logo

Borliq haqida

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

38.552734375 KB
Reja:
1.  Borliq falsafaning predmeti.
2.  Borliq va uning mavjudlik shakllari.
3.  Оlаmning паydо bo’lishi vа evоlyutsiyasi .
           4. Olamning xilma xilligi va murakkabligi Olam, eng avvalo, tor ma`noda bu odam yashaydigan joy. Aslida odamzod
va   hayvonot   olami,   o’simlik   va   hasharotlar   dunyosi,   jismoniy,   ruhiy,   ma`naviy
olam   va   boshqa   shu   singari   ko’plab   tushunchalar   bor.   Ular   dunyoda   mavjud
bo’lgan   narsa   va   hodisalar   nomi   bilan   ataladi.   Masalan,   odamning   ruhiy   olami
uning   bilim,   tajriba   va   hayolotini   o’z   ichiga   oluvchi   o’ta   keng   qamrovli
tushunchadir.   Bunda   biz   olam   odam   yashaydigan   joy,   degan   ma`noga   qaraganda
yanada   kengroq   mazmunga   ega   bo’lamiz.Nimaiki   mavjud   bo’lsa,   ularning
hammasi   birgalikda   siz   bilan   biz   mansub   bo’lgan   dunyoni   ifodalaydi.   Ammo
tabiat,   jamiyat   va   inson   tafakkurining   asosida   yotuvchi   va   ularni   birlashtiruvchi
shunday   bir   umumlashtiruvchi   tushuncha   ham   borki,   u   ob`yektiv   olamning
mazmunini   ifoda   etadi.   Bunday   tushuncha   haqidagi   tasavvurlar   butun   fan   tarixi
mobaynida   rivojlanib   kelgan.   Dastlab,   bu   umumlashtiruvchi   tushuncha,
narsalarning asosida nima yotadi, degan nuqtai nazardan kelib chiqib, substansiya
(lotincha,   substantia   —   nimaningdir   asosida   yotuvchi   mohiyat   degan   ma`noni
beradi) deb ataldi.
Substansiya deganda nimani tushunasiz?
Substansiya   –   muayyan   narsalar,   hodisalar,   voqealar   va   jarayonlarning
hilma-hil   ko’rinishlari   ichki   birligini   ifoda   etuvchi   va   ular   orqali   namoyon
bo’luvchi  mohiyatdir. Olamning asosida  bitta mohiyat  — substansiya  yotadi, deb
hisoblovchi ta`limotni monizm deb atashadi. Faylasuflar substansiya sifatida biror
jismni,   hodisani,   materiyani,   G’oyani   yoki   ruhni   olishgan.   Substansiya   sifatida
moddiy   jismlarni,   materiyani   oluvchilar   —   materialistik   monizm   tarafdorlari.
G’oyani,   ruhni   oluvchilar   esa   –   idealistik   monizm   tarafdorlari   hisoblanadilar.
Shuningdek,  olamning   asosida   ham   moddiy  jism   yoki   materiya,   ham   G’oya   yoki
ruh   yotadi   deb   hisoblovchi   faylasuflar   dualistlar   (dualizm   lotincha,   dualis   —
ikkilangan   degan   tushunchani   anglatadi)   deb   hisoblanadi.   Arastu,   Moniy,   R.
Dekart va boshqalar dualistlardir. Olamning asosida ko’p substansiyalar yotadi deb
hisoblovchilarni   esa   plyuralizm   (lotincha   pluralis   —   ko’pchilik   so’zidan   olingan)
tarafdorlari deb atashadi.Olamning asosida yotuvchi mohiyatni ahtarish tarixi ham fanning uzoq o’tmishiga borib taqaladi. Masalan,  Qadimgi Hindiston va Hitoyda,
Misr va Bobilda, Qadimgi O’rta Osiyo va Yunonistonda ba`zi faylasuflar olamning
asosida qandaydir modda yoki muayyan unsur yotadi, deb hisoblashgan. Ularning
ba`zilari   bu   unsurni   olov,   boshqalari   suv   yoki   havo,   ayrimlari   esa   —   tuproqdan
iborat  deb hisoblashgan.  Ba`zi  bir  falsafiy ta`limotlarda esa, olamning asosida —
olov,   havo,   suv   va   tuproq   yotadi,   barcha   narsalar   ana   shu   to’rtta   unsurning
birikishidan   hosil   bo’lgan,   deyilgan.Olamning   asosida   yotuvchi   substansiyani
ahtarishning yana bir yo’li  narsalarning tarkibidagi bo’linmas eng kichik unsurni,
ya`ni   narsalarning   tarkibidagi   umumiy   substrat   (lotincha   substratum   —   asos
ma`nosini   anglatadi)   ni   ahtarishdir.   Bunday   yo’nalishga   mansub   oqimlardan   biri
atomistik   oqim   hisoblanadi.   Masalan,   Qadimgi   Yunon   faylasuflari   Levkipp,
Epikur,   Demokrit   va   Lukresiylar   narsalarning   va   butun   olamning   asosida   eng
kichik bo’linmas unsurlar atomlar yotadi, ular o’zlarining shakli, harakatlanishi va
vaznlari   bilan   bir-birlaridan   farq   qiladi,   deb   hisoblashgan.Olamni   anglash
tug’risida   turlicha,   hatto   bir-biriga   qarama-qarshi   qarashlar   mavjud.   Bunday
qarashlar   odamlarning   olamga   o’z   o’lchovlari   bilan   qarashlari   oqibatida   paydo
bo’ladi.   Birov   uchun   olam   yahshi   va   yomon,   oppoq   va   qora   ranglardan   tashkil
topgan,   boshqa   ranglarning   bo’lishini   u   tasavvuriga   ham   siQdira   olmasligi
mumkin. Boshqalar esa, olamni hilma-hil rangda, qirralarda ko’radi. Ular oq bilan
qora oralig’ida oqimtirroq yoki qoraroq ranglar ham bo’lishi mumkinligiga e`tibor
qilishadi.Olam   tushunchasi   keng   qamrovli   va   keng   yo’nalishli   tushuncha   bo’lib,
ma`lum   ma`noda   voqelikka   tizimli,   ya`ni   sistemali   yondoshishni   talab   qiladi.
Masalan, elementar zarrachalar olami tushunchasi odamga ma`lum bo’lgan va hali
ma`lum bo’lmagan barcha elementar zarrachalarni qamrab oladi.
Agar   biz   yashayotgan   butun   koinotni   elementar   zarrachalardan   tashkil
topgan   deb   hisoblasak,   bu   tushuncha   butun   koinotni   ham   aks   ettirishi   mumkin.
Yoki   o’simliklar   olami   tushunchasini   olaylik.   Bu   tushunchaga   faqatgina
o’simliklar   kiradi,   hayvonlar   va   odamlar   bu   olamdan   chetda   qoladi.Shu   nuqtai
nazardan   olam   tushunchasi   nisbiy   mohiyatga   ega.   Ba`zi   kishilar   olam   deganda barcha   narsalarni,   jismlarni,   hodisalarni   qamrab   oluvchi   universal   sistemani
tushunadi.   Bu   ma`noda   olam   kosmologik   koinot   tushunchasiga   mos   keladi.
