logo

Tuproq chuquri tushiriladigan joyni tanlash, belgilarni yozish, na’munani olish, xaritaga tushirish. Tuproq tarqalish chegarasini aniqlash

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

133.1591796875 KB
Tuproq chuquri tushiriladigan joyni tanlash, belgilarni yozish, na’munani
olish, xaritaga tushirish. Tuproq tarqalish chegarasini aniqlash  
Reja;
1. Tuproqning joylashish sharoitlari va rekosksirovkalash. 
2. Tuproq namunalarini olish yo’llari. 
3. Tuproqning morfologik belgilari.  Tuproqning   joylashish   sharoitlari   va   uning   profili   maxsus   tuproq   kundalik
daftarda tasvirlanadi. Chuqurchalarning ma’lumotlari qisqartirilgan holatda oldingi
chuqur   tasvirlangan   blankaga   kiritiladi.   Chuqur   tushirladigan   joy   shunday
tanlanadiki,  u  iloji   boricha  kattaroq  joyni  xarakterlasin.  Demak,  joy  tipik  bo‘lsin.
Bunda,   reylefning,   o‘simlikning   xarakterini   va   tuproqning   yuzini   hisobga   olish
kerak.   Chuqurlar,   yo‘llar,   kanallar,   zaxkashlar,   suv   havzalarining   chekkalariga
tushirish   mumkin   emas.   Tekshiriladigan   joyni   chuqurlar   bilan   qoplanish   qalinligi
kartaga tushirish masshtabiga, joyning murakkabligi kategoryasiga va xo‘jalikning
tayinlanishiga   bog‘liq.   Chuqurlar,   yarim   chuqurlar,   chuqurchalar   topografik
asoslarga   tushuriladi   va   plandagi   holatlarning   elementlariga   bog‘lanadi.   Asosiy
chuqurdan   qisman   yarim   chuqurdan   kameral   davrida   ko‘rib   chiqish   va
laboratoriyada tekshirish uchun tuproq namunalari olinadi.
Tuproq   namunalarini   olish   yo‘llari   tuproqlarning   xossalari   va   shu   bilan
bog‘liq   mo‘ljallangan   analizlariga   bog‘liq.   Tuproq   namunalari   genetik
gorizontlardan   olinadi   Tuproq   namunalarining   genetik   gorizontlarining
qalinligidan   oshib   ketmasligi   kerak.   Masalan:   tipik   qo‘riq,   bo‘z   tuproqning
chimlichirindili 8 sm bo‘lsa, namuna ham shu (0-8 sm) qatlamidan olinishi kerak.
Haydalgan   tuproqlardan   –namunalar   haydalgan   va   haydalmagan   qatlam
ostidan   ya’ni,   haydalma   qatlam   ostki   gorizontidan   olinadi.   Sho‘rlangan
tuproqlarning   ham   namunalari   genetik   gorizontlardan   olinadi,   lekin   qo‘ymasdan
olinadi,   chunki   ma’lum   chuqurlikdagi   gruntning   tuzlarini   foizini   va   zaxirasini
hisoblab chiqish uchun namunalarning qalinligi 20-30 sm dan oshmasligi kerak.
Qat-qat   guruntlardan   bir   tuproq   namunasiga   har   xil   mexanik   tarkibdagi
qavatlarni   qo‘shib   yuborish   mumkin   emas.   Tuproq   namunasini   olishdan   oldin
kesmaning   oldingi   devorini   qirib   yangilash   kerak.   Namunani   albatta   oldin   pastgi
gorizontlardan   olmoq   kerak,   keyin   yuqori   gorizontlardan,   chunki   pastki
gorizontlarning   ustiga,   tushib   ifloslantirmasligi   uchun   eng   pastki   namunani
kesmani   tasvirlamasdan   oldin   olish   kerak.   Har   qaysi   tuproq   na’munasi   og‘irligi
0,5-0,7 kg bo‘lishi kerak asosiy kesmalardan 1-1,5 kg gacha olish kerak. Chuqurlar va yarim chuqurlar qabul qilingan tartib bo‘yicha kundalik daftari
tasvirlanadi.
Grafa   “Tuproqnoma”   kesmani   (chuqurini)   tasvirlab   bo‘lgandan   keyin
to‘ldiriladi.   Bunda   tuproqning   genetik   mansubligi,   sho‘rlanish   xarakteri,   mexanik
tartibi   va   yuvilish   darajasi   ko‘rsatiladi.   Masalan,   sug‘oriladigan   qalin
agroirrigatsion gorizontli, sho‘rlanmagan, o‘rtacha qumoqli tipik bo‘z tuproq yoki
taqirli kuchli sho‘rlangan soz tuproq va h.k.
Grafa “Punkt” (Joy) viloyat, tuman, fermer yoki boshqa turdagi xo‘jalikning
nomi   yoziladi.   Keyin   kesma   chuqur   ko‘rsatilgan   holatlarning   elementlariga   –
qishloq,   balandlik,   quduq,   kontur   raqamiga   va   hokazoga   bog‘lanadi   hamda
konturdagi   holati   ko‘rsatiladi.   Masalan,   Andijon   viloyati   Xo‘jabod   tumani
markaziy stadionidan 1 km sharqda raqami 100 konturning o‘rtasida joylashgan.
Grafa   “Landshaft”   joyining   umumiy   fizik   –geografik   xarakteristikasini
saqlashi   kerak:   botanik   (geografik),   geomorfologik   va   relyefining   tasvirini
ko‘rsatish   kerak.   Masalan:   lyossli   adirlardagi   efimer   cho‘llar,   “balandlik   relyefi”
yoki   tog‘   osti   nishabli   baland   pastli   quruq   soylar   bilan   kesilgan,   yarim   butazorli
tekislik.   Qiyaligi   janubiy   sharq   tomon   2°,   Buxoro   vohasi,   Zarafshon   daryosining
o‘ng qirg‘og‘idagi ikkinchi terrasa, tekis relyefli, qiyaligi ozgina.
Grafa   “Kesmaning   relyefiga   nisbatan   holati”.   Bunda   kesma   tushirilgan
relyefning elementi ko‘rsatiladi; tekislik, balandlik , pastlik, yonbag‘irlik.
