logo

O‘ZBEK SHE’RIYATINING LINGVOKULTUROLOGIK XUSUSIYATLARI

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

144.341796875 KB
O‘ZBEK SHE’RIYATINING LINGVOKULTUROLOGIK
XUSUSIYATLARI
MUNDARIJA:
Kirish ………………………………………………………………………………3
I bob. Lingvokulturologiyaning rivojlanish tarixi …………………………….7
1.1.   Lingvokulturologiya   fanining   rivojlanishiga   qadar   bo‘lgan   davrda   madaniyat
terminining taraqqiyoti……………………………………………………….........7
1.2.  Madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqlik asoslari…………...........................12
1.3. Lingvokulturologiyaning zamonaviy tilshunoslikdagi o‘rni………….…......19
II. Bob. Lingvokulturologik birliklar madaniy sema ifodalovchilari ……....27
2.1. Realiya va uning she’riyatda ifodalanishi……………………………………27
2.2.   Lingvomadaniy   birlik   bo‘lgan   urf-odat   va   marosimga   doir   so‘zlarning
lingvokulturologik xususiyatlari……………………………………………..…....41
III. Bob. She’riyatda lingvokulturologik vositalar ……………………………53
3.1. Metaforalar – lingvokulturologiyaning bir bo‘lagi sifatida……………..……53
3.2. O‘xshatishlar – milliy madaniyat ko‘rsatkichi…………………………..…...60
3.3. She’riyatda rang va qaldirg‘och ramzlarining ifodalanishi…………………..69
Umumiy xulosa ….……………………………………………………………….83
Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati …………………………………………….85
                                                      
2 KIRISH
Dissertatsiya mavzusining asoslanishi va uning dolzarbligi .  Geografik va
lingvistik   chegaralarning   kengayishi,   xalqlarning   xulq-atvori   va   muloqotining
universal   va   o‘ziga   xos   xususiyatlarini   hisobga   olish   zarurati,   chet   tillarini   jadal
o‘rganish   madaniy   muloqotlarning   yaqinlashishiga   va   bu   o‘z-o‘zidan   xalqning
ruhiyatini   bilish   qiziqishiga   olib   keladi.   Lingvokulturologiya   esa   madaniyat   va
tilning   o‘zaro   bog‘liqligi   va   faoliyatidagi   o‘zaro   ta’sirni   o‘rganadigan   va   bu
jarayonni   tizimli   usullardan   foydalangan   holda   ularning   lingvistik   va
ekstralingvistik   mazmuni   birligida,   birlikning   ajralmas   tuzilishi   sifatida   aks
ettiruvchi   sintezlovchi   tipdagi   murakkab   ilmiy   fan.   Uning   shakllanishi   esa   XX
asrning   so‘nggi   choragiga   borib   taqaladi   va   uning   yuzaga   kelishida   V.Teliya   va
F.fon Gumboldt nomlari bilan bog‘liq. Hozirgi kunda dunyo tilshunosligida lisoniy
birliklarni   etnolingvistika,   psixolingvistika,   pragmalingvistika,   neyrolingvistika,
lingvokulturologiya   kabi   lingvistik   tadqiqot   yo‘nalishlari   bo‘yicha   ilmiy   tadqiq
etishga   ko‘pgina   kuch   va   bilim   sarflanmoqda.   Chunki   bugungi   kun
tilshunosligining har bir yo‘nalishlari kun sayin emas, balki soat sayin taraqqiy etib
bormoqda.   Buning   natijasida   esa   lingvomadaniyatshunoslik,
lingvoma’naviyatshunoslik,   kognitiv   tilshunoslikda   yangiliklar   ko‘paymoqda   va
omma   e’tiboriga   taqdim   etilmoqda.   Bu   esa   dunyo   miqyosida   til   hodisalariga
yangicha   qarash,   zamonaviy   yondashuv   va   turli   aspektlar   bo‘yicha   tadqiq   etish
yo‘l-yo‘riqlarini   ham   ko‘rsatmoqda.   Tilshunoslikda   til   va   nutq   hodisalarini
lingvomadaniyatshunoslik   asosida   tadqiq   etish,   har   bir   xalqning   moddiy   va
ma’naviy   madaniyatini   uning   tili   bilan   bevosita   bog‘liq   tarzda   tadqiq   etish,   shu
asosda   muayyan   millatga   tegishli   olamning   lisoniy   manzarasini   yaratishga
nihoyatda katta e’tibor  qaratilmoqda. Bugungi  jahon siyosatida  har  bir  millatning
dunyoda yashab qolishi, o‘zining borligini ko‘rsatishi, tarixiy, ma’naviy, madaniy
va boshqa turli sohalarda milliy, hech kimga o‘xshamagan jabhalarini ko‘rsatishi,
o‘zini   dunyo   miqyosida   namoyon   etishi   muhim   bo‘lib,   bu   esa   tadqiqotchi
tilshunoslardan   tilni   izchil   o‘rganishni   va   uni   dunyo   tilshunosligiga   taqdim   eta
olishni talab qilmoqda. 
3 Bugungi globallashuv davrida turli xil millat va elatlarning dunyoda o‘zining
madaniyatini   saqlab   qolishga   intilishi,   ma’rifiy,   ta’rixiy,   etnik   sohalarda   milliy
o‘ziga   xosligini   namoyon   eta   olishi   juda   muhim   bo‘lib,   shuning   uchun   ham
lingvokulturologiya sohasining yangi bo‘lsa-da, o‘z o‘rniga ega bo‘lib borayotgani
juda muhimdir. Demak lingvokulturologiyaning ahamiyati uning shaxs va madaniy
omillarni tadqiq etishida namoyon bo‘ladi. 
O‘zbekiston   Respublikasi   prezidentining   ushbu   so‘zlari   bugun   har   jabhada
tasdig‘ini   topmoqda:   “Mamlakatimizda   kechayotdan   “…bugungi   globallashuv
davrida har bir xalq, har  qaysi mustaqil davlat o‘z milliy manfaatlarini ta’minlash,
bu borada, avvalo, o‘z madaniyatini, azaliy qadriyatlarini, ona tilini asrab-avaylash
va rivojlantirish masalasiga ustuvor ahamiyat qaratishi” lozim.” 1
 
O‘zbek  xalqning boy madaniyati, milliy tafakkuri, tarixi, ruhiyati, uning til
birliklaridan foydalanish ko‘lami, ma’naviy dunyosi, asrlar davomida shakllangan
o‘ziga   xos   urf-odatlarida   aynan   xalqning   butun   bir   borlig‘ini   ko‘rsatish
lingvokulturologiyaning   vazifasi   sanaladi   va   bu   ushbu   magistrlik   dissertatsiyasi
mavzusining dolzarbligini belgilaydi.
Tadqiqot   ob yekti   va   predmetining   belgilanishi .   Ilmiy   tadqiqot   obyekti
sifatida   til   va   madaniyat,   lingvokulturemalar,   metafora,   ramz,   realiyalar   olingan
bo‘lsa,   Sirojiddin   Sayyid,   Ikrom   Otamurod,   G‘ulom   Mirzo,   Jamol   Kamol,
Muhammad Yusuf she’riyati tadqiqitning predmetini tashkil etadi.
Tadqiqot   maqsadi   va   vazifalari .   Ilmiy   tadqiqot   ishining   maqsadi
lingvokulturologiyaning   o‘ziga   xos   jihatlarini   o‘zbek   she’riyati   misolida   tadqiq
etib, madaniy til birliklarining she’riyatda ifodalanishini ko‘rsatib berish. 
Tadqiqot vazifalari: 
madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqlik asoslarini o‘rganish;
lingvokulturologiyaning she’riyatda ifodalanishini ko‘rsatib berish;
lingvokulturologik birliklarning madaniy sema ifodalovchilarini tadqiq etish.
1
  Ў збекистон   Республикаси   Президентининг   2019   йил   21   октабрдаги   ПФ -5850- сонли   “ Ў збек   тилининг
давлат   тили   сифатидаги   нуфу з и   ва   мавқеини   ошириш   чора - тадбирлари   т ў ғрисидаги ”   фармони
//htpp://lex.uz/docs/4561730.
4 Mavzu bo‘yicha qisqacha adabiyotlar tahlili .  Lingvokulturologiya  termini
V.Teliya   rahbarligidagi   Moskva   frazeologik   maktabi   tomonidan   olib   borilgan
tadqiqotlar   bilan  bog‘liq  ravishda   paydo   bo‘ldi. 2
  Lingvokulturologiyaning   yuzaga
kelishi   F.fon   Gumboldt   bilan   bog‘lanadi.   Bu   sohaning   shakllanishida   D.Xaymz,
A.Potebniya,  X.Glints,  L.Vaysgerber,  X.Xolts,   U.Uitni  D.Pauel,   E.Seper,  B.Uorf,
G.Brutyan kabi tilshunoslarning qarashlari muhim rol o‘ynaydi. 
O‘zbek   tilshunosligida   lingvokulturologiyaning   o‘rganilishi,   uning   talqin
qilinishi, madaniyatning tilda aks etishiga doir tadqiqotlar sifatida M.Mirtojiyev va
N.Mahmudovlarning   “Til   va   madaniyat”   asarini,   S.Mo‘minovning   “O‘zbek
muloqot xulqining ijtimoiy-lisoniy xususiyatlari”, F.Usmonovning “O zbek tilidagiʻ
o xshatishlarning   lingvomadaniy   tadqiqi”,   G.Nasrullayevaning   “Antroposentrik	
ʻ
metaforaning   lingvomadaniy,   kommunikativ,   pragmatik   aspekti”,
N.Sayidrahimovaning   “Lingvokulturologiyaning   ilmiy   asoslanishiga   doir   ayrim
mulohazalar”,   D.Rustamovning   “Leksemalar   milliy-madaniy   xoslangan
sememasining  lingvomadaniy  aspekti”,  Y.Nurmuhammedovning  “Milliy-madaniy
dunyoqarashning   frazeologik   sath   aspektidagi   tahlili”,   N.Mirzayevaning   “XX   asr
she’riyatida   metaforik   obraz   muammosi”,   D.Toshevaning   “Zoonim   komponentli
maqollarning   lingvokulturologik   xususiyatlari”,   D.Ashurovning   “Alpomish
dostonining   lingvokulturologik   xususiyatlari”,   A.Hasanovning   “O‘zbek   adabiy
tilidagi   leksik   lakunalarning   dialektal   asoslari”   kabi   dissertatsion   ishlarini,
A.Nurmonovning   “O‘zbek   tilida   lingvokulturologik   yo‘nalish”,
D.Xudoyberganovaning   “Matnning   antroposentrik   tadqiqi”,   A.Mamatov,
B.Boltayevalarning   “Frazeologik   birliklarning   lingvomadaniy   va   semantik-
pragmatik tadqiqi” nomli monografiyalarini, N . Mahmudov va D.Xudoyberganova
muallifligida   tuzilgan   “O zbek   tili   o xshatishlarining   izohli   lug ati”ni,	
ʻ ʻ ʻ
D.Xudoyberganovaning   “Lingvokulturologiya   terminlarining   qisqacha   izohli
lug ati”ni,   Z.Sabitovaning   “Lingvokulturologiya”   nomli   darsligini   hamda	
ʻ
N.Mahmudovning  “Tilning  mukammal   tadqiqi   yo‘llarini   izlab”  va  “O xshatishlar	
ʻ
– obrazli tafakkur mahsuli” maqolalarini keltirish mumkin. 
2
 Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати:  – Тошкент :  Турон замин
зиë, 2015. 5-б.  
5 Tadqiqotda   qo‘llanilgan   uslublarning   qisqacha   tavsifi .   Ilmiy   tadqiqot
ishini   yoritishda   tavsiflash,   qiyoslash,   komponent   tahlil,   lingvokulturologik   tahlil
usullaridan foydalanilgan. 
Tadqiqot   natijalarining   nazariy   va   amaliy   ahamiyati .   Tadqiqotda
yoritilgan   lingvokulturologik   birliklarning   lingvomadaniy   xususiyatlari   ochib
berilgan   qismlaridan   talabalarga   lingvokulturologiya   fanidan   o‘tiladigan   ma’ruza,
amaliy va seminar mashg‘ulotlari o‘tishda foydalanish va bakalavr va magistratura
ta’lim yo‘nalishlarida  o‘tiladigan darslik va qo‘llanmalarda foydalanish mumkin. 
Tadqiqotning ilmiy yangiligi quyidagilardan iborat:   
    lingvokulturologiyada   ifodalangan   lingvokulturologik   til   birliklari
tushunchalari she’riyatda ochib berilgan;
    she’riy   misollar   maqollar,   frazeologizmlar   va   izohli   lug‘at   orqali
tavsiflangan;
  lingvokulturologik vositalar orqali o‘zbek xalqi an’analari tadqiq etilgan.
                  Tadqiqot natijalarning e’lon qilinganligi.   Dissertasiya mavzusi bo‘yicha
jami     8   ta   ilmiy   ish,   jumladan,   xorijiy   jurnallarda   4   ta   maqola,   xalqaro
konferensiyada 1 ta tezis va mahalliy konferensiyalarda 3 ta tezis e’lon qilingan.
            Dissertatsiya tarkibining qisqacha tavsifi.  Dissertatsiya kirish, uch asosiy
bob,   xulosa,   foydalanilgan   adabiyotlar   ro‘yxatidan   iborat.   Dissertatsiyaning
umumiy hajmi  86  sahifani tashkil etadi. 
 
6 I BOB. LINGVOKULTUROLOGIYANING RIVOJLANISH TARIXI
1.1. Lingvokulturologiya fanining rivojlanishiga qadar bo‘lgan
davrda madaniyat terminining taraqqiyoti
Tilshunoslik   ilmi   XXI   asrda   yanada   jadal   sur’atlar   bilan   rivojlanib,   fan
oldiga   yangi   muammolarni   hal   qilish   vazifasini   qo‘ymoqda.   Ana   shunday
muammolardan   biri   til   tizimini   antroposentrik   paradigma   tamoyillari   asosida
tadqiq etishdir. Antroposentrik paradigma tilni quruq struktura sifatida emas, balki
jonli muloqot va kommunikatsiyaga asoslangan ochiq sistema sifatida o‘rganuvchi,
boshqa   sistemalar     jamiyat,   inson,   madaniyat,   ruhiyat   kabilar   bilan   uzviy‒
aloqadorlikda tahlil etuvchi, insonni til ichida yoki tilni inson ichida tahlil etishga
yo‘naltirilgan   qarashlar,   g‘oyalar   va   ta’limotlar   majmuidir. 3
  Antroposentrik
paradigmaning yetakchi yo‘nalishi aynan lingvokulturologiyadir. 
Lingvokulturologiya   tilshunoslik,   madaniyatshunoslik,   etnografiya,
psixolingvistika   sohalari   hamkorligida   yuzaga   kelgan,   tilning   madaniyat,   etnos,
milliy mentallik bilan kesishuvini va ta’sirini antroposentrik paradigma tamoyillari
asosida   o‘rganuvchi   sohadir.   Shu   fan   bilan   shug‘ullanuvchilarning   aytishicha,   bu
fan   XX   asrning   so‘nggi   choragida   shakllangan.   “Lingvokulturologiya”   termini
V.Teliya   rahbarligidagi   Moskva   frazeologik   maktabi   tomonidan   olib   borilgan
tadqiqotlar   bilan  bog‘liq  ravishda   paydo   bo‘ldi. 4
  Lingvokulturologiyaning   yuzaga
kelishi   F.fon   Gumboldt   bilan   bog‘lanadi.   Bu   sohaning   shakllanishida   D.Xaymz,
A.Potebniya,  X.Glints,  L.Vaysgerber,  X.Xolts,   U.Uitni  D.Pauel,   E.Seper,  B.Uorf,
G.Brutyan kabi tilshunoslarning qarashlari muhim rol o‘ynaydi. 
Madaniyat,   xalqning   tafakkuri,   uning   olamni   idrok   etishidagi   o‘ziga   xos
jihatlarining   tilda   aks   etishini   o‘rganish   lingvokulturologiyaning   asosiy
maqsadlaridan   biridir. 5
  Lingvokulturologiyada   madaniy   axborot   tashuvchi   til
birliklari tadqiq etiladi. Bunday til birliklari lingvomadaniy birliklar termini ostida
3
 Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати:  – Тошкент :  Турон замин
зиë, 2015. 4-б.  
4
  Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати:  – Тошкент :  Турон замин
зиë, 2015. 5-б.  
5
 Сабитова З.К. Лингвокультурология .  Учебник. – Флинта: Наука, 2013.  C  10.
7 birlashadi.   Ramz,   mifologema,   etalon,   metafora,   realiya,   paremiologik   birliklar,
lakunalar,   stereotiplar,   nutqiy   etiketlar   eng   asosiy   lingvomadaniy   birliklar
hisoblanadi.   Olamning   lisoniy   manzarasini,   madaniyatning   asosiy   konseptlari
majmui   bo‘lgan   konseptosferani,   lisoniy   ongni   tavsiflash,   hamda   til   egalarining
milliy-madaniy   mentalligini   aks   ettiruvchi   lisoniy   birliklarni,   insoniyatning
qadimiy  tasavvurlariga  muvofiq  keluvchi  madaniy   arxetiplarni,  nutqiy  muloqotga
xos   bo‘lgan   milliy   ijtimoiy-madaniy   stereotiplarni   aniqlash
lingvokulturologiyaning asosiy vazifalari  hisoblanadi. 6
 
Richard   Djonson   o‘zining   “Madaniyatshunoslik   nima?”   degan   maqolasida
madaniyatni   uchga  bo‘ladi:   Birinchisi,  madaniyat    ma’daniy  jarayonlar,  ijtimoiy‒
munosabatlar, ayniqsa sinfiy munosabatlar bilan chambarchas bog‘liq bo‘lib sinfiy
tuzilmalar,   gender   bo‘linishlari,   ijtimoiy   munosabatlarning   irqiy   tuzilishi   va
boshqalarga   qaramlikning   yosh   jihatlari   bilan   chambarchas   bog‘liq.   Ikkinchidan,
madaniyat   jamiyat   bilan   bog‘liq   bo‘lib,   shaxslar   va   ijtimoiy   guruhlarning   o‘z
ehtiyojlarini   aniqlash   va   qondirish   qobiliyatiga   yordam   beradi.   Uchinchisi   esa,
yuqoridagi ikkitasidan kelib chiqqan holda madaniyat na avtonom, na tashqaridan
belgilangan hudud emas, balki ijtimoiy tafovutlar va kurashlar maydonidir. 7
 
Tarixdan   ma’lumki,   madaniyatning   kelib   chiqishi   “tabiat”   bilan   bog‘liqdir.
Uning   asl   ma’nolaridan   biri   “o‘stirish”   yoki   tabiiy   narsaning   o‘sishiga
qarashishdir.   Madaniyat   bilan   bir   ildizga   ega   bo‘lgan   “culture”   ingliz   so‘zi
“shudgor”   ma’nosini   bildiradi.   Bu   so‘zning   asl   kelib   chiqishi   mashaqqatli   inson
faoliyatining bir ko‘rinishi bo‘lgan qishloq xo‘jaligi bilan bog‘liqdir. 
Frenses   Bekon   asarlarida   madaniyat   so‘zi   “faoliyat”   ma’nosini   bildirgan.
Madaniyat,   avvalo,   butunlay   moddiy   jarayonni   bildiradi,   keyinchalik   majoziy
jihatdan   ma’noviy   ishlarga   o‘tadi.   Shunday   qilib   bu   so‘z   o‘zining   semantik
rivojlanishida tarixiy o‘tishni ifodalaydi. 
6
  Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати:  –  Тошкент :  Турон замин
зиë, 2015. 7-б.  
7
 Ричард Джонсон. Так что же такое культурные исследования? Логос №1 [85] 2012. Перевод с английского
Артема Смирнова.
8 “Madaniyat”   so‘zining   lotincha   o‘zagi   “colere”   har   qanday   ma’noni
anglatishi   mumkin.   “o‘stirish”   va   “o‘rnashib   olish”dan   tortib,   “sig‘inish”dan   to
“himoya” qilishgacha. 8
 
“Colare”   lotincha   “cultus”   so‘zidan   olinib   “kult”   diniy   atamasiga   ham
aylanadi. Bugungi kundagi madaniyat atamasi ana shunday ilohiy va ko‘p ma’noli
so‘zning   unutilgan   ma’nolarini   o‘zida   mujassam   etadi.   Agar   madaniyat,   dastlab,
yetishtirish, tabiatni o‘zgartirishni anglatgan bo‘lsa, bugungi kunda tartibga solish
va o‘z-o‘zidan rivojlanishni anglatadi. 
Raymon   Uilyams   “madaniyat”   so‘zining   murakkab   tarixini   kuzatib   uning
uchta   asosiy   zamonaviy   ma’nosini   ajratib   ko‘rsatadi.   Ularning   etimologiyasiga
muvofiq “madaniyat” so‘zi o‘zining ildizi qishloq mehnatidan kelib chiqqan holda,
dastlab,   “svilizatsiya”   kabi   ma’noni   anglatgan   bo‘lsa,   keyinchalik   XVIII   asrda
umumiy   intellektual   ma’naviy   va   moddiy   taraqqiyot   ma’nosida   shu   so‘zning   u
yoki   bu   ma’nosini   o‘zida   mujassam   etgan.   Svilizatsiya   g‘oya   sifatida   odob-
axloqning   ko‘rinishlarini   ham   ifodalagan.   Ulardan   gilamga   tupurmaslik   yoki
bo‘lmasam gunohkorlarning boshini uzmaslik.   Svilizatsiya so‘zining o‘zi “yaxshi
xulq-atvor”   va   “axloqiy   xulq-atvor”   o‘rtasidagi   bog‘liqlikni   ham   anglatadi.
Svilizatsiya   sinonimi   sifatida   “   madaniyat”   shaxsning   dunyoviy   va   ilg‘or
rivojlanishi bilan ham bog‘liq. 
XIX   asrning   oxirida   madaniyat   tushunchasi   bilan   3   ta   narsa   sodir   bo‘ldi.
Birinchidan, svilizatsiya atamasi  uning sinonimligidan chiqib antonimiga aylandi.
Bu   juda   kam   uchraydigan   semantik   siljish   bo‘lib   u   katta   tarixiy   burilishni   aks
ettiradi.   “Madaniyat”   singari   “svilizatsiya”   ham   yarim   tavsif,   yarim   me’yoriy
atamadir.   U   hayotning   ma’lum   bir   shakli   neytral   belgisi   bo‘lishi   mumkin   (Inklar
svilizatsiyasi).   Yoki,   aksincha,   insoniylik   darajasi   o‘sib   borishi,   ma’rifat   va
mukammallik   darajasini   ko‘rsatishi   mumkin.   Bugungi   kunda,   bu   ayniqsa
“madaniyatli”   sifatdoshida   yaqqol   namoyon   bo‘ladi.   Agar   svilizatsiya   san’at,
shahar   hayoti,   fuqorolik   siyosati,   murakkab   texnologiya   va   shunga   o‘xshash
narsalar   bo‘lsa   va   bularning   barchasi   ilgari   bo‘lgan   narsalarga   nisbatan   yutuqlar
8
 Терри Иглтон. Идея кул ь туры. Второе издание. Высшая ш. 2018.  C  232.
9 deb   hisoblansa,   demak,   chindan   ham   svilizatsiya   ham   tavsifiy,   ham   me’yoriy
atamadir. Bu biz bilgan hayotni anglatadi va o‘tmishdagi hayot bilan taqqoslashga
imkon   beradi.   Bunda   ko‘rinadiki,   svilizatsiya   nafaqat   rivojlanishning   alohida
bosqichi, balki doimo rivojlanib boradigan hodisa hamdir. 
Dunyo   svilizatsiyasining   tavsifiy   va   me’yoriy   jihatlari   turli   yo‘nalishlarda
talqin   etilgan.   Bu   atama   sanoatgacha   bo‘lgan   Yevropa   o‘rta   sinfining   lug‘atiga
ishora   qiladi.   U   odob-axloqni,   nafosatni,   xushmuomilalikni,   muloqotning   nafis
qulayligini   namoyish   etadi.   Sanoatning   haddan   tashqari   rivojlanishi   va   uning
imperalistik   tus   olishi   svilizatsiya   terminining   ma’no   ko‘lamini   pasaytirdi.   XIX
asrning   oxiriga   kelib   ijtimoiy   hayotni   qanday   bo‘lishi   kerakligini   ifodalovchi
so‘zga   ehtiyoj   sezildi   va   nemislar   birinchilardan   bo‘lib   “madaniyat”   so‘zini
o‘zlashtirganlar. Agar svilizatsiya  dunyoviy termin bo‘lib yaxshi  xulq-atvorlilikni
bildirsa,   madaniyat   undan   ko‘proq   bo‘lgan   mas’uliyatni   ifodalovchi   so‘zdir.
Svilizatsiya     ma’lum   bir   qolipga   solingan   fransuzlarning   tushunchasi   bo‘lsa,
madaniyat   nemislarning   turmush   tarzi   qolipidir.   Garchi   bu   ikki   tushunchaning
siyosiy   mazmuni   qaysidir   ma’noda   bir-biriga   o‘xshash   bo‘lsa-da,   svilizatsiya
burjua uchun, madaniyat esa aristokratlar uchundek izohlanadi. 
Nemis idealistlaridan boshlab “madaniyat” o‘ziga xos turmush tarzi sifatida
o‘zining   zamonaviy   ma’nosiga   ega   bo‘ldi.   Ular   uchun   “madaniyat”   deganda
umumbashariy   insoniyatning   katta   hikoyasi   emas,   balki   har   biri   o‘ziga   xos
rivojlanish   qonuniyatiga   ega   bo‘lgan   turli   xil   maxsus   hayot   shakllari   yig‘indisi
tushunilgan.   Madaniyat   deganda   ta’lim   va   san’at   ya’ni   odamlarning   kichik   bir
qismi   shug‘ullanadigan   faoliyat   tushunila   boshlagach,   madaniyat   g‘oyasi   ham
mustahkamlandi va uning mazmuni o‘z-o‘zidan qashshoqlashdi. 
Madaniyatni,   taxminan,   ma’lum   bir   guruhning   turmush   tarzini   tashkil
etuvchi   qadriyatlar,   urf-odatlar,   e’tiqodlar   va   amaliyotlar   yig‘indisi   sifatida
ta’riflash mumkin. Madaniyat E.Taylorning mashhur asari “Ibtidoiy madaniyat”ida
o‘zining   butun   bilimlari,   e’tiqodlari,   san’ati,   axloqi,   qonuniyatlari,   urf-odatlari   va
10 jamiyat   a’zosi   sifatida   egallagan   boshqa   qobiliyatlari   va   odatlarini   o‘z   ichiga
oladi. 9
 
Reymond   Uilyams   “Madaniyat   va   jamiyat:   1780-1950”   asarida   madaniyat
so‘zining   to‘rt   ma’nosini   taklif   qiladi:   o‘ziga   xos   bo‘lgan   individual   rivojlanish
holati;   butun   jamiyatning   rivojlanish   me’yorlari;   san’at;   bir   guruh   odamlarning
yaxlit   turmush   tarzi.   Ta’riflarning   birinchisi   juda   tor,   oxirgisi   esa   juda   keng
ma’nolarga   ega.   Reymond   Uilyams   yana   bir   asari   ( Долгой   революции )da
madaniyat   ta’rifiga   ishlab   chiqarishni   tashkil   etish,   oila   tuzilishi,   ijtimoiy
munosabatlarni   ifodalovchi   yoki   boshqariladigan   munosabatlar   tuzilishini   o‘z
ichiga   oluvchi   jamiyat   deb   mulohaza   yuritgan.   Shu   asarining   boshqa   sahifalarida
madaniyatga   bu   xuddi   tuyg‘ularning   tuzilishi   ( структура   чувства )   bo‘lib,   bu
oksimoronga   o‘xshab   madaniyatning   ham   hamma   uchun   tushunarli,   ham
tushunarsiz ekanligini anglatadi deydi. 
R.Uilyams va E.Tompsan madaniyat haqida butun hayot tarzi yoki hayotda
bo‘ladigan   butun   bir   kurashlar   qarama-qarshiligi   deb   fikr   bildiradi.   Umuman
olganda ular madaniy shakllar va moddiy hayotning birligi va bir xilligini qamrab
oluvchi   har   tomonlama   aniq   tavsifning   muhimligini   ta’kidlaydi.   Shuning   uchun
ular   madaniyatlar   yoki   madaniy   harakatlarning   ijtimoiy-tarixiy   yo‘nalishlarini,
etnografik-madaniy tavsiflarni yoki ijtimoiy tajribani qayta tiklaydigan yozuvning
barcha   turlarini   (masalan,   avtobiografiya,   og‘zaki   yoki   tarixiy   adabiyotning   real
shakllari) ma’qullaydi. 
Madaniyat   nafaqat   individual   ijodkorlik   masalasi   sifatida,   balki   ijtimoiy
mahsulot   sifatida  ham   tushunilgan.   Shu  bois   ham   u  oldin   kapitalistik  davlat   yoki
ijtimoiy muxolifat partiyalari tomonidan siyosiy tashkilotlarga bo‘ysundirilgan. 
     
