logo

Yahyo Gʻulomov arxeologiya sohasidagi tadqiqotlari

Yuklangan vaqt:

23.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

62.4970703125 KB
Yahyo G ulomov arxeologiya sohasidagi tadqiqotlariʻ
MUNDARIJA
Kirish 
1.BOB Yahyo G ulomov hayot yo li va sohaga kirib kelishi
ʻ ʻ
1.1 Yahyo G ulomov hayoti 	
ʻ
1.2 Yahyo G ulomov arxeologiya sohasiga kirib kelishi
ʻ
2.BOB Yahyo G ulomov arxeologiya faniga qo shgan hissasi 	
ʻ ʻ
2.1 Yahyo G ulomov arxeologiya tadqiqotlari ekspeditsiyalari 	
ʻ
2.2 Yahyo G ulomov tadqiqotlari natijalari 
ʻ
Xulosa 
Foydalanilgan adabiyotlar ro yxati	
ʻ
1 KIRISH
Dono   xalqimiz   davrasida   doimo   bilimdon,   etuk   ustozlar   to g risida so zʻ ʻ ʻ
yuritilganda,   “ustoz   otangdan   ulug ”   degan   nihoyatda	
ʻ   e'tiborli   qutlug	ʻ   ibora
beixtiyor   tilga   olinadi.   Darhaqiqat,   hayotiy   mohiyati   jihatidan   ustozlar   o z	
ʻ
salohiyati bilan otadan   ma'lum darajada ajralib turadilar. Holbuki, har faslning
o z	
ʻ   hislati   bo lganidek,	ʻ   har   sohaningu   kasb-hunar   yoki   ilm-fan   bo lmasin,	ʻ
ularning   komil   daholari   bo ladi.   O z   sohalari   bo yicha	
ʻ ʻ ʻ   ular   yo l-yo riq	ʻ ʻ
ko rsatuvchi rahnamo va tarbiyalovchi murabbiylar-	
ʻ   dir.
Akademik   Yahyo   G ulomov   umrini   tarix   faniga,   arxeologik   izla-	
ʻ
nishlar,   Vatani   va   mehnatkash   o zbek	
ʻ   xalqining   kelib   chiqishi   (etnogenezi),
uzoq   qadimiy   o tmishi,   xususan   bunyodkorlik   xo ja-	
ʻ ʻ   ligi,   madaniyati   va
ma'naviyatining   tarixiy   asoslarini   belgilab   olib,   ularni   keng   ko lamda   tadqiq	
ʻ
etishga bag ishlagan zabardast	
ʻ   olim va kuchli salohiyatga ega ustozlardan edi.
Taqdir   meni   Yahyo   G ulomovdek	
ʻ   ijtimoiyat   fanining   serqirra   Luqmoniga
shogird   bo lishdek   baxtu   saodatga   erishishni   nasib   etdi.   Ustozimdan   men	
ʻ
nafaqat ilm sirlarini o rgandim, balki ta'lim va tarbiya olib,	
ʻ   kamol   topdim.
Ota-bobolari   sulolaviy   madrasa   mudarrisi,   onalari   qizlar   maktabining
murabbiyasi   bo lgan   savodxon-ilmli   ziyolilar   oila-	
ʻ   sida   kamol   topgan   Yahyo
G ulomovda   yoshlik   chog laridayoq,   savod   va	
ʻ ʻ   bilimga   ishtiyoq   nihoyatda
kuchli   bo lgan.   7-8   yoshligida   u   arabiy	
ʻ   imlodagi   o zbekcha   va   forscha	ʻ
kitoblarni bemalol o qiy oladigan	
ʻ   savodga   ega   edi.
“Namuna”   internat   maktabini   bitirgach,   Yahyo   G ulomov   avval	
ʻ
Toshkentdagi   O zbek	
ʻ   ta'lim   institutida   (1923-1926),   so ngra	ʻ   Samarqand   Davlat
pedagogika   akademiyasida   (1927-1930)   bilim   oldi.   Bo lat	
ʻ   Soliev,   Muso
Saidjonov,   Vasiliy   Lavrentevich   Vyatkin,   Abdurauf   Fitrat   kabi   o z   davrining	
ʻ
bilimdon olimla-   ridan ma'ruzalar tinglab, saboq chiqardi. Turon, Ulug  Turkiston
ʻ
xalqlarining   qadimgi   tarixiga   bo lgan   qiziqish   Ya.   G ulomovni	
ʻ ʻ   o sha	ʻ   paytlarda
Samarqandda   arxeologik   qazishmalari   bilan   shuhrat   topgan   sharqshunos   olim   va
o lkashunos	
ʻ   arxeolog   V.L.   Vyat-   kin   bilan   yaqinlashtirdi.   Ya.   G ulomovning	ʻ
mazkur   ustozi   fors-   tojik   va   o zbek	
ʻ   tillarini   mukammal   bilardi.   U   Mirzo
2 Ulug bekning   bundan   bir   necha   asrlar   muqaddam   buzilib,   o rni   hamʻ ʻ   bilinmay
ketgan   rasadxonasi   izlarini   aniqlab,   uni   qazib   o rgangan edi. Qadimgi Samarqand	
ʻ
vayronalari   -   Afrosiyob   yodgor-   ligida   arxeologik   qazishmalar   olib   borib,   uning
sirlarini   ochishga   qo l urgan	
ʻ   havaskor   bo stonshunoslardan	ʻ   edi.
V.L.   Vyatkin   tolibi   ilmlarga   “Musulmon   Sharqi   tarixi”   kur-   si   bo yicha	
ʻ
ma'ruzalar   o qir   edi.   U   Samarqandda   tarixiy   obida-	
ʻ   larni   saqlash   qo mitasining	ʻ
raisi   ham   edi.   XX   asrning   20-   yillarida   Ya.   G ulomov   V.L.   Vyatkindan	
ʻ
arxeologiya   fani   bo yicha	
ʻ   ilk   saboqlar   oldi   va   uning   Afrosiyobdagi
qazishmalarida   qatnashdi.   Xullas,   Samarqandda   O zbek   pedakademiyasida	
ʻ
olingan   tarixiy saboqlar  Ya. G ulomovning kelajakda tarixshunos va el-	
ʻ   shunos-
arxeolog   bo lib	
ʻ   etishishi   yo lidagi	ʻ   boshlang ich	ʻ   bo g in	ʻ ʻ   edi.
Samarqand   tahsili   tugab,   mustaqil   ilmiy   tadqiqotlar   davri   boshlandi.   Shu
zamonda   Toshkentda   tarixiy   yodgorliklarni   saqlash va ilmiy o rganish respublika	
ʻ
qo mitasi  -  “Uzkomstaris”	
ʻ   tashkil   etilib,   unga   me'moriy   obidalarni   saqlash   bilan
bir   qatorda,   O zbekiston   hududida   arxeologik   tadqiqotlar   olib   bo-	
ʻ   rish   vazifasi
ham yuklatilgan edi.
1933   yilda   Ya.   G ulomov   ushbu   qo mitaga,   avval   ilmiy   xodim,	
ʻ ʻ   so ngra	ʻ
esa ilmiy kotib etib tayinlandi. U Samarqand, Buxoro,   Xiva,   Shahrisabz, Termiz
va   Toshkent   shaharlaridagi   tarixiy-   me'moriy   yodgorliklarni   saqlash   va   ularni
o rganish   yuzasidan   il-	
ʻ   miy   tadqiqotlar   olib   borish   bilan   birga   arxeologik
ekspedisiya-   larda   ham   qatnashdi.   Ilk   bor   u   1933   yildayoq,   M.E.   Masson   bosh-
chiligida Davlat  Ermitaji va “Uzkomstaris” tomonidan uyushti-   rilgan   Zarafshon
ekspedisiyalarida   qatnashadi.Bu   davrda   Ya.G ulomov   dala   sharoitida   arxeologik	
ʻ
qidiruv   ish-   larini   tashkil   etish,   qayd   etilgan   yodgorliklar   ustida   dastlabki
tadqiqotlar   o tkazish	
ʻ   bo yicha	ʻ   salmoqli   tajriba   orttirdi.   Mustaqil   arxeologik
tadqiqotlarni   Ya.G ulomov	
ʻ   ilk   bor   1936   yilda qadimgi   Xorazm erlarida, havaskor
arxeolog   do sti   Turdi	
ʻ   Mirg iyosov	ʻ   bilan   birgalikda   boshladi.   1937   yilda   uning
guruhiga arxeolog A.I. Terenojkin va arxitektor B.N. Zasipkin-   lar   jalb etildi.
Qadimgi   Xorazm   erlarida   saqlanib   qolgan   son-sanoqsiz   ar- xeologik
yodgorliklar,   bu   ko hna   o lkani   qachonlardir   obihayot   bi-	
ʻ ʻ   lan   obod   etgan
3 panjadek   taralgan   qator-qator   sug orishʻ   tarmoqlarining   suvsiz   qurib   qolgan
asriy   o zanlari   va   atrofda	
ʻ   sochilib   yotgan   turli-tuman   arxeologik   topilmalarni
diqqat   bi-   lan   o rganar   ekan   Ya.   G ulomov   dehqonchilik   xo jaligining   asosi	
ʻ ʻ ʻ
hisoblangan   sug orish   tarixi   bilan   jiddiy   shug ullanishni   tarix
ʻ ʻ   fanida   bosh
masala   ekan,   deb   hisoblagan   edi. Chunki, O rta Osiyoning qadimgi madaniyat	
ʻ
maskanlaridan   biri   hisoblangan   Xorazmning   o zlashtirilib	
ʻ   obod   etilish   tarixi,
qadimgi o ziga xos tamaddunga hamda bu o lka aholisining ijti-	
ʻ ʻ   moiy-iqtisodiy
munosabatlari   bilan   bog liq	
ʻ   bo lgan	ʻ   qator   hayotiy   masalalarga   aniqlik   kiritish
uchun   bu   ko hna	
ʻ   tarixiy   dehqonchilik   vohasining   sug orilish	ʻ   solnomasini
bosqichma-   bosqich sinchiklab tadqiq etish lozim edi. Buning uchun katta kuch
bilan keng ko lamdagi arxeologik qazishmalarni amalga oshirish	
ʻ   zarur   edi.
1937   yilning   kuzida   Xorazm   arxeologik   ekspedisiyasi   tashkil   etildi.
Unga S.P. Tolstov rahbar, Ya. G ulomov esa yordamchi etib	
ʻ   tayinlandi. O sha	ʻ
yildan   boshlab,   Ya.   G ulomov   Xorazmning   sug ori-	
ʻ ʻ   lish   tarixini   chuqurroq
tadqiq   etishga   kirishdi.   Dastlab   u   Xo-   razm   me'morchiligi   tarixiga   oid
to plangan   daliliy   ma'lumotlar	
ʻ   asosida   “Xiva   va   uning   yodgorliklari”   nomli
asarini   yozib   tugat-   di.   So ngra   ilmiy   izlanishlarini   davom   ettirib,   Amudaryo	
ʻ
etak-   larida   sun'iy   sug orishning   paydo   bo lishi   va   uning   rivojlanish	
ʻ ʻ   tarixini
o rganishga   kirishdi.   Xorazm   ekspedisiyasining   keng	
ʻ   ko lamli   dala   ishlarida	ʻ
faol qatnashdi.
Ko p   yillik   arxeologik   tadqiqotlar,   qo lyozma   asarlar   tahlili	
ʻ ʻ   asosida
Xorazmning   3-3,5   ming   yillik   ijtimoiy   va   iqtisodiy   taraqqiyoti   tarixini   bayon
etgan   yirik   ilmiy   asar   yozilib   tugal-   landi.   Bu   tadqiqot   Ya.   G ulomovning	
ʻ
“Xorazmning   sug orilish   ta-	
ʻ   rixi”   mavzuida   1950   yili   yozilgan   doktorlik
dissertasiyasining   asosi   edi.   Olim   bu   ilmiy   ishda   Xorazm   arxeologik
ekspedisiyasi   tadqiqotlari   natijalaridan keng foydalandi.
1957   va   1959   yillarda   rus   va   o zbek   tillarida   nashr   etilgan   Ya.	
ʻ
G ulomovning	
ʻ   “Xorazmning   sug orilish	ʻ   tarixi”   nomli   kitobida   mazkur   qadimgi
dehqonchilik   o lkasining	
ʻ   3,5   ming   yildan   oshiqroq   davrni   o z   ichiga   olgan	ʻ
sug orilish   va   suv   inshootlari	
ʻ   qurilish   texnikasi   tarixi   davrma-davr   talqin
4 etilgan.
Ya.   G ulomov   Amudaryo   etaklari   havzasi   arxeologik   yodgorlikla-ʻ   rini
sinchiklab tekshirish  asosida  daryo delta tarmoqlarining   toshqin   suvlaridan   hosil
bo lgan	
ʻ   katta-kichik   limanlar   (ko lmaklar)da   dehqonchilik   va   ilk   sug orish	ʻ ʻ
tarmoqlarining   bu-   nyod   etilish   jarayonini   juda   jonli   tasvirlaydi.   Uning
yozishicha,   toshqinlarning   tasodifiy   va   beqarorligi   tufayli   Xorazmning   ibtidoiy
dehqonlari   ularga   batamom   tobe   bo lib,   har   faslda   doi-
ʻ   mo   qulay   ko lmaklar	ʻ
axtarib, toshqinlar orqasidan ko ch-ko roni	
ʻ ʻ   bilan   ko chib	ʻ   yurgan.
Dehqonchilik xo jaligini ko chma tarzda bo lishi tufayli Xo-	
ʻ ʻ ʻ   razmning   ilk
dehqonlari   daryo   toshqinlaridan   hosil   bo lgan	
ʻ   ko lmak   va   tarmoqlari   bo ylarida	ʻ ʻ
yarim erto la shaklida qurilgan	
ʻ   engil-elpi chaylalarda yashaganlar. Ular qo rg onli	ʻ ʻ
qishloq yoki tu-   rar   joylarni   bino   qilishni  bilmaganlar.
Xorazmning qadimda sug orilib o zlashtirilgan erlarida qayd	
ʻ ʻ   etilib   tadqiq
etilgan   ulkan   qal'alar   hamda   yirik   sug orish	
ʻ   tarmoqlari   esa   miloddan   avvalgi   I
ming   yillikning   o rtalarida	
ʻ   Xorazmda   sodir   bo lgan	ʻ   ijtimoiy   va   iqtisodiy
munosabatlar-   ning   taraqqiyoti   bilan   chambarchas   bog liq bo lgan.	
ʻ ʻ
Ya.   G ulomovning   fikricha,   mustabid   podsholiklarning   tashkil	
ʻ   topishi
yirik sug orish sistemalarini barpo etishda hal etuvchi	
ʻ   omillardan biri bo lgan. U	ʻ
magistral   (bosh)   kanallar   qazish,   ul-   kan   dambalar   ko tarish   va   sanoqsiz   suv	
ʻ
inshootlari barpo etish   uchun   mamlakat   aholisini   safarbar   etib,   ommaviy   hashar-
begorlar   uyushtirgan.
