OLAM VA YER HAQIDA UMUMIY TUSHUNCHALAR

Yuklangan vaqt:

17.12.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

126.0 KB
OLAM VA  YE R HAQIDA UMUMIY TUSHUNCHALAR
Reja:
1. Olamning tuzilishi.
2. Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi.
3. Olamning kelajak taqdiri.
4. Yerning paydo bo‘lishi .
5. Yer taraqqiyotini bosqichlari Olamning tuzilishi.
Eramizdan  avvalgi  uzoq   o‘tmishda   odamlar  Olam  deganda   o‘zlarini  o‘rab
turgan muhitni tushunishgan va o‘zlari yashagan joyni esa Olamning markazi deb
tasavvur etganlar. Qadimgi Xitoy, Xindiston, Vavilon va Misr olimlari dunyoning
(olamning)   markazi   Yer   deb   faraz   qilishgan.   Olam   tuzilishining   «geotsentrik
sistema» sini (yunoncha ge-yer) qadimgi yunon mutafakkiri Ptolemey (eramizning
avval 1 asri) asoslab berdi. Bu g‘oyaga ko‘ra Quyosh, sayyoralar va boshqa barcha
osmon   jismlari   murakkab   orbita   bo‘ylab   Yer   atrofida   aylanadi.   Bu   g‘oya   XVI
asrga qadar hukmron  bo‘lib keldi.
Buyuk   polyak   astronomi   N.Kopernik   1543   yilda   Olam   tuzilishining
«geliotsentrik  sistema»   sini    (yunoncha  helix-Quyosh)   asoslab  berdi.  Shubhasiz,
bu   olamni   bilish   borasidagi   eng   katta   yutuqlardan   biri   edi.   Mohiyati:   Yer   va
boshqa sayyoralar Quyosh atrofida o‘zlarining orbitalari bo‘ylab aylanadi.
Fan-texnika   taraqqiyoti   Kopernik   g‘oyasini   isbotlash   bilan   birga,   Quyosh
sistemasi Samon yo‘li galaktikasining chekkaroq qismida aylanishini, Samon yo‘li
esa taxminan 150 mlrd Quyosh singari yulduzlardan tashkil  topganligini, Olamda
galaktikalarning   juda   ko‘pligi   isbotlandi.   Demak,   Olamning   Markazi   yashash
joydan Yerga, Yerdan Quyoshga, Quyoshdan galaktikamiz Samon yo‘liga ko‘chdi.
Olimlarning   fikricha   Olamning   haqiqiy   markazi   «Katta   portlash»   sodir   bo‘lgan
faraziy nuqtadir.
Olam - bizni o‘rab turgan borliq. Olam - sanog‘i yo‘q yulduzlar dunyosidan
iborat   bo‘lgan   cheksiz   makondir.   Olamdagi   barcha   koinot   jismlari   turlicha
sistemalarga   guruhlashgan.   Olam   metagalaktikalar   guruhidan,   metagalaktikalar
galaktikalar guruhidan, galaktikalar guruhi esa yulduzlar guruhidan, yulduzlar esa
sayyoralar   guruhidan,   o‘z   navbatida   sayyoralar   yo‘ldoshlardan   tashkil   topadi.
Masalan,   Bizning   Samon   yo‘li   galaktikamiz   150   mlrd   Quyosh   singari
yulduzlardan,   Quyosh   9   ta   sayyoradan,   Yer   bitta   Oy,   Yupiter   16-ta
yo‘ldoshdashdan   tashkil   topgan.   Shuningdek,   Olam   asteroidlar,   kometalar,
meteorit, kosmik chang, gaz, muz zarrachalaridan iborat.
Olam qanday paydo bo‘lgan. Bu savolga qadimdan qiziqib kelganlar va to‘g‘ri javob topishga uringanlar.
Olamning paydo bo‘lishi  haqidagi  ilmiy g‘oyaga 1929 yilda amerikalik astronom
E.Xabbl   zamin   yaratdi.   U   kuzatilayotgan   barcha   galaktikalarning   umumiy
yorug‘lik spektr chizig‘i qizil   (ya’ni uzun to‘lqinli ) nur tomon siljishini   kashf etdi.
Xabbl   bu   hodisani   Dopler   effekti   deb   atadi.   Mohiyati:   galaktikalar   bizdan
qanchalar   uzoqda   joylashgan   bo‘lsa,   ular   shunchalar   katta   tezlikda   bizdan
yiroqlashadi.   Buni   shishirilayotgan   sharchadagi   nuqtalarning   bir-biridan
uzoqlashish   tezligiga   qiyoslash   mumkin.   Ushbu   kashfiyoti   uchun   Xabbl   Nobel
mukofatiga   sazovor   bo‘ldi.   Xabbl   qonuni   V=Hr   formula   bilan   ifodalanadi.   Bu
yerda   V-galaktikalarning uzoqlashishi tezligi, N-Xabbl doimiyligi,   r-galaktikalar
orolig‘idagi   masofa.   Xabbl   doimiysiga   ko‘ra   har   bir   megaparsek   (1megapar
sek=3260000   yorug‘lik   yil   uzoqlik)   da   galak-tikalarning   uzoqlashuvi   55   yoki   75
km/s ga ortib borar ekan.