9
 Тайлор Э.Б. Первобытная культура.  –  М.,1989. С 18.
11 1.2. Madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqlik asoslari
Lingvokulturologiyaning   o‘rganilishi   ayniqsa   jahon   tilshunosligida   XX
asrda   eng   ko‘p   o‘rganilgan   sohalardan   biri   hisoblanadi.   Til   va   madaniyatning
ajralmasligi   va   birligini   tushunish   haqida   so ‘ zlar   o‘tgan   asrning   30-40-yillarida
mashhur Sepir-Uorf gipotezasiga asoslangan edi .   Inson ongi doimo etnik jihatdan
shartlangan   bo‘lib,   bir   xalqning   dunyo   haqidagi   tasavvurlarini   oddiy   “qayta
kodlash”   orqali   boshqa   xalq   madaniyati   tiliga   tarjima   qilib   bo‘lmaydi.
Lingvokulturologiya   nuqtai   nazaridan,   etnomadaniyatning   o‘ziga   xosligini
tushuntirishni   bilish   mumkin   bo‘lgan   narsa   va   hodisalarning   tasvirlarini
mustahkamlovchi   so‘zlardan   izlash   kerak.   Nega   so‘z   bilan?   Chunki   bunday   so‘z
harakatdan   o‘sib,   o‘zining   yashirin   energiyasini   (madaniy   harakatning   potentsial
modelini) o‘zida olib yuradi. Madaniy jihatdan belgilangan so‘z yordamida, inson
yashaydigan   koordinatalar   tizimi,   dunyo   qiyofasi   etnik   madaniyatning   asosiy
elementi  sifatida  shakllanadi.  Har   bir   xalq o‘z  dunyosidan  kelib chiqib  narsalarni
nomlaydi.   Ism   berish   ma’lum   bir   ma‘no   berish,   ma’lum   bir   ma’no   berish   –
tushunish, o‘z ongiga kiritish demakdir. 
Bu sohaning tadqiqi Maslovaning ishlarida atroflicha o‘rganilgan. Tilshunos
olima   lingvokulturologiya   millatning   asrlar   davomida   shakllanib   kelayotgan
an’ana va urf-odatlari, og‘zaki ijod namunalari, shu bilan birga xalqlarning  mental
(o‘ziga   xos)   jihatlarini   o‘zida   aks   ettiruvchi   zamonaviy   nutq   hodisalarini   ham
bildirishini   aytib   o‘tgan.   V.Maslova   –   til   ajdodlardan   avlodlardan   qolgan   bebaho
meros sifatida madaniyatning bir  bo‘lagi  ekanligini va aynan til orqali madaniyat
o zlashtirilishini,   til   barcha   madaniy   hodisalar   ichida   eng   ahamiyatli   ekanligini,ʻ
agar   biz   madaniyat   –   fan,   din,   adabiyot   mohiyatini   tushunishni   istasak,   bu
hodisalarga til  kabi  shakllanuvchi  kod sifatida qarashimiz kerakligini  ta’kidlagan.
Bundan bilsa bo‘ladiki, til nafaqat madaniyatning tarkibiy qismi, balki madaniyat
mavjudligining   shartlaridan   biri   ham.   Shu   bilan   birga,   til   o zi   mansub   bo lgan	
ʻ ʻ
mana   shu   madaniyatni   aks   ettiruvchi   muhim   vositadir. 10
  Tilda   milliy   madaniyat
to g ridan   to g ri   aks   etmaydi,   balki   unga   insonning   xalq   madaniyati   haqidagi	
ʻ ʻ ʻ ʻ
10
 Маслова В. А. Лингвокультурология .  Учеб. пособие для студ. высш. учеб, заведений. – М.: Издательский
центр Академия, 2001.  C  32.
12 tasavvur   va   qarashlari,   hissiy   kechinmalari,   bilimlari   ham   qo shiladi.   Bundanʻ
tashqari   N.Alifirenkoning   “Lingvokulturologiya:   tilning   qiymatli   semantik
maydoni”   o‘quv   qo‘llanmasida   ham   lingvokulturologiyaning   asosiy   jihatlari
ko‘rsatib   berilgan.   Qo‘llanma   14   bobdan   iborat   bo‘lib,   unda
lingvokulturologiyaning   tadqiqot   metodlari,   til,   madaniyat,   mentallik
tushunchalari,   olamning   lisoniy   manzarasi,   tilda   ramzlarning     o‘rni   haqida   va
dunyoning   etnolingvistik   rasmi,   dunyo   qiyofasi,   lingvistik   ong,   tilning   madaniy-
kognitiv makonining xususiyatlarini  tushunish bilan bog‘liq muammolarning turli
tomonlari haqida tushunchalar berilgan. 
N.Alefirenko eng avvalo  madaniyatning asosini  tashkil  qiluvchi  qadriyatlar
haqida   shunday   fikrlarini   aytib   o‘tgan:   “Tilning   qadriyat-semantik   makonining
zamirida   qadriyatlar   deb   ataladigan   maxsus   madaniy   kategoriyalar   mavjud.
Qadriyatlar   etnik   madaniyatning   o‘ziga   xos   xususiyatlarini   yaratadigan   hamma
narsani   o‘z   ichiga   oladi.   Trubetskoy   madaniyat   o‘tmish   va   hozirgi   avlodlarning
tarixiy   jamoaviy   birgalikdagi   ijodi   mahsulidir,   deb   yozgan.   Quyidagi   qadriyatlar
lingvokulturologiya nuqtai nazariga kiradi: hayotiy qadriyatlar;  ijtimoiy qadriyatlar
(ijtimoiy mavqe, maqom, mehnatsevarlik, boylik, kasb, oila, bag‘rikenglik, gender
tengligi va boshqalar kiradi); siyosiy qadriyatlar: so‘z erkinligi, fuqarolik erkinligi,
qonuniylik, fuqarolar tinchligi va boshqalar;  axloqiy qadriyatlar; diniy qadriyatlar:
Xudo,   ilohiy   qonun,   iymon,   najot   va   boshqalar;   estetik   qadriyatlar:   go‘zallik,
uyg‘unlik. 
Tilda   ifodalanish   darajasiga   ko‘ra   ma’naviy   qadriyatlar   umuminsoniy,
milliy,   guruhga   xos,   oilaviy,   individual-shaxsiy   bo‘lishi   mumkin.   Milliy
qadriyatlar   har   bir   xalq   hayotida   eng   muhim   o‘rinni   egallaydi.   Umuminsoniy
qadriyatlardan   farqli   o‘laroq,   milliy   qadriyatlar   yanada   o‘ziga   xos   va
moddiylashgan.   Masalan   Rus   xalqi   uchun   ular   shunday   so‘zlar   va   iboralar   bilan
ifodalanadi   (Kreml   maydoni,   Pushkin,   Tolstoy,   birinchi   sun’iy   yo‘ldosh   va
boshqalar);   fransuzlar   uchun   –   Luvr   muzeyi,   Versal   saroyi,   Eyfel   minorasi   va
hokazo.   Boshqacha   aytganda,   milliy   qadriyatlar   etnik   madaniyatning   o‘ziga   xos
xususiyatlarini yaratadigan hamma narsani o‘z ichiga oladi. 
13 Tilshunos   Z.Sabitovaning   “Lingvokulturologiya”   darsligida
lingvokulturologiyaning   asosiy   o‘rganish   obyekti   bo‘lgan   til   va   madaniyat,
madaniy   kod   tushunchasi,   olamning   konseptual   manzarasi,   olamning   lisoniy
manzarasi,   lingvokulturemalar,   metafora,   ramz,   obraz   haqida   boblar   bor.
Z.Sabitova til va madaniyatni bugungi kun nuqtai nazaridan tahlil qilishga harakat
qilgan. 
Olmon   tilshunosi   Vilgelm   fon   Gumbold   “Tillarning   xilma-xilligi   faqat
tovushlarning   turlichaligida   emas,   balki   har   bir   millatdagi   dunyoni   ko‘rishning
farqliligi   natijasidir”   degan.   Chindan   ham   har   bir   millatning   o‘ziga   xos   ko‘rish
tarzi   bor,   o‘ziga   xos   tafakkuri   bor.   Shu   bois   “milliy   tuyg‘u”,   “milliy   ong”   degan
tushunchalari insonga uning qalbidagi olmosga jilo baxsh etib kelmoqda. 
Tilning   mohiyati   judayam   sodda   talqin   etiladi.   Unga   eng   muhim   aloqa
vositasi   bo‘lgan   ijtimoiy   hodisa   sifatida   qaraladi.   Aslida   esa   til   dunyoni   ko‘rish,
uni anglash, idrok etish vositasidir. Til – xalq, millat ruhining betakror va hech bir
zamon va makonda xira tortmaydigan, sayqallangan ko‘zgudir. Har bir tilda shu til
egasi bo‘lgan millatning butun bir borlig‘i aks etadi. Shuning uchun ham bolaning
tili ona tili sifatida kamol topgandagina uning shuurida milliy ruh barqaror bo‘ladi.
Madaniyat,   xalqning   tafakkuri   uning   olamni   idrok   qilishdagi   o‘ziga   xos
jihatlari   lingvokulturologiyaning   maqsadi   bo‘ladigan   bo‘lsa,   uning   obyekti   til   va
madaniyat, predmeti  esa  har  bir  xalqning madaniy semantikasini  ifoda etuvchi  til
birliklari   hisoblanadi.   “...Madaniyatning   haqiqiy   mazmuni   –   bu   shaxsning   o‘zini
ijtimoiy   shaxs   sifatida   kamol   toptirish,   uning   ijodiy   kuchlari,   munosabatlari,
ehtiyojlari,   qobiliyatlari,   muloqot   shakllarining   rivojlanishidir.” 11
  Madaniyat,
ehtimol, tarixdagi eng murakkab va hamma narsani qamrab oluvchi kategoriyadir.
Deyarli barcha tadqiqotchilar madaniyatni shunday qayd etishadi: shaxsning, butun
jamiyat   guruhining   hayotiy   faoliyatini   tavsiflaydi;   shaxs   bo‘lishning   o‘ziga   xos
usulini  ko‘rsatadi;  o‘zining fazoviy va vaqt  chegaralariga ega;  xulq-atvor, ong va
inson faoliyati xususiyatlari orqali ochiladi, shuningdek buyumlar, san’at asarlari,
asboblar   orqali,   lingvistik   shakllar   orqali,   belgilar   orqali   namoyon   bo‘ladi.   O‘rta
11
  Алефиренко   Н.Ф.   Лингвокультурология.   Ценностно-смысловое   пространство   языка:   учебное   пособие.   –
Флинта, Наука .    2010. C 67.
14 asrlarda   odam   ikkita   qarama-qarshi   tamoyilning   kombinatsiyasi   sifatida
tushunilgan:   ilohiy   va   tabiiy.   Ammo   hozirgi   zamonda   atrofdagi   dunyoda   bu   ikki
dunyodan tashqari, insonning o‘zi tomonidan yaratilgan yana bir dunyo bor, degan
fikr   bor.   Bu   “madaniyat”     deb   ataladigan   muhit.   O‘shandan   beri   dunyo   shartli
ravishda   ikki   qismga   bo‘lingan:   tabiat   va   madaniyat.   Tabiiy   bo‘lmagan   hamma
narsa madaniyatga tegishli hisoblanadi. “Madaniyat” tushunchasining ma’nosi: bu
inson tomonidan yaratilgan dunyo.   Madaniyat  jamoa yoki qabila tomonidan amal
qiladigan   turmush   tarzidir.   B.Malinovskiy   madaniyatga   shu   ruhda   ta’rif   beradi,
unga ko‘ra madaniyat ixtirolar, narsalar, texnik jarayonlar, g‘oyalar, urf-odatlar va
qadriyatlar meros bo‘lib qoladigan yo‘l. 
V.Bekket:   “Madaniyat   –   bu   ijtimoiy   aloqalarni   tartibga   soluvchi   va   hayot
tajribasini umumiy talqin qilishga imkon beruvchi kuchli e’tiqodlar, qadriyatlar va
xatti-harakatlar   normalaridir”.   Madaniyat,   D.Reginning   fikricha,   ong   ostiga   ildiz
otgan va jamoat ongiga olib kirilgan ramziy ifodadir. 
Til   ham   madaniyat   ham   tabiat   hodisasi   sifatida   aks   etadi.   Demak,   til
madaniyatning tarkibiy qismi bo‘lib, insoniyatning ijtimoiy tarixidagi eng muhum
yutuqlaridan biri hisoblanadi. Til va madaniyat bir-biri bilan uzviy bog‘liq bo‘lib,
unga   har   bir   kasb   egasi,   masalan:   tilshunos,   madaniyat   bilan   shug‘ullanadigan
tarixchi,   etnograf,   adabiyotshunos,   psixolog   har   xil   yondashadi.   Shunga   ko‘ra
turlicha   savol   paydo   bo‘ladi:   1)   turli   madaniy   jarayonlar   tilga   qanday   ta’sir
ko‘rsatadi;   2)   madaniyatga   til   qanday   ta’sir   etadi?   Mashhur   rus   tilshunosi
G.Vinokurning   “tilni   o‘rganayotgan   har   qanday   tilshunos,   albatta,   tanlagan   tili
uning   mahsuloti   bo‘lgan   o‘sha   madaniyatning   tadqiqotchisiga   aylanadi”   degan
tezisi   tilshunoslikning   shakllanishidan   boshlab   tasdiqlanib   kelmoqda. 12
I.Gerderning   1770-yilda   yozilgan   “Tilning   kelib   chiqishi   haqida   talqin”   asarida
inson faoliyatidagi to‘rt asosiy hodisa: til, madaniyat, jamiyat va milliy ruh bir-biri
bilan   uzviylik   kasb   etgan.   Til   o‘zining   kelib   chiqishiga   ko‘ra   madaniyat   bilan
bog‘liq bo‘lib, u jamiyat bilan bilan birga o‘sadi. Tilning bunday madaniyat bilan
bog‘liqligi   uni   milliy   ruhning   muhim   tarkibiy   qismiga   aylantiradi.   Tilda   aks
12
  Xalimova M. T. Olam  milliy lisoniy manzarasi  tasvirida til va nadaniyat  mushtarakligi.   /   Academic  research  in
educational sciences.  2021.  www . ares . uz .
15 ettirilgan   olamgina   mavjud   bo‘ladi.   Til   madaniyatning   dalilidir.   U   biz   qadimgi
ajdodlarimizdan   meros   qilib   olgan   madaniyatning   bir   bo‘lagi.   Til   madaniyatni
o‘zlashtirishning   asosiy   quroli.   U   barcha   madaniy   hodisalarning   eng   muhimi.
Demak,   til   madaniyatning   tarkibiy   qismi   va   uning   vositasidir.   U   ruhimizning,
madaniyatimizning   ko‘rinishi   va   milliy   mentalitetning   o‘ziga   xos   xususiyatlarini
ifodalay oladi. Tilshunos olim N . Mahmudov “Tilning mukammal tadqiqi yo‘llarini
izlab”   maqolasida   bu   ikki   tushuncha   haqida   shunday   deydi:   “Til   va   madaniyat
deganda,   ko‘pincha,   “nutq   madaniyati”   deyiladigan   muammo   assotsiativ   holda
esga tushsa-da, bu ikki o‘rindagi madaniyatning aynanligini aslo ko‘rsatmaydi. Til
va madaniyat  deyilganda, odatda, til orqali u yoki bu madaniyatni yoki  aksincha,
madaniyatni  o‘rganish  orqali  u yoki  bu tilni  tushuntirish nazarda tutiladi, aniqroq
aytadigan   bo‘lsak,   lingvokulturologiyadagi   madaniyatning   ma’nosi   “aqliy-
ma’naviy   yoki   xo‘jalik   faoliyatida   erishilgan   daraja,   saviya   (nutq   madaniyati)”
emas, balki “kishilik jamiyatining ishlab chiqarish, ijtimoiy va ma’naviy- ma’rifiy
hayotida qo‘lga kiritgan yutuqlari majmuyi ( madaniyat tarixi, o‘zbek madaniyati )
demakdir.”  13
  
Inson   nafaqat   madaniyatni   o‘zida   tashuvchi   shaxs,   balki,   o‘z   navbatida
madaniyat insonning o‘zi yaratgan hamma narsalarda mujassamdir. 14
 
Til va madaniyatning chambarchas bir-biriga bog‘liqligi va bir-birini taqazo
etishi,   madaniyatning   tilda   aks   etishi   kabi   masalalarning   metodologik   asosi   ko‘p
yillardan   beri   o‘rganilib   kelinmoqda.   Ularning   asosi   sifatida   N.Alefirenko,
V.Vorobyev,   V.fon   Gumbold,   M.Kovshova,   V.Krasnix,   V.Maslova,   Y.Stepanov,
V.Teliya, E.Gashimov, N . Xomskiy, A.Xrolenkolarni aytish mumkin. 15
 
13
  Маҳмудов Н. Тилнинг мукаммал тадқиқи йўлларини излаб…//   Ў збек тили ва адабиëти .   –   Тошкент, 2012.
№5.
14
  Гашимов  Э.А.,  Куровская   А.Е.  Язык   и  кул ь тура.   От   общего  к   частному.   Современный   лингвистический
взгляд //  Современный наукоемкие технологии.   №7. 2010.
15
  Алефиренко   Н.Ф.   Современные   проблемы   науки   о   языке:   Учеб.   пособие.   2-е   изд.   – М.:   Флинта:   Наука,
2009. ,     Алефиренко Н.В. Лингвокультурология. Ценностно-смысловое пространство языка: учеб. пособие /
– М.: Флинта: Наука, 2012. – 288 с .,  Воробьёв В.В. Лингвокультурология .  Монография.  –  М.: Изд-во РУДН,
2008. ,   Воробьёв   В.В.   Лингвокультурология   (теория   и   методы) .   Монография.   –   М.:   Изд-во   РУДН,   1997. ,
Воробьёв В.В. О статусе лингвокультурологии // Материалы IX Конгресса МАПРЯЛ. Доклады и сообщения
российских   ученых.   –   Братислава,   1999. ,     Гак   В.Г.   О   контрастивной   лингвистике   //   Новое   в   зарубежной
лингвистике.   Вып.   XXV.   Контрастивная   лингвистика.   –   М.,   1989.   - С.   5 - 17. ,     Гак   В.Г.   Сравнительная
типология французского и русского языков .  Учебник. Изд. 4-е.  –  М.: Книжный дом ЛИБРОКОМ, 2010.  -  288
с. ,  (Из лингвистического наследия В.Г. Гака.) Методы сравнительного изучения языков.   –  М.: Наука, 1988. ,
Гумбольдт   В.  фон.  Избранные   труды  по  языкознанию  /   В.  фон   Гумбольдт.  –  М.:   Прогресс,  1984.  –  397  с. ,
16 Lingvokulturologiya tarixiy va zamonaviy til faktlarini ma’naviy madaniyat
ko‘zgusi   ortidan   tekshiradi.   V.Teliya   lingvokulturologiya   til   va   madaniyat
munosabatlarini faqat sinxron aspektda o‘rganadi deb fikr bildirib: u jonli axborot-
aloqa   jarayonlarini   va   xalqning   hozirgi   mentalitetiga   mos   til   ifodalarning   nutqda
qo‘llanishidagi aloqani tadqiq etadi deb hisoblaydi. 
Tilshunos   A.Nurmonovning   fikriga   ko‘ra,   til   va   madaniyatni   tadqiq   etgan
olimlar   uch   guruhga   bo‘linadi.   Ulardan   birinchi   guruhi   til   va   tafakkur,   til   va
madaniyat   munosabatida   tilni   belgilovchi   kuch   ekanligini   olg‘a   suruvchi
V.Gumboldt, B.Uorf va E.Sepir kabilardir. A.Nurmonov bunga qarshi chiqib, o‘z
fikrini shunday ta’kidlaydi: “…Nominatsiyaga asos bo‘lgan obraz markazini idrok
qilishda   turli   tipdagi   tillarda   o‘ziga   xos   umumiy   jihatlardan   ham   ko‘z   yumib
bo‘lmaydi. Bu ham lingvistik nisbiylik nazariyasining olamni idrok qilishda tilning
roli   yetakchi   ekanligi   haqidagi   xulosa   faqat   biryoqlama   ekanligidan   dalolat
beradi.” 16
 
A.Nurmonovning   fikricha,   til   va   madaniyat   munosabati   haqidagi   ikkinchi
nuqtai   nazarda   bu   ikki   hodisa   o‘rtasidagi   munosabat   tamoman   inkor   etiladi.
A.Nurmonovning   nuqta y i   nazariga   ko‘ra,   ushbu   masala   haqidagi   uchinchi
qarashda   yuqorida   aytib   o‘tilgan   qarama-qarshi   fikrlar   o‘zaro   sintezlanadi.   Olim
fikrlarini davom ettirib til va madaniyat o‘zaro bog‘liq va ayni paytda farqli hodisa
bo‘lib, til va madaniyat munosabatida tilning roli katta ekanligini aytib o‘tadi.  Har
bir   xalqning   o‘ziga   xos   etnomadaniyati   uning   tili   orqali   namoyon   bo‘ladi.   Lekin
obyektiv  borliqda  ana   shu   etnomadaniyat   mavjudligi   uchun   ham   tilda   o‘z  o‘rnini
topadi. Bundan kelib chiqadiki, til va madaniyat kesishuvida ham obyektiv borliq –
ong –  til munosabati amal qiladi. 
Стернин   И.А.   Контрастивная   лингвистика.   Проблемы   теории   и   методики   исследования.   –   М.,   2007. ,
Ковшова   М.Л.   Словарь   лингвокультуроведческих   терминов   /   М.Л.   Ковшова,   Д.Б.   Гудков.   –   М.:   Гнозис,
2013. – 192 с. ,   Красных В.В. Этнопсихолингвистика и лингвокультурология .  Курс лекций / В.В. Красных. –
М.:   Гносис,   2002.   - 284   с. ,     Маслова   В.А.   Лингвокультурология .   Учеб.   пособие   /   В.А.   Маслова.   –   М.:
Академия, 2010. – 208 с. ,  Степанов Ю.С. Константы: слов. рус. культуры / Ю.С. Степанов. – М., 1997. – 990
с. ,   Телия В.Н. Русская фразеология: семантический, прагматический и лингвокультурологический аспекты /
В.Н.   Телия.   –   М.,   1996.   –   284   с. ,   Хроленко   А.Т.   Основы   лингвокультурологии .   Учеб.   пособие   /
А.Т.Хроленко. – М.: Флинта: Наука, 2005. – 184 с. ,   Вежбицкая А. Язык. Культура. Познание: Пер. с англ. -
М.: Русские словари, 1997. ,  Гашимов Э.А., Савицкий В.М. Лингвокультурный код. М.: Изд-во МГПУ, 2005. ,
Гашимов Э.А. Лингвокультура и потребностный  код. С.;  Изд-во СФ ГОУ  МГПУ, 2007. ,   Хомский  Ноам.  О
природе и языке. Пер. с англ.  –  М.: КомКнига, 2003.
16
 Худойберганова Д. Кўрсатилган адабиëт – Б. 14.
17 Umuman   olganda   til,   madaniyat   va   etnik   kelib   chiqish   bir-biri   bilan
chambarchas   bog‘langan.   Lekin   eng   muhimi,   shubhasiz,   etnik   madaniyatni
ifodalovchi,   milliy   ma’naviy   madaniyatni   ifodalovchi   –   bu   til.   Til   xalq
mentalitetining shakllanishi va namoyon bo‘lishining eng qimmatli manbai bo‘lib,
u orqali madaniyat saqlanib qoladi va keyingi davrga yetkaziladi. Til va madaniyat
o‘rtasidagi munosabatlar ajralmas va xilma-xildir. Ularning munosabatini butun va
qism   sifatida   ko‘rish   mumkin.   Chunki   til   aynan   madaniyatning   tarkibiy   qismi   va
uning   qurolidir.   Lingvokulturologiya   insonning   tabiat,   jamiyat,   tarix,   san’at   va
boshqa   madaniy   va   ijtimoiy   borliq   sohalarida   o‘z-o‘zini   anglash   xususiyatlarini
o‘rgansa, tilshunoslik tilda dunyo lisoniy manzarasining mental modellari sifatida
aks   etuvchi   dunyoqarashni   o‘rganadi. 17
  Madaniyat   judayam   katta   qamrovga   ega
bo‘lib,   u   inson   yashayotgan,   amalga   oshirayotgan   kommunikativ   faoliyatni,
moddiy   qadriyatlarning   ijtimoiy   ishlab   chiqarilishini,   ularning   turli   xil   insonlar
orasida   taqsimlanishi   va   iste’mol   qilinishini   ham   o‘z   ichiga   oladi.   Madaniyat
insoniyatning   makon   va   zamonda   faoliyat   yuritishiga   imkon   beruvchi   maxsus
shakl   hisoblanadi.   U   bir   butun   o‘ziga   xos   umumiy   g‘oya   va   uslubga   ega   bo‘lib,
hayot bilan mamot, ruh bilan moddiylik orasida turadi. Shaxsning nafas olishidan
tortib,   uning   har   kungi   retuallari,   shaxsga   tegishli   bo‘lgan   barcha   xususiyatlari
madaniyat   orqali   jamiyat   ichida   ro‘yobga   chiqadi.   Bundan   bilish   mumkinki,
jamiyatning bir bo‘lagi bo‘lgan insonning madaniy faoliyati uning o‘ziga bog‘liq,
shu   bois   madaniyat   jamiyatning   ajralmas   qismi   va   uni   o‘rganish   jamiyatni   ham
o‘rganish ham demakdir. 
1.3. Lingvokulturologiyaning zamonaviy tilshunoslikdagi  o‘rni
Lingvokulturologiya     tilshunoslik,   madaniyatshunoslik,   tilda   butun   bir‒
xalqning   ruhiy   olami,   turmush   tarzining   aks   etishi   va   unda   mustahkamlanishini
o‘rganuvchi   eng   yangi   bo‘lgan   tilshunoslikning   bir   yo‘nalishidir.
Lingvokulturologiya   xalqlarning   turmush   tarzi,   ularning   kelib   chiqishini
o‘rganuvchi   etnolingvistika   va   tilning   jamiyatdagi   tutgan   mavqeyini   o‘rganuvchi
17
  Мўминова   А.   Лингвокультурологиянинг   замонавий   тилшуносликдаги   ўрни   хусусида.   /   Ўзбекистонда
хорижий тиллар. №4.   2014.   23-28 –бетлар.
18 sotsiolingvistika   bilan   shunchalik   bog‘langanki,   tilshunos   B.Teliya   uni
etnolingvistikaning   bir   ko‘rinishi   deb   hisoblaydi.   Yaxshiroq   qaralsa   va   bu   ikki
fanning   mazmuniga   borib   taqalsa,   ular   ikki   xil   fan   ekanligini   ko‘rish   mumkin.
V.Zveginsev   etnolingvistikaga   tilning   madaniyat,   milliy   urf-odatlar,   jamiyatning
ijtimoiy jihatlari bilan aloqalarini o‘rganuvchi yo‘nalish sifatida aytib o‘tgan. Xalq
 insonlarning an’anaviy va madaniy mushtarak jamoasi bo‘lib, insonlarning kelib‒
chiqishlari,   tarixiy   va   til   belgilari,   madaniy   tegishlilik   xususiyatlari,   ruhiyati
yaqinligi, o‘zaro bir guruhga mansublik haqida tasavvurlari bilan ta’riflanadi. 
Milliylik   tanlanmaydi,   hech   bir   elat   uni   tanlolmaydi,   balki   meros   bo‘lib
o‘tadi.   Insoniyat madaniyati turli milliy madaniyatlar birlashmasini anglatadi, ular
shu   bois   ham   xilma-xilki,   u   orqali   turli   millatlarning   azaliy   orzu-intilishlarini,
ehtiyojlarini   va   turmush   tarzini   ifodalash   mumkin.   Milliy   o‘ziga   xoslik   barcha
jabhalarda ko‘zga  tashlanib  turadi:   mehnat,  hordiq,  ovqatlanish,  turli  vaziyatlarda
qanday   so‘zlashishlarigacha.   Oddiygina   bir   misol   keltiradigan   bo‘lsak,   rus
xalqining eng muhim belgisi   jamoaviylik bo‘lib, shu boisdan ham ruslar ma’lum	
‒
jamoaga tegishlilik hissi bilan ajralib turadi, ularning munosabatlarida samimiylik
va   emotsianallik   aks   etib   turadi.   A.Vejbitskiyning   aytishicha,   rus   tili   ko‘proq
hissiyotga   diqqat   qaratadi   va   aynan   shu   tilda   hissiyotni   farqlovchi,   ularni   aks
ettiruvchi lug‘aviy va grammatik ifodalarning butun bir to‘plamiga ega. 
N.Xomskiy   o‘zining   “Tabiat   va   til   to‘g‘risida”gi   asarida   shunday   savolni
o‘rtaga   tashlaydi:   Tilni   bilish   nima?   Til   qanday   o‘zlashtiriladi?   Til   va   madaniyat
o‘rtasida   bog‘liqlik   qanday?   Har   bir   inson   tilni   o‘rganayotganda   mana   shu
savollarga duch keladi. 
XX asr oxirida lingvokulturologiya sohasida 4 ta ilmiy maktab mavjud edi:
- Y.Stepanovaning madaniy tilshunoslik maktabi. Madaniyat konstantalarini
diaxronik jihatdan tavsiflash bilan shug‘ullangan.
-   N.Arutyunova   maktabi.   Turli   davrlar   va   xalqlar   matnlaridan   olingan
umumbashariy madaniyat atamalarini o‘rgangan (tashqi kuzatuvchi pozitsiyasida).
-   V.Teliya   maktabi.   Uning   maktabi   frazeologizmlarning   lingvokulturologik
tahlili bilan shug‘ullangan.
19 -   E.Vereshagina   va   V.Kostomorovaning     konsepsiyani   ishlab   chiqaruvchi
madaniy tilshunoslik maktabi. 
Bu   maktablarning   barchasi   oldiga   shunday   maqsadlar   qo‘yishgan   edi:   til
tushunchalarini   shakllantirish   jarayonida   madaniyatning   o‘rnini   ochib   berish;
“Madaniy ma’no” tashuvchi so‘zning tilning qaysi qismida saqlanishini o‘rganish;
“Madaniy   ma’no”   tashuvchi   bunday   so‘zlarning   ma’nolarini   so‘zlovchi   va
tinglovchi   tushunadimi   yoki   yo‘qmi   va   ular   nutq   srtategiyalariga   qanday   ta’sir
qiladi degan savolga javob topish; Til egalarining va shu tilda so‘zlashuvchilarning
madaniy   va   lingvistik   huquqlarining   ( компетенции )   mavjudligini   aniqlash;
Madaniyatning   mohiyatini   tushuntirib   berish;   Ushbu   fanning   asosiy
tushunchalarini   tizimlashtirish,   til   va   madaniyatning   o‘zaro   ta’siri   muammosini
tahlil   qilish   imkonini   beradigan,   hamda   ushbu   ilmiy   paradigma   doirasida   o‘zaro
tushunishni ta’minlaydigan antropologik va antroposentrik paradigmani yaratish.
XXI   asr   boshlarida   yana   ikkita   yirik   lingvistik   maktab   paydo   bo‘ldi:
V.Karasik   nomi   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   Volgograd   ilmiy   maktabi   va   V.Savitskim
boshchiligidagi Samara ilmiy maktabi. Ushbu ilmiy maktablarning oldiga qo‘ygan
vazifalari   quyidagilardan   iborat:   til   tushunchalarini   shakllantirish   jarayonida
madaniyatning   o‘rnini   aniqlash;   bir   madaniyat   egalarining   konsepsiya   sohalarini,
til sohalarini, madaniyat va til diskurslarini aniqlash va tavsiflashdan iboratdir.
Lingvokulturologiyaning   tildan   faqatgina   muloqot   maqsadida   emas,   balki
madaniyatni   dekodlash   uchun   ham   foydalanishadi.   Chindan   ham   til
lingvokulturologiyaning   eng   muhim   yo‘nalishidir.   Inson   nafaqat   madaniyatni
o‘zida   tashuvchi   shaxs,   balki,   o‘z   navbatida   madaniyat   insonning   o‘zi   yaratgan
hamma narsalarda mujassamdir. 18
 
Til madaniy jihatdan juda muhim bo‘lgan turli xil millat va elatlarga tegishli
bo‘lgan   xabarlarni   yig‘ish   va   ularni   to‘plash   vositasi   ham   hisoblanadi.   Til
birliklarida   joylashgan   madaniy   axborotlarni   ajratib   olish   uchun   lingvokulturolog
bir qancha o‘ziga xos usullarni ishlatadi. V.Teliya lingvokulturologiyaning obyekti
nafaqat milliy, balki umuminsoniy madaniy axborotlar hamdir deb aytib o‘tgan. 
18
  Гашимов  Э.А.,  Куровская   А.Е.  Язык   и  культура.   От  общего   к  частному.   Современный   лингвистический
взгляд //  Современный наукоемкие технологии.  №7. 2010.
20 Volgograd   maktabida   tilshunoslari   V.Karasik,   E.Sheeygallar   til   va
madaniyatni  o‘zaro qiyoslashga  harakat  qiladilar. Lingvokulturologiyaning asosiy
birligi   sifatida   ular   madaniy   konseptni   oladi.   Ushbu   tushuncha   aniq   va   mavhum
nomlarning mundarijasini o‘z ichiga oladigan ostki, tag ma’no bo‘lib, qaysi xalqni
tasvirlayotgan   bo‘lsa,   o‘sha   xalqning   madaniyati   haqida   qo‘shimcha   ma’lumot
olishni   talab   qiladi.   E.Sheygal   va   V.Buryakovskaya   lingvokulturologiyani   “olam
konseptual   manzarasining   alohida   obyektlari   va   akslanuvchi   obyekt   tomonidan
ularning jamoa ongi hamda tilda idrok qilinishi” deb ta’riflaydi.  19
Hozirgi   vaqtda   lingvokulturologiya   dunyo,   shuningdek   rus   tilshunosligida
eng   rivojlangan   sohalardan   biri   bo‘lib,   bu   fan   yuzasidan   juda   ko‘plab   tadqiqotlar
yaratilgan   va   yaratilib   borilmoqda.   Chunki   xalqning   madaniyati   uning   turmush
tarzini,   dunyoqarashini,   shu   xalqning   butun   bir   olam   manzarasini   o‘zida   aks
ettiradi.   Bu   sohaga   oid   ishlarda   tadqiqotchilarning   olamning   lisoniy   manzarasi,
lingvomadaniy   konseptlar,   lisoniy   ong,   barqaror   birliklarning   lingvomadaniy
xususiyatlari  kabi masalalarga  katta e’tibor  qaratayotganliklarini  ko‘rish mumkin.
Bu kabi tadqiqotlarda tilning barcha sathlari birliklari, xususan,  so‘z va matnning
tamoman   yangicha   talqini   va   tahlili   ustuvorlik   qiladi.   Bunda   lisoniy   birliklarning
nafaqat til qonuniyatlari, balki jamiyat, inson, madaniyat, ruhiyat, milliy mentalitet
kabi   omillar   nuqtai   nazaridan   ham   tadqiq   etilishi   til   ilmida   yangi   g‘oyalar,   yangi
ilmiy qarashlar va tamoyillarning yuzaga kelishiga sabab bo‘ldi. 
XXI   asrning   dastlabki   yillaridan   o‘zbek   tilshunosligida   ham   shunday
antroposentrik   tahlil   ko‘rinishlarini   namoyon   qiluvchi   tadqiqotlar   yuzaga   kelishi
ko‘paydi.   Bu   ishlar,   asosan,   tilshunoslikning   boshqa   fanlar   bilan   kesishmasidan
paydo   bo‘lgan   sotsiolingvistika,   kognitiv   tilshunoslik,   lingvistik   pragmatika   va
psixolingvistika   sohalari   bo‘yicha   bajarildi.   Ushbu   tadqiqotlar,   garchi   ularda
antroposentrik   paradigmaga   munosabat   bildirilmagan   bo‘lsa-da,   o‘zida   ushbu
paradigma   tamoyillarini   aks   ettirilgan   eng   dastlabki   ishlar   hisoblanadi.
Shuningdek, ularda tilimizning milliy xarakter, urf-odat, qadriyat va an’analarimiz
19
 Shayxislamov N. Lingvokulturologiyaning fanlar sistemasidagi maqomi va uning etnolingvistika, sotsiolingvistika
va etnopsixolingvistika bilan bog‘liqligi .   Academic Research in   Educational sciences. Vol.1. №2. 2020. 221-228-
betlar.
21 bilan   bog‘liq   jihatlari   haqida   ham   ayrim   fikrlar   bildirilganki,   ularni
lingvokulturologiya   nazariyasiga   oid   qarashlarning   ilk   namunalari   sifatida
baholash   mumkin.   Shulardan   biri   sifatida   tilshunos   S.Mo‘minovning   “O‘zbek
muloqot   xulqining   ijtimoiy-lisoniy   xususiyatlari”   deb   nomlangan   doktorlik
dissertatsiyasida   o‘zbeklarning   o‘ziga   xos   muloqot   xulqi   ularning   ijtimoiy   hayoti
va   lisoniy   dunyosi   nuqtai   nazaridan   tadqiq   etilgan.   S.Mo‘minov   o‘zining   ushbu
dissertatsiyasida   muloqot   xulqi   muammosini     milliy   xarakter,   millat   aholisining
o‘ziga xos urf-odatlari, ularning butun bir turmush tarzi mohiyatining asosi bo‘lgan
qadriyat   va   ming   yillardan   beri   saqlanib   kelayotgan,   ajdoddan   avlodga   meros
bo‘lib o‘tiladigan an’analarini hisobga olmasdan turib mutlaqo o‘rganish, uni tahlil
etish,   muhokama   qilish   mumkin   emasligini   aytadi.   Chunki   muloqot   xulqi   ham
milliy xarakterning uzviy bir qismi bo‘lib, ular bir-biri bilan chambarchas aloqada
va bir-birini taqozo etadi. 20
 
