logo

Ekologik-huquqiy mexanizm

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

40.478515625 KB
Ekologik-huquqiy mexanizm
Reja:
Kirish
Ekologik-huquqiy mexanizm
Ekologiyaning asosiy vazifalarini
Xulosa
        Kirish
XXI asrga kelib dunyo hamjamiyati oldida turgan muhim masalalardan biri
lobal   miqyosda   inson   xavfsizligi,   xususan   uning   bir   elementi   bo‘lmish   ekologik
xavfsizlikni ta’minlashdir. Shuning uchun   ham ekologiya – tabiatda organizmlar,
jumladan, kishilar va ularning   atrof-muhiti bilan munosabatlariga doir tushuncha,
voqelik, hodisa va  jarayonlarni tadqiq qiluvchi fan tarmog‘i, ularga oid bilimlarni
beruvchi   ta’lim   yo‘nalish   hamda   ular   o‘rtasidagi   munosabatlarni
optimallashtiruvchi amaliyot sohasiga aylangan. 
Ekologik   xavfsizlik   milliy   xavfsizlikning   asosiy   bo‘g‘ini   sifatida   qaralar
ekan,   u   kundalik   hayotimizning   barcha   jabhalarini   o‘z   ta’sir     doirasiga   qamrab
olmoqda. Zero, kishilik jamiyati rivojlanar ekan, uning faoliyati muqarrar ravishda
atrof   tabiat   bilan   bevosita   yoinki   bilvosita   bog‘liq   bo‘ladi.   Shuning   uchun   ham
Yurtboshimizning ekologiya   va atrof-muhit muhofazasiga  qarata aytilgan har  bir
so‘zlari ekotizimlar xavfsizligiga qaratilgandir.
Bozor iqtisodiyoti talablari keng xalq ommasiga singdirilayotgan  bir davrda
ijtimoiy   munosabatlarni   demokratlashtirish   va   fuqarolik     jamiyatini   shakllantirish
huquq   rolini   so‘zsiz   oshirmoqda.   Chunki   insoniyatning   barqaror   rivojlanishi
barcha   davlatlarning   ichki   va   tashqi     ekologik   funksiyalarini   tinch   yo‘l   bilan   hal
qilinadigan huquqiy  tartibga  solish  metodlarini  qo‘llashga  chorlaydi. Bu  usulning
qay   darajada     afzal   ekanligi   va   insonlarning   kundalik   hayotiy   ehtiyojlarini
qondirish  uchun nechoqlik ahamiyat kasb etishini Siz ushbu darslik bilan tanishish
davomida anglab olasiz.
Mazkur   darslik   muallifning   oliy   o‘quv   yurtlari   uchun   chop   etilgan
«Ekologiya   huquqi»ga   oid   barcha   o‘quv   adabiyotlaridan   farqli     ravishda,   u
huquqshunoslarga   emas,   balki   kelgusida   ekologiya   va     atrof-muhitni   muhofaza
qilish sohasida faoliyat yuritadigan mutaxassislar uchun mo‘ljallangandir.             Ekologik-huquqiy mexanizm
Ekologik-huquqiy   mexanizm   Ekologik   qonun   hujjatlari   qabul   qilindi   va
tegishli me’yoriy hujjatlar yuzaga keldi, degan so‘z, atrof tabiiy muhitni muhofaza
qilishdagi barcha ijtimoiy munosabatlar tartibga solindi va oqibatda, ekologik xavf
sizlik   yaratildi,   degani   emas.   Uning   uchun   juda   keng   qamrovli   va   o‘ta   serxarajat
masalani   hal   qilish   kerak   bo‘ladi,   ya’ni   ekologikhuquqiy   mexanizmni   yaratish
talab etiladi. 
Mexanizm – grekchada «mechane» – qurol, qurilma degan ma’noni anglatib,
u   biron-bir   harakatni   bajarish   uchun   zarur   bo‘lgan   uzviy   bog‘langan   qismlar
tizimidir.   Ekologik-huquqiy   mexanizm   –   ekologik   munosabatlarning   huquqiy
jihatdan   tartibga   solinishini   ta’minlovchi   qismlar   (zvenolar)   tizimi.   Ekologik-
huquqiy   mexanizm   ekologik-huquqiy   munosabatlarni   tartibga   solinishini
ta’minlovchi qismlar yoki zvenolar tizimi. Qismlar yig‘indisi emas, aynan qism lar
tizimidir. Masalan, avtomobilni normal holdagi harakatini ta’minlash uchun uning
elektr,   yog‘lash,   yonish,   yurish   kabi   bir   qator   qismlarini   bir   me’yorda   va   bir
paytning   o‘zida   ishlashini   ta’minlash   talab   etiladi.   Aks   holda   avtomobil   «xavfli
mashina» yoki «quruq temir»ga aylanadi. 
Ekologiya   huquqida   ham   ekologik-huquqiy   normalar   «tishsiz   qonunlar»ga
aylanmasligi  va   kishilar   tomonidan  inkor   etilmasligi  («huquqiy  negilizm»)  uchun
ekologik-huquqiy   mexanizm   yaratiladi.   Ekologik-huquqiy   mexanizm   muayyan
davlatning   ekologik   siyosatiga,   konsepsiyasiga,   tabiatga   nisbatan   munosabat
hamda   qurilish   va   boshqarish   shakllariga   to‘g‘ridan-to‘g‘ri   bog‘liqdir.   «Bizning
pirovard   maqsadimiz,   –   degan   edi   Prezidentimiz   I.   Karimov,   –   ijtimoiy
yo‘naltirilgan   barqaror   bozor   iqtisodiyotiga,   ochiq   tashqi   siyosatga   ega   bo‘lgan
kuchli demokratik davlatni va fuqarolik jamiyatini barpo etishdan iboratdir» 
Ekologik munosabatlarni  huquqiy tartibga solish  mexanizmi  O‘zbekistonda
aynan   ana   shu   tamoyillarni   inobatga   olgan   tarzda   tuzilishi   va   unga   monand
ravishda   harakat   qilishi   maqsadga   muvo   fi   q   deb   hisoblaymiz.   Ekologik
munosabatlarni   huquqiy   tartibga   solish   unga   huquqiy   ta’sir   etish,   uni   amalga oshirish, takomillashtirish va rivojlantirish orqaligina olib boriladi. Chunki zamon
o‘zgargan   sari   insonlar   ham   o‘zgarib   boradilar,   atrof   tabiiy   muhit   ham   o‘z
«o‘zgaruvchanlik» xususiyatini yo‘qotib qo‘ymaydi. Ekologik-huquqiy mexanizm
zanjirining qismlari quyidagilardan iborat: 
1) ekologik xavfsizlikni ta’minlovchi konstitutsiyaviy me’yorlarni o‘rnatish
va ekologiyalashtirilgan qonunlarni qabul qilish; 
2)   ekologik   qonunlar   ijrosini   ta’minlovchi   qonun   osti   me’yoriy   huj   jatlarni
tezkor ravishda ishlab chiqish; 
3) kafi llik normalarini yaratish; 
4)   ekologik-huquqiy  munosabatlarni   tashkillashtirish;   Ekologik  xavfsizlikni
ta’minlovchi   konstitutsiyaviy   me’yorlar   –   qat’iy   (imperativ)   normalardan   iborat
bo‘lib, Konstitutsiyamizning 50, 54, 55, 100-moddalarida aks ettirilgan. Ular bozor
iqtisodiyotiga   o‘tib   borayotgan   mamlakatimizning   ekologik   siyosatini
mujassamlashtirgan   tarzda   ifodalaydi.[   1.И.А.Каримов.   Кучли   давлатдан   кучли
жамият сари. – Т.: «Шарқ», 1998. – 49-б.] 
