Qon va yurak-qon tomir tizimi fiziologiyasi
![Qon va yurak-qon tomir tizimi fiziologiyasi
Qon va yurak-qon tomir tizimi fiziologiyasi
Reja
1. Qon aylanishi evolyutsiyasi.
2. Yurak faoliyatining fazalari. Yurak klapanlarining roli.
3. Yurak muskullarining xususiyatlari.
4. Yurak faoliyatining boshqarilishi.
5. Қон томирлари ҳақида умумий тушунча
6. Гемодинамиканинг асосий қонунлари.
7. Артерияларда ва вена қон томирларида қон оқиши .
8. Капиллярларда қоннинг оқиши (микроциркуляция).
9. Қон айланишининг бошқарилиши. Лимфа томирларида лимфа
ҳаракати](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_1.png)
![Qon aylanishi tizimi Gubkalarda (suv jonivori-bulut) kanalchalardan tizilgan
bo’lib, ularda oziqlanish, nafas olish va ajratish manbalari hisoblanuvchi suyuqlik
harakat qiladi. Kovakichlilar va quyi chuvalchanglarda oshqozon ritmik ravishda
qisqaruvchi va gidrolimfa aylanib yuruvchi radial kanallarga chiqadi.
Bo’g’imoyoqlilar va mollyuskalarda (gemolimfa aylanib yuruvchi) ritmik
qisqaruvchi tomirlardan tashkil topgan bo’lib, ularning to’qimalarga o’tishda-
lakunlarga o’tadi, shu sababli bu jonzotlarda lakunarli yopiq bo’lmagan qon
aylanish tizimi faoliyat ko’rsatadi. Birinchi yopiq qon aylanish tizimi yuqori
darajali chuvalchanglarda kuzatilgan. Bu tizimda harakatlanayotgan qon
hujayralargacha yetib bormaydi, to’qimalar limfa bilan yuviladi. Yopiq qon
aylanish tizimlari qorin va yelka tomirlaridan tashkil topgan bo’lib, asosan yelka
tomirlar qismini pulsi sezilarli bo’ladi. Lansetnikda yurak rolini pulslanuvchi
qorin tomiri bajaradi. Past tabaqali umurtqalilarda yuraklar hosil bo’ladi.
Baliqlarda yurak ikki kamerali, amfibiyalarda esa uch kamerali va kichik qon
aylanish doirasi rivojlangan. Quyi repiteliyalarda to’rt kamerali yuraklar xuddi oliy
darajadagi reptiliylardagi kabi yaxshi rivojlangan. Muskulli yurakni hosil
bo’lishida arterial tizimni – vehoz tizimi bilan bog’lovchi, qaysiki yurak
qorinchalarida rivojlanuvchi bosim qarshiligi keskin ortuvchi kapillyarlarni yuzaga
kelishi asosiy rolni o’ynaydi.
Parranda va sut emizuvchilarda to’rt kamerali yuragi to’lig’icha o’ng va chap
qismlarga bo’lingan bo’lib, ular bir-biri bilan faqat katta va kichik qon aylanish
doiralari qon tomirlari orqali aloqada bo’ladi.
Qon tomirlari: arteriyalar, venalar va kapillyarlar. Arteriya qon tomirlari uchta
pustloqdan iborat bo’lib: tashqi-biriktiruvchi to’qimalardan, o’rta silliq muskul
to’qimalardan va ichki bir qatlamli yassi epiteliyalardan iborat bo’ladi. Ular elastik
va muskul tipidagi arteriallarga farqlanadi. Birinchi tipga aorta va o’pka arteriyasi
kirib, ularning o’rtangi qatlami elastik tipdagi tolalardan tashkil topgan bo’ladi.
Muskul tipidagi arteriyalarga qolgan barcha arteriya tomirlari kiradi. Venalar
tuzilishi bo’yicha arteriya tomirlariga juda o’xshash, faqat ularning o’rtangi qavati
jiddiy darajada yupqa bo’lib, ularda qonning orqaga qarab oqishiga qarshilik
ko’rsatuvchi klapanlar joylashgan. Venalar arteriyalarga nisbatan biroz keng.
Kapillyarlarning devorlari bir qavat epitelial hujayralardan tashkil topgan bo’lib,
ular orasida yulduzsimon qisqaruvchi Rujye hujayralari joylashgan.
Odamlar va sut emizuvchi hayvonlarning qon tashuvchi tizimi nisbatan yopiq,
qaysiki kapillyarlar devorlari katta miqdordagi suv bilan unda erigan to’yimli
moddalar va moddalar almashinuvining oxirgi mahsulotlari uchun o’tkazuvchan va
ular orqali alveolyar epiteliya hujayralari va kapillyarlarning epitelial hujayralari
orasida hamda kapillyarlar joylashgan to’qima bilan kapillyarlarni epitelial
hujayralari orasida gazlar almashinuvi kechadi.
Tomirlar funksional jihatdan ham turlichadir va ular 6 guruhga bo’linadi;
1)ammortizasiyalovchi tomirlar – aorta va o’pka venasi, 2) qarshilik ko’rsatuvchi –](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_2.png)
![barcha katta va mayda arteriyalar; 3) almashinuv – barcha kapillyarlar; 4)
anastomoz – to’g’ridan to’g’ri arteriyalarni venalarga tutashtiradi; 5) sfinkterli –
kapillyarlarga qon o’tishini ta’minlovchi sfinkterli tomirlar; 6) hajmli – kovak va
katta hajmli venalar.
Yurakning tuzilishi. Umurtqalilar yuragining muskulli tolalari (hujayralari)
ko’ndalang-talg’ir chizilmalarga ega bo’lgan bir-biridan izolyasiya qilingan
tolalarga ega bo’lishi skelet muskullari tolalari bilan bir-biridan farq qiladi,
yurakda muskul tolalari birikkan bo’ladi. Turli umurtqalilar yuragining tuzilishida
o’xshashlik va farqlar ham mavjud. Elektron mikroskop ostida kuzatilganida,
muskul tolalari bir-biri bilan quyma disklar yordamida bog’langan holda
yotgandek. Ular orasida uzluksiz sitoplazmatik yoki membranali bog’lar yo’q.
Quyma disklarning ma’lum qismida muskul tolalarga qarshilik ko’rsatuvchi zich
joylashgan plazmatik membrana (neksuslar) yotadi.
Neksuslar membranalari orasidagi masofa 15-20 hm. (angtrem). Neksuslar
membranasi har ikki tomondan bir xilda yuqori miqdordagi kaliy va bir xilda kam-
kalsiy saqlovchi identik eritmalar bilan yuviladi. Bu neksuslar joylashgan
joylardagi membrananing boshqa qismlaridagiga qaraganda ancha past elektr
qarshiligini ta’minlaydi. Juda ko’plab fermentlar aynan quyma disklarda yoki
ularga yaqin bo’lgan joylarda bo’ladi. Bir muskul tolasidan boshqasiga
qo’zg’alish elektrik yoki ximiyaviy yo’l bilan neksuslar orqali beriladi.
1-rasm. Jismoniy tarbiya bilan shug’ullanadigan (I) va shug’ullanmaydigan (II)
odamlarning yuragi.
Yurakda glikogenga boy bo’lgan Purkinye tolalaridan tashkil topgan atipik
muskul to’qimasi ham mavjud bo’lib nerv hujayralari va ularning usimtalaridan
tashkil topgan qo’zg’alishni o’tkazuvchi tizimni hosil qiladi. Bu tizimga, markazga
intiluvchi nerv impulslari tushib ushbu organizmni yashash sharoitiga mos holda
uning faoliyatini boshqaradi. Bu tizim yuqorigi kovak venalarning quyilish
joyidagi sinusoatrial yoki Keyt-Flek tuguni, joylashgan joyda joylashgan. Shu
joydan bu tizim ikkita shox bilan tarmoqlanib biri pastki kovak venalarni quyilish
joyiga, boshqasi esa o’ng bo’lmacha devorlari bo’ylab yo’nalgan bo’lib,
atrioventrikulyarli chegaraning yuqorisida atipik muskul to’qimalari va nerv
hujayralarni yig’ilishi joyida tamom bo’ladi. Ashof-Tavar tuguni yoki](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_3.png)
![atriovektrikulyar tugunini hosil qiladi. Undan qorinchalar orasidagi devorga
yo’g’on muskulli bog’-Gis bog’i tushadi, qaysiki fibrozli halqa hosil qiladi va shu
yerning o’zida bo’linib yurakning har bir qorinchasi uchun o’ng va chap shoxlarni
hosil qiladi. Har bir bog’dan shu yerda alohida ingichka shoxchalarga tarmoqlanadi
va atipik muskulli tolalarga aylanadilar va ular qorinchalar endokardining tagida
tamom bo’ladi. Shunday qilib Gis bog’lari bo’lmachalarda qorinchalarga
qo’zg’alishni o’tkazadi. Tipik muskul tolalaridan o’tayotgan qo’zg’alish tezligi
Purkinye tolalaridagidan ancha past, bu esa bir muskul tolasidan ikkinchisiga
o’tayotgan qo’zg’alish tezligining tarqalishiga nisbatan qorinchalar kuchidan
deyarlik 30% ga ortiqdir. Puriknye tolalari va yurakning tipik muskullari orasidan
o’tuvchi hujayralar bo’lib ularda qo’zg’alishni o’tkazish tezligi sekinlashadi.
Sog’lom voyaga yetgan erkaklarda yurakni hajmi 700-800 ml.ga teng bo’lsa,
ayollarda – 600 ml.ga tengdir.
Yurak yuqori taraqqiy etgan issiq qonli hayvonlarda muskullardan tuzilgan ichi
kovak yahlit organ bo’lib, to’rtta kameradan: ikkita yurak bo’lmasi va ikkita
qorinchadan tashkil topgan. Tomirlar bo’ylab qonning tuxtovsiz harakat qilishi
yurakning faoliyati va tomirlarning xususiyatiga bog’liq. Yurakning chap va o’ng
qismlari tutash tusiq bilan ajralgan yurak bo’lmalari bilan qorinchalar, o’rtasida
tabaqali klapanlar bilan ta'minlangan atrioventrikulyar teshikchalar bor, chap
atrioventrikulyar teshikchada ikki tabaqali, o’ng atrioventrikulyar teshikchada uch
tabaqali klapanlar bo’ladi. Bu tabaqali klapanlar qorincha tomoniga ochiladi
qorinchalar tomonidan ushlab turadigan pay ipchalar klapanlarni yurak bo’lmalari
tomoniga ochilishiga yo’l qo’ymaydi. Chap qorinchadan aorta, o’ng qorinchdan
o’pka arteriyasi boshlanadi. Bu tomirlarning qorinchalardan chiqish joyida
cho’ntakchalar shaklini eslatadigan yarim oysimon uchta klapan joylashgan, bu
klapanlar tomirlar tomoniga ochiladi.
14-rasm. Yurak.
1-Kiss-Flyak tuguni, 2-Ashshoff –Tovar tuguni, 3-
Gis oyoqchalari purken’e folalari](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_4.png)
![Yurak muskuli ko’ndalang targ’il muskullar qatoriga kiradi, ammo yurak muskulin
ing tolalari o’zaro maxsus protoplazmatik ko’prikchalar yordamida to’tashib, chir
mashib ketgan bo’lmalarning muskuli qorinchalarning muskulidan maxsus pay hal
qa yordamida ajralgan bo’lib, ular faqat Giss bog’lami bilan bir-biriga tutashgan. B
o’lmalarning devoriga qaraganda qorinchalarning devori yaxshi taraqqiy etgan, qal
inroqdir. Kovak venalarning o’ng yurak bo’lmasiga quyilish joyida halqasimon mu
skullardan tashkil topgan sfinktersimon tuzilmalar mavjud. Turli hayvonlar yuragi
ning og’irligi turlichadir. jumladan, otlarda yurak tana og’irligining o’rtacha 0,6-
1% ini, qoramollarda esa 0,4-0,6% ni tashkil qiladi.
15-rasm. Yurak ishining reflector boshqrilish chizmasi.
1-uzunchoq miya , 2-adashgan nerv tolasi,3-nerv bog’lari, 4-orqa miyaning
ko’krak sigmentlari,
5-yulduzchali boglar, 6-simpatik nerv tolasi.
2.Yurak faoliyatining fazalari. Yurak klapanlarining roli.
Yurak ritmik ravishda qisqarib turadi va bu qonni bo’lmachalardan qorinchalarga
va qorinchalardan qon tomirlariga haydalishini ta’minlaydi hamda arterial va
venoz tizimlar orasidagi qon bosimi farqlarini keltirib chiqaradi, natijada qon
tomirlar bo’ylab harakatlanadi. Yurakning qisqarish fazasi – sistola va bo’shashish
fazasi – diastola deb belgilanadi.
Yurak faoliyatining sikli bo’lmachalarning sistolasi va diastolasi va
qorinchalarning sistolasi va diastolalaridan iboratdir. Dastlab sikl o’ng
bo’lmachaning qisqarishi bilan boshlanadi, keyinroq chap bo’lmachaning
qisqarishi boshlanadi. Bo’lmachalarning qisqarishi qorinchalarning qisqarishidan
0,1 s oldin boshlanadi. Bo’lmachalarning sistolasi paytida qon o’ng bo’lmachadan](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_5.png)
![kovak venalarga qaytib tushmaydi, chunki qisqarayotgan bo’lmacha vena teshigini
yopadi. Qorinchalar bu paytda bo’shashgan bo’ladi, shu sababli vena qoni ochiq
uch tabaqali klapan orqali o’ng qorinchaga tushadi, o’pkadan tushgan arterial qon
esa chap bo’lmachadan ochiq turgan ikki tabaqali klapan orqali chap qorinchaga
itariladi. Bu paytda aorta va o’pka arteriyasidan qon qorinchalarga tushmaydi,
chunki u yerdagi yarim oysimon klapanlar ushbu qon tomirlardagi qon bosimi
bilan yopiladi.
So’ngra bo’lmachalarning diastolasi boshlanadi va ularning devorlarini
bo’shashiga qarab vena qoni bilan uning bo’shlig’i to’ladi.
Bo’lmachalarning sistolasi tamom bo’lishi bilan qorinchalarning qisqarishi
boshlanadi, avvalo qorinchalar muskul tolalarining bir qismi qisqaradi, ikkinchi
qismi esa cho’ziladi. Bu paytda qorinchalarning shakli o’zgaradi, bosim esa
avvalgidek qoladi. Bor-yo’g’i 0,05 s. yaqin vaqt davom etuvchi qorinchalarni
shaklini o’zgarishi asinxron qisqarish fazasi deb yuritiladi. Qorinchalarning barcha
muskullari to’lig’icha qisqarganidan keyin uning bo’shlig’idagi bosim juda tez
ortadi. Bu esa uch tabaqali va ikki tabaqali klapanlarini hamda bo’lmachalardagi
teshiklarni yopilishini chaqiradi. Yarimoysimon klapanlar yopiq holda qoladi,
chunki hali qorinchalardagi bosim aorta va o’pka arteriyasidagi bosimdan past
bo’ladi. Qorinchalarning muskulli devorlari tortishadi, lekin ularning hajmi
o’zgarmaydi va u yerdagi bosim aorta va o’pka arteriyasidagidan ortib klapanlar
yopiq holda qoladi, chunki hali qorinchalardagi bosim aorta va o’pka
arteriyasidagi bosimdan past bo’ladi. Qorinchalarning muskulli devorlari
tortishadi, lekin ularning hajmi o’zgarmaydi va u yerdagi bosim aorta va o’pka
arteriyasidagidan ortib ketmaydigan bu faza izometrik qisqarish fazasi deyiladi.
Uning davomiyligi bor-yo’g’i 0,03 s tashkil etadi.
Qorinchalarning izometrik qisqarishida bo’lmachalardagi bosim ularning diastolasi
vaqtida nolgacha tushadi, hattoki manfiy bo’lib qoladi, ya’ni atmosfera bosimidan
ham past, shu sababli artrioventrikulyar klapanlar yopiq qoladi, arterial
tomirlardagi qon oqimining orqaga qaytishi tufayli yarimoysimon klapanlar esa
yopiladi.
Asinxron va izometrik qisqarishlarning har ikki fazasi birgalikda qorinchalarning
kuchlanish davrini tashkil etadi. Odamlarda aortaning yarimoysimon klapanlari
chap qorinchadagi bosim 65-75 mm.sim.ust.teng bo’lganida ochiladi, o’pka
arteriyasining yarimoysimon klapanlari esa o’ng bo’lmachadagi bosim 5-12
mm.sim.ust.teng bo’lganida ochiladi. Bu paytda qonning sistolik haydalish yoki
haydash fazasi boshlanadi, qaysiki qorinchalardagi qon bosimi 0,10-0,12 s.
mobaynda keskin ko’tariladi ( tez haydash ), so’ngra esa qorinchalardagi qonni
kamayishiga qarab bosimni ko’tarilishi tuxtaydi va sistolaning oxirida 0,10-0,15 s
mobaynida pasaya boshlaydi ( sekinlashgan haydash ).](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_6.png)
![Yarimoysimon klapanlar ochilganidan keyin o’z hajmini o’zgartirib va
kuchlanishni bir qismini qonni qon tomirlariga itarishi bo’yicha ishni bajarish
uchun qorinchalar qisqaradi ( auksotanik qisqarish ). Izometrik qisqarish vaqtida
qorinchalarda bosim aorta va o’pka arteriyasidagidan yuqori bo’ladi, va bu esa
yarimoysimon klapanlarni ochish va avval tezlashgan va so’ngra sekinlashgan
haydash fazalarini, kelib chiqishini chaqiradi.
Bu fazalardan keyin qorinchalarning favqulodda bo’shashishi-diastolasi kuzatiladi.
Chap qorinchadagidan aortadagi bosim yuqori bo’ladi va shu sababli
yarimoysimon klapanlar yopiladi. Qorinchalar diastolasining boshlanishi bilan
yarimoysimon klapanlarni yoyilishi orasidagi bor-yo’g’i 0,04 s davom etadigan
oraliq vaqt protodiastolik davr deb ataladi.
Diastola davrida qorinchalar deyarlik 0,04 s mobaynida atrioventrikulyar va
yarimoysimon klapanlar yopiqliq, va u yerdagi bosim qon bilan to’lgan
bo’lmachalardagi bosimdan tushib ketmagan paytida bo’shashadi. Bu izometrik
bo’shashidir. Qorinchalarning diastolasi undagi bosimni nolgacha tushib ketishi
bilan birga bajariladi.
Qisqarishning boshlanishida qorinchalardagi bosimni keskin tushib ketishi va
bo’lmachalardagi bosimni ortishi ikki va uch tabaqali klapanlarni ochadi. 0,08 s
davom etadigan qorinchalarning qon bilan tezlashgan to’lish fazasi boshlanadi,
so’ngra qorinchalarning qon bilan to’lishi natijasida sekin-asta bosimni ortishi
tufayli 0,16 s davom etuvchi sekinlashgan to’lish fazasi boshlanadi va u kechikkan
diastolik faza bilan to’g’ri keladi.
Odamlarda qorinchalar sistolasi 0,3 s, qorinchalar diastolasi –0,53 s, bo’lmachalar
sistolasi – 0,11 s, bo’lmachalar diastolasi –0,69 s.ga teng, odamlarda yurakning bir
ish sikli o’rtacha 0,8 s davom etadi. Ayrim paytlarda bo’lmachalar va
qorinchalarning umumiy diastolasining vaqti pauza deb ataladi. Odamlar va oliy
darajada rivojlangan hayvonlar yuragi faoliyatida fiziologik sharoitda diastoladan
tashqari hyech qanday pauza yo’q, bu esa odamlar va oliy darajadagi hayvonlar
yuragi faoliyatini sovuq qonlilar yurak faoliyatidan farqlaydi.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_7.png)
![17-rasm. Qon aylanish tizimi.
a-katta va kichik qon aynalish doiralari. 1-katta doiraning kapillyar to’ri; 2-o’pka
doirasining kapillyar to’ri; 3-aorta; 4-chap bo’lma; 5-chap qorincha; 6-katta
doiraning kapillyar to’ri; 7-katta doiraning kapillyar to’ri; ’ng qorincha; 9-
o’ng bo’lim; b-odam qon aylanishining umumiy tasviri; s-arteriya, vena va
kapillyarlarning alohida tasviri: 1-arteriya; 2-kapillyar; 3-vena; D-
kapillyarlarning tuzilishi.
Otlarda yurak faoliyati tezlashganida bir yurak sikli o’rtacha 0,7 s.ga teng, shundan
bo’lmachalar sistolasi 0,1, qorinchalarniki 0,25 s, yurakning umumiy sistolasi –
0,35 s davom etadi. Ma’lumki, qorinchalar sistolasi paytida bo’lmachalar
bo’shashgan bo’ladi, bo’lmachalarning bo’shashishi 0,6 s. yoki yurakni bir ish
siklini 90 % tashkil etadi, qorinchalarning bo’shashi – 0,45 s yoki 60-65 %.
Bunday uzoq davom etadigan bo’shashish yurak muskullarining ish qobiliyatini
tiklaydi.
Yurak faoliyatini o’rganish usullari. Yurakning o’lchami ko’krak qafasini urib
ko’rish yo’li bilan aniqlanadi ( perkussiya ). Ko’krak qafasidagi yurak ustiga
qo’yilgan barmoqlarni, urgan paytda bug’iq tovush eshitiladi. Yurakning aniq
o’lchami rentgen nurlari bilan ko’krak qafasini yoritish yo’li bilan aniqlanadi
( rentgenografiya ).
Yurak o’lchamlari u cho’zilganida o’zgaradi va uning muskullari yo’g’onligiga
bog’liqdir.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_8.png)
![Sog’lom odamlarda yurakning ikki xil toni (tovushi) eshitiladi va ularni
eshitishga auskultasiya deyiladi.
Yurakning birinchi toni (sistolik) – bug’iq, past va cho’ziq. Bu ton yuqoridan
beshinchi chap qobirg’alar orasidagi, emchak chizig’idan ichkaridan bir barmoq
darajada eshitiladi.
Bu ton uch va ikki tabaqali klapanlarning ochilib-yopilishi va ularga tutashgan pay
ipchalarining tortilishi hamda qorinchalar muskullarining qisqarishi tufayli yuzaga
keladi. Ushbu ton qorinchalar sistolasi boshlanishida hosil bo’ladi va 0,12 s davom
etadi.
Yurakning ikkinchi toni (diastolik) – aniq, baland va qisqa, u ikkinchi
qobirg’alararo darajasidagi to’sh suyagidan eshitiladi. Bu ton qorinchalarning
sistolasi oxirida yarimoysimon klapanlarning ochilib-yopilishi tufayli yuzaga
keladi va 0,08 s.ga yaqin davom etadi.
Yurak zarbi va kardiografiya. Yurak qorinchalari sistolasida u o’zining ko’krak
qafasidagi o’z holatini o’zgartiradi. Uning asosi bir oz pastga tushadi, yurak
o’zining katta tomirlari hisobiga chapdan o’ngga yengil buriladi, uning muskullari
taranglashadi va yurakning uchi ko’krak qafasining beshinchi qobirg’alari orasiga
emchak chizig’idan bir barmoq ich tomonga uriladi va ko’krak qafasi devori biroz
itariladi. Bu itarilishi zarba shaklida seziladi. Semiz odamlarda ko’krak qafasining
bu o’zgarishi juda kam seziladi va aksincha oriqroq odamlarda juda aniq bilinadi.
Yurak bilan chaqirilgan bu o’zgarishni yozib olishga kardiografiya deyiladi, yozib
olingan chizmaga esa kardiogramma deyiladi. Bu yurak ichidagi bosimni yozib
olishga juda o’xshash.
Yurakning faoliyat toklari va elektrokardiografiya. Yurakning faoliyat toki juda
past, ya’ni voltning yuzdan va mingdan bir ulushicha kuchlanishiga ega bo’lib,
maxsus asboblar yordamida qayd qilish va yozib olish mumkin. Bu yozib olingan
yozmaga elektrokardiogramma deyiladi.
Yurak ko’krak qafasida nesimmetrik holatda joylashganligi sababli tok liniyalari
esa, yurakning asosidan chiquvchi o’ng qo’lga berilsa, yurakni uchidan chiquvchi
liniyasi chap qo’lga beriladi.
Yurakning faoliyat toklari uchun uchta bog’lar bog’lanadi; 1) o’ng va chap
qo’llardan, 2) o’ng qo’l va chap oyoqdan; 3) chap-qo’l va chap oyoqdan bog’lab
faoliyat toklari yozib olinadi.
Agarda bir vaqtda yurakning faoliyat toki va yurak kovaklaridagi bosim yozib
olinsa yurakning ishidagi fazalar qaysi tishgacha mos kelishini aniklash mumkin.
R tishcha yurak bo’lmachalari sistolasi bilan Q;P;S;T – tishchalar esa qorinchalar
sistolasi bilan bog’liq ekanligini aniqlash qiyin emas.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_9.png)
![P-tishchasi – har ikkala bo’lmachalardagi biopotensiallarning algebraik
yig’indisining natijasidir. Ung bo’lmachaning qisqarishi P-tishchaning musbat
yo’nalishini chaqiradigan holat, P-tishchaning manfiy yo’nalishini chaqiradigan
chap bo’lmachaning qisqarishidan 20-30 ms erta yuz beradi. biopotensiallarni turli
yo’nalishi tufayli R-tishcha uncha katta bo’lmagan ko’rsatkichga ega bo’ladi. Q –
tishi doimiy emas, u faqatgina 3% tekshiriluvchida yozilishi mumkin. R-tishi
doimiy ko’rsatkich va baland. S-tishi ham doimiy emas. T-tishi ham nisbatan
doimiy va R-tishning balandligini 1/3 qismini tashkil etadi.
Elektrokardiagrammaning tishlari miokarddagi moddalar almashinuvini aks
ettiradi. Ular moddalar almashinuvining o’zgarishida, yurak asablarini
qo’zg’alishini o’zgarishida va uning ishi buzilishida o’zgaradi.
A.F.Samoylovning aniqlashicha elektrokardiogramma organizmni individual
xususiyatlariga, ko’krak qafasidagi yurakni o’lchami va joylanishiga va uning
funksional holatlariga bog’liq ekan.
Yurakning qisqarish chastotasi. Voyaga yetgan odamlarda yurakning qisqarish
soni bir minutda 70-75 marta. Ammo sog’lom odamlarda bu ko’rsatkichdan jiddiy
farq qiladigan holatlari kam kuzatiladi (50 dan past va 100 dan yuqori).
Yangi tug’ilgan bolalarda yurakning qisqarish soni o’rtacha 1 minutda. 120-140
marta Yosh o’sishi bilan u kamaya boradi. Otlarda –30-45; sigirlarda-50-70, qo’y
va echkilarda –70-80, cho’chqada bir daqiqada 60-80 marta.
Ayollarda yurak urishi, erkaklarga nisbatan ko’p va o’rtacha bir daqiqada 5-10
marta ortiq qisqaradi. Bir kecha-kunduz davomida, soat 8 dan 11,5 gacha eng
yuqori, tinchlik paytida eng kam yurak urishi kunduz kuni soat 2 da kuzatilsa, kech
soat 6-8 ga borib yangidan tezlashadi. Kechalari uyqu paytida yurakning qisqarish
soni minutiga deyarlik 20 % ga kamayadi.