Lingvokulturologiyaning   eng   muhim   tarkibiy   qismi   bu     dunyoning‒
lingvistik manzarasidir. Har bir tilda dunyoning o‘ziga xos rasmi, shakl-shamoyili
bor   bo‘lib,   har   bir   inson   nutq   mazmunini   shu   shakl-shamoyilga   mos   ravishda
tartibga   solishga   zarurat   sezadi.   Dunyoning   lingvistik   manzarasi,   tasviri
tushunchasi   V.fon   Gumbold   va   unga   ergashgan   neogumboldchilarning   tilning
ichki   shakli   haqidagi   g‘oyalariga   borib   taqaladi.   Dunyoning   lingvistik   manzarasi
xususiyatlari  va uning tabiati  til  bilan belgilanadi, chunki  aynan shu til  insonning
atrofidagi   dunyoni   shakllantirish   va   bilishning   eng   muhim   usuli   bo‘lib,   inson
atrofidagi   olamni   shu   tafakkur   orqali   anglaydi   va   bu   bilimlarini   til   orqali
boshqalarga     yetkazadi.   Lingvistik   shaklda   ifodalangan   ushbu   bilimlarning
yig‘indisi aynan dunyoning lisoniy manzarasi bo‘lib, u lingvistik oraliq dunyo ham
deyiladi.  21
Frazeologizmlar   dunyoning   lingvistik   manzarasini   yaratishda   muhim   rol
o‘ynaydi.   Ular   xalq   hayotining   ko‘zgusidir.   Frazeologizmlar   ma’nolari   shaxs
20
  Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати: Тошкент, Турон замин
зиë, 2015.  10-   б.
21
  Дзагова   З.В.   Языковая   картина   мира   с   совремменной   лингвокультурологи.   Гуманитарные   науки   №11.
2018.
22 tajribasi,   ma’lum   bir   tilda   so‘zlashuvchi   xalq   folklori,   an’analari   bilan   chuqur
bog‘langan.   Frazeologik   birliklar   tomonidan   yaratilgan   dunyoning   lingvistik
manzarasining   eng   muhim   tomoni   u   inson   bilan   bog‘liq   holda   paydo   bo‘lishidir.
Bir   qator   asosiy   so‘z   va   frazeologik   birliklarning   ma’nosi   olamni   antroposentrik
tushunish   asosida   shakllangan.     Bunday   frazeologik   birliklar   dunyoning   madaniy
va   milliy   manzarasini   yaratadi,   unda   odamlarning   necha   ming   yillik   tarixi,
udumlari,   urf-odatlari   va   xatti-harakatlari   ,   dunyoga     va   bir-birlariga   munosabati
aks etadi. 
Dunyoning   lingvistik   manzarasi   insonning   dunyoga   munosabatini
shakllantiradi. Bu dunyodagi inson xatti-harakatlarining normalarini belgilaydi va
uning atrofidagi dunyoga munosabatiga ta’sir qiladi. Har bir til dunyoni idrok etish
va tartibga solishning ma’lum bir  usulini  aks ettiradi. Unda ifodalangan ma’nolar
ma’lum   bir   yagona   qarashlar   tizimini   keltirib   chiqaradi,   bu   esa   o‘sha   tilda
so‘zlashuvchilar   uchun   majburiy.   Bundan   bilish   mumkinki,   til   nafaqat   xabar
yetkazadi,   balki   tartibga   ham   soladi.     Tilda   mustahkamlangan   dunyo   haqidagi
bilimlar, til jamoasining etnik-madaniy tajribasi bilan uzviy bog‘liqdir. 
  “Dunyoning   lisoniy   manzarasi”   degan   atama   XIX   asr   oxiri   XX   asr
boshlarida   paydo   bo‘lgan.   Uni   birinchilardan   bo‘lib   nemis   fizigi   German   Gerts
dunyoning   fizik   manzarasiga   nisbatan   qo‘llagan   bo‘lib,   u   tashqi   obyektlarning
ichki   tasvirlari   to‘plami   sifatida   talqin   qilgan.   Taxminan   yigirmanchi   asrning
o‘rtalaridan   boshlab   bu   tushuncha   filologiya   fanida   ishlatila   boshlangan.
Dunyoning   lingvistik   tasviri     bu   bizning   dunyoni   va   undagi   o‘zimizni   qanday‒
idrok  qilishimiz va  atrofimizdagi   hodisalarni   ongda aks  etishi,  shu  bilan  birga  bu
bizning   atrofimizdagi   olam   bilan   o‘zaro   munosabatimiz   natijasi   hamdir.
V.Maslova   unga   inson   mavjudligini   tavsiflovchi   asosiy   tushuncha   deb   izoh
beradi. 22
 
Keyingi yillarda xalqlarning etnik madaniyatini o‘rganish ancha jadallashdi.
Bu   butun   dunyoda   yuz   berayotgan   globallashuv   jarayonlari   bilan   ham   uzviy
bog‘liq. Globallashuv  etnomadaniyatlarga bo‘lgan qiziqishni  kuchaytirdi. Demak,
22
  Дзагова   З.В.   Языковая   картина   мира   с   совремменной   лингвокультурологи.   Гуманитарные   науки   №11.
2018.
23 til     madaniyatning   ajralmas   qismi   va   uning   asosiy   vositalaridan   biri   bo‘lib,‒
dunyoning etnik manzaralarini ifodalashda ham, uni shakllantirishda ham katta rol
o‘ynaydi.   
Tildagi   madaniy   belgilarni   o‘rganish   tilshunoslikning   bugungi   kunga   qadar
erishgan yutuqlari samarasidir. 
Til,   madaniyat,   etnos   o‘rtasidagi   chambarchas   aloqa   va   munosabatlar
sotsiologiya   va   falsafadan   to   etnolingvistika   va   lingvokulturologiyagacha   bir-
birining uzviy kesishmasini tashkil qiladi. 
Til madaniyat bilan bog‘liq, u madaniyatning ichida rivojlanadi. 
Tilshunos   D.Ashurova   lingvokulturologiyaning   eng   muhim   vazifalaridan
biri   sifatida   metodologik   shart-sharoitlarni   aniqlashtirish,   tadqiqotlarning
konseptual  qonun-qoidalari   hamda madaniyat  nuqtai  nazaridan ajratib olingan til
birliklari bo‘lgan lingvokulturemalarni  tizimga solish  va tasniflash  muammolarini
ishlab chiqish hisoblanadi deb qayd etib o‘tgan. 23
Xalqimiz   madaniyatini   ifodalagan   juda   ko‘p   adabiyotlar   taraqqiyot
bosqichiga   qadam   qo‘ygan   yurtimizning   siyosiy,   ijtimoiy,   iqtisodiy   hamda
madaniy hayotining kecha va bugunini yoritib beruvchi ekanligi uchun ham ularni
tadqiq etish, madaniyatning bir bo‘lagini tadqiq etish demakdir. 
I bob bo‘yicha xulosa
Lingvokulturologiya   (madaniy   tilshunoslik)     bu   til   va   madaniyatning	
‒
faoliyat   jarayonida   o‘zaro   ta’sirini   o‘rganadigan   murakkab   ilmiy   fan.   U   til
birliklarining milliy-madaniy semantikasini  butun bir mazmuniy yaxlitlikda, biror
bir   til   va   madaniyatdagi   so‘zlashuvchi   kishilar   tushunishiga   imkon   qadar   yaqin
bo‘lgan   darajada   o‘rganadi.   Lingvokulturologiyaning   eng   asosiy   maqsadi   tilda
saqlanib   kelinayotgan   madaniyatni   o‘zida   mujassamlash,   yig‘ish,   saqlash   va
uzatish usullarini o‘rganishdir.
Bir   asrdan   ko‘proq   vaqt   davomida   til   va   madaniyat   o‘rtasidagi   o‘zaro
tortishuvlar   ko‘plab   olimlarni   jalb   qilmoqda.   Ba’zilari   til   madaniyat   bilan
butunlikning   bir   qismi   sifatida   mavjud   deb   hisoblasa,   boshqalari   til   faqatgina
23
 Ашурова Д.У. Преспективы научных исследований в свете новых направлений лингвистики // Филология
масалалари .   2014, -№4 .
24 madaniyatni   ifodalash   shakli   deyishsa,   uchinchi   taraf   olimlari   til   madaniyatning
shakli ham, elementi  ham emas deb aytib o‘tishgan. Misol tariqasida Amerika va
Rossiya   etnolingvistika   maktablarining   asoschilari   bo‘lgan   ikki   mashhur
shaxslarning   so‘zlarini   keltirish   mumkin.   E.Seperning   fikricha   “Madaniyat
jamiyatning   nima   haqda   o‘ylashi,   nima   qilishi   bo‘lsa,   til   esa   qanday   fikrlashi
xolos”. “Madaniyat va til o‘rtasidagi munosabat,-deb yozadi N.Tolstoy, - butun va
uning   qismining   munosabati   deb   hisoblanishi   mumkin.   Tilni   madaniyatning
tarkibiy   qismi   yoki   madaniyat   quroli   sifatida   qabul   qilsa   ham   bo‘ladi,   ayniqsa,
adabiy til yoki  folklor tili haqida gap ketganda. Biroq, til bir vaqtning o‘zida butun
madaniyatga   nisbatan   avtonom   bo‘lib,   uni   madaniyatdan   alohida   yoki   madaniyat
bilan   taqqoslaganda   ekvivalent   va   teng   hodisa   sifatida   ko‘rish   mumkin.   Til
madaniyat   mahsuli,   uning   muhim   tarkibiy   qismi   va   madaniyat   mavjudligining
shartidir.   U   bundan   tashqari,   madaniyatning   o‘ziga   xos   yashash   usuli,   madaniy
kodlarni shakllantirish omilidir. Ko‘rinib turibdiki, har bir ona tilida so‘zlashuvchi
madaniyat   tashuvchisi   bo‘lsa,   lingvistik   belgilar   madaniyat   belgilari   vazifasini
bajarish   qobiliyatiga   ega   bo‘ladi   va   shu   bilan   madaniyatning   asosiy   muhitini
ifodalash   vositasi   bo‘lib   xizmat   qiladi.   Shuning   uchun   ham   til   o‘z
so‘zlovchilarining   madaniy   va   milliy   mentalitetini   aks   ettira   oladi.   Til   nafaqat
madaniyat   bilan   bog‘liq,   balki   u   o‘zida   madaniyatning   o‘sishini   ham   ko‘rsatib
beradi.   Til   ayni   vaqtda   o‘zida   yaratish   quroli,   madaniyatning   rivojlanishi   va
saqlanishini   ta’minlovchi   uning   bir   bo‘lagidir.   Shuning   uchun   til   yordamida
ma’naviy madaniyat hamda borliqdagi ishlab chiqarish, materiallari real yaratiladi. 
V.Teliya   lingvokulturologiyani   “til   va   madaniyat   korrespondetsiyalarini
o‘zaro sinxron ta’sirlashuvlari miqyosida o‘rganish va talqin etish” deb nomlangan
tadqiqotida uni etnolingvistikaning bir qismi sifatida talqin etgan. 24
Har bir tilda uning butun borlig‘i, uning ruhi, milliy madaniyati, o‘ziga xos
dunyoni ko‘rish, idrok etish tarzi aks etishi bilan birgalikda, o‘zaro tillar o‘rtasida
obraz   yaratishdagi   shunday   umumiy   jihatlar   borki,   bular   umumbashariy   tafakkur
mahsuli sifatida yuzaga chiqadi.
24
 Телия В.Н. Метафоризация и ее ролъ в создании языковой картины мира.   М.: Наука, 1999. ‒ C  34.
25 Madaniyatni   o‘rganish   davomida   har   bir   lingvokulturolog   uning   inson
fikrlash   tarzi   bilan   bog‘liqligini   sezadi.   Lingvokulturologiyaning   eng   muhim
vazifasi til va madaniyatning bog‘liqligini, madaniyatga oid tushunchalarning tilda
va   uning   turli   vositalarida   aks   etish   usullarini   tadqiq   etish,   til   va   xalq   mentaliteti
o‘rtasidagi o‘zaro aloqalarni tavsiflashdan iborat.
Til   va   madaniyat   butun   bir   xalqning   ijtimoiy   ahamiyatga   ega   bo‘lgan
ma’lumotlarni   saqlash,   avloddan   avlodga   uzatish,   madaniyatlararo   muloqotni
yuzaga keltirish va uni  rivojlantirish xususiyatiga ega bo‘lgan mukammal hodisa.
Bundan   kelib   chiqadiki,   u   ham   madaniyat   mahsuli,   ham   uning   mavjudligining
asosiy sharti sifatida madaniyat qiyofasini belgilovchi vosita vazifasini bajaradi.
Lingvokulturologiya tarixiy va zamonaviy til faktlarini ma’naviy madaniyat
ko‘zgusi   ortidan   tekshiradi.   V.Teliya   lingvokulturologiya   til   va   madaniyat
munosabatlarini faqat sinxron aspektda o‘rganadi deb fikr bildirib: u jonli axborot-
aloqa   jarayonlarini   va   xalqning   hozirgi   mentalitetiga   mos   til   ifodalarning   nutqda
qo‘llanishidagi aloqani tadqiq etadi deb hisoblaydi .
                                   
