logo

OZIQA VA OZIQLANTIRISH GIGIENASI

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

35.9013671875 KB
OZIQA  VA OZIQLANTIRISH  GIGIENASI
Reja:
           1. To‘yimli oziqalarni gigiena tomondan ahamiyati
2. Oziqa   ratsionida   oqsil,   mineral   moddalar   va   vitaminlar
etishmasligidan kelib chiqadigan kasalliklar
3. Sifatsiz oziqalar bilan oziqlantirish tufayli kelib chiqadigan kasalliklar
4. Oziqalar sifatini sanitariya tomondan nazorat qilish To‘yimli     oziqalarning     gigienik   ahamiyati -   Chorvachilikda hayvon
va   parrandalar  bosh   so nini   ko‘payt i ri sh ,  ular n iig   mahsuldorligpni  osh i rishda
mustaxkam   ozi q a   bazasin i   yaratish   asosiy   shartlardan   biri   hisoblanadi.
Ma’lumki   har   bir   Chorvachilik   xo‘jaligi   chorva   mollari   uchun   yuqori
si fatdagi da g‘ al, kuchli, shirali , o m u xta  e m , hayvonat olamidan olinadigan  va
sanoat  chi q indilar i da n   tayyorlanadigan  oziqalari ni  g‘amlashga harakat qiladi. 
Hayotning   asosiy   omili   bo‘lmish   moddalar   almashinuvining   to‘g‘ri
davom   etib   turishi   uchun   chorva   hayvonlariga   to‘la   qimmatli   oziqalar   berib
turish kerak.
Oziqlantirishni to‘g‘ri tashkil etish va oziqlantirish rejimiga amal qilish
chorva   mollari   mahsuldorligini   ko‘paytirish   va   ular   sog‘ligini   saqlashning
garovidir.   Hayvonlarning   kunlik   ratsioni   organizmning   energetik   sarflarini
qoplash uchun zarur miqdordagi asosiy oziqa moddalarga ega bo‘lishi lozim.
Kunlik   ratsionning   kaloriyalari   umumiy   modda   almashinuvi   miqdoriga
to‘g‘ri keladigan bo‘lishi lozim.
Hayvonlarni   to‘yimli   oziqalar   bilan   oziqlantirish   deganda,   oziqa
ratsioni   hayvonlar   organizmi   talabini   to‘liq   ta’minlashi,   oziqada   har   xil
to‘yimli   va   biologik   aktiv   moddalar   zarur   miqdorda   bo‘lishi   tuShuniladi
(oqsil, karbon suvlar, yog‘lar, makro va mikroelementlar va vitaminlar). Shu
bilan   birga   mollarning   maksimal   darajada   mahsulot   berishi,   ko‘payish
xususiyatini oshirish va mustahkam sog‘ligi uchun sharoit yaratishga erishish
lozim.   To‘yimli   oziqa   hayvonlar   organizmini   har   xil   kasalliklardan   saqlash,
ya’ni tabiiy chidamlilikni oshirishning asosiy omilidir.
Hayvonlarni   sifatli   to‘yimli   oziqalar   bilan   ta’minlash   alohida
ahamiyatga   ega.   Bu   ayniqsa   zararli   va   zaharli   oziqalardan   kelib   chiqadigan
kasalliklardan xalos bo‘lganda kerak.
Ko‘pchilik   tekshirishlar   va   Chorvachilik   amaliyotining   tasdiqlashicha,
to‘yimli   bo‘lmagan   va   sifatsiz   oziqalar   bilan   oziqlantirish   ko‘pincha   ichki yuqumsiz   kasalliklarning   kelib   chiqishi   va   hayvonlar   organizminiig
immunologik   reaktivligini   ya’ni   xar   xil   yuqumli   kasalliklarga   nisbatan
organizm chidamliligini pasayishiga sabab bo‘ladi.
Veterinariya   statistikasi   tahlili   ko‘rsatadiki,   Chorvachilikda   asosiy
iqtisodiy   zararning   qariyb   70%   i   ichki   yuqumsiz   kasalliklar   ya’ni
oziqlantirishning   buzilishi,   modda   almashish   to‘yimli   bo‘lmagan   oziqa
berish, sifatsiz oziqalar bilan oziqlantirishlar tufayli etkaziladi.
Hayvonlar   uchun   asosiy   energiyaning   manbai   oqsil,   karbon   suvlar   va
yog‘lar hisoblanadi. Oziq me’yorlarini tuzishda parrandalardan tashqari hosil
bo‘lgan   energiya   suli   oziqa   birligi   bilan   baholanadi   (1   oz.   birligi   1416   kkal
yoki   5,29   MDJ   sof   energiyaga   teng   bo‘ladi),   parrandalarni   oziqlantirishda
almashish energiyasi kilojoul yoki kilokaloriya bilan tenglashtiriladi.
Oziqa   energiyasi   etishmasa   hayvonlarning   sut,   go‘sht,   tuxum
mahsuldorligi pasayadi, ular oriqlaydi, yosh mollar o‘sishi sekinlashadi yoki
to‘xtaydi,   nasldorlik   pasayadi,   urg‘ochi   mollarni   kuyikishi,   bola   berishi
kamayadi.   Shuningdek.   mollarni   jinsiy   etilishi   kschikadi,   bo‘g‘oz   sigirni
tuqqandan   keyin   kuyga   kelish   sikli   buziladi.   Hayvonlarni   to‘yib   ovqat
emasligi   ularning   har   xil   kasalliklarga   chidamliligini   pasaytiradi   va
mahsulotlar uchun oziqa sarfi ortadi.
Ratsionda   protein   etishmasligi   yoki   ko‘p   bo‘lishidai   kelib   chiqadigan
asoratlar   -   organizm   hujayra   va   to‘qimalarining   asosiy   qismi   oqsil   va
proteinlardan iboratdir.
Oziqalar   proteini   o‘sadigan   hayvonlar   tanasining   o‘sishi,   o‘lgan
to‘qima   oqsillarining   tiklanishi   va   mahsulotni   hosil   bo‘lishida   asosiy   rol
o‘ynaydi.   Hamma   fermentlar,   gormonlar   va   immunitet   tanachalari   oqsildan
tashkil   topgan.   YUqumli   kasalliklarga   organizmning   qarshiligi   oqsillarni
antitelalarga o‘zgarishi tufayli boradi. Hayvonlarning o‘sishi, hayotini saqlash va mahsulotlarni hosil qilishda
proteinning   biologik   xususiyati   juda   ahamiyatlidir.   Oziqa   proteinlarining
biologik   ahamiyati   tarkibidagi   aminokislotalar   tarkibiga   bog‘liqdir.
Aminokislotalar   almashadigan   (alanin,   glitsin,   aspargin   va   glutamin
kislotalari, oksiprolin, yarolin, porlayzin, serin, tirozin, sistin, sistein, sitrullin
va   boshqalar)   va   almashmaydigan   (lizin,   metionin,   triptofan,   leysin,
izoleysin,   treonin,   fenilalanin,   gistidin,   valin,   arginin)   aminokislotalarga
bo‘linadi.
Almashadigan   aminokislotalar   organizmda   sintez   bo‘ladi,
almashmaydigan   aminokiislotalar   esa   sintez   bo‘lmaydi.   Oziqalar   ratsionida
ko‘pincha   lizin,   metionin,   sistin   va   triptofan   aminokislotalari   etishmaydi.
Kavshovchi hayvonlarda aminokislotalarga bo‘lgan talabni 60% ini bakteriya
oqsillari qoplaydi ya’ni qorin oldi bo‘limlarida bakteriyalar sintez qiladi.
Tarkibida   almashmaydigan   aminokislotalari   bo‘lmagan   oziqalarga
to‘yimsiz   oziqalar   deyiladi.   Hayvonlar   ratsionida   almashmaydigan
aminokislotalar yo‘q bo‘lsa yoki etishmasa hayvonlarnipg ishtahasi pasayadi,
azot   balansi   buziladi,   asab,   endokrin,   qon   va   ferment   tizimlarida
morfofiziologik buzilishlar va boshqa o‘zgarishlar bo‘ladi.
To‘yimli   protein   etishmasligidan   qon   tarkibida   oqsil   sintezi   pasayadi,
to‘qima va hujayralarni qayta tiklanishi va organizmni qo‘riqlash  funksiyasi
tormozlanadi.   To‘yimli   bo‘lmagan   protein   cho‘chqa   va   parrandalarda
oshqozon-ichak   va   nafas   olish   a’zolarining   yuqumli   kasalliklari   kelib
chiqishiga sabab bo‘ladi.
Hayvonlarni   ratsioniga   ortiqcha   miqdorda   protein   qo‘shilsa
aminokislotalarning   emirilish   jarayonini   kuchaytiradi,   mochevina   sintezini
ko‘paytiradi  va  oksidlar  parchalanishidan  hosil  bo‘lgan  oxirgi  mahsulotlarni
chiqaradi.   Bundan   tashqari   organizmni   hayot   faoliyatiga   salbiy   ta’sir   etadi.