Ekologik   xavfsizlik   esa   kishilarning   hayotiy   ehtiyojlarini   qondira   oladigan
toza ,   sog ‘ lom   va   qulay   atrof   tabiiy   muhit   holatidir .   Ekologiyalashtirilgan
qonunlarni   qabul   qilish   Konstitutsiyada   belgilangan   imperativ   normalarni
kengaytirilgan   tarzda   ekologik   qonunlarda   ifodalash .   Ushbu   me ’ yor   va   qoidalar
« Tabiatni   muhofaza   qilish   to ‘ g ‘ risida » gi   qonunda   yaqqol   ifoda   etilgan   bo ‘ lib ,   ular
to ‘ rt   ko ‘ rinishdagi   normalardan   iborat :  prinsip ,  birlamchi ,  imperativ ,  kafi   llik . 
Asrlar davomida buyuk allomalar inson va tabiat nima, dcgan savolga javob
qidirib kelganlar. Inson tirik organizm  sifatida boshqa  tahiiy obyektlardan tubdan
farq   qilishi   hamda   uning   buyuk   kuch-qudrati,   uni   alohida   bir   mavjudot   sifatida
qarashga da’vat etib keldi. Ayniqsa bunday dunyoqarash X X -X X I asrlar, ya’ni
ilmiy-texnika   yutuqlari   davriga   kelib   avjiga   chiqdi.   «Tabiat   ustidan   g'alaba»ga
erishgan inson harnrna ilmu fan tarmoqlarida alohida bir ornil sifatida qaraladigan
bo'ldi. Lekin inson aslida alohida bir «individ» yoki hech kimga bo'ysunmaydigan «hokim»   emas,   u   tabiatning   bir   bo'lagi,   «tabiat   oshxonasining   bir   anjomi»dir.
Insonni  hech qachon tabiatdan va uni   о   rab turuvchi  atrof  tabiiy muhitdan ajratib
bo'lmaydi. Falsafada tabiat deb obyektiv borliq, ya’ni bizni o'rab turuvchi olam va
uning   xilma-xil   shakllari   tushuniladi.   Amaliyotda   yoki   tabiiy   fanlarda   uni
kishilarni  moddiy  va ma’naviy ehtiyojlarini  qondirish  manbai  bo'lgan  atrof  tabiiy
muhit   deb   qaraladi.   Falsafiy   yoki   astronomik   nuqtai   na/ardan   qaraganda,   birinchi
keng   ma’no   to'g'ridir.   Chunki   yulduzlar,   planetalar,   osmon   va   uning   cheksiz
kengliklari,   albatta,   inson   ishtirokisiz   kelib   chiqqan   va   tabiiydir.   Lekin   inson
kundalik   hayot   faoliyatida   ulardan   foydalanmaydi   va   ulardagi   jarayonlarga   о   /
ta’sirini   o'tkaza   olmaydi.   Balki   o'zini   o'rab   turuvchi   havo,   suv,   yer,   yer   osti
boyliklari, o'sim lik va hayvonot dunyosi kabi tabiat ne’matlari(komponentlari)dan
«oldi-orqasi»ga   qaramay   foydalanadi   va   ularga   ta’sir   etadi.   Nafaqat   inson,   balki
butun   jonzotlar   ham   bundan   istisno   emas.   Inson   Yer   kurrasining   jonli   qobig'i   -
biosferada yashovchi tirik organizmlar turkumiga kiruvchi, lekin murakkab hayotiy
faoliyat   yurgazuvchi   individdir.   Inson   ongining   yuqoriligi,   nutqining
rivojlanganligi,   ijodiy   faolligi,   takomillashgan   mehnat   qurollarini   yarata   olishi,
axloqiy,   m   a’naviy   hamda   ruhiy   o'z-o'/.ini   anglay   olishi   bilan   boshqa   tirik
organismlardan   tubdan   ajralib   turadi.   Insonlarning   muayyan   bir   hududda   tarixan
qaror  topgan guruhi yoki  majmui  — jam  iyatdir. Xuddi ana shu insonlar  jamoasi
tabiat   bilan   juda   uzviy   munosabatda   bo'ladilar.   Insonning   yakka   o'zi   uncha   katta
kuch   emas,   lekin   insonlarning   ongli   ravishda   biron-bir   maqsadlarni   ko'zlab
takomillashtirilgan   mehnat   qurollaridan   foydal;   can   tarzda   uyushishi   va   ularni
tabiatga   bo'lgan   munosabati   ko'p   narsani   belgilab   beradi.   Agarda   ushbu   maqsad
insonlarning   ehtiyojlarini   qondirishni   faqatgina   tabiatdan   "topishga"   yo'naltirsa,
unda   atrof   tabiiy   muhitda   juda   sezilarli   darajada   salbiy   o'zgarishlar   sodir   bo'ladi.