Xabbl   qonuni   Olamning   kengayib   boryotganidan   dalolat   beradi.
Gallaktikalarning   bir-biridan   (deyarli   yorug‘lik   tezligida)   «qochishi»   Olamning
«Katta   portlash»   oqibatida   paydo   bo‘lgan   degan   g‘oyaga   asos   bo‘ldi.   Hisob
kitoblar Olamning yoshi taxminan 18 mlrd yil ekanligini ko‘rsatdi. Yadro fizikasi
juda   kichik   nuqtada   had-hudsiz   energiya   to‘planishi   va   portlab   ketishi
mumkinligini isbotlay oladi. Demak, Olam «Katta portlash» mahsulidir. 
Olamning kelajak taqdiri.
Bu   masala   to‘g‘risida   juda   ko‘plab   fikr-mulohazalar   aytilgan.   Katta
portlash ta’sirida Olam kengayib borar ekan Butun Olam  tortilish qonuniga ko‘ra
jismlar   tezligi   sekinlashishi,   so‘ngra   to‘xtashi   va   kengayshi   siqilish   bilan
almashinishi kerak.
Olamning   taqdiri   neytrino   (ya’ni   vodorod   atomlari-barion-proton   va
neytron)lar   zichligi   bilan   Olamning   kritik   zichligi   nisbatlariga   bog‘liq   ekan.
Neytrinoning   zichligi   1   m 3
  da   5-10   ta   vodorod   atomi   uchraydi   demakdir.   Bu
galaktikalar makonidagi o‘rtacha zichlik     (10 -30
-10 -31
  g/sm 3  
) bilan teng ekanligini
ko‘rsatadi.   Xulosa  shuki:   birinchidan,  agar  neytrononing  zichligi   Olamning  kritik zichligidan   kichik   bo‘lsa   Olamning   kengayishi   cheklanmagan   va   zichligi   ham
cheksiz   bo‘ladi;   ikkinchidan,   agar   neytrinoning   zichligi   kritik   zichlikdan   katta
bo‘lsa,   u   holda   ertami   kechmi   kengayish   siqilish   bilan   almashinadi.   Bu   holat
Olamning   taqdirining   ochiq   va   yopiq   modelini   asoslab   beradi.   Bundan   tashqari
Olamning  pulslanuvchi  va «muttasil holat» modellari ham mavjud.
Xullos   «Katta   portlash»   mahsuli   bo‘lmish   zarrachalar   harakatdagi
materiyaning bir ko‘rinishi bo‘lib, osmon jismlarining tarkib topishiga olib kelgan.
Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi.
Quyosh sistemasining  paydo bo‘lishi  haqidagi g‘oyalarni ko‘pgina olimlar
aytishgan. Ularning ayrimlari hozirgi tadqiqot ishlarining natijasi bilan isbotlangan
bo‘lsa,   boshqalari   asossiz   ekanligi   ma’lkm   bo‘ldi.   Ma’ruzamiz   davomida
shularning ayrimlari haqida ma’lumot beramiz.
R.Dekart  ta’limoti . Quyosh sistemasining  paydo bo‘lishi  haqida haqiqatga
yaqin ta’limotni birinchilardan bo‘lib 1644 yilda fransuz faylasufi R.Dekart ishlab
chiqdi.   Uning   fikricha   gaz   va   changlardan   iborat   bo‘lgan   bulutlarning   quyuqli
harakati   natijasida   uning   markazida   Quyosh,   atroflarida   sayyoralar   yo‘ldoshlari
bilan hosil bo‘lgan.
Kant   -   Laplas   ta’limoti .   Taxminan   yuz   yildan   so‘ng   (1755   yilda)   nemis
faylasufi   I.Kant,   keyinchalik   (1796   yilda)   fransuz   astronomi   P.S.Laplas
aylanayotgan   tumanliklarning   dinamikasini   Nyuton   mexanikasiga   tadbiq   etdilar.
Ular yaratgan g‘oya bir-biriga juda yaqin bo‘lganligi uchun Kant-Laplas ta’limoti
deb   nom   oldi.   Ularning   fikricha   Quyosh   va   uning   sayyoralari   yagona   gazsimon
tumanlikdan   tarkib   topgan.   Jumladan,   dastlab   o‘z   tortilish   kuchi   ta’sirida
siqilayotgan bulutlar tezroq aylanib diskni eslatuvchi yasmiq shakliga ega bo‘ladi.