O‘sayotgan yosh mollar o‘sishdan qoladi, katta hayvonlarni mahsuldorligi va kupayish   xususiyati   pasayadi,   jigarda   yog‘   yig‘ilishi   bo‘ladi,   nerv
quzg‘atuvchanligi pasayib, ichki endokrin bezlarining ish faoliyati buziladi.
Ratsionda     protein     me’yordan     ko‘p     yoki     etishmasa         hayvonlar
autointoksikatsiya       natijasida       og‘ir       kasalliklarga           chalinadi.   Kasallik
davrida   hayvonning   vazni   va   suti   kamayadi,   hayvonning   harakati   buziladi,
bo‘g‘inlarni og‘rishi, nerv va yurak-tomir a’zolarining o‘zgarishi, ovqat hazm
kilish   va   jinsiy   a’zolar   funksiyasini   buzilishi   hamda   boshqa   patologik
jarayonlarni   kelib   chiqishiga   sabab   bo‘ladi.   Hayvonlarni   ozika   ratsionida
protein   va   karbon   suvlarni   ko‘p   yoki   etishmasligi   tufayli   atsetonemiya
kasalligi kelib chiqadi yoki alimentar toksemiya bo‘ladi. Sersut sigir va naslli
buqalar,   qo‘ylar   ketonuriya,   ona   cho‘chqalar   ketoz   va   boshqa   kasalliklarga
mubtalo bo‘ladi.
Kavshovchi   hayvonlarga   oziqa   ratsioni   tuzishda     etarli   darajada   engil
hazm bo‘ladigan karbon suvli yoki shakar-proteinli oziqalar talab darajasida
bo‘lishi   zarur   (80   -   140   g   shakarga   100   g   hazm   bo‘ladigan   protein).   Naslli
bu q alar   rats i onida   q i sh da   125   -   150   g   va   yo z da   70   -   110   g   shakar   100   g
proteinga to‘ g‘ ri kelishi kerak.
Engil   h azm   bo‘ladigan   k arbo n   suvlar   shakar   lavlagi ,   sabzi,   xashaki
sholg‘om,   jom,   makkajo‘xorining   ko‘k   poyasi,   dukkakli   o‘simliklar   pichani
va bosh q alarda ko‘p bo‘ladi.
Kavshovchi   hayvonlar   ratsionida   protein   etishmasa   (25%   gacha)
o‘r n i ni   qi sman   karbamid   bilan   q oplash   mumkin.   Karbamid n i   ratsionga
qo‘ sh i bgina   q olmay   granula   q ilingan   ozi q a l arga ,   ko‘k   ma s salarni   silos
qilganda, jom va tuzlangan sabzavotlarga ham qo‘ sh ish mumki n .
Tajr i balar   Shuni   ko‘rsatadiki,   hayvonlarni   har   x i l   oz iqa lar   bilan
oz iq lantirilsa   oqsil   o‘r n i   to‘ldir i lib   boradi.   CHo‘ch q a   va   parrandalar
ratsio ni ga hayvonot olam i dan olinadigan oziqalar  q o‘shib beriladi. H ayvo n lar     oziqa     ratsionida     protein     va       aminokislotalar   balans in i
doimo     nazorat   qi li n adi.     Bunda       ku n lik     ratsi o ndagi   mi q dori   1   oziqa
birlig i dagi   (grammlarda)   yoki   quruq   moddadagi   (%   da)   mi q dori   t e kshirilib
turiladi .
Ratsionda mineral moddalarni eti sh movchiligidan keladigan asoratlar
-   yosh   o‘sadigai   h ayvonlar   rats i onida   mineral   moddalar   eti sh masa   o‘si sh   va
rivojlanishi   sekinla shadi ,   darmonsizlanadi,   h ar   x i l   kasall i klarga   n isbata n
organizm   chidamlil i gi   pasayadi   va   har   xil   patolo gi k   holatlar   rivojlanadi.
Katta   yo sh dag i   hayvonlarda   tirik   vazni   va   suti   kamayadi,   n asldorligi
p asayadi,  qisir   q olish ko‘payadi, o‘lik yok i  nimjo n  tug‘ish yoki bola ta sh la sh
hollari   kuzatiladi.   Uzo q   vaqt   davom i da   hayvonlar   mi n eral   moddalar
etishmaydigai   oziqalar   bilan   bo q ilsa   mahsuldorligi   kamayadi.   Ona
chuch q alar   rats i onida   m i n e ral   moddala r   et i shmasa   o‘z   bo l alar in i   eyd i ,
buzoqlar bir-birini yalaydi va junlarini yutadi, ko‘ylar va ayniqsa  q o‘zilar bir-
biri ni   junini eydi. o q ibatda oshqozon-ichak yo‘llarida tiqilish   h ollari bo‘ladi.
Hayvonlarda   ta’m   va   ishtaha   buzilishi   kasalligi   -   lizuxa   bo‘lib,   uchragan
narsalarn i   eydi,   go‘ng   suyuqliklarini   ichadi   va   natijada   o shq ozon-ichak
kasalliklariga chalinadi.
Mineral   moddalar   organizmda   modda   almashish   jarayonida   faol
i shtirok etib, bufer  tizimini  paydo bo‘lish i da, xamda sut, go‘sht, tuxum va jun
paydo bo‘li sh ida juda zarurdir. Organizm n i yasha sh  faoliyatida kalsiy ,  fosfor,
natri y , kaliy, magniy, xlor, gugurt, temir va boshkalarni aham i yati kattadir.
Kalsiy   va   fosfor   hayvonlar   organizmi   tarkibining   60   –   8 0 %   ini   yoki
o g‘ irligining 2 %  ini tashkil etadi. Ular avvalo suyak to‘qimalarini tuzilishiga ,
n erv   tizimi   faoliyatiga, yurakni bir maromda ishlashiga, qonning ivishiga va
boshqalarga   zarurdir.   Bundan   tashkari   fosfor   muskullarni   qisqarish i   va
ichaklarda   karbonsuv   va   yog‘larni   shimilishida   ishtirok   etadi.   YOsh   mollar ratsio n ida   kalsiy,   fosfor   va   vitamin   D   etishmasa   raxit,   katta   mollarda   esa
osteo p oroz va osteomalyasiya kasalligini chaqiradi.
Mineral   moddalar   almashinishini   buzilishiga   ratsionda   kalsiy   va
fosforning   etishmasligi   hamda   ular   orasidagi   nisbatni   o‘zgarishi   sabab
bo‘ladi.   Olimlarning   tekshirish   natijalariga   ko‘ra,   kalsiy   va   fosforning
hayvonlar ratsionidagi nisbati o‘rtacha 1,2:1 dan 2:1 gacha bo‘lishi kerak.
Har   bir   oziqa   birligida   hayvonlar   uchun   kalsiy   va   fosfor   me’yori
quyidagicha bo‘lishi kerak: bo‘g‘oz va qisir sigirlarga kalsiy 8 - 10 g, fosfor
5 - 6 g; sog‘in sigirlarga muvofiq ravishda 6 - 8 g va 4 - 5 g; buzoqlarga 5 -
10   g   va   4   -   8   g;   bo‘g‘oz   cho‘chqalarga   6   -   7   g   va   4   -   5   g;   bolali   ona
cho‘chqalarga    7  g va 5  - 6  g;  bo‘g‘oz  qo‘ylarga  4 -  6 g  va  2 -  3 g;  qo‘zili
sovliqlarga 5 - 8g va 3 - 4 g. Tuxum beradigan tovuqlar uchun 100 g aralash
emida kalsiy 2,5 g va fosfor 1.16 g bo‘lishi kerak.
Natriy va xlor osh tuzi tarkibida bo‘lib, hamma hayvonlar uchun juda
zarur.   U   ishtahani   oshiradi   va   oziqalar   ta’mini   yaxshilaydi.   Natriy   va   xlor
etishmasa   organizmda   osmotik   bosim   buziladi,   oziqadagi   yog‘   va   oqsillar
yomon   hazm   bo‘ladi,   mollar   ishtahasi   pasayadi,   suti   kamayadi   va   markaziy
nerv   tizimi   tez   charchaydi.   Ayniqsa   sog‘in   sigirlar   va   ishchi   otlar   uchun
natriy va xlor juda zarur, chunki sut va ter bilan ko‘p miqdorda organizmdan
chiqib turadi.
O‘simliklardan tayyorlangan oziqalarda kaliy ko‘p, natriy kam bo‘ladi.