Aksincha, ushbu jam iyat maqsadi tabiatdan oqilona foydalanishga qaratilsa, unda
tabiatda   ijobiy   siljishlar   ham   bo'lishi   mumkin.   Insonlarning   muayyan   ma'muriy
hududda   uyushgan   qismi   -   jamiyatni   boshqarish   va   uning   tabiatga   nisbatan
munosabatini tartibga solish bevosita davlat orqali amalga oshiriladi. Davlat mazku
boshqaruvni huquq orqali amalga oshiradi va tabiatga inson va jamiyatdan ko'ra bir
necha   chandon   kuchliroq   salbiy   yoki   ijobiy   ta'sir   ko'rsatishi,   atrof   tabiiy   muhitni keskin   o'zgartirib   yuborishi   muqarrar.   Lekin   tabiatni   muayyan   hududda,   salbiy
yoinki   ijobiy   o'zgarishi   albatta   o'zga   ma'muriy   birlikdagi   inson,   jam   iyat   va
davlatlarga,   ya’ni   hamjamiyatga   ham   bevosita   yoki   bilvosita   bog   liq..   Xalqaro
hamjamiyatning   tabiatga   salbiy   yoki   ijobiy   ta'sir   etishi   isbot   talab   etmaydigan
aksiomadir.   Xullas,   inson,   jamiyat,   davlat   va   hamjamiyat   o'rtasidagi   o'zaro   uzviy
bog'langan,   biri   ikkinchisidan,   ikkinchisi   uchinchisidan   kelib   chiqadigan   ijtimoiy
munosabatlarning   turli   shakllaridir.   Ular   doimo   atrof   tabiiy   muhit   bilan   uzviy
bog'langan.   Har   qanday   ekologik-huquqiy   tizimda,   avvalambor,   muayyan
davlalning   tabiatga   nisbatan   qanday   munosabat   shaklida   bo'lishi,   so'ngra   xalq
irodasini   aks   ettiruvchi   duny о qarashlar   tizimi   -   ekologik   konsepsiyalar   va   unga
monand   ravishda   ekologik   siyosat   shakllantiriladi.   Davlatning   ekologik   siyosati
esa uning ekologik qonunchilik tizimini yaratishga asos bo'ladi. Mazkur ekologik-
huquqiy   mexanizm   bizni,   avvalam   bor,   kishilik   jamiyatini   tabiatga   nisbatan
munosabat   shakllarini   к   о   'rib   chiqishga   chaqiradi.   Mutaxassislarning
ma'lumotlariga   ko'ra,   yer   yuzida   sodir   bo'layotgan   tabiiy   jarayonlarning   9/10
qismida   inson   faoliyatining   inahsuli   aks   etmoqda.   Bu   jarayonlarni   doimo   ham
ijobiy   deb   bo'lmaydi.   Chunki   ekologik   xavfsiz   muhit,   ya’ni   insonlarning   muhim
hayotiy   manfaatlari   va   avvalam-bor   toza.   sog'lom   ,   qulay   tabiiy   sharoitga   ega
bo'lish huquqini to'la qondirishga qodir bo'la oladigan atrof tabiiy va ijtimoiy muhit
holati   inqiroz   va   talafot   tomon   intilib   bormoqda.   Kishilik   jam   iyatini   tabiatga
nisbatan   munosabat   shakli   -   muayyan   ijtimoiy-iqtisodiy   davrga   xos   bo'lgan
kishilarning   atrof   tabiiy   muhit   bilan   o'zaro   uzviy   bog'langan   hayot   tarzi.   Agar
ushbu   ekologik   inunosabatni   insoniyatning   tarixi   nuqtai   nazaridan   qaraydigan
bo'lsak,   ularni   quyidagi   munosabat   shakllariga   ajratish   mumkin:   oddiy,   oddiy-
iqtisodiy,   iqtisodiy,   iqtisodiy-ekologik,   ekologik.   Kishilik   jam   iyatni   tabiatga
nisbatan   oddiy   m   unosabat   shakli   -   ekologik   tizimdagi   tabiat   komponentlari
orasidagi   muvozanatni   buzmaydigan   kishilarning   tabiat   qo'ynidagi
soddalashtirilgan   hayot   tarzi.   Avvalambor   ekologik   tizim   (ekotizm)   haqida
lo'xtalib   o'tadigan   bo'lsak,   u   organizmlar   majrnui   va   ularning   m   a’lum   bir
hududdagi   yashash   muhiti   bo'lib,   unda   organizmlar   o'zaro   va   atrof   tabiiy   muhit
bilan   uzviy   zanjirli   aloqadorlik   qonuniyati   asosida   shakllangan   holati.   Masalan, cho'lda o'ziga xos yashash sharoitiga ega bo'lgan issiqsevar o'sim liklar va issiqqa-
chidamli   hayvonot   dunyosi   hamda   ko'zga   ko'rinm   as   aerob   mikroorganizmlar
hayot kechiradi. Botqoqlikda esa uning aksi, ya'ni  namlikni  sevuvchi  flora, fauna
hamda   anayrob   mikroorganizmlar   yashaydi.   Har   ikkala   sharoiida   ham   ko'p   yillar
davomida   o'rnatilgan   atrof   tabiiy   muhit   holatining   kishilar   faoliyali   (antropogen
ta'sir)   natijasida   o'zgarishi   undagi   tirik   organizmlar,   to'g'rirog'i   organizmlarning
rivojlanishi   va   shakllanishi   o'zgartirib   yuboradi.   Buyuk   ingliz   biologi   Charliz
Darvin   iborasi   bilan   aytganda,   organizmlarning   evolyutsion   rivojlanish   jarayoni
buziladi   va   uning   o'm   iga   revolyutsion   rivojlanish   jarayoni   boshlanadi.   Natijada
organizmlami   ushbu   ekotizimlar(cho'ldagi   yoki   botqoqlikdagi)dagi   tabiiy   tanlash
jarayoni   tezlashadi.   Muhitga   tez   moslashgan   organizmlar   yashab   qoladi,
moslashmagani   esa   qirilib   ketadi.   Buni   ekologiyada   noevolyutsion   tarzdagi
organizmlami   atrof   tabiiy   muhitga   moslashuvi   deyiladi.   Kishilik   jamiyatini
tabiatga nisbatan oddiy munosabat shakli odamzotning ibtidoiy jam oa tuzumidagi
hayot   tarziga,  ya'ni  insoniyat   tarixining  ilk  ijlimoiy-iqlisodiy  fonnatsiyasi   davriga
xosdir. Mazkur davr kishilarning Yer kurrasida paydo bo'lishi (chamasi  5 mln yil
avval) davridan to sinfiy jam iyat yuzaga kelguniga qadar bo'lgan ijtimoiy tarixni o
'z   ichiga   oladi.   Ibtidoiy   davrda   ishlab   chiqarish   kuchlari   va   qurollari
takomillashmaganligi   tufayli   ularning   hayot   larzi   tabiatning   ajralmas   bir   oddiy
bo'lagi sifatida aks etgan. Atrof tabiiy muhit holati esa tirik organizmlar, xususan,
inson uchun nisbatan qulay - ekologik xavfsiz darajada namoyon bo'lgan. Ibtidoiy
jam   oada   ham   insonlar   o'zlarining   faoliyati   tabiatga   qanday   ta'sir   etayoiganligi
haqida   yuzaki   bo'lsada   o'ylab   ko'rganlar   va   o'zlarining   hayot   kechirishlari   uchun
zarur   bo'lgan   atrof   tabiatni   hamda   uning   unsurlarini   saqlab   qolishga   uringanlar.