Ko’plab hayvonlarda yurak urish soni uning tirik vazniga, teskari proporsionaldir.
Hayvon qancha kichik bo’lsa, unda nisbatan moddalar almashinuvi yuqori bo’ladi,
demak qon aylanishi shuncha jadaldir.
Bir xil yoshdagi tana o’lchami katta bo’lgan odamlarda yurak urishi siyrak bo’ladi.
Bo’yi qancha uzun bo’lsa bir xil yoshdagi odamlarda yurakni urishi siyrak bo’ladi.
Sog’lom odamlarda yurak urish chastotasi reflektor yo’l bilan atrof-muhit harorati
ko’tarilganida, ovqatlangandan keyin, hayajonlanganda (qo’rqish, uyat,
achchiqlanish va boshq.) va ayniqsa jismoniy ish bajarganda ortadi. Ionlashtiruvchi
nurlanishning katta dozasi odamlarda qator kunlar mobaynida yurak urishini jiddiy
darajada tezlashtiradi. Upka arteriyasida bosim ortganida yurakni qisqarish soni
kamayadi.
Yurak ishi chastotasini o’zgarishiga ta’sir ko’rsatish xronotropli samara deb qayd
qilinadi. Yurak urishi chastotasi keskin kamayganida kasallar terisi ostiga elektron](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_10.png)
![tezlatgichlar tiqiladi, elektrodlar bilan o’tkazgichlar esa yurak muskullariga
tiqiladi.
Yurak urishini tezlashishi taxikardiya , kamayishi esa bradikardiya deb ataladi.
Yurak ichidagi bosim. Qonning sistolik va minutlik hajmlari. Odamlarda yurakni
sistolasi paytida bo’lmachalarida bosim 5-8 mm.sim.ust., chap qorinchada esa 130-
150 mm.sim.ust.teng bo’ladi. O’ng qorinchadagi bosim, chap qorinchadagidan 2,5-
3 barobar kam.
Otlar va yirik shoxli hayvonlarda sistola paytida bosim, bo’lmachalarda –10-30
mm.sim.ust, chap qorinchada –180-200 mm.sim.ust.,o’ng qorinchada esa –70
mm.sim.ust.teng bo’ladi.
Har bir sistola paytida o’ng va chap qorinchalar bir xil miqdordagi qonni haydaydi.
Bitta qorinchadan bir sistola paytida haydalgan qon miqdori sistolik hajm va bir
minutdagisi esa minutlik hajm deb ataladi.
Yurakning minutlik hajmi – bu sistolik hajm bir minutda yurak urishi
chastotasining hosilidir.
Tinch turgan paytda odamlarning sistolik hajmi 60-70 ml.ga teng, jismoniy
mashqlar bajargan kishilarda esa 120-130 ml.ga teng. Minutlik hajm yurakning 1
minutda bajargan ishini ko’rsatkichidir va bu ko’rsatkich tinch holatda 3,5-5,0 l.ga
teng. Sog’lom odamlarda yosh o’tishi bilan yurakning minutlik hajmi kamaya
boradi. Minutlik hajm jismoniy ish bajarganda va gavda qiziganda ortadi.
Shuni hisobga olish kerakki, yurak o’zining har bir qisqarishida odatda minutlik
hajmni aniqlashdagi miqdordan ko’p qonni haydaydi, lekin aortaga haydalgan
qonni bir qismi vena tomirlariga o’tib ketadi va o’ng bo’lmachaga tushadi.
Yurakning ishi va quvvatini aniqlash. Yurak muskullari bajarayotgan ishi avvalo
qonni aortaga chiqarib tashlash va ikkinchidan haydalgan qonni tezligini hosil
qilishga sarflanadi. Bu paytda qon tomirlarining devorlari cho’ziladi va yurak
qisqarish energiyasining bir qismi tomirlar devorlari bilan jamlanuvi potensial
energiyaga aylanadi, qolgan qismi esa qonning harakatlanuvchi kinetik
energiyasiga aylanadi.
Ma’lumki, yurak qonni haydagan paytda o’lchami qon bosimiga teng bo’lgan
qarshilikni yengib o’tadi, demak yurak ma’lum hajmdagi qonni qon bosimi
balandligiga haydaydi. Shularga asosan, yurakning ishini quyidagi formula bilan
hisoblash mumkin.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_11.png)
![bu yerda W – ish; P-qon massasi; R-urtacha qon bosimi; V-qonning oqish tezligi;
g- erkin tushishining tezlanishi.
Bizga ma’lum miqdorlarni ushbu formulaga qo’yib; R-minutlik hajm 5000 ml.ga
teng; R-o’rtacha 200 sm.suv ustuniga teng bo’lgan qon bosimi; V-50 sm/s teng
bo’lgan qonning oqish tezligi; g-deyarlik 1000 sm/sm 2
teng bo’lgan erkin
tushishning tezlashishi, natijada
PR=5000·200=1000000 g.sm, yoki 10 kg.m/min.,
= = 6250 g.sm= 0,00625 kg.m/min. olamiz.
Shu narsa ma’lumki, yurakni chap qorinchasining qarshilikni yengib o’tishi uchun
sarflanadigan ishi qonning harakatini tezlashtirish uchun sarflanadigan ishdan
ancha yuqori.
O’pka arteriyasidagi bosim 5 marta kam bo’lsada, o’ng qorincha qancha qon
haydasa chap qorincha ham shuncha miqdordagi qonni haydaydi.
Shunda o’ng qorincha uchun PR=2 kg.m/min;
- ni hisobga olmasa ham bo’ladi.
Demak, tinchlik paytida yurakni ishi 10+2=12 kG.m/min (117,6 Dj), 720
kG.m/soat (7056 Dj) 17280 kG./sut, (169344 Dj).
Tinch turgan paytda 1 daqiqada yurakning quvvati 7,0 kVt, 1 soatda – 423,4 kVt
va 1 kecha-kunduzda 10,1 MVt.ga tengdir.
18-rasm. Yurak toki yoki Elektro- kardiogramma tishchalarining yuzaga kelishini
kursatuvchi diagrammalar.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_12.png)
![1-bulmachalarning quzgalishi, II-atrioventrikulyar tugnlarning quzgalishi, III-
qorinchalar quzgalishining boshlanishi.
3.Yurak muskullarining xususiyatlari.
Yurak muskullari qo’zg’aluvchanlik. o'tkazuvchanlik, refrakterlik, avtomatiya,
biotoklar hosil qilish xususiyatlariga ega.
Qo’zg’aluvchanlik xususiyati. Yurak muskullari ham skelet muskullari singari,
qo'zg'aluvchanlik xususiyatiga ega. Yurakka ta’sirot berilganda u qo'zg'alish
tariqasida muskullar bo’ylab tarqaladi va ularning qisqarishiga sabab bo’ladi.
Yurak muskullari skelet muskulaturasiga qaraganda qo'zg'alishni sekinroq
o'tkazadi. Skelet muskulaturasi, turli darajada qo'zg'aluvchanlikka ega bo’lgan
tolalardan tashkil topgan. Unga ta’sir qilayotgan kuch oshishi bilan qisqarish
darajasi ham ma’lum chegarada oshib boraveradi, yurak muskulaturasining
qo'zg'alib qisqarishi unga ta’sir qilayotgan sun’iy kuchning miqdoriga bog’liq
emas. Kuchsiz qo'zg'alish pog’onasidan past bo’lgan ta’sirot yurak muskulaturasi
qo'zg'alish bilan javob bermaydi. Ta’sir qilayotgan kuch yurak muskulaturasining
qo'zg'alish pog’onasiga teng bo’lganda yurak muskulaturasi bor imkoniyat bilan,
boshdan-oyoq, yalpisiga bir xil qisqarish bilan javob beradi. Keyinchalik ta’sirot
kuchini oshirish yurak muskulaturasini qo'zg'alish darajasini, demak qisqarish
kuchini ham oshirmaydi. Yurak muskulaturasining qisqarishi skelet
muskulaturasining qisqarishiga qaraganda uzoqroq davom etadi. Yurak
muskulaturasi qo'zg'algan holda qisqarmasligi, ya’ni qo'zg'alishi bilan qisqarish
o’rtasidagi aloqa uzilishi ham mumkin. Masalan: tanadan ajratib olingan yurak
solingan eritma ichida tarkibida kalsiy tuzi yo’q. Ringer eritmasi uzoq vaqt
davomida oqizib qo'yilsa, bu vaqtda qo'zg'alish tulqini ritm bilan paydo bo’lib
turadi-yu, ammo yurak muskulaturasi qisqarmaydi. Demak, kalsiy ionlari yurak
muskulaturasining qo'zg'alishi uchun emas, balki qisqarishi uchun zarur.
Yurak muskullarining o'tkazuvchanligi. Yurak yahlit, simplast organ bo’lgani
uchun uning har qaysi qismi birdaniga qisqaradi. Yurak muskulaturasining
hujayralari protoplazmatik ko’prikchalar bilan o’zaro tutashganligi tufayli bir
joyida paydo bo’lgan qo'zg'alish tezda boshqa hujayralar bo’ylab tarqaladi. Yurak
muskulaturasi turli qismlarining navbatma-navbat, o’zaro moslashib qisqarishi
unda joylashgan maxsus o'tkazuvchi tizim yordamida amalga oshadi. Bu
qo'zg'alishni bo’lmalardan qorinchalar tomon o’tishini ta’minlaydi. Yurakning
o'tkazuvchi tizimi xususiy muskulaturasiga qaraganda nozikroq miofibrillarga ega,
ko’ndalang yo’llari kam, sarkoplazmaga boy to'qimadan tashkil topgandir. Bu
tizimning hujayralari bir necha joyda to’plamlar hosil qiladi. Birinchi to’plam
(tugun) o’ng yurak bo’lmasi epikardning ostida, kovak venalarning quyilish joyida
hosil bo'lgan. Bunga Kiss-Flek yoki sinus tuguni deyiladi. Ikkinchi tugun o’ng](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_13.png)
![yurak bo’lmasining devorida, atrioventrikulyar to’siqning oldida joylashgan bo’lib,
unga Ashof-Tovar yoki atrioventrikulyar tugun deyiladi. uning davomi bo’lib bitta
muskul bog’lami boshlanadi, bu bog’lam Gis bog’lami deb yuritiladi. Gis tutami
o’ng va chap qorinchalar devori bo’ylab ikkiga shoxlanadi. Bularga Gis bog’lami
oyoqchalari deyiladi. Gis bog’lami ayoqchalari qorinchalr muskulaturasi bo’ylab
mayda-mayda tolalarga bo’linadi, Purkinye tolalari deb shularga aytiladi. Purkinye
tolalari endokard ostida joylashgan bo’lib, muskulatura bo’ylab turdek
tarqalgandir. Qo'zg'alish Kiss-Flek tugunida paydo bo’lib, avvalo, bo’lmalar
muskulaturasiga tarqaladi. Oqibatda bo’lmalar qisqaradi. So’ngra Ashof-Tovar
tugunida, undan esa Giss bog’lami va Purkinye tolalari orqali qorinchalarga
o'tkaziladi. Qo'zg'alish qorinchalar muskulaturasi bo’ylab tarqalishi oqibatida ular
qisqaradi. Yurakning o'tkazuvchi tizimi orqali qo'zg'alish skelet muskulaturasiga
qaraganda o’n marotaba tezroq o'tkaziladi. Qo'zg'alishni yurak oldi bo’lmalarining
muskulaturasi 1000-1200mm/sek, Giss bog’lami ayoqchalari 1500-5000mm/sek,
Purkinye tolachalari 1000-5000mm/sek tezlik bilan o'tkazadi. Qorinchalarning
muskulaturasidan qo'zg'alish bir oz sekinroq 300-500mm/sek tezlik bilan o’tadi.
Qo'zg'alish Ashof-Tovar tugunida bir oz ushlanib o’tadi, shunga ko’ra bu yerda
qo'zg'alishning o’tish tezligi 0,02-0,05mm/sek ga tushib qoladi. Qo'zg'alishning
Ashof-Tovar tugunida bunday paysallashib o'tkazilishi, yurak turli qismlarining
navbatma-navbat qisqarib bo’shashuvi, tartib bilan ishlashi uchun benihoya katta
ahamiyatga ega. Chunki qo'zg'alish Ashof-Tovar tugunida paysallanib o’tishi
oqibatida bo’lmalar qisqarib ulguradi; so’ngra esa qorinchalar sistolasi boshlanadi.
Qo'zg'alishning muskulatura bo’ylab tarqalish tezligi muskulaturaning qalinligiga,
undagi glikogen miqdoriga, haroratga bog’liq.
Avtomatiya xususiyati. Yurak muskulaturasi avtomatiya, ya’ni mustaqil ravishda
ishlash qobiliyatiga ega. Yurak muskulaturasi unga markazdan impuls kelmaganda
ham, bevosita o’zida hosil bo’layotgan impulslar ta’sirida mustaqil ravishda ishlay
oladi. Baqa yuragini tanasidan ajratib olib, Ringer eritmasiga solib qo'yilsa, bu
yurak bir necha soat, bir necha kun davomida ishlab turishi mumkin. Barcha issiq
qonli hayvonlar hatto odamlarning yuragi ham, tegishli sharoit yaratilsa, tanadan
tashqarida bir necha soat davomida bir maromda ishlay oladi. Issiq qonli hayvonlar
yuragining avtomatiyasini kuzatish uchun Langendorf usuli qo’llaniladi. Buning
uchun fibrinsizlantirilgan qonga yoki tana haroratigacha isitilgan va kislorod bilan
to’yintirilgan Ringer eritmasiga glyukoza qo’shilib, kanyo’la yordamida aortaga
ma’lum bosim ostida yuboriladi. Bu vaqtda suyuqlik bosimi bilan yarim oysimon
klapan yopilib, suyuqlik yurakni toj tomirlari bo’ylab oqadi va tanadan ajaratib
olingan yurak muskulaturasini ozuqa va kislorod bilan ta’minlab turadi. Shunday
sharoitda issiq qonli hayvonlarning yuragi soatlab ishlashi mumkin.
Yurak avtomatiyasini tushuntiruvchi ikkita nazariya bor. Ularning biri (miogen
nazariya) yurakning avtomatiya xususiyati, o'tkazuvchi tizimining muskul
elementlariga bog’liq deb xisoblasa, ikkinchisi (neyrogen nazariya) o'tkazuvchi
tizimning nerv elementlariga bog’liq deb xisoblaydi.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_14.png)
![O'tkazuvchi tizimning nerv va muskul elementlari o’zaro juda chirmashib, tutashib
ketgan ularning faoliyatini bir-biridan ajratib qarash mumkin emas. Shuning uchun
ham yurakning avtomatiya xususiyati o'tkazuvchi tizimning nerv va muskul
elementlaridan har ikkalasining ishtiroki bilan amalga oshiriladi, deb qarash
maqsadga muvofiqdir. Nerv elementlari muskul elementlariga nisbatan
qo'zg'aluvchandir. Shu sababli qo'zg'alish dastlab o'tkazuvchi tizimning nerv
elementlarida paydo bo’ladi va muskul elementlarida kechayotgan moddalar
almashinuvining jadalligiga, demak, qo'zg'aluvchanlikka ta’sir qiladi. Natijada
muskul elementlarida ham yurakning qisqarishini ta’minlovchi impulslar kelib
chiqishi uchun sharoit vujudga keladi. Demak, organizmda yurakning ish ritmi
markaziy nerv tizimidan keladigan nerv impulslari bilan birgalikda yurakning
devorida joylashgan tugunlardan chiqayotgan impulslarga ham bog’liq.
O'tkazuvchi tizimning turli qismlari turli darajada avtomatiya xususiyatiga ega.
Kiss-Flek tuguni avtomatiyaning yuzaga chiqishida yetakchi tuzilma hisoblanadi.
Kiss-Flek tugunidan yurakning ichiga tomon avtomatiya so’nib boradi. Buni
Stannius tajribasida baqalarda kuzatishimiz mumkin. Baqalarda Kiss-Flek tuguni
Remaka tuguni deb nomlanib, u baqa yuragining vena havzasida joylashgan.
Baqaning ko’krak qafasini ochib, ishlab turgan yurakni kuzatganimizdan keyin
vena havzasi bilan yurak bo’lmalari o’rtasiga ip solib, shu ip ohista tortib, qattiq
bog’lab qo'yilsa (Stanniusning birinchi bog’lami), Remak tugunidan chiqayotgan
impulslar shu tariqa yurak bo’lmalari va qorinchasiga o’tmasligi ta’minlansa, bu
vaqtda bo’lmalar va qorincha bir oz ishdan to’xtab qoladi. Remak tuguni
qo'zg'alayotganligi sababli vena havzasi (venoz tugun) esa, aksincha to’xtamasdan,
avvalgidek, balki undan ham tezroq ishlab turaveradi. Bog’ solingandan keyin 30-
40sek o’tgach, yurak bo’lmalari va qorincha yana qisqara boshlaydi. Ammo endi
bo’lmalar va qorincha avvalgiga qaraganda past ritmda qisqara boshlaydi. Ularning
qisqarishi vena havzasining qisqarishiga mos kelmaydi, itoat qilmaslik, mustaqillik
hodisasi kuzatiladi, ya’ni vena havzasi bilan yurak qismlari faoliyatlari o’rtasidagi
izchillik buziladi. Birinchi bog’ tufayli vaqtincha to’xtab qolgan bo’lmalar va
qorincha o’rtasidan ular qisqarishga boshlanmasdanoq yana bog’lasak ular shu
zahotiyoq qisqarib ishlay boshlaydi (Stanniusning ikkinchi bog’lami). Bu paytda
qo'zg'alish bo’lmalarining qorinchaga yaqin joyda joylashgan. Bidder tugunining
ta’sirlanishi oqibatida kelib chiqadi (issiq qonli hayvonlardagi Ashof-Tovar tuguni
baqalarda shunday ataladi).
Agarda bog’lam tugunning ustidan tushadigan bo’lsa va hosil bo'ladigan impulslar
bo’lmalar va qorinchaga barovariga bora oladigan bo’lsa, bu paytda bo’lmalar
ham, qorincha ham bir vaqtda baravariga qisqaradi. Agar bog’lam tugunning
pastidan tushsa, bo’lmalar yuqorisidan tushsa qorincha qisqaradi, ayni vaqtda
bo’lmalar va qorinchaning qisqarish tezligi vena havzasinikidan ancha sekin
bo’ladi va bu autrioventrikulyar tugun avtomatiyasi sinus tugunning
avtomatiyasidan past ekanini ko’rsatadi. Issiq qonli hayvonlar yuragining
o'tkazuvchi tizimi turli qismlarining avtomatiyasi turlicha ekanligini yurakning
tegishli tugunlarini muzlatish yoki isitish yo’li bilan ham isbotlash mumkin. Agar
Kiss-Flek tuguni muzlatilsa, faol ishlab turgan yurak ishdan to’xtaydi. Keyinchalik](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_15.png)
![Ashof-Tovar tugunining qo'zg'alishi tufayli yana qisqarib ishlay boshlaydi. Bu
paytda yurak bo’lmalari va qorinchalari bir vaqtda qisqaradi. Chunki Ashof-Tovar
tugunidan impulslar yurak bo’lmalariga ham, qorinchalarga ham bir vaqtda yetib
boradi. Ashof-Tovar tuguni ham muzlatilganda yurakning faoliyati ancha vaqt
o’tgandan keyin juda sekinlik bilan tiklanadi. Bu vaqtda, yurak Purkinye
tolalarining avtomatiyasi tufayli ishlay boshlaydi. Shu tolalar avtomatiyasi Ashof-
Tovar tugunining avtomatiyasidan past bo’lganligi sababli yurak endi avvalgisidan
ham sekinroq ritmda ishlay boshlaydi. Purkinye tolalaridan chiqayotgan impulslar,
bo’lmalarga qaraganda qorinchalarga tezroq yetib boradi, oqibatda avval
qorinchalar, so’ngra bo’lmachalar qisqaradi. Odatda organizmda faqat Kiss-Flek
tuguni avtomatiya qobiliyatini namoyon qilib turadi. Ashof-Tovar tuguni va
Purkinye tolalarining avtomatiyasi esa Kiss-Flek tugunidan chiqayotgan impulslar
ta’sirida “bug’ilib” qoladi.
Refrakterlik xususiyati. Skelet muskulaturasi uchun tetanik qisqarish xos bo’lsa,
yurak muskulaturasi uchun bunday qisqarish xos emas. Boshqacha aytganda
hayvon tik turgan paytda oyoq muskullari tetanik qisqargan holatda bo’ladi va
anchagacha shunday turaveradi, Yurak muskullari esa, bir qisqarganidan keyin
albatta bo’shashuvi kerak. Agar bir yurak muskulaturasiga sistola vaqtida
qo'zg'alish chaqiruvchi qo’shimcha ta’sirot bersak, yurak muskulaturasi bu
ta’sirotga qo'zg'alib, qisqarish bilan javob bermaydi. Yurak muskulaturasi yoki
boshqa biror qo'zg'aluvchan to'qimaning ta’sirotga javob bermaslik xususiyati
refrakterlik deyiladi. Refrakterlik o’z vaqtida Vvedenskiy va Uxtomskiylar
tomonidan o’rganilgan. Ularning ta'limotiga ko’ra yurak muskulaturasi sistola
paytida ham qo'zg'aluvchanligini saqlaydi. Yurak muskulaturasining bu vaqtda
ta’sirotga javob bermasligiga sabab tabiatan bir-biriga yaqin bo’lgan ikkita ta’sirot
o’rtasidagi o’zaro to’qnashish natijasidir. (Kiss-Flek tugunidan kelayotgan impuls
bilan berilayotgan ta’sir o’rtasida). Refrakterlik skelet muskulaturasi uchun ham
xos, ammo bu muskulaturaning refrakterlik davrida qisqa bo’lib, sekundning
mingdan bir bo’lakchalaricha davom etadi va odatda navbatdagi ta’sirot yetib
borguncha tugaydi. Yurak muskulaturasining refrakterlik bosqichsi sekundning
o’ndan bir bo’laklari bilan o’lchanadi. Yurak muskulaturasida refrakterlikning
nisbatan uzoq davom etishi yurak faoliyati uchun katta ahamiyatga ega. Agar
yurak muskulaturasi turli qo’shimcha ta’sirotlarga ham qisqarishlar bilan javob
berganda edi, sistolalar odatdagidan uzoq davom etib, yurak faoliyati buzilgan
bo’lur edi. Yurak muskulaturasining qo’shimcha ta’sirotga umuman javob
bermaydigan bosqichsi mutloq refrakterlik bosqichsi deyiladi. Bu bosqich yurak
faoliyatining sistola davriga to’g’ri keladi. Diastola endi boshlanayotgan davrda
qo’shimcha ta’sirot berilsa, bu vaqtda qo’shimcha ta’sirotga yurak muskulaturasi
navbatdan tashqari, qo’shimcha qisqarish bilan javob beradi. Chunki diastola
paytida muskulaturaning refrakterligi pasayib, qo’zg’aluvchanligi oshib ketadi va
kuchli ta’sirotlar kuchsiz qo’shimcha qisqarishni hosil qila oladi. Yurak
muskulaturasining kuchli ta’sirotga kuchsiz qo’shimcha qisqarish hosil qila
oladigan, davri nisbiy refrakterlik davri deyiladi. Nisbiy refrakterlikdan keyin
qo’zg’aluvchanlik kuchayadigan davr, Vvedenskiy ta’rifi blan aytganda,](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_16.png)
![ekzaltatsiya (super normal) bosqichsi boshlanadi. Bu bosqichda yurak
muskulaturasi yurakni boshqarayotgan qismdan keluvchi pog’onadan past
ta’sirotga ham qo’zg’alish va qisqarish bilan javob bera oladi. Muskulaturaning
nisbiy refrakterlik bosqichida hosil bo’lgan qo’shimcha, navbatdan tashqari
qisqarishga ekstrasistola deyiladi. Ekstrasistoladan keyin pauza vaqti uzaygan
bo’ladi.
19-rasm. Ekstrasistola. A-sxematik tasviri; B-qisqarish chizig’i.
I-qisqarish, II-qo’zg’aluvchanlik (strelkalar bilan yurakning turli sikllarda berilgan
taesirotlar ko’rsatilgan;) uchburchaklar bilan sinoatrial tugunidan chiqadigan
qo’zg’alish impul’slari ko’rsatilgan.
Ekstrasistoladan keyingi o’zaygan pauzaga kompensator pauza deyiladi.
Pauzaning shu qadar uzayib, kompensator pauzaga aylanishining sababi shuki,
Kiss-Flek tugunidan kelayotgan navbatdagi impuls qorinchalar ekstrasistolasining
mutloq refrakterlik bosqichsiga duch kelib, javobsiz qoladi. Oqibatda nisbiy
refrakterlik bosqich tugagani bilan Kiss-Flek tugunidan navbatdagi impuls hali
kelmagan bo’ladi. Shuning uchun, ekstrasistoladan keyin yurak muskulaturasining
diastola vaqti uzaygan bo’ladi (kompensator pauza).
Homilada qon aylanishi. Onaning arterial qoni homilaga plasentadan kindik
teshigidan ikkita kindik arteriyalari birgalikda o’tgan kindik-venasi orqali tushadi.
Homila tanasida kindik venasi tarmoqlanib ketadi.
Aransiyev vena qon oqimi – birinchi tarmoq orqali qon to’g’ridan-to’g’ri quyi
kovak venasiga tushadi, boshqa bir necha tarmoqlar orqali avval darvoza (qopqa)
venasi orqali jigarga harakatlanadi, so’ngra homilaning tanasini pastki qismidan
oqib keluvchi vena qoni bilan aralashadigan quyi kovak venaga harakatlanadi.
O’ng bo’lmachadan bu qon, tananing yuqorigi qismidan yuqorigi kovak venaga
tushuvchi vena qoni bilan aralashadi. Yuqorigi va pastki kovak venalarning](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_17.png)
![quyilish joyi orasida tojlar bor. Ana shu tojlar tufayli pastki kovak venalarda hosil
bo’luvchi kislorod va to’yimli moddalarga boy bo’lgan aralash qonning talaygina
qismi to’g’ridan-to’g’ri bo’lmachalarni ajratib turuvchi devordagi oval teshikcha
orqali o’ng bo’lmachadan chap bo’lmachaga tushadi, qaysiki o’pka venasi orqali
o’pkadan juda kam miqdordagi qon sizib turadi. Chap bo’lmachadan aralash qon
chap qorinchaga so’ngra aortaga, undan arteriyalar bo’ylab tanaga tarqaladi va
plasentaga tushadi.
Kislorod va to’yimli moddalarga taqchil bo’lgan qonning boshqa qismi o’ng
bo’lmachadan o’ng qorinchaga o’tadi. O’ng qorinchaga tushuvchi juda kam
miqdordagi vena qoni o’pka orqali chap bo’lmachaga, so’ngra o’ng qorinchaga
o’tadi.
Bu qonning katta qismi o’ng bo’lmachadan aorta yoyi bilan bog’lovchi, o’pka
arteriyasining keng tarmog’i hisoblanuvchi arterial Botallov oqimi orqali aortaga
tushadi va u yerda chap qorinchadan tushadigan arterial qon bilan aralashadi.