Grafa   “yer-suv”.   O‘simlik   qoplami   yoki   madaniy   o‘simliklar   taxminan
shunday to‘ldiriladi.
Tuproqshunoslik   fanidan   nazariy   bilim   va   ko’nikmalar   hosil   qilingandan
so’ng har bir  mavzu bo’yicha to’liq tushunchaga  ega bo’lish va amaliy ko’nikma
hosil   qilish   uchun   tuproqni   dala   sharoitida   tabiiy   holatini   ko’rib,   ularning
xossalarini   o’rganish   uchun   namunalar   olish   muhim   amaliy   ahamiyatga   ega.
Tuproqning   xossa   va   xususiyatlarini   o’rganish   uchun   eng   avvalo   ma’lum   tuproq
uchun   xarakterli   bo’lgan   joyidan   tuproq   chuquri   (kesmasi)   uchun   joy   tanlash
lozim.   Tuproq   chuquri   uchun   joy   tanlash   juda   muhim   ahamiyatga   ega   bo’lib,
tuproq tipi haqida to’g’ri xulosaga ega bo’lishda asos bo’lib xizmat qiladi. Tuproq chuquri   uchun   tanlangan   joy   drenaj,   kanal,   ko’l,   trubaprovod   o’tgan   joylardan
uzoqda,   dalaning   chekka   qismlariga,   ariqlarning   o’rniga,   tekislash   olib   borilgan
joylarga to’g’ri kelmasligi lozim.
Dalaning   relfi   tekis   bo’lsa   uning   o’rtasidan   chuqur   uchun   joy   tanlanadi.
Dalaning   chet   qismlarida   sug’orish   ariqlarining   bo’lishi,   haydov   va   ishlov   berish
mexanizmlari   tuproqni   zichlashtirib   tuproq   bir   xilligini   ta’minlashga   salbiy   ta’sir
qiladi. Tuproq chuquri  tanlanayotganda dalaning relfi qiya bo’lsa,  tuproq chuquri
dalaning   yuqori,   o’rta   va   quyi   qismlaridan   kovlanadi.   Tabiiy   holati   buzilmagan
landshaftlardagi tuproq chuqurlarini tanlashda relfi va landshaftlar ko’rinishi va  ....
bir xilligiga alohida e’tibor berish lozim.
Tuproq   chuqurini   kovlashdan   oldin   kovlanadigan   joy   belgilab   olinadi.
Chuqurning uzunligi taxminan 200 sm atrofida kengligi esa uning ichiga tushganda
namuna   olish   va   boshqa   ishlarni   bajarish   uchun   qulay   bo’lgan   kenglikda   bo’lishi
lozim (taxminan 80-100 sm). 
Tuproq turiga bog’liq holda, chuqur tuproqning ona jinsigacha yoki yer osti
suvi va shag’alli qatlamgacha chuqrlikda kovlanadi.
Tuproq   chuqurini   kovlashda   kesma   (devori)   ning   yuzasini   quyosh
radiasiyasi   yaxshi   yoritib   turishilozimligini   e’tiborga   olish   kerak.     Kesmaning
yuzasi   tik   va   silliq   qilib   tekislanadi.   Kesmaning   qarama-qarshi   tomonidan
chuqurga tushishi uchun zinapoyalar yasaladi. Chuqurning kesma tomoniga tuproq
tushmasligi   uchun   tuproqning   chirindili   (haydalma)   gorizonti   chuqurning   bir
tomoniga   qolgan   qismi   ikkinchi   tomonga   chiqariladi.   Chuqur   tuprog’ini
chiqarishda   ularni   shunday   joylashtirish   kerakki,   chuqurni   ko’mishda   har   qaysi
gorizont   tuprog’i   o’zining   asl   joyiga   tushishi   kerak.   Aslda   bu   masala   ancha
murakkab lekin hozirgi texnika va texnologiya imkoniyatlaridan foydalanib, har  -rasm. Tuproq chuquri (kesmasi)
qaysi   gorizont   tuproqlarini   chuqurdan   chiqarishda   alohida-alohida   ajratib
qo’yish mumkin. Tuproqning kesma tomonining tabiiy holatini saqqlashga alohida
e’tibor   qaratish   kerak.   Shuni   ta’kidlash   lozimki,   tuproq   turlari   maqsad   va
vazifasiga   ko’ra   asosan   chuqurdan   tashqari   yarim   chuqur   va   chuqurcha   shaklida
ham   kovlanadi.   Yarim   chuqur   tuproqning   tarqalish   chegaralarini   aniqlash   va
tuproqning   nisbatan   bo’lgan   xossalarini   dala   bo’ylab   tarqalishini   belgilash   uchun
foydalaniladi. Yarim chuqur tuproqning barcha genetik gorizontlarni ochib berishi
kerak.   Shuning   uchun   uning   chuqurligi   genetik   gorizontlarning   joylashuviga
bog’liq. Ko’pchilik holatlarda 75-100 sm bo’ladi. 
Chuqurcha   asosan   tuproq   tipiga   xos   bo’lgan   tipchalarni   (xillarini)
chegeralarini   aniqlash   va   tuproq   ayrim   xossalarining   o’zgarishini   aniqlash   uchun
qaziladi. Odatda chuqurcha 40-75 sm chuqurlikda kovlanadi.
Tuproqning   asosiy   chuqurini   ta’riflash   uchun   eng   avvalo   uning   qayerda
joylashganligi   relfi   (qiyaligi   gorizont   tomonlariga   nisbatan   makrorelf,   mezorelf,
mikrorelf)   ayniqsa   mikrorelfga   alohida   e’tibor   berish   lozim.   Tuproqqa   ta’rif
berishda   o’simliklar   dunyosi   muhim   ahamiyatga   ega.   Tabiiy   holdagi   tuproqlar
uchun o’simliklarning turlari, bo’yi, qalinligi va.h.k yoziladi. O’simliklar dunyosi tuproqning   unumdorlik   darajasini   ko’rsatuvchi   omil   hisoblanadi.   Agar   tuproq
chuquri   qishloq   xo’jalik   ekinlari   ekilgan   dalda   kovlangan   bo’lsa,   ekinning   nomi,
holati,   bo’yi,   qalinligi,   zararlanganligi,   kasalliklari,   begona   o’tlar   bilan
ifloslanganligi   v.h.k   lar   qayd   qilinidi.   So’ngra   o’simliklarning   qoldiqlari,   tuproq
yuzasidagi   qoldiqlarini   tarqalishi   (chimli,   o’rmon   to’shamasi   v.h.k)   toshlar,
yoriqlar mavjudligi yozib qo’yiladi.
