logo

ERKIN VOHIDOVNING ADABIY-TANQIDIY QARASHLARI

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

122.876953125 KB
ERKIN VOHIDOVNING ADABIY-TANQIDIY
QARASHLARI
MUNDARIJA
KIRISH……………………………………………………………………………7
I BOB. ERKIN VOHIDOVNING ILMIY- IJODIY FAOLIYATIGA UMUMIY 
NAZAR…………………………………………………………………………12
1.1.  Adabiy-estetik qarashlar tarixi va tarqqiyotida ijodkorning o‘rni………….12
1.2.“Shoiru she’ru shuur” asarining adabiyotshunoslikdagi o‘rganilishi……….25
Bob bo‘yicha xulosa…………………………………………………………….29
II BOB. SHE’R , SHE’RIYAT HAMDA SHOIRLIK MASALALARI TAHLILI 
VA TALQINI……………………………………………………………………31
2.1. She’r va she’riyat haqida fikrlar…………………………………………. 31
2.2. Shoirlik mushohadasi……………………………………………………..43
Bob bo‘yicha xulosa……………………………………………………………..55
III BOB. IJODKORNING ADABIYOT VA ADABIYOTSHUNOSLIK 
MUAMMOLARI HAQIDAGI FIKRLARI ……………………………………..57
3.1. Adabiyot haqidagi mulohazalar…………………………………………...57
3.2.     Adabiyotshunoslik masalalari talqini……………………………………..63
Bob bo‘yicha xulosa………………………………………………………………71
XULOSA………………………………………………………………………….72
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI……………………………74
1 KIRISH
Mavzuning dolzarbligi.   Adabiyot bor ekan, adabiy tanqid u bilan hamisha
yonma-yon,   Bir-birisiz   adabiyot   mukammallikka   erishmog‘i   mumkin   emas.
Adabiy- tanqidiy fikrlar taraqqiyoti rivoji uzoq tarixiy davrlarga borib taqaladi. Har
qanday   ijodkor,   har   qanday   davrda   ham   o‘zigacha   bo‘lgan   ijodkorlar   va   o‘zi
zamondosh   bo‘lgan   ijod   ahli   yaratgan   durdona   asarlarga   murojaat   etIB
kelmoqdaki,   bu   jarayon   bugungi   kunda   ham   davom   etmoqda.   Ulardan   oziqlanib,
tushunchalar,   qarashlar,   mulohaza   va   bilimlarini   boyitib,   uzviylikda   yashashda
davom   etadi.   Bu   haqida   u   yoki   bu   darajadagi   o‘z   qarashlarini,   mulohazalarini
ifodalashga   urinadi.   Bu   esa   adabiy-tanqidiy   fikrlar   taraqqiyotini   belgilaydi.   Shu
jihatdan   O‘zbekiston   xalq   shoiri,   O‘zbekiston   Qahramoni     Erkin   Vohidov   ham
badiiy   adabiyotning   taraqqiyoti,   ijod   va   ijodiy   jarayon,   she’r,   she’riyat,   shoirlik,
adabiyot,   adabiyotshunoslik   muammolari   haqida   o‘zining   qarashlarini,   adabiy-
estetik mulohazalarini bayon etgan.
Insonning olamga va o‘z-o‘ziga bo‘lgan munosabati uning ichki “men”idan
kelib chiqib paydo bo‘ladi. Bu munosabat insonning axloqi, xarakteri, xulq-atvori,
yaqinlariga   bo‘lgan   munosabati,   iymon-etiqodiga,   yaxshilik   va   yomonlik   nuqtai
nazaridan baho berishida ko‘rinadi.
Zamon qaltis va murakkab. Vatanning ongli fuqorosi bo‘lgan, yurt kelajagi
uchun   o‘zini   mas’ul   hisoblagan   har   bir   insonda   davr   talabidan   kelib   chiqib
fidoyilik   qilish   talab   etiladi.Vatanimiz   taraqqiyoti   yo‘lida   amalga   oshirilayotgan
ulug‘vor   ishlar   ko‘lamini,   mazmun-mohiyatini   idrok   etishga   urunsak,   shunday
to‘xtamga   kelish   mumkin:   buyuklik,   ulug‘vorlik,   xalq   nufuzining   kattaligi   bilan,
yoki   harbiy   salohiyatimizning   balandligi,   boylik,   jahon   bozorida   tutgan
mavqeyimiz   bilangina   o‘lchanmaydi.     Millatning   qadr-qimmati,   barkamolligi
yetuk   ma’naviyatli   bo‘lishimizga   ham   bog‘liq   albatta.   “Birinchi   Prezidentimiz
Islom Karimov bir kitobining nomini “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch” deb
2 nomlab,   yuksak   ma’naviyatli   bo‘lish   haqidagi   mulohazalarini   bayon   etganlar.
Yuksak   ma’naviyatli   avlodi   bo‘lgan   xalq   hamisha   peshqadamdir.   Yuksak
ma’naviyat   –   yengilmas   kuchdir.   Chunki   ma’naviyat   bor   joyda   hamma   soha
gurkirab   rivojlanadi,   yuksaladi.   O‘zligini   chuqur   anglab   yetgan   jamiyatning
turmush tarzida ma’naviyat  markaziy o‘rinda bo‘lishi shubhasizdir.  Chunki  yaqin
va uzoq tariximiz ham buni isbotlab turibdi.
Muhtaram   Prezidentimiz   Shavkat   Miromonovich   Mirziyoyev   ma’naviyat
haqida shunday deydi: “Jamiyat hayotining tanasi iqtisodiyot bo‘lsa, uning joni va
ruhi   ma’naviyatdir”, 1
  degan   qarashlarining   zamirida   hayotiy   haqiqat
mujassamlashgan.
Chindan   ham   biz   hayotimizni   ma’naviyatsiz   tasavvur   eta   olmaymiz,   chunki
insoniyat   bor   ekan   ma’naviyat   u     bilan   hamisha   yonma-   yondir.   Agarda   bizning
ongimiz ma’naviyatdan yiroqlashsa u qashshoqlashib boradi va ongsizlikka duchor
bo‘lamiz. Jamiyat hayotini iqtisodiyotsiz, uning rivojisiz yuksaltirish ham muhim,
ammo iqtisodiyot yuksalsa, u bilan bog‘liq muammolar bo‘lmasa, hammasi joyida
bo‘ladi   deb   bo‘lmaydi,   u   bilan   birga   ma’naviyat   ham   yuksalsa   keyin   yuksalish
darajamiz   baland   bo‘ladi.   Taniqli   shoirimiz   Erkin   Vohidovning   ma’naviyat
haqidagi fikrlariga ham e’tiborimizni qaratsak: “Ma’naviyatsiz jamiyat chumolilar,
asalarilar,  to‘da-to‘da  bo‘lib  yashaydigan  jonivorlar  galasidek  tirikchilik  dardidan
balandga ko‘tarila olmaydi” 2
.
Bugungi   kunda   globallashuv   jarayonida   ma’naviy   qadriyatlarning   hayotiy
zaruriyati oshib bormoqda. Shuning uchun ham adabiy-estetik tafakkur taraqqiyoti
davr   badiiyatining   turli   mezonlari   asosida   tahlil   etiladi.   Atoqli   shoirimiz   Erkin
Vohidovning   adabiy-tanqidiy   qarashlarini   o‘rganish   jarayonida   ma’lum   bir   davr
adabiyoti   haqidagi   tushunchalarimizni   kengaytirish   bilan   bir   qatorida,   ijod   va
ijodiy   jarayonning   o‘ziga   xosliklari,   nozik   jihatlari   haqidagi   tushunchalarga   ham
e’tibor   qaratiladi.   Haqiqiy   shoir   qanday   bo‘lmog‘i,   haqiqiy   go‘zal   she’r   qanday
yozilmog‘i   lozimligi,   ilhom   haqida,   adabiyot   va   adabiyotshunoslik   muammolari
1
  Mirziyoyev   Sh.   Buyuk   kelajagimizni   mard   va   olijanob   xalqimiz   bilan   quramiz.   –   Toshkent:
O‘zbekiston. NMIU, 2017. 488-b.
2
  Вохидов   Э .  Э рк   саодати , T ў ла   асарлар   т ў плами .VI-  жилд .  Тошкент , 2018. 20-bet.
3 yuzasidan,   iste’dod   haqida,   uning     qanday   namoyon   bo‘lishi,   uning   sifatlariga
alohida urg‘u beriladiki, bu esa ijodkorning o‘ziga xos tafakkurini mahsuli sifatida
namoyon   bo‘lishi,   tabiiydir.   Erkin   Vohidov   iste’dodli   va   yaxshi   shoirgina   bo‘lib
qolmay, balki badiiyatni ham chuqur anglagan shaxs sifatida, nigohi o‘tkir adabiy-
tanqidchi   ekanligidan   dalolat   beradi.   Uning   “Shoiru   she’ru   shuur”   asari,
mukammal asarlar to‘plamining oltinchi jildi “Erk saodati” kitobida yuqorida qayd
qilingan tushunchalarini asoslovchi fikr mavjudligini kuzatish mumkin. Bu asarlar
tarkibidagi   bunday   qarashlarni   tahlil   qilish   va   munosabat   bildirish   mavzuning
dolzarbligini belgilaydi.
Tadqiqotning   maqsad   va   vazifalari.   Ishdan   kuzatiladigan   asosiy   maqsad,
Erkin Vohidovning ijod jarayoni haqidagi qarashlar, she’r, shoirlik, iste’dod, ilhom
haqida,   chinakam   yaxshi   ijod   namunasi   yaratish   jarayonida   shoirning   o‘ziga   xos
badiiy  mahoratini  ochib  berish,   ijodkorning  adabiy-tanqidiy  qarashlarining   o‘ziga
xosliklarini   yoritishdan   iborat.   Bundan   tashqari,   ushbu   maqsadni   amalga   oshirish
quyidagi vazifalarni yuzaga chiqarishni taqozo etadi.
- Erkin   Vohidovning   adabiyotimiz   taraqqiyotini   belgilovchi   adabiy-
tanqidiy qarashlariga munosabat bildirish.
- Ijodkorning “Shoiru she’ru shuur” asaridagi adabiy-tanqidiy mulohazalari
haqida fikr yuritish va tahlilga tortish.
- Erkin   Vohidovning   she’r   va   she’riyat   haqidagi   mulohazalarini   tahlil
qilish.
- Erkin   Vohidovning   shoir,   uning   zimmasidagi   mas’uliyat,   haqiqiy   shoir
qanday bo‘lmog‘i lozimligi haqidagi mushohadalariga tahliliy yonoshiah
va xulosalar chiqarishdan iborat.
- Ijodkorning adabiyot va adabiyotshunoslik muammolari haqidagi turli xil
fikr va tushunchalariga asoslangan holda mulohaza yuritishdan iborat.
Mavzuning  o‘rganilganlik  darajasi.   O‘zbek   adabiyotshunosligida   adabiy-
estetik   fikrlar   rivojiga   oid   muammolar   turli   ilmiy   aspektlarda   o‘rganilgan.
Ijodkorlarning   adabiy-tanqidiy   qarashlari   taraqqiyoti   tamoyillariga   bag‘ishlangan
bir   qancha   nomzodlik,   magistrlik   dissertatsiyalari   yozilgan.   Jumladan,   “Abdulla
4 Oripovning adabiy-tanqidiy qarashlari” mavzusida magistrlik dissertatsiyasi 2017-
yilda   yozilgan   va   Abdulla   Oripovning   adabiy-estetik   fikrlari   tahlilga   tortilgan.
Erkin Vohidovning ijodini, ayniqsa adabiy-estetik fikrlarini o ‘rganishda ijodkorga
atab   yozilgan   maqolalarning   saralarini   to‘plab   zamondoshlari   kitob   holiga
keltirganlar. Bu kitob – “To quyosh sochgayki nur” (Erkin Vohidov hayoti va ijodi
zamondoshlari   nigohida)   nomi   ostida   2018-yilda   chop   etilgan.   Uning   tarkibiga
kiritilga No‘mon Rahimjonovning “Erkin Vohidovning adabiy-estetik qarashlariga
doir”,   Otanazar   Matyoqubovning   “Erkin   Vohidovning   musiqiy   qarashlari”,
Bahodir   Karimovning   “Adabiy   fikr   javhari”,     Ozod   Sharafiddinovning   “El
ustozim, men esa tolib” va boshqa ko‘plab maqolalarda ijodkorning adabiy-estetik
mulohazalari   o‘rganilgan,   tahlil   etilgan.   Bundan   tashqari,   2021-yilda   taniqli
adabiyotshunos   olim   Hotam   Umurov   tomonidan   taniqli   shoirlarimiz   Erkin
Vohidov   va   Abdulla   Oripovlarning   adabiyotshunoslikdagi   faoliyatlariga   atalgan
“Shoir   qismati   va   she’r   mehnati”   (Shoir   bo‘lishni   xohlaysizmi?   Unda   ularning
saboqlarini   bilasizmi?)   nomli   adabiy-ilmiy   monografiyasi   SamDU   nashriyoti
tomonidan chop etildi. Bu kitobda Erkin Vohidovning adabiy-tanqidiy qarashlariga
ma’lum   darajada to‘xtalib o‘tilgan. Biz  ham   ijodkorning  adabiy-estetik  qarashlari
ustida fikr yuritishga, ijodiy jarayonni tushunish, anglash, his etish murakkabliklari
haqida mulohaza yuritmoqchimiz.
Tadqiqotning   metodologik   asosi   va   metodi.   Ushbu   magistrlik
dissertatsiyasining   metodologik   asosini   adabiy-tanqidiy   qarashlarda:   she’r,
shoirlik,   adabiyot,   adabiyotshunoslik   muammolarini   o‘rganish   va   tahlil   qilishdan
iborat.   Erkin   Vohidovning   adabiy-tanqidiy   qarashlariga   tayangan   holda,   tahlil
qilishga   harakat   qilinadi.   Kitobxonlik   madaniyatini   ommalashtirish   haqida
Prezidentimiz   Sh.M.Mirziyoyevning   maxsus   qarori   e’lon   qilingan.   Bu   qaror   biz
kabi   yosh   avlodni   birmuncha   sergaklikka   chorlaydi.   Mavzuni   yoritish   jarayonida
tadqiqotda   badiiy   tahlil,   qiyosiy-tipologik   va   tarixiy-qiyosiy   metodlardan   o‘rni
bilan foydalanildi.
Tadqiqotning  ilmiy  yangiligi.   XX   va   XXI   asr   adabiyotshunosligida   Erkin
Vohidovning   o‘ziga   xos   o‘rni   mavjudligini   ko‘rsatib   berish   bilan   bir   qatorida,
5 shoirning   adabiy-estetik   qarashlarini   tahlil   qilish   jarayonida   yozuvchi   va   davr
munosabatlariga   hamda   badiiy   ijod   namunasi   yaratish   jarayonidagi   ijodiy
hissiyotlarni yuzaga chiqarishdan iboratdir.
Bundan   tashqari,   Erkin   Vohidovning   o‘zigacha   bo‘lgan   davrdagi,   va   o‘zi
bilan   zamondosh   bo‘lgan   ijodkorlar   va   ularning   badiiy   asarlari   haqidagi
mulohazalariga munosabat   bildirish  orqali   shoirning adabiy-tanqidchilik  mahorati
va iste’dod sohiblarining ma’lum bir qirralarini yoritish imkonini beradi.
Shoirning   adabiy-tanqidiy   qarashlarida   she’r,   she’riyat,   shoirlik   iste’dodi,
adabiyot va adabiyotshunoslik muammolari haqidagi qarashlari yetakchilik qiladi.
Bu   tushunchalarga   asoslangan   holda   Erkin   Vohidovning   adabiy-tanqidiy
mulohazalarida teran mushohadalar mavjudligini ko‘rsatib berish tadqiqotimizning
ilmiy yangiligini belgilaydi.
Tadqiqotning   predmeti   va   obyekti.   Erkin   Vohidovning   hayoti   va   ijodi
haqidagi   ilmiy-nazariy   manbalarni   va   shoirning   o‘zi   tomonida   yaratilgan   “Shoiru
she’ru shuur” va To‘la asarlar to‘plamining 6-jildi “Erk saodati” asarlari asos qilib
olindi   va   tahlilga   tortildi.   Adabiyotshunos   olimlarning   yozuvchi   ijodi   haqidagi
fikrlari,   maqolalari   hamda   Erkin   Vohidovning   adabiy-tanqidiy   qarashlarini
o‘rganishda   obyekt   sifatida   xizmat   qildi.   Dissertatsiyaga   obyekt   qilib   olingan
asarlarning yozuvchi mahoratini o‘rganish tadqiqotning predmetini tashkil qiladi.
Tadqiqotning nazariy va amaliy ahamiyati.  Tadqiqot davomida olib borilgan
kuzatishlar,   ishda   bayon   etilgan   ilmiy-nazariy   fikr-mulohazalardan   o‘rta   maxsus
ta’lim   tizimi   uchun   ixtisoslik   kurslari   hamda   seminarlarda   foydalanish   mumkin.
Shuningdek,   tadqiqot   yangi   davr   o‘zbek   adabiy-estetik   fikrlar   taraqqiyotini   tahlil
qilishda   va   Erkin   Vohidovning   faqatgina   shoir   sifatida   emas,   badiiy   mahorat
jarayonidagi   qarashlarini   ham   umumlashtiruvchi   nazariyotchi   shaxs,   bilimdon
adabiyotshunos sifatidagi badiiy mahoratini ko‘rsatishdan iborat.
Tadqiqotning   tuzilishi.   Ushbu   dissertatsiya   kirish,   uch   asosiy   bob,   xulosa   va
foydalanilgan   adabiyotlar   ro‘yxatidan   tashkil   topgan   bo‘lib,   hajmi   76   sahifadan
iborat.
6 I BOB
ERKIN VOHIDOVNING ILMIY-IJODIY 
FAOLIYATIGA UMUMIY NAZAR
1.1.   Adabiy-estetik   qarashlar   tarixi   va   tarqqiyotida   ijodkorning   o‘rni.
Olis   tariximizni   asl   haqiqatlari   bilan   chuqur   o‘rganish,   milliy   iftixor   tuyg‘ularini
o‘stirish asosida, o‘zligimizni yanada teran anglashimiz uchun adabiy tanqidchilik
haqida tasavvurga ega bo‘lmog‘imiz, uning asl  mohiyatini chuqur anglamog‘imiz
lozim.   Chunki   adabiy   tanqid   jamiyatimiz   va   adabiyotimiz   hodisalarini   haqqoniy
baholash   orqali   xalqning   ma’naviy   saviyasini   yuksaltirish   badiiy-estetik   didini
o‘stirish   va   tarbiyalash   orqali   komil   insonni   tarbiyalashdek   ezgu   ishga   katta
yordam beradi. 
Adabiyotshunos   Bahodir   Karimov   qayd   qilib   o‘tganidek:   “Aslida
tanqidchilikning   yuki   engil   emas.   Buni   anglash   kerak.   Chunki   birorta   kimsa
umrini,   ijodiy   faoliyatini   elga   sovurishni   istamaydi.   Be’mani   tanqiddan   tuban
“asar”larni  dam-badam do‘ppini hidlab o‘qish va so‘ngra “yozg‘uvchi”ni savalash
– nihoyatda mushkul ish. Asarni birov o‘qimasa – bu fojia, bu ma’naviy halokat”. 3
Asosli   ta’kidlanganidek,   faqat   badiiy   asardan   uzoqlashish   emas,   balki   yaratilgan
badiiy   asarlarga   munosabatning   yo‘qolishi   ham   ma’naviy   tanazzul   sari   etaklashi
alohida qayd qilingan.
Hozirgi kunda o‘zbek adabiy tanqidchiligi bosib o‘tgan tarixiy yo‘lga ilmiy
jihatdan   haqqoniy   baho   berish   va   teranroq   yoritish   adabiyotshunos   olimlarimiz
zimmasidagi   muhim   vazifalardan   biri   bo‘lib   kelayotganligi   ham   alohida   qayd
etilishi   bejiz   emas.   Hayot   va   adabiyot   birlikda   taraqqiy   etar   ekan,   ijodkor
hayotning   turfa   olamini   badiiy   aks   ettirishga   urinsa,   adabiy   tanqid   uning   poetik
qudratini talil qiladi va ma’lum bir xulosalar chiqarishga intiladi.
Darhaqiqat: “Jamiyatning o‘zidagi inqilob tamon o‘sish va ko‘tarilish, badiiy
adabiyotdagi   ma’rifatparvarlik   motivlarining   asts-sekin   taraqqiy   etib,   inqilobiy
3
 Karim B. Tanqid tarixi: o‘tgan asrga bir nazar. Qarang: O‘zbek adabiy tanqidi. Antologiya. – Toshkent, “Turon - 
Iqbol”, MCHJ, 2011. 7-bet.
7 ozodlik   g‘oyalari   tomon   yuksalib   borishi   adabiy-tanqidiy   fikrlardagi   ijtimoiy-
siyosiy   qarashlarning   ham   chuqurlashuviga   asos   bo‘ldi”, 4
  –   deb   yozgan   edi
akademik Baxtiyor Nazarov. 
Jamiyatdagi   o‘zgarishlarning   yuzaga   chiqishi,   inson   tafakkuridagi
evrilishlarni, uning turfa olam  haqidagi qarashlarini  badiiyatga singdirar  ekan, bu
holat   tabiiy,   shuning   uchun   badiiyat   bilan   hamohang   tarzda   adabiy-tanqidiy
qarashlar   ham   taraqqiy   etib   boraveradi.   Adabiy   tanqidning   paydo   bo‘lishi   va
rivojlanishida,   avvalo,   kitobxonning   ijtimoiy-estetik   ehtiyojlari   yetakchilik
qilganligi   bilan   izohlanadi.   Badiiy   matn   bilan   doimiy   tanishib   borgan   o‘quvchi
biror   –   bir   asarni   o‘qib   chiqqandan   keyingina   u   haqida   tushunchalarini
shakllantiradi   natijadada   esa,   o‘z   fikr-mulohazalarini   bayon   etish,   qolaversa,
muallif bilan fikrlashish istagi paydo bo‘ladi. Ma’naviy ehtiyoj davrlar o‘tishi bilan
adabiy-tanqidchilikni   yuzaga   keltirgan.   Adabiy-tanqidiy  asarlarda   badiiy   asarning
yutuq va kamchiliklari, ijodkorning badiiy mahorati haqida ilmiy fikr-mulohazalar
yuritilgan, bundan tashqari, muayyan bir jamiyatning ijtimoiy manfaatlari ham aks
etgan   bo‘ladi.   Qayd   qilingan   muayyan   jamiyatning   taraqqiyoti   butun   insoniyat
uchun   xizmat   qilishi,   uning   tafakkuriga   sezilarli   ta’sir   etishi   asosida   anglanishi
ham bejiz emas. Dunyo sivilizatsiyasi doimo uzviy birlikda taraqqiy etib kelgan va
taraqqiy   etib   boraveradi.   Bu   tushunchalarning   zamirida   insoniyat   tushunchasi
umumiylikda   mavjud   ekan,   shu   tarzda   taraqqiy   etaveradi.   Har   bir   yangilik   uning
ma’naviy olamini yuksalishi uchun xizmat qiladi.
To‘g‘ri,   insoniyat   tafakkurining   yuksalib   borishi,   uning   jamyatdagi   o‘rnini
belgilash bilan bir qatorda, ularning ruhiy-ma’naviy olamini ham sezilarli darajada
o‘zgarishiga,   bu   esa   insoniyatning   taraqqiyotini   belgilashga   imkon   yaratib   keldi.
Shuning uchun ham  madaniy hayotdagi  o‘zgarishlar, insoniyat  uchun xizmat  qila
boshlaganligini  rus akademik  olimi  quyidagicha  izohlashga intiladi:  “O‘rta  Osiyo
qadim davrlardayoq umuminsoniyat sivilizatsiyalarining chorrahasi bo‘lgan va o‘zi
ham   ana   shu   sivilizatsiya   markazini   biri   bo‘lgan.   Shuning   uchun   IX-X   asr   O‘rta
Osiyo   dunyosining   fan   va   falsafa   arboblari   o‘z   prinsiplari   bo‘yicha   ma’rifat
4
 Nazarov B. O‘zbek adabiy tanqidchiligi. G‘oyaviylik va medod qahramon. – Toshkent, 1979. 277-bet.
8 yaratishlari   bilan   o‘z   davrlari   va   qadim   dunyo   o‘rtasidagi   tarixiy   cheklanishdan
boshqacha   qilib   aytganda,   o‘z   “o‘rta   asrlari”dan   sakrab   o‘tganlar”. 5
  Haqli   tarzda
e’tirof   etilganidek,   insoniya   taraqqiyoti,   tafakkurdagi   o‘zgarishlar,   ularning
yuksalishi, olam va odamni anglashi bilan izohlanishi ham bejiz emas.
Qayd   qilingan   tushunchalarni   quyidagi   qarashlar   bilan   asoslash   mumkin:
“Agar   arxaik   davrda   adabiyotni,   badiiy   ijodni   ilohiy   deb   tushunish   ustivorlik
qilgan bo‘lsa, yunon madaniyatining klassik davriga (mil.avval. V-IV asrlar) kelib
yozuvchi   mehnatiga   bir   kasb   sifatida   qarash   ustivorlik   qila   boshladi...   Bu   xil
qarashlarning paydo bo‘lishi ritorikaning   taraqqiy etishi antik Gretsiyada notiqlik
san’atining ulkan ahamiyat kasb eta boshlagani bilan izohlanadi”. 6
Ta’kidlanganidek, ijodiy jarayonga san’at asari  sifatida qaralishining o‘ziga
xos tamoyillari, qadimgi antik davrlardayoq shakllanganligini qayd etish o‘rinlidir.
Buning   zamiridagi   hayotiy   taraqqiyot,   sharq-u   g‘arbni   yuksalishi   uchun   emas,
insoniyatni ongli tarzda hayotga yondoshganligidan dalolat beradi.
Yozuvchi   yoki   shoirlarning   adabiy-nazariy,   tanqidiy   qarashlari   badiiy
asarlarni   tahlil   qilib   tushunishda   muhim   ahamiyatga   ega.   Bunday   qarashlar
ijodkorning badiiy-estetik olamini ochib beradi, shuningdek adabiyotshunosligimiz
adabiy-nazariy   fikrlarga   boyib   boradi,   adabiyot   havaskorlari   ularni   o‘rganib
bilimlarini oshirishadi.  
Antik   adabiyotda   bo‘lgani   kabi   sharq   xalqlari   tarixida   ham   ijod   va   ijodiy
jarayonga   teran   yondoshish   holatlari   juda   qadimgi   davrlarga   borib   taqaladi.
Tabiiyki, buning o‘ziga xos tamoyillari, shakllanish  jarayonlari  ham  mavjudligini
qayd etish lozimdir. Sharq xalaqi tarixi va ijodiy jarayoniga nazar tashlar ekanmiz,
uning   murakkab   jarayonlari   bilan   birgalikda,   adabiyotning   o‘ziga   xos   qirralari
haqidagi mulohazalarning mavjudligini ham kuzatamiz. Chunki, badiiy asarlarning
poetik mukammaligi insonni, qalbini larsaga soladigan, tafakkur qilishga undovchi
holat   sifatida   e’tirof   etilgan.   Manbalarda   qayd   qilib   o‘tilganidek:   “Ijodkor
xarakterlarni   to‘laqonli   yaratish   uchun   axloq   fanidan   xabardor   bo‘lishi   kerak,
5
 Konrad N.I. Srednie vekai istoricheskoy nauke. Izbr. Turudi. – Moskva, 1974. 217-ctr.
6
 Quronov D., Rahmonov B. G’arb adabiy-tanqidiy tafakkuri tarixi ocherklari. – Toshkent, ”Fan”, 2008. 5-bet.
9 shuningdek?   Fikr   –   ritorika,   ifoda   –   grammatika   fanlariga   asoslanmog‘i   lozim.
Qolgan   ikki   unsur   esa   musiqa   va   rassomlik   san’atlari   bilan   bog‘liqdirki,   ijodkor
ulardan xabardor bo‘lishi lozim”. 7
 