Ayrimlar   uni   cheksiz   va   chegarasiz,   boshqalar   esa   koinot   ma`nosidagi   olamni
cheklangan   ob`ekt   sifatida   talqin   etadi.   Cheksizlik   va   chegarasizlik   tushunchalari
nisbiy   ma`noga   ega,   bir   sistemada   cheksiz   hisoblangan   ob`ekt   boshqa   sistemada
chekli   bo’lishi   mumkin   va   aksincha.Diniy-kosmologik   qarashlarda   olam   ilohiy
qudrat   kuchi   bilan   yaratilgan   deb   talqin   etiladi.   Bu   olamning   vaqtda   boshlanishi
borligiga,   ya`ni   uning   chekli   ekanligiga   ishoradir.   Islom   dinidagi   kosmologik
qarashlarda o’n sakkiz ming olam haqida gapiriladi va mazkur qarash bo’yicha biz
yashayotgan   moddiy   olamdan   tashqari,   undan   mustaqil   bo’lgan   ko’plab   boshqa
olamlar   ham   mavjuddir,   deyiladi.Hozirgi   zamon   kosmologiyasida   ham   fanga
asoslangan   bir   qancha   konsepsiyalarda   olam   o’tkinchi,   tabiiy   ravishda   paydo
bo’lgan,   degan   G’oya   ilgari   suriladi.   Bu   nuqtai   nazarlarda   olamning   paydo
bo’lishidan oldingi holati «hech nima» va «yo’qlik» tushunchalari bilan izohlanadi.
Angliyalik   olim   Stiven   Loking   «Olam   vujudga   kelmasdan   ilgari   nima   bo’lgan?»
degan   savolning   mantiqsizligini,   vaqtning   faqatgina   kelajakka   yo’nalgan   oqimini
ifodalovchi   modeli   vositasida   asoslashga   harakat   qilgan.   Uning   fikricha,   bu
shimoliy   qutb   nuqtasidan   turib   qaraganda,   hamma   nuqtalar   faqat   janubga   olib
boradigan holatni eslatadi. Bunday holat olamning boshlanQich holatidir. Vaqtning
kelajakka   olib   boruvchi   yo’nalishigina   mavjud   bo’lgan   holati   olamning
boshlanishidir. Bu holatda o’tmish yo’q, faqat kelajak mavjudOlam haqidagi diniy
tasavvurlar   uning   kelajagi,   yaratilishi   yoki   o’tmishiga   oid   murakkab   masalalarni,
asosan,   ilohiy   qudratning   hosilasi   sifatida   talqin  etadi.   Dinda   olamni   «bu   dunyo»
— o’tkinchi olam va «narigi dunyo» — abadiy olamga ajratib tushuntirishadi. Bu
dunyodagi mashaqqatlari evaziga odam narigi dunyoda rohat-farog’atga muyassar
bo’ladi,   degan   G’oyaga   asoslaniladi.Fan   olam   tug’risida   o’ziga   hos   fikr   yuritadi.
Unda   olamga   oid   murakkab   masalalarni   amaliy   tajribalardan   kelib   chiquvchi
mantiqiy   dalillar   asosida   isbotlashga   uriniladi.   Mavjud   ilmiy   mantiq   doirasidan
chetga   chiquvchi   hodisalar   esa   izohlanmaydi.   Ayrim   ajoyibot   hodisalarining   fan
tadqiqot ob`ektiga kiritilmaganining sababi  ana shunda.Falsafa  olamni izohlashda fanning, dinning, san`at va adabiyotning, hullas, fan bilan birgalikda boshqa hilma-
hil bilimlarga tayanib, umumlashgan hulosalar chiqaradi. Demak, falsafadagi olam
tushunchasi   kosmologiyadagi,   dindagi   va   boshqa   bilim   sohalaridagi   olam
tushunchalariga   nisbatan   boyroq,   sermazmunroq   va   kengroqdir.Olamning
namoyon bo’lish shakllari hilma hildir. Faqat moddiy jismlarnigina o’ziga qamrab
oluvchi   olamni   moddiy   olam   deyishadi.   Ayrim   kishilar   uni   jismoniy,   ya`ni   fizik
olam   deb   atashadi.   Odamning   ma`naviy,   ruhiy   dunyosini   qamrab   oluvchi   olamni
ma`naviy  olam  deyishadi. Aynan shu  paytda biz bilan birgalikda mavjud bo’lgan
olam   aktual   olam   deyiladi.   Kelajakda   mavjud   bo’lish   imkoniyati   bor   va   bo’lishi
mumkin bo’lgan olam potensial olam deyiladi. Masalan, sizning bugungi kundagi
talabaligingiz   aktual   olamga   mansub   bo’lsa,   kelajakda   mutahassis   bo’lib
etishishingiz   esa   potensial   olamga   mansubdir.Olamning   mavjudligi   shubhasiz
bo’lgan   va   barcha   e`tirof   etadigan   qismi   real   olam   deyiladi.   Kelajakda   mavjud
bo’lishi   ehtimoli   bo’lgan   olam   virtual   olam   deb   ataladi   (virtual   so’zi   lotincha
virtualis   —   ehtimoldagi   degan   ma`noni   beradi).   Aniq   ma`lum   bo’lgan   olam
konkret   olam   deyiladi,   hayoldagi,   tasavvurdagi,   idealdagi   olam   obrazi   abstrakt
olam   deyiladi.Odamning   kundalik   hayotidagi   hammaga   ma`lum   bo’lgan,   tan
olingan   hayoti   real   olamga   mansub   bo’lsa,   uning   hayoliy   rejalari   virtual   olamga,
uning o’zi va atrofidagilar konkret olamga, kelajakka yo’nalgan orzu-umidlari esa
abstrakt   olamga   mansubdir.   Odam   o’z   rejalarini   real   olamga   asoslanib   tuzsa,
potensial   olamining   konkret   reallikka   aylanish   ehtimolligi   oshadi.Odam   olamda
boshqalardan  ajralib,  yakkayu  yagona  bo’lib  emas,  balki  ijtimoiy hayot   kechiradi
va   jamoa   bo’lib   yashaydi.   Odamlar   jamoasi   jamiyatni   tashkil   etadi.   Odamlar
jamiyatdagi   o’zaro   munosabatlari,   faoliyatlari,   o’y-hayollari,   ideallari,   maqsad   va
maslaklari bilan birgalikda ijtimoiy olamni tashkil etishadi. Odamning jamiyatdagi
boshqalar   bilan   birgalikdagi   ijtimoiy   faoliyati,   ularning   har   biriga   hos   bo’lgan
takrorlanmas individual olamlariga bog’liqdir. Individual olam, ayni paytda tashqi
olamni   ham,   ijtimoiy   olamni   ham   aks   ettiradi,   o’zida   ifodalaydi.   Bular   bir-birlari
bilan   chambarchas   bog’liqdir.Hullas,   olam   haqidagi   hilma-hil   tasavvurlar mavjudlikning   eng   umumiy   falsafiy   tushunchasi   shakllanishiga   asos   bo’lib   keldi.