“Xorazmning   sug orilishi   tarixi”   kitobida   muallif   vohaning	
ʻ   irrigasiya
texnikasi   va   suv   xo jaligi   masalalariga   alohida   o rin	
ʻ ʻ   beradi.   Unda   qadimgi
davrning   nihoyatda   keng   va   sayoz   toshqinlarga   asoslangan   kanallardan   to   o rta	
ʻ
asrlarning   ko p	
ʻ   tarmoqli   sug orish   sistemalariga   hamda   navardlardan	ʻ 1
  barpo   eti-
ladigan   damba   va   to g onlardan   to   chig ir   charxparraklargacha   bo lgan	
ʻ ʻ ʻ ʻ   Xorazm
irrigasiyasi texnikasining tarixiy taraqqiyoti batafsil   tasvir   etiladi.
Ya.   G ulomov   Xorazm   vohasi   suv   xo jaligini   tartibli   saqlab   tu-	
ʻ ʻ   rishda
hashar   ishlarining   hayotiy   ahamiyati   haqida   to xtalar   ekan,	
ʻ   Sharqning   barcha
mamlakatlarida   bo lganidek,   o tmishda   Xorazmda	
ʻ ʻ   ham   sug orish	ʻ   inshootlari
5 hukmron   tabaqa   qo lidaʻ   mehnatkash   dehqon   aholisining   kuchidan   muttasil
foydalanish   quroli sifa- tida   xizmat   qilganini   alohida   ta'kidlab   o tadi.	
ʻ
Irrigasiyaning rivojlanishi va inqirozga yuz tutishi masala-   larida   o troq	
ʻ
dehqon   va   ko chmanchi	
ʻ   chorvador   aholining   o zaro	ʻ   iqtisodiy-siyosiy   va
madaniy   aloqalarining   hayotiy   ahamiyati   to g risidagi	
ʻ ʻ   Ya.   G ulomovning	ʻ   fikri
va   mulohazalari   ayniqsa   diqqatga sazovordir. Uning yozishicha o troq dehqon	
ʻ
ziroatkor voha   bilan chorvador dasht o rtasida yaqindan tinch-totuvlik aloqalar	
ʻ
bog lanib,   qudratli   davlat   tuzgan   sharoitdagina   rivojlana   olgan.	
ʻ   Sug orma	ʻ
dehqonchilikni   kengaytirib,   vohani   himoya   qilishga   qodir shaharlar   qura olgan.
Ya.   G ulomovning   “Xorazmning   sug orilish   tarixi”   asariga   il-	
ʻ ʻ   miy
jamoatchilik   o z   vaqtida   juda   yuqori   baho   bergan.   Davlat   Er-
ʻ   mitajining
direktori   akademik   B.B.   Piotrovskiy   “Yahyo   G ulomovning	
ʻ   O rta	ʻ   Osiyoning
xo jalik	
ʻ   hayotining   asosi   hisoblangan   sug orish	ʻ   sohasidagi   tadqiqotlari
haqiqatdan   ham   nihoyatda   buyukdir”-deb   baho   bergan   edi.
O zbekiston   tarixshunosligidagi   ushbu   o ta   dolzarb   serqirra	
ʻ ʻ   mavzu
bilan   Yahyo   G ulomov,   1950   yilda   doktorlik   dissertasiyasini	
ʻ   yoqlagach,
jiddiyroq   shug ullanishga
ʻ   qaror   qildi.   Biroq   tadqiqotni   qaysi   viloyatdan   va
kimlar   bilan   boshlash   lozim,   de-   gan   muammo   ko ndalang	
ʻ   turardi.   Chunki
Vatanimiz   hududida   qadimgi   Xorazm   muzofotidan   tashqari   Buxoro,
Samarqand,   Qashqadaryo, Surxondaryo va Toshkent vohalari hamda Farg ona	
ʻ
vo-   diysidek   dehqonchilik   xo jaligi   qadimdan   rivojlanib   kelayotgan	
ʻ   tarixiy
obod   o lkalarda   er-suv   munosabatlari,   suv   inshootlari	
ʻ   barpo   etish   usullari   va
ulardan foydalanish tartib-qoidalari   jihatidan o ziga xosligi bilan farqlanadigan	
ʻ
asriy hayotiy taj-   ribalar   tarkib   topgan edi. Bu   qadimgi   vohalarning   sug orilish	
ʻ
tarixini   alohida-   alohida   o rganish   lozim   edi.   Bunday   ulkan   jiddiy   tadqiqotni	
ʻ
yolg iz	
ʻ   holda   bajarish   deyarli   ilojsizdir.   Chunki   xalqimizda   “Yolg iz   otning	ʻ
changi chiqmas, changi chiqsa ham dong i chiqmas”, de-	
ʻ   gan   maqol   bor.   Ko p	ʻ
yillarga   mo ljallangan	
ʻ   tadqiqotlar   iqtidorli   yoshlarni   jalb   etib,   kattagina   ilmiy
jamoatchilik   bi-   lan   amalga   oshirishni   taqozo   etardi.   Shu   maqsadda   Ya.
G ulomov	
ʻ   rahbarligida bir guruh ilmga chanqoq yoshlar sharqshunoslik, ta-   rix
6 va arxeologiya fanlari sohalari bo yicha tadqiqot ishlarigaʻ   tortildi   (Q.   Munirov,
A.   Sotliqov,   X.   Muhamedov,   A.   Sa'diev, kamina   va   boshqalar).
Ustoz   Ya.   G ulomovni   men   O rta   Osiyo   Davlat   universitetining	
ʻ ʻ   Sharq
fakultetida   tahsil   olgan   yillardanoq   bilar   edim.   Key-   inchalik   menga   ayon
bo lishicha,   o tgan   asrning   40-yillarida   lenin-	
ʻ ʻ   gradlik   akademiklar   B.D.   Grekov
va   V.V.   Struve   rahbarligida   “O zbekiston   tarixi”ning   ikki   jildligini   yozish   va	
ʻ
nashr   etish   rejalashtirilgan   ekan.   Asarning   birinchi   jildini   yozish   A.Yu.
Yakubovskiy, K.V. Trever va S.P. Tolstovlarga topshirilgan. Ser-   gey Pavlovich
bosh, Yahyo G ulomov maxsus muharrirlar etib tayin-	
ʻ   langan   ekanlar.
Ikkinchi  jahon urushi  yillarida Toshkent  shahrida istiqomat   qilgan A.Yu.
Yakubovskiy urush tugagach, ko pchilik kasbdosh  olim-	
ʻ   lar  qatori, ona shahriga
qaytadi.   Oradan   ikki   yil   o tgach,   1947	
ʻ   yilning   yoz   mavsumida,   Panjikentda
arxeologik   qazishlarni   qayta   boshlash   maqsadida   avval   Toshkentga   tashrif
buyuradi,   so ngra	
ʻ   Samarqand orqali   Panjikentga yo l	ʻ   oladi.
Urushdan   keyingi   ikki   yil   davomida   A.Yu.   Yakubovskiy   Lenin-   grad
shahrida   “O zbekiston	
ʻ   tarixi”ning   avvalgi   jildi   bo yicha	ʻ   o ziga	ʻ   tegishli   qism   va
boblarni   yozib   tugatib,   ular   matnini   qo lyozma   holida   muharririyatga   topshirish	
ʻ
maqsadida o zi bilan	
ʻ   olib   kelayotgan   ekan.
A.Yu.   Yakubovskiyning   aspiranti   Sabohat   Azimjonova,   ukasi   Amirjon
Azimjonov va men Aleksandr Yurevichni Toshkent vok-   zalida kutib oldik. O sha	
ʻ
urushdan so nggi yillarda Toshkentda	
ʻ   birorta ham mehmonxona yo q edi. Bunday	ʻ
vaziyatni   nazarda   tutib,   opa   aziz   ustozlari   uchun   chog roqqina   alohida   xona	
ʻ
ajratib,   unda   dam   olish   va   ijod   qilish   uchun   zaruriy   jihozlar   tartib   bilan
joylashtirib   qo ygan   ekan.   Sabohat   opa   ustoz   A.Yu.   Yakubovskiy-	
ʻ   dan
Samarqand safari oldidan uch-to rt kun otalari hovlisida	
ʻ   bo lishini iltimos qildilar.	ʻ
Ustoz   elkasini   biroz   qisib   moyil-   lik   berganday   bo ldi.   Shunday   qilib,   biz	
ʻ
leningradlik   mashhur   olimni   bobomiz—mulla   Azimjon   domlaning   o zbekona	
ʻ
xonadoni-   ga   joylashtirdik.
Sabohat   opa   tufayli   A.Yu.   Yakubovskiydek   mashhur   olimni   ko rganim
ʻ
va   tanishganimdan   nihoyatda   mamnun   uyga   qaytdim.   Dar-   vozadan   chiqib
7 biroz   yurgan   ham   edim,   yo lda   ikki   nafar   navqironʻ   ziyolisifat   notanish   zoti
shariflarga   duch   keldim.   Ulardan   bir-   lari   balandroq,   ikkinchi   o rta	
ʻ   bo y,	ʻ
xushbichim   edi.   Ulardan   bo ylirog i   menga   murojaat   qilib,   «yigitcha!	
ʻ ʻ
Sabohatxon Azimjo-   nova nomli aspirantkaning uylari O qchi mahallasida deb	
ʻ
aytish-   gan   edi.   Mabodo   shu   atrofda   emasmi?»   degan   savol   berdilar.   Men
ularga   adashmasdan   to g ri	
ʻ ʻ   topib   kelayapsizlar,   ko chaning	ʻ   quyisidagi
darvozadan sizlar so rab kelgan xonadonga kiriladi,	
ʻ   deb javob berdim. So ng,	ʻ
ularni   boshlab,   A.Yu.   Yakubovskiy   joy-   lashgan   xonaga   olib   kirdim.   Ular
mehmon   olim   bilan   uzoq   vaqt   diydor   ko rishmagan   qadrdonlardek   quchoq	
ʻ
ochib ko rishishdi. Tosh-	
ʻ   kentga   kelishi   bilan   muborakbod   etishdi.
Keyinroq   bilsam   ulardan   biri   sobiq   ittifoq   Fanlar   akade-   miyasi
moddiy-madaniyat   (Arxeologiya)   institutining   doktaranti   Ya.   G ulomov,	
ʻ
ikkinchisi   O zbekiston   Fanlar   akademiyasi   Tarix   va	
ʻ   arxeologiya   institutining
rahbari   R.   Nabievlar   ekan.   Shu   tariqa   o sha   mo 'tabar   kuni   bo lajak   ustozim	
ʻ ʻ ʻ
bilan bobomiz xonadonida   ilk   bor   tasodifan uchrashib   qolgan   edim.
Oradan   ikki   yil   o tgach,   1949   yilning   sentyabr   oyida   talaba-	
ʻ   lik
yillarining   yakuniy   pallasida   sodir   bo lgan   vaziyat   taqozosi	
ʻ   bilan   Ya.
G ulomovga murojaat qilishga to g ri keldi. Lekin bu sa-	
ʻ ʻ ʻ   far muloqot tasodifiy
tarzda   emas,   balki   endigina   rivoj   topa-   yotgan   ilm   dargohiga   kirib,   unda   Ya.
G ulomovdek bag ri keng, bi-
ʻ ʻ   limdon ustoz rahnamoligida ijod siru asrorlarini
o rganishdek
ʻ   ezgu   niyatli uchrashuv   bo lgan edi.	ʻ
To rtinchi kursga ko chgan ham edik, dekanimizning buyrig iga	
ʻ ʻ ʻ   binoan
kursdoshlarimizga   diplom   ishi   mavzulari   tavsiya   etilib,   ilmiy   rahbar   tayinlash
boshlandi.   Bir   necha   kursdosh   talabalar   arabshunoslik   bo yicha   mavzu   olish	
ʻ
xohishini   bildirdilar.   Biroq   to rt   yil   davomida   bizga   arab   tilidan   dars   berib,	
ʻ
amaliy   mash-   g ulotlar   olib   borgan   ustozlar   (S.   Mirzaev,   A.   G aniev   va   M.	
ʻ ʻ
Baho-   dirov)ga diplomantlarga ilmiy rahbar etib tayin etilmadilar.   Chunki ular
etuk   madrasa   bilimiga   ega   bo lsalar-da,   mutaxassis-	
ʻ   lik   bo yicha,	ʻ   hali   ilmiy
darajaga   muyassar   bo lmagan	
ʻ   ekanlar.   Oqibatda biz orzu qilgan arabshunoslik
kafedrasi tashkil etil-   madi. Guruhimizga “O rta va Yaqin Sharq mamlakatlari	
ʻ
8 tarixi”   ixtisosligi   bo yichaʻ   diplom   mavzui   beriladigan   bo ldi.	ʻ
Aksariyat   soha   bo yicha   unvonli	
ʻ   mutaxassis   o qituvchilarimiz	ʻ   rus
guruhi   talabalaridan   etarli   darajada   diplomantlarga   il-   miy   rahbar   bo lish	
ʻ
borasida rozilik berishgan ekan. Shu bois biz-   ning   guruhimiz   diplomantlarga
ilmiy   rahbar   bo lishga	
ʻ   rozilik   berishmadi.   O sha   kezlarda   biz   diplom   ish	ʻ
mavzuini belgilab beradigan ustoz masalasida muallaq vaziyatga tushib qolgan
edik.   Shu   asnoda   frontovik   kursdoshimiz   Ismoil   aka   Usmonov   Ya.
G ulomovga   qo shni   bir   mahallada   yashar   ekan,   ikki   do st   diplomant:	
ʻ ʻ ʻ
Abdusodiq Irisov  va Tal'at  Ne'matovlarni  ergashtirib, domla   xonadoniga kirib
borishgan   va   diplom   ishi   mavzularini   belgi-   lab   olib   qaytib   kelib   qolishdi.
Bunday   qutlug   xabarni   eshitgach,	
ʻ   o sha   zahotiyoq   men   ham   Ya.   G ulomov	ʻ ʻ
huzuriga   oshiqdim.   Etib   borib   darvoza   zulfini   qoqdim.   Ichkaridan   labbay,
marhamat   kirave-   ring,   degan   so zlarni	
ʻ   eshitib,   darvozaxona   yo lagidan	ʻ   hovliga
kirdim.
Domla   supa   ustida   yonboshlab   qandaydir   qo lyozma	
ʻ   asarni   o qiyotgan	ʻ
ekanlar,   salomlashdik,   xush   kelibsiz,   xo sh   maqsad   dedi-	
ʻ   lar.   Men   holatimni
bayon   qilib,   diplom   vazifasi   bo yicha   birorta	
ʻ   mavzuni   tavsiya   etsangiz   va   ilmiy
rahbarlik   qilsangiz   degan   edim,   menga   qiyo   boqarkanlar,   kechagina   uch   nafar
diplomantlarga   mavzular   belgilab,   rahbarlik   qilishga   rozilik   bergan   edim,
to rtinchisi   og irlik   qilsa   kerak,   degan   so zlarni   aytishlari   bi-	
ʻ ʻ ʻ   lan,   men   o sha	ʻ
zahotiyoq   uch   diplomant   sizga   yuk   bo lmagan,	
ʻ   to rtinchisi   ham   og irlik   qilmas	ʻ ʻ
degan  umiddaman,  dedim.  Domla   salgina  jilmayib, menga  nigoh tashlar  ekanlar
ha,  darvoqe,   “men   ham   sizga   rahbar   bo lishga   roziman,  yozing.   Diplom   mavzui	
ʻ
“XVII   asrda   Xiva   xonligi   va   Eron   munosabatlari   tarixidan”   deb   nom-   lanadi,
dedilar.