Ma’lum bosqichda markazdan qochma kuchning ortishi bilan disk chetidan birin-
ketin   xalqalar   ajralib   chiqadi.   Keyinchalik   har   bir   xalqaning   yig‘indisidan
sayyoralar va ularning yo‘ldoshlari, diskning markazida esa Quyosh tarkib topadi.
Hozirgi   paytda   Dekart-Kant-Laplas   ta’limoti   Quyosh   sistemasining   paydo
bo‘lishini eng to‘g‘ri isbotlovchi ta’limot tariqasida tan olingan. E.V.Sobitovich   ta’limoti .   XIX   asrning   80   yillarida   E.V.Sobitovich   yangi
g‘oyani ishlab chiqdi. Uning fikricha 15±4 mlrd yil muqaddam yangi galaktikalar
doirasidagi     gazlarning   quyuqlashuvidan   yulduzlarning   birinchi   avlodi   tarkib
topgan. Yulduzlarning ikkinchi avlodi 12±2 mlrd yil avval, uchinchi avlodi esa 5-
4,7  mlrd  yil   muqaddam   yangi   portlash   kuzatilgan   bo‘lib,  portlash   mahsuloti   gaz-
chang-bulutlarning  uyg‘onlashuvidan  paydo   bo‘lgan  degan   fikrni   aytgan.  Quyosh
va   sayyoralar   uchinchi   yulduzlar   avlodiga   mansub   bo‘lib,   4,7-4,6   mlrd   yil
muqaddam shakllangan.
Katostrofik   g‘oya.   Bu   g‘oya   tarafdorlaridan   Fesenkov   va   Jins   fikrlarini
aytib o‘tish joiz. Rus olimi A.S.Fesenkov Quyoshdagi katta portlash tufayli uning
ma’lum   massasi   qoinotga   ajralib   chiqqan   va   olam   tortilish   qonuniga   ko‘ra   ular
harakatlanib sayyoralar   va  yo‘ldoshlariga  aylangan.  Ingliz  olimi   Jinsning  fikricha
Quyoshga   qandaydir   yulduz   juda   yaqinlashib   kelgan.   Quyoshdagi   olovli   plazma
tortishish kuchi ta’sirida cho‘zinchoq shaklida ajralib chiqqan. Quyoshdan yulduz
uzoqlashgandan   so‘ng,   ajralib   chiqqan   massa   Quyoshning   tortishish   kuchi   ta’sir
doirasida qolib ketgan. Massaning markazida yirik, chetlarida esa kichik sayyoralar
yo‘ldoshlari bilan tarkib topgan. 
Hozirgi   paytda   bu   katostrofik-holokatli   ta’limotlar   ko‘pchilik   olimlar
tomonidan tan olinmadi.
Quyoshning taqdiri.
Quyosh o‘ta qizigan-olovli sferik massadir. Uning markazida harorat 15-20
mln   gradusga   teng.   Bunday   sharoitda   vodorod   geliyga   aylanib,   uzluksiz   yadro
reaksiyasi sodir bo‘lib turadi. Buning natijasida issiqlik energiyasi olamga taraladi.
Quyosh   160   ming   kilometr,   ba’zan   586   ming   kilometr   balandlikkacha   olovli
plazmali gazlarni uloqtirib turadi. Natijada  Quyosh har sutkada o‘z massasini to‘rt
million to‘nnaga kamaytirmoqda.
Quyosh   tarkibidagi   vodorod   (71%)   geliyga   aylanib   tugashi   turgan   gap.
Hisob-kitoblarga   qaraganda,   Quyoshning   «yoqilg‘i»   zaxirasi   (vodorod)   kam deganda   yana   5   mlrd   yilga   yetar   ekan.   So‘ngra   Quyosh   so‘nadi   va   «qora
o‘pqon»ga aylanadi. Qora o‘pqon shunchalar qudratli gravitatsiya tortilish kuchiga
egaki, hatto yorug‘lik nuri ham qayta chiqib keta olmay yutilib ketadi. Bu shuning
uchun   ham   «qora   o‘pkon»ki,   unga   har   qanday   modda   va   energiya   (nur)   tushib
ketadi, lekin qaytib chiqmaydi.
Yerning paydo bo‘lishi .
Yerning   paydo   bo‘lishi   Quyosh   sistemasining   paydo   bo‘lishi   bilan   bir
vaqtda sodir bo‘lgan. Shuning uchun ham Quyosh sistemasining paydo bo‘lishiga
tegishli   g‘oya   va   ta’limotlar   Yer   uchun   ham   taalluqlidir.   Aytilgan   g‘oyalar
qo‘shimcha   qilib   ingliz   olimi   X.Jefrisning   sayyoralar   Quyosh   gardishiga   boshqa
yulduzning   kelib   urilishi   natijasida   paydo   bo‘lgan   degan   fikrini,   rus   olimi
O.Yu.Shmidt   va   shved   fizigi   X.Alvinning   sayyoralar   Quyoshning   galaktikadagi
gaz-changli   bulutlarga   ro‘para   kelib,   ular   orqali   o‘tganida   gravitatsiya   kuchi
ta’sirida   moddalarni   o‘ziga   ergashtirib   olishi   oqibatida   paydo   bo‘lgan   degan
fikrlarini aytib o‘tish joizdir.