Bunday tushuncha borliq haqidagi tushunchadir.
Borliq tushunchasini Siz qanday tushunasiz?
   Faylasuflar  qadim  zamonlardan buyon «borliq» va «yo’qlik» haqida bahs
yuritishgan.   Ular   borliqning   vujudga   kelishi,   mohiyati,   hususiyatlari   va   shakllari
haqida ko’plab asarlar yozishgan. Ho’sh, borliq nima? Bu savol bir qarashda juda
oddiy   ko’ringani   bilan   unga   shu   choqqacha   barcha   kishilarni   birday
qanoatlantiradigan   javob   topilgani   yo’q.   Bu   holat   borliqqa   turlicha   nuqtai
nazarlardan qarashlarning mavjudligi bilan izohlanadi. Masalan, ayrim faylasuflar
borliqni  moddiylik, moddiy jismlar  bilan bog’lab tushuntirishadi. Ularning nuqtai
nazarlaricha,   borliq   –   ob`yektiv   realliknigina   qamrab   oluvchi   tushunchadir.   U
holda   fikr,   inson   tafakkuri,   o’y-hayollarimiz   borliq   tushunchasidan   chetda   qolar
ekanda, degan savolga ular, bunday tushunchalar ob`yektiv reallikning hosilasidir,
deb   javob   berishadi.Falsafaning   borliq   haqidagi   ta`limotni   izohlaydigan   qismi   —
ontologiya deb ataladi. (Bu tushunchani falsafada birinchi bor H. Volf qo’llagan).
Olam   va   borliq   masalalarini   falsafaning   ana   shu   sohasi   o’rganadi.Yo’qlik   hech
nima   demakdir.   Hamma   narsani   hech   narsaga   aylantiruvchi,   hamma   narsaning
ibtidosi ham, intihosi ham yo’qlikdir. Bu ma`noda yo’qlik cheksizlik, nihoyasizlik
va   mangulik   bilan   birdir.   Yo’qlik   chekingan   joyda   borliq   paydo   bo’ladi.   Demak,
borliqning   bunyodkori   ham,   kushandasi   ham   yo’qlikdir.   Borliq   yo’qlikdan
yo’qlikkacha bo’lgan mavjudlikdir. Yo’qlikni hech narsa bilan qiyoslab bo’lmaydi.
Fanda   yo’qlik   nima,   degan   savolga   javob   yo’q.Borliq   haqidagi   konsepsiyalar.
Tarihdan ma`lumki, faylasuflar  borliq haqida turlicha G’oyalarni ilgari  surishgan.
Markaziy   Osiyo   tuprog’ida   vujudga   kelgan   zardo’shtiylik   ta`limotida   borliq
quyosh   va   olovning   hosilasidir,   alangalanib   turgan   olov   borliqning   asosiy
mohiyatini tashkil etadi, deb hisoblangan. Chunki bu G’oya bo’yicha, har qanday
o’zgarish   va   harakatning   asosida   olov   yotadi   va   u   borliqqa   mavjudlik   bahsh
etadi.Qadimgi yunon faylasufi Suqrot borliqni bilim bilan qiyoslaydi va uningcha,
biror narsa, biz uni bilsakkina bor bo’ladi, insonning bilimi qancha keng bo’lsa, u shuncha   keng   borliqni   qamrab   oladi,   deb   hisoblaydi.Qadimgi   dunyoning   atomist
olimi   Demokrit   borliq   atomlar   majmuasidan   iborat   deb   tushuntirgan.   Uning
fikricha,   borliqning   mohiyati   uning   mavjudligidadir.   Mavjud   bo’lmagan   narsa
yo’qlikdir.Islom ta`limotida esa borliq bu ilohiy voqelikdir. Ya`ni u Olloh yaratgan
mavjudlikdir.   Bu   borada   vahdati   vujud   va   vahdati   mavjud   ta`limotlari
bo’lgan.Islom   diniga   mansub   mutafakkirlar   borliq   haqidagi   ta`limotni   har
taraflama  rivojlantirganlar. Masalan,  Forobiy  fikricha,  ilk borliq  azaliy  Ollohning
o’zidir. Beruniy fikricha, borliq shunday umumiylikki, u hamma narsaning asosida
yotadi, demak, borliq hamma narsaning asosidir. Yevropada o’tgan olimlar David
Yum  va  Jorj  Berkli   borliqni   sezgilarimiz  majmuasi   deb talqin  etishgan.Hegel  esa
borliqni   mavhumlik,   mutlaq   ruhning   namoyon   bo’lishi,   deb   ta`riflaydi.   Ko’pgina
naturfalsafiy   qarashlarda   borliqni   hozirgi   zamon   bilan,   ya`ni   shu   aktual   olamga
bog’lab   tushuntirdilar.Aslida,   borliq   keng   falsafiy   tushuncha   bo’lib   o’ziga   butun
mavjudlikni,   uning   o’tmishi,   hozir   va   kelajagini   ham   qamrab   oladi.   Faylasuflar
borliqni   tushuntirish   uchun   yo’qlik   tushunchasini   unga   antipod   qilib   olishgan   va
shu   asosda   borliqning   zaruriy   mohiyatini   ochishga   intilganlar.   Materialistik
adabiyotlarda   borliqni   ob`yektiv   reallik   bilan,   materiya   bilan   aynanlashtirib
tushuntirishadi.Borliq o’ziga ob`yektiv va sub`yektiv reallikni, mavjud bo’lgan va
mavjud   bo’ladigan   olamlarni,   moddiylik   va   ma`naviylikni,   o’tmish   va   kelajakni,
o’limni va hayotni, ruh va jismni qamrab oluvchi umumiy tushunchadir.Borliq va
mavjudlik.   Atrofimizdagi   odam,   olam,   tabiat,   jamiyat,   tafakkur,   G’oyalar,   o’y-
hayollarimiz   barchasi   birday   mavjuddir,   ular   turli   tarzda   va   shakllarda   namoyon
bo’lib,   hammasi   mavjudlik   belgisi   ostida   umumlashib,   borliq   tushunchasiga
kiradi.Materialistik   mazmundagi   borliq   tushunchasi   ta`rifiga   faqat   ob`yektiv   real
olam,   ongdan   tashqaridagi,   unga   bog’liq   bo’lmagan   jismoniy   mohiyatga   ega
bo’lgan   narsalargina   kiritiladi.   Borliqning   ideal,   virtual,   potensial,   abstrakt,
ma`naviy shakllari bu ta`rifdan tashqarida qoladi.