Mazkur   mavzu   bo yicha	
ʻ   asosiy   manba   Xiva   xoni   Abulg oziy	ʻ
Bahodirxonning ikki  asari:  “Shajarai  turk” va  “Shajarai  taro-   kima” nomlaridagi
arab   alifbosidagi   o zbekcha   yozilgan   qo lyozma	
ʻ ʻ   asarlari   hamda   rus   tilida   nashr
etilgan   “Materiali   po   istorii   turkmen   i   Turkmenii”.   Ushbu   yozma   manbalarda
sizga   tavsiya   etil-   gan   mavzuni   yoritish   uchun   ma'lumotlari   etarlidan   ham
9 oshiqroq   deb   qo shib qo ydilar.ʻ ʻ
Shu   tariqa   qat'iy   qaror   bilan   muzeyda   kichik   ilmiy   xodim   si-   fatida
faoliyatimni   boshladim.   Bir   yil   davomida   muzeyning   ta-   rixiy   ekspozisiyasi,
fondidagi arxeologik topilmalarni (V.I.   Sprishevskiy boshchiligida) o rgandim.	
ʻ
Ekspozision zallarda na-   moyish   etilgan   qadimiy   topilmalar   va   ularning   tarixiy
ahamiyati   borasida   talaba   va   o quvchilar   guruhlari   o rtasida   tari-	
ʻ ʻ   xiy
mavzularda   maxsus   suhbatlar   o tkazdim.   Bular   men   uchun   dast-	
ʻ   labki   amaliy
faoliyat   bo ldi.	
ʻ
1956   yilda   Ya.   G ulomovning	
ʻ   tavsiyasi   bilan   konkursda   qatnashib,
Tarix   va   arxeologiya   institutiga   ishga   o tdim.   Ustoz	
ʻ   Ibrohim   Mo minov	ʻ
institutning   direktori   ekanlar,   meni   sharqshunos-tarixchi ekanimni hisobga olib,
Ya.   G ulomov   boshchi-	
ʻ   lik   qilayotgan   “Qadimgi   va   o rta   asrlar   tarixi	ʻ
bo limiga”   kichik	
ʻ   ilmiy   xodim   sifatida   buyruqqa   imzo   chekdilar.   Mazkur
yo llar
ʻ   orqali   sevimli   kasbim   tarixshunoslikning   yirik   chorrahasiga   qadam
qo ydim.
ʻ
Ushbu ilm dargohida etuk arxeologlar V.A. Shishkin, V.D. Ju-   kov, A.I.
Albaum,   etnograf   O.A.   Suxareva,   Murshida   Abdulina,   Shoikrom   Inog omov,	
ʻ
tarixchilar   O.D.   Chexovich,   R.G .	
ʻ   Muqminova   va boshqa ko pgina kasbdosh	ʻ
olimlar  jamoasida tadqiqot olib bo-   rish   baxtiga   muyassar   bo ldim.
ʻ   Tez   orada
arxeologlar   safiga   qadimshunos   T.   A'zamxo jaev,   I.   Axrorov,   M.	
ʻ
Aminjonovalar ke-   lib   qo shildi.	
ʻ
Ya.   G ulomov   va   V.   Shishkin   rahbarligida   qator   maxsus   ekspedi-	
ʻ
siyalar   tashkil   etilib,   Farg ona   vodiysida   Quva,   Axsikat;   Buxo-	
ʻ   roda
Zamonbobo,   Varaxsha   va   Qizilqir;   Samarqandda   Afrosiyob;   Surxondaryoda
Bolaliktepa   kabi   yodgorliklarda   ko p	
ʻ   yillik   qazishlar boshlab   yuborildi.
O tgan	
ʻ   asrning   50-yillari   oxiriga   borib,   Ya.   G ulomov	ʻ   rahbarlik
qilayotgan shogirdlarining safi  yanada kengaydi. Safi-   mizga   A.   Sotlikov,   A.
Sa'diev,   Z.   Ahmadjonova,   G.   Mixaylova,   F.  Solieva,   E.  Xojiev  va  boshqalar
kelib qo shildilar. Ularning	
ʻ   har biriga ustoz fanda qo l urilmagan, shu bilan bir	ʻ
qatorda il-   miy   ahamiyati   nihoyatda   dolzarb   mavzular   tavsiya   etar   va   ularni
10 ilmiy   kengashda   tasdiqlab   berar   edilar.   Chunki   Ya.   G ulomovningʻ
rahbarlik uslubi aniq rejali, nazorati muttasil, talabi qat'iy   edi.
XX asrning 60-yillari o rtalarida “Qadimgi va o rta asrlar	
ʻ ʻ   bo limi”ga Ya.	ʻ
G ulomov   yana   o n   nafardan   ortiq   fors   va   arab   tilla-	
ʻ ʻ   rini   puxtagina   egallagan
sharqshunos   yoshlarni   qabul   qildilar.
Bu   yangi   guruhga   ustozimiz   yozma   manbalarda   qayd   etilgan
Movarounnahr va Xurosonga oid ma'lumotlarni belgilab chiqish   va ularni o zbek	
ʻ
tiliga   tarjima   qilish   vazifasini   topshirdilar.   Yosh   sharqshunoslar   zo r   qiziqish	
ʻ
bilan   ishga   kirishib   ketdilar.   Vazifalarini   aniqlab,   manbalarini   belgilab   berish
menga yuk-   landi.
Bo lim	
ʻ   yig ilishida	ʻ   ustoz   yosh   mutaxassislar   shug ullanayotgan	ʻ
manbashunoslik   yo nalishining   ilmiy   mohiyati   to g risida   so zlab,	
ʻ ʻ ʻ ʻ   diyorimiz   va
uning   tub   aholisini   haqqoniy   tarixi   faqat   bir   ne-   cha   turkum   bosh   manbalar
(yozma,   arxeologiya,   etnografiya,   geogra-   fiya)   asosida   yoziladi.   Mazkur
manbalarni   sinchiklab   tadqiq   et-   masdan   turib,   tarixiy   jarayonlar,   ular   bilan
bog liq voqealar va	
ʻ   ularning   ijobiy   yoki   salbiy   oqibatlarining   sabablarini   aniqlab
bo lmaydi.
ʻ   Shularni   nazarda   tutganda   manbashunoslik   yo nalishi	ʻ   ijtimoiy
fanlarda   nihoyatda   muhim   o ringa	
ʻ   egadir.   Mazkur   yo nalish   imkoni   boricha,	ʻ
gumanitar   soha   olimlarining   birgalikda   uyg unlashgan   holda   tadqiqotlar	
ʻ   olib
borgandagina   ko zlangan   natijalarni   beradi.   Yillar   o tib,   erkin   ijod   qilish	
ʻ ʻ   davri
keladi,   ko p   jildlik   tariximizning   sahifalarini   yozishda	
ʻ   sizlar   ham   faol
qatnashasizlar degan umiddaman, degan so zlari	
ʻ   hamon   yodimda.
O sha   60-yillarda   Ya.   G ulomov   tarix,   arxeologiya,   etnografiya   va	
ʻ ʻ
manbashunoslik   sohalari   yo nalishlari   borasida   olib   borgan   il-	
ʻ   miy,   tashkiliy   va
amaliy   faoliyati   aql   bovar   qilmas   darajada   kengayib   ketdi.   Bir   tomondan
shogirdlarning qator nomzodlik   dissertasiyalari   matnlarini   sinchiklab   o qib	
ʻ   chiqib,
fikr   va   mulohazalar   bildirish   hamda  ularning  ilmiy  salohiyatini  oshi-   rishda   yo l-	
ʻ
yo riq   ko rsatish.   Ikkinchi   tomondan,   Buxoro,   Farg ona,	
ʻ ʻ ʻ   Samarqand   va
Toshkentda   olib   borilayotgan   arxeologik   tadqi-   qotlar, tarixchi sharqshunoslarning
safini   kengaytirish   maqsa-   dida   bir   guruh   yoshlarni   aspiranturaga   tortib,   ilmiy
11 rahbarlik   qilishdek   o taʻ   mas'uliyatli   vazifalar   ustozni   toliqtirib   qo y- moqda	ʻ   edi.
Xuddi   o sha   yillarda   ayrim   etuk   tarixshunoslar   (M.   Abdurai-	
ʻ   mov,   H.
Ziyoev va boshqalar) ilmiy tadqiqotlarini yakunlab, Ya.   G ulomovning	
ʻ   mas'ul
muharrirligida   nashrga   tayyorlaydilar.   Bunday   muharrirlikka   nihoyatda   jiddiy
munosabatda  bo lgan us-	
ʻ   toz,   ayrim   hollarda   ishdan   ta'tilga   chiqib,   barchasini
o qib	
ʻ   chiqar, fikr va mulohazalarini yozma ravishda berar edi. Bunday   salmoqli
kitoblardan   ayrimlarini   hatto   bizga   ham   o qib	
ʻ   chiqishni tavsiya etardilar.
O sha yillari gumanitar fan sohalari, xususan, tarix, tilshu-	
ʻ   noslik, hatto
geografiya   bo yicha   birorta   ham   fan   doktori   daraja-	
ʻ   siga   ega   bo lgan	ʻ
mutaxassis   yo q   edi.	
ʻ   Shu   bois   ustoz   tarixshunos-   likdan   tashqari,   tilshunoslik
va   geografiya   fanlari   bo yicha   ham	
ʻ   aksariyat   doktorlik   dissertasiyalariga
rasmiy   opponent   bo lishiga to g ri kelar	
ʻ ʻ ʻ   edi.
Masalan,   Fattoh   Abdullaevning   “Xorazm   tili   leksikasi”   yoki   H.
Hasanovning   “O rta   Osiyolik   geograflar,   sayyohlar   va   ularning	
ʻ   asarlari”
nomidagi doktorlik dissertasiyalari bo yicha rasmiy	
ʻ   opponentlik qilib, har ikki
yo nalishdagi   ikki   turdagi   tadqi-	
ʻ   qotlarga   yuqori   baho   berish   bilan,   ularda
jiddiy ilmiy kamchi-   liklar   va   nuqsonlar borligini   ta'kidlab   o tgan	
ʻ   edilar.
Ya.   G ulomov,   ayniqsa,   bo lim   yig ilishlariga   jiddiy   e'tibor	
ʻ ʻ ʻ   berardilar.
Har   bir   bo lim	
ʻ   ilmiy   xodimi   yoki   aspiranti   bo lmasin,   yozgan   maqola,   risola	ʻ
yoki   dissertasiyasining   bir   qismi   bo lmasin   muhokama   etilar   edi.   Bunday	
ʻ
mustaqil   tadqiqotlarni   bo limning   barcha   a'zolari   o qib   chiqib,   o z   fikr   va	
ʻ ʻ ʻ
mulohazalari   bilan   muhokamada   faol   qatnashishi   shart   edi.   So ngra	
ʻ   bo lim	ʻ
yig ilishi baho berib, qaror chiqarilar edi. Qator kitoblar na-	
ʻ   shrga, nomzodlik
yoki doktorlik dissertasiyalar himoyaga tavsiya   etilgan   edi.
Ustozning   O zbekiston   tarixi   borasida   ko zlagan   rejalari   bo-	
ʻ ʻ   rasida
o ylasam,   ular   butun   yaxlit   holatda   ibtidoiy   davrdan   to	
ʻ   zamonamizgacha
bo lgan
ʻ   ulkan   tarixiy   davrlarni   qamrab   olgan   ekan.
Haqqoniy   tarixning   umumiy   yo nalishini   belgilab   olish   uchun	
ʻ   avvalo
barcha   bosh   manbalarni   jiddiy   tadqiq   etish,   ulardagi   mav-   jud   daliliy
ma'lumotlarni   to ldirish   niyatida   tabiiy   va   aniq	
ʻ   fanlarning   yutuqlaridan
12 foydalanish   lozim   ekaniga   ishongan
ekanlar. Tarixshunoslik fanining rivoji, shubhasiz iqtidorli   ilmga berilgan
yosh   olimlarga   bog liq   ekanligini   hisobga   olib,ʻ   ustoz   tarixshunos,   arxeolog,
etnograf va sharqshunos mutaxassis-   larning safini kengaytirishga alohida e'tibor
bergan ekanlar.   Fanning keng ko lamiga jalb etish maqsadida ularga tavsiya etil-	
ʻ
gan   mavzularning   uzviy   bog liqligi	
ʻ   o zaro	ʻ   hamkorlikni   yuzaga   keltirgan   ekan.
Shu   bois   har   birimiz   umumiy   arxeologik   qazishmalarda   birgalikda   qatnashar   va
tashkiliy   masalalarda   ko maklashar	
ʻ   edik.   Har   bir   mavzu   bo yicha	ʻ   yozilgan   ilmiy
ishni   o qib	
ʻ   chiqish   lozim edi.
Ya.   G ulomov   tomonidan	
ʻ   o rnatilgan	ʻ   bunday   intizom,   ayniqsa   qat'iy
vazifa,   ko pincha   ba'zan   bizga   erish,   to g rirog i   jafodek	
ʻ ʻ ʻ ʻ   tuyular   edi.   Biz   uchun
erish   tuyulgan   bu   ilmiy   “jafo”   aslida   al-   loma   ustozning   fan   sirlarini   bilib   olish
yo lida   bizga   mehr   bi-	
ʻ   lan   bergan   ilm   maktabining   sharofatli   mevasi   ekan.
Ustozning   fikricha, tadqiqotchining ilmiy asari, xoh u maqola, xoh kitob   bo lsin,	
ʻ
avvalo,   ilmiy   natija,   qolaversa   unda   yoritilgan   masala-   lar   va   jarayonlar
ko pchilikka   ayon   emas.   Shu   bois,   bunday	
ʻ   jiddiy   tadqiqotlar   vositasida   fanimiz
taraqqiy topib, o tmishimiz oy-	
ʻ   dinlashadi. Tarix bu oddiygina bayon emas, balki
hayotiy   saboqlar   solnomasidir.   Saboqlar   esa   kelajak   mevasidir,   deb   aytgan
so zlari hamon xayolimdan	
ʻ   ketmaydi.
13 Yaxyo G’ulomov ning hayoti
Men O rta Osiyo davlat universitetini (hozirgi Milliy uni-ʻ   versitet)   1958
yilda   imtiyozli   diplom   bilan   bitirib,   O zbekiston Fanlar akademiyasning Tarix	
ʻ
va   arxeologiya   institu-   tiga   ishga   kelganimda   mazkur   institutning   direktori
Yahyo   G ulomov, direktor muovini Shomuxtor Shomag diev, ilmiy kotib	
ʻ ʻ   L.M.
