logo

O’LKAMIZ TARIXINI O’RGANISHDA TOPONOMIKA FANINING TUTGAN O’RNI

Загружено в:

10.08.2023

Скачано:

0

Размер:

113.939453125 KB
MAVZU: O’LKAMIZ TARIXINI 
O’RGANISHDA TOPONOMIKA 
FANINING TUTGAN O’RNI                 1. Toponimika tushunchasi va uning maqsadi. 
Geografik joy nomlarini
o'rganishda toponimikaning o'rni.
2. Toponimikaning fan sifatida shaklanishi. 
Toponimikaga oid asosiy
ilmiy terminlar mazmuni. Toponimikaning ikki 
qismga: mikro va makro
toponimlarga bo`linishi. Ularning farqli 
xususiyatlari.
3.O'zbekiston toponimikasiga oid atamalarning 
yozma manbalarda qayd
etilishi. O'zbekistonda toponimik tadqiqotlar tarixi. Reja :                 
Toponimika  ( lotincha   topos  — joy,  onoma  —	 ism)	 —	 jo g rofiy	 nomlarning	 paydo	 	ʻ ʻ
bo lishi,	
 rivojlanishi,	 o zgarishi	 va	 to g ri	 yozilishini	 o rganuvchi	 fan.	ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ

Toponimika  (yun.	
 topos	 —	 joy	 va	 onyma	 —	 ism,	 nom)	 —	 onomastikattt	 joy	 nomlari	 
(geografik	
 atoqli	 nomlar)ni,	 ularning	 paydo	 bo lishi	 yoki	 yaratilish	 qonuniyatlarini,	 	ʻ
rivojlanish	
 va	 o zgarishini,	 tarixiyetimologik	 manbalari	 va	 grammatik	 xususiyatlarini,	 	ʻ
ularning	
 tuzilishini,	 tarqalish	 hududlari	 hamda	 atalish	 sabablarini	 o rganuvchi	 bo limi.	 	ʻ ʻ
Muayyan	
 bir	 hududdagi	 joy	 nomlari	 majmui	 —	 toponimiya,	 alohida	 olingan	 joy	 nomi	 
esa  toponim  deb	
 ataladi.	 Toponimlar	 ham,	 til	 leksikasining	 bir	 qismi	 sifatida	 boshqa	 
hamma	
 so zlar	 singari	 til	 qonuniyatlariga	 bo ysunadi,	 lekin	 o zining	 paydo	 bo lishi	 va	 	ʻ ʻ ʻ ʻ
ba zi	
 ichki	 xususiyatlari	 jihatidan	 jamiyatning	 kundalik	 moddiy	 va	 ma naviy	 holati,	 	ʼ ʼ
iqtisodiy	
 turmushi,	 orzu	 va	 intilishlariga	 aloqador	 bo lib,	 ma lum	 darajada	 boshqa	 	ʻ ʼ
guruh	
 so zlardan	 farq	 qiladi.	 Shu	 bilan	 birga,	 toponimlarda	 milliy	 tilimizga	 xos	 bo lgan	 	ʻ ʻ
qadimiy
 fonetik,	 leksik	 va	 morfologik	 elementlar	 ko proq	 saklangan	 bo ladi.	ʻ ʻ                                  
Joyning tabiiy	 geografik	 sharoiti	 (relyef),	 aholining	 etnik	 tarkibi,	 kishilarning	 kasbi	 
va	
 mashg uloti,	 qazilma.	 boyliklar,	 tarixiy	 shaxslar	 va	 voqealar	 toponimlar	 	ʻ
vujudga	
 kelishining	 asosiy	 manbalari	 hisoblanadi.

