyning	 1913	 yilda	 yozilgan	 
“Turkiy	
 Guliston	 yohud	 axloq”	 asarida	 bola	 tarbiyasi,	 uning	 ijtimoiy	 ahamiyati	 
falsafiy-pedagogik	
 jihatdan	 tushuntirib	 berilgan.	 Olim	 ta’lim	 va	 tarbiya	 jarayonida	 
oila	
 va	 jamoatchilikning	 o‘rni	 ularning	 o‘zaro	 hamkorligini	 ulug‘laydi.	 Uning	 
talqiniga	
 qaraganda,	 barkamol	 shaxsning	 ko‘p	 qirrali	 bilimlarga	 ega	 bo‘lishi,	 
yaxshi	
 bir	 kasb-korning	 sirlarini	 egallashi	 ko‘p	 jihatdan	 ijtimoiy	 muhit	 bilan	 
oilaviy	
 sharoitning	 uyg‘unligiga	 bog‘liqligini	 ta’kidlaydi.
Xulosa	
 o‘rnida	 shuni	 ta’kidlash	 lozimki,	 sharq	 allomalari	 asarlaridagi	 kasb	 tanlash,
kasbga	
 yo‘naltirish	 borasidagi	 fikrlarni	 o‘rganish,	 ularni	 amaliy	 hayotga	 tadbiq	 
etish,	
 o‘sib	 kelayotgan	 yosh	 avlodni	 ongli	 kasb	 tanlashga	 yordam	 beradi.	 Bu	 esa	 
bolalarni	
 yoshligidanoq	 kasb-hunarga	 o‘rgatish	 jamiyatning	 asosiy	 vazifalardan	 
biri	
 hisoblanadi.   Shuningdek ,	 ularda	 kasbga	 xos	 tushuncha,	 tasavvur	 va	 bilimlarini	 
boyishiga	
 xizmat	 qiladi.	 
Kasb-hunar	
 egalari	 qadimdan	 e’zozlanib	 kelingan.	 Sharq	 mutafakkirlari	 ta’limotida
o‘g‘il	
 va	 kizlarga	 ta’lim   va	 tarbiya	 berish ,	 ularga	 kasb-hunar	 o‘rgatish	 g‘oyasi	 
muhim	
 o‘rin	 egallaydi.	 Qadimiy	 an’analarimizga	 binoan	 hunarmand	 va	 kasb,	 
me’mor	
 va	 naqqosh,	 dehqon	 va	 chorvador,	 to‘quvchi	 va	 nonvoy,	 ustoz-shogird	 
munosabatlarini	
 amalga	 oshirib	 kelmoqdalar.	 Dono	 halqimiz	 «Ustozidan	 o‘tmagan shogird - shogird	 emas»,	 «Hunarli	 kishi	 aslo	 xor	 bo‘lmas»,	 «Ustoz	 otadek	 ulug‘»,	 
«Ta’lim	
 bergan	 ustozingdan	 ayrilma»	 singari	 maqollarni	 ijod	 etganlar	 va	 
farzandalarining	
 barkamol	 bo‘lib	 ulg‘ayishini	 orzu	 qilganlar.
Buyuk	
 qomusiy	 olim	 Abu	 Nasr	 Farobiy	 kasb-hunar	 to‘g‘risida	 ilk	 fikrlarini	 
bildirib,	
 qimmatli	 maslahatlar	 bergan,   chunonchi ,	 ta’lim	 – so‘z	 va	 ko‘nikmalar	 
majmui,	
 tarbiya	 esa	 amaliy	 malakalardan	 iborat	 ish	 - harakat	 ekanligini,	 muayyan	 
kasb-hunarga	
 berilgan,	 u bilan	 qiziqqan	 kishilar	 shu	 kasb-	 hunarning	 chinakam	 
shaydosi	
 bo‘lishini	 aytgan.	 Bu	 mulohazalardan	 anglashilib	 turibdiki,	 kasb-hunar	 
insoniyat	
 uchun	 azaldan	 juda	 zarur	 hayotiy	 vosita	 bo‘lib	 kelgan.