Botallov arterial qon oqimi aorta yoyiga tushganidan keyin, undan bosh va o’qli
tomirlari chiqadi, shu sababli bosh va tananing yuqorigi qismi tananing pastki
qismiga nisbatan kislorodga va to’yimli moddalarga boy bo’lgan qon oladi. Xuddi
shunday tarkibga ega qon jigarga ham tushadi. Ung va chap bo’lmachalar orasidagi
oval teshik orqali va arterial qon oqimi tufayli homilaning to’rt kamerali yuragi
deyarlik to’lig’icha katta qon aylanish doirasi va plasenta bilan xuddi ikki kamerali
yurak singari faoliyat ko’rsatadi.
Tug’ilgandan keyin kindik tomirlari bog’langach plasentali qon aylanish to’xtaydi.
Aransiyev tormog’i va darvoza venasiga quyiluvchi shoxlar bo’shab qoladi,
natijada o’ng bo’lmachada bosim keskin kamayadi. Birinchi nafas olinganidan
keyin o’pka tomirlari kuchli kengayadi va ularga tomon o’pka arteriyasi orqali
barcha qon harakatlanadi, bu esa Botallov tarmog’ini bo’shab (qonsiz) qolishini
chaqiradi. Upkadan katta miqdordagi qon chap bo’lmachaga tushadi va o’z
navbatida undagi qon bosimining ko’tarilishini keltirib chiqaradi. Chap va o’ng
bo’lmachalardagi bosimlar farqi tufayli oval teshikchaning klapani yopiladi.
Aransiyev, Botallov tarmoqlari va oval teshigi bir necha xaftadan keyin bitib
ketadi, natijada ikki kamerali yurak kabi faoliyat ko’rsatgan bola yuragi voyaga
yetgan odamlarnikidek to’rt kamerali yurak holida faoliyat ko’rsata boshlaydi.
Ayrim hollarda oval teshikchasi 6-7 oylikdan keyingina bitib ketadi.
Yurak muskullarining qon bilan ta’minlanishi.
Yurak odatda qon bilan toj tomirlari orqali ta’minlanadi. Yurakka qon ikkita toj
arteriyalari bilan oqib keladi, ulardan biri, chap tomondagisi bilan yurakni katta](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_18.png)
![qismini va Gis bog’lamini qon bilan ta’minlaydi va u orqali barcha yurakni barcha
toj tomiridan tushayotgan qonning deyarli 70-80 % oqib o’tadi.
Yurak sistolasi paytida uning qon bilan ta’minlanishi kamayadi, qaysiki bu paytda
toj arteriyalariga kirib, yarimoysimon klapanlar bilan yopiladi. Qisqargan
muskullar arteriyalarni qisadi. Diastola paytida toj arteriyalariga qon tushadi,
qaysiki aortaga quyilish joyida joylashgan – bu arteriyalarining kirish teshiklari
yarimoysimon klapanlar bilan yopilmaydi.
Yurak qon bilan juda yaxshi ta’minlangan, unda skelet muskullariga nisbatan
kapillyarlar 2 marta ko’p. Tinch holatda toj arteriyalariga yurakning sistolik
hajmini tashkil qiluvchi qonning 5-10 %i tushadi yoki 1 daqiqada – 250-500 ml.
Aortada qon bosimi qancha yuqori bo’lsa toj tomirlariga shuncha ko’p qon tushadi.
Yurakdan oqib ketayotgan vena qonining katta qismi o’ng bo’lmachaga tushadi.
4.Yurak faoliyatining boshqarilishi.
Yurakning avtomatiya xususiyatiga ega ekanligi yuqorida qayd qilingan edi. Yurak
xoh organizmda bo’lsin, xoh organizmdan ajratib olingan bo’lsin o'tkazuvchi
tizimining tegishli qismlarida hosil bo’layotgan impulslar ta’sirida mustaqil
ravishda ishlayoladi. Ammo bundan yurakka markaziy nerv tizimidan impulslar
kelishining markaziy nerv tizimi va gumoral tizim tomonidan yurak faoliyatining
boshqarilishining zaruriyati yo’q degan ma’no kelib chiqmasligi kerak.
Avtomatiya hodisasi organizm tinch, osoyishta holatda turgandagina yurak
faoliyatini bir muncha boshqarib boradi, xalos, organizm nisbatan osoyishta
turgandagina yurak faoliyatini to’g’rilab turishi mumkin. Odatda organizmda
kechayotgan hayotiy jarayonlar doimo, uzluksiz ravishda o'zgarib turadigan tashqi
muhitga moslashib o'zgarib boradi. Modomiki shunday ekan, organizmning qon
bilan ta'minlanishi turli sharoitlarda nisbatan buzilmay, bir xil bo’lib turishi uchun
yurak ham o’sha sharoitlarga qarab har xil tartibda ishlab turishi kerak. Yurak
faoliyati markaziy nerv tizimi va gumoral tizimlar ishtiroki bilan organizm
talablariga mos ravishda o'zgarib, konkret sharoitlarga moslashib boradi. Yurak
markaziy nerv tizimidan tegishli simpatik va adashgan nerv tolalarini oladi.
Yurakka keladigan va uning faoliyatini boshqaradigan simpatik nerv tolalari orqa
miyaning 2-5 ko’krak segmentlaridan chiqadi. Simpatik nerv tizimining yurakka
keladigan neyronlari, orqa miyadan chiqqandan so’ng simpatik tugunlarda –bo’yin,
yuqori ko’krak ayniqsa yo’lduzsimon tugunlarda tugaydi. Bu tugunlardan chiqqan
ikkinchi neyron esa yurakka kelib tutashadi.
Adashgan nervning markaziy yadrosi uzunchoq miyada joylashgandir. Adashgan
nerv tolalari hech yerda to’xtamasdan bevosita yurak muskulaturasidagi intramural](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_19.png)
![tugunlarga kelib tugaydi. Bu tugunlardan chiqqan neyronlar sinus,
atrioventrikulyar tugunlar va bo’lmachalarning muskul tolalari bo’ylab tarqaladi.
20-rasm. Yurakning nervlar bilan ta'minlanishi.
A-adashgan nervning uzunchoq miyadagi yadrosi; Th1-Th3 –yurak simpatik
nervlari chiqadigan orqa miya segmentlari.
Jumladan, o’ng adashgan nerv tolalari bilan to’tashgan neyronlarning aksariyat
qismi Kiss-Flek tuguni bo’ylab tarqalib, kamroq qismi atrioventrikulyar tugunga
yetadi. Chap adashgan nerv tolasi bilan tutashgan neyronlarning aksariyat qismi
esa, atrioventrikulyar tugun bilan tutashadi; kamroq qismi esa Kiss-Flek tuguniga
keladi. Demak, o’ng adashgan nerv qo'zg'alganda qo'zg'alish asosan Kiss-Flek
tuguniga, chap adashgan nerv qo'zg'alganda esa atrioventrikulyar tugunga o’tadi.
Adashgan nerv qo'zg'alganda yurak faoliyatining tormozlanishi, simpatik nerv
qo'zg'alganida esa tezlashuvi tekshirishlarda isbotlangan. Jumladan, yurakka
yunalgan adashgan nerv tolalari qo'zg'alganda, yurakning ish ritmi kamayadi
(manfiy xronotrop effekt), yurak muskulaturasining qo'zg'aluvchanligi pasayadi
(manfiy batmotrop effekt), yurak muskulaturasining qisqarish kuchi kamayadi
(manfiy inotrop effekt); yurak o'tkazuvchanligi susayadi (manfiy dronotrop effekt).
Adashgan nerv to’satdan kuchli qo'zg'alsa yurak birdan mutlaqo to’xtab
qoladi.Adashgan nerv surunkasiga uzluksiz ta'sirlab turilsa, avvaliga to’xtagan
yurak keyinchalik asta-sekin yana ishlay boshlaydi. Boshqacha aytganda yurak
bunda adashgan nerv ta'siridan go’yo “siljib” chiqadi. Bu hodisa adashgan nerv
uzoq vaqt, uzluksiz ta'sirlanganda yurak faoliyatining batamom to’xtab
qolmaganligidan dalolat beradi. Simpatik nerv tizimining yurakka keladigan
tolalari qo'zg'atilsa, yurakning ish ritmi tezlashadi (musbat xronotrop effekt),
qo'zg'aluvchanligi oshadi (musbat batmotrop), qisqarish kuchi oshadi (musbat
inotrop) va o'tkazuvchanligi oshadi (musbat dronotrop effekt)lar kelib chiqadi.
Yurak faoliyatini boshqarilishini o’rganishda I.P.Pavlovning xizmatlari alohida
o’rinda turadi. Aka-uka Veberlar adashgan nerv ta'siridan yurak ishining
sekinlashuvini, keyinchalik rus fiziologi U.F.Sion esa simpatik nerv ta’siridan](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_20.png)
![yurak ishining tezlashuvini I.P.Pavlovdan oldin, 1885 yilda isbotlagan edilar.
I.P.Pavlov “yurakning markazdan qochuvchi nervlari” degan asarida, yurakka
yo’nalgan simpatik nerv tolalari orasida yurakni ish ritmiga ta’sir qilmasdan,
qisqarish kuchini oshiradigan, adashgan nerv tolalari orasidan esa bu kuchni
susaytiradigan tolalarni topdi.
21-rasm. Adashgan nervni yurak ishiga ta’siri.
A-adashgan nervning quzgalishi ,B-adahsgan nervni quzgalishi natijasida
ajralgan suyuqlikning ikkinchi yurakka tasiri
22- rasm . Simpatik nervni yurak ishiga ta ’ siri .( I . P . Pavlov buyicha )
Yurak muskulaturasining qisqarish kuchiga ta’sir etadigan nerv tolalari bevosita
qorinchalarga kelib tutashadi. I.P.Pavlov ta’rificha, yurak muskulaturasining
qisqarish kuchini oshiradigan nerv tolalari muskulaturada kechayotgan turli
kimyoviy jarayonlarga ta’sir qiladi, oqibatda moddalar almashinuvini tezlashtiradi.
Shu bilan muskulaturaning yaxshi oziqlanishi, natijada, faol ishlashi uchun sharoit
vujudga keladi. I.P.Pavlov o’zining bu ishi bilan nerv tizimining trofik xususiyati
haqidagi ta'limotga asos soldi. Bu ta'limot keyinchalik shogirdlari A.D.Speranskiy
va L.A.Orbelilarning ijodida kamolotga yetdi. Yurak va tomirlar devoridagi
retseptorlar uzluksiz ravishda, doimo ta’sirlanib turgani uchun yurakka yo’nalgan
nervlarning markazlari hamisha muayan bir, tonus holatida turadi. Shunga ko’ra,
simpatik va adashgan nerv tolalari yurak faoliyatiga uzluksiz ta’sir etib turishi
uchun tegishli sharoit vujudga keladi. Shunday qilib, yurak va tomirlar devoridagi
retseptorlarning ta’sirlanishi yurak faoliyatining tegishli ravishda o'zgarishiga ham
sababchi bo’laveradi, ya’ni yurak faoliyati ta’sirotning xarakteriga qarab doimo
o'zgarib, o’z-o’zidan boshqarilib boradi. Yurak faoliyati tananing turli qismlaridan
keladigan ta’sirotlardan reflektor ravishda ham o'zgaradi. Masalan, baqaning qorin
devoriga biror narsa bilan to’satdan ursak, yurak urishi keskin sekinlashadi va
hatto to’xtab ham qoladi (Gols tajribasi). Odam ko’z soqqasini barmoqlar bilan](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_21.png)
![oxista bosilishi ham yurak faoliyatining tegishli ravishda o'zgarishiga sabab bo’ladi
(D.Ashner tajribasi). Hayvonlarda sut sog’ish paytida yurak ishining o’zgarganligi
kuzatilgan. Organizmga ta’sir qilayotgan harorat, og’riq ta’sirotlari, turli
emotsional omillar ham yurak faoliyatiga reflektor ravishda u yoki bu darajada
ta’sir ko’rsatadi. Tomirlarning ba’zi qismlarida joylashgan retseptorlar yurak
ishining boshqarilishida alohida rol o’ynaydi. Yurak–tomir tizimi faoliyatining
boshqarilishida muhim rol o’ynaydigan retseptorlar tomirlarning ayrim joylarida
to’plashib, refleksogen zonalarni hosil qiladi. Bunday refleksogen zonalarning biri
uyqu arteriyasining ichki va tashqi uyqu arteriyalariga bo’lingan joyida, karotid
sinusida joylashgan bo’lib, retseptorlari qon bosimi oshganda qo'zg'aladi. Shu
qo'zg'alishga javoban yurak ishi reflektor ravishda sekinlashadi va uyqu
arteriyalarida oshib ketgan qon bosimi pasayib asliga tushib qoladi. Yurak ishi
me’yoridan past darajada sekinlashganda arterial tomirlar tizimida qon bosimi
pasayib, vena tizimida oshib ketadi. Oqibatda kovak venalarning o’ng yurak
bo’lmasiga qo'yilish joyidagi refleksogen zonalarning retseptorlari qo'zg'aladi.
Qo'zg'alish markazga intiluvchi nerv orqali simpatik nerv tizimining markazlariga
uzatilib, ularning qo'zg'alishiga sabab bo’ladi, shuning natijasida adashgan nerv
markazining tonusi pasayib, yurak ishi tezlashadi va qon bosimi ko’tariladi. Qayd
qilinganlardan ko’rinib turibdiki, adashgan va simpatik nervlarning ta’siri sirtdan
qaraganda go’yo bir-biriga qarama-qarshidek bo’lib kurilsa-da, aslida ularning
markazi funksional jihatdan bir-biriga bog’liq. birining markazi qo'zg'alganda,
ikkinchisi markazining tonusi pasayadi. Oqibatda bu nervlar bir-birining ta’siri
barala ro’yobga chiqishiga yordam beradi, o’zaro hamkorlik qiladi. Shu tariqa
yurak faoliyati organizmning o'zgarib turadigan ehtiyojiga muvofiq ravishda
moslashadi. Adashgan nerv qo'zg'alib, yurak ishi sekinlashganda, uning diastola
bosqichi cho’ziladi, bunda yurak bo’shliqlarining qon bilan yaxshi to’lishi,
muskulaturasida moddalar almashinuvining yaxshilanishi uchun sharoit tug’iladi.
Natijada sistola paytida yurak muskulaturasi to’la qisqaradi, sistolik hajmi oshadi.
Yurak faoliyatining boshqarilishida orqa va uzunchoq miyalardan tashqari,
markaziy nerv tizimining boshqa qismlari ham ishtirok etadi. I.M.Sechenovning
ma’lumotlariga ko’ra, oraliq miyadagi ko’ruv dumbog’ining ta’sirlanishi yurak
ishining keskin sekinlashuviga sabab bo’ladi. Yurak faoliyatining boshqarilishida
bosh miya yarim sharlar po’stlog’i yetakchi o’rinni egallaydi. K.M.Bikov va
shogirdlari yurak faoliyatining o'zgarishlariga javoban shartli reflekslar hosil qilish
mumkinligini isbotlaganlar. Masalan, qonga yurak ishini tezlatuvchi biror modda
yuborishni shartli ta’sirot (qo'ng’iroq chalish, chiroq yoqish va boshqalar) bilan
birgalikda qo'shib olib borsak, tajriba tegishli ravishda bir necha marta
takrorlangandan so’ng, keyinchalik birgina shartli ta’sirotchi (qo'ng’iroq
chalinishi, chiroq yoqilishi va boshqalar)ning o’zi ham yurak faoliyatining
o'zgarishiga sabab bo’ladi. Yurak faoliyatiga nerv tizimidan tashqari gumoral
omillar, qon bilan tashiladigan turli-tuman moddalar ham ta’sir ko’rsatadi.
Jumladan, buyrak usti bezlarining mag’iz qavatidan ajraladigan adrenalin gormoni,
qalqonsimon bezning tiroksin gormoni, simpatik nerv qo'zg'alganda uchidan
ajraladigan simpatin (adrenalsimon modda -simpatin), qondagi kalsiy ionlari yurak
faoliyatiga ta’sir ko’rsatib, uni kuchaytiradi. Qondagi kaliy ionlari, adashgan nerv](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_22.png)
![tolalari qo'zg'alganda uchlaridan ajralib chiqadigan atsetilxolin moddasi, gistamin
va shularga o’xshash boshqa moddalar ta’sirida yurak ishi sekinlashadi. Bu
moddalar juda qisqa muddat ta’sir qiladi, chunki tegishli fermentlar ta’sirida,
jumladan, simpatin aminoksidaza, atsetilxolin esa xolin-esteraza ta’sirida tez
parchalanib ketadi.
Умуртқали ҳайвонларнинг қони эластик қон томирлар тизими - артериал,
вена ва капиллярларнинг ичидан чиқмаган ҳолда ҳаракатланади. Шу туфайли
умуртқалилар, бош оёқли молюскалар (саккизоёқ), игна терилиларнинг қон
айланиш тизими - берк тизим дейилади. Ҳашаротларда, кўпчилик
моллюскаларда қон томирларнинг учи очиқ бўлиб, қон юракка қайтиб
келишдан олдин тўқималар орасида эркин тарқалади. Буqай қон айланиш
тизими -очиқ тизим дейилади.
Ичак бўшлиқлиларда ва тубан чувалчангларда қон томирлар тизими
тушунчаси бўлмаган. Транспотр функциясини бажарадиган суюқлик, ҳайвон
танасида қалин шохланган каналларнинг махсус тизими бўлади. Бу
ҳайвонларда қон циркуляция қилмасдан, балки тўқима суюқлигини
аралаштириш жараёни содир бўлади. Суюқликнинг ҳаракатланиши учун
махсус мослашган примитив қон томирлар тизими илк бор чувалчангларда
пайдо бўлган. Бу тизимнинг ўзига хослиги - суюқликни ҳайдайдиган қон
томирлар трубкаларини перистальтик қисқаришларини пайдо бўлиши
ҳисобланади. Лекин, бу тизимда капилляр қисм бўлмайди ва артериал қон
томирлар тўғридан-тўғри тўқималараро бўшлиқлар - лакуналарга очилади.
Бу ерда «қон» тўқима суюқлиги билан аралашади ва тўқималарни
озиқлантириб, ҳар бир ҳужайрага етиб боради. Айнан шу бўшлиқлардан
веналар бошланади. Моллюскаларда қон томирлар тизими лакунар бўлса
ҳам, икки камерали юрак пайдо бўла бошлайди. Кейинчалик балиқларда тўла
диффереtияланган икки камерали юрак ва берк қон томирлар тизими катта
ва кичик доирага оддийгина жойлашган. Қон юракдан тўғри жабра қон
томирларига келиб, уларнинг капилярларида газ алмашуви содир бўлади. Бу
капилярлар яна бирлашиб аортани ҳосил қилади ва уqан қон аъзо ҳамда
тўқималарга тақсимланади. Икки хил нафас олувчи балиқларда ўпканинг
пайдо бўлиши билан юрак бўлмаси ҳам тўлиқ иккита камерага бўлинган.
Юрак қоринчалари ҳам қисман бўлиниб, сут эмизувчиларнинг юрак
тузилишини эслатади. Кислород билан тўйинган қон ўпкадан юракнинг чап
бўлмачасига ўтади, веноз қон асосий қон айланиш доирасидан юракнинг ўнг
бўлмачасига келади. Меъдачаларнинг қисман бўлинганлиги қони тўлиқ](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_23.png)
![аралашишига йўл қўймайди ва шу туфайли, кўпроқ оксигенланган қон бошга
томон йўналади, кислород билан камроқ тўйинган қон эса юракнинг ўнг
ярмидан бел аортасига ва қисман ўпкага боради. Демак, эволюциянинг бу
даврига келиб, қон айланиш тизимини ўпка доираси ва бошқа аъзолар орқали
айланиш доирасига бўлиниши содир бўлган.
Сувда ва қуруқликда яшовчи ҳайвонларнинг (бақа, саламаqр) юраги иккига
ажралган бўлмачалардан ва битта бўлинмаган меъдачадан иборат. Уларнинг
кичик қон айланиш доираси умумий циркуляция тизимидан шохланган қисм
ҳисобланади. Рептилияларда (калтакесак, илон) юракни ўнг ва чап
томонларга диффереtияланиш жараёни амалда содир бўлади. Уларда юрак
бўлмачалари тўлиқ ажралган (тимсоҳ буqан мустасно), меъдачалар
ўртасидаги тўсиқда эса тешикча мавжуд. Бу шароитда ҳам, кислород билан
тўйинган ва тўйинмаган қон оқими бир-биридан яхши ажралган бўлиб,
қонинг аралашиши оддий шароитда деярли содир бўлмайди. Шунга мос
равишда, қон айланишини катта ва кичик доираларга амалда тўлиқ
бўлинишини пайдо бўлади.
Сут эмизувчиларда катта қон айланиш доираси юракнинг чап меъдачасидан
чиқадиган аортадан бошланади ва у, кўпсонли артерияларга шохланиб,
регионар қон томирлар тармоғига уланади. Шохланган сари артерияларнинг
сони кўпайиб, диаметри тораяди. Бу артериялар алоҳида аъзоларни (терини,
мушакларни, жигарни, юракни, ўпкани, мияни, ва б.) қон билан таъминлайди.
Аъзолар таркибидаги майда артериялар (артериолалар) майда томирларни
юпқа деворлар билан қалин тўқилган капилляр тармоқни шакллантиради.
Айнан шу жойда, қон ва ҳужайралар ўртасида моддалар алмашинуви содир
бўлади. Одам организмидаги барча капиллярларнинг умумий юза майдони
1500 кв.м атрофида бўлади. Капиллярлар ўзаро қўшилишиб, венулаларни
ҳосил қиладилар. Бу қўшилиш жараёни иккита катта венани - краниал ва
каудал венани ҳосил бўлиши билан тугайди. Бу веналар юракнинг ўнг
бўлмачасига келиб қўшилади. Умумий қоида шуqан иборат бўлиб, буqан
ичак ва талоқ мустаснодир. Чунки уларнинг қон томирлари веноз қони
жигарга олиб келиб, жигардаги яна бир капиллярлар тизимига шохланади
(портал қон айланиш), кейин эса қайтар веналар орқали каудал ковак
венага келиб қўшилади (9.7-расм). Сут эмизувчиларда кичик қон айланиш
доираси ўнг меъдачадан чиқадиган ўпка артериясидан бошланиб, кейинчалик
шохланиб, ўпка қон томирлар тўрига ўтади ва юракнинг ўнг бўлмачасига
келадиган ўпка веналарга қўшилади. Натижада иккала қон айланиш доираси
туташади. Ўпка артерияси - юракнинг ўнг меъдачасидан ўпкага борадиган
веноз қон оқадиган ягона артерия, ўпка венаси эса- ўпкадан юракни чап
бўлмачасига кислород билан тўйинган артериал қон оқадиган ягона вена
ҳисобланади.
Организмда катта ва кичик қон айланиш доирасидан ташқари лимфатик қон
томирлар тизими ҳам мавжуд. Бу тизим ҳужайралар орасидаги суюқликни ва](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_24.png)
![тўқималардан оқсилни ресорбция қилинишини, лимфа ҳосил бўлиши ва уни
веноз тизимга ўтказишни амалга оширади. Аъзоларда, қон ўтказувчи
капиллярлар тармоғи ҳам мавжуд бўлиб, улардан лимфатик томирлар
бошланади. Майда лимфатик томирлар қўшилиб йирик томирлар
шаклланади. Улар орқали, лимфа аъзолардан регионар лимфатик тутамларга
боради. Лимфатик тутамлардан ўтган лимфа, лимфатик устунга кейин эса
кўкрак оқимига ва ўнг лимфатик оқимга келиб тушади, натижада бу оқимлар
венага қўшилади. Эволюция жараёнида балиқлардан бошлаб лимфатик тизим
мустақил тизимга айланган.
Қон томирлари функциясига қараб қуйидаги типларга бўлинади:
амортизацияловчи, резистив, сфинктер-томирлар, алмашинув, ҳажмли,
шунтирловчи.
Амортизацияловчи (эластик) қон томирларга аорта, ўпка артерияси ва йирик
қон томирларнинг ўпкага ёqош бўлган қисмлари киради. Уларнинг ўрта
пардасида эластик элементлар кўп бўлади. Буqай мослашув туфайли,
мунтазам содир бўладиган систола вақтида пайдо бўладиган артериал қон
босимининг кўтарилиши силлиқ ўтади.
Резистив (қаршилик кўрсатувчи) қон томирларга охирги артериал ва
артериолалар киради. Уларнинг девори йўғон силлиқ мушаклардан иборат
бўлиб, қисқариш пайтида кўqаланг кесимини ўзгартириши мумкин. Бу эса,
турли аъзоларни қон билан таъминлаш механизмини бошқаришнинг асоси
ҳисобланади. Сфинктер-томирлар прекапиляр артериолаларнинг охирги
қисми ҳисобланади. Улар, резистив қон томирлар каби, ўзининг ички
диаметрини ўзгартириш қобилиятига эга бўлиб, функция қилувчи
капиллярлар сонини ва мос равишда алмашинув юзасини аниқлаши мумкин.
Алмашинув қон томирларига қон ва тўқима суюқлиги ўртасида турли
моддалар ва газларни алмашинуви содир бўладиган капиллярлар киради.
Капиллярларнинг девори бир қават эпителий ва юлдузсимон ҳужайралардан
иборат. Бу капиллярларда қисқариш қобилияти бўлмайди, уларнинг
кўqаланг кесими резистив қон томирлардаги босимга боғлиқ бўлади. Юрак-
томир тизимининг ҳажмли звеносини посткапилляр венулалар, веналар ва
йирик веналар ташкил қилади. Веналар тузилиши бўйича артерияларга
ўхшаш, лекин уларнинг ўрта қобиғи анча юпқадир. Уларда, веноз қони
орқага оқишига қаршилик қиладиган клапанлар ҳам мавжуд. Веналар катта
ҳажмдаги қони ўзига сиғдириши ва чиқариб юбориши мумкин бўлиб, шу
туфайли, организм бўйича қони тақсимлашга ёрдам беради. Энг ҳажми
катта веналар жигарда ва қорин бўшлиғида бўлади. Шунтирловчи (уловчи)
қон томирлар тананинг айрим қисмларида (қулоқ, бурун, товон ва бошқа
аъзоларнинг терисида) бўлиб, артериал қон йўлини капиллярларни четда
қолдириб веноз қон йўли билан (артериолалар ва венулалар) ўзаро боғловчи
анастомоз кўринишидадир. Ушбу қон томирлари очиқ ҳолатда бўлгаqа, қон
капиллярлардаги қон оқимини кескин камайтириб ёки тўлиқ тўхтатиб веноз](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_25.png)
![қон йўлига қараб интилади. Шунтирловчи қон томирлар регионар периферик
қон оқимини бошқариш функциясини бажаради. Улар терморегуляция, қон
босимини бошқариш ва уни тақсимлашда қатнашадилар.