T.	
 geogr.,	 tarix,	 etn.	 bilan	 chambarchas	 aloqada	 rivojlanadi.	 Toponimiya	 til	 tarixi	 
(tarixiy	
 leksikologiya,	 dialektologiya,	 etimologiya	 va	 boshqalar)ni	 tadqiq	 etishda	 
muhim	
 manba	 hisoblanadi,	 chunki	 ba zi	 toponimlar	 (ayniqsa,	 gidronimlar)	 	ʼ
arxaizm	
 va	 dialektizmlarni	 o zgartirmasdan	 barqaror	 saqlab	 qoladi,	 ko pincha	 	ʻ ʻ
muayyan	
 hududda	 yashagan	 xalklarning	 substrat	 tillariga	 borib	 taqaladi.	 T.	 
xalklarning	
 tarixiy	 o tmishi	 xususiyatlarini	 jonlantirishga,	 ularning	 joylashish	 	ʻ
chegaralarini	
 belgilashga,	 tillarning	 o tmishdagi	 tarqalish	 hududlarini,	 madaniy	 va	 	ʻ
iqtisodiy	
 markazlar,	 savdo	 yo llari	 va	 sh.	 k.	 geografiyasini	 tavsiflashga	 yordam	 	ʻ
beradi.	
 Toponimlarning	 amaliy	 transkripsiyasi,	 ularning	 dastlabki	 asosga	 ko ra	 	ʻ
hamda	
 bir	 xil	 yozilishi,	 boshqa	 tillarda	 berilishi	 T.ning	 amaliy	 jihati	 hisoblanadi                                  
Toponimlar yirik	 yoki	 mayda	 ob yektlarning	 nomlari	 ekanligiga	 qarab	 makrotoponimlar	 	ʼ
va	
 mikrotoponimlarga	 ajratiladi:	 makrotoponimlar	 —	 keng	 hududlar,	 katta	 ob yektlar	 	ʼ
(materiklar,	
 okeanlar,	 tog lar,	 cho llar,	 daryolar,	 shaharlar,	 qishloqlar	 va	 shu	 kabi)ning	 	ʻ ʻ
atokli	
 otlari;	 mikrotoponimlar	 —	 kichik	 ob yektlar	 (jarliklar,	 tepaliklar,	 quduqlar,	 	ʼ
ko chalar,	
 qo rg onlar	 va	 shu	 kabi)	 ning	 atokli	 otlari.	 Lekin	 toponimlarni	 bunday	 tasnif	 	ʻ ʻ ʻ
qilish	
 shartli,	 chunki	 ko pincha	 makrotoponim	 bilan	 mikrotoponimni	 farqlash	 qiyin.	ʻ

Turli	
 xil	 geografik	 ob yektlarni	 atovchi	 nomlarning	 kategoriyalariga	 muvofiq	 ravishda	 	ʼ
T.ning	
 quyidagi	 bo limlari	 ajratiladi:	 gidronimika	 —	 suv	 havzalari:	 daryo,	 kanal,	 soy,	 	ʻ
ariq,	
 buloq,	 ko l	 kabilarning	 nomlarini	 o rganuvchi	 soha;	 oykonimika	 —	 aholi	 yashash	 	ʻ ʻ
maskanlari	
 va	 ularning	 qismlari:	 qishloq,	 mahalla,	 guzar,	 ko cha,	 ovul,	 qo rg on	 	ʻ ʻ ʻ
nomlarini	
 o rganuvchi	 soha;	 oronimika	 —	 yer	 yuzasining	 relyef	 shakllari:	 tof,	 cho qqi,	 	ʻ ʻ
qoya,	
 qir,	 tepa,	 qiya	 nomlarini	 tekshiradigan	 soha;	 urbanonimika	 —	 shahar	 ichidagi	 
har	
 qanday	 ob yektlar	 nomlarini	 o rganuvchi	 soha;	 kosmonimika	 —	 Yerdan	 	ʼ ʻ
tashqaridagi	
 ob yektlar	 (osmon	 jismlari)	 nomlarini	 o rganuvchi	 soha	 va	 boshqa	ʼ ʻ                                  
So nggi 40—45-yil	 ichida	 T.ning	 nazariy	 va	 amaliy	 asoslari	 ishlab	 chikdldi,	 T.	 	ʻ
sohasida	
 bir	 qancha	 tadqiqotlar	 maydonga	 keldi.	 Bunda	 rus	 olimlaridan	 V.	 A.	 
Nikonov,	
 A.	 V.	 Superanskaya,	 A.	 P.	 Dulzon,	 E.	 M.	 Murzayev,	 V.	 N.	 Toporov,	 O.	 
N.	
 Trubachev,	 o zbek	 nomshunoslaridan	 H.	 Hasanov,	 E.	 Begmatov,	 T.	 Nafasov,	 	ʻ
S.	
 Qorayev,	 3.	 Do simov	 va	 boshqalarning	 xizmatlari	 katta	 bo ldi.	 O zbekiston	 	ʻ ʻ ʻ
toponimiyasi	
 20-asrning	 60-yillaridan	 ilmiy	 asosda	 o rganila	 boshlandi:	 	ʻ
Qashqadaryo,	
 Xorazm,	 Toshkent,	 Surxondaryo,	 Samarqand,	 Margilon,	 Qo qon,	 	ʻ
Buxoro,	
 Boysun,	 Mirzacho l,	 Shahrisabz,	 Nurota	 hududlaridagi	 joy	 nomlari	 	ʻ
tadqiq	
 etildi,	 T.ga	 oid	 bir	 necha	 lug atlar,	 risola	 va	 monografiyalar	 nashr	 etildi.	 H.	 	ʻ
Hasanovning	
 "Yer	 tili"	 (1977),	 S.	 Qorayevning	 "Geografik	 nomlar	 ma nosi"	 	ʼ
(1978),	
 3.	 Do simovning	 "Xorazm	 toponimlari"	 (1985),	 T.	 Nafasovning	 	ʻ
"O zbekiston
 toponimlarining	 izohli	 lug ati"	 (1988),	 N.	 Oxunovning	 "Joy	 nomlari	 	ʻ ʻ
ta biri"	
 (1994)	 va	 boshqa	 shular	 jumlasidandir.	ʼ                                                   ETIBORINGIZ
                                 