Shuning  uchun  hamma  o‘txo‘r  hayvonlarga  qish   va   yozda  osh  tuzi   berilishi
kerak. Xar xil turdagi hayvonlar uchun kunlik osh tuzi me’yori quyidagicha
bo‘ladi: sog‘in sigirlarga 100 - 150 g, bo‘g‘oz va qisir sigirlarga 80 - 100 g,
naslli buqalarga 50 - 80 g, so‘qimdagi katta mollarga 60 - 80 g, so‘qimdagi
yosh   mollarga   40   -   50   g,   ishchi   otlarga   25   -   50   g,   ayg‘irlarga   20   -   35   g,
biyalarga 20 - 40 g, ona cho‘chqalarga har 100 kg og‘irligiga 15 - 20 g, erkak cho‘chqalarga   26   -   30   g,   yosh   cho‘chka   bolalariga   30   -     35   g,   bo‘g‘oz
sovliqlarga 8 - 10 g, qo‘zili sovliqqa 12 - 15 g, qo‘zilarga 5 - 8 g.
CHo‘chqa   va   parrandalarga   osh   tuzi   maydalani b   yo ki   aralash
oziqalarga   qo‘shib   beriladi.   Q oramol   va   otlarga   maydalanib   berilishidan
tashqari, tosh tuzlar doimo oxurlarida turishi lozim. 
Temir   organizm   to‘qima   yadrosining   xromatin   moddasi   va   qonning
gemoglobinini   tarkibiy   qismi   hisoblanadi.   Temir   oz   miqdorda   bo‘lsa   ham
hamma hayvonlar uchun zarur. O‘sadigan hayvonlar va bo‘g‘oz hayvonlarni
temirga bo‘lgan talabi yuqori. Ratsionda temir etishmasa gipoxromli anemiya
kasalligi   ko‘payadi.   Hozirgi   kunda   cho‘chqa   bolalari,   buzoq   va   mo‘ynali
hayvonlarda   alimentar   anemiya   kasalligining   oldini   olish   maqsadida   temir
birikmalari   (ferroglyukin,   glitserofosfatli   temir,   ferrodeks   va   boshqalar)
beriladi.
Organizmdagi   mavjud   makroelementlar n i   0,4 %   ini   mikroelementlar
tashkil etadi. Organizmda ularni tarqalishi bir xil emas. Mikroelementlarning
asosiy   de p osi   -   qon,   jigar,   muskullar   va   miya   hisoblanadi .   Ba’zi   bir
mikroeleme n tlar   ichki   sekretsiya   bezlarida   ham   yig‘iladi.   Jumladan,   yod
qalqonsimon   bezda,   rux   gipofiz,   uru g‘ don,   tuxumdon   va   oshqozon   osti
bezida, kobalt   q alqonsimon bez va oshqozon   osti bezida, ftor t i shning emali
va urug‘donda  to‘planadi .
Hayvonlar   uchun   tupro q,   tabiiy   suv   va   o‘simliklar   mikroelementlar
manbai   hisob l anad i .   Ma’lumki,   b i o geokimyo viy   h ududlar   yoki
provinsiyalarda   tuproq,   suv,   oziqa   va   tir i k   organ izm larda   kimyo viy
elementlarni   miqdori   bir   xil   emas.   H ayvonlar   organizmidagi   juda   ko‘ p
mikroelementlardan   (50   da n   ortiq)   amaliy   aham i yatga   ega   bo‘lganlari   yod,
kobalt,   mis,   marganets,   rux,   sele n   va   boshqalar   hisoblanadi .   Yod   etishmasa
hayvonlarda,   ayni q sa   yo sh   mollarda   bo‘qo q   yoki   gipotereoidoz,   kobalt
etishmasa gipokobaltoz, xavfli anemiya (av i taminoz V
12 ) va oriqlash hol atlar i kuzatiladi.   M i s   etishmasa   qon   i shlab   chiq ari sh   buziladi,   ta’m ,   ishtaha
pasayadi, oshqozon-ichak yo‘llari n ing yalli g‘ lanishi, or q a oyoq paralichi, ju n
o‘sishini o‘zgar i shi va oriqlash hol at i kuzatilad i .
Ratsionda   vitamin   et i shmasligidan   keladigan   asoratlar.   Hayvonlarni
to‘yimli oziqalar bilan ta’m inlashda   vitam i nlar alo h ida ahamiyatga ega. Ular
xuddi mikroelementlardek modda almashishda asosiy rol o‘ynaydi, ba’zilari
esa   ferment   tizim larining   ajralmas   qismi   hisoblanadi.   Hayvonlar   uchun
ko‘proq   vitaminlardan   A,   D,   E,  K,   S,   V,   V
2 ,  V
3 ,  V
6 ,  RR,   V
12 ,  biotin,   foliev
kislotasi   va   boshqalar   beriladi.   Orga n izmda   vitaminlar   bo‘lmasa   og‘ir
kechadigan avitaminozlar, gipovitaminoz kasalliklari paydo bo‘ladi. Mollarni
fermalarda zich saqlash, namlikni ko‘p bo‘lishi, elvizaklar, havodagi gazlarni
bo‘lishi,   yorug‘likni   etishmaslig i ,   mollarni   yayratmaslik   va   boshqalar,
Shuningdek   sifatsiz   oziqalar   bilan   oziqlantirishlar   ushbu   kasalliklarni   kelib
chiqishiga sabab bo‘ladi.
Vitami n   etishmasligi   yosh   mollarning   hayotiii   bir i nchi   kunlarida,
bo‘g‘oz va sog‘iladigan, kasal va kasalla ni b chiqqa n  mollarda ko‘proq ya qq ol
ko‘ri n adi.   Avitaminozlar   va   gipovitaminozlar   ko‘pincha   q ishning   ikkinchi
yarmi   va   erta   bahorda   ko‘p   uchraydi,   chunki   bu   paytlarda   vitamin   bilan
ta’mi n laydigan oziqalar etarli bo‘lmaydi .
Gipo va avitaminoz Chorvachilikka juda katta i q tisodiy zarar etkazadi:
mollar   q i sir   qoladi,   bola   tashlaydi,   o‘sish   va   rivojlanishdan   qoladi,   yosh
m ollar   o‘ladi,   organizmning   yuqumli   kasalliklarga   ni s batan   chidamliligi
pasayadi.
A   vitamini   -   ko‘k   o‘tlar   va   pichanlar   tarkibida   karotin   yoki   A
provitamini   shaklida   bo‘ladi.   Karotin   oziqalar   bilan   oshqozon-ichak
yo‘llariga tushadi va karotinoza fermenti ta’sirida vitamin A sintezlanadi. A
vitamini   ingichka   ichak   devorlari   va   jigarda   hosil   bo‘ladi.   Hamma   turdagi
hayvonlar   oziqa   orqali   karotinni   kirib   kelishiga   doimo   muhtojdir.   Ratsion tarkibida   karotin   etishmasligidan   yosh   hayvonlarning   o‘sishi   va   rivojlanishi
sekinlashadi, mahsuldorligi, ko‘payish xususiyatlari va yuqumli kasalliklarga
chidamliligi pasayadi.
Hayvonlarni   karotin   bilan   ta’minlashda   yaylov   sharoitida   saqlash   va
ko‘k   o‘t   berish   asosiy   ahamiyatga   ega.   Mollarni   qish   paytlarida   karotinli
oziqalar bilan ta’minlashda, ko‘k rangni saqlagan pichanlar, o‘t unlari, sifatli
silos, sabzi, oshqovoq, makkajo‘xori doni, gidropon usulida o‘stirilgan o‘tlar
va   boshqalar   alohida   o‘rinda   turadi.   Agar   oziqalar   tarkibidagi   karotin
hayvonlar   talabini   qondirmaydigan   darajada   bo‘lsa,   yosh   mollar,   bo‘g‘oz
hayvonlar   va   parrandalarga   vitaminlangan   baliq   moyi   yoki   vitamin   A   ning
yog‘li konsentrati muskul ichiga yuboriladi.
D vitamini   -  organizmda kalsiy va fosfor almashishni boshqaradi. Agar
u organizmda etishmasa mineral moddalar almashishi buziladi, qo n  tarkibida
kalsiy va fosfor kamayadi, natijada mollar suyagi n ing o‘sish va rivojlanishi,
hosil bo‘lishi  n oto‘ g‘ ri boradi. 
Vitamin   D   ning   manbai   ko‘k   o‘t,   vaqtida   o‘rilib   quyoshda   quritilgan
pichan va achitqi oziqalar hisoblanadi. Organizmni vitamin D bilan ta’minlab
borish   uchun   yosh   va   katta   hayvonlar   molxonalarda   saqlangan   davrda   har
kuni   yayratishni   tashkillashtirish   yoki   sun’iy   yo‘l   bilan   ultrabinafsha   nur
berish kerak bo‘ladi. Bo‘g‘oz va yosh mollar ratsioniga vitamin D konsentrati
yoki vitaminlashtirilgan baliq yog‘i qo‘shib beriladi.