Tuproq   chuquri   atrofini   xarakterlash   tugugandan   so’ng,   tuproqning
morfologik   belgilarni   ta’riflashga   kirishiladi.   Tuproq   chuquriga   to’liq   ta’rif
berilgandan so’ng, shu ta’rifga binoan tuproqning qaysi tip, tipcha, tur va xillarga
bo’linishi aniqlanib, nomlari yozib qo’yiladi.
Tuproq chuquriga to’liq ta’rif berilgandan keyin tuproqni analiz qilish uchun
namunalar keyin tuproqni analiz qilish uchun namunalar olinadi. Namunalar fizik-
mexanik,   kimyoviy   xossalarini   aniqlash   uchun   tuproqning   sochilma   namunalari
hamda   tuproq   gorizontlari   yaxlitligi   ta’minlangan   monolitlar   shaklida   olinadi.
Monolitlarda   suv-fizik   xossalari   va   morfologik   belgilari,   xususiyatlari   amaliy   va
laboratoriya mashg’ulotlarida o’rganiladi.
Namuna olish . Tuproq chuquri kovlab bo’lingandan eng pastki gorizontidan
sochilma   namuna   olinadi   (lozim   hollarda   ona   jinsdan   ham).   So’ngra   tuproqning
morfologik   belgilariga   ko’ra   tuproq   chuquriga   to’liq   ta’rif   berligach,   qolgan
gorizontlardan ham namunalar olinadi. Namunalar pastdan yuqoriga qarab ketma-
ketlikda   olinadi.   Eng   ustki   qatlamdan   eng   oxirida   boshqa   qatlamlarga   nisbatan
qariyib   2   barobar   ko’proq   ya’ni   300-400   g   tuproq   olinadi.   Chirindili   eng   yuqori
qatlamdan   tuproq   namunasi   olishda   tuproq   pichog’i   bilan   qatlamning   ham   eniga
ham   bo’yiga   butun   qatlam   qalinligidan   olinadi.   Gorizont   qalin   bo’lsa,   har   10   sm
dan   olinadi.   Pastki   qatlamlardan   kenglik   bo’ylab   gorizontning   teng   o’rtasidan   10
sm qalinlikdagi tuproq belgilab olinadi va shu qatlamdan o’rtacha aralash sochilma
namuna olinadi.   
Namuna   olingan   qog’oz   xaltachaga   chuqur   nomeri,   viloyat,   tuman,   fermer
xo’jaligi, qishloq, dalaning maydoni, konturning nomeri, qatlam qalinligi, gorizont indekslari vatalabalarning familya ismi sharifi qalam bilan qog’oz etiketkaga yozib
qo’yiladi.
Tuproqning yaxlit namunasini olish . Tuproqning tabiiy holati buzilmasdan
barcha   gorizontlari   saqlanishi   tikkasiga   kesib   olingan   namunasiga   monolit   deb
ataymiz.   Monolit   namunalarining   ustunligi   shundaki,   ularda   tuproqning   tabiiy
holdagi   genetik   gorizontlari,   morfologiyasi,   tuzilishi,   ranggi,   qatlamlarning
joylanishi   va   belgilarni   ko’rib,   tuproqning   tabiiy   holdagi   ko’rinishini   oson   esda
saqlab qolish mumkin. Qolaversa tuproqshunoslik muziyeyida ko’rgazma sifatida
saqlab, amaliy darslarda foydalanish mumkin.
Yaxlit namuna olish uchun yog’och yashiklar yasaladi. Yashikning bo’yi 100
sm va undan ortiq bo’lishi mumkin. Eni 20 sm qalinligi 10 sm bo’lishi maqsadga
muvofiq.  Yaxlit  namuna  olish   uchun  tuproq  chuqurining  ichiga  yashikning   ochiq
qismi   bilan   tuproq   kesmasiga   yopishtirib   qo’yiladi.   Yashikning   tuproq   kiradigan
yuqori qismi tuproq yuzasi bilan teng bo’lishi mumkin.
Yashikning har ikkala yon tomni va tagi tuproq pichog’i yoki belkurak bilan
belgilab   olinadi.   Belgilangan   joydan   yashikni   tuproq   kesmasiga   kiygizish   uchun
tuproqdan   joy   ochiladi   va   yashik   10   sm   tuproqqa   kirgandan   keyin   kesmaning
teskari   tomonidan   yashik   hajmiga   mos   tuproq   kesib   chiqiladi.   Yaxlit   tuproq
kesmasi yashik bilan birga chuqurdan olinadi va ortiqcha tuproq yashik og’zi bilan
birtekis   qilib   kesib   chiqiladi.   Yashikning   old   va   orqa   tomonidan   qopqoqlari
burama   mix   bilan   mahkamlab   chiqiladi.   Tuproqning   nomi,   joyi,   vaqti,   kim
tomonidan olingani yozib qo’yiladi.
Tuproqni analizga tayyorlash .
Analiz uchun olingan tuproq namunalari ko’pincha havoda quritiladi. Tuproq
turli   xil   gazlar,   chang   va   suv   bug’lari   xonada   quritiladi.   1000   gramm   tuproq
tarozida o’lchanib, qog’oz ustiga yupqa qatlam qilib tekis yoyib qo’yiladi. Tuproq
namunalarini uzoq vaqt nam holda saqlashga yo’l qo’yilmasligi kerak. Chunki nam
tuproq   namunalarida   mikrobiologik   jarayonlar   tufayli   tuproq   xossalarida
o’zgarishlar   ro’y   beradi.   Quritilgan   tuproq   1   mm   li   elakdan   o’tkaziladi.   Tuproq
agregatlarini   analiz   qilish   uchun   tuproq   mayin   qilib   e’zilmaydi   (tuyilmaydi). Nitratlar analizi uchun daladan olingan tuproq quritilmasdan birdan analiz qilinishi
kerak.