Badiiylik   mezonlarini   nazariy   jihatdan   tahlil   qilishga   qaratilgan   bir   qator
asarlarda   badiiyat   mezonlarining   o‘ziga   xosliklari   tahlilga   tortilganligini   kuzatish
mumkin.   O‘zbek   adabiyotshunosligiga   oid   manbalar   talaygina,   mumtoz
adabiyotimizda   ham   qator   tazkira   va   bayozlarda   bunday   ma’lumotlar   uchraydi.
Shu jumladan, Alisher Navoiy o‘zining “Majolis un-nafois” tazkirasi bilan o‘zbek
adabiyotshunosligi rivojiga ulkan hissa qo‘shgan. Tazkirada ijodkorlar va ularning
asarlari   haqida   ma’lumotlar   keltirilibgina   qolmasdan,   muhim   adabiy-tanqidiy
mulohazalarini ham keltirib o‘tgan. XX asrga kelib adabiyotshunoslarimiz, adabiy-
tanqidchilarimiz   bu   borada   talaygina   ishlarni   amalga   oshirdi   va
adabiyotshunosligimizni   qimmatli   manbalar   bilan   boyib   borishiga   ma’lum   daraja
asos bo‘lganligini qayd etish lozim.
Davrlar   silsilasiga   bardosh   berib   kelayotgan   adabiyotning   taraqqiyoti
adabiy-tanqidiy qarashlar bilan uzviy bog‘liqligini barcha zomondagi etuk insonlar
alohida qayd qilib o‘tganida ham asoslar mavjuddir.Ilk qarashlarning, talqinlarning
zamirida ham adabiy-estetik tamoyillarini ifodalovchi qarashlar mavjudligini inkor
etib   bo‘lmaydi.   To‘g‘ri,   ibtidiy   shaklda   bo‘lsa-da,   mavjud   mustaqil   qarashlarni
ifodalashga xizmat qilganligini ta’kidlash joyizdir. Chunki insoniyat tafakkurining
mahsuli bo‘lgan badiiy ijodning turfa xil ohanglarini ifodalashga xizmat qiladigan
tushunchalari   ham   mavjudligini   qator   manbalarda   keltirilgan   tushunchalar
asoslashi mumkin. Shuning uchun ham, ijodiy jarayonning o‘ziga xos tamoyillarini
ifodalovchi   qarashlar   G‘arb   manbalarida   antik   davra   borib   taqalsa,   Sharq
xalqlarida   og‘zaki   ijodiy   jarayonlarda,   yozma   manbalarda   esa   qadimiy
yodgorliklarga uzviy bog‘lanishi ham bejiz emas. “Demak, runiy yozuv manbalari
janubda   O‘rxun   daryosi   (mo‘g‘iliston)dan   shimolda   Enasoy   vodiysiga   qadar,   idil
bo‘ylaridan   Uzoq   Sharqqa   qadar   cho‘zilgan   keng   hududda   tarqalgan   va   ular
mazmunan   ajdodlarimizning   tushuncha   tafakkur   tarzlarini   aks   ettirar   ekan,   ayni
7
  Quronov D., Rahmonov B. G’arb adabiy-tanqidiy tafakkuri tarixi ocherklari. – Toshkent, ”Fan”, 2008. 77-bet.
10 manbalar   ozmi-ko‘pmi   xalq   adabiy-estetik   tafakkurining   hosilasi   ekanini
kuzatdik”. 8
  Bu   mulohazalr   zamiridagi   adabiy-estetik   tamoyillarni   o‘ziga
xosliklarini   ham   alohida   qayd   qilib   o‘tishimizga   sabab,   adabiy-estetik
qarashlarning tarixi uzoq davrlarga bog‘lanishini ta’kidlamoqchimiz, xolos.
Adabiyotshunos   Umarali   Normatov   qayd   qiliganidek:   “XX   asr   o‘zbek
adabiyoti   bosib   o‘tgan   yo‘l,   turli   ijodiy   avlodlar,   ular   amal   qilgan   mafkuraviy
aqidalar,   ijodiy   prinsiplar   orasidagi   tafovut,   yaratilgan   asarlarning   darajasi,
qimmati   xususida   qat’iy   hukm-xulosalar   chiqarishga   shoshilmaylik;   yo‘ldagi
xilma-xil   taqiq,   tazyiqlarga,   har   xil   og‘ishlarga   qaramay,   so‘z   san’ati   o‘z   ichki
qonuniyatlariga,   vorisiylik   prinsiplariga   amal   qilgan   holda   rivojlanganligini
hamisha   nazarda   tutaylik”. 9
  Bu   tushunchalar   zamirida   hayotiy   achchiq   haqiqat
mujassamlashgamligini unitmaslik lozim. Chunki XX asr adabiyoti, adabiy-estetik
tamoyillari   juda   murakkab   hayot   yo‘lini   bosib   o‘tganligiga   alohida   izoh   berilishi
ham bejiz emas.
Abdulla   Qodiriy,   Abdulla   Qahhor,   Oybek,   G‘afur   G‘ulom,   Zulfiya,   Asqad
Muxtor,   Erkin   Vohidov,   Abdulla   Oripov,   O‘tkir   Hoshimov   kabi   o‘nlab
ijodkorlarning adabiyot, adabiyotshunoslik, adabiy-tanqidchilik, estetik tamoyillar
borasidagi   xizmatlari   beqiyosdir.   Qayd   qilib   o‘tgan   ijodkorlarni   shoir   yoki   nosir
sifatidagina   emas,   balki   mohir   adabiy-estik   tamoyillar   tadqiqotchisi   sifatida   ham
e’tirof etishimiz shart.
Yana Ozod Sharafiddinov, Izzat Sulton, Homil Yoqubov, G‘ulom Karimov,
Matyoqub Qo‘shjonov, Aziz Qayumov, Laziz Qayumov, Salohiddin Mamajonov,
Nayim Karimov, Umarali Normatov, Ibrohim G‘afurov, Nuriddin Shukurov, Sobir
Mirvaliyev, Baxtiyor Nazarov, Norboy Xudoyberganov, Hotam Umurov, Bahodir
Karimov   singari   adabiy   tanqidchilarimiz   o‘zlari   yashagan   davrdagi   adabiy
jarayonlarga muttasil o‘z fikr-mulohazalari bilan munosabat bildirib, ularni tanqid
qilib, ilmiy maqolalarini va izlanishlarini umumlashtirib borishgan va bu jarayonda
faol   ishtirok   etib   kelmoqda.   Adabiyotimizda   adabiyotshunoslikka   oid   manbalar
8
  Boltaboyev   H.,   Mahmudov   M.   Adabiy-estetik   tafakkur   tarixi.   1-jild.   Qadimgi   davr.   –   Toshkent,
”Mumtoz zo’z”, 2013. 332-bet. 
9
 Normatov U. Ijod sehri. – Toshkent, ”Sharq”, 2007. 30-bet.
11 shakllanib borgan va hozirda ularning hajmi va qamrovi ancha kengayganligi bilan
asoslash   mumkin.   Ularning   adabiyot   tarixi   va   o‘sha   davrdagi   adabiyotimiz
haqidagi   mulohazalari   natijasida   oltmishinchi-yetmishinchi   yillar   o‘zbek   adabiy
tanqidchiligida rang-barang tadqiqotlar, risolalar yaratildi.
XX asr boshlarida alohida qayd qilinganidek: “Tanqid yangi yozilgan kitob,
jariyda, majallalarg‘a-da joriy va nafe’dur. Masalan: bir muharrir va yo muallimni
sahvini   va   o‘z   xizmatig‘a   beporvaligini   tanqid   etmoq   boisi   isloh   bo‘lur.   Bizni
Turkustonda   yangi   maktablar   xeyli   bordur.   Yangi   risola   xeyle   bosilib   turubdur.
Jaridalarg‘a   maqola   va   shoirlar   o‘qulub   turubdur.   Ammo   hanuz   tanqid   davrig‘a
etishganimiz yo‘q”. 10
O‘tgan   asar   boshlarida   qayd   etilgan   bu   tushunchalarda   juda   ham   asosli
qarashlar mavjudligini unutmaslik lozim. Tanqid deganda faqat “qoralash”ni emas,
uning borlig‘ini ko‘rsatish zarurligi ta’kidlanmoqda.
60-70-yillarga   kelib   ijodiy   jarayon   haqidagi   qarashlar   bilan   bir   qatorda,
adabiy-estetik   hodisalarning   o‘ziga   xos   tamoyillari   haqidagi   qarashlar   ham
etakchilik   qila   boshladi.   Bunady   qarashlarni   faqat   adabiy-tanqidchilar   emas,
ijodkor   shaxslarning,   ijodiy-estetik   tamoyillarni   ilgari   suruvchi   mulohazalari   ham
o‘rin olganligi bilan izohlash zarur.  Bunday fidoiy va iste’dodli ijodkorlar qatorini
sanashni davom ettirsak, bu qator uzoq davom etadi. 
O‘zbekiston   xalq   shoiri,   O‘zbekiston   Qahramoni     Erkin   Vohidovni   ham
alohida   ta’kidlasak   arziydi.     Ijodkorning   adabiyotimizdagi   o‘rni   beqiyos.   Uning
bebaho   she’riyati   muxlislari   qalbidan   chuqur   o‘rin   olgan.   Shoirning   lirik   merosi
hajmi   katta   va   yuksak   mahorat   bilan   yozilgan.   Erkin   Vohodovni   kitobxon   shoir,
dramaturg, adabiy tarjimon, davlat arbobi, taniqli adabiy tanqidchi sifatida bilamiz.
Ijodkorning har qanday ijod mahsuli o‘z kitobxonlari qalbidan chuqur o‘rin egallab
kelgan va shu jihatdan kitobxon shoir ijodiga katta mehr bilar qaraydi.
  Shoir   she’riyati   XX   asr   oxiri   va   XXI   asr   boshlaridagi   o‘zbek   adabiyotida
o‘zining   munosib   o‘rniga   egaligi   bilan   o‘ziga   xoslik   kasb   etsishi,   uning   har   bir
asarida   inson   qalbini   tarannum   etuvchi   talqinlarning   etakchilik   qilishi   ham   bejiz
10
  Behbudiy   Mahmudxo’ja.   Tanqid   –   saralamoqdur.   Qarang:   O’zbek   adabiy   tanqidi.   Antologiya.   –   Toshkent,
”Turon-Iqbol”, 2011. 10-bet.
12 emasdek   tuyiladi.   Shoirning   “Nido”,   “Ruhlar   isyoni”   kabi   dostonlarining   badiiy
saviyasi   yuqoriligi,   xalqimizning   sevib   mutolaa   qiladigan   asarlariga   aylanib
qolganligi bilan ajralib turadi.  
Adabiyotshunos olim  Umarali  Normatov shoir  ijodi  haqida so‘z yuritganda
quyidagi   mulohazalarni   alohida  qayd   qilib  o‘tgan  edi:   “Keyingi   yillarda   adabiyot
ilmining peshqadam jabhasi – tanqidchilikka ham fan, ham san’at deb qarash xiyla
keng   tarqalib   borayotirki,   bu   tasodifiy   emas.   Hozirgi   tanqidchiligimizning   eng
yaxshi   namunalari   ham   bu   xulosani   tasdiqlab   turibdi;   iste’dodli,   sinchikov
munaqqidlarimiz   buyuk   munaqqidlar   an’analari   izidan   borib   adabiy-tanqidiy
tafakkurni fan va san’at darajasiga ko‘tarish uchun astoydil harakat qilmoqdalar”. 11
Asosli ta’kidlanganidek, bu tushunchalarning zamirida ulkan hayotiy haqiqat
mavjud. Adabiy-estetik tamoyillarni juda yaxshi anglagan Erkin Vohidov “Shoiru,
she’ru   shuur”   asarida   adabiyotni   anglash,   uning   qonuniyatlarini   his   etish,   estetik
tamoyillarningnzamiridagi badiiyat qonuniyatlariga munosabat bildirish jarayonida
o‘tmish   ijodkorlarining   an’analarini   izchillik   bilan   davom   ettirganligidan   dalolat
beradi.   Chunki   mumtoz   ijodkorlar   ijodiy   jarayon   haqida   ham   juda   mukammal
mulohazalarni   qayd   qilib   qoldirganligini   kuzatish   mumkin.   Mavjud   an’analarni
izchillik   bilan   davom   ettirgan   Erkin   Vohidov   nafaqat   shoir,   dramaturg,   publisist,
tarjimon, balki adabiy-estetik tamoyillarni teran anglagan shaxs sifatida ham e’tirof
etiladi.   Shoirning   qalbida   lirik   tuyg‘ulargina   emas,   shu   bilan   bir   qatorda,   uning
tafakkuri, dunyoqarashida insonni, olamni, borliqni anglashning o‘ziga tamoyillari
mavjudligini   his   eta   boshlaymiz.   Faqat   ijod   bilan   emas,   balki   ijodiy   jarayonning
murakkab qirralarini  teran anglash natijasida nafaqat  o‘zbek adabiyotining estetik
tamoyillari   haqida   shu   bilan   bir   qatorda,   jahon   adabiyotini,   tarjima   nazariyasini
murakkab   qirralarini   juda   asosli   tahlil   qilishi,   nazariy   muammolarni   o‘rtaga
tashlashi, ijod bu oliy ne’mat ekanligini his etishi, bu jarayonga juda katta va ulkan
tayyorgarlik   bilan   kirish   lozimligini   alohida   qayd   etishining   ham   o‘ziga   xos
sababalari   mavjudligini   anglaymiz.   Shoir   ijodiy   jarayonni   oliy   bir   tuyg‘u   sifatida
e’tirof   etishi,   uning   turfa   olamlarini   hayot,   inson,   koinot   zamiridan   topish
11
 Normatov U. Ijod sehri. – Toshkent, “Sharq”, 2007. 174-bet.
13 mumkinligini   anglatishga   qaratilgan   tushunchalarida   falsafiy   qarashlar
mavjudligini alohida qayd etish lozim. 
Iste’dodli   adabiyotshunos   olim   Bahodir   Rahmonov   shoir   ijodi   haqida
quyidagi   qarashlarni   ilgari   surgan:   “Haqiqatdan   ham   har   bir   qalam   ahlining
shakllanishi uning keyingi ijodiy taqdirini belgilaydi. Erkin Vohidov beg‘ubor bir
ko‘ngilning go‘zal his-tuyg‘ulari bilan, ezgulikka tashna bo‘lgan yurak bilan paydo
bo‘ldi   va   bunday   shakllana   borishning   istirobli   yo‘lidan   og‘ishmadi.   Bugungi
kunda   Erkin   Vohidov   she’rlari   hozirgi   o‘zbek   she’riyatining   Vatan   sarhadlaridan
oshib   o‘tgan   jahon   miqyosidagi   tarozisidagi   og‘ir   toshlardan   biridir,   desak   aslo
mubolag‘a bo‘lmaydi”. 12
Darhaqiqat, shoirning ijodi  jahon  adabiyotining durdonalaridan biri  sifatida
e’tirof etilishi, ayni haqiqatdir. Chunki shoir butun hayotini, ijodga inson olamini
anglashga,   uning   tafakkuridan   kechayotgan   qarashlarga   munosabat   bildirish,
“dardli,   istiroblari”ni   qalamga   olish   bilan   hayot   kechirdi.   Shu   bilan   bir   qatorda,
ijodiy jarayonning turfa olamlari haqidagi qarashlari zamirida hayotiylik mujassam
edi. 
Yillar   murakkab   og‘irlik   bilan   o‘tayotgan   zamonning   zamonasozligini
anglab,   his   etib   yashash   murakkabligini   dildan   anglagan   hayotining   naqadar
dalg‘ali   onlarini   boshdan   kechirgan   shoir   davr   va   adabiyotga   ham   juda   teran   va
tahliliy   yondoshadiki,   bunda   biz   juda   go‘zal   o‘xshatishlarni,   oniy   lahzalik
hayotning   sermashaqqat   va   murakkabliklarini   anglay   boshlaymiz.   Axir,   iste’dod
sohiblari buning qiyinchiliklarini, uning shafqatsizliklarini o‘z boshidan kechirgan,
ba’zan esa guvoh bo‘lgan shaxs sifatida qalam tebratishida achchiq hayotiy haqiqat
mavjud   edi.   Iste’dodli   shoir   Erkin   Vohidov   adabiyotga   kirib   kelar   ekan,
keyinchalik   bu   davrning   xususiyatlarini   quyidagicha   izohlashga   intiladi:
“Elliginchi yillarda she’riyatga kirganlar ichida chinakam katta talant egasi bo‘lgan
shoirlar   yo‘qmidi?”   Bor   edi.   Lekin   elliginchi   yillarda   she’riyatda   dabdaba   va
hamdu   sano   udum   bo‘lgan   edi.   O‘sh   yillarda   adabiyotga   kirgan   shoirlarning
ko‘pchiligi ana shu udumni qabul qildilar, ilkmqadamdan boshlab ana shu usulga
12
 Rahmonov B. Hayotimsiz, odamlar!  Risola. “Istiqlol nuri” nashriyoti, 2016. 9-bet. 
14 o‘rgandilar, shunday shakllandilar. So‘ngra oltmishinchi yillarga kelib she’riyatdan
madhiyabozlik   chekinganda   ularning   ko‘pchiligi   yangi   narsaga   darrov   moslasha
olamadilar.   She’riyatning   bayrog‘ini   tantanabozlik   xarobolarida   tug‘ilgan   avlod
qo‘lga oldi”. 13
    
Ta’kidlanganidek, adabiyot va davr, adabiyot va zamonasozlik, ijod va davr,
ijodiy   jarayon   va   mafkura,   estetik   tamoyillar   va   inson,   ijodni   anglash   va
mashaqqat,   muhit   va   erksizlik,   erkinlik   va   ijoddagi   erksizlik   bularning   zamirida
dialektik birlik bilan bir qatorda hayotni, insonni anglash va tushunish muammosi
ham mavjudligini unutmaslik lozim.  
Tarixga   nazar   tashlar   ekanmiz,   uning   murakkab   jarayonlarini   olam   va
insonni   anglashga   intilgan   ijodkor   o‘z   tuyg‘ularida   berishga,   talqin   qilishga
intilganligini kuzatamiz. Har qanday davr va mafkura o‘zining ta’sirini badiiyatga
o‘tkazishga intilar ekan, uning zamirida insoniy munosabatlar, davriy muammolar
darajasiga   ko‘tarilishi,   ba’zan   esa   davrga   hamohang   qadam   tashlash,   shunga
hamohang   ijod   qilish   zarurligini   ham   teran   his   etish   darkor.   Bu   tushunchalarni
shoir va ijodkor, adabiy tanqidchi Erkin Vohidov qaydlari bilan isbotlasak, yana-da
asosliroq   bo‘ladi,   deb   o‘ylaymiz:   “Unda   ko‘p   o‘nqir-cho‘nqirlar,   yangilishlar,
izlanishlar   bor.   Negaki,   boshimizdan   kechirgan   kunlarimizning   o‘zi   noteks,
murakkab,   xatolarga   to‘la   bo‘lgan.   Biz   haq   so‘zni   aytish   qiyin   bo‘lgan   zamonda
yashadik”. 14
       
Shoir   qalbidan   otilib   chiqqan   bu   molohazalarni   bugungi   kun   kitobxoni
deyarli   his   qilmas,   ammo   o‘sha   davrni,   muhitni,   haq   va   haqsizligini   barcha
murakkabliklarini   boshidan   o‘tkazgan   insongina   anglaydi,   mulohaza   qiladi.   Davr
va   adabiyot   uzviy   birlikda   taraqqiy   etar   ekan   uning   zamirida   adolat   va
adolatsizlikning o‘ziga xosligini his eta olishning o‘zida ham juda katta ma’no bor.
Shoir   qalbidagi   armonlarini   “Iztirob”   asarida   qayd   qilar   ekan   uning   zamiridagi
hayotiy   murakkablikni   teranroq   anglay   boshlaymizki,   bu   esa   adolatli   va   to‘g‘ri
xulosalar   uchun   imkon   beradi.   Davrning   murakkabligi   hayotni   borlig‘icha
13
 Vohidov E. Iztirob. Adabiy-estetik qarashlar. – Toshkent, “O‘zbekiston” nashriyoti, 1992. 207-bet.
14
  Vohidov E. Iztirob. Adabiy-estetik qarashlar. – Toshkent, “O‘zbekiston” nashriyoti, 1992. 5-bet.
15 tasvirlash   imkonining   mavjud   emasligi   bilan   izohlanadi.   Chunki   sotsial
jamiyatning   eng   murakkab   qirrasi   ham   o‘sh   jamiyatning   noxolis   yo‘ldan
borayotganligini   anglasang-da,   uni   to‘g‘ri   deb   baholashga   majburligidadir.   Erkin
Vohidov   Bokuga   qilgan   bir   safarida   hayot   haqidagi   go‘zal   bir   she’rini   o‘qiydi.
Ammo   mafkura   bu   she’rni   hazm   qila   olamydi,   zudlik   bilan   muallifga   tuhmatlar
yog‘iladi.  Bu  haqida shoir   yozadi:   “Bizlar, -   dedi  notiq, -   yosh  shoirni   Kavkazga
safarga   jo‘natganimizda   u   Boku   neftchilarining   qahramonlik   mehnatidan   ilhom
olib,   ko‘kka   bo‘y   cho‘zgan   neft   minoralari   haqida   zalvorli   she’rlar   yozar,   deb
yo‘lagandik. U allaqaysi shoirning ko‘z yoshlarini she’rga solibdi. Partiya shoirlar
oldiga   ulkan   vazifalar   qo‘yib   turganda,   bunday   ijod   namunalarini   yozish
o‘taketgan   mas’uliyatsizlikdir!   O‘shanda   guldiros   qarsaklar   bilan   qarshi   olingan
otashin   bu   nutq,   -   deb   yozadi   shoirning   o‘zi,   -   Yozuvchilar   uyushmasining
devoridan   oshib,   kompartiya   va   kamsamolning   baland   minbarlariga   ko‘tarildi...
Yosh   umidli   shoir   bo‘lib   yurgan   yigit   bir   lahzada   burjua   g‘oyalarini   tashuvchi
unsurga aylanib qoldim. Mening  iztirobli, alamli, ichki isyon bilan to‘lib toshgan
kunlarim boshlandi”, 15
 - deb yozadi Erkin Vohidov.
Ijod,   ijodiy   jarayon   hamma-hammasi   ijodkorga   bog‘liq   bo‘lavermasligini,
davr   va   muhit   bilan   ham   ”hisoblashishga   majbur”ligini   qayd   etmoqchimiz.   Bu
tushunchalar   zamirida   o‘ta   achchiq   haqiqat   bor   edi,   bularning   hayotiyligi,
”ilmsizlarning   tez   birikishi”   hamma   davrlarda   ham   mavjud   bo‘lgan,   ammo
shunday   muhitda  o‘zlikni,  g‘ururni   saqlash   va   ijod  etish   juda   katta   jasoratni   ham
talab   etganligini   qayd   etmoqchimiz.   Erkin   Vohidov   ellik   yildan   ko‘proq   davr
mobaynida   ijod   etgan   asarlarini   to‘plab,   to‘rtta   kitobga   jamladi.   Bu   to‘rt   jildlik
saylanmalari shunday nomlanadi: “Ishq savdosi”, “She’r dunyosi”, “Umr daryosi”,
“Ko‘ngil   nidosi”.   Bu   asarlar   faqat   shoir   qalbining,   kechinmalarininggina   emas,
balki xalq hayotining ham ko‘zgusidir.
Erkin Vohidov ijodiy faoliyatini bor ko‘lami bilan kuzatgan, unga ashaddiy
muxlislik qilgan  kitobxon bir  narsadan  hayratga  tushishi  aniq  – shoir   qaysi   ishga
qo‘l urmasin, bu ishi bilan ijodkorni o‘sha sohadagi birinchilar qatoriga chiqqanini
15
 Vohidov E. Dil tubiga cho‘kkan lahzalar. – Toshkent, “Sharq”, nashriyoti, 2013.  15-16-betlar.
16 sezish   qiyin   emas.   Ijodkorning   “Oltin  devor”,   “Istanbul   fojiasi”   dramalari   o‘zbek
milliy   teatr   san’atimizning   yuqori   pog‘onalarga   ko‘tarilishida   o‘zining   munosib
hissasini   qo‘shdi.   Bundan   tashqari   shoirning   satirik   she’rlari   kulgu   ixlosmandlari
orasida tez shuhrat qozondi. “Siyosiy saboq”, “Majlis qiling”, “Sen menga tegma”,
“Shaharmi   bu,   qishloqmi   bu”,   “Yomonning   so‘zi”   kabi   o‘ynoqi   she’rlari   o‘zbek
she’riy   satirachiligini   yuksalishida   qimmatli   manbalar   bo‘lib   xizmat   qildi.
Matmusa turkumiga kiruvchi hajviy she’rlari ham katta dovruq qozondi.
Ijodkor   o‘zini   tarjimonlik   mahoratini   ham   namoyon   qildi,   bu   boradagi
faoliyatini alohida bir maktab deyish mumkin.  Gyotening mashhur “Faust” asarini
rus   tilidan   mahorat   bilan   tarjima   qilgan,   Rasul   Hamzatovning   “Mening
Dog‘istonim” asarini ham mahorat bilan tarjima qilgan va ko‘plab shov-shuvlarga
sabab bo‘lgan. Bundan tashqari taniqli rus shoiri Sergey Yesenin ijodini o‘zi ham
sevib   mutolaa   qilgan,   uning   satrlariga   ba’zan   ergashib   ijod   qilganini   ijodkor   bir
o‘rinda aytib o‘tgan edi. Bu ijod namunalarini boshqa o‘zbek kitobxonlariga ham
yetkazishni,   ularni   bahramand   etishni   istadi   va   ularni   o‘zbekchaga   tarjima   qildi.
Bundan   tashqari,   Aleksandr   Blok,   Ukrainka,   Mixail   Svetlov,   Aleksandr
Tvardovskiy, Silva Kaputikyan asarlarini ham o‘zbek tiliga tarjima qilgan.
Uning   hayoti   va   ijodi   haqida   ko‘plab   kitoblar   yozilgan.   Jumladan,   “Erkin
Vohidov   saboqlari”   (2016),   “To   quyosh   sochgayki   nur”,   “So‘z   sehri”,
“O‘zbegimning   Erkin   o‘zbegi”   kitoblari   shular   jumlasidandir.   Bu   kitoblarda
ijodkorning ijodiga, hayot yo‘liga munosabat, she’rlari tahlili, ijodi tahlili bo‘yicha
ko‘pchilik   ijodkor   olimlar   tomonidan   chiqarilgan   maqolalar   jamlangan   va   kitob
holiga   keltirilgan.   Bu   bebaho   namunalar   kitobxonlar   uchun   qimmatli   manbalar
bo‘lib xizmat qilmoqda.
Chindan ham haqiqiy iste’dod sohibi va u yaratgan ijodiyot eskirmaydi, o‘z
qimmatini   yo‘qotmaydi.   Vaqt   sinovidan   o‘tib   o‘z   kitobxonlarini   topishda   davom
etaveradi.   Shu   jihatdan,   ijodkor   haqida   taniqli   shoirimiz,   O‘zbekiston   Qahramoni
Abdulla Oripov ham o‘z mulohazalarini quyidagicha bayon qiladi: “Qadrdonim va
safdoshim Erkin Vohidov chinakam oltin iste’dod sohibidir. Shoirimizning ovozini
boshqa   biron   qalamkash   takrorlashi   sira   mumkin   emas.   Olloh   taolo   ijodkorimiz
17 qo‘r  to‘kib o‘tiradigan  kursisini  o‘zi  bilan  birga qo‘shib yaratgan. Erkin Vohidov
o‘z   ijodi   bilan   adabiyotimiz   tarixida   sobit   turgan   shaxsdir…   biz   shoir   bilan   turfa
davrlar   va   mafkuralarning   chig‘irig‘idan   yonma-   yon   o‘tdik,   goh   tuhmat   toshlari
ostida, gohida taqib va tazyiqlar ostida qolgan paytlarimiz ham ko‘p bo‘ldi. Ammo
mana shu ajoyib she’riyat o‘z tarovatini yo‘qotmadi”.
Har bir davrning o‘ziga yarasha tosh-u tarozisi borligi hech kimga sir emas,
adabiyot   ahli   davr   muammolarini   badiiy   adabiyotga   olib   kirishga   harakat   qiladi
chunki   bu   tabiiy   holat,   davr   voqeliklarini,   xalqning,   millatning   o‘tmishini,
bugunini   yoritish   ustuvor   bo‘ladi,   yoki   kelajak   haqidagi   orzularini   yoritish   ham
muhimdir. Ammo bularni  ochiq-  oydin tasvirlash  hamma davrlarda  ham  mumkin
bo‘lmaydi,   bunga   ijtimoiy   tuzum,   hukumron   hokimiyat   vakillarining   siyosati
to‘sqinlik   qilishi   mumkin.   Shunday   bo‘lsa-da,   jonkuyar,   atrofdagi   hodisalarga
loqayd   qarab   tura   olmaydigan   ijodkorlar   har   qanday   davrda   ham   buni   ijod
namunalarida   ifodalashga   intilishgan,   ochiq-oydin   ifodalay   olmasa,   tasvir
vositalari   yordamida   majozan,   kinoya   bilan,   tashbehlar   bilan   davr   hodisalarini
tasvirlaganlar.
Erkin   Vohidov   va   Abdulla   Oripovlar   ham   mana   shunday   haq   gapni   ochiq-
oydin   hayiqmasdan   aytish   mushkul   bo‘lgan   davrda   ham   yashadilar,   ijod   qildilar,
o‘rni   kelganda   ta’qiblarga   uchradilar   ham,   ammo   o‘zlarining   ijodidagi   bosh
maqsaddan sira ham og‘ishmadi. 
Inson   badiiy   ijod   jarayonida   hayotni,   o‘zlikni   anglash,   uni   his   etish
jarayonida   izlanadi,   tafakkur   qiladi,   badiiy   ijod   jarayonlari   bilan   tinimsiz
kurashadi.   Shu   o‘rinda   Erkin   Vohidov   “O‘zbegim”   qasidasi   yozilganda   katta
olqishlar   bilan   bir   qatorda,   taqiblarga   uchraganligi   haqida   shunday   yozadi:   “Men
“O‘zbegim”   she’rini   birinchi   marta   1968-yilda   yozuvchilar   uyushmasining   katta
mushoirasida   o‘qiganman.   Olqishdan   zal   qalqib   ketgan.  Zalda   o‘tirgan  muxlislar,
hamkasblar   chin   dildan   qutlaganlar…   she’rni   ikkinchi   marta     o‘qiganimda   ham
qarsaklar bir lahza tinmagan. She’r ana shunday milliy g‘urur va olqish bilan kutib
olingan.   “O‘zbegim”   menga   quvonch,   shodlik   bilan   birga,   og‘ir   iztiroblar,
kutilmagan   tashvishlar   ham   olib   kelgan.   She’r   matbuotda   e’lon   qilingach,
18 matbuotning eshiklari men uchun birin-ketin yopildi. Gazeta-jurnallar she’rlarimni
olib qolishardi-yu, lekin turli bahonalar bilan e’lon qilishmasdi…” 16
Abdulla   Oripov   Erkin   Vohidovga   bejizga   “O‘z   ijodi   bilan   adabiyotimiz
tarixida   sobit   turgan   shaxs”   dir   deb   ta’rif   bermaganiga   birgina   isbot   keltirdik,
bunday dalillarni qidirsak ular nihoyatda ko‘pdir. 
Ammo  istiqlol   sharofati   bilan   bu  qasida  o‘z  munosib  o‘rnini  topdi.  Ijodkor
hukumron   doiralarning   “O‘zbegim”ga   o‘zgartirish   kiritish   haqidagi   tazyiqlariga
qaramasdan uning biror so‘zini ham o‘zgartirmadi, hammasiga chidadi, oxir oqibat
o‘z qadrini, hurmatini, el mehrini yo‘qotmadi, aksincha el e’zoziga sazovor bo‘ldi.
Endi   shoirning   o‘ziga   ruhan   ustoz   deb   bilgan,   uning   ijodidan   ma’naviy
oziqlangan Sergey Yesenin ijodiga yuksak mehr qo‘ygani, u bilan do‘st  tutingani
haqidagi   fikrlarni   keltirib   o‘tsak:   “Yoshlikda   orttirilgan   do‘st   umrning   ko‘rki,
qalbning   suyanchig‘i   bo‘ladi.   Kishi   shodligini   ham,   dardini   ham,   avvalo,   u   bilan
baham   ko‘rgisi   keladi,   har   gal   uchrashganda   bamisoli   yoshlikning   beg‘ubor
olamiga   qaytgandek   bo‘ladi.   Tasavvurimda   Sergey   Yesenin   she’riyati   mening
shunday   –   yoshlik”   do‘stim”-deb,   shoir   ijodiga   mehri   balandligi   haqida   o‘z   fikr-
mulohazalarini   keltirib   o‘tgan.   Keyinchalik   bu   she’riyatni   o‘zbek   tiliga   mahorat
bilan tarjima qilganini sal oldin aytgan edik.
  Erkin Vohidovning xalqimiz, yurtimiz uchun xizmatlari tiriklik chog‘idayoq
taqdirlangan.   O‘zbekiston   xalq   shoiri,   O‘zbekiston   Qahramoni   faxriy   unvoni,
“Buyuk Xizmalari uchun” va “Do‘stlik” ordenlari bilan taqdirlangan. Ijodkorning
sermahsul   ijodida   asosiy   o‘rinni   she’rlar   egallasada,   bundan   tashqari   dostonlar,
dramatik asarlarga ham qo‘l urgan va kitobxonlarning sevimli asarlariga aylangan.
Erkin   Vohidov   ijodi   o‘ziga   xosligi   va   ko‘p   qirraligi   bilan   alohida   ahamiyat   kasb
etadi.   Uning   ijodiyotini   qamrab   olgan   milliylik,   odamiylik,   falsafiy   xulosalarga
boylik,   tarixiylik   kabi   ezgu   g‘oyalar   ifodasi   ijodkorning   tarix   zarvaraqlari
bilimdoni,   insoniy   fazilatlar   sohibi   ekanidan   darak   beradi,   va   o‘quvchini
mushohadaga   chorlaydi.   Iste’dodli   shoirning   ma’naviy   merosi   xalqimizning
o‘zligini   anglashiga,   inson   qalbidagi   tuyg‘ularni,   his   etishga,   uning   dardli
16
 Vohidov E. Erk saodati. To‘la asarlar to‘plami. VI jild. – Toshkent, 2018. 122-bet.
19 alamlarini anglashga xizmat qilishi bir qatorda ijodkorning, badiiy mahorati, uning
ijodiy   jasorati   insonni   anglash   va   fikrlashi   uchun   ham   asos   bo‘lib   xizmat
qilaveradi.
Hayot   haqiqatini   murakkabligi   va   to‘lig‘icha,   ziddiyatlari   bilan   boricha
namoyon   etish   o‘tkir   ijtimoiy   masalalarni   dadil   ko‘tarib   chiqish,   ma’naviy   va
jismoniy ruh erkinligini badiiy tasvirlash shoir ijodiyotining asosiy xususyatlaridan
biridir. Erkin Vohidov ijodini o‘rganish yillar o‘tgan sayin yangicha qirralari kashf
etilishi   orqali   diqqat   markazidan   tushunmay   kelayotgani   barcha   adabiyot
shaydolari   uchun   sir   emas.   Adabiy-estetik   fikrlar   taraqqiyotining   rivojida   Erkin
Vohidovning xizmati katta. Ijodkorning bu boradagi maxsus asari “Shoiru, she’ru
shuur”   orqali,   undagi   fikrlarga   tayangan   holda   ijodkorning   adabiy-tanqidiy
qarashlarini,   unda   ifodalangan   tushunchalar   yig‘indisi   haqidagi   qarashlarga
to‘xtalib   o‘tamiz.   Ana   shundagin   ijodkorning   qomusiylik   xarakterini   teranroq
anglash imkoniga ega bo‘lishni ham ta’kidlab o‘tmoqchimiz.
1.2.“Shoiru   she’ru   shuur   “asarining   adabiyotshunoslikda   o‘rganilishi.
Adabiyotshunoslik   sohasi   ham   alohida   bir   fan   darajasida   rivoj   topgan.   U   badiiy
adabiyotni,   uning   mazmun-mohiyati,   o‘ziga   xos   xususiyatlari,   paydo   bo‘lishi   va
rivojlanish   bosqichlari,   ijtimoiy   funksiyasi,   ijod   jarayoni   qonuniyatlarini,
ijodkorlarning faoliyatini o‘rganadigan yirik ko‘lamga ega fan hisoblanadi. U bir-
biri bilan uzviy bog‘liq bo‘lgan ba’zi bo‘lgan holda taraqqiy etib kelgan. 
Adabiyotshunoslik   ilmiga   oid   dastlabki   teran   qarashlar   Farobiyning   “She’r
san’ati…” kitobida batafsil bayon qilingan. Unda she’riy asarning yaratilish tabiati,
ijodkor   shaxsi   va   mahorat   muammolari,   so‘z   qadri   to‘g‘risida   fikr   yuritiladi.
Adabiy-estetik   fikrlar   taraqqiyotining   uzoq   davrlardan   buyon   rivojlanib
kelayotganligini   Farobiyning   fikrlariga   to‘xtalgan   holda   ko‘rib   o‘tsak:   “She’riy
so‘zlarga kelsak, - deydi  mutafakkir, - ular suhbat vaqtida tilga olingan narsani va
yo   holatni,   afzallik   yoki   kamlikni   yanada   aniqroq,   ravshanroq   tasvirlash,
kuchaytirish   uchun   qo‘llaniladi.   Bu   ham   (she’riy   tafakkur   ham)   go‘zallik   va
20 chirkinlik,   yuksaklik   va   tubanlik(olchoqlik)ni   yoki   shu   kabi   (hayot   hodisalarini)
tasvirlashdir”. 17
Darhaqiqat,   badiiylik   funksiyasiga   ko‘ra   she’riy   asarlarning   turfa   xil
taqlinlari   oquvchi   qalbini   hayojonga   solishi,   unga   zavq   berishi,   tabiiy   hol   edi.
Shuning uchun eng qadimgi davrlardan boshlab hozirga qadar, she’riy asarlar ham
ko‘ngil mulki sifatida e’tirof etilishi bejiz emas. 
Adabiy   estetik   tamoyillarning   xususiyatlarini   badiiy   talqin   etgan   ijodkor
Erkin   Vohidov   bu   haqida   shunday   yozadi:   “Adabiyotshunoslik   kitobxonning
estetik didini shakillantirishga, uni nazariy jihatdan qurollantirishga, xizmat qilishi
lozim.   Adabiyotshunoslik   adabiyot   bilan   hayot,   yozuvchi   bilan   kitobxon
o‘rtasidagi aloqa vositachi, ularni bir-biri bilan bog‘lovchi ko‘prikdir”. 18
 