Forobiy	
 ta’lim-tarbiya	 ishlarini	 ikki	 yo‘l	 bilan	 amalga	 oshirishni	 nazarda	 tutadi.	 
“Amaliy	
 fazilatlar	 va	 amaliy	 san’at	 kasb-hunarlar	 va	 ularni	 bajarishga	 odatlantirish
masalasi”ga	
 kelganda,	 bu	 odam	 ikki	 yo‘l	 bilan	 hosil	 qilinadi;	 bulardan	 birinchisi	 – 
qanoatbaxsh	
 so‘zlar,	 chorlovchi,	 ilhomlantiruvchi	 so‘zlar	 yordamida   odatda	 hosil	 
qilinadi ,	
 malakalar	 vujudga	 keltiriladi,	 odamdagi	 g‘ayrat,	 intilish	 harakatga	 
aylantiriladi.
Ikkinchi	
 yo‘l	 yoki	 usul	 – majbur	 etish	 yo‘li.	 Bu	 usul	 gapga	 ko‘nmovchi	 qaysar	 
shaharliklar	
 va	 boshqa	 sahroiy	 xalqlarga	 nisbatan	 qo‘llaniladi.	  Chunki	 ular	 o‘z	 
istaklarigacha	
 so‘z	 bilan	 g‘ayratga	 kiradiganlardan	 emaslar.	 Ulardan	 birortasi	 
nazariy	
 bilimlarni	 o‘rgatishga	 kirishsa,	 uning	 fazilati	 yaxshi	 bo‘ladi.	 Kasb-
hunarlarni	
 va	 juz’iy	 san’atlarni	 egallashga	 intilish	 bo‘lmasa	 bunday	 odamlarni	 
majbur	
 etmaslik	 kerak.	 Chunki	 shahar	 xalqlariga	 tarbiya	 berishdan	 maqsad	 – ularni
fazilat	
 egasi	 qilish	 va	 san’at	 ahllariga	 aylantirishdir.
Tabiblik	
 kasbining	 miyasi	 inson	 tani	 va	 uning	 a’zosidir.	 Uning	 maqsadi	 shu	 a’zolar
uchun	
 kerakli	 bo‘lgan	 sog‘lomlikni	 hosil	 qilish	 va	 ularni	 kasal	 bo‘lishdan	 
saqlashdir.Tabiblik	
 uchun	 zarur	 bo‘lgan	 faoliyat	 agar	 u kasal	 bo‘lsa,	 sog‘lig‘ini	 
tiklashdir.	
 Bu	 ishni	 asbob	 va	 vositalarsiz	 amalga	 oshirish	 mumkin	 emas.	 Tabiblar	 
kasalliklarning	
 har	 biri	 uchun	 dori-darmon	 topadilar.
Tabiblik	
 hunari	 yetti	 turli	 bilimni	 o‘z	 ichiga	 oladi.
1)	
 inson	 a’zolarini	 ayrim-ayrim	 jihatlarini	 o‘rganish;
2)	
 salomatlik	 holati,	 ularning	 ta’sirlanishini	 o‘rganish	 ;
3)	
 turli	 kasaliklarning	 sabablari	 va	 ular	 bilan	 bog‘liq	 bo‘lgan	 tasodifiy	 hodisalarni	 
o‘rganish; 4) salomatlik	 va	 kasallikning	 belgilari,	 sabablari,	 dalillari,   butun	 badanda ,	 ayrim	 
a’zolarda	
 ko‘rinadigan	 kasallik	 alomatlarini	 o‘rganish	 va	 bilish;
5)	
 sodda	 va	 murakkab	 dorilarni	 bilish,	 tabiblik	 hunarida	 ishlatiladigan	 asboblarni	 
o‘rganish	
 va	 ularni	 ishlata	 olish;
6)	
 sog‘lom	 badanda	 salomatlikni	 saqlash	 uchun	 zarur	 bo‘lgan	 qonun-qoida	 
harakatlarni	
 o‘rganishni	 bilish;
7)	
 badanda	 sog‘lik-salomatlikni	 tiklash	 uchun	 zarur	 bo‘lgan	 qonun-qoida	 va	 
harakatlarni	
 bilish.