Landa   edilar.   Shunday   katta   olimlar   boshqargan   ilmiy   dargohda qariyb 20  yil
Yahyoxon   aka   bilan   birga   ishladik.   Biz   yosh-   larga   ayon   bo lgan   narsa,	
ʻ
birinchidan,  Yahyoxon  akaning jamoadagi   beqiyos   obro si,	
ʻ   ikkinchidan   uning
kamtarin,   ochiq   ko ngil,	
ʻ   sahovatli  inson   ekanligi,  uchinchidan  u  zotning  keng
qamrovli   qomusiy   olim   ekanligi   edi.   Yahyo   G ulomovich   direktor   bo lishlari	
ʻ ʻ
bilan   bir   qatorda   institutning   “O zbekistoning   qadimgi   va   o rta	
ʻ ʻ   asrlar   tarixi
bo limini”   boshqarar   edilar.   U   kishi   boshqarayotgan	
ʻ   bo limda	ʻ   o zlariga	ʻ
o xshash	
ʻ   mehnatkash   xodimlari   O.D.   Chexovich,   R.G.   Muqminova,   T.
Qodirova,   A.   Muxammadjonovlarga   biz   yosh-   larning   havasimiz   kelar   edi.
Chunki,   ular   Yahyoxon   aka   boshchiligi-   da   ish   kunlari   davomida   ertadan
kechgacha   bo limda   bo lib,   qadimiy	
ʻ ʻ   qo lyozmalarning	ʻ   sirlarini   ochish   bilan
band   edilar.
Yahyoxon akaning yosh ilmiy xodimlarga mehribonligi, ularning   ilmiy
o sishlariga   yordami   cheksiz   edi.   Men   bunga   1959-1960   yil-	
ʻ   larda   institut
komsomol   qo mitasining	
ʻ   birinchi   kotibi   bo lganimda	ʻ   to liq	ʻ   amin   bo ldim.	ʻ
Yahyoxon   aka   kelajakda   O zbekiston   tarixini   haqqoniy   aks   ettiradigan   ilmiy	
ʻ
kadrlarni   tayyorlashga katta hissa   qo shgan olim.	
ʻ
Yosh   iqtidorli   yoshlarni   o zlari   bosh   bo lib,   sobiq   ittifoqning
ʻ ʻ   ilm-fan
markazlari   Moskva,   Leningrad   (hozirgi   Sankt-Peter-   burg),   Novosibirsk
shaharlaridagi   aspiranturaga   o rnashtirib
ʻ   kelar,   ularga   nomzodlik
dissertasiyalarining   mavzularini   o zlari	
ʻ   tavsiya   etar,   aspiranturadagi   o qish	ʻ   davrida
ularning   holidan   xabar   olib   turar,   lozim   bo lsa,   ularga   moddiy   va   ma'na-	
ʻ   viy
yordam   ko rsatar	
ʻ   edilar.   Ana   shunday   yosh   tadqiqotchilardan   keyinchalik   mashhur
tarixchi   olimlar   etishib   chiqdi.   R.G.   Muqminova, T. Qodirova, O.D. Chexovich, A.
Muhammadjanov,   M.   Qosimov.   A.   Asqarov,   O .	
ʻ   Islomov   va   boshqalar   shular
14 jumlasi- dandir.
Yahyo G ulomov faol jamoatchi bo lib, xalq orasida tez-tez bo libʻ ʻ ʻ   turar
edilar.   XX   asrning   60-yillarida   «Xalq   universitetla-   ri»ni   tashkil   qilish   rasm
bo lgan   edi.   Bizning   “Tarix   va   arxeo-	
ʻ   logiya”   instituti   ulushiga   Qibray
tumanidagi   butun   Ittifoqqa   mashhur   “Qizil   O zbekiston”   kolxozida   «Xalq	
ʻ
universiteti»ni   ochish vazifasi qo yildi. Bu universitetni ochishda va uning ishi-	
ʻ
ni yo lga qo yishda zabardast olimimiz Yahyoxon akaning rollari	
ʻ ʻ   katta bo ldi.	ʻ
Hech   esimdan   ketmaydi,   «Xalq   universiteti»ning   na-   vbatdagi   mashg uloti
ʻ
O zbekiston	
ʻ   arxeologlarining   faoliyatiga   bag ishlandi.	ʻ   Institutimiz   olimlaridan
15   kishi,   shularning   ichida kamina ham Yahyoxon aka boshchiligida kolxozga
tashrif bu-   yurdik. Kolxoz pravleniyasi a'zolari kolxoz raisi, Sosialistik   Mehnat
Qahramoni   Abdujamil   Matqobulov   boshchiligida   bizni   kutib   oldilar.   Asosiy
ma'ruzachi   Ya.G .   G ulomov   edilar.   Alloma	
ʻ ʻ   respublika   arxeologlarining
qilayotgan   ishlari   haqida   maroqli   chiqish   qildilar.   Ularning   yutuq   va
kamchiliklari   to g risida
ʻ ʻ   to lqinlanib	ʻ   gapirdilar.   O zbekiston	ʻ   xududi
arxeologiyaga   oid   topildiqlarga   boy   ekanligi,   ularni   ochish   va   tadqiq   qilish,
eski   irrigasiya   va   sug orish   shaxobchalarini   topish   va   ulardan   amalda	
ʻ
foydalanish   masalasini   ko ndalang
ʻ   qilib   qo ydilar.	ʻ   Rasmiy   chiqishlardan   so ng	ʻ
bir  piyola   choy ustida hangoma  qizib ketdi.   Yahyoxon aka xalqning turmushi
bilan,   ularning   ma'naviyati   bilan   qiziqdilar,   bu   borada   kolxoz   pravleniyasi
a'zolariga savollar   berdi va o z fikrlarini izhor qildilar. Qishloq mehnatkashlari	
ʻ
bilan   bu   uchrashuv   maroqli   o tdi.	
ʻ   1964-1968—yillarda   O zbekiston   xalqlari	ʻ
tarixining   to rt   tomligi   ustida   qizg in   ish	
ʻ ʻ   olib   borildi.   Bu   ishlarga   Yahyoxon
akaning   tashabbusi   bilan   yosh   olimlar   ham   jalb   qilindi.   Men   ham   Yahyoxon
aka,   R.X.   Aminova   “oq   fotihalari”   tufayli   muallif   sifatida   jalb   etildim.   Bu
menga bildirilgan katta ishonch edi. Shu joyda qiziqarli bir   voqeani eslayman.
Men hali fan nomzodi bo lmagan vaqtim, 1969	
ʻ   yilning boshlarida   Butunittifoq
tarixchilarining   O rta   Osiyo	
ʻ   respublikalari   tarixini   yaratishga   bag ishlangan	ʻ
anjumani   Qirg iziston	
ʻ   poytaxti   Frunze   (hozirgi   Bishkek)   shahrida   o tadigan	ʻ
bo ldi.   Shunda   bizning   institutdan   anjumanga   kim   bo-	
ʻ   radi   degan   masala
15 tug ilganda,ʻ   R.X.   Aminova   meni   tavsiya   qilganlar.   Institutimizdagi   katta
olimlardan   biri   Fanlar   aka-demiyasining   vise-prezidenti   Ibrohim   Mo minovga	
ʻ
hali   fan   nomzodi bo lmagan odam bu anjumanga yuborilapti, deb etkazgan.	
ʻ   Bu
masalani   oydinlashtirish   uchun   Rahima   Xodievna   vise-   prezident   huzuriga
chaqirilgan.   Opa   vise-prezidentga   meni   va-   kil   qilib   yuborilishimni   asoslab
berganlar,   dissertasiya   yoqlash   arafasida   ekanligimni,   mening   nomzodim
institut   etakchi   olim-   lari   bilan,   jumladan   akademik   Yahyo   G ulomov	
ʻ   bilan
maslahatlashilganligi,   u   kishi   ma'qullaganliklarini   aytib   ber-   ganlar.   Shunday
qilib,   men   bu   anjumanda   qatnashib,   Qirg izistoning etakchi olimlari, jumladan	
ʻ
V.P. Sherstobitov va   boshqalar   bilan   muloqotda bo lib	
ʻ   qaytganman.
Mana   orziqib   kutgan   kunlar   ham   etib   keldi.   Men   1969   yili   30   iyunda
nomzodlik   dissertasiyani   Tarix   va   arxeologiya   instituti-   ning   kichik   ilmiy
kengashida   muvaffaqiyatli   himoya   qildim.   Yozgi   chilla   davri,   kunlar   juda   issiq.
Shu   davrda   akademik   Yahyo   G ulomovning   sahovati,   insonparvarligi,	
ʻ
odampeshaligi   yana   bir   bor   namoyon   bo ldi.   Qabul   qilingan   qoida   bo yicha,	
ʻ ʻ
Kichik   ilmiy   kengash   qarorini   Katta   ilmiy   kengash   yashirin   ovoz   berish   yo li	
ʻ
bilan tasdiqlashi  lozim edi. Ta'til  davri boshlangan edi, Katta   ilmiy kengashning
yig ini   kuzda   chaqirilishi   ham   mumkin   edi.	
ʻ   Mazkur   kengashning   raisi   Yahyo
G ulomov   edilar.   Men   bilan   nom-
ʻ   zodlik   dissertasiyani   ikkinchi   dissertant   –
samarqandlik   yana   bir   qozoq   o g loni	
ʻ ʻ   Aliev   Uchtemir   ham   himoya   qilgan   edi.
Yahyo   G ulomov bu yigitlar Katta ilmiy kengashni kuzgacha sarson bo lib	
ʻ ʻ   kutib
yurmasinlar   deb,   biz   himoya   qilgan   kunning   ertasiga,   ya'ni   1   iyul   kuni   Katta
ilmiy   kengash   majlisini   chaqirib,   bizning   dissertasiyalarni   yakdillik   bilan
tasdiqlab   berishdi   va   ularni   Oliy   Attestasiya   komissiyasiga   –   Moskvaga
yuborishga   zarur   hamma   xujjatlarni   imzolab   berdilar.   Bu   olijanob   insonning
yoshlar haqidagi navbatdagi g amxo rligining namunasi edi. Kun	
ʻ ʻ   issiq bo lishiga	ʻ
qaramay ikki nomzodning kamtarin banketlarida   boshqa   olimlar   qatori   qatnashib,
ota-onalarimizni,   qavm-   qarindoshlarimizni   xushnud   etganlar.   Bu   oliyjanoblik,
inso-   niylik   bizning   xotiramizda   umrbod   muxrlanib   qolgan.   Yahyo   G ulomov
ʻ
kamtarin   inson,   zabardast   alloma,   qomusiy   olim   bo lishlari   bilan   bir   qatorda,	
ʻ
16 ajoyib   oila   boshlig i,   qalbi   pok,ʻ   go zallik   shaydosi   bo lgan   inson   edilar.   Ish	ʻ ʻ
jarayonida   bu   ulug	
ʻ   zotning   xonadonlarida   bir   necha   bor   bo lganman.	ʻ   Ulug	ʻ
olimning   oila   a'zolari-rafiqalari   Sobira   opa,   farzandlari   Sokina   opa,   shirinsuhan,
mehmonnavoz kishilar bo lib, biz borganimizda mu-	
ʻ   loyim kutib olishar, hovlilari
doimo   saranjom-sarishta   bo lar	
ʻ   edi.   Hovlidagi   ajoyib   gullar,   mevali   daraxtlar
ichida qafasdagi   go zal kakliklarning sayrashlari odamga huzur bag ishlar edi. Ta-	
ʻ ʻ
rix   muammolari   borasidagi   domla   Yahyoxon   aka   bilan   suhbatimiz   qizigandan-
qizir   edi.   Suhbat   oxirida   doimo   uyda   bo ladigan	
ʻ   serqatiq,   ko katlarga   to la	ʻ ʻ
moshxo rda kosalarda mehmonga torti-	
ʻ   lar   edi.
Ana   shunday   ajoyib   siymo,   kamtarin,   bag ri	
ʻ   keng   inson,   qomusiy   olim,
akademik   Yahyoxon   aka   G ulomov	
ʻ   xotirasi   xalqimizda asrlar bo yi	ʻ   saqlanashiga
shubha   yo q.	
ʻ
17 FAN FIDOYISI sifatida
Yahyo   G ulomov   domlaning   muvaffaqiyatlarida   fan   fidoyilari-ʻ   ni   topish
va   o z   o rniga   qo yish   san'at   darajasiga   ko tarilgan   edi,	
ʻ ʻ ʻ ʻ   deb   hisoblayman.   Ko p	ʻ
yillar   davomida   olib   borilgan   kuzatuvlar   shuni   ko rsatadiki,   fan   sohasida	
ʻ
majburlash uslubi kerakli sa-   marani bermas ekan.
O zbekistonda   sug orish   tarixini   o rganish   maktabiga   asos   sol-	
ʻ ʻ ʻ   gan   Ya.
G ulomov   (miroblar   ham   deb   qo yishardi)   bu   sohani   chuqur	
ʻ ʻ   tadqiq   etish   uchun
tarixchi, arxeolog, manbashunoslar bilan birga   irrigasiya nazariyasi va texnikasini
bilgan   olim   va   mutaxassis-   larni   ham   jalb   etishni   muhim   deb   bilgan   va   shunga
intilgan.   Bu   g oya	
ʻ   domlaning   asarlarida   ham   o z	ʻ   aksini   topgan.   Injener
(muhandis),   aerofotos'emka,   geodeziya   mutaxassislari   bu   ishga   jalb   etilgan
taqdirdagina ob'ektiv (xolis) xulosalarga kelish   mumkin   deb hisoblangan.
Mening  ham  shu   sohaga   kirib  kelishim,   domlaning  yuqoridagi   g oyasiga	
ʻ
bog liq.	
ʻ   ToshDUning   geografiya   fakulteti   gidrologiya   bo limini	ʻ   bitirib,   ilmiy-
tadqiqot   institutida   ishlayotgan   vaqtimda   mening   hayotimda   muhim   bir   burilish
ro y	
ʻ   berdi.   Keyinroq   bilishimcha,   bunga   men   tomonimdan   chiqarilgan   maqolalar
va   suv to g risidagi	
ʻ ʻ   risola   sabab bo lgan.	ʻ
1968   yilning   kuzida   mening   uyimga   bir   odam   tashrif   buyurdi,   hech
kutilmagan   mehmon.   Oddiygina,   o rta   bo yli   mehmon   o zini   ta-	
ʻ ʻ ʻ   nishtirdi,
“Ahat   aka   Muhammadjonov   (hozir   akademik),   akade-   miyaning   tarix   va
arxeologiya   institutidan”.   U   kishi   mening   ol-   dimga   Ya.   G ulomovichning	
ʻ
iltimosiga   ko ra   kelganligini   va   insti-	
ʻ   tutga   ishga   taklif   etganligini   aytdilar.
Men   albatta,   juda   hayron   qoldim   va   “Meni   qanday   qilib   topdingiz”   deb
so radim.	