Tuproq   namunalarini   quritish   uchun   zich,   namga   chidamli   qog’oz   ustiga
yupqa   qilib   yoyib   chiqiladi   va   undagi   o’simlik   qoldiqlari   qo’shilmasi,   yangi
yaralmalar   va   yirik   kesakchalar   terib   olinadi.   Xona   havosi   tarkibidagi   turli
changlar,   aerozollar   tuproqqa   o’tirmasligi   uchun   tuproq   usti   qog’oz   bilan   yopib
qo’yiladi   va   2-3   kun   shu   holda   quritiladi.   Havoda   qurigan   tuproqdan   o’simlik
ildizlari va boshqa turli xil qo’shilmalar ajratib olinadi va torozida og’irligi o’lchab
qo’yiladi.
Tuproq havoda yaxshi quritilgandan keyin maxsus chinni kosa (havonchada)
ga   solinib   (rezinali,   yog’ochli)   tuygich   (keli)   bilan   tuyiladi.   Analiz   uchun
tayyorlangan   tuproqni   maxsus   qog’oz   ustiga   tekis   yoyib   chiqiladi.   So’ngra
tuproqni   to’g’ri   to’rt   burchak   shaklida   4-qismga   bo’lib   chiqiladi.   Bir-biriga
qarama-qarshi   bo’lgan   tuproq   bo’laklarini   qog’ozdan   olib   kosachaga   solib
qo’yiladi. Tuproq etiketkasini qog’oz qutichaga (xaltaga) kleylab qo’yiladi.
Qog’ozda   qolgan   tuproqni   tekis   qilib  yoyib,  har-har   joyidan   aralash   tupproq
namunasi olinadi.
Gumus   va   azot   miqdorini   aniqlash   uchun   olinadigan   tuproq   namunasini
analizga   tayyorlash   uchun   o’rtacha   olingan   namuna   qog’ozga   tekis   yoyilib
tuproqdagi eng kichik razmerli ildizlar va boshqa organik qo’shilmalar pensit bilan
terib olinadi. Keyinchalik turli kattalikdagi  kesakchalar  qo’l  bilan eziladi  va yana
lupa yordamida kichik tomirchalar, organik qoldiqlar terib olinadi. Shundan so’ng
chinni   kosada   ezadigan   qismi   rezinali   tuygich   bilan   tuproq   eziladi   va   1   mm   li
elakdan o’tkaziladi. So’ngra o’rtacha namunadan 10-15 sm tuproq olib, uni qog’oz
ustiga yupqa qatlam qilib yoyib chiqiladi va junli mata bilan artilgan elektrzaryadli
shisha   tayoqcha   bilan   mayda   tomirlar   va   organik   qoldiqlar   terib   olinadi.   Shisha
tayoqchani   tuproqqa   3-5   sm   uzoqlikda   bir   necha   marta   tuproq   namunasi   ustidan
o’tkazish kerak. Tomirchalar terib olingandan so’ng yana tuproq namunasi chinni
kosada   tuygich   bilan   eziladi   va   0,25   mm   li   elakdan   o’tkaziladi.   Elakdan   o’tmay
qolgan   tuproq   namunasi   yana   ezg’ilanadi   va   ealakdan   o’tkaziladi.   Analizga tayyorlangan   tuproq   namunasi   qog’oz   xaltada   yoki   shisha   idishda   og’zi
mahkamlangan holda saqlanadi.
Genetik   qatlamlar   bosh   harflar   bilan   belgilanadi.   O‘zbekistonning   quruq
tuproqlarining   genetik   qatlamlari   quydagi   harflar   bilan   belgilanadi.   A0   –chimli
(gorizont)   qatlam:   A1   chim   osti   (gorizont)   qatlam;   Bg   chim   osti   gorizont   bilan
ko‘p karbonatli gorizont o‘rtasidagi  gorizont; B2 ko‘p karbonatli  gorizont;  A0 va
A
yangidan sug‘oriladigan yerlarda haydalma gorizontga qo‘shilib ketadi va Ahay
bilan belgilanadi, undan pastda quruq tuproqlarnikiga o‘xshash gorizontlar yotadi.
Eskidan  sug‘oriladigan   tuproqlar   uchun   quyidagi   gorizontlar   ajratiladi.  A
hay
haydalma   qatlam;   A
ho   zichlangan   haydalma   qatlam   ostki   qatlam;   B1-pastki
qatlamdan   chirindisining   rangi,   o‘simlik   ildizlari,   yer   qazuvchilar   bilan
ishlanganligi   bir   xil   tuzilishli   va   xarakterli   qo‘shilmalari   bilan   ajralib   turadi;   B2
chirindili   va   agroirrigatsion   qatlamning   kamroq   o‘simlik   ildizlari   va   yer
qazivchilar bilan ishlangan, qolgan qismi; C-tuproq tag gorizonti yoki tuproq hosil
qiluvchi ona jins. Genetik gorizontlarni tasvirlangada quyidagilar xarakterlanadi: a)
rang; b)
namligi;   c)   mexanik   tarkibi;   g)   strukturasi;   d)   qovushmasi;   e)   ildiz   sistemasi;   j)
jonivorlarning faoliyati; z)yangi yaralmalar; k) qo‘shilmalari; i) keyingi gorizontga
o‘tish   xarakteri.   Demak,   tuproq   xaritalash   ishlarida   kesma   qo‘yiladigan   joylarni
to‘g‘ri tanlash, tayyorgarlik ishlarini talab darajasida tashkil etish ishning ishonchli
chiqishida muhim ahamiyatga ega.
Tuproq   paydo   bo’lish   jarayonlari   natijasida   tuproqning   ona   jinslardan   farq
qiladigan   muhim   qator   tarkibiy   qismlari,   xossalari   va   belgilari   yuzaga   keladi.