Forobiyning
 fikricha,	 insonning	 kasb-hunar	 va	 san’atdagi	 fazilatiga	 kelsak,	 bu	 
fazilat	
 tug‘ma	 emasdir,	 aks	 holda	 uning	 fikru-fazilatida	 mutlaqo	 kuch	 va	 ulug‘lik	 
bo‘lmas	
 edi.	 Agar	 kasb-hunar	 fazilati	 tug‘ma	 bo‘lganda	 podshohlar	 ham	 o‘zlari	 
ishlab	
 va	 harakat	 qilib	 emas,	 balki	 podshohlik	 ularga	 faqat	 tabiiy	 ravishda	 
muyassar	
 bo‘lgan,	 tabiat	 talab	 qilgan	 tabiiy	 majburiy	 bo‘lib	 qolar	 edi.	 Nazariy	 va	 
buyuk	
 fikriy	 fazilat	 ulug‘	 tug‘ma	 fazilat	 va	 ulug‘	 (kasb-hunar	 ) fazilati	 odat	 – 
malaka	
 bo‘lib	 qolgan	 odamda	 bu	 fazilatlar	 irodani	 hosil	 qilishning	 va	 odatga	 
aylantirishning	
 sababi	 bo‘ladi,   bunday	 odamlar	 cheksiz ,	 juda	 kuchli	 tabiat	 va	 
irodaga	
 egadirlar.

Sharq alomalari asarlarida psixologiya REJA: 1.           Sharq allomalari  tomonidan  ta’lim  jarayoniga  kiritilgan  o`qitish   usullari. 2.           Abu  Rayxon  Beruniy  asarlarida  o`qitish  usullari. 3.           Ibn  Sino  ta’limotida  o`qitish  yo`llari. 4.           Davoniyning  ko`rsatmalarida  o`qitish  muammolari.  

Sharqning qomusiy  olimlari  Abu  Rayhon  Beruniy,  Abu  Ali  Ibn  Sino, AForobiy,  Davoniy,  Jomiy  asarlarida  ta'lim-tarbiya,  o'qitish  masalalari  atroflicha bayon  qilib  berilgan.  Shuningdek,  mutafak-kirlarimiz  tomonidan  ta'lim  jarayonida o'qitishning  qaysi  usul  vositalaridan  foydalanish  lozimligi  uqtirib  o'tilgan. Keltirilgan  fikrlardan  ko'rinadiki  dastlab  shaxs  amaliy  bilimlarga  keyinchalik  esa nazariy  bilimlarni  qo'lga  kiritishi  lozimligi       borasidagi  g'oyalar  ilgari  surilgan. Qomusiy  olim  Abu  Rayhon  Beruniy  asarlarida  o'qitish  usullari  masalasiga alohida  to'xtalib,  o'quvchi  shaxsiga  ta'lim  berishda  ko'proq  qaysi  tomonlarga  e'tibor berish  kerakligini  bayon  qilib  beradi.  Jumladan,  olim  tomonidan  quyidagi  qoidalar ilgari  suriladi: -  o'qitishda  yodlatish  emas,  balki  tushunish  mantiqiy  fikrlash,  xulosalar chiqarish,  yo'liga  amal  qilish  lozimligi. -  o'qitishda  o'quvchining  qiziqishi,  intilishini  hisobga  olinishi  va  muallim  o'z shogirdlariga  xushmuomalali  bo'lishi. -  o'qitishda  turli  usul,  metodlarni  qo'llash  ya'ni  qarab  chiqish, o'qilmagan  mavzularni  o'qib  olish  kerakli  joylarini  qayta  o'qib  olish, umuman  yana  o'qib  chiqish  va  tushunib  olish. -  o'quv  qurollarini,  kitoblarni  e'tibor  bilan  avaylab,  asrab  tutish, bu  kitoblar  insoniyatning  boyligi  ekanligi. Beruniy  yoshlarni  o'qitish  uchun  o'qituvchi  tanlashni  birinchi  va  asosiy  ish deb  bilgan.  U  bolalarni  yoshligidanoq  aniqrog'i  5—6  yoshidan  o'qitish  tarafdori edi.  