26 II BOB. LINGVOKULTUROLOGIK BIRLIKLAR MADANIY SEMA
IFODALOVCHILARI
2.1.Realiya va uning she’riyatda ifodalanishi
Realiya   –   moddiy   madaniyat   predmetlarini   yoki   hodisalarini,   etnomilliy
xususiyatlarni,   urf-odatlarni,   marosimlarni,   shuningdek   tarixiy   fakt   yoki
jarayonlarni   bildiruvchi   leksemalar   bo‘lib,   bunday   leksemalar   boshqa   bir   tilda
ekvivalentga ega bo‘lmaydi. 
Har   bir   xalq   ma’naviy-ma’rifiy   qadriyatlarini   chuqurroq   anglashga,   o‘z
tarixini   bilishga   intiladi,   shuningdek   har   bir   millat   va   elatning   o‘ziga   xos   urf-
odatlari,   an’analari,   milliyligi,   qadriyati   o‘sha   xalqning   xalq   bo‘lib   shakllangan
davridan   boshlab   taraqqiy   etgandir.   Xalqning   xalqligi   uning   urf-odatlari,
ajdodlaridan meros milliy an’analari bilan ko‘rinadi. 
Til   xabar   yetkazish,   ta’sir   etish,   o‘zgalarning   ruhiyatini   so‘z   orqali   anglash
xususiyatiga   ega.   Til   va   madaniyatning   asosiy   tushunchalaridan   biri   esa   bu   –
realiya.   Odatda,   boshqa   tilga   bir   so‘z   bilan   tarjima   qilinmaydigan   va   boshqa
madaniyatlarda   o‘xshashi   bo‘lmagan   tushunchalarni   belgilashga   xizmat   qiladi.
Realiyalarni   voqelikka   munosabatiga   ko‘ra   qisqartmalar,   so‘zlar,   so‘z   birikmalari
va   jumlalarga   bo‘lish   mumkin.   Ular   ijtimoiy-siyosiy,   geografik,   etnografik
xarakterdagi   ma’nolarni     o‘zida   aks   ettirib,   turli   davrlarga   tegishli   bo‘lishi   ham
mumkin.
D.Xudoyberganova   milliy   realiyaga   shunday   ta’rif   bergan:   “Muayyan
xalqning hayoti, turmushi, madaniyati, ijtimoiy-tarixiy taraqqiyoti uchun xarakterli
bo‘lgan   predmetlar,   hodisalar   va   obyektlarni   nomlovchi,   boshqa   xalqlar   uchun
unchalik   tanish   bo‘lmagan   yoki   begona   bo‘lgan,   ularning   tillarida   aniq   muqobili
bo‘lmagan,   milliy   koloritni   ifodalovchi   so‘zlar   yoki   so‘z   birikmalari;   muqobilsiz
leksika turlaridan biri.” 25
R.Fayzullayev realiyaga quyidagicha izoh beradi: “Realiya  – bir xalq tilida
paydo   bo‘lib,   millatning   turmush   tarzi,   tarixi,   madaniyatini   o‘zida   aks   ettiradi   va
25
  Худойберганова   Д.     Лингвокультурология   терминларининг   қ ис қ ача   изо ҳ ли   лу ғ ати.   –   Тошкент :   Turon
zamin ziyo. 2015. 32-б.
27 o‘zga   tilda   uning   aniq   muqobili   bo‘lmaydi”. 26
  Realiyalar   ma’lum   bir   xalqqa   xos
bo‘lgan   milliy-madaniy   jihatlarni   aks   ettiruvchi   birlik   bo‘lib,   ularda   xalqning
ijtimoiy kelib chiqishi, milliy ruhi, tarixi va madaniyati bilan bog‘liq axborot zohir
bo‘ladi.   Realiya   lotincha   so‘z   bo‘lib,   buyumga,   predmetga   oid   degan   ma’noni
bildiradi. Realiyalar haqida ko‘plab tadqiqotlar olib borgan S.Vlaxov va S.Florinlar
unga   shunday   ta’rif   berishadi:   “Realiyalar   –   muayyan   bir   xalqning   hayoti,
turmushi,  urf-odati, madaniyati,  ijtimoiy taraqqiyotiga oid  narsa,   predmet,  voqea-
hodisalarni ifodalovchi so‘zlar bo‘lib, milliy va davriy xususiyatga egadirlar” 27
.
Milliy-madaniy   birliklarga   har   bir   xalqqa   xos   bo‘lgan   etnik   va   boshqa
xalqda kuzatilmagan jihatlar, uning o‘z millatidan kelib chiqib shakllangan milliy
dunyoqarashi,   urf-odat   va   an’analari,   ota-bobolaridan   meros   qolgan   xalq   og‘zaki
ijodi, milliy qadriyatlari, muloqot me’yorlari, maqol, matal, ibora, majoziy ifodalar
kiradi.   Lekin   bu   birliklarning   har   birida   milliy   belgi   turlicha   ifodalaniladi.
Ba’zilarida to‘g‘ridan to‘g‘ri milliylik belgisi ko‘rinib turadigan bo‘lsa, ba’zilarida
bu   belgi   o‘sha   xalqning   ongida   aks   etadi.   Biz   uchun   non   farovonlik,   to‘kinlik,
azizlik   bo‘lsa,   boshqa   millat   uchun   u   shunchaki   taom   bilan   yeyiladigan   hamir.
Yoki   beshik   so‘zi.   Bu   so‘z   o‘zbek   xalqining   ongida   oilaning   yana   bir   insonga
ko‘payishi,   xursandchilik,   milliy   urf-odat   bo‘lib   gavdalanadi   va   milliy-madaniy
birlik   hisobiga   kiradi.   Bunday   so‘zlarga   xos   madaniylik   belgisi   uning   lug‘aviy
atash   ma’nosi   orqali   anglashiladi.   Bu   kabi   birliklar   millatning   o‘zligini
assotsatsiyalaydi   va   boshqa   xalqda   kuzatilmaydi.   Bular   lingvokulturologiyada
realiyalar   yoki   ekvavalentsiz,   o‘rnini   bosib   bo‘lmaydigan   so‘zlar   sifatida
o‘rganiladi.   Xalqimizda   qadimdan   “beshik”   chaqaloqni   uxlatish   uchun   maxsus
yog‘ochdan tayyorlangan. Beshikni buyum realiyasi sifatida qabul qilish mumkin.
Uning atrofida esa turli-tuman milliy udumlarimiz aylanadi.
Sevinch birlan ochilsalar eshiklar,
Uyingizni tor aylasa  beshiklar.
Yangrasalar armon bo‘lgan qo‘shiqlar,
26
  Файзуллаева   Р.   К   проблеме   передачи   национальново   колорита   художественном     переводе .
дисс. .. канд.филол. наук. – Ташкент, 1972. −93 с.
27
 Влахов С., Флорин С. Непереводимое в переводе. − М.: Международные отношения, 1980. − 343 с.
28 Qiqirlasa ko‘rgan qizu o‘g‘lingiz.
To‘larmidi hech to‘lmagan ko‘nglingiz. ( Sirojiddin Sayyid)
O‘zbek   tilining  izohli  lug‘atida  “beshik”   so‘zi  chaqaloqni  belab   va  tebratib
uxlatish uchun tut yoki tol yog‘ochidan yasalgan yo‘rg‘a oyoqli maxsus moslama
deb   izohlanadi. 28
  Beshik   aynan   o‘zbeklarning   bolajo‘yligini   ko‘rsatib   beradigan
milliy   realiyadir.   Bu   misrada   beshik   “farzand”   ma’nosida   kelgan.   Beshik
realiyasini quyidagi misralarda “tilak” ma’nosida ham ko‘rish mumkin:
Ko‘chalardan ko‘tarib o‘tganing  beshik  bo‘lsin,
Uyingdan chiqqan ovoz alla ham qo‘shiq bo‘lsin.
Qiz ko‘rsang, Shirin kabi, shirin  bo‘lsin ozoda.
O‘g‘il ko‘rsang, kamida, Farhodday oshiq bo‘lsin.
Muhammad Yusuf ijodida ham xuddi Sirojiddin Sayyid ijodida bo‘lganidek,
“beshik” realiyasini “ yaxshi tilak” ifodasida kelganini ko‘rish mumkin:
Beshikla rga to‘lib ketsin bir o‘zbeklar,
Tili chiqmay ko‘zi chaqnar hur o‘zbeklar.
“Beshik”   leksimasining   o‘zbek   xalqi   ongida   gavdalanishi   va   uning   tilda
keng tarqalishi va unda bolajonlik, quvonch, shirin tashvish semalarining berilishi,
bu realiyaning o‘zbek xalqi hayotida juda keng tarqalganligini ko‘rsatadi. Hattoki
o‘zbek   xalq   maqollarida   beshik   realiyasi   ishtirok   etgan   o‘rinlar   juda   ko‘p:   “Ona
yurting – oltin beshiging; Mard muhtoj beshigi, elga ochiq eshigi; Kimxob to‘ning
bo‘lguncha, oltin beshiging bo‘lsin; Inoq oilada beshik bo‘shamas;  Eshik ko‘rgan
yurt buzar, beshik ko‘rgan yurt tuzar; Eshik ko‘rganni  emas, beshik ko‘rganni ol;
Eshikli bo‘lding – beshikli bo‘lding; Bola beshikdan yiqulguncha, podsho taxtidan
yiqilsin; Bola bo‘lsa beshik topilar; Beshikdagi  bolaning bek bo‘lishini  kim bilar;
Beshikdagiga tegma, betingni yular; Beshikda tekkan, kafanda ketar. 29
O‘zbek   xalqi   uchun   bu   so‘z   muqaddas   bo‘lib,   asosan   “Vatan”   ma’nosida
ishlatiladi. “Beshik” so‘zi milliy ruh bilan sug‘orilgan bo‘lib, lingvomadaniy birlik
hamdir.
28
  Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2007). – Тошкент.   245-б.
29
 O‘zbek xalq maqollari. T. Mirzayev, A.Musoqulov, B.Sarimsoqov.  –  Т oshkent : Sharq. 2005.
29 O‘zbek   xalqi   uchun   “beshik”   xursandchilik.   O‘zbek   xalqi   duoga   qo‘l
ochganda   ham   aynan   shu   realiya   orqali   o‘zining   ezgu   niyatini   bildiradi.
“Yaxshiliklar shahri” she’rida ham shu quvonchni ko‘rish mumkin:
Tiriklik bu – yarmi alvon,
Yarmi nafarmon qo‘shiq.
Har bir nasl o‘z navosin,
Bunga ketgaydir qo‘shib.
Nevaralar qulluq bo‘lsin,
Yangajon, oching eshik.
Rais buva bozorlardan,
Ko‘tarib kelgay  beshik.   (S.Sayyid)
Sen – G‘afur G‘ulomning hayot qo‘shig‘i,
Oybek, Shayxzodaning ko‘ngil eshigi.
Beshiklarg a to‘lsin uylaring, shahrim,
Ey ulug‘ zotlarning mangu  beshigi.
Yuqoridagi   misrada   “beshiklarga   to‘lsin   uylaring”   birikmasida   uying
farzandlar   bilan   to‘lsin   yaxshi   niyati   mujassam.   Chunki   o‘zbek   millati   boshqa
xalqlardan bolajonligi va ko‘p farzandligi bilan yuqori turadi.  
She’riyatda shoirning ijod maydoni juda keng qirrali bo‘lib, u o‘zining ijod
sarhadida turli xil falsafiy ma’nolarni ham bera oladi:
Beshikdan  boshlansa kimlar-chun hayot,
Kimlar uchun esa go‘rdan boshlanar.
Ushbu misrada beshik “tug‘ilish” ifodasini anglatib, chaqaloqning tug‘ilishi,
uning   unib-o‘sishi   beshik   orqali   berilib,   ba’zi   insonlarning   hayoti   esa   go‘rdan
boshlanishi qarama-qarshi fikrlarni ifodalamoqda. Muhammad Yusuf ijodida ham
aynan shu “tug‘ilish” ma’nosida kelgan:
Hayot – manzil, mamot ham.
Biriga – beshikda, biriga – tobutda,
Boramiz, oshnam. 
30 Sirojiddin   Sayyidning   quyidagi   misralarida   ham   shu   falsafiy   fikrni   ko‘rish
mumkin:
Bizlar kechagina  beshikda  edik,
Barcha uy ichra, biz eshikda edik.
Nechun ketmoqdamiz, ne uchun keldik.
Qolar yaxshi nomu yaxshiligimiz.
Shoirlar   beshik   realiyasiga   shunchalik   ko‘p   ma’no   berganki,   uni   ba’zan
oddiy   o‘z   ma’nosida   chaqaloqni   belab   uxlatadigan   buyum   deb   ko‘rsa,   ba’zan
Vatan ma’nosida kelganini ko‘rish mumkin:
Qadim  oltin beshik  avlodi maskanisan,
Alisherlar, Ulug‘beklar Vatanisan.
Yashnagani – o‘z asliga qaytganisan,
Turon yurtda yonsin qayta so‘ngan chiroq, Inshoolloh.  (Muhammad Yusuf)
“Xalq” ma’nosida kelganini ham ko‘rish mumkin:
Sen tebratgan  beshigini  Sohibqiron,
Sening bolang yulduzlarga qo‘ygan narvon.
Bir mayizni qirqqa bo‘lgan bir tanu jon,
Kunlaringga qaytay desang – xalq bo‘l elim. (Muhammad Yusuf) 
O‘zbekning   eng   shoh   taomi   palov,   boshqacha   aytganda   oshdir.   Qay   bir
millat   egasidan   so‘ramang,   O‘zbekistonning   eng   yoqqan   jihati   va   esda   qolarli
bo‘lgani   bu   uning   oshi   ekanligini   yuzida   tabassum   bilan   aytib   beradilar.   O‘zbek
tilida   osh   ko‘p   ma’noli   so‘z   bo‘lib   u   izohli   lug‘atda   shunday   izohlanadi:   “Osh   –
fors. 1. Yovg‘on sho‘rva, xo‘rda; 2. Umuman, har qanday ovqat, taom; 3. Palov; 4.
Ba’zi   munosabatlar   bilan   o‘tkaziladigan   ziyofatlar   nomining   tarkibiy   qismi,
masalan, qiz oshi, maslahat oshi, arvoh oshi.” 
Kirib keldik, boshimizdan,
Onam sochdi tangalar .
Taomil deb, doyra chaldi,
O‘lan aytdi yangalar .
Otam avval arazlab so‘ng,
31 Ag‘dardilar ho‘kizni.
Ma’lum qilib  osh berdilar,
Chaqirib el-ulusni. 
Sirojiddin   Sayyidning   “Bir   muhabbat   qissasi”   she’ridan   olingan   ushbu
parchada   o‘zbekning   go‘zal   urf-odati   aks   etmoqda.   Shoirning   “ma’lum   qilib   osh
berdilar, chaqirib el-ulusni” misralarida o‘zbek xonadonida ikki yoshning nigohini
el-ulusga   ma’lum   qilish   oldidan   osh   berilishi,   oshning   xursandchilik   kunlarida
shoh   taom   sifatida   katta   qozonlarda   pishirilishi,   uning   o‘zbek   xonadonida   katta
ahamiyatga   ega   ekanligidan   dalolat   beradi.   Bu   faqatgina   o‘zbek   xonadoniga   xos
bo‘lgan   sof   urf-odatdir.   Ayniqsa,   o‘zbeklar   to‘yini   nahor   oshsiz   tasavvur   qilib
bo‘lmaydi. Xuddi shu realiyani quyidagi misrada ko‘rish mumkin:
Dunyo cho‘lu tog‘u toshdan iboratdir,
Hayot asli qari, yoshdan iboratdir.
Kecha-kunduz yugurasan, ey odamzod,
Umring go‘yo  nahor oshdan  iboratdir. ( S.Sayyid)
Hatto   o‘zbek   xalq   maqollarining   ichida   ham   osh   leksemasi   ishtirok   etgan
juda   ko‘p   o‘rinlarni   ko‘rish   mumkin:   Doshqozonda   pishgan   osh   xom   bo‘lmas;
Eringanning   oshi   pishmas;   Elda   osh   yesang,   elga   osh   ber;   Yomonga   osh
berguncha,   yaxshiga   bosh   ber;   Osh   kutsa   ham,   ish   kutmas;   Omon   bo‘lsang   osh
yeysan,   yomon   yursang   tosh   yersan;   Yaxshi   og‘izga   osh,   yomon   og‘izga   tosh;
Hunar   oshxo‘rga   osh   berar,   nonxo‘rga   non;   Ko‘rdingmi   osh,   ko‘tarma   bosh;
Umringdan   bir   kun   qolguncha   osh   ye,   pulingdan   bir   tiyin   qolguncha   osh   ye;
Bardoshliga  yog‘lik  osh,  sabrsizga  osh   ham   tosh;  Elda  er   atalsang,  el   senga  oltin
tovoqda osh berar; Osh – avliyo, non – payg‘ambar; Yo‘qcha guruch osh bo‘ladi,
mehmon ko‘ngli shod bo‘ladi.
Ba’zan maqollarda osh realiyasining o‘rnida “palov” so‘zi kelganini ko‘rish
mumkin: Pulingdan bir puling qolsa palov ye, kuningdan bir kuning qolsa xotin ol;
Palov desang payshanbaga, do‘lma desang dushanbaga; Har kun yema palovni, har
kun   yoqqin   olovni;   Uzoqning   palovidan,   yaqinning   sho‘rvasi   yaxshi;   Mehmon
kelsa pastga tush, palov bermoq ahdga tush; Boy bo‘lsang sholg‘om ye, kambag‘al
32 bo‘lsang   palov;   Pazandaning   go‘jasidan   osh   chiqar,   Noshudning   palovidan   tosh
chiqar;   Nomardning   palovidan,   mardning   yuvg‘on   oshi   yaxshi.   Izohli   lug‘atda
palovga   shunday   ta’rif   berilgan:   “Palov   –   fors.   asosiy   masallig‘i   guruch,   yog‘,
go‘sht va sabzidan iborat, qovurib, qaynatib, damlab tayyorlanadigan quyuq ovqat;
osh.”   Etimologik   lug‘atda   unga   milliy   taom   sifati   beriladi.   Palovning   paydo
bo‘lishi Ibn Sino nomi bilan bog‘liq ekanligi tarixda aytib o‘tilgan. Aslini olganda,
palov so‘zi taom tarkibiga kiruvchi masalliqlarning qisqartmasidan tashkil topgan:
P-piyoz,   A-ayoz   –   sabzi,   L-lahm   –   go‘sht,   O-olio   –   moy,   B-vet   –   tuz.   Uning
milliyligi   dunyo   tomonidan   tan   olingan   bo‘lib   2016-yilda   palov   tayyorlash
madaniyati   va   an’anasi   YUNESKOning   nomoddiy   merosi   qatoriga   kiritilgan.
Palov o‘zbek xalqidan tashqari hind (pulaka), qozoq (palau), qirg‘iz (paloo), qrim-
tatar   (pilav),   tojikcha   (oshi   palov),   tatarcha   (pilau),   turkcha   (pilav),   turkman
(palov), uyg‘ur (polou)  xalqlarida ham  tayyorlanadi. Lekin ular o‘zbek palovidan
milliy semalari bilan farq qiladi.
Madaniyat   bilan   bog‘liq   realiyalar   jamiyat   taraqqiyotidagi   barcha
o‘zgarishlarga   tezda   ta’sir   qiladi.   Realiyalarda   til   va   madaniyat   o‘rtasidagi
bog‘liqlik   yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   Realiyalarning   boshqa   so‘zlardan   farqi   u
ifodalayotgan predmet, tushuncha, hodisaning bir tomondan xalq bilan va boshqa
tarafdan vaqtning tarixiy bo‘lagi bilan bog‘lanishidadir. 
Realiyaning   eng   asosiy   xususiyati   ,   u   faqat   qaysi   madaniyatga   tegishli
bo‘lsa,   o‘sha   madaniyatda   o‘ziga   yuklatilgan   vazifani   bajara   olishida   ko‘rinadi.
Shunday realiyalardan biri bu – chopon:
O‘zgarmadi sira yirtiq  choponing ,
Zirqiraydi goh o‘ng, goh chap yoning.
Paykalga suv tarading kechalar,
Oyni nonu, ko‘kni dasturxon ko‘rding. ( S. Sayyid)
Yuqorida   keltirilgan   misrada   kelgan   “chopon”   so‘zi   kiyim   ustidan
kiyiladigan, ichiga paxta solib qavilgan uzun milliy ust-boshni bildiradi. Bu milliy
kiyim   nafaqat   xalqning   milliyligi,   balki   tildagi   o‘ziga   xos   madaniyatni   ham   aks
ettiradi:
33 Saboq oldim yanchilmagan somonlardan,
Umr isi kelib turgan  choponlardan.  
Chopon   so‘zi   izohli   lug‘atda   “to‘n”   sifatida   ham   keltirilgan:   “   Beqasam
chopon. Paxtali chopon. Bir choponi (yoki to‘ni) ikki bo‘lmadi. Qashshoqlikda kun
kechiradi.   Kosasi   oqarmadi.   Choponini   teskari   kiymoq.   ayn.   To‘nini   teskari
kiymoq”. 30
 Muhammad Yusuf ijodida aynan shu to‘n realiyasini ko‘rish mumkin:
Alla aytsang ayvoningda uxlar quyosh,
Senga mudom iymon yo‘ldosh, islom yo‘ldosh.
Bor bo‘lsin shu qirq o‘rim soch, o‘smali qosh,
Oq yaktag-u   beqasam to‘n,   shohi belbog‘,  Inshoolloh. 
Ushbu   misralarda   shoir   oq   yaktak,   beqasam   to‘n,   shohi   belbog‘   orqali
o‘zbek   xalqi   erkaklarining   ko‘rinishini,   umuman   olganda   o‘zbeklarni
ifodalamoqda.   Shoir   keyingi   misralarida   o‘zbek   xalqining   mehribonligini,
mehmondo‘stligini aynan “to‘n” orqali ko‘rsatib bergan: 
Bir qo‘lda belanchak, bir qo‘lda Qur’on, bir yelkada ketmon, birida iymon.
Barchaga barobar bir oftobsimon, yashnasin olam deb yashaydi o‘zbek. 
Momolari tetik yuzga kirsa ham, bobolari qaysi yigitlardan kam?
Nabirasi bo‘lsa bitta uyga jam, to‘shak yetmay  to‘nin  to‘shaydi o‘zbek. 
(M.Yusuf)
G‘ulom   Mirzoning   quyidagi   misralarida   to‘n   orqali   kuzning   kirib   kelgani
aks etmoqda:
Olislarda ko‘rinib oppoq qoyalar, dildiray boshladi hatto soyalar.
Dalalarda qolgay go‘zapoyalar, dehqon xayolini buzmoqda endi.
Kuz ochar sandiqning eshiklarini, olaman  to‘n,  telpak, etiklarimni.
Hatto moslayapmam bitiklarimni, axir, izg‘irinlar esmoqda endi. 
Jamol   Kamol   she’rida   esa   ham   to‘n,   ham   chopon   realiyalarini   uchratish
mumkin:
Necha bir to‘ning bor, ko‘rdim barchasin,
Choponim bitta deb turmaysan qarab.
30
  Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2008). 5-жилд. – Тошкент. 507- б .
34 Birini sha rt yechib tashlab boshqasin,
Kiyib olish senga bir lahzalik gap.
Men esam qishmi-yoz, issiqmi -sovuq,
Egnimda shu eski, juldur choponim.
Uni yechar bo‘lsam, boshqa to‘nim yo‘q,
Qahratonda qolib, qaqshaydi jonim.  
O‘zbek   xalq   maqollarida   choponning   aynan   “to‘n”   varianti   ishlatilgan
o‘rinlari juda ko‘p ko‘zga tashlanadi: “Bo‘yga qarab to‘n bich; Keng bichilgan to‘n
to‘zimas; Maslahatli to‘n tor kelmas; Ot minmagan ot minsa, chopa-chopa o‘ldirar,
To‘n kiymagan to‘n kiysa, qoqa-qoqa to‘zdirar;  Otim ketsa toycham  bor, To‘nim
ketsa,   parcham   bor;   Har   kimning   bo‘yiga   qarab   to‘n   bich;   To‘nni   ayagan   to‘n
kiyar;   Yaxshi   to‘n   to‘y   savlati;   Otga   boqma,   to‘nga   boq,   Ichidagi   jonga   boq;
Kiygan   to‘ning   eskirar,   Kiydirganing   eskirmas;   To‘n   kiyganniki,   ot   minganniki;
Onadan ko‘rgan to‘n bichar, otadan ko‘rgan o‘q yo‘nar; Yomondan to‘n kiysang,
to‘yda “to‘nim ber” deydi; It itligini etar, to‘n etagini yirtar; Oqko‘ngilning oti ham
horimas, to‘ni ham to‘zimas; Hunar to‘yg‘izar, ot mindirib to‘n kiygizar; El egasiz
bo‘lmas, to‘n yoqasiz; Tekin to‘n qimmatga tushar”. 
Realiyalar   o‘z  xususiyatiga   ko‘ra atamalarga  va  atoqli  otlarga yaqin  turadi.
Lekin  realiyalar   ma’lum   bir   xalqning madaniyati  bilan  bog‘lanib,  aynan  shu  xalq
tilida   ishlatiladigan   va   boshqa   xalqlarda   mavjud   bo‘lmagan   narsa-buyum
nomlaridir.   D.Rozental,   M.Telenkovalar   uni   “so‘zning   nominativ   ma’nosi   uchun
asos   bo‘lib   xizmat   qiluvchi,   mavjud   madaniyat   predmetlari”   deb   ta’riflaydi.
N.Sobolev esa unga ekvavalentga ega bo‘lmagan maishiy va milliy so‘zlar hamda
boshqa   tillarda   mavjud   bo‘lmagan   milliy   turmush   tarzi   deb   izoh   bergan.   Eng
to‘g‘ri   ta’rifni   A.Fedorov   berib,   u   realiya   deganda   “ijtimoiy   hayot   va   o‘ziga   xos
turmush   tarzini   anglatuvchi   mahalliy   ifodalar   va   boshqa   millatlarning   hatto
tushunchasida ham bo‘lmagan so‘z” deb aytadi. Boshqa bir tilshunos esa realiyani
muayyan millatga xos urf-odatlar, maishiy predmetlar sifatida talqin qiladi. Shunga
ko‘ra   realiyalarni   milliy   va   tarixiy   kaloritni   o‘zida   mujassamlagan   so‘z   deyish
mumkin. Shunday so‘zlardan biri esa dasturxondir.
35 Sirojiddin   Sayyid   ijodida   “ona   portreti”   she’rida   aynan   ushbu   “dasturxon”
realiyasining ishlatilganligini ko‘rish mumkin:
Ko‘rpachada o‘tirgan quyosh,
Choynak to‘la za’faron umr.
Piyolada issiq xotira, hali sovimagan.
Atrofda gular, dasturxonda gular, guldir pardalar.  
Dasturxon   forscha-tojikcha   so‘z   bo‘lib,   o‘zbek   madaniyatini   belgilovchi
realiyadir.   Xalqimiz   orasida   “dasturxonga   qaramoq,   dasturxonga   o‘tirmoq”
metonimiyasiga asoslangan ko‘chma ma’noli so‘zlar ham uchrab turadi. Dasturxon
so‘zi yana ko‘chma ma’noda “mamalakat, jamiyat boyligi”, “rizq-ro‘z” ma’nosida
ham   kelib,   “xalqimiz   dasturxoni”,   “fayzli   xonadonning   to‘kis   dasturxoni”
iboralarida   ham   o‘z   aksini   topadi.   Dasturxon   so‘zi   ibora   tarkibida   “yoymoq”
ma’nosida   ham   ishlatiladi.   Masalan:   “Dardini   dasturxon   qilmoq”.   Bu   realiyada
mato,   taom,   ovqatlanish,   yoyish,   boylik,   qadriyat   ma’nolarini   ko‘rish   mumkin.
Bundan   tashqari   “O‘zbek   xalq   maqollari”   kitobida   “Yomonning   dasturxonidan,
yaxshining   ustixoni   yaxshi;   Mehmon   ko‘rki   –   dasturxon;   Dasturxonga   boqqan
do‘st   emas;   Dasturxon   ustida   dushman   ham   do‘st   ko‘rinar”   maqollarini   uchratish
mumkin.  
Dasturxon o‘zbek xalqi uchun xontaxta ustiga yoziladigan, oila a’zolarini bir
doira ustida birlashtirib turuvchi buyum:
Oftob o‘zi rizq sochar dalalaringga,
Maktablar qur, uylar qur bolalaringga.
Dasturxonda  quyoshday nonu oshga gap yo‘q,
Vatanni sevish kerak, boshqa gap yo‘q.  
Xalqimizda   oila   juda   muqaddas   bo‘lib,   ularning   birlashishi,   suhbat   qurishi,
bir-biri bilan diydorlashishi “dasturxon” realiyasi bilan uzviy bog‘liq. Xalqimizda
dasturxon  uchun   alohida   udumlar   bor.   Masalan,   katta   yoshli   kishilar   dasturxonga
qo‘yilgan   taomdan   birinchi   tanovul   qilishlari   kerakligi,   kichik   yoshdagilar
taomlanib   bo‘lganidan   so‘ng   faqatgina   katta   yoshli   keksalar   ruxsat   bersagina
undan   turib   ketishi   mumkinligi,   dasturxon   yig‘ishtirishda   alohida   duo   qilinishi,
36 dasturxonning   rizqni   saqlovchi   ekanligi   sababdan,   uni   pokiza   joyda   saqlanishi
aynan shu realiyaning boshqa madaniyatdan ajratib turadigan xususiyatidir. Shoir
aynan shularni hisobga olib, unga o‘zgacha joziba beradi: 
Tashqarida titraydi kech kuz,  dasturxonda  – kechki uzumlar.
Ular so‘zlar, tinglayman beso‘z, ko‘z o‘ngimdan o‘tar uyurlar.
Yana bir she’rida aynan shu realiyani keltiradi:
Qushlar bunda  oq  dasturxon  tuzatgaydir,
Qismat yana ne o‘yinlar ko‘rsatgaydir.
O‘choqdagi olov sizni isitgaydir, 
Men shu yongan qo‘rchalik bo‘lolmadim.
Dasturxon   xalq   qadriyati   darajasiga   ko‘tarilgani   bois   u   alohida   ahamiyatga
ega   va   uni   nopok   joyga   qo‘yish,   ovqat   yeb   bo‘lgandan   so‘ng   unga   qo‘l   artish
ta’qiqlangan   va   dasturxonga   har   bir   xonadonda   baraka,   fayz   sifatida   qaralgan.
Dasturxon   realiyasida   mato,   taom,   boylik,   qadriyat,   ma’nolarini   ko‘rish   mumkin.
Jamol   Kamolning   “Xivani   ko‘rdim”   misralarida   ham   “dasturxon”   realiyasining
kelganini ko‘rish mumkin:
Dasturxonda  shirin, issiq noni bor,
Mehnat ila shuhrati bor, shoni bor,
Taxt ustida Feruz degan xoni bor,
Ko‘rdim-ko‘rdim, og‘a, anqoni ko‘rdim,
Xorazmga borib, Xivoni ko‘rdim.
Realiyalarga   milliy   taomlar,   kiyim-kechaklar,   milliy   cholg‘u   asboblari,
ro‘zg‘or   anjomlari,   taxalluslar,   nomlar,   shahar   va   qishloq   xususiyatlari,
me’morchilik,   geografik   nomlar,   tabiat   manzaralari,   diniy   marosimlar   va   boshqa
etnografik   belgilarni   ifodalovchi   so‘z   va   iboralar   kiradi 31
.   Shunday   milliy
realiyalardan   biri     ayollarning   eng   sevimli   matosi,   ularning   ko‘rkiga   ko‘rk
qo‘shadigan   bir   tomoni   yaltiroq,   mahalliy   gazlama   bu   –   atlas.   O‘zbek   tilining
izohli lug‘atida “atlas” arabcha “tekis, silliq, ipakdan to‘qilgan mayin mato”, “Bir
tomoni yaltiroq, guldor, mahalliy ipak gazlama” sifatida izohlangan.   O‘zbek xalq
31
  Fayzullaeva   R .  Yo ‘ llar   yiroq ,   ko ‘ ngillar   yaqin .  //  Tarjima   san ’ ati  ( maqolalar   to ‘ plami ). –  Toshkent . 1973. 257-б.
37 maqollarida   ham   atlas   so‘zi   ishtirok   etgan   maqollar   bor:   “Atlas   yamog‘i   atlasga,
shol yamog‘i sholga; Yomon atlas bilan ham yomon;  Eshakka atlas to‘qim ursang
ham baribir eshak. ” Shoir aynan shu atlas matosini she’rida aks ettiradi: 
Sarg‘arib qizlar sarig‘ las kiydilar, 
Tovlaniblar so’ngra  atlas  kiydilar. (S. Sayyid)
Shoirlarning boshqa bir misralarida ham atlas realiyasining o‘z va ko‘chma
ma’nolarida kelganini ko‘rish mumkin:
O‘zbek  atlas  to‘qir ko‘kdan olib rang,
Juhud atlas deydi asl zotini.
O‘zbek kuy yaratar, samoviy ohang,
“Mo‘g‘ulchayi dugoh” qo‘yar otini.
Xalqim, saxovating bir olam-jahon,
Lekin o‘z-o‘zidan savol kelgusi:
O‘zbekcha, deb atlas to‘qiysan qachon?
O‘zbekchayi dugoh qachon bo‘lgusi?
O‘zbek   xalqining   milliy   bosh   kiyimlaridan   biri   bu   “do‘ppi”.   Asrlar
davomida   do‘ppining   turli   xillari   vujudga   kelgan.   Baxmalga,   satinga,   sidirga,
shoyiga, ip, ipak, zar bilan do‘ppi gullari tikilgan. O‘zbekistonda Toshkent, Chust,
Buxoro, Samarqand, Boysun, Shahrisabz do‘ppilari mashhur bo‘lib ular o‘zaro bir-
biriga o‘xshaydi. Uning iroqi, cho‘st do‘ppi, gilam  do‘ppi, chakma to‘r, qizil gul,
piltado‘zi,   zardo‘zi   deb   nomlanadigan   turlari   bor.  O‘zbek   tilining   izohli   lug‘atida
“do‘ppi”   quyidagicha   izohlangan:   “Avra-astarli,   ko‘pincha   qavima,   pilta   urilgan,
tepa,   kizak   va   jiyakdan   tarkib   topadigan   guldor   yoki   gulsiz,   to‘garak   yoki
to‘rtburchak shakldagi  bosh kiyim”. Shavkat Rahmatullayevning “O‘zbek tilining
frazeologik   lug‘ati”da   do‘ppi   ishtirok   etgan   ko‘p   o‘rinlarni   ko‘rish   mumkin:
“Do‘ppisini   ol   desa,   kallasini   olmoq;   Do‘ppisini   yarimta   qilmoq;   Do‘ppisini
osmonga   otmoq;   Do‘ppisi   tor   kelmoq;   Do‘ppisi   yarimta”.     “O‘zbek   xalq
maqollari”   kitobida   quyidagi   do‘ppi   ishtirok   etgan   o‘rinni   ko‘rish   mumkin:
“Yomon   o‘g‘il   boqquncha,   etagingni   qoq,   yomon   qizni   boqquncha,   do‘ppingni
38 qoq.”   Sirojiddin   Sayyidning   “Bolalik   balladasi”   she’rida   ushbu   realiya   ishtirok
etgan o‘rinlarni ko‘rish mumkin:
Sirli o‘rmon edi ertaklar unda,
Qarg‘alar  do‘ppimni  olib qochdilar.
Muhammad Yusuf ijodida ham bu realiya ishtirok etgan:
Do‘ppi  kiymay qo‘ydi odamlar, bir shoir, bir nosirdan boshqa.
Sochlar silliq, silliq qadamlar, u og‘irlik qilyapti boshga.
Buyum realiyalari ichida o‘zbek xalqiga xos bo‘lgan “so‘zana” bezak buyum
bo‘lib, u forscha “so‘zani” deb ham atalgan bo‘lib “igna bilan tikilgan” ma’nosini
beradi va u xonani bezatish uchun devorga ilib qo‘yiladigan buyum. So‘zana satin,
baxmal, shoyi yoki bo‘z matolarga kashta urib tayyorlanadi. Sirojiddin Sayyidning
quyidagi misralarida shu realiyani ko‘rish mumkin:
Otangning uyida yig‘lar devorlar,
Onangning yuzida selu seborlar.
Bunchalar munglidir nechun “ Yor-yor ”lar?
Baxting ochildimi, xolamning qizi.
Bir naqshin faryodga o‘xshar  so‘zana ,
Topilmas onangday jigardo‘z yana.
Armonu ayriliq ko‘zma-ko‘z yana,
Baxting ochildimi, xolamning qoizi.
So‘zana o‘ziga xos badiiy ko‘rinishga ega. So‘zana qadimdan har bir bo‘yi
yetgan qizi  bor xonadonda bo‘lgan, chunki har  bir qiz turmushga  chiqish oldidan
o‘zi   uchun   so‘zana   tikkan.   So‘zana   bu   kelinlarning   sepi.   So‘zana   o‘rtasiga
ko‘pincha   doirasimon   gul   tikilib   atrofi   guldor   islimiy   naqshlar   bilan   bezatilgan.
Samarqand,   Nurota,   Buxoro,   Farg‘ona,   O‘ratepa,   Shahrisabz,   Toshkentda
so‘zanalarning   bir   biridan   go‘zal   turlari   bor.   Aytishlaricha   san’atning   bu   turi
O‘zbekiston va Toshkent, Tojikiston territoroyalarida keng tarqalgan. 32
Ko‘p yillar davomida umrini Amerika realiyalarini o‘rganishga bag‘ishlagan
va   mintaqaviy   tadqiqotlar   bo‘yicha   mualliflik   qo‘llanmasini   ishlab   chiqqan   G.D.
32
  Bulatov   S . S .  O ‘ zbek   xalq   amaliy   bezak   san ’ ati .  –  T .: 1991. 67- bet .
39 Tomaxin   realiyalarga   faqat   bir   millatga   xos   bo‘lgan   obyektlar,   tarixiy   jarayonlar,
milliy va xalq qahramonlarining nomlari, mifalogik mavjudotlarni bildirgan o‘ziga
xos nomlar deb ta’rif bergan 33
. Demak, xalqimizda qadimdan e’zozlanib keladigan
milliy   qahramonlarimiz   Alpomishu   Barchinlar,   buyuk   sarkardamiz   Amir   Temur,
Zahiriddin   Muhammad   Boburlar   ham   realiyalar   bo‘la   oladi.   Sirojiddin   Sayyid
“Polvon”   she’rida   aynan   tariximizda   o‘chmas   iz   qoldirgan,   buyuk   sarkarda,   o‘rta
asrlar islohatchisi, adolat uchun tolmas kurashchi, ilm-fan va madaniyat rahnamosi
Amir Temur nomini keltiradi: 
Tuprog‘ida daryolari qo‘sh oqqan,
Boshlaridan zar yoqqan, kumush yoqqan.
Azal  Temur        buvalarga xush yoqqan, 
Polvonlarning yuragidan or ketmas.
Muhammad Yusuf ijodida ham “Alpomish” nomini keltiradi:
Qadim yurtga qaytsin qadim navolarim,
Qumlar bosib qurimasin daryolarim.
Alpomishga alla  atgan momolarim,
Ruhini shod etay desang – xalq bo‘l elim. 
Ikrom   Otamurodning   ushbu   misralarida   ham   milliy   qahramon   nomlari   aks
etgan:
Alpomishmi, Shiroqmi  dovli,
Bir sohib sog‘inchi yemirar.
Yo‘l bo‘yidagi eski hovli,
Armonini simirar.
Alpomish milliy qahramon bo‘libgina qolmay u xalqning mardligini, yorga
sadoqatini ko‘rsatadigan timsol hamdir:
Alpomish yig‘laydi qo‘llari bandi,
Yosumanning makri tig‘lab parchadi.
Vaqt – ruhim izosi taxlangan sandiq,
Yuragimda mehr yig‘lab charchadi. 
33
 Томахин Г. Д. Реалии – Американизмы, пособие по страноведению .   –  М.: Высшая школа, 1988. 239-с.
40 Milliy adabiyotimiz qahramonlari ham realiya bo‘la oladi:
Marg‘ilonda Kumushni ko‘rdim, ko‘ziga yosh to‘lib turibdi.
Sochlarini maydalab o‘rib, Otabekni izlab yuribdi.
D.Xudoyberganova   lingvokulturologiyaga   oid   lug‘atida   biror   xalq
lingvomadaniyatiga   xos   bo‘lgan,   nutqning   turli   ko‘rinishlarida   ko‘p   murojaat
qilinadigan mashhur nomlarni “milliy pretsedent nomlar” deydi. Ularga misol qilib
Amir Temur, Afrosiyob, Navoiy, Alpomish, Tohir, Zuhra, Nasriddin Afandi, Bog‘i
Eram kabi o‘zbek lingvomadaniyatiga xos bo‘lgan nomlarni keltirib o‘tadi. 34
Jamol   Kamolning   she’rlarida   esa   O‘zbekistonning   eng   qadimiy   shaharlari
nomlari aks etgan:
Gohi  Toshkent  aro sayron gohi  Farg‘onaga  hayron,
Gohi shod, gohida giryon – tug‘ishgn elni ko‘rgaysiz.
Samarqandga  shitob aylab,  Buxoroni  tavof aylab,
Gohi  Urganch , gohi  Surxon  tomonga yo‘lni burgaysiz .
Realiya birliklari tadqiqi leksemalarning semantik taraqqiyotini tahlil etishda
ahamiyatli.   Realiya   birliklari   ma’lum   bir   xalq   turmush   tarziga   oid   tushunchalarni
anglatar   ekan,   vaqtlar   o‘tib   semantik   mundarijasida   madaniy   munosabatlarni,
kognitiv belgilarni qadriyat va bahoni namoyon etaveradi. 
2.2.   Lingvomadaniy birlik bo‘lgan urf-odat va marosimga doir so‘zlarning
lingvokulturologik xususiyatlari
Mamlakatimiz   tarixan   juda   qadimiy   davlatlardan   bo‘lib,   uning   o‘tmishi
o‘zida   juda   katta   madaniy   merosni   egallaydi.   Bunday   madaniy   merosimiz
lingvokulturologiyada   lingvomadaniy   birliklar   deyiladi.   Lingvokulturologiyada
lingvomadaniy   birliklarlar   madaniyatning   asosiy   madaniy   sema   tashuvchilari
hisoblanadi va ular madaniy makonda mavjud bo‘ladi. 
Madaniy   makon   –   madaniyat   vakillari   ongidagi   madaniyatning   mavjud
bo‘lish shakli hisoblanadi.
34
  Худойберганова   Д.     Лингвокультурология   терминларининг   қисқача   изоҳли   луғати.   –   Тошкент :   Turon
zamin ziyo. 2015.31-б.
41 Lingvomadaniy   birlik   –   lisoniy   belgining   ma’nosi   va   madaniy   mazmun
birikuvidan   tarkib   topuvchi,   semantikasida   madaniy   axborot     yaqqol   namoyon
bo‘luvchi   til   birligidir.   Frazeologizm,   etalon,   ramz,   metafora,   turg‘un   o‘xshatish,
milliy   realiyalar   bilan   bir   qatorda   urf-odat   va   marosimga   doir   so‘zlar   ham
lingvomadaniy   birlik   hisoblanadi.   Urf-odat   va   marosimlarga   amal   qilish,   shu
madaniy qadriyatlarni ajdoddan avlodga yetkazish har bir o‘zbekman degan inson
uchun madaniy vorislik hissini beradi. 
Insoniyatning   ming   yillik   tarixi   davomida   turli-tuman   madaniyatlar
shakllangan. Turli madaniyatlar ichida an’anaviy (arxaik) madaniyat ajralib turadi.
An’anaviy   madaniyat   deyilganda   asrlar   davomida   bir   necha   avlod   vakillarining
say-harakatlari   bilan   bir   joyga   to‘plangan,   unutilmagan   urf-odatlar   majmui
tushuniladi.   Urf-odat   kishilarning   turmushiga   singib   ketgan,   ma’lum   muddat
takrorlanib turuvchi xatti-harakat, ko‘pchilik tomonidan qabul qilingan xulq-atvor
qoidalari   ko‘nikmasidir.   Har   qanday   urf-odat   va   marosimlar   muayyan   bir
millatning boshqa bir millatdan farqlanib turishini belgilaydi.
O‘zbek  xalqining asrlar  davomida sayqal  topib, xalqning hayotida  ajralmas
bir qism bo‘lib kelayotgan urf-odatlar, ularga amal qilish, ularni ajdoddan avlodga
yetkazish o‘zbek millatining tashkil topishida katta o‘rin tutadi. Ular xalqimizning
boy   madaniy   merosini   tashkil   qiladi.     Madaniy   meros   –   madaniyat   uchun
ahamiyatli   bo‘lgan   madaniy   boyliklarni,   informatsiyalarning   berilishi.   Bunday
qadriyatlar,   milliy   an’analar   madaniy   universiyalar   sifatida   lingvokulturologiyada
muhim o‘rin tutadi.  35
Xalqning urf-odatlari uni xalq sifatida tanitadi. Izohli lug‘atda “urf” so‘ziga
shunday   ta’rif   berilgan:   “Urf     –   [a.   e’tirof,   baho   berish;   rasm,   odat,   taomil;
o‘rganish]   Umum   tomonidan   qabul   qilingan   va   amal   qilinadigan   tartib-qoida;
rasm,   taomil.   Har   bir   xalqning   o‘z   urfi   bor.   Biz   ko‘pincha   ajoyib,   ko‘rilmagan,
haligacha urf bo‘lmagan rango-rang gullarni dastalaganda…qaysi  bog‘da bitgan-u
bog‘boni   kim?   deb   surishtirib   o‘tirmaymiz.   Gazetadan.”   36
  “Odat”   so‘zi   esa
35
  Худойберганова   Д.     Лингвокультурология   терминларининг   қисқача   изоҳли   луғати.   –   Тошкент :   Turon
zamin ziyo. 2015. 37-б.
36
   Ўзбек тили изоҳли луғати. 1-5-томлар.  –  Тошкент: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2006-2008.298-б.
42 shunday izohlanadi: “[ a. udum, taomil; o‘rganish; malaka,odatlanish] 1. O‘rganish
bo‘lib   qolgan   harakat,   qiliq.   2.   Ota-bobolardan   qolib   kelayotgan   va   kishilarga
singib ketgan yoki yangitdan singib borayotgan rasm-rusum, udum, tartib.”
Marosim   esa   shunday   izohlanadi:   1.“   [a.   urf-odatlar,   udum]   Diniy   yoki
an’anaviy   urf-odatlar   munosabati   bilan   o‘tkaziladigan   tadbir,   yig‘in.   Diniy
marosim.   To‘y   marosimi.   2.   Tantanalar   bilan   o‘tkaziladigan   rasmiy   yig‘in.
Kanalning   ochilish   marosimi.” 37
  Bundan   kelib   chiqadiki,   urf-odat   marosimga
qaraganda   kengroq   tushuncha.   Chunki   urf-odat   xalqning   hayotidagi   barcha   rasm-
rusm,   udum,   marosimlarni   ham   qamrab   oladi.   Marosimda   faqatgina   xalq
hayotining   ma’lum   sohalari   aks   etadi.   Ya’ni   u   maxsus   kishilar   tomonidan
uyushtirilgan   namoyishlardan   iboratdir.   Ya’nada   tushunarli   qilib   izohlansa,   urf-
odat   ma’lum   muddat   takrorlanib   turuvchi,   ko‘pchilik   tomonidan   qabul   qilingan
xulq-atvor qoidasi va urf-odatda ko‘pchilik ishtirok etadi, marosimda esa faqatgina
belgilangan   shaxslar   ishtirok   eta   oladi.   Urf-odat   muayyan   xalq   uchun   o‘zgarmas
qoida bo‘lsa, marosim hududiy farqlanishi mumkin. Demak, marosim urf-odatning
tarkibiy   qismi.   “Marosim   folklori”   kitobida   ikkisining   farqi   shunday   farqlanadi:
“Har   qanday   marosim   urf-odat,   lekin   har   qanday   urf-odat   marosim   bo‘la
olmaydi. 38
” 
Ma’lumki,   rasm-rusm   –   madaniy   g‘oyalar,   me’yorlar,   tasavvurlar,
qadriyatlarni   o‘zida   aks   ettirgan   jamoada   ma’lum   bir   hissiyotlarni   uyg‘otadigan
jamoaviy   harakatlarning   yig‘indisi   bo‘lsa,   urf-odat   –   ma’lum   bir   jamoada   ishlab
chiqilgan, o‘tmishdan davom etib kelayotgan, shu jamoaning a’zolari uchun odatiy
hisoblangan,   insonlarning   faoliyati   va   o‘zaro   munosabatini   ijtimoiy-madaniy
jihatdan   tartibga   solish   shakli   hisoblanadi.   O‘zbekning   xonadonini   esa   to‘y-
tomoshasiz   tasavvur   qilib   bo‘lmaydi.   Sirojiddin   Sayyidning   “Bir   muhabbat
qissasi” she’rida o‘zbekning urf-odatlari chiroyli aks etgan:
Kirib keldik, boshimizdan,
Onam sochdi tangalar .
Taomil deb, doyra chaldi,
37
  Ўзбек тили изоҳли луғати. 1-5-томлар.  –  Тошкент: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2006-2008. 546-б.
38
  Sarimsoqov   B .  Marosim   folklori . –  T .:  Fan , 1986. 12- bet .
43 O‘lan  aytdi yangalar .
Otam avval arazlab so‘ng,
Ag‘dardilar ho‘kizni.
Ma’lum qilib  osh berdilar ,
Chaqirib el-ususni. 
Urf-odatlarimizga   ko‘ra   o‘lan   xalq   og‘zaki   ijodi   janri   bo‘lib,   ayollar
tomonidan   childirma   jo‘rligida   ijro   etilgan.   Izohli   lug‘atda   shunday   izohlangan:
“O‘lan – Xalq og‘zaki ijodida, odatda to‘y, gap-gashtak va sh.k.da ijro etiladigan
ashula, qo‘shiq. “O‘lan aytmoq. Qora-qora qo‘zilar kuyni boshlar, yor-yor. Qalam
qoshli yangalar O‘lan boshlar yor-yor.” O‘lan aytuvchi “o‘lanchi” deyiladi. O‘lan
bilan birgalikda “yalla” ham ishlatilgan.  Yalla – f.(yalali, yallali) – raqs bilan ijro
etiladigan   yengil   va   sho‘x   qo‘shiq,   ashula.   Yalla   qilmoq   –   1)   yengil   va   sho‘x
qo‘shiq   aytmoq.   O‘rmonjon   Qurbon   ota   bilan   Siddiqjonni   sozandalar   yalla
qilayotgan   davradan   topdi.   A.Qahhor.   2)   ko‘chma   vaqtini   o‘yin-kulgi   bilan
o‘tkazmoq,   beg‘am   va   beparvo   yurmoq.   Yallachi   –   to‘y-tomoshalarda   qo‘shiq
aytib, o‘yinga tushib yurishni kasb qilib olgan shaxs. 39
O‘lan xalq og‘zaki ijodida madaniy konnotatsiyani ko‘rsatib turadi. Madaniy
konnotatsiya – madaniyat kategoriyalaridagi denotativ yoki majoziy-motivlashgan
ma’no   jihatlarining   talqini.   Madaniy   konnotatsiya   til   belgisidagi   madaniyat
darajasining   ko‘rsatkichini   ifodalaydi. 40
  O‘lan   yangragan   ijro   davomida   kelin-
kuyovning ustidan turli xil sochqilar, tangalar  sochiladi. Buning ma’nosi  tangalar
badavlat bo‘lishlari uchun chiroyli tilak bo‘lsa, shirinliklar baxtli yashashlari uchun
niyatdir. 
Ota uyning eshigiday eshik yo‘q,
Olamni kez Farhodingday oshiq yo‘q.
Bu kech toshu devorlaring sel bo‘lar,
Bu dunyoda “  Yor-yor” ingday qo‘shiq yo‘q.
Mayli, 7 iqlimlarda to‘y bo‘lsin,
39
  Ўзбек  тили  изоҳли  луғати. 1-5-томлар.   –   Тошкент:  Ўзбекистон  миллий  энциклопедияси, 2006-2008. 107-
bet .
40
  Худойберганова   Д.     Лингвокультурология   терминларининг   қисқача   изоҳли   луғати.   –   Тошкент :   Turon
zamin ziyo. 2015. 37-б.
44 Har qarich yer  o‘lan  bo‘lsin, kuy bo‘lsin.
Olamni kez,  beshigingday beshik yo‘q ,
Bu dunyoda “ Yor-yor ”ingday  qo‘shiq yo‘q. 
Ushbu   she’rdagi   madaniy   semalar   yor-yor,   o‘lan,   beshik,   to‘y   orqali
ifodalanmoqda. Va bu so‘zlar orqali  o‘zbek xalqining milliy urf-odatlariga ishora
qilinmoqda.  To‘y keng ma’noda quyidagi ma’nolarni o‘z ichiga oladi: “To‘y –  
1. Uylanish, turmushga chiqish, xatna qilish va b. munosabatlar bilan ziyofat
berib, bazm-tomoshalar  bilan o‘tkaziladigan xalq marosimlarining umumiy nomi.
Nigoh   to‘yi.   O‘g‘il   (xatna,   sunnat)   to‘yi.   Beshik   to‘yi.   To‘y   qilmoq.   Ma’raka
mardniki, to‘y – xalqniki. Maqtanganning uyiga bor, kerilganning to‘yiga bor.
2.   Qudalar   o‘rtasidagi   kelishuvga   muvofiq,   kuyov   tomondan   qiz   tomonga
beriladigan pul, sarpo, masalliq va sh.k majmui.
3.   Shu   narsalar   yuborilishi   munosabati   bilan   kuyov   xonadonida,   kelishi
munosabati bilan qiz xonadonida o‘tkaziladigan marosim. To‘y bermoq 1) qudalar
o‘rtasidagi   kelishuvga   muvofiq   belgilangan   pul,   sarpo,   masalliq   va   b.ni   kelin
tomonga yubormoq; 2) yurtga osh, ziyofat bermoq. 
4.   Biror   voqea-hodisaga   bag‘ishlab   ziyofat   va   o‘yin-kulgilar   bilan
o‘tkaziladigan   tantanalar.   Hovli   to‘yi.   Hosil   to‘yi.   Ko‘pga   kelgan   to‘y.
ko‘pchilikning boshiga tushgan ish, tashvish va sh.k haqida aytiladigan ibora.” 41
 