Гемодинамиканинг асосий қонунлари. Гемодинамика -қонинг қон
томирлардаги ҳаракатини ўрганади ва гидродинамиканинг бир қисми
ҳисобланади. Гидродинамиканинг қонуниятига биноан, найларда
суюқликнинг оқиши икки кучга: суюқлик ҳаракатини юзага келтирувчи
босим, яъни найнинг боши ва охиридаги босим фарқига ва оқаётган
суюқликка кўрсатиладиган қаршиликка боғлиқ. Бу кучларнинг биринчиси -
гидравлик қаршилик- суюқлик ҳаракатига тўсқинлик қилади. Босимлар
фарқининг қаршиликка нисбати, вақт бирлигида, найлардан оқаётган
суюқлик ҳажмини, яъни суюқлик оқимининг ҳажм тезлигини белгилайди. Бу
боғланиш қуйидаги тенглама билан ифодаланади:
Р1 - Р2
Q Қ —————
R
Қон томирларда қон оқишига кўрсатиладиган қаршилик томирларнинг
узунлиги, диаметри, қонинг ёпишқоқлигига боғлиқ. Турли томирлардаги
қаршиликни уларнинг учи ва охиридаги қон босими фарқидан билиш
мумкин: қон оқимига қаршилик қанча катта бўлса, томирда қонинг
ҳаракатига шунча кўп куч сарфланади, бинобарин, бу томирдаги босим
шунча кўп пасаяди. Томирлардаги қон босимини бевосита ўлчаш йирик ва
ўрта артерияларда унинг атиги 10 %, артерияларда ва капиллярларда эса 85
% пасайишини кўрсатади. Қон оқишининг икки тезлиги ўрнатилади.
Биринчиси - чизиқли тезлик - қон заррачаларининг томирда силжиш
тезлигини ифодалайди, ўлчаш бирлиги- ммғс ёки смғс.да ифодаланади.
Иккинчиси - ҳажм тезлиги - қон томирдан вақт бирлигида оққиб ўтган
қонинг ҳажмини кўрсатади ва млғс да ўлчанади.
Аорта ёки ковак веналар орқали, ўпка артерияси ёки ўпка веналари орқали
бир дақиқада оқиб ўтадиган қон ҳажми бир хил бўлади. Юракдан келаётган
қонинг миқдори унга келаётган қон миқдорига тенг. Катта ва кичик қон
айланиш доирасининг бутун артериал тизими ёки барча артериолалар, барча
капиллярлар, ёки бутун веноз тизими орқали бир дақиқада ўтган қон ҳажми
бир хилда бўлади. Томирлар тизимининг ҳар қаqай умумий кўqаланг
кесимидан ўтган қон ҳажми доимий бўлган ҳолда, қон оқимининг чизиқли
тезлиги бир хил бўлмаслиги керак. Чизиқли тезлик томирларнинг умумий
кенглигига, яъни энига боғлиқ. Қон томирлар тизимининг энг тор жойи
аорта. Артериялар шохлангаqа, ҳар бир тармоқлар йиғиqисининг](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_26.png)
![кенгайганлиги кузатилади. Капиллярлар тури ҳаммадан кенг, чунки барча
капиллярлар диаметрининг йиғиqиси аорта диаметридан тахминан 600-800
баробар катта. Шунга биноан, аортадаги қон, капиллярлардагига қарагаqа
жуда ҳам тез ҳаракатланади. Қон юракдан узлуксиз равишда оқиб чиқмай,
балки отилиб-отилиб чиққани учун, артериялардаги қон оқими пульсли
табиатга эга бўлади. Аммо артериола, капилляр ва веналарда қон оқими
узлуксиз, яъни доимийдир. Бунинг сабаби артериялар деворининг
тузилишидадир.
Қон томирлар тизимидаги қоннинг ҳажми . Қон томирлардаги қонинг
умумий ҳажми юракнинг диастола вақтида тўлишига жиддий таъсир
кўрсатади ва систолик ҳажмни аниқлайди. Катта ёшли одамда қон умумий
ҳажмининг 84 % катта қон айланиш, 16 % кичик қон айланиш доирасига
тўғри келади. Катта қон айланиш доираси артерияларида умумий қон
ҳажмининг 18 % сақланади, шуqан 3 % артериолаларга тўғри келади.
Буqан кўриниб турибдики резистив қон томирларнинг торайиб-кенгайиб
туриши, қон томирлар тизимининг бошқа қисмларидаги қон миқдорига
сезиларли таъсир қилмайди. Капиллярларнинг кўqаланг кесими жуда катта
бўлишига қарамай, уларда қонинг тахминан 6 % сақланади холос. Қонинг
кўп қисми, яъни 64 % веналарда бўлади. Демак, резистив томирлар қон
оқимига катта қаршилик кўрсатади, аммо кичик ҳажмга эга, ҳажмли
томирлар эса кам қаршилик кўрсатиб, қонинг кўп қисмини ўзида сақлайди.
Диаметри 0,5- 2,0 мм бўлган кичик артериялар ва веналар оралиқ жойни
эгаллайди. Бу томирлар кенгайгаqа сиғим ва қаршилик сезиларли даражада
ўзгаради.
Артерияларда қон оқиши . Қон оқимининг пульсга боғлиқ
ўзгаришлари мавжуд бўлиб, юрак қисқаргаqа, қон чап бўлмачадан,
аортанинг юқорига кўтарилувчи қисмига, фақат ҳайдалиш даврида чиқади.
Бу ерда, қон оқимининг тезлиги аорта клапанлари очилгаqа тез ортиб,
даврнинг 1ғ3 ўтганида энг юқори даражага етади. Ҳайдалиш даврининг
охирига бориб, қон оқиши тўхтайди. Бўшашиш даври бошланишидан, то
аорта клапанлари беркилишигача ўтган вақт орасида қон чап меъдачага қайта
оқади. Диастола вақтида, кўтарилувчи аортада қон ҳаракат қилмайди. Тинч
ҳолатда бўлган одамнинг кўтарилувчи аортасида, қон оқиш тезлиги
ҳайдалиш босқичининг бошларида 100 смғс дан кўпроқ бўлади. Бу давр
бутун олингаqа, қон оқимининг ўртача тезлиги 70 см атрофида бўлади.
Юракдан узоқлашиш билан оқим тезлигининг ўзгариш амплитудаси аста-
секин камаяди. Аммо, кўкрак аортасида ва периферик артерияларда ҳам,
диастола вақтида қонинг орқага оқиши кузатилади. Артерияларнинг охирги
шохларида ва артериолаларда қонинг пульсланиб оқиши аста-секин
узлуксиз қон оқишига ўтади.
9.1-жадвал](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_27.png)
![Одам қон томирлар тизимининг турли қисмларида ҳажм, қон босими ва
оқими тезлиги.
Томирлар Ҳажм, мл Босим, мм с.у. Тезлик, смғс
Аорта 100 100 40
Артериялар 300 100-400 40-10
Артериолалар 50 40-30 10-0,
Капиллярлар 250 30-12 0,1
Венулалар 300 12-10 0,3
Веналар 2200 10-5 0,3-0,5
Ковак вена 300 2 5-20
Аорта ва йирик артерияларда қон оқими юрак қисқаришига қараб
ўзгариб туради. Қон оқимининг ўртача чизиқли тезлиги аортада 40 смғс (9.1-
жадвал). Юракдан отилиб чиқадиган қон миқдорини кўпайиши қон
оқимининг чизиқли тезлигини 100 смғс дан ошиб кетишига олиб келади..
Қон оқимини ўртача тезлиги томирларнинг кўqаланг кесимига тескари
пропорционал бўлади. Бу тезлик периферик артерияларда анча паст (20-30
смғс), айниқса, охирги артерия ва артериолаларда жуда ҳам секинлашиб
кетади. Қон оқимининг чизиқли тезлиги капиллярларда (0, 03 смғс) кам
бўлади. Ўртача узунликдаги капиллярда (0,75 мм) қон 2,0-2,5 сонияда ўтади.
Капиллярлардан бошланадиган веноз томирлар юракка яқинлаш сари
бир-бирига қўшилиб, йириклашади, аммо, уларнинг умумий кўqаланг
кесими кичиклашиб боради. Шунинг учун қон оқимининг чизиқли тезлиги
веноз тизимининг бошида жуда кичик, юракка яқинлашган сари орта боради
ва ковак веналарда 20 смғс ни ташкил қилади.
Артериал томирларда қон босими . Қонинг, қисилиш даражаси билан
белгиланадиган, артериялар деворига кўрсатадиган босими - артериал босим
дейилади. Қон босимини белгилайдиган омилларга - юрак фаолияти (қони
ҳайдаши), томирлар деворининг чўзилишига таранглик билан қаршилик
кўрсатиш, қон оқимига нисбатан периферик қаршиликлар йиғиqиси,
қонинг ёпишқоқлиги ва гидростатик босими кабилар киради.
Артериялардаги қон босими ўртача бир миқдордан кўтарилиб-тушиб туради,
яъни доим бир хилда турмайди. Ҳар бир систола вақтида маълум миқдордаги
қон артерияларга чиқиб, уларнинг эластик чўзилишини оширади.
Меъдачалар систоласи вақтида аорта ва ўпка артериясига келадиган қон
миқдори, кетадиган қон миқдоридан кўп бўлади, шунинг учун уларда қон
босими кўтарилади. Диастола вақтида қоринчалардан артериал тизимга қон](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_28.png)
![чиқиши тўхтайди, йирик артериялардан эса қон оқиши давом этади,
артерияларнинг чўзилиши камаяди ва қон босими пасаяди. Систола
натижасида артерияларда босимнинг кўтарилиши систолик босимни
ифодалайди. Ўрта ёшдаги одамнинг аортасидаги систолик босим 110-125 мм
с.у. га тенг, артериянинг охирги шохларида ва артериолаларда бу босим 20-
30 мм с.у. гача пасаяди, чунки у, ушбу томирларнинг юқори гидродинамик
қаршилиги билан боғлиқдир. Диастола вақтида қон босимининг пасайиши
эса, энг кам ёки диастолик босимни ифодалайди. Систолик босим билан
диастолик босим орасидаги фарқ, яъни босимнинг ўзгариш амплитудаси -
пульс босим деб аталади. Айрим ҳайвонларнинг артериал босими
кўрсатгичлари қуйидаги жадвалда келтирилган (9.2 жадвал).
Сут эмизувчилар ва қушларнинг эркагида артериал босим модасиникига
нисбатан юқори, тинч ҳолатда йирик ҳайвонларда бу босим майда
ҳайвонларникига нисбатан юқори бўлади. Артериал босим сутка давомида
ўзгариб туради. Бу ўзгариш одамда 10 мм с.у. дан ошмайди. Иссиқ- қонли
ҳайвонларда, ҳамда совуққонли ҳайвонлардан бақада, тимсоҳда, тошбақада
тана ҳароратининг ортиши қон босимининг кўтарилишига олиб келади.
Совуққонли ҳайвонлар организмида, иссиққонлиларга нисбатан, қон суст
циркуляция қилади ва артериал босим ҳам пастроқ бўлади. Балиқларда босим
юрак қисқаришлари частотаси билан узвий боғлиқдир. Юракка яқин
артерияларда пульс босими энг юқори бўлиб, юракдан узоқлашган сари пасая
боради, яъни систолик ва диастолик босимлар орасидаги фарқ аста-секин
камаяди.
9.2-жадвал
Айрим ҳайвонларниг систолик ва диастолик босимининг ўртача
кўрсаткичилари.
Ҳайвонинг тури Томирнинг номи Босим кўрсатгичи,
Мм с.у.
Ҳайвонинг тури Томирнинг номи Босим кўрсатгичи, Мм с.у.
Ниначи личинкаси Қорин гемоцели 33
Лаққа балиқ Қорин аортаси 40/30 1
Бақа Қорин аортаси 22/11](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_29.png)
![Товуқ Уйқу артерияси 150/40
Сичқон Уйқу артерияси 113/81
Каламуш Уйқу артерияси 130/90
Қуён Уйқу артерияси 100/70
Ит Сон артерияси 150/90
От Билак артерияси 172/123
Қўй Сон артерияси 151/114
1
Касрнинг чап томонидаги рақам систолик босимни, ўнг томонидаги эса -
диастолик босимни кўрсатади.
Артериола ва капиллярларда қон босимининг пульс тўлқинлари йўқ,
уларда босим турғун бўлади, систола ва диастола вақтида ўзгармайди.
Ўртача босим максимал босим билан минимал босим орасидаги миқдор
бўлиб, қонинг узлуксиз ҳаракат энергиясини ифодалайди. Марказий йирик
артерияда ўртача босим диастолик босим ва пульс босимининг ярим
йиғиqисига тенг:
Рс - Рд
Р ўр қ рд Қ ————— size 12
2
Периферик артерияларда ўртача босим диастолик босим ва пульс босимнинг
учдан бири йиғиqисига тенг:
Рс - Рд
Р ўр қ рд Қ ————— size 12
3](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_30.png)
![Ёш одамнинг кўтарилувчи аортасида систолик босим симоб
устунининг 120 мм га тенг, диастолик босим эса -80 мм ни ташкил қилади.
Буqа пульс босими 40 мм с.у. га, ўртача босим эса 100 мм с.у. га тенг
бўлади:
40 мм
80 мм Қ ————— қ 100 мм
2
Периферик қаршилик - артериал босимни белгиловчи иккинчи омил
бўлиб, асосан прекапилляр томирлар - майда артериялар ва
артериолаларнинг диаметрига боғлиқ. Шунинг учун ҳам, уларни қаршилик
(резистив) томирлари деб аталади. Артериолалар силлиқ мушакли қалин
деворга эга бўлиб, ўз бўшлиғининг ҳажмини осон ўзгартиради. Бўшлиқ
ҳажмини торайиши артерияларда қони ушлаб қолинишига олиб келади ва
мос равишда, систолик ва диастолик босимнинг ортиши кузатилади,
натижада ушбу томирлар томонидан озиқлантириладиган соҳада маҳаллий
қон айланишининг ёмонлашуви содир бўлади. Артериолалар бўшлиғининг
кенгайиши пайтида эса реакцияларнинг йўналиши тескари томонга ўзгаради.
Томирларда циркуляция қилувчи қонинг миқдори ва ёпишқоқлиги -
артериядаги қон босимини белгиловчи учинчи омил бўлиб, кўп қон йўқотиш
қон босимининг пасайишига ва кўп қон қуйиш уни ортишига олиб келади.
Артериал босим - юракка веноз қонинг оқиб келишига боғлиқ,
масалан мушакларнинг ишлаши пайтида. Буqа, Франк-Старлинг қонунига
биноан, қонинг юракка оқиб келиши систолик қисқаришни кучайтиради ва
оқибатда, уни томирларга оқиб чиқишини кучайтиради.
Қон босимини аниқлаш икки йўл билан амалга оширилади, биринчиси,
тўғридан-тўғри, яъни ҳайвонларда тажриба ўтказиш пайтида, иккинчиси -
билвосита, яъни одамда қон босимини ўлчаш пайтида. Артериал босимнинг
ортишини - гипертензия, пасайишини - гипотензия деб аталади.
Артериал пульс - юрак қисқаришлари пайтида юзага чиқадиган,
томирлар деворининг ва уларга ёqош тўқималарнинг турткисимон](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_31.png)
![тебранишларидир. Пульс тўлқини, яъни босимнинг кўтарилиш тўлқини
аортадан артериолаларга ва капиллярларга муайян тезлик билан тарқалади ва
капиллярларда сўнади. Пульс тўлқинининг тарқалиш тезлиги қон оқиши
тезлигига боғлиқ эмас. Артерияларда қон оқимининг чизиқли тезлиги 0,2-0,3
мғс дан ошмайди. Ёш ва ўрта ёшли одамларда пульс тўлқинининг тарқалиш
тезлиги аортада 5,5-8 мғс, периферик артерияларда эса -6-9,5 мғс га етади.
Аорта ва йирик артерияларнинг пульс эгри чизиғида
(сфигмограммада) иккита асосий қисм: кўтарилиш- анакрота ва тушиш -
катакрота тафовут қилинади. Катакрота қисмида иtизура (чуқурча) ва
дикротик кўтарилишни кўриш мумкин. Иtизура ва дикротик
кўтарилишнинг келиб чиқиши қоринчалар диастоласининг бошида қонинг
тескари оқиши, яримойсимон клапан ёпилиб, орқага қайтишига боғлиқ
бўлади.
Пульсни пайпаслаб текшириш жуда кенг қўлланилади. Буqа унинг бир
қанча хусусиятларига: частотаси, тезлиги, амплитудаси, таранглиги ва
ритмига аҳамият берилади.
Капиллярларда қоннинг оқиши (микроциркуляция). Организмдаги қон
ва тўқималар ўртасидаги модда алмашинуви капиллярлар девори орқали
содир бўлади. Капиллярлар девори фақат бир қават эqотелий
ҳужайраларидан иборат, қоqаги эриган моддалар шу ҳужайралар орқали
диффузия бўлади. Қон айланишнинг катта доирасидаги жами капиллярлар
бир неча миллиарддан ошади ва шу сабабли, капиллярлар соҳасида қон йўли
анча кенгайгаqир. Капиллярлардаги модда алмашинуви венулаларда ҳам
кузатилади.
Венулалар артериолалар, метартериолалар (мет - ўрта) капиллярлар орқали
қон оқимини бошқаришда иштрок қилади. Шунинг учун, бу томирлар
умумий фаолий бирлик ҳисобланади. Артериола, метартериола, капиллярлар
ва кичик венулалар микроциркуляция томирлар ҳавзасини ташкил
қилади.
Капиллярларнинг диаметри 4,5-30 мкм атрофида ўртача узунлиги 750 мкм га
тенг. Одам организмида 40 миллиардга яқин капилляр бўлиб, улар орқали
модда алмашадиган самарали юза 1500 м 2
га тенг. 1 мм 3
тўқимада 600 га яқин
капилляр бор. 100 г тўқимага тўғри келадиган капиллярлар юзаси 1,5 м 2
га
тенг. Масса бирлигига тўғри келадиган капиллярлар сони тўқималарнинг
фаоллигига боғлиқ. Юрак мушагида капиллярларнинг сони скелет
мушагидагидан икки баравар кўп. Миянинг кулранг моддаси оқ моддага
нисбатан капиллярларга бойроқ
Кўпинча «чин» капиллярлар артериолаларни тўғридан-тўғри венулалар
билан боғламайди. Капиллярларнинг артериолалардан ажралиши жойларида
силлиқ мушаклар ҳужайралари прекапилляр сфинктерларни ҳосил қилади.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_32.png)
![Уларнинг қисқариш даражасига қараб, капиллярлар орқали қонинг қайси
қисми ўтиши белгиланади. Капиллярларнинг қолган қисмларида
қисқартирувчи элементлар бутунлай бўлмайди. Капиллярларнинг девори
ярим ўтказувчи мембрана бўлиб, функционал ва морфологик жиҳатдан
атрофдаги бирлаштирувчи тўқима билан яқиqан боғлиқдир. У, иккита
пардадан ташкил топган: ички - эqотелиал ва ташқи - базал. Уч типдаги -
соматик, висцерал ва синусоид капиллярлар фарқланади.
Биринчи турдаги капиллярларнинг девори жипс жойлашган эqотелиал
ҳужайралардан иборат. Эqотелиал ҳужайралар мембранасидаги тешиклар
жуда кичик. Буqай капиллярлар девори орқали сув, электролитлар ва кичик
молекулали моддалар алмашади. Организмда жуда кўп тарқалган бўлиб,
улар, силлиқ ва тарғил мушакларда, ёғда ва ўпкада кўп бўлади. Иккинчи
турдаги висцерал капиллярлар деворида диаметри 0,1 мкм ли тешикчалар
(ромбчалар, фенестрлар) бор. Бу хилдаги капиллярлар, сўрилиш жараёни
жуда жадал ўтадиган аъзоларда, масалан, буйракда ва ичакнинг шиллиқ
пардасида кўп учрайди. Учинчи турдаги синусоид капиллярлар девори кўп
ерда узилган бўлиб, бу жойлардан суюқлик, молекулалари катта моддалар ва
қон ҳужайралар ўтиши мумкин. Бу тип капиллярлар кўмикда, жигар ва
талоқда учрайди.
Микроциркулятор ҳавзасида модда алмашинуви диффузия йўли билан содир
бўлади. Қон ва тўқималар суюқлиги ўртасида сув ва модда алмашинувида
икки тарафлама диффузияланишнинг роли жуда катта бўлиб, унинг тезлиги
жуда юқори. Қон капиллярдан ўтгунча плазмадаги суюқлик тўқималараро
суюқлик билан 40 маротаба алмашади. Бир дақиқада ҳамма капиллярлар
орқали 60 л, бир кеча-куqузда 85000 л суюқлик диффузияланиб ўтади.
Натрий, хлор ва глюкозага ўхшаган сувда эрувчи моддалар, сув билан тўлган
ғовак орқали диффузияланади. Капиллярларнинг турли моддаларни
ўтказувчанлигини 1 га тенг деб қабул қилинса, унинг глюкоза учун
ўтказувчанлиги 0,6, альбумин молекулалари учун эса 0,0001 дан кам бўлади.
Альбумининг капилляр девори орқали ўтиши жуда қийин бўлганидан,
унинг қон плазмаси ва тўқималараро суюқликдаги миқдорида фарқи катта.
Бунинг аҳамияти жуда муҳим. Молекулалари йирик бўлиб, капилляр
тешиклардан ўта олмайдиган моддалар капилляр девори орқали пиноцитоз
йўли билан ўтади. Кислород ва карбонат ангидриднинг диффузияланишига
капилляр девори тўсқинлик қилмайди.
Микроциркулятор ҳавзасида фильтрланадиган модда алмашинуви ҳам
мавжуд. Томирлардаги ва тўқималараро фазалар ўртасида модда
алмашинувини таъминловчи иккинчи механизм фильтрланиш ва
реабсорбциядир. Е.Старлинг назариясига биноан, капиллярларнинг артериал
учидан фильтрланиб ўтадиган суюқлик ҳажми ва веноз тарафида қайта
сўриладиган суюқлик ҳажми ўртасида динамик мувозанат сақланиши керак.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_33.png)
![Капиллярларда фильтрланиш ва қайта сўрилишнинг тезлиги қуйидаги
кучларга, яъни капиллярдаги қонинг гидростатик босимига (Ркқг),
тўқималараро суюқликнинг гидростатик босимига (Ртсг), капиллярдаги
қонинг онкотик босимига (Ркқо), тўқималараро суюқликнинг онкотик
босимига (Ртсо) ва фильтрланиш коэффициентига - (К) боғлиқ. Капиллярдаги
босим ва тўқималардаги онкотик босим суюқликнинг капиллярдан чиқишини
таъминлайди, тўқимадаги гидростатик босим ва қонинг онкотик босими
суюқликни тўқимадан қонга ўтказади. 1 дақиқалик фильтрланишни қуйидаги
тенглама ёрдамида ҳисоблаш мумкин:
v қ (Ркқг Қ Ркқо- Ртсг - Ртсо) · К
Агар v мусбат чиқса - фильтрланиш, манфий бўлса- қайта сўрилиш жараёни
содир бўлади.
Капиллярнинг бошида гидростатик босим 30-35 мм с.у. тенг бўлса, охирида
15-20 мм с.у. тенг бўлади. Шуqай қилиб, капиллярдаги ўртача босим 25 мм
с.у.тенг бўлади. Тўқима суюқлигининг босимини бевосита ўлчаш мумкин
эмас, одатда уни 0-3 мм с.у. га тенг деб ҳисобланади. Плазманинг онкотик
босими 25 мм с.у. га тенг, тўқима суюқлигининг онкотик босими эса 4,4 мм
с.у. атрофида бўлади. Шуларга асосланиб, суюқликнинг капиллярлар ва
тўқималараро бўшлиқлар ўртасидаги ҳаракатининг соддалаштирилган
чизмасини тузиш мумкин.
Капиллярнинг артериал учида ташқарига қаратилган 37 мм с.у. га тенг босим
ҳосил бўлади (Ркқг Қ Ртсо қ 32,5 Қ 4,5 қ 37 мм с.у.). Унга 28 мм с.у. тенг ва
капилляр ичига қаратилган босим қаршилик қилади (Ркқо Қ Ртсг қ 25 Қ
3 қ 28 мм с.у.). Шу тарзда самарали фильтрловчи босим 9 мм с.у. бўлади (37
мм - 28 мм - 9 мм с.у.). Капиллярнинг веноз учида ташқарига қаратилган
босим 22 мм с.у. тенг (Ркқг Қ Ртсо қ 17,5 Қ 4,5 қ 22 мм с.у.), самарали
реабсорбцияни таъминловчи босим эса 6 мм с.у. ни ташкил қилади. Шуqай
қилиб, фильтрловчи босим, реабсорбцияни таъминловчи босимдан юқори (9
мм с.у.> 6 мм с.у.) бўлади ва шу сабабли, капиллярнинг артериал қисмида
қайта сўрилади. Суюқликнинг 10 % эса тўқималараро бўшлиқдан лимфа
билан чиқиб кетади.
Организмнинг ҳамма капиллярлари орқали фильтрланадиган суюқлик
миқдори 1 дақиқада 14 мл ни, бир кеча-куqузда 20 л ни ташкил қилади.
Реабсорбциянинг тезлиги бир дақиқада 12,5 мл, бир кеча - куqузда 18 л га
яқин. Қолган 2 л суюқлик лимфа томирларига сўрилади.
Филтрланишнинг тезлиги - қон босими ошгаqа, плазманинг онкотик босими
пасайгаqа (гипопротеинемияда), капиллярларнинг ўтказувчанлиги ошгаqа,
тўқима суюқлигининг осмотик босими кўтарилгаqа кучаяди.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_34.png)
![Капиллярлар ва уларни ўраб турган бирлаштирувчи тўқималар бўйлаб
сезувчи асаб охирлари жойлашган. Уларнинг ичида кўп жойни
хеморецепторлар эгаллайди ва улар метаболик жараёнларни ҳолати
тўғрисида сигнал беради. Капиллярлардаги қон оқимини бошқариш асаб ва
гуморал механизмлар билан амалга оширилади, улар, қон ва тўқималар
ўртасидаги трнскапилляр алмашинув учун капиллярларда оптимал қон
оқимини таъминлайдилар. Капиллярлар қон оқимини бошқаришнинг учта
даражаси фарқланади: умумтизим бошқариш, маҳаллий (аъзо доирасида) ва
ўз-ўзини (капиллярлар бирлиги доирасида) бошқариш.
Капиллярларни асаб бошқарилишининг асосий механизми бўлиб, уларни,
симпатик бўлмаган типдаги эфферент иннервацияси ҳисобланади. У,
медиаторларни, капиллярлар деворига қараб диффузияли йўналиши бўйича
амалга ошади. Маҳаллий бошқарувда етакчи ролни физиологик фаол
моддалар ўйнайди, масалан, гистамин ва кининлар - энг фаол
вазодиляторлардан, серотонин, ангиотензин - айрим томирларнинг
констрикторлари. Гипофизнинг орқа соҳаси гормонлари бўлмиш вазопрессин
ва простоглаqинлар ҳам вазоактив таъсирга эга.