Aslida esa, borliq kategoriyasi umumiy abstraksiya bo’lib, mavjudlik belgisi
bilan barcha narsa va hodisalarni o’ziga qamrab oluvchi o’ta keng tushunchadir. U o’ziga   nafaqat   ob`yektiv   reallikni,   balki   sub`yektiv   reallikni   ham   qamrab
oladi.Borliq   mavjudlik   va   reallik   tushunchalariga   qaraganda   ham   kengroq
tushunchadir. Mavjudlik — borliqning hozirgi paytda namoyon bo’lib turgan qismi
bo’lib, o’tgan va mavjud bo’ladigan narsa va hodisalar  ham  borliq tushunchasiga
kiradi.   Reallik   esa,   mavjudlikning   hammaga   ayon   bo’lgan,   ular   tomonidan   tan
olingan   qismi.   Borliq   o’ziga   reallikni   ham,   mavjudlikni   ham   qamrab   oladi.
An`anaviy falsafiy qarashlarda borliqning uchta sohasi ajratib ko’rsatiladi. Ularga:
tabiat borlig’i, jamiyat borlig’i, ong borlig’i kiradi. Bular uchun eng umumiy belgi,
ularning   mavjudligidir.Shuningdek,   falsafiy   adabiyotlarda   tabiat   borlig’i   va
jamiyat   borliQining   quyidagi   shakllari   ham   farqlanadi.   Tabiat   borlig’i   odatda
tabiatdagi   narsalar   (jismlar),   jarayonlar,   holatlar   borlig’i   sifatida   tushuniladi.   U
ikkiga bo’linadi: azaliy tabiat borlig’i (yoki tabiiy tabiat borliQi, u insondan ilgari
va   uning   ishtirokisiz   ham   mavjud   bo’lgan)   va   odam   mehnati   bilan   ishlab
chiqarilgan narsalar borlig’i («ikkinchi tabiat» borliQi, ya`ni madaniyat). Ikkinchi
tabiat borlig’i esa, o’z navbatida, quyidagi ko’rinishlarda uchraydi:
-   inson   borlig’i   (insonning   narsalar   olamidagi   borlig’i   va   odamning   o’ziga
hos bo’lgan insoniy borlig’i);
- ma`naviy borliq (individuallashgan va ob`ektivlashgan ma`naviy borliq);
-   sosial   borliq   (ayrim   odamning   tarixiy   jarayondagi   borlig’i   va   jamiyat
borlig’i), u ijtimoiy borliq ham deb ataladi.
Borliqning   moddiy   shakli   materiya   o’ziga   barcha   jismlarni,   hodisalarni,
jarayonlarni va ularning hususiyatlarini qamrab oladi. Bundan tashqari u tafakkurni
ham,   olamda   mavjud   bo’lgan   barcha   aloqadorliklarni   va   munosabatlarni   ham
qamrab   oluvchi   umumiy   falsafiy   tushunchadir.   Borliqning   moddiy   shakliga   hos
umumiylikni   ahtarishning   bir   yo’nalishi   moddiy   olamning   asosida   yotuvchi
umumiy   mohiyatni   ahtarish   yo’li   bo’lib,   yuqorida   qayd   etganimizdek,
substansiyani   aniqlash   yo’lidir.   Ikkinchi   yo’l   esa   —   moddiy   olamning   asosiy
tarkibiga kiruvchi «qurilish elementlarini»- substratni ahtarish yo’li. Uchinchi yo’l —   hamma   narsaning   vujudga   keltiruvchi   bosh   sababchisini,   ota   moddani,   ya`ni
pramateriyani   ahtarish   yo’li.   Mana   shu   yo’l   haqida   mahsus   to’htab
o’taylik.substansiyasini   ahtarishning   bu   usuli   go’yoki   meva   iste`mol   qilayotgan
kishi,   uning   kelib   chiqishini   ahtarib,   dastlab   darahtga,   so’ngra   uning   guliga,
bargiga, ko’chatiga va urug’iga nazar solganidek, atrofimizdagi moddiy olamning
o’zagida dastlabki  yaratuvchi  modda sifatida nima yotishini, ya`ni  ilk materiyani,
azaliy   materiyaning   «bobokolonini»,   «pramateriyani»   ahtarish   usulidir.Moddiy
olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni ahtarish falsafada materiya haqidagi
tasavvurlarning   maydonga   kelishiga   va   rivojlanishiga   sababchi   bo’ldi.   Materiya
tushunchasi   moddiy   unsurga   nisbatan   ham,   atomga   nisbatan   ham,   pramateriyaga
nisbatan ham umumiyroq bo’lgan tushunchadir. Materiya olamdagi barcha moddiy
ob`ektlarni,   butun   ob`yektiv   reallikni   ifoda   etuvchi   eng   umumiy   tushunchadir.
Faylasuflar «Tom ma`nodagi materiya faqat fikrning mahsuli va abstraksiyasidir»
deb yozishadi.  Faylasuflar  barcha moddiy ob`ektlarga hos hususiyatlarni  umumiy
tarzda   ifodalash   uchun   qo’llaydigan   tushuncha   materiya   deb   ataladi.   Demak,
materiya   moddiy   ob`ektlarga   hos   eng   umumiy   tushuncha,   falsafiy   kategoriyadir.,
bu   ta`riflarni   bir   yoqlama   mutlaqlashtirib   tushunmaslik   lozim.   Bu   ta`riflarda
ko’proq sezgi  a`zolarimizga bevosita  ta`sir etishi  mumkin bo’lgan reallik nazarda
tutilgan.XX   asrning   o’rtalariga   kelib,   kvant   mehanikasi,   nisbiylik   nazariyasi   va
hozirgi   zamon   kosmologiyasi   sohalaridagi   ilmiy   yutuqlar   kishilarning   ob`yektiv
olam   hakidagi   tasavvurlarini   tubdan   o’zgartirib   yubordi.   Natijada,   tabiatshunos
olimlar   sezgilarimizga   bevosita   ta`sir   etishining   imkoni   bo’lmaydigan   realliklar
haqida ham tadqiqotlar olib bora boshladi.
Olamning   klassik   mehanika   nuqtai   nazaridan   kelib   chiqib,   nisbatan   kichik
tezlikda   harakatlanuvchi   sistemalar   haqidagi   ilmiy   manzarasi   o’rnini   yangicha
ilmiy   manzaralar   egallay   boshladi.   Bu   esa   materiya   haqidagi   tasavvurlarning
yanada   rivojlanishiga   sharoit   tug’dirdi.   Bu   o’zgarishlarni   hisobga   olib,   marksist-
faylasuflar  bu ta`rifga sezgilarimizga bevosita yoki  bilvosita (ya`ni turli  asboblar;
qurilmalar   vositasida)   ta`sir   etuvchi,   degan   qo’shimcha   kiritishdi.   Shunday   qilib, bu ta`rif go’yo materiyaning moddaviy va nomoddaviy shakllarini, ya`ni modda va
antimodda ko’rinishlarini qamrab oluvchi ta`rifga aylandi.Materialistlar materiyani
ob`yektiv   reallik,   deb   ta`riflashadi.   Ob`yektiv   reallik   inson   sezgilariga   bog’liq
bo’lmagan   holda,   undan   tashqarida   mavjud   bo’lgan   voqelikdir.   Bu   butun
mavjudlikning   sub`yektiv   reallikdan   tashqaridagi   qismi   hisoblanadi.   Ob`yektiv
reallikning   mavjudligi   qanday   namoyon   bo’ladi?   Bu   savolga   javob   topishda,
borliqning ajralmas hususiyatlarini o’rganishga tug’ri keladi. Har qanday jismning
ajralmas   hususiyati   lotincha   «atribut»   so’zi   bilan   ataladi.Borliqning   atributlari.