E   vitamin   (tokoferol)   -   erkak   va   urg‘ochi   organizmlarning   ko‘payish
funksiyasini buzilishidan saqlaydi hamda markaziy asab tizimi va ko‘ndalang
targ‘il muskullarni zararlanishdan qo‘riqlaydi. Ratsionda vitamin E etishmasa
erkak   hayvonlarning   urug‘don   kanallarining   epiteliyalarida   degenerativ
o‘zgarishlar,  hayz  hosil  bo‘lishni  buzilishi,  qochirish   xususiyatini  yo‘qolishi
va jinsiy refleksni so‘nishiga olib keladi. Urg‘ochi hayvonlarda embrionning o‘sishini to‘xtashi tufayli qisir qolish hollari ko‘payadi, embrion o‘ladi, keyin
organizmga shimiladi yoki bola tashlash ro‘y beradi. 
Hayvonlarni   E   vitamini   bilan   ta’minlash   uchun   ularga   yoz   paytlarida
ko‘k o‘t, qishda esa don va don oziqalar, yog‘li o‘simliklarni doni, beda uni
va vitaminlangan konsentratlar bilan ta’minlanishi zarur.
V   gruppasidagi   vitaminlarga   –   V
1 ,   V
2 ,   V
3 ,   V
6 ,   RR,   biotin,       fo liev
kislotasi,  V
12  lar kiradi.  B u vitaminlarni etishmasligi g a  p arrandalar, buzoqlar,
cho‘chqalar, quyonlar, otlar, mo‘yna li   hayvonlar va   i tlar juda sezgir bo‘ladi.
Sut   davridagi   buzoqlardan   tashqari   boshqa   kavshovchi   hayvonlar   V
gruppasidagi   vitaminlarga   unchalik   muhtoj   bo‘lishmaydi,   chunki   oshqozon
va ichaklarda bakteriyalar yordamida sintez bo‘ladi.  
Hayvonlar   ratsioniga   donli   oziqalar,   sifatli   ko‘k   oziqalar,   ildiz   mevali
oziqalar,   achitqi,   oziqalar,   yog‘i   olingan   sut,   vitamin   V
12   qo‘shilgan   oziqa
aralashmalari (KBM - 12) va sintetik preparatlar qo‘shib berilishi maqsadga
muvofiq.
S   vitamini   (askorbin   kislotasi)   -   pigment   almashinishiga,   qon   hosil
bo‘lishiga,   jinsiy   faoliyatga   va   organizmni   immunobiologik   reaksiyasiga
foydali ta’sir etadi. Vitamin S o‘simliklardan sintezlanadi hamda kavshovchi
hayvonlar,   quyon   va   parrandalar   organizmida   hosil   bo‘ladi.   Bu   vitaminga
ayniqsa cho‘chqalar, mo‘ynali hayvonlar va otlar juda sezgir bo‘ladi.
S vitamnni etishmasa lohaslik, bo‘shashish, tez charchash, yurak urishi
va   nafas   olnshi   tezlashishi   va   yuqumli   kasalliklarga   chidamlilikni   pasayish
hollari kuzatiladi. Bu kasallikning oldini olish uchun ratsionga ko‘k oziqalar,
pichan,   kartoshka,   ildiz   mevali   oziqalar,   silos   va   kam-kam   maydalangan
daraxtlarni shoxidan beriladi. Ildiz mevali oziqalar va kartoshka pishirilganda
vitamin S ning bir qismi parchalanadi, Shuning uchun bir qismini xom holida
bergan ma’qul. Sifatsiz oziqalar tufayli kelib chiqadigan   kasalliklar- hayvonlarni ichki
yuqumsiz  kasalliklari orasida  sifatsiz oziqalardan kasallanish  ko‘p  uchraydi.
CHorva   mollarini   sifatsiz   oziqalar   bilan   oziqlantirishdan   zaharlanish   va
boshqa kasalliklar kelib chiqadi. Ko‘pincha dag‘al, don, unsimon va boshqa
oziqalarda tuproq, qum, mayda toshchalar va balchiq qismlari topiladi. Bular
oziqa   sifatini   juda   pasaytiradi   va   ba’zan   butunlay   yaroqsiz   qiladi.   Bunday
oziqalar   hayvonlarning   ovqat   hazm   qilish   yo‘llariga   tiqiladi   va   og‘ir
kasalliklarni   chaqiradi.   Qum   va   tuproq   bilan   ifloslangan   oziqalar   ko‘proq
qoramollar,   qo‘y,   ot,   cho‘chqa   kamroq   va   parrandalar   uchun   xavflidir.
Masalan,   qoramolda   ishtaha   yo‘koladi,   kavsh   qaytarishi   buziladi,   qorni
damlaydi,   sut   berishi   kamayadi   va   ba’zan   o‘lishgacha   olib   keladi.   Otlarda
tuproq  va  qum  ko‘p  miqdorda  ichakda  ya’ni  ayniqsa  ko‘r  ichakda  yig‘iladi.
Yo‘g‘on ichakning qorinsimon kengaygan qismida, kam mikdorda oshqozon,
o‘n ikki barmoqli va ingichka aylanma ichakda yig‘iladi. Natijada ich qotish,
sanchiq,   ichak   parezi,   shilliq   pardalar   nekrozi   kasalliklari   kelib   chiqadi   va
oxirida ko‘pincha o‘lim bilan tugaydi.
Oziqalarni   tayyorlash,   tashish   va   yomon   saqlash   natijasida   har   xil
metall   bo‘laklari   (mix,   sim   bo‘laklari,   temir   siniqlari   va   boshqalar)   va   oyna
siniqlari bilan ham ifloslanadi. Ko‘pincha zichlangan dag‘al oziqalardan sim
va   sun’iy   iplar   topiladi.   Kunjara   tarkibida   metall   parchalar   va   mix   ko‘p
uchraydi.   O‘tkir   metall   parchalari,   mix   va   oyna   siniqlari   oshqozon-ichak
yo‘llarini   yallig‘laydi,   yara   qiladi,   sanchiladi   va   iifeksiya   kirishiga   yo‘l
ochiladi.   Qoramollarda   o‘tkir   metall   va   mixlar   to‘r   qorin   devorlari   va
diafragmani   teshib,   travmatik   yallig‘lanishni   chaqiradi   (travmatik   retikulo   -
perikardit) va oqibatda ko‘pincha hayvonlar halok bo‘ladi.
Oziqalar   tarkibida   har   xil   mexanik   aralashmalar   bo‘lmasligi   uchun
ularni yig‘ish, tashish, saqlash va berish vaqtlarida doim nazorat talab etiladi. Hayvonlarni   ba’zan   yangi   sifatli   oziqalar   ham   zaharlash   mumkin.
Bunda oziqalar tarkibida har xil zaharli moddalar yoki oziqalarni tarkibidagi
zaharsiz   moddalar   noto‘g‘ri   saqlanishi   va   ishlatilishi   tufayli   zaharli
moddalarga aylanishi sabab bo‘ladi.
Paxta   kunjarasi   va   shrotida   ko‘pincha   erkin   yoki   birikkan   holidagi
glyukozid   gossipol   bo‘lib,   erkin   holidagi   gossipol   zaharli   ta’sirga   egadir.
Uning   miqdori   kunjara   tarkibida   0,04   -   0,26%   bo‘ladi.   Moy   zavodlarini
ekstraksiyalash   usuliga   o‘tkazilgandan   keyin   yog‘sizlangan   shrot   tarkibida
gossipol   juda   kam   qoladi   yoki   termik   yo‘l   bilan   ishlov   berilsa   butunlay
yo‘qoladi.   SHrot   tarkibida   erkin   holidagi   gossipol   miqdori   0,01%   dan
oshmasa   hayvonlarni   bemalol   oziqlantirish   mumkin.   O‘tkir   zaharlanishning
belgilari: ishtaha yo‘qolishi, sanchiq, damlash, ich qotish yoki ich ketish, puls
80   -   100   marta   minutiga   va   nafas   olishni   tezlashishi,   shilliq   pardalarni
sarg‘ayishi,   bo‘yin   va   ko‘krakda   shish,   gemoturiya,   hamda   nerv-muskul
apparatlarining   harakatini   buzilishi,   fibrillyar   muskullarni   uchishi,   qattiq
qo‘zg‘aluvchanlik,   muskullarni   tortilishi,   yurish   koordinatsiyasini   buzilishi
va   boshqa   hollar   kuzatiladi.   Bunday   paytlarda   hayvon   2   -   3   kunda   halok
bo‘ladi.   Surunkali   zaharlanishda   esa   davomli   ich   ketish,   tez   oriqlash   va
boshqalar yaqqol seziladi.
Paxta   kunjarasi   va   shrotidan   hayvonlarni   zaharlanishining   oldini
olishning   yagona   yo‘li   ularni   oz   miqdorda,   boshqa   oziqalar   bilan   birga
berilishidir.   Qoramollarga   kuniga   3   kg   gacha,   otlarga   1,5   -   2   kg,
cho‘chkalarga         0,3   -   0,55   kg,   qo‘ylarga   to   0,2   kg   gacha   berish   mumkin.