Mevali   o'simliklarni   uzish,   saqlash,   hayvonlami   ov   qilish   m   e’yorlarini   yozma
ravishda emas, balki og'zaki ravishda kelishib olganlar. Bunday og'zaki qoidalami
buzganlar jam oa boshlig'i tomonidan qattiq jazoga mahkum etilgan. M ashhur rus
ekolog-huquqshunos   olimi   V.V.Petrov1   jam   iyat   va   tabiat   o'rtasidagi   munosabat
shakllarini,   to   'g   'riro   g   'i,   kishilik   jamiyatini   tabiatga   nisbatan   munosabat
shakllarini   (chunki   hamma   shakl   aynan   insoniyatning   xatti-harakatidan   kelib
chiqqan tarzda olingan) uch ko'rinishda ifoda etadi - oddiy, iqtisodiy va ekologik. Lekin   jamiyatda,   ayniqsa   tabiatdagi   qonuniyatlarning   vaqt   mobaynida   o'zgarib
borishi revolyutsion tarzda emas, balki evolyutsion tarzda kechgan va kechmoqda
han . Shuning uchun ham biz tabiat bilan jam iyat o'rtasidagi munosabatlar sekin-
astalik   bilan   shakllana   borgan   va   u   bir   shakldan   ikkinchi   bir   shaklga
bosqichmabosqich   o'tgan,   ya’ni   oraliq   ko'rinishdagi   shakllar   ham   bo'lgan,   deya
e’tirof   eta   olamiz.   Kishilik   jam   iyatining   oddiy-iqtisodiy   munosabat   shakli   -
ekologik   tizimlarni   кат   va   kichik   hududlarda   buzilishiga   olib   keladigan
kishilarning   hayot   tarzi.   Sinfiy   jam   iyat   shakllana   borgan   sari   kishilar   soni   va
ishlab   chiqarish   qurollarining   mukammallashuvi   jam   iyatning   tabiatga   nisbatan
yangi   oddiy-iqtisodiy   munosabat   shaklini   yuzaga   keltirgan.   Nalijada,   kishilarning
noekologik  hayot   tarzi   kichik   bir   tabiiy  hududda   ekologik  xavfsizlik   darajasining
keskinlashuviga   olib   kelgan.   Bunday   mahalliy   (lokal)   ko'rinishdagi   ekologik
o'zgarishlar   kishilarning   jam   oa   bo'lib   to'plangan   yerlarida   sodir   etilgan.   Lekin
ushbu shakl  atrof  tabiiy muhitning ekologik xavfsizlik darajasiga keskin  ta'sir  eta
olmagan.   Hozirgi   O'zbekiston   hududida   kishilik   jamiyatining   oddiy-iqtisodiy
munosabat   shakli   ibtidoiy   jam   oa   tuzumining   so'ngi   va   quldorlik   tuzumi   davriga
to'g'ri   kelgan.   Eramizdan   avvalgi   12-15   ming-yilliklardan   boshlab   (mezolit
davridaj mahalliy aholining ishlab chiqarish quroli sifatida nayza, kamon, aylanma
yoylarning   paydo   bo'lishi   hayvonot   dunyosining   kamaya   borishiga,   temirdan
yasalgan   omoch   va   belkuraklaming   yaratilishi   esa   yerlarni   o'zlashtirish   hamda
dehqonchilikning   paydo   bo'lishiga   olib   keldi.   Oqibatda   ular   yerlaming   tabiiy
holatiga   birmuncha   ta'sir   eta   boshladi.   Sug'orish   shaxobchalarining   oddiy
ko'rinishdagi «to'g'on» usuli obikor (sug'orm a) dehqonchilikning yuzaga kelishiga,
daryo   o'zanlarida   «liman»   usulining   paydo   bo'lishi   esa   daryolaming   tabiiy   suv
rejimi   o'zgarishiga   olib   keldi.   Uy   hayvonlarining   ko'payishi   Chirchiq,   Zarafshon,
Quyi Amu П   етров   В . В .   Э   кологическое   п   раво   России .   М   :   Бек . 1997 -   С . 2-3.
Вернадский   В . И .  Х   им   ическое   строение   биосф   еры   Зем   ли   и   ее   окруж   ения . -
М :   Н   аука ,   1995.   - С   .   26   0   -2   6   1   .   daryo,   Sirdaryo   vodiylarida   o'sim   lik
dunyosining siyraklashishiga sabab bo'ldi Asrlar davomida buyuk allomalar inson
va tabiat nima, dcgan savolga javob qidirib kelganlar. Inson tirik organizm sifatida
boshqa   tahiiy   obyektlardan   tubdan   farq   qilishi   hamda   uning   buyuk   kuch-qudrati, uni   alohida   bir   mavjudot   sifatida   qarashga   da’vat   etib   keldi.   Ayniqsa   bunday
dunyoqarash X X -X X I asrlar, ya’ni ilmiy-texnika yutuqlari davriga kelib avjiga
chiqdi.   «Tabiat   ustidan   g'alaba»ga   erishgan   inson   harnrna   ilmu   fan   tarmoqlarida
alohida   bir   ornil   sifatida   qaraladigan   bo'ldi.   Lekin   inson   aslida   alohida   bir
«individ»   yoki   hech   kimga   bo'ysunmaydigan   «hokim»   emas,   u   tabiatning   bir
bo'lagi, «tabiat oshxonasining bir anjomi»dir. Insonni hech qachon tabiatdan va uni
о   rab   turuvchi   atrof   tabiiy   muhitdan   ajratib   bo'lmaydi.   Falsafada   tabiat   deb
obyektiv   borliq,   ya’ni   bizni   o'rab   turuvchi   olam   va   uning   xilma-xil   shakllari
tushuniladi.   Amaliyotda   yoki   tabiiy   fanlarda   uni   kishilarni   moddiy   va   ma’naviy
ehtiyojlarini   qondirish   manbai   bo'lgan   atrof   tabiiy   muhit   deb   qaraladi.   Falsafiy
yoki astronomik nuqtai na/ardan qaraganda, birinchi keng ma’no to'g'ridir. Chunki
yulduzlar,   planetalar,   osmon   va   uning   cheksiz   kengliklari,   albatta,   inson
ishtirokisiz   kelib   chiqqan   va   tabiiydir.   Lekin   inson   kundalik   hayot   faoliyatida
ulardan foydalanmaydi va ulardagi jarayonlarga  о  / ta’sirini o'tkaza olmaydi. Balki
o'zini   o'rab   turuvchi   havo,   suv,   yer,   yer   osti   boyliklari,   o'sim   lik   va   hayvonot
dunyosi   kabi   tabiat   ne’matlari(komponentlari)dan   «oldi-orqasi»ga   qaramay
foydalanadi va ularga ta’sir etadi. Nafaqat inson, balki butun jonzotlar ham bundan
istisno   emas.   Inson   Yer   kurrasining   jonli   qobig'i   -   biosferada   yashovchi   tirik
organizmlar   turkumiga   kiruvchi,   lekin   murakkab   hayotiy   faoliyat   yurgazuvchi
individdir.   Inson   ongining   yuqoriligi,   nutqining   rivojlanganligi,   ijodiy   faolligi,
takomillashgan   mehnat   qurollarini   yarata   olishi,   axloqiy,   m   a’naviy   hamda   ruhiy
o'z-o'/.ini   anglay   olishi   bilan   boshqa   tirik   organismlardan   tubdan   ajralib   turadi.