ʻ   “Sizning kitobingiz” orqali degan javob bo ldi. Haqiqatan ham	ʻ   1965,
1966   yillari   ikkita   risola   e'lon   qilingan   edi.   Unchalik   katta   bo lmagan   bu	
ʻ
kitobchalardagi fikrlar va uning muallifi   domla diqqatini o ziga tortgan ekan va	
ʻ
shu   mutaxassisni   bizning   ishlarimizga   jalb   etish   zarur,   degan   qat'iy   fikrga
to xtalgan.	
ʻ   Men   “hang-mang”   bo lib	ʻ   qoldim.   Ahat   aka   (mening   keyinchalik
us-   tozim)   sektorda   qilinayotgan   tadqiqotlar   to g risida   tushuncha   ber-	
ʻ ʻ   dilar,
muhandis mutaxassislarga ham ehtiyoj borligini aytdi-   lar. Men dastlab e'tiroz
18 bildirdim, chunki dissertasiya ishim   ancha   pishib   qolganligini   aytdim.   Ahat   aka
bu   ishga   (dissertasiyani tayyorlashga) sharoit yaratib berishlarini va'da   qildilar.
Kelin “tez pishar ovqat” tuxum-kolbasani qovurib ol-   dimizga   qo ydiʻ   va   suhbat
ancha   davom   etdi.   Men   o ylab	
ʻ   va   maslahatlashib   javob   berishimni   aytdi.
Oradan   biroz   vaqt   o tgach,	
ʻ   rozilik bildirdim.
Meni   ishga   olish   uchun   direksiyaga   suhbatga   taklif   etishdi.   Aytilgan
kun   va   saotda   O z   FA   Tarix   va   arxeoligiya   instituti   di-	
ʻ   rektori   xonasiga   sal
oldinroq keldim, direktor opa Melixon   Oxunova men bilan salomlashib, o tirib	
ʻ
turishimni taklif etdi-   lar. Katta majlis stolining bir chekkasida o tirdim, biroz	
ʻ
o tgach	
ʻ   xonaga   baland   bo yli,	ʻ   burunlari   ancha   katta,   boshiga   buxorocha   do ppi	ʻ
kiygan domla kirib keldilar va men bilan samimiy salom-   lashib,   direktor   opa
oldilariga   borib   o tirdilar,	
ʻ   biroz   suhbatdan   so ng,   Melixon   opa   men   tomonga	ʻ
qarab,   “bu   yigit   bizga   ishga   kirmoqchi   ekanlar,   siz   nima   deysiz”   deb   Ya.
G ulomovichga	
ʻ   qarab   qo ydilar.   U   kishi   men   tomonga   qarab,   nim   tabassum	ʻ
bilan   “bu   yigit   bizga   juda   kerak”   dedilar,   boshqa   gap   bo lmadi.   Meli-	
ʻ   xon
Oxunova   menga   qarab,   “siz   ishga   qabul   qilindingiz,   hujjatlarni
rasmiylashtiravering” dedilar, men “rahmat, xayr”   deb   o rnimdan turdim.	
ʻ
Shu   paytdan   domla   bilan,   institut   jamoasi   bilan   hamkorlikda   ishladim
va nisbatan qisqa vaqt ichida nomzodlik,   sal keyinroq doktorlik dissertasiyasini
himoya   qildim,   bunga   domlaning   yordamlari   beqiyos   bo ldi.   Ya.	
ʻ
G ulomovichning   bevosita	
ʻ   topshiriqlari   bilan   Buxoro,   Chirchiq   vohasida
arxeologlar bilan   bevosita   ishlashimga   to g ri	
ʻ ʻ   keldi   va   har   gal   domlaning   bag ri	ʻ
kengligi,   ishga   chanqoq   kadrlarni   topishi   va   ulug   ishlarga   jalb	
ʻ   etishi   meni
hayratga   solgan.   O sha   davrda   faqat   Nizomiy   nomli	
ʻ   pedagogika   institutida
“O zbekiston   tarixi”   kafedrasi   bo lib,	
ʻ ʻ   uni   domla   umri   oxirigacha   boshqargan
(boshqa oliy o quv yurtlari-	
ʻ   da   “KPSS tarixi”   kafedralari   bo lgan).	ʻ
Men   sal   keyin   pedinstitutning   tarix   fakultetini   sirtdan   tugatdim.
Respublikamizning   deyarli   barcha   viloyatlarida   ish   olib   borgan   domla   mahalliy
insonlarni   beg araz	
ʻ   oliy   o quv	ʻ   yurt- lariga jalb etgan va ularning ilmiy o sishiga	ʻ
yordam bergan. Shu   sababli, domlaning shogirdlari turli viloyatlardan bo lib, fan
ʻ
19 rivojiga   muhim   hissa   qo shdilarʻ   va   qo shib	ʻ   kelmoqdalar.   Ular   orasida ko plab fan	ʻ
nomzodlari, doktorlari va akademiklar eti-   shib   chiqdi.
Ya.   G ulomovichni   mirishkor   bog bonga   o xshatish   mumkin,   u   kishi	
ʻ ʻ ʻ
tomonidan   yaratilgan   bog	
ʻ   mo l-ko l	ʻ ʻ   va   ajoyib hosil bermoqda.
20 Y.G’ulomovning Tadqiqotlari
1936 yil.Jo’shqin Amudaryo qirg’oqlaridagi qadimiy qa’lalarni tekshirish
uchun qayiqda suzib borishayotganda, daryoda oqim ko’tarilib, toshqin boshlandi.
Qayiq Tuyamo’yin darasiga kirar-kirmas shamol  ko’tarilganicha, daryoda kuchli
to’lqin paydo   bo’lgandi.Besh daqiqagina oldin ohistagina suzib borayotgan qayiq
goh ko’tarilib, to’lqin tepasiga minib olar, so’ngra tog’dan dumalatilgan xarsang
toshdek   pastga   munkib   ketar,   ba’zan   to’lqin   zarbidan   goh   u,   goh   bu   tomonga
yonboshlab qolar va yana   to’lqinga urilib tiklanardi. Shu dam suv balosidek ofat
ikki   yosh   qayiqchi   yigitlarni   qayiqdan   qoqib,   o’zi   bilan   olib   ketdiki,   bu   haqiqiy
falokat   edi.Fojialisi   shundaki,   qayiqdagi   keksa   darg’a   va   uning   yonidagi   yosh
yigit talvasaga tushganicha   bor, chunki ular qo’lida tayoq ham, eshkak ham yo’q
edi.Shu payt nuroniy darg’a qayiq o’rtasida tiz cho’kkancha jon holatda «Xubbi,
xubbi,   o’zing   madad   ber»   deya   yolvora   boshladi.
Bunday   nido   yosh   yigitni   qo’rquvdan   xalos   qilib   tobora   hayratga   soldi.   Negaki,
Xubbi   so’zi   O’rta   Osiyo   va   Eronda   keng   tarqalgan   otashparastlik   dinida   suv
xudosi   hisoblanar,   bu   so’z   haligi   yosh   yigit   nazarida   fan   uchun   qimmatli
etnografik   ma’lumot     edi.
Xullas,   yaratgan   egam   qayiqdagilarni   halokatdan,   daryoga   cho’kishdan   omon
saqladi.   Halokatli   damdayam   fanni   o’ylagan   haligi   yosh   yigit   Yahyo   G’ulomov
edi.
Yahyo   G’ulomov   1908   yilning   1   may   kuni   Toshkentning   Shayhontohur
dahasidagi   Oqmachit   mahallasida   tug’ilgandi.Bo’lajak   arxeologning   otasi
G’ulomxon   qadim   Shoshdagi   dovruq   taratgan   Xo’ja   Ahror   madrasasida
mudarrislik   qilgan,  onasi   Soraxon   mahalladagi   maktabda  qizlarga   saboq   berardi.
Ana shunday ilmga ixlos qo’ygan oilada voyaga yetgan Yahyo bolaligidan zehnli
bo’lib o’sdi. Biroq oila katta bo’lib, G’ulomxonning Eshonxon, Odilqori, Yahyo,
Said Ahmad, Akrom va Roqiya ismli oltita     farzandlari bilan birga opasidan yetim
qolgan   to’rtta   yoshgina   jiyanlariyam   ular   qaramog’ida   edi.   Shu   bois,   qolaversa,
G’ulomxon mudom madrasadagi ishlar bilan band bo’lganligi sababli, xonadonga
qarashli bog’ning xo’jalik yumushlari farzandlari     zimmasida bo’lgan. Yahyo ana
21 shunday   yumushlar   bilangina   band   bo’lib   qolmay,   ilmga   ixlos   qo’ydi.   Dastlab
ota-onasidan   saboq   olgan   bo’lsa,   keyin   «Namuna»   nomli   maktab-internatda
Lutfillaqori, Xatibzoda, Ismoil muallim, Haydar Nosiriy, Akbar   domla, Yusuf va
Eson   afandi   kabi   shu   davrdagi   eng   mo»tabar   o’qituvchilardan   ta’lim   oldi.   Bu
maskanda   u   Oybek,   Buyuk   Karimov,   Fotih   Orifov,   Abdulla   Boboxonov,   Iso
Razzoqov,   Yoqub   Aliev,   Abdulla   Rahimov,   Saidazim   Usmonov   kabi
kelajakdagi     o’zbek   xalqining   yetuk   ziyolilari   bo’lib   yetishgan   ilmu   fan
namoyondalari   bilan   bir   guruhda   ta’lim   tarbiya   oldi.Ayni   paytda   Yahyo   ijodga
bo’lgan   ishtiyoqi   sabab   «Bulutlar»,   «Turfa   folbin»,   «Gilam   jallobi»   singari
hajviyalarini   maktabning     devoriy   gazetasida   chop   etdirdi.
             O’smirlikning zavqli onlarini shunday xushnudlik bilan o’tkazgan Yahyo
G’ulomov,   1927-30   yillarda   Samarqanddagi   o’zbek   davlat   pedagogika
akademiyasi   ijtimoiy   va   iqtisodiy   bo’limida   tahsil   oladi.Bu   dargohda   u   Po’lat
Soliev   ,   Abdurauf   Fitrat,   Vasiliy   Vyatkindek   o’z   davrining   ilg’or   ziyolilaridan
saboq   oldi,   Muso   Saidjonov   bilan   hamkorlik   qilib,   ularga   ixlos   qo’ydi.
Yuqoridagi   olimlar   ,   xususan   Po’lat   Soliev   (1882-1937)   Astraxanda   tug’ilgan,
ammo   taqdir   yo’llari   tufayli   Turkistonga   bir   umr   mehr   qo’ygan,   shu   o’lkada
yashab   o’tgan   ilk   o’zbek   tarixchi   professori   edi.   Qozon,   Ufadagi   madrasalarini
bitirgan   Po’lat   Majidovich   1909   yildan   Toshkent,   Qo’qon   ,   Mirzacho’l,
Jalolobod   ,   Bekobod   maktablarida   o’quvchilariga   saboq   bergan,   1917   yildagi
Turkiston   muxtoriyati   tashkil   topishida   jonbozlik   ko’rsatgan   arbob   ham   edi.   U
muxtoriyatning   “El   bayrog’i”   gazetasining   bosh   muharriri   sifatida   faoliyat
ko’rsatadi.   Muxtoriyat   tugatilgach,   Farg’onada   o’qituvchilikni   davom   qildiradi.
1919   yildan   Toshkentga   kelib   maorif   kurslarini   tashkil   etish,   “Inqilob”,   “Tong”
jurnallarini   nashr   etishga   bosh     bo’ladi.   Bir   muddat   Moskvada   yashab   ilmiy
faoliyat bilan shug’ullanadi, 1927 yilda esa Samarqandga qaytib oliy pedagogika
institutida talabalarga saboq bera boshlaydi. “Mang’itlar saltanati davrida Buxoro
o’lkasi”   ,   “Buxoro   tarixi”,     “O’zbekiston   ham   Tojikiston”,   “O’zbekiston   tarixi”
asarlarini yaratdi.
Yahyo   G’ulomov   keyinchalik   xotirlab   yozganidek,   “Po’lat   Soliev
22 Turkiston   tarixi   bo’yicha   o’qigan   ma’ruzalari   xotimasida   kishini   avvalo   o’z
mamlakati, shahri va tug’ilib o’sgan qishlog’ining tarixini yaxshi bilishga da’vat
etadigan,   arab,   fors,   rus   va   turkiy   tillarni,   sharq   tarixi,   falsafasi,   axloqi,   tarixini
mukammal biladigan shaxs edi”.
          Muso Saidjonov (1898-1937) Buxoroda-savdogar oilasida tug’ilgan bo’lib,
dastlab   Mir   Arab   madrasasida,   keyin   Kogondagi   rus-tuzem   maktabida   tahsil
olgan, o’z davrining ilg’or ziyolisi sifatida 1915 yildan Buxoroda “Maorif” nomli
kitob   jamiyatini   tashkil   qilgandi.”Yosh   buxoroliklar”   safida   ham   faoliyat
ko’rsatgan   M.Saidjonov   1920   yilda   amirlik   tugatilib   BXR   tashkil   qilingach,
savdo-sanoat,   xalq   maorifi   noziri,   iqtisodiy   kengash   raisi   kabi   vazifalarda
ishlaydi.
  1924-27   yillarda   tarixiy   yodgorliklarni   muhofaza   qilish   tashkiloti
boshlig’i   sifatida   ishlab,   Buxorodagi   ko’plab   me’moriy   obidalarni   ta’mirlash,
tadqiq   qilishga   bosh   bo’ldi.   1928-37   yillarda   respublika   tarixiy   va   madaniy
yodgorliklarni   muhofaza   qilish   qo’mitasiga   raislik   qilib,   O’zbekistonning
madaniy   merosini   avaylab   asrash,   ilmiy   tadqiq   qilish   ishlariga   rahbarlik   qildi.
Buxoro,   Shahrisabzdagi   me’moriy   obidalar   haqida   kitoblar   yaratdi.   1935   yilda
Leningradda   o’tkazilgan
sharqshunoslarning   3   xalqaro   kongressida   qatnashib   ma’ruza   o’qidi.   Yahyo
G’ulomov   M.Saidjonov   bilan   hamkorlik   qilarkan,   undan   qadim   shaharlardagi
obidalarning   barpo   etilishi,   ularga   ishlatilgan   bo’yoq,   minoralarning   qay   tariqa
osmonga   bo’y   cho’zib   barpo   etilganiga   oid   ma’lumotlarni   bilib   oldi.
Abdurauf   Fitratdek   o’z   davrining   qomusiy   olimi,   shoir,   dramaturgning   bo’lajak
akademikka   o’tkazgan   ta’siri,   maslahatu-nasihatlari,   o’z   boshidan   kechirganlari
to’g’risidagi   dardli   hikoyalari   esa,   Yahyo   akada   sharq   ziyolisidek   ibratli
SHAXSni ko’z     o’ngida mujassamlashtirgandi.