Buzoqlarga   4   oyligidan   kuniga   100   gr   dan   berib,   bir   yoshligida   1   kg   ga
etkaziladi. 
Kartoshka   poyasi ,   po‘sti   va   o‘sgan   kurtaklari   tarkibida   solanin
glyukozid-alkoloidi   bo‘ladi.   U   kartoshkani   gullagangacha   bo‘lgan   poyasida juda   ko‘p,   saqlagan   joyida   o‘sib   ketgan   kartoshkalarda   4,76%   gacha
uchraydi.
Solanin     bilan   zaharlanish   ko‘pincha   cho‘chqalarda   uchraydi.   CHunk i
o‘sib ketgan karto sh kadan ko‘p mi q dorda ozi q lantirilsa kartoshka chiqindilari
berilsa,   osh q ozon-ichak   yo‘llarini   yallig‘lanishi,   so‘lak   oqishi,   qusish,
damla sh ,   sanchiq,   ich   qotish   v a   ke y in   ich   ketish   h ollari   kuzatiladi.   YUrak
faoliyati su st lashadi, harorat i  sal osh ishi  mumkin. Bunda y  hollarda ha y von 2
-  3 kunda halok bo‘ladi. Surunkali zaharlanishda ko‘ pin cha ovqat hazm qilish
a’zo larining buzilishi kuzatilib, nerv holatini o‘zgarishi sezilmaydi.   Q oramol
terisining   har   xil   joylarida   ekzema   yoki   toshma   va   oyo q ning   pastki
qismlarida   vezikulyar   yallig‘lanish   hollari   bo‘ladi.   Teridagi   toshmalar
ko‘pincha   elin,   tuxum   xaltasi,   choti   va   dumining   tagida   yaq q ol   ko‘rinadi.
Mollarni ishtahasi pasayib, yurishi o‘zgaradi.
Solanin   bilan   zaharlanmasligi   uchun   kartoshka   tozalanishi,   o‘sgan
nishlari   olib   tashlanishi,   suvda   pishirilishi   lozim   ( p ishirilga n da   solani n
parchalanib   yo‘qoladi).   Xom   holdagi   k artoshka   va   poya si   hayvonlar
ratsioniga   oz   miqdorda   qo‘shilib,   boshqa   oziqalar   bilan   qo‘shib   beriladi.
Hayvonlar bo‘g‘ozligining oxirgi oylarida xom kartoshka va poyasi mutlaqo
berilmaydi.
Lavlagi   va   po ya sini   bug‘langani   yoki   pishirilgani   ko‘pincha
cho‘chqalarni kuch l i zaharlaydi. Bu g‘ langan yoki pishirilgan lavlagilar 5   -   6
soatdan   keyin   zaharli   bo‘ladi.   Zaharlash   xususiyati   tobora   ortib   borib,   12
soatdan   keyin   juda   ham   zaharlash   kuchi ga   etadi.   Azot   kislotasi   tuzlarining
(nitritlar)   zaharlash   xususiyati   qondagi   oksigemoglobinni   metgemoglobinga
aylantirib,   to‘qimalarga   kislorod   borishini   to‘xtatadi   va   hayvon   nobud
bo‘ladi.   CHo‘chqalar   lavlagi   bilan   zaharlansa   30   -   60   minut   i chida   o‘ladi.
Engil   zaharlansa   bir   kun   ichida   tuzalib   ketadi.   Zaharlangan   hayvonlarda
charchash holati, so‘lak oqish, qusish yoki qusishga harakat, terini va shilliq pardalarni oqarishi, tuyoq va qulog‘ini ko‘karishi kuzatiladi. Kasal hayvonlar
yotadi,   turolmaydi,   o‘lishdan   oldin   hansirash   va   kuchli   bezovtalanish,
qaltirab tortishish kuzatiladi. 
Qand lavlagi tarkibida engil hazm bo‘ladigan karbonsuvlar ko‘p ya’ni
20%   gacha   shakar   bo‘ladi.   Qand   lavlagini   siloslangan   oziqalar   bilan   birga
berish   katta   ahamiyatga   ega.   U   organik   kislotalardan   foydalanishni   oshiradi
va   ats i doz   kasalligining   oldini   oladi.   Tajribalar   Shuni   ko‘rsatadiki,   o‘rtacha
miqdorda   lavlagini   bosh q a   hamma   turdagi   ozi q alar   bilan   birga   me’yor
a sosida berilsa hayvonlarning maxsuldorligi oshadi.
Kavshovchi hayvonlarni zaharlanmasligi uchun ozroq miqdorda lavlagi
beriladi. Sog‘in sigirlarga kuniga uch mahal: 5 kg dan 15 kg gacha, qo‘ylarga
2 kg gacha beriladi.
Karbamid   (sintetik   mochevina)   -   sigirlar   ratsionidagi   proteinning
o‘rnini  qoplash   maqsadida  beriladi,  u  hidsiz,  achchiq-sh o‘r roq  ta’mli,  suvda
yaxshi eriydi, tarkibida 46   %   azot bor .   1   g karbamid 2,6 g hazm bo‘ladigan
proteinga ekvivalent dir .  Quruq oziqalar tarkibida mochevina miqdori 4% dan
oshmasligi kerak.   Siloslar bilan oziqlantirnlganda suvda eritilgan mochevina
kuchsiz   eritma   shaklida   silosga   sepiladi.   K avshovchi   hayvonlar   ratsionidagi
proteinlarning   25   –   30 %   i ni   mochevinaga   almashtirish   mumkin,   ayn i qsa,
s i los   tipidagi   engil   hazm   bo‘ladigan   karbonsuvli   oziqalar   bilan
ta’minlanganda,   karbamiddan   foydalanishning   yaxsh i   va   xavfsiz   usuli   silos
va   omuxta  em larga  qo‘shishdir.  Hayvonlarga  ortiqcha   k arbamid  berilsa  ular
zaharlanadi.  Zaharlanish  belgilari  30  -  60  minutdan  keyin yaqqol bilinadi .
Hayvon   oziqa   emaydi,   terlaydi,   charchash   holati   ko‘rinadi,     og‘zidan
ko‘ p iksimon     suyuqlik     ajraladi,     fibrillyar ;muskullar     qaltiraydi,     yurish
koord i natsiyasi       buziladi,       tana   harorati         +36 0
  -   37°S   gacha   pasayadi,
yuzaki  nafas  oladi  va    pulsi   minutiga   100 - 150  martagacha tezlashadi. Ba’zibir   hayvonlarda osh qo zon atoniyasi    va timpaniyasi bo‘ladi.    Hayvon
yotadi.   O g‘ir  hollarda 2  -  3 soatdan keyin halok bo‘ladi.
Karbamiddan   zaharlanmaslik   uchun   bo‘ g‘ oz   va   sog‘i n   sigirlarga   80   –
100  g; 6 oydan katta buzo q larga 50  -  70 g, katta qo‘ylarga 12  -  15 g, 6 oydan
ka t ta qo‘zilarga 8  -  12 g   beri sh  kerak dir.  Hayvonlarni 10 kun davomida asta-
sekin karbamidga o‘rgatish zarur. Ayniqsa  karbamidni  silos, jom,  donador  va
don   oz iq alar   bilan   aralashtir i b   berish   ma’qul.   Karbamidni   dukkakli
o‘simliklar pichani va konsentratlar bilan birga berilmaydi. Bundan tashqari
juda oriq va oshnozon-ichak kasalliklari bor hayvonlarga berish ma ’ n etiladi.
Toza holdagi karbamid suyuq oziqa va suv bilan ham berilmayd i .
Zaharl i   o‘simliklar   -   ko‘pincha achch i q tupro q , zax va botqo q lashgan
yaylovlarda,   o‘rmon,   chakalakzor,   chiqindiq   bog‘larda   ko‘p   uchraydi.
YAylovlarda   hayvonlar   zaharli   o‘tlarga   tegmasdan   o‘tib   ketadi.   Ammo
kambag‘al yaylovlar yoki zaharli o‘tlar juda ko‘p yaylovlarda hayvonlar och
bo‘lsa   zararsiz   o‘tlar   bilan   qo‘shib   eydi.   Qish   paytlarida   zaharli   o‘tlari   bor
pichanlarni   eyishdan   zaharlanadi.   Ularning   urug‘lari   don   ozikalarni
ifloslantiradi, uni egan mol zaharlanishi mumkin.
Hozirgi kunda zaharli o‘simliklarning zaharlanishi u yoki bu a’zolar va
hayvonlar   organizmiga   ta’siriga   hamda   zaharlanishning   klinik   belgilariga
qarab guruhlarga bo‘linadi.