Капиллярлар артериолалар ва венулалар ўртасида ё бевосита қисқа йўл ҳосил
қилиши ёки капилляр тўрлар ҳосил қилиши мумкин. Буqай ҳолатда,
капиллярлар магистрал томирнинг артериал охиридан ажралиб чиқади ва
унга веноз қисмида келиб қўшилади. Буqай анатомик қурилма, капилляр
тўрларда қонинг тақсимланишида муҳим аҳамиятга эга. Терминал артериал
оқим учун, артериал ва веноз қони капилляр оқимдан четлаб ўтказувчи
томирлар борлиги ҳам характерли бўлиб, улар - артериол-венулали
анастомозлар деб аталади (9.8-расм). Буqай анастомозлар деярли барча
аъзоларда мавжуд бўлиб, капиллярларда қон оқимининг ҳажми ва тезлигига
таъсир кўрсатади, шу билан бирга терморегуляцияда, қон оқимини веноз қон
оқимини стимулловчи аъзо орқали бошқаришида қатнашади.
Расм.9.8. Артериола- венулали
анастомозлар: 1-артериола; 2-
венула; 3- артериол-венулали
анастомоз; 4-капиллярлар;
стрелкалар билан қонинг
йўналиши кўрсатилган.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_35.png)
![Веналарда қон айланиши. Веналар ҳажмли томирлар бўлиб, энг катта
чўзилувчанликка ва нисбатан паст эластикликка эга. Веноз тизим
микроциркулятор ҳавзанинг томирларидаги посткапилляр венулалардан
бошланади ва қони орқага ташувчи звено ҳисобланади. Микроциркулятор
оқимдан веноз тизимга келиб тушган қонинг босими юқори бўлмайди -
венулаларда 10-15 мм с.у. га тенг, йирик веналарда нолга яқин, ковак
веналарда эса атмосфера босимидан паст бўлиши мумкин. Веналарда қон
оқишига бир қатор омиллар - юракнинг иши, веналарнинг клапан аппарати,
скелет мушакларнинг қисқаришлари, кўкрак қафасининг сўрувчи таъсири
кўмаклашади. Веналар, организмдаги қон миқдорининг 70-80 % ни ўз ичига
қамраб олади. Веналар - қон айланиш тизимининг барча ҳажмини, юракка
қайтувчи қон миқдорининг катталигини, қон айланишнинг дақиқалик
ҳажмини белгилашда катта аҳамиятга эга.
Веноз тизимнинг бошланишидаги босим юракнинг қонга баҳш этган босим
қолдиғидир. Меъдачаларнинг қисқаришида, қонга берган кинетик энергия,
қон капиллярларидан ўтганидан кейин ҳам қисман сақланиб қолади. Бу
қолдиқ босимдан ташқари, қонинг веналар орқали юракка қайтиб келишида
кўкрак қафасининг сўрувчи таъсири катта аҳамиятга эга. Нафас олган пайтда
кўкрак қафаси кенгаяди, кўкрак бўшлиғида босим манфийлашади (яъни
атмосфера босимидан паст бўлиб қолади). Веналар девори юпқа бўлгани
учун, бу манфий босим уларга ҳам тарқалади, натижада қонинг юрак томон
ҳаракати тезлашади. Демак, веналарнинг бошланиш қисмида босим 12-15 мм
с.у. ни ташкил қилса, охирида 2-5 мм с.у. ни ташкил қилади. Нафас олган
пайтда, хатто манфий бўлади. Босимдаги бу фарқ қонинг юрак томонга
ҳаракатини таъминловчи дастлабки кучдир.
Скелет мушакларининг ритмик қисқаришлари ҳам (масалан,
жисмоний иш бажаргаqаги ҳаракатлар ва бошқалар) веналарда қон оқимига
ёрдам беради. Қисқарган мушак, ичидаги ва ёнидаги веналарни қисиб,
улардаги қони сиқиб чиқаради. Веналардаги клапан, сиқиб чиқарилган
қони, фақат юрак томон ҳаракат қилишини таъминлайди.
Периферик веналарда қон оқимининг чизиқли тезлиги 6-14 смғс
бўлса, ковак веналарда 20 смғс бўлади. Веналарда қон оқишини
артерияларга нисбатан секинроқ бўлишининг сабаби уларнинг артерияларга
қарагаqа 2-3 баробар кенглигидадир.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_36.png)
![Вена пульси деб, систола ва диастоланинг турли босқичларида ўнг бўлмачага
қон оқимининг келиши динамикаси билан боғлиқ битта юрак цикли вақтида,
веналардаги қонинг босими ва ҳажмини тебранишларига айтилади. Пульс
тўлқинларининг тарқалиши ретроград йўл билан содир бўлиб, тезлиги 1-3
м/с ни ташкил қилади ва уларни юракка яқин жойлашган веналарда сезиш
мумкин. Веналар пульси тўлқинларини келиб чиқиши артерияларникидан
фарқ қилади. Артериал пульсга сабаб, юрак қисқариши энергиясини қонга
узатувчи систолик тезлатувчи ҳисобланса, вена пульсига сабаб, бўлмачалар
ва маъдачалар систоласи пайтида венадан юракка қон оқишини тўхташи
ҳисобланади. Бу пайтда, катта веналарда қон оқиши ушланиб қолади ва
улардаги босим кўтарилади. Вена пульсини босим ўлчагич ёрдамида ёзиб
олиш флебография деб аталади.
Қон айланишининг бошқарилиши. Умуртқасиз ҳайвонлар организмида
циркуляция қилувчи суюқликлар босимини ва оқимини бошқариш тўғрисида
маълумот жуда кам. Ҳашаротлар турининг жуда кўплигига қарамасдан,
уларнинг томирлар тизимини бошқариш ҳақида деярли хеч нарса маълум
эмас. Балиқлардаги вазомотор бошқариш кам ўрганилган. Уларнинг
кўпчилик периферик қон томирлари симпатик асабларга эга, лекин бу
асабларнинг айримлари аслида ацетилхолин ажратади. Ацетилхолин сут
эмизувчиларда қон томирларни кенгайтириш қобилиятига эга бўлса,
балиқларда эса, аксинча, периферик қаршиликни кўпайтириб, босимни
орттириш анъанаси топилган.
Филогенезда гемодинамикани рефлекторли бошқарилиши учун асос
амфибияларда намоён бўлган. У, моҳияти бўйича, рептилиялар, қушлар ва
сут эмизувчилардагидек содир бўлади. Қон алмашинишни бошқариш
механизмлари шартли равишда маҳаллий (периферик, ёки регионал) ва
марказий нейрогуморал механизмларга бўлинади. Биринчиси, аъзо ва
тўқималардаги қон оқимини уларнинг функциясига ва метаболизмнинг
жадаллигига мос равишда бошқарса, иккинчиси - организмнинг умумий
адаптив реакциялари пайтида системали гемодинамикани бошқаради.
Маҳаллий бошқариш механизмлари организмнинг муайян қисмларида қон
оқимининг миқдори бўлиб, бу миқдорни аъзоларнинг қонга бўлган талабига
мослашуви асосан томирлар диаметрини ўзгартириш ва қон оқимига
қаршиликни бошқариш йўли билан таъминланади.
Периферик қон томирларда қон оқимининг ўзгариши ўша жойнинг ўзида
вужудга келадиган (маҳаллий) механизмлар ёрдамида, асаб ва гуморал йўл
билан рўёбга чиқади.
Асаб ва гуморал омиллардан бошқа, периферик қон айланишининг
метаболик йўл билан, ўз-ўзидан бошқарилишининг аҳамияти катта.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_37.png)
![Қоqа кислороднинг миқдорини камайиши периферик томирларни
(артериолаларни) кенгайтиради. Табиий шароитда модда алмашинувининг ва
кислород сарфининг кучайиши аъзоларнинг фаоллиги ошгаqа кузатилади.
Фаоллиги ошган тўқималарда, миқдори кўпаядиган метаболик моддаларнинг
кўпчилиги, масалан карбонат ангидрид, водород, пируват, АДФ, АМФ,
аденозин томирларни сезиларли даражада кенгайтириш қобилиятига эга.
Уларнинг таъсири микроциркулятор томирларда яққол билинади.
Маҳаллий қон оқимини бошқаришда баъзи биологик фаол моддаларнинг,
масалан, кининлар, гистамин, адреналин ва норадреналининг аҳамияти
ниҳоятда катта. Ҳазм тизими безлари қўзғалиб, шира ишлаб чиқара
бошлагаqа қон томирлар кенгаяди. Бу, асосан без ҳужайралари ишлаб
чиқарадиган кининларни самараси ҳисобланади. Масалан, без ҳужайралари
калликреин деб аталадиган энзимни ишлаб чиқаради. Бу энзим плазманинг
альфа-глобунини парчалаб, полипетид каллидин пайдо бўлишига олиб
келади. Каллидин брадикининга айланади. Каллидин ва брадикинин томирни
сезиларли даражада кенгайтириш қобилиятига эга. Гистамин асосан тери ва
шиллиқ пардалар ва бошқа ҳужайралардан ажралиб чиқиб эркин ҳолатга
ўтади. Гистамин артериола ва венулаларни кенгайтиради, капиллярлар
деворининг ўтказувчанлигини оширади.
Адреналин ва норадреналин, буйрак усти безларининг мағиз қисмида оз
миқдорда, узлуксиз ишлаб чиқарилади. Бу гормонлар ҳамма томирларнинг
силлиқ мушакларига таъсир қилади. Норадреналин, асосан томирларни
торайтирадиган асабларнинг медиатори сифатида хизмат қилса, адреналин
гормон ролини бажаради. Буйрак усти безидан ажраладиган
катехоламинларнинг 80 % адреналинга, 20 % норадреналинга тўғри келади.
Вазиятнинг турли ўзгаришлари, масалан қўрқиш, ғазабланиш ва бошқалар
катехоламинларнинг қонга ўтишини тезлаштиради. Адреналин баъзи
томирларни торайтириб, баъзиларини эса, аксинча кенгайтиради.
Катехоламинларнинг қон тоимрларни силлиқ мушакларига таъсиридаги
фарқни, қон томирларда адрено-рецепторларнинг икки тури, яъни альфа -
адренорецептор ва бетта-адренорецепторлар борлиги билан изоҳлаш мумкин.
Альфа-рецепторларнинг қўзғалиши томир мушакларининг қисқаришига,
томирнинг торайишига олиб келса, бетта-рецепторалрнинг қўзғалиши
томирларни кенгайтиришига олиб келади. Норадреналин кўпроқ альфа-
адренорецепторларга, адреналин эса альфа - ва бетта-адренорецепторларга
таъсир қилади. Кўпчилик қон томирларда рецепторларнинг иккала тури ҳам
бор. Аммо уларнинг нисбати бир хил эмас. Агар, қон томирда альфа-
адренорецептор кўпроқ бўлса, аксинча кенгайтиради. Шуни ҳам айтиб ўтиш
керакки, бетта-рецепторларнинг қўзғалиш бўсағаси альфа-
рецепторларникига қарагаqа паст. Демак, қоqа адреналин миқдори
физиологик нуқтаи назардан кам бўлса, у, фақат бетта-рецепторларни
қўзғатиб, томирларни кенгайтиради. Қоqа адреналин кўпайиб кетса, альфа-
рецепторлар ҳам қўзғалади, натижада томирлар тораяди. Бордию, альфа - ва](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_38.png)
![бетта-рецепторлар бирдан қўзғалса, альфа-рецепторларнинг қўзғалиш
самараси устун чиқади, яъни томир тораяди.
Қон айланишини бошқаришда маҳаллий механизмлар билан бир қаторда
марказий нейрогумарал бошқаришнинг ҳам роли муҳимдир.
Аъзо ва тўқималарни, уларнинг функционал ҳолатига мос равишда қон билан
оптимал таъминлашга юрак-томир тизимини мослаштирувчи координацион
актлар, асаб тизими ва гуморал факторларнинг фаолияти ҳисобига амалга
оширилади. Бу бошқарув, ўз ичга сезувчи, марказий ва эфферент звеноларни
олган мураккаб механизмлар томонидан амалга оширилади. Эфферент звено
асаб ва эqокрин компонентларга эга.
Сезувчан звено қон томирларининг инервацияси дарахтсимон шохланган
эркин асаб охирлари кўринишида бўлади. Қон томирларининг рецепторалри
- ангиорецепторлар, функцияларига кўра, артериал босимнинг ўзгаришларига
жавобан реакция қилувчи барорецепторларга (прессорецепторларга) ва
қонинг кимёвий таркибини ўзгаришига жавобан реакция қилувчи
хеморецепторларга бўлинади.
Барорецептор рефлекслар кўкрак қафасидаги томирлар ва бўйин артериялари
деворида жуда кўплаб жойлашган бўлиб, қон босими ошиб, томирлар девори
чўзилгаqа улар қўзғалади. Энг муҳим барорецепторларга аорта равоғи,
каротид синус ва ўпка артерияси киради. Аорта равоғида жойлашган
рецепторлардан марказга интилувчи чап депрессор асаб бошланади, каротид
синус рецепторларини тил-ҳалқум асабининг таркибидаги синокаротид асаб
МАТ билан боғлайди.
Барорецепторларда ҳосил бўлган афферент импульслар узунчоқ миянинг
кардиоингибитор ҳосил бўлган ҳаракатлантирувчи марказларига етиб
боради. Бу импульслар симпатик марказларни тормозлаб, парасимпатик
толалар тонусини пасайтириб, юрак урушининг сонлари ва кучини
камайтиради. Барорецепторларни меъёрий артериал босим ҳам таъсирлаб
туради, уларга МАТ га борадиган импульслар узлуксиз равишда депрессор
таъсир кўрсатади. Қон босими кўтарилгаqа барорецепторларидан МАТ га
интилувчи импульслар сони ошади, томирларни ҳаракатлантирувчи
марказнинг тормозланиши кучаяди. Натижада, томирлар яна ҳам кенгаяди.
Резистив томирларнинг кенгайиши умумий периферик қаршиликни
камайтиради, сиғимли томирларнинг кенгайиши томирлар сиғимини
ошишига олиб келади. Буларнинг ҳар иккаласи ҳам қон босимининг
пасайишига олиб келади.
Хеморецептор рефлексларнинг қўзғалиши қоqа кислороднинг миқдори
камайиб, карбонат ангидриднинг миқдори кўпайгаqа кучаяди.
Импульсларнинг ошиши нафас маркази билан бир қаторда, томирларни
ҳаракатлантирувчи ва юракни бошқарувчи марказга ҳам етиб келади. Аммо,](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_39.png)
![қон томирларининг торайиши натижасида қон босимини оширувчи самара,
юрак ишининг салбийлашгани туфайли қон босимини камайтирувчи
самарадан устунлик қилади. Шу сабали ҳам, қон босими кўтарилади -
прессор рефлекс вужудга келади.
Марказий звено механизмлари, артериал босимни организм учун зарур
бўлган даражада ушлаб туришни бошқаради, яъни юрак ҳайдаб берадиган
қон миқдори билан қон томирлар тонуси ўртасидаги ўзаро ҳамкорлик, асаб
тузилмаларининг тўплами ҳисобига амалга оширилади ва улар вазомотор
марказ деб аталади. Бу марказга кирувчи тузилма орқа мияда, узунчоқ мияда,
катта ярим шарлар пўстлоғида локал жойлашган.
Бошқарувнинг спинал даражасидаги асаб ҳужайраларининг аксонлари, қон
томирларни торайтирувчи толаларни ҳосил қилади. Улар, кўкрак
сегментларининг ёнбош шохларида ва орқа миянинг биринчи бел
сегментларида жойлашган. Соматик асабларнинг сезувчи охирлари
таъсирланган пайтда, орқа мияда қўзғалишнинг шу йўли билан, қон томирлар
тонусини бошқарувчи рефлексларнинг туташиши амалга оширилади. Қон
томирларини торайтирувчи спинал нейронлар ўзининг Қўзғалувчанлик
даражасини, асосан асаб тизимининг юқорида жойлашган тузилмаларидан
келадиган импулслар ҳисобига ушлаб туради.
Узунчоқ миянинг қон томирларини ҳаркатлантирувчи маркази, қон томирлар
тонусини қувватлаб турувчи ва қон босимини рефлекторли бошқарувчи
асосий марказ ҳисобланади. Сут эмизувчи ҳайвонларда, бу марказ, тўртинчи
мия қоринчаси тубининг юқори қисмида, ўрта чизиқнинг икки томони
бўйлаб жойлашган қон томирларини ҳаркатлантирувчи марказ депрессор,
прессор ва кардиоингибирловчи соҳаларига бўлинади. Депрессор соҳа қон
томирларини торайтирувчи симпатик толалар фаоллигини камайтириш,
ҳамда юракни симпатик стимуляциясини сусайтириш йўли билан артериал
босимни пасайишига ёрдам беради. Шу туфайли, қон томирларининг
кенгайиши ва периферик қаршиликнинг, ҳамда юракдан ҳайдаладиган қон
миқдорининг камайиши чақирилади. Прессор соҳа умуман қарама-қарши
таъсир кўрсатади - қон томирларининг периферик қаршилигини ва юракдан
ҳайдаладиган қон миқдорини кўпайтириш орқали артериал босимни
оширади. Депрессор ва прессор тузилмаларининг ўзаро ҳаракати мураккаб
синэрго-антогонистик хусусиятга эга.
Бошқарувнинг гипоталамус соҳаси қон айланишнинг адаптив реакцияларини
амалга ошишида муҳим рол ўйнайди. Гипоталамуснинг интегратив
марказлари, узунчоқ миянинг юрак-томир марказига пастга тушувчи таъсир
кўрсатиб, диффереtияланган босқичли ва тоник назоратни амалга оширади.
Бу бўлим таъсирлангаqа, қон босимини анча миқдорда ўзгаришига олиб
келади. Гипоталамусда ҳам депрессор ва прессор соҳалар мавжуд (9.9-расм).](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_40.png)
![Бошқаришнинг катта ярим шарлар пўстлоғи соҳаси ҳам, гипоталамус каби,
узунчоқ миянинг асосий марказига пастга тушувчи таъсир кўрсатади. Бу
таъсирлар, асаб тизимининг юксак бўлимларига, организмнинг олдинги
тажрибаси билан биргаликда, турли рецептив шаклланади. Улар ҳиссиёт,
мотивация ва хулқ-атвор реакцияларининг юрак-томир компонентларини
реализациясини таъминлайди.
Эфферент звенода қон айланишини бошқариш асосида асаб ва эqокрин
механизмлар ётади. Асаб механизми қуйидагича амалга оширилади:
биринчидан, таналари орқа миянинг кўкрак ва бел қисмларининг олдинги
шохларида жойлашган преганглионар симпатик нейронларнинг пара- ва
превертебрал симпатик ганглияларда ётган постганглионар нейронлар
иштрокида; иккинчи компоненти - узунчоқ мияда жойлашган сайёр асаб
ядроларининг преганглионар парасимпатик нейронлари ва орқа миянинг ҳож
(крест) бўлимида жойлашган тос асабининг ядролари ва уларнинг
постганглионар нейронлари ҳисобланади; учинчи қисмини - ковак висцерал
аъзолар учун улар деворларининг интрамурал ганглияларида локал
жойлашган метасимпатик асаб тизимининг эфферент нейронлари ташкил
қилади. Юқорида номлари айтилган нейронлар, барча эфферент ва марказий
таъсирларнинг умумий охирги йўли кўринишида намоён бўлади ва
бошқаришнинг адренэргик, холинэргик ва бошқа звенолари орқали юрак ва
томирларга таъсир қилади.
Эqокрин қисм - буйрак усти безининг пўстлоқ ва мағиз қисмиларни,
гипофизнинг орқа соҳасини, буйракларнинг юкстагломеруляр аппаратини ўз
ичига олади.
Эqокрин бошқарувда буйрак усти безининг пўстлоқ ва мағиз қисмиларнинг,
гипофиз орқа соҳасининг, буйракларнинг юкстагломеруляр аппаратининг
гормонлари бош ролни ўйнайди. Адреналин, барча гормонлар ичида
томирларга кескин таъсири билан ажралиб туради. Тери, ҳазм аъзолари,
буйраклар ва ўпка артериялари ва артериолаларига адреналин торайтирувчи
таъсир кўрсатса, скелет мушаклари ва броrалар силлиқ мушакларининг қон
томирларига аксинча, кенгайтирувчи таъсир кўрсатади ва шу йўл билан,
организмда қони қайта тақсимлайди. Жисмоний қувватланиш, ҳиссий
зўриқиш пайтида, адреналин скелет мушаклари, мия ва юрак орқали қон
оқимини кўпайтиришга олиб келади.
Альдостерон - буйрак усти безининг гормони бўлиб, буйракларда натрий
катионини қайта сўрилишини тезлатади, сув йўқотишни камайтиради, қон
ҳажмини кўпайтиради ва босимни кўтаради. Альдостеронинг қоqаги
миқдори хаддан ташқари кўпайиб кетса организмда сув ва тузлар йиғилиб
қолади, яъни гипертензия ҳолати ривожланади, етишмай қолса гипотонияга
олиб келади.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_41.png)
![Вазопрессин - гипофиз орқа соҳасининг гормони бўлиб, у қорин бўшлиғи
аъзоларининг ва ўпканинг артерия ва артериолаларини торайишини
чақиради. Лекин, мия ва юракнинг қон томирлари, бу гормон таъсирига
кенгайиш билан жавоб реакцияси беради ва мия тўқималари ҳамда юрак
мушакларининг озиқланишини яхшилайди. Буйракнинг юкстагломеруляр
аппаратининг ҳужайралари ренин энзимини ишлаб чиқаради. Бу энзим
суякли балиқлар, амфибиялар, рептилияларнинг айрим турларида топилган.
Сут эмизувчиларда, энзиматик реакциялар занжирида, қонинг глобулини
иштирокида ангиотензин II га айланади. Ангиотензин II кучли
вазоконстриктор таъсирга эга бўлиб, кучи жиҳатидан норадреналиqан анча
устуqир, лекин уqан фарқи шуqаки, у, деподан қони чиқариб
юборилишини чақирмайди. Тизимли прессор самара буйрак, ичак ва буйрак
усти безида эса ортиши билан бирга камроқ бўлади. Ангиотензининг юқори
дозалари юрак ва миянинг қон томирларини торайишини чақириши мумкин.
Ренин ва ангиотензин биргаликда ренин-ангиотензин тизимни ташкил
қилади деб ҳисобланади.
Қон томирларини кенгайтириш қобилиятига, биологик фаол моддалар ва
маҳаллий гормонлар бўлмиш - гистамин, серотонин, брадикинин,
простаглаqинлар ҳам эгадир. Гистамин юрак, жигар ва ичаклар қон
томирларини кенгайтиради, капиллярларнинг тўлишини кўпайтиради,
уларнинг эqотелийсини ўтказувчанлигини оширади, ҳамда циркуляция
қилувчи қон ҳажмини камайтиради. Серотонин айрим умуртқасиз ва деярли
барча умуртқали ҳайвонларда топилган бўлиб, ичакнинг энтерохромаффин
ҳужайраларида ҳосил бўлади. Ҳайвонинг турига қараб, артериал босимнинг
ўзгариши фазали ҳусусиятга эга бўлади, яъни гипотензия гипертензия билан
ўрин алмашади, уqан кейин яна гипотензия ривожланади. Бу ҳолатда, қон
томири тонусига серотонин тўғридан-тўғри ва рефлекторли таъсир
кўрсатиши қон томирларининг спазмасига ва артериал босимнинг ортишига
олиб келса, рефлексоген зоналарга таъсир кўрсатиш гипотензияни чақиради.
Бродикинин қон плазмасида ҳосил бўлади, у, айниқса, жағости ва меъдаости
безларида кўпдир. Фаол полипептид бўлганлиги туфайли тери ва скелет
мушакларининг, мия ва коронар қон томирларини кенгайтиради.
Простаглаqинлар биологик фаол моддаларнинг катта гуруҳи бўлиб,
тўйинмаган ёғ кислоталардан ҳосил қилинган ҳисобланади. Уларнинг
биологик таъсири жуда ҳам кўп қирралидир. Самарасининг биттаси - қон
томирлар силлиқ мушакларининг тонусига таъсирида намоён бўлади. Турли
типдаги простаглан-динларнинг таъсири кўпинча қарама-қарши бўлиб, бир
хиллари қон томирларнинг деворини қисқартиради ва артериал босимни
оширади, бошқалари эса - гипотензив самара билан бирга қон томирларни
кенгайтирувчи таъсир кўрсатади.
Асаб ва эqокрин бошқаришда қисқа муддатли, оралиқ ва узоқ муддатли
таъсирлар гемодинамик механизмлари фарқланади.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_42.png)
![Қисқа муддатли бошқарув механизмларга асосан рефлектор йўл билан
вужудга келадиган қуйидаги реакциялар киради: 1. Барорецептор
рефлекслар; 2. Хеморецептор рефлекслар; 3. МАТ ишемияга
учрагаqа пайдо бўладиган рефлекслар. Бу рефлекслар жуда ҳам тез, яъни
бир неча лаҳзада вужудга келади.
Оралиқ (вақт бўйича) таъсир механизмларни қуйидаги омиллар ишга
тушириши мумкин: а) капилляр орқали алмашинувнинг ўзгариши; б)
томирлар таранглигининг ўзгариши; в) ренин-ангиотензин тизимининг
фаоллашуви. Айтиб ўтилган омиллар таъсирида гемодинамика бир неча
дақиқадан кейин ўзгара бошлайди, ўзгаришларнинг ривожланиши учун
саотлаб вақт керак бўлади. Узоқ муддатли таъсир механизмлари қон
томирлар ичидаги қонинг ҳажми билан, қон томирлар ҳажми ўртасидаги
нисбийликка таъсир кўрсатади. Бу жараён, суюқликни транскапилляр
алмашинуви иштрокида амалга ошади ва уqа суюқлик ҳажмини буйраклар
томонидан бошқарилиши, вазопрессин ҳамда альдостерон иштирок этади.
Баъзи аъзоларда қон айланишининг ҳусусиятлари. Сут эмизувчи
ҳайвонларда юрак қон айланиши ўрганилгаqа, миокард иккита - чап ва ўнг
коронар (тож) артериялар томонидан қон билан таъминланиши кўринади.
Юракнинг қон билан таъминланиши аортадаги босимга, юракни уриш
тезлигига, ААТ таъсирига боғлиқ. Аммо, метаболик омиллар коронар
томирларда қон оқишига жуда кучли таъсир қилади. Кислород
етишмовчилиги коронар томирларни кенгайтирадиган жуда кучли
омиллардан бири ҳисобланади. Қоqаги кислород миқдорининг 5 фоизга
камайиши ҳам юрак томирларини кенгайишига олиб келади. Томирлардан
қон оқиши юракнинг иш циклига боғлиқ. Систола вақтида юрак мушаги
қисқариб, томирларни сиқади. Натижада чап коронар артерияда қон оқими
бутунлай тўхтайди, фақат диастола вақтида миокард бўшашгаqа қон оқими
тезлашади. Ўнг коронар артерия систола вақтида кўп сиқилмайди, бу
томирлардаги қонинг оқими, асосан аортада қон босимининг ўзгаришига
боғлиқ. Миокардда ниҳоятда кўп сонли капиллярлар бўлиб, деярли ҳар бир
толага биттадан капилляр тўғри келади. Улардан ўтган қон миокардда чуқур
жойлашган синусларга йиғилади. Миокардда томири бўлмаган каналлар -
Тебези каналлари ҳам мавжуд бўлиб, улар юрак бўшлиқларига бевосита
очилади. Систола вақтида қонинг юрак синусларидан ва Тебези
каналларидан оқиб чиқиши тезлашади. Коронар томирларни кенгайиб-
торайишига симпатик тизим таъсир кўрсатади. Бу таъсирнинг натижаси,
катехоламинларнинг қоqаги миқдорига ва улар таъсир қиладиган
рецепторларга (альфа- ёки бетта-адренорецепторларга) боғлиқ. Коронар қон
томирларидаги қон оқими парасимпатик тизим таъсирида камаяди.