Buning  uchun  o'qituvchi  xush muomalali,  rostgo'y,  o'z  fanini  yaxshi  biladigan pokiza,  toza  ozoda  yurish  va  turishida  namuna  boiishini  talab  etadi.  Bu  g'oya  to'g'ri va  adolatli  talabdir.  Agar  tarbiyachi  o'rnak  bo'lmasa,  aytgan  gapiga  o'zi  rioya qilmasa,  uning  tarbiyasi  samarasizdir. Beruniy  ta'lim  tarbiyaga  o'quvchilarning  diqqatini  jalb  qilish,  mashg'ulotlar davomida  o'quvchini  zerikib  qolmasligi  uchun  ta'lim  olishning  turli  yo'llari,  shakl va  metodlari  ustida  to'xtalgan.  U  shunday  deb  yozadi,  «Bizning  maqsadimiz o'quvchini  toliqtirib  qo'ymaslikdir.  hadeb  bir  narsani  takrorlash  zerikarli  bo'ladi, materialga  nisbatan  salbiy  munosabat  shakllanadi.  Agar  o'quvchi  bir  masaladan, boshqa  bir  masalaga  o'tib  tursa,  u xuddi-turli-tuman  bog'-rog'larda  sayr  qilgandek boiadi,  bir  bog'dan  o'tar  o'tmas,  boshqa  bir  bog'  boshlanadi.  Kishi  ularning hammasini  ko'rgisi  va  tomosha  qilgisi  keladi.  Har  bir  yangi  narsa  kishiga  rohat

bag'ishlaydi deb  behuda  aytilmagan».  Olimning  so'zlarida  uning  bilim  berish yo'llari  haqidagi  qarashlari  ham  bayon  etilgan. Birinchidan  —  ilmiy  bilimlar  turli  mavzulardan  iborat  bo'lishi,  o'quvchini zeriktirmasligi,  xotirasiga  malol  kelmaslikni  ko'zda  tutadi. Ikkinchidan  —  bunday  usul  boshqa  tadqiqotchilarning  o'qib  o'rganuvchining mehnatini  yengillashtirishga  qaratilgan. Uchinchidan  —  borliqdagi  hodisalarni  har  tomonlama  o'rgan-masdan  ilmiy bilimlar  doirasini  aniqlab  olish  qiyin  bo'lishini  ta'kidlaydi. Beruniy  ilm  olishga  kirishni  quyidagicha  ta'kidlaydi:  «Ilm  dargohiga  kirar  ekansan, qalbingni,  ko'ngilni  ozdiruvchi  illatlardan,  odamni  ko'r  qilib  qo'yadigan holatlardan,  chunonchi,  qotib  qolgan  urf-odatlardan,  hirsdan,  raqobatdan, ochko'zlikning  quli  boiishdan  o'z  hokimligi  uchun  kurashishdan  ozod  boimog'ing darkor». Beruniy  o'quvchiga  bilim  berish  uni  xat  savodli  qilish  haqida  gapirar  ekan, bu  o'rinda  qog'ozning  paydo  bo'lishi,  yozuv  va  uning  vujudga  kelish  xususiyatlari, turli  belgilar  o'quv  qurollari  haqida  alohida-alohida  to'xtalgan.  Uning  ta'kidlashicha har  bir  xalqda  ta'lim  berishning  o'ziga  xos  tomonlari  bo'lib,  hammasida  ham o'qitish  eng  awal  alifbedan  boshlanadi. Qomusiy  olim  Beruniyni  ta'kidlashicha  bilim  olish  jarayonida  insoniyat yaratgan  bilimlarni  egallash  uchun  o'quvchida  intilish  va  qiziqish  boiish  kerak. Ilm  olishning  muhim  yoilaridan  biri  kishi  o'zini  hammaga  do'st,  yaxshilik  qila bilish  darajasiga  yetkazishdan  boshlanadi.  