Ijodkor   publitsistik   maqolalari,   esse,   tezis   va  adabiy   suhbatlari   orqali ,   ko‘p
sohalar   bilimdoni   ekanligi,   mumtoz   adabiyotini,   xususan,   Navoiy   ijodiyotini
chuqur   o‘rganganligi,   jahon   adabiyoti ning   bilimdon   vakili   ekanligi   oydinlashadi.
Shoir   she’rlarida   ilgari     surayotgan   g‘oyani   o‘quvchiga   majbur   qilib
tushuntirmaydi,   satrlar   zimmasiga   og‘ir   yuk   ortmaydi.   Iloji   boricha   oddiygina
so‘zlar va lirik qahramonning xatti-harakati orqali yengilgina qilib o‘z kitobxoniga
taqdim etadi.
“Maqolalar   nomsiz   shoirlarning   satrlari,   xalq   iste’dodining   masofa   bilmas
shu’lalari,   zulm,   adovat,   haqsizlik   ko‘ksiga   asrlar   osha   kelib   sanchiluvchi   adolat
o‘qlaridir.   Maqolalar   –   hech   bir   podsho   e’lon   qilmagan   farmon,   hech   bir   davlat
tomonidan   bitilmagan   konstitutsiyadir”. 19
  P ublitsistika   rivoji,   albatta,   maqolalar
bilan,   ularning   rivoji   bilan   chambarchas   bog‘liq.   Maqolani   taniqli   yozuvchi,
shoirlar   ham,   oddiy   kitobxon   ham   yozishi   mumkin,   shu   sabab   yuqoridagi
ijodkorning mulohazalarida “nomsiz shoirlarning satrlari” jumlasi keltirilgan, shoir
yoki yozuvchi bo‘lib nom chiqarmagan, ammo biror bir voqelikni, xalq hayotining
bir parchasini shu maqolalarda ifodalashga urinib maqolalarda aks ettiruvchi “xalq
iste’dodining   masofa   bilmas   shu’lalari”   jamiyatimizda   uzoq   asrlar   muqaddam
17
 Abu Nasr Farobiy. She’r san’ati. Risola. – Toshkent, 1979. 13-bet. 
18
 Boboev T. adabiyotshunoslik asoslari. – Toshkent, “O‘zbekiston”, 2002. 10-bet.  
19
 Umurov H. Shoir qismati va she’r mehnati. Samarqand, SamDU nashri, 2021. 58-bet
21 bo‘lgan,   hozir   ham   bor,   bundan   keyin   ham   bo‘ladi.   Ular   zulm,   adovat,
nohaqliklarga qarshi bosh ko‘taruvchi tanqidiy maqolalar bo‘lishi, jamiyat hayotini
madh etuvchi maqtovnoma bo‘lishi ham mumkin. 
Chindan   o‘tkir   nigoh   bilan   yozilgan   maqolalarni   ta’siri   shunday   kuchli
bo‘ladiki,   uni   podshoh   e’lon   qilgan   ba’zi   farmon   yoki   qonundan   kuchli     ta’sir
kuchiga ega bo‘ladi. Bu maqolalarda yoritilgan mavzu, talab, yoki murojaat so‘zsiz
amalga   oshiriladi.   Shu   sabab,   “hech   bir   podsho   e’lon   qilmagan   farmon,   hech   bir
davlat   tomonidan   bitilmagan   konstitutsiya”   kabi   amaliyotga   joriy   qilinadi,   ijrosi
xalq tomonidan amalga oshiriladi.
Ijodkorning   chin   she’riyati,   ijodi   davomida   ijodkor   mas’uliyati,   shoirlik
mashaqqatini   qanday   vazifalari   borligi,   shoirning,   yozuvchilarning   burchlari
nimadan   ekanligi   haqida,   adabiyot,   san’at,   adabiyotshunoslik   masalalari   haqida
xayollarini   band   etgan   fikrlarni   publitsistik   maqolalar   orqali   matbuot   nashrlarida
e’lon   qilib   bordi.   Ularni   keyinchalik   “Shoiru,   she’ru   shuur”   asariga   jamladi,
shuningdek,   to‘la   asarlar   to‘plamining   VI   jildida   ham   maqolalar,   suhbatlar,
sharhlar, xotiralar jamlangan bo‘lib, bu jild “Erk saodati” nomi ostida 2018- yilda
nashr etilgan. Bu kitoblar orqali biz ijodkorning te’ran fikr – mulohazalari, adabiy-
estetik   va   adabiy-tanqidiy   qarashlari   bilan   o‘rtoqlashishimiz   mumkin.   Erkin
Vohidov nafaqat buyuk shoir, yuksak saviyali adabiyotshunos ham ekanligini shu
asarlari orqali ham bilib olishimiz mumkin.
“Shoiru, she’ru shuur” asarining  to‘liq nomi  “Shoiru, she’ru shuur:  Adabiy
o‘ylar” (ayrim manbalarda “Shoiru, she’ru shuur: Adabiy esselar”) deb nomlanadi.
Bu   asar   ijodkorning   nasriy   asarlari   jamlangan   kitobi   hisoblanadi.   U   1987-yilda
“Yosh gvardiya” nashriyotida Toshkentda chop etilgan. To‘plamning nomi 1961-
yilda  yozilgan quyidagi she’rning misralaridan olingan:
To tirikdirki tabiat,
To quyosh sochgayki nur,
Uch egiz bordir tushuncha,
Uch bu so‘z yondosh bo‘lur:
22 Mohiru mehru mahorat,
Olimu ilmu amal,
Oshiqu ishqu mashaqqat,
Shoiru she’ru shuur 20
.
Naqadar   jimjimador   satrlar,   noyob   topilmalarga   boy   ijod   mahsuli,   uncha
muncha   ijodkor   ahli   bunday   topilmalarni   yaratmog‘i   qiyin.   Misralarning   har   bir
so‘zi,   qofiyasidan   o‘zgacha   nazokat   ufurib   turibdi.   Bu   she’rning   “To   quyosh
sochgayki   nur”   misrasi   ham   ijodkorga   atab   zamondosh   ijodkorlar   tomonidan
yozilgan   bir   kitobga   nom   sifatida   tanlangan.   Bu   she’rning   oxirgi   “Shoiru,   she’ru
shuur”   misrasi   biz   so‘z   yuritayotgan   nasriy   kitobiga   nom   sifatida   tanlangan.   Shu
sababdan asarning boshida she’rning  Erkin Vohidovning o‘zi tomonidan yozilgan
qo‘lyozmasi   keltirilgan.   Bundan   tashqari,   to‘plam   ijodkorning   hayoti   va   ijodi
haqidagi   ma’lumotlarning   batafsil   keltirilishi   bilan   boshlangan.     To‘plam   oltita
bo‘limga ajratilgan bo‘lib, ularning nomlari quyidagilar:
1. “So‘z qadri”,
2. ”Qarzdorlik”,
3. “Talqinlar”,
4. “Ostonada turgan iste’dod”,
5. “ Bahs”,
6. “Yo‘llar va o‘ylar”.
“Shoiru,   she’ru   shuur”   asari   ko‘plab   ijodkorlarning   diqqat   markazidagi
adabiyotshunoslikka oid qimmatli manbalardan biri sifatida e’tirof etiladi. Bu asar
ustida,   umuman   Erkin   Vohidovning   adabiyotshunoslikka   oid   izlanishlari,   ba’zi
tadqiqot   ishlari   ham   olib   borilgan.   “To   quyosh   sochgayki   nur”   va   boshqa
to‘plamlardagi   ijodkorga   atab   yozilgan   ilmiy   maqolalarni   kuzatadigan   bo‘lsak,
“Shoiru,   she’ru   shuur”   asari   adabiyotshunosligimizda   batafsil
o‘rganilayotganligining guvohi bo‘lamiz. 
20
  Vohidov E. Muhabbat. – Toshkent, G‘afur G‘ulom nomidagi Adabiyot va san’at nashriyoti, 1982. 5 1-
bet.
23 Yana   2021-yilda   adabiyotshunos   olim   Hotam   Umurov   tomonidan   taniqli
shoirlarimiz   Erkin   Vohidov   va   Abdulla   Oripovlarning   adabiyotshunoslikdagi
faoliyatlariga   atalgan   “Shoir   qismati   va   she’r   mehnati”   (Shoir   bo‘lishni
xohlaysizmi?   Unda   ularning   saboqlarini   bilasizmi?)   nomli   adabiy-ilmiy
monografiyasi SamDU nashriyoti tomonidan chop etildi. Shubhasiz bu izlanishlar
asarning qimmatini yanada oshiradi.
  Buyuk   ijodkorlar   ijodiga   nazar   solsak,   adabiy-tanqidchilikka   oid
ma’lumotlarni talaygina uchratish mumkin. Erkin Vohidov o‘zining “Shoiru she’ru
shuur”   asarida   adabiy-tanqidiy   qarashlari,   maqolalari,   adabiy   suhbatlar,   o‘zbek
mumtoz she’riyati talqinlari, boshqa ijodkorlar haqidagi mulohazalari hamda safar
xotiralari   jamlangan   kitob   bo‘lib,   bu   asar   orqali   ijodkorning   turli   mavzulardagi
fikr-mulohazalari bilan o‘rtoqlashishimiz mumkin. 
Ijod   mashaqqati,   mas’uliyati,   so‘zlarni   qanday   qo‘llash   kerakligi,   so‘zning
sehr   kuchini   namoyon   eta   olish   qobiliyati,   haqiqiy   ijod   namunasini   soxtasidan
ajrata   olish,   ilm,     iste’dod,   ilhom,   she’r,   shoirlik,   ijodkor   shaxsiyati   kabi   qator
masalalarga   o‘zining   fikr-mulohazalari   orqali   munosabat   bildirgan,   bu
tushunchalarning   mohiyatini   keng   asoslab   bergan.   Ijodkor   qoldirgan   qimmatli
saboqlar   yosh   ijodkorlarga   qimmatli   bilim   manbai   bo‘lib   xizmat   qilishiga
shubhamiz yo‘q. 
Ijodkorning   tahliliy   qarashlari   zamirida   insonni   anglash   jarayonida   badiiy
adabiyotning   o‘ziga   xos   vazifalariga   diqqat   qiladi.   Buning   zamirida,   adabiyotni
tushunish, anglash, his etish muammosining qo‘yilishi ham bejiz emas.
Bob bo‘yicha xulosalar:
Badiiy adabiyot yaratilibdiki, uning inson tafakkuriga, qarashlariga sezilarli
ta’siri   mavjudligini   inkor   etib   bo‘lmaydi.   Buning   zamiridagi   qarashlarda   she’riy
asarning   yaratilishi,   vazifasi,   talqin   usullari   haqidagi   ilk   qarashlardayoq   badiiylik
qonuniyatlari o‘rin olganligini anglash mumkin.
Adabiyotshunoslik   ilmining   taraqqiy   etishi,   uning   turfa   xil   badiiy
funksiyalarini talqini haqidagi qarashlarning shakllnishiga, yuksalib borishiga asos
bo‘lganligi tahliliy xulosalar misolida asoslandi.
24 Ilk badiiy tafakkur mahsuli vujudga kelgan davrdan boshlab, adabiy-tanqidiy
qarashlar   ham   shakllandiki,   buning   zamirida   adabiyotni,   umuman,   san’atni
anglash, his etish, uning turfa xil ohanglaridan bahramand bo‘lish jarayonlarining
tahlili ham o‘rin olganligi asoslandi.
Erkin   Vohidovning   “Shoiru,   she’ru,   shuur”   nomli   asarida   qayd   etilgan
badiiylik   mezonlari,   adabiyotshunoslikda   qimmatli   mulohazalarni   yuzaga   chiqish
imkonini berganligi ko‘rsatib berildi.
Ijodkorning   badiiy   asar   yaratish,   uning   qonuniyatlari,   o‘ziga   xos   poetik
talqin   xususiyatlarini   o‘rganish,   undan   kelib   chiqadigan   saboqlarni   tahlil   qilish
an’anasi   sifatida   asarning   ijodkor   yoshlar   o‘rganishi,   tahlil   etishi   bir   qancha
tushunchalarni,   badiiylik   qonuniyatlarini   anglash   imkonini   berishi   ham   alohida
qayd etildi. 
25 II BOB
SHE’R, SHE’RIYAT HAMDA SHOIRLIK 
MASALALARI TAHLILI VA TALQINI
2.1.  She’r  va   she’riyat   haqida  fikrlar.   Ilohiy   kitoblarda   aytilishicha,   so‘z
dunyodagi   barcha   narsalarning   asosidir.   Ana   shu   so‘zni   satrlarga   birlashtirib,
go‘zal   ohangdorlik   paydo   qilish   iste’dodli   ijodkorlar   zimmasidadir.   Rivoyat
qilishlaricha   dunyodagi   birinchi   she’rni   hazrati   Odamota   (Odam   Ato)   o‘g‘li
Hobilning o‘ldirilishi munosabati bilan aytgan ekan. U vaqtlarda yozuv bo‘lmagan,
og‘zaki aytib yurilgan. Davrlar o‘tib she’riyat o‘ziga xos bir san’at turiga aylandi.
Iqtidorli   shoirlarimiz   she’riyatni   mukammal   darajaga   ko‘tardilar.   Adabiyot   bor
ekan, ijod bor, ijod bor ekan, yozuvchi va shoirlar bor, ularning mehnati natijasida
yaratilgan go‘zal she’rlar, sermazmun badiiy asarlar mumtoz adabiyotimizda ham,
zamonaviy adabiyotimizda ham bisyorligi alohida qayd etilgan.
She’r va she’riyat ilmiga oid risolalar hamda tazkiralardagi adabiy-tanqidiy
tafakkurga oid turli xil fikrlar va qarashlar mumtoz adabiyot taraqqiyotida muhim
o‘rin   tutgan.   Ta’kidlash   joizki,   sharqda   Navoiygacha   va   undan   keyin   ham
adabiyotshunoslik bobida bir qator xayrli ishlar qilinib, bir talay asarlar yozilgan.
She’riyat   nazariyasi   va   tanqidchiligiga   oid   fikr-mulohazalar   o‘tmishdan   nafaqat
tazkiralarda,   balki   Farobiy,   Ibn   Sino,   Beruniy,   Alisher   Navoiy,   Bobur   kabi
ma’naviyatimizning   ulug‘   namoyondalari   asarlarida   ham   keng  ifoda  etilganki,   bu
jihatdan   ularning   she’r   va   shoirlik   mas’uliyati   haqidagi   qarashlari
adabiyotshunoslik,   adabiy   tanqid   ilmining   rivojiga   sezilarli   ta’sir   etgan.   Masalan,
Farobiy   she’r   san’ati   va   uning   vazifasini   shunday   belgilaydi:   “Bu   san’at   –   biror
maqsadni   amalga   oshirayotgan   paytda   yo‘ldan   chiqib   ketmaslikka   yordam
beruvchi va inson xayolini qog‘ozda namoyon etuvchi san’atdir. She’rning olti xil
turi bor, shundan uchtasi yaxshi, uchtasi yomondir. Yaxshilaridan biri shuki, uning
yordamida inson aqliy quvvatini mukammallashtiradi, saodatga olib boruvchi fikr
oydinlashadi, yaxshi ishlarga, fazilatli bo‘lishga ilhomlanadi, xasislik, yomonlik va
26 qabih   ishlardan   saqlanadi.   Ikkinchi   yaxshi   xil   kishining   ruhiy   sezgilarini
yuksaltiradi, haddan tashqari ehtiyotkorlikdan holi qiladi” 21
.
  Erkin   Vohidovning   “To‘la   asarlar   to‘plami”   ning   5-jildi   “Qalb   sadoqati”
deb   nomlanadi     va   unda   maqolalar,   adabiy   o‘ylar,   suhbatlar   to‘plangan.   Undagi
“San’at   va   tafakkur”,   “She’r   qadri”   maqolalari,   “Shoir   va   she’r   dunyosi”,
“She’riyat-mehr   demakdir”,   “Talant   tarbiyasi”   suhbatlarida   bevosita   shoirlik   va
she’r   muammolari   haqidagi   adabiy-tanqidiy   qarashlari,   mushohadalari   bayon
etilgan.
She’riyat   haqidagi   mulohazalarga   to‘xtalar   ekanmiz,   uning   zamiridagi   turli
tahliliy   yondoshuvlarni,   qarashlarni   kuzatish   mumkin.   Erkin   Vohidov   “Mendan
she’riyat nima deb so‘rashsa, she’riyat - go‘zal fikrning go‘zal ifodasi”- deb javob
bergan   bo‘lar   edim,   deydi.   “Go‘zal   fikrning   -   go‘zal   ifodasi”   bu   ta’rif   shuni
ko‘rsatadiki, ijodkorga ilhom bergan fikr, avvalo, go‘zal bo‘lmog‘i  kerak, buning
uchun   ijodkorning   qalbi,   shaxsiyati   go‘zal   bo‘lsagina   bu   ishlarni   yuzaga   chiqish
imkoni kengayadi. Shunda go‘zal  satrlar yuzaga keladi. She’riyat inson qalbidagi
nozik torlarni   shunday mayinlik bilan chertadiki, qalb to‘lqinlanib ketadi, agar u
yaxshi yozilgan she’r bo‘lsa, kitobxon qalbini larzaga soladi, uning tushunchalarini
boyitadi, didini o‘stiradi. 
She’riyat   haqida   taniqli   shoirlarimizdan   biri   Abdulla   Oripovning   fikrlariga
ham   diqqat   qilib   ketsak:   “Umuman   she’riyat   kishi   qalbiga,   eng   avvalo,   ruhiy
tashnalik,   cheksiz   ehtiyoj,   ajib   bir   sehr   tariqasida   kirib   keladi,   shekilli.   Shuning
uchun men she’riyatni ehtiyoj farzandi, deb atayman… She’r inson ruhini birinchi
g‘ayritabiiy, ayricha holatida tug‘iladiki… faqat ijod dardiga chalingan odamda bu
tuyg‘u   cheksiz   armonga,   go‘zal   iztirobga,   qondirilishi   nihoyatda   zarur   bo‘lgan
ehtiyojga aylanadi. Bu ehtiyoj chinakam shoirni umr bo‘yi ta’qib etadi” 22
.
Juda   go‘zal   o‘xshatish,   bu   tashbehni   o‘qib   shuurimda   o‘zgacha   tasavvurlar
jonlandi.   Shoirning   qarashlarida   hayotiylik   mavjud   bo‘lib,   “Ehtiyoj   farzandi”
noyob   topilma   ekanligiga   ishonch   hosil   qilasiz.   Ijodkor   ilhom   daqiqalarida
21
 Abu Nasr Farobiy. She’r san’ati. – Toshkent, 1979. 13-bet.
22
 Oripov A. Ehtiyoj farzandi. Tanlangan asarlar. 4-jildlik. 4-jild. – Toshkent, “Sharq”, 2016. 29-bet.
27 shunday   holga   tushadiki,   qalb   tug‘yonlari   she’rga   ko‘chadi,   ko‘chganda   ham
ehtiyoj natijasida farzand, ya’ni she’r yaraladiki, bu she’rning inson ruhiga, qalbiga
orom   berishi   bilan   bir   qatorda,   ularning   talqinida   insonni   anglash,   his   etish
tushunchasi   o‘z   ifodasini   topadi.   Ilhom   shoir   qalbidagi   tuyg‘ularni   she’rga
ko‘chishini   ehtiyoj   qilib   qo‘yadi.   Adabiy   ijod   jarayonini   ko‘pincha   ayolning
boshqorong‘i   bo‘lishi,   homila   ko‘rishi   va   tug‘ilishiga   o‘xshatishadi.   Bunga   asos
bor   albatta.   Ijodkorning   xayoliga   kelgan   g‘oya   kunlar   o‘tgan   sayin
mukammallashib boradi va vaqti soati yetganda yetiladi va tug‘iladi.
V.G.Belinskiy   ham   adabiy   ijod   yakuni   bilan   bola   tug‘ilishi   o‘rtasidagi
o‘xshashlikni alohida qayd etib o‘tgan: “Ona chaqaloqni qornida paydo bo‘lishidan
to   oy-kuni   yetguncha   saqlaganidek,   san’atkor   ham   o‘zida   poetik   fikrning   urug‘i
(homilasi)ni paydo qiladi, oy-kuni to ‘lguncha saqlaydi; ijod jarayoni bola tug ‘ish
jarayoniga   monanddir   va   bu   jismoniy   hodisaning   ma’naviy   azoblari   san’atkor
uchun begona emas”. 23
 