Muayyan   jismning   aynan   shu   jism   ekanligini   belgilovchi   hususiyatlari   uning
atributlari bo’ladi. Borliqning ham bir qancha atributlari mavjuddir. «ular: harakat,
fazo, vaqt, in`ikos, ong va boshqalar. Borliq o’zining hossalari, hususiyatlari orqali
namoyon   bo’ladi.   Endi   borliqning   atributlari,   ya`ni   ajralmas   tub   hususiyatlari
haqida   to’htab   o’taylik.Harakat.   Borliqning   atributlari   ichida   uning   asosiy
mavjudlik   usulini   ifoda   etuvchi   hususiyati   harakat   hisoblanadi.   Chunki   borliq
harakatsiz   o’zining   strukturaviy   yahlitligini   saqlay   olmaydi.Buni   moddiy   borliq
misolida qarab chiqaylik. Faraz qiling, qarshimizda biror jism turibdi. Agar harakat
bo’lmaganida  edi, yoruQlik nurlari  shu  jismga urilib bizga qaytmagan bo’lar  edi,
ya`ni   biz   uni   ko’rmagan   bo’lar   edik.   Shuningdek,   bu   jismning   yahlitligini   saqlab
turgan molekulalar, atomlar, elementar zarrachalar o’rtasidagi o’zaro ta`sirlar ham
bo’lmasdi.   Natijada   bu   jismning   strukturaviy   birligiga   putur   etgan   bo’lar   edi.
Tevarak-atrofimizdagi   predmetlar   va   hodisalar   harakat   tufayli   o’zining   muayyan
tartibini   va   birligini   saqlab   turadi,   shu   tufayli,   o’sish,   ulg’ayish,   ravnaq   topish,
rivojlanish mavjuddir.Harakat, bir tomondan, moddiy jismlar o’rtasidagi va ularni
tashkil etuvchi elementlar o’rtasidagi aloqadorliklarning natijasi, boshqa tomondan
esa,   ulardagi   o’zgarishlar   sifatida   sodir   bo’ladi.   Shu   nuqtai   nazardan   ham
falsafaning   harakat   bu   umuman   har   qanday   o’zgarishdir,   deyilgan   ta`rifi   juda
o’rinlidir.   Harakatning   manbai   haqida   gap   ketganda,   ana   shu   o’zgarishlarning
asosida   yotuvchi   o’zaro   ta`sirlar   va   ular   orasidagi   munosabatlar   nazarda
tutiladi.Demak,   har   qanday   harakatning   manbai   shu   sistemadagi   ichki   o’zaro
ta`sirlar   ekan,   har   qanday   jismning   mavjudligini,   eng   avvalo,   uning   ichki aloqadorliklari   ta`minlaydHarakatning   turlari   haqidagi   mulohaza,   asosan,
o’zgarishlarning   hususiyatiga   asoslangan.   O’zgarishlar   oddiy   fazoviy   siljishdan
tortib,   murakkab   ijtimoiy   o’zgarishlargacha   takomillashib   borgan.   Shu   tufayli
harakatga faqatgina fazoviy siljish, deb qaramaslik lozim. Bunday qarash olamdagi
barcha   jarayonlarga   mehanik   harakat   nuqtai   nazaridan   yondashishni   vujudga
keltiradi.   Aslida   olamda   o’zgarishning   hilma-hil   ko’rinishlari   mavjud   bo’lib,   ular
bir-biridan sifatiy farq qiladi.Mehanik, himiyaviy, biologik, fizik o’zgarishlar bilan
ijtimoiy   o’zgarishlarni   aslo   taqqoslab   bo’lmaydi.   Tug’ri,   bu   o’zgarishlar   uchun
umumiy bo’lgan fazoviy siljishlar harakat shakllarining hammasida ham, u yoki bu
ko’rinishda   namoyon   bo’lishi   mumkin.   Lekin   hamma   o’zgarishni   ham,   faqatgina
fazoviy   siljishdan   iborat,   deb   bo’lmaydi.   Masalan,   Erning   Quyosh   atrofidagi,
Oyning   Er   atrofidagi   harakatini   fazoviy   siljishning   yaqqol   ko’rinishi   deyishimiz
mumkin. Lekin Yer bag’rida ro’y berayotgan murakkab geologik jarayonlarni, Er
sirtidagi   biosferaning   yashash   usulini   birgina   mehanik   siljish   bilan   izohlab
bo’lmaydi. Harakatning shakli qanchalik murakkab bo’lsa, u bilan bog’liq bo’lgan
o’zgarishlar   ham   shu   qadar   murakkab   bo’ladi.   Materiyaning   tashkiliy   struktura
darajasi qanchalik yuqori darajada bo’lsa, unda fazoviy siljish ham shu qadar kam
seziladi.O’zgarishlarning   shunday   bir   shakli   borki,   uni   falsafada   rivojlanish   deb
ataladi. Rivojlanish bu — muayyan sistemaning muayyan vaqt va fazodagi yahlit,
kompleks, orqaga qaytmaydigan, ilgarilanma yo’nalishga ega bo’lgan, miqdoriy va
sifatiy o’zgarishidir.Shu jihatdan harakatning ikki hil turi bir-biridan farq qilinadi.
Harakatning  birinchi   turi   jismda   uning   sifati   va   turg’unligini   saqlagan   holda   ro’y
beradigan ichki o’zgarishlarni o’z ichiga oladi. Ya`ni har qanday jismda beto’htov
ichki   o’zgarishlar   ro’y   berib   turadi,   lekin   bu   o’zgarishlar   shu   jismning   tashqi
sifatiga jiddiy ta`sir ko’rsatmaydi.