Markaziy nerv  tizimiga  ta’sir qiluvchi o‘simliklar:  zaharli vex, shivit,
belladona,   mingdevona,   bangidevona,   qirqbo‘g‘im,   mastak,   toron,   kuzgi
sovrinjon,   veratrum,   bodyonirumi   va   boshqalar.   Tirishtirib,   titratib,
qaqshatib ta’sir qiluvchi va yurak, ovqat - hazm kilish yo‘llari va buyrakka
ta’sir   qiluvchi   o‘simliklar:   qora   jusan,   oddiy   dastarbosh,   ayiqtovon,   qarg‘a
tuyoq,   ilon   o‘t.   Nafas   olish   va   ovqat   hazm   qilish   yo‘llariga   ta’sir   qiluvchi
o‘simliklar:     raps,   kampir   chopon,   surepka,   qurtena,   baqa   jo‘xorisi.   Ovqat-
hazm     qilish   yo‘llariga   ta’sir   qiluvchi   o‘simliklar:   sutlama,   ituzum,   botqok oqqanoti,   pechak,   zarpechak.   Tuz   almapshshga   ta’sir   qiluvchi   o‘simliklar:
marvaridgul,   suvquro‘t,   qarg‘a   ko‘zi.   Jigarga   ta’sir   hiluvchi   o‘simliklar:
o‘tlok   sariq   boshi,   tuya   qorin,   qashqar   beda,   grechixa,   sebarga,   beda,
dalachoy, temirtikan.
Davlat   andoza   talabi   (GOST)   bo‘yicha   pichan   tarkibida   zaharli
o‘oimliklarning   miqdori   1%   dan   ko‘p   chiqsa,   bunday   ozika   yaroqsiz
hisoblanadi.   Don   oziqalar   zaharli   o‘tlar   urug‘i   ifloslangan   bo‘lsa
tozalanmasdan   berilmaydi.   Don   oziqa   xirmonidagi   chiqindilarni   mollarga
berishdan avval yaxshi tozalanadi, maydalanadi va bug‘lanib ivitiladi. Shuni
ham   aytish   kerakki,   keyingi   vaqtlarda   yaylovlarda   melioratpv   ishlar   keng
qo‘llanishi   va   kup   yillik   madaniy   yaylovlarni   yaratish   tufayli   zaharli
o‘simliklar ancha kamaydi, hamda mollarni zaharlanish hollari ham kamaydi.
Oziqa mikotoksikozlari  - oziqa vositalari ma’lum sharoitlarda yomg‘irli
havoda  saqlash  qoidalari  buzilganda   va   boshqalarda   ko‘pincha  zamburg‘  va
bakteriyalar bilan zararlanadi. Bunday oziqalar tufayli og‘ir kasalliklar kelib
chiqadi va ba’zida hayvonlarni o‘lishiga olib keladi.
Zaharli   zamburug‘lar   hayvon   va   parrandalar   orasida   turli   kasalliklarni
chaqiradi.   Ularni   organizmga   ta’sir   qilish   mexanizmiga   qarab   mikozlar   va
mikotoksikozlarga bo‘linadi.
Hayvonlar   organizmiga   tushgan   zamburug‘lar   to‘qima   va   a’zolarda
o‘sadi   va   ko‘payadi,   natijada   kasallik   chaqiradi.   Bu   kasalliklarga   mikozlar
deb ataladi. Misol uchun aktinomikoz. Zaharli zamburug‘larni oziqalar bilan
eyishi tufayli hayvonlar mikotoksikoz kasalligiga uchraydi. Bu zamburug‘lar
oziqalarga o‘zlarining zaharlarini chiqarib zaharlaydi, ammo hayvon  to‘qima
va   a’zolarida   parazitlik   qilish   xususiyatiga   zga   emas.   Zamburug‘   floralari
tirik o‘simliklarni va oziqalarni ham zararlashi mumkin. Fuzariotoksikoz   -   Fusarium   oilasiga   mansub   zamburug‘lar   bilan
ifloslangan   oziqalar   bilan   zaharlanishdir   ( G‘.   sporotrichella,   G‘.
graminearum, G‘. nivalae, G‘. culmorum. G‘. avenacium).
Bu   zamburug‘lar   javdar,   bug‘doy,   suli,   arpa   va   boshqa   don
o‘simliklarning   o‘sish   davrida   ham   va   saqlash   davrida   ham   zararlantiradi.
Ayniqsa nam va yog‘in-sochinli yillarda ko‘p uchraydi. 
Hayvonlar orasida kasallik tarqatadigan zamburug‘larning 300 ga yaqin
turlari   aniqlangan.     Hayvonlarning   mikotoksik   kasalliklari   har   xil   klinik
belgilari,   patologoanatomik   o‘zgarishlari   bilan   xarakterlidir.   Bunga   asosan
zamburug‘lar   turi,   zararlanish   darajasi,   oziqalarning   kimyoviy   tarkibi
o‘zgarish   darajasi   sabab   bo‘ladi.   Hayvonlar   hamma   xil   zamburug‘lar   bilan
zaharlanishi mumkin, ayniqsa ot, cho‘chqa va parrandalar o‘ta sezgir bo‘ladi.
Hayvonlar orasida mikotoksikozlar uch xil, ya’ni ichak, o‘pka va miya
kasalliklari shaklida bo‘ladi. Ko‘pincha kasallik oshqozon-ichak yo‘llarining
yallig‘lanishi   va   og‘ir   holda   esa   asab   tizimii   buzilishi,     bronxopnevmoniya
bilan birga kechadi,
Oziqalar   sifatini   sanitarnya   tomondan   nazorit   qilish   -   hayvonlar
sog‘lomligi   va   mahsuldorligi   nafaqat  oziqalarni   to‘yimliligiga   bog‘liq,  balki
oziqalarning   sanitariya   tomondan   sifatiga   ham   bog‘liq   bo‘ladi.   Oziqalarni
sifatsiz   bo‘lishiga   yig‘ish,   tashish,   taxlash   vaqtidagi   atrof   muhitning   ta’siri,
tayyorlash   va   qayta   tayyorlashda   texnologiya   qoidalariga   rioya   qilmaslik,
mexanik   aralashmalar,   zaharli   moddalar   va   boshqalar   bilan   ifloslanishlari
sabab   bo‘ladi.   Bunday   oziqalar   xayvonlar   organizmiga   mexanik,   kimyoviy
yoki   biologik   ta’sir   otib   oziqa   kasalliklarini   chaqiradi   (toksikozlar   yoki
zaharlanish).   Shuning   uchun   oziqalar   sifatini   sanitariya   tomondan   nazorat
qilish hayvonlarning kasalliklarini oldini olishda katta ahamiyatga ega.
Oziqalar sifatini sanitariya tomonidan baholash uchun ularning namligi,
tarkibi,   rangi,   hidi,   Shuniigdek   mexanik   aralashmalari,   mog‘or   va   boshqa zamburug‘lar   bilan   qanchalik   zararlanganligi   tekshiriladi.   Veterinariya
laboratoriyasida   mexanik   aralashmalar   miqdori,   silosdagi   har   xil   kislotalar,
zaxarli   o‘simliklar   va   ularning   urug‘i,   zaharli   ximikatlar   va   pestitsidlarning
qoldiq miqdori, zaharli zamburug‘lar bilan zararlanganlik darajasi aniklanadi.
YAxshi   pichan   va   poxollardan   yoqimli   hid   keladi.   Buzilgan   dag‘al
oziqalar   zax,   dimiqqan,   mog‘orlagan   va   chirik   hidini   beradi   hamda   iflos,
buzilgan ranglarda bo‘ladi. Pichan va poxollarning namligi 15% gacha bo‘lsa
quruq,   17%   gacha   nam   va   20%   dan   yuqori   bo‘lsa   ho‘l   hisoblanadi.   Dag‘al
oziqalarning   tarkibida   mexanik   aralashmalar   10%   dan   ortiq   bo‘lsa
foydalanilmaydi,   agar   metal   parchalari   va   shisha   siniqlari   topilsa   umuman
yaroqsiz   hisoblanadi.   Pichanning   ichida   zaharli   o‘simliklar   miqdori   1%   dan
ortiq bo‘lsa, bunday oziqalar mollarga berilmaydi.
Sariq   -   k o‘kish  yoki  sariq  rangdagi   siloslar  sifatliligidan   darak  beradi.
Iss iq   usulda   tayyorlangan   sifatli   siloslarning   rangi   kulrang-ko‘kish ,   to‘q
jigarrang va qo‘ng‘ir bo‘ladi. YAxsh i , nordon silosning rN 3,9   –   4 , 2 gacha,
3,9 dan past bo‘lsa achchiq va 4 , 3 bo‘lsa buzilgan hisoblanadi.  YAxshi sifatli
silosning   rangi   sarg‘ish-ko‘kish   yoki   sariq   ta’mi   nordonroq,   hidi   meva-
sabzavot   hidiga   o‘xshab,   shilimshiq   bo‘lmaydi.   YAxshi   silosning   tarkibida
umumiy   kislotalar   19   –   25%   bo‘ladi.   O‘rtacha   sifatli   silosning   rangi
qo‘ng‘irroq   bo‘lib,   sirkaning   hidini   beradi.   YOmon   sifatsiz   silosning   rangi
ochiq-yashil   yoki   xira-yashil   bo‘lib,   ammiakning   hidini   beradi   hamda
yopishqoq   va   shilimshiq   bo‘ladi.   Silosning   sifatini   baholashda   tuproq   bilan
ifloslanganligi   va   mog‘orlanganligiga   ahamiyat   beriladi.   Sifatli   siloslar
Davlat andoza talabiga javob berishi zarur.