Qayd   qilingan   tushunchalarda   juda   asosli   fikrlar,   mulohazalar   mavjud.
Buning   zamiridagi   qarashlarda,   insonni   anglashga   intilish   tamoyili   bilan   bir
qatorda,   uning   ruhiy-ma’naviy   olamini   anglashga   bo‘lgan   ehtiyojni   sezamiz.
Taniqli shoirimiz Erkin Vohidovning quyidagi satrlariga diqqat qilsak:
She’rning sozi – to‘rt satr,
To‘rt ajoyib – zo‘r satr,
Shoir odam o‘zini
To‘rt satrda ko‘rsatur. 24
Bu   sodda   quyma   satrlar   orqali   shoir   chin   go‘zal   she’rni   bor   yo‘g‘i   to‘rt
satrda ham ifodalay olishi mumkinligi haqida fikr yuritmoqda. Ijodkor quruq olib
qochilgan,   uzundan   uzun   she’rlardan   ko‘ra,   qisqa   va   katta   mazmunni   o‘z   ichiga
olgan   ijod   namunalari   yaratishga   barcha   ijodkorlarni   chaqirgandek   go‘yo.   Aslida
she’rlardagi   ta’sir   kuchi,   qamrab   olingan   mazmun   mohiyat,   ya’ni   ilgari
surilayotgan   ma’noni   she’rning   hajmi   belgilamaydi.   Mahoratli   shoirga   kuchli
23
  Belinskiy V.G. Tanlangan asarlat. Adabiy etyudlar. – Toshkent, 1974. 376-bet.  
24
 Vohidov E. Muhabbat. – Toshkent, G‘afur G‘ulom nomidagi Adabiyot va san’at nashriyoti, 1982. 112-
bet.
28 ma’noni   ifodalash   uchun   to‘rt   satr   ham   yetadi.   O‘sha   to‘rt   satrdan   olam-olam
ma’no   chiqarish,   yoki   chiqara   olmaslik   shoirning   mahoratiga   bog‘liqligi   haqida
Erkin   Vohidov   “shoir   odam   o‘zini   to‘rt   satrda   ko‘rsatur”   deya,   keltirgan   to‘rtligi
bizning ham fikrlarimizga isbot bo‘ladi deb o‘ylayman.
  Ijodkor   o‘zining   “Erk   saodati”   asarida   shunday   yozadi:   “Barcha   san’at
turlari kabi she’riyat ham inson qalbiga, ruhiyatiga g‘izo beradi, unga qanot bo‘lib,
yuksakka ko‘tariladi. So‘z va ohanglar, mo‘yqalam va ranglar kabi qalam va so‘z
ham   tuyg‘ularimiz   tarbiyachisi,   bizlarni   kamolot   sari   yetaklovchi   ulkan
qudratdir”. 25
 
Chindan   ham   she’rning   ta’sir   kuchi   katta,   kitobxon   ko‘ngliga   yoqadigan
she’rni   o‘qiganida   ruhiyatida   o‘zgacha   kayfiyat,   boshqa   vaqtda   paydo
bo‘lmaydigan   hissiyotlar   yuzaga   keladi.   O‘sha   she’r   kitobxonning   qaysidir   nozik
tuyg‘ularini   junbushga   keltiradi,   ularga   o‘z   ta’sirini   o‘tkazadi.   Hatto   she’rxonni
xayolan   parvozga   chorlab,   yuksakliklarga   ko‘taradi.   Mo‘yqalamda   ranglar
vositasida   chizilgan   manzara   ham   bizga   shunday   ta’sir   etishi   mumkin,   shu   sabab
so‘z va qalamni tuyg‘ularimizning tarbiyachisi deymiz.
Ma’lumki, adabiyotimizning tasvirlash imkoniyati juda katta. Unda jamiyat
hayotida   birlashish   yasagan   katta   voqealardan   tortib,   o‘sha   jamiyat   a’zolarining
turmush   tarzi,   urf-odati,   madaniyati,   axloqi,   psixologiyasigacha   bo‘lgan   holatlar
aks   etadi.   Erkin   Vohidovning   bir   qator   she’rlari   borki,   ularda   ba’zan   oddiy,   ko‘z
ilg‘amas,   bir   qarashda   uncha   muhim   bo‘lib   ko‘rinavermaydigan   turli   masalalar
ilgari   suriladi,   ba’zilarida   esa   o‘ta   muhim   jamiyat   hayotining   eng   faol   nuqtalari
qalamga   olinadi   va   badiiy-estetik   tafakkur   mahsuli   bo‘lgan   tushunchalar   asosida
o‘z   mulohazalarini   qayd   qilib   boradi.   Ijodkorning   “Shoiru,   she’ru   shuur”   asarida
she’riyat haqida juda o‘rinli mulohazalar keltirilgan, ulardan ba’zilarini keltiramiz
va tahlilga tortamiz: 
“She’rni   hech   kim   birovdan   o‘rganib   yozmaydi,   hech   kim   birovga   she’r
yozishni o‘rgata olmaydi. Lekin she’riy iqtidori bor bo‘lgan boshlovchiga mahorat
25
  Vohidov E. Erk saodati. To‘la asarlar to‘plami. VI jild. – Toshkent, 2018. 200-bet.
29 sirlarini   o‘rgatuvchi   ustoz   kerak.   “Ustoz   ko‘rmagan   shogird   har   maqomga
yo‘rg‘alar” degan xalq maqolining she’riy hunarga ham daxli bor”. 26
Ijod   jarayoni,   uning  o‘ziga   xos   tamoyillarining   barchasida   insonni   anglash,
bu jarayonning murakkab qirralarini his etish zarurati tug‘ilmoqda. Shuning uchun
ham,   ijodiy   jarayonning   turfa   olami,   uning   o‘zigagina   xos   tamoyillari   asosida
nglash his etish imkonini beradi. 
Jahon   adabiyotining   yirik   vallaridan   biri   aleksandr   Genis   adabiyot   haqida
dahshatli   fikrlarni   ilgari   surgan   edi:   “bir   xillik,   yakranglik   kishini   zeriktiradi.   Bu
muqarrar   tarzda   orginalikka   ishtiyoq   tug‘diradi.   Shuning   o‘zi   o‘zicha   olinganda
orginallikdir. Yangi voqealarga mushtoq – belgidir. Yangi zamon belgisi”. 27
Adabiiyot   yangilanishga   ehtiyoj   sezar   ekan,   uning   turfa   olam   ekanligi
anglanishi,   his   etilishi   kerak.   Madh   etish   ham,   rad   etish   ham   she’riyat   emas.   El
ko‘nglidagini   topish   va   el   ko‘ngliga   yo‘l   topish   –   bu   she’riyat,   san’at.   Mana   bu
yo‘lda   shirin   jondan   kechmoq   kerak”.   “She’riyatning   mavzulari,   ohanglari,   ifoda
uslublari  har   davrda  o‘zgacha  bo‘ladi.  Lekin  bir   narsa  hamisha  ustuvor:  she’riyat
inson qalbining holati ekani, uning quvonchi, muhabbati, nafrati, sog‘inchi ifodasi
ekani – abadiy. Ammo shu jihatlar badiiyatda turfa ohanglarda ifodalanishi lozim. 
  Adabiyotning   yangilanishi,   davrga   hamohang   bo‘lishi,   tabiiy   hol.   Har   bir
davr   o‘   qarashlarini,   badiiy   g‘oyalarini   singdirib,   yangilab   boradiki,   bu   esa
hayotdagi, insondagi o‘zgarishlar bilan uzviy bog‘lanadi. Menimcha, an’anaviylik
o‘z   ichiga   ko‘p   tushunchalarni   oladi.   Masalan,   g‘oyaviylik,   obrazlilik,   mantiqiy
izchillik, ichki musiqiylik ham an’anaga kiradi. 
Umuman,   she’riyatning   kishi   qalbiga   yaqinligi,   inson   dardi,   hasrati,
quvonchi   ifodasi   ekani   ham   an’anaviy   hodisa.   Demak   an’anadan   qochib
bo‘lmaydi. Shakldagi, ohangdagi  izlanishlar  esa hamisha mavjud bo‘lgan. Yangi-
yangi   ifoda   shakllarini   izlashning   o‘zi   ham   an’ana.   Demak,   an’anadan   qochishga
intilgan   yoshlarning   o‘zi   an’anaviy   bo‘lib   chiqadi”.   Ijodkor   shu   zamin,   shu
insonlar   hayotiga   chambarchas   umrini,   sarf   etgan   daqiqalarini   aziz   hisoblaydi.
26
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987.  33-bet.
27
  Aliksandr   Genis.   Qalb   fotografiyasi.   Qarang:   Jahon   adiblari   adabiyot   haqida   (O.Sharafiddinov
tarjimalari). – Toshkent, Ma’naviyat, 2010. 116-bet.
30 She’r   –   shoir   qalbining   tiniq   ko‘zgusi,   shoirni   iztirobga   solgan   kechinmalar,   his-
tuyg‘ular, muammolar ham o‘sha she’rda mujassamdir.
Yuqorida   ijodkorning   mulohazalari   shuni   ko‘rsatadiki,   shoirlik   birovdan
o‘rganiladigan,   yoki   o‘rgatiladigan   kasb   emas,   faqatgina   shoirlik   iste’dodi   bor
yoshlar   uchun   yo‘l-yo‘riq   ko‘rsatadigan   ustoz   zarurligini   anglatadi.   Bunday
iqtidori yo‘q odamni tarbiyalab hech kim shoir qilib qo‘yolmaydi. 
Shoirlik,   uning   qismat   ekanligi   ta’kidlagan   O‘zbekiston   Qahramoni,   aniqli
shoir Abdulla Oripov ham yuqoridagi mulohazalarimizga monand fikrlarini aytgan
ekanlar,   shu   o‘rinda   bu   fikrlarni   ham   keltirib   o‘tamiz:   “Shoirlik   bu   –   kasb   emas.
Bu bir taqdir deyishadi, fazilat ham deyishadi. Shoirlikka maktab ham, diplom ham
yo‘q”. 28
Bilamizki,   she’riyatda   shunday   qudratli   ta’sir   kuchi   borki   u   qalblarni
to‘lqillantirish   xususiyatiga   ega,   bunday   ta’sir   kuchi   faqatgina   chinakam
she’rlardagina mavjud. Chunki she’r deb e’lon qilinayotgan hozirgi kundagi barcha
she’rlarni   o‘qiganimizda   bunday   to‘lqinlanish   yuz   beravermaydi.   Shoirlikni   orzu
qilib,   havaskorlik   sabab   yozilgan   she’rlar   vaqt   sinovidan   o‘tolmaydi,   o‘z
muxlislarini   topmagach   e’tibordan   chetda   qolib   ketadi,   chin   ilhom   natijasida
tug‘ilgan   she’rlar   umrboqiy   she’riyat   durdonalari   qatoridan   joy   oladi   va   zamon,
vaqt sinovidan shubhasiz o‘tib o‘z o‘quvchilarini topadi.
Ijodiy   jarayonning   o‘zigagina   xos   tamoyillari   mavjud   bo‘lib,   bu   jarayonni
ijod   ahli   anglaydi,   his   etadi.   Shuning   uchun   ham,   ijod   murakkab   bir   jarayon
ekanligi   alohida   qayd   etiladi.   Ijodi   bilan   shoir   elning   ko‘ngliga   yo‘l   topishi,
qalbidan   chuqur   joy   egallashi   onson   emas.   El   ko‘nglidagini   topishchi,   bu   ham
hamma   ijodkorlarga   ham   nasib   etavermaydi.   She’r   inson   ko‘nglini   yuksaklarga
ko‘taradi,   chinakam   go‘zal   she’rni   o‘qigan   yoki   tinglagan   qalbda   ko‘tarinki
kayfiyat   albatta   tug‘iladi   va   satrlar   ohangi   va   mazmuni   beixtiyor   xayolini   band
etadi.   Shoir   ahli   so‘zlar   yordamida   biror   bir   manzarani   yoki   voqeylikni   chizadi,
agar   shoir   so‘zining   sehr   kuchidan   ustalik   bilan   foydalansa,   ko‘ngilga   shu’la
tushadi.   She’riyat   sabab   biz   o‘z   tuyg‘ularimizni   tarbiyalab   boramiz,   uning
28
 Umurov H. Shoir qismati va she’r mehnati. Samarqand, SamDU nashri, 2021. 16-b
31 tarbiyaviy   ahamiyati   katta,   she’rning   mavzusiga   qarab,   ya’ni   unda   ilgari   surilgan
g‘oyaga   qarab   o‘zimiz   uchun   olinadigan   xulosani,   tarbiyaviy   maqsadni
belgilaymiz.
Har   bir   ijodkor   adabiyot   haqida   umuman   ijod   jarayoni,   uning   yuzaga
chiqishida muhim bo‘lgan jihatlar, holatlar haqida o‘z munosabatini bildirib o‘tadi,
chunki yillar davomidagi ijodidan chiqargan xulosalari istaydimi yo‘qmi qog‘ozga
ko‘chadi.   Ana   shu   xulosalar   adabiy-estetik   fikrlar   rivojiga,   adabiy-   tanqidiy
qarashlar   rivojiga   o‘zining   munosib   hissasini   qo‘shadigan   manbalar   yig‘indisini
tashkil qiladi. 
Shoira   Zulfiyaning   ham   she‘riyat   haqidagi   adabiy-tanqidiy   fikrlari   bilan
tanishib,   ulardan   ba’zilarini   keltirib   o‘tsak,   “Menimcha,   she’riy   asarning   umri
xuddi   urug‘ning   umriga   o‘xshaydi.   Dastlab   u   –   fakt,   kuzatish,   hali   fikrga
aylanmagan   hissiyot-u,   hali   hissiyot   tug‘dira   olmagan   fikr.   Urug‘ning   bari
tuproqqa   tushadi,   tuproqda   yotib   bo‘rtadi,   bo‘lajak   niholni   yuzaga   keltiruvchi
kurtakka aylanadi. Va nihoyat, jiz etib, jindak issiq, nam, iliq havo tekkach, yerdan
bosh   ko‘tarib,   yangi   umrini   boshlab   yuboradi.   She’r   ham   shunday.   Buning
muddatini   aytib   bo‘lmaydi.   Chog‘imda   asarning   rejasi   ham   g‘allaga   o‘xshash
kuzgi va bahorgi bo‘ladi, ba’zisi tez nishona ko‘rsatsa, ba’zisining miyada qishlab
chiqishi darkor bo ‘ladi. Tabiiyki, ba’zan urug‘ning ichida ham puchagi uchraydi,
undan   nish   urib   chiqqan   nihol   baribir   ko‘karmaydi,   binobarin,   shoir   ham   xuddi
dehqon kabi goh mo ‘l hosil oladi, goh oz”. 29
Iste’dodli   shoiramiz   haqli   qayd   qilganidek,   she’riyat   bu   go‘zallik,
yaratuvchanlik   xislatlarini   namoyon   qiluvchi   voqealar   jarayonidi.   Uning   qalbida
ezgulik urug‘i bilan bir qatorda, inson qalbini larzaga soluvchi, tuyg‘ular g‘amini
yuzaga chiqaruvchi holatlarni talqin etuvchi, eng avvolo uni his etuvchidir.
Zulfiyaning   talqinida   “She’r   tuyg‘ular,   hayotdan   olingan   taassurot   va
tafakkurlar mevasi!”, “She’riyat yurakdan yurakka bormog‘i shart. Uning bu sifati
har   doim   zamonaviydir”.   “She’rning   yozilishi   uchun   goh   lahzalar,   goh   yillar
yetmaydi”. “Har bir she’rning o‘z taqdiri bor”. Samimiy qalb tuyg‘ulari singmagan
29
 Zulfiya. Asarlar. Uch jildlik. – Toshkent, ”Kamalak” nashriyoti, 1986. 147-бet.
32 she’riyat   uzoq   yashamaydi”.   Ijodkorning   she’riyat   haqidagi   bu   fikrlari   birdaniga
tug‘ilgan emas. Balki hayoti davomida, yillar davomida go‘yo she’r kabi tug‘ilgan.
Tajriba   ortgan   sayin,   shunday   qalb   portlashlari   –   bir-birini   to‘ldiruvchi   fikr-
mulohazalar   tug‘ilishiga   olib   kelgan.   Shuning   uchun   ham   shoira   she’riyati
yashayabdi, yashamoqda. Uning harorati, qalb to‘lqinlari she’riyatda o‘z ifodasini
topmoqda.
Bu   kabi   qarashlarning   barchasi   o‘z   navbatida   she’riyatning   mohiyatini
chuqur   anglashga   yetaklaydi.   She’riy   asarning   qudratli   kuchi   dillarga   harorat,
ezgulik   baxshida   etishini   yorqin   tushuntiradi.   She’r   yaratishi   mashaqqati   va   uni
yengishning yo‘llari haqida saboqlar beradi.  She’r va qo‘shiq hamisha yonma-yon
turishini   bilamiz,   quyida   bu   ikkisi   haqidagi   mulohazalarni   davom   etamiz.
She’riyatning   onasi   qadim-qadimgi   mehnat   qo‘shiqlaridir.   Ibtidoiy   odam   qo‘shiq
bilan   hayot   zahmatini   yengillashtirgan.   Qo‘shiq   nafaqat   inson   umri   –   insoniyat
umriga yo‘ldosh deyish mumkin. Axir Odamatoga kuy bilan jon baxsh etilgan deb
bekor   rivoyat   qilmaganlar.   Qo‘shiqning   joni   kuy   bo‘lsa,   vujudi   she’rdir” 30
.   She’r
va   qo‘shiqni   bir-birisiz   tasavvur   qila   olmaymiz.   She’r   kuy   orqali   vujudimizga
yanada   chuqurroq   kirib   boradi.   Musiqa   va   she’rni   bir   onaning   ikki   egizak   qiziga
o‘xshatishlari   behudaga   emas.   Ular   bir-birini   to‘ldiradi,   she’r   kuyni,   kuy   she’rni
boshqacha jihatlarini ochib beradi va ko‘ngillarga kirib boradi. 
Qo‘shiq   aytish   va   hirgoyi   qilishning   farqi   bor   albatta,   qo‘shiqni   jarangdor
ovozi   bor   odam   aytadi,   hirgoyiga   esa   hamma   qo  ‘shilishi   mumkin.  Yaxshi   she’r,
yaxshi   kuyga   solinib,   yaxshi   ovoz   bilan   ijro   etilsa   uning   qiymati   yanada   ortadi.
So‘z,   kuy   va   ijroning   muvofiq   bo‘lishi,   ularning   har   uchchalasi   ham   baland
maqomda bo‘lishi kamdan-kam yuzaga keladigan holatdir. Bu yaratuvchilar uchun
ham   eshituvchilar   uchun   ham   ulkan   baxtdir.   Har   qanday   ijodkor   yozganlarini
kuyga solinishini, ijro etilganda ham maromiga yetib ijro etilishini orzu qiladi. Shu
jihatdan ham, shoir she’riyatining o‘ziga xos taravoti yanada mayinlashadi, yanada
go‘zallik   kasb   eta   boshlaydiki,   bu   asarning   ikkinchi   umri   sifatida   e’tirof   etiladi.
Ijodkorning   she’r   yozish   mashaqqati   haqida   hazil   tariqasida   yozilgan,   ammo
30
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 33-bet.
33 hazilning   tagida   qandaydir   chin   haqiqatlari   mavjud   bo‘lgan   satrlariga   e’tiborni
qaratsak:
She’rim, mana bitding nihoyat,
Tunim uyg‘oq o‘tdi qoshingda,
Bitding dedim, sevinma faqat,
Qancha ish bor hali boshingda.
Hali seni tirnab-tirmashlab,
Yuz martalab o‘chirmog‘im bor.
Qayta-qayta g‘ijimlab tashlab,
Takror-takror ko‘chirmog‘im bor…
Ilhom dilga bog‘lagan qanot,
Unda-bunda tashlaymiz odim.
Bizga aylab “shirin” iltifot,
Qarshi olar adabiy xodim.
Seni asta yonimdan olib,
Qo‘rqa-pisa tutaman unga,
She’rmi, deya u qovoq solib,
Ko‘zoynagin qo‘yar burniga.
O‘qib chiqar, tortmaga tashlar,
O‘z ishini ettirar davom.
Endi, she’rim, shu kundan boshlab,
Sen meniki emassan tamom.
Hech kim seni she’r demas endi,
Hech kim demas, qo‘shiq yo g‘azal.
Sen kuy, ilhom, shavq emas endi,
34 Bunda sening noming “material”…
Hali seni, she’rim, necha bor
G‘urbatlarga yetaklar taqdir.
Bunda qancha… muxlislaring bor,
Hali seni qilurlar tahrir.
O‘zgaradi qancha kaloming,
O‘zgaradi qanchalar lavhang,
Yozilganda “Tong” bo‘lsa noming.
“Oqshom” bo‘lar balki sarlavhang.
So‘ng olamga yoygali qanot, 
Elni o‘zga qilgali “shaydo”
Quyosh yanglig‘ bir kuni – hayhot! – 
Gazetada bo‘lursan paydo.
O‘z nomimdan taniyman arang,
Lol turaman, sening qoshingda.
Navbat bilan tanqidchi akang
Yong‘oq chaqar endi boshingda… 31
1961 - yilda   yozilgan   bu   hazilomuz   she’rda   davr   bilan   bog‘liq   ba’zi
haqiqatlarga ishora qilingan. Bundan tashqari she’rning yaratilishidagi mashaqqat,
yaratilib   bo‘lgach   ham   uni   kitobxonlarga   yaratilgan   holida   yetkazish   onson
emasligi   ochib   berilgan.   She’rni   yozganda   shoir   ilgari   surgan   g‘oyalar   bosilib
chiqqanda butunlay o‘zgarib ketishi holatlari ham kuzatilgan, bu holatlarni kinoya
orqali,   nozik   qochirmalar   bilan   tasvirlagan.   Tahririyatga   berilgan   she’rning
chiqishini  oylab,  yillab  kutishgan,   chiqqanda  ham  uning  nomi   o‘zgargan,   g‘oyasi
31
 Vohidov E. Muhabbat. – Toshkent, Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987.
5 3-bet.
35 o‘zgargan, shoir  o‘zining nomini  o‘qib she’r  unga tegishli  ekanini  bilgan holatlar
bo‘lib turgan.
Komil   ishonch   bilan   shuni   aytish   joizki,   Erkin   Vohidov   yangi   o‘zbek
she’riyatining   ko‘rki   va   faxridir.   Shoir   asarlarini   ya’ni   she’riyatini   ixlosmandlari
qalbida   uyg‘otgan   kechinmalar   beqiyosdir.   “Erkin   Vohidov   haqli   ravishda   XX
asrning   so‘nggi   va   XXI   asrning   birinchi   buyuk   shoiridir.   Bu   xulosa,   bu   fikr
zamirida   ijodkorning   adabiyotimizdagi   o‘rniga   munosib   baho   berilgan,   chunki,
ijodkor she’rlari bilan o‘zbek adabiyotini, xususan, she’riyatini yuksak  pog‘onaga
ko‘tarilishida beqiyos hissa qo‘shgan.
XX   asrning   oxirida   o‘zbek   she’riyati   o‘z   rivojida   katta   yutuqlarga   erishdi.
Bu   davrda   Abdulla   Oripov,   Muhammad   Yusuf,   Rauf   Parfi,   Shavkat   Rahmon,
Azim   Suyun,   Usmon   Azim,   Xurshid   Davron   va   boshqa   ijodkorlar   o‘zlarining
o‘ynoqi   va   jimjimador,   kuchli   mazmun-mohiyatga   singdirilgan   satrlari   bilan
she’riyatimizni boyitdilar. Bunday ijodkorlar qatorida old o‘rinlarda tura oladigan,
o‘zining   sermahsul   ijodi   bilan   kitobxonlar   ko‘nglidan   joy  olgan   Erkin  Vohidovni
alohida ta’kidlamaslik mumkin emas. 
Bilamizki, Erkin Vohidov tengdosh bo‘lgan avlod adabiyotga o‘tgan asrning
60-yillarida kirib keldi va o‘zbek she’riyatini ham shaklan, ham mazmunan qayta
yangiladilar,   o‘zbek   she’riyatida   yangicha   ruh,   yangicha   ohanglar   tarannum   etila
boshladi.   Aynan   shu   yillarda   qo‘liga   qalam   olgan   shoiru   yozuvchilarning   yuragi
erk,   ozodlik   tuyg‘ulari   bilan   to‘lib   toshgan   davr   edi.   O‘sha   davrning,   tuzumning
ta’qiqlaridan   kelib   chiqib,   bu   davrdagi   ijod   ahli   o‘zlarining   aytmoqchi   bo‘lgan
fikrlarini   ramziy   tasvir   vositalari   yordamida   satrlar   qatiga   singdirib   yubordilar.
Erkin   Vohidov   bu   davrdagi   ijodi   haqida   eslarkan   shunday   deydi:   “Mening   ham
o‘sha yillarga mansub she’rlarimning har uchtadan bittasida jamiyatdagi yolg‘on-u
aldovlarga qarshi isyon tuyg‘usi bor” 32
.
Bu davrda ijod qilgan har bir ijodkor qullikka mahkum etilgan xalq o‘zining
ayanchli turmushi mohiyatini chuqurroq anglasin, unga tanqidiy nuqtayi nazardan
qarasin, degan qutlug‘ niyat bilan qo‘liga qalam  oldi, butun adabiyot, ma’naviyat
32
 “Bu obod kunlarga yetdik sog‘- omon…” Ijodiy suhbat // Tafakkur. N-3, 2011. 16- bet.
36 tarixida yangicha sahifalar ochildi. Ular katta qudratga ega bo‘lgan so‘z yordamida
odamlarning   mudroq   bosgan   qalbini   uyg‘otdi.   Shu   o‘rinda   bir   go‘zal   satrlarga
diqqat qilsak va uning ohangidan dilimiz yayrasa:
Do‘stlarimni hayron qoldirar
Ba’zan ishqiy she’rlar yozganim,
Hazilkashlar qo‘ymasdan so‘rar:
“Kuylaganing qaysi nozanin?”
Yo‘q dey desam, kulgu bo‘laman, 
Aldamoqni hech ko‘rmayman ep,
Ne ham derdim, hazil qilaman,
Shoir hali izlanishda deb 33
. 
She’r   shoirlarning   o‘ziga   xos   bir   xususiyati   tasviriga   bag‘ishlangan,
bilamizki,   mumtoz   adabiyotimizda   she’rlarda   uchraydigan   mashuqa   timsoli
majozan   Ollohga   ishoradir.   Bu   an’ana   ba’zi   jihatlari   bilan   hozirgi   zamonaviy
she’riyatimizga   ham   ko‘chgan,   uning   mohiyatini   hamma   ham   tushinmaydi.
Shoirlar   ijod   namunalarida   yor   haqida   yozishsa,   bu   she’r   qaysi   go‘zalga   atab
yozilgan ekan  deb  shoirga  murojat   qilishadi,  she’rni   yuzaki  tushunishadi.   Ijodkor
shu holatga atab bu quyma satrlarni yaratgan.
Erkin Vodidov iste’dodli ijodkor sifatida adabiyotni, uning mohiyatini, ijod
va   ijodiy   jarayonini   teran   anglagan   ijodkorlardan   biri   sifatida   e’tirof   etilishining
o‘ziga   xos   sabablari   ham   mavjud.   Uning   ijodiy   jarayon   haqidagi   qarashlarida
davrning   murakkab   haqiqati   mujassamlashgan.   Ijodkorning   she’riyat   haqidagi
adabiy-tanqidiy   qarashlari   borasidagi   mulohazalarimizni   shoirning   quyidagi
fikrlari misolida yana bir jihatini ko‘rishimiz mumkin: “Yaxshi she’r yaxshi shoir
kabi noyob hodisa.   Chinakam shoir har yili chiqavermaganidek, chinakam  yaxshi
she’r hatto eng ulkan shoirlarga ham har kuni nasib bo‘lavermaydi. Shunday she’r
33
 Vohidov E. Muhabbat. – Toshkent, 1987.  21- bet.
37 paydo   bo‘lgan   kun   esa,   faqat   shoir   uchun   emas,   butun   she’riyat   uchun   bayram
bo‘ladi” 34
 