Insonlarning   muayyan   bir   hududda   tarixan   qaror   topgan   guruhi   yoki   majmui   —
jam   iyatdir.  Xuddi   ana   shu   insonlar   jamoasi   tabiat   bilan  juda   uzviy   munosabatda
bo'ladilar.   Insonning   yakka   o'zi   uncha   katta   kuch   emas,   lekin   insonlarning   ongli
ravishda   biron-bir   maqsadlarni   ko'zlab   takomillashtirilgan   mehnat   qurollaridan
foydal;   can   tarzda   uyushishi   va   ularni   tabiatga   bo'lgan   munosabati   ko'p   narsani
belgilab   beradi.   Agarda   ushbu   maqsad   insonlarning   ehtiyojlarini   qondirishni
faqatgina tabiatdan "topishga"  yo'naltirsa, unda atrof  tabiiy muhitda juda  sezilarli
darajada   salbiy   o'zgarishlar   sodir   bo'ladi.   Aksincha,   ushbu   jam   iyat   maqsadi
tabiatdan   oqilona   foydalanishga   qaratilsa,   unda   tabiatda   ijobiy   siljishlar   ham bo'lishi   mumkin.   Insonlarning   muayyan   ma'muriy   hududda   uyushgan   qismi   -
jamiyatni   boshqarish   va   uning   tabiatga   nisbatan   munosabatini   tartibga   solish
bevosita   davlat   orqali   amalga   oshiriladi.   Davlat   mazku   boshqaruvni   huquq   orqali
amalga oshiradi va tabiatga inson va jamiyatdan ko'ra bir necha chandon kuchliroq
salbiy yoki ijobiy ta'sir ko'rsatishi, atrof tabiiy muhitni keskin o'zgartirib yuborishi
muqarrar. Lekin tabiatni muayyan hududda, salbiy yoinki ijobiy o'zgarishi albatta
o'zga ma'muriy birlikdagi inson, jam iyat va davlatlarga, ya’ni hamjamiyatga ham
bevosita   yoki   bilvosita   bog   liq..   Xalqaro   hamjamiyatning   tabiatga   salbiy   yoki
ijobiy ta'sir etishi isbot talab etmaydigan aksiomadir. Xullas, inson, jamiyat, davlat
va   hamjamiyat   o'rtasidagi   o'zaro   uzviy   bog'langan,   biri   ikkinchisidan,   ikkinchisi
uchinchisidan   kelib   chiqadigan   ijtimoiy   munosabatlarning   turli   shakllaridir.   Ular
doimo   atrof   tabiiy   muhit   bilan   uzviy   bog'langan.   Har   qanday   ekologik-huquqiy
tizimda,   avvalambor,   muayyan   davlalning   tabiatga   nisbatan   qanday   munosabat
shaklida   bo'lishi,   so'ngra   xalq   irodasini   aks   ettiruvchi   duny о qarashlar   tizimi   -
ekologik konsepsiyalar va unga monand ravishda ekologik siyosat shakllantiriladi.
Davlatning   ekologik   siyosati   esa   uning   ekologik   qonunchilik   tizimini   yaratishga
asos   bo'ladi.   Mazkur   ekologik-huquqiy   mexanizm   bizni,   avvalam   bor,   kishilik
jamiyatini   tabiatga   nisbatan   munosabat   shakllarini   к   о   'rib   chiqishga   chaqiradi.
Mutaxassislarning   ma'lumotlariga   ko'ra,   yer   yuzida   sodir   bo'layotgan   tabiiy
jarayonlarning   9/10   qismida   inson   faoliyatining   inahsuli   aks   etmoqda.   Bu
jarayonlarni   doimo   ham   ijobiy   deb   bo'lmaydi.   Chunki   ekologik   xavfsiz   muhit,
ya’ni   insonlarning   muhim   hayotiy   manfaatlari   va   avvalam-bor   toza.   sog'lom   ,
qulay   tabiiy   sharoitga   ega   bo'lish   huquqini   to'la   qondirishga   qodir   bo'la   oladigan
atrof   tabiiy   va   ijtimoiy   muhit   holati   inqiroz   va   talafot   tomon   intilib   bormoqda.
Kishilik   jam   iyatini   tabiatga   nisbatan   munosabat   shakli   -   muayyan   ijtimoiy-
iqtisodiy   davrga   xos   bo'lgan   kishilarning   atrof   tabiiy   muhit   bilan   o'zaro   uzviy
bog'langan   hayot   tarzi.   Agar   ushbu   ekologik   inunosabatni   insoniyatning   tarixi
nuqtai nazaridan qaraydigan bo'lsak, ularni quyidagi munosabat shakllariga ajratish
mumkin:   oddiy,   oddiy-iqtisodiy,   iqtisodiy,   iqtisodiy-ekologik,   ekologik.   Kishilik
jam   iyatni   tabiatga   nisbatan   oddiy   m   unosabat   shakli   -   ekologik   tizimdagi   tabiat
komponentlari   orasidagi   muvozanatni   buzmaydigan   kishilarning   tabiat   qo'ynidagi soddalashtirilgan   hayot   tarzi.   Avvalambor   ekologik   tizim   (ekotizm)   haqida
lo'xtalib   o'tadigan   bo'lsak,   u   organizmlar   majrnui   va   ularning   m   a’lum   bir
hududdagi   yashash   muhiti   bo'lib,   unda   organizmlar   o'zaro   va   atrof   tabiiy   muhit
bilan   uzviy   zanjirli   aloqadorlik   qonuniyati   asosida   shakllangan   holati.   Masalan,
cho'lda o'ziga xos yashash sharoitiga ega bo'lgan issiqsevar o'sim liklar va issiqqa-
chidamli   hayvonot   dunyosi   hamda   ko'zga   ko'rinm   as   aerob   mikroorganizmlar
hayot kechiradi. Botqoqlikda esa uning aksi, ya'ni  namlikni  sevuvchi  flora, fauna
hamda   anayrob   mikroorganizmlar   yashaydi.   Har   ikkala   sharoiida   ham   ko'p   yillar
davomida   o'rnatilgan   atrof   tabiiy   muhit   holatining   kishilar   faoliyali   (antropogen
ta'sir)   natijasida   o'zgarishi   undagi   tirik   organizmlar,   to'g'rirog'i   organizmlarning
rivojlanishi   va   shakllanishi   o'zgartirib   yuboradi.   Buyuk   ingliz   biologi   Charliz
Darvin   iborasi   bilan   aytganda,   organizmlarning   evolyutsion   rivojlanish   jarayoni
buziladi   va   uning   o'm   iga   revolyutsion   rivojlanish   jarayoni   boshlanadi.   Natijada
organizmlami   ushbu   ekotizimlar(cho'ldagi   yoki   botqoqlikdagi)dagi   tabiiy   tanlash
jarayoni   tezlashadi.   Muhitga   tez   moslashgan   organizmlar   yashab   qoladi,
moslashmagani   esa   qirilib   ketadi.   Buni   ekologiyada   noevolyutsion   tarzdagi
organizmlami   atrof   tabiiy   muhitga   moslashuvi   deyiladi.   Kishilik   jamiyatini
tabiatga nisbatan oddiy munosabat shakli odamzotning ibtidoiy jam oa tuzumidagi
hayot   tarziga,  ya'ni  insoniyat   tarixining  ilk  ijlimoiy-iqlisodiy  fonnatsiyasi   davriga
xosdir. Mazkur davr kishilarning Yer kurrasida paydo bo'lishi (chamasi  5 mln yil
avval) davridan to sinfiy jam iyat yuzaga kelguniga qadar bo'lgan ijtimoiy tarixni o
'z   ichiga   oladi.   Ibtidoiy   davrda   ishlab   chiqarish   kuchlari   va   qurollari
takomillashmaganligi   tufayli   ularning   hayot   larzi   tabiatning   ajralmas   bir   oddiy
bo'lagi sifatida aks etgan. Atrof tabiiy muhit holati esa tirik organizmlar, xususan,
inson uchun nisbatan qulay - ekologik xavfsiz darajada namoyon bo'lgan. Ibtidoiy
jam   oada   ham   insonlar   o'zlarining   faoliyati   tabiatga   qanday   ta'sir   etayoiganligi
haqida   yuzaki   bo'lsada   o'ylab   ko'rganlar   va   o'zlarining   hayot   kechirishlari   uchun
zarur   bo'lgan   atrof   tabiatni   hamda   uning   unsurlarini   saqlab   qolishga   uringanlar.