Yer taraqqiyotini bosqichlari
Yer taraqqiyotini to‘rtta bosqichga ajratib o‘rganish maqsadga muvofiq.
1.   Astronomik   bosqich   davrida   Yer   changsimon   bulutli   zarrachalarning
quyuqlashib   sharsimon   ko‘rinishga   ega   bo‘ladi.   Bu   shaklni   protoyer,   ya’ni
dastlabki Yer deb atash mumkin. Protoyerning hajmi va zichligi tobora orta boradi.
Gravitatsion   zichlikning   ortishi,   radiaktiv   elementlar   ajratgan   issiqlik   protoyer
moddalarining qizishiga olib keladi. Yerning shu davrdagi yoshi 4,6 mlrd yildir. 
2.   Geologik   bosqich   davrida   moddalar     saralona   boshlaydi:   yengil
elementlar   Yer   yuzasiga   tomon,   og‘irlari   esa   markazi   tomon   harakatlanadi.
Natijada   Yerning   ichki   qobiqlari   paydo   bo‘ladi.   Yer   taraqqiyotining   geologik
bosqichi   moddalarning   differensiatsiyalanishi,   vulkanlarning   harakati,   zilzila   va
orogenez jarayonlarining boshlanishi  bilan ajralib turadi. Yerning ichki qobiqlari-
yadro, mantiya va yer po‘sti 4 mlrd yil muqaddam shakllanadi. Bu paytda litosfera,
atmosfera va gidrosfera tarkib topadi. 3.  Yerning biologik bosqichi . Yerda hayot issiq o‘lkalarning dengiz sohilida
suv muhitida 3,8-3,5 mlrd yil muqaddam paydo bo‘ladi. Organizm dastlab suvda,
keyinchalik   asta   sekin   kuruqlikni   egallay   boshlaydi.   Yerning   navbatdagi   biosfera
qobig‘i shu tariqa tarkib topadi.  
4.  Antronogen   bosqich   Yerda   odamning   paydo   bo‘lgan   davridan
boshlanadi. Tadqiqotchi olimlar dastlabki odamlar 3,5-2 mln yil muqaddam paydo
bo‘lganligini,   lekin   aqilli   inson   atigi   40   ming   yil   avval   shakllanganligini
isbotladilar.   Hozirgi   kunda   ilm-fan,   texnika   bilan   qurollangan   inson   har   qanday
geologik   kuchga   teng   bo‘la   oladigan   qudratli   kuchga   ega.   Insonning   tabiatiga
ko‘rsatgan ta’sir darajasini hisobga olib V.I.Vernodskiy Yerimizda sifat va miqdor
jihatdan yangi mazmundagi qobiq-noosfera (aql-idrok qobig‘i) tarkib topganligini
alohida o‘qtiradi.
Geoxronologik shkala 
Yerning   geologik   taraqqiyoti,   organik   dunyoning   evolyutsiyasi,   tog‘
jinslarining   paydo   bo‘lishi   va   yoshini   o‘rganish   asosida   geoxronologik   jadval
tuzilgan.   Binobarin ,   geoxronologik   jadvalda   Yer   taraqqiyoti   bosqichlarining
ketma-ketligi   va   o‘zaro   bo‘ysunganligi   aks   ettirilgan.   Lekin   bu   tushunchaning
sinonimi tariqasida stratigrafik shkala ishlatiladi. Odatda  stratigrafik shkalada    yer
po‘stidagi tog‘ jinslarining birin-ketin to‘planishini qo‘rsatadi.
Hozirgi   geoxronologik   jadvalda   geologik   vaqt   dastlab   ikkita   eonga,   ya’ni
fanerozoy   (aniq   hayot)   va   kriptozoy   (yashirin   hayot)ga   bo‘linadi.   Eonlar   beshta
eralarga   ajraladi.   Masalan,   kriptozoy   (tokembriy   deb   ham   ataladi)   ikkita   eraga
Arxey (birlamchi, ilk) proterozoy (eng qadimgi hayot); fanerozoy esa uchta eraga-
paleozoy   (qadimgi   hayot),   mezozon   (o‘rta   hayot)   va   kaynazoy   (yangi   hayot)
eralariga bo‘linadi. O‘z navbatida eralar davrlarga ajraladi, davrlar esa epoxalarga,
epoxalar   asrlarga   bo‘linadi.   Eralarga   stratigrafik   shkaladagi   tog‘   jinsi   guruhlari
to‘g‘ri kelsa, davrlarga  sistemalar,  epoxalarga  bo‘limlar,  asrlarga esa  yaruslar  mos
keladi.