Tuproq   profilini   tashkil   etuvchi   genetik   gorizontlar   o’ziga   xos   tashqi   morfologik
belgilari   bilan   ajralib   turadi.   Tuproqlar,   sodir   bo’ladigan   ichki   jarayonlarni,
ularning   paydo   bo’lishi   (genezisi)   ni   va   rivojlanish   tarixini   namoyon   etadigan,
morfologik   belgilar   deb   ataladigan,   tashqi   ko’rinishga   ega.   Ana   shu   belgilar
asosida   tuproqlarni   ona   jinslaridan   va   bir-biridan   farqlab   ajratish   hamda   tuproq
paydo   bo’lish   jarayonlarining   borishi,   uning   jadalligi   haqida   umumiy   tasavvurga ega   bo’lish   mumkin.   Tuproqning   morfologiyasi   haqidagi   asosiy   fikrlar
V.V.Dokuchayev tomonidan aytilgan bo’lib, S.A.Zaxarov uni takomillashtirdi.
Tuproqning asosiy morfologik belgilariga:  tuproq profilining tuzilishi, tuproq
va   uning   alohida   gorizontlarining   qalinligi,   rangi   (tusi);   mexanik   tarkibi;
strukturasi;  qovushmasi;  yangi yaralmasi  va qo’shilmasi  singarilar  kiradi. Bularni
o’rganish maqsadida tuproq chuqur (razrez) lari kovlanadi (-rasm).
Tuproqning   rangi   (tusi)   ko’zga   yaqqol   tashlanib   turadigan   eng   muhim
morfologik   belgilardan   biridir.   Tuproqning   rangi   (tusi)   unda   kechadigan
jarayonlarni   ifodalab,   tuproqlarni   muayyan   tiplarga   kiritish   imkonini   beradi.
Shuning   uchun   ham   aksariyat   tuproqlar   uning   rangi,   tusiga   ko’ra   nomlanadi
(podzol, qizil va sariq, qora, bo’z tuproqlar va h.k.)
Tuproqning   rangi   va   tuslarida   tuproq   paydo   bo’lish   jarayonlari   yaqqol   aks
etgan   bo’ladi.   Shuning   uchun   ham   bu   belgi   tuproqda   kechadigan   ko’plab
jarayonlarni   va   tuproqning   kelib   chiqish   mohiyatini   tushunishda   alohida
ahamiyatga   ega.   Tuproqning   rangi   uni   tashkil   etgan   moddalar   tusi   hamda
tuproqning   fizik   holati   va   namlik   darajasi   bilan   aniqlanadi.   Tuproq   rangini
belgilovchi   eng   muhim   moddalar   jumlasiga:   1)   gumus,   2)   temir   birikmalari,   3)
kremnezem birikmalari va ohak moddalari singarilar kiradi(7– rasm). 
Tuproqda   organik   modda,   gumus   qancha   ko’p   bo’lsa,   uning   tusi   shuncha
qoramtir   bo’ladi.   Tuproq   tarkibidagi   temir   oksidi   birikmalari   tuproqqa   qizil,
to’qsariq   va   sariq   tus,   temirning   to’liq   oksidlanmagan   birikmasi   (zakisi)   -
ko’kimtir,   zangori,   yashil   tusni   beradi.   Masalan   botqoq   tuproqlarida   uchraydigan
vivianit   (Fe
3 (PO
4 )
2   ∙   8H
2 O)   tuproqqa   yashilsimon   ko’k   tus   beradi.   Kremnezem
(SiO
2 ), kalsiy karbonati (CaCO
3 ) va kaolinit (H
2 Al
2 Si
6   O
8   ∙ 2H
2 O) oq va oqish tus
beradi, ba’zan oqish tus gips (CaSO
4   ∙ 2H
2 O) va suvda oson eruvchi tuzlar (NaCl,
Na
2 SO
4   ∙ 10H
2 O va boshqa) ishtirokida ham yuzaga keladi.
Tuproqning   mexanik   tarkibi.   Dala   sharoitida   o’rganilayotganda   mexanik
tarkibi tashqi belgilari asosida va barmoqlar orasida ezgilab taxminan qancha qum
va   loy   zarrachalari   borligiga   qarab   aniqlanadi.   Shu   maqsadda   loyli   halqalar   qilib qum, qumloq, qumoq yokisoz tuproq ekanligini o’rganish ham mumkin. Mexanik
tarkibiga doir aniq ma’lumotlar laboratoriya analizlari asosida olinadi.   
Tuproq   strukturasi.   Tuproqning   alohida   agregat   bo’laklar   (donachalar)   ga
ajralib   ketishiga   tuproq   strukturasi   deyiladi.   Bu   agregatlar   turli   mexanik
elementlarning   bir-biriga   birikishidan   hosil   bo’ladi.   Struktura   bo’lakchalarining
shakli,   o’lchami   va   sifat   tarkibi   turli   tuproqlar   hamda   ularning   alohida
gorizontlarida   har   xil   bo’lib,   S.A.Zaxarov   bo’yicha   asosan:   kubsimon,
prizmasimon   va   plitasimon   kabi   3   tipga   va   o’z   navbatida   turlar   hamda   xillarga
ajratiladi (3-jadval va 8 -rasm).
rasm. Tuproq rangi (tusi)ning nomini aniqlashda foydalaniladigan. 
S.A. Zaxarov uchburchagi
Tuproq   qovushmasi   -   tuproq   zichligi   va   g’ovakligining   tashqi   ifodasidir.
Zichligiga   ko’ra   tuproqlar   qovushmasi   quyidigalarga   bo’linadi:
       1. J u d a  z i ch  q o v u h m a - tuproq chuqurini belkurak bilan kavlashning
deyarli imkoni yo’q, misrang yoki metindan foydalanishga to’g’ri keladi.   2. Z i  ch   q o v u sh  m  a -  chuqur  ketmon yoki  belkurak yordamida ancha
qiyinlik   bilan   kavlanadi.   Bunday   zichlik   og’ir   qumoq   va   soz   mexanik   tarkibli
tuproqning illyuvial gorizonti uchun xarakterli.
3.   G’   o   v   a   k     q   o   v   u   sh   m   a   -   chuqur   oson   kovlanadi,   belkurak   bilan
tashlangan   tuproq   mayda   bo’laklarga   sochilib   ketadi.   Uvoqli   donador,   strukturali
qumoq   vasoz   tuproqlar   hamda   yetiltirib   ishlov   berilgan   tuproqlarning   haydalma
qatlami uchun xos. 