Erkin   Vohidovning   nazarida   chinakam   yaxshi   she’rning   yaratilishi   nafaqat
shoir   uchun,   balki   butun   she’riyat   uchun   ulkan   bayram   sifatida   qabul   qilinishi
lozim,   ijodkor   ham   shunday   qabul   qilgan.   O‘zi   yaratgan   she’rni   ham,   boshqa
ijodkorlar  tomonidan yaratilgan  chinakam  yaxshi  she’rni  ham  katta  xursandchilik
bilan  qabul   qilgan.  Haqiqiy   shoirgina   shunday   qabul   qiladi,   faqat   o‘zi   yozganlari
bilan o‘ralashib qolmaydi. Boshqa ijodkorlar ijodi bilan ham qiziqadi, yaxshi ijod
namunalari yaratilsa sevinadi. 
Ijod   va   ijodiy   jarayonniing   turfa   olamini   anglaganligi   uchun   ham,   uning
she’riyatiga   talqinlarda   lirik   qahramonning   nidolari,   tuyg‘ulari,   iztiroblari
mukammal tarzda mujassamlashgan bo‘lsa ajab emas.
2.2. Shoirlik mushohadasi.   Shoirlik buyuk san’atdir, bu san’atni egallagan
san’atkor   shoirlarimiz   adabiyotimizda   talaygina.   Taniqli   shoirimiz,   so‘z   latofatini
bekam-u   ko‘st   namoyon   eta   oladigan   so‘z   san’atkori,   xalqimizning   sevimli
farzandi   Erkin   Vohidov   o‘z   ijodi   bilan   kitobxonlar   mehrini   qozondi.   Ijodkorga
nisbatan   berilgan   “she’r   dardida   bemor”,   “cho‘g‘i   ado   bo‘lmaydigan” 35
  kabi
ta’riflar   zamiridagi   ehtirom,   beqiyos   ijod   namunalaridan   kuchli   ta’sirlanish,
shoirning   iste’dodiga   qoyil   qolgandagina   beriladigan   ta’riflardir.   “She’r   dardida
bemor”   deganda   chinakam   iste’dod   sohibi,   yozadigan   ijod   namunalarini   yurak
qo‘ri   bilan   yaratadigan   shoirlargagina   beriladigan   ta’rifdir.   She’ri   umrining
mazmuniga   aylangan   shoirgina   she’r   dardida   bemor   bo‘ladi,   bunday   shoirlarning
cho‘g‘i   ado   bo‘lmaydi,   olovli   satrlar   ketidan,   olovli   satrlar   yozilaveradi.
Ijodkorning o‘zi shoirlarga qarata yozgan satrlariga diqqat qilsak:
Shoir bo‘lsang,
Bo‘lsin qalbing
Elga qurbon bo‘lgudek,
Shoir bo‘lsang,
34
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 83-bet.
35
 Umurov H.Tirik she’rlar poetikasi. - Samarqand, SamDU nashri, 2019. 32-bet. 
38 Bo‘lsin xalqing
Senga qalqon bo‘lgudek
Shoir bo‘lsang,
Qalamingni
Nayza qilib tutolsang
Yurakdagi alamingni
Oq qog‘ozga to‘kolsang
Shoir bo‘lsang,
Qalb chirog‘ing 
Yonib tursa to abad.
Bu dunyodan
Ketar chog‘ing
Yig‘lab qolsa she’riyat 36
 
Haqiqiy   shoirda   vataniga,   xalqiga     qurbon   bo‘la   oladigan   qalb   bo‘lmog‘i
darkor,   va   bu   xalqni   shunday   sevmoq,   unga   chin   dildan   xizmat   qilmoq   kerakki,
o‘sha   xalq   seni   shoir   deb   tan   olsin,   yozganlarini   sevib   o‘qisin,   vaqti   kelganda
shoirni   olqishlasin,   unga   qalqon   bo‘lsin.   Vaqti   kelsa   she’rlarini   shoir   qurol   qilib
undan haqiqat uchun foydalansin, bu satrlar hattoki kuch bo‘lib ma’lum jabhalarda
o‘zini   ko‘rsata   olsin.   Yurakdagi   alamli   haqiqatlarni   oq   qog‘ozga   hayiqmay   ifoda
etmoq,   ijodkor   qalbidagi   chirog‘i   hamisha   yonib   turmog‘i   darkor.   Shoir   ijodi
shunchaki   quruq   so‘zlardan   iborat   bo‘lmasligi   lozim,   shundagina   haqiqiy   ijodni
anglagan   qalblar,   she’riyat   ahli,   asl   shoirning   qadr-qimmatini   e’zozlaydi.   Buning
uchun   esa   ijodkorda   Alloh   bergan   ilhom,   so‘z   san’atini   yaratuvchi   va   anglovchi
talant,   iste’dod   bo‘lishi   talab   qilinadi.   Shu   o‘rinda   iste’dod   va   ilhom
tushunchalariga batafsil to‘xtalishimiz lozim.
  Iste’dod   –   bu   mumkin   bo‘lmaganini   mumkin   qilish,   hukmron   estetik
prinsplarga   yangilik   kiritish,   she’riyat   mana   bundoq  bo‘ladi   deb,   yangicha   nuqtai
nazar bilan chiqib shunga odamlarni ishontirish demakdir. Gorkiy “istedodning 99
36
 Vohidov E. Sadoqatnoma. Saylanma. To‘rd jildlik. Ikkinchi jild. – Toshkent, G‘agur G‘ulom nomidagi
Adabiyot va san’at nashriyoti, 1986. 394-bet.
39 foizi mehnat” degan ekan va mehnat qilishlikka katta urg‘u bergan. E.Vohidov “…
o‘sha   kamtarin   bir   foiz   ya’ni   tug‘ma   iste’dod   kerakligini,   shundagina   iste’dod
jo‘shishi” ni “Shoiru, she’ru shuur” asarida aytib o‘tgan va bu mavzudagi fikrlarini
batafsil   keltirgan.   She’rning   yozilishida   iste’dodning   o‘rni   juda   muhim   iste’dod
insonga   Olloh   tomonidan   berilgan   ne’mat   bo‘lib,   iste’dodi   baland   inson   har   bir
jabhada   o‘zini   namoyon   etadi.   Kimgadir   shoirlik,   yozuvchilik   iste’dodi
beriladi,yana   kimdir,   yetuk   shifokor,   rassom,   quruvchi,   kashfiyotchi   bo‘lishi
mumkin   bu   qatorni   sanasak   uzoq   davom   etaveradi.   Har   qanday   sohada   o‘z
iste’dodi bor odam, avvalo, qalb amriga quloq tutmog‘i, o‘ziga berilgan iste’dodni,
qobiliyatni   rivojlantirmog‘i,   darkor   shundagina   u   o‘zini   namoyon   etadi.   Fikrimiz
dalili sifatida shoirimiz mulohazalarini keltirsak:
“Barcha iste’dodlar kabi shoirlik iste’dodi ham tug‘ma bo‘ladi va bolalikdan
o‘zini  namoyon etadi.  Bu kunduzdek ravshan,  haqiqatning o‘zidek  ayon. Tug‘ma
iste’dod egasi bo‘lmagan, she’riyatga havas tufayli adabiyotga kirib qolganlar- umr
bo‘yi havaskorlar bo‘lib qoladi. Iste’dod – bu avvalo did, yaxshi did egasi bo‘lish
qobiliyati deguvchilar ham bor. Iste’dod – bepoyon tushuncha, u ta’rifga siqqanda
edi, uni ma’lum xususiyatlar doirasida chegarlash mumkin bo‘lganda edi, odamlar
yo‘q iste’dodni tarbiyalab bor qilgan bo‘lardilar”. 37
Iste’dod   o‘zini   bolalikdan   albatta   namoyon   etadi,   qaysi   sohada   iste’dodi
borligini   bilib,   ota-onalar   va   o‘qituvchilar   bolani   shunga   qarab   yo‘naltirsa
kelajakda farzandlarimiz o‘z sohasida yaxshi natijalar ko‘rsatadi. Ijodkor fikrlarini
davom   ettirib,   iste’dod   haqida   ikkita   zarur   xulosa   qiladi:     Iste’dod   shunday   bir
gavharki,   u   dengiz   tubida,   sadaf   ichida   ham-   gavhar,   iste’dod   shunday   bir   zilol
irmoqdirki, uning har qatrasida daryolarning qudrati, ummonlarning teranligi bor,
iste’dod   shunday   bir   gulki,   uning   har   bir   ochilmagan   g‘unchasi   chamanzorning
bo‘yi va tarovati bor. Iste’dodli odamlarning boshini qo‘yish, hamkor qilish qiyin.
Iste’dodsiz   odamlar   bir-biri   bilan   topishib   oladilar   va   katta   kuchga   aylanishlari
mumkin. Negaki, iste’dod doimo har xil iste’dodsizlik esa bir xil bo‘ladi.
37
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 83-bet. 15-bet.
40 Ijodkor   tomonidan   berilgan   ikkita   xulosaning   birinchisiga   to‘xtaladigan
bo‘lsak,   Iste’dodni qimmatbaho gavhar donasiga o‘xshatmoqda ijodkor, u dengiz
tubida,   sadaf   ichida   ham   gavhardir   deydi   shoir,   ya’ni   iste’dod   sohibi   ko‘plab
tengqurlari  ichida  ham  xuddi  gavhar  donasi   yanglig‘  ajralib,  nur   taratib  turadi   va
o‘zini qaysidir tomonlari bilan e’tiborga tushadi. Iste’dodni - gavhar donasiga, zilol
irmoqqa, va gulga o‘xshatadi. Zilol irmoqning qudrati shunday balandki, u irmoq
bo‘lsa-da   daryolar,   dengizlarga   tenglasha   oladi.   Iste’dodni   gulga   o‘xshatilishi
ajoyib   o‘xshatish,   uning   ochilmagan   g‘unchasida   butun   boshli   chamanzorning
tarovat   mujassamdir.   Ikkinchi   xulosa   juda   ajoyib   to‘xtamdir,   ya’ni   iste’dod   hech
qachon bir xil, o‘xshash bo‘lmasligi, har bir iste’dodning o‘ziga xosligi, o‘zgacha
olam ekanligi bor haqiqat. Iste’dodsizlikni esa doim bir xil bo‘lishini aytmoqda, bir
xil va o‘xshash xarakter egalari tez til topishishi ayon haqiqat.
Shunday   iste’dodlar   borki,   tug‘iladi   ammo   o‘zini   namoyon   etolmasdan,
o‘zini   rivojlantira   olmasdan   qolib   ketadi.   Maktabda   o‘qib   yurgan   kezlarimda   bir
ustozimdan   eshitgan   iste’dod   haqidagi   fikr   yodimdan   tez-tez   o‘tadi.   “Har   bir
insonga   Olloh   tomonidan   qandaydir   iste’dod   beriladi,   ammo   vaziyatlar,   oilaviy
muhit, zamon zayli bilan ularning ba’zilari namoyon bo‘ladi, ba’zilari esa yuzaga
chiqmasdan so‘nadi” - degan edilar, chindan ham har bir inson o‘zidagi iste’dodni
payqashi kerak, u xoh, shoirlik iste’dodi bo‘lsin, xoh boshqa.
Adabiyotshunos   No‘monjon   Rahimjonov   Erkin   Vohidovning   ijodiy
jarayoni, tarixiy mavzuga qo‘l urishi haqida shunday qarashlarni ilgari surganligini
ko‘ramiz: “har bir avlodning o‘zi suygan, ma’naviy-falsafiy kuch-quvvat olguvchi,
hamisha   topinib,   talpinib   yurguvchi   ona   tarixi   bor.   Qaysi   bir   avlod   uning
ostonosiga   bosh   urib   borsa,   peshonasida   oftob   charaqlaydi.   Toleyi   yorug‘likka
chulg‘anadi. Qalbiga, shuuriga, tafakkuriga nur yog‘iladi”. 38
Erkin   Vodovning   tarixiy   mavzudagi   she’riy   asarlari,   eng   murakkab   bir
davrda   yaratilgan   bo‘lsa-da,   uning   mazmun   mohiyati   bugun   ham   kuch-quvatini,
badiiy   poetik   talqinini   yo‘qotgan   emas.   Tug‘ma   istedod   -   Olloh   tomonidan
berilgan bo‘lib, uni inson o‘z   mehnati bilan rivojlantirib boradi. Tinimsiz mehnat
38
 Rahimjonov N.  Badiiyat – bosh mezon. Adabiy suhbatlar. –Toshklent, ”Akademnashr”, 2016. 134-bet.
41 har   qanday   ta’lantni   o‘stiradi,   rivojlantiradi.   She’riyat,   adabiyot   iste’dodli   yoki
majnunsifat kimsalarning qismatidir degan bobolarimizdan qolgan bir hikmat ham
borki,   u   behudaga   aytilmagan.   Iste’dod   ijod   uchun   juda   muhim   bo‘lib,   usiz
chinakam   mukammal   asarlar   yaratilishi   mushkul.   Shu   o‘rinda   iste’dod   so‘zining
tub ma’nosiga to‘xtalsak, iste’dod bu – talant, ya’ni nihoyatda zo‘r qobilyat, biror
sohada   yuksak   darajadagi   layoqat.   U   idrok,   tasavvur   va   tafakkur,   xotira,
kuzatuvchanlikning   benihoya   o‘sganligida,   kishining   bilimlarni   o‘zlashtirishida,
o‘z   bilimi   va   malakalarini     turmushga   tatbiq   qila   bilishida   namoyon   bo‘ladi.
Ijodkorning   ijod   mahsuli   chinakam   go‘zal   iste’dod   bilan   yozilgan   bo‘lsa,   buni
payqash   qiyin   emas.   Erkin   Vohidovning   iste’dod   haqidagi   qarashlari   ham
nihoyatda qimmatli. 
Shoir   yozadi:   “Iste’dodning   o‘zi   qolipga   sig‘maydigan,   turli-tuman   tabiatli
va aql bilan anglash qiyin bo‘lgan sirdir. Barcha iste’dodlar kabi shoirlik iste’dodi
ham   tug‘ma   bo‘ladi   va   bolalikdan   o‘zini   namoyon   etadi.   Bu   kunduzdek   ravshan
haqiqatning   o‘zidek   ayon.   Tug‘ma   iste’dod   egasi   bo‘lmagan,   she’riyatga   havas
tufayli adabiyotga kirib qolganlar umr bo‘yi havaskor bo‘lib qoladilar…” 39
. 
Iste’dodsiz   kishi   adabiyot   olamida   erkin   nafas   olishga   qiynaladi,
shuningdek, ular tomonidan yozilgan ijod mahsulining ham umri qisqa bo‘ladi va
bunday   asarlar   zavolga   yuz   tutadi.   Yana   shunday   ijod   ahli   ham   borki,   ularga
tug‘ma   iste’dod   Olloh   tomonidan   berilgan,   ammo   bu   iste’dod   yuzaga   chiqishi
uchun uni tarbiyalash zarur, shundagina u yuksaklarga parvoz qiladi. Ijodkor nafas
oladigan havo adabiy muhitdir. Bu havo toza va musaffo bo‘lmog‘i kerak.
 Alloh bergan talantni hamma ham anglayvermaydi, buni anglamoq va tinimsiz
mehnat   natijasida   rivojlantirmoq   lozim.   Bu   borada   ilmning   hikmati   ham   katta
albatta,   har   birimiz   bilimlarni   chuqur   o‘rganishga   intilmog‘imiz,
imkoniyatlarimizni   va   maqsadlarimizni   ilmga   yo‘naltirmog‘imiz   lozim.
Shundagina bizda yashiringan qobiliyatni, salohiyatni yuzaga chiqishi boshlanadi.
“Ilm-   ikki   dunyo   saodatining   kaliti”   –   deganlarida   bobolarimiz   nimani   nazarda
39
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 83-bet. 16-bet.
 
42 tutganlar?   Biz   bilim   sabab   dunyoni   anglaymiz,   o‘zligimizni,   bu   dunyoda
yashashdan   maqsad   nima   ekanligini,   yashaganda   ham   qanday   yashamoq
lozimligini, halol nima-yu, harom nimaligini ham shu ilm sabab anglaymiz. Har bir
inson   to‘plagan   bilimlari   natijasida   ikki   dunyo   saodatiga   erishmoq   uchun   nima
qilmoq lozimligi xususida xulosa chiqaradi va shunga qarab ish tutadi. Ijodkorning
ilmi   kuchli   bo‘lsa,   u   yaratgan   asarlar   ham   kuchli   mazmun   mohiyatga   ega   asarlar
bo‘lib yaratiladi.
Ijod   jarayonning   yuzaga   chiqishida   ilhomning   o‘rnini   ham   alohida   takidlash
joiz.   Ayniqsa,   she’r   va   shoir   uchun   bu   juda   muhim.   Talant   tarbiyasi   suhbatida
badiiy iste’dodning eng muhim jihati bo‘lgan  ilhom ga alohida to‘xtalib, ta’rif berib
o‘tadiki,   uning   zamirida   achchiq   hayotiy   haqiqat   mujassamlashganligini   guvohi
bo‘lamiz.   Men   ilhom   deb   atalgan   holatning   tabiati   haqida   ko‘p   o‘ylaganman.   Bu
g‘ayrioddiy   noyob   holat.   Shoir   ilhom   onlarida   haqiqiy   shoir   bo‘ladi.   Boshqa
vaqtda u o‘zgalarga o‘xshab fikr qiluvchi oddiy odam. Shoir ilhom onlarida bitgan
satrlariga   keyin   o‘zi   hayron   bo‘lishi   mumkin…   Har   qancha   dunyoviy   fikrlasam
ham   ilhom   holatining   ilohiy   ekaniga   ishongim   keladi…   Ilhom   uzluksiz   izlanish,
o‘qish,   o‘rganish,   mehnat   qilish   natijasidir.   Shu   ma’noda   u   ongli   jarayon.
Iste’dodning   to‘qson   to‘qqiz   qismi   mehnat,   degan   so‘zni   men   shunday
tushunaman. Ilhom tuyg‘ularning shoir qalbidan toshishi, shoir hayolida tug‘ulgan
she’riy   niyatning   yetilishi   va   vujudni   larzaga   solishidir.   Fikr   va   tuyg‘ular   esa
izlanishdan dunyoga keladi. 
“Shoiru, she’ru shuur” asarida shunday mulohazalar mavjud: “Ilhom tashbeh
qidirmaydi.   Shoir   o‘z   she’ri   bilan   yonganda   tashbehning   o‘zi   keladi.   Topilgan
obrazlar, o‘xshatish, istioralar asosiga qurilgan she’r har qancha yorqin, har qancha
chiroyli   bo‘lmasin,   yasalgani   bilinib   turadi.   Qofiya   fikrga   bo‘ysunishi   kerak
bo‘lganidek   tashbeh   she’rning   ruhiga   bo‘ysunishi   kerak”. 40
  Ilhomning   kelishini
ilohiy   jarayon   deb   ishongim   keladi   degan   fikrlarida   chindan   jon   bor,   chunki   u
kutmagan vaqtda, kutilmagan vaziyatlarda keladi, o‘sha vaqti tug‘ilgan g‘oya yoki
asar   qog‘ozga   tushirilmog‘i   darkor.   Yana   bir   ijodkor   aytgan   edilar   “Ilhomning
40
 Vohidov E. Shoiru she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 84-bet.
43 vaqti bo‘lmaydi, u selday keladi” bu behudaga aytilmagan chunki selni  bilamiz u
qish va asosan bahor faslida birdan to‘polon bilan jarliklarni to‘ldirib kelib qoladi.
Ilhom   ham   shunday   to‘s-to‘polon   bilan   ijodkor   ongiga   quyilib   keladi   va   uni
qog‘ozga   tushirmoq   uchun   ijodkor   ahli   beixtiyor   qo‘liga   qalam   oladi   va   quyilib
kelgan satrlarni qog‘ozga qoralaydi.
Ilhom   to‘g‘risida     iste’dodli   shoirimiz   Abdulla   Oripov   shunday   deydi:
“Odam ilhomni “qanot qoqib kelgan farishta” deb o‘ylaydi. Bekor gap! Men uchun
ilhom   –   iztirob.   Ilhom   –   fojia   ham.   Qalbni   qo‘zg‘atgan   narsani   ilhom   deb   atasa
bo‘ladi. Qiziq nimaga uni go‘zal qilib “ilhom” deydilar? Axir u odamning qalbini
tilib, uni muvozanatdan chiqaradi. Ana shu ilhom bo‘ladi!” 41
 