Bilimlarni  yakka  holda  emas,  balki jamiyat  a'zolari  bilan  birga  yashab  olish  mumkin.  Chunki,  ilmlar  insoniyat jamoasining  mahsulidir.  Yakka  kishi  o'zi  uchun  kerakli  bmmlarni  yarata  olmaydi. Kishi  tabiati  bilmagan  va  bila  olmagan  narsasini  bilishga  o'chdir. Beruniy  ilm  olish  yo'li  bilan  dunyoni  bilishning  turli  bosqichlarini  ko'rsatadi: To'liq  bilim  olishda  narsalaming  chegaralari  ma'lum  bo'ladi. Narsalaming  bo'laklarini  umumlashtiruvchi  chegaralarigacha  ma'lum  bo'ladi, lekin  bunda  ham  tafsilotdan  holi  bo'lmaydi. O'sha  tafsilotlar  atroflicha  biluvchi  va  bilinuvchi  sifatida  birlashadi,  lekin  bu holat  zamon  ichida  bo'lib  turadi.

Atroflicha bilish  holati  zamon  ichida  bo'lmaydi,  endilikda  narsalarni, voqealarni  bilishda  zarur  vosita  bo'lgan  ism  sifatlarga,  laqablarga  ehtiyoj  qolmaydi. Beruniy  tomonidan  ilgari  surilgan  fikrlarda  bilimlilik  orqali  nodonlikdan xalos  etish  masalalari  bayon  qilingan.  O'quvchini  o'qitish  muomalali,  rostgo'y, savodxon,  shogirdlariga  prinsipial,  yumshoq  muomalali  bo'lishi  kerak.  Muallim o'quvchini  doimo  to'g'ri  yo'lga  boshlashi,  sezgir  va  talabchan  bo'lishi  lozimligini uqtiradi. Beruniy  muallim  shogirdlariga  yumshoq  muomala  qilishi,  ularga  to'g'ri  yoi ko'rsatishi,  yaxshi  yo'lga  yo'llashi,  niyatini  to'g'ri  qilishi,  o'zini  katta  olmay,  ochiq ko'ngil  bo'lishi  haqida  ta'lim  bergan. Beruniy  o'qitish  muallimning  o'qib  o'rganishi,  takrorlashi  bilan  bevosita bog'liq  ekanligini  alohida  uqtirgan.  Shuningdek,  kitob  o'qishning  usul  va metodlariga  alohida  e'tibor  beradi.  Kitoblarni  shunchaki  emas,  balki  fikrlarni kichik  boiimlarga  bo'lib  o'qish,  hamma  o'qilgan  joylarni  umumlashtirib,  qayta o'qish  haqida  ham  ibratli  materiallarni  bayon  etadi. Beruniy  o'qitishda  faqat  induktiv  yo'l  bilangina  emas,  balki  deduktiv  yo'l bilan  ham  ish  tutmoq  lozimligini  ta'kidlaydi.  Bunda  olim  har  qaysi  metodni  joyida qo'llamoq  zarurligini  yaxshi  bilgani  ko'rinib  turibdi.  Bunday  o'qish  tafakkurni o'stirib,  bilishning  sifatini  yaxshilaydi,  aqliy  bilimni  boyitadi. Beruniy  dastlab  o'quvchining  ongli  o'qishi,  matnning  hajmi  kichik,  mazmuni sodda,  keyinchalik  esa  hajmi  katta,  mazmuni  murakkabroq  bo'lgan  matnlarni o'qishga  kirishishi  o'qish  jarayonida  taqqoslash-qiyoslashga  e'tibor  berish o'quvchilaming  ongli  bilimiga  asos  solishini  eslatib  o'tgan. Olim  o'qilganlarning  barchasini  qaytarib  o'qish  deganda,  asosan  xato  qilmay, so'zlarni  buzmay,  ortiqcha  tovush  ishlatmay,  bo'g'inlarni  tushirib  qoldirmay,  so'z urg'usini  o'z  o'rnida  qo'llab,  to'g'ri  o'qishni  ta'kidlaydi.  