Бош мия, бошқа аъзоларга нисбатан, қон билан кўпроқ таъминланади.
Юракдан катта қон айланиш доирасига чиққан қонинг 15 % бош мия
томирларидан ўтади. Мия томирларининг адренэргик иннервацияси яхши](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_43.png)
![ривожланган бўлиб, у, қон томирларни максимал чегарада кенгайиб-
торайишини таъминлайди. Мияга қон, юмшоқ мия пардаси томирларидан
радиал йўналишда тарқалган артериялардан ўтади. Артерия ва веналар
ўртасида анастомозлар бўлмайди, капиллярлар эса очиқ туради, бу
капиллярларнинг сони кулранг моддада оқ моддадагидан кўпроқ бўлади.
Миядан ўтган қон қаттиқ мия пардасида синуслар ҳосил қиладиган веналарга
йиғилади. Бош мия қон томирлари қоqа карбонат ангидридни миқдорий
ўзгаришига сезгир, агар унинг таранглиги икки баравар ошса, қон томирлари
кенгайиб, қон оқишининг ҳажми ва тезлиги икки мартага кўпаяди. Тез-тез
чуқур нафас олинса, қоqа кислород миқдори кўпайиб, мия томирлари
тораяди, қон оқиши камаяди. Буqай пайтда баъзи одамларнинг боши
айланиши мумкин. Бош мия томирларида миоген ўз-ўзини бошқариш
механизми ҳам яхши ривожланган бўлиб, у, тананинг фазодаги ҳолати
ўзгаргаqа, мия томирлари орқали қон оқишининг барқарорлигини сақлаш
имкониятини таъминлайди.
Ўпкада иккала қон айланиш доирасига алоқадор томирлар бор, артерия ва
веналари катта қон айланиш доираси томирларига қарагаqа, анча калта ва
диаметри кенгроқдир. Йирик артерияларнинг девори анча юпқа, силлиқ
мушак қавати яхши ривожланган, типик артериолалар эса уqа учрамайди.
Ўпка капиллярларининг диаметри тахминан 8 мкм га тенг, бир-бирига
уланган, альвеолаларни қалин тўр каби ўраб туради, капиллярларнинг
«функционал узунлиги» (альвеола девори билан чатишган қисми) ўртача 350
мкм га тенг, бу масофани қон 0,7-1 сонияда босиб ўтади. Тинч ҳолатда ўпка
капиллярларининг юзаси 60 м 2
ни ташкил қилади, жисмоний иш бажаргаqа
ёпиқ альвеолалар ва капиллярлар ишга тушиб, бу юза 90 м 2
га етади. Соғ
одамнинг ўпка артериясида систолик босим 20 мм с.у. га, диастолик босим -
8 мм с.у. га, ўртача босим эса 13 мм с.у. га тенг бўлади, бу аортадаги ўртача
босимдан 5-6 марта кам. Ўпка капиллярларидаги ўртача босим 6,5 мм с.у. га
тенг. Кичик қон айланиш доирасининг охири ҳисобланган чап бўлмачада
босим 5,5 мм с.у. ни ташкил қилади. Бу доирада, қон ҳаракатини
таъминловчи босимлар ўртасидаги фарқ, катта қон айланиш доирасининг
тегишли қисмларидаги босимлар фарқидан бир неча марта кам.
Қон томирларидан қон оқиб ўтишига бўлган қаршилик ҳам, катта қон
айланиш доираси томирларидагига нисбатан ўпкада 10 баравар кам.
Ўпканинг йирик артерияларида, пульс тўлқинининг тарқалиш тезлиги 1-2
мғс бўлиб, бу кўрсаткич катта қон айланиш доираси артериялариникидан 3-5
марта кичик. Бу хол, ўпка томирларининг жуда чўзилувчанлигига боғлиқ.
Қон оқимининг чизиқли тезлиги ўпка артериясида 18 смғс (аортада 30-50
смғс) ни ташкил қилади. Капиллярларда бу тезлик камаяди ва тизим қон
айланиш капиллярларидаги тезликдан сезиларли фарқ қилмайди. Ўпка
томирларидан оқиб ўтадиган қон миқдори (ўпка перфузияси) гидростатик
босимга боғлиқ. Катта ёшли одам ўпкаларининг чўққиси, одам тик тургаqа,
ўпка артерияси асосидан 15 см балаq. Шунинг учун, ўпка юқори бўлагининг](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_44.png)
![артериал томирларидаги босим гидростатик босимга тенг. Бу шароитда,
ўпка чўққисидаги капиллярлардан қон кам оқади ёки умуман оқмайди.
Ўпканинг пастки қисмидаги томирларда гидростатик босим артериал
босимга қўшилади ва томирларни кенгайтириб туради. Хулоса қилиб
айтгаqа, ўпка томирларидаги қон оқими нотекис ва тана ҳолатига боғлиқ.
Ўпка томирларидаги босимга плевра бўшлиғидаги ва альвеолалардаги
босимнинг ўзгариши ҳам таъсир қилади. Ўпка қон томирларидаги қонинг
миқдори тахминан 450 мл га тенг, унинг 70 мл капиллярларда, қолган қисми
эса артериялар ва веналар ўртасида тенг бўлинган. Ўпка веналари жуда
чўзилувчан бўлганидан улардаги қонинг миқдори 50 % кўпайииш мумкин.
Ўпканинг қон томирларидан, умумий қон айланиш тизимига, қисқа вақт
орасида 300 мл атрофида қон ўтиб туради.
Жигарда қон айланиши пайтида, унга, айни бир вақтда, артериал ва веноз қон
келади. Артериал қони жигар артерияси олиб келади, веноз қон эса қайтар
вена орқали етиб келади. Қайтар венага йиғиладиган қон ҳазм тизими
аъзолари ва талоқдан ўтади. Шу туфайли, қайтар венадаги қон
капиллярлардан икки марта аввал ичак, меъда ва бошқа аъзолардаги
капиллярлардан, кейин жигар пареrимасидаги капиллярлардан ўтади. Қон
жигар капиллярларидан ўтиши пайтида гепатоцитларни ичакдан сўрилган
моддалар билан таъминлайди, заҳарли моддаларни зарарсизлантириб
организмдан чиқариб ташлайди. Агар қайтар венадаги қон жигардан
ўтказилмасдан, бевосита пастки ковак венага оқизиб юборилса (Экк-Павлов
анастомози ёрдамида) ҳайвон тез куqа заҳарланиб ўлади. Қайтар вена ва
жигар артерияси жигар тўқималарида ёйилиб, жигар бўлакчаларида синусоид
капиллярлар ҳосил қилади, уларда қон жуда секин оқади, бу эса моддалар
алмашинуви учун қулай шароит туғдиради. Қайтар венада қонинг айланиши
синусиод капиллярларни кириш ва чиқиш сфинктерларининг очилиши ёки
ёпилиши йўли билан бошқарилади.
Сут эмизувчилар ҳомиласининг қон айланиш тизими вояга етган
ҳайвонларникидан анча фарқ қилади. Ҳомила юраги бўлмасининг систоласи
қони меъдачаларга йўналтиради, у ердан, яъни чап меъдачадан қон аортага,
ўнг меъдачадан эса - ўпка артериясига келиб тушади. Ҳомила юрагининг
бўлмачалари ҳали ажралмаган бўлиб, овал тешиклари билан бирлашади, шу
туфайли чап меъдача, қони қисман юракнинг ўнг бўлмачасидан ҳам аортага
йўналтиради. Ўпка артерияси орқали қон ўпкага жуда кам миқдорда ўтади,
чунки ҳомилада ҳали ўпка ўз функциясини бажармайди. Ўпка артериясидан
қонинг катта қисми, ўпкани четлаб ўтиб, вақтинча ҳосил бўлган қон томири
- боталлов канали бўйича аортага йўналади. Ҳомиланинг қон айланишида
киqик артерияси муҳим рол ўйнайди. Улар киqик тешиги орқали
ҳомиладан ташқарига чиқади, кейин эса алантохориоqа шохланади ва
артериялар ҳамда капиллярларнинг қалин тўрини ҳосил қилади. Охиргилари
хорион ворсинкаларига киради (9.10-расм) ва у ерда она қорнидан ўтган
кислород ва озиқ моддалар билан тўйинади. Плаtетадан қон киqик венаси](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_45.png)
![бўйлаб ўша канатик орқали қайтади ва кейинчалик жигарнинг қайтар
венасига келиб тушади.
Ҳомиланинг қон айланиш тизими берк тизим бўлиб, онанинг қони ҳомила
қон томирларига ўтмайди ва аксинча. Ҳомиланинг барча аъзолари ва
тўқималари, кам миқдордаги кислород ва катта коtентрациядаги карбонат
ангидрид аралашган қон билан таъминланади. Она қонидан ҳомила қонига
кислородни ўтиши диффузия йўли билан амалга ошади, чунки плаtетадаги
кислороднинг қуввати доимо киqик венасидаги қон кислороди қувватидан
юқори бўлади. Ҳомила туғилгаqан кейин киqик веналари ва артериялари
бўшаб қолади ва боғичга айланади. Бола биринчи нафас олиши билан ўпка ўз
функциясини бошлайди ва ўпка қон айланиши белгиланади. Қон, ўнг
меъдачадан ўпка артериясига ва хаттоки, ўпкага ҳам боради. Баталлов канали
бўшаб қолади, бўлмачалар орасидаги тешик ўсиб беркилади. Чап бўлмача
ўпка веналаридан келган қон билан тўлади, қон босими иккала бўлмачада
ҳам тенглашади. Катта одамникига ўхшаш янги қон айланиш тизими пайдо
бўлади. Юқори ҳарорат қон айланишга бевосита таъсир кўрсатади, яъни
юрак фаолиятини кучайтиради. Тана ҳарорати37,3-37,6 0
С га кўтарилганида,
юракнинг бир дақиқада уриши 20 мартага тезлашади (исиб кетишнинг
биринчи даражаси), тана
ҳарорати 37,7-38,4 0
С га етса, юрак уриши тезлиги бир дақиқада 120 га етади
(исиб кетишнинг иккинчи даражаси) ва тана ҳарорати 38,6-40,6 0
С га
кўтарилса, юрак уриши бир дақиқада 160 атрофида бўлади (исиб кетишнинг
учинчи даражаси). Исиб кетишнинг биринчи даражаси артериал қон
босимига таъсир қилмайди, иккинчи даражада систолик босим кўтарилиши
мумкин, тана ҳароратининг учинчи даражага кўтарилиши атериал босимни
кескин пасайтириб юборади. Бу ҳолат, иссиқ уришининг ўзига ҳос
белгисидир. Артериал босимнинг пасайиши қон томирларининг, асосан тери
томирларининг кенгайишига боғлиқ. Бу шароитда, босимни бир меъёрда
сақлаб туриш учун юракдан чиқадиган қонинг миқдори кўпайиши керак.
Бунга организм, асосан юрак уриши тезлигини кўпайтириш йўли билан
эришади. Систолик ҳажм фақат жисмонан чиниққан шахсларда ортиши
мумкин.
Иссиқ шароитда тана ҳароратининг доимийлигини сақлашда одамнинг
териси асосий рол ўйнайди. Ҳаво ҳарорати 28 0
С га кўтарилгаqа тери қон
томирлари кенгайиб тер ажрала бошлайди. Бу жараён, биринчи галда қулоқ
супраси, панжалар, кейин билак териси томирлари кенгайиши оқибатида
содир бўлади. Артериал томирларининг кенгайиши веналарда қон
босимининг ортишига ва уларни кенгайишига олиб келади. Нормал](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_46.png)
![ҳароратда теридан бир дақиқада 200-500 мл ҳажмда қон оқиб ўтса, иссиқда
2500-3000 мл, қон оқиб ўтади,жуда ҳам юқори ҳароратда бу кўрсатгич 8000
мл га етади ва юракдан чиққан қонинг 50-70 % ташкил қилади. Тери
томирлари кенгайган пайтда, ички аъзоларнинг томирлари тораяди. Бу
ўзгаришларни рефлектор, маҳаллий ва гуморал бошқариш механизмлари
юзага чиқаради.
Тери томирларининг кенгайиши нурланиш, ўтказиш, конвекция ва тер
буғланиш жараёнлари ёрдамида иссиқ шароитда тана ҳароратининг меъёрида
сақланишига ёрдам беради. Ҳаво ҳарорати тери ҳароратидан ошиб кетгаqа
кўрсатилган жараёнлардан фақат биттаси - тер таркибидаги сувни буғлатиб,
иссиқ йўқотиш жараёни сақланиб қолади. Бу вазиятда, тери томиралрининг
кенгайиши ва тер ажралишининг кучайиши муҳим аҳамиятга эга.
Лимфатик тизим. Организмда, қон томирлари билан бир қаторда, лимфатик
тизим ҳам мавжуд бўлиб, у, қўшимча дренаж тизим кўринишида намоён
бўлади. Бу тизим бўйлаб, тўқималардаги сув, оқсилларнинг коллоид
қоришмалари, липидларнинг эмульсиялари, сувда эриган кристаллар,
ҳужайрада парчаланган маҳсулотлар ва бошқалар қон оқимига қайтиб
келади.
Лимфатик тизимнинг асосий вазифалари қуйидагилардан иборат: 1. Тўқима
суюқлиги ҳажми ва таркибининг турғунлигини ушлаб туриш; 2. Барча аъзо
ва тўқималар суюқлиги ҳамда қон ўртасида гуморал алоқани таъминлаш; 3.
Овқат ҳазм қилиш каналидан озиқ моддаларни веноз тизимга сўриш ва
ўтказиш; 4. Организмнинг иммунологик реакцияларида лимфоид
аъзолардан лимфоцитларни, плазматик қаторнинг ҳужайраларини,
антитаналарни етказиб бериш йўли билан қатнашиш; 5. Организмнинг
фавқулодда таъсирларга жавоб беришида, ва зарарланган жойга
лимфоцитлар, плазмоцитлар ва бошқаларни етказиб бериш йўли билан
қатнашиш.
Юксак умуртқалиларнинг лимфатик тизими лимфатик томирлар, лимфатик
тугунлар ва лимфатик каналлардан иборат. Барча тўқималарда (тоғай асаб ва
терининг юзаки қатламидаги тўқималардан ташқари) лимфатик капиллярлар
тармоғи бор. Улар сиртмоқ ёки учи берк (кўр) ўсимталардан бошланади ва
қўшилиш жойларида лакуналарнинг мавжудлиги билан ўзига хосдир.
Капиллярларнинг диаметри 10 дан 100 мкм гача бўлади. Уларнинг деворлари
осон чўзилади ва лимфа кўп миқдорда келгаqа диаметри 2-3 мартага
кенгаяди, бу пайтда, уларнинг сўрувчи юзаси ҳам катталашади.
Бир нечта капиллярлар қўшилгаqа лимфатик томир ҳосил бўлади. Шу ерда
биринчи клапан ҳам жойлашган. Томирларнинг деворида, эqотелий ва
боғловчи - тўқима пардаси ўртасида мушак қатлами ҳосил бўлиб, у, томир](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_47.png)
![йириклашган сари қалинлашади. Томир бўйлаб, унинг торайган жойларида
клапанлар ҳам жойлашган. Клапанлар орасидаги масофа 2-3 мм, йирик
томирларда эса 15 мм гача бўлади. Клапанлар жуфт бўлиб, қарама - қарши
ётган яримойсимон шаклдаги қатламдир. Улар лимфани орқа томонга қараб
оқиб кетишини олдини олади. Ҳар бир аъзо ёки тана қисмидан кетувчи
лимфатик томир чиқади ва улар регионар лимфатик тугунларга йўналади.
Лимфатик томирлар лимфа ҳосил бўлиш жараёнида қатнашади, дренаж
функцияни ва лимфа оқимини қайтариш вазифасини бажаради. Лимфатик
томирлар бўйлаб лимфатик тугунлар жойлашган, улар биргаликда ягона
тизимни ташкил қиладилар. Сут эмизувчиларда улар юмалоқ ёки овал
шаклга эга (9.11 -расм) ва гуруҳ-гуруҳ бўлиб жойлашган. Уларнинг сони
итларда - 60 та, чўчқада - 190, буқада - 300, одамда - 460 атрофида бўлади.
Лимфатик тугунларнинг бир томони ботиқ бўлиб (бу жой дарвоза дейилади),
шу ерда унга артерия ва симпатик асаб толалар киради, ҳамда веналар ва
чиқарувчи лимфатик томирлар чиқади.
Лимфа олиб келувчи томирлар тугунинг қарама - қарши, бўртиб турган
томонидан киради. Лимфатик тугунлар лимфоцитопоэз аъзолар ҳисобланади.
Уларнинг пўстлоқ қисмида ва мағиз моддасида В - ва Т - лимфоцитлар ҳосил
бўлади ва ҳужайраларнинг кўпайишини рағбатлантирувчи лейкоцитар омил
ишлаб чиқилади. Вояга етган лимфацитлар тугунларнинг синусига келиб
тушади ва улардан лимфа билан бирга чиқувчи томирлар орқали чиқарилади.
Тутамлар тўсиқли - фильтр вазифасини ҳам бажаради. Улар синусларининг
бўшлиғида, лимфа оқими билан келадиган микроблар ва ёт заррачалар
макрофаглар томонидан тўхтатилиб, ушлаб қолинади. Лимфатик тугунлар
лимфоцитлар, иммуноглобулинларни ишлаб чиқиш, плазматик
ҳужайраларни ҳосил қилиш йўли билан иммун жараёнларда қатнашади.
Улар, лимфанинг депоси вазифасини бажаради, қон ва лимфа ўртасида
суюқлик ва шаклли элементларни тақсимлашади.
Лимфатик тизим эволюциясига назар ташласак, қон томирлар тизимидан
алоҳида бўлган бу тизим, барча умуртқали ҳайвонларга ҳосдир. Ланцетик ва
юмалоқ оғизлиларда диффереtияланмаган гемолимфатик тизим ҳам бор.
Лимфатик тизимни қон айланиш тизимидан алоҳида ажралиши, илк бор,
суякли балиқларда содир бўлиб, у, юзаки ва чуқур кўqаланг, ҳамда ичак-
тутқич лимфатик томирлар билан намоён бўлган. Уqан ташқари, ички
аъзолар, перикард ва жабра халтачалари оралиғида лимфатик синуслар
жойлашган.
Амфибия ва рептилияларда лимфатик юрак деб аталадиган аъзолар пайдо
бўлган. Улар қисқарувчи аъзо бўлиб, деворларида мушак толалари
жойлашган. Лимфатик юраклар бир-ёки кўп камерали пуфакча кўринишига
эга бўлиб, бир томоqан лимфатик томирлар ва синуслар билан, иккинчи](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_48.png)
![томоqан эса - веналар билан туташган. Буqай юраклардан бақада 4 та,
тритоqа 15 та ёнбош ва бир нечта тос, курак ва бошқа қисмларида мавжуд.
Рептилияларда синуслар билан бир қаторда лимфатик томирлар ўрами пайдо
бўлган, иккита орқа лимфатик юрак мавжуд. Сувда сузмайдиган қушларда
лимфатик юрак фақат эмбрионал даврида бўлади. Балиқлар, амфибиялар,
рептилияларда лимфатик тутамлар бўлмайди, улар илк бор сувда сузувчи
қушларда пайдо бўлган. Уларнинг лимфатик томирлари веналарнинг бир
неча жойида туташади. Сут эмизувчилар лимфатик тизимининг тузилиши
мураккаблашган, лимфатик томирларда клапанлар пайдо бўлади, кўп сонли
лимфатик тугунлар ҳосил бўлади (9.12 -расм). Лимфа, тўқима суюқлигини
лимфатик капиллярларга сўрилиши оқибатида ҳосил бўлади. Лимфадан
гидролимфани фарқлаш зарур, гидролимфа - медузаларнинг, тароқлиларнинг
ичак-томир тизими суюқлиги бўлиб, у, ҳайвонлар яшайдиган муҳит
суюқлиги билан тўғридан-тўғри боғланган.
Лимфани гемолимфадан ҳам фарқлаш лозим, гемолимфа - берк қон айланиш
тизимига эга бўлмаган ҳайвонларнинг томирларида ва ҳужайралараро
бўшлиғида жойлашган суюқликдир. Сут эмизувчиларда, қулоқ парда
лабиринти ва ички қулоқнинг суякли асоси орасидаги бўшлиқ, ўзига ҳос
суюқлик - перилимфа, қулоқ парданинг ўзи эса - эqолимфа билан тўлган
бўлади.
Очлик пайтида, ёки ёғсиз овқат истеъмол қилингаqан сўнг лимфатик
оқимдан олинган лимфа деярли тиниқ рангсиз суюқлик бўлиб, оқсил
миқдори ўртача 20 гғл.ни ташкил қилади, бу кўрсаткич қон плазмасидаги
коtентрациядан камдир. Таркиби бўйича лимфа капилляр фильтрат ва қон
плазмасидан фарқланади. Унинг таркибида (мкгғ100 мл) анионлардан: Cl -
-
438; HСО
3 -
- 48; Н
2 РО
4 -
- 1,5; катионлардан: Na Қ
- 524; К Қ
-9,8; Са 2Қ
- 4,5
миқдорда ва турли энзимлар мавжуд. Лимфатик тўқимада витаминлар депоси
бор. Лимфада ивитувчи компонентлар бўлиб, шу туфайли у, тез ивиш
қобилиятига эга. Қолган моддаларнинг концентрацияси уларни қон плазмаси
таркибидаги миқдорига ўхшашдир.
Одам организмида тахминан 1500 мл лимфа бор, лекин унинг таркиби турли
аъзоларда турлича бўлиб, уларнинг функцияларига мос келади.
Лимфа ҳосил бўлиш механизми - қонинг капиллярлардаги ва тўқималараро
суюқликнинг фильтрацияси, диффузияси ва осмоси, гидростатик босимининг
фарқланиши каби жараёнларга асосланган. Бу омилларнинг ичида лимфатик
капиллярларнинг ўтказувчанлик хусусиятига муҳим аҳамият касб этади.
Турли катталикдаги заррачалар, лимфатик капиллярларнинг деворидан унинг
ички бўшлиғига ўтадиган иккита - ҳужайралараро ва эqотелий орқали йўли
бор. Биринчиси - капиллярлар девори, ҳужайралараро тешикларни](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_49.png)
![кенгайиши ва тўқималар атрофидаги йирик дисперсли заррачаларни
ўтказишга асосланган. Ҳужайралараро тугунлар очиқ ва ёпиқ бўлиши
мумкин. Очиқ тугунлар орқали (катталиги 10 нм дан 10 мкм гача), аъзонинг
локализацияси ва функцияси шартларига боғлиқ ҳолда йирик ва майда
заррачалар эркин ўтиши мумкин. Лимфатик капиллярларга моддалар
ташилишининг иккинчи йўли, уларни микропиноцитоз пуфакчалар ва
везикулалар ёрдамида эqотелиал ҳужайралар цитоплазмаси орқали
тўғридан-тўғри ўтишига асосланган. Иккала йўл орқали суюқликлар ва
заррачаларни ўтиши бир вақтда содир бўлади. Лимфани ҳосил бўлишида
онкотик босимнинг ҳам аҳамияти катта. Қонинг гидростатик босимини
ортиши лимфа ҳосил бўлишига ёрдам беради, ва аксинча, онкотик босимнинг
кўпайиши унга қаршилик қилади. Қоqан суюқликни фильтрация бўлиш
жараёни капиллярларнинг артериал охирида содир бўлиб, суюқлик қон
оқимига веноз томирлар орқали қайтади. Бу ҳолат, биринчидан,
капиллярларнинг артериал ва веноз охирларидаги қон босимининг фарқи
билан боғлиқ бўлса, иккинчидан, капиллярнинг веноз охиридаги онкотик
босимни ортиши билан боғлиқ бўлади. Қон плазмасининг онкотик босимини
пасайиши суюқликни қоqан тўқимага жадал ўтишига олиб келади,
тўқималараро суюқликнинг ва лимфанинг осмотик босимини ортиши эса,
лимфани жадал ҳосил бўлиши билан бирга содир бўлади. Бу механизм,
тўқима суюқлигида метаболизмнинг паст малекулали маҳсулотларини
йиғилиши пайтида, масалан, мушак ишлаган пайтида, айниқса яққол намоён
бўлади.
Лимфа тубан умуртқалиларда, лимфатик томирларнинг кенгайган
қисмларини (лимфатик юраклари бўлган) автоматик равишда қисқариши
оқибатида ҳаракатланади. Юксак умуртқалилар ва одамлар капиллярларида
ҳосил бўлган лимфа доимо кўкрак каналларига, ўнг лимфатик бўйинтириқ,
ўмровости каналларга оқади. Бу каналлар, лимфани тананинг турли
қисмларидан йиғиб, уни венага ўтишини таъминлайди.
Лимфанинг оқиши, тўқималараро бўшлиқдан лимфатик капиллярларга
ўтувчи суюқликнинг босим кучига ва сиқиб чиқарувчи ҳаракат кучига
боғлиқ. Бу алмашинув, гидростатик босим асосида, унинг таъсири остида қон
микроциркулятор оқим бўйлаб ҳаракатланади, ҳамда диффузия ва осмоснинг
физик-кимёвий қонуниятлари асосида амалга ошади. Буqан келиб чиққан
ҳолда, алмашинув қон плазмаси ва тўқима суюқлиги оқимларининг коллоид-
осмотик босимининг фарқига боғлиқ. Янги ҳосил бўлган лимфа,
капиллярларни олдин тўлдирган лимфани механик равишда сиқиб чиқаради.
Лимфанинг ҳаракатланишида лимфатик томирлар деворларининг ритмик
қисқариши муҳим рол ўйнайди. Лимфани томирлар бўйлаб ҳаракатланишига
лимфатик йўлларни ўраб турган скелет мушакларнинг қисқариши анча
таъсир кўрсатади. Бу қисқаришлар ўзига ҳос лимфатик насосни пайдо қилиб,
у, томирларни кетма-кет сиқади ва бўшаштиради. Лимфа оқимига, қорин
бўшлиғи лимфатик томирларидан лимфани узлуксиз чиқиб кетиши содир](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_50.png)
![бўлади, шу билан бирга аортанинг пульсацияси ва нафас олиш ҳаракатлари
ҳам таъсир қилади, буqа, нафас олгаqа кўкрак томирларининг
кенгайишини ва нафас чиқарилгаqа уни сиқадиган ҳаракатлар чақирилади.
Лимфа томирларини венага қўшиладиган жойларида клапанларининг
мавжудлиги унга қони қўшилиб кетишини олдини олади.