Har   bir   ijodkorning   ma’lum   bir   hodisa   yoki   tushunchalar   haqidagi
mulohazalari o‘zgacha bo‘ladi. Abdulla Oripov uchun ilhom iztirob, fojia ekan. Bu
hayron qoladigan  ta’rif.  Ilhom   haqidagi   fikrlarga  yana  e’tibor  qaratamiz.  Ilhom   –
olami   malokutdandur.   Ruhning   bir   nodir   zarrasidir.   Shunday   ekan,   Ruh   hamma
odamlarda   bo‘lganidek,   uning   zarur   zarrasi   ilhom   ham   barchada   mujassamdir.
Ilhomning   asl   ildizi   har   qanday   odamda   rohatlanish,   huzur   qilish,   lazzatlanish
tuyg‘ularini   ato   qilish   bilan   bog‘liqdir.   “Dilning   lazzati   ruhiyatdadirkim,   dilni
aning uchun yaratgandir. Ruhimizning zarrasi – ilhom ekan, u har bir insonda bor,
har   bir   sohada,   jabhada   ilhom   mavjud.   O‘zbek   tilining   izohli   lug‘atida   “ilhom”
so‘zida   qanday   ta’rif   berilganligiga   diqqat   qilamiz:   “Ilhom   –   ishontirish,
ruhlantirish.   Ijodiy   zavq   jo‘sh   urgan   holat   ko‘tarinki   ijodiy   ruh.   Ilhombaxsh   –
(bag‘ishlovchi, beruvchi) Ko‘tarinki ijodiy ruh bag‘ishlovchi, Ilhom beruvchi”.
Demak, ilhom ma’lum vaziyatdan, voqea-hodisadan, yoki holat va manzara
tasviridan ruhlanish va unga ishontirish ekan. Ijod qilish uchun zavq-shavq paydo
bo‘lgan,   ko‘tarinki   ijodiy   ruh   kuchaygan   holat.   Bu   daqiqalarda   inson   ongiga
misilsiz   hissiyotlar   quyilib   keladi.   Ilhom   odamning   ruhiy   holati,   undagi   barcha
ijodiy   kuchlarning   quyilib   kelishi,   ruhiy   jarayonlarning   faollashuvi.   Bunday
holatda butun ruhiyat ayni bir vaqtda ishga solinadi. Ilhom paytida ilhomlanuvchi
ongi   tiniqlashishi   kuzatiladi,   fikrlash   va   ijodiy   xayolot   sermahsul   bo‘ladi,   his-
41
 Umurov H. Shoir qismati va she’r mehnati. - Samarqand, SamDU nashri, 2021. 17-bet.
44 tuyg‘ular   to‘lib   toshadi,   e’tibor   butkul   ijod   ob’yektiga   qaratilgan   bo‘ladi.
Ilhomning fiziologik asosi dominanta (vaqtinchalik hukumronlik qiluvchi reflektor
tizimi) hisoblanadi. Ilhomni “ilohiy ruhlanish” bilan bog‘lovchilar uni faqat badiiy
ijodda   namoyon   bo‘ladi,   deb   hisoblaydilar.   Mehnat   faoliyatning   har   qanday
ko‘rinishi   ilhombaxsh   va   ijodiy   bo‘lishi   mumkin.   Ilhomning   paydo   bo‘lish
sabablari,   namoyon   bo‘lish   shakllari   xilma-xil.   Barcha   fan   sohiblarida   ilhom
bo‘ladi.   Ilhom   ijodning   qudratli   omili,   u   ijodkorlarning   hamma   kuchlarini   ishga
soladi, ijodiy samaradorlikka yordam beradi.
 Umuman, ijodkor ahli haqida adabiyotshunos olim Hotam Umurov shunday
fikrlarni   aytib   o‘tadilar:   “Ijodkor   yozuvchi,   shoir   bo‘lishi   uchun   quyidagi   uch
xislatning egasi bo‘lishi lozim:
1.So‘z mo‘jizakorligi.
2.So‘z bashoratchisi (karomatchisi).
3.So‘z sehrgari.
Ijod   –   ilgariga   yetaklovchi,   g‘ayratlantiruvchi   hayotiy   kuch-quvvatdir.
Ijodda shavq-u zavq bilan teranlik omuxta bo‘lgan joyda kamolot bo‘ladi. Bunday
quvvat so‘z yordamida tuyg‘ularni ulg‘ayish, boyitish, e’zozlash, insoniylashtirish,
hayratlantirish   tarzida   yaratadi.   Eng   asosiysi,   bu   haqiqat   dilda   yoqimlilikni,
sezimlikni,   lazzatlilikni   yaratish,   jonliligini   ta’minlash   orqali   ro‘yobga   chiqaradi.
Shu   xislati   bilan   “kir”lardan   tozalaydi:   mehr   va   muhabbatni   dilxushlik   va
osoyishtalikni,   shularga   moyillikni   uyg‘otadi,   o‘stiradi,   komillik   tomon
yetaklaydi” 42
. 
Ijod   jarayoni   juda   ma’sulyatli   jarayon   hisoblanadi.   Ijodkor   qanday   bo‘lishi
kerak? Nimalarga e’tibor berishi  kerak? Va qanday xislatlar sohibi bo‘lishi lozim
degan   savollarga   yechim   sifatida   keltirilgan   bu   fikrlar   naqadar   o‘rinli.   Ijodkor
sehrli   so‘zning   sehrini   ishlata   olsa,   so‘zning   mo‘jizakorligini   namoyon   eta   olsa,
so‘zning bashoratchiligidan xabardor bo‘lsa, buni amaliyotda, ijodida qo‘llay olsa,
u haqiqiy iste’dodga ega ijodkor hisoblanadi. Ijod jarayoni shaxsni ilgariga tomon
42
  Umurov H. Shoir qismati va she’r mehnati.  Risola.  Samarqand, SamDU nashriyoti ,  2021 .  34-bet.
45 yetaklaydi, kuch beradi, ko‘ngilni g‘uborlardan tozalab, unga orom beradi, insonni
komillik tomon yetaklaydi.
Ijod-yangi   moddiy   va   ma’naviy   ne’matlar   yaratish   faoliyati.   Unda   inson
tafakkuri,   xotira,   tasavvuri,   diqqati,   irodasi   faol   ishtirok   etadi,   butun   bilimi,
tajribasi,   iste’dodi   namoyon   bo‘ladi.   Ijodni   shartli   ravishda   ikkiga:   ilmiy   ijod   va
badiiy   ijodga   bo‘lish   mumkin.   Olimlar   faoliyati   ilmiy   ijodga,   san’atkor,
yozuvchilar   faoliyati   badiiy   ijodiga   qaratilgan.   Ba’zi   kishilarda   har   ikki   ijod
jarayoni,   qobiliyati   rivojlangan   bo‘lishi   mumkin,   ammo   o‘sha   ijodiy   jarayonning
asosan bir yo‘nalishidan ketadi va bu izlanishlar davomida ba’zi o‘rinlarda ikkala
ijodda ham qobiliyatga egaligi namoyon bo‘ladi. 
Badiiy   ijod   murakkab   jarayon   bo‘lib   inson   faoliyatining   idrok   etish,
baholash, qadrlash singari turlari bilan bog‘liq holda amalga oshadi. Buning uchun
ijodkor erkin hayol, ozod tafakkur, keng ko‘lamli tasavvur, milliy g‘urur va yuksak
orzularga   ega   bo‘lishi   kerak.   Ilhom   va   ijod   tushunchalariga   batafsil   to‘xtaldik,
chunki she’riyat ilhom va ijod natijasidir.
Inson o‘zidagi qobiliyatni sezmog‘i va uni rivojlantirishga harakat qilmog‘i
lozim. Bu borada ilmning hikmati ham katta albatta, har birimiz bilimlarni chuqur
o‘rganishga   intilmog‘imiz,   imkoniyatlarimizni   va   maqsadlarimizni   ilmga
yo‘naltirmog‘imiz   lozim.   Shundagina   bizda   yashiringan   qobiliyatni,   salohiyatni
yuzaga   chiqishi   boshlanadi.   “Ilm-   ikki   dunyo   saodatining   kaliti”   –   deganlarida
bobolarimiz   nimani   nazarda   tutganlar?   Biz   bilim   sabab   dunyoni   anglaymiz,
o‘zligimizni,   bu   dunyoda   yashashdan   maqsad   nima   ekanligini,   yashaganda   ham
qanday yashamoq lozimligini, halol nima-yu, harom nimaligini ham shu ilm sabab
anglaymiz.   Har   bir   inson   to‘plagan   bilimlari   natijasida   ikki   dunyo   saodatiga
erishmoq uchun nima qilmoq lozimligi xususida xulosa chiqaradi va shunga qarab
ish  tutadi. Ijodkorning  ilmi   kuchli  bo‘lsa,  u yaratgan  asarlar   ham  kuchli   mazmun
mohiyatga ega asarlar bo‘lib yaratiladi. Maktab o‘qituvchisining so‘zi o‘ttiz bolaga
yetib boradi, Dorilfunun domlasining so‘zi yuzta talabaga yetib boradi, Notiqning
so‘zi ming tinglovchiga  yetib boradi, Qalamkashning so‘zi bir yo‘la o‘n ming, yuz
ming   kitobxonga   yetib   boradi.   Demak,   uning   so‘zi   mas’uliyati   ham
46 boshqalarnikidan ming hissa ortiqroqdir - deydi O‘tkir Hoshimov. Bu aytilgan fikr
shubhasiz   haq   gapdir,   chunki   ijodkor   yaratgan   asar   durdona   asarlar   darajasiga
chiqa   olsa,   bu   asar   necha   millionlab   o‘quvchilarini   topadi   va   qadr   qimmati   ortib
boraveradi. O‘tkir Hoshimov maktab o‘qituvchisini, notiqni, dorilfunun domlasini,
va   qalamkashning   berayotgan   ta’limi     va   bilimini   darajasini,   mas’uliyatini   juda
chiroyli   taqqoslab   ochib   bergan.   Ularning   ichida   eng   mas’uliyatlisi   ham,
ko‘pchilikka   yetib   boradigani   ham   qalamkashning   mehnati   ekan,   demak,
qalamkash   ko‘pchilikka   mos,   o‘qiganda   kitobxonga   nimadir   bera   oladigan   asar
yozmog‘i lozim ekan.
Erkin   Vohidov   har   bir   she’rida   o‘zligini   to‘la   namoyon   qila   olgan
san’atkordir. Zero, she’rda o‘zlikni namoyon qila olish chin ma’nodagi individual
uslubning   muhim   belgisi   hisoblanadi.   Shu   nuqtai   nazardan   shoirning   qaysi   bir
she’ri   yoki   dostonini   o‘qimaylik   unda   ijodkor   o‘z   xalqining,   millatining   fidoyi
farzandi   ekanini   isbotlaydi.   Fikrimiz   dalili   sifatida   “Ruhlar   isyoni”,   “Inson”
qasidalarini   eslasak   bas.   Insonning   insondan,   so‘zning   so‘zdan   farqi   bor.   Olim
so‘zi   ong   va   fikratga,   shoir   so‘zi   qalb   va   hissiyotga   qaratilgan   bo‘ladi.   Shuning
uchun   ham   barcha   oqil   so‘z   she’r   bo‘lmaganidek   barcha   she’riy   so‘z   hikmat
bo‘lavermaydi. 
Oddiy hayotiy mantiqdan farqli o‘laroq she’rning o‘z mantig‘i bor. She’riyat
dargohida   qadam   qo‘ygan   har   bir   havaskor   o‘ziga   savol   berib   badiiy   tafakkurga
moyilligini   aniqlab   olgani   maqul.   Bu   xususiyatni   xalqimizda   “tab’i   nazm”
deydilar. Erkin Vohidovning yuqorida keltirilgan fikrlarida olim va shoirning eng
katta   farqiga   e’tibor   qaratib   ketilgan.   Chindan   ham   olimlar   aniq   faktlarga,
dalillarga   suyanadilar   va   shular   asosida   ongli,   aniq   xulosalar   chiqaradilar,   shoir
ahli   esa   qalb   tug‘yonlariga,   hissiyotlarga   tayanadi.   Shu   o‘rinda   ijodkorning   shoir
va olim haqidagi qarashlarining she’riy satrlardagi ifodasini keltirsak:
Qancha ilhom kerak, ishq, orzu-tilak,
Insonni fazoga uchirmoq uchun.
Qancha bilim kerak, tafakkur kerak
Buni she’r dostonga ko‘chirmoq uchun.
47 Olimni band etar yulduzli osmon,
Cheksiz fazo ilmi shoir xayolin.
Ha, bu shunday zamon, ajoyib zamon,
Olimlar – shoiru 
Shoirlar – olim.
Antik   davrda   yashab   ijod   etgan   faylasuf   Arastu   olim   va   shoir   haqida
shunday   mulohazalarini   keltirib   o‘tgan:   “Tarixchi   olim   bilan   shoir   o‘z   asarlarini
biri   vaznsiz,   ikkinchisi   vaznga   solib   yozishi   tufayligina   bir-biridan   farqlanmaydi.
Agar Gerodotning asarlari she’riy vaznga solib yozib chiqilsa ham, baribir tarixiy
asarligicha qoladi.
  Chindan   ham   olim   va   shoirning   yozganlari   faqatgina   vaznga   solinganligi
bilan   farqlanmaydi.   Asardagi   badiiylik,   badiiylikka   yo‘g‘rilgan   nigoh   bilan
yozilgan   asar   haqiqiy   badiiy   asar   bo‘ladi.   Olim   faktlar   bilan   ishlaydi.   Shoirlik
insonning   ko‘nglidan   kechgan   kechinmalarni   badiiy   tasvir   vositalari   yordamida
keng   tasvirlaydi,   ularda   aniq   dalillar   bo‘lishi   shart   emas,   hatto   ozgina   yolg‘oni
bo‘lsa   ham   bo‘laveradi.   Erkin   Vohidov   aytganidek:   “She’riyat   bo‘lmagan   ishni
bo‘ldirish, yolg‘onni rost qilib ko‘rsatish, andak sehrgarlik hamdir” 43
Ijodkor   fikrlarini   davom   ettirib   “Anushervoni   odil   va   shoirlar”   haqidagi
rivoyatni ham keltirib o‘tganlar, uning qisqacha mazmunini keltirib o‘tmoqchiman:
Kunlardan   bir   kun   Anushervoni   odil   barcha   shoirlarni   to‘playdi   va   bir   shoirning
satrlarini   o‘qib,   qanday   qilib   bunday   yolg‘onni   yozish   mumkin,   hech   zamonda
yorning kipriklari o‘q bo‘lib oshiqni yaralashi mumkinmi? deydi va bundan keyin
yolg‘on   aralashgan   she’r   yozishni   taqiqlaydi,kimda   kim   taqiqni   buzsa   o‘lim
jazosiga   hukim   etiladi   deydi.   Shundan   keyin   ancha   vaqt   hech   kim   she’r   yozmay
qo‘yadi. Ancha vaqtdan keyin  bir shoir she’r yozadi:
Tong otsa yulduzlar so‘nar osmonda 
Xo‘rozlar qichqirar Mozandaronda 
Xalafda  kechqurun quyosh botadi 
Kechasi odamlar uxlab yotadi.
43
 Vohidov E. Shoiru, she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 33-bet.
48 Uni   o‘qib   ko‘rgan   hukumdor   shoirlarga   yana   yolg‘on   aralashgan   she’rni
yozishni   buyuradi,   chunki   anglaydiki   she’riyat   o‘sha   yolg‘oni   bilan   ham   go‘zal
ekan.   Shoir   “yolg‘oni”   –   uning   badiiy   tafakkuri   mevasi,   iste’dod   nishonasi,
xudodad   xislat   karomatidir.   Shoir   “yolg‘oni”   chinlardan   chinroq   haqiqatdir.
“Tanovar” ga e’tibor qaratsak:
Yor yurgan ko‘chalarni supuray sochim bilan, 
Changi chiqsa suv sepay ko‘zlardagi yoshim bilan.
Bir   qaraganda   yolg‘ondek   tuyulgan   satrlar   go‘zal   tashbehlar,   mubolag‘alar
bilan   yanada   ta’sirchan   ma’no   kasb   etgan.   Haqiqat   shuki   ko‘chani   soch   bilan
supurib   bo‘lmaydi,   ko‘z   yosh   bilan   suv   sepilmaydi.   Bu   hayot   haqiqatidan   yiroq,
lekin   badiiy   mantiqqa   munosib   aytilgan   bu   satrlar   mehri   muhabbat   haqida,
sog‘inch   haqida   bitilgan   minglab   to‘g‘ri   deb   qaralgan   so‘zlardan   haqqoniyroqdir.
Buni kitobxon qalbi farqlab, yolg‘onlar orqali ifodalangan haqiqatni to‘g‘riligicha
ham aytib qo‘ya qolsa bo‘lmaydimi deyishimiz mumkin, ammo u holda she’rning
ta’sir   kuchi   kamayadi   yolg‘onlar   tashbehlar   orqali   berilgan   ifoda   ruhiyatga
boshqacha ta’sir etadi. 
Yana   bir   jihat   borki,   inson   tabiatida   zavq-shavq   bo‘lmasa   sa’natni   asl
mohiyatini his etmog‘i qiyin. She’rni bitmoq va o‘qimoq uchun, she’rni anglamoq
uchun   tab’i   nazm   muhim.   Erkin   Vohidovning   “Shoiru,   she’ru   shuur”   asarida
shoirlik   haqida,   uning   vazifasi,   mas’uliyati,   mashaqqati   haqida   juda   qimmatli
fikrlar keltirib o‘tilgan, ulardan ba’zilari bilan tanishsak:
  She’r   shoir   qalbida   tug‘ilgan   hayotiy   tuyg‘ularni   ifoda   qiladi   va   shu   bilan
o‘quvchi yuragini rom qiladi. Shoir o‘zi yonmasa, boshqalarni yondirolmaydi,qalb
hislarida otash bo‘lmasa,   boshqa qalblarga harorat berolmaydi. Bu sehrli otashsiz
har qanday she’riy jimjimalardan, badiiy vositalardan, mahoratdan naf yo‘q. Inson
yuragi   ham   bir   olam.   Uning   ham   bahor   va   kuzlari,   tong   va   tunlari,   orom   va
zilzilalari   bor.   She’riyat   yurak   sadosi   bo‘lganida   ana   shu   murakkab   tuyg‘ular
olamini   ifoda   qiladi.   Shuning   uchun   har   bir   she’rni   o‘qib   quvonsak,   ko‘ksimiz
surur   va   iftixor   tuyg‘ulariga   to‘lsa,   ikkinchi   bir   she’rni   o‘qib   xayolga   tushamiz,
inson   dardlariga   oshno   bo‘lamiz.   Shoirlik   o‘sha   tuyg‘ularining   tabiiyligi   va
49 haqqoniyligiga she’rxonni ishontira olishdir. Ishontira olish qobiliyati iste’dodning
mezonidir.   Shoir   nimaki   yozsa,   baxt   haqida   yozadi,   baxtini,   yoki   baxt   haqidagi
orzusini yozadi. 
Shoirlik   juda   mas’uliyatli   va   sharaflidir,   har   qanday   inson   shoir   bo‘lib
ketolmaydi, bunday qobiliyatni Olloh hammaga ham beravermaydi. Shoir jangchi
kabi   mardonavor   bo‘lsa,   barkamol   bo‘lsa,   shaxs   sifatida   ham   barchaga   o‘rnak
bo‘lsa,   odamlar   uning   faqat   she’riga   qarab   emas,   shaxsiyatiga   ham   havas   qilsa,
unga   o‘xshashga   intilsagina   buyuk   ijodkor   darajasiga   ko‘tarila   olishini   alohida
qayd etishi ham bejiz emas edi.
Erkin Vohidov o‘zining adabiy-tanqidiy qarashlarida she’r, she’riyat hamda
shoirlik   masalalari   tahliliga   batafsil   to‘xtalgan,   ularning   ayrimlarini   tadqiqot
ishimizda   tahlilga   tordik.   Boshqa   adabiyotshunos   ijodkorlarning   mulohazalari
bilan bog‘liqlikda ko‘rib chiqdik. She’riyat va shoirlik juda mas’uliyatli va sharafli
ish, mashg‘ulot ekaniga yana bir bor amin bo‘ldik.
Shoirning   ijod   haqidagi   qarashlarida   mumtoz   an’analarga,   milliy
qadriyatlarga   hurmat   bilan   birgalikda,   jahon   adabiyotining   etakchi   tamoyillariga
ham   juda   katta   mehr   bilan   qaragan   shaxs   edi.   Shuning   uchun   shoirlikni   qismat
deya e’tirof etgan va unga hamohang umr kechirgan ijodkordir.
Bob bo‘yicha xulosalar:
Erkin Vohidov ijodni, ijodiy jarayonni, shoir va bu qismatni juda ulug‘lagan
ijodkorlardan   biridir.   Buning   zamirida   inson,   hayot,   o‘lim,   adalat,   haqiqat,
shafqatsizlik barcha-barchasi mustahkam o‘rin olganligini kuzatish mumkin. Adib
ijodni juda ulug‘lash bilan bir qatorda, uni borlig‘i bilan sevgan, e’zozlagan talant
sohibi ekanligini alohida qayd etish lozim.
Erkin   Vohidov   yaxshi   shoirgina   emas,   “ do‘stlik   rishtalari   elchisi”   ham
bo‘lgani   ma’lum,   ijodkor   dunyoning   ko‘pgina   mamlakatlarida   bo‘lgan   va
ko‘pchilikning mehrini qozongan. “Gap-ku ko‘p, umr oz”- deydi o‘zbeklar. Bizga
in’om etilgan bu umrni har daqiqasini unumli o‘tkazishga intilamiz, ezgu ishlarni,
buyuk dard – ijod dardi bilan yonib yashashni orzu qilgan ijodkordir.
50 Shoirlik faqat tim qorong‘u xonaga kirib olib she’r yozish emas. Yoki elga
faqat she’ri bilan muallimlik qilish emas, shoir hamma zamonda jangchi bo‘lgan.
Bu sifat, ayniqsa, bizning zamonda juda kerak. Men shoirning shaxs sifatida ham
barkamol   bo‘lishini   orzu   qilib,   ana   shu   orzuning   ijodiy   mevasini   tatigan
ijodkorlardan biri ham Erkin Vohidovdir. 
51 III BOB
IJODKORNING ADABIYOT VA ADABIYOTSHUNOSLIK
MUAMMOLARI HAQIDAGI MULOHAZALARI
3.1.Ijodkorning adabiyot haqidagi mulohazalari.  H ayotida katta ahamiyat
kasb etadigan  badiiy adabiyot  so‘z bilan ish  ko‘radigan san’at  turi  sifatida e’tirof
etilishi bejiz emas. Shuning uchun ham badiiy adabiyot so‘z san’ati deb yuritiladi.
Badiiy   adabiyot   san’atning   murakkab   va   serqirra   turi   bo‘lib,   insonda   yuksak
ma’naviyatni   shakllantirishning   eng   ta’sirchan   vositalaridan   biri   sifatida   qayd
etiladi.   Insondagi   ismsiz   tuyg‘ular,   nozik   kechinmalar,   ko‘z   bilan   ko‘rib,   quloq
bilan eshitib, qo‘l bilan ushlab, til bilan totinib bo‘lmaydigan ruhiy holat jilvalarini
faqat   so‘z   yordamida   ifoda   etish   mumkin.   Badiiy   adabiyotning   asosiy   ish   quroli
so‘z   ekanligini   unitib   bo‘lmaydi.   Badiiy   adabiyot   tasvirlanayotgan   narsa   yoki
shaxsning   hozirgi   holatini   qanchalik   ishonarli   aks   ettirsa,   uning   o‘tmishini   ham
kelajagini ham shunchalik ishonarli tasvirlaydi.
  Badiiy   adabiyot,   ijod   uning   xususiyatlari   haqida   Yuxan   Borgen   shunday
mulohazalarni   keltiradi:   “yozuvchi   bo‘lmoq   qalbingni   odamlarga   ishonib   ochib
bermoqdir.  Albatta, fikrlarni bayon qilish bilan bog‘liq yozma faoliyatning boshqa
shakllari   ham   bor.   Ular   istagan   narsaga   –   ilmga,   texnikaga,   hunarga,   falsafaga,
siyosatga,   dinga   talluqli   bo‘lishi   mumkin...   Undan   ko‘ra   ko‘proq   biz   “nafis
adabiyot” demoqni ma’qul ko‘ramiz ” . 44
 
Ongimizda   paydo   bo‘lgan   fikrlarni   shunchaki   qog‘ozga   tushirsak   adabiyot
bo‘lavermaydi   uni   badiiylik   pardasiga   o‘rab   tasvirlash   haqiqiy   badiiy   adabiyot
namunasi   bo‘ladi.   Badiiy   adabiyotning   ilmdan   tub   farqi   shundaki,   u   ma’naviy
haqiqatlarni   aks   ettiradi,   fan   esa   ilmiy   haqiqatlarni   aks   ettiradi.   Ilmiy   haqiqat
mantiq   va   fikr   orqali   oydinlashsa,   ma’naviy   haqiqat   his-tuyg‘u   vositasida
oydinlashadi.   Inson   hayotida   ma’naviyat   muhim,   ammo   uni   ilmsiz   shakllantirish
mumkin emas. Ular bir-biri bilan dialektik birlikda taraqqiy etib kelganligini inkor
etib bo‘lmaydi. Shuning  uchun badiiy  adabiyotning taraqqiyoti  davomida  insonni
44
  Yuxon   Borgen.   Yozuvchi   bo‘lmoq   nima   degani?   Qarang:   Jahon   adiblari   adabiyot   haqida.   Ozod
Sharafiddinov tarjimalari. – Toshkent, Ma’naviyat, 2010. 363-bet.
52 anglash,   uning   turfa   xil   xarakterlarini   namoyon   etish   uchun   qilingan   izlanishlar
samarasi o‘laroq adabiyot yashab kelmoqda.
Erkin   Vohidov   qayd   qilganidek:   “Adabiyot,   san’at   –   qalbning   hunari,
yurakning   ishi.   Shoir,   yozuvchi   yuragining   so‘zi,   qalbning   amri   bilan   qo‘liga
qalam   oladigan   odam.   Agar,   yozuvchi,   shoir   vijdon   so‘zini   aytolmasa   fojia   yuz
beradi. Adabiyot  ahli  hamma zamonlarda inson qalbining erki    uchun kurashgan.
Zamonlar bo‘lganki unda rost so‘zni aytish jasorat hisoblangan”. 45
Adabiyot   inson   qalbining   turli   holatlarini   badiiy   talqin   etar   ekan,   buning
zamirida   uzoq   yillik   tajribalar,   turfa   xil   davrlar   mavjudligini   unutmaslik   lozim.
Adabiyotning tasvir  obyekti  inson ekan,  uning qarashlarini  orzu umidlarini  talqin
etish, ularning hayotiy iztiroblarini talqinlar etib kelgan. Har qanday davr adabiyoti
inson va uning xarakter ruhiyatini talqin etganligi, bu esa ularning hayotdagi qadr-
qimmatini belgilash bilan izohlangan.
Oybek adabiyot  haqida:  “Adabiyot  – fikr  ommasi, qalb hislari  bilan doimo
sayqallanadigan,   to‘xtashni   bilmaydigan,   borgan   sari   hamisha   nurlanishi,
chaqnashi   oshib   boradigan   bir   soha.   Adabiyotimizning   tasvir   obyekti   –   xalqimiz
turmushi.   U   o‘z   taraqqiyotida   xalq   hayotini,   kurashini,   orzu-armonlarini,   his-
tuyg‘ularini   fikr-xayollarini   yangi   jamiyat   qurish   yo‘lidagi   faoliyatini   badiiy   aks
ettirib   rivojlanadi,   benihoya   yutuqlarni   qo‘lga   kiritadi”   –   deb   o‘z   adabiy-tanqidiy
fikrlarini bayon etgan. 
Adabiyotning   tasvir   manbai ,   inson   va   uning   hayoti,   muammolari   ekan,
adabiyot shu jarayonda yillar davomida faollashib keldi.  Badiiy asarlarning kishida
his-tuyg‘u   uyg‘otishining   sababi   shundaki,   har   qanday   badiiy   asar,   avvalo,
hissiyotlar,   kechinmalarning   mahsulidir.   Adabiyotdan   boshqa   o‘quv   fanlarida
hissiyot   bo‘rtib   turmaydi.   Badiiy   adabiyotda   asosan   tuyg‘ular   bilan   ish   ko‘riladi.
Yozuvchi o‘z his-tuyg‘ularini kitobxondan yashirmaydi, aksincha unga yuqtirishga
intiladi.   Menimcha   shu   sabab   badiiy   asar   qahramonlari   xuddi   tirik   odamlarday,
yaqin insonlariday kitobxonni bezovta qiladi, o‘ylantiradi. Asardagi tasvir o‘zimiz
kabi   insonlar   haqida,   hayot   tashvishlari   haqida   bo‘lgani   uchun   ham   kitobxonga
45
  Vohidov E. Shoiru ,  she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987.  36 -bet.
53 qadrli,   uning   tuyg‘ulariga   o‘z   ta’sirini   o‘tkaza   oladi.   Balki,   inson   tafakkuridagi
evrilishlar, istiroblar o‘quvchi qalbini larzaga solsa ajab emas.
Bugungi  globallashuv jarayonida adabiyotdan uzoqlashish,  yoshlarni bunga
qiziqtirish   borasida   ham   jiddiy   amaliy   ishlar   olib   borilmoqda,   ammo   Vatan
oiladan,   ostonadan   boshlangani   kabi   adabiyotga   mehrni   oilada   berish   kerak.
Adabiyotni   yoshlarning   ongiga   singdirish,   kitobxonlik   va   mutolaa   madaniyatini
rivojlantirish   borasida   ko‘plab   ishlar   amalga   oshirilmoqda,   tanlovlar
o‘tkazilmoqda,   albatta,   bu   harakatlar   o‘zining   natijasini   ko‘rsatadi   deb   umid
qilamiz.   Ijodkorlarimiz   o‘zlarining   ko‘nglidan   kechgan   tuyg‘ularni   hamma
zamonlarda ham aytishga hayiqishgan. Ijtimoiy-siyosiy muhit bilan hisoblashishga
harakat   qilishgan.   Xususan,   istiqlol   sharofati   tufayli   yurtimiz   tarixida   yangi   davr
boshlandi.   Xalqimiz   hayotining   hamma   jabhalarida,   jumladan,   adabiyotimiz
tarixida   ham   buyuk   o‘zgarishlar,   burilishlar   sodir   bo‘ladi.   Bu   davrga   kelib
adabiyotimizdagi   eng   katta   yutuq   va   yangilik   shu   bo‘ldiki,   ushbu   davrda
yozuvchilarimiz   sotsialistik   realizim   va   kommunistik   mafkura   ta’siridan   xalos
bo‘lib,   tom   ma’noda   so‘z   erkinligi,   matbuot   erkinligiga   erishganlari   juda
quvonarlidir.   Adabiyotimizda   ham   demokratiya   va   oshkoralik   kuchaydi.
Hayotmizning   hamma   sohalarini   yoritishda   adabiyotimiz   ilgarigi   noto‘g‘ri
mezonlaridan   butunlay   qutuldi   va   o‘tgan   qisqa   vaqt   ichida   nafaqat   o‘zbek
kitobxonlari,   balki   dunyo   adabiyoti   ixlosmandlari   qalbini   junbushga   keltirgan
nodir asarlar yuzaga keldi.
Yosh avlodning ma’naviy barkamolligiga o‘zining ulkan hissasini qo‘shgan
ijodkorlardan biri O‘zbekiston Qahramoni Erkin Vohidov hisoblanadi. Adabiyotga
o‘tgan asrning 60-yillaridan boshlab kirib kelgan ijodkor o‘zining sermahsul ijodi
bilan   o‘z   muxlislarini   topdi.   Ijodkorning   ijodidagi   yuksalish   istiqlol   yillarida
yanada   balandroq   ko‘tarildi.   Bu   davrda   yaratilgan   asarlari   zamonaviy   o‘zbek
adabiyoti   tarixida   yaratilgan   durdona   ijod   namunalari   qatoridan   joy   olgan.   Biror
asarni  zamonga bog‘lab tahlil  etish ancha murakkab masala bo‘lib, agar  asar  o‘zi
tahlil etilayotgan davrda yaratilgan bo‘lsa, yana ham mushkul ishdir. Shunday ekan
mustaqillik   davri   adabiyoti   haqida   gapirish   g‘oyatda   mas’uliyatli   masaladir.
54 Istiqlol   davriga   kelib   o‘zbek   adabiyoti   yuksak   pog‘onaga   ko‘tarildi.   Yaratilgan
asarlarda   dunyoni   tushinish   va   tushintirish,   inson   psixologiyasi   o‘z   haq-
huquqlarini   anglash,   o‘zlikni   anglash,   xalq   ongini   ochish,   saviyasini   o‘stirishga
intilish   adabiy   jihatdan   yangilanish   bosqichiga   ko‘tarildi.   Endilikda   inson
adabiyotda mohiyatini qaytadan kashf etdi. 
Insoniyat   adabiyotning   bosh   qadriyatiga   aylanib   bordi.   Yozuvchilar
insonlarni   boricha   qanday   bo‘lsa   shundayligicha   tasvirlashga   intildilar.   Inson
qanday   bo‘lsa,   shundayligicha   ulug‘lanadi.   O‘rni   kelganida   xatolari,   noto‘g‘ri
amallari uchun kamsitiladi ham. Inson qanchalik ko‘klarga ko‘tarib ulug‘lanmasin,
o‘z   hatti-harakatlariga,   hatto   hayolidan   o‘tayotgan   o‘y-fikrlariga   ham   javob
beradigan   zot   sifatida   tasvirlana   boshladi.   Istiqlol   adabiyoti   mavzu   jihatdan   ham,
shakl   nuqtai   nazaridan   ham   rang-baranglikka   erishdi.   Bir   vaqtlardagi   taqiqlar
yo‘qotildi. Shakl ham ahamiyatini yo‘qotdi – qisqa hajmli romanlar ham yaratildi.
Mustaqillik   davri   adabiyotinig   yana   bir   muhim   xususiyati   shundaki,   bu   vaqtga
kelib   o‘zbek     adabiyoti   jahon   adabiyoti   an’analari   bilan   chog‘ishtirila   boshlandi.
Yangi   metodlar   va   oqimlar   kirib   kela   boshladiki,   bularning   barchasi   turfa
ohangdagi badiiy asarlarning yuksalishiga zamin hozirladi.
Istiqlol   davri   adabiyoti   haqida   Ozod   Sharaffiddinov   shunday   fikrlarni
bildiradi: “Avvalo, aytmoq kerakki, istiqlol adabiyoti xronologik tushuncha emas.
Soddaroq   qilib   aytsak,   istiqlol   adabiyoti   deganda   biz   faqat   1991-   yildan   keyin
yaratilgan   asarlarnigina   tushunmasligimiz   kerak.   Istiqlol   adabiyoti   Cho‘lponlar,
Fitratlar ijodidan boshlangandek, u so‘nggi o‘n yillikda ham shakillanishda davom
etdi.   Tabiiyki,   bundan   keyingi   o‘n   yilliklarda   ham   takomilda   davom   etadi.
“Birinchi navbatda ijod uchun erkin sharoit yaratilganini alohida ta’kidlash kerak.
Hayotni   aks   ettirishga   odamlar   xarakterini   yaratishga   erkin   munosabat   yangi
adabiyotning   muhim   belgisidir,   adabiyotdagi   yangilanish   jarayonlari   haqida
to‘xtalganda   esa,   albatta,   mazkur   san’at   sohasining   o‘ziga   xos   xususiyatlarini
nazarda   tutib   mulohaza   yuritmoq   zarur.   Masalan:   gulzordagi   gullarni   bugun
sug‘orsangiz,   ertasiga   ertalaboq   yashnab,   yayrab   ketadi,   uning   yashilligi
55 quyuqlashadi   tanasi   baquvvat   tortadi,   g‘unchalaydi,   xullas,   dabdurustdan
yangilanadi. Adabiyotdagi yangilanish jarayoni esa asta-sekin kechadi” 46
.
Bilamizki, ijodkor ahli erkinlikni sevadi, erkin tuyg‘ular, erkin fikrlar, erkin
ovoz,   erkin   adabiy   muhitning   tasiri   katta.   Erkin   fikr   yuritish,   va   uni   boricha
ifodalash   hamma   davrlarda   ham   oson   bo‘lmagan,   buning   isboti   sifatida   qatag‘on
qurboni bo‘lgan jadid bobolarimizni misol tariqasida keltirishimiz mumkin. Istiqlol
adabiyoti ijod ahliga bir vaqtlar mushkul masala bo‘lgan erkinlikni berdi. Hayotni
aks   ettirishda,   asardagi   inson   psixologiyasini   tasvirlashda,   davr   muammolarini
yoritishda   erkin   munosabat   yangi   adabiyotning   muhim   xususiyatlaridan
hisoblanadi.   Adabiyotning   yangilanish   jarayoni   ham   bu   narsaga   bog‘liq   albatta.
Erkin fikrlar, erkin xulosalar natijasida turfa mavzulardagi ijod namunalari paydo
bo‘ladi   va   adabiyot   qolipga   tushib   qolmaydi.   U   yangilanishda   davom   etadi.   O‘z
navbatida bu jarayon sekinlik bilan bosqichma bosqich amalga oshadi.
Taniqli   shoirimiz   Erkin   Vohidovning   adabiyot   haqidagi   mulohazalari   bilan
o‘rtoqlashib,   fikrlarimizni   davom   ettirsak:   “Adabiyot   sohasiga   kirgan   har   qanday
odamda shaxsiy manfaatdan ko‘ra ijtimoiy manfaat kuchliroq bo‘lishi lozim. U har
qanday   hujumlarga,   ginalarga,   ta’na   toshlariga   bardosh   bergan   holda,   yuragidagi
o‘ylarni   baralla   aytish   darkor”!   Sehr   darajasidagi   yuksak   san’at   bo‘lmagan   joyda
qolgan   hammasi   behuda   kuchanish   quruq   gap.   San’atda   umuman   ishlik   nisbiy
tushunchadir.   San’atning,   adabiyotning,   she’riyatning   katta-   kichikka   talabi   bitta.
Qalblarni   zabt   etish!   Zabt   etilgan   qalblarga   esa   ezguluk   urug‘ini   sochish!   Bizga
mukofot o‘sha urug‘larning mingdan biri bergan hosilni ko‘rish, xolos” 47
.
Darhaqiqat, badiiy adabiyotning o‘rni  juda kuchli. Insonni  ma’naviy kamol
topishida ham, uning tafakkuri va dunyoqarashini shakllanishida ham, uning o‘rni
beqiyos  ekanligi  qayd   etiladi.  Milllionlab  qalblarga  ezgulik  urug‘ini   olib  kirishga
harakat qiladi.
“Men   adabiyotdagi   har   qanday   izlanishni   qo‘llab   quvvatlayman.   Ammo
sharq mumtoz adabiyotidan uzoqlashib ketayotganimiz meni juda tashvishga soldi.
46
 Sharafiddinov O. Ijodni naglash baxti. – Toshkent, “Sharq” nashriyoti, 2004. 144-bet.
47
 Vohidov E. Shoiru ,  she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987.  39 -bet.
56 Biz   ularning   ko‘pidan   bebahra   qolayotganga   o‘xshaymiz.   Bu   muqaddas
javohirotni,   sal   nariga   borib,   hech   kim   bilmay,   undan   bahramand   bo‘lmay
qoladimi,   deb   qo‘rqaman.   Chuqur   insoniy   falsafa,   abadiyatga   dahildor   bo‘lgan
badiiyat,   san’atkorlik   sirlarini   aynan   shulardan   o‘rganish   lozim.   Kishilar
o‘rtasidagi beqadrlikka qarshi insoniy mehr masalasi birinchi o‘ringa chiqayotgan
bir paytda, ularni o‘qib, yurakka hayotbaxsh nur olish juda zarur”. 48
Ijodkorning   “San’atning,   adabiyotning   sharti   –   barkamollik   va
mukammallikdir”, - degan qarashlariga to‘xtalsak, san’atimiz adabiyotimiz  uchun
albatta mukammallik juda muhim, adabiyot mukammal asarlar bilan boyib borsa,
shundagina unda yuksalish bo‘ladi. Mukammallik nafaqat adabiyot uchun muhim,
balki,   barcha   sohalarda,   jabhalarda,   har   qanday   ishda   kerak.   Shoirning   tafakkur
dunyosi, uning kengligi, fikrining tiniqligiga tahsinlar aytmasdan iloj yo‘q.
Bu   haqida   so‘z   yuritgan   adabiyotshunos   Hotam   Umurov   shunday   yozadi:
”Yurak   dard-alam   bilan   to‘lib,   jabr-jafo   chekkan,   azob-uqubat   tortgan   paytida
alamdiyda shoirning qalbidan ”uchqun” chiqadi, Nur tug‘iladi. Bu ”uchqun” va nur
o‘qiganlarning qalbidagi hislarni, tuyg‘ularni titratadi, jo‘shtiradi”. 49
 