Mevali   o'simliklarni   uzish,   saqlash,   hayvonlami   ov   qilish   m   e’yorlarini   yozma
ravishda emas, balki og'zaki ravishda kelishib olganlar. Bunday og'zaki qoidalami
buzganlar jam oa boshlig'i tomonidan qattiq jazoga mahkum etilgan. M ashhur rus ekolog-huquqshunos   olimi   V.V.Petrov1   jam   iyat   va   tabiat   o'rtasidagi   munosabat
shakllarini,   to   'g   'riro   g   'i,   kishilik   jamiyatini   tabiatga   nisbatan   munosabat
shakllarini   (chunki   hamma   shakl   aynan   insoniyatning   xatti-harakatidan   kelib
chiqqan tarzda olingan) uch ko'rinishda ifoda etadi - oddiy, iqtisodiy va ekologik.
Lekin   jamiyatda,   ayniqsa   tabiatdagi   qonuniyatlarning   vaqt   mobaynida   o'zgarib
borishi revolyutsion tarzda emas, balki evolyutsion tarzda kechgan va kechmoqda
han . Shuning uchun ham biz tabiat bilan jam iyat o'rtasidagi munosabatlar sekin-
astalik   bilan   shakllana   borgan   va   u   bir   shakldan   ikkinchi   bir   shaklga
bosqichmabosqich   o'tgan,   ya’ni   oraliq   ko'rinishdagi   shakllar   ham   bo'lgan,   deya
e’tirof   eta   olamiz.   Kishilik   jam   iyatining   oddiy-iqtisodiy   munosabat   shakli   -
ekologik   tizimlarni   кат   va   kichik   hududlarda   buzilishiga   olib   keladigan
kishilarning   hayot   tarzi.   Sinfiy   jam   iyat   shakllana   borgan   sari   kishilar   soni   va
ishlab   chiqarish   qurollarining   mukammallashuvi   jam   iyatning   tabiatga   nisbatan
yangi   oddiy-iqtisodiy   munosabat   shaklini   yuzaga   keltirgan.   Nalijada,   kishilarning
noekologik  hayot   tarzi   kichik   bir   tabiiy  hududda   ekologik  xavfsizlik   darajasining
keskinlashuviga   olib   kelgan.   Bunday   mahalliy   (lokal)   ko'rinishdagi   ekologik
o'zgarishlar   kishilarning   jam   oa   bo'lib   to'plangan   yerlarida   sodir   etilgan.   Lekin
ushbu shakl  atrof  tabiiy muhitning ekologik xavfsizlik darajasiga keskin  ta'sir  eta
olmagan.   Hozirgi   O'zbekiston   hududida   kishilik   jamiyatining   oddiy-iqtisodiy
munosabat   shakli   ibtidoiy   jam   oa   tuzumining   so'ngi   va   quldorlik   tuzumi   davriga
to'g'ri   kelgan.   Eramizdan   avvalgi   12-15   ming-yilliklardan   boshlab   (mezolit
davridaj mahalliy aholining ishlab chiqarish quroli sifatida nayza, kamon, aylanma
yoylarning   paydo   bo'lishi   hayvonot   dunyosining   kamaya   borishiga,   temirdan
yasalgan   omoch   va   belkuraklaming   yaratilishi   esa   yerlarni   o'zlashtirish   hamda
dehqonchilikning   paydo   bo'lishiga   olib   keldi.   Oqibatda   ular   yerlaming   tabiiy
holatiga   birmuncha   ta'sir   eta   boshladi.   Sug'orish   shaxobchalarining   oddiy
ko'rinishdagi «to'g'on» usuli obikor (sug'orm a) dehqonchilikning yuzaga kelishiga,
daryo   o'zanlarida   «liman»   usulining   paydo   bo'lishi   esa   daryolaming   tabiiy   suv
rejimi   o'zgarishiga   olib   keldi.   Uy   hayvonlarining   ko'payishi   Chirchiq,   Zarafshon,
Quyi Amudaryo, Sirdaryo vodiylarida o'sim lik dunyosining siyraklashishiga sabab
bo'ldi.   Ekologiyaning   predmeti   -   organizmlar   guruhi   va   tashqi   muhit   orasidagi bog‘lanishlarning   tuzilishini,   unga   bog‘liq   bo‘lgan   jonlanish,   taraqqiy   etish,
tarqalish   va   konkurentlik   (raqobat)   xususiyatlarini;   tirik   tabiat   qanday   tuzilgan,
qaysi  qonunlar asosida mavjud va rivojlanadi, inson ta’siriga qanday javob beradi-
bularning hammasi ekologiyaning predmeti hisoblanadi. Ekologiyaning maqsadi -
hozirgi va kelajak avlodlar uchun ekologik xavfsiz   muhitni ta’minlash. Ekologik
xavfsiz muhit organizmlarning barqaror holatda ko‘payishi, o‘sishi va rivojlanishi
uchun toza, sog‘lom va qulay atrof tabiiy muhit holatini yaratishdan iborat.