Ишлаб турган аъзолардан лимфани чиқиб кетиши кўп марта
тезлашади. Лимфа оқими рефлектор таъсирларга боғлиқ бўлади.
Qon organizmning eng muhim to’qimalaridan biridir. Qon, limfa va to’qimalar aro
suyuqligi organizmning ichki muhitini tashkil qiladi. Organizmning barcha
to’qima va hujayralari fizik-kimyoviy xossalari va tarkibi nisbatan doimiy
bo’ladigan ana shu suyuqliklarning muhitidagina normal yashay oladi.
Issiq qonli (gomoyoterm) hayvonlar qoni uzoq davom etgan evolyutsiya
mahsulidir. Oddiy bir hujayrali hayvonlarda qon yo’q. Ular hayoti uchun zarur
moddalarni hujayra po’sti orqali oladi, chiqindi keraksiz moddalarni ham ana shu
yo’l orqali chiqarib tashlaydi. Zoologik silsilaning pastki bosqichlarida turadigan
hayvonlarning tomirlari ichida suvsimon suyuqlik-gidrolimfa oqadi. Uning
tarkibida oqsillar va boshqa azotli moddalar kam bo’ladi. Bir muncha yuqoriroq
taraqqiy etgan hayvonlarda gemolimfa paydo bo’ladi. Gemolimfaning tarkibi
organik va anorganik moddalarga boy bo’lib, unda oqsillar va kislorodni biriktirib
tashiy oladigan pigment bor. Bu pigment gemolimfaga qizg’ich rang beradi. Issiq
qonli hayvonlarda esa tarkibi murakkab, benihoya muhim vazifalarni bajara
oladigan, o’ziga xos xossa va xususiyatlarga ega bo’lgan suyuq to’qima – qon
paydo bo’lgan. Qonning organizmdagi ahamiyati u bajaradigan vazifalaridan kelib
chiqadi. Qon quyidagi vazifalarni bajaradi:
1. Transport vazifasi (funksiyasi). Qonning bu vazifasi uning turli parchalanib
so’rilgan moddalarni- oqsillar, aminokislotalar, yog’lar(lipidlar), uglevodlar,
mineral moddalar, suvni organizmning barcha hujayra to’qimalariga tashib
yetkazib beradi. Shuningdek hujayra va to’qimalarda hosil bo’lgan chiqindi,
keraksiz ziyonli moddalarni (metabolitlarni) tegishli chiqaruv ayiruv organlariga
tashib keladi.
2. Termoregulyatsiya funksiyasi – ya’ni issiqlik almashinuvida va uning
boshqarilishida ishtirok etadi. Ma’lumki organizmning turli organ va to’qimalarida
moddalar almashinuvining darajasi bir xil emas. Modomiki shunday ekan, turli
organlarda issiqlik hosil bo’lushi ham bir xil bo’lmaydi. Qon organizm bo’ylab
doimo harakatda bo’lib, tegishli organlardagi ortiqcha issiqlikni olib boshqalariga
beradi. Ortiqchasini esa issiqlik uzatadigan organlarga – teri, upka, buyraklar va
boshqalarga yetkazadi. Shunday qilib, qon organizm haroratining mo’tadilligini,](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_51.png)
![doimiyligini ta’minlashda asosiy rol o’ynaydi. Qon, hujayra va to’qimalar uchun
fizik-kimyoviy muhitdir. Buning ma’nosi shundaki qonning fizik-kimyoviy
ko'rsatkichlari doimiy bo’lib juda kam darajada o'zgaradi. Barcha hujayra va
to’qimalar faqat qonda va limfada mavjud bo’lgan muhitdagina yashay oladilar.
Qon muhitning me’yoridan tashqari o'zgarishi hujayra va to’qimalardagi
jarayonlarning buzilishiga olib keladi. Demak gomeostazni, ya’ni hujayra va
to’qimalardagi suv va elektrolitlar miqdorini o’zgarmas holda saqlab turishida qon
katta ahamiyatga ega.
3. Qonning himoya funksiyasi. Qondagi leykotsitlar – oq qon tanachalari
organizmga tushgan turli xil yot jismlar, zararli agentlarni(mikroorganizmlarni)
o’rab olib pustidan ajraluvchi fermentlari yordamida parchalab hazm qilib
yuboradilar, bu hodisa fogocitoz deb ataladi (1883 yil I.I.Mechnikov kashf etgan).
Bundan tashqari qon zardobida oqsil tabiatli moddalar - antitanalar mavjud bo’lib,
ular ham organizmni turli zararli agentlardan himoya qiladilar. Qonning yana uvish
xossasi bo’lib u ham himoya vazifasini bajaradi.
4. Qonning ayiruv funksiyasi. Moddalar almashinuvini oraliq, qoldiq
mahsulotlarini, turli xil bo’yoqlari, zaharlarni ayiruv organlariga tashib yetkazib
berib, ulardan organizmni tozalaydi.
5. Qonning korellyativ funksiyasi. Turli ichki endokrin bezlaridan va to’qimalardan
chiquvchi gormonlar va fiziologik faol moddalar (mediatorlar) qon orqali turli
funksiyalarni boshqarishda ishtirok etadi.
Bu funksiyalar qon tomirlarida harakat qilib turganida ijro etiladi.
Qonning fizik-kimyoviy xususiyatlari.
Qon qizil rangli, shurtak ta’mli, yopishqoq suyuqlikdir. Toza idishga qon olib uni
ivishdan saqlanuvchi modda qo’shilgach qonni bir necha vaqt tinch holatda
qoldirsak, u ikki qismga sarg’ich yoki rangsiz tiniq suyuqlik – plazmadan tashkil
topgan ustki qismida va shaklli elementlar, ya’ni qizil qon tanachalari(eritrotsitlar),
oq qon tanachalari (leykotsitlar) hamda qon plastinkalari (trombotsitlar)dan iborat
pastki qismga ajraladi. O’rtacha olganda qonning 60% ga yaqin qismini plazma,
40% ga yaqin qismini esa shaklli elementlar tashkil qiladi. Ammo keltirilgan bu
raqamlar nisbiy bo’lib, plazma bilan shaklli elementlar miqdorini o’zaro nisbati
organizmning holatiga, hayvonlarning turiga qarab bir muncha o’zgarib turadi.
Masalan baliqlar qonining 10% dan 30% gacha qismini, issiq qonli hayvonlar
qonining 30%dan 50% gacha qismini shaklli elementlar tashkil qiladi. Qon
plazmasi bilan shaklli elementlarning o’zaro nisbati gemotakrit asbobi yordamida
aniqlanadi. Qonning rangi uning kislorod bilan toyinish darajasiga qarab o’zgarib](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_52.png)
![turadi. Qon kislorod bilan yaxshi toyinsa, och qizil rangga ega bo’ladi, bu arteriya
qondir. Kislorod bilan yaxshi toyinmagan qon esa qaramtir-qizg’ich rangli
bo’lib, vena qoni deyiladi. Qonning yopishqoqligi 4,0-6,0 ga teng ya’ni qon
suvga nisbatan 4,0-6,0 barobar yopishqoqroqdir. Qonning yopishqoqligi asosan
tarkibidagi qizil qon tanachalari eritrotsitlarning miqdoriga va kamroq darajada
plazmaning oqsil tarkibiga bog’liq. Organizm ko’p suv yo’qotganida, qonda
eritrotsitlar karbonat-angidridning miqdori ko'payganda, harorat ko'tarilganida
qonning yopishqoqligi oshadi. Aksincha eritrotsitlar va plazma oqsillari
kamayganda, qonda kislorod ko'payganda qonning yopishqoqligi kamayadi.
Qonning solishtirma og’irligi o’rtacha 1,050-1,060 kg/sm 3
ga teng. Bu ko'rsatkich
ham hayvonlarning turiga va organizmning holatiga qarab o'zgarib turadi.
Jumladan, qonning solishtirma og’irligi otlarda1,046-1,059 kg/sm 3
ga,
qoramollarda 1,046-1,058 kg/sm 3
ga, qo’ylarda 1,041-1,061 kg/sm 3
ga,
cho’chqalarda 1,039-1,059 kg/sm 3
ga, echkilarda 1,035-1,049 kg/sm 3
ga teng
bo’ladi.
Eritrotsitlar ko'payganda solishtirma og’irlik oshadi va aksincha. Qonning 80% ga
yaqin qismini suv, 20%ga yaqin qismini esa quruq moddalar atshkil qiladi.
Qonning bir qator fizik-kimyoviy xususiyatlari plazmaning xossa va xususiyatlari
bilan belgilanadi.
Qon plazmasi, uning tarkibi va xususiyatlari.
Qonning ahamiyati. Qon va limfa (to’qima va tomirlardagi) organizmning ichki
muhiti deb yuritiladi. To’qimalar oralig’idagi suyuqlik (limfa) hujayralarni
to’g’ridan-to’g’ri o’rab turganligi sababli, organizmning haqiqiy ichki muhitini
tashkil etadi. Qon esa organizmning oraliq muhitini tashkil etadi, u tomirlarda
bo’lib hujayralar bilan to’g’ridan-to’g’ri aloqada bo’lmaydi: Uning ahamiyati qon-
tomirlar tizimining tashuvchilik funksiyasi bilan aniklanadi.
Qon o’ziga xos suyuq to’qima bo’lib: boshka to’qimalarga o’xshash va hujayra
elementlarini qizil qon, oq qon tanachalarni va qon plastinkalarini saqlash bilan
yana hujayradan tashqi modda (rang) larni saqlaydi.
To’qima limfasi hujayralar tomonidan tinimsiz talab qilinadigan kislorod va
to’yimli moddalarni qondan oladi va unga hujayralar faoliyati natijasida hosil
bo’lgan oraliq va oxirgi moddalarni beradi.
Qon va to’qima limfasi orasida kuzatiladigan bunday almashinuv, organizmni
xaqiqiy ichki muhitning tarkibiy jihatdan nisbatan doimiyligini ta’minlaydi.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_53.png)
![Qon tarkibining doimiyligini organizmdagi qator organlar ta’minlaydi va ularning
ishtiroki tufayli organizmda sarflangan kislorod va to’yimli moddalarning o’rni
to’ldiriladi va hujayralardagi almashinuv mahsulotlavrini ortiqcha qismi chiqarib
tashlanadi. Nafas organlari faoliyati tufayli qon kislorod oladi va karbonat
angidrid gazini beradi. Boshqa almashinuv mahsulotlari asosan buyraklar va
qisman ovqat hazmi organlari shilliq pardalari va teri orqali chiqariladi. To’yimli
moddalar qancha (asosan ichaklardan) hamda qaysi organlarda depo holida (yog’
to’qimalari va jigardan) saqlansa o’shalardan oladi.
Turli organlarda kechayotgan almashinuv jarayonlari bir-biri bilan uzviy
bog’langan. Bitta organ faoliyatining mahsuloti qancha qonga tushsa u qon orqali
boshqa organga tushadi, qaysiki ular almashinuv jarayonlarida kerakli ishtirokchi
bo’lish uchun zarur bo’lsa, ayrimlari bu jarayonni tezlashtirishi, ayrimlari
parchalanishi yoki qayta sintezlanishi mumkin. Organlarning bunday gumoral yo’l
bilan o’zaro aloqasi qon orqali bajariladi va bunda ichki sekresiya bezlaridan ishlab
chiqiladigan garmonlar muhim ahamiyatga ega. Qonning yana bir funksiyasi -
organizmni hujayra tanalarining parchalanishi natijasida hosil bo’ladigan
mahsulotlar, hamda yog’ moddalarning zararli ta’siridan va ayniqsa kasallik
chaqiruvchi mikroblar va ular ajratadigan zaharlardan himoya qilishdir.
Odam organizmida o’rtacha 5-6 l qon bo’ladi, bu tana og’irligining 1/12 qismini
tashkil etadi. Sentrifugalash yo’li bilan hamda yangi olingan qonni sovuq joyga
qo’yib ma’lum muddatdan keyin ikkita asosiy qatlam olish mumkin – cho’kmaga
cho’kkan qismi qon hujayralari yoki tanachalar va suyuq qismi yoki plazma.
Plazmaning tarkibi. Qon plazmasi 90 % suvdan tashkil topgan bo’lib, unda turli
organik va anorganik birikmalar erigan holda bo’ladi.
Plazma organik moddalarining asosiy qismi oqsillardan iborat bo’lib, ular turli
hayvonlar plazmasining 6-8% ni tashkil qiladi. Plazma oqsillari bir necha xil
bo’ladi, lekin ular asosan albuminlar, globulinlar va fibrinogen degan uchta
guruhga bo’linadi. Plazmadagi fibrinogen oqsili ham aslida globulinlar qatoriga
kiradi. Uning plazmadagi konsentratsiyasi 0,2-0,4% ga teng. Bu oqsil qonning
ivish jarayonida benihoya katta vazifani o’taydi.
Agarda ana shu oqsilni plazmadan ajratib olib tashlasak, ivimaydigan qon zardobi
qoladi. Oqsil fraktsiyalarining miqdori odam va turli hayvonlarda bir xil emas.
1-jadval.
Odam va turli hayvonlar qon zardobidagi oqsillar miqdori gramm-foiz xisobida:
№ Hayvonlar Umumiy oqsil miqdori Albuminlar Globulinlar
1. Odam 8,2 4,5 3,1](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_54.png)
![2. Qoramol 7,4 3,3 4,1
3. Qo’y 6,8 2,7 4,1
4. Ot 7,3 2,7 4,6
Globulin oqsilning o’zi alfa, beta va gamma frakciyalariga ajraladi. Bu
frakciyalarning o’zlari ham bir qancha kichik frakciyalarga bo’linadi. Turli
globulin frakciyalarining qondagi miqdori ham turli hayvonlarda bir xil emas.
Qon oqsillari, jumladan, turli frakciyalarning o’ziga xos xossa va xususiyatlari bor,
ularning bajaradigan vazifalari ham har xil. Albuminlar organizmda asosan plastik,
qurilish materiali vazifasini o’taydi. Ular jigarda hosil bo’lib qonga chiqarilgandan
so’ng turli organlarga tashiladi va har qaysi organda shu organga xos albuminlarga
aylanib, hujayralarning asosiy komponentalaridan biri bo’lib qoladi. Bundan
tashqari albumuinlar o’zi bilan yog’ kislotalari, organik kislatalar va boshqa
birikmalarni biriktirib tashiydi. Globulinlar katta dispersli oqsillardir. Globulinlar
organizmning immunologik reaksiyalarida, immunitet hosil bo’lishida katta
ahamiyatga ega. Qondagi immun tanachalar, antitanachalar o’z faoliyatiga ko'ra
globulinlardir. Bu borada gamma globulinlarning roli ayniqsa katta. Alfa va betta
globulinlar xolesterinni, gormonlarni, fosfatlarni, yog’ kislotalarini, og’ir metallar
va boshqa bir qator birikmalarni biriktirib oladi. Qon ivishida ishtirok etadigan bir
qator omillar ham o’z tabiatiga ko'ra globulinlardir.
Albuminlarni globulinlarga bo’lgan nisbatiga oqsil koeffitsiyenti deyiladi. Oqsil
koeffitsiyentini aniqlash qoidasi oqsillarning nechog’li o'zgaruvchanligi
to’g’risida fikr yuritishga imkon beradi.
2-Jadval.
Qon plazmasidagi globulinlarnimg miqdori, mg %
№ Hayvonlar Globulinlar
1. Otlar 16,0 23,0 21,0
2. Qoramollar 17,0 13,0 30,0
3. Qo’ylar 18,0 9,0 31,0
4. Itlar 13,0 22,0 12,0
Oqsillarning miqdori yuqorida aytilganidek hayvonlarning yoshiga , jinsiga , zotiga ,
organizmning holatiga , yilning fasliga qarab bir muncha o ' zgarib turadi . Qarakul
qo ’ zilarda o ' tkazilgan tekshirishlar ona qornida rivojlanishning 3,5 oyida homila
qon zardobida oqsillarning umumiy miqdori 2,32-2,50 gramm % ga teng bo ’ lishini
ko ' rsatadi . Endigina tug’ilgan, hali onasini emmagan qo’zida esa oqsillar 3,3-3,5](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_55.png)
![gram% atrofida bo’ladi. Bu paytda oqsillarning asosiy qismini albuminlar, kam
miqdorda alfa va betta globulinlar tashkil qiladi.
Onasining emgandan so’ng qo’zi qonida oqsil miqdori albuminlar shuningdek alfa
va beta globulinlar xisobiga ortadi. Bir oylik yoshidan boshlab qo’zilarning qon
zardobidagi oqsillar miqdori endi taxminan ona qo’ylarnikiga tenglashib qoladi.
Bug’oz qorako’l sovliqlarda ham qon zardobidagi oqsillar miqdori o'zgaradi.
Jumladan, qo’ylarning bug’ozlik davrida zardob oqsillari bir muncha kamayadi.
Oqsillarning kamayishi qo’ylarning yoshiga bog’liq. Birinchi marta bug’oz
bo’lgan yosh va 5-6 marta tuqqan keksa qo’ylarda zardob oqsillari, 2-3 marta
tuqqan qo’ylardagiga qaraganda ko'proq kamayadi.
Qorako’l qo’ylar zardob oqsillarining o'zgarishi yilning fasliga ham bog’liq.
Jumladan, ularning zardobida oqsillar qishda yozdagiga qaraganda bir muncha
ko'proq bo’ladi. Plazmadagi fermentlar ham oqsillardir. Ular, taxminan plazma
oqsillarining 0,1% ga yaqin qismini tashkil qiladi.
Plazma oqsillari asosan jigarda hosil bo’ladi, jigar kasallanganida esa plazma
oqsillarni tarkibi ko’pchilik hollarda buziladi.
Oqsillardan tashqari, plazmada boshqa azotli organik birikmalar ham bor. Bular
organizmda oqsillarning parchalanishi, almashinishi natijasida hosil bo’ladi.
Ularning qatoriga polipeptidlar, kreatin, kreatinin, siydik(urat) kislota,
mochevina(siydikchil), ammiak va boshqa birikmalar kiradi. Bu moddalar
tarkibidagi azotga qon zardobining qoldiq azoti deyiladi. Uning miqdori sog’lom
hayvonlarda 0,22-0,35% ni tashkil qiladi.
Qoldiq azot miqdoriga qarab organizmda oqsillar parchalanishining jadalligi
to’g’risida fikr yuritish mumkin.
Plazmada uglevodlar asosan glyukoza holatida bo’ladi. Uning miqdori 40-75mg%
ni tashkil qiladi. Glyukozaning miqdori bir turdagi hayvonlar plazmasida bir
muncha muayan bo’lib, juda kichik doirada o'zgaradi. Chunki glyukozaning
qondagi miqdori organizmning hayotiy muhim ko'rsatkichlari qatoriga kiradi.
Uning o'zgarishiga organizm juda sezgir. Shu sababli glyukozaning surunkali
ravishda ko'payib yoki kamayib ketishi ko'pincha kasalliklar paytida kuzatiladi.
Plazmada 0,1-0,3% yog’ va yog’ mahsulotlari bo’ladi. Yog’lar plazmada yog’
kislotalari, neytral yog’lar, fosfatidlar va xolesterin shaklida uchraydi. Yuqorida
aytilganlardan tashqari plazmaning organik moddalari qatoriga
gormonlar, antitanachalar , vitaminlar immuntanachalari, piroyzum kislota va
boshqa birikmalar kiradi.
3-Jadval.
Odam va hayvonlar qonidagi elimentlarning miqdori, mg%](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_56.png)
![№ Hayvonlar Kimyoviy elementlar
Natriy Kaliy Kalsiy Magniy Umumiy
fosfor Organik
fosfor Xlor
1. Odamlar 280,0-
350,0 18,0-
20,0 9,0-
11,0 1,0- 3,0 320,0-
360,0
2. Ot 320,0 18,0 12,0 2,5 12,5 4,8 360,0
3. Qoramol 330,0 19,0 11,0 3,5 11,0 5,0 370,0
4. Qo’y 325,0 19,0 11,5 2,5 11,5 6,0 370,0
Oqsillar cho ’ ktirilganidan keyin plazmada biroz miqdordagi azot saqlovchi boshqa
moddalar qoladi : polipeptidlar , aminokislotalar , mochevina , siydik kislotasi ,
kreatin , kreatinin , bilirubin va boshqalar . Mochevinaning miqdori, odatda 20-30
mg % dan oshmasada, oqsillarga boy ovqatlar bilan ovqatlangandan keyin bir
muncha ortadi. Agarda mochevinaning ortgan miqdori uzoq muddat saqlanib
qolsa, bu paytda kuchli zaharlanish holati yuz beradi, siydik kislota plazmani 3-4
mg % ni tashkil etadi. Uning miqdori ikki marta ortishi mumkin, bunday holat
ayrim (podagra) kasalliklar paytida moddalar almashinuvi buzilishi tufayli yuz
beradi. Plazmada kreatinin miqdori (1-2 mg % ) odatda qat’iy doimiylik bilan
ajralib turadi, uning miqdori muskul to’qimalar parchalanganda ortishi mumkin.
Oqsilsiz moddalarning azoti qoldiq azot deb yuritiladi va oqsillar cho’ktirilganidan
keyin filtratda qoladi.
Plazmadada azotsiz organik moddalardan glyukoza, lipoidlar, yog’ kislotalari,
xolesterin va boshqalar saqlanadi.
Plazmaning mineral moddalariga natriy, kalsiy, kaliy, magniy, temir, mis kationlari
va xlor, ko’mir, sulfat va fosfor kislotalarining anionlari kiradi. Ayniksa natriy
(320 mg %) va xlorning (360-380 mg %) miqdori kattadir. Yod, rux va boshqa
moddalarning miqdori juda kam bo’lishi bilan ajralib turadi.
Plazmaning osmotik bosimi. Erituvchining molekulasi idish ichidagi eritma bilan
yarim o’tkazuvchi membrana yoki po’stloq orqali har ikki tomonga o’tadi. Ammo
eritma tomonga qarab toza erituvchi tomonga nisbatan ko’proq molekula o’tadi.
Bunday bir tomonda qarab harakatning ustunligi osmos deb ataladi. Eritmaga
kiruvchi va chiquvchi erituvchi molekulalar miqdorini tenglashtirish uchun eritma
tomonidan yarim o’tkazgich po’stloqqa bosimni oshirish talab etiladi. Yarim
o’tkazgich po’stloqdagi tenglikni ta’min etuvchi bosimga osmotik bosim deyiladi.
Bu bosim esa erigan moddalar konsentrasiyasiga bog’liq bo’ladi. Bu
konsentrasiya qancha yuqori bo’lsa, tenglikni ta’min etish uchun yarim o’tkazgich
po’stloqqa shuncha yuqori kuch talab qilinadi, demak ushbu eritmaning osmotik
bosimi yuqoridir. Agarda yarim o’tkazgich po’stloqni turli tomonidagi turgan
eritmalarning konsentrasiyasi har xil bo’lsa, bu paytda erituvchining harakati](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_57.png)
![yuqori konsentrasiyali eritma tomon, ya’ni osmotik bosimi yuqori bo’lgan
tomonga yo’nalgan bo’ladi.
Organizmda qon tomirlar devorlari, yarim o’tkazgich po’stloq vazifasini bajaradi
va uning bir tomonida qon tursa, ikkinchi tomonida to’qima suyuqligi turadi. Qon
plazmasining unda erigan va mavjud elektrolitlar ionlari, oqsil molekulalari va
boshqa organik moddalar hisobiga hosil bo’lgan osmotik bosim krioskopiya usuli
bilan aniqlanadi. Ma’lumki, eritmada erigan moddalarning konsentrasiyasi qancha
yuqori bo’lsa, uning muzlash harorati shuncha past bo’ladi. Eritmaning muzlash
harorati 0 0
dan past bo’lishini ko’rsatuvchi miqdori, ya’ni kimyoviy toza suvning
muzlash harorati depressiya ko’rsatkichi deb ataladi. Odam va boshqa sut
emizuvchilar qonining va to’qimalararo suyuqligining depressiya ko’rsatkichi 0,6
ga yakin, bu 37 0
dagi osmotik bosimning 8 atmosferasiga yaqin bo’lishini
ko’rsatadi.
Bir xil osmotik bosimga ega eritmalar izotonik eritmalar deyiladi. Qon va boshqa
organizmning hujayralari o’zlarining mo’tadil faoliyatini izotonik muhitda
namoyon qiladi. Osh tuzi eritmasi qonga izotonikdir va shuning
uchun fiziologik eritma ham deb yuritiladi. Ionlar konsentrasiyasi katta va yuqori
osmotik bosimli eritmalar gipertonik va aksincha kam konsentrasiyali va past
bosimli eritmalar gipotonik eritmalar deb yuritiladi.
Glyukoza, mochevina va boshqa organik birikmalar qonning osmotik bosimini
hosil bo’lishida unchalik muhim rol o’ynamaydi, chunki ular plazmada tuzlarga
nisbatan kam miqdorda saqlanadi va ularga nisbatan juda katta molekulyar
og’irlikka ega. Plazma oqsillari bundan mustasno, chunki ular qonning umumiy
osmotik bosimini 1 % dan kam miqdorini ta’minlaydi. Qon tomirlar devorlari
elektrolitlar uchun yengil o’tkazuvchan, shu sababli, elektrolitlar qon va to’qimalar
limfasida bir xil konsentrasiyada bo’ladi va shuning uchun ular osmotik
hodisalarni yuzaga kelishiga sabab bo’laolmaydi. Oqsillar uchun tomirlar devorlari
o’tkazmasdir, shu sababli, tomirlar devorlarining har ikki tomonida ularning
konsentrasiyasi to’qimadan qancha va aksincha yo’nalishidagi suvning harakatiga
bog’liq. Ochlik davridagidek qon tarkibida oqsillar miqdori kamaysa, suyuqlik
odatda tomirlardan to’qima limfalariga qarab harakatlanadi, bu esa shishchalarni
keltirib chiqaradi. Xuddi shuning uchun qonning oqsillari tomonidan hosil
qiladigan bosimga onkotik bosim deyiladi. Onkotik bosim tuzlar hosil qiladigan 7-
8 atmosferali osmotik bosimning simob ustuni xisobida aytganda 25-30mm
keladigan qismini tashkil qiladi. Oqsillar yirik molekulali, kolloid moddalar
bo’lganligi sababli plazmada erigan tuz zarrachalarining miqdoriga qaraganda o’n
barobar miqdorda ortiq bo’lsa-da, hosil qilgan onkotik bosimi tuzlar hosil
qiladigan osmotik bosimning 1/200 qismini (25-30mm simob ustuniga teng
keladigan qismini) tashkil qiladi, xalos. Yuqori molekulali oqsillar tomirlarning
devorlaridan o’ta olmaydi, ular tomir ichida qolib, belgili miqdorda suvni ushlab
turadi. Demak, onkotik bosim to’qima oralig’iga plazmadan suvning ortiqcha
chiqib ketishiga tusqinlik qiladi. Onkotik bosimning oshishida to’qima oraliq](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_58.png)
![suyuqligidan belgili miqdordagi suvning plazmaga surilishiga sabab bo’ladi.