4.   S   o   ch   i   l   m   a     q   o   v   u   sh   m   a   -   qumli   va   qumloq   tarkibli   tuproqlarning
quruq haydalma gorizontlari uchun xarakterli.
Qovushma   -   tuproqni   agronomik   jihatdan   baholashning   muhim
ko’rsatkichidir.
Tuproqning   yangi   yaralmasi   va   qo’shilmasi.   Tuproq   paydo   bo’lish
jarayonlarida vujudga keladigan va tuproq gorizontlarida to’planadigan turli shakl
va   kimyoviy   tarkibli   moddalarga   ya   n   g   i   ya   r   a   l   m   a   deb   ataladi.   Tuproqda
boradigan   fizikaviy,   kimyoviy   hamda   biologik   jarayonlar   natijasida   o’simlik   va
hayvonot olamining bevosita ta’siridan hosil 
8- rasm. Tuproq strukturasining turlari va shakllari (S.A.Zaxarov bo’yicha)
I kubsimon tip: 1- yirik uvoqli; 2- yong’oqsimon; 3- donador;  4- changsimon.
II prizmasimon tip: 5- ustunsimon; 6 -yirik prizmatik.
III plitasimon tip: 7- yassi qatlamsimon; 8- yaproqsimon.
bo’lishiga ko’ra k i m yo v i y  va  b i o l o g i k  ya n g i  ya r a l a m a l a r
ajratiladi.   Kimyoviy   yangi   yaralma   tuproqdagi   turli   kimyoviy   jarayonlar   tufayli
hosil   bo’ladigan   har   xil   birikmalardan   iborat.   Tarkibiga   ko’ra   yangi   yaralmalar:
suvda   oson   eriydigan   tuzlardan,   asosan   natriy   xlorid,   natriy   sulfat,   kalsiy   va
magniy   oksid   va   gidrooksidlari   (odatda   fosfor   kislotasi   bilan   birga),   temirning
oksid birikmalari va chirindi moddalardan iborat bo’lishi mumkin. 
Tuproq   jonivorlarining   hayot-faoliyati   va   o’simliklar   ildizining   rivojlanishi
davrida paydo bo’lgan joylarda har xil organik birikmalar hamda ayrim jonivorlar
organizmi orqali chiqarilgan moddalar biologik yangi yaralma deb ataladi. Bularga
kaprolitlar   –  yomg’ir   chuvalchanglari  chiqindilari;   krotovinalar   -  yer  kavlaydigan
hayvonlar   (ko’rsichqon,   yumronqoziq,   sug’urlar   kabilar)   ning   bo’sh   yoki
chiqindilar   bilan   to’ldirilgan   yo’llari;   yirik   ildizlar   chirishidan   to’planadigan   ildiz
qoldiqlari;   struktura   bo’laklari   ustida   qoldirilgan   nozik   ildiz   yo’llari   -   dendritlar
singarilar kiradi.
Tuproqdagi   yangi   yaralmalar   xarakteriga   ko’ra   tuproq   genezisi   va   uning
agronomik xossalari haqida tasavvurga ega bo’lish mumkin. Jumladan, tuproqning
yuqori   gorizontlarida   ko’kimtir   va   qo’ng’ir   zang   dog’larining   bo’lishi,   bu
tuproqlarning   botqoqlanish   sharoitida   vujudga   kelganini   ifodalaydi.   Agar   bu
alomat   hozirgi   vaqtda   paydo   bo’layotgan   bo’lsa,   qishloq   xo’jalik   ekinlari   uchun
juda noqulay sharoit hisoblanadi.
3- jadval
Tuproq strukturasi bo’laklarining klassifikasiyasi
Turlar Xillar Bo’laklarning kattaligi
1 tip Kubsimon Palaxsasimon yirik palaxsasimon
mayda palaxsasimon > 10 sm
10 – 1 sm
Kesaksimon yirik kesaksimon
o’rta kesakli
mayda kesakli 10–3 mm
3–1 mm
1–0,5 mm
Yong’oqsimon yirik yong’oqsimon
yong’oqsimon
mayda yong’oqsimon >10 mm
10–7 mm
7–5 mm
Donador yirik donador
donador
mayda donador 5–3 mm
3–1 mm
1–0,5 mm
II tip Prizmasimon
>5 cm
Ustunsimon yirik ustunsimon
ustunsimon
mayda ustunsimon 5–3 cm
<3 cm
Ustunli yirik ustunli
ustunli 5–3 cm
3 cm
Prizmasimon yirik prizmasimon
prizmasimon
mayda prizmasimon 5–3 cm
3–1 cm
1–0,5 cm
III tip Plitasimon
Plitali slanessimon
plitasimon
plastinkasimon
Yaproqsimon >5 mm
5–3 mm
3–1 mm
<1 mm
Tangasimon yirik tangachasimon
mayda tangachasimon 3–1 mm
<1 mm
Qo ’ shilma   deb ,   tuproq   paydo   bo ’ lish   jarayonlari   bilan   bog ’ lik   bo ’ lmagan ,
lekin   keyinchalik   tashqaridan   aralashib   qo ’ shilib   qolgan   organic   va   mineral moddalarga   aytiladi .   Hayvonlarning   suyagi ,   turli   chig ’ anoqlar ,   o ’ simlik   qoldiqlari
biologic   qo ’ shilma   bo ’ lib ,   tosh ,   shag ’ al   va   boshq   ajism   bo ’ laklari   mineral
qo ’ shilma   hisoblanadi .   Bulardan   tashqari   ko ’ mir   bo ’ lakchalari ,   uy   hayvonlari
suyaklari ,   uy - ro ’ zg ’ or   buyumlari   siniqlari   ( spool   v   achinni   idish   bo ’ laklari )   va
insonlarning   suyaklari   kabi   narsalar   arxeologik   qo ’ shilmalardir .   Bu   qo ’ shilmalarni
o ’ rganish   natijasida   tuproqning   yoshi   va   insonlarning   tuproqqa   ta ’ siri   tarixini
aniqlash   mumkin .