Sifatli  senajdan meva-sabzavot hidi  kelib,  yashil  yoki  ochroq  qo‘ng‘ir
rangda   va   namligi   50   -     55%   bo‘ladi.   Buzilgan   yaroqsiz   senajdan   misning
hidi   va   javdar   unidan   pishirilgan   yangi   nonning   hidini   berib,   rangi   xira
jigarrang yoki qora rangda bo‘ladi. Don,   omuxta   em   va   unsimon   oziqalarning   sifati   rangi,   hidi,   kislotalik
darajasi,   zaharli   zamburug‘larning   bor-yo‘qligi,   zararli   va   zaharli   o‘tlar,
urug‘i., zang va qorakuya zamburug‘lari, pestitsidlar, ombor zararkunaldalari
bilan ifloslanganligiga qarab baholanadi.
Sifatli   omuxta   emlarning   rangi,   hidi,   ta’mi   xuddi   don   oziqalardek
bo‘lib,   rangi   o‘zgarmagan,   hidi   dimiqmagan   va   achchik   ta’mda   bo‘lmasligi
kerak.   Omuxta   em   va   don   oziqalarning   namligi   12   –   15 % ,   unniki   14 % ,
kepakniki   12 %   gacha   bo‘lishi   kerak.   Don   ozi q alar   tarkibidagi   zararli
aralashmalar   1 %   dan   va   begona   o‘tlar   urug‘i   8 %   dan   oshmasligi   kerak.
Metall   parchalar i   va   shisha   sini q lari   mutla q o   bo‘lmas li gi,   mineral
aralashmalar   esa   0,2 %   dan   ( q um,   tuproq)   oshma s ligi,   omuxta   em,   un   va
kepakda esa 0,8 %  dan oshmasligi zarur.
Kunjara   va   shrotlar   yangiligiga,   mineral   va   metall   parchalari   bilan
ifloslanganligiga   hamda   tarkibida   linomarin   (zig‘ir   kunjarasida),   ritsin
(kanakunjut   kupjarasida)   va   gossipol   (paxta   kunjarasi   va   shrotida)   kabi
zaharli   moddalarni   bor- yo‘q ligiga   qarab   g i gieia   tomon i dan   baholanadi.   Har
xil turdagi kunjara na shrot ning  namligi 8,5  –  11 %  dan oshmasligi kerak.
Omuxta   em ,   bali q   va   go‘sht-suyak   unlari   hamda   o‘simlik   ozi q alari
sanitariya-mikrob i ologik   va   mikologik   tahlil   y o‘llari   bilan   salmonella,
p atogen ichak tayoqchalari,  zahar  hosil qiluvchi anaerob  mikroblar  va  zaharli
zamburu g‘ larga tekshiriladi.
Karto shka   -   bakteriyalar,   zamburu g‘ lar   va   parazitlik   qiluvchi   qurtlar
bilan   ifloslanganligiga   tekshiriladi.   Ildizmevali   oziqalarni   baholashda
mexanik zarb eyilish darajasi, tuproq bilan ifloslanganligi  va   zamburug‘lar
bilan zararlanganligiga e’tibor beriladi. Laboratoriyada kartoshka tarkibidagi
solanin   alkaloidi,   qand   lavlagi   tarkibida   nitrit   va   nitratlarni   mavjudligi
tekshiriladi. Veterinariya   laboratoriyalarida   oziqalar   tekshirilib   yaroqli-yaroqsizligi
bo‘yicha   xulosa   qilingandan   so‘ng,   uni   mollarga   qanday   berish   bo‘yicha
tavsiya etiladi.
Baliq va go‘sht suyak  unlarini tekshirilganda salmonella, patogen ichak
tayoqchalari topilsa, +100°S darajada bir soat davomida pishirilgandan so‘ng
mollarga   berish   mumkin.   Agar   oziqalardan   anaerob   mikroblar   va   ularning
zaharlari   topilsa,   2   soat   davomida   +120 0  
-   130°S   darajada   termik   yo‘l   bilan
qayta ishlanadi.
Don   oziqalar,   unsimon,   kunjara   va   shrot,   omuxta   em   va   boshqa
konsentratlar   quruq   idishlarga   solingan,   toza,   quruq   va   yaxshi
shamollatiladigan   binolarda   past   haroratda   saqlanadi.   Omborlarga   havo
so‘ruvchi   ventilyasiyalar   o‘rnatiladi.   Ayniqsa   oziqalarni   namligiga   katta
e’tibor berilishi kerak, agar nam bo‘lsa quritiladi va shamollatiladi.
Siloslarni mog‘orlamasligi, chirimasligi va muzlamasligi uchun tuproq
bilan   ifloslanmagan   ko‘k   o‘tdan   (namligi   75%   dan   oshmasin)   yaxshilab
bosiladi   va   usti   suv   o‘tkazmaydigan   polimer   plyonkalari   bilan   yopilib,
ustidan   10   -   15   sm   qalinlikda   tuproq   bilan   ko‘miladi.   Silos   chuqurlari
atrofidan suv oqib ketadigan ariqchalar qilinadi.
YUqori   sifatli   senaj   ko‘k   o‘tdan   tayyorlanadi.   YAxshi   senaj   olish
uchun 3-4 kunda to‘xtovsiz bosiladi va havo kirmaydigan qilib yopiladi.
Ildiz   mevali   oziqalarni   buzilmasligi   uchun,   saqlanadigan   omborlar
quruq, baland joylarga qurilib, yomg‘ir-qor suvlari oqib kirmaydigan bo‘lishi
kerak.   Saqlanadigan   joylarning   ustki   tomoniga   ventilyasiya   trubalari
o‘rnatiladi. Ular saqlanadigan  joylardagi  harorat  0°S dan  +3°S gacha,  iisbiy
namlik   80   –   90%   bo‘lishi   va   yorug‘lik   tushmasligi   kerak.   Saqlashga
qo‘yiladigan  ildizmevali   ozuqalar  saralanib,   quritilib   (shamollatib)   va   chirik
kesiklari ajratiladi. Adabiyotlar:
1.Suvonqulov   Y.A.   «Qishloq   xo‘jalik   hayvonlari   gigienasi»,   Toshkent,
1994
Qo‘shimcha adabiyotlar.