Yerning shakli va o‘lchamlari Geosferalarning tuzilishi va tarkibi, iqlim mintaqalari va boshqa geografik
qonuniyatlarni, tabiatda kuzatilayotgan jarayonlarning sabab va oqibatlarini bilish
uchun   Yerning   shakli,   to‘g‘risida   aniq   tasovvurga   ega   bo‘lish   kerak.   Darhaqiqat,
Yerning   shakli,   kattaligi   va   harakatlarini   tadqiq   etish   paytida   ko‘plab   tabiat
qonuniyatlari   (masalan,   materik   va   okeanlarning   joylashuvi,   fasl   va   kun   bilan
tunning almashinuvi, zonallik va h.q) kashf etilgan.
Yerning  shakli.   Qadimgi  zamonlarda  odamlar  Yer  shaklini  o‘zlari  yashab
turgan   tabiiy   geografik   sharoitga   bog‘liq   holda   sezish   darajasiga   binoan   tasavvur
etganlar.   Masalan,   Yerni   dastlab   yassi   disk   shaklda   tasavvur   etishgan.   Ayrim
odamlar   suvda   suzayotgan   toshbaqa   ustida   fillar,   fillar   ustida   esa   yer   joylashgan
deb,   boshqalar   kitlar   uning   ustida   yassi   Yer;   yana   bir   guruh   odamlar   xo‘qizning
shohida yassi Yer joylashgan deb faraz qilishgan. Demak, yerli xalqlar uchun eng
qudratli   kuchga   ega   bo‘lgan   hayvonlar   Yerni   ko‘tarib   turgan   va   uni   yassi   disk
shaklda deb, atrofini esa Okean nomli afsonaviy daryo chegaralab turgan deb faraz
qilgan, o‘lkamiz singari materik ichkarisidagi xalqlar xo‘qizni eng qudratli hayvon
deb hisoblaganlar.
Yerning   shar   shaklda   ekanligini   birinchi   bo‘lib   qadimgi   yunon   faylasufi
Fales   (taxminan   er.   av.   625-547   yil,   antik   davr   falsafasi   va   Milet   maktabining
asoschisi) aytgan bo‘lsa, uch asrdan so‘ng yunon olimi Arximed (er.avval 287-212
yil) Yerni sferoid, ya’ni yuzasi qobiq (doira) shakliga yaqinligini aytgan.
Birinchi bo‘lib Nyuton 1687 yilda Yer qiyofasi haqidagi nazariyani yaratdi
(Pikar   va   Kapernik   ma’lumotlariga   tayangan   holda).   Mohiyati:   uncha   tez
aylanmagan taqdirda  Yer shakli ellipsoid  aylanishiga ega bo‘ladi. Yerning ellipsoid
aylanishi   shar   shaklidan   shu   bilan   farq   qiladiki,   uning   qutblari   botiqroq   bo‘lib,
meridianlari ellips shakliga ega bo‘ladi. Binobarin, qutbiy yarim o‘qlari ekvatorial
yarim   o‘qlardan   kaltaroq   bo‘ladi.   Shuning   hisobiga   meridianlarning   egriligi
qutblarga qaraganda ekvatorda kattaroq bo‘ladi. Geoid va ellipsoid aylanmasining yuzasi
So‘ngi  hisob-kitoblarga asoslanib Yerning shakli  shar shaklida  ham emas,
ikki   o‘qli   ellipsoid   ham   emas,   balki   uch   o‘qli   ellipsoid   aylanishiga   ega   ekanligi
isbotlandi.   Qisqacha   Krasovskiy   ellipsoidi   deb   yuritiladi   (rus   olimining   nomini
sharaflab shunday nom berilgan). Yerning   sun’iy   yo‘ldoshlari   ma’lumotlarini   tahlil   qilib   Yerning,   janubiy
qutbi   shimoliga   nisbatan   botiqroq   ekanligini   aniqladilar.   Shunday   qilib   hozirgi davrda   yerning   uch   o‘qli   ellipsoid   shakliga   ko‘ra   yuraksimon   ko‘rinishga   ega
bo‘lganligi uchun  kardioid shaklda  deb atash qabul qilingan.
Gipsografik egri chiziq
Yerning   o‘lchamlari .   Yerning   kattaligi   to‘g‘risidagi   aniq   ma’lumotni
birinchi   bo‘lib   er.av.   III-II   asrlarda   Eratosfen   o‘lchagan.   U   Yerning   shar   shaklda
ekanligiga   asoslanib   Asuon   va   Aleksandriya   shaharlarining   geografik
kengliklaridagi   farqni   aniqladi.   Uning   hisobiga   ko‘ra   Yerning   radiusi   6311000
metrga   teng   keladi.   Bunday   ma’lumot   XVII   asrgacha   hukmron   bo‘lib   keldi.
Fransuz astronomi Pikar 1669-1670 yillarda meridian yoyining uzunligi 1 0    
22 "  
55 "
ekanligini topib Yerning radiusi 6371692 metrga teng deb hisobladi.