Atrofimizni   qurshab   turgan   har   bir   jism   molekulalardan,   molekulalar   esa
atomlar   va   elementar   zarrachalardan   tashkil   topgan   ekan,   bu   jismlarning
molekulyar   va   atom   tuzilish   darajasida   ham   beto’htov   o’zgarishlar   ro’y   berib
turadi. Shuningdek, har bir jism o’zining atrofidagi boshqa jismlarning va ulardan tarqalayotgan   nurlanishlarning   ta`siriga   ham   uchrab   turadi.   Bunday   tashqi
ta`sirlarni   o’zida   in`ikos   ettirish   jarayonida   ro’y   beradigan   o’zgarishlar   ham   bu
jismning   sifatiy   o’zgarib   ketishiga   olib   kelmasligi,   uning   turg’unligi   va   asosiy
sifati   saqlanib   qolishi   mumkinligi   haqida   hulosa   chiqarish   mumkin.Biz   yuqorida
qayd etgan ichki va tashqi ta`sirlar oqibatida ro’y beruvchi o’zgarishlar asta-sekin
to’planib,   keyinchalik   jismda   keskin   sifatiy   o’zgarishning   vujudga   kelishiga   ham
sabab   bo’lishi   mumkin.   Mana   shunday   o’zgarish,   ya`ni   jismning   sifatini
o’zgartiruvchi   harakat   ikkinchi   turdagi   harakatga   kiradi   va   u   rivojlanish   deb
ataladi.Rivojlanish   jarayoni   ham   ikki   turda   bo’ladi.   Birinchi   turdagi   rivojlanish
bo’yicha,   jismda   har   qanday   sifatiy   o’zgarish   ro’y   berishiga   qaramasdan,   uni
tashkil   etgan   materiyaning   sifatiy   tuzilish   darajasi   o’zgarmasdan
qolaveradi.Masalan,   notirik   tabiatga   mansub   bo’lgan   Quyoshdagi   ravojlanishni
olib qaraylik. Olimlarning tahminlariga ko’ra, hozir sirtida 6 ming, ichida esa  bir
necha   mln.   darajali   haroratga   ega   bo’lgan   Quyosh   borib-borib   soviydi   va   qizil
gigantga aylanadi, ya`ni Quyoshning markazidagi termoyadro energiyasi so’ngach,
ichki   zichligi   pasayadi   va   markazdagi   tortishish   quvvati   susayadi.   Oqibatda
Quyosh shisha boshlaydi va Er orbitasini ham o’z ichiga olgan ulkan qizil yulduz
vujudga   keladi,   u   asta-sekin   sovib,   qizil   karlikka,   so’ngra   esa   «qora   karlikka»,
keyin bo’lsa neytron yulduzga aylanadi. Bunday o’zgarishlar natijasida borliqning
tashkiliy   struktura   darajasi   o’zgarmaydi,   ya`ni   jonsiz   tabiat   shaklidagi   darajasi
saqlanadi.Jonli   tabiatning   vujudga   kelishi,   o’simliklar   va   hayvonot   olamining
paydo bo’lishi, odamning shakllanishi, jamiyatning vujudga kelishi  singari  sifatiy
o’zgarishlar   esa,   rivojlanishning   ikkinchi   turiga   kiradi.Falsafa   fanida   harakatning
bir-biridan   sifatiy   farq   qiluvchi   bir   qancha   boshqa   shakllari   ham
o’rganiladi.Materalist   bo’lgan   faylasuflar   harakat   shakllarini   turkumlaganida,
quyidagi mulohazalarga tayanib ish yuritadilar:
1) harakat shakllari bir-birlari bilan sifat jihatidan farq qilib, ularning har biri
materiyaning   tashkiliy   tuzilishi   darajalarining   muayyan   bosqichida   namoyon
bo’ladi; 2)   materiyaning   harakat   shakllari   bir-biri   bilan   genetik   jihatidan,   kelib
chiqishi   jihatdan   ketma-ket   bog’langan,   ya`ni   harakatning   murakkabroq   shakllari
uning nisbatan soddaroq shakllaridan kelib chiqqandir;
3)   harakatning   yuqori   shakllari   tarkibidagi   quyi   shakllari   uning   yuqori
shakllariga   ham   mansubdir,   ammo   harakatning   yuqori   shakli   o’zidan   quyi
shakldagi   harakatga   mansub   emasdir.   Shu   mulohazalarga   tayangan   holda,
harakatning   beshta   shaklini   ajratib   olish   mumkin.   Ular   —   mehanik,   fizik,
himiyaviy, biologik va ijtimoiy harakatlardir.
Falsafada harakat shakllarini turkumlashning bir qancha boshqa ko’rinishlari
ham   bor.   Ayrim   olimlar   harakat   shakllarini   har   bir   fanning   nomi   bilan   bog’lash
kerak,   deb   hisoblashadi.   Bunday   qarashning   hatoligi   shundaki,   fanlarning
ko’pchiligi   harakat   shaklini   emas,   balki   miqdoriy   munosabatlar   va   holatlarni   aks
ettiradi.   Masalan   geodeziya   yoki   geometriya,   trigonometriya   yoki   topografiya,
chiziqli algebra qanday harakat  shaklini  o’rganadi? Kibernetika esa ham tabiatda,
ham jamiyatda amal qiluvchi boshqarish jarayonlarini o’rganadi, ya`ni bu fan bitta
emas, balki bir qancha harakat shakllarini qamrab oladi.
Harakat   shakllarini   turlash   bo’yicha   quyidagi   tabiiy-ilmiy   konsepsiya   ham
diqqatga   sazovordir.   Mazkur   konsepsiya   bo’yicha   harakat   shakllari   quyidagicha
turlanadi:   fizik   harakat   (elementar   zarrachalar,   maydon   va   atomlarning   harakati),
himiyaviy   harakat   (atomlar   va   molekulalarning   harakati)   va   bunda   harakatning
rivojlanishi   ikki   yo’nalishga   ajraladi,   1)   harakat   rivojlanishining   yuqori
yo’nalishida   biologik   harakat   shakllanadi;   2)   harakat   rivojlanishining   quyi
yo’nalishida   esa   geologik   harakat   shakllanadi,   biologik   harakatning   taraqqiyoti
ijtimoiy   harakatga   olib   boradi.Yana   bir   boshqa   konsepsiyada   esa   harakat
borliqning tashkiliy tuzilish darajalariga mos ravishda turlangan. Bu konsepsiyada
harakat   shakllari   uchta   sinfga   ajratiladi:   notirik   tabiatda   —   elementar   zarrachalar
va   maydon   harakati,   tirik   tabiatda   –   hayotning   namoyon   bo’lishi,   jamiyatda   –
odamning faoliyati.Ijtimoiy harakat bizga ma`lum bo’lgan harakat shakllari ichida eng   murakkabi   bo’lib,   unda   insonning   ongli   faoliyati,   inson   tafakkuri,   ijtimoiy
guruhlarning   faoliyati,   o’zaro   munosabatlari,   jamiyat   miqyosidagi   ijtimoiy   fikr
birgalikda harakatga keladi. Bu harakatni chiziqli, batartib harakatlar bilan mutlaqo
taqqoslab   bo’lmaydi.   Uning   kelajagini   bashorat   qilish   ham   o’ta
murakkabdir.Borliqning   asosiy   yashash   shakllariga   fazo   va   vaqt   kiradi.   Fazo
narsalarning   ko’lamini,   hajmini,   o’zaro   joylashish   tartibini,   uzlukli   yoki
uzluksizligini   ifodalasa,   vaqt   hodisalarning   ketma-ketligi,   jarayonlarning
davomiyligini   ifodalaydi.Ma`lumki,   har   qanday   moddiy   jism   joyga,   ko’lamga,
hajmga   ega.   Fazo   —   vaqtning   muayyan   lahzasida   olamni   tashkil   etgan
nuqtalarning   o’zaro   joylashish   tartibini   aks   ettirsa,   vaqt   esa   fazoning   muayyan
nuqtasida   ro’y   beruvchi   hodisalar   ketma-ketligi   tartibini   ifodalaydi.Fazo   va   vaqt
tushunchalari,   ko’p   hollarda,   forsiy   til   ta`sirida   yozilgan   adabiyotlarda   makon   va
zamon   deb   ham   ataladi.   Bu   tushunchalar   fazo   va   vaqtning   tashqi,   nisbiy
hususiyatlarinigina aks ettiradi, holos. Fazo narsalar joylashadigan joy ma`nosida,
vaqt esa hodisalar bo’lib o’tadigan muddat ma`nosida ishlatiladi.