Osmon yerga engashib, bulut sog‘di kun bo‘yi,
Yolg‘onchi yor  to‘yida , yomg‘ir yog‘di kun bo‘yi.
Yomg‘ir emas, bu halqob, kelinchak ko‘z yoshidir,
Yig‘lama yor, qiz bola, palaxmonning toshidir. (M.Yusuf)
Buxoroning to‘yi  bo‘ldi …  Hasharga
Kelgan-kelmaganning eslandi nomi.
Lekin eslamadik qadim shaharga,
Birinchi tosh qo‘ygan Elarslonni. ( Jamol Kamol)
Yorug‘ yuzim , ko‘k yorishib,
Ketgaydir bir jilmaysang.
41
  Ўзбек  тили  изоҳли  луғати. 1-5-томлар.   –   Тошкент:  Ўзбекистон  миллий  энциклопедияси, 2006-2008.   107-
bet.
45 Dunyolarni oqqa o‘rab, qo‘yganingni bilmaysan.
Uyingda ham, to‘yingda ham,
Paykalingni o‘ylaysan,
Soddadil iymonim mening,
Bobodehqonim mening. (M.Yusuf) 
Qismat menga
bo‘ron misol bir tulporni ep ko‘rganida,
          chavandozlik shuhratini etganda ato – 
          seni o‘g‘irlardim, olib ketardim.
           Seni o‘g‘irlardim qismatlaringdan
           To‘yingdan.
           To‘yinga aytilgan
           “Yor-yor”  lardan olib ketardim,
            Seni o‘g‘irlardim hasratlaringdan. (S.Sayyid)
Shaftolilar bargidan ranglar ketar  yor-yor,
Hovlimizda oppoq, oydin tonglar otar yor-yor,
Yoshlik ham bir to‘y singari, o‘tar-ketar yor-yor,
Siz kelsangiz ko‘nglimizdan zanglar ketar yor-yor.
O‘zbek   xalq   maqollari   ichida   ham   to‘y   haqida   aytilganlari   anchagina
salmoqni tashkil qiladi: “ O‘lanni to‘y ko‘tarar, semizlikni qo‘y; Atala bo‘lsa ham
to‘y bo‘lsin; Kelinning keldisi yaxshi, to‘yning bo‘ldisi yaxshi; Siyrak elak kunda
kerak,   paxta   elak   to‘yda   kerak;   To‘y   ginasiz   bo‘lmas;   To‘y   –   to‘nliniki;   To‘y
siltovi   bilan   to‘n   bitar;   To‘yga   borsang,   to‘yib   bor,   yomonliging   qo‘yib   bor;
To‘yga borsang burun bor, burun borsang, o‘rin bor; To‘ylikning to‘ycha tashvishi
bor, uylikning uycha tashvishi bor; To‘yning bo‘ldi-bo‘ldisi qiziq; O‘g‘ilning to‘yi
–   o‘yin,   qizning   to‘yi   –   qiyin;   Har   kim   to‘ygan   to‘yini   maqtar;   Xasis   to‘y   qilsa,
bakovul   bo‘lma;   Dong   tortganning   to‘yini   ko‘r,   mang   urganning   uyini   ko‘r;
Kerilganning   to‘yiga   bor,   maqtanganning   uyiga;   To‘y   o‘pkasiz   bo‘lmas,   yor   –
firoqsiz;   Shavla   ketsa   qo‘lingdan,   ketganiga   rozi   bo‘l,   obro‘   qolsa   o‘zingda,
46 xursand   bo‘lib   to‘ylar   qil;   Egachili   qizga   to‘y   qayda,   echkili   qo‘yga   suv   qayda;
O‘lganiga chidasang qo‘y qil, yeganiga chidasang to‘y qil.”
O‘zbek xalqining bunday qimmatli urf-odatlari, udumlari, nigoh to‘yi, xatna
to‘yi,   fotiha,   sovchilik,   nigoh   to‘yidagi   urf-odatlar   va   to‘ydan   keyingi   urf-odatlar
haqida   izlanishlar   olib   brogan   olimlar   sirasiga   I.Jabborov,   M.Ibragimova,
S.Davletova, X.Ismoilov, A.Ashirov, O.Bo‘riyevlar kiradi.
Shunday  to‘ylarda   ijro  etiladigan   milliy   qadriyat   va   milliy   udumlardan   biri
yor-yordir. “Yor-yor” asli  xalq qo‘shig‘i. Izohli lug‘atda yor-yorga shunday ta’rif
berilgan:   “Kelin   uzatishda   ijro   etiladigan,   har   bayti   “yor-yor”   iborasi   bilan
tugaydigan   qo‘shiq   nomi.   Qadimdanoq   turkiy   xalqlar   ichida   keng   tarqalgan.
Misralarida kelinning, shu xonadon egalarining xususiyatlari aytilib, yosh kelinga
yaxshi   niyatlar   tilanib   qutlanadi.   Yor-yorning   ta’sirchanligi   shundaki,   unda   ham
mungli ohang, ham ko‘tarinki ruh aks etadi.  
G‘ulom Mirzoning ushbu misralarida esa yor-yor har bir yoshning taqdirida
bor bo‘lgan marosimni ifodalamoqda:
Ibtidosi bordir olamning
Va olamning intihosi bor.
Shu ikki tut belanchagida,
Ulg‘aymoqda avlodim  yor-yor .
Shoirlarning she’rlarida “yor-yor” oshiqning ohu nolasini  tarannum etuvchi
qo‘shiq sifatida tarannum etiladi:
Hay-hay o‘lan, jon o‘lan,
Jonim qaqshar  yor-yor.
Qayda bo‘lsang sen bilan,
Sevgim yashar, yor-yor. (M.Yusuf)
Ushbu misralarda esa Vatanning bir bo‘lagi sifatida “yor-yor” tilga olinadi:
Sokingina yonayotgan gulxanlar – Vatan,
“Yor-yor”lar  ham o‘lanlar – Vatan.
Sirojiddin Sayyidning quyidagi misralarida ota uyini  qiz ko‘z yoshlar  bilan
tark etayotganda hatto devorlarning ham yig‘lashi aks etgan:
47 Otangning uyida yig‘lar devorlar,
Onangning yuzida selu seborlar.
Bunchalar munglidir nechun “ Yor-yor”lar?
Baxting ochildimi, xolamning qizi.
Qadimdan   yor-yorlar   o‘zida   juda   katta   ma’naviyatni   jamlab   kelmoqda.
Aslida turkiy to‘ylar tangriga atalgan marosimlarning yig‘indisidan iborat bo‘lgan.
Unda   kelin-kuyovlarga   atalgan   yor-yorlar   muhim   o‘rin   egallagan.   Yor   so‘zi
polisemantik   bo‘lib,   dastlabki   ma’nosida   “jar”,   ya’ni   to‘y   haqida   xabar   bersa,
ikkinchidan,   ikki   yorning   bir-biriga   bog‘lanishini   anglatgan.   Uchinchi   ma’nosi
ham bor bo‘lib, bu ma’nosi “yor” so‘zining qadimgi turkiylarning an’anaviy diniy
e’tiqodida   muqaddaslashtirilgan   so‘zlardan   biri   bo‘lib,   shimol   xalqlarining
quyoshga   yoki   shimol   yog‘dusiga   sig‘inishi   bilan   bog‘liq   hisoblangan.
Tangrichilik   dinida   “Yor”   tangrining   ismlaridan   biri   bo‘lib,   undan   “yaratgan”
(jaratqan),   yaratuvchi   (jaratuvchi)   kabi   teonim   paydo   bo‘lgan. 42
  Yor-yorning
mantiqiy   davomi   sifatida   kelinlarning   yuz   ochdi   marosimini   olish   mumkin.   Bu
qadimiy urf-odatimiz she’riy misralarda  shunday keladi:
Yuzin ochsa kelinchaklar ayvonlarda,
Quyosh o‘zi tushib kelar osmonlardan.
Boj so‘raydi zulflari yuz ming jonlardan,
Zulf ostida xollarining qorasi bor. ( S.Sayyid)
O‘zbek   oilasining   asosiy   o‘ziga   xos   xususiyatlaridan   biri   bo‘lgan
mehmondo‘stligi   aynan   shunday   milliy   urf-odatlarda   ko‘rinadi.   Izohli   lug‘atda
shunday   ta’rif   berilgan:   “Yuz   ko‘rar   marosimi   –   nigohning   ertasi   kuni   ko‘rmana
bilan kelin ko‘rish marosimi.” Yuz ko‘rdi – nigohning ertasi kuni ko‘rmana bilan
kelin ko‘rish, shuningdek, yangi chaqaloqni ko‘rish (ko‘rsatish) marosimi.  43
Bu   marosimda   to‘ydan   keyingi   kun   kuyov   xonadoniga   qarindosh-urug‘,
qo‘ni-qo‘shnilar yig‘ilib, o‘zlari olib kelgan sovg‘ani kelin yuzini ko‘rib berishadi.
“Yuz ochdi” yana “Yuz ko‘rsatar”, “Bet ochar”, “Ro‘kushon” (t. ro‘ – yuz, kushon
42
 Bo‘ronov A. Yorga yetar kun bormu, yoronlar? Maqola. Ma’naviy hayot jurnali. 2022. 3-son.  
43
  Ўзбек   тили   изоҳли   луғати .   1-5-томлар.   –   Тошкент:  Ўзбекистон  миллий  энциклопедияси, 2006-2008.   147-
bet.
48 – ochar) deb ham ataladi. Kelinning yuzi oq ro‘mol bilan berkitilgan, uning yuzini
o‘qlov   yoki   mevali   daraxtning   shoxi   bilan   yosh   bola   ochgan.   Mevali   daraxtning
shoxidan   foydalanishdan   maqsad,   daraxtning   serpushtligi   kelinga   ham   o‘tsin,
serfarzand bo‘lsin degan yaxshi niyatning bir ko‘rinishi.
O‘zbek   xalqi   bola   tug‘ilishi   bilan   turli   xil   marosimlarni   o‘tkazadi.   Ularga
qulog‘iga azon ayttirish, aqiqa to‘y, soch (kokil to‘yi), beshik to‘yi va yana bir eng
muhimlaridan   biri   bu   “o‘g‘il   to‘yi.”   Bu   marosimlarda   ko‘plab   an’analar   saqlab
qolingan. 
O‘g‘il to‘yni nishonlash milliy mentalitetdan kelib chiqadi. Milliy mentalitet
–   millat   an’analari,   madaniyati,   ijtimoiy   tuzilmasi,   turmush   tarzi   asosida
shakllangan   milliy  ong   va  faoliyatning  o‘ziga   xos   xarakteri.   Chunki   o‘zbek   xalqi
uchun o‘g‘il bu millatning, avlodning davomiyligi.
Do‘stlar kelib ul kun bag‘rim tilsalar,
Bo‘g‘zim yulib, andin bir nay qilsalar.
Hammalari qatorlashib chalsalar,
Ovozalar bo‘lsa,  o‘g‘il to‘yingiz,
To‘larmidi hech to‘lmagan ko‘nglingiz. ( S.Sayyid)
O‘g‘il   to‘yi   madaniy   an’ana   bo‘lib,   toq   yoshlarda,   ya’ni   uch,   besh,   yeti,
to‘qqiz yoshlarida o‘tkazilishining sababi, toq yosh bolaning umri uzoq bo‘lishi va
ota-onaning   xursandchiligi   davomiy   bo‘lsin   degan   niyatning   ifodasi   hamdir.
Chunki toq narsa doimo juft bo‘lishga intiladi. Juftlikka to‘lish esa kamolot va ayni
paytda   intihoning   ramzi   hamdir. 44
  Xatna   to‘yi   yana   chipron   to‘yi,   chupron,
chukron,   qo‘lini   halollash,   musulmonlikka   kirish   deb   ham   ataladi.   Xatna   to‘yida
to‘ybolaning ona tarafidan bobosi va buvisi bolaning otasi taraf qarindoshlarini har
xil   toy   va   sarpolar   bilan   siylaydi   va   toybola   kelajakda   shu   yurtga   xizmat   qilishi,
xalqning   duosini   olish   uchun   katta   dasturxon   yozib,   doshqozonlarda   osh   ham
tayyorlab, elga tarqatadi. 
Shoira   Usmonova   “Lingvokulturologiya”   darsligida   “Madaniy   an’ana”ga
shunday   izoh   bergan:   “Jamiyatda   to‘planadigan   va   qayta   tiklanadigan   ijtimoiy
44
  Ashirov   A.   O‘zbek   xalqining   qadimiy   e’tiqod   va   marosimlari.   Alisher   Navoiy   nomidagi     O‘zbekiston   Milliy
kutubxonasi nashriyoti.  –  T.: 2017. 82-bet.
49 stereotiplashgan   guruhlar   tajribasini   ifodalaydigan   integral   hodisa.   Madaniy
an’analar – ijtimoiy va madaniy merosning qimmatli unsurlari majmuyi.”
Lingvokulturologiyada   xalq   madaniyatining   tilda   aks   etishi   muhim   o‘rinda
turishini   oladigan   bo‘lsak   xalq   an’ana   va   qadriyatlari,   udumlari,   urf-odatlari
chindan   xalqning   madaniy   tafakkrini   ko‘rsatib   beradi.   Milliy   qadriyatlar   –
muayyan xalq, millat, elat  hayoti, turmush  tarzi, o‘tmishi, kelajagi,  ayni  vaqtdagi
ijtimoiy   muhiti   bilan   bog‘liq   bo‘lgan,   insonlar   o‘rtasidagi   munosabatlar   uchun
foyda keltiradigan narsalar, hodisalar, hatti-harakatlar majmui. Shaxslar va ijtimoiy
guruhlar faoliyatini tegishli me’yorga soladigan ma’naviy hodisa. 45
II bob bo‘yicha xulosa
O‘zbek xalqi uch ming yillik tarixga ega. Tilda milliy madaniyat shunchaki
to‘g‘ridan   to‘g‘ri   aks   etmaydi,   unga   o‘sha   so‘zlovchi   gapirayotgan   tilining
madaniyat   haqidagi   tasavvur   va   qarashlari,   his-tuyg‘ulari,   bilimlari,   ko‘nikmalari
ham qo‘shiladi. Til nafaqat madaniyatning bir bo‘lagi, balki uni inson tasavvurlari
bilan   bog‘lovchi   hodisa.   Tilda   millatning   madaniy   qadriyatlarini   aks   ettiruvchi
birliklar   bo‘ladi.   Bu   birliklarga   muayyan   xalqqa   xos   etnik,   ijtimoiy-madaniy
qarashlar, milliy an’analar,  urf-odatlar,  udumlar,  odob-axloqni   ham  ifodalaydigan
so‘zlar   kiradi.   Aynan   shular   milliy-madaniy   birliklar   hisoblanadi.   Millatga   xos
madaniy   qadriyatlar   milliy   so‘z   tasviridagi   madaniy   iz   bo‘lib,   shu   xalqning
tasavvurida   yotadi.   Shunday   birliklardan   biri   realiya   ekanligi   yuqorida   qayd   etib
o‘tildi.
Do‘ppi,   atlas,   yaktak,   karnay-surnay   leksemalarida   madaniy   sema   ularning
lug‘aviy ma’nosi bilan gavdalanadi. Bu orqali o‘zbek xalqining milliy-urf odatlari
ochib beriladi.
Butun  dunyoga o‘zbek  xalqining o‘ziga xosligini  bildirib  turuvchi   kiyimlar
ham bor bo‘lib, ularga chopon, do‘ppi, atlas, belbog‘, yaktak kabilar kiradi. 
45
  Худойберганова   Д .     Лингвокультурология   терминларининг   қисқача   изоҳли   луғати .   –   Тошкент :   Turon
zamin ziyo.  2015. 32-б.
50 Realiyalar ma’lum bir xalq turmush tarziga oid tushunchalarni ifodalab, vaqt
o‘tgach semantik ma’nosida madaniy munosabatlarni, kognitiv belgilarni, qadriyat
va bahoni namoyon etadi. 
Beshik   realiyasida   oilaning   yana   bir   insonga   ko‘payishi,   tug‘ilish,
xursandchilik,   bolajo‘ylik,   farzand,   tilak,   quvonch,   shirin   tashvish   semalari   bor
bo‘lib, uning eng ko‘p tarqalgan semasi esa “Vatan”dir. Beshik orqali o‘zbek xalqi
ko‘pincha Vatanning bir bo‘lagini ifodalashini ikkinchi bob misolida ko‘rib o‘tdik.
Bu   realiyada   shu   bilan   birgalikda   muqaddaslik   semasi   ham   bor.   Ba’zi   o‘rinlarda
“xalq” ma’nosida ham kelganini ko‘rish mumkin.
Osh   realiyasining   ifodalanishida   esa   mehmonga   bo‘lgan   hurmat,   eng
qadimiy   urf-odatlardan   biri   to‘yda   osh   berish   udumini   va   mehmondo‘stlikni
ko‘rish mumkin. 
O‘zbek   xalqiga   xos   bo‘lgan   chopon,   yaktak,   atlas,   do‘ppi,   dasturxon,
so‘zana   kabi   realiyalarida   madaniy   sema   yarq   etib   ko‘rinib   turishidan   tashqari,
unda o‘zbek xalqining tildagi o‘ziga xos madaniyati aks etadi. 
Lingvokulturologiyada   madaniy   makon   degan   tushuncha   bor   bo‘lib,   aynan
shu   madaniy   makonda   urf-odat   va   marosimlar   juda   katta   ahamiyatga   ega.   Har
qanday   urf-odat   va   marosimlar   muayyan   bir   millatning   boshqa   bir   millatdan
farqlanib   turishini   belgilab   beradi.   O‘lan,   yalla,   yor-yor,   yuz   ochmoq,   o‘g‘il   to‘y
kabi   marosim   va   urf-odatlarda   xalqning   turmush   tarzi   va   dunyoqarashini   ko‘rish
mumkin.   Chunki   xalqning   xalqligi   uning   urf-odatlari,   ajdodlaridan   meros   milliy
an’analari bilan ko‘rinadi.  
Xulosa sifatida yuqorida aytilganidek realiyalar – u yoki bu xalqning tarixi,
madaniyati,   maishiy   hayoti   yoki   yashash   davriga   xos   predmet,   tushuncha   va
voqea-hodisalarni ifodalovchi so‘zlar bo‘lishi  mumkin. Realiyalarda milliy o‘ziga
xoslik, tarixiy kalorit o‘z aksini topadi. Lekin realiya sifatida olingan so‘zlar o‘sha
madaniyat doirasida ma’lum ma’noni anglataveradi.
51 III BOB. SHE’RIYATDA LINGVOKULTUROLOGIK VOSITALAR
3.1.Metaforalar – lingvkulturologiyaning bir bo‘lagi sifatida
Tilimizda   shunday   obrazli   ifodalar,   turg un   birliklar   borki,   ularniʻ
lingvomadaniy   yondashuvda   tadqiq   etish   o zbek   tilining   ochilmagan   qirralarini	
ʻ
ochib berishga xizmat  qiladi.     O‘xshatish  – badiiy tasvir  vositalaridan biri  bo‘lib,
obyektni obrazli, ta’sirchan, konkret va ixcham ifodalash xususiyatlari bilan ajralib
turadi. O‘xshatishlar o‘ziga xos obrazli tafakkur tarzining mahsuli sifatida yuzaga
keladi.   Shuning   uchun   ham   ular   nutqda   hamisha   badiiy-estetik   qimmatga   ega
bo‘lib, nutqning emotsional-ekspressivligi, ifodaliligi, ta’sirchanligini ta’minlashga
xizmat   qiladi.   Tilimizda   o‘xshatishga   nisbatan     ham   metafora   atamasi   ko‘p
qo‘llaniladi. Lekin metafora va o‘xshatish orasida ma’lum farqlar bor. Bu farqlarni
“Badiiy   matn   va   uning   lingvopoetik   tahlili   asoslari”   asari   muallifi   M.Yo‘ldoshev
shunday taqqoslaydi: “Metafora doimo ko‘chma ma’noga asoslanadi; o‘xshatishda
esa   so‘z   o‘z   ma’nosida   keladi;   metaforada   maxsus   ko‘rsatkichlar   bo‘lmaydi;
o‘xshatishda   esa   o‘xshatilayotganda   maxsus   vositalar   ko‘rsatkich   sifatida   ishtirok
etadi;   metafora   bir   komponentli   bo‘ladi   ya’ni   unda   faqat   o‘xshovchi   obyektning
o‘zi   metaforani   hosil   qiladi;   o‘xshatishda   ham   o‘xshatiluvchi   obyekt,   ham
o‘xshovchi obyekt keladi;   metafora kengayish imkoniyatiga ega emas; o‘xshatish
esa   kengayishi   mumkin. 46
    A.Potebnya   metaforaga   nisbatan   qisqargan   o‘xshatish
ta’rifini   beradi.   Arastu   esa   siqiq   o‘xshatish   degan   ta’rifni   ishlatadi.     Metafora
narsa-buyum,   voqea-hodisalar,   belgilar   o‘rtasidagi   o‘zaro   o‘xshashlikka
asoslangan   ma’no   ko‘chishi,   ya’ni   metafora   ko’chma   ma’no   hosil   qilishning   eng
keng tarqalgan usullaridan biridir 47
. Boshqacha aytganda ko‘chma ma’noning keng
tarqalgan   turi   metaforadir.   Ko‘chma   ma’nolarni   atroflicha   tadqiq   etgan
M.Mirtojiyev   metaforalarning   denotat   o‘xshashligi   belgisiga   ko‘ra   uch   guruhga
bo‘ladi 48
:   oddiy   metafora,   personifikatsiya,   sinesteziya.   Bunda   oddiy   metafora
46
  Йўлдошев М. Бадиий матн ва унинг лингвопоэтик таҳлили асослари. –   Тошкент: Фан, 2007. 45- бет.
47
  Шомақсудов   А., Расулов  И.,  Қўнғуров  Р .,   Рустамов  Ҳ.  Ўзбек   тили   стилистикаси.   –   Т.:  Ўқитувчи, 1983,–
Б.246. 
48
 Миртожиев М. Лингвистик метафоралар таснифи. // Ўзбек тили ва адаби ё ти. – Т., 1973.- № 4. – Б. 33-37 .
52 belgilarga   qarab   oddiy   qiyoslash,   personifikatsiya   –   jonlantirish   orqali   qiyoslash,
sinesteziyada esa subyektiv holatda qiyoslash o‘xshatish uchun asos bo‘ladi.  
Lingvokulturologiyaga   asoslangan   ko‘plab   darsliklarda   tilning
lingvomadaniy   birliklari   bo‘lmish   maqol,   ibora,   o‘xshatishlar   bilan   bir   qatorda
metaforalar ham tilga olinadi. 
D.Xudoyberganova   metaforaga   shunday   ta’rif   beradi:   “Metafora   –   (yun.
Metaphora   –   ko‘chirish)   bir   obyekt   nomini   ikkinchi   obyektga   o‘xshatish   asosida
ko‘chirish,   konseptuallashtirish   turlaridan   biri.   Metaforalar   nutqda   so‘z,   birikma,
gap   va   matn   shaklida   ifodalanadi”. 49
  Metaforalardagi   obrazli   so‘zlar   madaniy
semani  o‘zida  mujassamlashtiradi.  Lingvokulturologiyada  aynan   shu  jihat  muhim
hisoblanadi.   Madaniy   semalar   –   bu   muayyan   bir   so‘zning   o‘sha   madaniyatga
tegishli bo‘lgan va ularning ongida madaniy kod sifatida saqlanadigan sema ya’ni
ma’nolardir.   Shoirlarning   she’rlarida   ana   shunday   madaniyatga   xos   bo‘lgan
so‘zlarni ko‘rib chiqamiz:
Umr – uchqur tulpor erur,
Umr  otdir – shoshag‘on.
Inson asli chavandozdir,
Inson asli – chopag‘on. 
Nechun kelib-ketdi bilmas,
Kimsalarning ko‘plari.
Hayot asli bir  uloq dir,
Yashamoq – bir  ko‘pkari . (Sirojiddin Sayyid)
Metaforaga   olingan   so‘zlar   o‘zbek   xalqining   milliy   o‘yinlari   bo‘lmish
“uloq”   va   “ko‘pkari”.   O‘zbek   tilining   izohli   lug‘atida   “uloq”ga   shunday   ta’rif
berilgan:   “Har   bir   otliq   o‘rtaga   so‘yib   tashlangan   uloqni   (odatda   echki   yoki
kichikroq   bir   buzoqni)   bir-biridan   kuch   bilan   tortib   olib,   tezroq   marraga   eltib
tashlash   uchun   kurashishdan   iborat   milliy   sport   o‘yini;   ko‘pkari”.   Bu   yerda
hayotning   tinmay   harakatlanishi   “uloq”qa   mengzanib,   yashashdagi   gohi   yutish,
gohi   yutqazish   ko‘pkaridagi   ot   choptirishga   o‘xshatilmoqda.   O‘zbek   millatining
49
 Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати.  –  Тошкент :  Turon zamin
ziyo. 2015. 31-бет.
53 milliy   o‘yini   bo‘lgan   “uloq”   katta   tarixiy   maqomga   ega.   Abulqosim   Firdavsiy
“Shohnoma”   asarida   “uloq”   so‘zini   juda   ko‘p   tilga   olgani   tarixdan   ma’lum.
Mahmud Koshg‘ariy o‘zining eng qimmatli asarida chavandozlik va tirandozlikka
doir: o‘q otishga usta odam – mergan, ot poygasida va chavgon o‘yinida maydon
qirg‘og‘idagi otliq otni qattiq choptirdi – yo‘rtdi, ot anjomi – yo‘gan kabi so‘zlarni
keltiradi.   Tarixdan   uloq   (ko‘pkari)   o‘yini   asosan   chorvadorlar   orasida   keng
tarqalgan. 50
 