1940   yilda   F.N.Krasovskiy   boshchiligida   uch   o‘qli   ellipsoid   elementlari
hisoblab   chiqildi.   Katta   ekvatorial   o‘q   R
E =6378,245   km.   Kichik   ekvatorial   o‘q
R
E =6378,032   km,   qutbiy   R
q =6358,863   km   R
E   -   R
q =21,382   km,   Yerning   siqiqligi
1:298,3   ga   teng.   1964   yil   Xalqaro   astronomik   ittifoq   R
E =6378,160   km   ,
R
q =6356,780   km   deb   e’lon   qildi.   Shuningdek   Yernig   maydoni   510   mln   kv.km,
ekvatorning uzunligi 40 ming km.
Yerning aylanma harakatlari   Yer   sayyorasining   kunlik,   yillik   va   galaktik   aylanma   harakatlari   mavjud.
Somon yo‘li galaktikamiz o‘z o‘qi va orbitasi bo‘ylab harakatlanadi. Jismlar, ya’ni
yulduzlar yoki sayyoralar galaktika yadrosidan qancha uzoqda yoki uning chetida
joylashsa   bo‘lsa,   ular   shuncha   tez   harakatlanadi.   Quyosh   va   boshqa   unga   yaqin
yulduzlar   Galaktikamizni   to‘liq  aylanib  chiqishi   uchun  kam   deganda  180  mln  yil
kerak   bo‘ladi.   Bunda   Quyosh   sistemasi   joylashgan   Galaktikaning   shu   qismi
(yulduzlar   to‘plami,   tumanliklar)   Galaktika   yadrosi   atrofida     250   km/s   tezlikda
aylanma   harakat   qiladi.   Lekin   Galaktikaning   o‘zi   Yakkashox   (Yedinorog)
yulduzlar turkumi tomon 210 km/s tezlikda harakat qiladi. 
Albatta, Quyosh sistemasi va uning tarkibiy qismi bo‘lgan Yer ham ana shu
harakatlarda   ishtirok   etadi.   Ehtimol   yerdagi   tub   tabiiy   o‘zgarishlar   (ya’ni   tog‘
burmalanishlari,   iqlimining   o‘zgarishlari,   eralarning   almashinishlari   Quyosh
sistemasining Galaktika yilidagi (180-200 mln yil) harakatlari bilan bog‘liqdir.
Yer Quyosh atrofida o‘z orbitasi bo‘ylab bir yilda to‘liq aylanib chiqadi.  Bu
aylanma   harakat   uchun   365   kun   5   soat   48   minut   46   sekund   vaqt   ketadi.   Yer
orbitasining   Quyoshga   eng   yaqin   joylashgan   nuqtasini   perigeliy,   eng   uzoq
nuqtasini   esa   afiley   deb   ataladi.   Yer   perigeliyda   eng   tez,   afileyda   sekin
harakatlanadi. Yerning o‘z orbitasi bo‘ylab harakat tezligi 29780 m/s tashkil etadi.
Lekin, perigeliy bilan afeliydagi tezligining farqi 950 m/s dir. Shuning uchun ham
Yer orbitasining bir  bo‘lagini  (21 martdan 23 sentyabrga qadar) 186 kunda bosib
o‘tsa, qolgan ikkinchi qismiga (23 sentyabrdan 21 martgacha) 179 kun sarflaydi.
Yer   o‘z   orbitasi   bo‘ylab   harakatlanishi   bilan   birga   o‘z   o‘qi   atrofida   ham
harakatlanadi. Yer o‘z o‘qi atrofida 23 soat 56 minut 4 sekund davomida bir marta
to‘liq aylanib chiqadi. Uning harakat tezligi 465 m/s ga teng.
Yer Quyosh atrofida aylanganida yil fasllari almashinadi, o‘z o‘qi atrofida
aylanganida esa tun bilan kun almashinadi. Ayniqsa gidrometeorologlar uchun eng
muhimi   Yerning   o‘z   o‘qi   atrofida   aylanishining   geofizik   oqibatlarini   bilishdir.
Fizikadan   ma’lumki,   ekvatorial   mintaqaning   qavariqligi,   qutblarning   botiqligi
aylanayotgan jismning  markazdan qochma kuchi  ta’sirida yuzaga kelishi mumkin.
Ana   shu   markazdan   qochma   kuch   ta’sirida   burilish   tezlanishi   (ya’ni   Koriolis tezlanishi)   paydo   bo‘ladi.   Shimoliy   yarimsharda   daryolarning   o‘ng   qirg‘og‘ini
yuvishi, Janubiy yarimsharda esa chap qirg‘og‘ini yuvishi kuzatilishi shundan. Bu
hodisani   1851   yilda   Fuko   tajriba   qilib   qo‘rgan.   Sankpeterburgdagi   Isaakov
soborida   ham   Fuko   tajribasi   o‘rnatilgan.   Yerning   harakati   havo   massalari,   suv
qalqishlarining o‘zgarishiga sabab bo‘ladi.