                        Yahyo   G’ulomov   bilan   keyingi   davrda,   xususan   Xorazmda   o’tkazgan
ekspeditsiyasida   hamkorligi   boshlanib,   to   umrlarining   oxirigacha   uchrashib,   xat
yozishib   maslakdoshlik   qilgan   inson   Abdulla   Boltaev   (1890-1966)   edi.   Xiva
xonligi   davrlaridan   otasi     Muhammad   Murod   Said   Pano   bilan   Ichan-Qa’ladagi
23 obidalarda   barpo   bo’lishida,   keyinchalik   ularning   ta’mirlanishida,   Toshkentdagi
A.Navoiy   nomli   opera   va   balet   teatrining   milliy   uslubda   jihozlanishi,   sayqal
topishida   katta   xizmat   qilgan     naqqosh,   usta,   o’z   davrining   mashhur   Davlat
mukofoti bilan taqdirlangan bu inson, tarix bilimdoni ham edi. Yahyo G’ulomov
Xorazmga   kelgan   1936   yilidayoq   Xivaga   kelib   Abdulla   Boltaev   bilan
tanishgan.Uning   maslahatlari,   Xorazm   tarixi,   obidalari,   ularning   barpo   etilishi,
ularga   ishlatilgan   bo’yoq,   ularning   sirlari,   to’plagan   qo’lyozma   asarlari   asosida
Yahyo G’ulomov ko’plab ma’lumotlarga ega  bo’ladi. Ana  shular  asosida,  ularni
boshqa   manbalarga   taqqoslab,   arxeologik   tajribalarini   umumlashtirgan   holda
o’zining   “Xiva   va   undagi   me’moriy   obidalar”,   “Xorazmning   sug’orilish   tarixi”
monografiyalarini   yaratadi.Abdulla   Boltaev   naqqosh   usta   bo’lish   bilan   birga,
o’zidan   88   ta   daftarga   arab   alifbosida   bitilgan   Xorazm   tarixiga   oid   o’zining
yozgan, qariyib 10 jildga jo bo’lgulik asarlarni meros qoldirgan muarrix hamdir.
Yahyo   G’ulomov   Xivada   bo’lganida   ana   shularni   mutoala   qilgan   holda
“Xorazmda o’z biografiyasini to’liq saqlagan, materiallarini to’plab   yosh olim va
kelajak   avlodlarga   qoldira   bilgan   Abdulla   akadir”,   deya   yozgandi.
O’z   navbatida   Abdulla   Boltaev   ham   “Yahyo   G’ulomov   odamlardagi   jamiki
yaxshi   fazilatlarni   o’zida   mujassamlashtirgan   mehnatsevar,   shu   bilan   birga
chinakam   katta   olim”,   deb   baho   bergan.   Bugungi   kunda   Abdulla   Boltaevning
avlodlari   xonadonida   bobolaridan   qolgan   88   ta   noyob   daftarlar   bilan   birga   har
ikkala   maslakdosh   fidoyi   insonlarning   yozgan   xatlariyam   avaylab   saqlanmoqda.
Vasiliy   Vyatkin…Turkiston   tarixi,   fanida   alohida   muhim   o’rin   tutgan   ushbu
shaxsning faoliyati bo’lsa Yahyo G’ulomovdek yosh talabaga istiqbol eshiklarini
ochib   yubordi.   V.V.Vyatkin   (1869-1932)   Samarqand   obidalarining   haqiqiy
jonkuyari,   hamkasbi   Abu   Said   Maxzum   bilan   ko’plab   obidalar   tarixini   tadqiq
qilgan,   ko’plab   qo’lyozma   asarlar   to’plab   ularni   o’rgangan,   hattoki   1908   yilda
Samarqand   shahrida   Ulug’bekka   haykal   qo’yish   tashabbusi   bilan
chiqishgandi.A.A.Semyonov,   I.Sikora,   N.G.Malitskiy   singari   olim   va   arboblar
ham   Vyatkinni   qo’llab   quvvatlab,   bu   borada   1914   yilda   tuzilgan   Ulug’bek
merosini   o’rganish,   rasadxonasini   ta’mirlash,   haykalini   barpo   etish   komitetini
24 tuzishgandi.
Ana   shunday   tarix,   milliy   qadriyatlar   jonkuyari   bo’lgan   olimlardan   saboq   olishi
Yahyo   G’ulomov   uchun   bir   umrlik   hayot   dorulfununi   bo’lib   xizmat   qildi.   Bu
paytga   kelib   o’rta   asrlarda   vayronaga   aylanib   qaerdaligi   noma’lum   bo’lgan
Ulug’bek   rasadxonasini   topganidan,   Afrosiyobda   arxeologik   tadqiqotlar   olib
borganidan   Vyatkinning   nomi   fan   olamidagina   emas,   Samarqandning   oddiy
aholisi   orasidayam   ancha   mashhur   edi.   O’zbek,   tojik,   fors   tillarini   yaxshi   bilgan
Vyatkin   Yahyodagi   ilmga   intilishni   sezib   unga   ustozlik   qildi.   Yahyo
G’ulomovning   xotirlashicha,   “Ma’ruzani   u   auditoriyaning   u   boshidan   bu   bu
boshiga yurib o’qirdi..U na ma’ruza   matniga, na talabalarga qarardi. Faqat baland
bir   nuqtaga   tikilganicha   voqealar,   nomlar,   sanalar   va   hatto   voqealarga   aloqador
forscha she’rlarni yoddan aytardi.
            Birinchi ma’ruzasidayoq u mening ilgarigi qarashlarimni ostin-ustin qilib
yubordi,   chunki   uning   bilganlari   oldida   mening   o’zimga   bo’lgan   e’tiqodim
puchdek   ko’rina   boshladi.   U   o’zining   asosiy   tarixiy   manbalarini,   10   asr
mualliflari Tabariy,   Narshaxiy va keyingi asrlarda yashagan Ibn Asir, Juvayniy va
boshqalarni  shunday tavsiflab berdiki, ular  qarshisida  mening o’qib yurgan tarix
kitoblarim hech bo’lib qoldi. Ma’ruza paytida uning so’zini bo’lib savol berardik
va u berilgan   savollarga albatta javob berardi. Chunki u kishi ma’ruzaning oxirida
savolga   vaqt   qoldirmas,   qo’ng’iroq   chalinishi   bilan   chiqib   ketardi.   V.Vyatkin
savol  va   javoblardan  men   uning  ma’ruzasini  juda  e’tibor   bilan   eshitayotganimni
payqagan   shekilli,   bir   daf’a   u   auditoriyadan   chiqishimni   kutib   turgan   ekan,   men
yaqinlashishim bilan o’zbekchalab boyagi savolga javobini tavsiflab gapira ketdi.
Menga   asl   manbalarni   sinchiklab   o’qishni   birinchi   bo’lib   maslahat   bergan   ham
shu V.Vyatkin   bo’ldi. U bir ma’ruzadan keyin meni Samarqand eski shahriga olib
ketib,   Registon   ko’chasidagi   kutubxonaga   olib   kirdi.   Unda   ishlab   turgan   barcha
yoshu   qari   o’rinlaridan   turib   Vyatkinni   qarshi   oldilar   va   “domla”   deb   u   bilan
o’zbek   va   tojik   tillarida   quyuq  so’rasha   ketdilar.  Bu   kishining   mahalliy   ziyolilar
ichida bunchalik mo»tabar va ular bilan apoq-chapoq ekanini shunda payqadim”.
Xullas,   ana   shu   tariqa   boshlangan   ustoz-shogirdlik   bois   Vyatkin   hamda
25 I.R.Cheylitko Yahyo G’ulomovni arxeologiyadek sehrli kasbga oshno tutinishiga
sabab   bo’lishdi.   Dastlabki   arxeologik   tadqiqotlari   ham   Yahyoning   aynan
Afrosiyobda, 1928, 29   yillarda bo’lib o’tdi.   1931 yilda u Toshkentga qaytib xalq
komissarlari kengashi huzuridagi tarixiy yodgorliklarni saqlash va ilmiy o’rganish
qo’mitasida   ish   boshlaydi.Bu   dargohda   u   M.Masson,   A.Yakubovskiylar
rahbarligida   1933   yildan   Termiz   va   Zarafshondagi   qadim   obidalarda   izlanishlar
olib bordi.
26 XORAZM EKSPEDITSIYASI
Ma’lumki,   o’lkamizda   arxeologiya   fani   chorizm   istilosidan   so’ng,
mustamlakachilarning   o’lkani   tadqiq   qilib,   topilgan   osori   atiqalarni   Peterburg   va
Moskvaga   tashib   keta   boshlaganlaridan   so’ng   shakllana   boshlagandi.   Yahyo
G’ulomovgacha   bo’lgan     davrda   toshkentlik   savdogar   Akram   Asqarov,
samarqandlik Abu Said Maxzum, 1929 yilda Qashqadaryoda, keyin esa Yettisuvda
arxeologik   tadqiqotlar   o’tkazgan   Turdi   Mirg’iyosovlar   faoliyat   olib   borishgandi.
Ular orasida Turdi Mirg’iyosov chin ma’nodagi vatanparvar arxeolog edi. Ayniqsa
u   Yettisuvda   faoliyat   olib   borarkan,   To’qmoq   tumani   chekkalarida   qadimgi
shaharga   tegishli   obidalar   borligini,   ammo   ular   rahbarlarning   e’tiborsizligi,
mahalliy   aholining   loqaydligi   natijasida   vayrona   holga   kelayotganidan   kuyunib
tegishli   idoralarga   uch   marotaba   telegramma   yuborishga   majbur   bo’lgandi.
Turdi Mirg’iyosov kuyunchaklik bilan “Biz Verniyga uchta xabar yubordik.Ammo
hech qanday javob olomadik.  Oradan yana uch yil o’tsa, bu minoradan hech narsa
qolmaydi.   Qisqacha   qilib   aytganda,   turkistonlik   arxeologlar   bu   yerdagi
yodgorliklarni   o’z   panohiga   olishmasa   fan  va   tarix  uchun   qimmatli   manbalarning
hammmasi   yo’q   bo’ladi   va   avlodlarning   qarg’ishiga   uchraymiz”.
Bundan   ko’rinadiki,   mustamlakachilar   tarixiy   obidalarga   emas,   qimmatbaho
topilmalarga   e’tibor   qaratishgandi.Yahyo   G’ulomov   arxeologiyada   ma’lum   bir
tajriba,   ko’nikma   orttirgach,   ana   shunday   jonkuyar   Turdi   Mirg’iyosov   hamda
kasbdoshi   Rashid   Nabievlar   bilan   1936   yilda   Xorazmda   o’zining   mustaqil
tadqiqotlarini   boshlab   yubordi.1937   yildan   boshlab,   ular   safiga   arxeolog
A.I.Terenojkin   hamda   arxitektor   B.Zasipkinlar   qo’shildi.
O’sha vaqtda Toshkentdan chiqgan poezd to’g’ri Xorazmga bormas, negaki 1947
yilgacha   vohaga   temir   yo’l   yotqizilmagandi.   Shunday   vaziyatda   bir   guruh
arxeologik   ekspeditsiyaning   Turkmanistonning   Chorjo’y   shahridagi   bekatga
borishi, u yerdan yo   Amudaryodagi kemalar orqali, yoki Buxoro qumliklaridan ot,
tuya, eshaklarda olis Xorazmga borishining o’zi ming mashaqqat edi. Ana shunday
holatda Yahyo G’ulomov va safdoshlari 1936 yildan 1947 yilgacha yilda ikki
marotaba olis vohaga  tashrif   buyurishardi.
27 Urushdan   so’ng   Yahyo   G’ulomov,   ko’p   yillar   davomida   Quyi   Amudaryo
bo’ylarida   olib   borgan   ilmiy   tadqiqot   ishlarini   umumlashtirgan   holda,   1950   yili
Moskvada   doktorlik   dissertatsiyasini   muvaffaqiyatli   yoqladi.   Ana   shu   ilmiy   ishi
asosida  1957 yilda     ruscha,  1959 yilda bo’lsa o’zbekcha «Xorazmning sug’orilish
tarixi»   monografiyasi   yuzaga   keldi.Ushbu   fundamental,   ilmiy   akademik   asar
Yahyo   G’ulomovning   tarixshunoslikda   g’oyat   teran   tadqiqotchi   ekanligini
ko’rsatdi.Chunonchi,   sun’iy   sug’orishga     asoslangan   quyi   Amudaryo   xalqlari
hayotida obi hayotning tutgan o’rni, asrlar mobaynida u bilan bog’liq bo’lib o’tgan
voqea   hodisalar   monografiyada   haqqoniy   yoritilgani   sabab,   asar   keng   shuhrat
qozondi.   Dunyoga   mashhur   Ermitaj   muzeyi   direktori   ,   akademik   B.B.Piotrovskiy
ta’kidlaganidek,   “Yahyo   G’ulomovning   O’rta   Osiyo   xo’jalik   hayotining   asosi
hisoblangan   sug’orish   sohasidagi   tadqiqotlari   haqiqatan   ham   buyukdir”.
Yahyo   G’ulomov   ushbu   asarni   yozish   jarayonida   Xorazmda   o’zi   va   S.Tolstov
o’tkazgan   arxeologik   ekspeditsiya   natijalariga   tayanibgina   qolmasdan,   ilgarigi
davrda sug’orilish tarixiga, suv xo’jaligi tizimiga doir yaratilgan asarlarniyam qunt
bilan     o’rgandi.   Aynan   xonlikning   bosh   mirobi   bo’lib   ishlagan   Munis,   Ogahiylar,
xonlar   sulolasiga   mansub   Bayoniy,   “Turkistonning   sug’orilish   tarixi”   va   o’lka
tarixiga   oid   yana   yuzlab   asarlar   yozgan   V.V.Bartol`d,   Xorazmda   bo’lib   bebaho
manbalar   to’plagan   Kaul`bars,   Kun   singari   olimlar   asarlariga   e’tibor   berdi.
Bundan   tashqari,   “Xorazmning   sug’orilish   tarixi”   mavzusidagi   doktorlik   ishi   va
monografiyasini yozish jarayonida arab, fors tilidagi qo’lyozma asarlar, rus tilidagi
kitoblardan   267   tasini   o’qib   o’rgandi,   o’z   asarida   ana   shu   manbalardan
iqtibos     keltirib   o’tdi.   Ulardagi   voqeliklar   jarayonini   bir-biriga   taqqoslab   chiqdi,
shulardan   kelib   chiqib   mavzuga   yondoshgan   holda   sohaga   doir   betakror   asar
yaratdi.   Bunday asarlar orasida Yahyo akaning e’tiborini tortgani, bevosita vohada
bo’lib, ko’rgan-kechirganlari , ilmiy tadqiqot ishlarini monografiyalarga muhrlagan
Morgunenkov va Sinzerlinglarning faoliyatlari bo’ldi.
Ma’lumki,   F.P.   Morgunenkov   (1880-1939)   uzoq   yillar   davomida   o’lkadagi
irrigatsiya,   melioratsiya,   gidrotexnika   sohasidagi   murakkab   muammolarning
ilmiy–amaliy   yechimini   topish   uchun   tinimsiz   harakat   qilgan.   Olim   O’rta   Osiyo
28 Davlat   universiteti   talabalariga   saboq   berish   bilan   bir   qatorda   O’zbekiston   Suv
xo’jaligi Bosh boshqarmasi va “Davlatsuvloyiha” institutida ham samarali faoliyat
ko’rsatgan.