O'qishning  tez,  to'g'ri  va ifodali  boiishi,  o'qish  davomida  bolaning  o'z-o'zini  kuzatib  borishi,  xatosiz  tez  va to'g'ri  o'qishiga  yordam  beradi. Beruniy  bilimlar  ustozlar  tomonidan  o'rgatiladi  deb  biladi.  U  nazariy bilimlarni  o'quvchiga  singdirish  usullari  haqida  to'xtalib,  muallim  o'z  ishiga  asosan qiziqarli  suhbat  usuli  bilan  yondashib,  shogirdning  fanga,  kasbga  o'rganilayotgan ilmga  havasini  uyg'ota  olishini,  ta'limning  asosiy  vazifalaridan  bin  deb  bildi. Buning  uchun  ba'zan  muallim  o'z  shogirdlarini  majbur  qilishi  mumkin  deb  bildi.

Ibn Sino  bilim  olishda  bolalarni  maktabda  o'qitish  zarurligini  qayd  etar  ekan, ta'limda  quyidagi  tomonlarga  rioya  etish  zarurligini  ta'kidlaydi: -  bolaga       bilim       berishda       birdaniga       kitobga       band       qilib  qo'ymaslik; -  ta'limda  yengildan  og'irga  borish  orqali  bilim  berish; -  olib  boriladigan  mashqlar  bolalar  yoshiga  mos  bo'lishi; -  o'qitishda  jamoa  bo'lib  maktabda  o'qitishga  e'tibor  berish; -  bilim  berishda  bolalarning  mayl,  qiziqish  va  qobiliyatini  hisobga  olish; -  o'qitishni  jismoniy     mashqlar  bilan     qo'shib     olib     borish. Talabaga       bilim       berish  o'qituvchining       mas'uliyatli       burchidir. Shunga  ko'ra,  Ibn  Sino  o'qituvchining  qanday  bo'lishi  kerakligi  haqida  fikr  yuritar ekan,  shunday  yo'l  yo'riqlar  beradi.   Bular  quyidagilardan  iborat: -  bolalar         bilan         muomalada         bosiq         va       jiddiy       bo'lish; -  berilayotgan  bilimning  talabalar  qanday  o'zlash-tirib  olayotganligiga  e'tibor berish; -  ta'limda  turli  metod  va  shakllardan  foydalanish; -  talabaning  xotirasi,  bilimlarni  egallash  qobiliyatini  va  shaxsiy xususiyatlarini  bilish; -  fanga  qiziqtira  olishi; -  berilayotgan  bilimlarniig  eng  muhimini  ajratib  bera  olishi; -  bilimlarni  talabalarga  tushunarli  qilib,  uning  yoshi  aqliy  darajasiga  mos ravishda  berishi; -  har  bir  so'zning  bolalar  hissiyotini  uyg'onish  darajasida  bo'lishga  erishish zarur,  deydi  olim. Ibn  Sino  ta'kidlashicha  bilishda  qaysi  metodlardan  foydalanmasin,  u og'zaki ifodali  bilimlarni  tushuntirishmi,  turli  ko'rinishlardagi  suhbatmi,  tajribalarmi, baribir  talabada  haqiqiy  bilim  hosil  qilish,  mustaqil  qobiliyatini  rivojlantirish, olgan  bilimlarini  amaliyotga  tatbiq  eta  olish  qobiliyatini  tarkib  toptirishni  asosiy maqsad  deb  bilgan.