Yerning   o‘lchamlari   muhim   geofizik   ahamiyat   kasb   etadi.   Birinchi
navbatda   Yerning   tortishi   kuchini   yenga   oladigan   tezlik   (  )ning   qiymati   uning
massasi   (M)   va   radiusi   (R)   ga   bog‘liqdir.   Bu   holat   quyidagi   ifodada   o‘z   aksini
topgan:
 2 
 = 2f M/R,
bu   yerda   f   –   gravitatsion   doimiylik.   Ma’lumki,   Yerning   tortishish   kuchini
yengadigan ikkinchi kosmik tezlik 11,3 km/s ga teng.

OLAM VA YE R HAQIDA UMUMIY TUSHUNCHALAR Reja: 1. Olamning tuzilishi. 2. Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi. 3. Olamning kelajak taqdiri. 4. Yerning paydo bo‘lishi . 5. Yer taraqqiyotini bosqichlari

Olamning tuzilishi. Eramizdan avvalgi uzoq o‘tmishda odamlar Olam deganda o‘zlarini o‘rab turgan muhitni tushunishgan va o‘zlari yashagan joyni esa Olamning markazi deb tasavvur etganlar. Qadimgi Xitoy, Xindiston, Vavilon va Misr olimlari dunyoning (olamning) markazi Yer deb faraz qilishgan. Olam tuzilishining «geotsentrik sistema» sini (yunoncha ge-yer) qadimgi yunon mutafakkiri Ptolemey (eramizning avval 1 asri) asoslab berdi. Bu g‘oyaga ko‘ra Quyosh, sayyoralar va boshqa barcha osmon jismlari murakkab orbita bo‘ylab Yer atrofida aylanadi. Bu g‘oya XVI asrga qadar hukmron bo‘lib keldi. Buyuk polyak astronomi N.Kopernik 1543 yilda Olam tuzilishining «geliotsentrik sistema» sini (yunoncha helix-Quyosh) asoslab berdi. Shubhasiz, bu olamni bilish borasidagi eng katta yutuqlardan biri edi. Mohiyati: Yer va boshqa sayyoralar Quyosh atrofida o‘zlarining orbitalari bo‘ylab aylanadi. Fan-texnika taraqqiyoti Kopernik g‘oyasini isbotlash bilan birga, Quyosh sistemasi Samon yo‘li galaktikasining chekkaroq qismida aylanishini, Samon yo‘li esa taxminan 150 mlrd Quyosh singari yulduzlardan tashkil topganligini, Olamda galaktikalarning juda ko‘pligi isbotlandi. Demak, Olamning Markazi yashash joydan Yerga, Yerdan Quyoshga, Quyoshdan galaktikamiz Samon yo‘liga ko‘chdi. Olimlarning fikricha Olamning haqiqiy markazi «Katta portlash» sodir bo‘lgan faraziy nuqtadir. Olam - bizni o‘rab turgan borliq. Olam - sanog‘i yo‘q yulduzlar dunyosidan iborat bo‘lgan cheksiz makondir. Olamdagi barcha koinot jismlari turlicha sistemalarga guruhlashgan. Olam metagalaktikalar guruhidan, metagalaktikalar galaktikalar guruhidan, galaktikalar guruhi esa yulduzlar guruhidan, yulduzlar esa sayyoralar guruhidan, o‘z navbatida sayyoralar yo‘ldoshlardan tashkil topadi. Masalan, Bizning Samon yo‘li galaktikamiz 150 mlrd Quyosh singari yulduzlardan, Quyosh 9 ta sayyoradan, Yer bitta Oy, Yupiter 16-ta yo‘ldoshdashdan tashkil topgan. Shuningdek, Olam asteroidlar, kometalar, meteorit, kosmik chang, gaz, muz zarrachalaridan iborat. Olam qanday paydo bo‘lgan.