Tuproq   profilining   mikromorfologik   tuzilishi . Tuproq   makromorfologik
belgilari   bilan   bir   qator   daoddiy   ko ’ z   bilan   ilg ’ ash   qiyin   bo ’ lgan   ammo   faqat
polyarizasion   ( qutblashtiruvchi )   mikroskoporqali ,   maxsus   usullardan   foydalanib
o ’ rganish   mumkin   bo ’ lgan   mikromorfologik   xususiyatlari   bilan   ham
xarakterlanadi .   Tuproqning   mikromorfologik   belgilarini   o ’ rganish   usulini   dastlab
nemis   olimi   V . Kubiyenish   labchiqqan   va   keyinchalik   ko ’ plab   tuproqshunoslar
( Myukenxauzen ,   Yarilova ,   Porfenova ,   Dobrovolskiy )   tomonidan
takomillashtirilgan .   Bu   usul   qovushmasi   buzilmagan   tuproqnamunalari   shliflarini
polyarizasionmikroskopda   o ’ rganishga   asoslangan   Adabiyotlar :
1. Niyozaliev, Otabekov va boshqalar  "Agrokimyodan amaliy
mashg’ulotlar" Toshkent "Mexnat" 1989 y.
2. A Mavlonov, I.CHumachenko, A Abdujalolov "Paxtachilikda
agroximya xizmati" Toshkent, "O’zbekiston" 1978 y.
3. Ф.А.   Юдин.    "Методика   агрохимических   исследований"
Москва. "Колос" 1980 г.
4. Составление  и   использавание  почвенних   карт.  Под  ред
к.с-х. н. А.Д. Кашанского. Москва. Агропромиздат 1987 г.
5. Ю.Федорин, АПонамарева  "Составление  агрохимических
картограмм" Казсельхозгиз, 1964 г. Алма-Ата.
6. Пособие    по    агрохимическому    обслуживанию    хозяств
Казакистана.   Под   обш   ред.   Ю.С   Папенко.   Алма-Ата "Кайнар", 
1977 г

Tuproq chuquri tushiriladigan joyni tanlash, belgilarni yozish, na’munani olish, xaritaga tushirish. Tuproq tarqalish chegarasini aniqlash Reja; 1. Tuproqning joylashish sharoitlari va rekosksirovkalash. 2. Tuproq namunalarini olish yo’llari. 3. Tuproqning morfologik belgilari.

Tuproqning joylashish sharoitlari va uning profili maxsus tuproq kundalik daftarda tasvirlanadi. Chuqurchalarning ma’lumotlari qisqartirilgan holatda oldingi chuqur tasvirlangan blankaga kiritiladi. Chuqur tushirladigan joy shunday tanlanadiki, u iloji boricha kattaroq joyni xarakterlasin. Demak, joy tipik bo‘lsin. Bunda, reylefning, o‘simlikning xarakterini va tuproqning yuzini hisobga olish kerak. Chuqurlar, yo‘llar, kanallar, zaxkashlar, suv havzalarining chekkalariga tushirish mumkin emas. Tekshiriladigan joyni chuqurlar bilan qoplanish qalinligi kartaga tushirish masshtabiga, joyning murakkabligi kategoryasiga va xo‘jalikning tayinlanishiga bog‘liq. Chuqurlar, yarim chuqurlar, chuqurchalar topografik asoslarga tushuriladi va plandagi holatlarning elementlariga bog‘lanadi. Asosiy chuqurdan qisman yarim chuqurdan kameral davrida ko‘rib chiqish va laboratoriyada tekshirish uchun tuproq namunalari olinadi. Tuproq namunalarini olish yo‘llari tuproqlarning xossalari va shu bilan bog‘liq mo‘ljallangan analizlariga bog‘liq. Tuproq namunalari genetik gorizontlardan olinadi Tuproq namunalarining genetik gorizontlarining qalinligidan oshib ketmasligi kerak. Masalan: tipik qo‘riq, bo‘z tuproqning chimlichirindili 8 sm bo‘lsa, namuna ham shu (0-8 sm) qatlamidan olinishi kerak. Haydalgan tuproqlardan –namunalar haydalgan va haydalmagan qatlam ostidan ya’ni, haydalma qatlam ostki gorizontidan olinadi. Sho‘rlangan tuproqlarning ham namunalari genetik gorizontlardan olinadi, lekin qo‘ymasdan olinadi, chunki ma’lum chuqurlikdagi gruntning tuzlarini foizini va zaxirasini hisoblab chiqish uchun namunalarning qalinligi 20-30 sm dan oshmasligi kerak. Qat-qat guruntlardan bir tuproq namunasiga har xil mexanik tarkibdagi qavatlarni qo‘shib yuborish mumkin emas. Tuproq namunasini olishdan oldin kesmaning oldingi devorini qirib yangilash kerak. Namunani albatta oldin pastgi gorizontlardan olmoq kerak, keyin yuqori gorizontlardan, chunki pastki gorizontlarning ustiga, tushib ifloslantirmasligi uchun eng pastki namunani kesmani tasvirlamasdan oldin olish kerak. Har qaysi tuproq na’munasi og‘irligi 0,5-0,7 kg bo‘lishi kerak asosiy kesmalardan 1-1,5 kg gacha olish kerak.