                               ADABIYOTLAR:
1.           Karimov I.A. O’zbekiston buyuk  kelajak sari. T., 1998.
2.           Falsafa asoslari. T., 2005 yil.
3.           Falsafa qomusiy lug’at. T., "Sharq", 2004.
4.           Skirbekk G,  Gile N. Falsafa tarixi. T., "Sharq", 2002.
5.           G’arb falsafasi. T., "Sharq". 2004.
6.       Markaziy Osiyo Mintaqaviy Ekologiya Markazi. Ekologiya xabarnomasi.  
2005 y 5-son. 
7.           Nasriddinov Chori Biz bilgan va bilmagan davrinizm “Tafakkur”.  2006 
yil, 3-son.

Reja: 1. Borliq falsafaning predmeti. 2. Borliq va uning mavjudlik shakllari. 3. Оlаmning паydо bo’lishi vа evоlyutsiyasi . 4. Olamning xilma xilligi va murakkabligi

Olam, eng avvalo, tor ma`noda bu odam yashaydigan joy. Aslida odamzod va hayvonot olami, o’simlik va hasharotlar dunyosi, jismoniy, ruhiy, ma`naviy olam va boshqa shu singari ko’plab tushunchalar bor. Ular dunyoda mavjud bo’lgan narsa va hodisalar nomi bilan ataladi. Masalan, odamning ruhiy olami uning bilim, tajriba va hayolotini o’z ichiga oluvchi o’ta keng qamrovli tushunchadir. Bunda biz olam odam yashaydigan joy, degan ma`noga qaraganda yanada kengroq mazmunga ega bo’lamiz.Nimaiki mavjud bo’lsa, ularning hammasi birgalikda siz bilan biz mansub bo’lgan dunyoni ifodalaydi. Ammo tabiat, jamiyat va inson tafakkurining asosida yotuvchi va ularni birlashtiruvchi shunday bir umumlashtiruvchi tushuncha ham borki, u ob`yektiv olamning mazmunini ifoda etadi. Bunday tushuncha haqidagi tasavvurlar butun fan tarixi mobaynida rivojlanib kelgan. Dastlab, bu umumlashtiruvchi tushuncha, narsalarning asosida nima yotadi, degan nuqtai nazardan kelib chiqib, substansiya (lotincha, substantia — nimaningdir asosida yotuvchi mohiyat degan ma`noni beradi) deb ataldi. Substansiya deganda nimani tushunasiz? Substansiya – muayyan narsalar, hodisalar, voqealar va jarayonlarning hilma-hil ko’rinishlari ichki birligini ifoda etuvchi va ular orqali namoyon bo’luvchi mohiyatdir. Olamning asosida bitta mohiyat — substansiya yotadi, deb hisoblovchi ta`limotni monizm deb atashadi. Faylasuflar substansiya sifatida biror jismni, hodisani, materiyani, G’oyani yoki ruhni olishgan. Substansiya sifatida moddiy jismlarni, materiyani oluvchilar — materialistik monizm tarafdorlari. G’oyani, ruhni oluvchilar esa – idealistik monizm tarafdorlari hisoblanadilar. Shuningdek, olamning asosida ham moddiy jism yoki materiya, ham G’oya yoki ruh yotadi deb hisoblovchi faylasuflar dualistlar (dualizm lotincha, dualis — ikkilangan degan tushunchani anglatadi) deb hisoblanadi. Arastu, Moniy, R. Dekart va boshqalar dualistlardir. Olamning asosida ko’p substansiyalar yotadi deb hisoblovchilarni esa plyuralizm (lotincha pluralis — ko’pchilik so’zidan olingan) tarafdorlari deb atashadi.Olamning asosida yotuvchi mohiyatni ahtarish tarixi ham

fanning uzoq o’tmishiga borib taqaladi. Masalan, Qadimgi Hindiston va Hitoyda, Misr va Bobilda, Qadimgi O’rta Osiyo va Yunonistonda ba`zi faylasuflar olamning asosida qandaydir modda yoki muayyan unsur yotadi, deb hisoblashgan. Ularning ba`zilari bu unsurni olov, boshqalari suv yoki havo, ayrimlari esa — tuproqdan iborat deb hisoblashgan. Ba`zi bir falsafiy ta`limotlarda esa, olamning asosida — olov, havo, suv va tuproq yotadi, barcha narsalar ana shu to’rtta unsurning birikishidan hosil bo’lgan, deyilgan.Olamning asosida yotuvchi substansiyani ahtarishning yana bir yo’li narsalarning tarkibidagi bo’linmas eng kichik unsurni, ya`ni narsalarning tarkibidagi umumiy substrat (lotincha substratum — asos ma`nosini anglatadi) ni ahtarishdir. Bunday yo’nalishga mansub oqimlardan biri atomistik oqim hisoblanadi. Masalan, Qadimgi Yunon faylasuflari Levkipp, Epikur, Demokrit va Lukresiylar narsalarning va butun olamning asosida eng kichik bo’linmas unsurlar atomlar yotadi, ular o’zlarining shakli, harakatlanishi va vaznlari bilan bir-birlaridan farq qiladi, deb hisoblashgan.Olamni anglash tug’risida turlicha, hatto bir-biriga qarama-qarshi qarashlar mavjud. Bunday qarashlar odamlarning olamga o’z o’lchovlari bilan qarashlari oqibatida paydo bo’ladi. Birov uchun olam yahshi va yomon, oppoq va qora ranglardan tashkil topgan, boshqa ranglarning bo’lishini u tasavvuriga ham siQdira olmasligi mumkin. Boshqalar esa, olamni hilma-hil rangda, qirralarda ko’radi. Ular oq bilan qora oralig’ida oqimtirroq yoki qoraroq ranglar ham bo’lishi mumkinligiga e`tibor qilishadi.Olam tushunchasi keng qamrovli va keng yo’nalishli tushuncha bo’lib, ma`lum ma`noda voqelikka tizimli, ya`ni sistemali yondoshishni talab qiladi. Masalan, elementar zarrachalar olami tushunchasi odamga ma`lum bo’lgan va hali ma`lum bo’lmagan barcha elementar zarrachalarni qamrab oladi. Agar biz yashayotgan butun koinotni elementar zarrachalardan tashkil topgan deb hisoblasak, bu tushuncha butun koinotni ham aks ettirishi mumkin. Yoki o’simliklar olami tushunchasini olaylik. Bu tushunchaga faqatgina o’simliklar kiradi, hayvonlar va odamlar bu olamdan chetda qoladi.Shu nuqtai nazardan olam tushunchasi nisbiy mohiyatga ega. Ba`zi kishilar olam deganda