Beshik   ham   xalqning   asriy   va   milliy   o‘zligini   namoyon   etadigan   buyum
bo‘lib, u metafora sifatida shoirlarning ijodida ko‘p qo‘llaniladi:
Buxoroi sharif, muqaddas beshik,
Ne-ne allomalar dunyoga kelgan.
Bunga shohlar kirgan kavushin yechib,
Bu joyga amirlar piyoda kelgan. ( Muhammad Yusuf)
Buxoro   qadimdan   ilm-fan,   san’atning     markazi   bo‘lib   kelgan.   Buxorodan
Abu Ali ibn Sino, Imom al-Buxoriy, Imom al-Termiziy, Abu Bakr Narshaxiy kabi
juda   ko‘plab   dunyoga   ilm   ta’mal   toshini   qo‘ygan   allomalar   yetishib   chiqqan.
Bundan   tashqari   islom   dinining   keng   tarqalishida   Buxoro   juda   katta   o‘ringa   ega
bo‘lgan.   Shoir   Buxoro   va   beshik   so‘zlarida   umumiylik   ko‘rib,   shu   umumiylikni
beshikka   ko‘chiradi.   Shuning   uchun   ham   shoir   ko‘chma   ma’noda   Buxoroni
beshikka mengzamoqda. 
Sirojiddin   Sayyid   ijodida   ham   “beshik”   metaforasi   o‘zgacha   izohlangan
bo‘lib,   uning   misralarida   metafora   orqali   beshik   “sharq”   ma’nosini   ham   bildirib
kelmoqda:
Sariosiyo osmonlari, meni unuting,
Ammo esda tuting qaytaman.
Onamga tiriklik salomin ayta,
Singillarim – gul-rayhonlarim.
Quyosh  beshigidan  uyg‘ongan paytda.
50
  Usmanxodjayev   T . S .,  Isroilov   Sh . X .,  Pulatov   A . A .  Milliy   va   harakatli   o ‘ yinlar .  –  Toshkent   iqtisod - moliya . 2015.
20- bet .
54 V.Maslova   metaforalar   haqida   shunday   degan:   “Metaforalar   –   madaniy
qadriyatlarni   aks   ettiradi   chunki   u   milliy   dunyoqarashga   asoslangan   bo‘ladi”. 51
Yuqoridagi   she’rda   Buxoroni   beshikka   metaforik   o‘xshatishda   ham   aynan   shu
milliy   dunyoqarash   ustun   kelmoqda.   Chunki   metafora   xalqning   tafakkuri   bilan
ham bog‘langan.  
Metafora  –  obyektiv  ( yoki   subyektiv )  borliqdagi   o ‘ xshashlikning   lisoniy   aksi
bo ‘ lmish   mutanosib   semalar   asosida   bir   narsa   nomining   ikkinchi   bir   narsa   nomi
o ‘ rnida   qo ‘ llanilishi . 52
Metafora   asosida   nom   ko‘chishi   predmet,   belgi,   harakat,   holatlarning   bir-
biriga   o‘xshashligiga   asoslanadi.   Metaforada   o‘xshashlikdan   tashqari   so‘zlovchi
mansub bo‘lgan jamiyatda tafakkur qilish, madaniyat, tarix, atrof-muhitning ta’siri
ham   muhim   hisoblanadi.   Ana   shunday   metaforaga   madaniyatning   ta’siri   ushbu
misralarda ko‘rinadi:
Boshing uzra chotqol tog‘dek viqoring,
Bo‘zsuving bor, Soloring bor, Anhoring.
Kuzing   atlas,  kelinchakdir bahoring,
Bahoringda ajab atru iforing,
Yer yuzida yagonasan, Toshkentim,
Turkistonda taronasan, Toshkentim. ( Jamol Kamol)
Kuzning   milliy   matomiz   bo‘lmish   atlasga   metaforik   holda   o‘xshatilishi
atlasning   rang-barang   ipak   matolardan   to‘qilishidan   kelib   chiqmoqda.   Bu
misralarda   metaforaga   asos   bo‘lgan   milliy   mato   metaforaning   tushunilishini
obrazli holda milliy semada ifodalamoqda.  
Shoir   Ikrom   Otamurod   o‘zbekka   xos   bo‘lgan   milliy   kiyim   bo‘lgan   to‘nni
she’rida o‘zgacha qo‘llaydi:
Poyida sog‘inchlar uxlagan uyning,   
Eshigi g‘iyqillab ochilar bir kun.
Yirtilib  sog‘inchning qirq yamoq to‘ni,
51
  Маслова   В.А.   Лингвокультурология .   Учеб.   пособие   для   студ.   высш.   учеб.   заведений     –   М.:   Академия,
2001. – 88 с.
52
 Qobuljonova G.K. Metaforaning sistemaviy lingvistik talqini. filol. fan. nomz.   diss. – T., 2000.
55 Baridan tirqirab sachraydi sukun.
Millatimizga   xos   bo‘lgan   milliy   kiyimlar   orasida   to‘n-choponlar   eng   ko‘p
tarqalgan.   To‘nlar   tikilishiga   ko‘ra   avra   to‘n,   astarli   to‘n,   paxtali   to‘n   deb
ajratilgan.   Tikilgan   matosiga   qarab   ular   kalami   to‘n,   banoras   to‘n,   beqasam   to‘n,
kimxob to‘n deb atalgan. Shoir aynan to‘n tasvirini milliy sema orqali she’riga olib
kirgan.     Sog‘inchning   to‘ni   tasvirida,   shoir   qalbidagi   sog‘inch,   ilinj   kabi
tuyg‘ularini   his   qilish,   to‘nning   yirtiqligi,   uning   qirq   yamoqligi   obrazida   esa
sog‘inishning   naqadar   azobligini   ko‘rish   mumkin.   Bu   yerdagi   metaforik   ifoda
sog‘inchning qirq yamoq to‘ni  orqali, kitobxonni  o‘sha holatga  olib kiryapti. Uni
his   qildirishga   urinyapti.   Parchadagi   sog‘inchlar   uxlagan   uy,   sog‘inchning   qirq
yamoq   to‘ni   so‘zlari   betakror   bir   tarzda   metaforik   qo‘llangan.   She’rdagi   yaxlit
badiiy mazmunning tugal ifodalanishida bu so‘zlardagi metaforalar badiiy ustunlar
vazifasini   bajargan.   “To‘n”   milliy   kiyim   bo‘lganligi   sababli,   shoir   aynan   milliy
sema   orqali   fikrini   o‘zbekona   ifodalab   bermoqda.   Shoir   to‘n   tasvirini   yana   bir
misrada,   yangicha   ma’noda   beradi.   Bu   safar   u   tunga   nisbatan   qora   chopon
metaforasini ishlatadi:
 “Uzoq cho‘zildi o‘n besh kun,
O‘n besh kun cho‘zildi uzoq.
O‘n besh kun osmon kiydi,
Tunning qora choponin ”.
Bu   yerda   zaminga   tun   kirishini   osmonning   qora   chopon   kiyishi   orqali   aks
ettiryapti.   Yana   bu   misralarda   “Oyning   o‘n   beshi   yorug‘   bo‘lsa,   o‘n   beshi
qorong‘u”   maqoliga   ham   ishorat   bor.   Metafora   mohiyatan   o‘xshatish   bo‘lgani
tufayli,   unda   o‘xshatilayotgan   narsa   tilga   olinmasa   ham,   uning   ma‘nosini
o‘xshatayotgan   narsa,   uni   ifodalayotgan   so‘z   orqali   ham     anglash   mumkin.
Yuqoridagi misralarda ham aynan shuni ko‘rish mumkin. 
She’riyatda   metaforaning   qo‘llanilishi   uch   xil   unsurni   talab   qilib,   ulardan
birinchisi   obyektiv   yoki   subyektiv   borliqdagi   narsalar   o‘rtasida   o‘xshashlik,
ikkinchisi   o‘xshashliklarning   lisoniy   aksi   bo‘lgan   bir-biriga   yaqin   bo‘lgan   ma’no
56 ya’ni semalar va o‘xshatilayotgan ikki narsaning birining nomi yo‘qligi. 53
 Quyidagi
misrada   aynan   birinchi   obyektiv   borliqdagi   narsalar   o‘xshashligi   metaforada   aks
etgan:
Yobonlarda uxlar bir bola, oyning choponiga o‘ralib,
Olislarda, qadim o‘zani nola – Qashqadaryo yotar buralib. ( I.Otamurod)
Oyning qop-qora tunda nur sochishi, o‘zbek xalqining milliy kiyimi chopon
orqali   aks   etmoqda.   Choponda   milliy   sema   bor   bo‘lib,   uning   she’rda
ishlatilayotganligi   shoirning   shu   xalqqa   mansubligi   va   xalqning   milliy   qiyofasini
aks ettirmoqda.
Jamol Kamol she’rida ham “chopon” metaforasini ko‘rish mumkin:
Elim rizqi, mudom sening,
Peshonangning terida,
Elim rizqi yetilgaydir,
Yuragingning qo‘rida.
Savlat to‘kib o‘tirganim,
Qurultoylar to‘rida.
Beqasam choponim mening ,
Bobodehqonim mening.
Beqasam   –   yo‘l-yo‘l   gazmol   bo‘lib,   undan   erkak,   ayollar   uchun   kundalik
kiyiladigan   chopon,   to‘n   tikishdan   foydalanilgan.   Dehqonga   nisbatan   “beqasam
chopon”   metaforasining   ishlatilayotganligi   dehqonlarning   sodda,   hashamga   o‘ch
emasligi semasini ham yuklamoqda.
Badiiy   adabiyotda   metafora   o‘xshatishning   qisqargan   formasi   bo‘lib,   u
predmetning   nomi   bo‘lish   vazifasini   bajarmaydi.   Chunki   bunda   shu   nutqiy
parchada ilgari  hech qachon anglatmagan  predmet  yoki  hodisani  anglatadi. Ya’ni
so‘zni  hamma bilgan ma’noda emas,  boshqa bir  ma’noda qo‘llaydi. L.Timofeyev
badiiy   metaforaning   ana   shu   xususiyatini   ko‘rsatib   shunday   deydi:
53
  Тохиров З. Метафора лексема-семемасининг прагматик семьи. //   Ў збек тили ва адабиёти. 1984. №1. – С.
72-76.
57 “Metaforada...o‘xshashlikka yoki zidlikka ko‘ra real (voqea) aloqa va bog‘liqlikka
ega bo‘lmagan asosiy va qo‘shimcha ma’nolar kesishgan bo‘ladi”. 54
Sirojiddin   Sayyid   she’rlarining   o‘z   tashbehlari   bor.   U   goh   hayot
go‘zalliklaridan   so‘zlasa,   goh   umr   o‘tkinchiligidan   ozorlanadi.   Tiriklik   hayot
gultoji ekanligini his etgan holda, ba’zida u insonni turli xil vaziyatlarda qoldirishi
mumkinligini ham nazardan qochirmaydi:
Hayot ostonasin bosmagay xazon,
Tiriklik goh tuproq, goh osmoniydir.
Salomlar abaddir, onajon,
Vidolar foniydir, foniydir.
Ikrom   Otamurod   ijodida   o‘z   qishlog‘ini   sog‘inish,   unga   talpinish,   o‘zbek
madaniyatining   bir   bo‘lagi   bo‘lgan   turli   xil   buyumlarni   aks   ettirish   ham   muhum
o‘rin   tutadi.   Shoir   bir   she’rida:   “ Mehr   –   momolarim   to‘qigan   tumor,   oqibat–
bobolar   yigirgan   tasbeh”   deydi.   Qadimda   momolarimiz   turli   xil   balo-qazolardan
nabiralarini asrash, ularga ko‘z tegishini oldini olish maqsadida, har xil qalampir-u
munchoqlarni   olib,   o‘z   qo‘llari   bilan   tumorlar   yasaganlar.   Bu   tumorlarda
momolarning mehri jo bo‘lgan. Bobolarning qo‘llarida  esa doimo tasbeh bo‘lgan.
Kimgadir   oqibat   qilinsa,   u   aylanib   qaytishi   bobolar   qo‘lidagi   tashbehga   qiyos
qilinyapti. O‘zbek tilining izohli lug‘atida “tumor” – “o‘rog‘liq xat; noma; yozuv”
ma’nolarini bildirib, xalqona tasavvurga ko‘ra, go‘yo egasini ko‘z tegishidan, balo,
ofat,   ins-jinsdan   saqlaydigan,   ichiga   duo   bitilgan   qog‘oz   joylangan   uchburchak
narsa   deyilgan.   Odatda   bo‘yinga   taqilgan.   Muhammad   Yusuf   ijodida   ham   tumor
metaforasini ko‘rish mumkin:
Sen shoxlari osmonlarga,
Tegib turgan chinorim,
Ota desam, o‘g‘lim deb, bosh egib turgan chinorim.
Qo‘ynimdagi iiftixorim, bo‘ynimdagi  tumorim ,
O‘zing meni ulug‘lardan ulug‘imsan, Vatanim.
54
 Усмонов С. Метафора // Ўзбек тили ва адабиёти. – 1964. - № 4. – Б. 34-36. 
58 Tumorning   yana   bir   turi   bo‘lib,   u   xotin-qizlarning   kiyim   ustidan   bo‘yinga
osiladigan yoki yelkaga osib yuradigan buyum ham. Bunday tumorlar kumushdan
ishlangan   uchburchak   va   to‘rtburchak   shakldagi   boytumor   bo‘lib,   uning   ichida
muqaddas   suralar   ham   saqlangan.   Tumorlar   xalqning   o‘tmishdan   qolgan   milliy
buyumi   ham   hisoblanadi. 55
  Shoir   ana   shunday   milliy   buyumni   metafora   sifatida
she’rlarida tilga olmoqda:
Bul qarosh aylandi jonimga xummor,
Bul qarash boylandi jonimga  tummor.  (Ikrom Otamurod)
Arastu   yaxshi   metafora   yarata   olish,   o‘xshashlikni   ko‘ra   olish   iste’dodning
belgisi deb bejiz aytmagan. Chunki o‘xshashlik voqelikda mavjud bo‘lsa, uni ko‘ra
olish   ijodkor   shaxsi   bilan   bog‘liq,   yaxshi   metafora   esa   shu   ikkisining
hamjihatligida   yaratiladi.   Bundan   tashqari   ham   shoirlarning   juda   ko‘plab   ana
shunday   metaforalarini     misol   qilib   keltirish   mumkin.   Ular   osmonni   mijiqlab
tashlangan   quroq;   xotiralarni   chaqilgan   vujud,   qaytarilmas   tush;   ruhni   darchalari
darz   ketgan   xona;   mehrni   momolari   to‘qigan   tumor;   oqibatni   bobolari   yigirgan
tasbeh;   ko‘ksini     armonlarning   tosh   bandargohi;   bardoshni   lolagun;   sabrni   qoq;
diyonatni     tomiri   kesilgan   paykon;   vaqtni   sandiq;   o‘limni   darcha;   tunni   basir;
dardni tog‘; oftobni Xudoning o‘ti deya metaforik o‘xshatish qiladi. Bu metaforik
o‘xshatishlarning har biri mualliflarning ijodiy izlanishlari mahsulidir.  
3.2. O‘xshatishlar – milliy madaniyat ko‘rsatkichi
Insonlarning   dunyoni   anglashlarida   o‘xshatishlarning   o‘rni   juda   muhim
hisoblanadi. Ikkita predmetni yoki inson tafakkurida hosil bo‘lgan tushunchani bir-
biriga   tamoman   o‘xshash   yoki   bir-biridan   farq   qiluvchi   jihatlarini   aniqlash
maqsadida   qiyoslash,   taqqoslash   bu   olamni   bilishning   eng   faol   tarqalgan
usullaridan biri  sifatida  inson  faoliyatining  barcha  jabhalarida  foydalaniladi  va  til
orqali   ifoda   etiladi.   “Qiyoslash   vositasida   bilingan   narsa-xususiyat,   bilinmagan
narsa-xususiyatni   osonlik   bilan   anglash   imkoniyatini   beradi.   Masalan   toshning
qattiqligi bilingan xususiyat bo‘lsa, endi boshqa narsalarning shu xususiyati toshga
55
  Rahmatullayeva   D .,   Xodjayeva   U .,   Ataxanova   F .   Libos   tarixi .   Sano-standart  nashriyoti.   –   Toshkent . 2 015. 211-
bet.
59 qiyosan   (toshdan   qattiq)   yoki   toshga   o‘xshatish   orqali   (toshday   qattiq)   osonlik
bilan idrok etilaverishi mumkin.” 56
N.Mahmudov shunday deydi: “Tilshunoslikda qiyosning ikki turi farqlanadi.
Agar   ikki   predmet   yoki   tushuncha   ular   o‘rtasidagi     farqni   ko‘rsatish   maqsadida
qiyoslangan   bo‘lsa,   sof   qiyosiy   konstruksiya   shakllanadi   (masalan,   yer   toshdan
qattiq),   qiyoslash   o‘xshatish   maqsadini   ko‘zda   tutganda   esa   o‘xshatish
konstruksiyasi shakllanadi (masalan, yer toshday qattiq). Eramizdan oldingi IV asr
Panini   grammatikasidan   boshlab     qadimgi   hind   poetik-grammatik   traktatlarida
o‘xshatishlar   poetik   figura   sifatida   o‘rganilgan   va   uning   doimiy   to‘rt   unsurdan
tarkib   topishi   ta’kidlangan:   1)   o‘xshatiladigan   narsa   yoki   subyekt;   2)   unga
o‘xshash  bo‘luvchi narsa yoki obyekt; 3) o‘xshatish belgisi yoki o‘xshatish asosi;
4)   o‘xshatishning   formal   ko‘rsatkichi.   O‘zbek   tilida   ham,   boshqa   barcha   tillarda
bo‘lgani   kabi   o‘xshatishlar   to‘rt   unsurli   bo‘ladi:   o‘xshatish   subyekti,   o‘xshatish
etaloni, o‘xshatish asosi va o‘xshatish ko‘rsatkichi.” 57
 O‘xshatishlar obrazli o‘ylash
orqali   yuzaga   keladi.   O‘xshatishlar   ikkiga   bo‘linadi.   Biri   muallif   o‘xshatishlari
bo‘lsa,   ikkinchisi   turg‘un   o‘xshatishlardir.   Muallif   o‘xshatishlari   o‘zining
kutilmaganligi,   originalligi   bilan  ajralib  turadi.  Turg‘un  o‘xshatishlar   esa,   asosan,
bir   qolipga   tushib   qolgan   bo‘lib,   u   ijodkorlar   tomonidan   o‘z   asarlarida   qalamga
olinsa-da, vaqtlar o‘tib til egalarining hayotida qo‘llanilib, doimiy ifodalar sifatida
qotib   qolib,   xalq   ichida   aynan   o‘zi   beradigan   ma’noda   qo‘llanilaveradi.   Eng
asosiysi   ular   tayyor  birliklar   sifatida ishlatilinadi.  Ularga tulkiday  ayyor, qo‘yday
yuvosh,   zahari   chayonday,   itday   sadoqatli,   cho‘chqaday   nafsi   buzuq   an’anaviy
o‘xshatishlari kiradi. 
Tilimizda   o‘xshatish   hosil   qiluvchi   leksik   va   grammatik   va   hatto   sintaktik
vositalar   bor.   Leksik   vositalarga   kabi,   singari,   qadar,   yanglig‘,   bamisoli,   bamisli,
misoli,   monand,   misli,   xuddi,   go‘yo,   naq,   teng,   o‘xshatmoq,   ayni,   o‘zi   kiradigan
bo‘lsa, grammatik vositalarga -dek, -day, -dag‘, -dayin, -dan, -dir, -noma, -simon,
--ona,   -li,   -cha,   (-larcha,   -chalik,   -chasiga),   sintaktik   vositalarga   izohlovchi-
izohlanmish munosabatli qurilmalar kiradi.
56
 Маҳмудов Н. Тил тилсими тадқиқи. – Toshkent: Mumtoz so‘z. 2017. 160-bet.
57
 Маҳмудов. Тил тилсими тадқиқи. – Toshkent: Mumtoz so‘z. 2017. 161-bet.
60 Xalqlarning   tiynati   va   tabiati,   uning   ruhiyati   va   mentalligi   tildagi   birliklar
bo‘lmish   obrazli   so‘z,   metafora,   o‘xshatishlarda   ifodalaniladi.   Chunki   bunday
obrazli ifodalar xalqning obrazli nigohi, idroki va tafakkuri orqali yuzaga chiqadi.
Lingvokulturologik   jihatdan   o‘xshatishlarning   aynan   turg‘unlashgan   ko‘rinishlari
asosiy   obyekt   bo‘ladi.   Chunki   V.Maslova   aytganiday:   “Turg‘un   o‘xshatishlar
milliy ong jumbog‘ini yechishga yordam beradigan yorqin obrazli vositalardan biri
hisoblanadi   va   dunyoni   o‘ziga   xos,   milliy   tarzda   ko‘rish     uning   o‘xshatish
semantikasida aks etadi”. 
Turg‘un   o‘xshatishlar   tarkibida   o‘xshatish   obrazi,   ya’ni   o‘xshatish   etaloni
muhim   hisoblanadi.   Bu   unsur   o‘xshatishning   markazini,   mag‘zini   tashkil   qilib,
boshqa   unsurlar   (o‘xshatish   subyekti,   o‘xshatish   asosi)   ayni   shu   etalon   atrofida
birlashadi.   Unda   lingvokulturologiyada   eng   muhim   bo‘lgan   xalqning   dunyoni
ko‘rishi va milliy-konnotativ ma’lumotlari shu etalonda aks ettiriladi. 
O‘zbek xalqi ayyorlik obrazini tulkida ko‘radi. Buni Muhammad Yusufning
quyidagi misralarida ko‘rish mumkin:
Tulkidayin  tutqich bermas tullakni,
Tulki quvib tutolmagan o‘rdakni,
O‘rdak qo‘ngan sahrodagi ko‘lmakni,
Hovuzni ham Vatani bor dunyoda,
Nega yig‘lat qrim-tatar dunyoda.
Tulkining   ayyorlik,   aldoqchilik,   chopqirlik   kabi   salbiy   sifatlari   uning
tasavvur olamida saqlanib qolgan. Shuning uchun ham “tulkiday ayyor”, “tulkiday
tilyog‘lama”   iboralarivujudga   kelgan.     Tulki   obrazi   nafaqat   bizda,   balki   rus   va
ingliz   xalqlarida   ham   xuddi   shunday   salbiy   munosabatni   ifodalash   uchun
ishlatiladi. 
Sirojiddin   Sayyid   ijodida   ham   tulkining   ana   shunday   salbiy   obrazda   ifoda
etilganligini ko‘rish mumkin:
Xudoyim, quyosh - u yerlar yaratding,
Ming bir sinoat - u sirlar yaratding.
Chittaklarga mute sor - u burgutlar,
61 Tulkilar singari  sherlar yaratding.
Turli   lingvomadaniyatlarda   hayvon   obrazlari   ba’zan   turli   xil   qarama-qarshi
obrazlarda gavdalanishi mumkin. O‘zbek xalqi ongida “it” o‘xshatishi ham salbiy,
ham ijobiy tarzda ifoda etiladi:
Siz itlar birovni sevsangiz agar,
Itdek  sodiqdirsiz, balki bir umr.
Bizlar-chi, eh, qara, qo‘llarim titrar,
Bo‘yningni qisvordim, shekilli, uzr. (Muhammad Yusuf)
Ushbu   misralarda   itning   sodiqligi   hatto   insonlardan   ham   a’loroq   ekanligi,
misralardagi “itdek” o‘xshatishi orqali ifodalanyapti. O‘zbek xalq maqollarida “it”
ishtirok etgan juda ko‘p o‘rinlarni ko‘rish mumkin: “It – vafo, xotin – jafo; El tinsa
ham   it   tinmas;   etning   yaxshisi   –   qazi,   itning   yaxshisi   –   tozi”. 58
  Bundan   tashqari
itlar xonadonni qo‘riqlashda juda katta yordam beradi. Tilimizda it bilan birgalikda
kuchuk,   ko‘ppak   so‘zlari   ham   aynan   bir   xil   ma’noda   ishlatiladi.   Quyidagi
misralarda itga sinonim bo‘lgan kuchuk o‘xshatishini ko‘rish mumkin:
Oftobsan, sendan bir soyaman ota,
Sochda oq, bag‘rimni esa bosar g‘am.
Ona, senga nafim tegmadi hatto,
Ostonang qo‘rigan kuchuging kabi .
It   o‘xshatishi   nafaqat   ijobiy,   balki   salbiy   ma’noda   ham   she’rlarda   ifoda
etiladi.   Salbiylik   haqida   gap   ketganda   ularning   qopog‘onligi,   ba’zan   insonlarga
tashlanib qolishi ko‘zda tutiladi:
Egasiga tashlangan qopog‘on  itdek,
Tongga qadar talab chiqdi
Meni tushlarim.
Boshqa g‘arb xalqlarda itlar har xil ma’nolarda ishlatiladi. Yahudiylar uchun
itlar   faqatgina  uyni   qo‘riqlaydigan  hayvon,   Xitoyliklar   uchun   esa   u  xuddi   o‘zbek
xalqi   kabi   sodiqlik,   cheksiz   sadoqatni   anglatadi.   Qadimgi   Xitoy   hujjatlarida
ma’lum qilinishicha ular keyingi dunyoda hayotning davomchilari ekan. 
58
 O‘zbek xalq maqollari. T. Mirzayev, A.Musoqulov, B.Sarimsoqov. – Toshkent: Sharq.  2005.
62 O‘zbek   xalqi   dunyoqarashida   “eshakdek”,   “eshak   kabi”   o‘xshatishlari   bor
bo‘lib   va   bu   orqali   eshakning   qaysarligi,   mehnatsevarligi   aks   etadi.   U   salbiy
ma’noda   tinmay   mehnat   qilib,   lekin   hech   nimaga   erishmagan   kimsalarni   ham
ifodalaydi:
Musulmonlar,  –  dedi Eshonqul,
Shu ham insofdanmi?
Bir umr  eshak kabi  ishlab yag‘ir eshakdan,
Boshqa narsa orttirmagan bo‘lsam?
Bola-chaqam o‘zimniki, mayli.
Biroq…
Qirza etik kabi eskiribman,
Qarang:
Shunday xarobmanki,
Go‘yo  bir umr kimdir meni
Eshak  qilib minganga o‘xshar. (Sirojiddin Sayyid)
Rus xalqlarida eshak axmoqlik va o‘jarlik ramzi bo‘lib, u moslashuvchanlik
shu bilan birga dangasalikni ham o‘zida mujassamlashtirgan.      
Milliylik,   har   bir   xalqning   yashash   sharoiti,   an’ana   va   marosimlari   shu
xalqning   tarixiy   kelib   chiqishi   davomida   shakllanib,   shu   xalqqa   mansub   bo‘lgan
milliy belgi  va xususiyatlarining muhim jihatlarini  o‘z ichiga oladi. Turmushning
an’analari va ijtimoiy hayotning bir qismi bo‘lgan ust-bosh, urf-odat, milliy oziq-
ovqatlarda   shu   xalqning   qaysidir   ma’noda   o‘zligi   aks   etadi.   O‘xshatishlarda   ham
shunday milliy kaloritni ko‘rish mumkin:
Chaqnar samo yulduzlari, tun yarimmi yo sahar.
Hasanjonning sho‘x ko‘zlari, ochiladi bir mahal.
Ochilar-u… to‘nib-to‘nib, boqar o‘ngu so‘liga.
Derazaning oynagida lovillaydi shu’lalar,
Yaproq-yaproq yog‘dudandir, oluchaning butog‘i.
Atlas kabi  jivir-jivir, paxsaning loy suvog‘i. (Jamol Kamol)
63 Atlas – bu tekis, silliq, ipakdan to‘qilgan o‘zbek ayollarining eng sevimli shu
bilan   birga   eng   qimmatbaho   matosidir.   Unga   shunchalik   ko‘p   ishlov
berilganligidan u tovlanib, ko‘zni qamashtiradi. Atlas uchun barcha ranglar tabiiy,
bo‘yoq beruvchi giyohlar orqali tayyorlanadi. Shoir ham shunga ishora qilib “atlas
kabi   jivir-jivir,   paxsaning   loy   suvog‘i   demoqda.”   She’rda   o‘xshamish   (subyekt)
“paxsaning   loy   suvog‘i”,   o‘xshatilmish   (etalon)   “atlas”,   o‘xshatish   belgisi   (asos)
“jivir-jivirligi”,   formal   ko‘rsatkichi   (vosita)   “kabi”.   Xuddi   shunday   ifodani
Sirojiddin Sayyid ijodida ham ko‘rish mumkin:
To‘kiladi, to‘kiladi, o‘kinchlar to‘kiladi,
Iztiroblar, pushaymonlar, o‘tinchlar to‘kiladi.
Qora atlas   kabi  asta, daraxtlardan sirg‘alar,
Gala-gala bo‘lib yerga, to‘kilmoqda qarg‘alar.
Milliy-ma’naviy   qadriyatlarni,   yillar   davomida   shakllangan   urf-odatlarni
o‘zida   aks   ettirgan   ona   tilimizning   lug‘at   boyligini   shoirona   ong   bilan   tafakkur
qilgan shoir o‘zining har bir she’rida ana shunday so‘zni qo‘llashga harakat qiladi.
Shoirning   favqulotda   hosil   qilgan   obrazli   ifodalari   o‘quvchini   o‘ziga   jalb   qilmay
qolmaydi.   O‘zbekona   va   ayni   paytda   xalqona   mahalliy   kaloritni   ifodalovchi
g‘oyalar va tushunchalar shoirlarning ichki dunyosi nozikliklarini ochib beradi. 
Baqo.
Abadiyat – yulduz, yo  do‘ppidek.
Shundoqqina bosh uchingdaki,
Qo‘l uzatsang kifoya. (G‘ulom Mirzo)
Do‘ppi   –   qadimdanoq   eron   va   turkiy   xalqlar   orasida   keng   tarqalgan.
O‘zbekiston   va   Tojikiston   hududlarida   milliy   kiyim   hisoblanadi.   Do‘ppi   uch
qismdan   iborat   bo‘lib,   tepa   –   aylana   va   to‘rtburchak   shaklida   bichiladi;   kizak   –
gardish shaklida bo‘ladi va jiyakdan iborat. Do‘ppi asosan baxmal, sidirg‘a shoyi,
ipak,   zar   ipdan   tikiladi.   Do‘ppining   oq-qora   rangi   tun-kun   bilan;   to‘rt   qirrasini
dunyoning   to‘rt   tomoni   bilan;   to‘rt   tarafidagi   uchtadan   aylana   dumaloq   ko‘rinish
jami   o‘n   ikkita   aylana   dumaloq   esa   o‘n   ikki   burjni   bildirgan.   Dumaloq   do‘ppi   –
64 samo gumbazi ko‘rinishi va ifodasi; uning jiyagi harakatni ifodalaydi; Do‘ppidagi
shakl alomatlari tunu-kun harakatdagi makon va zamonni ifodalaydi. 59
Do‘ppi   ishtirok   etgan   do‘ppisini   osmonga   otmoq,   do‘ppisi   tor   kelmoq
iboralari   ham   mavjud.   Shoir   ushbu   misralarda   “do‘ppi”   so‘zini   milliyligimizni
ko‘rsatuvchi   leksema   sifatida   ko‘rsatadi   o‘xshatish   orqali.   Do‘ppi   bizning   milliy-
ma’naviy qadriyatimizni eslatib turadi.
Shoirlar   ijodida   qo‘llanilgan   milliy   qadriyat   va   urf-odatlarni   ifodalovchi
so‘zlar,   tushunchalar   millatning   asrlar   davomida   shakllangan,   meros   bo‘lib
kelayotgan   milliy   xususiyatlarini   to‘laligicha   ko‘rsatib   beradi.   Quyidagi   misrada
ham milliy kiyim-bosh bo‘lgan “yaktak” o‘xshatish etaloni bo‘lib kelmoqda:
Oq yaktaklar misol  suzib kelar edi bulutlar,
Tepalar ko‘p edi bunda.
Yana kichik bir tepa,
Paydo bo‘lib qolganini ko‘rdi ko‘kda burgutlar.
Yaktak   –   bir   qavatli   astarsiz   kiyim   bo‘lib,   uzun   erkaklar   ko‘ylagi
hisoblanadi.  O‘zbek  va   tojiklar   uni   “yaxtak”  han   deyishgan.  Qozoqlarda  “jeyde”,
“jegde”,   “jelde”   deyilib,   ular   yaktakka   o‘xshab   bichilgan.   U   sidirg‘a,   oq   rangli,
ba’zan gul bosilgan ipli gazlamadan tikilgan. Bugungi kunda milliy kiyimlar hayot
tarzimiz va iqlim sharoitlarimizga moslangan bo‘lganligi sababli, qishloq xo‘jaligi
bilan mashg‘ul kishilar hozirgacha yaktakdan ish kiyimi sifatida foydalanadilar. 60
 