Insonni   adabiyotni   anglash   nafaqat   murakkab,   balki   uning   dunyosiga
hamohang   hayotni,   turfa   olamlarni   badiiy   talqin   etganligi   uchun   ham,   uning
talqinlari   inson   qalbini   larzaga   solsa   ajab   emas.   Balkim,   shuning   uchun   ham
adabiyot, uning badiiy funksiyalari haqida so‘z yuritilganda, adabiyot bu ”mardlar
maydoni”   hisoblanishida   ham   haqiqat   mavjudmi,   -   degan   xulosaga   kelasiz.
Adabiyotning   toshi   og‘ir   ekanligi,   ustozlar   tomonidan   alohida   qayd   etilganligida
ham   asoslar   mavjud.   Adabiyotning   kuchi   atomdan   ham   kuchli   ekanligi   alohida
qayd etilganligida asoslar mavjud. 
Erkin   Vohidovning   bu   haqidagi   qarashlari,   bizning   tushunchalarni   ma’lum
darajada   asoslaydi:   “Adabiyot   –   yuvvosh-ma’qul   odamlarning   maydoni   emas.
Faqirona ko‘nikuvchanlik o‘z tinchini o‘ylash iste’dodni halok etuvchi omillardir.
Dunyoga   tinchlik   –   adabiyotga   jang   kerak.   Adabiyot   bahs   bilan   tirik.   Ammo   biz
48
 Vohidov E. Shoiru, she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 44-bet.
49
 Umurov H. Adabiy ijod asoslari. Darslik.  – Samarqand, SamDU nashri, 2022. 325-bet.
57 ko‘p   hollarda   halol   ochiq-oydin   tanqidiy   gaplarga   tayyor   emasligimizni   ko‘rsatib
qo‘yamiz.   Bizni   tanqid   qilgan   yoki   biz   bilan   bahs   qilgan   odamni   dushman   deb
bilamiz.   Qasdimizni   olish   payiga   tushamiz.   Biz   o‘z   muhitimizda   do‘stona   tanqid
ruhini   yaratib,   millionlab   o‘quvchilarimiz   qalbida   shu   ruhni,   mardlik,   tantilik,
hayiqmaslik ruhini tarbiyalashimiz kerak”. 50
 
Xullas, adabiyotning badiiy funksiyasi  haqida turfa xil  qarashlar  maydonga
kelgan bo‘lsa-da, inson ma’naviyatiga, uning botiniy-ruhiy olamiga sezilarli ta’sir
qiladiki, bu esa uning asrlardan beri shakllanish, taraqqiy etishidan dalolat beradi.
Adabiyotning   turfa   xil   sarhadlardan   o‘tishida   ham   uning   tarkibida   insoniyat,
insoniylik, ezgulik mujassamlashganidan dalolat berishi asoslandi.
Erkin   Vohidov   turli   davr   kishilarni   ko‘rsa-da,   badiiy   adabiyotning   istiqlol
yillaridagi o‘zgarishlariga, taraqqiyotiga, tasvir usullariga ham jiddiy nazar soldiki,
bu   davr   adabiyoti   erkin   adabiyot   ekanligini   alohida   qayd   qilganligi   ko‘rsatib
berildi.
3.2.   Adabiyotshunoslik   masalalari   talqini.   Ma’naviy-madaniy   merosni
tahlil   va   tadqiq   etish,   hozirgi   adabiy   jarayon   hodisalarini   tanqidiy   o‘rganish,
o‘zlashtirish,   estetik   baholash   adabiyot   ilmining   asosini   tashkil   qiladi.   Mazkur
ustuvor yo‘nalishlar qatorida, yana adabiyot nazariyasi, xalqaro adabiy aloqalar va
adabiy   ta’sir   masalalari   adabiy   tanqidchilik   uchun   muhim   bo‘lgan   jihatlardir.
Ma’lumki,   ijtimoiy-siyosiy,   falsafiy   tizimlarning   o‘zgarishi,   avvalo,
dunyoqarashlarning   o‘rin   almashuvidir.   Bu,   shubhasiz,   yangi   tushunchalar,
talqinlar,   tasavvurlar   silsilasini   yuzaga   keltiradi.   Adabiyotshunoslikning   ham
adabiyot va san’at singari davr didini, millatning badiiy-estetik saviyasini, jamiyat
ma’naviyatini kamol topdirishda betakror o‘rni bor. Ilm ahli o‘z zamonasidagi ana
shu   yuksak   mas’uliyatni   teran   anglagan   holda,   adabiyotni,   madaniy-tarixiy-diniy
merosni   umubashariy   qadriyat   sifatida   o‘rganishi,   baholashi   davomida   nazariy
umumlashtirish madaniyati tobora takomillashib bormoqda. 
Keng   o‘quvchilar   ommasi   ilm   ahlidan,   avvalo,   badiiy   asar   va   yozuvchi
fenomenini tushuntirib berishini kutadi. Shu ma’noda, ana shu bir-biri bilan uzviy
50
 Vohidov E. Shoiru, she’ru shuur. Adabiy o‘ylar. – Toshkent, 1987. 124-125-betlar.
58 bog’liq   ikki   hodisa   millat   tarixiy   taraqqiyotining   muayyan   bosqichidagi
madaniyatining,   ma’naviy-intellektual   darajasining   bir   belgisidir,   degan   tamoyil
yetakchilik   qilmoqda.   Badiiy   adabiyotning   umumiy   holati   adabiyotshunoslik
ilmining   ham   darajasini   belgilab   beradi.   Tarix,   falsafa,   din,   san’at,   kino,   teatr,
musiqa,   tasviriy   va   amaliy   san’at   ijodkor   shaxsiga   nechog’liq   katta   ta ʼ sir
ko‘rsatayotgan   paytda,   asarlarni   ana   shu   omillar   sintezi   sifatida   o‘rganish,
o‘zlashtirish tamoyili kuchaydi.
Bobolarimizdan qolgan “Tanqid – kelajak mevasi” degan maqol zamiridagi
ma’no   mazmun   benihoya   kattadir.   Qachonki,   biz   o‘zimizga   nisbatan   berilgan
tanqidiy   fikrni   to‘g‘ri   qabul   qilsakgina,   shunda   o‘zimizni   tarbiyalab   baland
pog‘onalarga   ko‘tarilamiz.   Erkin   Vohidov   bir   maqolasining   nomini   –   “Dunyoga
tinchlik, adabiyotga  esa  jang  kerak”–deb  nomlagan  edi.  Bu  tushuncha  zamiridagi
hayotiylikni,   uning   muqaddasligini   anglashimiz   zarur.   Diqqat   qilinsa,   adabiyot
bo‘stoni   qizg‘in   bahslar     natijasida   gullab-yashnaydi,   mukammallashib,   poetik
yangiliklarni   namoyon   etib,   yuksak   saviyali   ijodkorlar   soni,   mukammalik   kasb
etgan asarlar ko‘payib boradi. 
Badiiy   asarlarining   qadr-qimmatini   oshiruvchi   vosita   ham,   bahs-
munozaralardir.   Bunday   qizg‘in   bahslarning   ko‘payishi,   avjiga   chiqishi   uchun
adabiyot   jonkuyarlari,   ixlosmandlari   va   chin   iste’dodlar   ko‘paymog‘i,   uning
sabablarini   to‘g‘ri   his   etmog‘i   darkordir.   Kamdan-kam   ijod   namunalari   asrlar
elagidan o‘tib insoniyatning ma’naviy xazinasiga qo‘shiladi. Lekin bu xazinani esa
keyingi avlodlar boyitib, yuksaltirib borishi lozim. “San’at asarlarining qimmatini
o‘lchovchi, bahosini beruvchi oliy hakam - zamon”. 51
Darhaqiqat,   zamon   tarozisi   ham   doimo   adolatli   bo‘lavermaydi,   chunki
itimoiy   tuzumda   hukmron   mafkuradan   kelib   chiqib,   zamon   zayliga   monand
asarlarga ko‘proq e’tibor qaratiladi. Ammo haqiqiy qimmatga ega asarlar o‘zining
qadrini   qachondir   baribir   topishi,   tabiiy.   Badiiy   mukammal   asarlar   asrlar   osha
yo‘qolib  ketmaydi, faqat   qaysidir  davrda  e’tibordan chetda  qolishi,  yoki   tanqidga
uchrashi   mumkin.   Butun   asr   davomida   ozodlik   hayqiriqlari   goh   yashirin,   goh
51
 Vohidov E. Erk saodati. To‘la asarlar to‘plami. VI jild. – Toshkent, 2018. 227-bet.
59 oshkora kuylanib kelgan, ammo bu asarlar u yoki bu darajada xalq qalbidan o‘rin
olib   keldi.   Atoqli   shoirimizning   butun   boshli   ijodini   she’rlari,   dramalari,   adabiy
maqolalari, barchasi adabiyotimizning bebaho xazinasidan joy olgan va bu xazina
necha   avlodlarga   ko‘makdosh   bo‘lib   kelayotganligini   bugungi   kunda   baralla
aytishimiz mumkin. 
Shoirsiz   yurt   –   bulbulsiz   chaman,   yulduzsiz   osmon,   mayoqsiz   bandargoh
bo‘lmagani   kabi,   yaxshi   asarlar   barcha   davrlarda   yaratilgan,   yartilmoqda.   Shoir
qaysi zamonda, qaysi yurtda yashamasin, birinchi galda o‘z qalbining holatini ayon
etadi,   agar   bu   holat   minglarning,   millionlarning   qalbiga   hamohang   bo‘lsa,   shoir
nidosi  umumxalq, umumbashariy nidoga aylanadi. Shoir mavjud hamma zamonda
qismat bo‘ladi. Chindan ham shoirlar inson ruhiyatiga bulbul kabi yoqimli satrlarni
yaratadilar,   osmonni   yulduz   nuri   bilan   bezaganidek,   she’ri   bilan   ko‘ngillarni
bezaydi, munavvar etadi. 
Shu   jihatdan,   Erkin   Vohidov   ijodini   kuzatsak,   shoir   she’rlarida   keltirilgan,
she’riy   qolipga   solingan   satrlar   el   orasida   ko‘p   qo‘llanilib   hikmatli   so‘z   va
maqollarga aylanib ketgan, ularning ba’zilarini hatto xalq og‘zaki ijodi namunalari
orasida   ham   uchratib   qolamiz.   Bu   haqiqatning   zamirida   xalqchillik,   xalqona   ruh
mavjudligini unutish mumkin emas.
Adabiyotimiz   tarixida   shunday   ijodkorlar   borki,   ular   yaratgan   asarlar
xalqimiz   ruhiy   olamiga   sezilarli   ta’sir   qilib   kelmoqda.   Ular   qoldirgan   she’riyat
bilan   bir   qatirda   adabiy-tanqidiy   qarashlari,   adabiyotni,   ijod   jarayonini,   uning
murakkab   holatlarini   anglashga   imkon   berayotganligini   ham   alohida   qayd   etish
lozim.   Ana   shunday   ijodkorlardan   biri   Erkin   Vohidov   o‘zining   she’riyatidan
tashqari, adabiy-tanqidiy qarashlarini ifodalab kelgan buyuk so‘z san’atkoridir. 
Erkin Vodov ijodni ijodiy jarayonni, uning murakkab qirralarini mukammal
tushungan,   tahlil   etuvchi,   munosabat   bildiruvchi   shaxs   sifatida   ham   buyuk
salohiyatga   ega   ijodkorlardan   biri   bo‘lgan.   Shuning   uchun   ham   adabiyotshunos
Ibrohim   G‘afurov   shoir   ijodi   haqida   so‘z   yuritganda   shunday   yozadi:   ”Ijod
cho‘qqilari   mavhum   tushuncha   emas.   Ijod   cho‘qqilari   davrni   tarbiyalagan,   davr
ramzlarini ta’sirchan badiiy so‘z bilan moddiylashtirgan asarlar – ularning nomlari
60 bilan   belgilanadi   va   tarixda   qoladi.   Erkin   Vohidovning   ”Nido”si,   ”Yoshlik
devoni”,   ”O’zbegim”,   ”Inson”   qasidalari...   –   bular   uch   avlod   o‘quvchilariga   yod
bo‘lib ketgan va bular ijodning sharafli cho‘qqilari”. 52
Shoir   yaratgan   har   bir   lirik   asar   o‘z   davrining   mukammal   asari   sifatida
e’tirof   etilishi   bejiz   emas.   Uning   zamirida   uzoq   vaqtlik   mashaqqatli   ijodiy
mehnatning mahsuli ekanligini unitish mumkin emas. She’rda hayajon bor, shavq
bor,   lekin   she’riy   madaniyat   ham   uzviy   birlikda   bo‘lishi   lozim.   Shoir   she’rni   bir
gap   bilan   boshlab,   tamoman   boshqa   gap   bilan   tugatadi,   so‘zlarni   o‘zi   tushungan
ma’noda   o‘ziga   maqbul   bo‘lgan   tartibda,   o‘zi   tasavvur   qilgan   uyg‘unlik   qoidasi
asosida ishlatadiki, bu esa ijodkorning individual uslubidan dalolat beradi.
Shu   borada   so‘z   yuritgan   Erkin   Vohidov   bir   o‘rinda   shunday   mulohaza
yuritadi.   Ergash   Yondosh   sevgilisiga   bo‘lgan   muhabbatini   shunday   orzu   bilan
ifoda qiladi: ”Ikkimiz ikki satr she’r bo‘lib qolsak deyman, Yosh yalang e’zozlasa,
bayt   suyib   ismimizni.   Shoirlik   boshqalar   tasavvur   qilmaganini   tasavvur   qilish,
boshqalar   o‘ylamaganini   o‘ylash   demak.   Yor   bilan   birga   bo‘lishni   orzu   qilgan,
kuylagan odamlar ko‘p, lekin hech kimning xayoliga “Ikkimiz ikki satr she’r bo‘lib
qolsak”   degan   fikr   kelmagan.   Buni   Ergash   aytibdi..   Bu   –   shoirlik”.   Qismatni,
taqdirni qarangki, ana shu ikki satr uchun muallifni shoir deb atayabdi.  
Erkin   Vohidov   bu   xalqni,   millatni,   uning   dardlarini   kuylar   ekan,   buning
zamirida   hayotiy   haqiqatlar   mujassamlashgan   edi.   Bizni   erkalab   bag‘riga   bosgan
ham,   shoir   qilib   biyron   til   bergan   ham   jafokash,   mehnatkash,   bag‘ri   keng,
orzulariday   ulug‘   xalqimiz.   Shoir   bo‘lishdan   oldin   shu   xalqqa   munosib   farzand
bo‘laylik,  sadoqatli,  fidoiy  bo‘laylik.  Agar  shoir   bo‘lsak,  uning  yuziga qaraganda
uyalmaydigan   shoir   bo‘laylik.   Xalqimiz   jasoratli,   matonatli,   zukko   xalq,
Navoiyxon,   Bedilxon   xalq.   U   oltin   bilan   misning,   olmos   bilan   shishaning   farqini
biladi. Ana  shu  halol, qo‘li  qadoq,  aqli   teran  xalqimiz oldida  halol  bo‘laylik. Zar
botmonlab   emas,   misqollab   o‘lchanishini   unutmaylik,   -   deb   bu   xalqni   ulug‘ligini
kuylagan   edi.   Qirq   yoshida   shoir   yelkasiga   bir   yuk   tushar   ekan.   Bu   avvalo,
52
 G‘furov I. Yo‘l fazosi va she’r tug‘yoni. Qarang: Vohidov E. Bahor taravoti. To‘la asarlar to‘plami. I 
jild.   – Toshkent, 2015. 6-bet. 
61 adabiyotga   o‘z   o‘rnining,   o‘z   uslubining   topdingmi,   degan   savol   yuki.   So‘ng,   ha
deb bir xil ohang, bir xil maqomda yozaverib odamlarning medasiga tegmadingmi,
degan savol yuki. Shoir ham qanday kuchli, o‘z-o‘zini takrorlab qo‘yishi mumkin,
- deya, e’tirof etgan. Bularning asosida il h om, talant, mahorat mujassamlashgan.
“She’ring   ham   farzanding.   Biri   tufayli   rahmat   eshitasan,   biri   tufayli
nadomat.   Har   ikki   holda   ham   shoirga  bardosh   kerak  bo‘ladi   –  maqtalganda   ham,
niqtalganda   ham.   Bir   donishmand:   “Boylik,   martabang   juda   oshib   ketsa   ham,
omading ketib, gado bo‘lib qolsang ham qabristonga bor. Birinchi holda hovurdan
tushib,   oqibat   keladigan   joyim   shu,   deb   o‘zingni   bosib   olsang,   ikkinchi   holda
tiriklik   qatorida   bo‘lganingga   shukur   qilasan,   taskin   topasan”   degan   ekan.   Ijodiy
mehnatning ham ko‘tarilishi va tushishlari ko‘p bo‘ladi. Shoir odam chog‘ida ham,
tushkunlik   chog‘i   ham   muvozanatni   yo‘qotmasligi   uchun   qabristonga,   kitoblar
qabristoni bo‘lgan chiqindi qog‘ozlar omboriga borib turishi kerak. Har ikki holda
ham   o‘ziga-o‘zi   hisob   berib   qaytadi.   Shoir   uchun   el   nazaridan   qolish   –   oliy   jazo
ekanligini   alohida   qayd   etishgan.   Adabiyot   ma’lum   bir   mafkuraga   emas,
insoniyatga   xizmat   qilishi,   uning   orzulari,   umidlari,   quvonchu   istiroblarini   badiiy
talqin etishi  lozim. Shundagina haqiqy adabiyot maydonga kelgan bo‘ladi. Uning
tasvirlari inson qalbini larzaga silishi bilan bir qatorda, o‘zligini anglash imkonini
ham yaratishi zarur. 
Ma’lumki, adabiyotimizning tasvirlash imkoniyati juda katta. Unda jamiyat
hayotida   birlashish   yasagan   katta   voqealardan   tortib,   o‘sha   jamiyat   a’zolarining
turmush tarzi, urf-odati, axloq   normalarigacha aks etadi. Abdulla Oripovning bir
qator   she’rlari   borki,   ularda   ba’zan   oddiy,   ko‘z   ilg‘amas,   bir   qarashda   uncha
muhim   bo‘lib   ko‘rinavermaydigan   turli   masalalar   ilgari   suriladi   va   badiiy-estetik
tafakkur   mahsuli   bo‘lgan   tushunchalar   asosida   o‘z   mulohazalarini   qayd   qilib
o‘tadi.   Yozuvchi   ijodi   haqida   so‘z   yuritgan   adabiyotshunoslar   uning   iste’dodli
shoir   sifatidagi   faoliyatini   va   ijod   va   ijodiy   jarayon   haqidagi   qarashlarini   yuksak
badiiy   asar   sifatida   baholashgan.   “Shoirni   o‘stirib   voyaga   yetkazadigan   qulay
ijodxonalar yo‘q. U hayotning har xil sharoitida issiq-sovug‘i, baland-pasti, o‘nqir-
cho‘nqiri, qing‘ir-qiyshiq joylaridan o‘ziga yo‘l topib o‘tadi  va asta-sekin ijodkor
62 sifatida shakllanadi. Shu manoda har bir haqiqiy shoirning tug‘ilib voyaga yetishi
bamisoli Abdulla ta’riflagan o‘z yo‘lini o‘zi ochishi kerak bo‘lgan buloq” 53
, - deb
yozadi.
Iste’dodli  shoir Abdulla Oripov “Ehtiyoj  farzandi” asarida shunday yozadi:
“Mening   birinchi   taassurotim   shundan   iboratki,   bugungi   adabiyotimiz   ko‘rki   va
salmog’i   –   xalqimizning   tarix   sahnasida   tutib   turgan   ijtimoiy-siyosiy   mavqeiga
yarasha.   Balki,   yonbi   iste’dodlar   buyuk   badiiy   saviyalarini   kelajakda   namoyish
etadilar. Hozircha, men adabiyotimizdagi yuksak ijtimoiy-siyosiy ravnaqni  e’tirof
etaman.   Bu   esa   katta   bir   xalq   adabiyoti   uchun   hazilakam   yutuq   emasligini   qayd
qilib o‘tgan. 
Biz   bu   o‘rinlarda   iste’dodli   shoir   Abdulla   Oripovning   qarashlarini
keltirishimizning   asosida   davr   ijodkorlarining   o‘z   qarashlari,   mulohazalari,
adabiyotni,   badiiyatni   mukammal   tushunish   imkoni   borligini   qayd   etmoqchimiz,
xolos.   Erkin   Vohidov   ham   o‘z   zamonasining   buyuk   san’atkori,   uning   adabiy-
tanqidiy   maqolalarida   ilgari   surilgan   tushunchalar   shoir   qalbining   beoromligini,
uning   tafakkuri   dunyo   adabiyotini   ham   juda   teran   tahlil   qila   olish   imkoniga   ega
ekanligini qayd etmoqchimiz. 
Iste’dodli   ijodkor   adabiyot   va   san’atning   taraqqiyoti   uchun   katta   mehnat
qilgan   bo‘lsada,   biror   o‘rinda   ijod   va   ijodiy   jarayonga   noxolis   yondoshmaydi.
Shoirlik bu qismat ekaniga alohida urg’u beradi. Ijokor badiiy mahorat haqida so‘z
yuritar ekan, hayot bilan yashayotgan jamiyat bilan bog’liqligini alohida qayd qilib
o‘tgan. Shuning uchun jamiyatimizdagi o‘zgarishlar badiiy adabiyotga ham o‘zini
sezilarli  ta’sirini  o‘tkaza  oldi. She’riyat  kishi  qalbiga eng avvalo, ruhiy tashnalik,
cheksiz   ehtiyoj,   ajib   bir   sehr   tariqasida   kirib   keladi.   She’r   inson   ruhining   bir
muncha   g’ayritabiiy,   ayricha   holatidan   tug’iladi.   Armonga,   go‘zal   iztirobga
qondirilishi   nihoyatda   zarur   bo‘lgan   ehtiyojga   aylanadi.   Bu   ehtiyoj   chinakam
shoirni umr bo‘yi taqib etadi.
Erkin   Vohidov   ijodi   davomida   she’riyatga   bo‘lgan   munosabatini   va   ijodiy
jarayondagi   murakkab   va   oniy   holatlarni   tahlil   qilishga   harakat   qilgan.   Ijodkor
53
 M.Qo’shjonov, S. Meli. Abdulla Oripov. Monografiya. –Toshkent, Ma’naviyat, 2000. 12-bet.
63 uchun avvalo, iste’dod, so‘ng esa mehnatsevarlik, izlanuvchalik kerak. Iste’dodsiz
mehnat esa yo‘q narsalar. Iste’dodsiz ijod bo‘lmaydi. Ijod bu so‘zma-so‘z tarjima
qilsangiz   yo‘q   joydan   barpo   qilish   demakdir.   Ijodkor   uchun   eng   muhim
fazilatlardan   biri   samimiyat   deb   bilaman.   U   bor   joyda   to‘qima   gaplar,   aldamchi
kayfiyatlar   bo‘lmaydi.   Ijod   keng   bir   maydon,   har   kim   qo‘lidan   kelganicha   chin
yurakdan   ijod   etadi.   Bu   tushunchalar   zamirida   haqiqiy   mehnat   katta   talant
tushunchalari o‘z ifodasini topgan. 
Shuning  uchun   ijodkor   qalbidagi   iztiroblar   she’riyatda  o‘z   ifodasini   topishi
bilan   ijodiy   jarayonnning   iste’dod   asosida   yuzaga   chiqishini   alohida   qayd   etadi.
Buning   zamirida   talant   va   ilhom,   iste’dod   va   mehnat   mavjudligiga   alohida   urg’u
beriladi.   Bularning   barchasi   ijodiy   jarayonning   mahsuli   sifatida   o‘z   ifodasini
topgan shuning uchun badiiyatdagi turli xil qarashlar ijodiy jarayonga o‘z ta’sirini
o‘tkazadi. Shu jihatdan shoir qismati va taqdiri adabiyot bilan chambarchas bog’liq
bo‘lgan.   Badiiy   adabiyotning   turli   janrlarida   ijod   qilgan   ijodkorlarning   asarlari
haqida   so‘z   yuritish   juda   katta   mahoratni   talab   etadi.   Ana   shu   nuqtai   nazardan,
Erkin   Vohidov   badiiy   mahoratini   adabiyotimizning   katta   darg’alari   asosida   tahlil
qilishga   va   ularning   ijodiy   jarayoniga   munosabatini   ifodalashda   o‘ziga   xos   bir
o‘rin   egallaydi.   Shoirning   davr   adabiyoti   haqidagi   qarashlarida   ham   o‘ziga   xos
mahorat mavjud. Ijokorning fiklarida muayyan davr adabiyotini tahlil qilish, undan
oziqlanish, adabiyotning sirli olami haqidagi qarashlar an’anasi kuzatiladi.  
Shoirning barcha kitoblarining mazmun-mundarajasini inson qismati, zamon
dardi,   hayot   tashvishlari   tashkil   etib,   bu   umumbashariy   muammolar   o‘ta   teranlik
qalb yolqini, isyonkorlik va intellektual mushohada bilan talqin etiladi, ularda bosh
va mas’ul so‘zning qudratini ko‘rsatish jarayoni turadi. 
Mustaqillik   ijodkorlar   uchun   ham   bor   ovoz   bilan   aytish   imkoni-huququni
berdiki, shoirning yurak tug‘yonida yanada bir o‘zgacha ohang, yangicha, ehtirom,
betinim   portlash   bilan   ifodalanmoqda.   Ijtimoiy   hayotning   o‘zgarishlari   tufayli,
adabiyot   va   adabiyot   haqidagi   ilmda   ham   yanada   yangilanish   vujudga   keladi.
Mumtoz   adabiyotimiz,   madaniy   merosimizni   o‘rganish   va   o‘rgatishga,   xususan,
tasavvuf,   diniy-ma’rifiy   xazinalarimizga   e’tibor   kuchaydi.   Uning   asarlari
64 majoziyligi,   ramziyligi,   ruhiy-falsafiy   tugalligi   bilan   qimmatli   va   badiiy
mukammal ekanligi ma’lum bo‘lmoqda.
Jamiyat   taraqqiyotida   har   bir   avlod   o‘zidan   oldingi   avloddan   ma’lum
tomonlari bilan ozmi-ko‘pmi farq qiladi. Ayni vaqtda keyingi avlod avvalgisining
davomchilari   bo‘lsa-da,   Erkin   Vohidov,   Abdulla   Oripov,   Rauf   Parfi   kabi
ijodkorlarning   ma’naviy   bulog‘idan   oziqlangan   ijodkorlar   oz   emas.   Lekin
insoniyat   uchun   eng   muqaddas   bo‘lgan   Vatan,   Erk,   Haqiqat,   Ezgulik,   Go‘zallik
tuyg‘usi hamisha tabarruk an’ana sifatida avloddan avlodga ko‘chaveradi. 
Har bir davrda har bir avlod ana shu muqaddas an’analarga o‘z ruhi, so‘zlari,
e’tiqodlari,   fikrlari   bilan   sodiq   qoladi.   Shu   ma’noda,   aytish   mumkinki,
zamonaviylik   ham   tarixiy   kategoriyadir.   Shuning   uchun   Erkin   Vohidov   istiqlol
adabiyoti va uning imkoniyatlarini  juda ulug‘laganda ham  haqli  qarashlarni  ilgari
surgan edi. Bugungi kunimiz kelajak uchun tarix. 
Sehrli   so‘z   san’ati   bugungi   kunlarimiz   va   davr   nafasini   o‘z   bag‘riga
muhrlab, ulardan boqiylikka daxldor mazmun topadi. Kelajak avlod poetik so‘zda
mujassamlashtirilgan ijtimoiy-siyosiy voqelikdan, xalq hayoti va taqdiridan, dardu-
tashvishi va sevinchlaridan voqif topadi. Avlodlar silsilasida o‘z hayoti, taqdiri va
izlanishlari o‘rtasidagi bog‘liqlikni ko‘radi. Ijod jarayoni g‘oyat sirli va murakkab
jarayon   ekanligini   yanada   teranroq   anglashga,   his   etishga   Erkin   Vohidovning
qarashlari   keng   imkon   ochadi.   Shu   boisdan   ham   asl   ijod   hamisha   individual   va
betakror bo‘lib, siz-u bizga hamroh bo‘lib yashayveradi.
Zero,   inson   ongi-shuurini,   inson   qalbini   zabt   etish,   anglash   hamda
tushuntirish   uchun   kechgan   va   kechayotgan   kurash-badiiy   tadqiqotchilik   hech
qachon tingan emas, to‘xtamaydi ham. Mabodo ana shu kurash so‘ngudek bo‘lsa,
odam fikrlashdan, hissiy idrokdan to‘xtab qoladi. Bu esa jamiyatlarning ma’naviy
intelektual hayotini hamisha yangilab turadi. 
Adabiyot   ham   insonga   o‘xshaydi,   uni   to‘la   to‘kis   anglash   va   tugal
tushuntirish   nihoyatda   murakkab   jarayon   bo‘lib   kelmoqda.   Insonning   tafakkur
miqyoslari   bamisoli   osmon,   ko‘ngli   esa   xuddi   ummonga   qiyoslanishi   ham   bejiz
emas.   Ummonni   quchoqlab   bag‘ringa   ololmaganing,   osmonni   ikki   qulochinga
65 sig‘dira   bilmaganing   kabi,   odamni   bilish   ham,   uning   fe’l-atvori,   tabiati   mana
bunday deya anglatish ham shunchalik murakkab jarayon ekanligini alohida qayd
etishgan. 
Bugungi   she’riy   madaniyat   tabiatidagi   yangilash   xususiyatlariga   oid
kuzatishlarimiz   inson-jamiyat-tabiat   o‘rtasidagi   rabitalarni   bilishga   qaratilgan
mayllarni   anglash   his   etish,   adabiyotni   tushunish   bilan   uzviy   birlikda   namoyon
bo‘lmoqda. Inson ham  jamiyat  singari muttasil  takomilashib, zamonga hamohang
fikrlaydigan darajaga ko‘tarilib bormoqda.
Bob bo‘yicha xulosalar:
Adabiyotning   turfa   xil   olamidan   bahramand   bo‘lgan   yetuk   san’atkor,   so‘z
zargari   Erkin   Vohidiv   adabiyot   va   adabiyotshunoslikka   oid   qarashlarni   hayoti
voqealar,   mumtoz   adabiyotning   badiiy   mukammaligi,   uning   jozibasi   orqali
tushuntirishga harakat qilganiligi asoslandi.
Erkin   Vohidovning   Fuzuliy,   Alisher   Navoiy   va   jahon   adabiyoti   haqidagi
qarashlari   bizni   adabiyot   ixlosmandlarini,   yanada   mukammalik   sari   undashga,
badiiy   asarlarning   poetik   jozibasini   teranroq   anglashga   imkon   beruvchi
qarshlarining   mavjudligini   o‘ziyoq,   yetuk   iste’dod   sohibi   ekanligidan   dalolat
berishi dalillar misolida ko‘rsatib berildi.
Zamondoshlarimiz ongi, tasavvuri va tushunchalari aytaylik, kechagi sho‘ro
kishilar   dunyoqarashidan   tudan   farq   qiladi.   Bungungi   she’riy   jarayonda
kechayotgan   fazilatu   poetik   ramzlar   inson   va   jamiyat   haqidagi   haqiqatlarni
aytishga intilish bilan bog’liq q arashlarda   mustaqillik   adabiyotining   turfa
ohanglarini alohida e’tirof etishi bejiz emasligi ko‘rsatib berildi. 
66 XULOSA
Asrlar   davomida   adabiyotimiz   goh   sekin,   goh   shiddat   bilan   taraqqiy   etib
keldi.   Mustaqillik   tufayli   tarixiy,   diniy,   madaniy,   ma’naviy-ma’rifiy,   adabiy
merosimizni qaytadan o‘rganish, umumbashariy qadriyatlarimiz, urf-odatlarimizni
hisobga   olgan   holda   baholash   boshlandi.   Buning   natijasida   milliy   qadriyatlarga
munosabatning   o‘zgarishi   bilan   bir   qatorda,   badiiy   tafakkurning   yangilanishi,
badiiy   adabiyotning   o‘zgarishi   yanada   yorqinroq   va   teranroq   ko‘zga   tashlana
boshladi.
Chindan   ham,   badiiy-estetik   tafakkurning   o‘zgarishi   bugungi   inson
qismatini,   uning   quvonch-u   iztiroblarini   badiiy   talqin   etish   jarayonida,   asar
qahramonining   botiniy   olamini   teranroq   ochib   berishga,   olam   va   odam   haqidagi
qarashlarini   umumlashtirishga   harakat   qilinmoqda.   Adabiy-estetik   fikrlar
taraqqiyotidagi   jiddiy   o‘zgarishlarni,   ma’naviy   intellektual   yangilanish   belgilarini
barcha adabiiy tur va janrlarda yaratilgan asarlarda kuzatish mumkin. 
Adabiyotimizni   tahlil   qilish   an’analari   ham   mohiyatan   o‘zgarib
borayotganligini     albatta   ta’kidlamoq   lozim.   Bu   jarayonda   iste’dodli   ijodkor
O‘zbekiston xalq shoiri, O‘zbekiston Qahramoni Erkin Vohidovning ham alohida
o‘rni   mavjudligini   tadqiqotimiz   davomida   anglshga   va   ko‘rsatishga   intildik.
Adabiy-estetik   qarashlar   borasida   ulkan   izlanishlar   olib   borgan,   jumladan,   bu
boradagi qarashlarini yaxlitlashtirgan, keyinchalik bu fikr-mulohazalarini “Shoiru,
she’ru shuur” asariga jamlaganligi, bundan tashqari “So‘z latofati”   nomli adabiy-
estek tushunchalarni yaxlitlashtirgani ham bizning tushunchalarimizni asoslaydi.
Adabiyot   hamisha   adabiy   tanqid   bilan   yonma-yon   yashab   kelgan   va   shu
tarzda   yashaydi.   Adabiyotshunoslik   ijodkorlarning   adabiy-estetik   qarashlari,
mulohazalari   bilan   boyib,   mukammallashib   boraveradi.   Erkin   Vohidov   o‘zbek
she’riyati   osmonidagi   yorqin   yulduzlaridan   biri   hisoblanadi.   Shoir   ijodi   juda
mazmundor   va   salmoqli   ekanligi   ham   ma’lum.   Bundan   tashqari   ijodkor   adabiy-
estetik   fikrlar   taraqqiyotiga   ham   o‘zining   munosib   hissasini     qo‘shganligi,   bu
67 qarashlar   zamirida   adalot,   haqiqat,   badiiylik   prinsiplarining   mavjudligi   serqirra
ijodkorligidan dalolat beradi. 
Ijodkorning   “Shoiru,   she’ru   shuur”   asari   o‘zbek   adabiyotshunosligi   uchun
qimmatli manba ekanligini alohida qayd etgani holda, adabiyot ixlosmandlari uzoq
davrlargacha   bu   qimmatli   fikrlar   majmuyidan   o‘zi   uchun   foydali   ma’lumotlarni
olib,   ulardagi   mukammal   asar,   yaxshi   shoir,   yaxshi   she’r,   mukammal   adabiyot,
ijod, ijodiy jarayon, tafakkur etish haqidagi fikrlaridan ma’naviy oziqlanisi, tabiiy.
Erkin Vohidov o‘z ijodi bilan, go‘zal satrlari bilan kitobxonlar qalbidan joy
oldi.   Har   qanday   davr   bilan   birga   adabiy   mezonlar   ham   ma’lum   darajada
yangilanib,   sayqallanib,   o‘zgarib   boraveradi.   Haqiqiy   san’at   durdonalari   o‘sha
adabiy mezonlarga mos tushib, vaqt chig‘irig‘idan omon o‘tadi. 
Erkin   Vohidovning   ijodi   esa   bu   sinovga   dosh   bera   oladigan   darajada   qalb
qo‘ri   bilan   yozilganligi   shubhasizdir.   Shoirga   Alloh   tomonidan   berilgan   iste’dod
tufayli oqillik va donolik, chuqur bilim va mantiqning ko‘lami uning ijodiga ko‘p
murojatlar, izlanishlar  bo‘laverishini ko‘rsatadi. 
Erkin   Vohidov   ijodining   boshidan   ijodkorlik   va   fuqorolik   mas’uliyatini
chuqur   his   etib,   unga   sodiq   qoldi   va   chin   dildan   asarlar   yozdi.   San’atimiz
adabiyotimiz uchun mukammallik juda muhim, adabiyot  mukammal asarlar  bilan
boyib borsa, shundagina unda yuksalish bo‘ladi. 
Xullas,   Erkin   Vohidovni   nafaqat   iste’dodli   shoir,   ijodkor   sifatida,   balki,
jahon   va   o‘zbek   adabiyotining   yuksak   bilimdoni   sifatida,   o‘tkir   mushohadali
adabiyotshunos   sifatida   bilamiz.   Ijodkorni   adabiy-tanqidiy   qarashlari   o‘zining
qimmatini,   ahamiyatini   yillar   o‘tgan   sayin   orttirib   boryapti,   ijodkorning   adabiy-
estetik  izlanishlariga   ancha  yillardan  buyon  murojat  etilyapti,  bundan  buyon  ham
bu   murojatlar   davom   etaveradi.   Umuman,   Erkin   Vohidov   nafaqat   shoir,   ijodkor
sifatida,   balki   jahon   va   o‘zbek   adabiyotining   yuksak   bilimdoni   sifatida   e’tirof
etilishi bejiz emas.   
68 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR:
I. Ijtimoiy-siyosiy adabiyotlar:
                        1.Mirziyoyev Sh.   Buyuk kelajagimizni mard va olijanob xalqimiz bilan
quramiz. – Toshkent: O‘zbekiston. NMIU, 2017. 488-b.
                      2.Mirziyoyev   Sh.   Erkin   va   farovon,   demokratik   o‘zbekiston   davlatini
birgalikda barpo etamiz. –Toshkent: O‘zbekiston. 2016. 56-b.
3.Mirziyoyev Sh. Qonun ustivorligi va inson manfaatlarini ta]minlash – yurt
taraqqiyoti va xalq farovonligining garovi. – Toshkent. O‘zbekiston. 2017. 48-b.
II. Ilmiy-nazariy adabiyotlar:
4.Бобоев   Т.   Адабиётшунослик   асослари.   –Тошкент,   “Ўзбекистон”,
2002. – 560 б. 
5.Султон И. Адабиёт назарияси. . –Тошкент, “Ўқитувчи”, 2005. -410 б.
6.Шарафиддинов О. Ижодни англаш бахти. –Тошкент, “Шарқ”, 2004. -
640 б. 
7.Норматов   У.   Қодирий   мўъжизаси.   –Тошкент,   “Ўзбекистон”,   2010.   –
272 б.
8. .Каримов   Н.   ХХ   аср   адабиёти   манзаралари.   Биринчи   китоб.   –
Тошкент, “Ўзбекистон”, 2008. – 536 б.
9.Тўйчиев   У.   Ўзбек   адабиётида   бадиийлик.   –Тошкент,   “Янги   аср
авлоди”, 2011. – 508 б.
10. Умуров   Ҳ.   Бадиий   ижод   асослари.   Дарслик.   –Тошкент,
“Ўзбекистон”, 2001. -120 б.
11. Умуров Ҳ. Сайланма. Биринчи жилд. Рисолалар. – Тошкент, “Фан”,
2007. – 280 б.
12. Умуров   Ҳ.   Адабий   ижод   асослари.   Дарслик.   –   Самарқанд,   СамДУ
нашри, 2022. – 343 б.
13.Расулов А. Бадиийлик – безавол янгилик. –Тошкент, “Шарқ”, 2007. –
336 б.
69 14.Карим   Б.   Абдулла   Қодирий:   ТаSид   ва   таҳлил.   –   Тошкент,   “Фан”,
2006. – 232 б.
15.Йўлдошев Қ. Ёниқ сўз. Адабий ўйлар. – Тошкент, 2006. – 548 б.
16.Раҳимжонов   Ню   Истиқлол   ва   бугунги   адабиёт.   –   Тошкент,
“Ўқитувчи”, 2012. – 328. 
17.Мустақиллик     даври   адабиёти.   Адабий-таSидий   мақолалар,
бадиалар. –Тошкент, Ғафур Ғулом номидаги нашриёт – матбаа ижодий уйи,
2006. – 288 б.
18.Тўраев   А.,   Бекмурадов   Ҳ.   “Ўткан   кунлар”   романида   миллий
менталитет  талқини. – Тошкент,  , Ғафур Ғулом  номидаги  нашриёт – матбаа
ижодий уйи, 2010. – 52 б.
19.Ҳамдамов У. Бадиий тафаккур тадрижи. – Тошкент, “Академнашр”,
–  200 б.
20.Норматов У. Ижод сеҳри. – Тошкент, “Шарқ”, 2007. – 352 б.
21.У.Норматов. Қодирий мўъжизаси. – Т.: “O‘zbekiston”, 2010. -230 б.
22.Султон И. Адабиёт назарияси. – Тошкент, “Ўқитувчи”, 1986.– 408 б.
21.Назаров   Б.,   ва   бошқалар.   Ўзбек   адабий   таSиди   тарихи.   –Тошкент,
“Тафаккур қаноти”, 2012. – 396 б.
23.Каримов   Н.   ХХ   аср   адабиёти   манзаралари.   Биринчи   китоб.     –
Тошкент, “Ўзбекистон”, 2008. – 536 б.
24.Норматов У. Нафосат гурунглари. –Тошкент, “Муҳаррир” нашриёти,
2010. -390 б. 
25.Мирзаев С. Ҳаёт ва адабиёт. – Тошкент, “Шарқ”, 2001. – 304 б.
26.H.Umurov.   Shoir   qismati   va  she’r   mehnati.  Samarqand,   SamDU   nashri,
2021. – 120 b.
27. Абу Наср Фаробий. Шеър санъати. – Tошкент, “Маънавият” 1999. –
140 б. 
28. Белинский В.Г Адабий орзулар. – Тошкент, Ғафур Ғулом номидаги
Адабиёт ва санът нашриёти, 1977. – 328 б.
29. Йўлдошев Қ. Ёниқ сўз. – Tошкент,  Янги аср авлоди, 2006. – 548 б.
70 30. Ҳайитметов А. Алишер Навоийнинг адабий-таSидий қарашлари. –
Тошкент, “Фан” нашриёти, 1959. – 264 б.
31.Ҳафизова   М.   Эркин   Воҳидов   ижоди   шакилланишида   Ғайратий
мактабининг ўрни. Ўзбек тили ва адабиёти. 2021. № 2 - б. 88-90.
III. Badiiy adabiyotlar:
32.Вохидов   Э.   Садоқатнома.   Сайланма.   Иккинчи   жилд.   –Тошкент,
Ғафур Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат нашриёти, 1986. – 394 б.
33.То  
қуёш   сочгайки   нур   (Эркин   Воҳидов   ҳайоти   ва   ижоди
замондошлари нигоҳида). –Тошкент,  Ўзбекистон, 2016. – 326 б.
34.Воҳидов Э. Сайланма. –Тошкент,  “Шарқ”, 2001. – 346 б.
35. Вохидов Э. Суз латофати. Ўзбекистон, –Тошкент,  2014. – 280 б.
36.Воҳидов Э. Эрк саодати. Тўла асарлар тўплами.VI жилд. -–Тошкент,
2018. – 360 б.
37.Вохидов Э. Шоиру, шеъру шуур. Адабий уйлар. – Тошкент, 1987. –
120 б.  
38. Воҳидов Э. Муҳаббат. –Тошкент,   Ғафур Ғулом номидаги Адабиёт
ва санъат нашриёти, 1982. – 112 б.
IV. Internet saytlari
1.adabiyot.com
2.pedagog.com
3.savol-javob.com
4.ziyouz.uz
5.xabar.uz
71