barcha narsalarni, jismlarni, hodisalarni qamrab oluvchi universal sistemani tushunadi. Bu ma`noda olam kosmologik koinot tushunchasiga mos keladi. Ayrimlar uni cheksiz va chegarasiz, boshqalar esa koinot ma`nosidagi olamni cheklangan ob`ekt sifatida talqin etadi. Cheksizlik va chegarasizlik tushunchalari nisbiy ma`noga ega, bir sistemada cheksiz hisoblangan ob`ekt boshqa sistemada chekli bo’lishi mumkin va aksincha.Diniy-kosmologik qarashlarda olam ilohiy qudrat kuchi bilan yaratilgan deb talqin etiladi. Bu olamning vaqtda boshlanishi borligiga, ya`ni uning chekli ekanligiga ishoradir. Islom dinidagi kosmologik qarashlarda o’n sakkiz ming olam haqida gapiriladi va mazkur qarash bo’yicha biz yashayotgan moddiy olamdan tashqari, undan mustaqil bo’lgan ko’plab boshqa olamlar ham mavjuddir, deyiladi.Hozirgi zamon kosmologiyasida ham fanga asoslangan bir qancha konsepsiyalarda olam o’tkinchi, tabiiy ravishda paydo bo’lgan, degan G’oya ilgari suriladi. Bu nuqtai nazarlarda olamning paydo bo’lishidan oldingi holati «hech nima» va «yo’qlik» tushunchalari bilan izohlanadi. Angliyalik olim Stiven Loking «Olam vujudga kelmasdan ilgari nima bo’lgan?» degan savolning mantiqsizligini, vaqtning faqatgina kelajakka yo’nalgan oqimini ifodalovchi modeli vositasida asoslashga harakat qilgan. Uning fikricha, bu shimoliy qutb nuqtasidan turib qaraganda, hamma nuqtalar faqat janubga olib boradigan holatni eslatadi. Bunday holat olamning boshlanQich holatidir. Vaqtning kelajakka olib boruvchi yo’nalishigina mavjud bo’lgan holati olamning boshlanishidir. Bu holatda o’tmish yo’q, faqat kelajak mavjudOlam haqidagi diniy tasavvurlar uning kelajagi, yaratilishi yoki o’tmishiga oid murakkab masalalarni, asosan, ilohiy qudratning hosilasi sifatida talqin etadi. Dinda olamni «bu dunyo» — o’tkinchi olam va «narigi dunyo» — abadiy olamga ajratib tushuntirishadi. Bu dunyodagi mashaqqatlari evaziga odam narigi dunyoda rohat-farog’atga muyassar bo’ladi, degan G’oyaga asoslaniladi.Fan olam tug’risida o’ziga hos fikr yuritadi. Unda olamga oid murakkab masalalarni amaliy tajribalardan kelib chiquvchi mantiqiy dalillar asosida isbotlashga uriniladi. Mavjud ilmiy mantiq doirasidan chetga chiquvchi hodisalar esa izohlanmaydi. Ayrim ajoyibot hodisalarining fan tadqiqot ob`ektiga kiritilmaganining sababi ana shunda.Falsafa olamni izohlashda

fanning, dinning, san`at va adabiyotning, hullas, fan bilan birgalikda boshqa hilma- hil bilimlarga tayanib, umumlashgan hulosalar chiqaradi. Demak, falsafadagi olam tushunchasi kosmologiyadagi, dindagi va boshqa bilim sohalaridagi olam tushunchalariga nisbatan boyroq, sermazmunroq va kengroqdir.Olamning namoyon bo’lish shakllari hilma hildir. Faqat moddiy jismlarnigina o’ziga qamrab oluvchi olamni moddiy olam deyishadi. Ayrim kishilar uni jismoniy, ya`ni fizik olam deb atashadi. Odamning ma`naviy, ruhiy dunyosini qamrab oluvchi olamni ma`naviy olam deyishadi. Aynan shu paytda biz bilan birgalikda mavjud bo’lgan olam aktual olam deyiladi. Kelajakda mavjud bo’lish imkoniyati bor va bo’lishi mumkin bo’lgan olam potensial olam deyiladi. Masalan, sizning bugungi kundagi talabaligingiz aktual olamga mansub bo’lsa, kelajakda mutahassis bo’lib etishishingiz esa potensial olamga mansubdir.Olamning mavjudligi shubhasiz bo’lgan va barcha e`tirof etadigan qismi real olam deyiladi. Kelajakda mavjud bo’lishi ehtimoli bo’lgan olam virtual olam deb ataladi (virtual so’zi lotincha virtualis — ehtimoldagi degan ma`noni beradi). Aniq ma`lum bo’lgan olam konkret olam deyiladi, hayoldagi, tasavvurdagi, idealdagi olam obrazi abstrakt olam deyiladi.Odamning kundalik hayotidagi hammaga ma`lum bo’lgan, tan olingan hayoti real olamga mansub bo’lsa, uning hayoliy rejalari virtual olamga, uning o’zi va atrofidagilar konkret olamga, kelajakka yo’nalgan orzu-umidlari esa abstrakt olamga mansubdir. Odam o’z rejalarini real olamga asoslanib tuzsa, potensial olamining konkret reallikka aylanish ehtimolligi oshadi.Odam olamda boshqalardan ajralib, yakkayu yagona bo’lib emas, balki ijtimoiy hayot kechiradi va jamoa bo’lib yashaydi. Odamlar jamoasi jamiyatni tashkil etadi. Odamlar jamiyatdagi o’zaro munosabatlari, faoliyatlari, o’y-hayollari, ideallari, maqsad va maslaklari bilan birgalikda ijtimoiy olamni tashkil etishadi. Odamning jamiyatdagi boshqalar bilan birgalikdagi ijtimoiy faoliyati, ularning har biriga hos bo’lgan takrorlanmas individual olamlariga bog’liqdir. Individual olam, ayni paytda tashqi olamni ham, ijtimoiy olamni ham aks ettiradi, o’zida ifodalaydi. Bular bir-birlari bilan chambarchas bog’liqdir.Hullas, olam haqidagi hilma-hil tasavvurlar