Bu savolga qadimdan qiziqib kelganlar va to‘g‘ri javob topishga uringanlar. Olamning paydo bo‘lishi haqidagi ilmiy g‘oyaga 1929 yilda amerikalik astronom E.Xabbl zamin yaratdi. U kuzatilayotgan barcha galaktikalarning umumiy yorug‘lik spektr chizig‘i qizil (ya’ni uzun to‘lqinli ) nur tomon siljishini kashf etdi. Xabbl bu hodisani Dopler effekti deb atadi. Mohiyati: galaktikalar bizdan qanchalar uzoqda joylashgan bo‘lsa, ular shunchalar katta tezlikda bizdan yiroqlashadi. Buni shishirilayotgan sharchadagi nuqtalarning bir-biridan uzoqlashish tezligiga qiyoslash mumkin. Ushbu kashfiyoti uchun Xabbl Nobel mukofatiga sazovor bo‘ldi. Xabbl qonuni V=Hr formula bilan ifodalanadi. Bu yerda V-galaktikalarning uzoqlashishi tezligi, N-Xabbl doimiyligi, r-galaktikalar orolig‘idagi masofa. Xabbl doimiysiga ko‘ra har bir megaparsek (1megapar sek=3260000 yorug‘lik yil uzoqlik) da galak-tikalarning uzoqlashuvi 55 yoki 75 km/s ga ortib borar ekan. Xabbl qonuni Olamning kengayib boryotganidan dalolat beradi. Gallaktikalarning bir-biridan (deyarli yorug‘lik tezligida) «qochishi» Olamning «Katta portlash» oqibatida paydo bo‘lgan degan g‘oyaga asos bo‘ldi. Hisob kitoblar Olamning yoshi taxminan 18 mlrd yil ekanligini ko‘rsatdi. Yadro fizikasi juda kichik nuqtada had-hudsiz energiya to‘planishi va portlab ketishi mumkinligini isbotlay oladi. Demak, Olam «Katta portlash» mahsulidir. Olamning kelajak taqdiri. Bu masala to‘g‘risida juda ko‘plab fikr-mulohazalar aytilgan. Katta portlash ta’sirida Olam kengayib borar ekan Butun Olam tortilish qonuniga ko‘ra jismlar tezligi sekinlashishi, so‘ngra to‘xtashi va kengayshi siqilish bilan almashinishi kerak. Olamning taqdiri neytrino (ya’ni vodorod atomlari-barion-proton va neytron)lar zichligi bilan Olamning kritik zichligi nisbatlariga bog‘liq ekan. Neytrinoning zichligi 1 m 3 da 5-10 ta vodorod atomi uchraydi demakdir. Bu galaktikalar makonidagi o‘rtacha zichlik (10 -30 -10 -31 g/sm 3 ) bilan teng ekanligini ko‘rsatadi. Xulosa shuki: birinchidan, agar neytrononing zichligi Olamning kritik

zichligidan kichik bo‘lsa Olamning kengayishi cheklanmagan va zichligi ham cheksiz bo‘ladi; ikkinchidan, agar neytrinoning zichligi kritik zichlikdan katta bo‘lsa, u holda ertami kechmi kengayish siqilish bilan almashinadi. Bu holat Olamning taqdirining ochiq va yopiq modelini asoslab beradi. Bundan tashqari Olamning pulslanuvchi va «muttasil holat» modellari ham mavjud. Xullos «Katta portlash» mahsuli bo‘lmish zarrachalar harakatdagi materiyaning bir ko‘rinishi bo‘lib, osmon jismlarining tarkib topishiga olib kelgan. Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi. Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi haqidagi g‘oyalarni ko‘pgina olimlar aytishgan. Ularning ayrimlari hozirgi tadqiqot ishlarining natijasi bilan isbotlangan bo‘lsa, boshqalari asossiz ekanligi ma’lkm bo‘ldi. Ma’ruzamiz davomida shularning ayrimlari haqida ma’lumot beramiz. R.Dekart ta’limoti . Quyosh sistemasining paydo bo‘lishi haqida haqiqatga yaqin ta’limotni birinchilardan bo‘lib 1644 yilda fransuz faylasufi R.Dekart ishlab chiqdi. Uning fikricha gaz va changlardan iborat bo‘lgan bulutlarning quyuqli harakati natijasida uning markazida Quyosh, atroflarida sayyoralar yo‘ldoshlari bilan hosil bo‘lgan. Kant - Laplas ta’limoti . Taxminan yuz yildan so‘ng (1755 yilda) nemis faylasufi I.Kant, keyinchalik (1796 yilda) fransuz astronomi P.S.Laplas aylanayotgan tumanliklarning dinamikasini Nyuton mexanikasiga tadbiq etdilar. Ular yaratgan g‘oya bir-biriga juda yaqin bo‘lganligi uchun Kant-Laplas ta’limoti deb nom oldi. Ularning fikricha Quyosh va uning sayyoralari yagona gazsimon tumanlikdan tarkib topgan. Jumladan, dastlab o‘z tortilish kuchi ta’sirida siqilayotgan bulutlar tezroq aylanib diskni eslatuvchi yasmiq shakliga ega bo‘ladi. Ma’lum bosqichda markazdan qochma kuchning ortishi bilan disk chetidan birin- ketin xalqalar ajralib chiqadi. Keyinchalik har bir xalqaning yig‘indisidan sayyoralar va ularning yo‘ldoshlari, diskning markazida esa Quyosh tarkib topadi. Hozirgi paytda Dekart-Kant-Laplas ta’limoti Quyosh sistemasining paydo bo‘lishini eng to‘g‘ri isbotlovchi ta’limot tariqasida tan olingan.

Ko'chirib oling, shunda to'liq holda ko'ra olasiz