Ekologiyaning   asosiy   vazifalarini   quyidagicha   ta’riflash   mumkin:   -
hayotning   tashkil   topish   qonuniyatlarini   inson   ta’sirini   hisobga   olgan   holda
o‘rganish;   -   insonning   xo‘jalik   faoliyati   ta’sirida   tabiatda   ro‘y   beradigan
o‘zgarishlarni   oldindan   bilish;   -   biosferadagi   kechayotgan   jarayonlarni   o‘rganish,
boshqarish,   bashorat   qilish,   inson   yashaydigan   muhitni   saqlab   qolish;   -   buzilgan
tabiiy tizimlarni tiklash; shu jumladan foydalanishdan chiqarilgan qishloq xo‘jaligi
ekin   maydonlarini   yana   ishga   solish   (rekultivatsiya),   yaylovlarning   tuproq
hosildorligini,   suv   havzalari   va   boshqa   ekotizimlarning   mahsuldorligini   tiklash;   -
biologik   resurslardan   oqilona   foydalanishning   ilmiy   asoslarini   yaratish   va
boshqalar. Foydalanilgan adabiyotlar 
1. Karimov Islom. Asarlar teplami. - T .: "Uzbekiston", 1999–2011.  49-b
2. Usmonov M.B., Rustamboyev M.H., Xolmuminov J.T. va boshq. Ekologiya
huquqi.   Darslik.   /Mas'ul   muharrir:   M.B.   Usmonov.   - Т .:   TDY1   nashriyoti,
2006. -361 bet
3. SALIMJON   BURIYEV,   DILDORA   MAXKAMOVA,   VAFABAY
SHERIMBETOV   “EKOLOGIYA   VA   ATROF   MUHIT   MUHOFAZASI”
Toshkent 2018. 5-8-bet. Kirish………………………………………………………………2
1. Ekologik-huquqiy mexanizm…………………………………3
2. Ekologiya huquqi …………………………..............………5-7
3. Ekologiya atrof-muhut muhofazasi  …………...…………8-11
Xulosa………………………………………………………..12
Foydalanilgan adabiyotlar………………………………… 13

Ekologik-huquqiy mexanizm Reja: Kirish Ekologik-huquqiy mexanizm Ekologiyaning asosiy vazifalarini Xulosa

Kirish XXI asrga kelib dunyo hamjamiyati oldida turgan muhim masalalardan biri lobal miqyosda inson xavfsizligi, xususan uning bir elementi bo‘lmish ekologik xavfsizlikni ta’minlashdir. Shuning uchun ham ekologiya – tabiatda organizmlar, jumladan, kishilar va ularning atrof-muhiti bilan munosabatlariga doir tushuncha, voqelik, hodisa va jarayonlarni tadqiq qiluvchi fan tarmog‘i, ularga oid bilimlarni beruvchi ta’lim yo‘nalish hamda ular o‘rtasidagi munosabatlarni optimallashtiruvchi amaliyot sohasiga aylangan. Ekologik xavfsizlik milliy xavfsizlikning asosiy bo‘g‘ini sifatida qaralar ekan, u kundalik hayotimizning barcha jabhalarini o‘z ta’sir doirasiga qamrab olmoqda. Zero, kishilik jamiyati rivojlanar ekan, uning faoliyati muqarrar ravishda atrof tabiat bilan bevosita yoinki bilvosita bog‘liq bo‘ladi. Shuning uchun ham Yurtboshimizning ekologiya va atrof-muhit muhofazasiga qarata aytilgan har bir so‘zlari ekotizimlar xavfsizligiga qaratilgandir. Bozor iqtisodiyoti talablari keng xalq ommasiga singdirilayotgan bir davrda ijtimoiy munosabatlarni demokratlashtirish va fuqarolik jamiyatini shakllantirish huquq rolini so‘zsiz oshirmoqda. Chunki insoniyatning barqaror rivojlanishi barcha davlatlarning ichki va tashqi ekologik funksiyalarini tinch yo‘l bilan hal qilinadigan huquqiy tartibga solish metodlarini qo‘llashga chorlaydi. Bu usulning qay darajada afzal ekanligi va insonlarning kundalik hayotiy ehtiyojlarini qondirish uchun nechoqlik ahamiyat kasb etishini Siz ushbu darslik bilan tanishish davomida anglab olasiz. Mazkur darslik muallifning oliy o‘quv yurtlari uchun chop etilgan «Ekologiya huquqi»ga oid barcha o‘quv adabiyotlaridan farqli ravishda, u huquqshunoslarga emas, balki kelgusida ekologiya va atrof-muhitni muhofaza qilish sohasida faoliyat yuritadigan mutaxassislar uchun mo‘ljallangandir.