Tarixdan ma’lumki, Chor Rossiyasi O’rta Osiyoni istilo qilgandan keyin o’lkadagi
suv   muammolarini   hal   qilish   va   yangi   yerlarni   o’zlashtirish,   daryo   transportini
yo’lga   qo’yish   kabi   muammolarni   buyuk   knyaz`   N.K.Romanov,   baron
A.V.Kaul`bars,   polkovnik A.I.Gluxovskoy, akademik V.V.Bartol`d, tadqiqotchilar
V.A.Obruchev,   N.G.Petrusevich   kabi   mutaxassisslar   ham   o’rganganlar.   Xususan,
1893   yilda   A.I.Gluxovskoy   o’zining   «Amudaryo   suvlarini   eski   o’zani   orqali
Kaspiy  dengiziga   oqizish   hamda  Amu–Kaspiy–Volga   daryosi  va  Mariin  kanallari
tizimi   orqali   Afg’oniston   chegarasidan   Peterburg   va   Boltiq   dengiziga   suv   yo’li
ochish» nomli kitobida Petr 1ning 1716 yildagi «Hindistongacha suv yo’lini izlab
topish” haqidagi   topshirig’ini bajarsa bo’ladi, deb yozgandi.
Biroq ulardan farqli o’laroq F.P.Morgunenkov suv tizimida bir qator ixtirolar ham
yaratgandi.   Uning   Turkistondagi   ilk   faoliyati   1910   yildan   ko’zga   tashlanadi.   Shu
yili   u   V.Aleksandrov   va   A.Yesaev   kabi   tadqiqotchilar   qatori   suvni
balandlikka   ko’tarib   berish   imkoniyatiga   ega   so’rg’ich   (nasos)   loyihasi   uchun
guvohnoma olgandi. 1915 yilda injener qish va toshqinlar vaqtidagi Amudaryoning
ortiqcha   suvlari   bilan   Janubiy-sharqiy   Kaspiydagi   bo’z   yerlarni   o’zlashtirish
g’oyasini ilgari surdi o’z   asarida ( “Predpolojeniya ob oroshenii yugo-vostochnogo
poberej`ya Kaspiyskogo morya zimnimi i izbitochnimi pavodkovimi vodami Amu-
dar`i” / “ Zapiski Russkogo Texnicheskogo obshestva”, 1915.   №   6-7.   Unda
Taxiatosh   qisnog’idan   olingan   kanal   Sariqamish   ko’li   yaqinidan   o’tib,   Eski
O’zboyning 500 km. irmog’iga ulanishi va daryo suvlarini Balxondagi Nebit dog’
etaklarigacha   oqizish   taklif   etilgandi.   Yosh   injener   o’ta   og’ir   va   serxarajat
loyihani     asoslash   niyatida   yangi   yerlar   “Kaliforniya   va   Misriga   aylanadi”,   ?   deb
yozgandi.     1915   yilda   F.P.Morgunenkov   Mirzacho’ldagi   Romanov   kanalini
kengaytirshsh  bilan  175 ming desyatina  yangi  yerlarni  o’zlashtirish  mumkinligini
isbotladi. Shu bilan bir qatorda u kanaldan suvni qo’tarib berish imkoniyatiga ega
bo’lgan   o’zining     propellerli   nasoslarini   o’rnata   boshladi.   Muhandisning
29 Turkistondagi   samarali   faoliyatini   Rossiya   Yer   ishlari   mahkamasi   xodimi
A.A.Tatishev yuqori baholagandi.
1918   yilda   Turkistonda   paxtachilikni   rivojlantirish   maqsadida   50   mln   so’m
mablag’   ajratish   to’g’risida   hukumat   qarori   qabul   qilinadi.   Uning   aksariyat   qismi
rus   dehqonlari   joylashtirilgan   Mirzacho’lni   o’zlashtirishga   yo’naltirilishini
hisobga     olgan   F.P.Morgunenkov   “Nikol`skiy”   posyolkasi   yaqinida   dastlabki
zemlesosni   o’rnatdi.   Uning   rus   fotografi   Prokudin–Gorskiy   tomonidan   olingan
surati   amerikalik   arxeolog   Xantingtonning   “Turkiston   al`bomi”dan   o’rin   olgandi.
Markazdan Mirzacho’lni o’zlashtirish imkoniyatlarini o’rganishga safarbar etilgan
injenerlar   G.K.Rizenkampf,   I.G.Aleksandrov,   V.F.Bulaevskiy,   V.D.Ifrin,
N.D.Proxorov,   B.K.Ladigin,   tuproqshunos   I.A.Dimo,   agronomlar
R.R.Shreder,     G.S.Zaytsevlar   bilan   birga   kelgan   P.F.Morgunenkov   sug’orish
muammolarini   chuqur   o’rganishga   harakat   qildi.   Hususan   u   R.R.Shreder   bilan
birga   yerlarni   sug’orish   asosida   paxtaning   yangi   navlarini   ekish   va   yaxshi   hosil
yetishtirish   imkoniyatlarini     asosladi.   Keyinchalik   “Davlat   suvloyiha”   institutida
ishlayotgan   vaqtida   P.F.Morgunenkov   Chirchiq,   Angren,   Keles   daryolarida
gidrotexnik   inshootlar   qurish   loyihasini   tuzdi.   Iqtidorli   injenerning   takliflari
Bo’zsuv gidroelektrostantsiyasi   qurilishi jarayonida e’tiborga olindi.
1926   yilda   F.P.Morgunenkov   rahbarligida   G.P.Sazonov,   M.N.Yermolaev,
B.X.Shlegel`   tomonidan   Amudaryoning   Qoraqum   orqali   o’tgan   eski   o’zanida
quriladigan yirik kanal loyihasi tayyorlandi (Morgunenkov F.P., Sevast`yanov I.A.
Irrigatsionnie     perspektivi   Turkmenii.   —   M.,   1925).
Unda Bo’sag’a qishlog’i yaqinidan olingan va soqasida suvni boshqarish inshooti
qurilmagan 2 ta 4 km. uzunlikdagi kanallar orqali daryo suvlari qurib qolgan Kalif
O’zboyiga   yo’naltirilishi   ko’zlangandi.   Oradan   bir   oz   vaqt   o’tib,   100   km.
uzunlikdagi   kanal   yaqinida   o’t-o’lanlar   paydo   bo’ldi   va   cho’lda   ekilgan   paxtadan
yaxshi hosil olindi. Kelgusida o’zani 400 kmga yetkazilgan kanal orqali Murg’ob,
Tajan   va   Atrek   vohalari   yerlari   sug’orila   boshlandi.   Ammo   mazkur   yirik   loyiha
amalga   oshirilgan     vaqtda   uning   asosiy   ijodkori   dunyodan   o’tgandi.
1927   yilda   F.P.Morgunenkov   injener   V.V.Poslavskiy   bilan   hamkorlikda   Janubiy
30 Xorazm sug’orish tizimini qayta qurish imkoniyatini o’rgandi va bir qator foydali
takliflar   berdi.   Ular   orasida   Amudaryoning   Ustyurt   va   Qoraqum
chegarasida   bo’lgan,   ammo   qurib   qolgan   O’zboy   nomli   o’zani   orqali   ortiqcha
suvlarini   Kaspiy   dengizi   tomonga   oqizish   haqidagi   yangi   g’oyalar   ham   bor   edi.
1927   yilda   Morgunenkov,   Sinzerling   kabi   mutaxassislarning   taklifi   bilan   sobiq
ittifoq   suv   xo’jaligi     komissariyati   tassarufida   Quyi   Amudaryo   del`tasidagi
sug’orish   kanallari   boshqarmasi   ?   Upradik   tashkil   etildi   va   uning   xodimlari
Xorazm vohasining sug’orish tizimlarini qayta o’rganishni ham boshladilar.
1929 yil 31 iyulda F.P.Morgunenkovga yirik sug’orish kanallarini cho’kmalardan
tozalashga   moslashtirilgan   yangi   zemlesos   (tuproq   so’rg’ich)   moslamasini   ixtiro
qilganligi   to’g’risida   patent   (guvohnoma)   berildi.   Moslama   maxsus   yasalgan
kemaning   old   va   orqa   qismiga   o’rnatilgan   aylanma   tirgakdagi   troslar   yordamida
ko’tarib-tushiriladigan   trubalar   orqali   so’riladigan   tuproq   aralash   suvni   qirg’oqqa
chiqarib  tashlardi.     Dunyodagi,  shu  jumladan   Xorazm  vohasidagi  suv   xo’jaligi  va
ob-havoning   o’zgarishi   muammolarini   ilmiy   va   amaliy   jihatdan   o’rganishda
V.V.Sinzerlingning   xizmatlari   beqiyos   darajada   katta   bo’lgan.
Mashhur   sayohatchi   va   taniqli   gidrolog   olim   Vladimir   Vladimirovich   Sinzerling
1884   yil   31   avgustda   Sankt–Peterburg   shahrida   tavallud   topdi.   U   yoshligida
yelkanli   kemada   dunyodagi   barcha   okeanlarda   suzdi.   Keyinchalik   ishchi,   texnik,
injener     sifatida   bir   qator   suv   inshootlari,   shu   jumladan   juda   murakkab   deb
hisoblangan   Amerikadagi   Kolorado   daryosidagi   qurilishlarda   qatnashdi.
1913 yildan V.V.Sinzerling Amudaryo del`tasida gidrologik tadqiqotlar olib bordi
va   Bosh   Turkman   kanalining   dastlabki   loyihasini   tayyorlash   guruhiga   rahbarlik
qildi.   Kanal   qurilishi   oradan   40   yil   o’tib   boshlangan   bo’lsa-da,   uning
ilk     chizmalari e’tiborga molik deb tan olingandi.
1918   yilda   yangi   hukumat   V.V.Sinzerlingni   Davlat   inshootlarining   tashkiliy
byurosiga   kiritdi   va   u   irrigatsiya,   melioratsiya   va   o’rmonlarni   tiklash   loyihalarini
tuzishda faol qatnashish imkoniyatiga ega bo’ldi.
31 XULOSA
Yahyo   G’ulomov   vafot   etganiga   ham   bir   yigit   umri   bo’lib   qoldi.
Akademikning   shogirdlari   ham   umrining   keksalik   faslida   yashamoqdalar.Uni
tanigan-bilgan   zamondoshlariyam   taqdiri   azal   sabab   birin-ketin   hayotdan   ko’z
yumishmoqda.Demoq tezlashmoq   lozim…Nimaga?!
Ya’ni, bugungi va kelajak avlodga ibrat namunasi sifatida buyuk shaxsning hayot
yo’li   haqidagi   “   Yahyo   G’ulomov   zamondoshlari   xotirasida”   kitobini   yaratmoq
lozim.   Shuningdek,   biz   ocherkimizda   ta’kidlab   o’tgan   va   boshqa   maqolalari,
asarlarini   topib,   ular   asosida   akademikning   saylanma   asarlarini   nashr   etish   kerak.
Qolaversa,   tarix   fanidan   ilmiy   ish   qilayotgan   bo’lg’usi   olimlar   Yahyo
G’ulomovning   ilmiy   merosi   ,   hayot   faoliyati,   u   tashkil   etgan   ekspeditsiyalarning
fan   rivojiga   qo’shgan   hissasi   kabi   mavzularda   tadqiqotlar   boshlasalar   yaxshi
bo’lardi.
Shu   kabi   jasoratli   umr   sohibining   hayot   yo’li   to’g’risida   oldiniga   hujjatli,
keyinchalik esa mohir dramaturg yaratgan stsenariy asosida badiiy fil`m ishlamoq,
buning uchun tanlov o’tkazish joiz.
Bundan   tashqari,   domla   nomiga   Toshkent   shahrida   ko’cha   qo’yilganini
mamnuniyat   bilan   ta’kidlagan   holda,   Yahyo   G’ulomov   nomini   yurtimizning
boshqa shaharlaridagi ko’cha, mahalla, maktab, universitet, muzeylarga ham berish
kerak   menimcha.
Shu   bilan   birga   respublikamiz   viloyatlarida   Yahyo   G’ulomov   nomidagi
tarixchilarning ilmiy seminari o’tkazilayotganidan xursand holda, u kishining nomi
bilan ijtimoiy fanlar tadqiqotchilari, ular yaratgan asarlar uchun Davlat mukofotini
ta’sis   qilmoq   kerak.Zero,   Yahyo   G’ulomov   shunga   loyiq   SHAXS   ,   millatimiz
uchun faxr timsolidir.
           
32 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR
1.     Muhammadjonov   A.R.   Yahyo   G ulomovni   xotirlab.   Toshkent.   Fan.ʻ
2000 y.
2.   Asqarov.   A.   O zbek   arxeologiyasining   otasi.   O zbekiston   ovozi.   gaz,	
ʻ ʻ
1993 y 1 may
3.   Askarov   A.,   Muhammadjonov   A.   Arxeologiyamiz   sardori.   Sovet
O zbekistoni. 1988-	
ʻ
yil. 11-may, 4-bet
4. Askarov. A. Ustozlarim  . Sovet  O zbekistoni. gaz, 1989-yil  16-aprel 3-	
ʻ
bet
5.   Asqarov.A.   Akademik   Ya.G ulomovning   xayoti   va   faoliyati   xakida.	
ʻ
O zbekiston tarixi.	
ʻ
2008-yil № 2, 19-26 bet
6.   Asqarov   A.   Hayot   prinsipiga   sodiq   ustozlar.   Obshestvennie   nauki   v
Uzbekistane.
1993-yil № 7, 34-35 bet
7.   Ya.G ulomov   tavalludining   100   yilligiga   bag ishlangan   Respublika	
ʻ ʻ
ilmiy-amaliy
konferen-siyasi to plami. Toshkent. 2008. 1-8 bet, 79-92 bet	
ʻ
8. Lunin B. Yaxya Gulyamovich Gulyamov. Tashkent. Fan, 1979 g. 68 s
9. Yahja G’ulam. O’tmish izlari  (arxeologik tekshirishlar). Guliston, 1937
yil № 4, 6-8 bet;
10.   Yahyo   G’ulomovning   Xorazm   hududlarida   tarixiy   yodgorliklarni
o‘rganish maqsadida olib
borgan kuzatuv ishlari kundalik daftaridan, 1936-1939-yillar. (O’zbekiston
Respublikasi
Milliy Arxivi, F-2883, R-1, yigmajild 52, 2-14 bet
11. Bu yerda faqat Yahyo G’ulomov faoliyati bilan bog‘liq asarlar nazarda
33 tutilmoqda. Dastlabki
dala   ishlari   natijalari   maqolalar   tarzida   jurnallarda   va   boshqa   davriy
nashrlarda chop etib
borilgan.   Qarang,   masalan:   Yahja   G’ulamov.   Qizilqum   ichida   qadimgi
madaniyat izlari.