ERKIN VOHIDOVNING ADABIY-TANQIDIY QARASHLARI MUNDARIJA KIRISH……………………………………………………………………………7 I BOB. ERKIN VOHIDOVNING ILMIY- IJODIY FAOLIYATIGA UMUMIY NAZAR…………………………………………………………………………12 1.1. Adabiy-estetik qarashlar tarixi va tarqqiyotida ijodkorning o‘rni………….12 1.2.“Shoiru she’ru shuur” asarining adabiyotshunoslikdagi o‘rganilishi……….25 Bob bo‘yicha xulosa…………………………………………………………….29 II BOB. SHE’R , SHE’RIYAT HAMDA SHOIRLIK MASALALARI TAHLILI VA TALQINI……………………………………………………………………31 2.1. She’r va she’riyat haqida fikrlar…………………………………………. 31 2.2. Shoirlik mushohadasi……………………………………………………..43 Bob bo‘yicha xulosa……………………………………………………………..55 III BOB. IJODKORNING ADABIYOT VA ADABIYOTSHUNOSLIK MUAMMOLARI HAQIDAGI FIKRLARI ……………………………………..57 3.1. Adabiyot haqidagi mulohazalar…………………………………………...57 3.2. Adabiyotshunoslik masalalari talqini……………………………………..63 Bob bo‘yicha xulosa………………………………………………………………71 XULOSA………………………………………………………………………….72 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI……………………………74 1

KIRISH Mavzuning dolzarbligi. Adabiyot bor ekan, adabiy tanqid u bilan hamisha yonma-yon, Bir-birisiz adabiyot mukammallikka erishmog‘i mumkin emas. Adabiy- tanqidiy fikrlar taraqqiyoti rivoji uzoq tarixiy davrlarga borib taqaladi. Har qanday ijodkor, har qanday davrda ham o‘zigacha bo‘lgan ijodkorlar va o‘zi zamondosh bo‘lgan ijod ahli yaratgan durdona asarlarga murojaat etIB kelmoqdaki, bu jarayon bugungi kunda ham davom etmoqda. Ulardan oziqlanib, tushunchalar, qarashlar, mulohaza va bilimlarini boyitib, uzviylikda yashashda davom etadi. Bu haqida u yoki bu darajadagi o‘z qarashlarini, mulohazalarini ifodalashga urinadi. Bu esa adabiy-tanqidiy fikrlar taraqqiyotini belgilaydi. Shu jihatdan O‘zbekiston xalq shoiri, O‘zbekiston Qahramoni Erkin Vohidov ham badiiy adabiyotning taraqqiyoti, ijod va ijodiy jarayon, she’r, she’riyat, shoirlik, adabiyot, adabiyotshunoslik muammolari haqida o‘zining qarashlarini, adabiy- estetik mulohazalarini bayon etgan. Insonning olamga va o‘z-o‘ziga bo‘lgan munosabati uning ichki “men”idan kelib chiqib paydo bo‘ladi. Bu munosabat insonning axloqi, xarakteri, xulq-atvori, yaqinlariga bo‘lgan munosabati, iymon-etiqodiga, yaxshilik va yomonlik nuqtai nazaridan baho berishida ko‘rinadi. Zamon qaltis va murakkab. Vatanning ongli fuqorosi bo‘lgan, yurt kelajagi uchun o‘zini mas’ul hisoblagan har bir insonda davr talabidan kelib chiqib fidoyilik qilish talab etiladi.Vatanimiz taraqqiyoti yo‘lida amalga oshirilayotgan ulug‘vor ishlar ko‘lamini, mazmun-mohiyatini idrok etishga urunsak, shunday to‘xtamga kelish mumkin: buyuklik, ulug‘vorlik, xalq nufuzining kattaligi bilan, yoki harbiy salohiyatimizning balandligi, boylik, jahon bozorida tutgan mavqeyimiz bilangina o‘lchanmaydi. Millatning qadr-qimmati, barkamolligi yetuk ma’naviyatli bo‘lishimizga ham bog‘liq albatta. “Birinchi Prezidentimiz Islom Karimov bir kitobining nomini “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch” deb 2

nomlab, yuksak ma’naviyatli bo‘lish haqidagi mulohazalarini bayon etganlar. Yuksak ma’naviyatli avlodi bo‘lgan xalq hamisha peshqadamdir. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuchdir. Chunki ma’naviyat bor joyda hamma soha gurkirab rivojlanadi, yuksaladi. O‘zligini chuqur anglab yetgan jamiyatning turmush tarzida ma’naviyat markaziy o‘rinda bo‘lishi shubhasizdir. Chunki yaqin va uzoq tariximiz ham buni isbotlab turibdi. Muhtaram Prezidentimiz Shavkat Miromonovich Mirziyoyev ma’naviyat haqida shunday deydi: “Jamiyat hayotining tanasi iqtisodiyot bo‘lsa, uning joni va ruhi ma’naviyatdir”, 1 degan qarashlarining zamirida hayotiy haqiqat mujassamlashgan. Chindan ham biz hayotimizni ma’naviyatsiz tasavvur eta olmaymiz, chunki insoniyat bor ekan ma’naviyat u bilan hamisha yonma- yondir. Agarda bizning ongimiz ma’naviyatdan yiroqlashsa u qashshoqlashib boradi va ongsizlikka duchor bo‘lamiz. Jamiyat hayotini iqtisodiyotsiz, uning rivojisiz yuksaltirish ham muhim, ammo iqtisodiyot yuksalsa, u bilan bog‘liq muammolar bo‘lmasa, hammasi joyida bo‘ladi deb bo‘lmaydi, u bilan birga ma’naviyat ham yuksalsa keyin yuksalish darajamiz baland bo‘ladi. Taniqli shoirimiz Erkin Vohidovning ma’naviyat haqidagi fikrlariga ham e’tiborimizni qaratsak: “Ma’naviyatsiz jamiyat chumolilar, asalarilar, to‘da-to‘da bo‘lib yashaydigan jonivorlar galasidek tirikchilik dardidan balandga ko‘tarila olmaydi” 2 . Bugungi kunda globallashuv jarayonida ma’naviy qadriyatlarning hayotiy zaruriyati oshib bormoqda. Shuning uchun ham adabiy-estetik tafakkur taraqqiyoti davr badiiyatining turli mezonlari asosida tahlil etiladi. Atoqli shoirimiz Erkin Vohidovning adabiy-tanqidiy qarashlarini o‘rganish jarayonida ma’lum bir davr adabiyoti haqidagi tushunchalarimizni kengaytirish bilan bir qatorida, ijod va ijodiy jarayonning o‘ziga xosliklari, nozik jihatlari haqidagi tushunchalarga ham e’tibor qaratiladi. Haqiqiy shoir qanday bo‘lmog‘i, haqiqiy go‘zal she’r qanday yozilmog‘i lozimligi, ilhom haqida, adabiyot va adabiyotshunoslik muammolari 1 Mirziyoyev Sh. Buyuk kelajagimizni mard va olijanob xalqimiz bilan quramiz. – Toshkent: O‘zbekiston. NMIU, 2017. 488-b. 2 Вохидов Э . Э рк саодати , T ў ла асарлар т ў плами .VI- жилд . Тошкент , 2018. 20-bet. 3

yuzasidan, iste’dod haqida, uning qanday namoyon bo‘lishi, uning sifatlariga alohida urg‘u beriladiki, bu esa ijodkorning o‘ziga xos tafakkurini mahsuli sifatida namoyon bo‘lishi, tabiiydir. Erkin Vohidov iste’dodli va yaxshi shoirgina bo‘lib qolmay, balki badiiyatni ham chuqur anglagan shaxs sifatida, nigohi o‘tkir adabiy- tanqidchi ekanligidan dalolat beradi. Uning “Shoiru she’ru shuur” asari, mukammal asarlar to‘plamining oltinchi jildi “Erk saodati” kitobida yuqorida qayd qilingan tushunchalarini asoslovchi fikr mavjudligini kuzatish mumkin. Bu asarlar tarkibidagi bunday qarashlarni tahlil qilish va munosabat bildirish mavzuning dolzarbligini belgilaydi. Tadqiqotning maqsad va vazifalari. Ishdan kuzatiladigan asosiy maqsad, Erkin Vohidovning ijod jarayoni haqidagi qarashlar, she’r, shoirlik, iste’dod, ilhom haqida, chinakam yaxshi ijod namunasi yaratish jarayonida shoirning o‘ziga xos badiiy mahoratini ochib berish, ijodkorning adabiy-tanqidiy qarashlarining o‘ziga xosliklarini yoritishdan iborat. Bundan tashqari, ushbu maqsadni amalga oshirish quyidagi vazifalarni yuzaga chiqarishni taqozo etadi. - Erkin Vohidovning adabiyotimiz taraqqiyotini belgilovchi adabiy- tanqidiy qarashlariga munosabat bildirish. - Ijodkorning “Shoiru she’ru shuur” asaridagi adabiy-tanqidiy mulohazalari haqida fikr yuritish va tahlilga tortish. - Erkin Vohidovning she’r va she’riyat haqidagi mulohazalarini tahlil qilish. - Erkin Vohidovning shoir, uning zimmasidagi mas’uliyat, haqiqiy shoir qanday bo‘lmog‘i lozimligi haqidagi mushohadalariga tahliliy yonoshiah va xulosalar chiqarishdan iborat. - Ijodkorning adabiyot va adabiyotshunoslik muammolari haqidagi turli xil fikr va tushunchalariga asoslangan holda mulohaza yuritishdan iborat. Mavzuning o‘rganilganlik darajasi. O‘zbek adabiyotshunosligida adabiy- estetik fikrlar rivojiga oid muammolar turli ilmiy aspektlarda o‘rganilgan. Ijodkorlarning adabiy-tanqidiy qarashlari taraqqiyoti tamoyillariga bag‘ishlangan bir qancha nomzodlik, magistrlik dissertatsiyalari yozilgan. Jumladan, “Abdulla 4

Oripovning adabiy-tanqidiy qarashlari” mavzusida magistrlik dissertatsiyasi 2017- yilda yozilgan va Abdulla Oripovning adabiy-estetik fikrlari tahlilga tortilgan. Erkin Vohidovning ijodini, ayniqsa adabiy-estetik fikrlarini o ‘rganishda ijodkorga atab yozilgan maqolalarning saralarini to‘plab zamondoshlari kitob holiga keltirganlar. Bu kitob – “To quyosh sochgayki nur” (Erkin Vohidov hayoti va ijodi zamondoshlari nigohida) nomi ostida 2018-yilda chop etilgan. Uning tarkibiga kiritilga No‘mon Rahimjonovning “Erkin Vohidovning adabiy-estetik qarashlariga doir”, Otanazar Matyoqubovning “Erkin Vohidovning musiqiy qarashlari”, Bahodir Karimovning “Adabiy fikr javhari”, Ozod Sharafiddinovning “El ustozim, men esa tolib” va boshqa ko‘plab maqolalarda ijodkorning adabiy-estetik mulohazalari o‘rganilgan, tahlil etilgan. Bundan tashqari, 2021-yilda taniqli adabiyotshunos olim Hotam Umurov tomonidan taniqli shoirlarimiz Erkin Vohidov va Abdulla Oripovlarning adabiyotshunoslikdagi faoliyatlariga atalgan “Shoir qismati va she’r mehnati” (Shoir bo‘lishni xohlaysizmi? Unda ularning saboqlarini bilasizmi?) nomli adabiy-ilmiy monografiyasi SamDU nashriyoti tomonidan chop etildi. Bu kitobda Erkin Vohidovning adabiy-tanqidiy qarashlariga ma’lum darajada to‘xtalib o‘tilgan. Biz ham ijodkorning adabiy-estetik qarashlari ustida fikr yuritishga, ijodiy jarayonni tushunish, anglash, his etish murakkabliklari haqida mulohaza yuritmoqchimiz. Tadqiqotning metodologik asosi va metodi. Ushbu magistrlik dissertatsiyasining metodologik asosini adabiy-tanqidiy qarashlarda: she’r, shoirlik, adabiyot, adabiyotshunoslik muammolarini o‘rganish va tahlil qilishdan iborat. Erkin Vohidovning adabiy-tanqidiy qarashlariga tayangan holda, tahlil qilishga harakat qilinadi. Kitobxonlik madaniyatini ommalashtirish haqida Prezidentimiz Sh.M.Mirziyoyevning maxsus qarori e’lon qilingan. Bu qaror biz kabi yosh avlodni birmuncha sergaklikka chorlaydi. Mavzuni yoritish jarayonida tadqiqotda badiiy tahlil, qiyosiy-tipologik va tarixiy-qiyosiy metodlardan o‘rni bilan foydalanildi. Tadqiqotning ilmiy yangiligi. XX va XXI asr adabiyotshunosligida Erkin Vohidovning o‘ziga xos o‘rni mavjudligini ko‘rsatib berish bilan bir qatorida, 5