Chuqurlar va yarim chuqurlar qabul qilingan tartib bo‘yicha kundalik daftari tasvirlanadi. Grafa “Tuproqnoma” kesmani (chuqurini) tasvirlab bo‘lgandan keyin to‘ldiriladi. Bunda tuproqning genetik mansubligi, sho‘rlanish xarakteri, mexanik tartibi va yuvilish darajasi ko‘rsatiladi. Masalan, sug‘oriladigan qalin agroirrigatsion gorizontli, sho‘rlanmagan, o‘rtacha qumoqli tipik bo‘z tuproq yoki taqirli kuchli sho‘rlangan soz tuproq va h.k. Grafa “Punkt” (Joy) viloyat, tuman, fermer yoki boshqa turdagi xo‘jalikning nomi yoziladi. Keyin kesma chuqur ko‘rsatilgan holatlarning elementlariga – qishloq, balandlik, quduq, kontur raqamiga va hokazoga bog‘lanadi hamda konturdagi holati ko‘rsatiladi. Masalan, Andijon viloyati Xo‘jabod tumani markaziy stadionidan 1 km sharqda raqami 100 konturning o‘rtasida joylashgan. Grafa “Landshaft” joyining umumiy fizik –geografik xarakteristikasini saqlashi kerak: botanik (geografik), geomorfologik va relyefining tasvirini ko‘rsatish kerak. Masalan: lyossli adirlardagi efimer cho‘llar, “balandlik relyefi” yoki tog‘ osti nishabli baland pastli quruq soylar bilan kesilgan, yarim butazorli tekislik. Qiyaligi janubiy sharq tomon 2°, Buxoro vohasi, Zarafshon daryosining o‘ng qirg‘og‘idagi ikkinchi terrasa, tekis relyefli, qiyaligi ozgina. Grafa “Kesmaning relyefiga nisbatan holati”. Bunda kesma tushirilgan relyefning elementi ko‘rsatiladi; tekislik, balandlik , pastlik, yonbag‘irlik. Grafa “yer-suv”. O‘simlik qoplami yoki madaniy o‘simliklar taxminan shunday to‘ldiriladi. Tuproqshunoslik fanidan nazariy bilim va ko’nikmalar hosil qilingandan so’ng har bir mavzu bo’yicha to’liq tushunchaga ega bo’lish va amaliy ko’nikma hosil qilish uchun tuproqni dala sharoitida tabiiy holatini ko’rib, ularning xossalarini o’rganish uchun namunalar olish muhim amaliy ahamiyatga ega. Tuproqning xossa va xususiyatlarini o’rganish uchun eng avvalo ma’lum tuproq uchun xarakterli bo’lgan joyidan tuproq chuquri (kesmasi) uchun joy tanlash lozim. Tuproq chuquri uchun joy tanlash juda muhim ahamiyatga ega bo’lib, tuproq tipi haqida to’g’ri xulosaga ega bo’lishda asos bo’lib xizmat qiladi. Tuproq

chuquri uchun tanlangan joy drenaj, kanal, ko’l, trubaprovod o’tgan joylardan uzoqda, dalaning chekka qismlariga, ariqlarning o’rniga, tekislash olib borilgan joylarga to’g’ri kelmasligi lozim. Dalaning relfi tekis bo’lsa uning o’rtasidan chuqur uchun joy tanlanadi. Dalaning chet qismlarida sug’orish ariqlarining bo’lishi, haydov va ishlov berish mexanizmlari tuproqni zichlashtirib tuproq bir xilligini ta’minlashga salbiy ta’sir qiladi. Tuproq chuquri tanlanayotganda dalaning relfi qiya bo’lsa, tuproq chuquri dalaning yuqori, o’rta va quyi qismlaridan kovlanadi. Tabiiy holati buzilmagan landshaftlardagi tuproq chuqurlarini tanlashda relfi va landshaftlar ko’rinishi va .... bir xilligiga alohida e’tibor berish lozim. Tuproq chuqurini kovlashdan oldin kovlanadigan joy belgilab olinadi. Chuqurning uzunligi taxminan 200 sm atrofida kengligi esa uning ichiga tushganda namuna olish va boshqa ishlarni bajarish uchun qulay bo’lgan kenglikda bo’lishi lozim (taxminan 80-100 sm). Tuproq turiga bog’liq holda, chuqur tuproqning ona jinsigacha yoki yer osti suvi va shag’alli qatlamgacha chuqrlikda kovlanadi. Tuproq chuqurini kovlashda kesma (devori) ning yuzasini quyosh radiasiyasi yaxshi yoritib turishilozimligini e’tiborga olish kerak. Kesmaning yuzasi tik va silliq qilib tekislanadi. Kesmaning qarama-qarshi tomonidan chuqurga tushishi uchun zinapoyalar yasaladi. Chuqurning kesma tomoniga tuproq tushmasligi uchun tuproqning chirindili (haydalma) gorizonti chuqurning bir tomoniga qolgan qismi ikkinchi tomonga chiqariladi. Chuqur tuprog’ini chiqarishda ularni shunday joylashtirish kerakki, chuqurni ko’mishda har qaysi gorizont tuprog’i o’zining asl joyiga tushishi kerak. Aslda bu masala ancha murakkab lekin hozirgi texnika va texnologiya imkoniyatlaridan foydalanib, har

-rasm. Tuproq chuquri (kesmasi) qaysi gorizont tuproqlarini chuqurdan chiqarishda alohida-alohida ajratib qo’yish mumkin. Tuproqning kesma tomonining tabiiy holatini saqqlashga alohida e’tibor qaratish kerak. Shuni ta’kidlash lozimki, tuproq turlari maqsad va vazifasiga ko’ra asosan chuqurdan tashqari yarim chuqur va chuqurcha shaklida ham kovlanadi. Yarim chuqur tuproqning tarqalish chegaralarini aniqlash va tuproqning nisbatan bo’lgan xossalarini dala bo’ylab tarqalishini belgilash uchun foydalaniladi. Yarim chuqur tuproqning barcha genetik gorizontlarni ochib berishi kerak. Shuning uchun uning chuqurligi genetik gorizontlarning joylashuviga bog’liq. Ko’pchilik holatlarda 75-100 sm bo’ladi. Chuqurcha asosan tuproq tipiga xos bo’lgan tipchalarni (xillarini) chegeralarini aniqlash va tuproq ayrim xossalarining o’zgarishini aniqlash uchun qaziladi. Odatda chuqurcha 40-75 sm chuqurlikda kovlanadi. Tuproqning asosiy chuqurini ta’riflash uchun eng avvalo uning qayerda joylashganligi relfi (qiyaligi gorizont tomonlariga nisbatan makrorelf, mezorelf, mikrorelf) ayniqsa mikrorelfga alohida e’tibor berish lozim. Tuproqqa ta’rif berishda o’simliklar dunyosi muhim ahamiyatga ega. Tabiiy holdagi tuproqlar uchun o’simliklarning turlari, bo’yi, qalinligi va.h.k yoziladi. O’simliklar dunyosi