Odam va yuqori darajada taraqqiy etgan hayvonlar qonining osmotik bosimi doimo
bir me’yorda saqlanadi. Buni quyidagi tajribalarda isbotlash mumkin. Otning
tanasiga natriy sulfatning 5% li eritmasidan 7 litr yuborilsa, qonning osmotik
bosimi ikki marotaba ortib ketishi kerak bo’lsa ham, 10 daqiqadan keyin uning
normaga yaqinlashganligini, ikki soatdan so’ng esa butunlay normallashib
qolganini ko'rish mumkin.
Bu vaqtga organizmga kiritilgan tuz eritmasi chiqaruv organlari(ichaklar,
buyraklar, teri bezlari) orqali tezda tashqariga chiqarib yuboriladi. Demak, osmotik
bosim buyrak, teri bezlari va ovqat hazm tizimining faoliyati natijasida bir
me’yorda saqlanib turiladi. Osmotik bosim ko'rsatkichi nisbiy bo’lib, organizmda
kechayotgan moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’ladigan moddalar ta’sirida
juda oz vaqt davomida kichik chegarada o'zgarib turadi.
Qonning faol reaksiyasi.
Qonning muhiti ham boshqa eritmalarda bo’lgani singari, uning tarkibidagi (H) va
(OH) ionlarining miqdoriga bog’liq. Qonning faol reaksiyasi qon tarkibidagi
vodorod ionining konsentratsiyasi bilan belgilanadi. Qonning muhiti kuchsiz
ishqoriy reaksiyada bo’lib, ph-ko'rsatkichi odam va turli hayvonlarda bir-biridan
kam farq qiladi.
4-Jadval.
Qonining muhiti – pH
№ O’rganilgan jonzotlar Qondagi Ph
1. Odamlar 7,36
2. Ot 7,36
3. Qoramol 7,50
4. Qo’y 7,49
5. It 7,40
Qonning kuchsiz ishqoriy muhitga egaligi , uning tarkibida ( OH ) ionlarining ( H )
ionlariga nisbatan ko ' proq bo ’ lishidan dalolat beradi .](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_59.png)
![Qonning reaksiyasi juda katta ahamiyatga ega. Organizmda mavjud bo’lgan
barcha hujayralari hayotiy jarayonlarini normal ravishda namoyon qilishi uchun
qon muhiti tayinli bir darajada turishi kerak. Qon reaksiyasining ozgina bo’lsa-da
o'zgarishi organizm hujayra va to’qimalaridagi fiziologik jarayonlarning
o'zgarishiga olib keladi. Odatda, venoz qonda karbonat angidridning ko'proq
bo’lganligi sababli uning faol reaksiyasi arterial qonga nisbatan bir oz pastroq
bo’ladi. Organizmning turli hujayralari ichida ham muhit (Ph ko'rsatkichi) qon
reaksiyasi ko'rsatkichiga qaraganda bir oz pastroq ya’ni hujayralarda 7,0-7,2 ga
teng bo’ladi. Bu hujayra metabolizmiga va uning oqibatida hosil bo’layotgan
kislotali moddalarning miqdoriga bog’liqdir. Qonning Ph ko'rsatkichi, organizmda
kechayotgan moddalar almashinuvining jadalligiga bog’liq bo’lib juda kichik
doirada (0,1-0,2 orasida) o'zgarib turishi mumkin, xalos. Qon faol reaksiyasi
ko'rsatkichining nisbatan o'zgarmasligi, doimiyligi qonning buferlik xossalari va
chiqaruv organlarining faoliyatiga bog’liq.
Amaliyotda vodorod ionlarining miqdori yoki vodorodlar sonini logarifmlar bilan
konsentrasiyasini esa teskari belgi bilan belgilash qabul qilingan. Bu son odatda
vodorod ko’rsatkichi deb ataladi va r% bilan qayd qilinadi. Qonning r% o’rtacha
7,36 ga teng. RN-ning 7 dan past va 8 dan yuqori tomon siljigan bo’lishi hayot
uchun xavfli.
Qonning buferliligi.
Qonda Ph-ning bir me’yorda saqlanib turishida undagi bufer moddalar katta
ahamiyatga ega. Odatda kam dessociyalanuvchi kuchsiz kislotalar va shu
kislotalarning kuchli asoslar bilan hosil qilgan tuzlari eritmalariga buferlik
xususiyati xos bo’ladi. Bunday eritmalarga kuchli kislota yoki ishqor qo’shilganda
ularning reaksiyasi unda ko'p o'zgarmaydi. Sababi shuki, qo’shilgan kuchli kislota
kuchsiz kislotani, asos bilan qilgan tuzi va kuchsiz kislota hosil bo’ladi va
eritmaning faol reaksiyasi ko'p o’zgarmaydi. Bufer eritma kuchli ishqor
qo’shilganda esa kuchsiz kislota tuzi va suv hosil bo’ladi va
eritma faol reaksiyasining ishqoriy tomonga o'zgarishiga imkon yaratadigan
sharoit kamayadi. Qonda mana shu xususiyatni yuzaga chiqaradigan bir qancha
moddalar mavjud. Bular ichida eritrotsitlarning tarkibidagi gemoglobin moddasi
katta ahamiyatga ega. Unda Ph-6,8 ga teng bo’ladi (kuchsiz kislotali) qondagi
ishqoriy muhitda gemoglobin o’ziga ishqor radikalini biriktirgan holda bo’ladi.
Qonga kislota tushsa, bu ishqor radikali gemoglobindan ajralib, kislota bilan tuz
hosil qiladi. Gemoglobinning o’zi esa (H) ionlarini biriktirib kam
dessotsiyalanuvchi kislotaga aylanadi. Qonning buferlik xususiyatlarining 75% ga
yaqin qismini gemoglobin ta’minlaydi. Gemoglobindan tashqari qonda karbonat
va fosfat bufer sistemalari ham mavjud. Karbonat kislota va uning ishqorli tuzi](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_60.png)
![karbonat bufer tizimini tashkil qiladi. Fosfat bufer tizimi bir asosli va ikki asosli
natriy fosfatdan tashkil topadi.
Plazma tarkibidagi oqsillar ham buferlik xususiyatiga egadir. Chunki oqsillar
organik moddalar bo’lib, muhitning reaksiyasiga qarab goh (H), goh (OH) ionlarini
ajratadi. Qonda fosforning miqdori kam bo’lganligi sababli fosfat bufer tizimi unda
katta ahmiyatga ega emas. Karbonat bufer tizimi esa kislotalarni neytrallashda
yetakchi vazifalardan birini bajaradi. Qonga ishqorli moddalar tushganda karbonat
kislota ularni neytrallaydi. Hosil bo’lgan ortiqcha bikarbonatlar buyrak orqali
chiqariladi.
1. Karbonat buferi.
2. Fosfat buferi.
3. Oqsil buferi.
4. Gemoglobin buferi.
Masalan, qon muhitini kislota tomonga o'zgartirish uchun unga, suvga nisbatan
327 marta ko'p kislota, ishqoriy tomonga o'zgartirish uchun esa, 60 marta ko'p
ishqor qo’shish kerak. Bundan ko'rinadiki, qonning faol reaksiyasi kislotali
tomonga qaraganda ishqoriy tomonga osonroq o'zgara oladi. Organizmda
moddalar almashinuvi natijasida doimo kislota xususiyatiga ega bo’lgan
mahsulotlar hosil bo’lib turadi. Bu mahsulotlarning neytrallanishida plazma
tarkibidagi ishqorli tuzlar plazmaning zahira ishqori katta ahamiyatga ega.
Hayvonlar qonidagi ishqor zahirasi (mg.%) xisobida: Ot 560-620, qoramol 460-
540, qo’y 400-520, echki 390-520, tuya 700-780.
Sut emizuvchi yosh hayvonlarning qonida ishqor zahirasi kam, uzoq jismoniy ish
bajarayotgan hayvonlarning ishqor zahirasi esa ko'proq bo’ladi. Organizmning
ayrim fiziologik holatlarida yoki turli kasalliklarda qon muhiti kislota yoki ishqor
tomoniga siljishi mumkin. Qon muhitining kislota tomoniga
siljishiga acidozst deyiladi. Agarda hosil bo’layotgan kislotali mahsulotlarni qon
tarkibidagi ishqor zahirasi neytrallay olsa, ya’ni qonning ishqoriy zahirasi hosil
bo’layotgan kislotali moddalarni neytrallashtirishga kifoya qiladigan bo’lsa,
bunga kompensatsiyalangan atsidoz deyiladi. Aksincha, hosil bo’layotgan kislotali
moddalarning qonning ishqoriy zahirasi neytrallay olmasa, qon muhiti kislota
tomoniga siljib qoladi va bunday holat kompensatsiyalanmagan atsidoz deyiladi.
Atsidoz qonda karbonat angidrid ko'payib ketganda, qonning ishqoriy zahirasi](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_61.png)
![kamayganda ro’y berishi mumkin. Qon muhitining ishqor tomoniga o'zgarib
ketishiga alkaloz deyiladi. Bu holat ham kompensatsiyalangan yoki
kompensatsiyalanmagan bo’lishi mumkin. Masalan, o’pka ventilyatsiyasi kuchayib
qondagi karbonat kislota CO
2 holatida o’pka orqali ko'p miqdorda chiqarilganda,
qon ishqoriy zahirasi ko'payganda va boshqa paytlarda shunday holat kuzatilishi
mumkin.
Bufer tizimlar to’qimalarda ham mavjud. Shu sababli ularda ham Ph nisbatan
o'zgarmasdan, ma’lum chegarada saqlanib turadi. To’qimalarning asosiy buferlari
oqsillar va fosfatlar xisoblanadi. Qon reaksiyasining ma’lum chegarada saqlanib
turishida buyrak, me’da-ichak va teri bezlari faoliyatining ahamiyati ham benihoya
katta.
Faol reaksiyaning kislota tomoniga o'zgarishi xavfli tug’ilganda, buyraklar ko'p
miqdorda bir asosli natriy fosfatli, reaksiya ishqoriy tomonga o'zgarganda esa, ko'p
miqdorda faol ishqorli tuzlarning siydik bilan birga tashqariga chiqaradi. Ozroq
bo’lsa ham hosil bo’layotgan sut kislota teri bezlari orqali chiqarib turiladi.
Organizmda doimiy ravishda sut kislotasi va boshqa kislotali moddalar hosil bo’lib
turadi. ular hujayralardan qonga o’tib bikarbonatlardagi natriy va kaliy ionlarini
siqib chiqaradi: natijada sut va boshqa kislotalarning tuzlari hamda erkin ko’mir
kislota hosil bo’ladi va ularning ortiqcha qismi organizmdan chiqarib yuboriladi.
Shunday qilib organizmda kislotalar siljishining kompensasiyasi yuz beradi.
Organizmni ichki muhitining holati, ya’ni vodorod ionlari miqdorini ortib ketishi
moslashtiruvchi mexanizmlar bilan kompensasiyalanadi va bu kompensatorli
atsidoz holatini yuzaga keltiradi. Bikarbonatlar esa qonning ishqoriy zahirasi deb
yuritiladi, chunki qonning kislotali siljishining kompensasiyasi ularning hisobiga
bajariladi. Kompensatorli asidozda ph o’zgarmay qoladi, ammo ishqoriy
zahiraning kamayishi yuz beradi.
Ayrim holatlarda qarama-qarshi holat ham kuzatilishi mumkin, ya’ni qonda
vodorod ionlari miqdori ko’paymasdan, aksincha kamayishi mumkin. bu esa
qonda erkin ko’mir kslotasining jamlanishiga olib keladi, qaysiki ishqoriy tomon
siljishi kompensasiyalanadi va ph odatdagiday o’zgarmay qoladi. Bunday holat
qonda bikarbonatlar miqdorining ortishi bilan birgalikda kechadi va kompensatorli
alkoloz holatini yuzaga keltiradi. Agarda qonning ph-ni doimimyligini u yoki bu
sabab bilan saqlash imkoni bo’lmasa, hayot uchun juda
xavfli kompensasiyalanmaydigan asidoz yoki alkaloz yuzaga keladi.
Jamlangan kislotalar miqdori ortib ketib, karbonatli bufer tizimi kislota-ishqorli
muvozanatni ta’minlash imkoniyatini bajarolmay qolsa, bu paytda jiddiy buferlik
ahamiyatini fosfatli tizim egallaydi. Kislotalar ikki asosli fosforning natriyli va
kaliyli achchiq tuzlari bilan aloqada bo’ladi, qaysiki ushbu holatga ta’lluqli tuzlar
va bir asosli fosfor kislotasining natriyli yoki kaliyli achchiq tuzlari hosil bo’ladi.
Na
2 HPO
4 +H
2 CO
3 NaHCO
3 +NaH
2 PO
4](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_62.png)
![Bir asosli natriy fosfat yoki kaliy fosfatlar dissosialanganda yana vodorod ionlari
hosil bo’ladi, lekin ularning konsentrasiyasi erkin kislotalar mavjud
bo’lgandagidan ancha kam bo’ladi.
Tarkibida kislotali va ishqoriy guruhlarni mavjudligi tufayli amfoterli reaksiyalar
beruvchi qon oqsillari ham buferlik xususiyatiga ega. Kislotali muhitda oqsillar
vodorod ionlarini biriktirib oladi va ular ishqorlar sifatida dissosiyalansa, ishqoriy
muhitda esa gidroqsil ionlarini biriktirib oladi, ularni kislota sifatida
dissosiyalaydi. Masalan, ko’mir kislota oqsillardagi natriy yoki kaliy ionlarini
o’ziga oladi va bikarbonatlar hosil qiladi: ishqorlar ko’p bo’lganida yuqoridagi
reaksiyani teskarisi kuzatiladi. Natijada ph-ning siljish imkoni juda kam
kamayadi.
Issiq qonli hayvonlar qoni sovuq qonli hayvonlar qoniga nisbatan juda yuqori
buferlik xususiyatiga ega. Ayniqsa, uzoq muddat kuchli faoliyat bilan mashg’ul
bo’lguvchi sut emizuvchilarda buferlik xususiyati juda yuqori.
Qonning morfologik tarkibi.
Yuqorida qayd qilinganidek, qonda uning suyuq qismi – plazmasidan tashqari uch
xil shaklli elementlar, ya’ni hujayralar, eritrotsitlar – qizil qon hujayralari,
leykotsitlar – oq qon hujayralari, trombotsitlar – qon plastinkachalari ham mavjud.
Bu hujayralarning har qaysisi o’ziga xos tuzilgan bo’lib, bir qator xossa va
xususiyatlarga ega, ularning organizmda bajaradigan vazifalari ham turlicha.](/data/documents/db5c292d-8527-4129-827c-e6f55df4207d/page_63.png)
Qon va yurak-qon tomir tizimi fiziologiyasi Qon va yurak-qon tomir tizimi fiziologiyasi Reja 1. Qon aylanishi evolyutsiyasi. 2. Yurak faoliyatining fazalari. Yurak klapanlarining roli. 3. Yurak muskullarining xususiyatlari. 4. Yurak faoliyatining boshqarilishi. 5. Қон томирлари ҳақида умумий тушунча 6. Гемодинамиканинг асосий қонунлари. 7. Артерияларда ва вена қон томирларида қон оқиши . 8. Капиллярларда қоннинг оқиши (микроциркуляция). 9. Қон айланишининг бошқарилиши. Лимфа томирларида лимфа ҳаракати
Qon aylanishi tizimi Gubkalarda (suv jonivori-bulut) kanalchalardan tizilgan bo’lib, ularda oziqlanish, nafas olish va ajratish manbalari hisoblanuvchi suyuqlik harakat qiladi. Kovakichlilar va quyi chuvalchanglarda oshqozon ritmik ravishda qisqaruvchi va gidrolimfa aylanib yuruvchi radial kanallarga chiqadi. Bo’g’imoyoqlilar va mollyuskalarda (gemolimfa aylanib yuruvchi) ritmik qisqaruvchi tomirlardan tashkil topgan bo’lib, ularning to’qimalarga o’tishda- lakunlarga o’tadi, shu sababli bu jonzotlarda lakunarli yopiq bo’lmagan qon aylanish tizimi faoliyat ko’rsatadi. Birinchi yopiq qon aylanish tizimi yuqori darajali chuvalchanglarda kuzatilgan. Bu tizimda harakatlanayotgan qon hujayralargacha yetib bormaydi, to’qimalar limfa bilan yuviladi. Yopiq qon aylanish tizimlari qorin va yelka tomirlaridan tashkil topgan bo’lib, asosan yelka tomirlar qismini pulsi sezilarli bo’ladi. Lansetnikda yurak rolini pulslanuvchi qorin tomiri bajaradi. Past tabaqali umurtqalilarda yuraklar hosil bo’ladi. Baliqlarda yurak ikki kamerali, amfibiyalarda esa uch kamerali va kichik qon aylanish doirasi rivojlangan. Quyi repiteliyalarda to’rt kamerali yuraklar xuddi oliy darajadagi reptiliylardagi kabi yaxshi rivojlangan. Muskulli yurakni hosil bo’lishida arterial tizimni – vehoz tizimi bilan bog’lovchi, qaysiki yurak qorinchalarida rivojlanuvchi bosim qarshiligi keskin ortuvchi kapillyarlarni yuzaga kelishi asosiy rolni o’ynaydi. Parranda va sut emizuvchilarda to’rt kamerali yuragi to’lig’icha o’ng va chap qismlarga bo’lingan bo’lib, ular bir-biri bilan faqat katta va kichik qon aylanish doiralari qon tomirlari orqali aloqada bo’ladi. Qon tomirlari: arteriyalar, venalar va kapillyarlar. Arteriya qon tomirlari uchta pustloqdan iborat bo’lib: tashqi-biriktiruvchi to’qimalardan, o’rta silliq muskul to’qimalardan va ichki bir qatlamli yassi epiteliyalardan iborat bo’ladi. Ular elastik va muskul tipidagi arteriallarga farqlanadi. Birinchi tipga aorta va o’pka arteriyasi kirib, ularning o’rtangi qatlami elastik tipdagi tolalardan tashkil topgan bo’ladi. Muskul tipidagi arteriyalarga qolgan barcha arteriya tomirlari kiradi. Venalar tuzilishi bo’yicha arteriya tomirlariga juda o’xshash, faqat ularning o’rtangi qavati jiddiy darajada yupqa bo’lib, ularda qonning orqaga qarab oqishiga qarshilik ko’rsatuvchi klapanlar joylashgan. Venalar arteriyalarga nisbatan biroz keng. Kapillyarlarning devorlari bir qavat epitelial hujayralardan tashkil topgan bo’lib, ular orasida yulduzsimon qisqaruvchi Rujye hujayralari joylashgan. Odamlar va sut emizuvchi hayvonlarning qon tashuvchi tizimi nisbatan yopiq, qaysiki kapillyarlar devorlari katta miqdordagi suv bilan unda erigan to’yimli moddalar va moddalar almashinuvining oxirgi mahsulotlari uchun o’tkazuvchan va ular orqali alveolyar epiteliya hujayralari va kapillyarlarning epitelial hujayralari orasida hamda kapillyarlar joylashgan to’qima bilan kapillyarlarni epitelial hujayralari orasida gazlar almashinuvi kechadi. Tomirlar funksional jihatdan ham turlichadir va ular 6 guruhga bo’linadi; 1)ammortizasiyalovchi tomirlar – aorta va o’pka venasi, 2) qarshilik ko’rsatuvchi –
barcha katta va mayda arteriyalar; 3) almashinuv – barcha kapillyarlar; 4) anastomoz – to’g’ridan to’g’ri arteriyalarni venalarga tutashtiradi; 5) sfinkterli – kapillyarlarga qon o’tishini ta’minlovchi sfinkterli tomirlar; 6) hajmli – kovak va katta hajmli venalar. Yurakning tuzilishi. Umurtqalilar yuragining muskulli tolalari (hujayralari) ko’ndalang-talg’ir chizilmalarga ega bo’lgan bir-biridan izolyasiya qilingan tolalarga ega bo’lishi skelet muskullari tolalari bilan bir-biridan farq qiladi, yurakda muskul tolalari birikkan bo’ladi. Turli umurtqalilar yuragining tuzilishida o’xshashlik va farqlar ham mavjud. Elektron mikroskop ostida kuzatilganida, muskul tolalari bir-biri bilan quyma disklar yordamida bog’langan holda yotgandek. Ular orasida uzluksiz sitoplazmatik yoki membranali bog’lar yo’q. Quyma disklarning ma’lum qismida muskul tolalarga qarshilik ko’rsatuvchi zich joylashgan plazmatik membrana (neksuslar) yotadi. Neksuslar membranalari orasidagi masofa 15-20 hm. (angtrem). Neksuslar membranasi har ikki tomondan bir xilda yuqori miqdordagi kaliy va bir xilda kam- kalsiy saqlovchi identik eritmalar bilan yuviladi. Bu neksuslar joylashgan joylardagi membrananing boshqa qismlaridagiga qaraganda ancha past elektr qarshiligini ta’minlaydi. Juda ko’plab fermentlar aynan quyma disklarda yoki ularga yaqin bo’lgan joylarda bo’ladi. Bir muskul tolasidan boshqasiga qo’zg’alish elektrik yoki ximiyaviy yo’l bilan neksuslar orqali beriladi. 1-rasm. Jismoniy tarbiya bilan shug’ullanadigan (I) va shug’ullanmaydigan (II) odamlarning yuragi. Yurakda glikogenga boy bo’lgan Purkinye tolalaridan tashkil topgan atipik muskul to’qimasi ham mavjud bo’lib nerv hujayralari va ularning usimtalaridan tashkil topgan qo’zg’alishni o’tkazuvchi tizimni hosil qiladi. Bu tizimga, markazga intiluvchi nerv impulslari tushib ushbu organizmni yashash sharoitiga mos holda uning faoliyatini boshqaradi. Bu tizim yuqorigi kovak venalarning quyilish joyidagi sinusoatrial yoki Keyt-Flek tuguni, joylashgan joyda joylashgan. Shu joydan bu tizim ikkita shox bilan tarmoqlanib biri pastki kovak venalarni quyilish joyiga, boshqasi esa o’ng bo’lmacha devorlari bo’ylab yo’nalgan bo’lib, atrioventrikulyarli chegaraning yuqorisida atipik muskul to’qimalari va nerv hujayralarni yig’ilishi joyida tamom bo’ladi. Ashof-Tavar tuguni yoki
atriovektrikulyar tugunini hosil qiladi. Undan qorinchalar orasidagi devorga yo’g’on muskulli bog’-Gis bog’i tushadi, qaysiki fibrozli halqa hosil qiladi va shu yerning o’zida bo’linib yurakning har bir qorinchasi uchun o’ng va chap shoxlarni hosil qiladi. Har bir bog’dan shu yerda alohida ingichka shoxchalarga tarmoqlanadi va atipik muskulli tolalarga aylanadilar va ular qorinchalar endokardining tagida tamom bo’ladi. Shunday qilib Gis bog’lari bo’lmachalarda qorinchalarga qo’zg’alishni o’tkazadi. Tipik muskul tolalaridan o’tayotgan qo’zg’alish tezligi Purkinye tolalaridagidan ancha past, bu esa bir muskul tolasidan ikkinchisiga o’tayotgan qo’zg’alish tezligining tarqalishiga nisbatan qorinchalar kuchidan deyarlik 30% ga ortiqdir. Puriknye tolalari va yurakning tipik muskullari orasidan o’tuvchi hujayralar bo’lib ularda qo’zg’alishni o’tkazish tezligi sekinlashadi. Sog’lom voyaga yetgan erkaklarda yurakni hajmi 700-800 ml.ga teng bo’lsa, ayollarda – 600 ml.ga tengdir. Yurak yuqori taraqqiy etgan issiq qonli hayvonlarda muskullardan tuzilgan ichi kovak yahlit organ bo’lib, to’rtta kameradan: ikkita yurak bo’lmasi va ikkita qorinchadan tashkil topgan. Tomirlar bo’ylab qonning tuxtovsiz harakat qilishi yurakning faoliyati va tomirlarning xususiyatiga bog’liq. Yurakning chap va o’ng qismlari tutash tusiq bilan ajralgan yurak bo’lmalari bilan qorinchalar, o’rtasida tabaqali klapanlar bilan ta'minlangan atrioventrikulyar teshikchalar bor, chap atrioventrikulyar teshikchada ikki tabaqali, o’ng atrioventrikulyar teshikchada uch tabaqali klapanlar bo’ladi. Bu tabaqali klapanlar qorincha tomoniga ochiladi qorinchalar tomonidan ushlab turadigan pay ipchalar klapanlarni yurak bo’lmalari tomoniga ochilishiga yo’l qo’ymaydi. Chap qorinchadan aorta, o’ng qorinchdan o’pka arteriyasi boshlanadi. Bu tomirlarning qorinchalardan chiqish joyida cho’ntakchalar shaklini eslatadigan yarim oysimon uchta klapan joylashgan, bu klapanlar tomirlar tomoniga ochiladi. 14-rasm. Yurak. 1-Kiss-Flyak tuguni, 2-Ashshoff –Tovar tuguni, 3- Gis oyoqchalari purken’e folalari
Yurak muskuli ko’ndalang targ’il muskullar qatoriga kiradi, ammo yurak muskulin ing tolalari o’zaro maxsus protoplazmatik ko’prikchalar yordamida to’tashib, chir mashib ketgan bo’lmalarning muskuli qorinchalarning muskulidan maxsus pay hal qa yordamida ajralgan bo’lib, ular faqat Giss bog’lami bilan bir-biriga tutashgan. B o’lmalarning devoriga qaraganda qorinchalarning devori yaxshi taraqqiy etgan, qal inroqdir. Kovak venalarning o’ng yurak bo’lmasiga quyilish joyida halqasimon mu skullardan tashkil topgan sfinktersimon tuzilmalar mavjud. Turli hayvonlar yuragi ning og’irligi turlichadir. jumladan, otlarda yurak tana og’irligining o’rtacha 0,6- 1% ini, qoramollarda esa 0,4-0,6% ni tashkil qiladi. 15-rasm. Yurak ishining reflector boshqrilish chizmasi. 1-uzunchoq miya , 2-adashgan nerv tolasi,3-nerv bog’lari, 4-orqa miyaning ko’krak sigmentlari, 5-yulduzchali boglar, 6-simpatik nerv tolasi. 2.Yurak faoliyatining fazalari. Yurak klapanlarining roli. Yurak ritmik ravishda qisqarib turadi va bu qonni bo’lmachalardan qorinchalarga va qorinchalardan qon tomirlariga haydalishini ta’minlaydi hamda arterial va venoz tizimlar orasidagi qon bosimi farqlarini keltirib chiqaradi, natijada qon tomirlar bo’ylab harakatlanadi. Yurakning qisqarish fazasi – sistola va bo’shashish fazasi – diastola deb belgilanadi. Yurak faoliyatining sikli bo’lmachalarning sistolasi va diastolasi va qorinchalarning sistolasi va diastolalaridan iboratdir. Dastlab sikl o’ng bo’lmachaning qisqarishi bilan boshlanadi, keyinroq chap bo’lmachaning qisqarishi boshlanadi. Bo’lmachalarning qisqarishi qorinchalarning qisqarishidan 0,1 s oldin boshlanadi. Bo’lmachalarning sistolasi paytida qon o’ng bo’lmachadan