Ekologik-huquqiy mexanizm Ekologik-huquqiy mexanizm Ekologik qonun hujjatlari qabul qilindi va tegishli me’yoriy hujjatlar yuzaga keldi, degan so‘z, atrof tabiiy muhitni muhofaza qilishdagi barcha ijtimoiy munosabatlar tartibga solindi va oqibatda, ekologik xavf sizlik yaratildi, degani emas. Uning uchun juda keng qamrovli va o‘ta serxarajat masalani hal qilish kerak bo‘ladi, ya’ni ekologikhuquqiy mexanizmni yaratish talab etiladi. Mexanizm – grekchada «mechane» – qurol, qurilma degan ma’noni anglatib, u biron-bir harakatni bajarish uchun zarur bo‘lgan uzviy bog‘langan qismlar tizimidir. Ekologik-huquqiy mexanizm – ekologik munosabatlarning huquqiy jihatdan tartibga solinishini ta’minlovchi qismlar (zvenolar) tizimi. Ekologik- huquqiy mexanizm ekologik-huquqiy munosabatlarni tartibga solinishini ta’minlovchi qismlar yoki zvenolar tizimi. Qismlar yig‘indisi emas, aynan qism lar tizimidir. Masalan, avtomobilni normal holdagi harakatini ta’minlash uchun uning elektr, yog‘lash, yonish, yurish kabi bir qator qismlarini bir me’yorda va bir paytning o‘zida ishlashini ta’minlash talab etiladi. Aks holda avtomobil «xavfli mashina» yoki «quruq temir»ga aylanadi. Ekologiya huquqida ham ekologik-huquqiy normalar «tishsiz qonunlar»ga aylanmasligi va kishilar tomonidan inkor etilmasligi («huquqiy negilizm») uchun ekologik-huquqiy mexanizm yaratiladi. Ekologik-huquqiy mexanizm muayyan davlatning ekologik siyosatiga, konsepsiyasiga, tabiatga nisbatan munosabat hamda qurilish va boshqarish shakllariga to‘g‘ridan-to‘g‘ri bog‘liqdir. «Bizning pirovard maqsadimiz, – degan edi Prezidentimiz I. Karimov, – ijtimoiy yo‘naltirilgan barqaror bozor iqtisodiyotiga, ochiq tashqi siyosatga ega bo‘lgan kuchli demokratik davlatni va fuqarolik jamiyatini barpo etishdan iboratdir» Ekologik munosabatlarni huquqiy tartibga solish mexanizmi O‘zbekistonda aynan ana shu tamoyillarni inobatga olgan tarzda tuzilishi va unga monand ravishda harakat qilishi maqsadga muvo fi q deb hisoblaymiz. Ekologik munosabatlarni huquqiy tartibga solish unga huquqiy ta’sir etish, uni amalga

oshirish, takomillashtirish va rivojlantirish orqaligina olib boriladi. Chunki zamon o‘zgargan sari insonlar ham o‘zgarib boradilar, atrof tabiiy muhit ham o‘z «o‘zgaruvchanlik» xususiyatini yo‘qotib qo‘ymaydi. Ekologik-huquqiy mexanizm zanjirining qismlari quyidagilardan iborat: 1) ekologik xavfsizlikni ta’minlovchi konstitutsiyaviy me’yorlarni o‘rnatish va ekologiyalashtirilgan qonunlarni qabul qilish; 2) ekologik qonunlar ijrosini ta’minlovchi qonun osti me’yoriy huj jatlarni tezkor ravishda ishlab chiqish; 3) kafi llik normalarini yaratish; 4) ekologik-huquqiy munosabatlarni tashkillashtirish; Ekologik xavfsizlikni ta’minlovchi konstitutsiyaviy me’yorlar – qat’iy (imperativ) normalardan iborat bo‘lib, Konstitutsiyamizning 50, 54, 55, 100-moddalarida aks ettirilgan. Ular bozor iqtisodiyotiga o‘tib borayotgan mamlakatimizning ekologik siyosatini mujassamlashtirgan tarzda ifodalaydi.[ 1.И.А.Каримов. Кучли давлатдан кучли жамият сари. – Т.: «Шарқ», 1998. – 49-б.] Ekologik xavfsizlik esa kishilarning hayotiy ehtiyojlarini qondira oladigan toza , sog ‘ lom va qulay atrof tabiiy muhit holatidir . Ekologiyalashtirilgan qonunlarni qabul qilish Konstitutsiyada belgilangan imperativ normalarni kengaytirilgan tarzda ekologik qonunlarda ifodalash . Ushbu me ’ yor va qoidalar « Tabiatni muhofaza qilish to ‘ g ‘ risida » gi qonunda yaqqol ifoda etilgan bo ‘ lib , ular to ‘ rt ko ‘ rinishdagi normalardan iborat : prinsip , birlamchi , imperativ , kafi llik . Asrlar davomida buyuk allomalar inson va tabiat nima, dcgan savolga javob qidirib kelganlar. Inson tirik organizm sifatida boshqa tahiiy obyektlardan tubdan farq qilishi hamda uning buyuk kuch-qudrati, uni alohida bir mavjudot sifatida qarashga da’vat etib keldi. Ayniqsa bunday dunyoqarash X X -X X I asrlar, ya’ni ilmiy-texnika yutuqlari davriga kelib avjiga chiqdi. «Tabiat ustidan g'alaba»ga erishgan inson harnrna ilmu fan tarmoqlarida alohida bir ornil sifatida qaraladigan bo'ldi. Lekin inson aslida alohida bir «individ» yoki hech kimga bo'ysunmaydigan

«hokim» emas, u tabiatning bir bo'lagi, «tabiat oshxonasining bir anjomi»dir. Insonni hech qachon tabiatdan va uni о rab turuvchi atrof tabiiy muhitdan ajratib bo'lmaydi. Falsafada tabiat deb obyektiv borliq, ya’ni bizni o'rab turuvchi olam va uning xilma-xil shakllari tushuniladi. Amaliyotda yoki tabiiy fanlarda uni kishilarni moddiy va ma’naviy ehtiyojlarini qondirish manbai bo'lgan atrof tabiiy muhit deb qaraladi. Falsafiy yoki astronomik nuqtai na/ardan qaraganda, birinchi keng ma’no to'g'ridir. Chunki yulduzlar, planetalar, osmon va uning cheksiz kengliklari, albatta, inson ishtirokisiz kelib chiqqan va tabiiydir. Lekin inson kundalik hayot faoliyatida ulardan foydalanmaydi va ulardagi jarayonlarga о / ta’sirini o'tkaza olmaydi. Balki o'zini o'rab turuvchi havo, suv, yer, yer osti boyliklari, o'sim lik va hayvonot dunyosi kabi tabiat ne’matlari(komponentlari)dan «oldi-orqasi»ga qaramay foydalanadi va ularga ta’sir etadi. Nafaqat inson, balki butun jonzotlar ham bundan istisno emas. Inson Yer kurrasining jonli qobig'i - biosferada yashovchi tirik organizmlar turkumiga kiruvchi, lekin murakkab hayotiy faoliyat yurgazuvchi individdir. Inson ongining yuqoriligi, nutqining rivojlanganligi, ijodiy faolligi, takomillashgan mehnat qurollarini yarata olishi, axloqiy, m a’naviy hamda ruhiy o'z-o'/.ini anglay olishi bilan boshqa tirik organismlardan tubdan ajralib turadi. Insonlarning muayyan bir hududda tarixan qaror topgan guruhi yoki majmui — jam iyatdir. Xuddi ana shu insonlar jamoasi tabiat bilan juda uzviy munosabatda bo'ladilar. Insonning yakka o'zi uncha katta kuch emas, lekin insonlarning ongli ravishda biron-bir maqsadlarni ko'zlab takomillashtirilgan mehnat qurollaridan foydal; can tarzda uyushishi va ularni tabiatga bo'lgan munosabati ko'p narsani belgilab beradi. Agarda ushbu maqsad insonlarning ehtiyojlarini qondirishni faqatgina tabiatdan "topishga" yo'naltirsa, unda atrof tabiiy muhitda juda sezilarli darajada salbiy o'zgarishlar sodir bo'ladi. Aksincha, ushbu jam iyat maqsadi tabiatdan oqilona foydalanishga qaratilsa, unda tabiatda ijobiy siljishlar ham bo'lishi mumkin. Insonlarning muayyan ma'muriy hududda uyushgan qismi - jamiyatni boshqarish va uning tabiatga nisbatan munosabatini tartibga solish bevosita davlat orqali amalga oshiriladi. Davlat mazku boshqaruvni huquq orqali amalga oshiradi va tabiatga inson va jamiyatdan ko'ra bir necha chandon kuchliroq salbiy yoki ijobiy ta'sir ko'rsatishi, atrof tabiiy muhitni