An’anaviy o‘zbek libosi, asosan, ustki ko‘ylak, ishton va chopondan, boshga
do‘ppi,   oyoqqa   mahsi-kalish   yoki   etikdan   iborat   bo‘lgan.   Chopon   ochiq   yoqali,
yaktak   shaklida   astarli   va   paxtali   qilib   tikilgan.   Odatda,   chopon   belidan   belbog‘
bilan   bog‘langan.   O‘zbek   choponlari   rangi,   uzunligi,   kengligi   va   kiyish   uslubiga
ko‘ra   farqlangan.   Buxoro,   Qashqadaryo,   Surxandaryoda   paxta   yoki   yarim   ipak
rangli   matoli   chopon,   Farg‘ona   va   Toshkentda   yashil   va   ko‘k   chopon   kiyilgan.
Keyinchalik   qora   chopon   keng   tarqalgan.   Aynan   shu   milliy   ust   kiyim   Sirojiddin
Sayyid ijodida o‘xshatish etaloni bo‘lib kelgan:
59
  https://uz.m . Wikipedia.org. 
60
  Rahmatullayeva  D., Xodjayeva  U., Ataxanova  F. Libos tarixi. Sano-standart  nashriyoti.   –   Toshkent .   2015. 195-
bet.
65 Meni kuy uyg‘otdi –
Abadiy umid.
Bir zum bu kuy ichra ko‘zimni yumib,
So‘ng ayvonga chiqdim.
Ravoqlar – nigun,
Choponday  qorayib turar edi tun.
Misralarda   o‘xshatilayotgan   subyekt   –   bu   tun,   etalon   –   bu   chopon,   vosita
ya’ni   formal   ko‘rsatkich   –   bu   “-day”   grammatik   vositasi,   asos   esa   qoraymoqdir.
Xuddi shu milliy o‘xshatish ushbu misrada ham bor:
Ota, bu dunyoda har so‘z sotildi,
Begona sotildi, har do‘st sotildi.
Yaxshilik istabon o‘tgan umringiz,
Choponday eskirdi,  to‘zdi, sitildi.
She’riyatda   qaysidir   ma’noda   qofiyaga   tushish,   she’rning   ohangdorligi   va
eshitilishga   yoqimli   bo‘lishi   uchun   “kabi”   leksik   vositasi   keng   qo‘llaniladi.
Ko‘plab grammatik kitoblarda “kabi”, “singari” yordamchi so‘zlarning o‘xshatish-
qiyoslash   ma’nolarini   ifoda   eta   olishi   aytib   o‘tilgan.   “Kabi”   leksik   vosita
o‘xshatishning   asosiy   komponentidan   biri   –   o‘xshovchi   obrazdan   keyin
qo‘llaniladi. “Kabi” orqali ifodalangan o‘xshatishning o‘xshovchi obrazini ifodalab
kelgan   so‘z   ko‘plik,   egalik   qo‘shimchalarini,   fe’lning   sifatdosh,   harakat   nomi
lug‘aviy shakllarini ham oladi. Boshqacha qilib aytganda o‘xshatish hosil qiluvchi
to‘rt   unsur   o‘xshatish   subyekti,   o‘xshatish   etaloni,   o‘xshatish   asosi   va
o‘xshatishning   shakliy   ko‘rsatkichini   oladigan   bo‘lsak   “kabi”   o‘xshatish   leksik
shakli o‘xshatish asosidan keyin keladi:
Tog‘larda  ohu kabi  o‘ynoq shamoldir,
Tog‘lar aro baxmal libos bog‘larda boldir,
Bog‘larida tunlar barqut, tonglar ziloldir,
Tonglarida shirin navo, nurli xayoldir. (G‘ulom Mirzo)
66 Keltirilgan misolda o‘xshatilgan predmet shamol (subyekt), o‘xshatilayotgan
predmet  ohu (etalon), o‘xshatish asosi  o‘ynoqi ekanligi (asos), o‘xshatish vositasi
kabi (shakily ko‘rsatkich).
“Go‘yo” leksik vositasi o‘xshatish-chog‘ishtirish bog‘lovchisi bo‘lib keladi.
U   boshqa   vositalar   bilan   kelib,   o‘xshatishni   kuchaytirishga,   bo‘rttirishga   yordam
bersa,   bir   o‘zi   qo‘llanganda   o‘xshatish   munosabatini   yuzaga   chiqarib,
o‘xshatishning   boshqa   leksik   vositalari   bo‘lgan   “bamisli”,   “xuddi”ga   sinonim
bo‘adi:
Lo‘kidon –  go‘yoki
To‘yxonaga ochiq darvoza,
Barcha to‘zonlarga tarqab ovoza,
Chang-chung kirib kelar
Bashing, serhasham.
Joy band qilib changxonimu,
Changchalarga ham. (G‘ulom Mirzo)
  “Bamisli”  o‘xshatish  vositasi  doim  o‘xshovchi  obraz kelgan  so‘zdan oldin
keladi, ba’zan esa  o‘xshatishni  ifodalovchi  asosiy  vosita  sifatida xizmat  qiladi. U
“-day”, “-dek”, “kabi”, “singari”, “xuddi” leksik va grammatik vositalarga sinonim
bo‘la oladi:
Sochlaring  bamisli zimiston  ko‘chki,
Boshingda qoyalar mag‘rurligi bor.
Kel, mendan kechgan sen – 
Men senga hech kim,
Ustimdan ko‘chkingni ag‘darib yubor.
  “Misli”   leksik   vositasi   “go‘yo”,   “xuddi”   o‘xshatishning   leksik   vositalari
kabi   o‘xshovchi   obrazdan   keyin   kelib,   o‘xshatishning   ma’nosini   yanada
kuchaytirishga, uni bo‘rttirib ifodalashga xizmat qiladi: 
Yashnab yonar ko‘k sahnida,
Yulduz misli oq lola,
Xayol surib ostonada,
67 O‘ltiribdi bir bola. ( Jamol Kamol)
Ushbu   shoirlar   ijodini   sinchiklab   o‘rganadigan   bo‘lsak   ularning   milliy-urf-
odatlarimiz va ma’naviy qadriyatlarimizni yaxshi bilishi va ularni o‘z   she’rlarida
mahorat bilan qo‘llay olganligining guvohi bo‘lamiz.
3.3. She’riyatda rang va qaldirg‘och ramzlarining ifodalanishi
Olamning   lingvistik   manzarasini   anglashda   rang   bildiruvchi   so‘zlarning
ishtiroki   ularning   shoirlar   tomonidan   she’riyatda   qayta   va   qayta   ishlatilishidan
namoyon   bo‘ladi.   Olimlar   ranglar   olamni   his   etish   va   unda   badiiy   matnlarda
foydalanishda   lingvokulturologik   va   antroposentrik   yondashuvlarning   ahamiyatli
ekanligini   qayd   etadi.   Tadqiqotchilar   ranglar   olamni   idrok   etish   va   undan   badiiy
matnlarda   foydalanishda   lingvokulturologik   va   antroposentrik   yondashuvlarning
ahamiyatli ekanligini aytib o‘tgan.
Ranglar, rang ramzlari qadimdan boshlab, to hanuzgacha maxsus o‘rganilib
kelinmoqda.   Xalqning   hayotida,   adabiy   dostonlarida,   she’rlarida,   badiiy
adabiyotda   7   xil   asosiy   rang   aks   etadi.   Ularga   oq,   sariq,   qizil,   ko‘k,   yashil,   jigar
rang   va   qora.   Bu   ranglar   his-tuyg‘uni   ifodalovchi,   holatni   bildiruvchi   ranglardir.
Xalqning eng qadimiy qarashlari asosida har bir rang o‘ziga xos ma’no kasb etgan.
Masalan: oq – ezgulik, qizil – quvonch, yashil – tiriklik, sariq – ayriliq.
Ranglar   turfa   xil   xalqlarning   ijtimoiy-madaniy   hayoti,   urf-odati,   marosimi,
qadimiy   qarashlarini   ham   ifoda   etadi.   Qadimda   dunyoning   qutblari   4   xil   rangda
tasavvur   etilgan:   sharq   –   yashil,   janub   –   qizil,   shimol   –   qora,   g‘arb   –   oq   rangda.
Shu bois shu mintaqalarda yashovchilar uchun bu ranglar muqaddas hisoblangan.
Tilimizda   oq,   qora,   qizil,   ko‘k,   zangori,   yashil,   moviy   kabi   so‘zlar   alohida
leksik-semantik   guruhni   tashkil   etadi.   Ranglar   belgi   bildirishi   bilan   birga   turli
ramziy ma’nolarni ham anglatadi. She’riyatda ranglarning ramziyligi yanada turfa
ma’nolarda ifoda etiladi. Ranglar – bu har bir xalqning o‘z boshidan kechirganlari,
yashash tarzi, urf-odatlari, milliy udumlari, olam haqidagi tasavvurlari orqali ham
bog‘lanib,   ularning   turmush   hayoti   chambarchasligini   ham   aks   ettiradi.   Buni
ranglardagi   ifodaviylik   orqali   ham   ko‘rish   mumkin.   Eng   qadimgi   kitob   bo‘lmish
68 Avestoda   oq   –   yaxshilik,   ezgulik   ramzi   bo‘lsa,   qora   –   zulmat,   qorong‘ulik
ma’nolarini   aks   ettirgan. 61
    Navoiy   esa   qora   rangni   buyuklik   sifatida   bilgan.
Qadimdan     “ Qoraxoniylar ” davlatining butun bir  shakl-shamoyili  shu buyuklik
rangini   beruvchi   qora   rang   orqali   xalqning   ongiga   singdirilgan.   Buni   Navoiyning
“ Sabbai sayyor ” dostonidan olingan ushbu parcha orqali ham bilib olish mumkin:
Qora rang elga toji tarakdur, 
Kim bu rang ichradur, muborakdur.  62
Ya’ni   qora   rang   saltanatning   ramzi   ekanligi   va   qora   rangda   kiyinganlar
saltanatni   boshqarishga   aloqador   bo‘lgan   shohlarning   avlodiligi   ushbu   misralarda
keltirilmoqda. 
O‘zbek   tilshunosligida   ranglar   sifatlar   tarkibida   o‘rganilib   M.Sodiqova,
R.Qo‘ng‘irov, H.Tojimatov, Z.Pardayev, S.Umirova kabi olimlar tomonidan tadqiq
etilgan.  63
 
Ranglar turli madaniyatlarda turlicha ifodalanishi mumkin. Shoir Sirojiddin
Sayyid ijodida ranglar alohida o‘rin tutadi. Uning she’rlarini o‘qigan she’riyatning
chinakam   ixlosmandi,   shoirning   “oq”,   “qora”,   “yashil”,   “zangori”   ranglar
palitralarini ishlatganligini bee’tibor qoldira olmaydi. Shoirning :
 “Yoshlik o‘tdi−ketdi, ul oppoq tulpor, 
Undan qirlar aro qolmish oq g‘ubor”, 64
−
misralarini   o‘qiganda   yoshlikning   beg‘uborligi,   yoshlik   faslining   butun   inson
hayoti davomidagi eng go‘zal xotiralari muxrlangan davr ekanligi, undagi eng pok
tuyg‘ularning   mavjlanishi   shu   palla   bilan   uzviy   bog‘liqligi   kitobxon     ko‘z   oldida
gavdalanadi.   Oq   rang   azaldan   poklik,   xotirjamlik   ramzi   bo‘lib   kelgan.   Bundan
tashqari  bu rang kamtarlik, oddiylik, soddalik ramzi hamdir. Oq rang, shuningdek
tenglikni   ham   ifodalay   oladi,   aynan   shu   rangdan   boshqa   barcha   ranglarni   hosil
qilish mumkin. 
61
  Ibrohim Haqqul. Yana qora rang talqini haqida. Xurshid Davron kutubxonasi. 2017.  https://kh-davron.uz .
62
  Alisher Navoiy. Mukammal asarlar to‘plami. Yigirma jildlik. 10-jild.  –  Toshkent, 1992. 
63
  Содиқова   М .   Ҳозирги   ўзбек   тилида   сифатлар .   –   Т .:   Фан ,   1974. ,   Пардаев   З . Н .   Ўзбек   тилида   сифатларнинг
семантик - услубий   хусусиятлари .  филол .  фанлари   номз . ...  дис .  автореф .  –  Самарқанд . 2004.
64
 Sirojiddin Sayyid. Asarlar. I, II jild. – T.: Sharq, 2018.
69  “O‘zbek tilining izohli lug‘atida” oq sifati qor, sut, paxta ranglarini bildirib,
oq doka, oq qog‘oz, oq non kabi narsa va predmetlarning belgisini bildirishi qayd
etib o‘tilgan. 65
 Oq so‘zi ibora, matal, maqollarda ko‘chma ma’noda qo‘llaniladi: oq
ko‘ngil,   oq   qilmoq;   oq   yuvib,   oq   taramoq;   oq-qorani   tanigan;   ko‘zining   oq-u
qorasi;   manglayi   oq   bo‘lsin;   oq   sutini   oqqa,   ko‘k   sutini   ko‘kka   sog‘moq;   kosasi
oqarmagan; oq   degani olqish, qora degani qarg‘ish; Ig‘vogarga oq sut ham qora;
Oq ko‘ngilning oti ham ozmas, to‘ni ham to‘zimas. 
Shoirning   yoshlikni   oq   tulporga   mengzashida   yuqoridagi   ma’nolardan
tashqari uning go‘zalligiga, shiddatkorligiga ham ishorat bor. 
Z.Pardayev   oq   rangning   semalari   qatorida   eng   birinchi   bo‘lib,   uning
ramziylik   ma’nosi   ustunligini   aytib   o‘tadi   va   “oq   sut”ni   poklik,   halollik   ramzi
sifatida   ko‘rsatadi.   Bundan   tashqari   ma’noni   kuchaytirish   (oppoq   bo‘zalar);   yurt-
mamlakat   (oq   podsho);   beg‘ubor,   pokiza   (Ertasi…   Ishongum,   baxt   kabi   oppoq);
pok,   beg‘ubor   (o‘n   sakkiz   yoshimda   oppoq   singlim);   yorug‘lik   (oq   oqpar
kunduzlar   qorong‘u   bo‘ldi)   ma’nolarini   anglatishini   dissertatsiyasida   qayd   etib
o‘tgan. 66
Xalqimizda  keksalardan  biror  ishni  boshlashdan   oldin “fotiha olish”  udumi
bor. Bu kattalarning rozi-rizoligini  olib biror  yangi  ishni  boshlash,  yoki  yangi  bir
hayotga qadam qo‘yish demakdir. 
Men bunda har dildan navolar oldim,
Har giyoh, har guldan sabolar oldim.
Oq fotiha oldim, oppoq tog‘lardan,
Azim chinorlardan duolar oldim. 
She’rda   ifoda   etilgan   oq   fotiha   oldim   misralari   va   shu   misra   tarkibida
keltirilgan   fotiha   olmoq   iborasi   oldidan   oq   rangning   keltirilishi   misra   mazmunini
yanada   kuchaytirgan.   Ijobiylikka   ijobiylik   qo‘shib,   oq   rangning   ifoda   ko‘lamini
oshirgan. Ushbu misralarda ham shunday ma’noni ko‘rish mumkin:
Esayotgan barcha yellar oq,
65
  Ўзбек тилининг изоҳли луғати. 5 томли. Т.: Ўзб. Мил. Энцик.,  2006–2008. 175-б.
66
  Пардаев З.Н. Ўзбек тилида сифатларнинг семантик-услубий   хусусиятлари. филол. фанлари номз. ... дис.
автореф. – Самарқанд.  2004.  
70 Qumlaringiz oqdir, sahrolar.
To‘lqinlarning oppoq duolarida, 
Dalalarning orzusi bordir,
Yo‘ling oydin bo‘ladi daryo.
Ikki sahifaday ochilgan kaftlar 
Yuzlarga silaydi oq bir duoni.
She’rda   keltirilghan   “oq   duo”   duoning   ijobiyligidan,   uning   yaxshiliklarga
yog‘rilganligidan nishon bermoqda.
Xalqimizda dasturxon alohida ahamiyatga ega. Chunki o‘zbek xalqi o‘zining
mehmonnavozligi-yu   mehmondo‘stligi,   shirinsuxanligi-yu   qo‘li   ochiqligi,
dasturxoni   hamisha   to‘kin-sochinligi   bilan   boshqa   xalqlar   orasida   katta   hurmat
qozongan.   Dasturxonning   to‘kisligi   mehmonga   bo‘lgan   hurmatni   ham   bildirgan.
Shoir “Mehr” she’rida aynan shu udumga ham alohida e’tibor qaratgan.
Bugun sizga oq dasturxon to‘shar hayot,
Taronani tog‘oraga qo‘shar hayot,
Ham singil, ham yoringizga o‘xshar hayot,
Mehringizni qizg‘onmang bir-biringizdan.
Hayotning   insonlar   oldiga   oq   dasturxon   to‘shashida   ramziylik   bor.
Dasturxonning   oppoqligi   uning   muqaddasligidan,   pokligidan   dalolat.   Hayotning
har   bir   inson   oldiga  aynan   oq   dasturxon  to‘shashi   va  har   bir   inson   o‘zi   xohlagan
nozu ne’matlar bilan uni to‘ldirishi bor gap. Demak oq dasturxon tenglikning ham
ramzi. 
Qora   rang   oqning   zidi   bo‘lib,   har   doim   oq   rangni   assotsialashga   xizmat
qilgan.   O‘zbek   tilida   qora   so‘zining   eng   ko‘p   qo‘llanganligini   qadimiy   yozma
yodgorliklardan   ham   bilsa   bo‘ladi.   “O‘zbek   tilining   izohli   lug‘ati”da   “qora”ga
rang-tusi   mavjud   ranglarning   barchasidan   to‘q,   shu   tusga   moyil,   to‘q   rangli
qoramtir;   is-qurum   bosgan;   qoraygan   yoki   oqlanmagan,   pardozlanmagan;
qorong‘u,   nursiz,   ziyosiz   kabi   yana   bundan   boshqa   o‘ndan   ortiq   ma’nolarni
bildiruvchi so‘z sifatida izoh berilgan. 67
  