1. Kuznetsov   A.F. ,   Demchuk   M.V.   -   « Gigiena   selskoxozyaystvenn ыx
jivotnыx» Moskva, 1991
2. Medvedskiy V.I. «Soderjanie, kormlenie i uxod za jivotn ы mi».  Minsk,
2007
3. Kochish   I.I.,   Kalujnыy   N.S.,   Volchkova   L.A.,   Nesterov   V.V.
«Zoogigiena», Moskva, 2008

OZIQA VA OZIQLANTIRISH GIGIENASI Reja: 1. To‘yimli oziqalarni gigiena tomondan ahamiyati 2. Oziqa ratsionida oqsil, mineral moddalar va vitaminlar etishmasligidan kelib chiqadigan kasalliklar 3. Sifatsiz oziqalar bilan oziqlantirish tufayli kelib chiqadigan kasalliklar 4. Oziqalar sifatini sanitariya tomondan nazorat qilish

To‘yimli oziqalarning gigienik ahamiyati - Chorvachilikda hayvon va parrandalar bosh so nini ko‘payt i ri sh , ular n iig mahsuldorligpni osh i rishda mustaxkam ozi q a bazasin i yaratish asosiy shartlardan biri hisoblanadi. Ma’lumki har bir Chorvachilik xo‘jaligi chorva mollari uchun yuqori si fatdagi da g‘ al, kuchli, shirali , o m u xta e m , hayvonat olamidan olinadigan va sanoat chi q indilar i da n tayyorlanadigan oziqalari ni g‘amlashga harakat qiladi. Hayotning asosiy omili bo‘lmish moddalar almashinuvining to‘g‘ri davom etib turishi uchun chorva hayvonlariga to‘la qimmatli oziqalar berib turish kerak. Oziqlantirishni to‘g‘ri tashkil etish va oziqlantirish rejimiga amal qilish chorva mollari mahsuldorligini ko‘paytirish va ular sog‘ligini saqlashning garovidir. Hayvonlarning kunlik ratsioni organizmning energetik sarflarini qoplash uchun zarur miqdordagi asosiy oziqa moddalarga ega bo‘lishi lozim. Kunlik ratsionning kaloriyalari umumiy modda almashinuvi miqdoriga to‘g‘ri keladigan bo‘lishi lozim. Hayvonlarni to‘yimli oziqalar bilan oziqlantirish deganda, oziqa ratsioni hayvonlar organizmi talabini to‘liq ta’minlashi, oziqada har xil to‘yimli va biologik aktiv moddalar zarur miqdorda bo‘lishi tuShuniladi (oqsil, karbon suvlar, yog‘lar, makro va mikroelementlar va vitaminlar). Shu bilan birga mollarning maksimal darajada mahsulot berishi, ko‘payish xususiyatini oshirish va mustahkam sog‘ligi uchun sharoit yaratishga erishish lozim. To‘yimli oziqa hayvonlar organizmini har xil kasalliklardan saqlash, ya’ni tabiiy chidamlilikni oshirishning asosiy omilidir. Hayvonlarni sifatli to‘yimli oziqalar bilan ta’minlash alohida ahamiyatga ega. Bu ayniqsa zararli va zaharli oziqalardan kelib chiqadigan kasalliklardan xalos bo‘lganda kerak. Ko‘pchilik tekshirishlar va Chorvachilik amaliyotining tasdiqlashicha, to‘yimli bo‘lmagan va sifatsiz oziqalar bilan oziqlantirish ko‘pincha ichki

yuqumsiz kasalliklarning kelib chiqishi va hayvonlar organizminiig immunologik reaktivligini ya’ni xar xil yuqumli kasalliklarga nisbatan organizm chidamliligini pasayishiga sabab bo‘ladi. Veterinariya statistikasi tahlili ko‘rsatadiki, Chorvachilikda asosiy iqtisodiy zararning qariyb 70% i ichki yuqumsiz kasalliklar ya’ni oziqlantirishning buzilishi, modda almashish to‘yimli bo‘lmagan oziqa berish, sifatsiz oziqalar bilan oziqlantirishlar tufayli etkaziladi. Hayvonlar uchun asosiy energiyaning manbai oqsil, karbon suvlar va yog‘lar hisoblanadi. Oziq me’yorlarini tuzishda parrandalardan tashqari hosil bo‘lgan energiya suli oziqa birligi bilan baholanadi (1 oz. birligi 1416 kkal yoki 5,29 MDJ sof energiyaga teng bo‘ladi), parrandalarni oziqlantirishda almashish energiyasi kilojoul yoki kilokaloriya bilan tenglashtiriladi. Oziqa energiyasi etishmasa hayvonlarning sut, go‘sht, tuxum mahsuldorligi pasayadi, ular oriqlaydi, yosh mollar o‘sishi sekinlashadi yoki to‘xtaydi, nasldorlik pasayadi, urg‘ochi mollarni kuyikishi, bola berishi kamayadi. Shuningdek. mollarni jinsiy etilishi kschikadi, bo‘g‘oz sigirni tuqqandan keyin kuyga kelish sikli buziladi. Hayvonlarni to‘yib ovqat emasligi ularning har xil kasalliklarga chidamliligini pasaytiradi va mahsulotlar uchun oziqa sarfi ortadi. Ratsionda protein etishmasligi yoki ko‘p bo‘lishidai kelib chiqadigan asoratlar - organizm hujayra va to‘qimalarining asosiy qismi oqsil va proteinlardan iboratdir. Oziqalar proteini o‘sadigan hayvonlar tanasining o‘sishi, o‘lgan to‘qima oqsillarining tiklanishi va mahsulotni hosil bo‘lishida asosiy rol o‘ynaydi. Hamma fermentlar, gormonlar va immunitet tanachalari oqsildan tashkil topgan. YUqumli kasalliklarga organizmning qarshiligi oqsillarni antitelalarga o‘zgarishi tufayli boradi.

Hayvonlarning o‘sishi, hayotini saqlash va mahsulotlarni hosil qilishda proteinning biologik xususiyati juda ahamiyatlidir. Oziqa proteinlarining biologik ahamiyati tarkibidagi aminokislotalar tarkibiga bog‘liqdir. Aminokislotalar almashadigan (alanin, glitsin, aspargin va glutamin kislotalari, oksiprolin, yarolin, porlayzin, serin, tirozin, sistin, sistein, sitrullin va boshqalar) va almashmaydigan (lizin, metionin, triptofan, leysin, izoleysin, treonin, fenilalanin, gistidin, valin, arginin) aminokislotalarga bo‘linadi. Almashadigan aminokislotalar organizmda sintez bo‘ladi, almashmaydigan aminokiislotalar esa sintez bo‘lmaydi. Oziqalar ratsionida ko‘pincha lizin, metionin, sistin va triptofan aminokislotalari etishmaydi. Kavshovchi hayvonlarda aminokislotalarga bo‘lgan talabni 60% ini bakteriya oqsillari qoplaydi ya’ni qorin oldi bo‘limlarida bakteriyalar sintez qiladi. Tarkibida almashmaydigan aminokislotalari bo‘lmagan oziqalarga to‘yimsiz oziqalar deyiladi. Hayvonlar ratsionida almashmaydigan aminokislotalar yo‘q bo‘lsa yoki etishmasa hayvonlarnipg ishtahasi pasayadi, azot balansi buziladi, asab, endokrin, qon va ferment tizimlarida morfofiziologik buzilishlar va boshqa o‘zgarishlar bo‘ladi. To‘yimli protein etishmasligidan qon tarkibida oqsil sintezi pasayadi, to‘qima va hujayralarni qayta tiklanishi va organizmni qo‘riqlash funksiyasi tormozlanadi. To‘yimli bo‘lmagan protein cho‘chqa va parrandalarda oshqozon-ichak va nafas olish a’zolarining yuqumli kasalliklari kelib chiqishiga sabab bo‘ladi. Hayvonlarni ratsioniga ortiqcha miqdorda protein qo‘shilsa aminokislotalarning emirilish jarayonini kuchaytiradi, mochevina sintezini ko‘paytiradi va oksidlar parchalanishidan hosil bo‘lgan oxirgi mahsulotlarni chiqaradi. Bundan tashqari organizmni hayot faoliyatiga salbiy ta’sir etadi. O‘sayotgan yosh mollar o‘sishdan qoladi, katta hayvonlarni mahsuldorligi va

kupayish xususiyati pasayadi, jigarda yog‘ yig‘ilishi bo‘ladi, nerv quzg‘atuvchanligi pasayib, ichki endokrin bezlarining ish faoliyati buziladi. Ratsionda protein me’yordan ko‘p yoki etishmasa hayvonlar autointoksikatsiya natijasida og‘ir kasalliklarga chalinadi. Kasallik davrida hayvonning vazni va suti kamayadi, hayvonning harakati buziladi, bo‘g‘inlarni og‘rishi, nerv va yurak-tomir a’zolarining o‘zgarishi, ovqat hazm kilish va jinsiy a’zolar funksiyasini buzilishi hamda boshqa patologik jarayonlarni kelib chiqishiga sabab bo‘ladi. Hayvonlarni ozika ratsionida protein va karbon suvlarni ko‘p yoki etishmasligi tufayli atsetonemiya kasalligi kelib chiqadi yoki alimentar toksemiya bo‘ladi. Sersut sigir va naslli buqalar, qo‘ylar ketonuriya, ona cho‘chqalar ketoz va boshqa kasalliklarga mubtalo bo‘ladi. Kavshovchi hayvonlarga oziqa ratsioni tuzishda etarli darajada engil hazm bo‘ladigan karbon suvli yoki shakar-proteinli oziqalar talab darajasida bo‘lishi zarur (80 - 140 g shakarga 100 g hazm bo‘ladigan protein). Naslli bu q alar rats i onida q i sh da 125 - 150 g va yo z da 70 - 110 g shakar 100 g proteinga to‘ g‘ ri kelishi kerak. Engil h azm bo‘ladigan k arbo n suvlar shakar lavlagi , sabzi, xashaki sholg‘om, jom, makkajo‘xorining ko‘k poyasi, dukkakli o‘simliklar pichani va bosh q alarda ko‘p bo‘ladi. Kavshovchi hayvonlar ratsionida protein etishmasa (25% gacha) o‘r n i ni qi sman karbamid bilan q oplash mumkin. Karbamid n i ratsionga qo‘ sh i bgina q olmay granula q ilingan ozi q a l arga , ko‘k ma s salarni silos qilganda, jom va tuzlangan sabzavotlarga ham qo‘ sh ish mumki n . Tajr i balar Shuni ko‘rsatadiki, hayvonlarni har x i l oz iqa lar bilan oz iq lantirilsa oqsil o‘r n i to‘ldir i lib boradi. CHo‘ch q a va parrandalar ratsio ni ga hayvonot olam i dan olinadigan oziqalar q o‘shib beriladi.