Sotsialistik fan va turmush, 1939 yil № 7-8, 39-41 bet (O’z Milliy Arxivi,
F-2883, R-1,
yigmajild   6);   O’sha   muallif.   Tarixiy   yodnomalar   .   Sotsialistik   fan   va
turmush. 1939 yil №
12,   23-25   bet   (Fundamental   kutubxona   D-132);   O’sha   muallif   Qadimgi
zamon ishlarini
o‘rganish.   Sotsialistik   fan   va   turmush,   1939   yil   №   1,   20-22   bet
(Fundamental kutubxona D-
132)
12.   G ulomov   Ya.   Xorazmning   sug orilish   tarixi,   qadimgi   zamonlardanʻ ʻ
hozirgacha.
Toshkent. Fan. 1959, 10-bet;
13.   Kanimkulov   O.Sh.   Yax'ya   Gulyamov   –   krupniy   ucheniy-issledovatel
istorii
orashaemoy   zemledelcheskoy   kulturi.   Moskva.   Vestnik   nauki   i
obrazovaniya. 2020
g № 9, 35-38 str
14.   Tolstov.   S.P.   Qadimgi   Xorazm   madaniyatini   izlab.   Toshkent.   1964,
Fan, 20-bet;
15.  Bartold  V.V.  K  istorii   orasheniya  Turkestana.  //  Selskoe   xozyaystvo  i
lesovodstvo.
1913.
16.   Kanimkulov.O.Sh.   O zbekistondagi   tarixiy   va   madaniy   yodgorliklarni	
ʻ
o rganishda	
ʻ
Yahyo   G ulomovning   o rni.   O tmishga   nazar.   Toshkent,   2021,   iyun   №   4	
ʻ ʻ ʻ
34 (6-son) 48-53 bb,
17.   Gulyamov.Ya.G   Pamyatniki   goroda   Xivi.   Trudi   Uzbekistanskogo
filiala 
35

Yahyo G ulomov arxeologiya sohasidagi tadqiqotlariʻ MUNDARIJA Kirish 1.BOB Yahyo G ulomov hayot yo li va sohaga kirib kelishi ʻ ʻ 1.1 Yahyo G ulomov hayoti ʻ 1.2 Yahyo G ulomov arxeologiya sohasiga kirib kelishi ʻ 2.BOB Yahyo G ulomov arxeologiya faniga qo shgan hissasi ʻ ʻ 2.1 Yahyo G ulomov arxeologiya tadqiqotlari ekspeditsiyalari ʻ 2.2 Yahyo G ulomov tadqiqotlari natijalari ʻ Xulosa Foydalanilgan adabiyotlar ro yxati ʻ 1

KIRISH Dono xalqimiz davrasida doimo bilimdon, etuk ustozlar to g risida so zʻ ʻ ʻ yuritilganda, “ustoz otangdan ulug ” degan nihoyatda ʻ e'tiborli qutlug ʻ ibora beixtiyor tilga olinadi. Darhaqiqat, hayotiy mohiyati jihatidan ustozlar o z ʻ salohiyati bilan otadan ma'lum darajada ajralib turadilar. Holbuki, har faslning o z ʻ hislati bo lganidek, ʻ har sohaningu kasb-hunar yoki ilm-fan bo lmasin, ʻ ularning komil daholari bo ladi. O z sohalari bo yicha ʻ ʻ ʻ ular yo l-yo riq ʻ ʻ ko rsatuvchi rahnamo va tarbiyalovchi murabbiylar- ʻ dir. Akademik Yahyo G ulomov umrini tarix faniga, arxeologik izla- ʻ nishlar, Vatani va mehnatkash o zbek ʻ xalqining kelib chiqishi (etnogenezi), uzoq qadimiy o tmishi, xususan bunyodkorlik xo ja- ʻ ʻ ligi, madaniyati va ma'naviyatining tarixiy asoslarini belgilab olib, ularni keng ko lamda tadqiq ʻ etishga bag ishlagan zabardast ʻ olim va kuchli salohiyatga ega ustozlardan edi. Taqdir meni Yahyo G ulomovdek ʻ ijtimoiyat fanining serqirra Luqmoniga shogird bo lishdek baxtu saodatga erishishni nasib etdi. Ustozimdan men ʻ nafaqat ilm sirlarini o rgandim, balki ta'lim va tarbiya olib, ʻ kamol topdim. Ota-bobolari sulolaviy madrasa mudarrisi, onalari qizlar maktabining murabbiyasi bo lgan savodxon-ilmli ziyolilar oila- ʻ sida kamol topgan Yahyo G ulomovda yoshlik chog laridayoq, savod va ʻ ʻ bilimga ishtiyoq nihoyatda kuchli bo lgan. 7-8 yoshligida u arabiy ʻ imlodagi o zbekcha va forscha ʻ kitoblarni bemalol o qiy oladigan ʻ savodga ega edi. “Namuna” internat maktabini bitirgach, Yahyo G ulomov avval ʻ Toshkentdagi O zbek ʻ ta'lim institutida (1923-1926), so ngra ʻ Samarqand Davlat pedagogika akademiyasida (1927-1930) bilim oldi. Bo lat ʻ Soliev, Muso Saidjonov, Vasiliy Lavrentevich Vyatkin, Abdurauf Fitrat kabi o z davrining ʻ bilimdon olimla- ridan ma'ruzalar tinglab, saboq chiqardi. Turon, Ulug Turkiston ʻ xalqlarining qadimgi tarixiga bo lgan qiziqish Ya. G ulomovni ʻ ʻ o sha ʻ paytlarda Samarqandda arxeologik qazishmalari bilan shuhrat topgan sharqshunos olim va o lkashunos ʻ arxeolog V.L. Vyat- kin bilan yaqinlashtirdi. Ya. G ulomovning ʻ mazkur ustozi fors- tojik va o zbek ʻ tillarini mukammal bilardi. U Mirzo 2

Ulug bekning bundan bir necha asrlar muqaddam buzilib, o rni hamʻ ʻ bilinmay ketgan rasadxonasi izlarini aniqlab, uni qazib o rgangan edi. Qadimgi Samarqand ʻ vayronalari - Afrosiyob yodgor- ligida arxeologik qazishmalar olib borib, uning sirlarini ochishga qo l urgan ʻ havaskor bo stonshunoslardan ʻ edi. V.L. Vyatkin tolibi ilmlarga “Musulmon Sharqi tarixi” kur- si bo yicha ʻ ma'ruzalar o qir edi. U Samarqandda tarixiy obida- ʻ larni saqlash qo mitasining ʻ raisi ham edi. XX asrning 20- yillarida Ya. G ulomov V.L. Vyatkindan ʻ arxeologiya fani bo yicha ʻ ilk saboqlar oldi va uning Afrosiyobdagi qazishmalarida qatnashdi. Xullas, Samarqandda O zbek pedakademiyasida ʻ olingan tarixiy saboqlar Ya. G ulomovning kelajakda tarixshunos va el- ʻ shunos- arxeolog bo lib ʻ etishishi yo lidagi ʻ boshlang ich ʻ bo g in ʻ ʻ edi. Samarqand tahsili tugab, mustaqil ilmiy tadqiqotlar davri boshlandi. Shu zamonda Toshkentda tarixiy yodgorliklarni saqlash va ilmiy o rganish respublika ʻ qo mitasi - “Uzkomstaris” ʻ tashkil etilib, unga me'moriy obidalarni saqlash bilan bir qatorda, O zbekiston hududida arxeologik tadqiqotlar olib bo- ʻ rish vazifasi ham yuklatilgan edi. 1933 yilda Ya. G ulomov ushbu qo mitaga, avval ilmiy xodim, ʻ ʻ so ngra ʻ esa ilmiy kotib etib tayinlandi. U Samarqand, Buxoro, Xiva, Shahrisabz, Termiz va Toshkent shaharlaridagi tarixiy- me'moriy yodgorliklarni saqlash va ularni o rganish yuzasidan il- ʻ miy tadqiqotlar olib borish bilan birga arxeologik ekspedisiya- larda ham qatnashdi. Ilk bor u 1933 yildayoq, M.E. Masson bosh- chiligida Davlat Ermitaji va “Uzkomstaris” tomonidan uyushti- rilgan Zarafshon ekspedisiyalarida qatnashadi.Bu davrda Ya.G ulomov dala sharoitida arxeologik ʻ qidiruv ish- larini tashkil etish, qayd etilgan yodgorliklar ustida dastlabki tadqiqotlar o tkazish ʻ bo yicha ʻ salmoqli tajriba orttirdi. Mustaqil arxeologik tadqiqotlarni Ya.G ulomov ʻ ilk bor 1936 yilda qadimgi Xorazm erlarida, havaskor arxeolog do sti Turdi ʻ Mirg iyosov ʻ bilan birgalikda boshladi. 1937 yilda uning guruhiga arxeolog A.I. Terenojkin va arxitektor B.N. Zasipkin- lar jalb etildi. Qadimgi Xorazm erlarida saqlanib qolgan son-sanoqsiz ar- xeologik yodgorliklar, bu ko hna o lkani qachonlardir obihayot bi- ʻ ʻ lan obod etgan 3

panjadek taralgan qator-qator sug orishʻ tarmoqlarining suvsiz qurib qolgan asriy o zanlari va atrofda ʻ sochilib yotgan turli-tuman arxeologik topilmalarni diqqat bi- lan o rganar ekan Ya. G ulomov dehqonchilik xo jaligining asosi ʻ ʻ ʻ hisoblangan sug orish tarixi bilan jiddiy shug ullanishni tarix ʻ ʻ fanida bosh masala ekan, deb hisoblagan edi. Chunki, O rta Osiyoning qadimgi madaniyat ʻ maskanlaridan biri hisoblangan Xorazmning o zlashtirilib ʻ obod etilish tarixi, qadimgi o ziga xos tamaddunga hamda bu o lka aholisining ijti- ʻ ʻ moiy-iqtisodiy munosabatlari bilan bog liq ʻ bo lgan ʻ qator hayotiy masalalarga aniqlik kiritish uchun bu ko hna ʻ tarixiy dehqonchilik vohasining sug orilish ʻ solnomasini bosqichma- bosqich sinchiklab tadqiq etish lozim edi. Buning uchun katta kuch bilan keng ko lamdagi arxeologik qazishmalarni amalga oshirish ʻ zarur edi. 1937 yilning kuzida Xorazm arxeologik ekspedisiyasi tashkil etildi. Unga S.P. Tolstov rahbar, Ya. G ulomov esa yordamchi etib ʻ tayinlandi. O sha ʻ yildan boshlab, Ya. G ulomov Xorazmning sug ori- ʻ ʻ lish tarixini chuqurroq tadqiq etishga kirishdi. Dastlab u Xo- razm me'morchiligi tarixiga oid to plangan daliliy ma'lumotlar ʻ asosida “Xiva va uning yodgorliklari” nomli asarini yozib tugat- di. So ngra ilmiy izlanishlarini davom ettirib, Amudaryo ʻ etak- larida sun'iy sug orishning paydo bo lishi va uning rivojlanish ʻ ʻ tarixini o rganishga kirishdi. Xorazm ekspedisiyasining keng ʻ ko lamli dala ishlarida ʻ faol qatnashdi. Ko p yillik arxeologik tadqiqotlar, qo lyozma asarlar tahlili ʻ ʻ asosida Xorazmning 3-3,5 ming yillik ijtimoiy va iqtisodiy taraqqiyoti tarixini bayon etgan yirik ilmiy asar yozilib tugal- landi. Bu tadqiqot Ya. G ulomovning ʻ “Xorazmning sug orilish ta- ʻ rixi” mavzuida 1950 yili yozilgan doktorlik dissertasiyasining asosi edi. Olim bu ilmiy ishda Xorazm arxeologik ekspedisiyasi tadqiqotlari natijalaridan keng foydalandi. 1957 va 1959 yillarda rus va o zbek tillarida nashr etilgan Ya. ʻ G ulomovning ʻ “Xorazmning sug orilish ʻ tarixi” nomli kitobida mazkur qadimgi dehqonchilik o lkasining ʻ 3,5 ming yildan oshiqroq davrni o z ichiga olgan ʻ sug orilish va suv inshootlari ʻ qurilish texnikasi tarixi davrma-davr talqin 4

etilgan. Ya. G ulomov Amudaryo etaklari havzasi arxeologik yodgorlikla-ʻ rini sinchiklab tekshirish asosida daryo delta tarmoqlarining toshqin suvlaridan hosil bo lgan ʻ katta-kichik limanlar (ko lmaklar)da dehqonchilik va ilk sug orish ʻ ʻ tarmoqlarining bu- nyod etilish jarayonini juda jonli tasvirlaydi. Uning yozishicha, toshqinlarning tasodifiy va beqarorligi tufayli Xorazmning ibtidoiy dehqonlari ularga batamom tobe bo lib, har faslda doi- ʻ mo qulay ko lmaklar ʻ axtarib, toshqinlar orqasidan ko ch-ko roni ʻ ʻ bilan ko chib ʻ yurgan. Dehqonchilik xo jaligini ko chma tarzda bo lishi tufayli Xo- ʻ ʻ ʻ razmning ilk dehqonlari daryo toshqinlaridan hosil bo lgan ʻ ko lmak va tarmoqlari bo ylarida ʻ ʻ yarim erto la shaklida qurilgan ʻ engil-elpi chaylalarda yashaganlar. Ular qo rg onli ʻ ʻ qishloq yoki tu- rar joylarni bino qilishni bilmaganlar. Xorazmning qadimda sug orilib o zlashtirilgan erlarida qayd ʻ ʻ etilib tadqiq etilgan ulkan qal'alar hamda yirik sug orish ʻ tarmoqlari esa miloddan avvalgi I ming yillikning o rtalarida ʻ Xorazmda sodir bo lgan ʻ ijtimoiy va iqtisodiy munosabatlar- ning taraqqiyoti bilan chambarchas bog liq bo lgan. ʻ ʻ Ya. G ulomovning fikricha, mustabid podsholiklarning tashkil ʻ topishi yirik sug orish sistemalarini barpo etishda hal etuvchi ʻ omillardan biri bo lgan. U ʻ magistral (bosh) kanallar qazish, ul- kan dambalar ko tarish va sanoqsiz suv ʻ inshootlari barpo etish uchun mamlakat aholisini safarbar etib, ommaviy hashar- begorlar uyushtirgan. “Xorazmning sug orilishi tarixi” kitobida muallif vohaning ʻ irrigasiya texnikasi va suv xo jaligi masalalariga alohida o rin ʻ ʻ beradi. Unda qadimgi davrning nihoyatda keng va sayoz toshqinlarga asoslangan kanallardan to o rta ʻ asrlarning ko p ʻ tarmoqli sug orish sistemalariga hamda navardlardan ʻ 1 barpo eti- ladigan damba va to g onlardan to chig ir charxparraklargacha bo lgan ʻ ʻ ʻ ʻ Xorazm irrigasiyasi texnikasining tarixiy taraqqiyoti batafsil tasvir etiladi. Ya. G ulomov Xorazm vohasi suv xo jaligini tartibli saqlab tu- ʻ ʻ rishda hashar ishlarining hayotiy ahamiyati haqida to xtalar ekan, ʻ Sharqning barcha mamlakatlarida bo lganidek, o tmishda Xorazmda ʻ ʻ ham sug orish ʻ inshootlari 5