67
  Ўзбек тилининг изоҳли луғати. 5 томли. Т.: Ўзб. Мил. Энцик.,  2006–2008. 335-б.
71 O‘zbek   xalq   maqollarida   ham   qora   so‘zi   ishtirok   etgan   juda   ko‘p
paremiyalarni uchratish mumkin: Dili qoraning – tili qora; Dili qoraning qilmishi –
qiyiqlik;   Yomonga   yaqinlashsang,   balosi   yuqar,   qozonga   yaqinlashsang   qorasi;
Ko‘ngli qoraning yuzi qora; Oq degani – olqish, qora degani – qarg‘ish; Oq it, qora
it, bari – bir it; Yaxshiga qora yuqmas, yomonga el boqmas.
Sh.Rahmatullayevning   “O‘zbek   tilining   frazeologik   lug‘ati”da   ham   “qora”
so‘zi ishtirok etgan o‘rinlarni ham ko‘rish mumkin: Oq-qorani tanimoq; oq-qorani
tushunmoq,   yuragi   qora;   qorasini   ko‘rsatmaslik;   qorasi   o‘chmoq;   qora   terga
botmoq; qora yurak; yuragi qora.        
Rus   tilshunosligida   A.Kononov   qora   rangning   ma’nolarii   tadqiq   etib,   shu
so‘z   bilan   “katta”,   “yirik”,   “muhtasham”,   “ulug‘”,   “qudratli”,   “kuchli”,   “pokiza”,
“musaffo”   kabi   mazmunlar   ifodalaganini   ko‘plab   misollar   bilan   izohlab   bergan. 68
Qora   rang   bilan   bog‘liq   ramziylik   qadimdan   qo‘llanilib,   aksariyat   hollarda   qora
rang   yovuzlik,   qo‘rqinch,   tun,   umidsizlik   ma’nolarini   iste’foda   etgan.   Bugungi
kunda qora rang she’riyatda shoirning mahoratiga qarab salbiy yoki ijobiy ma’noni
o‘zida tashimoqda. 
Siymin yulduzlarning jaranglarida,
Dunyoning vidoli yalanglarida,
Oyning yarqiragan yalanglarida,
Qora sochlaringni suzib ber menga. 
Shoir  uchun  yorning  sochlari  qoraligi   uning  go‘zalligi,  yoshligidan  dalolat.
Sirojiddin   Sayyid   ijodida   qora   rang   yorning   qoshi,   ko‘zi,   sochiga   nisbatan   ko‘p
tilga olingan: 
Qoshlaring qarosida, bilmam ne fasod bo‘lgay.
Sochlaring bozorida, bozorim kasod bo‘lgay. 
Ijodkorning ayni she’rida qoshning qaroligi navqironlik ramzi bo‘lib kelgan.
Mumtoz   adabiyotda   qora   soch,   qora   qosh,   qora   ko‘zlar   go‘zallikning   o‘lchovi
bo‘lib, hozirgacha yorning go‘zallik mezoni  qora rang bilan o‘lchanadi.
68
  Кононов А.Н. Семантика цветообозначений в тюркских языках// Тюркские сборник.   –   Москва, 197 5 .     – c
161.
72 Bog‘larim mung‘aydi orzularimni,
Qarolig‘ chulg‘adi uyqularimni.
Quvnab, to‘y-to‘ylashib qayg‘ularimni,
Ey siz, qaro sochlar, yulduz qarog‘lar,
Nima topdingiz. 
O‘zbek   tilshunosi   Z.Pardayevning   “O‘zbek   tilida   sifatlarning   semantik-
uslubiy   xususiyatlari”   dissertatsiyasida   qora   rang   haqida   “Qora   leksimasi”
so‘zlovchi   yoki   yozuvchining   o‘z   nutqi   qaratilgan   shaxsga   bo‘lgan   munosabati
nuqtai nazaridan matnga bog‘liq holda ijobiy yoki salbiy ekspressivlikni ifodalashi
mumkin”,- deb aytadi.
Qaro zulfing qaro qildi, kunimni, tunlarimni ham,
Kuyuk ko‘ngil isi kelgay tunim ham, kunlarimdan ham.
She’riyatda   eng   azaliy   o‘xshatishlar   qora   rang   bilan   bog‘liq.   Yorning   zulfi
qora  va  shu  zulfi   oshig‘ining kun-tunini   qaro qilgan.  Tilshunos   Z.Pardayev qosh,
ko‘z,   soch   kabi   a’zolarga   nisbatan   qora   leksemasi   epitet   sifatida   qo‘llanilganda
ijobiy munosabat semasi ma’lum darajada aks etishini ifoda etgan. 69
Qora   rang   misralarda   ko‘rilganday   buyuklik,   qosh-ko‘z   tasvirini
mukammallashtiruvchi   yoshlik,  nafosat   epkinlarini  beruvchi,  ba’zida  alam,  hasrat
tuyg‘ularini   anglatuvchi   rang   bo‘lishi   bilan   birgalikda,   uning   salbiyligi   ushbu
misralarda yanada ko‘rinadi: 
Men bu olam ahvolining har rangiga tushunmadim, 
Men bu odam avlodining nayrangiga tushunmadim.
Men bu ichi to‘la riyo ko‘ngli qaro yoronlarning,
Kiyib yurgan choponining zar rangiga tushunmadim. 
Xalqimizning  “ichi qora” iborasi azaldan bor. Bu ibora zamirida keltirilgan
qora rang yaxlit bir kompozitsiyaning yuzaga kelishiga imkon bergan.   Qora rang
ko‘rolmaslik,   g‘azab   kabi   salbiy   illatlarning   birlashmasi   bo‘lib,   ma’noni   yanada
konkretlashtirgan.   Z.Pardayev   qora   rangning   motam,   qayg‘u,   kun,   shom,   holat,
69
  Muqimova   G . R.   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tilida   sifatlarning   semantik-funksional   xususiyatlari.   Magistrlik
dissertatsiyasi. Buxoro, 2018. 34-b.
73 daraja, yorug‘lik-qorong‘ulik darajasi, bid’at, zararli, yomon, gunohkor semalarida
ham kela olishini alohida qayd etib o‘tgan. 70
Bahor  yashil rangda  jannatni chizur,
Oppoq bulutlardan varrak yasar bod. (G‘ulom Mirzo)
Dunyoning   deyarli   barcha   madaniyatlarida   yashil   bitta   umumiy   ma’noga
ega. Avvalo, u tiriklik va farovonlik ramzi. Aynan shu ongimizda tabiatning bahor
uyg‘onishi tushunchasi bilan bog‘liq. 
Insoniyat   paydo   bo‘libdiki,uning   tabiat   bilan   aloqasi   har   jabhada   ko‘zga
tashlanadi. Yashil rang – tiriklik, hayot, tabiat, uyg‘unlik va muvozanat ramzi. Bu
rang   bahor   kabi   qayta   tug‘ilish   bilan   bog‘liq   bo‘lib,   shu   rang   orqali   tabiatning
yangilanishi,   qaytadan   yangi   davrni   boshidan   kechirayotganligini   ifodalash
mumkin. 
Qadimgi   Misrda   yashil   rang   tirilish,   o‘lim   ustidan   g‘alaba   qozonish   ramzi
bo‘lgan.   Hindistonda   esa   yashil   rang   tinchlik   va   umidni   bildirgan.   Qadimgi
Yunonistonda   yashil   va   ko‘k   ba’zan   bir-birining   o‘rnida   ishlatilib   va   bir   xil   so‘z
orqali   ifoda   etilib,   ba’zan   dengiz   rangini   ham,   ba’zan   esa   daraxtlarning   rangini
ifodalay olgan. Ko‘pgina xalqlarning asriy dunyosida yashil rang betakror yoshlik
va hayotning quvonchini ham anglatgan. Xitoy e’tiqodlarida tushida yashil rangni
ko‘rish yaxshilik alomati hisoblangan. 
Umuman   olganda,   o‘zbek   she’riyatida   ham   yashil   rang   ijobiylik
ottenkalariga ega bo‘lib, bu rang assotsiativ ravishda  tabiatga bo‘lgan muhabbatni,
u bilan samarali harakat qilish qobiliyatini ham anglatishi mumkin.
Do‘stlarim, bor edi mening bir shahrim,
Bir parcha o‘tlog‘i bor edi –yashil.
Bir parcha o‘tlog‘i ichra bir davrim,
Yashil davrim qoldi, do‘stlarim, axir.
Yoshlikning   bunday   rang   bilan   tarannum   etilishi   umrning   eng   gullagan
pallasi bilan mushtarak. Shoir uchun umr go‘yoki bir yashil bog‘. 
70
  Muqimova   G.R.   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tilida   sifatlarning   semantik-funksional   xususiyatlari.   Magistrlik
dissertatsiyasi. Buxoro, 2018. 35-b.
74 Nechun munglug‘dirsan, ey yashil bog‘im,
O‘tmish mening faslim, mening gul chog‘im.
Endi chirqiragan qushchalaringga,
Bittadan in bo‘lgay har bitta dog‘im.
Insonning   ko‘plab   ehtiyojlari   orasida   uni   hayvonlardan   keskin   ajratib
turadigan narsa bu – timsolga bo‘lgan ehtiyoj. Inson shunchaki  jismoniy muhitda
yashamaydi,   u   ramziy   olamda   yashaydi.   Ramzlar   orqali   olinadigan   bilimlar,
tushunchalar   madaniyatni   egallash   darajasini   va   shaxsning   ijtimoiy   ahamiyatini
belgilab   beradi.   Ularning   to   paydo   bo‘lgandan   hozirgacha   bo‘lgan   davriga
qaraydigan   bo‘lsak,   ramzlar   o‘z-o‘zidan   paydo   bo‘lgan   emas,   balki   u   inson
ongining mahsuli  ekanligining  guvohi   bo‘lishimiz  mumkin.  Inson  katta  olamning
kichik   bir   qismi   sifatida   –   dunyoning   tasvirini,   o‘zi   yashayotgan   olamni,
ko‘rayotgan   narsalarini   o‘z   dunyoqarashidan   kelib   chiqib   ramzlarga   soladi.   Bu
orqali esa dunyoni anglashi oson kechadi. Ramz so‘zining o‘zida insonlar orasida
bo‘lgan   o‘zaro   aloqa   mavjud.   Bunga   qadimda   ramz   so‘zining   do‘stona
munosabatlar belgisi bo‘lib xizmat qilganidan bilish mumkin.  Gyote ramzni ilohiy
ma’noni bilishning bir usuli sifatida talqin qiladi. 71
  “Ramz”   atamasini   adabiyotshunoslar,   tilshunoslar   turlicha   tushunib,   uni
turlicha   talqin   qilishadi.   Y.S.Stepanov   ramz   ilmiy   tushuncha   emas,   balki   poetik
tushuncha   ekanligiga   urg‘u   beradi.   Ramz   har   jihatdan   ma’lum   bir   she’riy   tizim
doirasidagina   mazmunli   bo‘lib,   aynan   she’rda   o‘zi   anglatgan   ma’noning   to‘liq
aksini topishini aytib o‘tadi. She’riyatda ramziylik go‘zal misralar orqali she’riyat
ixlosmandlari qalbiga yetib boradi. 
Qaldirg‘ochni   o‘zbek   madaniyatida   bahor,   omad,   baxt,   trinchlik,
xursandchilik ramzi sifatida qadrlashadi. Boshqa xalqlarda esa qaldirg‘och ezgulik,
baxt,   ibtido,   umid,   ijobiy   o‘tish,   qayta   tug‘ilish,   tong,   bahor,   quyosh   chiqishi,
mehnatsevarlik,   xonadon   farovonligi,   otalik   merosining   xabarchisi   ramzi   sifatida
ifodalanar ekan. Hatto Ermitaj muzeyida saqlanayotgan yunon idishida qaldirg‘och
71
  Маслова  В.А. Лингвокультурология. Учебное пособие для студентов высших учебных заведенийю – М.:
Изд. Центр Академия, 2001. 65- стр.
75 tasvirining borligi, bu qushning turli xalqlar uchun ramziyligi borligidan dalolat. 72
Ko‘pgina   slavyan   xalqlari   qaldirg‘och   uyni   balo-qazolardan   himoya   qilishiga
ishonishadi. Ko‘plab qo‘shiqlarida uni uyning bekasi sifatida ifodalaganini ko‘rish
mumkin.   U   dengizning   narigi   tomonidan   oltin   kalitlarini   olib   kelib,   bahor
darvozalarini   ochib,   qishning   darvozalarini   yopadi   deb   ham   bilishadi. 73
  U   kirgan
xonadonda   hamisha   tinchlik,   xotirjamlik   bo‘lishiga   o‘zbek   xalqi   ishonadi.
Qaldirg‘ochni   xosiyatli   qush   sifatida   e’zozlashadi.   Shuning   uchun   ham   agar
kimningdir   xonadonida   qaldirg‘och   in   qurayotgan   bo‘lsa,   bundan   faqat   va   faqat
xursand   bo‘lishib,   uyimizga   baraka   olib   kelayapti   deb,   qushni   alqab   ham
qo‘yishadi.  Keksa   bobo-buvilarimiz bahorning  ilk  kunlarida  qaldirg‘ochni   ko‘rsa,
xuddi yangi to‘lin oy chiqqanida qanday qo‘llarini juftlab duo qilgan bo‘lsa, xuddi
shunday   bu   bahorning   darakchisini   ko‘rib   shukronalik   duosini   ado   etadilar.
Shoirlarning   she’rlarida   qaldirg‘och   bahorning   darakchisi   ekanligi   shunday
keltiriladi: 
Bahor.  Qaldirg‘och lar xas, loy cho‘qiydi,
O‘rgimchak yangi bir gilam to‘qiydi.
Gulzor tepasida bir mulla to‘rg‘ay,
Bulbul bilan gulga nikoh o‘qiydi. 
Qaldirg‘ochning   bahor   bilan   assotsialanishi,   bahorning   yosharish,
yangilanish, yangidan tug‘ilish ma’nosi bilan birgalikda qaldirg‘ochning aynan o‘z
inini qurishga harakat qilishi bilan ham ifodalanyabti: 
Qaldirg‘ochlar  tinmaydi, ko‘zga qo‘yib surmalar,
Tashigani tashigan, faqat loy-u guvalak.  
Yana bir to‘rtligida shoir shunday deydi:
Kiygin eng chiroyli ko‘ylaklaringni,
Ifor et umrimning yo‘laklarini.
Bu tong  qaldirg‘ochlar  ayvonimizga,
Keltirgay qalbimning bo‘laklarini. 
72
  Гура   А.В.   Ласточка//Славянская   мифология.   Энциклопедическая   словаръю   –   М.:   Междур.   Отношения,
2002. 87-стр.
73
  Топоров   В.   Ласточка   //   Мифы   народов   мира.   Энциклопедия :   в   2-х   т.   /   Гл.   ред.   С.   Токарев.   –   М:   Сов.
Энциклопедия, 1991.
76 Shoir   ushbu   misralarida   yoriga   murojaat   qilib   bugun   eng   chiroyli
ko‘ylaklaringni men uchun kiy, eng xo‘shbo‘y iforlar bilan iforlan deya yangi oila
qurilishiga   shama   qilyapti.     Bu   yerda   qaldirg‘ochning   ayvonlarga   in   qurishi,
qaldirg‘ochning   ini   mustahkam   bo‘lishi,   doimo   uyiga   nimadur   tumshug‘ida   olib
kelishi   yangi   uyning   bunyod   bo‘layotganligiga   dalolat.   Demak   qaldirg‘och   bu
o‘zbeklar uchun nafaqat bahor ramzi, balki doimo uyim-joyim deydigan, topganini
uyiga tashiydigan o‘zbek xalqining ajoyib xislatlaridan biri bo‘lgan “oilaparvarlik”
ramzi hamdir. Sirojiddin Sayyidning “Pushaymon ayvonida” she’rida:
Qaldirg‘ochlar  bunda hargiz in qurmas,
Imoratmi va yo ko‘ngil vayroni,
Na aynondir pushaymonning ayvoni?! – 
degan   misralarini   ko‘rish   mumkin.   O‘zbek   xalqi   tushunchasiga   ko‘ra   qaldirg‘och
hech qachon urush bo‘ladigan, oilasi notinch bo‘ladigan xonadonning ayvoniga in
qurmaydi.   Shu   bois   kimning   xonadoniga   qaldirg‘och   in   qursa,   demak   ularning
xonadoni   pokiza   va   mehr-muhabbatli   ekanligi   tushuniladi.   Demak   qaldirg‘ochni
“pokizalik”   ramzi   ham   deyish   mumkin.   Qaldirg‘och   qarasak   juda   kichkina   va
nimjon  ko‘rinadi.  Uning  shu  jussasi   bilan  loy,  xas  tashiyotganligini   ko‘rib  ularga
rahmingiz ham kelib ketadi. Qaldirg‘ochlarning bitta in qurishi qanchadan qancha
azob-uqubatlar   orqali   amalga   oshadi.   Shoir   shuning   uchun   ham   qaldirg‘ochda
“sabr” timsolini ko‘radi:
Hayot esa goh osh tutar, goh qirmoch,
Suygandan ham kuygandan ham so‘rar boj.
Shiftingizga kelgan bir juft  qaldirg‘och ,
Tortgan azob-uqubatdan o‘rganing. 
Muhammad Yusuf esa qaldirg‘ochda “dard”ni ko‘radi:
Qarab tursam, sen ham bir dardli qushga o‘xshaysan.
Ko‘nglingda ne savoling, nega aytmay yig‘laysan?
So‘ra, so‘ra  qaldirg‘och , ko‘zi qora  qaldirg‘och .
77 Sirojiddin   Sayyid   xatto   qaldirg‘ochning   go‘zalligi,   uning   o‘ziga   xosligini
e’tirof etib, endi bo‘yi yetib kelayotgan, qalbida muhabbat kurtak otayotgan qizlar
ramzi sifatida ham ko‘radi:
Hijronlarga to‘liq she’riy daftarimni,
Sen varaqlab, shamo meni axtardingmi?
Bir boychechak, bir qalamqosh  qaldirg‘ochga,
Almashdim men bor alam, bor dardlarimni. 
Muhammad   Yusuf   esa   aynan   qaldirg‘ochda   “yoshlik,   yetuklik”   ramzini
ko‘radi:
Sabo silab sochini, bir juft  qaldirg‘ochini,
Qirq yonga uchirgan qiz, o‘n sakkizga kirgan qiz. 
Qadimdan   qora   soch   yoshlik   ramzi   bo‘lib   kelgan.   Shoir   bitta   qaldirg‘och
ramzi  orqali ham sochning qoraligini, ham qizning oshiqlari qirq yonda saf tortib
turganligini   ifodalamoqda.   Shoir   qaldirg‘ochda   hayotning   ma’nosi   bo‘lgan
“muhabbat” ga qiyos etadi. Qaldirg‘ochda “muhabbat” ramzini ko‘radi:
Bahor payti asta silkinib, tuyg‘ularing ko‘targanda bosh,
Qutlar seni birinchi bo‘lib, erta kirib kelgan  qaldirg‘och .
Mutaxassislar   bu   qushni   o‘rganib   chiqib   uning   ko‘plab   g‘aroyib
xususiyatlarini  kashf   etganlar,  ulardan  biri   uning  sadoqatli  ekanligidadir.  Sadoqat
bobida   oqqushlardan   so‘ng   qaldirg‘ochlar   turar   ekan.   Ular   o‘zlari   in   qurgan
xonadonni   esdan   chiqarmas,   qishda   uchib   ketgan   qaldirg‘ochlar,   bahorda   yana
o‘sha   xonadonlariga   adashmay   qaytib   kelishar   ekan.   Sirojiiddin   Sayyid   aynan
qaldirg‘ochning shu xislatini o‘zining to‘rtligida aks ettirgan:
Dunyoda eng aziz, ko‘z-u qoshlarday,
Har bir hovling menga qarindoshlarday,
Ko‘nglimni ming bo‘lib olamga sochsam,
Yana qaytib kelgay  qaldirg‘ochlarday .
O‘zbek   xalqi   uchun   hurlik,   ozodlik   eng   qadimdan   eng   katta   ne’mat   bo‘lib
kelgan.   Bizning   qon-qonimizga   bo‘yin   egmaslik,   hurlik   uchun   doimo   kurashda
bo‘lish   singib   ketgan.   Sirojiddin   Sayyid   “Egasi   bor   yurt”   she’rida   aynan   shu
78 ma’nolarni   qalamga   olib,   qaysidir   ma’noda   hurlik   ramzini   shu   mitti
qaldirg‘ochlarda ko‘radi:
Qaldirg‘ochlarga  ber ayvonlaringni, 
Qushning ham bek bilan bekasi bordir.
Singiljon, ekaver rayhonlaringni,
Egasi bor yurtning –  ertasi bordir.
Qaldirg‘och   o‘zbek   xalqi   uchun   muqaddas   hisoblangan   Vatanning   ham
ramzi:              
Sening beshigingni tebratdi yellar,
Giyohlar bezatdi uyqularingni. 
Anov cho‘qqilardan ohular tongda,
Ko‘rdi labingda ilk kulgularingni.
Bularning barchasi Vatandir, Vatan.
Tovoning o‘pajak har bir tosh – Vatan.
Sen hali bilmaysan – yangi ayvonning,
Shiftini tanlagan qaldirg‘och – Vatan. 
Bundan kelib chiqadiki, qaldirg‘och xalqimizning va she’riyatimizning  eng
go‘zal   ramzlaridan   biri.   Uning   kichik   bir   tilsim   ekanligi,   nega   aynan   ahil   oilalar
xonadonlarida   in   qurishi,   uning   bahorni   o‘z   yelkasida   boshlab   kelishi-yu   turli
xalqlarda turlicha ramzlar  orqali  unga  tavsif  berilishi  hali  ko‘plab izlanishlar  olib
borilishi kerakligidan dalolat beradi. 
III bob bo‘yicha xulosa
O‘xshatishlar   lingvokulturologiyada   tilning   lingvomadaniy   boyligi   sifatida
e’tirof   etiladi.   Chunki   madaniy   birlik   bo‘lgan   o‘xshatishlar   o‘sha   etnosga   xos
bo‘lgan mentallikni aks ettiradi.
Metafora   shoirga   dilidagilarni   kutilmagan   o‘xshatishlar   orqali   kitobxonga
yetkazish   uchun   yordam   beradi.   Shoirlar   she’riyatda   badiiy   metaforadan   unumli
foydalanishini   uchinchi   bob   misolida   ko‘rib   o‘tdik.   Metafora   usulida   ma’no
ko‘chishini   izohlash   uchun   komponent   tahlil   usulining   ahamiyati   juda   muhimdir.
79 Bu   leksemalar   tarkibini   semalarga   bo‘lib   o‘rganish   usuli   bo‘lib,   metafora
hodisasini   izohlashda   muhim   rol   o‘ynaydi.   Shuning   uchun   ham   asosan   shoirlar
o‘xshatishning bir turi bo‘lgan metaforalarga ko‘p to‘xtaladi. 
Ikrom   Otamurod,   Sirojiddin   Sayyid,   Muhammad   Yusufning   ijodida
metaforalar   alohida   e’tiborga   loyiq.   She’rlarida   individual,   hech   bir   ijodkorda
kuzatilmagan     metaforalarni   ko‘rishimiz   mumkin. 74
  Xususiy-muallif   metaforalari
yangi va okkazional, kutilmagan bo ‘ ladi. Ularni yozuvchining o ‘ zi estetik maqsad,
ya ’ ni   borliqni   subyektiv   munosabatini   ham   qo ‘ shib   obrazli   ifodalab   nomlash
asosida   yaratadi.   Ular   uslubiy   jihatdan   bo ‘ yoqdorlikka   va   voqelikni   obrazli
tasvirlash   xususiyatiga   ega   bo ‘ ladi.   Chunki   har   bir   yozuvchi   o‘z   mentaletitidan
kelib   chiqib,   o‘z   tasavvur   dunyosi   doirasidan   foydalanib   o‘xshatishlar   qiladi.
Metaforik munosabat ma’lum sharoitda, ma’lum voqea-hodisani tasvir etishda ikki
predmet yoki hodisa o‘rtasidagi umumiy ko‘rinishlar, hislatlar biridan ikkinchisiga
ko‘chiriladi.   Masalan,   II   bobda   ko‘rib   o‘tilgan   she’rlarda   milliy   metaforalarni
ko‘rib o‘tdik. Unda hayotni uloqqa, yashashni ko‘pkariga, sharqni beshikka, kuzni
atlasga,   sog‘inchni   milliy   kiyim   bo‘lmish   to‘nga,   tunni   qora   choponga,   dehqonni
beqasam   choponga   o‘xshatgan   shoirlar   bu   metaforalar   orqali   milliy   koloritni   o‘z
misralariga olib kirgan va shu orqali o‘zbekka xos bo‘lgan milliylikni aks ettirgan.
She’riyatda   shoir   ichki   ruhiyatini   ochishda,   uning   tashqi   olamni   qay
yo‘sinda   ifodalashini   ko‘rsatishda   ham   o‘xshatishlar   muhim   hisoblanadi.
Lingvokulturologik   jihatdan   olib   qaraganda   shoirning   tanlagan   so‘zi   nimani
ifodalashga   xizmat   qilishi,   nimaga   o‘xshatilayotganligi,   unda   qanday   o‘xshatish
hosil qiluvchi vositalar ishtirok etayotganligi muhim hisoblanadi.  
Shoirlar   she’rlar   orqali   gaplashganda   so‘zlarida,   o‘xshatishlarida   o‘zi
yashayotgan   muhitning   ta’siri   sezilib   turadi.   She’rlarda   milliy   ruhning   aks   etishi,
uning ta’sirchanligini oshirib qolmasdan, shoirning millatga bo‘lgan mehrini  ham
ifodalaydi.   Sirojiddin   Sayyid,   G‘ulom   Mirzo,   Muhammad   Yusuf,   Jamol   Kamol
kabi shoirlarning she’rlarida ona tilining keng imkoniyatlaridan foydalanilib, xalq
74
  Икром Отамурод. Харитага тушмаган жой. –Тошкент: Шарқ, 2011. 
80 tilida   qo‘llanilib   kelayotgan   milliylik   ufurib   turgan   so‘zlar   keng   qo‘llanilganligi
shoirlarning misralar misolida tadqiq etildi va ko‘rsatib berildi.
Milliylik,   har   bir   xalqning   yashash   sharoiti,   an’ana   va   marosimlari   shu
xalqning   tarixiy   kelib   chiqishi   davomida   shakllanib,   shu   xalqqa   mansub   bo‘lgan
milliy belgi  va xususiyatlarining muhim jihatlarini  o‘z ichiga oladi. Turmushning
an’analari va ijtimoiy hayotning bir qismi bo‘lgan ust-bosh, urf-odat, milliy oziq-
ovqatlarda shu xalqning qaysidir ma’noda o‘zligi aks etadi.
Shoirlarning   ijodida   milliy   qadriyatlar,   urf-odatlarni   ifodalovchi   so‘z   va
iboralarning   qo‘llanilganligi,   ma’lum   bir   tarixiy   voqealar,   xalq   ruhiyatida   sodir
bo‘layotgan   o‘zgarishlar   va   hatto   milliy   qahramonlarning   nomlarini   keltirilishi
ham milliy kaloritni aks ettiradi.
O‘zbek tilida ramzga bo‘lgan qiziqish madaniyat doirasi bilan chegaralanadi,
shu   nuqtai   nazardan   ramzni   har   qanday   madaniyatga   xos   bo‘lgan   stereotep
hodisalariga bog‘lash mumkin. Turli madaniyatlarda ramzlar turlicha ma’noga ega
bo‘ladi. 
Mana shunday shoirlar she’rlarda rang bilan bog‘liq ramziy obrazlar o‘zbek
she’riyatida inson ruhiyat dunyosida yuz berayotgan turfa holatlarini, talotumlarini,
o‘zgarishlarini,   evrilishlarini   his   qilish   mumkin   bo‘lgan   darajada   ifodalay   oladi.
Tabiatda   mavjud   bo‘lgan   ranglar   jilvasi   har   qanday   ijodkorning   e’tiborini   jalb
etmasdan qolmaydi.
81 UMUMIY XULOSA
O‘zbek she’riyatining lingvokulturologik xususiyatlarini o‘rganish natijasida
quyidagi xulosalarga keldik:
1.   Tilshunoslikning   jadal   rivojlanishi   natijasida   XX   asrning   90-yillarida
yangi   bir   yo‘nalish   lingvokulturologiya   vujudga   keldi.   Bu   fan   tilshunoslik   va
madaniyatshunoslikning   integratsiyasidan   paydo   bo‘lib,   til   va   madaniyatni   uzviy
bog‘liqlikda o‘rganmoqda. Bugungi kun tilshunosligida antroposentrik yo‘nalish til
egalarining qiziqishlari, ruhiyati, ichki olamini to‘liq aks ettirgani uchun ham katta
e’tirof   qozonmoqda.   Antroposentik   yo‘nalishlardan   biri   esa   lingvokulturologiya
ekanligi   va   uning   tilda   o‘z   birliklari   orqali   aks   etishi   esa   III   bob   misolida   ko‘rib
chiqildi.
2.   Lingvokulturologiya   jamiyatning   yangicha   turmush   tarzi,   yangicha
tafakkuri   va   mamlakat   madaniyatining   turli   sohalaridagi   madaniy   hayoti   haqida
axborot   beradi   va   madaniy   qadriyatlarning   yangi   tizimini   o‘zida   aks   ettirgan   til
birliklari   asosida   ish   yuritadi.   Dissertatsiyaning   I   bobida   aynan
lingvokulturologiyaning til va madaniyat doirasidagi aloqasi tahlil etib o‘tildi.
3. Har  qaysi  millat  o‘zida ma’lum  bir  milliy an’analarni  aks  ettiradi. Ya’ni
bir   xalqning,   millatning   o‘z   milliy   an’analari,   urf-odatlari   mavjud.   Shu   ma’noda
har   bir   inson   ana   shu   milliylikni   o‘zida   aks   ettiruvchi   muayyan   madaniyat,   til,
tarix, adabiyotga aloqador bo‘ladi.  
4.   She’rlarda   milliy   ruhning   aks   etishi,   uning   ta’sirchanligini   oshirib
qolmasdan, shoirning millatga bo‘lgan mehrini ham ifodalaydi. Sirojiddin Sayyid,
G‘ulom Mirzo, Muhammad Yusuf, Jamol Kamol kabi shoirlarning she’rlarida ona
tilining   keng   imkoniyatlaridan   foydalanilib,   xalq   tilida   qo‘llanilib   kelayotgan
milliylik   ufurib   turgan   so‘zlar   keng   qo‘llanilganligi   dissertatsiyaning   uch   bobida
metafora, o‘xshatish, ramz, realiya, urf-odatga oid so‘zlar misolida tadqiq etildi.
5.   Milliylik,   har   bir   xalqning   yashash   sharoiti,   an’ana   va   marosimlari   shu
xalqning   tarixiy   kelib   chiqishi   davomida   shakllanib,   shu   xalqqa   mansub   bo‘lgan
milliy belgi  va xususiyatlarining muhim jihatlarini  o‘z ichiga oladi. Turmushning
an’analari va ijtimoiy hayotning bir qismi bo‘lgan ust-bosh, urf-odat, milliy oziq-
82 ovqatlarda shu xalqning qaysidir ma’noda o‘zligi aks etadi. O‘zligimizni namoyon
etuvchi   do‘ppi,   chopon,   yaktak,   atlas   kabi   kiyimlar   zamirida   ularning   xalq   bilan
bog‘liq qarashlari, yashash  tarzi, mental  xususiyatlari  milliy semada aks  etishi  va
uning   she’riyatda   yuqori   ruhiyat   bilan   ifodalanishi   ikkinchi   va   uchinchi   bob
misolida tadqiq etilganligini ko‘rish mumkin.
6.   O‘zbek   tilida   metafora   leksik   ma’no   taraqqiyot   yo‘llaridan   biri   sifatida
qaraladi,   hamda   ko‘chimning   o‘xshashlikka   asoslangan   turi   sifatida   baholanadi.
Ikkinchi   bobda   keltirilgan   misollarda   metaforaning   turg‘un   va   mualliflarning
milliy   o‘xshatishlar   orqali   milliylikni   she’rlarida   ko‘rsatib   berganligi   aks   etdi.
Ko‘pkari,   uloq   kabi   milliy   o‘yinlarning   she’riyatda   aks   etishi,   yoki   Buxoroi
sharifning   beshikka   mengzanishi   orqali   beshik   semasining   ifodalanganligini   va
uning   xatto   sharqqa   mengzanishi   metaforaning   ijodiy   imkoniyatini   yanada
kengaytirganini ko‘rish mumkin. 
7.   Har   bir   xalqning   dunyoni   anglash   darajasi,   uni   tilda   ifodalay   olish
imkoniyati   turli   xil   ifoda   etiladi.   Aynan   xalqqa   xos   bo‘lgan,   uning   an’ana   va
marosimlari,   urf-odatlari   milliyligini   yaqqol   ko‘rsatadi.   Milliylik   esa   ijtimoiy,
ruhiy  tafovutlarni  ko‘rsatishga  qaratilgan  ya’ni:   Milliylik –  tarixan  tashkil   topgan
millat   va   elatlarni,   barqaror   ijtimoiy-etnik   birliklarni,   aynan   millatlar   va   elatlarni
boshqa   barqaror   ijtimoiy   birliklardan   farqlovchi   ma’naviy,   ruhiy   va   madaniy,
ma’naviy   tomondan   farqlovchi   o‘ziga   xosliklar   va   tafovutlar   majmui.   Tarix
davomida   yillardan   yillarga   o‘tib   shakllanib   kelayotgan   urf-odat,   marosim   va
an’analarimiz xalqning o‘zligini ko‘rsatishga hali ham xizmat qilmoqda. Milliy urf
odatlarimiz   bo‘lgan   yor-yor,   o‘lan,   o‘g‘il   to‘yi,   kelin   salom   kabilarda   milliylik
semasi eng yuqori cho‘qqida ko‘rinishi uchinchi bobda ko‘rilgan. 
Yuqorida tilga olingan lingvokulturologik birliklarni  o‘rganish, ularni tahlil
qilish, madaniyat doirasidan kelib chiqib xulosalar berish lingvokulturologiyaning
keyingi taraqqiyotiga zamin yaratadi.
83 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati.
I. Siyosiy adabiyotlar:
1.   Мирзиёев   Ш .   Буюк   келажагимизни   мард   ва   олийжаноб   халқимиз
билан   бирга   қурамиз . – Тошкент :   Ўзбекистон , 2017.
2.   Ў збекистон   Республикаси   Президентининг   2019   йил   21   окт я брдаги
ПФ -5850- сонли   “ Ў збек   тилининг   давлат   тили   сифатидаги   нуфу з и   ва
мавқеини   ошириш   чора - тадбирлари   т ў ғрисидаги ”   фармони
//htpp://lex.uz/docs/4561730. 
II. Lingvokulturologiyadan adabiyotlar ro‘yxati:
1) Milliy nashrlar
3. Ashirov A. O‘zbek xalqining qadimiy e’tiqod va marosimlari. Alisher 
Navoiy nomidagi  O‘zbekiston Milliy kutubxonasi nashriyoti.  –  T.: 2017. 190 b.
4. Bulatov   S . S .  O ‘ zbek   xalq   amaliy   bezak   san ’ ati .  –  T .: 1991. 92 b.
5.   Sarimsoqov B. Marosim folklori. – T.: Fan, 1986.  120  b .
6 .   Сабитова   З.К.   Лингвокул ь турология .   Учебник.   –   Флинта:   Наука,
201 3. 230 c.
                                                    2)  Xorijiy   nashrlar
7 .   Алефиренко   Н.Ф.   Современные   проблемы   науки   о   языке:   Учеб.
пособие. 2-е изд.  –  М.: Флинта: Наука, 2009. − 402 c.
8 .   Алефиренко   Н.Ф .   Лингвокультурология.   Ценностно-смысловое
пространство языка: учебное пособие.  –  Москва :  Наука .  2010.   − 224 c.
9 .   Влахов   С.,   Флорин   С.   Непереводимое   в   переводе.   −М.:
Международные отношения, 1980. − 343 с.
1 0 .   Гумбольдт,   В.   фон.   Избранные   труды   по   языкознанию   /   В.   фон
Гумбольдт. – М. : Прогресс, 1984. – 397 с.
1 1 .   Кононов   А.Н.   Семантика   цветообозначений   в   тюркских   языках//
Тюркские сборник.  –  Москва, 1978.
1 2 .   Маслова В. А. Лингвокультурология: Учеб. пособие для студ. высш.
учеб, заведений. – М.: Издательский центр Академия, 2001. 208 с.
84 1 3 .   Ричард   Джонсон.   Так   что   же   такое   культурные   исследования?
Логос №1 [85] 2012. Перевод с английского Артема Смирнова.
1 4 .   Тайлор Э.Б. Первобытная кул ь тура.  –  М.,1989. С134. 
15 .   Телия В.Н. Метафоризация и ее рол ь  в создании языковой картины
мира.   М.: Наука, 1999.‒  220 c.
16 .   Терри Иглтон. Идея кул ь туры. Второе издание. Высшая ш. 2018.
17.  Томахин Г. Д. Реалии – Американизмы, пособие по страноведению.
–  М.: Высшая школа, 1988. − 239 с.
III .  Lug ‘ atlar :
18 .   Ўзбек   тили нинг   изоҳли   луғати.   1-5-томлар.   Тошкент:   Ўзбекистон
миллий энциклопедияси, 2006-2008.
19 .  Mahmudov   N .,  Xudoyberganova   D .  O ʻ zbek   tili   o ʻ xshatishlarining   izohli
lug ʻ ati . –  Toshkent :  Ma ’ naviyat , 2013. – 320  b . 
2 0 .   Худойберганова   Д.   Лингвокультурология   терминларининг   қисқача
изоҳли луғати: Тошкент, Турон замин зиë, 2015.  44 b.
IV .  Badiiy   adabiyotlar :
2 1 . Гулом Мирзо. Отамнинг бо ғ и. Янги аср авлоди. Тошкент. 2019. 230
б.
2 2 .   Икром Отамурод. Харитага тушмаган жой. –Тошкент: Шарқ, 2011 .
140  б .
23.   Ibrohim   Haqqul.   Yana   qora   rang   talqini   haqida.   Xurshid   Davron
kutubxonasi. 2017.  https://kh-davron.uz .
24 .   Жамол   Камол.   Ёнаётган   дала.   Сайланма.   Янги   аср   авлоди.   –
Тошкент. 2018. 444-б.
25 .   Сирожиддин   Саййид.   Асарлар.   I-II-III   жилд.   −   Тошкент:   Шарқ,
2018.
26 . Muhammad Yusuf. Saylanma: she’rlar, dostonlar, xotiralar – T.: Sharq.
2014. 288   bet . 
85 V .  Dissertatsiya   va   avtoreferatlar :
27 .   Файзуллаева   Р.   К   проблеме   передачи   национальново   колорита
художественном  переводе: дисс. …канд.филол. наук. – Ташкент, 1972. 
28 .   Худойберганова   Д.   Ўзбек   тилидаги   бадиий   матнларнинг
антропоцентрик талқини: филол. фан. док. … дисс. – Тошкент, 2014. 
VI . Maqolalar :
29 .   Ашурова   Д.У.   Преспективы   научных   исследований   в   свете   новых
направлений лингвистики // Филология масалалари – 2014, -№4.
3 0 . Бархударов Л.С. Текст как единица перевода // Лингвистика текста:
Материалы научной конференции. Ч. 1. − М., 1974. – 280 с.
31 .   Гашимов   Э.А.,   Куровская   А.Е.   Язык   и   культура.   От   общего   к
частному.   Современный   лингвистический   взгляд//Современный   наукоемкие
технологии. №7. 2010.  
3 2.   Маҳмудов   Н.   Тилнинг   мукаммал   тадқиқи   й ў лларини   излаб…//
Ў збек тили ва адабиëти.-Тошкент, 2012. №5.
3 3.  Mahmudov   N .  O ʻ xshatishlar  –  obrazli   tafakkur   mahsuli   //   O ʻ zbek   tili   va
adabiyoti . –  Toshkent , 2011. – № 3. –  B . 19-24. 
3 4.   Мўминова   А.   Лингвокул ь турологиянинг   замонавий
тилшуносликдаги ўрни хусусида. Ўзбекистонда хорижий тиллар. №4.2014.
3 5.   Fayzullaeva   R .   Yo ‘ llar   yiroq ,   ko ‘ ngillar   yaqin   //   Tarjima   san ’ ati
( maqolalar   to ‘ plami ). –  Toshkent .  1973. −257  б  .
3 6. Xalimova M. T. Olam milliy lisoniy manzarasi tasvirida til va madaniyat
mushtarakligi. Academic research in educational sciences. 2021.  www.ares.uz .
37. Shayxislamov   N. Lingvokulturologiyaning fanlar sistemasidagi  maqomi
va uning…Academic Research in  Educational sciences. Vol.1. №2,2020.
VII. Internet saytlari:
40.  http://www.edu.uz .
41.  http://google.uz .
          42.  https://uz.m . Wikipedia.org. 
86

O‘ZBEK SHE’RIYATINING LINGVOKULTUROLOGIK XUSUSIYATLARI MUNDARIJA: Kirish ………………………………………………………………………………3 I bob. Lingvokulturologiyaning rivojlanish tarixi …………………………….7 1.1. Lingvokulturologiya fanining rivojlanishiga qadar bo‘lgan davrda madaniyat terminining taraqqiyoti……………………………………………………….........7 1.2. Madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqlik asoslari…………...........................12 1.3. Lingvokulturologiyaning zamonaviy tilshunoslikdagi o‘rni………….…......19 II. Bob. Lingvokulturologik birliklar madaniy sema ifodalovchilari ……....27 2.1. Realiya va uning she’riyatda ifodalanishi……………………………………27 2.2. Lingvomadaniy birlik bo‘lgan urf-odat va marosimga doir so‘zlarning lingvokulturologik xususiyatlari……………………………………………..…....41 III. Bob. She’riyatda lingvokulturologik vositalar ……………………………53 3.1. Metaforalar – lingvokulturologiyaning bir bo‘lagi sifatida……………..……53 3.2. O‘xshatishlar – milliy madaniyat ko‘rsatkichi…………………………..…...60 3.3. She’riyatda rang va qaldirg‘och ramzlarining ifodalanishi…………………..69 Umumiy xulosa ….……………………………………………………………….83 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati …………………………………………….85 2

KIRISH Dissertatsiya mavzusining asoslanishi va uning dolzarbligi . Geografik va lingvistik chegaralarning kengayishi, xalqlarning xulq-atvori va muloqotining universal va o‘ziga xos xususiyatlarini hisobga olish zarurati, chet tillarini jadal o‘rganish madaniy muloqotlarning yaqinlashishiga va bu o‘z-o‘zidan xalqning ruhiyatini bilish qiziqishiga olib keladi. Lingvokulturologiya esa madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqligi va faoliyatidagi o‘zaro ta’sirni o‘rganadigan va bu jarayonni tizimli usullardan foydalangan holda ularning lingvistik va ekstralingvistik mazmuni birligida, birlikning ajralmas tuzilishi sifatida aks ettiruvchi sintezlovchi tipdagi murakkab ilmiy fan. Uning shakllanishi esa XX asrning so‘nggi choragiga borib taqaladi va uning yuzaga kelishida V.Teliya va F.fon Gumboldt nomlari bilan bog‘liq. Hozirgi kunda dunyo tilshunosligida lisoniy birliklarni etnolingvistika, psixolingvistika, pragmalingvistika, neyrolingvistika, lingvokulturologiya kabi lingvistik tadqiqot yo‘nalishlari bo‘yicha ilmiy tadqiq etishga ko‘pgina kuch va bilim sarflanmoqda. Chunki bugungi kun tilshunosligining har bir yo‘nalishlari kun sayin emas, balki soat sayin taraqqiy etib bormoqda. Buning natijasida esa lingvomadaniyatshunoslik, lingvoma’naviyatshunoslik, kognitiv tilshunoslikda yangiliklar ko‘paymoqda va omma e’tiboriga taqdim etilmoqda. Bu esa dunyo miqyosida til hodisalariga yangicha qarash, zamonaviy yondashuv va turli aspektlar bo‘yicha tadqiq etish yo‘l-yo‘riqlarini ham ko‘rsatmoqda. Tilshunoslikda til va nutq hodisalarini lingvomadaniyatshunoslik asosida tadqiq etish, har bir xalqning moddiy va ma’naviy madaniyatini uning tili bilan bevosita bog‘liq tarzda tadqiq etish, shu asosda muayyan millatga tegishli olamning lisoniy manzarasini yaratishga nihoyatda katta e’tibor qaratilmoqda. Bugungi jahon siyosatida har bir millatning dunyoda yashab qolishi, o‘zining borligini ko‘rsatishi, tarixiy, ma’naviy, madaniy va boshqa turli sohalarda milliy, hech kimga o‘xshamagan jabhalarini ko‘rsatishi, o‘zini dunyo miqyosida namoyon etishi muhim bo‘lib, bu esa tadqiqotchi tilshunoslardan tilni izchil o‘rganishni va uni dunyo tilshunosligiga taqdim eta olishni talab qilmoqda. 3

Bugungi globallashuv davrida turli xil millat va elatlarning dunyoda o‘zining madaniyatini saqlab qolishga intilishi, ma’rifiy, ta’rixiy, etnik sohalarda milliy o‘ziga xosligini namoyon eta olishi juda muhim bo‘lib, shuning uchun ham lingvokulturologiya sohasining yangi bo‘lsa-da, o‘z o‘rniga ega bo‘lib borayotgani juda muhimdir. Demak lingvokulturologiyaning ahamiyati uning shaxs va madaniy omillarni tadqiq etishida namoyon bo‘ladi. O‘zbekiston Respublikasi prezidentining ushbu so‘zlari bugun har jabhada tasdig‘ini topmoqda: “Mamlakatimizda kechayotdan “…bugungi globallashuv davrida har bir xalq, har qaysi mustaqil davlat o‘z milliy manfaatlarini ta’minlash, bu borada, avvalo, o‘z madaniyatini, azaliy qadriyatlarini, ona tilini asrab-avaylash va rivojlantirish masalasiga ustuvor ahamiyat qaratishi” lozim.” 1 O‘zbek xalqning boy madaniyati, milliy tafakkuri, tarixi, ruhiyati, uning til birliklaridan foydalanish ko‘lami, ma’naviy dunyosi, asrlar davomida shakllangan o‘ziga xos urf-odatlarida aynan xalqning butun bir borlig‘ini ko‘rsatish lingvokulturologiyaning vazifasi sanaladi va bu ushbu magistrlik dissertatsiyasi mavzusining dolzarbligini belgilaydi. Tadqiqot ob yekti va predmetining belgilanishi . Ilmiy tadqiqot obyekti sifatida til va madaniyat, lingvokulturemalar, metafora, ramz, realiyalar olingan bo‘lsa, Sirojiddin Sayyid, Ikrom Otamurod, G‘ulom Mirzo, Jamol Kamol, Muhammad Yusuf she’riyati tadqiqitning predmetini tashkil etadi. Tadqiqot maqsadi va vazifalari . Ilmiy tadqiqot ishining maqsadi lingvokulturologiyaning o‘ziga xos jihatlarini o‘zbek she’riyati misolida tadqiq etib, madaniy til birliklarining she’riyatda ifodalanishini ko‘rsatib berish. Tadqiqot vazifalari: madaniyat va tilning o‘zaro bog‘liqlik asoslarini o‘rganish; lingvokulturologiyaning she’riyatda ifodalanishini ko‘rsatib berish; lingvokulturologik birliklarning madaniy sema ifodalovchilarini tadqiq etish. 1 Ў збекистон Республикаси Президентининг 2019 йил 21 октабрдаги ПФ -5850- сонли “ Ў збек тилининг давлат тили сифатидаги нуфу з и ва мавқеини ошириш чора - тадбирлари т ў ғрисидаги ” фармони //htpp://lex.uz/docs/4561730. 4

Mavzu bo‘yicha qisqacha adabiyotlar tahlili . Lingvokulturologiya termini V.Teliya rahbarligidagi Moskva frazeologik maktabi tomonidan olib borilgan tadqiqotlar bilan bog‘liq ravishda paydo bo‘ldi. 2 Lingvokulturologiyaning yuzaga kelishi F.fon Gumboldt bilan bog‘lanadi. Bu sohaning shakllanishida D.Xaymz, A.Potebniya, X.Glints, L.Vaysgerber, X.Xolts, U.Uitni D.Pauel, E.Seper, B.Uorf, G.Brutyan kabi tilshunoslarning qarashlari muhim rol o‘ynaydi. O‘zbek tilshunosligida lingvokulturologiyaning o‘rganilishi, uning talqin qilinishi, madaniyatning tilda aks etishiga doir tadqiqotlar sifatida M.Mirtojiyev va N.Mahmudovlarning “Til va madaniyat” asarini, S.Mo‘minovning “O‘zbek muloqot xulqining ijtimoiy-lisoniy xususiyatlari”, F.Usmonovning “O zbek tilidagiʻ o xshatishlarning lingvomadaniy tadqiqi”, G.Nasrullayevaning “Antroposentrik ʻ metaforaning lingvomadaniy, kommunikativ, pragmatik aspekti”, N.Sayidrahimovaning “Lingvokulturologiyaning ilmiy asoslanishiga doir ayrim mulohazalar”, D.Rustamovning “Leksemalar milliy-madaniy xoslangan sememasining lingvomadaniy aspekti”, Y.Nurmuhammedovning “Milliy-madaniy dunyoqarashning frazeologik sath aspektidagi tahlili”, N.Mirzayevaning “XX asr she’riyatida metaforik obraz muammosi”, D.Toshevaning “Zoonim komponentli maqollarning lingvokulturologik xususiyatlari”, D.Ashurovning “Alpomish dostonining lingvokulturologik xususiyatlari”, A.Hasanovning “O‘zbek adabiy tilidagi leksik lakunalarning dialektal asoslari” kabi dissertatsion ishlarini, A.Nurmonovning “O‘zbek tilida lingvokulturologik yo‘nalish”, D.Xudoyberganovaning “Matnning antroposentrik tadqiqi”, A.Mamatov, B.Boltayevalarning “Frazeologik birliklarning lingvomadaniy va semantik- pragmatik tadqiqi” nomli monografiyalarini, N . Mahmudov va D.Xudoyberganova muallifligida tuzilgan “O zbek tili o xshatishlarining izohli lug ati”ni, ʻ ʻ ʻ D.Xudoyberganovaning “Lingvokulturologiya terminlarining qisqacha izohli lug ati”ni, Z.Sabitovaning “Lingvokulturologiya” nomli darsligini hamda ʻ N.Mahmudovning “Tilning mukammal tadqiqi yo‘llarini izlab” va “O xshatishlar ʻ – obrazli tafakkur mahsuli” maqolalarini keltirish mumkin. 2 Худойберганова Д. Лингвокультурология терминларининг қисқача изоҳли луғати: – Тошкент : Турон замин зиë, 2015. 5-б. 5

Tadqiqotda qo‘llanilgan uslublarning qisqacha tavsifi . Ilmiy tadqiqot ishini yoritishda tavsiflash, qiyoslash, komponent tahlil, lingvokulturologik tahlil usullaridan foydalanilgan. Tadqiqot natijalarining nazariy va amaliy ahamiyati . Tadqiqotda yoritilgan lingvokulturologik birliklarning lingvomadaniy xususiyatlari ochib berilgan qismlaridan talabalarga lingvokulturologiya fanidan o‘tiladigan ma’ruza, amaliy va seminar mashg‘ulotlari o‘tishda foydalanish va bakalavr va magistratura ta’lim yo‘nalishlarida o‘tiladigan darslik va qo‘llanmalarda foydalanish mumkin. Tadqiqotning ilmiy yangiligi quyidagilardan iborat: lingvokulturologiyada ifodalangan lingvokulturologik til birliklari tushunchalari she’riyatda ochib berilgan; she’riy misollar maqollar, frazeologizmlar va izohli lug‘at orqali tavsiflangan; lingvokulturologik vositalar orqali o‘zbek xalqi an’analari tadqiq etilgan. Tadqiqot natijalarning e’lon qilinganligi. Dissertasiya mavzusi bo‘yicha jami 8 ta ilmiy ish, jumladan, xorijiy jurnallarda 4 ta maqola, xalqaro konferensiyada 1 ta tezis va mahalliy konferensiyalarda 3 ta tezis e’lon qilingan. Dissertatsiya tarkibining qisqacha tavsifi. Dissertatsiya kirish, uch asosiy bob, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxatidan iborat. Dissertatsiyaning umumiy hajmi 86 sahifani tashkil etadi. 6