                      UCHUN
                                             RAXMAT

MAVZU: O’LKAMIZ TARIXINI O’RGANISHDA TOPONOMIKA FANINING TUTGAN O’RNI

1. Toponimika tushunchasi va uning maqsadi. Geografik joy nomlarini o'rganishda toponimikaning o'rni. 2. Toponimikaning fan sifatida shaklanishi. Toponimikaga oid asosiy ilmiy terminlar mazmuni. Toponimikaning ikki qismga: mikro va makro toponimlarga bo`linishi. Ularning farqli xususiyatlari. 3.O'zbekiston toponimikasiga oid atamalarning yozma manbalarda qayd etilishi. O'zbekistonda toponimik tadqiqotlar tarixi. Reja :

 Toponimika  ( lotincha   topos  — joy,  onoma  —  ism)  —  jo g rofiy  nomlarning  paydo   ʻ ʻ bo lishi,  rivojlanishi,  o zgarishi  va  to g ri  yozilishini  o rganuvchi  fan. ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ  Toponimika  (yun.  topos  —  joy  va  onyma  —  ism,  nom)  —  onomastikattt  joy  nomlari   (geografik  atoqli  nomlar)ni,  ularning  paydo  bo lishi  yoki  yaratilish  qonuniyatlarini,   ʻ rivojlanish  va  o zgarishini,  tarixiyetimologik  manbalari  va  grammatik  xususiyatlarini,   ʻ ularning  tuzilishini,  tarqalish  hududlari  hamda  atalish  sabablarini  o rganuvchi  bo limi.   ʻ ʻ Muayyan  bir  hududdagi  joy  nomlari  majmui  —  toponimiya,  alohida  olingan  joy  nomi   esa  toponim  deb  ataladi.  Toponimlar  ham,  til  leksikasining  bir  qismi  sifatida  boshqa   hamma  so zlar  singari  til  qonuniyatlariga  bo ysunadi,  lekin  o zining  paydo  bo lishi  va   ʻ ʻ ʻ ʻ ba zi  ichki  xususiyatlari  jihatidan  jamiyatning  kundalik  moddiy  va  ma naviy  holati,   ʼ ʼ iqtisodiy  turmushi,  orzu  va  intilishlariga  aloqador  bo lib,  ma lum  darajada  boshqa   ʻ ʼ guruh  so zlardan  farq  qiladi.  Shu  bilan  birga,  toponimlarda  milliy  tilimizga  xos  bo lgan   ʻ ʻ qadimiy  fonetik,  leksik  va  morfologik  elementlar  ko proq  saklangan  bo ladi. ʻ ʻ

 Joyning tabiiy  geografik  sharoiti  (relyef),  aholining  etnik  tarkibi,  kishilarning  kasbi   va  mashg uloti,  qazilma.  boyliklar,  tarixiy  shaxslar  va  voqealar  toponimlar   ʻ vujudga  kelishining  asosiy  manbalari  hisoblanadi.  T.  geogr.,  tarix,  etn.  bilan  chambarchas  aloqada  rivojlanadi.  Toponimiya  til  tarixi   (tarixiy  leksikologiya,  dialektologiya,  etimologiya  va  boshqalar)ni  tadqiq  etishda   muhim  manba  hisoblanadi,  chunki  ba zi  toponimlar  (ayniqsa,  gidronimlar)   ʼ arxaizm  va  dialektizmlarni  o zgartirmasdan  barqaror  saqlab  qoladi,  ko pincha   ʻ ʻ muayyan  hududda  yashagan  xalklarning  substrat  tillariga  borib  taqaladi.  T.   xalklarning  tarixiy  o tmishi  xususiyatlarini  jonlantirishga,  ularning  joylashish   ʻ chegaralarini  belgilashga,  tillarning  o tmishdagi  tarqalish  hududlarini,  madaniy  va   ʻ iqtisodiy  markazlar,  savdo  yo llari  va  sh.  k.  geografiyasini  tavsiflashga  yordam   ʻ beradi.  Toponimlarning  amaliy  transkripsiyasi,  ularning  dastlabki  asosga  ko ra   ʻ hamda  bir  xil  yozilishi,  boshqa  tillarda  berilishi  T.ning  amaliy  jihati  hisoblanadi